گزارشي از فعاليت هاي موشكي عراق

[Skyhawk 16,539]

گمان مي رود عراق تعداد اندكي از موشك هاي الحسين با برد ۶۴۰ كيلومتر در اختيار داشته باشد. اين موشك ها مي توانند به كشورهايي مثل اسرائيل، عربستان سعودي، تركيه، ايران و كويت اصابت كنند. كارشناسان همچنين بر اين باورند كه عراق داراي ۱۵ الي ۸۰ موشك اسكاد ـ B و نيز تعداد اندكي موشك هاي الصمود باشد كه برد آنها به كويت و ديگر كشورهاي همسايه مي رسد. موشك العباس بيشتر از ده سال پيش از انواع اخير اسكاد به وجود آمده است، اما اين مسئله كه آيا به مراحل عملي رسيده است يا نه هنوز در پرده ابهام است. براساس اظهارات موسسه بين المللي مطالعات استراتژيك هنوز هيچ كدام از اين سيستم هاي پرتاب خيلي در انتشار سلاح هاي شيميايي و بيولوژيكي موثر نيستند. عراق به خودي خود امكانات ساخت موشك هاي دوربرد را در اختيار ندارد و اين كار نيازمند چندين سال وقت و كمك بيگانگان است.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/006830.jpg[/img]

