جنبش‌ ببرهاي تاميل و موقعيت قوم‌گرايي در نظام جهاني

[daria 24]

[color=darkblue]سلام
هرچند يه خورده زيادي قديميه ولي فكر كنم در اين باره مطلبي تو سايت نداشتيم[/color]

[color=darkblue]پايان چريك‌هاي موسوم به ببرهاي تاميل (ايلام) در سريلانكا را نبايد رويدادي خارج از چارچوبه تحولات جهاني به حساب آورد. در دنيايي كه مسير و مدار امور به سمتي هدايت مي‌شود كه فرهنگ و انديشه‌هاي ليبرالي غرب فراگير شود، از خرده فرهنگ‌ها و به تبع آن اقوام مختلف، حمايتي جز حمايت‌هاي آرشيوي به روش مثلاً يونسكو به عمل آورده نمي‌شود. بديهي است در دنيايي كه سمت و سوي آن از اين قرار تعريف شده است كه خرده فرهنگ‌ها و قوميت‌ها براي امواج فرهنگ جهاني جا باز كنند و خود به موزه‌ها و كتابخانه‌ها بروند، جنبشي قومي كه براي كسب هويت ملي و استقلال سرزميني مي‌جنگد، اگر از درايت رهبران جنبش جدايي‌خواه ايرلند شمالي برخوردار نباشد كه خود داوطلبانه سلاح بر زمين نهادند و به جنگ پايان دادند به سرنوشت جنبش ببرهاي تاميل دچار خواهد شد كه زير سنگين‌ترين و خشن‌ترين حمله‌هاي ارتش سريلانكا به كلي نابود شدند. جنبش ببرهاي تاميل از زمان استقلال جزيره سيلان كه بعدها سريلانكا نام گرفت نضج يافت. تاميل‌ها 10 درصد جمعيت 21 ميليون نفري سريلانكا هستند و عمدتاً در شمال جزيره به سر مي‌برند. آنها پيرو آيين هندو هستند، اما سينهالي‌ها كه اكثريت و دولت را در اختيار دارند، بودايي هستند. تاميل‌ها چون سهمي از قدرت و اداره جزيره ندارند سر به طغيان برداشتند و از سي‌سال قبل شاخه نظامي آنها شكل گرفت كه سوداي خودمختاري قلمرو تاميل‌نشين را در سر داشت.
معروف است كه ببرهاي تاميل پيشگامان حمله‌هاي انتحاري در دنيا بودند. انتحاريون تاميل مخصوصاً زنان انتحاري آنها پدران و مادران اين شكل از حمله و انتقام بوده‌اند و جنبش‌هاي تروريستي كه امروز در دنيا فعاليت مي‌كنند (از قبيل القاعده) ميراث‌خواران ببرهاي تاميل‌اند. ببرهاي تاميل در كارنامه‌ي سي‌ساله خود حدود 200 عمليات انتحاري ثبت كرده‌اند كه طي آن علاوه بر كشتار مردم، دست‌كم 12 شخصيت سياسي را هم از ميان برداشته‌اند. از آن ميان ترور «راجيو گاندي» نخست‌وزير سابق هند در سال 1991 (1360) و ترور «راناسينگ پريماداس» رئيس‌جمهوري وقت سريلانكا در سال 1993 (1362) قابل ذكر است.
چريك‌هاي تاميل جز استقلال‌خواهي آرماني نداشتند. آنها از اين جهت در نوع خود منحصربه‌فرد بودند كه پيرو آيين، مكتب، و مرامي سياسي يا مذهبي نبودند كه براي آن دست به سلاح برده باشند. كتاب راهنماي عمل آنها استقلال و كسب هويت قوم تاميل بود. از اين رو رابطه‌اي با ديگر جنبش‌هاي فعال دنيا نداشتند. برجسته‌ترين جريانات خشونت‌طلب امروز دنيا تندروهاي مذهبي هستند كه براي آرمان‌هاي مذهبي مي‌جنگند و همين خط فاصل ميان آنها با ببرهاي تاميل بود. جنبش تاميل حداكثر 15 چريك در اختيار داشت. تاميل‌ها در سريلانكا معروف به طرفداري از انگلستان هستند، اما در جريان سركوب جنبش چريكي آنها حتي صداي اعتراضي از ناحيه رسانه‌ها و يا مقامات انگليسي برنخاست. اين نشاني است كه دولت «راجاپاكسه» بي‌گدار به آب نزده، جميع جهات ممكن را قبلاً سنجيده و محاسبات لازم را انجام داده است. به عبارتي، راجاپاكسه رأساً اقدام به اين امر نكرده است. آگاهان امور سريلانكا مي‌دانستند كه ماجراي ديرپاي نبرد دولت و چريك‌ها مدت‌ها كه در حالت موازنه قرار داشت و طي آن هيچ يك از طرفين از پس ديگري برنمي‌آمد، يا دستکم هيچ طرفي گذر از طرف ديگر را به مصلحت نمي‌ديد. اينك درنورديدن معادله و گذر دولت از چريك‌ها را نمي‌توان اقدامي شمرد كه يك طرف ـ يعني دولت ـ به تنهايي تصميم آن را اتخاذ كرده و دست بدان زده باشد، بلكه بي ترديد كه دولت، احزاب و جريانات سياسي داخلي و به علاوه نيروها و دولت‌هاي خارجي ذي‌مدخل در امور سريلانكا و شبه قاره را قبلاً ديده و آنها را از نيات خود مطلع ساخته و با قانع كردن آنان، نظر مساعدشان را جلب كرده است.[/color]
http://www.ettelaat.com/new/index.asp?fname=2009\06\06-02\15-26-25.htm&storytitle=جنبش‌%20ببرهاي%20تاميل%20و%20موقعيت%20قوم‌گرايي%20در%20نظام%20جهاني

