اولترا ، برگ برنده بریتانیا در جنگ جهانی دوم

[adelkhoje 5,060]

 

 

در مراتب بالای کار سرویس های اطلاعاتی ، واقعیات در بسیاری حالات و در همه جنبه های خود مطابق بود با زیبا ترین بدایع داستان های ملودرا . پیچیدگی های توطئه و ضد توطئه ، نیرنگ و خیانت ، جاسوسی و خود فروشی ، عوامل دروغین ، عوامل حقیقی ، جاسوسان دو جانبه ، طلا و فولاد ، بمب ، خنجر و جوخه آتش ، آنچنان در هم بافته شده بود  که ساختمان آن باور نکردنی به نظر می رسید ، اما حقیقت داشت . رئیس و افسران سرویس مخفی در این جهان پر پیچ و خم ، تاریک و زیر زمینی زندگی را خوش می گذراندند و وظیفه خود را با خونسردی و بدون احساس انجام می دادند .

 

وینستون.اس .چرچیل

 

 

اولترا ، برنامه ای بود ، شبکه ای از مهندسان و دانشمندان بریتانیایی و لهستانی و در راس آن چرچیل نخست وزیر بریتانیا که قصد نفوذ به دستگاه رمز آلمان نازی یعنی انگیما و رمزگشایی این دستگاه را داشتند . دستگاه انگیما در اصل متعلق به یک مهندس هلندی به نام هوگو کوخ می باشد که در سال 1919 این دستگاه را با عنوان ماشین تایپ سری در شهر لاهه ثبت اختراع کرد و به دنبال عرضه آن در اروپا و برای شرکت های تجاری برای حفاظت از اسرار تجاری و اقتصادی در نظر داشت ولی مهندس هلندی از این کار عاجز ماند و طرح خود را با مبلغی ، امتیاز ماشین خود را به یک مهندس آلمانی به نام آرتور شربیوس فروخت که مهندسی مبتکری از اهالی برلین بود ، این مهندس آلمانی از روی نقشه های کوخ ماشین را تکمیل کرد و نام آنرا انگیما ( به المانی به معنی رمز) گذاشت . مهندس المانی نیز قصد بکار گیری این دستگاه در امور تجاری در سطح اروپا شد اما تجربۀ شربیوس موفقیت آمیز نبود و وی امتیاز دستگاه خود را به یک شرکت دیگر فروخت .

 

تا اون موقعه هیتلر به قدرت رسیده و سازماندهی مجدد ورماخت در حال انجام بود ، ژنرال های وی در جست و جوی یک دستگاه رمز جدید بین آزمایشگاه ها و کارگاه های صنعتی در رفت و آمد بودند تا در آینده اسرار خود را کاملاً حفاظت کنند .ارزیابی انگیما به عهدۀ سرهنگ اریش فلگیبل گذاشته شد که در شرف رسیدن به ریاست اداره مخابرات ارتش و سرفرماندهی آلمان بود . فلگیبل شخصی بود که در آینده در زمرۀ توطئه چینان گروه ارکستر سیاه (مخالف نظام نازی و شخص هیتلر) در آمد .

 

پس از اینکه فلگیبل انگیما را آزمایش کرد ، این دستگاه به یکباره از صحنۀ فعالیت های بازرگانی برچیده شد . اینک آشکار شده بود که این دستگاه ارزان ، سریع ، قابل حمل ، آسیان ، و تعمیر آن خیلی ساده است و همچنین رمزهای فراوانی را در بردارد . مهمتر از همه ، این دستگاه در مقابل پیشرفته ترین روش های کشف رمز سربلند از آب در آمد . این مسئله زیاد مهم نبود که دستگاه به دست دشمن می افتاد یا نه ، زیرا بدون دانستن کلید تنظیم این وسیله ، استفاده از آن غیر ممکن می شد . انگیما نیازهای ورماخت را از هر نظر بر آورده می ساخت.

 

میزان آگهی سرویس اطلاعاتی انگلستان از این دستگاه به همین جا ختم می شد تا اینکه سرگرد هرولد لرس گیبسن نماینده ام آی 6 در پراگ خبر داد که سرویس اطلاعاتی لهستان نیز که همراه انگلستان علیه آلمان ها و روس ها کار می کرد به موضوع انگیما علاقه مند است . سرویس اطلاعات لهستان گونه تجاری انگیما را بدست آورده بود و تحلیلگران رمز لهستان که توسط دو ریاضیدان لهستانی ام . ره یفسکی و اچ . زیگالکسی هدایت می شدند برخی مشکلات ریاضی مربوط به کشف رمز مخابرات به وسیله انگیما را حل کرده بودند . اما نفوذ لهستانیها به سیستم انگیما از جنبۀ ریاضی و آماری بود و نه مکانیکی و گذشته از آن ، آنها تنها با مدلی که برای مخابرات تجاری به کار می رفت تجربه و کار کرده بودند ولی انتظار می رفت آلمان ها این دستگاه را برای استفاده از ورماخت تکمیل و پیچیده تر کرده باشند .

 

 

دستگاه انگیما

 

اما فرانسوی ها برای نخستین بار توانستند به گونۀ نظامی انگیمای آلمانیه رخنه کنند و این کار نه از طریق آزمون و خطایی تحلیل ریاضی و آماری ، بلکه از طریق یک خائن  در ورماخت انجام دادند.در ارتباط با این خائن ، در تابستان سال 1937 یک آلمانی با سفارت فرانسه در برن تماس گرفت و پیشنهاد کرد که علیه رایش سوم و به نفع فرانسه برای آنها کار کند . او خود را کارمند اداره تحقیق ، اصلی ترین سازمان تحلیل رمز رایش معرفی و کرد و انگیزۀ خود را در انجام این کار ایدئولوژیک ذکر نمود ، نیروهای سرویس اطلاعات فرانسه برای اطمینان از شخص ، یکی از عامل های خود را برای مصاحبه با این شخص به آلمان فرستادند که پس از مصاحبه و تایید او ، سرویس اطلاعات فرانسه متوجه شد که «مهندسان آلمانی یک دستگاه رمز گذاری و رمزگشایی با سیستم کاملاً جدید ساخته اند» این دستگاه همان انگیما بود .

 

کمی بعد فرد آلمانی ، دستور العمل سری استفاده از دستگاه را به همراه یک متن رمزی و متن رمزگشایی شده به سرویس اطلاعات فرانسه تحویل داد . سرویس اطلاعات فرانسه توانسته بود با استفاده از ابزار دقیق یک کارخانه آمریکایی – فرانسوی سازندۀ ماشین حساب واقع در خارج پاریس ، یک مدل ثانوی از انگیما درست کند . علاوه بر این ها شخص خائن آلمانی تغییرات ماهیانه کلید های رمز ورماخت که به منظور جلوگیری از لو رفتن رمزها صوت می گرفت برای سرویس اطلاعات فرانسه شروع به ارسال کرد . پس مدتی کوتاه فرانسوی ها توانایی کاملی را در خواندن سری ترین رمز های آلمان پیدا کردند که تحول اطلاعاتی بسیار مهمی به حساب می آمد . اما این موفقیت آن ها تا زمانی ادامه پیدا می کرد که منبع اطلاعاتی شان می توانست تغییرات ماهیانه کلید رمز را برای آنان بفرستد .

 

نفوذ بریتانیا به رمز های مخابراتی آلمان ها به شکل دیگری صورت گرفت . در ژوئن سال 1938 منزیس (رئیس سرویس اطلاعات بریتانیا) پیامی دریافت کرد که بعداً معلوم شد مهمترین اطلاعات کسب شده در تاریخ اطلاعاتی جنگ جهانی دوم است .

 

این خبر نیز از سوی گیبسن و از پراگ مخابره شده بود . به گفتۀ گیبسن ، وی در سفر اخیرش به ورشو ، از طریق سرویس اطلاعات لهستان با یک یهودی لهستانی برخورد کرد که پیشنهاد داد اطلاعاتش را در مورد انگیما به ام آی 6 بفروشد . مرد لهستانی که ریچارد له وینسکی (نام مستعار) معرفی شده بود ، به عنوان ریاضی دان و مهندس در کارخانۀ سازنده انگیما کار کرده ولی سپس به دلایل مذهبی از آلمان تبعید شده بود ، او در ورشو مورد توجه سفارت بریتانیا قرار گرفت . این شخص در گفت و گو با عامل امی آی 6  قیمت خود را اعلام کرد : ده هزار پوند پول ، یک پاسپورت انگلیسی و یک اجازۀ اقامت در فرانسه و برای خود و همسرش ، او نمی خواست در انگلستان زندگی کند ، زیر در انجا دوست و آشنایی نداشت . له وینسکی اعا می کرد در مورد انگیما آنقدر می داند که بتواند یک نمونه از آن درست کند و نقشه قسمت اصلی دستگاه را ترسیم نماید این قسمت قلب دستگاه محسوب می شد و شامل سیستم سیم کشی پیچیدۀ چرخنده های داخل آن بود .

 

 

 

منزیس ، رئیس وقت سرویس اطلاعات بریتانیا

 

 

وقتی نامه گیبسن به منزیس رئیس ام آی 6 رسید ، وی هم به هیجان آمد و هم مشکوک شد ، نمی شد باور کرد آلمانی ها اجازه داده باشند ، آدمی با این همه اطلاعات ارزشمند کشورشان را براحتی ترک کند و منزیس مشکوک از این که نکند له وینسکی را آلمانی ها فرستاده باشند تا سازمان کوچک کشف رمز بریتانیا را منحرف کنند و به مسیر غلطی بیندازد و تصمیم گرفت تا با متخصصان کشف رمز مشورت نکرده است قدمی بر ندارد . اما وقتی متخصصان پس از بررسی برخی اطلاعات فنی که توسط گیبسن فرستاده شد بود ، اعلام کردند اطلاعات صحیح به نظر می رسد ، منزیس تصمیم گرفت دو تن از آنان را به ورشو بفرستد تا له وینسکی مستقیماً گفت و گو کنند .

