فرمانده نهاجا: خودمان را براي يك نبرد قدرتمند دفاعي آماده كرده‌ايم جشن پرواز جنگنده صاعقه برگزار مي‌شود در رژه امسال فقط تجهيزات ساخت داخل رژه مي‌روند سرويس: فرهنگ و حماسه 1386/06/26 09-17-2007 13:48:19 8606-14913: كد خبر خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران سرويس: فرهنگ و حماسه در آستانه هفته دفاع مقدس و سالروز عمليات غرورآفرين كمان 99 (حماسه جاويه 140 فروندي)، به اين مناسبت يادواره‌اي برگزار مي‌شود. به گزارش خبرنگار سرويس فرهنگ و حماسه خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) امير سرتيپ خلبان دكتر احمد ميقاني فرمانده نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران امروز با اعلام اين خبر در يك نشست خبري در اين زمينه اظهار داشت:نيروي هوايي ارتش در تمام طول جنگ تحميلي فعالانه در صحنه‌هاي دفاع از آب و خاك كشورمان حضوري قدرتمند داشت و در خاتمه جنگ و عمليات مرصاد نيز 80 درصد توان منافقان توسط نيروي هوايي نابود شد. امير ميقاني با اشاره به ساخت رادار ملي در چند سال گذشته اظهار داشت: بعد از جنگ عمليات گسترده خودكفايي را براي كليه تجهيزات مورد نياز شروع كرديم و توانستيم در ادامه موفقيت‌هاي‌مان رادار ملي را بسازيم و در حال حاضر بخش عمده‌اي از فضاي كشور را رادارهاي ملي تحت پوشش دارند. فرمانده نيروي هواي ارتش به تفاوت رژه امسال گراميداشت هفته دفاع‌مقدس توسط نيروهاي مسلح با سال‌هاي قبل اشاره كرد و افزود: امسال تمامي هواپيماهاي ساخت داخل در اين رژه پرواز خواهند كرد. همچنين در اين رژه شاهد پرواز هواپيماهاي ملخ‌دار، جت دوسكانه و يك سكانه و رژه ادوات زميني ساخت داخل خواهيم بود. به گفته وي در رژه امسال همچنين هلي‌كوپترهاي ساخت سپاه نيز به پرواز درمي‌آيند. امير ميقاني همچنين اعلام كرد: 29 شهريورماه جاري جشن پرواز جنگنده «صاعقه» نيز برگزار خواهد شد. فرمانده نهاجا در ادامه اين نشست به تهديدات دشمنان اشاره كرد و افزود: دكترين ما پدافندي و دفاعي است و ما خودمان را براي يك نبرد قدرتمند دفاعي آماده كرده‌ايم و ساختارهاي ما نيز بر اين اساس برنامه‌ريزي شده است و آمادگي مقابله با هرگونه تهديدي را داريم و در صورت تجاوز، دشمن پشيمان و زمينگير مي‌شود. وي افزود: ما بايد با به روز كردن تجهيزات دفاعي چنان آماده باشيم كه كسي جرأت تهديد ما را نداشته باشد. امير ميقاني همچنين به ساخت جنگنده آذرخش اشاره كرد و افزود: به دليل كمبود امكانات خودمان، با انتقال تكنولوژي ساخت آن به صنايع هوايي هساي اصفهان، توليد انبوه اين هواپيما نيز شروع شده است. وي با اعلام دوستي ايران به ملت‌هاي منطقه گفت: اهداف ما اهداف قرآن و دين ما است و توانمندي‌هاي ايران نيز براي مقابله با دشمنان است. امير ميقاني افزود: كشورهاي مسلمان منطقه بدانند اگر ما تقوت شويم در جهت تقويت آنهاست و ما پيام برادري و محبت خود را يك بار ديگر به كشورهاي منطقه اعلام مي‌كنيم. وي در بخش ديگري از سخنانش به تأثيرات پرواز و حمله 140 فروند هواپيماي جنگي نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران در اول مهرماه 1359 اشاره كرد و گفت: در اين پرواز كه