با تشکر از علی آقا بخاطر مقاله ی جالب فکر کنم اون رشته لیزر با فرکانس 33 گیگاهرتز هست سیستمهای Soft kill موشکها و پرتابه های مهاجم رو با استفاده از اختلال در سیستمهای هدایتیشون منحرف میکنه و بدین صورت خطر رو با روش نرم از بین میبره مثل سیستم Shtora-1 (انحراف موشک) اما در Hard kill ، سیستم ، هدف (پرتابه) رو منهدم میکنه و خطر رو بصورت سخت (منهدم کردن) از بین میبره مثل تروفی البته در مورد توانایی کره ی جنوبی در ساخت چنین سیستم حفاظت فعالی با توانایی Hard kill ابهام وجود داره چراکه مشخصات غیردقیقی از توانایی های سیستم (از جمله برد درگیری و زمان عملیاتی شدن ...) اعلام شده . پیش از این در نمایشگاه سال 1997 اومسک ، اخباری مبنی بر بررسی گزینه ی سیستم حفاظت فعال Arena-E برای تانک K2 منتشر شده بود . اما پس از آن کره ی جنوبی اعلام کرد سیستم حفاظت فعال ساخت داخل با نام KAPC ساخته است که دارای فاصله ی انفجار پرتابه از تهدید (یا برد درگیری ؟) ظاهرا 10 تا 15 متر هست که اگر این عدد برای برد درگیری باشه ، نسبت به سیستمهای حفاظت فعال مطرح جهان در جایگاه پایینتری قرار میگیره . همچنین زمان واکنش اعلام شده برای این سیستم که 0.2 تا 0.3 ثانیه است در مقایسه با سیستمهایی چون Arena بازهم پایینتره ، اما نقطه ی قوتی که برای این سیستم به نظر میرسه کشف دوکاناله با استفاده از رادار موج میلیمتری و سنسور مادون قرمز هست که احتمالا در فواصل نزدیک باعث افزایش دقت سیستم خواهد شد . مورد دیگه ای که احتمالا نقطه ی ضعف دیگری برای سیستم حفاظت فعال داخلی تانک K2 هست ، لانچر پرتابه های 88 میلیمتری این سیستم هست که دوتایی هستند ! این یعنی تعداد پرتابه هایی که تانک میتواند حمل کند تعداد بسیار کمی است ، مگر اینکه چندین واحد از این لانچرها نصب شود (فکر کنم در عکس ، شماره ی 3 باشه لانچرهای APS) لانچر دوتایی پرتابه

با تشکر از علی آقا بخاطر توضیحات مفید بله در حال حاضر غربی ها همگام با زره کامپوزیت قدرت موتور را هم افزایش میدهند اما نمونه هایی هم داشتیم (مثل چیفتن) که در اثر وزن بسیار زیاد ناشی از زره کامپوزیت و قدرت ناکافی موتور تحرک تانک رو سطح غیر قابل قبولی پایین میاره ، ضمن اینکه ساخت موتورهای با قدرت بالا مثل 1500 اسب بخار خود به خود باعث افزایش هزینه ی تمام شده ی تانک میشه یعنی نصب زره کامپوزیت هزینه ای حتی فراتر از خود زره ها داره و هزینه ی ساخت موتورهای تانک رو هم افزایش میده . در حالیکه T-90 با موتوری با قدرت مشابه مثل V-96 (با قدرت 1250 اسب بخار) دارای تحرک بالاتری از رقبای غربی خواهد بود . در زمینه بقیه صحبت ها ، البته دکترین و استراتژی کشورها هم در این قضیه موثر هست ، دکترین شرقی به استفاده از موج زرهی و واحدهای زرهی عملیات کننده در ابعاد بالا (مثل لشگر) هستند در حالیکه در استراتژی غربی ، تانکها در دسته های کوچکتر نبرد میکنند که احتمال درگیری سنگین برای هر تانک (مثل نمونه ای که در عراق اشاره کردید) پیش میاد . ضمن اینکه زره های واکنشی هم نشون دادن در نبردهای سنگین حرفی برای گفتن دارند (داغستان) طراحی غیر مدولار زره ها هم البته نقطه ضعف دیگری در بعضی تانکهای غربی نسبت به تانکهایی که از زره واکنشی استفاده میکنند هست .

علی آقا مطمئنید لینک های بنده رو مشاهده کردید !!؟ منبع رسمی دولت شوروی در اینها دیدید ؟ منبع نصف آماری که بنده ارایه بانک جهانی بود ! نکنه بانک جهانی رو هم اتحاد شوروی اخیرا خریداری کرده ؟! نمیدونم حقیقت رو کی باید بگه تا شما باور کنید . ببینید بحث خصوصیات ذاتی و ... نیست ! شما گفتید معیارهای اقتصادی (که به اذعان خودتون شوروی در اونهم دست کمی از آمریکا نداشته) تنها معیار نیست و شاخص های توسعه انسانی هم باید در نظر گرفته بشه . بنده هم آمار رسمی نرخ هایی مثل ضریب جینی ، نرخ امید به زندگی (که مشخصا هم اشاره کردم که شوروی در این شاخص دو سال عقب تر از آمریکا قرار داشت) و نرخ بیکاری که شاخصه های توسعه ی انسانی هستند رو عرض کردم ، ضمن اینکه از کوبا هم نتیجه نگرفتم (مثالش همون نرخ امید به زندگی) ضمن اینکه با استدلال شما نرخ بالای مصرف سرانه در غرب هم به سیاست مصرف زدگی استعمار ربط پیدا میکنه و به همون شیوه قابل توجیه هست مستند مایکل مور در مورد وضعیت بهداشتی آمریکا و کوبا رو دیدید ؟ آمریکایی هایی که قاچاقی و با ترس و لرز مرز رو با قایق پارویی رد میکردند تا دارویی که در کوبا یک هزارم قیمت آمریکا رو داشت خریداری کنند ؟! مایکل مور کمونیست بود ؟ امیدوارم بتونیم بدون تعصب یک بحث درست داشته باشیم و به هر حال همه یک نظر رو ندارند ! هرچند که بنده قصد نداشتم اصلا تو این تاپیک بحث اقتصادی کنیم (چیزی که خواست خود شما در ابتدای تاپیک هم بود) اما بعد از تحلیل بلند بالایی که از وضعیت به زعم شما تاسف بار معیشتی در دوران شوروی داشتید مجبور شدم برخی حقایق رو یادآوری کنم .