 

منزیس این افراد را در جریان ماموریت قرار داد و گفت وظیفۀ آنان رفتن به ورشو ، گفت و گو با له وینسکی و گزارش دادن میزان اطلاعات اوست ، چنانچه آنان به درستی گفته های وی معتقد شدند ، می بایست به کمک گیبسن ترتیب انتقال مرد لهستانی و همسرش را به پاریس می دادند و وی را زیر کنترل فرمانده ویلفرد داندردیل نماینده ام . آی 6 در پاریس (ملقب به مامور شمارۀ 2400) قرار دهند . سپس له وینسکی می بایست زیر نظر آنها دستگاه انگیما را دوباره سازی کند . این دو شخصی که برای مصاحبه در نظر گرفته شده بودند آلفرد دیلوین ناکس و آلن ماتیسون تورینگ ، به ترتیب بهترین تحلیل گرد رمز انگلستان و دیگری یکی از ریاضی دانن برجسته انگلستان به حساب می آمد .

 

این دو شخص ابتدا در موزۀ مادام کوری ملاقات کردند و سپس قدم زنان در طول ساحل به سوی خانۀ او در محله یهودی ها رفتند .پس از گفت و گو این دوشخص با له وینسکی ، ناکس و وتورینگ به منزیس توصیه کردند درخواست های وی را بپذیرد . ترتیبات لازم اتخاذ شد و له وینسکی و همسرش توسط گیبسن و همراهی این دو تحلیلگر رمز با استفاده از پاسپورت سیاسی انگلیسی از طریق استکهلم به پاریس انتقال یافتند تا در معرض خطر آلمان قرار نگیرند .آنها در پاریس زیر کنترل داندردیل قرار گرفتند و وی بدون اینکه به سرویس اطلاعاتی فرانسه اعلام کند له وینسکی در فرانسه به چه کاری مشغول است اوراق لازم برای اقامت وی را فراهم ساخت .

انگیما تحت نظر داندردیل بتدریج شکل می گرفت . له وینسکی در آپارتمانی در کنارۀ رود سن کار می کرد و دستگاهی می ساخت شاهکار الگو برداری بود . قبل از ظهور این ماشین های رمز ساز ، رمز کردن پیام ها به آرامی و از طریق نیروی انسانی صورت می گرفت . آن طور که تورینگ و ناکس کشف کردند ، اکنون انگیما می توانست تعداد بی شماری رمز با کلید های مختلف تولید کند ، این دستگاه کاملترین سیستم مخفی نوشتن بود یا لا اقل چنین به نظر می رسید . ظاهراً هیتلر کامل به انگیما اطمینان داشت .

 

 

 

دستگاه کشف رمز بریتانیا با نام مستعار «بمب» که اطلاعات مهم رایش سوم را کشف می کرد ، به مجموعه اطلاعات مهم اولترا اطلاق می شد

 

 

تحقیقات طولانی و پیگیر نشان می داد که با توصیه فلگیبل ، سرویس های نظامی ورماخت از انگیما استفاده می کردند . استفاده از این دستگاه از سطح بالا شروع شد و تا سطح مخابرات هنگ ها نیز ادامه یافت .حتی کشتیهای کوچک جنگی نیز به این دستگاه مجهز بودند چرا که افتادن انگیما به دست دشمن برای سردر آوردن از مخابرات رمز آلمانی ها کافی نبود . تنها دانستن کلید رمز ها بود که به افراد اجازه می داد متن غیر رمز مخابرات را به دست آورند . به همین دلیل آلمانی ها این دستگاه به ژاپنی ها هم فروختند ، همچنین ایتالیا ، رومانی و بلغارستان مجاز بودند از این دستگاه استفاده کنند .

 

 

روشن بود که اعتماد هیتلر به انگیما کار نادرستی است چرا که هم لهستانی ها و هم فرانسوی ها در درستگاه رمز آلمان رخنه کرده بودند و انگلستان نیز درصدد بود مدلی از ماشین انگیما بسازد . درستی مدل ساخته شده توسط له وینسکی زمانی تایید شد که لهستانی ها توانستند یک مدل واقعی از دستگاه انگیما را به دست آورند و یکی از کارمندان موسسه رمز بریتانیا به نام سروان آلیستر دنیستون به ورشو رفت تا آن را تحویل بگیرد . اما انگلیسی ها فهمیدند که برخلاف لهستانی ها قادر نیستند به کشرف رمز خسته کننده و وقت گیر انگیما از طریق ریاضی تکیه کنند . ارزش واقعی اطلاعاتی که در این رمز ها وجود داشت به سرعت کشف رمز و به دست آوردن اطلاعات بستگی داشت . همچنین بر خلاف فرانسوی ها ، آن ها نمی توانستند بر خدمات شخص خائنی که کلید های رمز را برای آنها می فرستاد تکیه کنند . باید پذیرفت که آلمان ها از این کلید های رمز به خوبی مراقبت می کردند وچنانچه این کلید ها دست دشمن می افتاد ، عوض کردن آنها کار بسیار آسانی بود .

 

در نتیجه ، تنها راه رخنه به اسرار انگیما این بود که ماشین دیگری ساخته شود که بتواند آنچه را که هریک از هزاران دستگاه انگیما در ورماخت انجام می داد تقلید و منعکس کند . وسیله ای که قرار بود این نقش را ایفا کند ، با اسم مستعار «بمب» با سرپرسی مهندس هارولد کین ، و یک تیم دوازده نفری از مهندسان دیگر انجام شد ، این ماشین در خفای کامل – آنقدر کامل که هنوز هم کارهای انجام شده در آن زمان افشا نشده است – شکل گرفت . این دستگاه جعبۀ مسی گرنی بود با ابعاد حدود 2.5 متر در 2.5 متر و به انواع قدیمی جا کلیدی شباهت داشت . درون این ماشین مجموعه ای از کارهای مهندسی جا داشت که توصیف آن از محالات است .

 

این دستگاه در محوطۀ شماره در پناه درخان ، بلچلی پارک قرار داده بودند و بزودی زمان کار آزمایشی بر روی آن فرا رسید . سه کشور در گیر پروژه انگیما یعنی بریتانیا ، لهستان و فرانسه تصمیم گرفتن در یک کنفرانس در شاتو وینول در 25 کیلومتری پاریس برای پیشگیری از لو رفتن پروژه و از دست رفتن نیروها در صورت سقوط کشورهای لهستان و فرانسه کلیه نیروها و تجهیزات مربوط به این پروژه را به لندن منتقل کنند ، اما وجود این احتیاط کاری ها، تقریباً مسلم است که آلمان ها از رخنۀ لهستان در مخابرات انگیما باخبر بوده اند ، چرا که عجیب است لهستانیها با وجود رخنه در مخابرات انگیما ، زمانی که ورماخت به لهستان حمله کرد غافلگیر شدند .

 

 

در همین حال آزمایش بمب در بلچلی ادامه داشت . کار این دستگاه ابتدا نامطمئن به نظر می رسید و صدای عجیبی داشت . وقتی کار می کرد تا کلید های رمز آلمان ها را کشف کند صدایی مانند صداهای سوزن بافندگی ایجاد می کرد . اما عملکرد آن بهبود یافت و تقریباً در همان زمان که آلمان ها آماده می شدند به لهستان حمله کنند موفق به رخنه در رمزهای انگیما شد . دستاورد های بمب در ابتدا بیشتر اتفاقی به نظر می رسید تا نتیجۀ محاسبات ریاضی ، اما به هرحال ، مسلم شده بود که این دستگاه حاصل تخیل اندیشه های دیوانه نبود ، بلکه واقعاً کار انجام می داد .

 

 

وقتی آلمان در سوم سپتامبر 1939 به لهستان هجوم برد ، انگلستان و فرانسه بالاخره به هیتلر و رایش سوم اعلام جنگ دادند . بریتانیا چندان برای جنگ آماده نبود اما بمب در حال کار بود و این دستگاهی بود که فراهم آوردن ارزشمندترین اطلاعات جنگی را برای انگلستان تضمین می کرد . این اطلاعات اولترا نام داشت .

 

بمب نخستین نشانه های نتایج خود را از استراق سمع مخابرات لوفت وافه ، در حوالی آوریل سال 1940 نشان داد . در این هنگام هیتلر که در لهستان پیروز شده بود مشغول آماده کردن ارتش ها و نیروی هوایی اش بود تا تهاجم به فرانسه و کشورهای کوچک اطراف آن را سازماندهی کند .

 

این معجزه را «اولترا» نام نهادند و این نامی بود که دریاسالار های قدیمی در جنگ ترافالگار از آن به عنوان اسم رمز استفاده کرده بودند و اکنون توسط بریتانیا برای اشاره کردن به با ارزش ترین اطلاعات بدست آمده از کشف رمز به کار می رفت . محتوای این رمزهای کشف شدۀ اولیه چندان مهم نبودند. ولی اهمیت این کشف رمز را آشکار می ساختند . اگر بمب توانسته بود در رمزهای گورینگ رخنه کند ، چقدر طول می کشید تا می توانست مخابرات بی سیم دستگاه اطلاعاتی کاناریس یا خود هیتلر را آشکار سازد ؟ در اینجا مدارکی وجود داشت که نشانۀ آغاز دریافت اطلاعات از قلب سرفرماندهی عالی آلمان ها بود و اگر اولترا می توانست آن چنان که امید می رفت به کار ادامه دهد ، مسلماً به یکی از مهمترین سلاح ها در پیروزی بر رایش سوم بدل می شد (به نوعی برگ برنده بریتانیا در جنگ جهانی دوم شد) .

