ارتباطات و قراردادهای دفاعی ایران و چین( خبرها ، حواشی ، تحلیل ها ، احتمالات ! و .... )

[ارتباطات و قراردادهای دفاعی ایران و چین( خبرها ، حواشی ، تحلیل ها ، احتمالات ! و .... )]

به نظر من j10c کاملا می تواند نیازهای ما رو پوشش دهد. ترکیه بدنه اصلی نیروی هوایی اش بر مبنای اف 16 است. j10 چیزی کاملا در کلاس اف 16 است. در این مقاله گفته شده محدودیت این جنگنده برد کم آن است. حملات در فواصل دور  حتی اگر ما مجهز به سوخو 30 شویم بعید  است بتوان انجام داد. به علت مجهز بودن رقبا به هواپیما و پدافندهای غربی. این گونه حملات به علت ریسک بالا با کمک موشک های بالستیک و کروز و پهباد قابل انجام است. چین از روسیه ثروتمند تر است. از روسیه دانش میخرد از امریکا می دزدد و خودش هم هزینه تحقیقات میکند بنابرین هر چند سال ارتقاهایی بر جنگنده های خود اعمال میکند که میتوان انها را از چین دریافت کرد. قیمت ان و هزینه عملیاتی ان هم پایین است. کلا گزینه مناسبی است. با خرید 150 فرورند j10c که پول ان با نفت پرداخت شود و شاید بتوان تحت لیسانس در ایران تولید کرد نهاجا کاملا احیا میشود.  میتوان بعدا تعدادی نسل 5 هم به صورت تکمیلی از چین یا روسیه خرید

[اخبار دفاعی جمهوری اسلامی ایران II]

هم اکنون, mehdipersian گفت:

با دادن نفت و گرفتن هواپیما میشه این کار را انجام داد چون پولی جابجا نشده تحریمی برایش وجود ندارد

 

درسته ولی باید دید طرف مقابل قبول میکنه یا نه. این شرکت های هواپیما سازی معمولا مثل بخش خصوصی ارائه می شن. این وسط دولت ان کشور باید نقش واسطه را بازی کنه. البته خود روسیه صادر کننده نفت است و اصلا باید دید علاقه ای به دریافت نفت از ما دارد یا نه؟

[اخبار دفاعی جمهوری اسلامی ایران II]

من فکر می کنم خرید برای نیروی هوایی به برداشتن تحریم ها مرتبط است. حالا اینکه روسیه و چین به ما بفروشند یک بحث است اینکه ما پول داشته باشیم بدیم مشکل دوم است. تا تحریم برداشته نشه بعید میدونم پول لازم برای خرید هواپیما وجود داشته باشه یعنی اولویت های مهم تری وجود دارد که به هواپیما نمی رسد. باید تحریم برداشته شود تا بودجه لازم برای این خرید را بتوان تامین کرد 

[تحلیل و پیگیری تحولات قفقاز ( آذربایجان- ارمنستان -گرجستان )]

چند روز پیش به صورت اتفاقی در تلگرام به یک کانال برخورد کردم به نام " مبارزه با جعلیات آریایی" وارد کانال شدم توصیه میکنم بدون عضو شدن برید داخل اش یک نگاهی بندازید. سراسر اهانت به ایران و ایرانی است. کلا ایران رو به صورت عیران داخل کانال می نویسه. عکس های اردوغان و پرچم ترکیه و اذربایجان و تحریک به جدایی طلبی. به نظر من باید ادمین هاش وابسته به میت ترکیه باشن.

پس این وزارت اطلاعات و پلیس فتا چی کار می کنن. چرا برخورد نمی کنن. به نظر میاد اعضا هم اکثرا کم سن هستن. از کامنت ها معلومه. چرا میذارن سرویس های اطلاعاتی خارجی اینطور رو جوون های ما کار کنن.؟؟؟

یک ارسال اش که ناراحت ام کرد این بود که فیلم یک کرد رو گذاشته بودند تو ترکیه که کتک اش زده بودند و بدبخت رو مجبور کرده بودند پرچم ترکیه رو ببوسه. زیرش هم نوشته بود به زودی تمام پان کردها و فارص ها رو مجبور میکنیم اینطوری پرچم ترکیه رو ببوسن.

خیلی متاسف شدم. یک عده دارن تو این مملکت زندگی می کنن و با دیگران نان و نمک میخورن. اینطور خائن و اشغال هستند

[ناو-بندرمُکران نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران]

قطعا در شرایط جنگی کاربرد نداره چون مثل اب خوردن هدف قرار میگیره. برای مبارزه با دزدان دریایی و این نوع ماموریت ها به کار میاد

[موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی]

هم اکنون, alala گفت:

 

• اگر منطقی ترین و در دسترس ترین راه در زمان فعلی را بخواهیم بررسی کنیم، همین توسعه چراغ خاموش خرمشهر تا رنج 4000 کم هست. با کلاهک سبک تا حدی نزدیک میشه و شاید فقط بشه با افزایش سوخت و طول موشک رسید خیلی سریع به این رنج.
• از طرفی همین بحث پهپادها و موشک های کروز هم مسیر موازی باشه تا لااقل در بحث اشباع پدافند و اوت نامبر کردن پدافند در یک فرصت کوتاه بشه روشون حساب کرد اگر خیلی حیاتی بود حمله.
• یا حتی همون بحث کشتی های کانتینری مجهز فرضا به موشکی شبیه حاج قاسم و سومار در یک فاصله 2000 تا 1500 کم از جزیره که تا حدی از برد محافظین جزیره هم دور هست. برای خا-55 برد 2500 ثبت شده و حتما در مسیر کشتی ها میتونند در پناه جزایر و بندرگاه های خاصی (در فاصله معین به نمایش اینکه لنگر انداختند ولی در میان انبوه کشتی ها منتظر ورود به بنادر ) نزدیک بشند تا حساسیت ها هم کم بشه.

در مورد راه های طولانی تر هم همون مسیر موشکهای هایپرسونیک و زیردریایی های موثر و ... را میشه پی گرفت.