البته بجز تولید سرانه ناخالصی ، ضریب های زیاد دیگری برای بررسی وضعیت معیشتی مردم وجود داره که در کل به شاخص های توسعه انسانی (Human Development Index) معروف هست ، برای مثال ضریب جینی (ضریب نابرابری ثروت) روسیه ی زمان شوروی در سال 1981 میزان 0.25 است که این میزان در همان سال در ایالات متحده 0.4 بوده که نشان دهنده ی نابرابری بسیار زیاد میباشد . تقریبا در کل دوره ی جنگ سرد اتحاد شوروی دارای ضریب جینی کمتر از آمریکا با اختلاف زیاد هست . [url="http://www.mindcontagion.org/html/gap_rich_poor.html"]http://www.mindcontagion.org/html/gap_rich_poor.html[/url] [url="http://europeandcis.undp.org/uploads/public1/files/vulnerability/Senior%20Economist%20Web%20site/Poverty,%20Inequality,%20and%20Social%20PolicyReform%20in%20the%20Former%20Soviet%20Union.pdf"]http://europeandcis.undp.org/uploads/public1/files/vulnerability/Senior%20Economist%20Web%20site/Poverty,%20Inequality,%20and%20Social%20PolicyReform%20in%20the%20Former%20Soviet%20Union.pdf[/url] یا در خدمات بهداشتی سرانه ، کشوری مثل کوبا در همین الانش از آمریکا در رده ی بالاتری قرار داره چه برسه به اتحاد جماهیر شوروی . یا در شاخص امید به زندگی ، در حالیکه امید به زندگی کشور کوچکی مثل کوبا در دهه ی 80 برابر آمریکا بود ، شوروی تنها دو سال از ایالات متحده کمتر بود . [url="http://data.worldbank.org/indicator/SP.DYN.LE00.IN?page=4"]http://data.worldbank.org/indicator/SP.DYN.LE00.IN?page=4[/url] در زمینه های دیگر مثل نرخ بیکاری هم طبق آمار رسمی ، شوروی بین 1 تا 2 درصد بیکاری داشته که در مقایسه با اون نرخ بیکاری اعلام شده در آمریکا در همان زمان 5.6 درصد بوده هست . [url="http://www.theodora.com/wfb1991/soviet_union/soviet_union_economy.html"]http://www.theodora.com/wfb1991/soviet_union/soviet_union_economy.html[/url] [url="http://data.worldbank.org/indicator/SL.UEM.TOTL.ZS?page=4"]http://data.worldbank.org/indicator/SL.UEM.TOTL.ZS?page=4[/url] البته مقایسه ی کامل بین تمام شاخصها بین دو کشور در تمام سالها واقعا با مصادیق شدنی نیست و بحث مفصل و جداگانه ای میطلبه ، اما این چند مثال رو آوردم که این موضوع رو نشون بدم در زمینه شاخص های انسانی هم شوروی در فاکتورهایی بسیار بالاتر از غرب بوده

[quote name='Goebbels' timestamp='1346361716' post='268163'] ارتقای حفاظت زرهی از نوع کامپوزیتی رو به واکنشگر ترجیح میدم چون زره کامپوزیتی حفاظت پایدارتری رو فراهم میکنه اما در کنارش هزینه بالایی دارد بر خلاف زره واکنشگر که با هزینه نسبتا پایینی تانک رو به اون مجهز میکنند! [/quote] البته افزایش وزن قابل توجه (و نتیجتا کاهش تحرک پذیری) هم از جمله معایب نسبت به زره های واکنشی هست که تانکهای غربی رو نسبت به تانکهای شرقی سنگین تر میکنه . ضمن اینکه اگر منظور از حفاظت پایدار ، اینه که بعد از انفجار بلوک اول زره در اثر اصابت ، دوباره پرتابه ای به اون قسمت برخورد کنه اگر واقع بینانه بخوایم نگاه کنیم در درگیری های متوسط و اصابت گلوله ی کم ، کار به اونجاها نمیکشه .

با تشکر از توضیحات دوستان بله حق با شماست علی آقا این مساله یک روی سیاسی و ایدئولوژیک هم داره که یک بحث جریان مخالفی بود که در آلمان غربی و غرب میانی (کشورهایی در موج اول تهاجم شوروی تباه میشدند تا جلوی پیشروی روسها تا آمریکا رو بگیرند و خودشون رو در حقیقت پیشمرگ و ابزار واشنگتن میدیدند) بوجود اومده بود که "ماتیاس راست" محصول و در واقع طغیان این جریان بود . اما در مورد اوضاعی که از شوروی ترسیم کردید بنده کاملا مخالف هستم ، فرماندهان نظامی شوروی نه بخاطر بی فکری بلکه برعکس ، بخاطر نگرانی از وضعی که کشور در حال سوق به اون بود (روابط جدید با غرب ، اصلاحات اساسی و نادرست گورباچف و تضعیف موقعیت نظامی سیاسی شوروی...) این کار رو کردند . شوروی و آمریکا کشورهای نظامی گر هستند و همواره دیدیم و میبینیم در این کشورها جریان میانه رو (که خواهان تعادل و عدم صرف بیش از حد بودجه روی نظامی گری) توسط عقاب های کشور به بهانه های مختلف بخاطر اصلاحاتشون کوبیده میشن . در واقع عقاب های شوروی (به سرکردگی KGB و ارتش سرخ) نیاز به جنجال و آبروریزی های بین المللی و در عین حال ایجاد هراس داخلی برای شوروی جهت به عقب راندن گورباچف از سیاستهای اصلاحاتیش (که باعث کاهش قدرت نظامیان و KGB میشد) میشد . این پروسه ی واضح از بعد از برژنف (که در واقع پایان حکومت اقتدارگرایان بر شوروی قلمداد میشه) در شوروی کلید خورد برای عقب راندن جریان میانه رویی که از بعد از برژنف رهبری شوروی رو بر عهده گرفت ایجاد شد . ایجاد هراس در پولیت بوروی شوروی از رزمایش Able Archer 83 ناتو در سال 1983 که باعث آماده باش ارتش سرخ به بالاترین وضعیت شد . بعد از اون در سال 1987 و آبروریزی ماتیاس راست ، نمونه هایی بود که اقتدارگرایان برای تقویت قدرتشون در شوروی انجام دادند . شما همین الان هم آمریکا همین وضعیت رو دارید ! آمریکا هم همین وضعیت ها رو داشته ، افتضاحات نظامی داشته تا بتونه جریان میانه رو رو تخریب کنه . همین قضیه رویت شدن زیردریایی آکولای روسی در خلیج مکزیک که یکجور افتضاح برای آمریکا به حساب میاد (جدای از جزییات قضیه) یک پتک شده برای تندروها که بزنن تو سر میانه روهایی که سعی در کاهش بودجه ی ارتش آمریکا کرده اند (در متن همین خبر در Free Beacon بوضوح اشاره شده بود که توانایی ضدزیردریایی آمریکا که رو به ضعف گذاشته بدلیل کاهش بودجه ی نظامی آمریکاست) یا بزرگترش همون حادثه ی 11 سپتامبر که شاید شبیه ترین به قضیه ماتیاس راست باشه . مطمئن باشید در کشورهای میلیتاریست این دست افتضاحات هیچ وقت متوقف نخواهد شد ، چراکه جریان های تندرو برای حکومت نیاز به جنجال و ترس و وحشت دارند . ...................................................................................................................................................... اما در مورد بحث وضعیت اقتصادی شوروی بنده هم با جناب [url="http://www.military.ir/forums/user/6334-komsomolets/"]komsomolets[/url] هم عقیده هستم ، اسناد خود شوروی و حتی اسناد مراکز بین المللی نشون میده شاخص های اقتصادی این کشور در رده های بسیار بالا (حتی در برخی مشخصه ها بالاتر از کشورهای غربی) قرار داشت . اما آفت های همیشگی اقتصاد دولتی که حتی خود کمونیست ها هم بعد بهش اشاره کردند ، بوجود اومدن یک طبقه ی فاسد در سیستم بوروکراسی شوروی ، هزینه های سنگین نظامی و ... باعث شکننده شدن اقتصاد شوروی شد . هرچند بحث اقتصادی شوروی واقعا تاپیک بسیار پرباری خواهد شد ....