[color=blue]ببرها چگونه نابود شدند[/color]
[color=blue]*اشاره:[/color]
[color=darkblue]نبرد اخير ارتش سريلانكا با ببرهاي تاميل توجه جهاني را به سوي كهن‌ترين مبارزه جدايي‌طلبانه تاريخ معاصر معطوف كرد. اين جنگ بي‌امان طومار مبارزه 37 ساله سازمان جنبش آزاديبخش تاميل (ايلام) را در هم پيچيد، اما هنوز هستند آگاهاني كه باور ندارند اين مبارزه پايان يافته باشد و دليل آنان نيز، ماهيت، انگيزه و اهداف قومي است كه تاكنون براي استقلال بهاي سنگيني پرداخته است. مقاله حاضر خوانندگان گرامي را با زواياي جالبي از تاريخ مبارزه كمتر شناخته شده ببرهاي تاميل آشنا مي‌كند:
***
سكوتي كه در مراحل عمليات ارتش سريلانكا در دنيا برقرار بود از دلايل اثبات اين نظر است، حال آن كه ارتش سريلانكا در جريان عمليات قلع و قمع چريك‌ها، از هر خشونت و بي‌رحمي غيرقابل تصور فروگذار نكرد و اخبار جنايت‌ها و بي‌رحمي‌هاي ارتش سريلانكا هم در دنيــا منتشر شد. البتــه با قلع و قمع ببرهاي تاميل ماجراي شورش و خشونت در سري‌لانكا را نبايد پايان يافته تلقي كرد. تحليل‌گران معتقدند از آنجا كه ببرهاي تاميل مبتكر حمله‌هاي انتحاري بوده‌اند، اينك بعيد نيست كه هواداران آنها نيز به ياد آنها و در مقام انتقام از دولت و ارتش در برخي نقاط مبادرت به عمليات انتحاري بكنند. با همه اينها، خشونت‌هاي متصور و محتمل، جنبه غيرسازماني خواهد داشت و بيش از اقداماتي فردي نخواهد بود.
سركوب جنبش با سابقه و نيرومند استقلال‌طلب قومي در جنوب آسيا، پيام ديگري هم دارد: راه كسب هويت و استقلال قومي در دنياي امروز باز نيست، اما دست دولت‌ها در قبال استقلال خواهان قوم‌گرا بيش از گذشته باز است.
اين نتيجه‌گيري قطعاً موجب خواهد شد كه هم دولت‌هاي مواجه با جنبش‌هاي قومي و هم اين‌گونه جنبش‌ها در اطراف دنيا، برنامه‌ها و رويه‌هاي خود را مورد بازنگري قرار دهند.
پايان كار و پايان حيات جنبش چريك‌هاي تاميل البته آثار مثبتي بر قوم تاميل خواهد داشت. كم‌ترين اثر آن را اين‌گونه بايد ديد كه تاميل‌ها ديگر شاهد جنگ و خون‌ريزي نخواهند بود، هواپيماهاي نظامي بالاي سرخود نخواهند ديد كه آنها را بمباران كند و ديگر شاهد انواع خشونت نخواهند بود، اما از طرفي درد و رنج قوم تاميل به پايان نرسيده است. آنان اقليتي مورد بغض اكثريت سينهالي حاكم هستند و سهمي در اداره امور كشور يا حتي در اداره امور خود ندارند. التيام زخم‌هايي كه بر پيكر قوم تاميل نشسته، مستلزم صرف زمان طولاني است.[/color]
[color=blue]نابودي ببرها [/color]
[color=darkblue]دنياي امروز كم‌تر جنبشي چريكي به خود ديده كه به اندازه ببرهاي تاميل نيرومند، مخوف و مرگبار باشد. اين جنبش حدود سي سال با دولت سريلانكا جنگيد تا سرانجام در ارديبهشت ماه سال جاري، ناگهان به پايان خود رسيد. ببرهاي تاميل بالغ بر سه دهه جنگ خونين را بر مردم و دولت سريلانكا تحميل كردند و كار را به آنجا رسانده بودند كه افكار عمومي سريلانكا، شبه‌قاره هند، و به عبارتي افكار عمومي دنيا به حضور و وجود آنان خوگرفته بود. ببرها كه خواهان استقلال بخشي از سريلانكا بودند، قوي‌ترين و بدون اغراق، پيشرفته‌ترين جنبش ضد دولتي در دنيا به شمار مي‌آمدند. آنها مي‌توانستند با هواپيما به مواضع دولتي حمله كنند، ماهواره‌ها را مورد هجوم الكترونيك قرار داده از كار بيندازند، و... اين توانايي‌ها افزون بر قدرتي بود كه در جنگ‌هاي چريكي داشتند. تشكيلات منظم و كارآزموده ببرهاي تاميل، امروز ديگر به تاريخ پيوسته است. پايان يكباره اين نيروي جنگاور معاصر پرسش‌هايي چند را در هر ذهن كنجكاو برمي‌انگيزد.[/color]
http://www.ettelaat.com/new/index.asp?fname=2009\06\06-03\14-44-06.htm&storytitle=جنبش%20ببرهاي%20تاميل%20و%20موقعيت%20قوم‌گرايي%20در%20نظام%20جهاني%20ـ%20بخش%20دوم%20ببرها%20چگونه%20نابود%20شدند