 

نخستین سهم عمدۀ اطلاعاتی اولترا در جنگ جهانی دوم ، مطلع ساختن بریتانیا از وجود «پروندۀ زرد» یعنی تهاجم بزرگ هیتلر علیه اروپای غربی بود .وجود پروندۀ زرد زمانی کاملاً تایید شد که در فوریۀ 1940 یک هواپیمای آلمانی به علت شرایط بد جوی به اجبار در بلژیک بر زمین نشست و طرح کامل حمله به دست مقامات بلژیکی افتاد . علاوه برآن ، تجسس هوایی فرانسوی ها آشکار کرد حجم عظمی از نیروهای پیاده و زره پوش آلمان در منطقه ایفل متمرکز شده است و بعدا نیز ادعا شد شد که جهت و اهداف تهاجم که به افراد سرویس اطلاعاتی آلمان گفته شده بود ، از طریق یک خائن آلمانی که به عنوان جاسوس دوجانبه به فرانسه خدمت می کرد به دست فرانسویها افتاده است . با این حال ، وقتی 2.5 میلیون نفر افراد ارتش هیتلر در دهم ماه مه 1940 به بلژیک ، هلند و فرانسه حمله کردند همۀ ناظران کاملاً غافلگیر شدند . این امر یکی از شگفت آورترین و تکان دهنده ترین شکست ها در تاریخ اطلاعات نظامی بود .

 

بعد از هجوم غافلگیرانه آلمان به اسکاندیناوی در هجوم خود به نروژ دولت چمبرلین به خاطر این حادثه متزلزل شد و در نهایت با آغاز حمله رایش سوم به « پروندۀ زرد» اروپای غربی دولت چمبرلین سقوط کرد و چرچیل لرد اول دریاداری بریتانیا به خانه شماره 10 داونینگ استریت فرا خوانده شد تا دولت خود را تشکیل دهد . چرچیل در این زمان 66 ساله بود و برای کسانی که او را می شناختند ، چنین می نمود که وی تمام این 66 سال را مشغول آموختن برای رسیدن به چنین لحظه ای بوده است . او که از رهروان راه ادوارد هفتم بود و به خاطر میراث آریستوکراسی اش ، به عظمت انگلستان و سروری طبقه اش اعتقاد داشت و خوش مشرب ، بی پروا ، مرموز ، عملگرا ، نسبت به ژنرالها بی رحم همانند هیتلر ، و خطیب و شاعر بود . این بود ویژگی های نخست وزیربریتانیا در جنگ جهانی دوم .

 

 

 

چرچیل مرد روز های سخت جمله معروف او در جنگ جهانی دوم : «در دوران جنگ ، حقیقت آنقدر ارزشمند است که باید حفاظی از دروغ همیشه همراه آن باشد .»

 

 

چرچیل نخست وزیر بریتانیا در جنگ جهانی دوم ، به جنگ اطلاعاتی اهمیت فراوانی قائل بود ، طوری که برای جنگ اطلاعاتی و فریب علیه دشمن ، اقدام به تشکیل سازمانی مخفی به نام مرکز کنترل لندن با حضور نیروهای نخبۀ بریتانیا کرد . بعد از سقوط فرانسه چرچیل از اطلاعات اولترا کمال استفاده برای تخلیه نیروهای بریتانیا در بندر دونکرک کرد و در زمان حمله قریب الوقع رایش سوم به جزیره بریتانیا ، اطلاعات اولترا به دقت زیر نظر داشت و توانست با بهره برداری کامل از اطلاعات اولترا به طور موثر بر علیه لوفت وافه در نبرد های هوایی لندن ظاهر شود ، اسکادران هایی هوایی کم تعداد نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا با داشتن اطلاعات کافی توانست نیروهای لوفت وافه عقیم گذارد به طوری که هیتلر تفوفق هوایی که لازمه عملیات زمینی در جزیره است  نتوانست بدست بیاورد ، سرفرماندهی عالی آلمان بزودی متوجه شد که اطلاعات لوفت وافه درز می کند و برای مطمئن شدن از درز اطلاعات لوفت وافه توسط سرویس اطلاعات بریتانیا ، تصمیم گرفته شد شهرهای کاونتری ، بیرمنگام و وولور همپتن در شب های مهتابی سال 1940 بمبارن خواهند شد .اولترا به خنثی کردن تهاجم آلمانیها کمک کرده بود ، اما زمان پرداختن بهای بزرگی بود که انگلستان می بایست به خاطر آنچه چرچیل «سری ترین منبع من» می نامید بپردازد ، به سرعت فرا می رسید ؛ این بها شهری بود به نام کاونتری.

 

ادامه دارد ...

 

 

منابع  : 

 

کتاب حصاری از دروغ نوشته آنتونی کیو براون ، ترجمه محسن اشرفی ، چاپ 1388 صص 8 تا 55

 

 

پی نوشت : 

 

با تشکر از آقا مصطفی عزیز mostafa_by 

ویرایش شده در مهر 95 توسط adelkhoje

[Muting 3,233]

به دوستانی که علاقه مند شدند به این مبحث دیدن فیلم "The Imitation Game" توصیه میشه، که روایتی هست از کار آلن تورینگ در ساخت ماشینی با الگوریتم تصمیم پذیر برای کشف رمزها در پیامهای آلمانی ها.

[arminheidari 24,177]

اين تاپيك در خصوص ماشين انيگما است
http://www.military.ir/forums/topic/22338-انیگما،-ماشین-رمزنگار-آلمان-نازی/

[151crows 355]

سلام ممنون بابت تاپیک. به نظر من این دستگاه از تانک هم جذاب تر هست. چون تانک رو میشه تصور کرد طرز کارش رو . اما این رو به صورت مکانیکی آدم نمیتونه تصور کنه طرز کارش رو.اگه میشه یه اطلاعاتی هم راجع به مکانیکش بدید یا اگه منبع انگلیسی هست آدرسش رو هم بدید کفایت میکنه.

[adelkhoje 5,060]

سلام ممنون بابت تاپیک. به نظر من این دستگاه از تانک هم جذاب تر هست. چون تانک رو میشه تصور کرد طرز کارش رو . اما این رو به صورت مکانیکی آدم نمیتونه تصور کنه طرز کارش رو.اگه میشه یه اطلاعاتی هم راجع به مکانیکش بدید یا اگه منبع انگلیسی هست آدرسش رو هم بدید کفایت میکنه.

 

 

 

ساز‌و‌کار انیگما

 

در مدلی که در شکل ۱ می‌بینید، ساده‌ترین نوع دستگاه انیگما شبیه‌سازی شده ‌است. برای فهمیدن ساز‌و‌کار آن، بیایید مدل را باز هم ساده‌تر کنیم. دستگاهی را در نظر آورید که تنها دو چرخ‌دنده دارد و الفبایی شش‌حرفی را رمزنگاری و رمزگشایی می‌کند. سه مرحله کاری چنین دستگاهی در شکل ۲ نشان داده شده است. درون هر چرخ‌دنده، سیم‌کشی متقاطعی وجود دارد که شش ورودی و شش خروجی دارد (در نمونه واقعی، این عدد ۲۶ است). روشن شدن لامپ زیر یک حرف با فشردن کلیدی روی صفحه کلید، نتیجه بسته شدن مداری است که از چرخ‌دنده‌ها می‌گذرد تا به صفحه کلید برسد. خط‌های تیره روی مقطع هر چرخ‌دنده، مسیر سیم‌کشی‌های درون آن را نشان می‌دهند. در جایی که یک خط به انتهای بالا یا پایین مقطع می‌رسد، امتداد آن را باید در انتهای دیگر چرخ‌دنده دنبال کرد، مانند آنچه که در انتهای بالایی و پایینی چرخ‌دنده نخست در بخش I شکل ۲ می‌توان دید. یافتن مسیر سیم‌ها در این مدل ساده‌شده، آسان است و طرز کار کلی دستگاه را نشان می‌دهد.

 

 

 

شكل۲: دیاگرامی ساده شده از نحوه کار انیگما

 

 

در شکل ۳، نمونه‌ای را می‌بینیم که همچنان ۶ حرفی است (برای ساده‌سازی)، اما از هر نظر دیگر شبیه نمونه نخست انیگما است. در اینجا ۳ چرخ‌دنده داریم و نیز یک دیسک بازتاباننده. نقش بازتاباننده چیست؟ بازتاباننده سیم‌کشی درونی ساده‌تری دارد و نقش آن متقارن کردن سیستم انیگما است. یعنی هر‌گاه دستگاه روی کلید مشخصی تنظیم شده‌باشد و برای نمونه حرف G به حرف B رمزنگاری شود، اگر دستگاه را در همان آرایش قرار دهیم، با فشردن حرف B روی صفحه کلید، حرف G را روی صفحه حرف‌ها روشن خواهدکرد. اهمیت این تقارن در چیست؟

 

 

شكل۳: نمونه ساده شده انیگما با دیسک بازتاباننده

 

فرض کنید شما دستگاه را در آرایش 312 و با تنظیم نخستین BDA قرار می‌دهید، یعنی در جایگاه نخست (از سمت چپ) چرخ‌دنده شماره‌۳، در جایگاه میانی چرخ‌دنده شماره ۱ و در جایگاه سوم چرخ‌دنده شماره ۲ را قرار می‌دهید و چرخ‌دنده سوم که در جایگاه نخست قرار دارد را روی حرف B، چرخ‌دنده میانی (شماره ۱) را روی حرف D و چرخ‌دنده سمت راستی (شماره 2) را روی حرف A تنظیم می‌کنید و کلمه BEE (به معنی زنبور عسل) را تایپ می‌کنید. روی صفحه حروف، ممکن است حرف A را برای حرف نخست کلمه، حرف F را برای E میانی و حرف D را برای حرف آخر ببینید. چرا دو حرف آخر که یکسان بودند به حرف یکسانی رمزنگاری نشدند؟ به یاد آورید که با وارد کردن هر حرف، چرخ‌دنده‌ها در وضعیت تازه‌ای قرار می‌گیرند که در واقع یک کلید تازه است، پس دو حرف یکسان متوالی را به حرف یکسانی کد نخواهند کرد. اگر غیر از این ‌بود، یعنی با یک کلید اولیه مشخص، هر حرف همیشه به حرف یکسانی کد می‌شد، انیگما سیستم بسیار ضعیفی می‌بود و از روی الگوهای تکراری درون پیام‌ها می‌شد کلمه‌ها را حدس زد و کلید را یافت.