كيوان فيض اللهي
جنگ افزار بيست و هفت سال پيش بين ۲۰ تا ۳۶ موشك انداز ۸K14 (اسكاد - و تعداد نامعلومي موشك توسط اتحاد جماهير شوروي سابق به عراق فروخته شد. علاوه بر يازده موشك انداز متحرك، مجموع موشك هاي تك مرحله اي با سوخت مايع كه از شوروي به عراق وارد شد به ۸۱۹ مي رسد. در سال ۱۹۸۶ عراق اقدام به اجراي برنامه اي به افزايش برد موشك اسكاد - B و طراحي مجدد آن كرد تا در توليد چندين نوع جديد و قوي تر به نام هاي الحسين، الحجاره والعباس به خودكفايي رسد. كميسيون ويژه سازمان ملل گزارش هاي متعددي از واردات سيستم هاي اسكاد توسط عراق از كشورهاي ديگري علاوه بر اتحاد جماهير شوروي دريافت كرد. اما هيچ مدركي دال بر اين واردات يافته نشد. بنابراين كميسيون ويژه سازمان ملل تشخيص داد كه هيچ موشك اضافي از اين نوع يا تجهيزات مورد نياز آن توسط عراق تهيه نشده است. در پنجم دسامبر سال ۱۹۸۹ عراق راكت بلندي به طول ۲۵متر پرتاب كرد كه اولين مرحله از يك سيستم پرتاب ماهواره سه مرحله اي به وزن ۴۸ تن و در مجموع داراي نيروي پيش رانش لازم براي پرتاب موشكي به وزن ۶۰ تن بود.
اين وسيله از پنج موشك الحسين كه به هم بسته شده اند تشكيل شده است. همچنين اين وسيله از سيستم پيش رانش سوخت مايع ساخته شده بر اساس موشك هاي اسكاد نيز برخوردار است. مرحله آغازين اين سيستم شامل مجموع چهار يا پنج موشك اصلاح شده اسكاد مي شد. مرحله دوم نيز از يك موشك اسكاد تشكيل مي شد در حالي كه سومين مرحله داراي يك موتور SA-2 بود. تنها اولين مرحله قادر به عمل كردن بود و ممكن است مراحل دوم و سوم دكوري باشند. اين سيستم العبيد نام گذاري شد و گفته مي شود كه قادر است ماهواره هايي كه براي اكتشاف، ارتباطات و كنترل به كار مي روند را در مدارهاي كوتاه زمين قرار دهد. گزارش هايي كه بر اساس آنها اين موشك پيش از بازگشت به اتمسفر زمين هفت بار دور زمين گشته بود، نادرست از كار درآمد. همچنين آژانس خبري موثقي اعلام كرد كه عراق يك سيستم SSM موسوم به تموز - ۱ با برد دو هزار كيلومتر را نيز ساخته است. چيز بيشتري در مورد اين سيستم ها گزارش نشده است كه به نظر مي رسد آزمايش نوعي تكنولوژي بوده اند. سكوي پرتاب اين سيستم كه توسط ايالات متحده در ششم دسامبر ۱۹۸۹ كشف شد در ۲۳۰ كيلومتري جنوب غربي بغداد قرار داشت.
در خلال سال هاي ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۰ عراقي ها گام هاي بلندي در زمينه برنامه راكت هاي بومي شان برداشتند كه به طور عمده بر بالا بردن كارآيي موشك اسكاد تمركزيافته بود. تهران تقريبا در ۳۰۰ كيلومتري مرز ايران و عراق قرار دارد كه خارج از برد موشك اصلاح شده اسكاد - B با برد نهايي ۳۰۰ كيلومتر است. عراق براي فائق آمدن بر اين نقص برد اسكاد را به دو برابر افزايش داد. ظاهرا اين موفقيت تا حد زيادي به پشتوانه كمك هاي تكنيكي و تجهيزات خارجي به دست آمد. اولين محصول بهينه سازي اسكاد الحسين نام گذاري شد و بردي بين ۶۰۰ تا ۶۵۰ كيلومتر داشت كه امكان اصابت به تهران را فراهم كرد. اين موشك از طريق كاهش تقريبي مقدار ماده منفجره موشك اسكاد به ۳۰۰ تا ۳۵۰ كيلوگرم اصلاح شد. الحسين تقريبا با طول ۲/۱۱متر و قطر ۹۰ سانتي متر كم و بيش مشابه اسكاد - B (طول ۵/۱۱متر و قطر ۸۸ سانتي متر) بود. همچنين الحسين بيشتر اسرائيل و تمامي سوريه را در محدوده اصابت خود قرار مي دهد. در خلال ماه هاي ژانويه و فوريه سال ،۱۹۹۱ ۶۰ فروند از اين موشك به عربستان سعودي و اسرائيل شليك شد. در اواخر ماه مارس ۱۹۹۰ بر اساس يك گزارش مطبوعاتي، عراق كار ساخت شش موشك انداز ثابت براي الحسين را در فرودگاه ۲-H واقع در غرب عراق و در مجاورت مرز اردن به پايان رساند. اگرچه يك موشك انداز ثابت نسبت به نوع متحرك آن دقت بيشتري را فراهم مي كند اما در برابر حمله بسيار آسيب پذيرتر خواهد بود. بيشتر موشك هاي اسكاد يا از نوع اسكاد عراق از موشك اندازهاي متحرك ناقل سكو و يدك كش هاي الوليد پرتاب شده اند. عراق در تلاش براي افزايش برد موشك هاي اسكاد - B وارداتي اش از تكنيك هاي ساده اي استفاده كرد كه چيز قابل توجهي به اساس تكنولوژي موشكي اش اضافه نكرد. به هر حال تلاش