[color=blue]نخستين گام‌ها براي آخرين نبرد[/color]
[color=darkblue]اشاره: مجموعه‌اي كه در پي از نظر شما مي‌گذرد، ابتدا گزارشي است از مراحل مختلف عمليات ارتش سريلانكا براي درهم شكستن ببرهاي تاميل. اين گزارش به قلم «مورليدار ردي» خبرنگار هندي تبار روزنامه انگليسي زبان هندو است. «ردي» تنها خبرنگاري بود كه اجازه داشت همراه ستون‌هاي اعزامي ارتش حركت كرده عكس و گزارش تهيه كند. البته او هنوز عكس‌هاي خود را منتشر نكرده است. افزون بر گزارش ياد شده، مطلبي در تحليل اين رويداد مهم و نيز مروري بر كارنامه «پرابها‌كاران» فرمانده و رهبر جنبش ببرهاي تاميل نيز ضميمه اين مجموعه است.[/color]
[color=darkblue]***[/color]
[color=blue]جنبشي براي كسب استقلال[/color]
[color=darkblue]اعضاي ببرهاي تاميل يا ـ جنبش آزادي‌بخش خلق تاميل (ايلام) ـ شجاعت، پشتكار و تعهدي مثال‌زدني داشتند. هدف جنبش آزادسازي بخشي از خاك جزيره سريلانكا از مديريت دولت مركزي و كسب استقلال قوم تاميل بود. ببرهاي تاميل در راه اين هدف ذره‌اي ترديد نداشتند. آنها از معدود جنبش‌هاي غيرمذهبي دنياي معاصر بودند، اما از مؤمن‌ترين عناصر در ميان همنوعان خود به شمار مي‌آمدند. ازماه اوت 2006 (شهريور 1385) كه رئيس جمهوري سريلانكا عزم خود را براي نابود كردن ببرها جزم كرد، كتاب پرماجراي حيات اين جنبش به آخرين صفحه‌هايش رسيد.
اما سرآغاز واپسين نبردها را بايد در آوريل 2006 (ارديبهشت 1385) دانست. در آن زمان زني از اعضاي ببرها با ظاهر زني كه باردار است در مقر ارتش سريلانكا افنجاري انتحاري انجام داد كه ژنرال «فونسكا» را به قتل برساند. فونسكا از آن سوءقصد جان سالم به در برد. اما جراحت‌هايي برداشت كه ناگزير مدت شش ماه را در بيمارستان گذراند.
در انتخابات رياست جمهوري سريلانكا درسال 2005 (1384) راجاپاكسه بر رقيبش «رانيل و يكرم سينگ»، نخست وزير وقت، پيروزشد. يكي از وعده‌هاي مهمي كه راجاپاكسه در خلال تبليغات انتخاباتي به مردم داد، قلع و قمع تروريسم در جزيره سريلانكا و شكست نظامي ببرهاي تاميل بود. در اين بين عجيب آن بود كه ببرها در انتخابات از راجاپاكسه حمايت مي‌كردند، زيرا مي‌خواستند ويكرم سينگ را از دستيابي به قدرت باز بدارند. راجاپاكسه با كسب 150 هزار رأي بيشتر از حريف، به پيروزي رسيد. او از ابتداي رسيدن به رياست جمهوري درصدد بود تا فرصت مقتضي را به دست آورده اقدام به عمليات نظامي عليه ببرها كند. تا سرانجام در اوت 2006 (شهريور 1385) اين فرصت فراهم آمد. ببرها كه بر سر اجراي طرحي عمراني در شمال كشور با دولت مخالفت مي‌كردند، مجراي انتقال آب را مسدود كردند. انسداد مجراي انتقال آب، منشــأ زد و خوردهايي بين ببرها و ماموران دولتي شد و سپس كار به جنگي تمام عيار كشيد. اين جنگ آغاز روند پايان كار ببرها بود. نيروهاي دولتي پيروزي‌هايي را قدم به قدم و به صورت متوالي به دست آوردند تا سرانجام روز پايان ماجرا فرا رسيد.[/color]
[color=blue]نخستين نقطه عطف[/color]
[color=darkblue]جنگ نهايي با ببرهاي تاميل در اوت 2006 آغاز شد. ببرها مجراي آبي را كه در منطقه نفوذ آنها حفر شده بود مسدود كردند. دولت به اعتراض درآمد. ببرها در پاسخ، اقدام دولت را ناشايست خوانده و آن را عليه منافع هزاران كشاورزي دانستند كه كار و روزگارشان به آب وابستگي دارد. ببرها اعلام كردند كه دولت علاوه بر اين در عمل به تعهدات خود براي عمران منطقه كوتاهي ورزيده و طرح‌هاي عمراني اين منطقه را تأمين مالي نمي‌كند.
