نگاه روسها به ما موقعیت شکننده ایران: نارضایتی و تردید نسبت به روسیه در تهران، نارضایتی از میزان حمایت مسکو روز به روز بیشتر می‌شود، به ویژه پس از جنگ ۱۲ روزه بین اسرائیل و ایران. اهمیت جمهوری اسلامی برای روسیه کاهش یافته و این نگرانی در ایران وجود دارد که «معامله سیاسی» به ضرر تهران تمام شود. اما انزوای بین‌المللی ایران، فرصت‌های مانور آن را محدود کرده است. جنجال در سطح بالا اواخر مرداد ۱۴۰۴، یک خبر جنجالی درباره مسکو در رسانه‌های ایران مطرح شد. محمد صدر، عضو شورای عالی مصلحت نظام و معاون پیشین وزارت خارجه، در یک مصاحبه روسیه را متهم کرد که به اسرائیل کمک می‌کند. صدر دو نکته اصلی را مطرح کرد. اول، او مشکوک بود که اسرائیل در جنگ اخیر «۱۲ روزه» و در درگیری‌های قبلی، اطلاعات دقیقی درباره سامانه‌های دفاع هوایی ایران داشته است. او گفت: «بر اساس تحلیل و اطلاعاتی که دارم، می‌توانم بگویم این اطلاعات توسط روس‌ها در اختیار اسرائیل قرار گرفته بود.» دوم، صدر به عدم تحویل تسلیحات پیشرفته‌ای که ایران درخواست کرده بود اشاره کرد، به ویژه جنگنده‌های سوخو-۳۵. او یادآور شد که در اوایل سال ۲۰۲۳، ایران اعلام کرده بود توافقاتی برای تحویل دو اسکادران (حدود ۲۴ جنگنده) وجود دارد و گزارش‌های بعدی حتی از تحویل ۵۰ جنگنده خبر داده بودند. اما ایران تنها چند فروند هواپیمای آموزشی «یاک-۱۳۰» دریافت کرده و به گفته برخی منابع، حداکثر چهار فروند سوخو-۳۵ به دستش رسیده است. صدر همچنین خاطر نشان کرد که روسیه در سال ۲۰۱۹ سامانه دفاع هوایی S-400 را به ترکیه فروخته اما حاضر نشده این سامانه‌ها را به ایران بفروشد. او نتیجه گرفت که توافق راهبردی که در ژانویه ۲۰۲۵ بین ایران و روسیه امضا شده، «چیزی جز یک فریب و کلاهبرداری نیست». این اظهارات احساسات عمومی را به لرزه درآورد و نگرش‌های ضدروسی در ایران را دوباره شعله‌ور کرد. با این حال، واکنش رسانه‌های داخلی متنوع بود. روزنامه‌ی محافظه‌کار «کیهان» صدر را محکوم کرد و ادعا کرد سخنان او «به امنیت ملی و سیاست خارجی ایران آسیب می‌زند» و اظهاراتش را «دروغین و تحریک‌آمیز» توصیف کرد. در مقابل، رسانه‌های اصلاح‌طلب «کیهان» را به دلیل «حمایت بی‌چون و چرا از روسیه» مورد انتقاد قرار دادند. واکنش مقامات وزارت امور خارجه ایران در واکنش به این اظهارات، اعلام کرد که نظر صدر «دیدگاه شخصی و بدون مدرک» است و بازتاب سیاست رسمی تهران نیست. دادستانی تهران نیز پرونده‌ای علیه یکی از اعضای شورای مصلحت نظام به اتهام «سخنان نادرست و بی‌پایه» باز کرد، گرچه نام صدر را مستقیماً ذکر نکرد. روسیه نیز بی‌تفاوت نماند. وزارت خارجه روسیه این اتهامات را رد کرد و آن را بخشی از «کمپین هماهنگ اطلاعات نادرست از سوی نیروهای دشمن روسیه و ایران» خواند. دیپلمات‌های روسیه بیانیه خود را با برچسب رنگی «FAKE» روی تصویر صدر در سایت بی‌بی‌سی فارسی منتشر کردند. مقصر جلوه دادن دیگران استفاده از روسیه به عنوان مقصر اصلی برای پنهان کردن ناکامی‌ها، تاکتیکی شناخته‌شده در سیاست ایران است. برای نمونه، محمدجواد ظریف، سیاستمدار شناخته شده و وزیر خارجه پیشین در دولت حسن روحانی، همکاری با مسکو را ترویج می‌داد و روابط خوبی با سرگئی لاوروف برقرار کرده بود. اما در پایان دوره