هاي آنها در زمينه مهندسي معكوس (تجزيه يك سيستم كامل به منظور جداسازي و شناسايي همه قطعات يا واحدهاي ساختمان آن)، فراگيري ساخت و تكنولوژي ماشين آلات پيشرفته و ملزومات گوناگون اجزأ سيستم هاي موشكي را به دنبال داشت. عراق طي اين كوشش ها، مهارت هايي را به ويژه در سيستم هاي پيش رانش موشك و نيروي محركه آنها، هدايت و كنترل و تكنولوژي هاي توليد بدنه و نيز سخت افزارهاي ماشين كاري با دقت بالا به دست آورد. با اين حال عراق در خلال تلاش هايش در زمينه مهندسي معكوس در به دست آوردن ظرفيت ساخت داخلي سيستم هاي موشكي كاملا خودكفا، موفق نبود. عراق به دنبال ساخت موفق الحسين از موشك هاي اسكاد وارداتي، توليد كاملا داخلي اين موشك ها را به عهده گرفت. عراق از طريق واردات اجزأ مورد نياز، تجهيزات توليد و ماشين آلات توانست خط توليد اين موشك را راه اندازي كند. عراق در اوايل سال ۱۹۹۰ هدف ساخت ۲۰۰ موشك را تعيين كرد كه احتمالا در نظر داشت ۱۰۰۰ موشك توليد كند. با فرا رسيدن آوريل ۱۹۹۱ عراق به طور چشمگيري در تلاش براي توليد بومي موشك هايش پيشرفت كرد. عراق عملا تمامي اجزأ عمده موشك هاي بوميش به استثنأ ژيروسكوپ ها (وسيله اي كه امتداد مرجع زاويه اي را به كمك چرخش جرمي سنگين حفظ مي كند) را با موفقيت توليد و آزمايش كرد. عراق براي فراهم كردن ژيروسكوپ ها از خارج، قراردادهايي بسته بود. عراق تا پيش از سال ۱۹۹۶ تعدادي از ژيروسكوپ هاي وارداتي اصلي را حفظ كرد. عراق ۱۲ آزمايش ايستاد و چهار آزمايش پرواز موتورهاي ساخت داخل را هدايت كرد كه تعدادي از اين آزمايش ها موفق بودند. در سال ۱۹۸۸ عراق كار توسعه يك سيستم بازيافت مجهز به چتر بازدارنده فراصوت را آغاز كرد كه اين پروژه در خلال سال ۱۹۹۰ نيز ادامه يافت. سرانجام عراق به سه گروه مختلف از توسعه، توليد و تهيه اين سيستم دست يافت كه به هر حال هيچ كدام از اين سيستم ها مهيا نشد. همچنين نوعي از موشك الحسين توليد شد كه به الحسين كوتاه شهرت يافت. بر اساس اطلاعات تاييد نشده از اكتبر سال ۱۹۹۰ عراق اين موشك ها را براي استفاده عليه چاه هاي نفت و مردم توليد مي كرد. موشك هاي الحجاره مي توانستند ابرهاي سمي منتشر كنند كه باعث مرگ افراد روي زمين و انفجار چاه هاي نفت شوند عراقي ها ادعا كردند كه در جريان عمليات طوفان صحرا يكي ديگر از انوع اسكاد كه ظاهرا موشك الحجاره اي با كلاهك پر شده از ساروج بود را به اسرائيل شليك كرده اند مجموعي از چهار يا پنج فروند از انوع موشك الحسين در خلال جنگ خليج احتمالا شليك شده اند كه در نهايت شامل يك فروند الحجاره بود كه در صحراي نجيب در نزديكي امكانات هسته اي اسرائيل فرود آمد. سال ۱۹۹۶ سازمان ملل ادعا كرد كه عراق هنوز ۶ تا ۱۶ فروند از موشك هاي تقويت شده اسكاد را پنهان كرده است كه بالقوه قادر به حمل كلاهك هاي شيميايي و بيولوژيكي هستند. اين موشك هاي الحسين همراه با ۲۰ كلاهك موشك دوربرد كه پيش از سال ۱۹۹۱ و به ويژه براي حمل سلاح هاي شيميايي توليد شده بود از چشم بازرسان سازمان ملل دور ماند. با توجه به اينكه در سال ۱۹۹۶ دريافت كه عراق ۸۰ فروند موشك مشابه اسكاد را در داخل توليد كرده است، برآورد ابتدايي از سياهه موشك هاي عراقي در هاله اي ابهام قرار گرفت. بازديد تيم هاي سازمان ملل در سال ۱۹۹۶ قادر به مشخص كردن موشك هاي پنهان شده نبود، اما آنها به جست وجو براي روش هاي پنهان كاري عراق ادامه دادند. در اواسط سال ۱۹۹۶ يك افسر عادي فراري از عراق عنوان كرد كه به اعتقاد وي صدام حسين نزديك به ۴۰ موشك از نوع اسكاد را حفظ كرده است. پس از آنكه بازرسان سازمان ملل در سال ۱۹۹۸ با اكراه از عراق خارج شدند برخي تخمين زدند كه عراق مي توانست توليد موشك هاي الحسين را در مدت يك سال از سر گيرد. براساس يك گزارش دولتي از ايالات متحده در سال ،۱۹۹۸ عراق تعداد كمي از موشك هاي نوع اسكاد را حفظ كرد و احتمالا موشك هاي اسكاد را با تلفيق سيستم هاي اصلي هدايت و كنترلي كه از چشم بازرسان سازمان ملل مخفي نگاه داشته بود و قسمت هايي كه در داخل عراق توليد كرده بود، سرهم كرد.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/006835.jpg[/img]