اما دولت كوتاه نيامد و نخستين واكنش به ببرها را با انسداد بـزرگراه «آ ـ 9» نشان داد. اين بزرگراه جفنا را به كلمبو، پايتخت مرتبط مي‌كند. در نتيجه بسته شدن بزرگراه، بالغ بر 600 هزار نفر از مردمي كه در منطقه جفنا به سر مي‌برند، از دسترسي به پايتخت محروم مانده و به عبارتي از دنيا منقطع شدند. بزرگراه «آ ـ 9» فقط خط ارتباطي جفنا با پايتخت نبود. اين بزرگراه منبع عظيم درآمد روزانه براي ببرها بود. پايگاه اخذ عوارض از خودروها كه در اين بزرگراه قرار دارد در اختيار ببرها قرار داشت و درآمدي كه از خودروهاي عبوري اخذ مي‌شد به خزانه جنبش ببرها مي‌رفت و از طريق آن مي‌توانستند ملزومات نظامي مورد نيازشان را خريداري كنند. دولت در مرحله بعد، ايستگاه عوارضي بزرگراه را برچيد. ببرها با اين اقدام متحمل ضربه سنگيني شدند.
اما جنبش ببرهاي تاميل پي به عمق ماجرا برد. روز 14 اوت 2006 دو رويداد بسيار مهم به وقوع پيوست: «بشيرولي» سرگرد بازنشسته ارتش پاكستان هدف سوءقصد نافرجامي قرار گرفت. در همان روز دولت سريلانكا مدرسه دخترانه‌اي را بمباران كرد و در نتيجه اين عمليات، 53 دختر دانش‌آموز كشته شدند. دولت انجام عمليات را مورد تأييد قرار داد و اعلام كرد كه اين مدرسه محل تربيت بمبگذاران انتحاري بود.
در ماه دسامبر همان سال يكي از بمبگذاران انتحاري عضو ببرهاي تاميل خود را به ستون خودروهاي حامل وزير دفاع كوبيد. وزير وقت دفاع برادر راجاپاكسه رئيس جمهوري بود. او بيست سال پيش از ارتش بازنشسته شده و در آمريكا مغازه‌اي باز كرده بود. او كه مقيم دائم آمريكا بود از فرداي رياست جمهوري برادرش و بنا به دعوت دولت او به سريلانكا بازگشت تا عهده‌دار سمت وزارت دفاع گردد. برادر رئيس جمهوري در كنار ژنرال فونسكا، دو قطب بزرگ مخالف ببرها بودند كه هر دو هم مورد سوءقصد قرار گرفتند. دولت راجاپاكسه در آغاز سال 2007 سرسختانه مصمم گشت تا مبادرت به قلع و قمع ببرهاي تاميل كند و آنان را در مقر خودشان نابود سازد.[/color]
[color=blue]عقب راندن ببرها[/color]
[color=darkblue]دولت ماجرا را از اين قرار براي ماموران ارتش تشريح كرد: حضور ببرها در شهرهاي ساحلي «ترينكومالي» و «آمپارا» در شرق، تهديدي براي ارتش و نيز تهديدي است كه متوجه اتحاد، يكپارچگي، و حاكميت ملت در جزيره است.
ارتش در نخستين گام، مناطق يادشده را پاكسازي كرد تا ذخاير نظامي و تسليحاتي خود را نيز از خطر مصون سازد. در جولاي 2007 (تير 1386) عمليات پاكسازي مناطق شرق از حضور ببرها، كامل شده و به پايان رسيد. اما پيشتر در همان ايام كه عمليات در شرق جريان داشت، دولت راجاپاكسه يك تيپ ارتش را به «مانار» اعزام كرد تا پاكسازي آن منطقه هم آغاز شود. پس از پايان كار در اين دو منطقه، عمليات ديگري در سپتامبر 2007 (شهريور 1386) در شمال شرق آغاز شد.
عملياتي كه در شرق به اجرا درآمد، موجب شد كه چريك‌هاي ببرهاي تاميل به عمق مناطق شمالي عقب‌نشيني كنند. چريك‌ها اين كار خود را «عقب‌نشيني استراتژيك» عنوان كردند.
زد و خوردها همچنان ادامه داشت. ببرهاي تاميل طبعاً مي‌فهميدند كه حمله‌اي سهمگين و اساسي در راه است. بر همين مبنا مواضع و تجهيزات خود را تا آنجا كه مي‌توانستند به خطوط داخلي‌تر انتقال مي‌دادند. همراه با اين عقب‌نشيني جمعيت انبوهي از مردم هم كوچ كرده به عمق نواحي شمال رفتند.
نواحي شمال سريلانكا از ديرباز محل زندگي و زيستگاه قوم تاميل است. ببرهاي تاميل هم از درون اين قوم برخاسته و مدعي استقلال ناحيه تاميل‌نشين از دولت مركزي جزيره شدند. نيروهاي ارتشي مستقر در ناحيه تاميل‌نشين هم‌چون از بقيه نواحي جزيره به آنجا آورده مي‌شدند، طبعاً رفتار ضدتاميلي داشتند. ببرهاي تاميل از اين اوضاع بهره‌برداري كرده بين مردم محل تبليغ مي‌كردند كه اگر كسي در فكر نجات و سعادت تاميل‌ها باشد جز جنبش ببرها نخواهد بود.