"اگر آدم سمجی پیدا می‌شد که بتواند در هر‌دقیقه یکی از کلیدهای انگیما را آزمایش کند، آزمودن کل کلیدهای آن بیش از عمر کنونی جهان به طول می‌انجامید!"

اکنون کلمه رمز شده را به همراه کلید رمز‌نگاری‌تان برای شخص دیگری می‌فرستید. گیرنده، ترکیب 312 و BDA را به عنوان کلید و رشته AFD‌ را به عنوان متن پیام رمزنگاری شده دریافت می‌کند (پیامی بسیار کوتاه!). او دستگاهش را طبق کلید شما تنظیم می‌کند و سپس شروع به تایپ کردن متن پیام (AFD) می‌کند و به ترتیب حروف B و E و E را می‌بیند که روی صفحه نمایشگر روشن می‌شوند، چراکه متقارن بودن ساز‌و‌کار درونی انیگما که به کمک بازتاباننده ممکن شده، باعث می‌شود که اگر شما با کلید مشخصی حرف B را به A رمزنگاری کرده‌ باشید، با همان کلید حرف A به B رمزنگاری ‌شود. در ضمن، کلیدهای بعدی دستگاه هم که در اثر چرخش‌های متوالی چرخ‌دنده‌ها ایجاد شده‌اند، تنها بستگی به کلید نخست و شمار حرف‌های وارد شده دارند و بنابراین نیازی نیست که برای رمزگشایی رشته پیام، دستگاه را برای هر حرفی تنظیم کرد. به این ترتیب، سیستم سریعی برای رمزگذاری و رمزگشایی پیام‌های متنی داریم.

امنیت انیگما

دیدیم که کار کردن با انیگما آسان است. اما امنیت آن چه اندازه است؟ یک ویژگی بسیار مهم انیگما آن است که هیچ حرفی را به خودش کد نمی‌کند، و نیز دو حرف یکسان متوالی را به حرف‌های متفاوتی برمی‌گرداند. اما در انیگمای واقعی (با ۲۶ حرف الفبای انگلیسی) به چند شیوه می‌توان کلید رمز ساخت؟ سه چرخ‌دنده را در مجموع به ۶ شیوه مختلف می‌توان در جایگاه‌شان نصب کرد و هر یک را هم می‌توان روی یکی از ۲۶ حرف الفبا قرار داد. پس در مجموع ۶×۲۶×۲۶×۲۶ آرایش نخستین ممکن است که برابر با ۱۰۵۴۵۶ خواهد بود. با افزودن به شمار دیسک‌ها (کاری که بعدها در دوران جنگ دوم آلمانی‌ها انجام دادند) می‌توان بر این شمار افزود. اما شیوه بسیار مهم دیگری هم برای افزودن بر شمار کلیدهای ممکن وجود دارد، که با افزودن بخشی به نام صفحه پیوندها (یا اتصال‌ها) ممکن می‌شود.

کارکرد و جایگاه صفحه پیوندها را می‌توانید در شکل ۴ ببینید، و همان گونه که در شکل‌های ۵ و ۶ (نمونه‌های واقعی انیگما )می‌بینید، صفحه پیوندها در جلوی دستگاه، زیر صفحه کلید قرار داشت. برای هر حرف، یک جفت سوراخ (مانند پریز برق) روی صفحه پیوندها وجود داشت و کابل‌های ویژه‌ای برای این صفحه در نظر گرفته شده که در هر سر آن‌ها یک دوشاخه وجود داشت. با وصل کردن کابلی میان دو حرف روی این صفحه، جای آن دو حرف پیش از رفتن به آرایش چرخ‌دنده‌ها عوض می‌شد. برای نمونه، اگر کابلی را میان حرف‌های F و Y وصل کنیم، با فشردن کلید F‌ روی صفحه کلید، پالس حرف Y به سوی چرخ‌دنده‌ها می‌رود و با فشردن Y نیز پالس F فرستاده می‌شود. فایده این کار چیست؟ این کار لایه دیگری بر رمزگذاری انیگما می‌افزاید که به خودی خود (یعنی به عنوان یک شیوه رمزگذاری مستقل) روش به‌نسبت ضعیفی است، اما در ترکیب با آرایش چرخ‌دنده‌ها، تعداد کلیدهای ممکن برای دستگاه را چندین مرتبه افزایش می‌دهد. در ابتدای افزوده شدن صفحه پیوندها، شش کابل پیوندی برای هر کلید رمز در نظر گرفته‌شد که باید میان شش جفت حرف وصل می‌شد (مثلاً H به P و مانند آن). اکنون بخش دیگری هم به کلید رمز افزوده شده‌بود: آرایش صفحه پیوندها.

 

 

شكل۴: نمونه ساده شده دستگاه انیگما که یک «صفحه پیوند» هم به آن افزوده شده است.

 

پس کلید رمز اکنون شامل ترتیب چرخ‌دنده‌ها و حرف روی نشانگر دستگاه برای هر کدام بود، به اضافه شش جفت حرف که باید با یک کابل روی صفحه پیوندها به هم وصل شوند. کلیدهای رمز انیگما برای هر یک از نیروهای ارتش آلمان معمولاً به شکل ماهانه چاپ و توزیع می‌شد. هر واحدی با در اختیار داشتن ماشین انیگما و تنظیم کردن آن طبق کلید روز، می‌توانست با بقیه واحدها ارتباط برقرار کند و آشکار است که محرمانه نگاه داشتن کلیدها اهمیت اساسی داشت.اما شمار کلیدهای ممکن چند تا است؟ از میان ۲۶ حرف، به چند شیوه می‌توان شش جفت را به هم وصل کرد؟ پاسخ این پرسش را می‌توان با بهره‌گیری از شاخه‌ای از ریاضی به نام حساب ترکیب‌ها (combinatorics) یافت. حساب ترکیب‌ها در واقع دانش شمردن چیزها است! اگر می‌پندارید شمردن چیزها آسان است، بکوشید پاسخ مسئله بالا را حدس بزنید. پاسخ عدد 100391791500 است. اگر این عدد را در شمار کلیدهای رمز انیگمای سه دیسکی (بدون صفحه پیوندها) ضرب کنیم، عددی بزرگ‌تر از ده هزار میلیون میلیون (ده به توان شانزده) به دست می‌آید.

رمز‌گشایی متنی که با چنین دستگاهی رمزگذاری شده‌باشد چه قدر زمان می‌برد؟ اگر آدم سمجی پیدا شود که بتواند در هر دقیقه یک کلید ممکن را بیازماید، آزمودن این شمار کلید رمز بیش از عمر کنونی جهان به طول خواهد انجامید. این مهندسی آلمانی به نظر بی‌نقص می‌رسید و در واقع هم در خلال چند هفته با به‌کارگیری انیگما در مخابرات نظامی آلمان، همه کشورهایی که تا پیش از این شنودکننده آن بودند، بهت‌زده شدند و از رمزگشایی پیام‌ها درماندند. این بهت‌زدگی چند سالی به طول انجامید، اما سرانجام به پایان رسید.

 

منبع : http://rahrovan-artesh.ir/index.php?/topic/846-%D8%A7%D9%86%DB%8C%DA%AF%D9%85%D8%A7%D8%8C-%D9%85%D8%A7%D8%B4%DB%8C%D9%86-%D8%B1%D9%85%D8%B2%D9%86%DA%AF%D8%A7%D8%B1-%D8%A2%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86-%D9%86%D8%A7%D8%B2%DB%8C/

 

 

پی نوشت : البته بنده قصد معرفی دستگاه انگیما را نداشتم ، صرفا عملیات هایی که اطلاعات مهمی که این دستگاه  کشف کرد یعنی اولترا و باعث پیروزی های مهمی برای متفقین شد بیان کنم ، نمونه های زیادی برای مفید واقع شدن اولترا برای متفقین هستش ، به طور مثال نابود سازی ناوگان دریایی ایتالیا (ایتالیا در کنار بریتانیا ناوگان دریایی قدرتمندی داشت) به کمک اطلاعات کشف شده از سرفرماندهی ایتالیا با اطلاعات ارزشمندی که در اختیار متفقین قرار داد و باعث نابودی بخش اعظم ناوگان دریایی ایتالیایی ها شد . با فهمیدن بریتانیا از حمله قریب الوقوع آلمان ها به جزیره کرت در مدیترانه ، اقدام به تقویت دفاع این جزیره پرداختند ولی با این حال این جزیره توسط یگان هوابرد آلمان ها سقوط کرد ، این فتح با ارزش تلفات بسیار بالایی در بر داشت به طوری که هیتلر بعد از این عملیات هرگز اجازه تکرار همچین عملیاتی را برای یگان هوابردش نداد و لشگر هوابرد رو به مانند لشکر پیاده در نقشه هایش استفاده می کرد و خیلی دیگر از عملیات هایی ان شا الله در این تاپیک معرفی خواهیم کرد ، پس با ما همراه باشید .

