JuLang 1 موشک بالستیک چینی شلیک ‌شونده از زیردریایی

[Electro_officer 13,795]

[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/jl-1-5%7E0.jpg[/img][/center]
موشک JuLang 1 (کد ناتو CSS-N-3) گونه‌ای از موشک‌های بالسیک شلیک شونده از زیردریایی‌ است که جهت استفاده در یگان زیرسطحی هسته‌ای SSBN نیروی دریایی چین PLAN طراحی شده‌است. یک فروند زیردریایی اتمی Type 092 (کد ناتو Xia) قادر است تعداد 12 فروند JuLang 1 را حمل کند. گونه‌ی ابتدایی این موشک حوالی سال 1980 طراحی شد. گونه‌ی بهبودیافته‌ی این موشک که احتمالا JuLang 1A نام‌گذاری شده‌ است حوالی 1990 معرفی شد. مدل پایه خشکی این موشک با نام DongFeng 21 شناخته‌ می‌شود.
JuLang 1 توان بازدارندگی اتمی خوبی را برای چین فراهم آورده است. برد این موشک 1700 کیلومتر اعلام شده و زیردریایی جهت انجام عملیات باید آب‌های چین را ترک کند که البته مزیت این کار در این است که یافتن زیردریایی توسط یگان‌های ضدزیردریایی دشمن بسیار دشوار خواهد بود. گفته‌می‌شود گونه‌ی بهبود یافته یعنی JuLang 1A دارای برد 2500 کیلومتر است. در حال حاضر چینی‌ها در حال کار بر روی پروژه‌ی موشکی JuLang 2 با برد 8000 کیلومتر هستند این موشک‌ها در آینده جایگزین JuLang 1 خواهند شد.

[b]تاریخچه‌ی توسعه[/b]
چینی‌ها کار تحقیق بر روی پروژه‌ی موشک‌های سوخت جامد را در سال 1956 و تحت نظارت دکتر Qian Xuesen، پدر سامانه‌های موشکی چین، آغاز کردند. در سال 1960 اولین موشک‌های سوخت جامد کوچک (با قطر 65 و 107 میلیمتر) تولید شد. در سال 1965 موشک سوخت جامدی با قطر 300 میلیمتر ساخته و آزمایش شد و محققان چینی شروع به کار بر روی موشک‌های با قطر بیشتر (تا 1400 میلیمتر) کردند. در دسامبر 1966 موفقیت چین در دستیابی به فن‌آوری ساخت موشک‌های سوخت جامد اعلام شد.
تحقیق بر روی پروژه‌ی موشک‌های SLBM در سال 1967 آغاز شد. کار بر روی موشک‌های تک مرحله‌ای به علت برد کم آنها رها شد و با وجود پیچیدگی‌های فراوان کار تحقیق بر روی موشک‌های دومرحله‌ای متمرکز شد. در سال 1967 پروژه‌ی JuLang 1 انتخاب شد و در سال 1968 ویژگی‌های موشک اعلام شد. در سال 1970، Huang Wei-Lu به عنوان طراح اصلی JuLang 1 معرفی شد.
[center]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/84parade1.jpg[/img][/center]

طراح موشک JuLang 1، پیشران گازی (شلیک سرد) را جهت استفاده در موشک انتخاب کرد. جهت آزمایش شلیک زیرسطحی موشک، تیم طراحی ساعت‌ها بر روی شبیه‌سازی شلیک کار کرد و مدل کوچک ساختگی موشک در یک حوضچه آزمایش شد. در اکتبر 1972 مدل هم‌اندازه‌ی موشک اصلی با موفقیت توسط زیردریایی دیزل-الکتریک Type 031 (کلاس Golf به شماره‌ی بدنه‌ی 200) از زیر آب شلیک شد.
حوالی سال 1970 چینی‌ها پیشرفت غیرمترقبه در زمینه‌ی ساخت این موشک کردند. JuLang 1 حاصل همکاری سازمان‌های متعدد چینی است. کلاهک هسته‌ای (600 تا 700 کیلوگرمی)، توسط موسسه‌ی هسته‌ای 14، سامانه‌ی هدایت‌کننده توسط موسسه‌ی کشتی‌سازی 717، رایانه‌ی مورد استفاده در موشک توسط موسسه‌ی فضایی 771، موتور سوخت جامد توسط آکادمی فضایی چهارم، سامانه‌ی شلیک توسط موسسه‌ی کشتی‌سازی 701 و سامانه‌ی هدایت ماهواره‌ی موشک توسط موسسه‌ی کشتی‌سازی 707 طراحی شده‌است. گونه‌های اولیه‌ی موشک توسط کارخانه‌های 212 و 307 ساخته‌شد. ساخت سایت شلیک زیرسطحی، سامانه‌ی ارتباطی و پایگاه زمینی پیگری و دورسنجی حوالی سال 1980 به پایان رسید.
کار آزمایش موشک در سه مرحله انجام شد: شلیک از طریق مقر زمینی، شلیک توسط شبیه‌ساز مقر زیرسطحی مستقر در خشکی و شلیک از طریق زیردریایی. اولین آزمایش موفقیت‌آمیز JuLang 1 توسط پایگاه زمینی شمال (پایگاه آزمایش موشکی Wuzhai) در 17 ژوئن 1981 انجام شد و پس از آن دو شلیک موفقیت آمیز در ژانویه و آپریل 1982 توسط شبیه‌ساز زیرسطحی مستقر در خشکی انجام شد.
نخستین شلیک زیرسطحی در دریا توسط زیردریای کلاس Golf به شماره‌ی بدنه‌ی 200 صورت گرفت. نخستین آزمایش اصلی در 7 اکتبر 1982 انجام شد، اما طی این آزمایش مدت کوتاهی پس از شلیک، موشک از کنترل خارج شد. پس از این اتفاق برخی اصلاحات بر روی موشک انجام شد و در 12 اکتبر همان سال یک شلیک دیگر با موفقیت انجام شد. تلاش برای شلیک موشک از طریق زیردریایی استراتژیک Type 092 (شماره‌ی بدنه‌ی 406) در سال 1984 آغاز شد. بین مارس و آپریل سال 1984 تعداد چهار شلیک موفقیت آمیز توسط زیردریایی کلاس Golf جهت آزمایش سامانه‌ی شلیک زیرسطحی انجام شد. در 28 سپتامبر 1985، JuLang 1 توسط برای اولین بار توسط زیردریایی Type 092 شلیک شد اما موشک پس از شلیک منفجر شد و آزمایش‌های بعدی نیز با شکست مواجه شدند.
با وجود این شکست‌ها مشخص شد که در سامانه‌ی شلیک زیرسطحی و زیردریایی Type 092 مشکلی وجود ندارد. پروژه طبق برنامه ادامه پیدا کرد. آماده‌سازی برنامه‌ی شلیک مجدد در حوالی سال 1987 آغاز شد. در ساعت 9:00 صبح 15 سپتامبر سال 1988، یک ناوگروه متشکل از حدود 30 فروند شناور مختلف به همراه زیردریایی Type 092 پایگاه خود را به مقصد دریای زرد جهت انجام آزمایش ترک کردند. در ساعت 12:30 زیردریایی شروع به غوص کرد تا برای شلیک آماده‌شود. در ساعت 14:00، JuLang 1 از زیردریایی شلیک شد و با موفقیت نقطه‌ی مشخص‌شده را مورد هدف قرار داد. آزمایش دیگری در 27 سپتامبر انجام شد که آن هم با موفقیت همراه بود.
[center]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/b11c4b3286bdf2f3_dVi8tpUj6S.jpg[/img][/center]