عمليات ارتش كه آغاز شد، حدود 300 هزار نفر از مردم تاميل هم به طرفداري از ببرها برآمدند و ضديت خود را با ارتش پنهان نداشتند. اين‌ها همان جمعيت انبوهي بودند كه پابه پاي ببرها در عقب‌نشيني استراتژيك آنها، خانه و كاشانه خود را ترك گفته با زن و بچه و مال و اموال به شمال كوچيدند. اين افراد كساني بودند كه جنبش ببرها را باور داشته، همراهي و پشتيباني آن را وظيفه خود مي‌شناختند.
چند ماه قبل در ماه مارس 2007 (اسفند 1385) جنبش ببرها عملياتي هوايي انجام داده بودند كه قطعاً در جلب هواداري و پشتيباني مردمي آثار مثبتي داشت. دو تن از اعضاي جوخه انتحاري هوايي (ببرهاي سياه) با دو فروند هواپيماي سبك حمله جسورانه‌اي را به دو موضع ارتش انجام داده به سلامت به پايگاه ببرهاي تاميل بازگشتند. جنبش ببرها عكس‌هاي آن دو عضو جوخه هوايي را منتشر كرد كه در كنار پرابهاكاران برداشته بودند. دنيا دريافت كه ببرها قدرت هوايي هم دارند.[/color]
[color=blue]آغاز پايان[/color]
[color=darkblue]جنبش ببرها همچنان مواضع خود را يكي پس از ديگري ترك مي‌كرد. ارتش از هر روستا و شهر قدم به قدم جلو مي‌آمد و ببرها چاره‌اي جز عقب‌نشيني نداشتند. قلمرو ببرها مرتب كوچك‌تر مي‌شد. تا سپتامبر 2008 (شهريور 1387) حدود 10 هزار كيلومتر از اراضي و مناطقي كه قبلاً زير سيطره ببرها بود از دست آنها خارج شد و آنها اينك فقط 5 هزار كيلومتر از قلمرو خود را داشتند.
ارتش جنگي تمام عيار را آغاز كرده بود. مقامات كشوري و لشگري كه عمليات را اداره مي‌كردند، ديگر نه كاري به خواست مردم داشتند و نه به افكار عمومي داخلي و خارجي. دولت در هفته آخر سپتامبر 2008 (اوايل مهر 1387) با انتشار بيانيه‌اي به سازمان‌هاي غيردولتي و مؤسسات وابسته به ملل متحد اعلام كرد كه از نواحي تحت سلطه ببرهاي تاميل خارج شوند. دولت در آن بيانيه، ضرب‌الاجلي براي خروج و تخليه مناطق يادشده، تعيين و تاكيد كرد كه از آن به بعد مسئوليتي در قبال سلامت و امنيت كسي در اين مناطق نخواهد داشت.
دولت و ارتش سريلانكا از همه سو تحت فشار قرار گرفتند، اما توجهي نشان نداده و كار خود را دنبال كردند. در اكتبر و نوامبر 2008 (مهر و آبان 1387) جنگ همه‌جانبه درگرفته بود. جنگي همه جانبه كه در آن همه عناصر از قبيل طراحي، استراتژي، منابع، اطلاعات و همه لوازم و ملزومات به كار گرفته شده بود.
سقوط «كيلي نوچي» نقطه عطف جنگ و به عبارتي آغاز پايان ببرها بود. پرابهاكاران فرمانده جنبش در روز 27 نوامبر (17 آبان) كه سالروز تولدش و «روزقهرمانان» ببرها بود در سخناني كه ايراد كرد، گفت: «سرزمين تاميل‌ها با جنگ شديدي درگير شد كه تاكنون شاهد آن نبود. اكنون شعله‌هاي جنگ از هر گوشه وكنار اين سرزمين زبانه مي‌كشيد و دم به دم بر شدت وحدت آن افزوده مي‌شد. آتش‌افروز اين جنگ هم دولت بود كه در اختيار سينهالي‌هاست. اما دود اين آتش فقط به چشم قوم تاميل مي‌رفت. دولت سينهالي قصد داشت آتش را تندتر كند تا گرما و حرارت آن تاميل‌ها را بيشتر بسوزاند و آنها را با اين روش به قيام عليه جنبش ببرها وادارد.»
اما كاملاً‌ واضح بود كه هدف از جنگ فقط نابود كردن جنبش ببرهاست. پرابهاكاران در آن سخنراني از دولت هندوستان هم قدرداني كرد: «در اين برهه خطير، از مردم و رهبران تاميل نادو و رهبران هندوستان قدرداني و سپاس‌گزاري مي‌كنم كه از ما پشتيباني كرده و براي ما قائل به احترام و مودت شده‌اند. از صميم قلب از آنان مي‌خواهم تا صدايشان را با قدرت تمام بلند كنند.»[/color]
http://www.ettelaat.com/new/index.asp?fname=2009\06\06-06\15-24-29.htm&storytitle=نخستين%20گام‌ها%20براي%20آخرين%20نبرد

