تاپیک جامع اخبار و تحلیل انرژی هسته ای تاپیک جامع اخبار و تحلیل انرژی هسته ای

[9km 664]

[quote name='MR9' timestamp='1406046537' post='395525']
بنده پاسخ شما و پست قبلی را با هم دادم - در صورت امکان دو پست را با هم مطالعه کنید .

[size=5][color=#FF0000]بله این جمله را یک جای دیگه هم شنیدم " بله ، جایی که شخصیت رضا کیانیان به شخصیت حاج کاظم در فیلم آژانس شیشه ای گفت :" دهه تو گذشته مربی "[/color][/size]

بله عزیز جان ، بوی الرحمن دهه 80، 90 و الی آخر ، خیلی وقته به مشام همه رسیده . از جانب همه مردم صحبت نکنید برادر عزیز ،[size=5][color=#0000CD] فقط از جانب خودتان صحبت کنید [/color][/size]، [size=5][color=#0000CD]بنده هم فقط از جانب خودم صحبت می کنم[/color][/size] . اتفاقا" دهه من ، دهه 60 شمسی است ، دهه ای که الی الابد تکرار نخواهد شد . دهه ای که صداقت ، ایثار ، اخلاص در بین مردم و از آن مهم تردر مسئولین موج می زد ولی به تدریج ، حضرات افتادند دنبال دنیا طلبی و... و این اوضاع را بوجود آوردند .

بنده کسی را به خیانت متهم نکردم ، فقط واقعیتهایی را که برای شما برادر عزیز وارونه جلوه می دهند ، درست جلوه بدم . بازهم خدمت شما عرض می کنم ، جواب دو پست باهم داده شده و بعضی از مسایل در ارتباط با پست بالایی بود و شما انها را به خودتون نگیرید .

[size=5][color=#FF0000]اتفاقا" من از برچسب زنی به شدت متنفرم و اگر شما اینطور برداشت کردید ، از همین جا عذرخواهی می کنم . [/color][/size]

البته بگم بگم هم نیست ، واقعیتی است که پنهان شده و چون این انجمن ، سیاسی صرف نیست ، بنده از توضیخات بیشتر معذورم .
[/quote]

جناب mr9 متاسفانه باز هم پافشاری بروی مباحثی میکنین که فقط و فقط بوی مسائل حزبی میده اینگونه باشه شما نمیتونید تصمیم درست رو بگیرین

[MR9 110,382]

خوب - این نظر شماست و بنده به نظر شما احترام می گذارم . ولی یک نکته بسیار مهم برادر عزیز -

به قول جناب چکا

" در دنیای چندقطبی کنونی که کشورها در رقابت شدید برای گسترش منافع خودشون قرار دارند، انتظار اینکه [color=#ff0000][size=5]بدون تحمل هزینه[/size][/color] بخواهیم [color=#0000cd][size=5]ت[/size][size=5]بدیل به قدرت و کشوری[/size][/color] با [size=5][color=#FF0000]استقلال سیاسی[/color][/size] تو دنیا بشیم ،[color=#ff0000][size=5] یک مقدار غیر قابل تصورخواهد بود [/size][/color]. اما تصمیم سازان و تصمیم گیرندگان باید آنقدر هوشمند و به دور از فساد ( چه اصوگرا و چه اصلاح طلب و چه معتدل ) و در چهارچوب نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران که ثمره خون صدها هزار شهید است ، عمل کنند که [color=#ff0000][size=5]فشار کمتری بر مردمی[/size][/color] بیاید که این همه برای به ثمر رسیدن این انقلاب شهید و مجروح و جانباز و مفقو الاثر و... دادند ، می دهند و خواهند داد .

[9km 664]

[quote name='MR9' timestamp='1406049593' post='395543']
خوب - این نظر شماست و بنده به نظر شما احترام می گذارم . ولی یک نکته بسیار مهم برادر عزیز -

به قول جناب چکا

" در دنیای چندقطبی کنونی که کشورها در رقابت شدید برای گسترش منافع خودشون قرار دارند، انتظار اینکه [color=#ff0000][size=5]بدون تحمل هزینه[/size][/color] بخواهیم [color=#0000cd][size=5]ت[/size][size=5]بدیل به قدرت و کشوری[/size][/color] با [size=5][color=#FF0000]استقلال سیاسی[/color][/size] تو دنیا بشیم ،[color=#ff0000][size=5] یک مقدار غیر قابل تصورخواهد بود [/size][/color]. اما تصمیم سازان و تصمیم گیرندگان باید آنقدر هوشمند و به دور از فساد ( چه اصوگرا و چه اصلاح طلب و چه معتدل ) و در چهارچوب نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران که ثمره خون صدها هزار شهید است ، عمل کنند که [color=#ff0000][size=5]فشار کمتری بر مردمی[/size][/color] بیاید که این همه برای به ثمر رسیدن این انقلاب شهید و مجروح و جانباز و مفقو الاثر و... دادند ، می دهند و خواهند داد .
[/quote]
بیا دقیقا مشخص چقدر دیگه باید هزینه بدیم هشت سال جنگ انواع و اقسام تحریم انواع واقسام ترور چه دانشمند چه نظامی چه سیاسی این همه فشار رواکثر
مردم اگر اینها هزینه نیست پس دقیقا چی هزینه هست انواع تحریم رو تراشیدن برای کشور هنر هزینه است ؟؟؟؟
بعد از نظر شما و دوستان شما مقابله با تحریم ها اسمش رو میزارین وا دادن ولی انواع تحریم رو تراشیدن برای مملکت و کشور رو در مرز ورشکستگی کامل قرار دادن میشه هزینه برای پیشرفت این چه پیشرفتیه که هر لحظه کل کشور رو به عقب برمیگردونه ؟؟؟
کاش میشد فهمید که دقیقا تا کی و تا کجا باید هزینه داد و چند تا دانشمند دیگه باید ترور بشن تا بفهمین اینا هم هزینه هست هزینه ای که خودمون باعث بودیم!
در ضمن اونایی که رفتن جبهه جنگیدن رو اینقدر بازیچه امیال سیاسی و موجه نشان دادن یک گروه خواص قرار ندیم این طور فکر نمیکنین؟؟

[SSADEGHS 3,041]

مذاکره‌کنندگان همه خطوط ترسیم شده رهبرمعظم انقلاب را رعایت کردند/ مذاکرات فواید بسیاری داشت

http://mehrnews.com/detail/News/2336535

===

بعضی فکر می کردند با قراردادن ایران در معذوریت زمانی مسئله حل شود/ مذاکره درباه تعداد سانتریفیوژ بی منطق است

http://mehrnews.com/detail/News/2336553

[MR9 110,382]

[quote name='9km' timestamp='1406055912' post='395581']
بیا دقیقا مشخص چقدر دیگه باید هزینه بدیم هشت سال جنگ انواع و اقسام تحریم انواع واقسام ترور چه دانشمند چه نظامی چه سیاسی این همه فشار رواکثر
مردم اگر اینها هزینه نیست پس دقیقا چی هزینه هست انواع تحریم رو تراشیدن برای کشور هنر هزینه است ؟؟؟؟
بعد از نظر شما و دوستان شما مقابله با تحریم ها اسمش رو میزارین وا دادن ولی انواع تحریم رو تراشیدن برای مملکت و کشور رو در مرز ورشکستگی کامل قرار دادن میشه هزینه برای پیشرفت این چه پیشرفتیه که هر لحظه کل کشور رو به عقب برمیگردونه ؟؟؟
کاش میشد فهمید که دقیقا تا کی و تا کجا باید هزینه داد و چند تا دانشمند دیگه باید ترور بشن تا بفهمین اینا هم هزینه هست هزینه ای که خودمون باعث بودیم!
در ضمن اونایی که رفتن جبهه جنگیدن رو اینقدر بازیچه امیال سیاسی و موجه نشان دادن یک گروه خواص قرار ندیم این طور فکر نمیکنین؟؟
[/quote]

خدمت شما عرض می کنم که تا چه وقتی ؟؟
جنابعالی ، خط آخر پست قبلی بنده را درست مطالعه نفرمودید ، درارتباط با شعب ابی طالب و پیامبر اکرم (ص) .

همه مسایلی که شما فرمودید ، درست است ولی با درصد کمی به مساله تحریم ها و ارتباط با کشورهای دیگر دارد و همه انها ناشی از ناکار آمدی داخلی است و این مساله به شکل عمده ناشی درگیر شدن دست اندر کاران اموراجرایی کشور به بازهای سیاسی بی سرانجام است .

[9km 664]

[quote name='MR9' timestamp='1406088136' post='395671']
خدمت شما عرض می کنم که تا چه وقتی ؟؟
جنابعالی ، خط آخر پست قبلی بنده را درست مطالعه نفرمودید ، درارتباط با شعب ابی طالب و پیامبر اکرم (ص) .

