هواپيماهاي شناسايي بدون سرنشين كه اكنون در زرادخانه ارتش‌هاي آمريكا و اسراييل كاربردهاي دوگانه نظارت و پرتاب موشك پيدا كرده‌اند جايگزين جنگنده‌هاي خلبان‌دار شده‌اند و ايمني حملات هوايي را در جنگها براي مهاجمان افزايش مي‌دهند. هواپيماي بدون سرنشين كنترل از راه دور كه از روي زمين هدايت مي‌شود، به خاطر اندازه كوچك و سرعت نسبتا كم مي‌توانند حامل موشكهاي كم وزني باشند كه امكان هدف‌گيري دقيق آنها وجود دارد. اسراييل طلايه‌دار فناوري هواپيماهاي بدون سرنشين در جهان است كه اكنون به طور فزاينده‌اي در مناطق بحراني در سراسر جهان مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در مورد كاربردهاي اين هواپيماها پنهان‌كاري مي‌شود، مقامات دفاعي اسراييل از اظهار نظر علني در مورد استفاده از اين هواپيماها در حملات هوايي به غزه خودداري مي‌كنند، اما مقامات اسراييلي در گفت و گوهاي خصوصي استفاده از اين سلاح را تاييد كرده‌اند. ديويد كمپ سردبير گروه هوانوردي هفته‌نامه جينز ديفنس مي‌گويد اسراييل احتمالا اولين كشوري است كه از خودروهاي هوايي بدون سرنشين يا ‪VAB‬هم براي شناسايي و هم پرتاب موشك استفاده مي‌كند. اين كشور رهبري جهان را در اين حوزه در اختيار دارد و در حيطه وسيعي مي‌تواند اين وسيله را به كار گيرد. وي مي‌گويد اين هواپيماها دقيق تر، كم هزينه‌تر و ايمن تر از جت‌هاي جنگنده اف ‪۱۶‬و بالگردهاي آپاچي هستند. نكته مهم در مورد اين هواپيماها اين است كه مي‌توان ماموريتهاي خطرناك، خسته‌كننده و پليد را به عهده آنها گذاشت. آن‌ها را مي‌توان مدت طولاني به مناطقي كه براي خلبانان خطرناك است اعزام كرد. فلسطيني‌ها هواپيماهاي بدون خلبان اسراييل را سلاح مهمي در تازه‌ترين تهاجمات به غزه مي‌دانند. به گفته يك پزشك فلسطيني كه مجروحان مورد حمله اين هواپيماها را در بخش اورژانس بيمارستاني در شمال غزه مداوا مي‌كند اين هواپيماها در يك شعاع ‪۱۵‬متري همه چيز را مي‌توانند از بين ببرند. موشكهاي مرگبار پرتاب شده از اين هواپيماها مردم را هدف قرار داده و تكه تكه مي‌كنند. هنگامي كه يكي از اين هواپيماها در بالاي سر ديده مي‌شود، مبارزان فلسطيني از طريق واكي تاكي همرزمانشان را آگاه مي‌كنند تا گوشي‌هاي تلفن همراه خود را خاموش كنند و باتريهايشان را درآورند تا موقعيت آنها كشف نشود. يك مبارز جهاد اسلامي مي‌گويد اين هواپيماها عمدتا براي هدف‌گيري افراد به كار مي‌روند نه عليه ساختمانها. اين هواپيماها در ارتفاعات بسيار بالاتر از هواپيماهاي سرنشين‌دار پرواز مي‌كنند و موشكهايشان ويرانگرتر است و شكافهاي عميقي در زمين ايجاد مي‌نمايد. اين هواپيماها معمولا اهدافي را كه به كندي حركت مي‌كنند نظير عابران پياده يا خودروهايي را كه با رسيدن به دست انداز سرعتشان كم مي‌شود هدف مي‌گيرند. اين هواپيماها حلقه‌هاي كوچكي در آسمان درست مي‌كنند و قبل از آنكه موشك پرتاب كنند سرعتشان كم مي‌شود. اين هواپيماها با ساير هواپيماها متفاوت هستند و موشك آنها هنگام پرتاب ديده نمي‌شود. جابر ويشه معاونت مركز حقوق بشر فلسطيني‌ها مي‌گويد گزارشهايي در مورد پرتاب موشك از اين هواپيماها طي بيش از سه سال گذشته دريافت شده است. نوع موشكها ظاهرا كوچك است اما اسناد يا تصاويري از اين هواپيماها دردست نيست. اسراييل كه مدتها قبل رهبر جهان در فناوري هواپيماهاي بدون سرنشين قلمداد مي‌شد، مغرورانه محصولات خود را در نمايشگاههاي بين‌المللي هوايي عرضه مي‌كند اما اصرار دارد كه اين هواپيماها براي اهداف نظارتي هستند و از تاييد استفاده از آنها در حملات هوايي خودداري مي‌كند. دورون ساسليك يك مقام بلندپايه موسسه‌هاي هوافضاي اسراييل كه اين هواپيماهاي بدون سرنشين را مي‌سازد مي‌گويد اين شركت مشترياني از سراسر جهان از سوييس، فرانسه و هند دارد و فروش ساليانه اين شركت به ‪۵۰۰‬تا ‪۶۰۰‬ميليون دلار مي‌رسد. اين مقام از شرح قابليتهاي نظامي اين هواپيما خودداري كرد و تمايل مشتريان به محرمانه ماندن اين اطلاعات را علت آن بيان مي‌نمايد. مقامات دولتي و نظامي نيز از اظهارنظر در مورد قابليتهاي