 

 

این مطلب رو مطمئن نیستم ولی فکر می کنم در موشک های بالستیک با افزایش برد ارتفاع هم زیاد می شود. یعنی موشک در ارتفاعات بالاتری پرواز می کند که بالک های موشک به علت رقیق بودن هوا درست عمل نمی کنند و کنترل موشک سخت می شود. بنابراین دقت موشک پایین می اید و نمی تواند نقطه زن باشد. برای همین یاید از روش thrust vectoring استفاده نمود.  موتور سلمان می تواند در این نقش استفاده شود. طبیعتا شاید این دانش در کشور هنوز به تکامل نرسیده باشد. شاید هم به صورت چراغ خاموش نمونه های بالستیک دوربرد با این موتور که نقطه زن هم باشد ساخته باشند. ولی خوب احتمالا هزینه های تمام شده ان بالا است و ساخت تعداد زیاد ان برای موشک باران دیگوگارسیا بالا باشد

[تاپیک جامع رزمایشهای نیروهای مسلح از اردیبهشت 1386]

هم اکنون, m355 گفت:

موتورش جت نیست 

 

اگر موتورش جت نباشه فکر نکنم پهباد به این سنگینی با این روش بتونه لانچ بشه

[تاپیک جامع رزمایشهای نیروهای مسلح از اردیبهشت 1386]

هم اکنون, mehdipersian گفت:

پهپاد انتحاری آرش

در آزمایش پهپاد انتحاری آرش ،شلیک از سواحل مکران انجام شده و پهپاد پس از طی 1400 کیلومتر هدفش در سمنان را با موفقیت هدف قرار داده است. 

 

 

پهبادی که انتحاری باشه و موتور جت هم داشته باشه بهش پهباد نمیگن. نوعی موشک کروز است. به نظر من باید اسم این رو میذاشتن موشک کروز آرش

[تاپیک جامع رزمایشهای نیروهای مسلح از اردیبهشت 1386]

زمانی بیشتر سپاه بر روی توسعه نیروی پهبادی تمرکز داشت. ظاهرا ارتش هم وارد این حوضه شده و به صورت گسترده هم وارد شده. واقعا تعداد و مدل های پهبادها زیاد بود. در جنگ قرباغ ما شنیدم اذربایجان چند ده پهباد داره که با همون ها ارتش ارمنستان رو زمنیگیر کرد. در این مانور چند صد پهباد ارتش شرکت داده بود.

[موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی]

هم اکنون, alala گفت:

حالا طرح ها را کنار بزاریم مثل موشک مافوق صوت مختص این رنج و نه بیشتر و ...

به نظر در دسترس همون ادامه مسیر خرمشهر هست تا به این رنج بشه رسید.

مورد دیگه میمونه بحث زیرسطحی ها که هرچند ریسک خودش را داره ولی از ریسک کمتری برخوردار هست نسبت به هوایی/سطحی برای نزدیک شدن به این هدف و شلیک پرتابه های در نظر گرفته شده.

 

پ ن: یک مورد هم استفاده از ظرفیت کشتی های تجاری در مسیر هست. این هم ریسک بالایی داره ولی اگر تیغ به گلو برسه حتی میشه پیاده کردن غواص و قایقهای انتحاری (کمی عجیب هست ولی خب این پایگاه مورد آسیب و خطر جدی قرار بگیره به خاطر ماهیت جزیره ای بودنش زمان میبره به شرایط عادی برگرده) را هم در نظر گرفت.

 

 

 

بنده بالا هم گفتم. مشکل فقط این نیست که چهارتا موشک به اون برد برسه مشکل این است که از دفاع هوایی اونجا رد شه. برای همین نیاز به حمله پرتعداد است که پدافند اشباع بشه.

امروز در مانور گفته شد که پهباد انتحاری تا برد 4000 کیلومتر ساختن. البته مشکل هدایت اش هم میمونه و اینکه از رادارها پنهان بمونه. زیر دریایی هم اگر استفاده بشه باید اتمی باشه که بتونه حداقل 2 تا 3 هزار کیلومتر رو بدون امدن روی اب بره و بیاد. 

یک راه هم میتونه چیزی مثل فیلم سینمایی های باشه که در بچگی در مورد المان ها دیده ایم. یعنی اینکه یک جزیره در اون اطراف اجاره بشه برای یک کار توریستی یا تجاری(اگر امکان اش باشه) بعد تعد زیادی بالستیک و پهباد انجا انبار بشه برای روز مبادا و از همون جا هم شلیک بشه. البته واقعا شبیه فیلم های جیمزباند میمونه ولی شاید عملی باشه

[موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی]

هم اکنون, Brave_Heart گفت:

پیشتر هم پیشنهاد داده بودم که برای دیگوگارسیا ارزان‌ترین روش سوار نمودن دو تیر موشک خانواده سومار در جایگاه های ثابت زیر بال سوخوی ۲۴ است. هر جایگاه ثابت زیر بال سوخو ۲۴ قادر است یک مخزن سوخت ۳۰۰۰ لیتری را حمل کند و از این رو مشکلی برای حمل یک موشک کروز کلاس سومار نخواهد داشت. فنسر یک بمب افکن دوربرد است که با یکبار سوختگیری هوایی و پرتاب موشک کروز به آسانی می تواند اهداف زیر ۴۰۰۰ کیلومتر را هدف قرار دهد. مشکل اینجا است که شمار زیادی فنسر برای ایران باقی نمانده است.

 

در شرایط جنگی بعید است که نیروی هوایی امریکا اجازه دهد که یک سوخو 24 ایرانی بیش از 2000 کیلومتر از مرزهای ایران دور شود و اقدام به شلیک کند. اگر هم بکند قطعا پدافندها و یا اف 15 های ان پایگاه کروز را شکار خواهند کرد.