همه مسایلی که شما فرمودید ، درست است ولی با درصد کمی به مساله تحریم ها و ارتباط با کشورهای دیگر دارد و همه انها ناشی از ناکار آمدی داخلی است و این مساله به شکل عمده ناشی درگیر شدن دست اندر کاران اموراجرایی کشور به بازهای سیاسی بی سرانجام است .
[/quote]
اول که نه ما حضر محمد (ص) هستیم ونه تو اون دوران زندگی میکنیم مثال اون موقع با الان هم از نظر بنده قیاسی است مع الفارق

درمورد قسمت اخر صحبت شما هم بنده با شما موافقم (درگیر شدن دست انداکاران اجرایی به باز های سیاسی)

[MR9 110,382]

[quote name='9km' timestamp='1406100394' post='395710']
اول که نه ما حضر محمد (ص) هستیم ونه تو اون دوران زندگی میکنیم مثال اون موقع با الان هم از نظر بنده قیاسی است مع الفارق

درمورد قسمت اخر صحبت شما هم بنده با شما موافقم (درگیر شدن دست انداکاران اجرایی به باز های سیاسی)
[/quote]

برادر بسیار عزیز - بله درست می فرمایید ، ما معصوم نیستیم ، ولی مسلمان و پیرو سیره ایشان که هستیم . در ارتباط با قسمت دوم جمله اول شما هم ، می توانم بگویم که :

[color=#ff0000][size=5]" تنها چیزی که تاریخ به ما آموخت ، این است که هیچ کس از تاریخ درس نگرفت " [/size][/color]

[Sami1993 11,564]

گزارش ویژه
[b][size=6][url="http://irannuc.ir/content/2298"]مشاور تیم مذاکره کننده امریکا: محدود شدن غنی سازی مجازات گذشته ایران است [/url][/size]
با توجه به سابقه تخلفات ايران در دهه هاي گذشته، اين کشور نمي تواند انتظار داشته باشد که مانند کشورهاي تابع معاهده منع اشاعه تسليحات هسته اي، با آن رفتار شود.[/b]

[b][url="http://irannuc.ir/"]ایران هسته ای[/url][/b]- یک مشاور تیم مذاکره کننده امریکا در تازه ترین مقاله خود گفته است با استراتژی فعلی که تیم مذاکره کننده ایران در پیش گرفته توافق نهایی حاصل نخواهد شد.

[url="http://www.brookings.edu/experts/einhornr"]رابرت آینهورن[/url] که تا چند ماه پیش در سمت مشاور وزیر خارجه امریکا، خود عضو تیم مذاکره کننده این کشور در گروه 1+5 بود و اکنون نیز به این تیم مشورت می دهد، در تازه ترین [url="http://www.brookings.edu/blogs/iran-at-saban/posts/2014/07/19-iran-nuclear-talks-extended-hard-choices-enrichment"]مقاله[/url]خود که روز شنبه 28 تیر 1393 (19 جولای 2014) منتشر شده، برآوردی جدید که نشان دهنده لایه های پنهان نگاه طرف امریکایی به مذاکرات است را ارائه داده است.

وی در این مقاله تمدید مذاکرات را منطقی ارزیابی کرده و می نویسد: «با توجه به پيشرفت هاي حاصله و اختلافات مهم باقي مانده و به ويژه با توجه به جذاب نبودن گزينه هاي در دسترس در صورت شکست مذاکرات براي همه طرفين، منطق حکم مي کرد اعضاي گروه 1+5 و ايران مذاکرات را به مدت چهار ماه ديگر تمديد کنند».

آینهورن سپس به نقش تحریم ها در حصول توافق نهای اشاره کرده و می نویسد: «با ادامه روند کاهش محدود تحريم هايي که در شش ماه گذشته در چارچوب توافقنامه موقت صورت گرفت، تاثير مخرب تحريم ها همچنان ادامه خواهد داشت و ايران، انگيزه کافي براي دستيابي به توافقنامه جامع خواهد داشت».

در ادامه این مقاله آمده است: «[b]اين ايران و نه غرب است که بايد از به دست نيامدن توافق جامع تا 20 ژوئيه و به ويژه به خاطر ادامه تحريم هاي ضعيف کننده مايوس و نااميد شده باشد.[/b] منتقدان برنامه اقدام مشترک - از جمله دولت اسرائيل - پيش بيني کرده بودند که توافقنامه موقت موجب افزايش داد و ستدها با ايران و نابودي شاکله تحريم ها خواهد شد اما، اين پيش بيني ها محقق نشد و شرکت ها و دولت هاي سراسر جهان در رابطه با داد و ستدهاي جديد با ايران احتياط به خرج مي دهند. آنها منتظر پايان تحريم هاي هستند و مي دانند اين امر تنها در صورت امضاي توافقنامه جامع محقق خواهد شد».

آینهورن درباره اختلاف نظر ایران و 1+5 بر سر مسئله ظرفیت غنی سازی می نویسد: «هدف محمد جواد ظريف وزير امور خارجه ايران از طرح برخي بخش هاي موضع دولتش در مصاحبه هفته پيش با نيويورک تايمز مبني بر اينکه «ايران اصراري براي افزايش فوري توانمندي غني سازي اش ندارد اما گسترش آن را براي چند سال متوقف (موقت ) و در عين حال، سطح سانتريفيوژها را در سطح فعلي حفظ مي کند»، احتمالا اين بود که 1+5 اين پيشنهاد را يک حرکت محسوب کند اما اظهارات ظريف ورهبر عالي ايران و رئيس سازمان انرژي اتمي نشان مي دهد [b]استراتژي ايران درباره مساله غني سازي با رويکرد آمريکا و شرکايش بسيار متفاوت است».[/b]

وي با استناد به گزارش هاي منتشر شده از موارد زير به عنوان بخش هاي کليدي استراتژي ايران ياد کرده است:
حفظ سطح فعلي توان سانتريفيوژهاي عملياتي در طول دوره توافق
مخالفت با فشارها براي کاهش اين توان
اجازه تحقيقات نامحدود،آزمايش و توليد
احتمال نصب سانتريفيوژهاي پيشرفته در طول دوره توافق
ثابت نگه داشتن يا شايد کاهش ذخاير اورانيوم غني شده
کوتاه کردن هر چه بيشتر دوره توافق (احتمالا 5 تا 8 سال )
دادن اين اطمينان که پس از انقضاي اين دوره توافق، ايران مي تواند آزادانه تعداد سانتريفيوژهاي پيشرفته و فعال خود را تا آن اندازه افزايش دهد که بتواند به توانمندي 190 هزار سو دست يابد.

[b]اينهورن خاطر نشان کرد: «اگر ايران با از سرگيري مذاکرات، اين بن بست ادامه خواهد يافت. مقامات ايراني احتمالا مي گويند که مقامات آمريکا و شرکايش بايد واقع بين تر باشند و طرح هاي برنامه هسته اي ايران را بپذيرند اما بايد گفت اين ايران است که اگر خواستار موفقيت مذاکرات و لغو تحريم هاست بايد واقع بيني بيشتري نشان دهد».[/b]

این مقام پیشین مذاکراتی امریکا سپس استراتژی اصلی امریکا درباره برنامه غنی سازی ایران را اینگونه بیان می کند: «مقامات ايران، از سال ها پيش و به ويژه در ماه هاي اخير به گونه اي حرف مي زنند که گويي ايران طرف ستمديده و مظلوم مذاکرات است و از 1+5 و جامعه بين الملل خواستند که تحريم هاي ناعادلانه را لغو، تلاش براي تحميل امتيازات ناحق را متوقف کند و به ايران اجازه دهد که مانند ساير کشورهاي تابع قانون از حقوق مشروع هسته اي غيرنظامي اش برخوردار شود؛ اما، [b]با توجه به سابقه تخلفات ايران در دهه هاي گذشته، اين کشور نمي تواند انتظار داشته باشد که مانند کشورهاي تابع معاهده منع اشاعه تسليحات هسته اي، با آن رفتار شود. ايران نمي تواند توقع داشته باشد که جامعه بين الملل به سادگي اين سابقه را فراموش کند. [/b]ايران همچنان به گفته محمد البرادعي مدير کل سابق آژانس بين المللي انرژي اتمي، دچار «کمبود اعتماد» است. سران ايران ممکن است هنوز به دستيابي به تسليحات هسته اي علاقمند باشند يا نباشند اما اگر آنها مي خواهند که دنيا باور کند برنامه هسته اي شان صرفا مختص مصارف صلح آميز است، بايد اين را از طريق اقدامات شان نه فقط حرف هايشان نشان دهند و اين مساله زمان مي برد.[b] تا زماني که ايران موفق به جلب اطمينان و اعتماد جامعه بين المللي به نيت صلح آميز خود نشود دستيابي تهران به توانايي غني سازي کافي که اين کشور را قادر به رسيدن به مرحله جهش و توليد مواد کافي براي ساخت بمب در کوتاه مدت کند، غير قابل پذیرش خواهد بود».[/b]

در پایان این نوشته آمده است: [b]«توقف (موقت ) طرح هاي هسته اي غيرنظامي ايران، [url="http://www.irannuc.ir/content/2292"]هزينه[/url] اي معقول و موجه براي جلب اعتماد بين المللي و دستيابي به توافقنامه جامعي است که مي تواند تحريم ها را لغو و به دوباره قوت گرفتن اقتصاد ايران و پايان دادن به انزواي بين المللي اش کمک کند». [/b]

«ایران هسته ای» در روزهای آینده یک ارزیابی از این مقاله منتشر خواهد کرد.

[Sami1993 11,564]

گزارش ویژه
[b][size=6][url="http://irannuc.ir/content/2299"]آخرین پیشنهاد هسته ای ظریف به کری چه بود؟ [/url][/size]
روزنامه نیویورک تایمز در واپسین روزهای توافق ژنو مصاحبه ای از محمد جواد ظریف منتشر کرد که حاوی عناصر اصلی پیشنهاد هسته ای ایران به 1+5 بود.[/b]

حامد علوی، [b][url="http://irannuc.ir/"]ایران هسته ای[/url][/b]- روزنامه نیویورک تایمز در واپسین روزهای توافق ژنو مصاحبه ای از محمد جواد ظریف منتشر کرد که حاوی عناصر اصلی پیشنهاد هسته ای ایران به 1+5 بود.

با وجود اهمیت این [url="http://www.nytimes.com/2014/07/15/world/middleeast/iran-outlines-nuclear-deal-accepts-limit.html?_r=0"]مصاحبه[/url]و واکنش های متعددی که در منابع غربی برانگیخت، در داخل ایران به مضمون آن توجه چندانی نشد.