در فوريه سال ۲۰۰۰ اوزي رابين، يكي از اعضاي شوراي امنيت ملي اسرائيل و رئيس پيشين برنامه دفاع ضدموشكي اسرائيل موسوم به هوما، با قاطعيت اظهار كرد كه عراق ۵۰ موشك الحسين در اختيار دارد. وي در كنفرانس سالانه اسرائيل در مورد علوم هوافضا در ۲۴ فوريه گفت كه رژيم عراق اين موشك ها را پنهان كرده است. براساس پرونده بريتانيايي سلاح هاي كشتارجمعي عراق كه در دسامبر ۲۰۰۲ منتشر شد، عراق به بازرسان ملل گفته بود كه ۲۵ كلاهك را با عامل سياه زخم، سم بوتوليسم و افلاتوكيسن (نوعي سم كه توسط كپك ها توليد مي شود) پر كرده است. همچنين عراق كلاهك هايي با عوامل شيميايي را نيز براي موشك الحسين ساخته بود و به توليد ۵۰ كلاهك شيميايي براي الحسين اعتراف كرده بود. بررسي هاي تكنيكي از بقاياي كلاهك ها اثرات توليد VX (يكي از خطرناك ترين گازها كه در ساخت سلاح هاي شيميايي به كار مي رود) را نشان دادند كه مشخص مي كند چندين كلاهك ديگر نيز با استفاده از آن پر شده اند. براساس همان پرونده عراق برخلاف قطعنامه ۶۸۶ شوراي امنيت سازمان ملل بالغ بر ۲۰ موشك الحسين را حفظ كرده است. اين موشك ها نيز يا به شكل سيستم هاي كامل يا به شكل موتورها و ساير اجزا براي مونتاژ و دوباره، به صورت غيرقانوني حفظ شده اند. دولت بريتانيا تشخيص داد كه مهارت هاي مهندسي موجود امكان موثر نگه داشتن اين موشك ها را فراهم مي كند. اين حقيقت كه در نهايت برخي از اين موشك ها نياز به مونتاژ دوباره دارند تعيين دقيق تعداد موشك هاي آماده به خدمت را دشوار مي كند.