پرتاب سلاح اين هواپيما خودداري مي‌كنند. اسراييل از اوايل دهه ‪۱۹۷۰‬از هواپيماهاي بدون سرنشين استفاده كرده است و ناوگان اين هواپيماها به طور مداوم بزرگتر شده است. به گفته مقامات نيروي هوايي اسراييل اين هواپيماها به جزء لاينفك نيروي هوايي اين كشور تبديل شده‌اند به طوري كه ساعات پرواز آن‌ها از ساعات پرواز جنگنده‌هاي سرنشين دار فراتر رفته است. اسراييل يكي از بزرگترين صادركننده سلاح در جهان است. ماه مارس گذشته اسراييل از بزرگترين هواپيماي بدون سرنشين خود در يك پايگاه نيروي هوايي ساحلي در مركز فلسطين اشغالي پرده‌برداري كرد. هواپيماي "هرون" كه پهناي بالهاي آن ‪۱۶/۶‬متر است مي‌تواند به مدت ‪۳۰‬ساعت با سرعت ‪۲۲۵‬كيلومتر در ساعت در ارتفاع ‪۹‬هزار متري پرواز كند. كمپ مي‌گويد نسخه جديدتر هرون تي‌پي ‪Heron TP‬است كه در ماه ژوئن در پاريس پرده برداري شد. اين هواپيما با پهناي بال ‪۲۶‬متر مي‌تواند به مدت ‪۳۶‬ساعت پرواز كند و حداكثر هزار كيلوگرم بار را با خود حمل كند. ارتش آمريكا از هواپيماهاي بدون سرنشين نظير ‪Predator‬ ‪MQ-1‬و ‪Reaper‬ ‪MQ-9‬براي حملات هوايي عليه فرماندهان القاعده و ساير جنگجويان در افغانستان و عراق استفاده كرده است. همچنين براساس گزارشها با اين هواپيماها اقدام به كشتن جنگجويان در پاكستان و يمن نموده است. براساس اعلام يك گروه محققان دفاعي مستقر در ويرجينيا به نام ‪، GlobalSecurity.org‬در اواخر سال ‪۲۰۰۱‬ارتش آمريكا مدعي دستيابي به دقت ‪۱۰۰‬درصد اين هواپيماها در هدف‌گيري شد. سال بعد شش عضو القاعده در خودرويي در يمن مورد حمله يك هواپيماي بدون سرنشين متعلق به سازمان سيا قرار گرفته و كشته شدند. اكنون مشاهده ‪Predator‬ساخت آمريكا كه مجهز به دوربين، سنجنده و رادار است و مي‌تواند تصاوير ويديويي و ثابت بگيرد در آسمان بغداد امري عادي است. اين هواپيما از يك ايستگاه كنترل سيار زميني هدايت مي‌شود يك سامانه هدف يابي دارد و مي‌تواند دو موشك هدايت ليزري ‪Hellfire‬را با خود حمل كند. طول اين هواپيما ‪۸‬متر وزن آن ‪۵۰۰‬كيلوگرم است و مي‌تواند تا ارتفاع ‪۷۶۰۰‬متر به مدت ‪۴۰‬ساعت پرواز كند. نيروي هوايي آمريكا ناوگاني شامل ‪۱۰۰‬هواپيماي ‪Predator‬دارد. سازمان سيا همچنين از اين هواپيما استفاده مي‌كند و در ساخت آن مشاركت نزديك داشته است. اين هواپيماها تصاوير ويديويي فوري و ‪video) FMV‬ ‪(full-motion‬مي‌فرستند و از راه دور كنترل مي‌شوند. خلبانان نيروي هوايي از پايگاه نيروي هوايي ‪Greech‬در نزديكي لاس وگاس هواپيماهاي بدون سرنشين را در عراق و افغانستان كنترل و هدايت مي‌كنند. وزن هواپيماي ‪Reaper‬چهار برابر و سرعت و ارتفاع‌گيري آن دو برابر هواپيماي ‪Predator‬است. در ماه ژانويه يك موشك پرتاب شده از هواپيماي ‪Predator‬به كشته شدن يك فرمانده ارشد القاعده در منطقه قبيله‌نشين پاكستان در شمال وزيرستان انجاميد. گمان مي‌رفت نيروهاي ائتلافي در افغانستان حملات موشكي با اين هواپيماها عليه جنگجويان طالبان و القاعده كه در خاك پاكستان مخفي شده‌اند استفاده كرده باشند، اما ارتش آمريكا اين نكته را تاييد نكرد. ارتش آمريكا استفاده از اين هواپيماها را در سال ‪۲۰۰۷‬دو برابر كرده و به ‪۵۰۰‬هزار ساعت رسانده است كه عمدتا از آنها در عراق استفاده مي‌شود. منبع:ایرنا

اسکادرانی جدید از جنگنده های اف-16 آمریکا امروز وارد پایگاه اینجرلیک ترکیه شدند. به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از رویترز، گفته می ‌شود این جنگنده ها برای انجام پروازهای آموزشی مورد استفاده قرار خواهند گرفت. ورود جنگنده‌ های آمریکایی به پایگاه اینجرلیک ترکیه براساس قرارداد همکاری‌های دفاعی ترکیه و آمریکا صورت گرفته است . آخرین بار در ژانویه سال ‪۲۰۰۷‬میلادی، خلبانان آمریکایی در پایگاه اینجرلیک پرواز آموزشی انجام داده بودند. بر اساس قرارداد همکاریهای دفاعی که اوایل دهه ‪۱۹۸۰‬بین ترکیه و آمریکا به امضا رسید؛ جنگنده‌ های آمریکایی در پایگاه اینجرلیک مستقر شدند. گفته می ‌شود هواپیماهای آمریکایی در سالهای اخیر، پروازهای خود به سمت عراق را عموما از پایگاه اینجرلیک ترکیه انجام داده اند. منبع " خبرگزاری مهر "