تا آن روز در دنيا بي‌نظير بود بيشتر از 50 درصد توان نيروهاي عراق از بين رفت و ناظران بين‌المللي كه تصور مي‌كردند ايران پس از پيروزي انقلاب و خروج مستشاران آمريكايي توان آنچناني نخواهد داشت از اين همت و فداكاري پرسنل نيروي هوايي مبهوت شدند به طوري كه اين حمله در رسانه‌هاي جهان بازتاب وسيعي داشت. وي گفت: اين حمله غرورآفرين روح جديدي در كالبد ملت ايران دميد، دل امام را شاد كرد و اتحاد و انسجام داخل كشورمان را تقويت كرد. امير ميقاني ادامه داد:صدام در اوايل سال 59 اعلام كرده بود نيروي هوايي ايران فلج است اما اين حمله ضربه روحي شديدي به صدام وارد كرد. وي گفت: اين حماسه از ايمان، غيرت و همت ملت ايران و پرسنل نيروي هوايي ارتش ناشي مي‌شد كه با وجود كمبود تجهيزات، با ايمان و ابتكار خود درس فراموش ناشدني به دشمنان دادند. گفتني است: يادواره عمليات غرورآفرين كمان 99 اول مهرماه برگزار خواهد شد.

من تو یکی از سایت های خارجی مطلبی رو راجع به آزمایش موشک های SM-1 ساخت ایران خوندم. درش از قول دریادار عبدا... معنوی نقل شده بود که پروژه ساخت این موشک 4 سال طول کشیده و تغییرات و اصلاحاتی هم در اون بوجود اومده. از جمله اینکه سیستم های الکترونیکی این موشک دیجیتالی شدند که باعث افزایش مقاومت این موشک در مقابل سیستم های جمینگ و هدایت دقیق تر اون میشه. و اشاره شده بود که این سیستم ها توسط کارشناسان نیروی دریایی طراحی و ساخته شدند . و گفته شده بود که اجزای مختلف این موشک بطور بومی در داخل ساخته میشه. در سایت گلوبال سکیوریتی هم نقل شده بود که ایران در بهینه سازی و ارتقا موشک های صیاد از المان ها و تکنولوژی های بکار رفته در موشک های هاوک و SM-1 استفاده کرده و سرجنگی اون رو هم تغییر داده همچنین برد این موشک رو تا 50 کیلومتر افزایش داده. البته من در جای دیگری خصوصا منابع داخلی راجع به ساخت و آزمایش موشک SM_1 چیزی نشنیدم . امیدوارم صحیح باشه.

بچه ها فکر می کنید نیروی دریایی ایران در آینده (شاید دهه آینده) به ناو هواپیمابر نیاز داشته باشه؟

ببخشید من فکر می کنم یه اشتباه کوچیکی صورت گرفته . تا جایی که من می دونم s-400 همون S-300PMU3 هستش که اسم ناتو آن Growler و اسم روسی آن Triumf هست البته من در برخی منابع دیدم که در کد ناتو این موشک به اشتباه SA-20 هم ذکر شده ولی کد ناتو آن هم همان SA-21 هست . ولادیمیر ژیرو نوفسکی هم از این موشک با نام C-400 ذکر کرده که همان S-400 هست . ( روس ها با جای S حرف C رو بکار می برند). و باز تا جایی که من اطلاع دارم روسیه فعلا هیچ برنامه ای برای صادرات S-400 به هیچ کشوری نداره. البته این نماینده روس در دوما خواهان صدور آن به ایران شده که مطمئنا این مسئله فقط به درخواست یک نماینده که بواسطه روحیه ضد آمریکایی شهرت داره رخ نخواهد داد. ما برای تحویل همین S-300 هم با پنهان کاری و واسطه بلاروس عمل می کنیم دیگه چه برسه به S-400 که خود روسیه اعلام کرده تصمیم به صدور آن نداره. برای سیستم پدافند هوایی هم من فکر می کنم ترکیب ایده آل برای ایران مجموعه زیر هست : Pantsir Tor M1 BuK M2 S-300PMU-2 البته ما در حال حاضر Tor و S-300 