[quote name='Ernesto_Rommel' timestamp='1346237095' post='267799'] چکا جان عکس جالبی گذاشتی، مقایسه کن با وقتیکه جلوی اتوبوس رو میگیرند ... به نظرت فقط شیشه ها به بیرون پرتاب شدند ؟ دقت کن به عقب اتوبوس ... لحظه انفجار کاملا مشخص هست ... از عقب اتوبوس منفجر میشه ... حالا این چکش رفته داخل و ... نمیدونم ولی قطعا این نوع انفجار تلفات بالایی توی اتوبوس ایجاد میکنه .... با کمال امتنان از توضیحات تون ، مخلصیم [/quote] البته اون موجی که از انفجار بوجود میاد کل بدنه رو مثل یک موج روی بدنه ی اتوبوس میره تا یه چیزی رو منفجر کنه (بجای اینکه باعث انفجار و تو رفتن بدنه بشه) که وقتی به در پشت میرسه به بیرون پرتابش میکنه اما میبینیم که بدنه ی اتوبوس تنها کمی فرورفته (در انفجار معمولی و Direct نشده تا جایی که میدونم کل بدنه ی سمت راست اتوبوس باید مچاله میشد ، اما قدرت انفجار بجای اثر روی خود بدنه به بیرون منتقل شده)

[b]روی دیگر ماجرا به نقل از مجله Airspacemag: کشف چندین باره ی هواپیمای Rust توسط پدافند شوروی [/b] [b]"... [/b]ایستگاه مراقبت هوایی Tampere واقع در فنلاند، پس از تغییر مسیر هواپیمای سسنا به سمت جنوب و سپس شرق (به سمت دریا) ، به راست درباره ی تغییر مسیر 180 درجه ای هشدار میدهد ، هواپیما در این هنگام وارد منطقه ی ممنوعه ی حریم هوایی فنلاند شده بود ، تلاش پرسنل فنلاندی ها برای ارتباط با او شکست میخورد و در 1 بعد از ظهر ، هواپیما از روی رادارهای فنلاند محو میشود . اما در همین هنگام اولین کشف هواپیمای ناقض حریم شوروی توسط ایستگاه راداری مستقر در Skrunda در لاتویا انجام شد ، پرسنل شوروی نیز همزمان در حال ردیابی هواپیما بودند . بنابر قوانین هر هواپیمای ورودی به حریم شوروی نیاز به مجوز از پیش صادر شده داشت . اما هواپیمای راست این مجوز را نداشت . در همین حال که هواپیمای ناشناخته در ساعت 2:10 بعد از ظهر به وقت مسکو در حال نزدیک شدن به خط ساحلی بود ، سه سایت موشک پدافندی به حالت آماده باش در آمدند . هواپیمای راست پس از رسیدن به اولین نقطه ی تعیین شده (در نزدیکی شهر Kohtla-Jarve در ساحل استونی) به ارتفاع 25000 پایی که برای پروازهای Cross Country بود ، صعود کرد . پرسنل شوروی هنوز در حال ردیابی موقعیت هواپیما ، که حالا در نزدیک مرزهای شوروی بود ، بودند . با پاسخ ندادن هواپیمای راست به سیگنال IFF پدافند شوروی ، راست بعنوان جنگنده تلقی شد و شماره ی رزمی 8255 برای آن در پدافند شوروی ثبت گردید . واحدهای ارتش سرخ در منطقه به حالت آماده باش در آمدند و [color=#FF0000]دو جنگنده شوروی از پایگاه هوایی Tapa برای رهگیری هواپیمای راست به پرواز در آمدند . [/color] خلبان یکی از دو جنگنده با نزدیک شدن به هدف ، گزارش داد یک هواپیما کوچک مشابه Yak-142 تک موتوره را مشاهده کرده است و درخواست مجوز برای درگیر شدن با هواپیما را از مرکز کنترل منطقه کرد ، اما اجازه صادر نشد و دو جنگنده بازگشتند . راست برای نخوردن به ابرهای ارتفاع بالا و شرایط جوی نامساعد برای مدت کوتاهی ارتفاع خود را کاهش داد که باعث محو شدن موقتی هواپیما از صفحه رادارهای شوروی شد . راست بزودی دوباره ارتفاع خود را به 25000 پا افزایش داد و در رادارهای شوروی ناحیه ی پدافندی دیگری ظاهر گردید . [color=#FF0000]فرمانده پدافند این ناحیه دستور اسکرامبل دو جنگنده ی دیگر شوروی برای رهگیری هواپیمای راست را صادر کرد[/color] در حالیکه تنها دو ساعت از پرواز راست میگذشت و بنا بر توصیف او "آفتاب هنوز میدرخشید" یک سایه ی سیاه در آسمان با تیربار خود به هواپیما شلیک کرد و سپس ناپدید شد . چند دقیقه بعد ، جت Mig-23 Flogger از پایین و سمت چپ به هواپیمای راست نزدیک شد . با طول بال 3 برابر و وزن 10 برابر نسبت به هواپیمای سسنا 127 راست ، جت شوروی برای پرواز در سرعت های بالای دو ماخ ساخته شده بود . جت شوروی در حالیکه برای کاهش سرعت خود به سرعت هواپیمای سسنا 127 عملا در وضعیت Landing قرار گرفته بود (حتی ارابه ی فرود را نیز باز کرده بود) در کنار هواپیمای راست قرار گرفت . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/750px-MiG-23MLD25B15D.jpg [/img] "از اینکه به من تیراندازی نکردند و در کنار هواپیمایم آمدند فهمیدم شوروی ها میخواهند در مورد اینکه چکار میکنم اطلاعات کسب کنم ، اما هرچقدر جت شوروی را نگاه کردم علامت یا سیگنالی بصری برای اینکه به دنبال جت شوروی بروم از خلبان ندیدم ، هیچی" بعدها راست از حرفهای بازجویان KGB متوجه شد که جنگنده شوروی در حال تلاش برای تماس با او از طریق ارتباط رادیویی بوده اما جوابی دریافت نکرده ، جنگنده ی Mig-23 تنها میتوانست روی باند رادیویی فرکانس بالا (مخصوص ارتباطات نظامی) صحبت کند . پس از اینکه خلبان دو هواپیما برای مدتی به یکدیگر نگاه کردند ، میگ-23 شوروی چرخهای خود را جمع کرد و بالهای خود را به عقب داد و از هواپیمای راست دور شد . بعدها و در سال 1990 فرمانده ستاد مشترک وقت شوروی ، مارشال Sergei Akhromeyev در کتاب [i]From the Cold War to the New Era[/i] اذعان کرد فرمانده پدافند منطقه یا گزارش جنگنده ی اعزام شده را باور نکرد یا به اهمییت آن پی نبرد و به هر دلیل ، خبر را به زنجیره ی فرماندهی ارتش اطلاع نداد . در ساعت 3 بعد از ظهر و با بهتر شدن هوا ، هواپیمای راست وارد محدوده ی تمرین نیروی هوایی شوروی شد که در آن بین 7 تا 12 فروند هواپیمای آموزشی که همه دارای مشخصات و سطح مقطع راداری مشابه هواپیمای او بودند ، برای تمرین Take off و فرود در حال عملیات بودند . ارتفاع پروازی هواپیمای راست احتمالا به سالم ماندن او در پرواز کمک کرد ، چنانکه اگر وی سعی در فرار از دید رادارهای شوروی میکرد ، پدافند ارتش سرخ واکنش تهاجمی تری برای توقف او میداد . اما حتی در آنصورت هم گزینه های پیش روی پدافند شوروی محدود بود. بعد از تراژدی هواپیمای مسافری KAL 007 ، دستورات سفت و سختی مبنی بر ممنوعیت اقدام خصمانه علیه هواپیماهای غیرنظامی بغیر از زمانی که دستور از بالاترین مقامات ارتش سرخ صادر شود ، به پرسنل شوروی داده شد . این در حالی بود که در همان هنگام Sergei Sokolov ، وزیر دفاع شوروی همراه با گورباچف در نشست کشورهای عضو پیمان ورشو در آلمان شرقی به سر میبرد . بنا بر دستورالعمل های امنیتی ، رادارهای شوروی که هواپیماها را تحت کنترل دارند بصورت منظم و در زمان های تعیین شده کد فرستنده های IFF خود را ریست میکنند . اگر هواپیما موفق به تغییر کدهای فرستنده ی خود نشود ، وضعیت آن در رادار در یک دقیقه "دوست" و در دقیقه ی دیگر "دشمن" شناسایی میشود . آن روز هم روزی بود که رادار کدهای IFF خود را ریست میکرد . اما آنطور که پیش رفت ، فرمانده شوروی پس از اینکه هواپیمای راست را در منطقه ی آموزشی مشاهده کرد که با تغییر کدهای IFF رادار ، کد فرستنده ی خود را تغییر نداده ، تصور کرد راست یکی از آموزشی های ارتش سرخ است که فقط فراموش کرده کدهای خود را تغییر دهد ، لذا به اپراتور رادار دستور داد وضعیت هواپیمای راست را بصورت دستی به "دوست" تغییر دهد ، فرمانده بعدها گفت "اگر این کار را نمیکردیم احتمالا یکی از هواپیماهای خود را میزدیم" در ساعت 4 بعد از ظهر ، راست وارد یک ناحیه ی پدافندی دیگر در نزدیک دریاچه ی Seliger شد . رادارهای این ناحیه با کشف هواپیمای ناشناخته برای سومین بار دو جنگنده را برای رهگیری هواپیمای راست اسکرامبل کردند . اما بنابر گزارش شوروی که بعدا منتشر شد ، فرماندهان منطقه پدافندی کاهش ارتفاع دو جنگنده در ابرهای ضخیم آن منطقه را بسیار خطرناک دانستند ، لذا ارتباط بصری برقرار نشد . پس از آن ، در 40 مایلی شرق Torzhok رادار دیگری هواپیمای راست را کشف کرد اما با توجه به سرعت بسیار پایین ، آنرا با یکی از دو هلیکوپتری که در آن زمان در حال عملیات نجات (در پی سانحه ی روز قبل) بودند . اشتباه گرفت و بار دیگر وضعیت هواپیما را به "دوست" تغییر داد . راست حالا از منطقه ی پدافندی لنینگراد وارد منطقه ی پدافندی مسکو شده بود . گزارش فرمانده پدافندی منطقه ی لنینگراد به فرمانده پدافند مسکو در آن هنگام ، ردیابی یک هواپیمای شوروی "که فراموش کرده فرستنده ی خود را روشن کند" داده شد اما نه درباره ی کشف یک هواپیمای ناشناخته و نه اسکرامبل جت ها چیزی گفته شد . لذا گزارش که نکته ی خاصی نداشت باعث آماده باش پدافند منطقه ی مسکو نشد . او حالا به منطقه ی پدافند مسکو که به "حلقه ی فولادین" مشهور بود رسید ، این حلقه ی پدافندی که متشکل از سایت های موشکی در فاصله های 10 ، 25 و 45 مایلی از مسکو بود از سال 1950 برای مقابله با بمب افکن های ارتفاع بالای آمریکایی طراحی و ساخته شده بود نه برای هدف گرفتن یک هواپیمای کوچک سسنا . حریم هوایی مسکو یک منطقه ی پرواز ممنوع بود که نه هواپیماهای جنگی و نه غیرنظامی حق ورود به آن را نداشتند ، بعدها بازجویان به او گفتند هنگامی که به حومه ی مسکو رسید اپراتورهای رادار مسکو متوجه موضوع شدند اما دیگر خیلی دیر شده بود ..." [b]قصد راست ، تحقیر شوروی یا دادن تصویری نو از شوروی در جهان؟![/b] صرف نظر از قسمت بالا و اینکه در زنجیره ی فرماندهی شوروی چه اتفاقی افتاد که راست در میدان سرخ فرود اومد، در همین مقاله (در صفحه ی اول) بخشی درباره ی انگیزه ی راست از این پرواز نوشته شده بود . دوستان علاقه مند میتونند از لینک زیر آنرا مطالعه کنند ، تنها برای روشن شدن بحث یک جمله به نقل از خود راست (که در هامبورگ سکونت داشت و نگران جنگ جهانی سوم بین شرق و غرب که اولین قربانیش آلمان میبود ، بود) که بعد از شکست مذاکرات کاهش زرادخانه ی هسته ای گفت ، نقل قول میکنم "[i]عبور از دیوار آهنین بدون اینکه رهگیری بشم نشون خواهد داد گورباچف در تصمیمش برای روابطی نو با غرب هست. ریگان چطور هنوز میتونه بگه شوروی "امپراتوری شیطان" هست اگر من در یک هواپیمای کوچک مستقیم برم اونجا و صدمه ای هم نبینم"[/i] [url="http://www.airspacemag.com/history-of-flight/rust.html?c=y&page=1"]http://www.airspacemag.com/history-of-flight/rust.html?c=y&page=1[/url]