ویرایش شده در مهر 95 توسط adelkhoje

[adelkhoje 5,060]

 

 

 

بخش دوم ؛ کاونتری بهای پرداختی چرچیل برای حفظ اولترا

 

 

نخستین سهم عمدۀ اطلاعاتی اولترا در جنگ جهانی دوم ، مطلع ساختن بریتانیا از وجود «پروندۀ زرد» یعنی تهاجم بزرگ هیتلر علیه اروپای غربی بود . در سالهای بعد از جنگ ژنرال برتراند ادعا کرد بین پایان اکتبر 1939 تا میانه ژوئن 1940 ، فرانسوی ها به تنهایی بر 141 کلید مختلف رمزهای انگیما دست یافته و از این طریق قادر شده بودند همراه با بریتانیاییها حدود پانزده هزار پیام رمز آلمانیها را بخوانند . هشدارهای مداوم اعضای گروه ارکستر سیاه – که بین آنها افرادی از ستاد کل ارتش آلمان ، سرویس اطلاعاتی ، و واتیکان وجود داشت – در مورد خطر قریب الوقوع حملۀ آلمان این اطلاعات را تقویت کرد.

 

وجود پرونده زرد زمانی کاملاً تایید شد که در فوریۀ 1940 یک هواپیمای آلمانی به علت شرایط بد جوی به اجبار در بلژیک برزمین نشست و طرح کامل حمله به دست مقامات بلژیکی افتاد .

علاوه بر آن ، تجسس هوایی فرانسوی ها آشکار کرد حجم عظیمی از نیروی های پیاده و زره پوش آلمان در منطقه ایفل متمرکز شده است و بعدها نیز ادعا شد که جهت و اهداف تهاجم که به افراد سرویس اطلاعاتی آلمان گفته شده بود ، ازطریق یک خائن آلمانی که به عنوان جاسوس دوجانبه به فرانسه خدمت می کرد به دست فرانسوی ها افتاد است . با این حال ، وقتی 2.5 میلیون نفر افراد ارتش هیتلر در دهم ماه مه 1940 به بلژیک ، هلند و فرانسه حمله کردند همۀ ناظران کاملاً غافلگیر شدند . این امر یکی از شگفت ترین و تکان دهنده ترین شکست ها در تاریخ اطلاعات نظامی بود .

 

آلمانی ها در حملۀ خود به دانمارک و نروژ که در آوریل 1940 صورت گرفت نیز غافلگیرانه عمل کردند . بدتر از  همه این بود که توانستند در طول عملیات نروژ ، به خاطر توانایی شان در کشف رمز ارتباطات نیروی دریایی بریتانیا خسارات جدی به ناوگان انگلستان وارد سازند . دولت چمبرلین به خاطر این حادثه متزلزل شد و با آغاز اجرای طرح پروندۀ زرد از سوی هیتلر ، سقوط کرد . ساعت 11 صبح روز حمله ، تنها چند ساعت بعد از اینکه توپ های آلمانی بازکردن راه خود را آغاز کرده بودند و شبه نظامیان آلمانی هنوز در حال اشغال مناطق کلیدی هلند و بلژیک بودند ، وینستون چرچیل ، لرد اول دریاداری ، به خانه شمارۀ 10 داونینگ استریت فراخوانده شد .

 

چمبرلین سخنان ترسناک کرامول در مجلس طولانی [1] را شنیده بود که اینک از سوی رفقای محافظه کارش به او خطاب می شد به این مضمون که : «هرکار خوبی هم که کرده باشی ، به خاطر آن خیلی زیاد بر این کرسی تکیه زده ای . پایین بیا و بگذار کارما با تو به انجام رسیده باشد . به نام خداوند ، برو !» چمبرلین تصمیم گرفت استعفا دهد و از چرچیل پرسید آیا حاضر است جای او بنشیند ؟ چرچیل گفت که آماده است و فراخوان پادشاه نیز عصر همان روز ، زمانی که چرچیل در دفتر خود در وزارت دریا داری کار می کرد ، از راه رسید .

 

چرچیل آن روز عصر ، راس ساعت در کاخ باکینگهام به حضور پادشاه جورج ششم رسید . پادشاه و نخست وزیر جدید در مورد اوضاع صحبت کردند ، چرچیل دست شاه را بوسید و تعظیم کنان عقب رفت تا خارج شود . او اکنون 66 ساله بود و برای کسانی که اورا می شناختند ، چنین می نمود که وی تمام این 66 سال را مشغول آموختن برای رسیدن به چنین لحظه ای بوده است . .او که از رهروان راه ادوارد هفتم بود و به خاطر میراث آریستوکراسی اش ، به عظمت انگلستان و سروری طبقه اش اعتقاد داشت و خوش مشرب ، بی پروا ، مرموز ، عمل گرا ، نسبت به ژنرال ها بی رحم همانند هیتلر ، و خطیب و شاعر بود ، بزودی عده ای از جوانان نیروی دریایی را به دور خود جمع کرد و دستگاهی را بنیان گذاشت که می بایست تمام مدت جنگ را با کمک آن بجنگد . درحالی که آلمان ها بلژیک و هلند را ویران می کردند و با شروع عملیات بزرگی در «سدان» در پی محاصرۀ فرانسه بودند ، او قدرت کابینه جنگی اش ، کمیتۀ روسای ستاد ، ستاد مشترک برنامه ریزی (که مرکز کنترل لندن بعداً از دل آن بیرون می آمد) را پی میگ ذاشت و گسترش می داد . او دستور داد «کمیته مشترک اطلاعاتی» تجدید سازمان شود تا ، برخلاف هیتلر ، به جای چند سازمان رقیب ، یک منبع و ادارۀ اطلاعاتی در دست خود داشته باشد و این امر مسئله ای اساسی در بکارگیری روش های ویژه در جنگ آیندۀ اطلاعاتی بود .

 

در آن لحظه از جنگ هیچ یک از سازمان های تشکیل شده مورد نظر چرچیل نمی توناست بر نبردی که در فرانسه در حال انجام بود اثری بگذارد . بلژیک و هلند از پا افتاده بودند و ارتش آلمان در طول فلاندرز به سوی پاریس می شتافت و ارتش انگلیس در دونکرک گیر افتاده بود . در اوضاع آشفته و بهم ریخته ماه های مه و ژوئن ام آی 6 با مسئله فوری روبرو بودند که قویترین آنها لزوم حفظ امنیت اولترا بود . له وینسگی و همسرش را می بایست الزاماً از پاریس بیرون برد تا مبادا به چنگ آلمان ها بیفتند و اسناد و مدارک و ماشین ها و افراد مرتبط با اولترا نیز باید تخلیه می کردد  . که این مورد با فرستادن هواپیمای مخصوص به سوی پاریس له ینسکی بدون تاخیر ازپاریس و فرانسه خارج و به لندن منتقل شد . له وینسکی در لندن به یک خانۀ امن ام آی 6 رفت ، تحت مراقبت پلیس قرار گرفت و سپس ناپدید شد . تا آنجا که معلوم شده است او هیچ تماسی با سفارت لهستان یا جامعۀ تبعیدیهای لهستانی در لندن نگرفته بود . در مورد ناپدید شدن وی گمان های مختلفی وجود دارد . برخی از لهستانی ها معتقدند که وی توسط سرویس  مخفی به طور پنهانی به کانادا برده شده است . لهستانی دیگری گفته است اطلاعات موثقی دربارۀ فرستاده شدن وی به استرالیا دارد و در آنجا مزرعه ای به او داده شده است .

 

در همان وقت که له وینسکی را از پاریس فراری دادند ، سرویس اطلاعاتی فرانسه نیز تخلیۀ پاریس را آغاز کرد . تمام چیزهایی که به انگیما مربوط می شد از راه زمین و با اسکورت مسلح به ویشی ، اقامتگاهی خوش آب و هوا در میان تپه های سزب اورن فرستاده شد . انگلستان هیچ ردی از وجود اولترا در فرانسه باقی نگذاشت : افراد واحد ویژۀ رابط که حفظ امنیت اولترا را به عهده داشتند ، همراه با لرد گورت که نمایندۀ اطلاعاتی انگلستان نزد فرانسوی ها بود به سلامت گریخته بود .

 

آلمانی ها تمام مدارک اطلاعاتی مخابراتی فرانسه و انگلستان را که دردسترس بود به چنگ آوردند و اینها مدارکی بود که امنیت سیستم های رمز ارتش انگلستان را طی ماه های آتی و تا زمانی که سیستم جدیدی از رمزپی ریزی نشده بود به مخاطرۀ جدی می افکند . اما وقتید ر 21 ژوئن سال 1940 شرایط متارکۀ جنگ را در واگن راه آهن مارشال فوخ در فوردوکومپن-همان واگنی که آلمانی ها در جنگ جهانی اول در آن تسلیم نامۀ خود را امضا کرده بودند – از سوی هیتلر دریافت می کردند ، هیچ مدرکی در فرانسه مبنی بر رخنه در سیستم انگیما موجود نبود . یک هفته بعد ارتش آلمان به مرز فرانسه رسید و انگلستان در مقابل جبهۀ خویش که از دماغه شمالی در قطب تا رشته کوه پیرنه امتداد یافته بود قرار داد .  هیتلر پیروزمندانه وارد پاریس شد . نیروهای او ارتش قدرت مند فرانسه را – که از نظر نفرات و جنگ افزار از ارتش آلمان بیشتر بود ، اما از نظر روحی ، جسارت ، ومهارت به پای آن نمی رسید- در مدت 42 روز منهدم ساخته بودند . هیتلر به برلین بازگشت و پیشنهاد صلح داد : او طالب جنگ طولانی با انگلستان نبود و می اندیشید جنگ به پایان رسیده است .