داریم که S-300 ها احتمالا تعداد محدودیش که مربوط به دهه 90 میشه مدل اولیه اون هستن ولی سری جدید S-300 های تحویلی احتمالا از نوع S-300 PMU-2 باشه. فکر می کنم در این دو مورد باید افزایش تعداد رو مد نظر بگیریم. در مورد دو مورد دیگه شاید معادل های دیگه در اختیار داشته باشیم مثل هاوک یا BuK M1 به جای Buk M2 ولی خوب فکر می کنم اگه تهدید ما کشوری مثل آمریکاس و با توجه به اینکه امکان تهیه BukM2 فکر می کنم میسر باشه تهیه این سیستم ها شرایط ایده آل تری رو می تونه برای ما فراهم کنه در مورد پانتسیر هم همین طور هست ضمن اینکه اخیرا هم صحبت هایی بر تمایل ایران برای تهیه این سیستم شده . خوب البته به این سیستم ها موجودی و محصولات تولیدی خودمون هم اضافه میشه. ضمنا در مورد اینکه گفتم S-400 و S-300PMU-3 یکی هستند منابع مختلف مثل ویکی پدیا و یا گلوبال سکیوریتی و یا باقی منابع موجود هستند.

یکی از سخنرانی های آقای خمینی که برای من جالب بود پیش بینی حمله عراق به کوبت در سال 1361 بود. تو یکی از سخنرانی های ایشون که فکر کنم پارسال تو تلویزیون دیدم، ایشون از کمک های کشور های حاشیه خلیج فارس به صدام انتقاد می کردند و به اون ها هشدار داند که و مطمئن بودند که صدام به خود این کشور ها حمله خواهد کرد. متاسفانه عین جملات خاطرم نیست دقیقا یادم نیست ولی این جمله در اون زمان که این کشور ها همچون کویت رابطه دوستانه نزدیکی با صدام داشتند و از او حمایت می کردند ناشی از شناخت بالای ایشون هست. مطمئنم در آن شرایط زمانی این مسئله به هیچ وجه قابل پیش بینی و قبول نبوده.

این خودرو ها در حال حاضر به تولید انبوه رسیده و در نیروهای مسلح مورد استفاده قرار می گیره؟

من دقیقا نمی دونم سال خرید و یا ساخت و ورود به خدمت این موشک در ایران کی بود ولی فکر میکنم مربوط به خیلی سال قبل می شه که اون موقع هنوز ایران تجربه ای رو که در ساخت صنایع دفاعی و تجهیزات موشکی در اختیار داره رو نداشت. و در اون زمان این انتخاب زیاد بیراه نبوده. چرا که فکر می کنم وقتی ما می خواهیم تجهیزاتی رو تولید کنیم که تا حالا هیچ تجربه ای رو در ساخت اونها نداشتیم. خرید تکنلوژی مدل های پائین تر اون نوع تجهیزات که برای ما امکان تهیه اش هست بهتر از این باشه که بخواهیم از صفر به تحقیق و توسعه روی طرح های احتمالا بهتر و یا مهندسی معکوس مدل های بالا تر بپردازیم. (گرچه در این مورد موشک هاوکی هم که ما در اختیار داشتیم آنچنان پیشرفته نبود) حتی اگه این مدل ها ارزش تولید انبوه رو نداشته باشن به لحاظ تکنولوژیکی و صرفه جوئی در زمان کمک زیادی به ما در رسیدن به اهداف اصلیمون می کنن. اگه هم که ظرفیت ارتقا و بهینه سازی و در نهایت تولید انبوه را داشته باشند که چه بهتر . این طور که من قبلا خوندم موشک صیاد 1 خودش نمونه ارتقا یافته ای از H-Q2B هست . طبق مقاله فوق H-Q2B به سیستم های ضد جمینگ و جنگ الکترونیک هم مجهز شده بوده. با این حال من خودم اطمینان ندارم که موشک صیاد 1 در حال حاضر در حال تولید انبوه باشه. شایدم به دلیل نقص اطلاعات من هست اگه از دوستان اطلاعات بیشتری در این زمینه دارند خوشحال می شم اگه ارائه کنند.