[quote name='razavisw' timestamp='1346100042' post='267479'] [b]هنوز کسی در مورد اون حمله به اتوبوس در ویدئوی اول توضیحی نداره بده؟![/b] [/quote] با تشکر از کلیپ های زیبا مخصوصا کلیپ اول و سوم که بشدت جذاب بودند در مورد قسمتی که از حمله به اتوبوس گذاشته شده (و سر و صدای زیادی هم در نت به پا کرد)، همونطور که میدونید این جور حمله به فضاهای بسته (مانند اتوبوس ، هواپیما و ...) برای عملیات های ضربتی با نام Tubular Assault معروف هستند که مقتضیات و ویژگی های عملیاتی خاص خودشون رو دارند . عملیات زیر دو نکته داشت که بنظر بنده ذکرش خالی از لطف نیست 1- استفاده گسترده از نفربرهای سری BTR در عملیات های ضدتروریستی ، مثل همیشه ! در بیشتر عملیات های ضدتروریستی (چه واقعی چه تمرینی) ، Spetsnaz بصورت گسترده از نفربرهای سری BTR-80 (و کم کم در حال روی آوردن به BTR-90) برای پشتیبانی در عملیات ها استفاده میکنه ، نقش هایی مثل بستن مسیرهای مواصلاتی ، گرفتن جلوی وسایل نقلیه حامل ترویستها یا گروگانها ، Breach در ورود به ساختمان های دشمن ، ایجاد کاور مسلح برای پیشروی ... با توجه به سرعت 90 کیلومتر بر ساعت ، قدرت و زره متناسب (نسبت به خودروهای ضربتی معمول در پلیس) و انعطاف پذیری این زره پوش ها کاملا راضی کننده به نظر میرسه و کاراییش رو بدفعات اثبات کرده. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/05B15D.jpg [/img] [i]نفربر BTR-80 در خلال عملیات ضدتروریستی در داغستان[/i] 2- مورد دوم در صحنه ای هست که یکی از نیروها با لباس مخصوص ضد بمب با چیزی شبیه چکش به سمت اتوبوس میاد و در اولین تماس باعث انفجار بدنه ی اتوبوس و باز شدن راه برای ورود نیروهای ویژه میشه ، نکته ای که وجود داره اینه که در عملیات های Tubular Assault ، ورود سریع نیروها به وسیله بدون دادن فرصت به تروریستها و گروگانگیران برای واکنش شرط اول موفقیت هست . افتضاح عملیاتی 23 آگوست 2010 نیروهای ویژه ی فلیپین در جریان عملیات ضربتی نجات گروگان ها که در اتوبوس بودند رو به یاد بیارید ! در اون عملیات ، نیروهای فلیپینی هفتاد دقیقه ی فاجعه بار رو در حال تلاش فقط برای ورود به اتوبوس از طریق شکستن شیشه های نوع Plexiglass با چکش بودند ! [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/258788-philippines-bus-hostages5B15D.jpg [/img] [i]نیروهای ویژه فلیپینی در حال تلاش برای ورود به اتوبوس در "گروگانگیری مانیلا" [/i] لذا برای باز شدن سریع راه ، نیاز به چیزی شبیه آنچه در کلیپ دیدیم هست ، این وسیله ی نیروهای ویژه روسیه که در نت لقب "Magic Stick" (چماق جادویی) رو بخودش گرفته ، یک چکش مسلح شده با مواد منفجره با یک فیوز تماسی هست که بنظر میاد مواد منفجره در آن طوری چیده شده اند که موج انفجار به سمت بیرون از اتوبوس باشه (در کلیپ هم مشاهده میکنیم که بدنه ی اتوبوس در اثر انفجار به داخل فرو نمیره و فقط شیشه ها کامل خرد میشن) لذا در عین حداقل صدمه ی ممکن به گروگان ها ، راه ورود به اتوبوس رو در کمترین زمان ممکن هموار میکنه . (ضمن اینکه جنس شیشه های اتوبوس های جدید ، عملا چکش های معمولی رو بی اثر کرده) [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/05B15D~0.jpg [/img] ادامه ی بخش هم که ورود هماهنگ نیروهای ویژه از دو مسیر به داخل اتوبوس بود ، در این عملیاتها همونطور که واضح هست سرعت عمل و هماهنگی بین نیروها برای جلوگیری از هرگونه واکنش توسط دشمن و بنوعی Disable کردنشون هست که حرف اول رو میزنه . حتی اگر در بینش متوسل به نیروی فشار زیاد و تلفاتی هم بشیم . از روی یونیفرم ها بنظر میرسید عملیات تمرینی یه عملیات مشترک باشه، بین spetsnaz روسیه و واحد آلفای FSB روسیه یا آلفای قزاقستان (مثل اینکه محل برگزاری مانور قزاقستان بوده)