رژه نظامي به افتخار شصت و سومين سالگرد پيروزي روسيه عليه نيروهاي نازي طي سالهاي 1941 تا 1945، با شركت تقريبا هشت هزار افسر نظامي و همچنين 32 هواپيما و هلي كوپتر، موشك‌هاي هسته‌يي و تانك در ميدان سرخ مسكو برگزار شد. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) به نقل از خبرگزاري نووستي، هشت هزار نيرو در سراسر ميدان سرخ مسكو پيش از نمايش عظيم تسليحات سنگين از جمله موشك‌هاي بالستيك توپول-ام و تانك‌هاي تي - 90، آهسته رژه رفتند. ديميتري مدودف رييس جمهور روسيه كه به عنوان فرمانده‌ي كل قوا ناظر اين رژه بود، نسبت به جاه طلبي‌هاي غير مسوولانه كه به گفته وي مي‌تواند در سراسر كل قاره‌ها باعث جنگ شود، هشدار داد. ولاديمير پوتين نخست وزير روسيه، در كنار مدودف در زير نور درخشان آفتاب در تريبوني جلوي مقبره‌ي لنين ايستاده بود. اين نمايش قدرت به منزله‌ي جسارت رو به افزايش مسكو پس از هشت سال رياست جمهوري قدرتمندانه‌ي پوتين بود. اما در خيابان‌هاي مسكو جو خوشحالي و جشن حاكم بود. ايستگاه‌هاي تلويزيوني، سربازاني را نشان مي‌دادند كه در شهرهاي مختلف در كل فدراسيون روسيه به رژه مشغول بودند. در آستانه اين رژه عظيم، سنگ فرش‌هاي ميدان سرخ براي تحمل وزن تانك‌ها و تسليحات سنگين و همچنين تونل‌هاي متروي اطراف ميدان سرخ به طور ويژه‌اي تقويت شدند. 12 هواپيماي نيروهاي هوايي فدراسيون روسيه با استفاده از تكنيك باروري ابرها وظيفه صاف نگه داشتن هوا را بر عهده داشتند. در اين رژه بخش‌هاي تاريخي و معاصر نيز تدارك ديده شده بود. در بخش تاريخي اين رژه افسران و سربازان به شكل زمان "جنگ بزرگ ميهني"، 45 پرچم نظامي واحد‌هاي ارتش فدراسيون روسيه را با خود حمل مي‌كردند. در بخش پياده نظام اين رژه بيش از 40 عدد از بهترين موسسات علمي نظامي كه در ميان آن 14 موسسه علمي،‌ 19 آرايش نظامي وزارت دفاع فدراسيون روسيه، سرويس امنيت فدرال، نيروهاي داخلي وزارت كشور و وزارت وضعيت اضطراري وجود داشت، شركت كردند. پس از رژه‌ي ستون‌هاي پياده نظام، فناوري‌هاي جنگي به نمايش گذاشته شد و سپس بر فراز ميدان سرخ هلي كوپتر‌ها و هواپيماهاي نيروي هوايي كه براي نخستين بار پس از فاصله 17 ساله در اين رژه در ميدان سرخ شركت مي‌كردند، به پرواز در آمدند. حضار همچنين شاهد نمايش راكت اسكندر-ام و مجموعه‌ي موشكي سيار زميني "تاپل" بودند. بخش هوايي اين رژه را سه هلي كوپتر MI-8 با پرچم‌هاي فدراسيون روسيه، نيروهاي مسلح و نيروي هوايي آغاز كردند. سپس گروهي از هواپيماهاي AN-124 موسوم به روسلان كه سنگين‌ترين هواپيماي استراتژيك نظامي - مسافربري است به همراه دو جنگنده‌ي Cy-27 شروع به پرواز كردند. سپس بمب افكن استراتژيك مافوق صوت Ty-160 به همراه سه جنگنده‌ي MIG-31 ،EL-78 و TY-95MS به همراه دو هواپيماي MIG-29 به پرواز در آمدند. هواپيماهاي EL-78 و Ty-95MS به طور نمايشي عمليات سوخت‌رساني به بمب افكن استراتژيك را انجام دادند. علاوه بر آن، بر فراز مسكو سه بمب افكن دور برد ما فوق ‌صوت Ty-22M3 و چهار جنگنده‌ي Cy-25 پرواز كردند. در پايان برنامه‌ي بخش هوايي، 9 هواپيماي گروه "قهرمانان روسي"،‌ پنج هواپيماي Cy-27 و چهار هواپيماي MIG-29 پرواز كردند. رژه‌ي نظامي روز 9 مه سال 2008 رژه‌اي ويژه بود. به ويژه به اين دليل كه تمام نيروها‌ با پرچم‌هاي جنگي جديد و شركت كنندگان اين رژه با لباس نظامي جديد در آن شركت كرده بودند. آخرين رژه روز پيروزي در ميدان سرخ با شركت واحد فناوري‌هاي جنگي در هفتم نوامبر سال 1990 انجام شد. از سال 1991 تا سال 1994 رژه‌هاي نظامي انجام نشدند و در سال 1995 به افتخار پنجاه سالگي پيروزي در جنگ جهاني دوم، كهنه سربازان جنگ در ميدان سرخ رژه رفتند و در تپه‌هاي "پالكني"، واحد فناوري نظامي رژه رفت. ديميتري مدودف در سخنراني در اين مراسم گفت: ما بايد از اين جنگ درس بگيريم و براي جلوگيري از درگيري‌هاي نظامي هر روز بايد اقدامات لازم صورت بگيرد. وي گفت: تاريخ جنگ‌هاي جهاني به ما هشدار مي‌دهد كه درگيري مسلحانه به خودي خود ايجاد نمي‌شود، بلكه جاه طلبي‌هاي غير مسوولانه آنها را به وجود مي‌آورد و به همين دليل بايد از اين جنگ درس بگيريم و هر روز اقداماتي انجام دهيم تا چنين تراژدي‌هايي صورت نگيرد. منبع:ایسنا