متاسفانه من لینکی به عنوان منبع نداشتم . چون این مطلب رو قبلا تو آرچیو خودم ذخیره کرده بودم و فقط متشن رو هم ذخیره کرده بودم و لینک سایت رو نداشتم. اگه فکر می کنید اضافیه می تونید پاکش کنید.

البته من شناخت کاملی از موشک صیاد 1 یا H-q2 ندارم ولی فکر می کنم موشک H-Q2B تا این اندازه هم ضعیف و بی فایده نیست. در مقاله زیر حتی اشاره شده که چین آزمایش هایی رو با این موشک به عنوان سیستم ضد موشک انجام داده که می شه گفت نسبتا موفق بوده . در آزمایش های اولیه برای سرنگونی هر موشک Tuqiang-3 که همان موشک هدایت شونده هدف بوده 2 تا 3 موشک H-Q2B شلیک شده که نتیجه این بوده که از 5 موشک Tuqiang-3 چهار موشک مورد هدف قرار گرفته و منهدم می شوند. در آزمایش های بعدی هم از 11 موشک شلیک شده 7 موشک رهگیری و مورد هدف قرار می گیرند. البته خوب برای ارزیابی درست تر باید توانایی موشک هدف رو هم در نظر داشت ولی با این حال به نظر میاد تا این اندازه هم که در این تاپیک وصف این موشک رفت ، این موشک ضعیف و بی مصرف نیست. البته وظیفه اصلی این موشک هم هدف قرار دادن هواپیماهایی همچون بمب افکن های استراتژیک و هواپیماهای جاسوسی که در ارتفاع بالا پرواز می کنند میباشد. The HongQi-2 (HQ-2) is a long-range, medium- to high-altitude surface-to-air missile (SAM) developed from the HQ-1, a Chinese copy of the[align=left] Soviet Almaz S-75 (NATO codename: SA-2 Guideline). The HQ-2 remained the sole weapon system in service with the PLA SAM forces to protect China’s key targets before the early 1990s. The PLA has been trying to find a successor to the forty-year-old weapon system but all attempts to develop an indigenous SAM have been unsuccessful so far. As a result, the PLA was forced to continue upgrading the HQ-2 with new technologies to extend its service life into the 21st century. PROGRAMME The S-75 (SA-2 Guideline) surface-to-air missile entered Soviet service in 1956. The PLA received a limited number of Soviet-made S-75 missile in early 1960 to arm its first two SAM battalions. On 8 October 1960, one of the SAM battalions used the S-75 missile to shoot down a U.S.-made RB-57D spy plane operated by the Taiwanese air force—the first ever example of using SAM to shoot down a plane in the world. In the next four years, the PLA SAM units shot down another three U.S.-made U-2 spy planes operated by the Taiwanese air force using the S-75 SAM. While the S-75 SAM began to enter PLA service, a licensed production of the missile in China was also agreed. However, Moscow suspended all of its assistance to China and called back its advisers before the production could begin. The First Ministry of Machinery Industry and 5th Research Academy of Ministry of Defence took the lead in the reverse-engineering of the missile, and the first Chinese-built S-75 missile designated HQ-1 rolled out in 1964. By the mid-1960s, the S-75 and indigenous HQ-1 could no longer shoot down the U-2 after the U.S. added active jamming devices to its reconnaissance aircraft. The PLA urgently needed a SAM with strong electronic countermeasures capabilities. To learn more about the history of SAM and U-2, please refer to these books: 50 Years of the U-2: The Complete Illustrated History of the "Dragon Lady" Spyplane: The U-2 History Declassified Dragon Lady: The History of the U-2 Spyplane Shadow Flights : America's Secret Airwar Against the Soviet Union: A Cold War History In 1965 the PLA began to develop an improved SAM based on the HQ-1. 