چرچیل این ادعای اورا ، حتی قابل پاسخ ندانست و برای چند روز به نظر می رسید در روند وقایع وقفه ای حاصل شده است . نقشه بعدی هیتلر چه بود ؟ آیا ممکن بود به جزایر انگلستان حمله کند ؟

 

تاکنون در تاریخ انگلستان – حداقل از دوران ناوگان بزرگ در سال 1588[2] - داشتن اطلاعات کافی تا این حد برای بقای کشور انگلستان اهمیت نیافته بود . ناراحتی جزیره نشینان بسیار زیاد بود ، زیرا ارتش بعد از عقب نشینی کامل از دونکرک نامنظم شده بود  ، نیروی هوایی با وجود کیفیت بالا بسیار محدود بود و نیروی دریایی هرچند هنوز یکی از بزرگترین ناوگان جهان بود ، به شکل خطرناکی برای عملیات حفاظت از منطقه کانال و همچنین باز نگه داشتن راه تدارکاتی ایالات متحده و مستعمرات در منطقۀ وسیعی پراکنده بود .

 

برای تظاهر به اینکه از این نیروها برای واکنش در برابر تهاجم استفاده خواهد شد ، انگلستان مجبور بود بلوف بزند و مبارزه ای برای فریب دادن آلمان های آغاز کند : بلوفی براگمراه کردن هیتلر در مورد توانایی بریتانیا در جزیره ،  و سازمان دادن یک فریب جنگی برای دست آوردن پیش آگاهی درمورد مقاصد نظامی هیتلر . در همین موقعه بود که اولترا دستاورد های اولیه خود را آشکار کرد .

هیتلر نخستین دستورات خود راجع به «عملیات شیردریایی»[3] را دوم ژوئیه 1940 صادر کرد . علاوه بر آن ، دستورات دیگری با جزئیات افزونتری در شانزدهم ژوئیه از سوی او صادر شد . سپس هیتلر در اول ماه اوت دستور العملی با عنوان «عملیات جنگ هوا – دریایی علیه انگلستان» صادر کرد . همراه با این دستور به منظور «فراهم آوردن شرایط ضروری برای غلبه نهایی بر انگلستان» صادر شده بود ، هیتلر فرمان می داد دستورات داده شده بلا فاصله توسط لوفت وافه به مرحله اجرا گذاشته شود .

 

هدف کلی از عملیات شیر دریایی ، آنگونه که هیتلر نوشته بود ، جلوگیری از تبدیل انگلستان به پایگاهی برای ادامۀ نبرد علیه آلمان به حساب می آمد . در نتیجه ، نبرد بریتانیا آغاز شد و این نبردی بود که چرچیل در نشست سری مجلس عوام در بیستم ژوئن و در زمانی که حتی فرانسه هنوز سقوط نکرده بود ، به مردان کشورش گفته بود که منتظر آن باشند . او گفته بود :«همه چیز به پیروزی در نبردی که در اینجا ، در انگلستان و در همین تابستان انجام خواهد شد بستگی دارد.»

 

نبرد بریتانیا با حملات هوایی وسیع لوفت وافه آغاز شد که به منظور به جنگ کشاندن جنگنده های هوایی نیروی هوایی انگلستان و از بین بردن  و تضیعف انها صورت می گرفت  . در اجرای فرمان هیتلر ، گورینگ منهدم کردن نیروی هوایی انگلستان و تسلط بر آسمان این شکور را یک پیش شرط اساسی برای آغاز تهاجم نیروی زمینی می دانست . از آغاز نبرد ، چرچیل و ستاد فرماندهی هوایی ، از طریق اولترا از اکثر و اغلب همۀ طرح ها ، هدف ها و تاکتیکهای لوفت وافه باخبر بودند . این پیش آگهی از تاکتیک های لوفت وافه ، طراحان تاکتیک نیروی هوایی بریتانیا را قادر می ساخت اسکادران های خود را در موقعیت های مناسب زمانی و مکانی و همچنین ارتفاع مسلط قرار دهند . و به جای این که بعد از شنیدن چند آژیر قرمز در آسمان سرگردان شوند و نیرو و توانایی خود را در آسمان هدر دهند ، دفاع خود را علیه حملات عمده متمرکز سازند .

 

با وجود این ، داشتن اطلاعات مناسب هیچگاه سبب پیروزی نمی شود و پس از دو ماه نبرد هوایی سنگین با لوفت وافه ، توان نیروی هوایی سلطنتی به تدریج تحلیل می رفت . سپس پای اطلاعات تعیین کنندۀ اولترا به میان آمد . گورینگ روز پانزده سپتامبر را روز عقاب نام نهاد و بنا بود در این روز لوفت وافه توان عظیمی به میدان بیاورد و با انجام نبرد سهمگین نهایی ، نیروی هوایی انگلیس را منهدم کند . ار روز عقاب عاقب خوشی می داشت هیتلر حمله می کرد و در غیر این صورت از حمله خبری نبود . چرچیل که از نیت آلمان ها از طریق اولترا آگاه شده بود ، پشت میکروفن بی بی سی رفت و اعلام کرد :«ما باید هفتۀ آینده را دوران بسیار مهمی در تاریخ خود بدانیم . امروز همچون روزهایی است که ناوگان اسپانیا در حال رسیدن به کانال بود و دریک [4] به پایان جنگ خود می رسید ،  و دورانی شبیه است که نلسون در بولونی بین ما و ارتش بزرگ ناپلئون همچون سدی ایستاد.»

 

صبح زود روز پانزدهم سپتامبر ، چرچیل از اقامتگاه رسمی نخست وزیر در چکرز بیرون آمد و به اطاق کنترل جنگنده های نیروی هوایی در اوکسبریج در حوالی لندن رفت ، معلوم شده بود که جزر و مد ، ماه و اوضاع جوی همگی برای عبور نیروهای آلمانی به مقیاس وسیع از کانال ، در وضعیت کاملاً مناسب قرار دارند . این نیز مشخص بود که اگر آلمان ها در این هنگام حمله نمی کردند ، در سایر اوقات آن سال توانایی عبور از کانال را نمی یافتند زیرا طوفانهای اوایل پاییز شروع می شد . تنها نیرویی که سر راه آنها قرار گرفته بود نیروی هوایی شدیداً تضعیف شده انگلستان بود ، اما بریتانیایی ها قادر بودند با هشدار قبلی اولترا در مورد روز عقاب اسکادرانهای باقیماندۀ خود را به شکلی مستقر سازند که بتوانند در بهترین حالات و با برتری حداکثر ، اسکادرانهای آلمانی را رهگیری کنند . ایستگاه های رادار و دفاع ضد هوایی نیز در حداکثر آمادگی قرار داشتند .

 

چرچیل در حالی که کنار نقشۀ بزرگی که روی میز قرار داشت نشسته بود ، اجتماع هواپیماهای لوفت وافه را بر فراز بنادر کانال ، و آماده شدن جنگنده های نیروی هوایی را نیز تماشا می کرد . هدف لندن بود و هزار بمب افکن که هفتصد جنگنده آنها را حمایت می کرد در حمله شرکت داشتند . اولترا قبلاً همه جزئیات این نقشه را فاش ساخته بود . نابرابری در تعداد هواپیماهای دو طرف بسیار عظیم ، نقاط مشترک اندک ، و جایزه برندۀ نبرد بی نهایت ارزشمند بود .

 

لرد دوبرک ، رهبر اسکادران ، مانند کسی که در کنار میز بازی رولت ایستاده باشد ، به اسکادرانهای خود دستور داد در چهار گوشۀ آسمان جنوب شرقی انگلستان پخش شوند . در آن سوی کانال ، رایش مارشال گورینگ در لیاس سفیدی که یراقهای طلایی داشت از یک پست دیده بانی در کاپ گریس نز نبرد را تماشا می کرد . رنگ آبی روشن آسمان به خاطر ردی از کریستال های ریز یخ که در پی پرواز هواپیماها باقی می ماند مانند توری مشبک شده بود ، سکوت روز خاموش و گرم را صفیر موتور هواپیما ها درهم می شکست و غوغای مرگ آور مسلسل ها و توپ ها در حد اعلای خود بود .

 

تا ساعات یک بعداز ظهر که بیست و پنج اسکادران اسپیت فایر و هوریکان در نبرد با گروه اول هواپیماهای لوفت وافه نبرد می کردند ، آسمان جنوب شرقی انگلستان مشتعل بود و وقتی هنگام چای بعداز ظهر فرا رسید ، نیروی هوایی انگلستان حملۀ ضربتی آلمان ها را در هم شکسته بود . لوفت وافه نتوانسته بود پیش شرط آغاز تهاجم را به مرحله عمل در آورد و کنترل آسمان انگلستان هنوز در دست نیروی هوایی سلطنتی بود .

 

دو روز بعد ، روز هفدهم سپتامبر «بمب» پیام رمزی از ستاد کل آلمانیها را کشف رمز کرد که شامل دستور هیتلر مبنی بر پیاده کردن تسلیخات هواپیماها در پایگاه های هوایی موجود در هلند بود . این پیام از اهمیت عظیمی برخوردار بود و وقتی برای چرچیل فرستاده شد او درخواست کرد همان روز روسای ستاد برای تشکیل جلسه نزد وی بیایند . این جلسۀ بیاد ماندنی را وینتر بوتهام به خاطر می آورد : من از تغییری که در ساعت های آخر در روحیه این مردان (روسای ستاد) رخ داد تکان خوردم . گویی در آخرین دقایق اجرای یک کنسرتو ، یک نفر سیم های ویلون را قطع کرده باشد . صورت این مردان را لبخند پوشانده بود که تلاش می کردند آن ر پنهان کنند . به عقیدۀ سران ستاد این پیام معنایی جز این نداشت که هیتلر حمله به انگلستان را حداقل برای یک سال منتفی دانسته است و با این خبرها ، خنده ای وسیع بر چهرۀ چرچیل نشست سیگار برگ بزرگش را روشن کرد و پیشنهاد کرد کمی هوای تازه بخوریم . حتی در این مراحل ابتدایی جنگ ، اولترا به امتیازی عمده و استراتژیک بدل شده بود .