هواپيما بوسيله تانكرهاي سوخت دهنده از پارگينگ كه بايستي با رعايت نكاتي ايمني و خاص صورت گيرد تا از بروز حوادث ناگوار جلوگيري شود به شرح ذيل مي باشد: الف) موارد احتياطي كه بايستي در مواقع سوختگيري رعايت شود: 1- انجام عمليات سوختگيري در هواي آزاد 2- باندينگ كردن و اتصال زمين 3- وسايل موتوري سوخت گيري نزديك به هواپيما بايد به شرح زير مستقر شوند: الف)امكان نزديك شدن وسايل موتوري اطفاي حريق به هواپيما ب)امكان فرار سريع وسايل موتوري سوخت رساني در حالات اضطراري ج) در صورت آتش سوزي مانع خروج مسافرين از هواپيما نباشد و ماشين سوختگيري بايد حداقل 3 متر از هواپيما و 5 متر از دستگاه شارژ باتري كه كنار هواپيما قرار دارد فاصله داشته باشد. د)موتور ماشين سوخت رساني در زير بال قرار نگيرد. 4- كليه خودروهاي سرويس دهنده به هواپيما نبايستي در موقع سوختگيري زير بال هواپيما پارك شده باشند. 5- اگزوز خودروهاي سرويس دهنده به هواپيما نبايد توليد جرقه كنند. 6- موتور هواپيما بايد قبل از عمليات سوختگيري روشن باشد و چنانچه به هر علتي در زمان عمليات سوختگيري خاموش باشد نبايد تا اتمام عمليات روشن گردد. 7- در نزديكي رادار عمليات سوختگيري نبايد انجام شود. 8- در حين سوختگيري نبايستي باتري هواپيما ويا شارژ قطع و وصل شود. 9- در حين سوختگيري نبايستي از فلاش استفاده كرد. 10- تا فاصله 15 متري از هواپيمايي كه در حال سوختگيري است نبايد فندك ، كبريت و وسايل برقي و...مورد استفاده قرار گيرد. 11- زماني كه چرخ هاي هواپيما داغ است نبايد عمليات سوختگيري انجام شود. 12- هنگام رعدوبرق سوختگيري ممنوع است. ّّب) رعايت موارد احتياطي بيشتر در مواقعي كه مسافر در هواپيما مي ماند و يا در حال سوار شدن است يا پياده شدن. 1- بايد به كليه مسافران اطلاع داد كه هواپيما در حال سوختگيري است لذا از كشيدن سيگار و يا هر وسيله اي كه توليد جرقه يا شعله كند خودداري كنند. 2- چنانچه به منظور پياده و سوار شدن مسافر پلكان ها در درهاي اصلي مستقر است بايستي درب هاي اصلي باز و يا نبمه باز بوده و در صورتي كه به علت وضع جوي مجبور به بستن در اصلي باشند نبايد قفل شود. 3- علايم درب خروج و نكشيدن سيگار در داخل هواپيما روشن باشد. 4- چنانچه در عمليات سوختگيري بخارات سوخت به داخل هواپيما رخنه كرده باشد از بكار بردن وسايل الكتريكي جدا خودداري كرده و نبايد محل خروجي مسدود گردد. 5- در موقع سوار و پياده شدن مسافرين در حين عمليات سوختگيري يك نفر مراقب مسافرين بوده و از استعمال دخانيات آنها شديدا جلوگيري كند. ج) نحوه تخليه انرژي الكتريكي توليد شده در شرايط مساعد كه ممكن است روي سطح هواپيما و يا خودروي سوخت رسان ايجاد گردد: 1- اتصال سيم از وسيله نقيله سوخت رساني به زمين 2- اتصال سيم از هواپيما به زمين 3- اتصال سيم از وسيله سوخت رسان به هواپيما 4- اتصال سيم از نازل سوخت رساني به هواپيما كه بايستي قبل از باز كردن در باك هواپيما انجام گيرد و بايد قبل از جمع آوري سيم هاي اتصال در باك بسته باشد. كدهاي سوختي: كد A : معرف سوختي است كه داراي موادي چون ضديخ ، ضداكسيژن و ضدزنگ زدگي است. كد B : اين نوع سوخت مانند اف 34 است فقط ضديخ ندارد. كد C : اين نوع سوخت تجاري است و براي خطوط هوايي با مشخصات معين و براي موتورهاي جت در نظر گرفته شده است. كد D : نقطه انجماد آن 50- درجه فارنهايت مي باشد و مانند جي پي 8 است. كد E : نقطه انجماد آن 36- درجه فارنهايت است. كد F : از هر نظر همانند جي پي 4 مي باشد. انواع سوخت ها سوخت جي پي 1 اين سوخت توسط فرانك وايت به وجود آمد اين نوع سوخت داراي نقطه انجماد پايين بوده يا مي توان گفت همان نفت است وخاصيت اصلي اين سوخت اين است كه حداكثر حرارت را در واحد حجم توليد مي كند و از خاصيت روغن كاري خوبي برخوردار است و بدليل آنكه تبخير پذيري آن در درجه حرارت هاي نسبتا بالا كم است و موتور دچار كمبود سوخت نمي شود و خاموش نمي گردد.