زدن این پایگاه نیاز به یک حمله انبوه بالستیک مثلا همزمان بالای 50 فروند بالستیک دارد تا بتواند از پدافندهای ان عبور کند

[موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی]

همیشه بحث توانایی حمله ایران بع پایگاه دیگوگارسیا مطرح بوده. نمی دونم تا الان راهی برای این کار پیدا شده یا نه. در صورت درگیری با ایران دیوگو گارسیا پایگاه اصلی بمب افکن های بی 52 خواهد بود. این پایگاه 3800 کیلومتر با ما فاصله دارد و نیاز به موشک جداقل با برد 4000 کیلومتر هست.

[تحلیل و پیگیری تحولات قفقاز ( آذربایجان- ارمنستان -گرجستان )]

هم اکنون, GHIAM گفت:

آیا این پایان آذربایجان است؟

 

هنگامی که نیکول پاشینیان نسخت وزیر ارمنستان در روز 10 ژانویه 2020 آتش بس را پذیرفت، الهام علی اف احساس پیروزی کرد. علی اف سرزمین‌های را که پدرش رئیس جمهور پیشین آذربایجان در جنگ اول قره باغ از دست داد توانست بازپس بگیرد.  علی اف قبلا با تعهد به دیپلماسی در ازای دریافت کمک‌های مالی و تسلیحاتی با موفقیت آمریکا را فریب داد و پس از آن با یک حمله غافلگیرانه توانست از لحاظ نظامی بیشتر از آنچیزی حاصل کند که ممکن بود با استفاده از دیپلماسی به دست آورد. او همچنین با تبدیل خود به یک متحدد ضروری برای اردوغان رئیس جمهور ترکیه و پوتین رئیس جمهور روسیه، قدرت خود را افزایش داد. او احتمالا برآورد کرده است که در صورت بروز هرگونه ناآرامی در آذربایجان، آنها قدرت او را حفظ خواهند کرد همانطور که پوتین با حمایت از بشار اسد رئیس جمهور سوریه از هیچ تلاشی برای محافظت از منافع روسیه فروگذار نکرده است.

ارمنستان در جنگ شکست خورد و علی اف پیروز شد. اما آذربایجان هم باخت. پرچم های آذربایجان ممکن است بر فراز شوشا که در بین ارامنه به نام های شوشی و کالباجار نیز شناخته می شود ، به اهتزاز درآیند، اما پیروزی علی اف به قیمت استقلال آذربایجان تمام می شود. علی اف برای تقویت قدرت شخصی و تضمین احتمالی جانشینی همسر و پسرش ، حاکمیت آذربایجان را فروخته است.

نیروهای روسی اکنون در آذربایجان هستند. هم بر روی کاغذ و هم در واقعیت ، آنها آتش بس را بین آذربایجان و ارمنستان اعمال میکنند ، اما وارد کردن مجدد نیروهای روسی در منطقه، هدف دیرینه پوتین بوده است چرا که به نظر می‌رسد او همه کشورهای شوروی سابق را گام به گام به آغوش خود بازگرداند. شاید علی اف از پذیرش سربازان روسی اطمینان خاطر داشته باشد زیرا آنها دستاوردهایی را که وی و نیروهای ترک در طول جنگ بدست آوردند، تقویت کردند ، اما علی اف فراموش کرده است گرچه نیروهای روسی به سرعت وارد می شوند ، آنها به ندرت از آنجا خارج میشوند.

بعید است ترکها نیز آذربایجان را ترک کنند. هدف آذربایجان از جنگ، آزادسازی قره باغ و مناطق آذربایجانی اطراف آن بود که ارمنستان در جنگ 1988-1994 آنها را اشغال کرده بود. اما انگیزه ترکیه متفاوت بود. اردوغان و رهبران فکری امنیتی-نظامی ترکیه مانند دوغو پرینچک مدتها است که از جاه طلبی‌های پان ترکی استقبال میکنند تا ترکیه را از نظر فرهنگی ، اقتصادی و سیاسی با آذربایجان و کشورهای ترک آسیای میانه پیوند دهند. با گذر از فرودگاه آسین بوغا آنکار به سمت شهر، دیوارنگاره‌ای منقش به پرچم‌های جمهوری‌های ترک از آذربایجان به ترکستان شرقی (اویغورهای چین) دیده ‌می‌شود. طبق گزارشات بر اساس توافق آتش، نه تنها ترکیه یک راه ارتباطی از طریق خاک ارمنستان به آذربایجان به دست آورده است (البته ساز و کار این جاده مشخص نیست) بلکه ترکیه نیروهای خود را به یک مرکز مشترک نظارت روسی-ترکی اعزام می‌کند. نیروهای ویژه ترکیه در باکو حضور دارند و جت های اف -16 ترک نیز در پایگاه های آذربایجان مستقر هستند. علی اف ممکن است به اردوغان به عنوان یک دوست نگاه کند اما اردوغان علی اف را به عنوان وسیله ای برای رسیدن به هدف می داند.

در نهایت به مزدوران سوری (تروریستهای سوری) می‌رسیم. ترکیه با استقبال علی اف این تروریستها را به آذربایجان منتقل کرد، با این حال به نظر می‌رسد علی اف حتی اگر اراده کند نمی‌تواند آنها را مجبور به خروج از خاک آذربایجان کند. همانطور که ترکیه توانست آتش تروریست‌ها را علیه ارمنی ها هدایت کند ، آنها به همین راحتی می توانند از آنها برای هدفگیری آذری های مخالف اهداف ترکیه استفاده کنند.

آذربایجان برای اولین بار توانست در سال 1918 به استقلال برسد اما 23 ماه بعد، با ورود نیرویهای روسی این استقلال شکست خورد. فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی دومین فرصت را به آذربایجان اعطا کرد. شورای عالی سوسیالیستی جمهوری آذربایجان در 18 اکتبر 1991 استقلال آذربایجان را اعلام کرد ، اقدامی که متعاقباً با همه پرسی تأیید شد. هرچند این دوره از استقلال آذربایجان طولانی‌تر شده است اما همچنان نتیجه یکسان است: نیروهای خارجی حاضر در آذربایجان به باکو جواب پس نمی‌دهد بلکه به کاخ کرملین و کاخ آک ساری (ترکیه) پاسخگو هستند. ممکن است آذری‌ها روز 10 نوامبر را به عنوان روز تاریخ پیروز خود بر ارمنستان در جنگ قره باغ 2020 جشن بگیرند اما زمانی‌که روزهای جشن به پایان برسید ممکن است آنها متوجه شوند این پایان واقعی استقلال آذربایجان و آغاز فرمان‌برداری این کشور از روسیه و ترکیه است.  