[b]طرح[/b]
موشک JuLang 1 از یک موتور سوخت‌جامد دو مرحله‌ای استفاده می‌کند. این موشک دارای برد 1700 کیلومتر (JuLang 1A دارای برد 2500 کیلومتر) است و دقتی که سامانه‌ی هدایتگر آن فراهم می‌آورد 700 متر است. این موشک دارای یک کلاهک هسته‌ای 600 کیلوگرمی است. در این موشک اثری از باله‌های هدایتگر دیده نمی‌شود. زیردریایی Type 092 قادر است تعداد 12 فروند JuLang 1 را در مقرهای مستقر در پشت قسمت برجک حمل کند.
موشک‌ها قبل از حرکت در مقر استوانه‌ای خود قرار می‌گیرند. شلیک موشک به روش شلیک سرد "Cold-Launch" انجام می‌شود. در زمان آغاز فرایند شلیک، از سوخت گازی جهت شلیک موشک استفاده می‌شود. پس از خارج شدن موشک از آب موتور مرحله‌ی اول به‌کار می‌افتد. از آنجایی که بدنه فاقد سطوح کنترل‌کننده است موشک بر محور چرخشی خود باقی می‌ماند. در مرحله‌ی دوم جهت کمک به جداسازی سر جنگی سه موتور موشکی کوچک به کار می‌افتند.
[center]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/image005%7E3.jpg[/img][/center]

نصب موشك بر روي زيردريايي كلاس Xia
[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Xialoadout.jpg[/img][/center]

[b]شلیک‌ها[/b]
[b]17 ژوئن 1981:[/b] محل شلیک: سایت Wuzhai؛ نتیجه: موفقیت‌آمیز؛ هدف: آزمایش در خشکی.

[b]7 ژانویه‌ی 1982: [/b]محل شلیک: سایت Wuzhai؛ نتیجه: موفقیت‌آمیز؛ هدف: آزمایش در خشکی از طریق مقر شبیه‌سازی‌شده.

[b]22 آپریل 1982:[/b] محل شلیک: سایت Wuzhai؛ نتیجه: موفقیت‌آمیز؛ هدف: آزمایش در خشکی از طریق مقر شبیه‌سازی‌شده.

[b]7 اکتبر 1982: [/b]محل شلیک:محدوده‌ی دریایی Bohai؛ نتیجه: شکست؛ هدف: نخستین شلیک زیرسطحی توسط زیردریایی دیزل-الکتریک کلاس Golf؛ موشک پس از شلیک از کنترل خارج‌شده و توسط سامانه‌ی انهدام از بین رفت.

[b]12 اکتبر 1982:[/b] محل شلیک: محدوده‌ی دریایی Bohai؛ نتیجه: موفقیت‌آمیز؛ هدف: شلیک زیرسطحی توسط زیردریایی دیزل-الکتریک کلاس Golf.

[b]28 سپتامبر 1985: [/b]محل شلیک: محدوده‌ی دریایی Bohai؛ نتیجه: شکست؛ هدف: نخستین شلیک زیرسطحی توسط زیردریایی اتمی کلاس Xia.

[b]15 سپتامبر 1988: [/b]محل شلیک: محدوده‌ی دریایی Bohai؛ نتیجه: موفقیت‌آمیز؛ هدف: شلیک زیرسطحی توسط زیردریایی اتمی کلاس Xia؛ این نخستین آزمایش موفقت‌امیز بود که توسط این زیردریایی صورت می‌گرفت.

[b]27 سپتامبر 1988:[/b] محل شلیک: محدوده‌ی دریایی Bohai؛ نتیجه: موفقیت‌آمیز؛ هدف: شلیک زیرسطحی توسط زیردریایی اتمی کلاس Xia؛ این آزمایش مهر تاییدی برای موشک JL-1 بود که باعث شد تولید موشک وارد فاز نهایی شود.
[center]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_css-nx-3_launch.jpg[/img][/center]

[b]خصوصیات[/b]
پیشران: سوخت جامد، دومرحله‌ای
گونه: پایه‌دریا شلیک‌شونده از زیردریایی
طول: 10.7 متر
قطر: 1.34 متر
وزن شلیک: 14700 کیلوگرم
برد: 1700 کیلومتر (JuLang 1A دارای برد 2500 کیلومتر)
سر جنگی: 600 کیلوگرمی اتمی
دقت: حدود 600متر
سامانه‌ی هدایت:Inertial + celestial + هدایت ماهواره‌ای

[b]تصاویر[/b]
[center]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_jl-1-b.jpg[/img]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_Jin-SSBN.jpg[/img]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_jl-1-1.jpg[/img]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_jl-1-3.jpg[/img]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/JL1.jpg[/img]

منبع:
[url="http://www.sinodefence.com/strategic/weapon.asp"]http://www.sinodefen...egic/weapon.asp[/url]

[color=red]توجه!
این مقاله مختص سایت میلیتاری تهیه شده و هرگونه استفاده از آن منوط به کسب اجازه از مدیریت سایت است.[/color][/center]

[Azarakhsh 1,068]

بابا این همه نترکون!!

خیلی جالب بود ‍‍!! تنکیو!

[EBRAHIM 153]

[color=darkblue]تشکر مهدی جان،اطلاعات زیادی از این موشک های چینی نداشتم...

[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/LA59492_jl1_01.jpg[/img][/align]
[/color]

[SAEID 2,829]

ممنون آقای مهدی گل مطلب خیلی جالبی بود.

چین با ورود به عرصه موشکهای SLBM داره به تهدید بزرگی برای آمریکا تبدیل میشه!

[call-of-duty 245]

دستت طلا داداش مهدی.
از وقتی یه فیلم ازین موشک ها در یوتوب دیدم برام جالب شده بودن.

[Electro_officer 13,795]

[quote]چین با ورود به عرصه موشکهای SLBM داره به تهدید بزرگی برای آمریکا تبدیل میشه![/quote]
چين با داشتن ناوگان زيرسطحي به روز و كارآمد تهديدي جدي براي ناوگان ايالات متحده و متحدان منطقه‌ايش محسوب ميشه. هر سال خبر جديدي درباره‌ي پيشرفت چين در ضمينه‌ي زيردريايي‌ منتشر ميشه...به نظر من ما هم بايد از اين كشور الگو بگيريم.

