خیلی مهم : چهره کریه فرانسه در رواندا 1994

[Wolfenstein 10]

رواندا كشوری كوچك در آفریقای مركزی و در همسایگی كشورهای اوگاندا، بروندی، جمهوری دموكراتیك كنگو و تانزانیا است. این كشور در ابتدا از مستعمره های آفریقایی آلمان بود اما با شكست آلمان در جنگ جهانی، مستعمره بلژیك شد تا آنكه در سال 1962 به استقلال رسید. ساكنان اصلی این كشور دو قبیله هوتو و توتسی هستند كه براساس نظریه برخی مورخان از قبایل ساختگی استعمار به شمار می آیند.

استعمارگران با دامن زدن به مسائل تنش زا میان این دو قبیله، از همان آغاز سیاست "تفرقه بینداز و حكومت كن" را در این كشور كوچك پیگیری می كردند تا آنكه دامنه اختلافات این دوقبیله به جنایتی منجر شد كه برای همیشه در تاریخ سیاه استعمار فرانسه و امریکا ثبت شده است. در سال1959 قبیله هوتو با حمایت بلژیك 300هزار توتسی را از كشور اخراج كرد اما در سال 1990 جبهه نجات رواندا (FPR) كه یك گروه سیاسی نظامی وابسته به تبعیدشدگان بود برای حمایت از حقوق رانده شدگان فعالیت خود را آغاز كند، واكنش متقابل اعضای هوتو به فعالیت مجدد توتسی ها سبب شد تا كم كم كشور برای جنگ تمام عیار داخلی آماده شود.


[align=center][/align]


اما قبل از آغاز جنگ، فشارهای بین المللی سبب شد تا دو قبیله اصلی رواندا معاهده صلح امضاء كنند و یك دولت انتقالی كه اعضای آن را جبهه نجات رواندا و مخالفان سیاسی آنان تشكیل می دادند روی كار آید.سازمان ملل پس از روی كار آمدن دولت موقت به جای 4500 نیروی صلح، به اعزام 2548 نیرو به این كشور بسنده كرد چنانچه ژنرال "رومیو دالار" فرمانده كانادایی این نیروها نیز ماموریت نیروهایش را منحصر بر باب ششم منشور ملل متحد كرد كه براساس آن استفاده از زور برای نیروهای صلح ممنوع بود.

چنین تصمیمات عجیبی برای كشوری فقیر و كوچك چون رواندا كه در آستانه جنگ بود چیزی جز بی اهمیت بودن جایگاه این كشور در راهبرد سیاسی دولت آمریكا نبود، زیرا آمریكا به عنوان با نفوذ ترین دولت در سازمان ملل نمی خواست با اهمیت دادن به این كشور، خاطره تلخ سومالی را تكرار كند. واشنگتن چند ماه قبل از صدور چنین تصمیماتی درباره رواندا، طعم شكست سیاستهایش را در سومالی چشیده بود.

در سال 1993 تندروهای هوتو با حمایت برخی از كشورها از جمله فرانسه و بلژیك ایستگاه رادیو تلویزیونی به راه انداختند كه هدف اساسی آن تبلیغ علیه توتسی ها و جبهه نجات رواندا بود، این ایستگاه رادیویی و تلویزیونی زمینه را برای بسیج جوانان هوتویی در اردوگاه های آموزش نظامی فراهم ساخته بود تا با حمایت نظامیان فرانسوی و بلژیكی به آنان انواع سلاح های جنگی و راهبردهای جنگ و درگیری نظامی آموزش داده شود.


[align=center][/align]


دخالت استعمار در رویكردهای تنش زای هوتو سبب شده بود تا حتی بانك جهانی نیز برای تجهیز تسلیحاتی هوتو، بودجه هایی را به رهبران هوتو اختصاص دهد و از راه همین اعتبارات بود كه كشوری چون مصر بخشی از اسلحه قبیله هوتو را تامین می كرد. افراطیون هوتو با استفاده از نشستهای سری، و پخش برنامه های رادیویی تحریک آمیزی که به ترس و نفرت از اقلیت توتسی دامن می زد، از ماهها پیش قتل عام این اقلیت که زمانی بر کشور حاکم بودند را با دقت طراحی کرده بودند. سازمان دهندگان این عملیات قبلا جوخه های مرگ را آموزش داده بودند، لیستی از هوتوهای میانه رو نیز که می باید در کنار توتسی ها کشته شوند را آماده کرده، و ساطورهای قصابی را در محلات مختلف بین افرادی که آماده کشتن همسایگان خود بودند، پخش کرده بودند.