[quote] ما هم همه تلاشهایمان از روز اول موفق نبود. قرار هم نیست که هر کار جدید موفقیت آنی داشته باشد. این الحسین که فرمودید نوع ها داشت و می دانید که یکیش دقیقا به سربازخانه آمریکا کوبیده شد و دقت خوبی از خود نشان داد. در ضمن شما باقی محصولات عراق را از کجا قضاوت می کنید که می گویید همش نا موفق بودند؟ [/quote] خب بنده تلاش عراق در آن دوران رو مد نظرم هست ، این که موشکی که پایگاه Dhaharan آمریکا در عربستان رو زد جای بحث داره و منبع معتبر و مشخصی براش وجود نداره ، هرچند که با یک مثال هم نمیشه کل عملکرد رو توجیه کرد ! موشک الحسین در جنگ ایران و عراق عملکرد نسبتا ضعیفی داشت و در جنگ اول خلیج فارس هم تنها 10 از 46 موشک خساراتی تحمیل کردند (اونهم در حالتی که اهداف شهرهای بزرگ و پرجمعیت بودند!) شما در pm مثال بیار که محصولات ساخت خود عراق (منظورم خود عراق هست) موفق بوده

بابا سرعت عملم که خیلی بالا بود جناب گوبلز دو ثانیه ام نکشید ! جناب میسالو تا جایی که بنده یادم میاد عراقی ها هر وقت خواستن سلاحی رو بهبود بدن افتضاح کاری کردند ! شرکت الکترونیکیش رو نمیدونم اما پروژه ی ارتقا برد اسکاد ها به موشک "الحسین" باعث کاهش شدید بقیه مشخصات از جمله دقت موشک و ... شد . در حال حاضر سیستم های Tor-M2E ، پنتسیر و Buk های جدید از سامانه های حرارتی هم در کنار رادار استفاده میکنند .

از عکس جناب Talash نمیشه با قطعیت گفت موشک چه نوعی هست جناب Misalu ، متوجه حرف بنده شدید ؟! فقط قیمت موشک ملاک هست ؟ اون هواپیمایی که وارد منطقه میشه تا موشک رو شلیک کنه احیانا مجانی تولید شده ؟ نرخ 50% یعنی هر هواپیمایی که برای شلیک موشک ضد رادار در برد سایت پدافندی قرار میگیره با احتمال 50-50 برای هدف قرار گرفتن یا نگرفتن توسط سام قرار میگیره .

جناب میسالو بر چه اساس نرخ 50 درصد برای سید "خارق العاده" است ؟! اگر پدافند عراق بصورت فعال عمل میکرد و همانند ویتنام ، از هر پنج-شش فروند یک هواپیما رو میزد بازهم خارق العاده بود !؟ دیکوی قابلیت کار در کنار رادار را دارد بشرطی اینکه امیشن امواج بصورت یک دویی باشه وگرنه در کنار هم بله مشکل دارند .

جناب میسالو ، فکر کنم ما در مورد سنتینل به نتیجه رسیدیم (بنده نه گفتم سنتینل با امواج رادیویی از آنتن های زمینی هک شده نه اینکه ماهواره رو هک کردیم) ، تنها مورد مبهمی که در اینجا وجود داره و خودتون تلویحا پاسخش رو دادید با مطالعه ی لینک زیر حل میشه (به تاریخ خبر توجه کنید) : [url="http://www.wired.com...rus-kept-quiet/"][color="#0f72da"]http://www.wired.com...rus-kept-quiet/[/color][/url]

در بحث جنگنده ها ظاهرا شما پرواز گشت های بمب افکن روسی در مرزهای آمریکا رو دنبال نمیکنید ، بمب افکنهای استراتژیک با حمل موشکهای کروز از کیلومترها دورتر از حریم هوایی آمریکا میتونند حملات موشکی بر علیه خاک آمریکا انجام بدند . وجود یک جنگنده رهگیر برای حفاظت از مرزهای هوایی آمریکا لازم هست و تا جایی که بنده اطلاع دارم این وظیفه در حال حاضر بر عهده ی رپتورهاست . F-22 ها نیازی به حضور در آسمان ایران ندارند چراکه هواپیمایی که آمریکا بیش از همه در ایران بهش نیاز پیدا میکنه F-16 های سرکوب پدافند هست تا جنگنده برتری هوایی . در مورد تعداد دقیق پیک تاماهاوک ها اطلاعی نیست ، اخیر آمریکا تصمیم گرفته 238 موشک تاماوهاک به ناوگان پنجمش در خلیج فارس اضافه کنه ، با این حساب و در نظر گرفتن استقرار 3 ناوهواپیمابر در خلیج فارس ، احتمالا تعداد حداکثر موشکهای مستقر در خلیج فارس به 600 فروند هم در صورت نیاز قابل افزایش هست . [color=#b22222]ویرایش شد.[/color] [color=#b22222]Antiwar[/color]