2nd Space Academy (now China Academy of Defence Technology, CADT) was responsible for the general system design, with 139 Factory and 786 Factory in charge of missile and ground station respectively. The main design targets were to improve the missile’s accuracy and resistance to enemy electronic jamming, as well as to increase the missile’s operational zone. The new SAM, which was designated HQ-2, passed its certification test in 1966. Since then, the HQ-2 has been produced in mass numbers for the PLA to protect China’s major cities, military bases, and industrial complexes. The PLA has also introduced a number of improved variants including the HQ-2A and HQ-2B in the late 1970s and early 1980s. On 8 September 1967, the PLA air defence troops fired three SAM (two HQ-2 and one HQ-1) at a Taiwanese-flown U-2 spy plane, and one of the HQ-2 missiles hit the target despite the plane’s use of electronic jamming. The latest score of the HQ-2 SAM took place on 5 October 1987, when the PLA air defence troops shot down a Vietnamese Air Force MiG-21R (Fishebed-H) reconnaissance plane using the HQ-2 SAM near the China-Vietnamese border. In 1984, the PLA conducted a series of HQ-2 tests against the Tuqiang-3 guided target missile. According to reports, the HQ-2 and the Tuqiang-3 were launched approximately 100km apart and the HQ-2 SAMs were fired in “salvo shots” of two to three missiles per Tuqiang-3. Four out of five target missiles were shot down. In more tests the following year, the HQ-2 shot down seven out of eleven guided targets. In light of these two tests, the PLA expanded the HQ-2’s role to include anti-missile functions. The modifications on the HQ-2 SAM began in 1973 to enhance the missile's low altitude target engaging and electronic countermeasure capabilities based on the experience of the Vietnam War. The firing tests of the HQ-2A were undertaken between 1978 and 1982, and the final design certification for batch production was issued in June 1984. The 144 modifications on the HQ-2A include increasing the horizontal firing angle to ±75° from the original ±55°; increasing the speed to 1,200 m/s from the original 1,150 m/s; increasing the G limit to 1.5G from the original 1G; adding optical/TV guidance system and improving the missile's electronic countermeasure capability. HQ-2B The concept of HQ-2B was considered in 1978 as a further improvement on the HQ-2, and the design work officially began in 1979. The PLA requirements for the missile include improved electronic countermeasures capability, expanded operational zone, shortened preparation time, simplified and mobile launch equipment, and the ability to attack high-speed targets. Operational tests and design certification trials took place during 1980~1986, and the missile entered service with the PLA in the early 1990s. Compared to the basic variant HQ-2, the HQ-2B features some fundamental improvements in its design. The main improvements include: Missile: Redesigned fragmental HE warhead and more powerful fuse for increased blast radius; New improved rocket motor for higher speed and expanded operational zone; Encrypted digital radio command guidance for better anti-jamming capability; New onboard power unit with much reduced weight; Increased