[color=blue]منبع: روزنامه هندي زبان «هندو» / ترجمه: محمود فاضلي بيرجندي[/color]

[hexman 352]

با عرض تشكر
در مورد نيروي هوايي تاميل ها كسي از دوستان اطلاعاتي داره؟

[fath 4,686]

در روزهای اخر ارتش از کوبیدن مناطق و مردمی که زیر چادر زندگی می کردن امتنا نکرد و با وجود اینکه با گرفتن کل منطقه ظاهرا جنبش نابود شده اما من عقیده دارم اگر این جنبش موفق به معرفی خود به عنوان مظلوم این جنگ شده باشد این عقیده در میان مردم تامیل ریشه کرده و این درگیرها پاین ماجرا نخواهد بود .
از این به بعد با از دست دادن نیروی نظامی ببرها دست به حملات انتحاری و ایجاد ناامنی می کنن که نهایتا از حیطه مرزهایی که قبلا در دست تامیل ها بود هم فراتر خواهد رفت و تمام این جزیره رو در بر می گیره .
و اینم اضافه کنم که جنگ روانی و تبلیغاتی برای از بین بردن این جنبش هم در خلال عملیات جنگی در جریان بود اما با روش خاصی مثلا در جایی می خوندم که یکی از چریک های زن تامیل که اسیر شده بود اعلام کرده بود که ارتش در حال پیشروی بود و فرماندهان ما از ما می خواستن که بجنگیم و در صورت عقب نشینی کسی اون فرد رو اعدام می کنن و این مخالف ارمانهای مردمی جنبش بود و من به ماهیت اصلی جنبش پی بردم و تصمیم به تسلیم گرفتم و با این روش اقدام به از بین بردن ریشه های اعتقادی و از بین بردن وجهه ببرها کردن که به راحتی بتونن کارشون رو انجام بدن.
اینم فراموش نکنیم که خیلی از خواسته های این جنبش جنبه عقلی و درستی داشت و اگر شاید بیشتر به این مردم می رسید هیچوقت این جنبش و جنگهاش راه نمی افتاد.
هر چند هیچ کشوری در دنیا تحمل جدایی تکه ای از خاکش رو نداره و بهای اون هم رسیدن به اون منطقه است نه بلوکه کردن اون.
کوروش کبیر با تمام اون تصرفات مردم رو در دین ازاد و امور رو به دست خود مردم مناطق می داد(2500 سال پیش).