روشن كردن موتورها در هواي سرد با اين نوع سوخت مشكل است و در ارتفاعات سبب خاموش شدن موتورها مي گردد . سوخت جي پي 2 اين سوخت در سال 1945 ساخته شد و تركيب بنزين و نفت مي باشد كه بيشترين درصد آن را نفت تشكيل مي دهد. سوخت جي پي 2 بدليل پيشرفت سريع صنعت هواپيمايي نتوانست جوابگوي نياز باشد اما زمينه اي براي تهيه سوخت ها ي بعدي شد. سوخت جي پي 3 اين سوخت در سال 1947 توليد شد و مخلوطي از 65 تا 70 درصد بنزين و 30 تا 35 درصد نفت مي باشد و اين سوخت سبب شد كه مشكل روشن نشدن موتورها در سرما برطرف شود و همچنين در ارتفاعات روشن كردن موتور بهبود يافته است ولي اين سوخت تمايل زيادي به بخار شدن دارد كه سبب خاموش شدن موتورها مي شود. سوخت جي پي 4 در سال 1951 تهيه شد و از 65 درصد گازوئيل و 35 درصد نفت تشكيل شده است اما فشار تبخير آن بسيار پايين است و بين 2تا 3 پوند فشار مي باشد.كاهش فشار تبخير سبب كاهش سوخت در تانك مي گردد و خاموش شدن موتور بر اثر تبخير شدن سوخت تقليل مي يابد. علامت ناتو اين سوخت F40 مي باشد. سوخت حي پي 5 اين سوخت داراي نقطه اشتعال بالا است يعني 140 درجه فارنهايت و كم تبخير مي شود. برد تقطيري آن 550-350 درحه فارنهايت بوده و نقطه انجمادش 55- درجه فارنهايت مي باشد و مشكل روشن كردن موتورها در هواي سرد و روشن كردن مجدد موتور در ارتفاعات رو به كاهش مي باشد و علامت ناتو آن F44 است. سوخت جي پي 6 اين سوخت براي هواپيماهايي است كه داراي موتور جت و سرعتشان بيش ازسرعت صوت باشد توليد مي گردد. نقطه انجماد اين سوخت 65- درجه فارنهايت است پس نتيجه مي گيريم كه استفاده از اين سوخت در هواي سرد و ارتفاعات بالا مناسب است و قابل ذكر است كه علامت ناتو آن F44 است. سوخت جي پي 7 اين سوخت براي ماموريت هاي خاص تهيه گرديد است.اين سوخت كمتر در هواپيماهاي نظامي مورد استفاده قرار مي گيرد و جانشين مناسبي براي سوخت جي پي 4 مي باشد و تركيبي از مواد ضد زنگ ، ضد اكسيژن و ضديخ زدگي اين سوخت دارا است. سوخت جي پي 7 تقريبا مشابه جي پي 5 است اما اشتعالي مثل سوخت هاي نفتي دارد و علامت ناتو آن F44 است. سوخت JET A-1 و JET A مذكور به دليل دارا بودن خلوص بالا يعني نداشتن مواد گوگردي و اسيديته پايين پس از افزاش مواد افزودني مورد نياز مستثيما مورد استفاده قرار مي گيرد. سوختگيري هوا به هوا : نخستين انتقال سوخت در سپتامبر 1917 روي داد يعني زماني كه يك كشتي هوايي c.1 نيروي ساحلي سلطنتي انگليس كه در درياي شمال در پشت ناو كانتر بوري يدك كشيده مي شد ،سوختي را كه توسط هواي فشرده در يك شلنگ ارسال مي شد ، دريافت نمود . اولين طرح مستند سوخت گيري هوا به هوا از الكساندر سورسكي ، فرمانده ي يگان هوايي گشت دريايي بالتيك در نيروي دريايي روسيه بود كه درسال 1917 جهت افزايش برد هواپيماهاي رهگير ، طرحي را پيشنهاد نمود . استفن كولژفسكي نيز در ژوئن 1918اختراعي را به ثبت رسانيد كه روشي براي برداشتن سوخت از ايستگاه هاي زميني در هنگام پرواز بود . در همان سال افسر نيروي دريايي آمريكا ، گادبري كابوت نيز چنين ايده اي را مطرح كرد .ايده ي كابوت تحويل بدون توقف بمب افكن هاي بزرگ و چند موتوره را به واحدهاي آمريكايي مستقر در اروپا ، به وسيله ي برداشتن سوخت از كشتي هاي مجهز شده در بين راه ممكن مي ساخت . بعد ها روشي براي سوخت به كار آمد كه به روش شلنگ خرطومي حلقه اي معروف شد . اين روش به حدي بهبود يافته بود كه كاربردي شد اگر چه كه بر طبق معيار هاي امروزي هنوز هم روش پر دردسري هست . در حاليكه هواپيماي گيرنده لوله ي سوختگيري خود را به همراه يك سر نيزه كه به يك وزنه و چنگك گيرنده در انتها متصل بود . به دنبال خود يدك مي كشيد . هواپيماي سوخترسان ازپشت و اندكي پايين به هواپيماي گيرنده نزديك مي شد . سپس هواپيماي سوخترسان پرتابه اي را كه به يك سيم وصل بود به روي گيرنده شليك مي كرد پرتابه با چنگك درگير مي شد و هواپيماي سوخت رسان شروع به اوج گيري به موقعيت بالاتر مي نمود و در سمت هواپيماي گيرنده قرار مي گرفت .سپس سيم گيرنده به درون سوخترسان كشيده مي شد و وزنه و چنگك جدا مي گرديد و قبل از اينكه سر شلنگ از هواپيماي سوخترسان بيرون داده شودو به درون پيوندگير هواپيماي گيرنده كشيده شود ، به سر نيزه اتصال وصل مي شد با اتمام انتقال سوخت ، گيرنده شلنگ را رها ساخته و هواپيماي سوخترسان براي جدا كردن دو هواپيما كنار مي كشيد تا يك اتصال ضعيف در سيم گيرنده پاره شود . منبع:هواپیمایی و زبان انگلیسی