«ایران هسته ای» بر اساس اطلاعات منتشر شده از سوی ظریف در آن مصاحبه، [url="http://www.irannuc.ir/content/2298"]مقاله[/url] اخیر رابرت آینهورن و همچنین برخی اطلاعات پراکنده برآورد کرده است که پیشنهاد جدید ایران به 1+5 درباره ظرفیت غنی سازی دارد ساختار کلی زیر است.

این پیشنهاد توسط جان کری به امریکا منتقل شده ولی هنوز پاسخ رسمی از سوی امریکایی ها دریافت نکرده است:

1- محدود شدن طول گام نهایی به 3-7 سال

2- محدود ماندن تعداد سانتریفیوژهای عملیاتی ایران به میزان فعلی (حدود 8000 ماشین نسل اول)

3- تبدیل شدن تمامی مواد 5 درصدی جدیدی که تولید می شود به اکسید

4- تعهد به عدم غنی سازی بالای 5 درصد

5- تبدیل تدریجی ماشین های نسل اول به ماشین های نسل بالاتر در طول گام نهایی بدون افزایش سقف SWU

6- پذیرش این موضوع از سوی 1+5 که پس از طی شدن زمان گام نهایی ایران بتواند بدون محدودیت تا 190 هزار SWU غنی سازی کند.

7- پذیرش شفافیت پروتکلی

«ایران هسته ای» یک ارزیابی فنی- سیاسی از این پیشنهاد منتشر خواهد کرد.

[Sami1993 11,564]

موسسه علم و امنيت بين المللی در گزارشی تشریح کرد
[b][size=6][url="http://irannuc.ir/content/2300"]جزئیات دقیق اختلافات فنی و مذاکراتی ایران و 1+5 در وین 6 [/url][/size]
دیوید آلبرایت، ‌اولی هاینونن، و آندری استریکر در گزارشی که به تازگی توسط وب سایت موسسه علوم و امنیت بین الملل منتشر شده، جزئیات دقیق و کم سابقه ای را از نقاط اختلاف فنی و راهبردی ایران و 1+5 در مذاکرات وین 6 بیان کرده اند.[/b]

[b][url="http://irannuc.ir/"]ایران هسته ای[/url][/b]- دیوید آلبرایت، ‌اولی هاینونن، و آندری استریکر در گزارشی که به تازگی توسط وب سایت موسسه علوم و امنیت بین الملل منتشر شده، جزئیات دقیق و کم سابقه ای را از نقاط اختلاف فنی و راهبردی ایران و 1+5 در مذاکرات وین 6 بیان کرده اند.

این جزئیات بر اساس مصاحبه های آنها با مقام های غربی حاضر در مذاکرات تنظیم شده است.

«ایران هسته ای» به سبب اهمیت این[b] [url="http://isis-online.org/uploads/isis-reports/documents/Principles_and_Compromises-_july_22_2014-final1.pdf"]مقا[/url][/b]له که روز 31 تیر 1393 (22 جولای 2014) منتشر شده، متن کامل ترجمه فارسی آن را ارئه می کند.

***

مذاکرات اخیر در وین نشان داده است اصول پیش برنده «گروه شش» با مواضع ایران تفاوت چشمگیر دارد. [b]بر اساس چندین گفتگو با اعضای ارشد گروه شش، اصول اساسی یک توافق باید شامل:

1) وقت کافی برای واکنش نشان دادن در صورت نقض توافق

2) یک برنامه هسته ای برآورنده نیازهای عملی ایران

3) برگشت ناپذیری مناسب محدودیت ها

4) شروط ثابت

5) راستی آزمایی کافی و مناسب

باشد. [/b]

گروه شش می خواهد اطمینان حاصل کند که برنامه هسته ای ایران با توجه به سابقه عدم همکاری تقریبا 20 ساله این کشور در زمینه اجرای تعهداتش بر اساس پیمان منع گسترش هسته ای، برنامه ای صلح آمیز است و صلح آمیز می ماند. این اصول همچنین بازتابی از تجربه طولانی در مذاکرات موافقت نامه های کنترل تسلیحاتی و منع تکثیر و شناسایی نقاط ضعف و قوت این موافقت نامه ها تا به امروز است.

از طرف دیگر، ایران بر اصول همکاری و شفاف سازی تاکید کرده است. این اصول بر این ادعا استوارند که به کلام ایران بایستی اعتماد شود، یعنی این ادعا که این کشور سلاح های هسته ای تولید نخواهد کرد. این اصول همچنین بازتابی از این موضع دیرینه ایران است که هرگونه توافقی باید دارای شرایط راستی آزمایی محدود و کمترین تاثیر بر برنامه هسته ای این کشور داشته باشد، و حتی اجازه رشد قابل توجه این برنامه ها را بدهد، هرچند که توجیهات اقتصادی یا عملی برای چنین رشدی اکنون مشهود نباشد. گروه 6 بسیاری از پیشنهادهای مذاکراتی ایران را رد کرده است زیرا اینها را می توان به سرعت نقض کرد و فایده عملی چندانی نیز در محدود کردن توانایی های آینده ایران برای تولید سلاح های هسته ای ندارد. گروه 6 دریافته است که ایران در موارد بی شمار در گذشته اراده خود را برای متوقف کردن همکاری با آژانس بین المللی انرژی اتمی نشان داده و محدودیت های مورد توافق را معکوس کرده است. گروه 6 صرفا نمی تواند با لغو تحریم های بین المللی سفت و سختی که با زحمت بسیار زیاد علیه ایران به اجرا گذاشته شده است در ازای محدویت های ناکافی و برگشت پذیر موافقت کند.

[b]به گفته یک مقام ارشد آمریکایی که درباره مذاکرات اخیر در وین گفتگو می کرد، ایران اکنون فرصتی برای بازبینی در مواضع خود و «پذیرفتن واقعیت» دارد. از بسیاری جهات، ایران تاکنون در مذاکرات امتیازات ملموس ناچیزی داده است، اما با این درک از مذاکرات اخیر وین خارج شد که گروه شش بر سر مواضع اصلی خود در زمینه محدود کردن برنامه های هسته ای ایران محکم خواهد ایستاد.[/b] اما می توان انتظار داشت که ایران بخواهد بر گروه 6 فشار بیاورد تا از اصول خود کوتاه بیاید. گروه 6 باید در برابر این فشار مقاومت کند و به اصول خود پایبند بماند تا به یک توافق خوب دست یابد.



[b]وقت کافی برای واکنش[/b]

یکی از اصول اصلی گروه 6 این است که در هر توافقی باید وقت کافی برای آماده کردن یک واکنش موثر به تخلفات عمده ایران گنجانده شده باشد. این اصل دو بخش دارد، یکی شامل بازررسی های سرزده آژانس بین المللی انژری اتمی است که با آنها بتوان هرگونه نقض و تخلفی را به سرعت کشف کرد (و با راستی آزمایی موثر به آن پرداخت) و دیگری تصدیق این است که حتی سرزده ترین بازرسی ها نیز به تنهایی نمی توانند وقت کافی را برای واکنش نشان دادن در مورد ایران فراهم سازند. بخش دوم ، وقت کافی برای واکنش، مستلزم محدودیت های قابل توجه در برنامه های هسته ای ایران است که در لزوم محدود کردن راههای ایران به سوی تولید سلاح های هسته ای متبلور می شود.

[b]یک معیار متری موثر در زمینه محدودیت های کافی در مسیر مخفی اصلی ایران در حرکت به سوی تولید سلاح هسته ای، یعنی ‌برنامه سانتریفوژها، زمان گریز است. ‌زمان گریز مدت زمانی است که ایران برای تولید اورانیوم درجه تسلیحاتی کافی برای یک بمب به آن نیاز خواهد داشت. آمریکا و متحدانش به دنبال چنان محدودیت هایی هستند که هرگونه گریز ایران با استفاده از تاسیسات شناخته شده سانتریفوژهای این کشور دست کم یک سال طول بکشد، هرچند اگر تضمین های اضافی گرفته شود آنها ممکن است با دست کم شش ماه نیز موافقت کنند. این ارزش گریز فنی سپس از طریق محاسبات مفصل گریز به یک رقم هم ارز از سانتریفوژها تبدیل می شود که در ایران نصب خواهد شد و نتیجه آن یک رقم اغلب ذکر شده 2000 تا 4000 عددی از سانتریفوژهای آی آر-1 است که در چارچوب یک توافق جامع در ایران باقی می ماند. اما ایران با کاهش تعداد سانتریفوژهای خود مخالفت کرده است و گنجاندن مسئله گریز در مذاکرات را نمی پذیرد. [/b]

البته، احتمال ناچیزی وجود دارد که ایران بخواهد امروز در سایت های غنی سازی اعلام شده خود به گریز مبادرت کند. هم اکنون زمان گریز دست کم دو ماه خواهد بود. گریز امروز ایران در تاسیسات غنی سازی اعلام شده این کشور به طور قطعی در عرض یک ماه ردیابی خواهد شد و سیاست اعلام شده آمریکا این است که جلو دستیابی ایران به سلاح هسته ای را بگیرد که معنای تلویحی آن این است که می توان انتظار یک حمله نظامی سریع را داشت.

[b]از این لحا‌ظ، چنین تصور می شود که جلو گریز ایران گرفته شده است. اما نباید فراموش کرد که یکی از دستاوردهای توافق موقت، یعنی طرح اقدام مشترک، تعلیق برنامه غنی سازی ایران بوده است و با این کار جلو دستیابی ایران به زمان های گریز کوتاه و خطرناک یک یا دو هفته ای، که ایران در سال 2014 در مسیر دستیابی به آن قرار گرفته بود گرفته شد. با زمان های گریز بسیار کوتاه ، ایران ممکن است در یک موقعیت بحرانی در مقایسه با امروز نگاهی بسیار متفاوت به گریز داشته باشد. [/b]

موقعیت آینده ممکن است به روشنی امروز نباشد و هر گونه توافقی باید در دراز مدت نیز تضمین کننده باشد. یک هدف اصلی جلوگیری از دستیابی ایران به توانایی ترتیب دادن یک زمان گریز کوتاه خطرناک و علنی است که این کشور قبل از امضای موافقت نامه طرح اقدام مشترک در پاییز 2013 در جهت آن می کوشید. از این منظر، تعداد سانتریفوژها بسیار مهم است.