[SAEID 2,829]

سلام و خسته نباشی دریا جان.

امروز در اخبار شنیدم این گروه با دولت آتش بس کرده ...

[ColonelShak 1,000]

رهبرشون که کشته شد گروهک جدایی طلب PKK واسشون پیام تسلیت فرستاده بود !!!!

تنها جماهتی که‌ به‌ صورت کلی و جمیع از ببرهای تامیل و چریکهای آنان پشتیبانی کرد، کردها بودند. پژاک PJAK، پ ک ک PKK، کنگره‌ خلق کرد KGK و کنگره‌ ملی کردها KNK رسمآ قتل عام خلق تامیل را محکوم کرده‌ و هزاران کرد در اروپا در تضاهرات تامیلیها علیه‌ دولت سریلانکا شرکت کردند.

http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A8%D8%A8%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C_%D8%A2%D8%B2%D8%A7%D8%AF%DB%8C%E2%80%8C%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%87_%D8%AA%D8%A7%D9%85%DB%8C%D9%84_%D8%A7%DB%8C%D9%84%D9%85

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/36449_842.jpg[/img]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/36447_784.jpg[/img]

این 2 تصویر بالا تصاویر متعلق به جسد رهبر این گروه می باشد که در جریان دریگیری های ارتش با این نیروها در مردابی در مناطق تحت کنترل این گروه پیدا شده است ! البته نیروهای جدایی طلب تامیل هنوز تاکید بر زنده بودن رهبر خود دارند !

[embassador 3]

[b]10درصد 21 ميليون نفر ميشه: 2ميليون و صدهزار نفر! كل مساحت سريلانكا : 65.610كيلومتر مربع!
2ميليون وصدهزار نفر در چند متر اين كشور كوچك ميخوان زندگي كنن؟ 90درصد ديگه كجا؟
2ميليون و صد هزار نفر مي خوان استقلال پيدا كنن. بعد با حملات انتحاري شون خون صدها و صدها مردم بي گناه ريخته ميشه!
2ميليون و صدهزار نفر ميخوان 1كشور جدا داشته باشن. اونم وقتي كه كلا روي هم ديگه اينقدر بدبختن و وضعيت اقتصاديشون خيلي ضعيفه!
در دنيايي كه همه به دهكده جهاني فكر ميكنن خيلي ضايعس كه دم از قوميت ببخشيد تاميل بودن بزنيم و به خاطرش زندگي ميليونها نفر آدم رو مختل كنيم! معلومه كه خانواده اي كه بچه اشو صبح ميفرسته مدرسه و ظهر جسد تيكه تيكه شو تحويل ميگيره هرگز اين قوم رو نمي بخشه!
30 و خورده اي سال جنگ و آشوب! خيلي ظلمه!اونم وقتي بزرگترين دغدغه مردم ما نون 1000توماني سعادت آباد تهرانه و اينكه بنزين به نصفه بهاي جهانيش فروخته بشه!
اين سريلانكايي ها از نظر روحي و رواني ملت داغون شده اي هستن و به شدت به بانك جهاني و كشورهاي بزرگ دنيا مقروضن!
90 درصد مردم اين كشور قرباني خواسته 10 در صد ديگه هستن! بدون اجازه كشورهاي بزرگ دنيا اونا هيچي ندارن! كما اينكه ندارن!!!!
دست از سر اين كوروش... هم بردارين بابا! شاه كه خداوند رحمان الهي نور آتيش به قبرش بباره هم اونو خوابوند اما شماها ولش نمي كنين! توروخدا بچسبين به آينده تون!
من دوست دارم نوه ام به اختراع من افتخار كنه تا به گذشته اي كه هيچ دستاوردي تو آينده اش نداره![/b]

[fath 4,686]