دوستان آشنا با سامانه‌هاي موشكي يه كمكي كنند!:
1- اين رو برا من توضيح بدند كه چه نوع هدايتيه؟ Inertial + celestial

2- در مورد اين ترجمه متن اصلي رو آوردم. متوجه نشدم منظور چيه احتمالا ترجمش هم اشتباه باشه. يه كمكي كنيد خدا خيرتون بده!

از آنجایی که بدنه فاقد سطوح کنترل‌کننده است موشک بر محور چرخشی خود باقی می‌ماند.

عبارت اصلي:

Because the missile does not have establishing or controlling surfaces, it completely relies on the swinging nozzles of its first stage engine to maintain its course of flight

[Babakim1 46]

[color=brown]مهدي جان صبر كن ، اگه فرصت شد ، شب ميام و منظور متن رو كاملاً شرح ميدم .[/color]

[RezaKiani 1,900]

َشاید بهتر باشه از کلمه "تکیه کردن"استفاده کنیم:
از آنجایی که بدنه فاقد سطوح کنترل‌کننده است موشک باید سرعت اولیه ناشی از مرحله اول انجین تکیه کند تا مرحله اول پرتاب را به پایان برد.
البته این ترجمه کلمه به کلمه نیست و دیگه ترجمه آزاد به حساب می یاد.

Celestial navigation
این هم یه روش جهت یابی وتنعیین موقعیت هست که در گذشته بیشتر توسط دریانوردان استفاده می شده و بهش می تونیم بگیم جهتیابی سماوی. اساس کار بر اندازه گیری زاویه ارتفاع ناظر بین افق و یک جرم سماوی با موقعیت معلوم (ماه ، خورشید، بعضی از ستاره ها) است. این اندازه گیری با جداول نجومی مطابقت داده می شه و از فرمولهای مثلثاتی برای تعیین موقعیت استفاده می شه. کلا روش با مزه ای هست که اصول ریاضی برش حکمفرماس (پس به درد من یکی که اصلا نمی خوره. من جی پی اس رو ترجیح می دم)
http://en.wikipedia.org/wiki/Celestial_navigation

سیستم اینرشیال هم که بیشتر در موشکها و هواپیماها بکار می ره بر اساس لختی (ماند) یه ژیروسکوپ کار می کنه. حس گرهای نصب شده بر روی این ژیرو بر اساس سرعت اولیه و تغییرات زاویه ای شتاب جسم رو حساب می کنند بدون اینکه احتیاجی به نقاط مرجع خارجی داشته باشند. حالا فرد (یا کامپیوتر) با دانستن این شتاب و جهت اولیه حرکت و موقعیت اولیه حرکت می تونه موقعیت فعلی خودش رو محاسبه کنه. فکر کنم اولین بار آلمان روی موشک وی-2 از این سیستم هدایت استفاده کرد. الان هم تقریبا در تمامی موشکهای بالستیک بکار می ره. برای افزایش دقت این سیستم از سیستمهای کمکی مثه جی پی اس استفاده می کنند.
http://en.wikipedia.org/wiki/Inertial_guidance_system#History

[SAEID 2,829]

همینطوره اما چین راه طولانی رو تا رسیدن به سطح تکنولوژیکی فعلی طی کرده و نباید از ایران که تازه وارد این کار شده انتظار بیش از حد داشت.

اون روش هدایت celestial رو آشنایی ندارم ولی اونطور که خوندم با یک دوربین رو یک ستاره تمرکز میشه برای کمک به تصحیح مسیر در روش هدایت اینرسیایی.

[b]Because the missile does not have establishing or controlling surfaces, it completely relies on the swinging nozzles of its first stage engine to maintain its course of flight[/b]

برای این که موشک فاقد صفحات تراز کننده یا هدایتی است ، کاملا بر نازلهای تراز کننده در مرحله اول پرتاب موتور تکیه دارد تا در مسیر پرواز قرار گیرد.

[EBRAHIM 153]

[color=darkblue][quote]برای این که موشک فاقد صفحات تراز کننده یا هدایتی است ، کاملا بر نازلهای تراز کننده در مرحله اول پرتاب موتور تکیه دارد تا در مسیر پرواز قرار گیرد.
[/quote]
[quote]این هم یه روش جهت یابی وتنعیین موقعیت هست که در گذشته بیشتر توسط دریانوردان استفاده می شده و بهش می تونیم بگیم جهتیابی سماوی. اساس کار بر اندازه گیری زاویه ارتفاع ناظر بین افق و یک جرم سماوی با موقعیت معلوم (ماه ، خورشید، بعضی از ستاره ها) است. این اندازه گیری با جداول نجومی مطابقت داده می شه و از فرمولهای مثلثاتی برای تعیین موقعیت استفاده می شه. کلا روش با مزه ای هست که اصول ریاضی برش حکمفرماس (پس به درد من یکی که اصلا نمی خوره. من جی پی اس رو ترجیح می دم) [/quote]

در این صورت که خطا خیلی زیاد میشه...اگه اینطوریه چقدر مسخره است...!
[/color]

[RezaKiani 1,900]

اتفاقا روش کاملا دقیقی هست. اگر دقیق نبود اینهمه دریانورد که در قرون 17 تا اوایل قرن بیستم از این روش برای جهت یابی استنفاده می کردند که همشون توی دریا گم می شدند.

[SHAHDAD 1,290]

موشک JL-2و JL-3 و زیردریایی های مرموز چین!

برای اولین بار در رژه نظامی بزرگ به مناسبت هفتادمین سالگرد تاسیس جمهوری خلق چین در اول اکتبر 2019، چین فناوری جدید موشک بالستیک قاره پیمای زیردریایی پرتاب (SLBM) با کلاهک  هسته ای خود را به نمایش گذاشت.نام کامل این موشک ۲ Ju Lang یا Giant Wave 2 به معنای

موج غول پیکر  می باشد.چینی ها اطلاعات دقیقی در مورد این موشک ارائه نداده اند.

اما بر طبق برخی گمانه زنی ها  این موشک یک نسخه زیردریایی پرتاب از موشک دوربرد ،سه مرحله ای و سوخت جامد DF-31 است.در مجموع 12 خودرو حامل موشک های JL-2 از میدان تیان آن من، در قلب پکن عبور کردند.

این پیامی به جهان بود که قدرت نظامی چین با  وجود چالش های فزاینده به سرعت در حال رشد است. معاون مدیر کل رژه نظامی، در یک هفته قبل در یک کنفرانس مطبوعاتی گفته بود "همه سلاح هایی که در رژه به نمایش گذاشته خواهد شد در خدمت فعال هستند و  این بیانیه نشان می دهد که این موشک به طور فعال توسط نیروهای مسلح چین مورد استفاده قرار می گیرد.

 توسعه این موشک‌ها پس از آزمایش موفقیت‌آمیز موتور سوخت جامد با قطر 2 متر در اواخر سال 1983 تسریع شد.