اما دلایل دیگری هم برای کوتاه کردن زمان های گریز وجود دارد. در گذشته، ایران به فعالیت های سوال برانگیزی مبادرت کرده یا آنها را با شیوه های غیرمنتظره ای مخفی کرده است که به سرعت کشف و ردیابی نشدند. دستیابی به شواهد لازم برای اینکه بتوان با قاطعیت بالا اعلام کرد در موارد کلیدی، مانند کشف تاسیسات غنی سازی قبلا مخفی نطنز و فردو، تحقیقات و توسعه غیرقانونی در کالای الکتریک، واردات مواد مرتبط با برنامه هسته ای از بازار سیاه، برخی با کاربردهای نظامی احتمالی، و پرونده هنوز حل نشده تولید سلاح های هسته ای تخلف صورت گرفته، بسیار وقت گیر بوده و مبتنی بر گزارش دستگاههای اطلاعاتی بوده است. اطمینان یافتن از مدت اجرای یک موافقت نامه که ایران نتواند در طی آن از تاسیسات سانتریفوژی خود در چارچوب یک نقشه احتمالی دستیابی به سلاح های هسته ای استفاده نابجا بکند ممکن است به آسانی حاصل نشود، هرچند که این مسیر امروز برای گریز مسیری آرمانی برای ایران تلقی نمی شود. شاید موقعیت امنیتی ایران در وضعی قرار بگیرد که این کشور تصمیم بگیرد از توافق خارج شود. یا ممکن است به این نتیجه برسد که غرب به تعهداتش برای کاستن از تحریم ها عمل نکرده است. این کشور ممکن است بخواهد با ایجاد تاخیر در بازرسی های آژانس بین المللی انرژی اتمی سردرگمی ایجاد کند و تولید اورانیوم غنی شده 20 درصدی را از سر بگیرد، یا سانتریفوژهای اضافی در تاسیسات خود نصب کند. ایران ممکن است در آینده چنین محاسبه کند که هیچ واکنش نظامی به تولید اورانیوم بسیار غنی شده نشان داده نخواهد شد و برای همین یا در چارچوب پادمان ها یا بدون آنها این کار را شروع کند. در هر دو این موارد، زمان های گریز کوتاه که با زمان های واکنش کوتاه برای آمریکا یا جامعه بین المللی مترادف خواهد بود، در مقایسه با زمان های گریز طولانی تر موجب بی ثباتی به مراتب بیشتری خواهد شد.

[b]چارچوب زمانی مطلوب گروه شش که که زمان گریز 12 ماهه است برای این است که وقت کافی برای کشف و شناسایی معتبر گریز و نشان دادن یک واکنش بین المللی موثر به آن وجود داشته باشد. هرچه زمان گریز کوتاهتر باشد، فرصت برای مقابله با آن کمتر خواهد بود. افزون بر آن، زمان های گریز طولانی تر ممکن است امکان استفاده از ابزارهای غیرنظامی برای واکنش را نیز فراهم سازد. اگر معلوم شود ایران فریبکاری می کند زمان های گریز کوتاه تر ممکن است واکنش نظامی سریع را ایجاب کند. حفظ گزینه واکنش نظامی مطلوب نیست و احتمالا با گذشت زمان روز به روز دشوارتر خواهد شد. به عبارت ساده، زمان های گریز باید آنقدر طولانی باشد که جامعه بین المللی بتواند برای جلوگیری از دستیابی ایران به نخستین سلاح هسته ای خود واکنش جدی نشان دهد و محاسبات گریز شیوه مفیدی برای رسیدن به رقم مناسب در مورد سانتریفوژهای باقیمانده است. [/b]

محدود کردن تلاش های علنی در مسیر گریز، مکمل تلاش هایی است که هدف آنها اطمینان یافتن از این است که ایران برای تولید اورانیوم درجه تسلیحاتی یک مرکز مخفی سانتریفوژ احداث نمی کند، یا دست کم می توان چنین فعالیتی را بخوبی کشف و شناسایی کرد. محدود کردن برنامه غنی سازی ایران به 2000 تا 4000 سانتریفوژ به حصول این اطمینان کمک خواهد کرد که این برنامه و برنامه تحقیق و توسعه آن و مجتمع تولیدی را می توان در خصوص کاربردهای ممنوع راستی آزمایی کرد. آنگاه تهران برای تولید مخفیانه سانتریفوژهای کافی برای یک مرکز مخفی زمان بسیار دشوارتری در اختیار خواهد داشت.

به عبارت ساده تر،‌ یک برنامه سانتریفوژی کوچکتر در ایران موجب خواهد شد برنامه تحقیق و توسعه سانتریفوژ و مجتمع تولید سانتریفوژ قابل راستی آزمایی باشد. از طرف دیگر،‌ یک برنامه سانتریفوژی بزرگتر ممکن است فراتر از توانایی های آژانس بین المللی انرژی اتمی برای حصول اطمینان از عدم انحراف سانتریفوژها یا اقلام مرتبط با آنها باشد. همانطور که امروز شاهدیم، یک برنامه بزرگتر همچنین کار را برای ایران برای مخفی کردن خریدهای خارجی غیرقانونی، که برخی از آنها ممکن است برای یک برنامه مخفی باشد، آسانتر می کند.

باید در نظر گرفت که هرچند زمان گریز شامل کل زمان تولید یک سلاح هسته ای برای آزمایش زیرزمینی یا سوار کردن آن روی موشک نمی شود، تولید اورانیوم درجه تسلیحاتی جزو بخش دشواتر و وقت گیرتر برنامه تولید سلاح هسته ای است، که اغلب با اصطلاح «ستون بزرگ خیمه» از آن یاد می شود. به محض اینکه ایران به مقدار کافی اورانیوم درجه تسلیحاتی دست یابد، این ماده را می توان برای برنامه تسلیحاتی سازی بیشتر به مکانهای مخفی انتقال داد. به محض غیب شدن این ماده توانایی جامعه بین المللی برای متوقف کردن ایران در مسیر تولید سلاح هسته ای -اگر نخواهد یک جنگ تمام عیار به راه اندازد- بسیار محدود خواهد شد و جنگ تمام عیار نیز قطعا گزینه ای نیست که بتوان در تدوین یک موافقت نامه طولانی مدت روی آن حساب کرد. در صورتی که ایران سلاح هسته ای را آزمایش نکند یا علنی آن را مستقر نسازد، وضعی که به وجود می آید ذاتا بی ثبات و خطرناک خواهد بود، زیرا منطقه و جهان از این نگران خواهد بود که ایران به سلاح هسته ای دست یافته یا به اندازه بستن یک پیچ به آن نزدیک شده است. [b]پس از تولید اورانیوم درجه تسلیحاتی کافی، جدول زمانی برای اینکه ایران بخواهد یک وسیله انفجاری هسته ای را آزمایش کند، از ابتدا تا آخر ممکن است به کوتاهی چند ماه باشد. [/b]یک آزمایش هسته ای زیرزمینی، حتی اگر سلاح های هسته ای مستقر نشوند، بی نهایت بی ثبات کننده خواهد بود. پیامدهای آن برای ثبات منطقه ای و بین المللی احتمالا بدتر از ازمایش هسته ای زیرزمینی کره شمالی در سال 2006 یا آزمایش هسته ای زیرزمینی هند در سال 1974 خواهد بود. نتیجه این آزمایش ها بی ثباتی بود، هرچند در آن زمان تصور نمی شد که هیچ کدام از این دو کشور هنوز به سلاح های هسته ای دست یافته باشد. از این رو‌، اولویت بایستی در وهله نخست محدود کردن توانایی ایران برای تولید اورانیوم درجه تسلیحاتی باشد.



[b]نیازهای عملی [/b]

محدود کردن برنامه سانتریفوژی ایران به کمتر از 4000 سانتریفوژ آی آر-1 با نیازهای عملی ایران به اورانیوم غنی شده برای سال های طولانی سازگاری دارد. این تعداد سانتریفوژ، اورانیوم غنی شده کافی برای برنامه های رئاکتور تحقیقاتی موجود ایران و رشد متوسط در این برنامه ها در اختیار این کشور قرار خواهد داد. از این رو، ایران با محدود کردن تعداد سانتریفوژهای خود تا این سطوح با مشکلی جدی در برنامه هسته ای خود مواجه نخواهد شد.

این محدودیت ها امکان تامین سوخت نیروگاه هسته ای بوشهر را فراهم نمی سازد، یعنی همان خواسته ایران که به شکست مذاکرات این کشور با انگلیس، فرانسه و آلمان در سال 2005 انجامید و ممکن است امروز هم همین تاثیر را بر مذاکرات مربوط به طرح اقدام مشترک بگذارد. اخیرا، آیت الله علی خامنه ای رهبر عالی ایران با گفتن اینکه ایران برای تولید حدود 190 هزار کیلوگرم واحد کار جداکننده (سو) هگزافلورید اورانیوم در سال به سانتریفوژهای کافی نیاز دارد این خواسته را بیان کرد. در واحدهای استانداردتر، این رقم با تقریبا 130 هزار کیلوگرم واحد کار جداکننده هگزافلورید اورانیوم در سال مترادف خواهد بود. این با بیش از 130 هزار سانتریفوژ آی آر-1 مترادف است، که در آن می توان با هر یک سانتریفوژ آی آر-1 هنگام فعال بودن در یک آبشار یک کیلوگرم واحد کار جداکننده اورانیوم در سال تولید خواهد کرد. در عمل، ارزش میانگین هر یک سانتریفوژ آی آر-1 کمتر از این است، که بر این اساس به تعدادی بیشتری از این نوع سانتریفوژ نیاز خواهد بود.