[align=center][/align]


در اكتبر 1993 رئیس قبیله هوتو در بوروندی به دست برخی از نظامیان توتسی ترور شد تا تیرگی روابط توتسی و هوتو در رواندا افزایش یابد. در چنین شرایطی تنها یك جرقه كافی بود تا جنگ آغاز گردد و این جرقه نیز به دست "مینوار" مخبر نیروهای بین المللی در رواندا كه از نزدیكان فرانسه بود رقم خورد. مینوار در ژانویه 1994 اعلام كرد براساس دستور دریافتی، نام تمامی توتسی ها ثبت شده است وی همچنین از كشف انبار سلاح از توتسی ها و افزایش تهدید علیه بیگانگان در رواندا خبر داد.

این اظهارات كافی بود تا موج ترورها در كشور افزایش یابد و حتی هشدارها به نیروهای حافظ صلح مبنی بر ضرورت برخورد با عوامل ترور نیز بی نتیجه بود . موج ترورها كاملا ساماندهی شده بود زیرا هدف اساسی عاملان ترور، سران هوتو و توتسی بودند در چنین شرایطی نیروهای حافظ صلح نیز با بیان این كه امكانات كافی برای برخورد با تروریستها ندارند سبب شدند تا عملیاتهای تروریستی به طور آشكارا به كوچه و خیابانها كشیده شود.


[align=center][/align]


ناامن شدن كوچه و خیابانهای كیگالی زمینه را برای فرانسه ، بلژیك ، كنیا و ایتالیا فراهم ساخت تا اعزام نیروی نظامی به رواندا را در دستور كار خود قرار دهند اما ماموریت این نیروها نجات جان بی گناهان رواندایی نبود بلكه تلاش برای خارج كردن بیگانگان مقیم رواندا هدف اساسی آنان بود، نیروهای تازه نفس حتی درخواست خروج از كشور آن دسته از توتسی هایی را كه جانشان در خطر بود رد كردند، و فراتر از آن از همكاری با نیروهای حافظ صلح مستقر در رواندا سرباز زدند.

كارشناسان معتقدند، اگر همین چند صد نیروی تازه نفس، به مبارزه با جوخه های ترور می پرداختند، جنایت نسل كشی سال 1994 رخ نمی داد. در چنین شرایط دشواری مرگ ده تن از نیروهای حافظ صلح با واكنش تند بلژیك مواجه شد تا بروكسل خروج نیروهایش از رواندا را بررسی كند، این تصمیم نقش زیادی در تضعیف نیروهای بین المللی و تقویت گروههای تروریستی داشت.


[align=center][/align]
[align=center]( به عکس بالا خوب توجه کنید،واقعن دل و روح آدم میسوزه. عجب دنیای کثیفیه ،خدا خودش جنایتکارهای استعمارگر رو مجازات کنه)[/align]

در چنین وضعیت بحرانی، یكی از نزدیكان به گروههای تندروی رواندایی كرسی عضویت غیر دائم شورای امنیت سازمان ملل را به دست آورد، این شخص بسیار به فرانسه نزدیك بود و همین امر كار ورود سلاح های فرانسوی به رواندا با هدف مسلح ساختن قبیله هوتو را هموارتر كرد. ورود سلاح های فرانسوی راه را برای بروز جنگ صد روزه رواندا هموار كرد جنگی كه حدود یك میلیون نفر كشته بر جای گذاشت.

نقش فرانسه در این نسل كشی و قرابت سیاسی پاریس و واشنگتن سبب شد تا مادلین اولبرایت وزیر خارجه وقت آمریكا، جامعه بین الملل را از كاربرد اصطلاح نسل كشی در رواندا منع كند و پطرس غالی دبیر كل وقت سازمان ملل نیز تحت فشار آمریكا این نسل كشی را تنها یك جنگ داخلی بخواند. در 21 آوریل سال 1994 سازمان ملل پارا از توصیه های اولبرایت فراتر گذاشت و در بحبوحه درگیریها در رواندا دستور داد نیروهای حافظ صلح در این كشور به 500 نفر كاهش یابند، این تصمیم حتی امداد غذایی زنان و كودكان بی گناه رواندایی را با مشكل جدی مواجه ساخت.