دوست عزيز جواب شما ساده است در داخل باك هواپيما يك نوع اسفنج متخخل وجود داره كه مانع از ضربه زدن سوخت مايع داخل باك به بدنه باك و هواپيما ميشه. icon_cheesygrin

در حال حاضر ناوهای هواپیمابر گوناگونی در دنیا وچود دارند. اما ناوهای هواپیمابر کلاس نیمیتز هم از لحاظ تعداد و هم از لحاظ شهرت حرفی برای دیگر ناوها باقی نگذاشته اند.ناو های هواپیمابر کلاس نیمیتز از اتصال بیش از ۱۰۰۰۰۰۰۰۰۰ قطعه به یکدیگر ساخته شده اند و انها را می توان از پیچیده ترین ساخته های دسته بشر دانست. این ناوها برای انجم چهار هدف اصلی طراحی و ساخته شدند: حمل انواع هواپیماها به دورترین نقاط دنیا/نشت و برخاست هواپیماها/ایفای نقش مرکز فرماندهی متحرک برای عملیت نظامی و جای دادن افراد و کارکنان. این ناوها برای انجام وظایف ذکر شده نیاز به چندین بخش دارند: یک کشتی/یک پایگاه هوایی و یک شهرک. بخش های اصلی نیز زیر مجموعه هایی دارند که عبارتند از: عرشه پروازی: سطحی صاف برای نشست و برخاست هواپیماها اشیانه: فضایی در زیر ناو برای نگه داری حدود ۸۰ تا ۱۰۰ فروند هواپیما در زمانی که از انها استفاده نمی شود جزیره: ساختمانی روی عرشه پروازی که محل تجمع افسران و کنترل پرواز و هدایت ناو می باشد. جزیره ناو در واقع مرکز فرماندهی عملیات عرشه پروازی و کل ناو است. این جزیره معمولا حدود ۴۶ متر ارتفاع دارد اما عرض و پهنی ان تنها ۶ متر است. در قسمت بالای جزیره مجموعه رادارها و انتن های ارتباطی وجود دارد که وظیفه کشف و شناسایی هواپیماها/کشتی ها و موشک های خودی و دشمن/سیستم های جنگ الکترونیک و سیستم های ماهواره ای جهت پرتاب موشک های دور برد و همچنین ارسال ودریافت علائم ماهواره ای و تلویزیونی را بر عهده دارند. استراحتگاه: محلی برای خوردن غذا/خوابیدن و تفریح کارکنان پیشرانه: برای تامین نیروی رانش ناو و نیروی الکتریکی واحد های داخلی ان و............... [align=center][/align] حرکت در اب: ناوهای هواپیمابر درست مانند کشتی های معمولی با چرخش پروانه در داخل اب حرکت می کنند. البته چهار پروانه پیچی برنزی ناوها که طولی برابر ۴/۶ متر دارند با پروانه های یک کشتی معمولی تفاوت بسیاری دارند. از سوی دیگر نیروی رانش ناوها نیز بسیار بیشتر است. هر یک از پروانه ها به یک محور بلند وصل شده اند که این محور نیز به یک توربین بخار وصل می شود. نیروی لازم برای حرکت این توربین نیز توسط راکتور های هسته ای تامین می شود. ناو های هسته ای می توانند بدون سوختگیری ۱۵ تا ۲۰ سال فعالیت کنند. بلند شدن از یک ناو هواپیمابر: میدانیم که هواپیماها برای برخاست نیاز داند که حجم زیادی از هوا را روی بال هایشان به حرکت در اورند تا نیروی برا تولید شود. با توجه به طول اندک عرشه پروازی جنگنده ها نمی توانند بر روی ان خزش کنند تا به نیروی برای لازم دست پیدا کنند بنابرین از برخی تجهیزات کمکی استفاده می کنند. یکی از این تجهیزات فلاخن ها هستند که هواپیما را در فاصله کوتاه به سرعتی بالا می رسانند. وقتی هواپیما بر روی باند اماده پرواز شد مسئول فلاخن سوپاپ ها را باز می کند تا سیلندر های فلاخن با بخار پر فشار حاصل از راکتورهای ناو(۲ عدد) پر شوند. مسئول فلاخن به دقت مراقب فشار گاز خواهد بود تا از حد مجاز بالا تر نرود. اگر فشار بخار کم باشد هواپیما نمی تواند به سرعت کافی دست پیدا کرده و به داخل اقانوس می افتد و اگر فشار خیلی زیاد باشد ممکن است ارابه فرود را شکسته و از جا بکند. وقتی سیلندر ها به