ایران در غیاب کمک خارجی به شکل کالاهای کلیدی یا فناوری پیشرفته، امید چندانی به ساخت این تعداد سانتریفوژ آی آر-1 یا تعدادی هم ارز با آن از سانتریفوژهای پیشرفته برای تولید سوخت رئاکتور بوشهر در یک یا دو دهه آینده ندارد. ایران مجبور است همچنان از روسیه یا یک فروشنده عمده دیگر سوخت وارد کند و بر اساس مصاحبه های یکی از نویسندگان این گزارش، مذاکره کنندگان ایران این را به مذاکره کنندگان گروه شش نیز اذعان کرده اند. اما خوداتکایی کمتر عملا به نفع ایران است و راهی برای مقرون به صرفه کردن و توسعه یک برنامه انرژی هسته ای محسوب می شود. ایران در صورت دستیابی به یک توافق جامع و دراز مدت می تواند برای رئاکتورهای تجاری خود به صورت تضمین شده سوخت اورانیوم غنی شده به دست آورد. هرچند ایران ممکن است از چیزی رنج ببرد که برخی آن را تحقیر شدن به سبب عقب نشینی از موضع خود در مورد تولید داخلی سوخت می نامند، در خصوص این احساس معمولا غلو می شود و خطر بزرگ ناتوانی در پیگیری برنامه ای هسته ای که ایران نتواند اهدافش را در آن عملی کند، نادیده گرفته می شود.

عاملی که معمولا نادیده گرفته می شود این است که ایران توانایی خود را برای تولید سوخت به مقدار کافی برای رئاکتور هسته ای بوشهر، که یک مسئله کلیدی در ایمنی نیروگاه است،‌ نشان نداده است. با حادثه ای که در نیروگاه هسته ای فوکوشیما رخ داد، روسیه از این ایده که ایران سوخت رئاکتور بوشهر را -که روسیه با زحمت زیاد برای ایران احداث کرد- استقبال نکرده است. به گفته مقامات آمریکایی که نویسندگان این گزارش با آنها مصاحبه کرده اند، روسیه مخالفت خود را با کار گذاشتن سوخت ایرانی بالقوه معیوب در رئاکتور بوشهر اعلام کرده و از این نگران است که حادثه ای رخ دهد که این کشور به عنوان عرضه کننده رئاکتور مسئول آن شناخته شود. افزون بر آن، اعتبار روسیه ممکن است در صورت وقوع حادثه به شدت لطمه ببیند که این نیز دیگران را از خرید رئاکتورهای روسی منصرف خواهد کرد. قرارداد احداث رئاکتور روسیه با ایران ممکن است شامل شرایطی باشد که استفاده از سوخت تولید شده ایران در بوشهر را دشوار کند.

از این رو، علاوه بر ملاحظاتی که در زمینه زمان گریز وجود دارد، یک استدلال دیگر که از لزوم کاهش سانتریفوژها در ایران حمایت می کند این است که ایران نیازی به تامین سوخت بوشهر ندارد و بعید است که چنین کاری عملی باشد،‌ مگر اینکه ایران از کمک قابل توجه خارجی شامل امکان خرید گسترده کالاهای تحریمی برخوردار باشد که این نیز در صورت عدم دستیابی به توافقی دراز مدت احتمالا به شکست خواهد انجامید. در نتیجه، برنامه ای با حدود 4000 سانتریفوژ آی آر-1 نیازهای عملی ایران را در طول عمر یک توافق درازمدت به خوبی برآورده خواهد کرد.



[b]برگشت ناپذیری [/b]

[b]یک اصل مهم دیگر برای گروه شش اصل برگشت ناپذیری است. در اینجا برگشت ناپذیری به معنای پذیرش این است که برگشت ناپذیری کامل امکان پذیر نیست اما در عمل این را تصدیق می کند که احیای وضعیت بدون مهار قبلی وقت زیادی -بر حسب چند سال و نه چند ماه- خواهد گرفت.[/b] در خصوص ایران، اگر این کشور بتواند محدودیت ها را در عرض چند روز یا چند ماه به حالت اولیه بازگرداند، یک موافقت نامه دراز مدت ارزش پایدار چندانی نخواهد داشت. مورد کره شمالی حاوی نمونه های بسیاری است که در آن محدودیت های هسته ای به سرعت به وضع اولیه بازگردانده شد و پیونگ یانگ حرکتش را به سوی سلاح های هسته ای از سرگرفت. این مورد همچنین حاوی نمونه های مهمی از ناتوانی کره شمالی برای رسیدن به سطوح قبلی تولید پلوتونیوم پس از پایان توافق است. کره شمالی در چارچوب موافقت نامه سال 1994 با آمریکا رئاکتورهای بزرگ گرافیت - گاز خود را تعطیل کرد که پس از آن نتوانست مقادیر زیادی پلوتونیوم درجه تسلیحاتی تولید کند. وقتی این موافقت نامه ناگهان در سال 2002 به پایان رسید، کره شمالی توانست به ظرفیت نسبتا کمی از ظرفیت قبلی خود در زمینه تولید پلوتونیوم دست یابد.

برگشت ناپذیری مسئله اصلی در مناقشه بر سر محدود کردن تولید پلوتونیوم ایران در رئاکتور هسته ای اراک است. هرچند روند حل این مسئله شاهد پیشرفت زیادی بوده است، و ایران انعطاف بیشتری نسبت به مسائل دیگر در آن نشان داده است، این کشور هنوز هم ظاهرا تمایلی ندارد رئاکتور را به شکلی تغییر دهد که به سادگی برگشت پذیر نباشد.

رئاکتور اراک طوری طراحی شده است که می تواند نسبتا به آسانی با سرعتی پلوتونیوم درجه تسلیحاتی تولید کند که برای دستیابی به پلوتونیوم درجه تسلیحاتی کافی برای ساخت دو بمب هسته ای در سال کافی باشد. ایران پیشنهاد کرده است تولید پلوتونیوم را در این رئاکتور با استفاده از اورانیوم غنی شده به جای اورانیوم طبیعی کاهش دهد. تحلیلگران دیگر پیشنهاد کرده اند افزون بر آن نیروی رئاکتور نیز کاهش یابد. این پیشنهادها در مجموع ظرفیت تولید پلوتونیوم را به کسری از مقدار کنونی کاهش خواهد داد. با این حال، هر دو اقدام برگشت پذیرند و ایران می تواند به صورت مستقیم و سریع به عقب برگردد به رئاکتوری دست یابد که بتواند مقادیر قابل توجهی پلوتونیوم درجه تسلیحاتی تولید کند. [b]گروه شش یک راه حل ساده برای این مسئله ارائه کرده و آن این است که ایران هسته رئاکتور را بردارد و یک هسته کوچکتر به جای آن بگذارد که نتواند برای فعال کردن رئاکتور اورانیوم طبیعی کافی در خود نگه دارد. ایران تاکنون با این پیشنهاد مخالفت کرده است. [/b]

با این تغییرات پیشنهادی در رئاکتور اراک ، دیگر نیازی هم به تولید آب سنگین نخواهد بود می توان به جای آن از آب «سبک» معمولی در این رئاکتور استفاده کرد. آب سنگین را می توان به خارج منتقل کرد و در بازار بین المللی فروخت. این گام بیش از پیش تغییرات رئاکتور اراک را برگشت ناپذیر خواهد کرد.



[b]ثبات [/b]

هرچند مقامات گروه شش با صراحت به این اصل اشاره نکرده اند، اما ثبات به عنوان یک اصل راهنما مستلزم شروطی است که به سادگی نتوان این اتهام را وارد کرد که توافق نقض شده است. این اصل همچنین مستلزم اقدامات بسیار زیادی است که در تنها در صورت تحقق انها بتوان گفت به توافق عمل شده است. فقدان چنین شروطی می تواند اعتبار یک توافق را مخدوش کند و قابلیت اجرای آن را زیر سوال ببرد.

یک نمونه از چنین شروطی پایین آوردن مقدار اورانیوم غنی شده ای که ایران به آن دسترسی دارد، و همزمان، افزایش دادن تعداد سانتریفوژهای مجاز به 10 هزار یا بیشتر از نوع سانتریفوژهای آی آر-1، به منظور طولانی تر کردن زمان های گریز است. این دو گام در صورتی که همزمان برداشته شوند یک شرط بده بستان نیستند؛ آنها موقعیتی بی ثبات و بسیار برگشت پذیر به وجود می آورند. بی ثباتی ناشی از این است که ایران همچنان به تولید اورانیوم غنی شده ادامه می دهد و ذخایر باقیمانده اورانیوم غنی شده برای تامین سوخت رئاکتورهای تحقیقاتی را حفظ می دارد. در عمل، نگه داشتن ذخایر اورانیوم غنی شده در سطحی بسیار پایین غیرممکن خواهد بود. واقعیت های فعالیت یک مرکز غنی سازی و تبدیل اورانیوم و مجتمع تولید سوخت موجب می شود ذخایر اورانیوم غنی شده افزایش یابد و بدین ترتیب هدف اولیه طولانی کردن زمان های گریز امکان تحقق نمی یابد. حتی اگر قرار باشد اورانیوم غنی شده به خارج انتقال یابد، ایران ممکن است از این کار خودداری ورزد و بر میزان ذخایر خود چنان بیفزاید که زمان های گریز به شدت کاهش یابد. چنین پیشنهادی مستلزم آن خواهد بود که ایران تقریبا به صورت ماهانه به اقداماتی رو بیاورد که میزان ذخایر خود کمتر از سقف اورانیوم غنی شده نگه دارد که تحقق چنین چیزی نیز آسان نخواهد بود. یک روز ایران می تواند از انجام این کار خودداری کند. ایران می تواند هرگونه تخلف را با ادعای وجود مشکلات لجستیکی یا عملیاتی مخفی کند و چنین مشکلاتی نیز در برنامه ای مثل برنامه ایران که تا زمان به ثمر نشستن با مشکلات بسیاری مواجه شده کاملا محتمل است. هرگونه نقض تعهد ایران در خصوص محدودیت ذخیره سازی اورانیوم غنی شده ممکن است ناگهانی رخ دهد و واکنش نشان دادن به آن دشوار باشد. تنظیم تعداد سانتریفوژها یک رویکرد به مراتب منطقی تر از کنترل ذخایر اورانیوم غنی شده است.