این موشک ظاهراً از نظر اندازه و عملکرد تقریباً با موشک سه مرحله‌ای  دوربرد TRIDENT C-4 آمریکایی قابل مقایسه است.JL-2 اولین بار در سال 2015 در زیردریایی نوع 094 مستقر و حمل شد که به معنای آن بود که برای اولین بار چین دارای قابلیت حمله هسته ای مبتنی بر دریا شده است.تا پیش از این چینی ها مجهز به موشک های کوتاه برد JL-1 محمول بر زیردریایی ۰۹۲ بودند که ارزش راهبردی کمی داشت.

بر اساس برخی گزارش ها، این موشک که توسط آکادمی فناوری موتورهای موشکی چین طراحی شده است دارای پیکره بندی ۳ مرحله ای سوخت جامد میباشد و می‌تواند محموله ای به وزن ۷۰۰ کیلوگرم حمل کند که در این صورت مجهز به یک کلاهک با توان ۲۵۰ تا ۱۰۰۰ کیلو تن و یا  3 یا 4 کلاهک (MIRV) هر کدام به توان 90 کیلو تن قدرت خواهد بود. البته گزارش های دیگر حاکی از آن است که هر موشک ممکن است با شش کلاهک بارگذاری شود. طول آن بیش از ۱۱ متر و قطری حدود۲.۲ متر دارد. اکثر گزارش ها اتفاق نظر دارند که JL-2 در حدود ۷۵۰۰ تا ۸۰۰۰ کیلومتر برد دارد ولی طبق برخی گزارش ها برد آن حدود ۹۰۰۰ کیلومتر نیز تخمین زده شده است.

این موشک از سامانه ناوبری ماهواره ای چینی BeiDou -اینرسی استفاده می‌کند و تخمین زده می شود که دارای دایره خطای( CEP) کمتر از 100 متر باشد.

چینی‌ها زیردریایی قدیمی‌تر ساخت روسیه را که در یک بندر در ساحل شمالی چین مستقر است، برای آزمایش‌های JL-2 تغییر دادند و اولین پرتاب موشک بالستیک JL-2 در دریا در اواسط ژانویه 2001 از این زیردریایی انجام شد.این آزمایش شامل پرتاب موشک به بیرون از لوله پرتاب زیردریایی بود. چین در اکتبر 2001 و فوریه ۲۰۰۲آزمایش دیگری از JL-2 انجام داد.

آزمایشی این موشک در تابستان 2004 دچار شکست شد و این شکست برنامه توسعه آن را به تعویق انداخت.

در ژوئن ۲۰۰۵ طبق گزارش‌ها، SLBM جدید از یک زیردریایی هسته‌ای در آب‌های نزدیک چینگدائو شلیک شد و کلاهک آن در بیابانی در چین چندین هزار کیلومتر دورتر برخورد کرد.

این موشک توسط جامعه اطلاعاتی ایالات متحده CSS-NX-4 نامیده می شد،اما بسیاری از گزارش ها حاکی از آن است که این موشک CSS-NX-5 یا سابوت نامگذاری شده است.

زیردریایی کلاس ۰۹۴ تعداد ۱۲عدد از این موشک ها را حمل می کند. از سال 2019، چین حداقل 4 زیردریایی مجهز به این نوع  موشک بالستیک را عملیاتی کرده است.دو زیردریایی دیگر از این کلاس نیز در حال ساخت است.

هنگامی که این زیردریایی ها در حالت آماده باش بالا قرار می گیرند، می توانند پایگاه های خود را ترک کنند و در آب های ساحلی چین که توسط ناوگان چین محافظت می شود، فعالیت نمایند.

سایر تسلیحات شامل شش لوله اژدر 533 میلی متری است. از اینها می توان برای درگیری با کشتی ها و زیردریایی های متخاصم استفاده کرد.

با این حال، زیردریایی های کلاس ۰۹۴ به اندازه زیردریایی های غربی و روسی کنونی پنهانکار نیستند. اینها به اندازه زیردریایی های روسی کلاس دلتا III پر سر و صدا هستند که در اواسط دهه 1970 به کار گرفته شدند.

برد حدود 7500 کیلومتری این موشک به معنای آنست که ممکن است هاوایی و آلاسکا (اما نه تمام خاک ایالات متحده) را در دسترس قرار دهد.مرکز اطلاعات ملی هوا و فضای نیروی هوایی ایالات متحده (NASIC) در ژوئیه 2013 مطلبی با عنوان "تهدید موشک های بالستیک و کروز" را همراه با نقشه ای منتشر کرد که پوشش JL-2 را به سختی به مجمع الجزایر آلیوتی می رساند و از هاوایی یا ایالات متحده فاصله زیادی دارد.

نمونه ارتقا یافته این موشک با برد تخمینی کمتر از 9250 کیلومتر، اگر موشک ها از یک زیردریایی در حال گشت زنی در خلیج بوهای پرتاب شود، می تواند به سانفرانسیسکو برسد،اما نقاط شرق دنور و سن دیگو، با فاصله کمی بیش از 10000 کیلومتر، خارج از برد آن خواهد بود.آتلانتا، در فاصله 11500 کیلومتری و میامی که حدود 12500 کیلومتر از خلیج بوهای فاصله دارد نیز،خارج از برد آن می باشد.

بنابراین چینی ها نیاز به موشکی با برد بیش از ۱۱۲۵۰ کیلومتری داشتند تا بتوانند از خلیج بوهای تمام خاک ایالات متحده را هدف گیری کنند.

زیردریایی‌های مستقر در دریای چین جنوبی، شرایط دشوارتری خواهند داشت. سیاتل 11500 کیلومتر و میامی نزدیک به 16000 کیلومتر با آن فاصله دارد. در حالی که دریای چین جنوبی ممکن است سنگر جذابی باشد که JL-3 آینده ممکن است از آنجا به ایالات متحده حمله کند، JL-2 مطمئناً فاقد بردی برای انجام چنین حملاتی در هنگام حضور در دریای چین جنوبی است.

در زمان توسعه این موشک ، گزارش ها مبنی بر این بود که چین در نظر دارد موشک را به گونه ای تغییر دهد که یک کلاهک ضد ماهواره را در خود جای دهد تا به آن قابلیت ضد ماهواره ای مبتنی بر دریا بدهد.

گشت زنی بازدارنده زیردریایی نوع 094 با موشک های JL-2 در دسامبر 2015 آغاز شد.از سال ۲۰۱۷ ،۴۸ پرتابگر JL-2 روی زیردریایی ها مستقر شده است.

Ju Lang 3 (موج غول پیکر۳) یا به اختصار JL-3 یک موشک بالستیک قاره پیمای جدید چینی است که از زیر دریایی پرتاب می شود.بر اساس برخی گزارش ها ،برد آن ۵۰۰۰ کیلومتر،بیشتر از JL-2 بوده،

به طوری که کل خاک ایالات متحده در محدوده برد آن قرار دارد.