جناب میسالو اول خوشحالم که بحثمون در مورد ویتنام به نتیجه ای رسید ، دوم در مورد ارتباطات لینک 16 ناتو و احتمال هک پذیری اون فرمودید . بنده دانشجوی ترم 6 کارشناسی کنترل هستم ، هرچند گرایش بنده مخابرات نیست اما تا جایی که بنده یادم میاد ، در پستم حرفی از "هک" ارتباطات آمریکا نزدم ! گفتم اختلال و جمینگ در شبکه ی مخابراتی آواکسها که البته آنهم با توجه به مشخصات شبکه Link 16 ، کار چندان آسانی نیست اما آنقدرها هم کار سختی نیست (البته عرض کردم که ایران هنوز به اون مرحله نرسیده که ارتباطات Link 16 رو اخلال کنه چراکه ما در فرستنده های باند L زیاد کار نکرده ایم) در مورد سنتینل ، بنظر میاد شما در مورد نحوه ی نشاندن هواپیما اطلاعاتی ندارید ، به تاپیکی که دوست عزیز Antiwar گذاشتند مراجعه کنید . ما با ماهواره ارتباطی نداشتیم ، اختلال در ارتباط ماهواره ای RQ-170 با مرکز نوادا باعث میشه هواپیما به حالتی بره که در اون طبق نقشه ای که در حافظه هست ، پهپاد بطور اتوماتیک در نزدیک ترین فرودگاه ناتو (که در نقشه مارک شده) فرود بیاد . اینجا بود که ایرانی ها با استفاده از نفوذ در سیستم سنتینل ، فرودگاه ایرانی رو در مختصات نقشه به عنوان نزدیک ترین پایگاه ناتو جا زدند . در بحث عراق بنده متاسفانه زیاد هم تحقیق نداشتم راجع به جنگ خلیج فارس ، اما بخاطر دارم عملیات های جنگ الکترونیک عراقی ها در جنگ ایران و عراق احتمالا بیشتر توسط پرسنل های روسی انجام میشد تا خود عراقی ها . اما در جنگ خلیج فارس روسها یا پرسنل کشورهای دیگه حضور نداشتند یا بسیار کم بودند . لذا تمام عملیات بر عهده ی خود عراقی ها بود . اما فارغ از اینها بپردازیم به بحث اصلی شما میفرمایید موج اول حمله آمریکا 400 هواپیمای جنگی وارد آسمان ایران میشن بنظر من چنین چیزی نه معقوله و نه تابحال شده ! تاکتیک SEAD آمریکا در جنگ سال پیش لیبی رو نگاه کنید ، موج اول حملات موشک های کروز به رادارهای اخطار زودهنگام دوربرد و مراکز اصلی هست که از زیردریایی ها و ناوهای آمریکا پرتاب میشه ، امریکا هیچوقت جنگنده های خودش رو گوشت دم توپ برای پایین آوردن پدافند نمیکنه (چراکه در این صورت تلفاتی همانند ویتنام گریبانش رو میگیره) بعد از موج اول موشک های کروز ، هواپیماهای F-16 (که وظیفه ی SEAD در حال حاضر بر عهده ی اونهاست) با پشتیبانی الکترونیکی جمرهای Prowler و E-3 sentry (شاید بجای Sentry ، از آواکس های ناو نشین E-2 Hawkeye استفاده بشه) و هواپیماهای برتری هوایی F-18 / F-15 و در تعداد محدود جنگنده F-22 (نه 100 فروند ! توجه داشته باشید رپتورها باید مواظب آسمان ایالات متحده باشند) وارد میشن ، احتمال استفاده از بمب افکن های B-52 مجهز به موشکهای کروز یا حتی B-2 Spirit هم هست . با تفاسیر بالا ، اولین نبرد در دریا اتفاق میافته ، باید با استفاده از موشکهای ساحل به دریا ، زیردریایی ها و ... تا میتونیم ناوها و زیردریایی های حامل موشکهای کروز رو هدف بگیریم ، آخرین آماری که بنده از ناوهای آمریکایی مستقر در خلیج فارس داشتم ، حضور بالغ بر 450 موشک کروز Tomahawk در خلیج فارس بود!

بله OPS جان شرکت Rockwell پیمانکار اصلی این پروژه بود و خفاش های ایران با همون اهدافی که شما فرمودید (شنود امواج مخابراتی واحدهای ارتش سرخ و نظارت داشتن بر فعالیت های موشکی شوروی در آسیای میانه) فعالیت میکرد . به غیر از خفاش ها ، همونطور که اشاره کردید یک هواپیمای ELINT دیگه موسوم به Boeing 707-3J9C با شماره رجیستر 20834 که ظاهرا با اسم رمز "صدف" شناخته میشه ماموریت کشف و دسته بندی فرستنده های راداری و رادیویی شوروی ، شناسایی بصری و کشف نقاط کور رادارهای پدافند شوروی برای پیدا کردن . گفته میشه این هواپیما که توسط E-systems از نقش تانکر به هواپیمای جمع آوری اطلاعات ارتقا پیدا کرد ، تنها بازمانده ی عملیاتی پروژه ی IBEX در نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران هست که در پایگاه شکاری اول مهرآباد مستقر هست . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/13389715B15D.jpg [/img] [i]هواپیمای جمع آوری اطلاعات "صدف"[/i]

[quote name='komando59' timestamp='1345754614' post='266705'] چکا عزیز دستت درد نکنه ولی همه اورانیوم و پلوتنیوم تولید شده ما مگه نمیره روسیه ؟ این سنتینل از شرق وارد شده و ما اونجا نیروگاو اتمی نداریم پس هدفش از حمل سنسور مربوط به کارهای اتمی فکر نکنم این نوع دوربین حرارتی باشه. ......! [/quote] نه دوست عزیز ! این مورد یکی از پیشنهادهای مذاکره بود که ایران اورانیومش رو به یک کشور ثالث بده (مثل روسیه یا ترکیه) و اورانیوم غنی شده 3 درصد تحویل بگیره که موافقت نشد و الان خود ایران داره اورانیوم تولید میکنه ، البته فکر نکنم بوشهر هنوز ذخایر اورانیومی که روسیه به ما داد رو تموم کرده باشه تا از سوخت غنی شده ی داخلی استفاده کنیم . بله از شرق وارد شده و بنده هم فکر نکنم اگر ماموریت شناسایی نزدیک داشته به تاسیسات هسته ای کار داشته باشه ، اگرچه این احتمال هم هست که یه مسیر شناسایی درون آسمان ایران برای سنتینل طراحی کرده بودند که از شرق وارد شه ، از معدن اورانیوم ساغند و مرکز تولید کیک زرد اردکان عبور و از جنوب غربی (نزدیک بوشهر) به سمت پایگاه آمریکا در کشورهای حاشیه خلیج فارس پرواز کنه (مشابه مسیرهای شناسایی که برای هواپیماهای U-2 و SR-71 طراحی میشد)

[right][quote name='bandeh' timestamp='1345729512' post='266633'][/right] [right][font="Times New Roman"]هواپیمای خفاش یعنی چی ؟[/font][/right] [right][/quote][/right] در طی پروژه ی IBEX (پروژه ای بین سازمان های اطلاعاتی آمریکا و ایران برای عملیات جمع آوری اطلاعات در مرزهای ایران و شوروی) 4 فروند هواپیمای ترابری C-130E/H توسط نیروی هوایی ایران خریداری شد که توسط شرکت الکترونیکی E-systems به آخرین سیستمهای جمع آوری اطلاعات الکترونیک (ELINT) مجهز شد که با پرواز در مرزهای ایران و شوروی ، اطلاعات مربوط به رادارهای شوروی (موقعیت ، نوع و فرکانس سیگنال و ...) رو برای آمریکایی ها جمع اوری میکردن. این هواپیما که در نیروی هوایی ایران با اسم رمز "خفاش" شناخته میشد ، از روی پادهای تجهیزات الکترونیکی در زیر بالها و ارایه ی آنتن های DF در زیر بدنه قابل تشخیص هست . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/iran_ibex5B15D.jpg[/img]

[quote name='komando59' timestamp='1345740942' post='266658'] یکی از اون چیزا همون دم و دستگاهی بود که این پهپاد واسه سنجش تشعشعات حاصل از آزمایش های اتمی ما ( درست یادم نیست واسه سنجش چی بود ، بخار اتمی یا ... !!!) و کارهای دیگه با خودش حمل میکرد ! [/quote] هواپیماهای جاسوسی به سنسورها و دوربین های حرارتی مجهز هستند که هدف اصلیشون از راکتورهای هسته ای ، برج های خنک کننده ی نیروگاههاست . با گرفتن عکس و نمونه برداری از گرمایی که توسط تاسیسات خنک کننده ی راکتور پس زده میشه ، میشه تخمینی از گرمای پس زده شده توسط راکتور در طول زمان مشخصی بدست آورد . با انجام محاسبات روی این تخمین ، توان تقریبی نیروگاه و از روی آن ، میزان اورانیوم و پلوتونیوم تولید شده توسط مراکز غنی سازی کشور بدست میاد (برای هر مگاوات حرارت روز ، حدود 0.9 تا 1 گرم پلوتونیوم باید مصرف شود) [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/dimona-715B15D.jpg [/img] [i]عکس های شناسایی از برج های خنک کننده تاسیسات دیمونا[/i]