سطح فشار مورد نظر رسیدند خلبان موتور ها را روشن می کند. در حالی که موتور ها نیروی رانش زیادی ایجاد می کنند نگهدارنده ها هواپیما را در حالت ثابت نگه می دارند. مسئول فلاخن پیستون ها را رها می کند و هواپیما به سمت جلو پرتاب می شود. [align=center][/align] فرود روی عرشه: فرود روی عرشه پروازی یکی از پیچیده ترین کارهایی است که یک خلبان می تواندانجام دهد. طول عرشه پروازی حدود ۱۵۰ متر است که برای فرود یک هواپیما بسیار کم می باشد. روی عرشه پروازی ناو چهار ردیف کابل متوقف کننده وجود دارد که در فاصله ۱۵ متری یکدیگر قرار دارند جنگنده ها برای فرود به یک قلاب مجهز هستند که در قسمت عقب قرار دارد. خلبان باید قلاب را در داخل یکی از این کابل ها گیر دهد.این کابل ها در سطح ناو گسترده می شوند و از دو طرف به سیلندر های هیدرولیکی در زیر عرشه پروازی وصل می گردند. وقتی قلاب یه یکی از این کابل ها گیر کند ان را به جلو می کشد و سامانه سیلندر هیدرولیکی انرژی وارد شده را جذب میکند تا هواپیما متوقف شود. این کابل ها می توانند هواپیمایی به وزن ۲۴۵۰۰ کیلوگرم را که با سرعت ۲۴۱ کیلومتر بر ساعت در حال فرود است را در مسافت ۹۶متر متوقف کنند. [align=center][/align] کابل نگهدارنده به خوبی در زیر هواپیما مشخص می باشد سیستم دفاعی ناو: کشتی‏ های پشتیبانی کننده هر ناو هواپیمابر به طور معمول عبارتند از: رزمناو مجهز به سامانه دفاعی (نظیر Aegis)/ناوشکن/یک یا دو ناوچه/دو یا سه زیردریایی و هلیکوپتر های ضد زیردریایی و...... وظیفه این گروه محافظت از ناو در برابر حملات هوایی/موشکهای ضدکشتی/تهدیدات زیرآبی و.....می باشد.در خود ناو نیز موشک های ضد هوایی بسیار پیشرفته اسپارو/توپ های ضد هوایی/سیستم های اخلال گری رادار/منحرف کننده های موشک و اژدر وجود دارد. علاوه بر همه اینها هواپیمای اف-۱۸ که به عنوان مهمترین مکمل و سیستم دفاعی ناو می باشند همیشه ۲ الی ۳ فرود انها کاملآ عملیاتی هستند تا در صورت بروز خطر به سرعت وارد عمل شوند. مفهوم رنگ لباس های کارکنان ناو: ابی: مسئول حمل ونقل هواپیماها/مسئولان اسانسور/رانندگان یدک کشها/مسئولین تلفن بنفش: مسئولان سوخت رسانی هوایی سبز: خدمه فلاخن و کابل نگه دارنده/کارکنان تعمیر و نگهداری هنگ هوایی/کارکنان حمل ونقل بار/مسئولان رفع مشکلات تجهیزات زمینی/حرکت دهنده های قلاب/مسئولان عکس برداری/کارکنان سیگنال های فرود هلیکوپتر ها زرد: مسئولان حمل ونقل هواگردها/افسران فلاخن و قلاب نگهدارنده/مسیر یاب های هواپیماها قرمز:مسئولان جنگ افزار/خدمه سانحه و حادثه/مسئولان مواد منفجره قهوه ایی: کاپیتان های هواپیماهای هنگ های هوایی/مسئولان هدایت هنگ های هوایی سفید: کارکنان کنترل کیفی هنگ هوایی/ناظران هواپیماهای اسکادران/خدمه تامین اکسیژن مایع/ناظران ایمنی و کارکنان بخش پزشکی تصویر برش خورده ناو: [align=center][/align] [align=center] نکته:کیفیت این عکس بالاست بعد از کپی کردن ان بر روی هارد انرا در سایز اصلی مشاهده کنید.[/align] قسمت های نوشته شده در بالای ناو به ترتیب از سمت راست به چپ: تعمیرگاه و محل ازمایش موتورهای جت هواپیماها/قایق های نجات/اتاق های اماده سازی اسکادران/پرتاب کننده های موشک های اسپارو/موتور های نگهدارنده سامانه فرود/بالابر های هواپیما/رادار جستجوی هوایی/جرثقیل متحرک/جزیره/منحرف کننده های جریان جت/بالابر هواپیما/عرشه اصلی/بالا بر هواپیما/محل کنترل پرتاب افسر فلاخن/منحرف کننده های جریان جت/اتاق لوله کشی قلاخن/فلاخن ها/توپ/پرتاب کننده های موشک های اسپارو/محل زندگی خدمه/مسلسل ها قسمت های نوشته شده در زیر ناو به ترتیب از راست به چپ: سامانه جنگ افزاری کوتاه برد فاناکس/سکان هدایت/۴ پروانه/محل قرار گیری افسر سیگنال فرود/محل مسلح سازی موشک/موتور خانه اصلی/سامانه فرود اپتیکی/سیلندر فلاخن/سامانه جنگ افزاری کوتاه برد فاناکس منبع:http://mosallah.blogfa.com/author-mosallah.aspx