اولین پرتاب آزمایشی در سال 2018 انجام شد. اگرچه مقامات چین به طور رسمی این آزمایش را تایید نکرده اند. اعتقاد بر این است که موشک JL-3 در حدود سال 2021 به طور عملیاتی مستقر شده است. برخی منابع گزارش می دهند که تا سال 2022 برخی از زیردریایی های تایپ 094 چین با موشک های جدید JL-3 به جای موشک های قبلی خود مجهز شدند.

JL-3  نیز مانند سلف خود یک موشک سوخت جامد است.برد موشک جدید 9000 تا 12000 کیلومتر برآورد شده است.

این برد قابل توجهی نسبت به موشک قبلی۲-JL

است که در ابتدا توسط زیردریایی های حامل  موشک بالستیک نوع 094 چین حمل می شد. چنین بردی به زیردریاییهای چینی اجازه می دهد در حالی که از آب های ساحلی چین عملیات می کنند قلمرو ایالات متحده را در محدوده برد موشکی خود قرار دهند. این برد همچنین برای رسیدن به تمام مناطق اروپا، هند و روسیه کافی است.برخی منابع گزارش می دهند که تا سال 2022 تمام 6 زیردریایی عملیاتی نوع 094 چین برای حمل موشک های جدید JL-3 بازسازی شدند.

اطلاعات موثقی از کلاهک این موشک در دسترس  نیست.به گفته برخی منابع،ممکن است ۵ تا ۷ کلاهک هسته ای با قدرت ۳۵ کیلوتن برای هر کلاهک حمل کند،برخی منابع نیز گزارش داده اند که ۳ کلاهک با قدرت نسبتا بزرگتر حمل خواهد کرد.

JL-3 دارای سیستم ناوبری ماهواره ای- اینرسی بوده.استفاده آن از سیستم ناوبری ماهواره ای چینی BeiDou این احتمال را قوت می بخشد که این‌ موشک جدید بسیار دقیق است و دایره خطای ان (CEP) آن نباید بیش از 100 متر باشد.

موشک هسته ای JL-3 به همراه زیردریایی Type 094A در سال 2016 وارد خدمت نیروی دریایی ارتش آزادیبخش خلق (PLA) شد. JL-3  در آینده بر روی زیردریایی‌های بالستیک نوع 096 نیروی دریایی چین مستقر میشود و این زیردریایی ها هر کدام قادر به حمل ۲۴ موشک خواهند بود.

اواسط سال ۲۰۱۶ عکس هایی از یک زیردریایی هسته ای چینی اصلاح شده تایپ ۰۹۴ در وب سایت های چینی ظاهر شد.این شناور با نمونه های قبلی متفاوت بود و دارای یک برجستگی در نزدیکی بخش حامل موشک است.تغییرات دیگری در خطوط بدنه نیز وجود دارد.کاربران چینی آن را زیردریایی 094A می نامند.یکی از اولین نتیجه گیری های کاربران چینی آین بود که زیردریایی مجهز به موشک بالستیک جدید (JL-3) Ju Lang-3 است که برد بیشتری نسبت به ( JL-2) Ju Lang-2 دارد.

به گفته واسیلی کاشین، کارشناس نظامی، چین یک پایگاه اصلی زیردریایی های موشکی هسته ای در جزیره هاینان ساخته است و تنها در دریای چین جنوبی، نیروی دریایی چین شانس واقعی برای تضمین ایمنی زیردریایی های هسته ای خود با موشک های بالستیک را دارد.

طول زیردریایی تایپ ۹۴ حامل JL-3 حدود ۱۳۵ 

متر ، قطر آن 12.5 متر و توان جابجایی 11000 تن در زیر آب را دارد. آنها می توانند به حداکثر سرعت 20 گره (سطحی) و 26 گره (در حالت غوطه وری زیر آب) برسند.

موشک‌های JL-2 که چینی هابرای رساندن آنها به مرحله بهره‌برداری تلاش زیادی کردند، بردی بیش از 8000 کیلومتر نداشت.این موشک ها قادر به رسیدن به آمریکا از دریای چین جنوبی نیستند، اما می توانند برای حمله به هر یک از پایگاه های آمریکا و متحدان آمریکایی آن در سراسر آسیا مفید باشند. با این حال، این موشک ها نمی توانند مشکل اصلی - بازدارندگی هسته ای آمریکا - را حل کنند. 

از این رو، چین بر روی موشک های جدید با برد بیشتر کار می کند.اما توسعه موشک ها و طراحی و ساخت زیردریایی های موشکی هسته ای گاهی اوقات به سختی هماهنگ می شود. اولین زیردریایی پروژه 094 چند سال زودتر از اتمام ساخت موشک های JL-2 ساخته شد. وضعیت مشابهی در روسیه زمانی رخ داد که موشک Bulava بسیار دیرتر از ساخت اولین زیردریایی هسته‌ای پروژه Borey ظاهر شد.

زیردریایی تایپ 094 یک زیردریایی حامل موشک بالستیک هسته ای (SSBN) است. این نسل دوم SSBN نیروی دریایی چین است. توسعه احتمالاً در اوایل دهه 1980 آغاز شد. این شناور جانشین زیردریایی غیرقابل اعتماد Type 092 است که فهرستی از سوانح را در کارنامه خود داشت و دارای ارزش استراتژیک کمی بود. کل پروژه توسعه کلاس Type 094 محرمانه است.

این زیردریایی ها از نظر ظاهری شبیه زیردریایی های کلاس دلتا III شوروی است که در اواسط دهه 1970 به کار گرفته شد. اگرچه شناورهای چینی کوچکتر هستند و موشک های کمتری حمل می کنند. حدس و گمان هایی صورت گرفته است که چین برای  توسعه کلاس Type 094 از دفتر طراحی Rubin روسیه کمک گرفته است، اما این اطلاعات تایید نشده است. ساخت شناور در سال 1999 آغاز شد و در سال 2004 به آب انداخته شد. برخی منابع گزارش می دهند که اولین زیردریایی در سال 2007 عملیاتی شد و دومین فروند از این کلاس هم در همان سال به آب انداخته شد.مشکلات مختلف و اشکالات طراحی باعث شده است ساخت این شناور های حامل موشک بالستیک بر خلاف رشد سریع نیروی دریایی چین به کندی صورت گیرد.

در پایان باید متذکر شد چین بالاترین سطح حفظ اسرار  را در برنامه های استراتژیک بویژه زیردریایی‌ها و موشک های قاره پیمای حامل بر آنها در پیش گرفته و اطلاعات قطره چکانی موجود حاصل از تحقیقات کارشناسان و سازمان های اطلاعاتی رقیب این قدرت نوظهور شرق آسیا می باشد.اما در مجموع بر اساس شواهد غیر قابل انکار چینی ها هنوز فاصله قابل توجه در این فناوری راهبردی نسبت به همسایه شمالی خود روسیه و رقبای غربی در قاره اروپا و آمریکا دارد ولی با افزایش سرمایه گذاری ها در آینده نچندان دور به یک قدرت جدید در عرصه سلاح های استراتژیک دریاپایه تبدیل خواهد شد.