 

ترجمه توسط GHIAM/ منبع

 

زمانیکه ایران با عثمانی در دوره صفویه وارد جنگ شد بعضی از طوایف کرد طرف ایران و بعضی طرف ترکیه رو گرفتند. علت این بود که کردها سنی بودند و عثمانی ها خود را خلفای مسلمان های سنی می پنداشتند و جنگ هم جنبه ملی و هم مذهبی داشت. کردها در ان دوران و دوران های بعد با وعده های عثمانی بارها در جنگ های مختلف علیه ایران شرکت کردند و هم در عمل هم به صورت معنوی از ایران جدا شدند. در دوره های بعد صفویه و نادر شاه بارها عثمانی را شکست دادند و می توانستند مناطق کرد نشین دیاربکر و .. که جزو عثمانی بود را به ایران باز گردانند ولی در واقعیت تلاش لازم را نکردند چون این مناطق از لحاض معنوی از ایران جدا شده بود. همین الان کردهای عراق تعاملات فرهنگی زیادی با ما دارند ولی کردهای ترکیه خیلی از ما دور هستند. این اشتباه استراتژیک و باور دروغ های عثمانی باعث شد کردها قرن ها است که تحت ستم ترک ها هستند در صورتیکه اگر جزو ایران مانده بودند الان اقلیت نبودند بلکه با یک جمعیت 30 ملیونی در ایران به مانند اذری ها صاحب قدرت بودند. الان هم اذری ها ارام ارام دارند به دام دروغ های ترکیه می افتند. حتی در داخل کشور خودمان هم اذری هایی هستند که تمایل به ترکیه دارند. اذری ها در ایران شهروند درجه یک هستند. حتی رهبر و بسیاری از مقامات اذری هستند. اگر زمانی ادربایجان قدم به قدم گرفتار ترکیه و یا روسیه شود به همان مسیر کردها می افتد. 

در همین جنگ اخیر ترکیه به جای ازادسازی قرباغ بیشتر در فکر ایجاد گذرگاه اتصال نخجوان به اذربایجان بود. در عمل بیشتر قرباغ دست ارمنستان باقی ماند. در واقع اذری ها شدند الت دست ترکیه و روسیه.   

[جنگنده برتری هوایی پنهانکار اف-22 رپتور ( Lockheed Martin F-22 /Raptor)]

با تمام صحبت هایی که در مورد f22 میشود تا وقتی یک جنگنده در یک نبرد واقعی قابلیت های خود را ثابت نکند نمی توان در مورد ان اظهار نظر کرد. تمام حرف هایی که در مورد توجیه عدم تولید بیشتر این جنگنده مطرح می شود از نظر من کافی نیست. چرا امریکا ده ها میلیارد دلار خرج توسعه اف 35 کرد. طرح های جدید با هزینه های میلیارد دلاری بر روی توسعه اف 15 مطرح می شود ولی امریکا چند ده میلیارد دلار صرف تولید تعدادی بیشتر از این جنگنده نکرد؟؟ چرا در هیج عملیات جدی شرکت داده نشده؟  سطح مقطع راداری 0.001 یا 0.0001 مترمربع که برای این جنگنده ادعا میشود باور کردنی نیست. اصلا اگر سطح مقطع راداری این جنگنده  0.0001 مترمربع است به نوعی اندازه یک مگس است وهیج جنگنده قابلیت درگیری با ان را ندارد پس چه نیازی به توسعه نسل 6 جنگنده ها است.

من منکر قابلیت های این جنگنده نیستم ولی قطعا در مورد ان اغراق شده و میشود و به  نوعی شده سمبل قدرت هوایی امریکا. میترسند در یک عملیات شرکت داده شود و شکار شود و ابهت ان ریخته شود وگرنه در این بیست سال فرصت کافی برای شرکت ان در یک عملیات بود

[بررسی جامع نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران]

هم اکنون, arjemandi گفت:

مقاله به نظر درست نمیاد مثل اینکه روسیه برنامه خاصی برای تولید پاکفا نداره و یا حدس مشارکت ایران تو یه پروژه کاملا بی نام و نشان موهوم

 

موافقم. خود پکفا سال ها است که داره روش کار میشه و چند پیش نمونه ازش ساخته شده تازه داره عملیاتی میشه. میگ 41 فکر نکنم کار جدی روش شده باشه بیشتر در حد یک طرح است. ولی متاسفانه ما کشور ثروتمندی نیستیم ولی اگر حاضر بودیم در یکی از این پروژه های این چنینی که در اثر کمبود بوجه خوابیده سرمایه گذاری سنگین کنیم به نظر من روسیه حاضر بود با ما مشارکت کنه. غیر از مسایل تحریم یک علت که روسیه سخت با ما کار میکنه این است که ما حاضر نیستیم مبالغ سنگین به مانند چین و هند در این امور سرکایه گذاری کنیم. روسیه هم برای یک سری خریدهای کوچک و محدود حاضر نیست با غرب و کشورهای عربی تقابل کند همین الان ما اگر با چند میلیارد دلار وارد چنین پروژه ای شویم با توجه به مشکلات شرکت میگ فکر نکنم روسیه پیشنهاد ما را رد کند

[بررسی جامع نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران]

مقاله ای در چنگاوران دیدم که ایران علاقمند به مشارکت در پروژه میگ 41 است که در واقع ارتقا میگ 31 به نسل 5 است.  البته ایران به دلایل تجربه موفق اف 14 معمولا علاقمند به این گونه رهگیرها است ولی نمی دونم خبر چقدر موثق است و اصولا این جنگنده کی قراره بیرون بیاد. 

[موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی]

هم اکنون, alala گفت:

پیرو سوال های فرضی، فرض کنید همین حالا با حذف تمام روابط و نیابت ها و عضویت ها، آمریکا در موقعیت حمله به ترکیه یا ایران بود. دو کشور با شرایط فعلی نظامیشون و فقط مرزهای داخل کشور.

 

آمریکا برای حمله به کدام کشور تامل بیشتری میکرد؟ (با فرض بیشترین امکان ضربه و کمترین دریافت ضربه) - توجه کنید یک سوال به شدت ساده سازی شده است و یک دو دو تا چهارتا. در کدام حمله بیشترین ضربه را میتونه بزنه و کمترین آسیب را هم دریافت کنه. قاعدتا دست آمریکا باز هست و میتونه استراتژی و شیوه و نوع سلاح ها را از تجهیزات موجودش استفاده کنه.

 

دو کشور تقریبا و حالا با اغماض دو شیوه متفاوت دفاعی را بنابر جبر روزگار و شرایط در پیش گرفتند و البته قطعا شرایط ترکیه و دستش بسیار بازتر برده برای تقویت بنیه دفاعیش و از آسیبهای یک جنگ ویرانگر هم در تاریخ مثلا چهل ساله مورد مقایسه مصون بوده.

 

برای حمله به ایران تامل بیشتری میکرد. یعنی حمله به ایران برای امریکا سخت تر از حمله به ترکیه است. البته این صرفا به علت قوی تر بودن ایران نسبت به ترکیه نیست به این علت است که اصولا نیروی نظامی ایران برای مقابله با امریکا طراحی و توسعه یافته. یعنی شاید حدود 30 سال است که فرماندهان ما فقط به این فکر میکنند که در برابر امریکا چه باید بکنند. البته از ان طرف یک سری قابلیت ها مثلا قابلیت های کلاسیک در ایران موورد توجه نبوده یعنی در بسیاری از جهات ترکیه از ما دست بالاتری را دارد مثلا در نیروی هوایی و یا نیروی زره ای. که اگر زمانی با کشور دیگری غیر از امریکا وارد جنگ شویم این ضعف ها خودش را نشان خواهد داد. 

[موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی]

هم اکنون, Overdose گفت:

قاهر به مشکلاتش در همین انجمن به اندازه کافی اشاره شده و ساخت‌یک‌کانسپت دلیل نمیشه ما بتونیم نمونه واقعی بسازیم کما اینکه در شکل و ظاهر و حتی ایرودینامیک اون شاهد فاجعه هایی بودیم که طراحان جهانی و داخلی تحلیل های لازم را انجام داد.

 این مواد فارق از بحث انجین نسل ۳ بسیار کم توان در برابر سازه با پسای زیاد  و ایونیک نامعلوم و معمای ان هستن که ما هنوز قدرت ساخت رادار های هوابرد برای موجودی فعلی و عملیاتی کردن خیلی از دارایی هامون منجمله میراژ f1 را نداریم و هنوز با رادار فرانسوی سیرانو و هماهنگ کردن تسلیحات گویا مشکلات زیاد داریم و این دارایی نیز بدون فایده لازمه فقط داره هزینه تحمیل میکنه!!

کما اینکه ورودش هم تاثیری نداره و با وجود رقبای منطقه‌ای و نیرو های مدرن هوایی اونها صرفا یک‌سلاح پشتیبانی نزدیک‌ میشه روش حساب کرد!

 بحث قاهر هم که واقعا نیاز به توضیح بیشتر نداره در حالی میتونستن حداقل یک پیش نمونه بدون عیب معرفی کنند حداقل تو این بخش مورد تمسخر قرار نگیریم !!

پیش نمونه نسل پنج ترکیه شبیه به طرح های جواب داده و دارای برنامه‌ای واقعی و مدون و شفاف!

 

قاهر وقتی سال 91 رونمایی شد بسیاری انرا مورد تمسخر قرار دادند چون ایرادات فنی زیادی داشت که عده ای حتی به صورت چشمی انرا تشخیص میدادند و یا حداقل این ادعا را داشتند. نیروی پسا زیاد بود برای همین عکس هایی که بیرون امد در نمونه های بعدی به سمت دوموتوره کردن رفتند. من نمی دانم این نمونه که قرار است رونمایی شود همان است که اصلاح شده یا بر مبنای تجربه حاصل از پایه یک نمونه دیگر طراحی کرده و ساخته اند چون 8 سال گذشت  که زمان زیادی است شاید از پایه یک طرح دیگر را مشابه ان ساخته اند و ایرادات را رفع کرده اند. اگر اینطور باشد نمی توان قضاوت کرد باید صبر کرد و دید که چه بیرون می دهند. 

کلا دو طرح در ایران بر مبنای طراحی پیش رفته یکی قاهر و دیگری یاسین. البته یاسین شبیه یک جنگنده تایوانی است ولی ادعا میشود که از پایه طراحی شده. کوثر طراحی نیست کاملا کپی سازی است. من اعتقاد دارم بدون کمک خارجی نمی توان در ایران یک جنگنده موفق طراحی کرد چون تجربه انرا نداریم تمام کشورها هم همین کار را کرده اند. خود چین j10 را با کمک اسراییل و روسیه ساخت چند پروژه مشترک دیگر نیز با روس ها داشت. سال ها تلاش کرد و پول خرج کرد تا به اینجا رسید. ما هم اگر بخواهیم طراح شویم(البته شاید توجیه در این باشد که جنگنده و یا تکنولوژی انرا بخریم) باید همین کار را بکنیم ولی پروژه هایی مثل قاهر و یا یاسین کمک می کنند به ایجاد زیرساخت علمی. یعنی همین تیم که قاهر را طراحی کرده و ساخته الان اگر کنار یک تیم خارجی قرار بگیرد توانایی جذب دانش را از طرف مقابل دارد. زیرا یک پروسه طراحی و ساخت جنگنده را از ابتدا تا انتها رفته. مثل یک دانشجو که اول درس را میخواند بعد سر کلاس استاد میرود تا ماگزیمم گیرایی را داشته باشد. غیر از این باشد طرف خارجی در عمل تا انجا که بتواند دانش را به شما منتقل نمی کند. 

[موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی]

هم اکنون, Ghalam گفت:

 

بحث نمایشی بودن و اراده ی برای تولید صنعتی کردن هست . 

هیچی که نخواد ، ساخت جنگنده نیاز به سوله های بسیار تمیز داره که از لحاظ ساختمانی باید در حد و اندازه های خطوط تولید پراید و حتی بزرگتر باشه که با این قیمت مصالح ساختمانی و تجهیزات ، بالای 100 میلیارد تومان هزینه ی ساخت یک سوله ی مناسب می شه . 

 

پس رونمایی که پشتش بودجه ی هنگفت برای تولید انبوه نباشه ، فایده ای نداره . 

 

به نظر من واقعیت این است که نهاجا و مسولان نظامی کشور اعتقادی به این پروژه ها ندارند و تصور می کنند عملا از این پروژه ها محصولی که مشکلات این نیرو را حل کند بیرون نمی اید. واقعیت هم این است که احتمال اینکه این پروژه ها کاملا موفق از کاردراید کم است چون پایه دانشی کشور کافی نیست ولی اگر این پروژه ها موفق از کار دراید بودجه انرا هم تامین می کنند. حداکثر میرن پیش رهبری و از ان طریق بودجه را از کانال های دیگر تامین می کنند. الان خود پروژه باور مطمئن باشید تا الان صدها میلیارد تومان برایش هزینه شده چون خود رهبری رویش دستور داده.

همین الان اگر قاهر واقعا پرواز کند و یک عملکرد نسبی قابل قبول نشان دهد مطمئن باشید بودجه ان یک دفعه چندین برابر میشود.

[موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی]

هم اکنون, majid363 گفت:

عراق آواکس داشت میگ های 29 در داگ فایت حریف های جدی برای اف 15 و 16 بودند

فنسرها سیستم های جتگ الکترونیک مدرنی نسبت به زمانش داشتند

میگ 25 هواپیمای قابلی بود

پدافند عراق قوی بود 

بحث عراق یکی قدرت تصمیم گیری ب ودزمانی که حمله آمریکا قطعی شد باید عراق جنگ را شروع می کرد

بحث دیگه هم موشک های کروز و اف 117 بود پدیده ای که ارتش عراق باهاش تابحال درگیر نشد بود

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

موشک ابزار دفاعی هست 

نیروی هوایی ابزار تهاجی 

با موشک نمیشه جایی را گرفت تا ازاد کرد

آزادی سازی حلب و موصل جز با نیروی هوایی قدرتمند امکان پذیر نبود 

با موشک نمیشد حلب را آزاد کرد

 

چند تا موشک باید شلیک میشد تا تونل های تروریست ها از بین بره

]واپیماهای روسی از بمب های کاب 1500 امدن برای نابودی استحکامات داعش استفاده کردن

 

چند تا موشک باید شلیک میشد تا بلایی که یک بمب کاب 1500 تا جبران کنه بلایی که یک بمب کاب 1500 سر داعش درمیاره

جنگ سوریه بیانگر اهیمت بی نظیر نیروی هوایی هست 

هیچ چیزی جایگزین نیروی هوایی نمیشه 

 

 

 

میگ 29 یکی از پرفروش ترین هواپیماهای روسی است ولی ایا میدانستید این هواپیما تا کنون یک پیروزی هوایی ثبت شده و صد درصد تایید شده نداشته است برای همین است که میگ 35 که نوعی ارتقا بر روی میگ 29 است تا کنون با وجود تبلیغات مختلف مورد استقبال قرار نگرفته است. نمونه هایی که عراق از این هواپیما در اختیار داشت نمونه های تک کابین صادراتی که دان گرید شده بودند بود. خلبانان ان قطعا در روسیه اموزش دیده بودند. اموزش خلبان هم در روسیه خیلی جالب  نبود. یکی از مشکلات عراق در جنگ با ایران همین ضعف خلبانان اموزش دیده در روسیه بود. بعدا فرانسه خلبانان عراقی میراژ را اموزش دادند و انجا بود که عراق موفق به عملیات های دقیق و ماهرانه مثل حمله به نیروگاه نکا شدند. اواکس های عراق، اواکس هایی بودند که چند هواپیما توسط فرانسوی ها تبدیل به اواکس شدند. اگر شما نتوانید امنیت فضای کشور خود و اواکس های خود را تامین کنید اواکس نمی تواند پرواز کند و فایده ای ندارد. میگ 25 هواپیمای خوبی بود و تنها شکار هواپیماهای عرراقی شکار یک اف 18 توسط یک میگ 25 بود. خود میگ 25 بارها توسط اف 14 های ما و اف 15 های اسراییلی شکار شدند. 

حتی بهترین نمونه های  میگ 29 هم حتی اگر عراق داشت که نداشت حریف هواپیماهای امریکا نبودند. ضعف بزرگ هواپیماهای روسی در ان زمان ضعف راداری و الکترونیک بود. روسیه یک نسل تکنولوژی الکترونیک اش و رادارش از امریکا عقب بود. روس ها ادعا می کنند تا حدی این فاصله را پر کرده اند ولی ممکن است این فاصله کم شده باشد ولی هنوز وجود دارد در ان زمان این فاصله زیاد بود. امریکایی ها ادعا می کنند که این فاصله با فروش رادار اف 14 توسط ایران به روسیه کم شده و بر مبنای ان روس ها رادار میگ 31 را ساختند. ادعایی که هیچ وقت ثابت نشد ولی به هر حال در ان زمان هواپیماهای عراقی اصلا از عهده امریکایی ها بر نمی امدند 

[موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی]

هم اکنون, Ghalam گفت:

 

جالبه سال آخر احمدی نژاد رونمایی شد ، سال آخر روحانی هم دوباره رونمایی می شه ، احتمالا سال آخر ریاست رئیس جمهوری بعدی برای بار سوم رونمایی میشه ... 