 

نبرد بریتانیا بدون شک یکی از بهترین اوقات تاریخ انگلستان و به خاطر پیش آگهی از مقاصد هیتلر بود که توسط اولترا فراهم آمد . وینتر بوتهام بعدها در این مورد گفت : «علت باختن هیتلر در جنگ بی دقتی گورینگ و لوفت وافه در استفاده از انگیما بود و همین نیز سبب باختن آلمان در کل جنگ شد .» اما چرچیل حتی مدت ها بعد از پایان جنگ نمی توانست به چنین چیزی اعتراف کند و هدف او این بود که روس ها نفهمند که انگلستان قادر بوده است از طریق اولترا رمزهای آلمان ها را بخواند . افشا کردن این امر ، تابلوی خوش منظر پیروزی و تاریخ افتخار آمیز انگلستان را لکه دارد می کرد .

 

 

 

 

لوفت وافه که در کوشش خود برای کسب برتری هوایی ناکام شده بود خیلی زود تاکتیک خود را عوض کرد وبه بمباران های شبانه روی آورد . این نبردی بود که هرچند به انگلستان صدمه وارد می کرد و بخش های بزرگی از شهرهای عمدۀ آن را تخریب می نمود ، نقش تعیین کننده ای نداشت . اولترا به خنثی کردن تهاجم آلمانیها کمک کرده بود ، اما زمان پرداخت بهای بزرگی که انگلستان به خاطر آنچه چرچیل «سری ترین منبع من» می نامید بپردازد ف به سرعت فرا می رسید ؛ این بها ، شهری بود به نام کاونتری .

درصبحگاه روز دوازدهم نوامبر سال 1940 چند دستور نظامی ازسوی سرفرماندهی لوفت وفعه خطاب به قرارگاههای نیروی هوایی آلمان در اروپای غربی صادر شد . این دستور به سرعت توسط «بمب» کشف رمز شد و طرحی که آلمان ها آن را «سوناتای مهتاب»[5] نام نهاده بودند آشکار شد : حمله ای بزرگ و شبانه بین روز های 14 و 15 نوامبر علیه شهر صنعتی و مذهبی کاونتری . وقتی اطلاعات حاصل از طریق سرویس اطلاعاتی انگلستان به پناهگاه نخست وزیر مخابره شد ، مشخص گردید آلمان ها قصد دارند همان بلایی که بر سر شهر روتردام آوردند و ضمن ویران ساختن شهر 900 نفر را کشتند ، بر سر کاونتی بیاورند . آنها در حمله علیه روتردام 57 فروند هواپیمای هاینکل به کار برده بودند ، اما اولترا آشکار کرد در حمله به کاونتی 509 فروند از این هواپیما به کار خواهند برد . بنابراین میزان تخریب در این شهر بسیار بیشتر می بود .

 

هدف لوفت وافه شهری بود با 30 مایل مربع مساحت و حدود 250هزار نفر جمعیت که در 90 مایلی شمال غربی لندن قرار داشت . کاونتری از نظر معماری ، تاریخی و صنعتی اهمیت زیادی داشت . این شهر در سال 1043 میلادی وقتی «لئوفریک» ارل ایالت مرسیا و همسرش «گادگیفو» صومعه ای برای امور خیریه در آنجا بنا کردند به وجود آمد . کلیسای جامع سنت مایکل که نخستین سنگ بنای آن در قرن چهاردهم گذاشته شد به عنوان یکی از بهترین نمونه های سبک معماری عمودی انگلستان همیشه مورد توجه قرار داشت . اهمیت صنعتی کاونتری بسیار زیاد بود : شرکت آلویس موتور هواپیما می ساخت ، آرمسترانگ وایت ورث بمب افکن تولید می کرد ، و دایملر ، هیلمن و استاندارد موتور وسایل نقلیه زرهی ، کامیون و اتومبیل می ساختند . در آن دوران بزرگترین کارخانۀ سازندۀ ماشین ابزار جهان در کاونتری واقع بود ، و کارخانه های رادیاتور ، پرس ، رینگ پیستون ، وسایل الکتریکی و مخابراتی و ماشین های کشاورزی نیز در این شهر وجود داشت . چنین بود وضع صنعتی شهری که اینک با تهدید روبرو بود .

 

انگیزه آلمانیها در اجرای این عملیات انتقام جویانه بود . در شامگاه هشتم نوامبر 1940 درست در زمانی که هیلتر به مناسبت هفدهمین سالگرد کودتای آبجو فروشی سال 1923 (نخستین تلاش هیتلر برای برپاکردن انقلاب  که با متوسل شدن پلیس به اسلحه ، ناکام ماند) مشغول سخنرانی برای گارد های قدیمی حزب نازی در همان کافۀ محل انجام کودتا بود ، نیروی هوایی انگلستان به یک حملۀ کوچک تبلیغاتی علیه مونیخ دست زد . هیتلر زیر این بمباران گیر نیفتاد ، زیرا یک ساعت و نیم قبل از بمباران کافه را ترک کرده بود اما در این حمله کافۀ آبجو فروشی هدف بمب قرار گرفت و خسارت هایی به آن و خانه ها و مغازه های اطراف وارد شد .آلمانیها ادعا کردند هدف این حمله تهاجم علیه مناطق مسکونی ، مکان های باستانی و افرادی غیرنظامی بوده است و با تهدید اعلام کردند علیه انگلستان تلافی سنگینی صورت خواهد گرفت . عملیات سونتای مهتاب تلافی مورد نظر آلمانها بود .

 

استراق سمع اولترا آشکار ساخته بود که علاوه بر کاونتری ، دو شهر بزرگ دیگر انگلستان ، بیرمنگام (عملیات چتر) و وولور همپتون (عملیات همه با هم) نیز در شب های مهتابی ماه نوامبر 1940 بمباران خواهند شد . این دو مورد نشان داده بودند که جزئیات تاکتیک المانیها در حمله به کاونتری چگونه خواهد بود . حمله توسط «گروه نبرد» شمارۀ 100 که بسیار معروف و نیروی پیشتاز شکل گرفته در بریتانی بود انجام می شد . این گروه می بایست بر فراز کاونتری پرواز کند و دستگاه های تولید امواج رادیویی موسوم به «ایکس گرات» (دستگاه ایکس) را روی شهر رها کنند .

 

سپس این نقاط توسط بمب های آتشزا بمباران می شد و آتش حاصله به عنوان علامت و راهنمای گروه اصلی حمله عمل می کرد . هواپیماهای این گروه از سه فرودگاه در فرانسه ، سه فرودگاه در بلژیک ، و سه فرودگاه دیگر در هلند به پرواز درمی آمد و مسیرهای این گروه ها دقیقاً مشخص بود . معلوم نیست که آیا در کشفیات اولترا نوع جنگ افزار این گروه حمله مشخص بوده است یا خیر ، ولی به طور تقریبی می توان گفت که در این حمله 150 هزار بمب آتشزا ، 1400 بمب انفجاری پرقدرت و 130 مین متصل به چتربر شعله های آتشی که گروه نبرد 100 می افروخت فرود می آمد تا شاه لوله های آب را که کارگروه های آتش نشان بدانها بستگی داشت از بین برند . سپس به منظور افزایش دادن حجم آتش و غیر ممکن کردن مبارزه با آن توسط آتش نشانان ، بمب افکن ها به صورت موجی حمله می کردند و بمب های تخریبی مواد شدیداً آتش زا را بصورت تناوبی فرو می ریختند .

 

48 ساعت جلوتر از این حملۀ ویران کننده بر کاونتری ، اولترا در مورد آن به چریل و مشاورین وی هشدار داد . وقتی استراق سمع مخابرات لوفت وافه به قرارگاه چرچیل رسید ، او دستور اکید صادر کرد که مفاد آن تا زمانی که وی و مشاورینش در مورد چگونگی دفاع در مقابل حمله گفت و گو می کنند ، بین حداقل ممکن پخش شود . در این مورد راه حل های متفاوتی وجود داشت ، اما بین همۀ آن ها یک عامل از اهمیت فوق العاده برخوردار بود : حفظ امنیت اولترا . همه می دانستند اگر هرگونه اقدام اضافی دفاعی بیش از حد معمول برای دفاع کاونتری صورت بگیرد ، آلمانیها به اینکه انگلستان از قبل در مورد حمله آگاهی داشته مشکوک خواهند شد و از آنجا که حدس می زدند ممکن است این اطلاع از طریق تحلیل رمزهای آنان صورت گرفته باشد و نتیجه بگیرند که درسیستم انگیما رخنه ای پدید آمده است و صورت گرفته باشد و نتیجه بگیرند که در سیستم انگیما رخنه ای پدید آمده است و حاصل آن نیز طبیعتاً به عوض کردن سیستم رمز می انجامید . حفظ امنیت اولترا چقدر اهمیت داشت ؟ آیا حفظ امنیت آن از حفظ امنیت یک شهر عمدۀ صنعتی بیشتر بود ؟ تصمیم گرفتن در این مورد بر عهده چرچیل بود .