روحانی، زمانی که جناح اصلاح‌طلب تحت فشار بود، او ناگهان مدعی شد روسیه همواره مانع تلاش‌های ایران برای بهبود روابط با غرب شده است. مقامات نظامی ایران نیز همین روش را به کار بردند. در ژانویه ۲۰۲۵، سردار بهروز اثباتی، سقوط رژیم بشار اسد را به گردن روسیه انداخت و گفت روسیه با دروغ به ایران نشان داده که مواضع ضد دولتی در سوریه را هدف قرار داده در حالی که مناطق خالی را بمباران می‌کرد. این نشان‌دهنده تلاش نخبگان ایران برای منحرف کردن انگشت اتهام از خود، پس از از دست دادن یک متحد استراتژیک در خاورمیانه است که سال‌ها در آن سرمایه‌گذاری کرده بودند. اعتبار اتهام‌ها ارزیابی صحت این ادعاها دشوار است. اقرار ظریف به نظر قابل قبول‌تر می‌رسد، در حالی که اظهارات صدر و اثباتی پرسش‌های بیشتری ایجاد می‌کند. اما الگوی تکراری این رفتار عمومی، به همان اندازه اهمیت دارد. تصویر منفی روسیه در ایران به حدی قوی است که سیاستمداران حتی از کرملین به عنوان مقصر اصلی برای شکست‌های خود استفاده می‌کنند، زمانی که مصلحت سیاسی چنین ایجاب می‌کند. این نگرش منفی ریشه در تاریخ دارد که شکل‌دهنده‌ی نگاه ایرانیان به جهان است. روسیه به خاطر اشغال آذربایجان در اوایل قرن نوزدهم، حمله نیروهای قزاق به مجلس اول ایران در جریان انقلاب مشروطه، اشغال ایران توسط نیروهای بریتانیایی و شوروی در جنگ جهانی دوم و دیگر سوابق تاریخی، در ذهن ایرانیان جایگاه خوبی ندارد. با وجود ادعاهای مشارکت، روسیه نه تنها نتوانسته این روند را معکوس کند بلکه آن را وخیم‌تر ساخته است. برای مخالفان حکومت، روسیه متحد وفادار رهبر ایران است و برای حامیان، شریک ناکارآمدی که در لحظات حساس کمک نمی‌کند. آمارها چه می‌گویند؟ نظرسنجی‌های انجام شده در خارج از ایران نیز این روند را تأیید می‌کند. مرکز مطالعات بین‌المللی و امنیتی مریلند (CISSM) گزارش داد که پیش از فوریه ۲۰۲۲، حدود ۴۲ درصد ایرانیان نظر منفی نسبت به روسیه داشتند و پس از حمله کامل روسیه به اوکراین، این رقم به ۵۷ درصد افزایش یافت. ولادیمیر پوتین ممکن است از افزایش سه برابری دانشجویان ایرانی در روسیه یا برگزاری جشنواره‌های فرهنگی روسیه در تهران و اصفهان سخن بگوید، اما واقعیت نشان می‌دهد که احساسات ایرانیان نسبت به مسکو را می‌توان به وضوح با عبارت «بدتر از این نمی‌شد» توصیف کرد موقعیت شکننده ایران اگرچه اظهارات صدر در بستر سیاست ایران غیرمعمول نیست، اما تغییراتی در روابط تهران و مسکو مشهود است. جنگ ۱۲ روزه میان اسرائیل و ایران نشان داد که کرملین قصد ندارد از شریک خود در برابر تهدید اسرائیل و آمریکا حمایت کند. از نظر روسیه، این موضع منطقی است. تامین دو یا پنج اسکادران سوخو-۳۵ نمی‌تواند ایران را از حملات نجات دهد، زیرا برتری نظامی به شدت به نفع اسرائیل است. برای غلبه بر آن، لازم است سال‌ها تسلیحات به ایران تحویل داده شود که این امر روابط مسکو با اسرائیل، ترکیه و عربستان سعودی را تضعیف می‌کند، کشورهایی که با افزایش قدرت نظامی ایران مخالفند. بنابراین هیچ نیازی فوری به تسلیح ایران وجود ندارد، به‌ویژه که روسیه تمرکز خود را بر نوسازی نیروی نظامی خود گذاشته است. کمک نظامی مستقیم به ایران اصلاً مطرح نیست. روسیه هیچ تمایلی به وارد شدن در درگیری مستقیم با آمریکا و اسرائیل به خاطر ایران ندارد. علاوه بر این، اهمیت ایران برای روسیه در حال کاهش است. پروژه‌های بزرگی در خاک ایران برنامه‌ریزی شده است، از جمله ساخت راه‌آهن در مسیر شمال–جنوب و خط لوله گاز از طریق آذربایجان به خلیج فارس. اما خطر تشدید درگیری میان ایران و اسرائیل، این طرح‌ها را کند کرده است. چرا میلیاردها روبل را در ایران سرمایه‌گذاری کنند، در حالی که ممکن است در جنگ تخریب شود؟ از نظر اقتصادی نیز، ایران حتی در میان کشورهای خاورمیانه اولویت روسیه نیست. تجارت ایران و روسیه، با وجود طرح‌ها و توافقات متعدد، در حدود ۵ میلیارد دلار باقی مانده است. در مقایسه، در سال ۲۰۲۴ تجارت روسیه با ترکیه بیش از ۵۰ میلیارد دلار، با امارات نزدیک به ۱۰ میلیارد دلار و با مصر حدود ۹ میلیارد دلار بوده است. تا چند سال پیش، نقطه قوت ایران در نزد روسیه، همکاری نظامی و تامین پهپاد بود. اما اوج اهمیت ایران برای ارتش روسیه، به‌ویژه در جنگ اوکراین، در سال‌های ۲۰۲۲–۲۰۲۳ بود. در سال ۲۰۲۵، مسکو توانسته تولید پهپادهای خود را توسعه داده و تقریبا فرآیند مونتاژ پهپادهای ایرانی را کاملاً بومی‌سازی کند. گزارش‌های رسانه‌های غربی حاکی از آن است که مهندسان روسی به طور قابل توجهی این پهپادها را ارتقا داده‌اند و اکنون تهران علاقه‌مند به واردات این مدل‌های به‌روز شده است. تعجبی ندارد که تهران بیش از پیش نگران باشد که «معامله سیاسی» به ضرر منافعش تمام شود. رسانه‌های ایران به طور مرتب سناریوهایی را مطرح می‌کنند که ترامپ و پوتین در مورد اوکراین به توافق برسند و ایران نیز بخشی از این معامله باشد. گمانه‌زنی وجود دارد که مسکو ممکن است اجازه دهد آمریکا و اسرائیل در ازای امتیازاتی در مذاکرات اوکراین، علیه ایران اقدام کنند که اعتماد تهران به کرملین را بیش از پیش کاهش می‌دهد. گزینه‌های محدود سیاست خارجی ایران با وجود همه این نگرانی‌ها، گزینه‌های سیاست خارجی ایران محدود است. روابط با غرب، از جمله اروپا، رو به وخامت گذاشته است. چین همچنان شریک اصلی است اما تجارتش با ترکیه و عربستان بسیار بیشتر از ایران است. پکن نیز تمایل چندانی برای تامین تسلیحات پیشرفته به تهران ندارد. کشورهای منطقه با رویکردی مبتنی بر منافع خود با ایران برخورد می‌کنند؛ با آن تجارت دارند اما در بسیاری از مسائل رقابت آشکار دارند. سوریه نمونه‌ای از این وضعیت است: متحد ایران توسط نیروهای وابسته به ترکیه کنار زده شد و پس از سقوط اسد، عربستان و قطر برای جایگزینی نفوذ مالی ایران رقابت می‌کنند. با وجود همه نارضایتی‌ها، تهران احتمالاً در آینده نزدیک مجبور خواهد بود روابط خود را با مسکو حفظ و توسعه دهد. می‌توان در مورد چرایی و چگونگی ورود ایران به این وضعیت بحث کرد، اما واقعیت این است: با وجود تعداد اندک شرکای سیاست خارجی، ایران توان قطع رابطه با روسیه را ندارد. https://ridl.io/discontent-amid-despair/

ویدئوی مصاحبه سرهنگ هوافضای سپاه قبل از شهادت به دست اسرائیل صحبت‌های سرهنگ دوم پاسدار شهید مهدی شیروانی ساعاتی قبل از شهادت در کنار لانچر پرتاب موشک در جریان جنگ دوازده روزه را می‌بینید. لینک ویدئو : منبع