 

من اطلاع ندارم که در چه حد روش کار کردن و تا چه حد موفق بودن ولی راه کار کلا همینه. انقدر بسازی و نشه و ناامید نشی که به نتیجه برسه. خود روس ها چند ساله دارن رو سوخو 57 کار میکنن تا به اینجا رسید؟ تازه این همه هم تجربه دارن و روی یک پلت فرم موجود یعنی سوخو 30 کار کردن. البته به شرطی که کار جدی و علمی باشه. یادمه زمانیکه قاهر زمان احمدی نژاد رونمایی شد من کاراموز بودم در صنعت هوایی و قاهر رو همون اطراف روش کار میکردن. گفته شد بودجه این پروژه 5 ملیون دلار بوده که به نوعی جوک محسوب میشد. البته من یادمه از یکی پرسیدم این بودجه چرا انقدر کمه گفت این بودجه غیر از حقوق پرسنل و قطعات و تجهیزات موجود بوده که استفاده شده فقط بودجه ارزی بوده. البته به نظر من باز هم کمه. این نوع پروژه ها نیاز به صدها ملیون دلار سرمایه گذاری فقط در تحقیقات و طراحی دارن تا به ثمر برسن. قطعا نیاز به کمک خارجی هم دارن که اگر پول باشه از راه های مختلف امکان پذیر است.

[موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی]

به نظر من علت اینکه نیروی هوایی عراق در عمل نتوانست کوچکترین حرکتی جلوی امریکا کند چند چیز بود.

1- هواپیماهای روسی و فرانسوی در ان دوران در نبرد هوایی در برابر هواپیماهای امریکایی ناتوان بودند. نمونه اف 14 های ما که دهها فروند هواپیمای عراقی را شکار کردند

2-عراق دارای یک پدافند هوایی منسجم که توانایی مقابله با موشک های کروز و هواپیماهای رادار گریز را داشته باشند نداشت. پدافند عراق هیچ امکانات و تجربه ای برای مقابله با موشک های ضد رادار نداشت. چون اصولا نیروی پدافند عراق برای مقابله با ایران توسعه یافته بود و ما فاقد این امکانات بودیم.

3-با توجه به این ضعف ها امریکا با حملات گسترده کروز و هواپیماهای رادار گریز و موشک های ضد رادار کلا پدافند عراق را سرکوب و فضای عراق را به اشغال در اورد.

4-در مقابل هواپیماهی میراژ و میگ 29 عملا اگر به پرواز در می امدند از عهده اف 15 و اف16 های امریکایی برنمی امدند و پدافندی هم باقی نمانده بود که جلوی هواپیماهای امریکایی را بگیرد. بنابراین همگی به ایران فرار کردند. 

5- اگر عراق امکاناتی برای مقابله با حملات گسترده کروز و هواپیماهای رادارگریز داشت و متقابلا میتوانست با حملات گسترده بالستیک( که فاقد ان بود چون موشک های بالستیک عراق دارای خطای بالا بودند) پایگاه های امریکا را هدف قرار دهد و از موج حملات هوایی امریکا بکاهد عملا فضای عراق توسط هواپیماهای امریکایی اشغال نمی شد و نیروی هوایی عراق می توانست به صورت ترکیبی با پدافند هوایی جلوی حملات امریکا مقابله کند. عراق دارای امکاناتی برای حمله به ناوهای هواپیما بر امریکایی به منظور وادار کردن انها به دور شدن از سواحل عراق نبودند. ما دارای موشک های بالستیک ضد ناو هستیم که حداقل باعث دور شدن این ناوها از سواحل خود می شویم

6- عملا استراتژی ما میتواند این باشد یعنی اینکه دفاع و حمله توام. یعنی همانطوریکه امریکا به ما حمله میکند ما هم به سرعت تمام پایگاههای هوایی و ناوهای هواپیمابر انرا زیر موشک بگیریم. اگر پدافند هم بتواند تا حدی جلوی حملات کروز و هواپیماهای رادارگریز مقاوت کند به نظر من نیروی هوایی اگر حداقل هواپیماهای روز چینی یا روسی را خریداری کرده باشد میتواند ضلع سوم این مثلت باشد و جلوی امریکا مقاومت کند

به عبارتی وقتی یک هواپیمای امریکا وارد حریم هوایی ما شد به صورت ترکیبی از زمین توسط پدافند و از هوا مورد تهاجم قرار بگیرد

 

اگر بخواهم خلاصه کنم

1- هیچ استراتژی بر مبنای دفاع مطلق موفق نیست. مثل یک بازی فوتبال که یک تیم فقط دفاع میکند و تیم مقابل بدون نگرانی فقط حمله. عراق ابزاری برای حمله موثر به پایگاه های امریکا نداشت. ما داریم ان هم حملات گسترده بالستیک

2- برای موثر بودن نیروی هوایی شما باید بتوانید حداقل پایگاه ها و فرودگاه های خود را تا حدی حفظ کنید. عراق فاقد توانایی برای دفاع در برابر حملات کروز و هواپیماهای رادارگریز بود. وقتی خود فرودگاه ها بی دفاع باشند چه انتظاری میتوان از نیروی هوایی داشت. حتی پدافندهای عراق نیز جلوی حملات کروز و موشک های ضد رادار بی دفاع بودند

[موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی]

من شخصا هواپیمای قاهر رو یک پروژه شکست خورده میدونستم. ولی ظاهرا کارهایی کردن و تلاش میکنن تا بهمن و دهه فجر پرواز کنه. باید دید که اولا موفق میشه پرواز کنه دوما چه عملکردی خواهد داشت. یعنی فقط یک پرواز است یا واقعا عملکردی جدی قابل قبول  خواهد داشت. فکر میکنم از اول این هواپیما رو باز طراحی کردند و ساخته اند. به هر حال اگر تا دهه فجر هم پرواز نکنه احتمالا چند ماه بعدش این اتفاق می افته. موتورش هم موتور اوج است. خود من خیلی علاقمندم بدونم چی از توش دراوردن

[اخبار مرتبط با تهدیدات امریکا و اسراییل]

هم اکنون, 951 گفت:

با سلام

با قبول سرازیر شدن سیل منفی دادن ها بازم سوال قبلی خودم رو تکرار میکنم :

اصلا چرا ما با اسراییل باید دشمنی کنیم ؟!