G limit; Ground station Computerised fire-control system to improve the missile’s accuracy and reliability; Extra high-frequency range-finding radar, electro-optical director and mono-pulse radar on the ground guidance station; Multiple guidance (radar, electro-optical) for higher resistance against active and passive jamming; Automated command and control (C2) system with a large display screen Launcher Self-propelled (tracked) launcher with self-adjustment capability and onboard power unit for increased mobility and reduced reaction time; Simplified ground support equipments; If necessary, the missile could also be launched from the older HQ-2 launcher M-7/PROJECT 8610 The SA-2/HQ-2 can play a secondary role as surface-to-surface missile. Egypt reportedly used its SA-2 SAM in this manner during the 1973 Arab-Israeli war. The project of converting the existing HQ-2 into surface-to-surface role was known as “Project 8610”. The missile was reportedly sold to Iran and North Korea under the export name M-7 in the 1980s. The PLA is not known to have deployed this missile. DESIGNS The HQ-2 is a large two-stage missile designed to intercept high-altitude targets like strategic bombers and spy planes. Its radar guidance guarantees a single-shot hit probability of 68%, but according to the American's experience in the Vietnam War, this ratio drops sharply when the missile is used in a strong electronic jamming environment. The improved HQ-2B is said to have much improved capability against various active and passive jamming. The second-stage of the HQ-2 missile is a large liquid rocket, which makes it inconvenient to be maintained and transported. Each missile is carried by a semi-trailer towed by a 6x6 truck, and needs to be loaded onto a fixed launcher before firing. The loading usually takes about 5 minutes but this really depends on the training and experience of missile operators. The basic operational unit of the HQ-2 SAM is battalion, each including six fixed launchers, 18 spare missiles, early-warning radar, target illuminating radar (ground guidance station) and support units (command, power, communications, etc.) SPECIFICATIONS HQ-2 HQ-2A HQ-2B Missile length (m) 10.649 10.649 10.8 Main body diameter (m) 0.5 0.5 0.5 Accelerate stage diameter (m) 0.65 0.65 0.65 Launch weight (kg) 2,211 2,211 2,326 Operating altitude (km) 12~32 1~27 0.5~27 Operating range (km) 12~32 8~34 7~34 Max speed (m/sec) 1,150 1,200 1,250 Warhead 190kg high explosive Single-shot hit probability 68% 73% 92% [/align]

من وقتی برای اولین بار اعلام شد نسل دوم آذرخش به پرواز در خواهد آمد خیلی خوشحال شدم . اما وقتی گفته شد که نسل دوم آذرخش همون صاعقه است و اقعا نا امید شدم. برای خود من هم سواله که آذرخش و صاعقه به لحاظ کارکرد و وظیفه ای که به عهدشون هست چه تفاوتی می تونن با هم داشته باشن که همزمان بخوان با هم تولید انبوه بشن. شخصا فکر می کنم کار بیشتری روی آذرخشی که چند وقت پیش تصویرش منتشر شد انجام شده تا صاعقه البته فقط به لحاظ ظاهری یعنی اون چیزی که می شه دید. محل بال ها و ورودی هوای موتور تغییر کرده و این تغییر مطمئنا موجب تغییر ارابه فرود هم شده همین طور تعبیه اسلت ها روی بال های آذرخش (مشابه F-18) . اما در صاعقه فقط چیزی که در ظاهر معلومه فقط سکان دوم هستش. ولی احتمالا باید تفاوت های کارکردی دیگری داشته که باشند که بخوان همزمان به تولید انبوه