جناب میسالو کمک های شوروی به عراق بخصوص در پدافند بر هیچکس پوشیده نیست اما صرف طراحی پدافند تمام کار نیست ، توجه بفرمایید بنده چی گفتم : عدم سازماندهی ! پدافند عراق رو روسها هدایت نمیکردند ، تاکتیک و فرماندهی در هر دو سطح استراتژیک و تاکتیکی عملیات دست عراقی ها بود (برخلاف ویتنام که پرسنل پدافند موشکی هم روس بودند) که این ربطی به نوآوری تکنولوژیکی نداره ، تاکید بنده هم همین بود که عراقی ها به دلیل همین ناسازماندهی در مقابل آمریکا بیشتر در حال عقب نشینی بودند تا مقابله و تاکتیک هایی هم که استفاده میکردند صرفا برای تاخیر و ایجاد پوشش برای عقب نشینی بود (آتش زدن چاههای نفت ، جمرهای هدایت ماهواره ای و ...) اما در مورد ویتنام ، لازم هست بنده باز به آمار تلفات آمریکا در کنار آمار کل هواپیماهای آمریکا در جنگ اشاره کنم که بقول شما تحلیل نسبی داشته باشیم ! بنظرم آوردن یک عملیات خاص برای اثبات برتری هوایی آمریکا کافی نیست ! بنده برای مشخص شدن وضعیت تعداد کل هواپیماهای درگیر آمریکا مستقر در ویتنام جنوبی و تایلند رو در هر سال به همراه تلفاتشون در همون سال (در جنگ ویتنام) براتون میذارم : سال تعداد کل هواپیماها تلفات کل هواگردها نرخ تلفات نسبت به کل 1967 1429 فروند 457 فروند 31 درصد 1968 1768 فروند 401 فروند 22 درصد 1969 1840 فروند 462 فروند 25 درصد 1970 1602 فروند 326 فروند 20 درصد 1971 1132 فروند 257 فروند 22 درصد 1972 989 فروند 103 فروند 10 درصد 1973 675 فروند 132 فروند 19.5 درصد همونطور که از آمار بالا مشاهده میکنید ، در طول جنگ ویتنام بطور متوسط از هر پنج هواپیما یک هواپیما ساقط شده ! که امار مربوط به علل این تلفات رو هم در پست قبلی عرض کردم ، این آمار نشون میده تلفات نسبی به کل هواپیماهای جنگی آمریکا هم بطور متوسط بسیار بالا بوده و عملیات SEAD با تلفات بالا ، موفقیت چندانی هم نداشته . برای نمونه همون B-52 ها که فرمودید جالبه بدونید تعداد بمب افکن ها و تانکرهای آمریکایی درگیر در ویتنام برای مثال در سالی مثل 1968 ، تنها 66 فروند بود در حالیکه تعداد بمب افکن های ساقط شده آمریکایی از سال 1963 تا 1972 تعداد 86 فروند بوده (مشخصا تلفات 30 فروندی برای B-52 ها) ، غرضم از ارایه ی این اعداد این بود که بمب افکن های B-52 درگیر در ویتنام در هر زمان اونقدری کم بودند که حتی تلفات 86 فروندی برای اونها نشون دهنده موفقیت پایین SEAD در حفاظت از بمب افکن های سنگین بوده . (توجه داشته باشید در دست داشتن آسمان به معنای سرکوب پدافند زمینی نیست !) اطلاعات و امار جنگ ویتنام از لینک زیر بود که مطمئنم با مطالعه ی اون بهتر میتونید به ابعاد شکست نیروی هوایی آمریکا در سرکوب پدافند هوایی پی ببرید : [url="http://www.afa.org/mitchell/reports/1204vietnam.pdf"]http://www.afa.org/m...1204vietnam.pdf[/url] در بحث سنتینل باید این نکته رو بدونید ، آمریکایی ها با وجود قطع ارتباط با پهپاد (فرض میکنیم اصلا در اثر نقص فنی) مطمئنا بوسیله ی رادارهای هوایی و سامانه های مراقبتی از موقعیتش در هر لحظه که اطلاع داشتند ، بنظر شما اگر هواپیما نه در فرودگاه ایرانی بلکه به صخره یا هرجا برخورد کرده بودند ، آمریکایی ها نمیتونستند برای نقض ادعای ایران با افشای اطلاعات تله متری پهپاد ، سقوطش رو اعلام کنند؟! واکنش و سکوت آمریکا نسبت به ادعای ایران خودش از همه چی گویاتر هست ، همونطور که در بقیه موارد هم سکوت آمریکا رو دیدیم ! اما در مورد کار ایران باید خدمتتون عرض کنم که ایران باید همونکاری رو میکرد که انجام داد ! بحث سر به زنگاه نیست ، چون اصلا دلیلی نداره وقتی یک پرواز شناسایی توسط دشمن در حال انجام است (ولو در زمان صلح) وقتی تواناییش رو در اختیار داری نسبت به انهدام اون تهدید اقدام نکنی . همونطور که شوروی و کوبا در زمان جنگ سرد (با وجود صلح) که امکانات سرنگون کردن هواپیماهای شناسایی آمریکا رو داشتند بدون درنگ نسبت به سرنگون کردن پرنده شناسایی اقدام میکردند . زدن یک هواپیمای شناسایی پنهانکار نه تنها ضرری برای ایران نداره بلکه جنگ روانی رو اونهم در این شرایط بشدت به نفع ایران تغییر میده (همونطوری که الان مشاهده میکنیم تغییر داده) ضمن اینکه توانایی سرنگون کردن سنتینل در زمان جنگ هم هنوز در ایران وجود خواهد داشت

دوست عزیز جناب میسالو -عملیات SEAD اصولا در افغانستان که شبکه ی راداری و پدافندی چندان منسجمی نداشت و عمدتا متشکل از توپ های پدافندی هدایت چشمی (یا نهایتا سیستمهای هدایت حرارتی) بود معنای چندانی نداره و فکر هم نکنم خیلی عملیاتی در این مورد انجام شده باشه (اگر اطلاعات دقیقتری در این مورد دارید بفرمایید) - عملیات سرکوب پدافند در عراق و یوگوسلاوی با نرخ موفقیت بالایی اجرا شد اما نه بدلیل برتری تکنولوژیکی آمریکا ، بلکه بدلیل بی نظمی و ناسازماندهی بین واحدهای پدافندی در سطح استراتژیک ، کما اینکه در سطح تاکتیکی میبینیم در مثال هایی هم عراق و هم یوگوسلاوی تونستند سیستمهای هوشمند و تکنولوژی های پیشرفته آمریکایی رو در بمباران ها به چالش بکشند . - اما در ویتنام ما یه سیستم پدافندی منسجم و پیشرفته رو سراغ داریم که عملا نیروی هوایی آمریکا رو به خاک سیاه نشوند ، جهت اطلاع شما بحث چندتا تلفات نیست ! نیروی هوایی آمریکا در جنگ ویتنام 2225 فروند هواپیمای نظامی از دست داد ! میتونید با این آمار ، پیروزی در سرکوب پدافند زمینی برای آمریکا در این جنگ متصور بشید ؟! جالب اینجاست که از این تلفات تعداد 1443 فروند توسط آتش توپخانه ی پدافندی ، 110 فروند توسط سامانه های موشکی و 67 فروند در نبردهای هوایی با جت های ویتنام شمالی از دست رفتند (قابل توجه شما که میفرمایید آمریکا هوا رو کامل کنترل میکرد!) . جالبتر اینکه [b]بیشترین تعداد تلفات نیروی هوایی آمریکا متعلق به جنگنده های SEAD از جمله جنگنده های F-4G و F-105 هست[/b] . هواپیماهای SEAD بعنوان جنگنده متخصص جمینگ سامانه های پدافندی مثلا باید پدافند رو خنثی کنند که راه برای بمب افکنها باز بشه ، اما خودشون از همه بیشتر تلفات داشتند ! نکنه تمام این ها رو هم ویتنامی ها روی زمین زدند ؟!! با آمار بالا حتی خوشبین ترین کارشناسان هم نمیتونند عملیات SEAD و سرکوب پدافند ویتنام توسط آمریکا رو موفق بدونند ! در زمینه ی اخلال ظاهرا شما اخلالگرهای راداری که بنده اشاره کردم رو ندیدید ! بله تکنولوژی اخلال در GPS چندان پیچیده نیست اما ما در حال حاضر سامانه های اخلال در رادارهای آواکس های ناتو رو هم در اختیار داریم . بزرگترین منبع بنده درباره ی به زمین نشوندن سنتینل : 1- تصاویر پهپاد سالم فرود اومده توسط صدا و سیمای جمهوری اسلامی که حتی کارشناسان غربی هم به اصل بودن پهپاد اذعان داشتند -2- عدم هیچگونه تکذیب ادعای ایران مبنی بر تحت کنترل گرفتن پهپاد توسط آمریکا