 

                             مترجم SHAHDAD

 

استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد.

منابع :

https://www.globalsecurity.org/wmd/world/china/jl-3.htm

 

http://www.military-today.com/navy/jin_class.htm

 

http://www.military-today.com/missiles/jl3.htm

 

https://nationalinterest.org/blog/reboot/jl-3-chinas-third-generation-nuclear-missile-sub-killer-180433

 

http://www.military-today.com/missiles/jl2.htm

[SHAHDAD 1,290]

    کشتی باربری سنگین Yinmahu ساخت چین

نیروی دریایی چین ناو جدید حمل کننده کشتی های سنگین را به نمایش گذاشت که در آینده نقش مهمی  در حمل و نقل و نجات کشتی در زمان جنگ ایفا می کند. Yinmahu یک کشتی نیمه شناور بالابر سنگین است که می تواند تجهیزات و کشتی ها را حمل کند، کشتی های آسیب دیده را نجات دهد و به عنوان اسکله تعمیر اضطراری عمل کند. در حالی که تلویزیون دولتی چین کشتی را در حال انجام مانورهای مختلف نشان داد، مشخصات کشتی یا مکان آزمایشی را فاش نکرد.

تلویزیون چین گزارش داد که کشتی سنگین جدید نیروی دریایی چین در حال حمل کشتی‌های دیگر در طول آزمایش است، زیرا ارتش آزادی‌بخش خلق قصد دارد توانایی نجات کشتی جنگی خود را افزایش دهد.

CCTV روز پنجشنبه گزارش داد، کشتی Yinmahu با شماره بدنه 834، آزمایشات حمل و نقل را پس از طی کردن تقریباً 1000 مایل دریایی به چندین مکان نامشخص اخیراً انجام داده است.

این یک افشاگری نادر در مورد کشتی های سنگین نیمه شناور نیروی دریایی چین بود که می توانند نقش مهمی در حمل تجهیزات و کشتی ها یا نجات کشتی های آسیب دیده در زمان جنگ ایفا کنند. همچنین می تواند به عنوان یک اسکله موقت برای تعمیرات اضطراری در محل عمل نماید.

Yinmahu می‌تواند بعنوان یک اسکله موقت برای تعمیر اضطراری در محل عمل کند.

فیلم منتشر شده،حرکت Yinmahu، غرق شدن در آب، بارگیری کشتی، بلند کردن و حمل و نقل را نشان می دهد. در گزارش رسانه دولتی آمده است که کشتی برای تکمیل آزمایش بارگیری چندین نوع اقلام و ماموریت های انتقال، بر زمان آماده سازی کوتاه، آب و هوای بد و مسافت های طولانی غلبه کرده است.

در گزارش تلویزیون چین آمده است که این آموزش «توانایی کشتی نیمه شناور در تحویل دقیق و پشتیبانی چند بعدی را در شرایطی نزدیک به نبرد واقعی آزمایش کرده است».این کشتی نه تنها ظرفیت حمل و نقل را افزایش داده ، بلکه برد تحویل محموله را از اب های ساحلی به دریای آزاد ناآشنا در شرایط عادی و شدید را نیز افزایش داده است.

Yinmahuدومین مورد از نوع خود است. اولین کشتی سنگین نیروی دریایی چین از این نوع، Donghaidao (با شماره بدنه 868) شناخته شده است که در سال 2015 وارد خدمت شد.

این کشتی نیمه شناور سنگین می تواند کشتی هایی با وزن بیش از 100000 تن را حمل کند. با تنظیم آب ، عرشه بار خود را به زیر آب می برد تا کشتی دیگری در بالای آن شناور شود. سپس آب را تخلیه می کند، و شناور می شود و این به شناور اجازه می دهد کشتی را حمل کند. در انتهای دیگر سفر، فرآیند تخلیه بار تکرار می شود.

گزارش رسانه چینی حاکی از آن است که کشتی Yinmahu با وجود زمان آماده سازی کوتاه،آب و هوای بد و مسافت طولانی موفق به بارگیری و حمل کشتی ها شده است.

در حال حاضر، بیشتر کشتی های نیمه شناور بالابر سنگین به صورت تجاری اداره می شوند و برای مقاصد غیرنظامی مانند انتقال لنج ها، قایق ها یا سکوهای نفتی استفاده می شوند.

در سال 2017، زمانی که دو ناوشکن 7000 تنی حامل موشک های هدایت شونده کلاس Arleigh Burke - USS McCain و USS Fitzgerald - در برخوردهای جداگانه آسیب جدی دیدند، نیروی دریایی ایالات متحده برای حمل آنها به ترتیب دو فروند شناور سنگین بر هلندی به نام های Treasure و Transshelf استخدام کرد.

در دو دهه گذشته، چین یک ناوگان سنگین نیمه شناور بزرگ ساخته است و تعدادی کشتی با ظرفیت بارگیری بین 30000 تا 60000 تن در اختیار دارد.

در سال 2016، شرکت چینی COSCO Shipping دومین کشتی بالابر سنگین جهان به نام Xinguanghua را با ظرفیت بارگیری 100000 تن راه اندازی کرد که پس از شناور هلندی 110000 تنی Vanguard دومین کشتی در جهان است. عرشه آن می تواند تا عمق 31 متری (101 فوت) زیر آب برود و به آن امکان می دهد ناو هواپیمابر چینی لیائونینگ را با تناژ جابجایی 60000 تنی و حداکثر عمق 10 متری حمل کند.

                           مترجم SHAHDAD

 

استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد.

منبع :

https://www.google.com/amp/s/amp.scmp.com/news/china/military/article/3205802/chinese-navy-shows-new-heavy-lift-ship-carrier-revealing-future-role-wartime-transport-and-vessel

[SHAHDAD 1,290]

              جزایر مصنوعی چین از آغاز تا اهداف!!

آنها در بیشتر نقشه‌های های جهان دیده نمی شوند ، اما بخش مهمی از جهان هستند که قدرت های جهانی با نگرانی به آنها می نگرند.جزایر و منابع عظیم آنها،که به طور ناگهانی در شش سال گذشته پدیدار شده اند،به شدت تعادل قدرت در دریای چین جنوبی را که کلید بخش عمده ای از تجارت بین المللی در جهان است تغییر داده اند.

چین در سال 2014 شروع به ایجاد جزایر مصنوعی در دریای چین جنوبی کرده و آنها را بر روی صخره های مرجانی ساخته که در هنگام جزر و مد از سطح آب تاثیر می پذیرفتند.چین از کشتی های لایروبی برای برداشتن کف دریا برای ساختن جزایر در بالای صخره ها استفاده کرده و به سرعت روی صخره‌های مرجانی دریای چین جنوبی شن و ماسه انباشته و هفت جزیره جدید در این منطقه ایجاد نموده است.