عراق با اجازه سازمان ملل به كار بر روي دو سيستم موشكي SRBN با بردهاي كمتر از ۱۵۰ كيلومتر ادامه داد: سيستم الصمود با سوخت مايع و ابابيل ـ ۱۰۰ با سوخت جامد. الصمود اساسا موشك اسكادي در مقياس كوچك است. اين برنامه به بغداد اجازه داد تا اصلاحات تكنولوژيكي را گسترش دهد كه مي تواند برنامه اي براي موشك هاي دوربردتر را فراهم كند. براساس اظهارات سازمان سيا موشك الصمود طوري طراحي شده است كه مي تواند از محدوديت برد ۱۵۰ كيلومتري مجاز توسط سازمان ملل تا برد بالقوه مؤثر ۱۸۰ كيلومتر فزوني يابد. اگر زماني مجازات هاي اقتصادي عراق از ميان برداشته شود شايد عراق به تغيير جهت اين تلاش ها به سوي ساخت سيستم هاي موشكي دوربردتر اقدام كند مگر آنكه نظارت هاي آينده سازمان ملل مانع آن شود. از زمان نظارت كميسيون بر محدوده فعال موشك ها در آگوست سال ۱۹۹۴ فعاليت هاي مجاز عراق در زمينه موشك ها به مرحله توليد نزديك تر شده اند.ادعا مي شود كه عراق تلاش هايش براي استفاده از امكانات موشكي را از سر گرفته است و به طور مستقيم و غيرمستقيم فرمان هايي براي خريداري تجهيزات، تكنولوژي، لوازم و مواد مورد نياز براي فعاليت هاي وابسته به امكانات موشكي و غيرموشكي را صادر كرده كه بسياري از اين تلاش ها در راستاي حمايت از برنامه ابابيل ۱۰۰۰ به منظور توليد داخلي موشك هاي زمين به زمين با بردهاي بين ۱۰۰ تا ۱۵۰ كيلومتر است. پس از آگوست ۱۹۹۵ عراق اعتراف كرد كه از زمان تصويب قطعنامه ۶۸۶ در سال ۱۹۹۱ يك برنامه غيررسمي براي اصلاح سيستم موشكي زمين به هواي وولگا SA-2 به منظور استفاده زمين به زمين با بردي بيش از ۱۰۰ كيلومتر را دنبال كرده بود. در ابتداي كار سيستم نظارتي در سال ،۱۹۹۳ كميسيون تصميم گرفت كه اقدامات آنها براي نظارت كافي خواهد بود. بنابراين با دوربين مكان هايي كه فعاليت هاي تعميرات اصلي بر روي سيستم هاي وولگا انجام مي شد، تحت نظر گرفته شد. زماني كه برنامه نامعلوم عراق شامل آزمايش هاي پرواز اين سيستم شد كميسيون در ژانويه ۱۹۹۶ تصميم گرفت تا چگونگي نظارت را با برچسب گذاري روي تمام موشك هاي وولگا مثل ساير موشك هاي علامت گذاري شده در عراق، اصلاح كند. عراق همچنان به ساخت سيستم موشكي الصمود كه گفته مي شود برد آن كمتر از ۱۵۰ كيلومتر است ادامه داد. موضوع استفاده دوباره عراق از اجزاي موشك زمين به هواي وولگا براي توسعه موشك الصمود بدون راه حل باقي ماند. بازرسان سازمان ملل نگراني هاي جدي خود را در مورد استفاده عراق از اجزأ كليدي برگرفته از سيستم موشكي زمين به هواي وولگا و اصلاح آنها براي استفاده در سيستم موشكي زمين به زمين كوتاه برد اعلام كرده اند. اين اصلاحات مي تواند عراق را قادر به تبديل موشك هاي وولگا به انواع زمين به زمين غيرمجاز كند. براساس گزارش بازرسان سازمان ملل در ژوئن ،۱۹۹۸ برنامه پنهاني G-1در سال هاي ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۴ براي تبديل موشك هاي زمين به زمين به نوع غيرمجاز آن شامل آزمايش پرواز و تهيه امكانات نامشخصي براي پشتيباني از آن بود. عراق در آگوست ۱۹۹۱ بدون اعلام به كميسيون سازمان