[align=center][/align]


نزديك به يك دهم جمعيت رواندا فقط در جريان 3 ماه كشته مي شوند.هوتوهاي افراطي كودكان نوزاد را با زدن ضربه چماق به سرشان مي كشتند و زنان و مردان را با داس قطعه قطعه مي كردند.آنها توتسي ها را در داخل منازلشان زنده زنده به آتش مي كشيدند.حتي هوتوهاي ميانه رو نيز از آتش غضب دژخيمان در امان نماندند.طی نسل کشی سال 1994 در رواندا، کارت شناسایی بسياری از افراد قوم توتسی که در پست های بازرسی متوقف می شدند، به منزله حکم مرگ آنها بود.


[align=center][/align]


نسل كشی در ژوئیه 1994 هنگامی به پایان رسید كه جبهه نجات رواندا موفق شد افراطیون و دولت موقت و نسل كش آنها را از كشور بیرون براند. حمایت فرانسه از هم پیمانان خود در رواندا حتی پس از جنگ نیز ادامه داشت تا رهبران قبیله هوتو به تانزانیا بگریزند و از پیامدهای انتقامجویانه توتسی ها در امان بمانند ضمن آنكه بی توجهی پاریس و كشورهای مدعی دموكراسی غرب و حتی جامعه بین الملل به اردوگاههای آوارگان هوتویی سبب شده بود تا دهها هزار نجات یافته ازآتش جنگ این بار در چنگال بیماریهایی اسیر شوند كه به زندگی هزاران تن از آنان خاتمه داده بود.

در جنگ صد روزه رواندا نه تنها حدود یك میلیون نفر قتل عام شدند بلكه هزاران زن و دختر بی گناه در تاریكی های شوم جنگ، مورد تجاوز جنسی قرار گرفتند تا ماهیت و مقیاس وسیع خشونت در رواندا تنها در كشتار بی گناهان خلاصه نگردد ضمن آنكه ابعاد این جنگ آنقدر گسترده بود كه تمامی آفریقای مركزی را تحت الشعاع قرارداده بود. در اندك زمانی نسل كشی رواندا سبب بی ثباتی در آفریقای مركزی شد زیرا نسل كشانی كه تحت حمایت برخی از كشورها از رواندا گریخته بودند اندیشه خود را به كشورهایی چون كنگو منتقل كرده بود تا این كشور نیز در سال 1996 به صحنه درگیری مسلحانه میان دولت و شورشیان تبدیل شود.

[align=center][/align]

رئيس جمهور رواندا با اشاره به اقدامات تحريك آميز ارتش فرانسه در خلال كشتارهاي قومي سال 1373 از نقش مستقيم فرانسه در مناقشات قومي بين « هوتو » ها و « توتسي » ها پرده برداشت . قرار است دولت « رواندا » گزارش تحقيقاتي مدوني را منتشر كند كه جزئيات مربوط به اين كشتار قومي و نام و رتبه مقامات فرانسوي درگير اين كشتار جمعي را مورد تصريح قرار دهد.

دولت پاريس بارها تلاش كرده است كه با تهديد و تطميع مقامات رواندا نقش فرانسه در اين قتل عامها را ناديده بگيرند وبا حذف بخش هاي مربوط به نقش ارتش فرانسه گزارشي منتشر شود كه براي فرانسه مسئله ساز نباشد. بدين ترتيب جرم جديدي بر جرائم فرانسه در اين پرونده اضافه شده و آن استفاده هاي غيرقانوني از ارتباطات ديپلماتيك با رواندا براي تحت الشعاع قرار دادن گزارش رسمي قتل عام مردم رواندا است كه مستقيما ارتش و مقامات سياسي فرانسه را متهم مي سازد و حتي نام و مشخصات شغلي آنها را نيز در بر مي گيرد.

برخي گزارشات حاكيست كه نظاميان فرانسوي در قتل « توتسي » ها نقش مستقيم داشته اند و اسناد و مداركي وجود دارد كه حتي از صحنه هاي قتل عام توتسي ها عكس و فيلم تهيه كرده اند ولي تمام آنرا به پاريس منتقل نموده اند كه سندي براي اثبات نقش آنها در دسترس نباشد.