[b]راستی آزمایی موثر [/b]

راستی آزمایی موثر یک اصل اساسی دیگر است و ایران در این حوزه نیز از دادن امتیاز خودداری کرده است. آژانس بین المللی انرژی اتمی باید درباره هر گونه نقض تعهدات به سرعت هشدار بدهد و صحت و کامل بودن اظهارات ایران را مشخص کند، و تعداد کل سانتریفوژهای تولید شده ایران و میزان ذخیره اورانیوم غنی شده آن را تعیین کند و با اطمینان از نبود فعالیت های هسته ای یا تاسیسات اعلام نشده سخن بگوید و از جمله اطمینان خاطر بدهد که هیچ گونه فعالیت مرتبط با تولید سلاح هسته ای در ایران وجود ندارد. ایران می گوید تصویب پروتکل الحاقی کافی است اما هرچند این کار گامی مثبت است، کافی نیست. موافقت نامه دراز مدت بایستی همچنین شامل چندین شرط دیگر در زمینه راستی آزمایی باشد، که در مجموع به [b]«مثبت پروتکل الحاقی»[/b] معروفند. به گفته یک مقام ارشد، ایران به شروطی که برای ایجاد «مثبت پروتکل الحاقی» ضروری اند تن نداده است.

دستیابی به راستی آزمایی کافی، از جمله رسیدن آژانس بین المللی انرژی اتمی به این نتیجه که برنامه ایران کاملا صلح آمیز است، سال های طول خواهد کشید. با توجه به سابقه عدم همکاری 20 ساله ایران و رعایت نکردن تعهدات پادمانی و عدم همکاری با آژانس، تعیین یک مدت 20 ساله برای موافقت نامه منطقی خواهد بود.

[b]جدی ترین کمبودهای ایران در زمینه راستی آزمایی همچنان بی میلی این کشور برای رفع نگرانی های آژانس بین المللی انرژی اتمی درباره ابعاد نظامی گذشته و احتمالا کنونی برنامه های هسته ای خود است. تا زمانی که ایران رضایت آژانس را در این حوزه کلیدی به دست نیاورد لغو قابل توجه تحریم ها امکان پذیر نخواهد بود.

آژانس بین المللی انرژی اتمی و گروه شش بدون رفع این نگرانی ها نمی توانند یک رژیم راستی آزمایی مناسب به وجود بیاورند که بتواند هرگونه تاسیسات یا فعالیت های هسته ای مخفی را شناسایی کند. آژانس نمی داند که ایران درباره تولید سلاح های هسته ای چقدر اطلاعات دارد. ایران چه زمانی دنبال تولید سلاح هسته ای بود، چقدر به آن نزدیک شد، دنبال چه نوع سلاحی بود، و این کار را چگونه و کجا انجام داد؟ چقدر طول خواهد کشید تا ایران ماده شکافت پذیر خود را به بمب تبدیل کند؟ آیا این توانایی صرفا کنار گذاشته شد و ایران در انتظار است تا روزی آن را به سرعت از سر بگیرد؟ چه کسی روی این پروژه ها کار می کرد؟ آژانس بین المللی انرژی اتمی به اطلاعات پایه خوب درباره فعالیت های هسته ای نظامی ایران نیاز دارد تا بتواند یک رژیم راستی آزمایی بر اساس آنها آماده کند. افزون بر آن، برای حصول اطمینان درباره نبود فعالیت های تسلیحاتی، آژانس بین المللی انرژی اتمی نیاز خواهد داشت که تا چندین سال به صورت دوره ای از سایت های تسلیحاتی گذشته بازرسی و با افراد کلیدی مصاحبه کند. بدون اطلاعات بیشتر، آژانس نمی داند به کجا برود و با چه کسی مصاحبه کند، چه رسد به اینکه مشخص کند آیا چنین فعالیتی همچنان به شکل مخفی ادامه دارد یا خیر. پرسش های اساسی در این مناقشه ده ساله بی پاسخ خواهد ماند.[/b]

افزون بر آن، اگر ایران بتواند مانع از بازرسی های آژانس از سایت های نظامی بشود که ادعا می شود در آنها کارهایی برای تولید سلاح های هسته ای انجام گرفته است، همچنین می تواند از این سابقه استفاده کند و باز هم به آژانس اجازه ندهد که به سایت های نظامی دیگری هم دسترسی داشته باشد که ایران با استفاده از برخی از آنها می تواند تاسیسات سانتریفوژی مخفی یا تاسیسات هسته ای نظامی خود را مخفی کند. اگر توافق هسته ای جامع کار را برای ایران به منظور تولید اورانیوم درجه تسلیحاتی در سایت های محرمانه آسان کند، محدود کردن ظرفیت های هسته ای در سایت های اعلام شده نیز بی فایده خواهد بود. توافق جامع باید روی هر دو مسیر بالقوه متمرکز شود. در نتیجه،‌ درخواست های ایران برای نادیده گرفتن تلاش های مرتبط با برنامه هسته ای نظامی گذشته در بهترین حالت درخواستی ساده لوحانه و نشان دهنده درک ضعیف از سیاست راستی آزمایی و کنترل تسلیحاتی مناسب، و در بدترین حالت ، بسیار بی ثبات کننده خواهد بود.

[b]برای اینکه توافق حاصل شود، ایران باید به صورت ملموس نشان دهد که برنامه هسته ای تسلیحاتی خود را کنار گذاشته است و مثلا اذعان کند که یک برنامه هسته ای تسلیحاتی داشته است یا اینکه همه ابهامات را رفع کند و قول بدهد که در تحقیقات جاری آژانس بین المللی انرژی اتمی با آن به صورت کامل همکاری خواهد کرد. ایران بدون پرداختن به نگرانی های آژانس بین المللی انرژی اتمی نباید به شکل چشمگیری از تحریم ها رهایی یابد. [/b]

راستی آزمایی کافی و مناسب همچنین مستلزم این است که ایران به صورت قابل تایید تلاش های خود را برای خرید غیرقانونی کالاهای کلیدی و حساس در تکثیر هسته ای برای برنامه هسته ای خود متوقف کند. اگر جلو این کار گرفته نشود ایران ممکن است محرمانه کالاها و تجهیزات لازم را برای سایت ها یا فعالیت های هسته ای مخفی خود خریداری کند. این مستلزم استمرار تحریم های شورای امنیت سازمان ملل و تحریم کشورها علیه کالاهای حساس در تکثیر هسته ای برای مدتی طولانی است. با این حال، هر گونه توافقی در نهایت لازم خواهد بود که امکان خرید قانونی و تحت نظارت کالا را برای برنامه های هسته ای قانونی ایران و صنایع غیرنظامی آن فراهم سازد و در عین حال تضمین کند که ایران برای فعالیت های ممنوع به خرید غیرقانونی کالا مبادرت نمی کند.



[b]نتیجه [/b]

بدون رعایت این اصول ، مذاکرات به حصول توافقی که بتواند صلح آمیز بودن برنامه هسته ای ایران را تضمین کند و توافقی دیرپا نخواهد انجامید. گروه شش باید به اصول خود پایبند بماند تا حصول یک توافق خود را تضمین کند. با این حال، اگر ایران خواستار آن است که گروه شش اصول اساسی خود را نقض کند و تسلیم شود، توافقی که حاصل می شود دستورالعمل یک فاجعه خواهد بود.

[alala 27,917]

" مسئول تیم مذاکره کننده هسته ای آمریکا گفت:ما در وهله اول به ایران و به صورت علنی گفتیم تحریم ها را به حالت تعلیق در می آوریم و نگفتیم آن را برمی چینیم زیرا ما باید ببینیم آیا ایران آنچه را که توافق کرده است،اجرا می کند و با گذشت زمان نیز از این توافقات تبعیت می کند.[b] آژانس بین المللی انرژی هسته ا ی نیز نقش بسیار مهمی در اینجا دارد.آنها اقداماتی را که ایران انجام می دهد،راستی آزمایی می کند و براساس پروتکل الحاقی خواهد گفت تاسیسات اعلام نشده وجود ندارد.[/b]

[b]وی گفت:همه این گام ها باید قبل از مراجعه ما به کنگره و درخواست برای برچیدن تحریم ها انجام شود.[/b] "

آیا این برداشت درست هست که شرمن داره میگه : اولا ایران باید قبل از هر چیز - بدون اینکه ما بپذیرم تصویب پروتکل الحاقی توسط پارلمان صورت میگیره - پروتکل الحاقی را حتما بپذیره / دوما تا وقتی آژانس در مساحت 1600000 کیلومتر مربعی ایران حتی یک نقطه را مشکوک و قائل به بازرسی باشه / و سوما تازه بعد از مراجعه ما به کنگره خودمون - در اینجا برای خودشون حق کنگره ای که برای ما نمیپذیرند را در اولویت قرار میدند - و پس از طی تمامی مراحل فوق و در صورت اجازه کنگره ( که شاید داره تازه ) : توجه کنیم به اینکه بازرسی های آژانس چون معطوف به یک مورد غیر زمان دار شده میتونه همینطور ادامه داشته باشه با اسناد ادعایی جدید و تا بازرسی از تمام مراکز درخواستی ( احتمالا پس از اطمینان خاطر رژیم صهیونیستی از تمامی فعالیت های نظامی ایران ) ؛ در اونصورت ما نسبت به برچیدن تحریم ها ( باز زمانی ذکر نمیشه : یکباره یا دوباره مدت دار خود این هم ) اقدام میکنیم. در ضمن تمام محدودیت های دو توافق قبلی و توافق احتمالی جامع هم توسط ایران باید اجرا بشه و ادامه پیدا کنه طی این زمان!