ملل، چنانچه لازمه قطعنامه هاي شوراي امنيت است، اقدام به اجراي پروژه مخفيانه اي براي ساخت يك موشك زمين به زمين موسوم به ۱-J كرد. همساني هاي اساسي ميان موشك ۱-J و موشك هاي الفهد كه پيش از تصويب قطعنامه ۶۸۶ در سال ۱۹۹۱ در عراق در حال توسعه بود، ديده مي شد. ساخت موشك زمين به زمين ۱-J براساس موشك هاي زمين به هواي وولگاSA-2 و با پاره اي از اصلاحات به ويژه در مورد موتور و سيستم هدايت و كنترل آن استوار شده است. در خلال اين مدت در حالي كه كار پروژه ۱-J ادامه داشت، عراق به بازرسان سازمان ملل اعلام كرده بود كه صرفا در حال ساخت موشك مجاز ابابيل ـ ۱۰۰ است كه به كميسيون ويژه سازمان ملل گزارش شده بود. چنانچه امروز مشخص شده است موشك ابابيل ـ ۱۰۰ خصوصياتي مشابه با ۱-J دارد.
از زمان تأسيس سيستم نظارت موشكي در سال ۱۹۹۴ عراق به پيشرفت قابل ملاحظه اي در توسعه سوخت مايع سيستم موشكي الصمود با محدوده ادعا شده ۱۴۹ كيلومتر، دست يافت. در اكتبر ۱۹۹۶ عراق اولين آزمايش پرواز در مورد موشك الصمود را انجام داد. اين آزمايش پرواز نشانگر موفقيتي توسط عراق و گام مهمي در بالا بردن ظرفيت هاي توليد داخلي موشك هاي عراقي بود. عراق آزمايش هاي پرواز را در سال ۱۹۹۸ دنبال و در مجموع تا ژوئن ۲۰۰۰ هشت آزمايش را رهبري كرد. براساس پرونده بريتانيايي سلاح هاي كشتارجمعي عراق كه در سپتامبر ۲۰۰۲ منتشر شد، هنوز شفاف نيست كه آيا كلاهك هاي شيميايي و بيولوژيكي براي موشك هاي باليستيك الصمود و ابابيل ـ ۱۰۰ ساخته شده است يا نه. اما با توجه به تجربه به دست آمده در مورد ساير سيستم هاي موشكي عراق، دولت بريتانيا تشخيص داد كه عراق از مهارت هاي تكنيكي لازم براي انجام چنين كاري برخوردار است. براساس همين پرونده، موشك پيش ران سوخت مايع الصمود به طور گسترده اي مورد آزمايش قرار گرفته و در بخش هاي نظامي گسترش يافته است. علاوه بر اين، جاسوسي ها نشان مي دهد كه عراق در نظر دارد تا برخلاف قطعنامه ۶۸۶ شوراي امنيت برد آن را تا ۲۰۰ كيلومتر افزايش دهد. در فوريه ۲۰۰۳ بازرسان سازمان ملل دو نوع از موشك الصمود ۲ را با استفاده از چهار مدل كامپيوتري مجزا ارزيابي كردند. برد هر دو نوع فراتر از محدوده ۱۵۰ كيلومتري تعيين شده از سوي شوراي امنيت سازمان ملل بود براي مدل سبك تر الصمود بردي در حدود ۱۹۳ كيلومتر و مدل سنگين تر آن در حدود ۱۶۲ كيلومتر تخمين زده شد. ظاهرا از عراق خواسته شده است كه تمام موشك هاي الصمود ۲ و كلاهك ها را براي نابودي به بازرسان سازمان ملل تحويل دهد.

http://www.hamshahrionline.ir/hamnews/1382/820109/news/akhar.htm

[mahdavi3d 14,067]

ممنون
بعيد مي دانم در حال حاضر ديگري چيزي از برنامه موشكي عراق سالم باقي مانده باشد، دانشمندان كه يا كشته شدند و يا فرار كرده اند و احتمالا تاسيسات هم توسط اشغالگران نابود شده است.

[shobeir 6]

عراقم شد کشور

[moski_jakson_20 15]

دوست گلم همین کشور دمار از روزگار اسراییل دراورد منظور جنگ شش روزه و جنگ سال1967است راستی از دوستان عزیزم تقاضامندم در صورت ایرادات ویرایش نقل وقول را برایم توضیح دهید ممنونم[