چندین صخره مرجانی به طور کامل تخریب شده اند تا به عنوان پایه ای برای جزایر جدید عمل کنند که این فرآیند باعث آسیب گسترده به اکوسیستم دریایی اطراف می شود. فرانک مولر-کارگر

(Muller-Karger) استاد اقیانوس‌شناسی در دانشگاه فلوریدا جنوبی، می گوید: رسوبات می‌توانند به دریا برگردند و با فلزات سنگین، نفت و سایر مواد شیمیایی موجود در کشتی‌ها و تأسیسات ساحلی در حال ساخت آغشته شوند و حیات دریایی را نابود کنند. چنین توده‌هایی صخره‌های مرجانی در سرتاسر  اسپراتلی (Spratly) را تهدید می‌کنند که به گفته دکتر مولر-کارگر  ممکن است برای زنده ماندن در آب‌های مملو از رسوب مشکل داشته باشند.

شان اوکانر ، تحلیلگر IHS Jane’s می گوید که چینی‌ها نسبتاً دیر وارد جزیره‌سازی در

مجمع‌الجزایر اسپراتلی شدند و از نظر استراتژیک، چین احساس می‌کند کنار گذاشته شده‌ است. با این حال، چینی ها در ساخت جزیره به مراتب از تلاش های مشابه در این منطقه پیشی گرفته اند و این ایالات متحده را که سالانه حدود 1.2 تریلیون دلار تجارت دوجانبه از طریق دریای چین جنوبی انجام می دهد، ناخرسند کرده است.

        

دریای چین جنوبی منطقه ای با تنش ارضی تاریخی است که بین چین، ویتنام، تایوان، فیلیپین و مالزی قرار دارد. توسعه نظامی حداقل سه جزیره مصنوعی در نزدیکی جزایر اسپراتلی، تقریباً در مرکز دریا صورت گرفته است.

میرا رپ هوپر، مدیر سابق ابتکار شفافیت دریایی آسیا در مرکز مطالعات استراتژیک،که یک گروه تحقیقاتی در  واشنگتن است،می گوید:

اگر چه ماهیگیری قابل توجه و ذخایر بزرگ نفت و گاز در دریای چین جنوبی وجود دارد ، اما تلاش های چین بیشتر در خدمت تقویت ادعاهای ارضی خود است تا کمک به استخراج منابع طبیعی.با وجود آنکه جزایر برای پشتیبانی از واحدهای نظامی بزرگ ، بسیار کوچک هستند،اما گشت زنی های هوایی و دریایی چین را در این منطقه امکان پذیر می سازند.

برای چین، Fiery Cross Reefمهم ترین جزیره جدید از نظر استراتژیک است، با فرودگاهی که به اندازه کافی طولانی است که به چین اجازه می دهد هر هواپیما، از جت های جنگنده گرفته تا هواپیماهای حمل و نقل بزرگ را فرود بیاورد. اما فرودگاه چین اولین فرودگاه در منطقه نیست و هر کشور دیگری که اسپراتلی را اشغال کرده است، قبلاً نیز یکی از این فرودگاه ها را ساخته و استفاده می کرده است.

     

            ساخت و ساز در Fiery Cross Reef 

صخره های مرجانی چین سالها قبل از افزایش ساخت و ساز میزبان سازه های کوچکتر بودند.با حفظ این ساختمان های منزوی اولیه،چین می تواند ادعا کند که صرفا در حال گسترش تأسیسات قبلی خود است،مشابه آنچه دیگر کشورها در سایر نقاط منطقه انجام داده اند.

جزایر جدید به چین این امکان را می‌دهند که بخشی از دریا را برای استفاده خود که تاکنون نسبتاً دور از دسترس بوده است، مهار کند.

جزایر اسپراتلی از نظر استراتژیک برای چین ارزشمند هستند. آنها پکن را قادر می سازند تا قدرت هوایی و دریایی را صدها مایل دورتر از آنچه که نیروهای موجود در سرزمین اصلی چین می توانند به آن برسند، مستقر کند. پایگاه‌های موجود در آنجا همچنین به چین اجازه می‌دهد تا نیروها را نزدیک‌تر به مناطق حیاتی، مانند نقاط بین اقیانوس هند و اقیانوس آرام، قرار دهد.

چین مایل به استفاده از زور برای حفظ کنترل اسپراتلی‌ بوده است که از نظر جغرافیایی به ویتنام، فیلیپین و مالزی نزدیک‌تر هستند. در سال 1988، نیروهای چینی جانسون ریف جنوبی را پس از نبرد با کشتی‌ها و سربازان ویتنامی بر سر جزیره مورد مناقشه تصرف کردند.

         

ایالات متحده تنها کشوری نیست که نگران پایگاه های چینی است. چندین کشور از جمله ویتنام، تایوان، فیلیپین و مالزی ادعاهایی در اسپراتلی و دیگر جزایر در دریای چین جنوبی داشته اند از جمله ویتنام در اواخر سال 2022 به گسترش پایگاه های خود در اسپراتلی سرعت بخشید.

فضایی که اکنون جزایر اشغال کرده اند، قبلاً تحت قوانین بین المللی قلمرو چین محسوب نمی شد، با این حال چین این جزایر را قلمرو خود می داند و از این جزایر برای پیشبرد ادعای خود بر کل منطقه استفاده می کند.البته در سال 2016 یک دادگاه بین المللی اعلام کرد که چین حق ادعای مالکیت دریا را ندارد و حکم داد که چین در ساخت جزایر قوانین بین المللی را نقض کرده است.

بعد از چند سال از شروع تحرکات چینی ها در جزایر، انتشار تصاویر جدید از آنها،توجهات را به پایگاه های جزیره ای که به گفته تحلیل گران به عنوان ناو هواپیمابر غرق ناپذیر برای ارتش آزادی بخش خلق چین برای شکار زیردریایی ها عمل می کند ، جلب کرد.

 

ادامه دارد.....

                            مترجم SHAHDAD

 

استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز میباشد.

ویرایش شده در اسفند 1 توسط SHAHDAD

[SHAHDAD 1,290]

                جزایر مصنوعی چین از آغاز تا اهداف!!

بخش دوم .....

در این تصاویر مشخص است که چین صخره ها و جزایر دریای چین جنوبی را به پایگاه های نظامی تمام عیار تبدیل کرده است.

عکس‌های هوایی از جزایر نشان می‌دهد که پایگاه‌های نظامی دیگر حتی فضایی برای کاشت یک درخت هم ندارند. فضاهای نظامی میزبان سامانه های موشکی، رادارها، باندهای با قابلیت نشست و برخواست هواپیماهای سنگین، تأسیسات ذخیره سوخت برای پشتیبانی از عملیات نظامی و تأسیسات دریایی است. دکتر مالکوم دیویس تحلیلگر ارشد موسسه سیاست استراتژیک استرالیا، می گوید، منابع متمرکز در این جزایر به چین این قدرت را می دهد که به طور بالقوه بر ارتش کشورهای جنوب شرقی آسیا که شامل برونئی، کامبوج، اندونزی، لائوس، مالزی، میانمار، فیلیپین، سنگاپور، تایلند و ویتنام است، غلبه کند.با استفاده از این جزایر، چین این پتانسیل را دارد که قدرت نظامی خود را تا شمال استرالیا و اقیانوس هند گسترش دهد.