اين قتل عام در طول تقريبا 100 روز به وقوع پيوست و حتي گاهي براي تحريك « هوتو » ها نظاميان فرانسوي به آنها حمله مي كرده اند و سپس براي انجام قتل عامهاي تلافي جويانه عليه « توتسي ها » به « هوتو » ها چراغ سبز مي داده اند.

موضوع مهمتر اينكه سازمان ملل در اين زمينه بررسيهاي دامنه داري انجام داده و بارها براي انتشار رسمي نتايج تحقيقات خود اقدام كرده ولي فرانسه از طريق بده ـ بستانهاي پشت پرده مانع انتشار گزارش سازمان ملل شده است .

اين نكته بويژه در پرتو همكاريهاي نزديك نيكلاي ساركوزي با آمريكا تحت الشعاع قرار گرفته و تلاشهائي در كار است كه تمامي اسناد و مدارك تحقيقات سازمان ملل در اين زمينه به كلي منهدم شود. اين امر يكبار ديگر وجود استانداردهاي دوگانه در مجامع بين المللي را در خصوص بررسي و انعكاس نتايج تحقيقات در زمينه جنايات ضدانساني را بازگو مي كند.

فرانسه از آن بيم دارد كه در صورت انتشار گزارش رسمي دولت رواندا در اين مقوله نظاميان فرانسوي رسما به دخالت در قتل عام مردم رواندا متهم شوند و با طرح موضوع در دادگاه بين المللي جرائم جنگي تحت تعقيب قرار بگيرند. پاريس با آگاهي از همين احتمال پيشدستي كرده و ضمن رد اتهامات در اين زمينه برخي از مقامات دولت فعلي را به دست داشتن در حمله به هواپيماي حامل « جو ونال هابي آريمانا » رئيس جمهور مقتول روندا در سال 1373 متهم كرده اند .

برخي شواهد و قرائن موجود نشان مي دهد كه فرانسه از طريق بده ـ بستانهاي پشت پرده در سازمان ملل و ساير مجامع بين المللي زمينه هاي مسكوت گذاشتن پرونده قتل عام يك ميليون نفر رواندا در سطح جهاني را فراهم ساخته است اما در صورت انتشار گزارش رسمي دولت رواندا مسئله قدري متفاوت خواهد بود و فرانسه در سطح جهاني مورد سئوال قرار خواهد گرفت .

نبايد از نظر دور داشت كه فرانسه انگليس و آمريكا سوابق جنايت آميزي در قاره سياه دارند و هر يك بنحوي به جنايات ضدانساني عليه مردم آفريقا متهم هستند . همين اشتراك موقعيت و اتهام مشتركي كه به هر 3 كشور وارد است مانع انعكاس جامع و كامل ابعاد جنايات ضد بشري در آفريقا شده است . بدين ترتيب علاوه بر سابق سياه استعماري فرانسه و انگليس در آفريقا حتي در سالهاي اخير هم شاهد جنايات استعمارگران در اين قاره سياه هستيم كه حتي براي گزارش جنايات خود از تمامي صحنه هاي قتل عام قربانيان خود عكس و فيلم تهيه كرده اند.


[align=center]
[/align]

به منظور به پای میز محاکمه کشیدن متهمان به جنایات فجیع- برنامه ریزان، رهبران و سازمان دهندگان نسل کشی- جامعه بین المللی دادگاه جنایی بین المللی رواندا (ICTR) را در آروشا، واقع در تانزانیا برپا کرد. با اعلام رأی دادگاه در مورد ژان- پل آکایسو در دوم اکتبر 1998، نخستین حکم محکومیت نسل کشی تحت نظارت دادگاه جنایی بین المللی رواندا صادر شد. به رغم این حکم و بسیاری از محکومیت های دیگر، از جمله محاکمه مدیران رسانه ها به دلیل نقش اساسی آنها در برانگیختن نسل کشی، این دادگاه به دلیل هزینه بالا، روند کند و فاصله مکانی آن از رواندا مورد انتقاد دولت رواندا و دیگران قرار گرفته است. در ژوئن 2006، سازمان دیده بان حقوق بشر! (Human Rights Watch) و فدراسیون بین المللی حقوق بشر از دادگاه جنایی بین المللی رواندا مصرانه خواست تا به آندسته از جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت رسیدگی کند که ارتش میهن پرستان رواندامتهم بود طی انتقامجویی های پس از نسل کشی مرتکب به آنها شده است. دولت رواندا با این پیشنهاد به شدت مخالفت کرد.