    ابهام زدایی از قناصه، یک بار برای همیشه     قناصه نامی که ما ایرانی ها همه با آن اشنا هستیم. واژه ای عربی که در زمان جنگ با عراق به زبان فارسی راه پیدا کرد و به معنای اسلحه تک تیر اندازی میباشد. برای خیلی از عوام دیدن یک اسلحه تک تیر اندازی ان هم روسی یا مربوط به بلوک شرق سابق مترادف هست با نام قناصه.   اسلحه های تک تیرانداز مختلفی از بلوک شرق توسط عراق و ایران در جنگ استفاده شد که خیلی، اینها رو همه یک اسلحه میدونند که غالبا شاهد استفاده نام" سیمینوف" یا "قناصه" یا "دراگانوف" برای همه اینها هستیم. درحالی که با سلاح های متفاوتی از کشورهای مختلفی سر و کار داریم. شاید یک دلیل این اشتباهات, شباهت های ظاهری و کالیبر یکسان این تفنگ ها باشد.قناصه در واقع نام غلطی هست که جا افتاده. اینجا این چهار تفنگ که توسط ایرانی ها بجای هم اشتباه گرفته میشوند رو بررسی میکنیم.                         SKS        ساخت شوروی سابق، طراحی توسط  Sergei Gavrilovich Simonov در سال ۱۹۴۳. نام آشنای سیمینوف که به اشتباه برای سلاح های تک تیر اندازی بکار میرود بر گرفته از نام طراح این سلاح میباشد.این یک سلاح نیمه اتوماتیک و کالیبر سلاح   (۳۹*۷/۶۲ ) میباشد که مشابه کالیبر سلاح کلاش میابشد و از فشنگ یکسانی استفاده میکند و برد موثر ان ۴۰۰ متر همانند کلاش میابشد و خشاب آن ظرفیت ده تیر را دارد. در دهه پنجاه میلادی این اسلحه با کلاش جایگزین شد.               SVD Dragunov           سلاح معروف روسی که همه با اون آشنا هستیم. ساخت شوروی سابق. طراحی توسط   Yevgeny Dragunov در سال ۱۹۶۳.کالیبر ۵۴*۷/۶۲  و برد موثر ان ۸۰۰ متر میباشد و ظرفیت خشاب ان ۱۰ تیر میباشد. این سلاح پایه ای برای طراحی سایر سلاح های تک تیراندازی ساخت سایر کشورهای بلوک شرق قرار گرفت که در ادامه بررسی میکنیم.                 PSL       اسلحه PSL ساخت کشور رومانی به سال ۱۹۷۴ میباشد. از کالیبر مشابه دراگانوف یعنی ۵۴*۷/۶۲ استفاده میکند. علی رغم داشتن شکل ظاهری با دراگانوف و اسلحه کلاش، این تفنگ بر مبنای تیربار سبک RPK ساخته شده. برد موثر ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ متر و ظرفیت خشاب ان ۱۰ تیر میباشد. از دقت قابل قبولی برخوردار میباشد، منتها دقت ان نسبت به دراگانوف در مرتبه پایین تری قرار میگیرد.               Zastava M76       اسلحه Zastava M76 ساخت کشور یوگسلاوی سابق در نیمه دهه هفتاد میلادی میباشد. این سلاح برخلاف دو سلاح قبلی از کالیبر متفاوتی استفاده میکند. کالیبر این اسلحه ۵۷*۷.۹۲ میباشد که به کالیبر Mauser مشهور میباشد. از نظر طراحی این اسلحه بیشتر شبیه اسلحه کلاش میباشد. دقت ان نسبت به دراگنوف کمتر و تقریبا در اندازه PSL میباشد. برد موثر ان ۸۰۰ متر و ظرفیت خشاب ان ده تیر میباشد.           هر سه اسلحه فوق توسط کشورهای بسیاری استفاده شده و میشود. برای مثال در جنگ تحمیلی هر سه اسلحه توسط ایران و عراق مورد استفاده قرار میگرفت که شباهت ظاهری باعث اشتباه گرفتن این سه اسلحه با هم میشد.       رزمنده ایرانی با تفنگ دراگانوف       رزمنده ایرانی با تفنگ PSL       پاره ای از منابع   http://en.wikipedia.org/wiki/SKS   http://en.wikipedia.org/wiki/Dragunov_sniper_rifle   http://en.wikipedia.org/wiki/PSL_%28rifle%29   http://en.wikipedia.org/wiki/Zastava_M76       برای میلیتاری   اشتوکا