دوستانی که میخوان جواب بدن لطفا بالای منبر نرن ، سخنرانی ها رو به اندازه کافی در این سالها شنیدیم .

اگر بعد از انقلاب بجای بستن با اعراب با اسراییل میبستیم ، بهتر نبود ؟

دشمنی ایدئولوژی زده ما با اسراییل در این 40 سال ، تنها نتیجه ای که برای کشورمون داشته ، غلطیدن تمام همسایه های مسلمان عرب و آذریمون ( واحتمالا در آینده ، افغانی و پاکستانمیمون ) به دامن اسراییل بوده !

یجایی باید ایستاد و از دور به مسیر طی شده نگاه کرد تا دید بهتری به وضعیت پیدا کرد .

 

دوست عزیز با احترام به نظرات دوستان بنده هم نظراتم رو میگم.

به نظر من مسئله خیلی چند وجه ای و پیچیده است. 

در مورد جنبه داخلی خوب همه ما میدونیم یکی از جنبه های هویتی جمهوری اسلامی حجاب اسراییل ستیزی و امریکا ستیزی است. نمی خوام وارد بحث جنبه های داخلی ان بشم که تقریبا همه از ان مطلع هستیم.

ولی این قضیه یک جنبه اصلی دیگر هم دارد و ان ابزاری برای نفوذ در منطقه است. تمام کشورهایی که میخواهند در کشورهای دیگر نفوذ کنند برای جمع کردن ادم به دور خود از یک ابزار ایدولوژیکی استفاده می کنند. مثلا امریکا از ابزار دموکراسی  و حقوق بشر. ایا امریکا واقعا به دنبال حقوق بشر و ایجاد دموکراسی است. قطعا جواب نه است. فقط این یک بهانه برای نفوذ و حمله به کشورها و جمع کردن ادم های ساده لوح است. نتیجه اینکه امریکا قذافی را برای عدم رعایت حقوق بشر تحت فشار گذاشت الان ما می بینیم. کشور لیبی شده محل گروه های تروریست. پس چرا امریکا الان نگران حقوق بشر لیبی نیست؟

شوروی سابق برای توسعه نفوذ در دنیا از شعار حقوق کارگر استفاده می کرد. در حالیکه خود سران شوروی همه زندگی های مجلل دارن.

ایران هم  برای نفوذ در منطقه از شعائر خود استفاده می کند. وگرنه نمی توان به یک لبنانی یا عراقی یا سوری گفت بیا برای حفظ تمامیت ارضی ایران بجنگ.

زمانیکه امریکا عراق و افغانستان را گرفت استرانژیست های ایران به این نتیجه رسیدن که برای جلوگیری از حمله امریکا به ایران باید در منطقه نفوذ کنند و برای این نفوذ از این شعائر استفاده نمودند. البته شعارهای مرگ بر امریکا و مرگ بر اسراییل از اول انقلاب وجود داشت. شعارهای مرگ بر شوروی(زوسیه) و چین هم بود. ولی انها فراموش شدند ولی این یکی تقویت شد. چون ابزار قدرت بوده و هست.

همین الان اگر ما مثلا با اسراییل مصالحه کنیم. چه میشود؟ قطعا تمام نیروهای نیابتی خود را از دست میدهیم. و به نوعی خلع سلاح میشویم.  حالا اگه امریکا کوتاه نیامد. مثل لیبی که قذافی مادر مرده همه جوره کوتاه امد ولی اخرش انطور شد چه می شود؟؟ 

جمهوری اسلامی به شعار مرگ بر اسراییل به عنوان یک ابزار و کنار گذاشتن ان نوعی خلع سلاح نگاه میکند. وگرنه همه می دانند نابود کردن اسراییل با 200 کلاهک اتمی و داشتن حمایت امریکا غیرممکن است و شعار نابودی اسراییل صرفا یک شعار است.

اسراییل نیز با توجه به سیاست های خود سعی کرده بیشترین بهره برداری را از قضیه کند. یعنی ما وارد منطقه شدیم که جلوی حمله امریکا را بگیریم اسراییل و امریکا هم این را وسیله ای برای ترساندن اعراب نمودند و نتیجه این شد که اعراب به دامان اسراییل افتادن.

امریکا همیشه میگه ما میخواهیم ایران یک کشور معمولی شود. به نظر من امریکا هیچ وقت نمی خواهد ایران یک کشور عادی(طبق تعریف امریکا) باشد. امریکا از ما برای ایجاد بحران در منطقه و تیغ زدن اعراب استفاده میکند ولی در عین حال نمی خواهد ما اینقدر هم قوی باشیم که تا مدیترانه زیر قدرت ما باشد. امریکا از بحران های منطقه خاورمیانه نهایت استفاده را کرده و می کند. اگر ما کوتاه هم بیایم به نظر من شرایطی مانند سوریه یا لیبی را برای ما ایجاد میکنند. یعنی بحران را به نحو دیگری در منطقه ایجاد و هدایت می کنند

[موشک‌های بالستیک جایگزینی برای نیروی هوایی]

از نظر من داشتن موشک های بالستیک نقطه زن میتواند قسمتی از وظایف نیروی هوایی را پوشش دهد ولی نمی تواند کامل جایگزین ان شود. این کار یعنی ارائه این استراتژی میتواند یک سعی و خطای مرگبار باشد. چون ایجاد و توسعه یک نیروی هوایی سال ها زمان میبرد و اگر شما این کار را نکنید و درگیر جنگ شوید و متوجه شوید که خلا نداشتن نیروی هوایی گریبان شما را گرفته فرصتی برای جبران باقی نمی ماند. مسائل امنیتی جایگاهی برای سعی و خطا نیستند. در مورد دفاع هوایی که شکی نیست که پدافند بدون کمک نیروی هوایی اسیب پذیر است. در مورد ماموریت های دیگر نیز به نظر من توانایی بالستیک و پهبادی و نیروی هوایی باید موازی باشند.