 

هنوز آنقدر وقت وجود داشت که می شد دفاع ضد هوایی را متمرکز ساخت و افزایش داد ؛ نور افکنهای یابندۀ هواپیما را بیشتر کرد ؛ و دفاع از شهر را با کشیدن پرده ای از دود برروی آن سازمان داد . همچنین می شد آتش نشانی و سرویس آمبولانسها را در کاونتری مرتب کرد . ترکیبی از توپ های ضد هوایی و نور افکنهای یابندۀ هواپیما نیز حداقل می توانست آلمان ها را مجبور کند به ارتفاع بالاتربروند و از هدف گیری دقیق ناتوان شوند . در آن زمان 410 واحد توپ ضدهوایی متحرک در انگلستان وجود داشت که می شد آنها را به سرعت به کاونتری گسیل داشت ، اما انجام اینکار ممکن بود امنیت اولترا را به خطر بیندازد . نه دفاع ضد هوایی کاونتری و نه دفاع ضد هوایی بیرمنگام  که اولنرا فاش ساخته بود پنج روز بعد از کاونتری بمباران می شود نمی بایست تقویت می شد . تنها ضد هوایی «وولور همپتون» افزایش می یافت و همانگونه که تاریخ رسمی نیروی هوایی انگلستان بعدها خاطرنشان می ساخت این کار تا حدودی حیله گرانه صورت می گرفت :

این تصویرجالبی است از اینکه هرچند اطلاعات در مورد این حمله ها در دست ما بود و حمله علیه پایگاه های هوایی آلمان ها نیز می توانست به موقع صورت گیرد ، به اجبار ، آنها نسبت به ما برتری پیدا می کردند و کاونتری و بیرمنگام در شب های آینده صدمۀ سنگینی می دیدند . وولور همپتون که اقبال بلندی داشت جان سالم به در می برد ، زیرا قبلاً مجهز شدن وسیع این شهر به دفاع ضد هوایی احتمالاً توسط دشمن مشاهده شده بود .

 

اما اگر انجام هیچ اقدام غیر معمولی برای تقویت دفاع کاونتری نمی توانست صورت گیرد ، آیا نمی شد هشدار محرمانه ای به مقامات غیرنظامی شهر و سرویس های آتش نشانی ، امداد و بیمارستانها داد ؟ آیا نمی بایست مردم مرکز شهر ، افراد کهن سال ، کودکان و کسانی که در بیمارستان بودند تخلیه می شدند ؟ چرچیل به تمام چنین پیشنهاداتی فقط یک جواب داد : نه . می بایست تخلیه ای در کار باشد ، نه هیچگونه هشدار قبلی . گرفتن این تصمیم برای چرچیل اقدامی تراژیک اما تنها راه ممکن برای حفظ اولترا بود . اولترا قبلاض ثابت کرده بود در نبرد بریتانیا اهمیتی تعیین کننده دارد و چرچیل نمی توانست در مورد چیزی که امید داشت به یکی از بزرگترین ابزارهای پیروزی تبدیل شود ، و شد ، ریسک کند . انگلستان وسایل کافی برای دفاع از کاونتری را در دست داشت ، اما می بایست این وسایل را دست نخورده باقی بگذارد و تمام واکنش ها در مقابل این حمله هوایی می بایست روند عادی طی کنند .

 

شب بین چهاردهم و پانزدهم نوامبر سال 1940 مهتابی درخشان داشت . دودکش کارخانه ها دود چندانی بیرون نمی داد و شهر زیر نور نقره ای ماه آرمیده بود . آژیر حملۀ هوایی در ساعت 19 و 5 دقیقه به صدا در آمد و پنج دقیقه بعد زوزۀ موتور هواپیمای هاینکل به گوش رسید . تازه در این موقعه بود که گروه های پلیس ، بیمارستان ها ، آتش نشانی و دفاع ضد هوایی از اینکه شهر مورد حمله قرار خواهد گرفت مطلع شدند . میزان غافلگیری درهمۀ نقاط شهر به همان اندازه بود که مردم در بیمارستان شهر ، یعنی اصلی ترین مرکز خساراتِ وارد شده ، به آن دچار شدند .

 

تا زمانی که پرسنل بیمارستان آژیر خطر را نشنیدند ، هیچگونه اقدام بخصوصی صورت نگرفت و این اقدامات تا زمانی که نخستین بمب ها فرو نیفتاد به جایی نرسیده بود . برخی از بیماران زیرتخت پنهان شده و تشک خود را بر سر کشیده بودند ،اما تعدادی از بیماران قابل انتقال نبودند و در محل خود رها شدند . یک دکتر جوان کانادایی به نام هاری وینتر صحنۀ بمباران را تشریح می کند : «چراغ ها را در تمام بیمارستان در حالت اماده باش زرد قرار دادم و در کریدورها به گشتن پرداختم تا از مرتب بودن همه چیز اطمینان پیدا کنم . به بام ساختمان اصلی رفتم . نمی توانستم آنچه را که به چشم دیدم باور کنم . دور تا دور بیمارستان را بدون اغراق صد ها بمب آتشزا احاطه کرده بود انگار که چراغ هایی بر یک درخت کریسمس عظیم روشن کرده باشند .»

 

در طول حمله ، بیماران غیرقابل انتقالی که دست و پای شکستۀ آنها در قید و بند بود یا در حال وضع حمل بودند ، هواپیماهای آلمانی را از حفرۀ عظیمی که در یکی از دیوارهای بیمارستان به وجود آمده بود می دیدند . برق تمام تماشاخانه ها و بیمارستان ها قطع شد : پنج بمب با قدرت تخریب زیاد و صدها بمب آتش زا بر بیمارستان فرود آمده بود .

 

در تمام نقاط دیگر شهر نیز وضع چنین بود : غافلگیری وسپس مصیبت . هواپیماهای جنگنده شبانۀ دیفاینت ،  و بلنم دربرهم زدن قافله های بمب افکن های آلمانی بی اثر بودند و توپ ضد هوایی کافی نیز برای راندن هواپیما ها به ارتفاع بالاتر وجود نداشت . دقایقی از اعلام خطر نگذشته بود که شهر زیر بارانی از بمب های آتش زا قرار گرفت و سپس صفیر بمب های پرقدرت گوش ها را کر کرد . «سوناتای مهتاب» درست به همان شکلی که اولترا از قبل گفته بود اجرا می شد و هیتلرعطش انتقام خود را به خاطر خسارات اندکی که به کافۀ آبجو فروشی در مونیخ وارد شده بود ، با ویران کردن کلیسای سنت مایکل فرو نشاند .

 

حمله حدود 10 ساعت به طول انجامید و سوناتای مهتاب ماموریت خود را با موفقیت انجام داد . یک گزارشگرمطبوعاتی آلمانی که بمب افکنها را در این تهاجم همراهی کرده بود ، آن ر بزرگترین تهاجم تاریخ جنگ های هوایی خواند . او زمان ترک آسمان شهر را چنین توصیف می کند : «به نظر می رسید زمین دهان باز کرده و گذاره های آتش فشانی از آن بیرون می ریزد .در پرواز بازگشت ، دود شعله های آتشی سرخ فام به ارتفاع یک کیلومتر از دور دیده می شد و همچون علامتی شوم در افق پیچ و تاب می خورد .»

وقتی بمب افکن ها در راه رسیدن به کاونتری بودند ، تنها یک فروند از آنها هدف دفاع ضد هوایی قرار گرفت و سرنگون شد . هرچند نیروی هوایی در آن شب 165 فروند هواپیما به آسمان فرستاد ، اما مشاهدۀ تنها هفت هواپیمای دشمن گزارش شد که از بین آنها تنها به دو هدف آن هم به صورت ناموفق حمله شده بود .

 

آیا می شد کاری بیشتر از این برای حفظ این شهر انجام داد ؟ جواب مثبت است .

برای دفاع از بیرمنگام و وولور همپتون کار بیشتری صورت گرفته بود . برای دفاع از بیرمنگام ، نیروی هوایی 24 فروند بمب افکن «همپدن» بر فراز شهر فرستاد تا یک مدان مین هوایی در آنجا بوجود بیاورند . در مورد وولور همپتون حمله بکلی منتفی شد ، زیرا آلمان ها از طریق اطلاعاتی که احتمالاً از استراق سمع سرویس اطلاعاتی بدست آمده بود ، از تقویت ناگهانی دفاع ضد هوایی شهر آگاه شده بودند . مسلماً برای آوردن دفاع غیر نظامی و ضد هوایی بیشتر به نزدیکی کاونتری اقدام شده بود ، اما تاریخ رسمی به روشنی تاکید می کند این کار تا قبل از سحرگاه و هنگامی که حمله پایان یافته بود انجام نشد .

 

 

 

 

در زمان حمله خبرنگار نیویورک تایمز در لندن بود و از کاونتری دیدن کرد . او گزارش داد : «کاونتری اینک شهری است که گویی زلزله آن را ویران ساخته است ..» تایم چاپ لندن کاونتری را شهر شهید نامید و براستی این شهر درراه حفظ اولترا شهید شد . چرا که 554 تن از مردم این شهر کشته شدند -150 نفر از آنان در یک گور دسته جمعی جای گرفتند زیرا شناسایی اجساد امکان پذیر نبود -  و  865 نفر جراحاتی عمیق برداشتند . 4 هزار نفر دچار زخمها و سوختگیری کمتری شدند و از شهرآنان ویرانه ای برجای ماند. این بود بهایی که برای حفظ اولترا پرداخته شد .

[1] مجلس انگلستان در دوران جنگ داخلی .

[2] دوران رقابت ها و جنگ های استعماری .

[3] تهاجم به انگلستان

[4] فرمانده ناوگان و کاشف و قهرمان جنگ هایی دریایی (1540-96).

[5] نام یک قطعه لطیف موسیقی از لودویک فون بتهوون .

 

ادامه دارد ....

ویرایش شده در آبان 95 توسط adelkhoje

[bigdelimohamad9 3,137]

واقعا آلمان ها تا پایان جنگ نسبت به اینکه سیستم آنیگما امنیت نداره و مکالمات محرمانه و اسرارشون فاش میشه مشکوک نشدن ؟

[arminheidari 24,177]

واقعا آلمان ها تا پایان جنگ نسبت به اینکه سیستم آنیگما امنیت نداره و مکالمات محرمانه و اسرارشون فاش میشه مشکوک نشدن ؟

 

نه مشکوک نشدن چرا که فقط و فقط اگر الگو را هر چند ماه عوض می کردند کار شکستن کد عملا غیر ممکن بود