وزارت دادگستری كیگالی پس از دوسال تحقیق، در گزارشی 500 صفحه ای، 13 مسوول سیاسی و بیست مسئول نظامی فرانسه را به دخالت مستقیم در نسل كشی سال 1994 متهم كرد تا در دهه دوم این جنایت، بار دیگر كارشناسان در ارزیابی های خود نقش كشورهای استعمارگر در كشتار انسان های بی گناه را مرور کنند.

ژان باتيست دوشيميمانا، سروان سابق شبه نظاميان افراطي هوتو عامل عمده نسل كشي، بيان شد. وي اطمينان داد كه در پايگاه نظامي «گابيرو» (شمال شرقي رواندا) توسط رواندايي ها و فرانسوي ها آموزش ديده است و تاكيد كرد: «سربازان گارد رياست جمهوري هابياريمانا و فرانسوي ها دست در دست همديگر كار مي كردند. اين شبه نظامي سابق نظاميان فرانسوي را متهم كرد كه پس از استقرار در منطقه نظامي- بشردوستانه توركواز در جنوب غربي رواندا، مردم را به سمت زئير سابق تخليه كردند، اما در مورد توتسي ها، آنها را در هلي كوپتري سوار و در جنگل «نيونگوه» رها كردند. در اين حال، دو تن از اعضاي سابق «نيروهاي ارتش رواندا» نيز بر اين موضوع تاكيد كردند كه سربازان فرانسوي مستقر در رواندا، پيش از نسل كشي «اينترهاموه»ها را آموزش داده و تسليح كردند. كميسيون تحقيقات كه كار خود را در آوريل آغاز كرده، رسما مسئول گردآوري اسناد و مدارك مربوط به دخالت فرانسه در نسل كشي روانداست.

[align=center][/align]















منبع: سایت دانشجو

[hamed_713 242]

فاصله بين دمكراسي و ديكتاتوري يك تار موست. icon_cheesygrin اين تعبير مدعيان حقوق بشر از اداره دنياست. icon_cheesygrin به اميد خدا و با ظهور امام عصر(عج) ريشه ظلم خشكيده و انتقام مظلومان گرفته شود. icon_cheesygrin

[Wolfenstein 10]

سارکوزی صهیونیست جای اینکه بیاد جواب بازمانده های جنایت فجیع کشورش رو بده ، میره زن جدید می گیره و از اسرائیل حمایت می کنه و ایران رو تهدید می کنه و نخست وزیرش هم که میگه فرانسه رهبر جنگ صلیبی جدید علیه جهان اسلام است! فرانسوی های بشر خوار! چه جنایتها که در افریقا مرتکب نشدند و همین الان هم مشغول جنایت و بازی با سرنوشت ملت ها هستند.

[hightech 1,596]

دست شما درد نکنه تحت تاثیر قرار گرفتم اینم قابل توجه اونایی که سنگ غرب رو به سر و کلشون میکوبن خدا همشونو لعنت کنه

[hans 162]

عاقبت گرگ زاده گرگ می شود. این غربیها به خودشون رحم نکردندو 60 میلیون نفر که اکثرشون از خودشون بود رو در عرض 4 سال کشتند. حالا چه برسه به افریقا. کسی که ظلم کند بالاخره یک روز جواب ظلم خود را جدا از اخرت در همین دنیا خواهد داد. مقاله ی مفیدی بود. دست شما درد نکنه. icon_cheesygrin

[Lich 12]

این هم از چهره ی واقعی مدعیان دموکراسی اون زمان که شیراک بود اینقدر فرانسه وحشی بود! با آمدن سارکوزی چه انتظاری می توان داشت؟! icon_cheesygrin

[behrad_ms 0]

فرانسوي ها توي قاره سياه از اين جنايات بسيار انجام دادن! اينم نمونه و مدل كشوري كه به اصطلاح ميگن مهد دموكراسيه!!!!!

[PILOT_OF_PERSIA 43]

این هم از مدعیان حقوق بشر.

[Wolfenstein 10]

این فرانسوی های جنایتکار حتی حاضر نیستند از الجزایر بخاطر آنهمه استعمار و کشتار و تجاوز عذر خواهی کنند! الجزایری که اگر نفت و گاز صادر نکند چرخ صنعتی فرانسه از کار می ایستد! وای به حال این بنده های خدا که آه در بساط ندارند.