من فقط تحلیل کردم ولی جانبداری از تامیل رو هم قبول ندارم و طرفدار این سیستم اونا نیستم .من نه از دست پژاک نه پ ک ک و نه هم جنس هاشون دل خوشی ندارم و کارهای هیچ کدوم رو هم تائید نمی کنم.
در مورد کوروش هم اینو گفتم نه به خاطر اینکه شاه بوده به این خاطر که پیامبر بزرگی بوده که حتی در قران از اوصاف نیکوی اون یاد شده تازه شاه بودنش هم در زمان خودش برای ما ایرانی ها امتیازی بوده زمانی که همه در دنیای بربری سیر می کردن ما تمدن ، حکومت واحد و عادل ، سیستم های مدنی و شهری و ارتش منظم و دیگر ساختارهای تمدن رو داشتیم.
اینکه ما از گذشته صحبت نکنیم یعنی همونی که الان دشمنان ایران می خوان هویت یک کشور و حتی یک فرد به گذشته ایه که داشته گذشته ای که خیلی از این کشورهای به ظاهر متمدن دنیا هنوز زره ای از اون رو ندارن گزشته ای که با تکیه بر اون می شه اینده روشنی ساخت گذشته ای که می شه از خوبی های اون درس و از بدی های اون عبرت گرفت ، گذشته ای که چراغ اینده می تونه باشه .
کجا گذشته ما جلوی دور نگری و اینده نگری ما رو گرفته هر جا گرفته بگین که ما هم بدونیم . ما باید با نگاه به گذشته در فکر رسیدن به اون جای ارمانی باشیم که قبلا بودیم و حالا هم حق ماست .
کجای علم تاریخ نوشته که شما تلاش نکن ، علم یاد نگیر کار نکن .
تاریخ علمی که به ما چگونه بودن رو نشون می ده.
کوروش هم به شما نگفته خونه بخواب ، برو تلاش کن برای خودت و کشورت مفید باش.
قرار نیست که شاه ملعون گذشته بد بوده ما کل دنیا رو زیر سوال ببریم دوره شاهنشاهی تمام شده و الان سیستم های دیگری به جاش اومده اما زمان خودش ما پیشرو در عصر های متمادی بودیم کما اینکه الان هم دمکراسی توی کشور ما با هیچ کدوم از کشورهای دنیا قابل قیاس نیست.
همین امریکا با این همه دک و پز رئیس جمهورشون الکترایی انتخاب می شه و این یعنی منبع فساد.

[embassador 3]

[b]با سلام.
فكر كنم نوشته من كمي ناراحتتون كرده. گرچه همچين قصدي نداشتم. نظر منم با شما مساعده و اونم داشتن وحدته.
اگه وحدت باشه هيچ جنگ نرم و سخت و رواني و غير رواني جامعه رو تحت تاثير قرار نميده.پروژه قوميت گرايي و نژاد پرستي متاسفانه به شدت در حال رواجه.
نمونه هاشم توي مسايل زيادي نمود پيدا كرده و هرروز هم بيشتر ميشه.
من شرمنده ام كه اين حرفو ميزنم ولي امروز تو محل كار ما وقتي صحبت از بازي پرسپوليس با تراكتور سازي بود همه آذري ها متفق القول گفتن كه اين بار ديگه جمعيت ورزشگاه ميرن و تبريز رو تصرف ميكنن و حسابي شلوغ مي شه و به كشور آذربايجان دلخواهشون ميرسن!
از اين تفكر چه برداشتي ميشه كرد؟ تيم تراكتور سازي براي عده ي زيادي داره تبديل به يك نماد و عنصر قدرت ميشه! به جهت بروز هويت مستقل!
روي سخنم با اقليتيه كه از ببرهاي تاميل و اسامي كه نام بردين درس عبرت نگرفته و نمي گيرن تا حتما مردم اين سرزمين پهناورو به خاك سياه بشونن!!!
مثل حوادث سالهاي 59 و 60 ![/b]

[fath 4,686]

اون کسانی که شما ازشون حرف زدین باید پیرو ستار خان و باقرخان باشن.
عده ای از حال معلوم های اون زمان به یکی از این بزرگوارها گفتن (در یکی از درگیریها ظاهرا کار سخت می شه و در استانه شکست می افتن که یار محمد خان مجاهد کرمانشاهی اونا رو با تدبیر خاصی از مهلکه نجات می ده): حالا که این جوره به یکی از سفارت خانه های روس و انگلیس پناهنده بشین(یک رسم شوم در گذشته) اونا حتی اگر بخواین اذربایجان رو هم جدا کنین به شما کمک می کنن ، ایشون جواب دادن : من می خواهم هفت پارچه از این کشورها زیر بیرق ایران زندگی کنن نه اینکه خودم هم برم زیر بیرق اینا.