[Sami1993 11,564]

ایران در حال دورتر بردن تیرک دروازه است
[b][size=6][url="http://irannuc.ir/content/2301"]تحلیل منابع امریکایی از موضع رهبر معظم انقلاب اسلامی در دقیقه 90 مذاکرات [/url][/size]
به نظر می رسد آیت الله خامنه ای می خواهد پیروزی در هر دو عرصه را به خانه ببرد: حذف تحریم ها و حفظ تقریبا همه برنامه هسته ای.[/b]

[b][url="http://irannuc.ir/"]ایران هسته ای[/url][/b]- برخی ارزیابی های انجام شده نشان می دهد اکنون یکی از مهم ترین سوال ها برای امریکایی ها در مذاکرات هسته ای با ایران این است که امکان اینکه ایران در لحظه آخر مذاکرات از مواضع خود کوتاه بیاید چقدر است؟

این ارزیابی ها نشان می دهد از دید امریکا، این سوال، بویژه، درباره رهبر معظم انقلاب اسلامی مطرح است.

اگرچه نمی توان با قاطعیت درباره ارزیابی های داخلی دولت امریکا در این باره سخن گفت، ولی شواهدی وجود دارد که ثابت می کند دولت امریکا به این باور رسیده است که رهبر معظم انقلاب اسلامی در ایران حتی در لحظه آخر از اصولی که برای مذاکرات مقرر کرده کوتاه نخواهد آمد.

روزنامه لس آنجلس تایمز هفته گذشته در مقاله ای به قلم پل ریشتر که روز 31 تیر منتشر شده است، جزئیات مهمی در این باره منتشر کرده است.

وی بر اساس مجموعه اطلاعاتی که ادعا می کند در اختیار دارد نتیجه گرفته است دورنمای اینکه رهبری ایران در لحظات آخر از مواضعش عدول کند، چندان دلگرم کننده نیست.

ریشتر با اشاره به اینکه «در حالی که امریکا خواستار محدود شدن ظرفیت غنی سازی در ایران است، آیت الله خامنه ای به گسترش آن می اندیشد» نوشته است: [b]«به نظر می رسد آیت الله خامنه ای می خواهد پیروزی در هر دو عرصه را به خانه ببرد: حذف تحریم ها و حفظ تقریبا همه برنامه هسته ای».[/b]

سوزان مالونی کارشناس موسسه بروکینگز هم به وی گفته است: «به نظر نمی رسد او آماده مصالحه ای اساسی باشد».

ریشتر سپس ارزیابی رابرت آینهورن در این باره را نقل کرده و می گوید: «رابرت اینهورن که تا سال گذشته از اعضای حلقه داخلی مشاوران اوباما درباره ایران بود، در مقاله ای می نویسد[b] ایران به آرامی سرگرم دورتر کردن تیرک دروازه است[/b]. به نوشته وی، ایران سال ها از غرب می خواست حق آن را در داشتن یک برنامه غنی سازی داخلی به رسمیت بشناسد. اما از زمانی که دولت اوباما این ایده را پذیرفت، ایران مطالبات خود را افزوده است: این کشور اکنون می گوید حق دارد یک برنامه غنی سازی در ابعاد صنعتی، تحقیق و توسعه نامحدود و معامله ای داشته باشد که در آن سقف محدودیت این برنامه هفت سال باشد و پس از آن این کشور وضعیتی مشابه دیگر کشورها داشته باشد».

علی واعظ کارشناس ایرانی در گروه بین المللی بحران در استانبول هم در این باره گفته است:«اگر معامله ای قرار باشد نظر موافق او را جلب کند، باید شان او و احترام به اصول بنیادی انقلاب اسلامی را در نظر گرفته باشد».

ریشتر در نهایت ارزیابی یک دیپلمات غربی را در این باره نقل کرده است.

وی می نویسد: «مقامات آمریکایی گفته اند مذاکرات بین دو طرف برابر نیست. ایران بارها قوانین بین المللی را نادیده گرفته است و باید به این موضوع اذعان داشته باشد و برای تغییر رفتارش گام بردارد. اما آیت الله خامنه ای، [b]به زعم یک دیپلمات غربی که خواست نامش فاش نشود، «حتی این مذاکرات را مذاکراتی با طرف های برابر نمی بیند، او انتظار دارد طرف مقابل کوتاه بیاید».[/b]

نتیجه گیری ریشتر در این مقاله چنین است:[b] «موضع سخت این ماه آیت الله خامنه ای نشان می دهد او آماده است در صورت لزوم از مسیر توافق خارج شود».[/b]

[Sami1993 11,564]

گزارش ویژه
[b][size=6][url="http://irannuc.ir/content/2302"]آیا امتیازدهی درباره PMD پیش شرط مذاکرات سپتامبر است؟ [/url][/size]
یکی از تعهداتی که ایران در توافق موقت وین 6 پذیرفته این است که تا پیش از پایان ماه اوت مسئله PMD را با آژانس جمع بندی کند.[/b]

[b][url="http://irannuc.ir/"]ایران هسته ای[/url][/b]- با ورود به مرداد ماه، سوال هایی در این باره بوجود آمده است که آیا قرار است ایران دور جدیدی از همکاری درباره موضوع «ابعاد احتمالی نظامی» (PMD) را با آژانس شروع کند.

درست یک روز پس از پایان مذاکرات وین6، لوران فابیوس وزیر خارجه فرانسه به خبرنگاران گفت دور بعدی مذاکرات با ایران از شهریور ماه (سپتامبر) آغاز می شود، اما پیش از آن، ایران متعهد شده است در مرداد ماه (اوت) درباره موضوع PMD همکاری هایی را با آژانس انجام بدهد.

وی روز 28 تیر گفت: «ایران باید به همکاری تنگاتنگ با آژانس بین المللی انرژی اتمی درباره مسائلی مرتبط با بعد نظامی برنامه هسته ای اش ادامه دهد. ایران به آژانس بین المللی انرژی اتمی متعهد شده است تا پیش از پایان ماه اوت به نتیجه برسد. این نتایج نشانه مهمی از جدیت ایران پیش از از سرگیری گفتگوهای ما در ماه سپتامبر خواهد بود».

این اظهارات فابیوس، که البته مذاکره کنندگان ایرانی هیچ توضیحی درباره آن ندادند، آشکارا نشان دهنده این است که یکی از تعهداتی که ایران در توافق موقت وین 6 پذیرفته این است که تا پیش از پایان ماه اوت مسئله PMD را با آژانس جمع بندی کند.

فابیوس طوری سخن گفته است که گویی این پیش شرط آغاز دور جدید مذاکرات با ایران در سپتامبر خواهد بود.

این در حالی است که بحث درباره مسائل دفاعی یکی از خطوط قرمز ایران در مذاکرات هسته ای محسوب می شود.

برخی اطلاعات اکنون نشان دهنده آن است که 1+5 با مشروط کردن مذاکرات سپتامبر به حل موضوع PMD، عملا خواهان نوعی باجگیری از ایران در حوزه مسائل نظامی است؛ در حالی که مدت هاست روشن شده یک داستان جعل شده از اسراییل برای تهدید نمایی برنامه هسته ای ایران است.

مطابق گزارشی که آژانس بین المللی انرژی اتمی در نوامبر 2011 منتشر کرد، مسائلی مانند EBW، محاسبات نوترونیک و دسترسی به برخی افراد و مکان ها، درخواست های اصلی در موضوع PMD که از دید ایران ترفندی برای مرتبط کردن موضوع هسته ای به مسائل دفاعی و سپس طولانی کردن بحران حتی پس از حصول توافق نهایی ارزیابی می شود.

هنوز اطلاعاتی در این باره منتشر نشده است که نحوه همکاری جدید ایران با آژانس در این موضوع چگونه خواهد بود.

[Sami1993 11,564]

گزارش ویژه
[b][size=6][url="http://irannuc.ir/content/2311"]در پشت صحنه مذاکرات دو جانبه ایران و امریکا چه گذشت؟ [/url][/size]
کارشناسان می گویند تیم ایرانی در معرض خطر نزدیک شدن بیش از حد به امریکا قرار دارد امری که در چارچوب سیاست های کلان نظام نیست.[/b]

[img]http://irannuc.ir/sites/default/files/styles/node_thumb/public/field/image/1393/05/18/neg167.jpg?itok=dCPLMOAe[/img]

علی شاهدیان، ایران هسته ای- مذاکرات غیر مترقبه ایران و امریکا در ژنو این پرسش را بوجود آورده است که هدف از این دیدار غیر منتظره چه بوده است؟

تیم های مذاکره کننده ایران و امریکا روز پنج شنبه 16 مرداد 1393 (7 اوت 2014) به طور رسمی و دو جانبه در ژنو مذاکره کردند.

این نخستین مذاکرات هسته ای پس از تمدید مذاکرات در ماه گذشته بوده است.