در ادامه دیویس متذکر می شود، کنترل دریا به چین توانایی بسیار بیشتری برای منزوی کردن و مجبور کردن ژاپن در یک بحران خواهد داد.این امر به ویژه اگر یا زمانی که چین درگیری نظامی بر سر تایوان را آغاز کند،یک خطر جدی خواهد بود.

به گفته دکتر دیویس، طیفی از کارهاوجود دارد که چین می تواند در سال های آینده انجام دهد که موجب افزایش تنش ها خواهد شد.

یکی از احتمالات این است که چین ممکن است یک منطقه شناسایی دفاع هوایی در دریای چین جنوبی اعلام کند،که به این معنی است که باید برای همه جابجایی های هوایی در سراسر منطقه مجوز دریافت کرد.این حرکت به احتمال زیاد رخ خواهد داد و البته معتقد است استرالیا آن را به چالش خواهد کشید.احتمال قوی دیگر این است که چین ممکن است به دنبال حمله به تایوان و تلاش برای به دست آوردن جزایر تایوانی در دریای چین جنوبی ،به ویژه جزیره پراتاس باشد.او پیش بینی میکند،چین در نیمه دوم این دهه اقدامی در قبال تایوان انجام دهد.

ساختمان ها و تاسیسات ساخته شده در جزیره مصنوعی توسط چین در مجمع الجزایر اسپراتلی که در چین به جزایر نانشا (Nansha) معروف هستند دیده می شود.

این عکس‌های هوایی چند روز پس از رویداد مهم کنگره حزب کمونیست چین منتشر شدند، جایی که شی جین‌پینگ در سخنرانیش در مورد تایوان تصریح کرد اتحاد کامل سرزمین مادری باید حاصل شود و باید به آن دست یافت.

در این تصاویر اسکله ها، رادارها، فرودگاه ها، اردوگاه های نظامی و آشیانه های هواپیماهای بزرگ ، جاده‌های آسفالت‌شده، زمین‌های ورزشی برای بسکتبال و تنیس را در هفت جزیره مصنوعی چین که حدود 400 مایل از سواحل چین فاصله دارند،می توان مشاهده کرد. 

در تصاویر منتشر شده می توان به وضوح یک

KJ-500 را مشاهده کرد.این هواپیما نسل سوم هواپیمای کنترل و هشدار دهنده زودهنگام هوابرد چین است که قادر به افزایش توان نظارتی در دریای چین جنوبی است. این هواپیما از همان نوع هواپیمایی است که در گذشته برای گشت زنی های دوربرد در دریای چین شرقی و عملیات در تنگه تایوان اعزام شده است

وجود یک KJ-500 نشان می دهد که باندهای جزیره

Fiery Cross به اندازه کافی طولانی هستند تا هواپیماهای بزرگ از روی آن نشست و برخواست کنند،و در عین حال آشیانه ها نیز به اندازه کافی بزرگ هستند تا بمب افکن های H-6 را در خود جای دهند.

یکی از عکس‌های دو قایق کاتاماران موشک انداز تایپ ۲۲ را نشان می‌دهد که دارای ویژگی‌های رادارگریز هستند و می‌توانند تا ۸ موشک ضد کشتی مادون صوت YJ-83 را حمل کنند. بر اساس گزارش رسانه های فیلیپین، گزارش شده است که این قایق ها خدمه خبری فیلیپین را که سعی در نظارت بر حرکت چینی ها در منطقه داشتند، بدرقه کرده اند.در

تصاویر همچنین می توان یک هواپیمای ترابری برد متوسط  Y-8 در آشیانه ای در جزیره Mischief را مشاهده کرد.Y-8 که به طور مداوم ارتقا و تولید شده است، یک هواپیمای ترابری محبوب با انواع مختلف می باشد.آشیانه ای که Y-8 در آن مستقر است می تواند هواپیماها را در برابر محیط های گرم،مرطوب و با شوری بالا پناه دهد،اما ساختار آن به اندازه کافی مستحکم برای دفاع در برابر حملات دشمن به نظر نمی رسد.

در گوشه ای از جزیره Cuarteron ، سیستم های تسلیحاتی شبیه به توپ دریایی 76 میلی متری تایپ H/PJ-26 و توپ دفاعی H/PJ-13B به همراه چند سرباز در بالای دو برج دیده می شود که قدرت آتش ضد دریایی و ضد هوایی را فراهم می کند و به عنوان آخرین خط دفاعی در رویارویی عمل می نمایند.

در همین تصویر از Cuarteron، رادار بزرگی مشابه رادار سه بعدی هشدار اولیهSLC-7 روی زمین دیده می شود. رسانه های دولتی چین در گذشته گزارش دادند که این رادار ضد پرنده های پنهانکار می تواند چندین هدف را شناسایی و ردیابی کند و می تواند در برابر حملات اشباع مقاومت نماید.

در جزیره سوبی(Suby)اشیایی شبیه به کامیون‌ها در باند فرودگاه دیده می‌شوند که احتمالاً هدف آنها جلوگیری از فرود اجباری هواپیماهای خارجی در جزیره می باشد.

دو سکوی فرود پزشکی با یک صلیب قرمز رنگ بر روی یک بالشتک مربعی سفید را می‌توان روی هر دو مجموعه مرجانی Mischief و Fiery Crossمشاهده کرد.

دکتر دیویس معتقد است: برخی از سازه ها در وضعیت مناسبی به نظر نمی رسند.با این حال واضح است که چینی‌ها پیشرفت‌هایی در زمینه مناسب سازی کردن پایگاه‌ها داشته‌اند.از نظر تاکتیکی ،این پایگاه ها به نیروی هوایی چین این امکان را می دهند که در شرایط بحرانی به پایگاه های آماده ،مجهز به پناهگاه‌های مستحکم سازی شده  برای هواپیما و سایر زیرساخت‌های پشتیبانی ،برای عملیات در دریای چین جنوبی دسترسی داشته باشند.من فکر می کنم که آنها همچنین به عنوان ناوهای هواپیمابر غیرقابل غرق شدن برای سکوهای جنگ ضد زیردریایی نیروی هوایی و دریایی چین برای شکار زیردریایی ها در منطقه عمل می کنند.

با این حال، دیویس می گوید که معلوم نیست این پایگاه ها در یک جنگ واقعی چقدر زنده بمانند. او معتقد است که این پایگاه ها می توانند برای مقابله با ترانزیت هواپیماها و کشتی های یک کشور دیگر با اعلام منطقه شناسایی دفاع هوایی یا به طور جدی تر در یک محاصره مورد استفاده قرار گیرند.

ادامه دارد.....

                            مترجم SHAHDAD

 

استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز میباشد.