برسن. چون اگه فقط تفاوت سازه مطرح بود عاقلانش اینه که اون طرحی که بهتره تولید انبوه بشه. پارسال تو رزمایش ضربت ذولفقار اعلام شد که صاعقه یک هواپیمای پشتیبانی نزدیک هست و با توجه به تصاویری که از هواپیما و تسلیحاتش منتشر شد میشه این نتیجه رو گرفت که احتمالا بیشر برای اهداف زمینی طراحی شده و نه درگیری های هوایی ولی اینکه 30 - 40 درصد بزرگتر از آذرخشه کاملا اشتباهه و در همان اندازه F-5 هست این از تصاویر منتشر شده کاملا مشخصه. ولی به نظر میاد که آذرخش احتمالا قابلیت های هوایی بیشتری داشته باشه البته فقط در حد اون چیزی که از طرح هواپیما میشه فهمید. اما اینکه بخواهیم آذرخش رو یک رهگیر واقعی بدونیم فکر می کنم اشتباهه. این هواپیما جنگنده کوچکی به شمار میاد . و حتی اگه موتور های J-85 در این هواپیما دچار تغییرات و اصلاحات شده و اونطور که گفته میشه به توربوفن تبدیل شده باشن باز هم اونقدر قوی نیستند که بخوان نیروی لازم برای یک جنگنده رهگیر متوسط رو فراهم بیارن. موتور های J-85 در F-5 حدود 18-22 کیلو نیوتون نیرو تولید می کنند در حالی که مثلا موتور های مورد استفاده در هورنت با پس سوز تا 80 کیلو نیوتن نیرو می تونن تولید کنند. حالا تصور کنید این محدودیت در پیشرانه چگونه می تونه ویژگی های لازم برای یک هواپیمای رهگیر رو فراهم بیاره ( قابلیت حمل موشک های دوربرد بزرگ و سنگین . رادار های قوی تر با ابعاد و وزن بیشتر و توام با سرعت بالا و افزایش ارتفاع سریع ، ارتفاع پروازی بالا و ... ) البته J-85 در اندازه خودش موتور قابلیه و بیشترین نسبت نیرو به وزن رو در میان موتور های توربو جت داره و این طور که در ویکی پدیا می خوندم خود آمریکا قصد داره تا سال 2040 از این موتور ها استفاده کنه. با این تفاسیر من فکر نمی کنم نه آذرخش نه صاعقه بتونن نیاز های هوایی ما رو به عنوان رهگیر یا یک جنگنده برتری هوایی برطرف کنن. ولی اگه تونسته باشیم به توانایی و تکنولوژی ساخت کامل و تولید انبوه اون ها رسیده باشیم جهش بسیار بزرگیه و می تونیم مطمئن باشیم که در سال های آینده قادر به ساخت یک هواپیمای رهگیر واقعی خواهیم بود. به همین دلیل خبر پرواز چند فروند هواپیمای آذرخش بر فراز تهران در هفته دفاع مقدس برای خود من خبر جالبی بود چون وقتی شاهد هر چه بیشتر تعداد این هواپیما ها باشیم، بیشتر میشه اطمینان پیدا کرد که ما به توانایی تولید انبوه این جنگنده دست پیدا کردیم و این هواپیما ها فقط حاصل یک پروژه ارتقای F-5 های قدیمی نیست.که به هیچ وجه دور از ذهن نیست.

ایسنا: فرمانده نيروي هوايي ارتش: در هفته دفاع مقدس پرواز هواپيماهاي ساخت داخل را برفراز تهران خواهيم داشت سرويس: سياسي 1386/06/06 08-28-2007 20:43:19 8606-03202: كد خبر خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران سرويس: سياسي امير سرتيپ دكتر احمد ميقاني، فرمانده نيروي هوايي جمهوري اسلامي ايران در جمع خبرنگاران در پاسخ به سوال خبرنگار ايسنا درباره‌ي آخرين دست‌آوردهاي نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران گفت: از آخرين دست‌آوردهاي ما ساخت بمب قاصد را مي‌توانم نام ببرم كه چندين نمونه از آن را در نيروي هوايي ساخته‌ايم و تكنولوژي آن را براي توليد انبوه به وزارت دفاع منتقل كرديم. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) وي افزود:‌ همچنين در بعد ساخته‌هاي جديد، هواپيماهاي صاعقه را داريم كه توليد آن در حال انبوه شدن است. همچنين ساخت هواپيماهاي جت آذرخش و جت تزر را در برنامه داريم كه انشاء‌الله پرواز همه‌ي آنها را در هفته‌ي دفاع مقدس بر فراز تهران خواهيم داشت. سرتيپ ميقاني در پاسخ به سوال ديگر خبرنگار ايسنا درخصوص جنگنده آذرخش گفت: توليد انبوه هواپيماي آذرخش كه تكنولوژي آن را به وزارت دفاع واگذار كرديم، در اصفهان در حال انجام شدن است و برنامه رژه‌ چند فروند از آن را در اول هفته‌ي دفاع مقدس خواهيم داش