سرپرستی تیم ایرانی را عباس عراقچی بر عهده داشت و تیم امریکایی را ویلیام برنز قائم مقام وزیر خارجه امریکا رهبری می کرده است.

ماری خارف، سخنگوی وزارت خارجه امریکا دیگر اعضای تیم مذاکره کننده امریکا را چنین معرفی کرده است: «در تیم مذاکره کننده ما همچنین راب مالی که او مدیر بخش ایران، عراق و کشورهای حاشیه خلیج فارس در شورای امنیت ملی است حضور دارد. جیم تیمبی هم که یکی از کارشناسان ارشد امور هسته ای و مشاور ارشد وزارت خارجه است هم در این مذاکرات حضور دارد و علاوه بر وی پل اروین که او از مدیران شورای امنیت ملی برای مقابله با گسترش تسلیحات هسته ای است هم در این مذاکرات حضور دارد».

پیش تر، هیچ برنامه زمان بندی برای این دیدار اعلام نشده بود و در نتیجه رسانه ها آن را [b]غیر منتظره[/b] ارزیابی کردند.

با این حال، ماری هارف بی آنکه هیچ توضیح اضافه ای بدهد این دیدار را [b]سازنده[/b] ارزیابی کرده است.

وی همچنین خبر داده است که اولا این دیدارها ادامه خواهد داشت، ثانیا گروه 1+5 قصد دارد قبل از نشست مجمع عمومی سازمان ملل در شهریور ماه یک نشست داخلی برگزار کند و ثالثا احتمال دارد مذاکراتی میان ایران و 1+5 در سطح وزرای خارجه در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل در نیویوک برگزار شود.

تحلیلگران در تهران به «ایران هسته ای» گفتند هدف از این دیدار قبل از هر چیز ایجاد پیشرفت در موضوعات اختلافی با هدف فراهم آوردن مذاکرات سطح بالا در شهریور آینده است؛ زمانی که حسن روحانی خود به نیویورک خواهد رفت.

به گفته این تحلیلگران، هم در تهران و درون 1+5 این جمع بندی وجود دارد که حضور روحانی در نیویورک نقطه عطف مذاکرات خواهد بود.

[b]یک تحلیلگر ارشد در تهران به «ایران هسته ای» گفت: «شواهد نشان می دهد آقای روحانی با هدف بهره برداری سیاسی و رسانه ای مایل است هرگونه توافق در سفر او به نیویورک نهایی شود».

وی پیش بینی کرد در آستانه این سفر فشارها از سوی برخی ریان های سیاسی در داخل برای تعدیل برخی دیدگاه های نظام در مذاکرات هسته ای افزایش خواهد یافت.

علاوه بر این، کارشناسان می گویند این مذاکرات نشان دهنده این است که مذاکرات با 1+5 آرام آرام در حال تبدیل شدن به مذاکرات دو جانبه با امریکاست.

کارشناسان می گویند تیم ایرانی در معرض خطر نزدیک شدن بیش از حد به امریکا قرار دارد امری که در چارچوب سیاست های کلان نظام نیست.

منابعی که «ایران هسته ای» با آنها گفت وگو کرده می گویند مذاکرات فعلا بیش از ظرفیت غنی سازی روی دو موضوع فردو و اراک متمرکز است چرا که دو طرف دست یابی به توافق درباره این دو موضوع را آسان تر ارزیابی می کنند.


[b]به عقیده این منابع، درباره موضوع ظرفیت غنی سازی جز در دقایق پایانی مذاکرات تصمیم گرفته نخواهد شد.[/b]


[b]نشست سنای امریکا درباره مذاکرات وین [url="http://irannuc.ir/content/2305"]1[/url] [url="http://irannuc.ir/content/2306"]2[/url] [url="http://irannuc.ir/content/2307"]3[/url] [url="http://irannuc.ir/content/2309"]4[/url] [url="http://irannuc.ir/content/2310"]5[/url][/b][/b]

[Sami1993 11,564]

گزارش ویژه
[b][size=6][url="http://irannuc.ir/content/2316"]کشف علت عصبانیت روحانی از درون مذاکرات[/url][/size][/b]
[b]برخی ناظران حدس می زنند یکی از دلایل عصبانیت شدید حسن روحانی در هفته گذشته هم دشواری هایی است که بر سر راه مذاکرات پدید آمده است.[/b]

علی شاهدیان، [b][url="http://irannuc.ir/"]ایران هسته ای[/url][/b]- برخی منابع در تهران ظرف هفته گذشته به «ایران هسته ای» گفتند یک ارزیابی عمومی در ایران این است که مذاکرات با 1+5 در مهلت زمانی باقی مانده به نتیجه نخواهد رسید.

این منابع که برخی از آنها به مذاکرات نزدیک هستند، می گویند آنچه ایران در مجموعه دریافته این است که مواضع دولت امریکا در هر دور مذاکره به نسبت دور قبلی رادیکال تر، و غیر قابل پذیرش تر می شود.

با وجود اینکه زمان زیادی تا پایان مهلت چهارماهه معین شده برای تداوم مذاکرات باقی نمانده، هم سرعت مذاکرات بسیار اندک است و هم دورنمای تعدیل موضع امریکا درباره نقاط اساسی مورد اختلاف بسیار تاریک است.

بویژه درباره تحریم ها و ظرفیت غنی سازی، ایجاد یک دیدگاه مشترک بسیار دشوار شده است.

رهبر معظم انقلاب اسلامی روز 22 مرداد در جمع مسئولان وزارت خارجه [url="http://farsi.khamenei.ir/news-content?id=27180"][b]فرمودند[/b][/url]: «در گذشته میان مسئولان ما و مسئولان آمریکا هیچ ارتباطی نبود اما در یک سال اخیر بخاطر مسائل حساس هسته‌ای و تجربه‌ای که مطرح شد انجام بشود، بنا شد مسئولان تا سطح وزارت خارجه تماس‌ها، نشست‌ها و مذاکراتی داشته باشند اما از این ارتباطات نه تنها فایده‌ای عاید نشد بلکه لحن آمریکایی‌ها تندتر و اهانت‌آمیزتر شد و توقعات طلبکارانه‌ی بیشتری را در جلسات مذاکرات و در تریبون‌های عمومی بیان کردند».

کارشناسان می گویند این سخنان که بازتاب بسیار زیادی در منابع غربی داشته، دقیقا منطبق با محتوای مذاکرات است.

[b]یک منبع در این باره به «ایران هسته ای» گفت: «امریکایی ها آشکارا تصور می کنند طرفی که باید کوتاه بیاید، ایران است. در مذاکرات قبلی وضعیت به گونه ای بود که آشکارا هیچ پیشرفتی در مسائل اساسی رخ نداد. به عنوان نمونه درباره ظرفیت غنی سازی امریکایی ها در این باره که بیش از 4000 ماشین نسل اول را در ایران نپذیرند بسیار متصلب هستند».[/b]

عموما تصور می شود علت این امر آن است که دولت امریکا تصور می کند ایران امتیازهای بزرگتری هم برای واگذار کردن دارد که آن را صرفا در دقیقه 90 و زمانی که حس کند مذاکرات کاملا شکست خورده، آشکار خواهد کرد.

مقام های کنگره امریکا در هفته های گذشته گفته اند پس از انقضای مهلت چهارماهه با هیچ تمدید دیگری در مذاکرات موافقت نخواهند کرد ولی مقام های دولتی امریکا در این باره ساکت بوده اند.

محمد جواد ظریف وزیر خارجه و مسئول تیم مذاکره کننده ایران هم روز پنج شنبه 23 مرداد در گفت وگویی با خبرگزاری خانه ملت این موضوع را تلویحا [b][url="http://isna.ir/fa/news/93052412075"]تایید کرده است[/url]:[/b] «مذاکرات هسته‌ای در کل رو به جلو بوده است. از ابتدا اعتقاد داشته و داریم که اگر اراده قوی از سوی غربی‌ها وجود داشته مذاکرات هسته‌ای خیلی زود به نتیجه می‌رسد. [b]با توجه به واقعیاتی که در 6 تا 7 ماه گذشته از مذاکرات با گروه 1+5 درک شده، احساس شده که طرف مقابل با احتیاط بیش‌تری حرکت کرده است».[/b]

برخی کارشناسان می گویند یکی از مهم ترین عواملی که به معضلات کنونی در مذاکرات انجامیده «اصل همه یا هیچ» گنجانده شده درون مذاکرات است. در توافق ژنو بندی گنجانده شده است که می گوید: «تا زمانی که درباره همه چیز توافق نشده باشد درباره هیچ چیز توافق نشده است». این اصل عملا وضعیتی را بوجود آورده است که اجازه شکل گیری توافق های نسبی را نمی دهد و توافق نهایی را به عنوان یک توافق مطلق تصویر می کند. این بدان معناست که موضوعات مهمی هم که درباره آنها توافق وجود دارد، قربانی موضوعاتی خواهند شد که درباره آنها توافق ایجاد نشده است.

برخی ناظران حدس می زنند یکی از دلایل عصبانیت شدید حسن روحانی در هفته گذشته هم دشواری هایی است که بر سر راه مذاکرات پدید آمده است.

روحانی در یک سخنرانی در جمع مسئولان وزارت خارجه از منتقدان مذاکرات هسته ای خواست به جهنم بروند.

[b]منتقدان مذاکرات هسته ای عقیده دارند مهم ترین عامل ایجاد وضعیت کنونی در مذاکرات، شیوه مذاکراتی تیم ایرانی است که دست خود را در همان گام اول خالی کرده و اکنون برای امتیازگیری از غربی ها دچار مشکل شده است.[/b]

در ماه های گذشته امریکایی ها بارها گفته اند می دانند سرنوشت سیاسی دولت روحانی وابسته به توافق هسته ای نهایی است.