[quote name='misalu2001' timestamp='1345668032' post='266478'] [quote name='komando59' timestamp='1345666402' post='266467'] جناب میسالو عزیز یه سوال : آمریکا با این قدرت جنگالی که شما میفرمایید ، چرا سنتینلش مثل یک پیشی ملوس در دستان بچه های این آب خاکه ؟![img]http://www.military.ir/forums/public/style_emoticons/default/icon_mrgreen.gif[/img] [/quote] البته بنده دسترسی به اطلاعاتی فراتر از حد منتشر شده ندارم، اما نظر شخصی من این است که به مانند هر سیستم تازه و پیشرفته ای، سنتینل هم احتمال نقص فنی دارد. احتمالا دچار نقص فنی در سیستم مخابراتی شده است و در راه بازگشت به خانه بوده که به عوارض طبیعی برخورد کرده. این نظر من اصلا هیچ پایه مشخصی هم ندارد. این چه ربطی دارد به تاکتیک همیشگی آمریکا؟ آمریکا همیشه انطور حمله کرده و نتیجه خیلی موفقی هم داشته ( البته در اشغال کردن، وگرنه بعد از اشغال کردن دیگه کار به آواکس ضدن و ... نمیرسه و بمب کنار جاده ای از همه چی موثر تره!) [/quote] دوست عزیز الان دیگه تقریبا همه ی دنیا فهمیدن RQ-170 رو ما کشیدیم پایین بعد این نظر شخصی شما چطور میتونه به وجود اومده باشه ؟ فکر نکردید اگر واقعا نقص فنی بود آمریکا میتونست یه تکذیبیه نسبت به تحت کنترل گرفته شدن این پهپاد توسط ایران صادر کنه ؟ چطوری ناشی از این سقوط به عوارض طبیعی انقدر هواپیما (بنابر عکسها) سالم مونده بود ؟ نظر شخصی هم بلاخره باید دلیل داشته باشه دیگه ! ... در مورد تاکتیک همیشگی آمریکا هم مثال نقض از شکست و مقابله به مثل نسبت به عملیات های SEAD آمریکا خدمتتون فرمودم ، حتی در همین عراق هم شاهد بودیم اخلالگرهای کوچک صدام چطور سیستم هدایت ماهواره ای بمبهای هوشمند آمریکا رو مختل کردند ، مشکل اون کشورهایی که عملیات های آمریکا توش موفقیت بالا داشته این بود که انسجام و هماهنگی بین عملیات های ضد ECM و ECM وجود نداشت (مثل عراق ، مثل یوگوسلاوی) وگرنه دیدیم که در موارد جزیی چه عملکرد خوبی از خودشون نشون دادند . اما همونطور که در ویتنام قضیه فرق میکرد ، در ایران هم بحث متفاوت خواهد بود ... ....................................................................................................................... در مورد اخلالگر که همونطور که بنده عرض کردم و شما هم تاکید فرمودید ، اخلالگرها اصولا آسیب پذیر هستند چه Wild Weasel ، چه Pelena I ، اما اگر بخش بعدی عرایض بنده رو میخوندید اخلالگرهای زمینی دستشون به مراتب بازتر هست ، میتونن از سامانه های جمینگ ضد هارم (مثل RWE-1) برای در امان ماندن از حملات SEAD استفاده کنند . (همونطور که این سامانه ها برای حفاظت از رادارها بکار میرن) در کل عرضم این بود که توانایی اخلال در رادار آواکس (اصلی ترین المان یک واحد هوابرد اخطار و مدیریت) برای ایران شدنی هست ، ناوبری ماهواره ای آواکس با استفاده از GPS هم که توسط ایران قابل اختلال هست . سامانه ی Link 16 در صورت توسعه ی رادارها و جمرهای توان بالای باند L شدنی هست که البته بنا بر اخبار ایران فعلا در دست طراحی داره اینها رو ...

بنظر بنده سوریه خواسته با این حرف وجهه ی صلح طلبی و مذاکره پذیریش رو اونهم از تریبون مسکو ، فعالترین حامیش در عرصه ی بین المللی به رخ جهان بکشه . تا جایی که بخاطر دارم و جناب Antiwar هم فرمودند ، حکومت سوریه از همان ابتدای جدی شدن تحرکات مخالفان برای حفظ وجهه حرف از مذاکره ی ملی و قابل مذاکره بودن استعفای بشار اسد حرف میزد و چیز تازه ای نیست ، حتی آمریکا هم که احتمالا از نیت اصلی این بیانیه باخبر هست نسبت به امکان پذیریش ابراز تردید کرده

[quote name='misalu2001' timestamp='1345647046' post='266420'] آمریکا بیشترین عملیات سید را در جهان انجام داده و ثابت کرده به شدت در این عملیات موفق است. همانطور که جنگ تحمیلی به ما تجربیات بسیار ارزشمندی آموخت، عملیات سید در کشورهای مختلف در زمانها و مکانهای متنوع به آمریکا کمک کرده متخصص این گونه عملیات باشد. پس از انجام سید، مواضع لخت در برابر بمب 500 پوندی جی-دم در حجمهای باور نکردنی قرار می گیرند. آمریکا مثل ساعت حمله میکند: 0. جمینگ حجیم 1. سید توسط هارم، آلارم و دیگر موشکهای ضد تشعشع 2. شناسایی و علامت گذاری لیزری اهداف توسط پهباد و .... 3. ورود استراتو فورترس و جی-دم مثل ساعت. [/quote] درسته که عملیات SEAD و جمینگ در حجم سنگین در عملیات های مختلف درسهای خوبی به آمریکایی ها داده اما طرف مقابل هم تجربیات زیادی از مقابله با تاکتیک های جنگ الکترونیک بدست اوردن که میتونیم از این تجربیات نهایت استفاده رو ببریم ، برای مثال در جنگ ویتنام و برای مقابله با هواپیماهای جمر Wild Weasel ، سرجستجوگر موشک های S-75 (سامانه ای که در ایران با نام صیاد-1 شناخته میشه) با سیستم راداری پسیو راداری جایگزین شد که بدون نیاز به رادار درگیری ، به دنبال منبع امواج (اختلال) میرفت و با این تکنیک هواپیماهای جنگ الکترونیک به اهداف آسیب پذیری تبدیل شدند . در مورد آواکسها هم این نکته لازم به ذکره که اواکسها اونقدر ها هم نمیتونن از صحنه نبرد دور باشن ، برای مقاصد اخطار هوایی و مدیریت نبرد ، حداکثر فاصله ی آواکس های E-3 Sentry ناتو با توجه به برد رادار AN/APY-1/2 از صحنه حداکثر میتونه 400 کیلومتر دور باشه ، گرچه منهدم کردن آواکسها با توجه به لایه های جنگنده اسکورت و سامانه های ECM تدافعی سخت هست اما اختلال در کار آواکس های E-3 با توجه به سامانه های اخلالگری که ایران خریداری کرده و ساخته کار چندان سختی بنظر نمیاد !