موشكهايي رو كه شما نام برديد موشكهاي دريايي مي باشند و ناو هواپيمابر در برابر آنها مقاومه.به علاوه اينكه از ناو پشتيباني دفاعي سنگيني ميشه. ((من فكر مي كنم قايقهاي تندرو با استفاده از ماده منفجره سمتكس يا سي 4 موثرتره.)) البته اينرو جدي نگيريد. اگر هدف نابودي ناو باشه بايد از موشكي استفاده كنيم كه بتونه زره ناو را بشكافه و بعد از ورود با يك انفجار قوي به اون آسييب جدي وارد كنه.اما اين كار بسيار دشواره و نيازمند سلاحهاييه كه قابليت نقوذ در 80 تا 200 سانت زره چند لايه ناور رو داشته باشه و بعيد مي دونم كه هيچ كدوم از موشهاي حوت سانبرن و ... اين توانايي رو داشته باشن. ما بايد استراتژي ديگري رو براي دفاع در برابر ناوهاي هواپيمابر اتخاذ كنيم. icon_cheesygrin

بله واقعا كار مشكليه. به اين كليپ توجه كنيد متوجه خواهيد شد. http://tapespace.com/view/Midair_Refueling_Problem

اين هم براي خودش راه حليه icon_cheesygrin نابود كردن يك ناو هواپيمابر كار مشكليه.و براي ما هزينه و تلفات زيادي داره.اما ما اين توان رو داريم. icon_cheesygrin

رژه بزرگ نظامی در میدان سرخ مسکو به مناسبت سالگرد پیروزی در سال 1945 میلادی در جنگ جهانی دوم برگزار و برای اولین بار پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروری تجهیزات و جنگ افزارهای سنگین روسیه خودنمایی کردند. خبرنگار شبکه تلویزیونی فرانس - 24 در گزارشی از رژه بزرگ میدان سرخ مسکو اعلام کرد: در ساعت 10 صبح امروز به وقت محلی رژه بزرگ با حضور نیروهای نظامی و عبور از برابر رئیس جمهوری و نخست وزیر روسیه که در گوشه ای میدان حضور داشتند، آغاز شد. [align=center][/align] تجهیزات و سلاحهای سنگین روسیه در میدان سرخ به نمایش درآمد و هواپیماهای غول آسای سفید رنگ در آسمان مسکو به پرواز درآمدند. این اولین باری است که پس از 18 سال از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی ، میدان سرخ مسکو شاهد عبور سلاحهای جدید است. "ولادیمیر پوتین" نخست وزیر جدید روسیه روز چهارشنبه گفته بود که روز جمعه می خواهیم قدرت دفاعی کشورمان را به جهانیان نشان دهیم. [align=center][/align] درکل، هشت هزار نیروی نظامی و 110 تانک جدید، سلاحهای ضدموشک و موشک های 100 تنی از میدان سرخ عبور کردند. روسیه پیروزی در جنگ جهانی دوم را روز 9 مه جشن می گیرد. جنگ در اروپا به طور رسمی در روز هشت مه در ساعت 23 به وقت آلمان پایان یافت، اما به علت اختلاف ساعت میان مسکو و برلین، این جشن در روز 9 مه برگزار می شود.

ما دو گزينه داريم. 1- نابودي ناو 2- مختل كردن عملكرد ناو براي گزينه اول مستلزم استفاده از سلاحهاي غير متعارفه(مثل بمب اتمي) براي گزينه دوم ما مي تونيم ساخنمان فرماندهی روی عرشه ناو را هدف قرار بديم يا اينكه به صورت متمركز و پياپي محل قرار گرفتن راكتورهاي ناور را هدف قرار بديم.يا عرشه اون رو به وسيله موشكهاي بالستيك مجهز به كلاهك هاي خوشه اي غير قابل استفاده كنيم.

در ادامه تاييك ايجاد شده در خصوص الرياض، ناو جديد سعودي و براي تكميل مطلب ارسالي ali_64 عزيز به بررسي اين ناو مي پردازيم. [align=center][/align] ناوهای محافظ کلاس لافایت نیروی دریایی فرانسه،ناوهای پنهانکار چند منظوره هستند که توسط کمپانی دی سی ان اینترنشنال طراحی شده ودرکمپانی کشتی سازی دی سی ان لوراینت ساخته شده اند. نیروی دریایی فرانسه قرارداد ساخت این ناوها را به ترتیب زیر به کمپانی دی سی ان اینترنشنال اعطاء کرد: ناولافایت به شماره اف 710 وناوسورکوف به شماره اف 711 وناوکوربت به شماره اف 712درسال 1988وناوهای آکونیت به شماره اف 713 وناوگویپرات به شماره اف 714درسال1992 سفارش داده شدند.اولین ناو این کلاس یعنی لافایت در1996 عملیاتی شد وآخرین ناو یعنی گویپرات درنوامبر2001عملیاتی شد.کمپانی دی سی ان یک مدل مخصوص جنگ ضد زیردریایی این ناوها رابرای تایوان به نام کنگ دینگ ساخته است. یک مدل دیگرازاین ناوها مخصوص جنگ ضد هوایی ساخته شده است و به نیروی دریایی سلطنتی عربستان سعودی تحویل داده شده است. عربستان طی برنامه ساواری دو3فروندازاین ناوها را سفارش داده است.(به هرحال باید پولی که فرانسویها برای خرید نفت پرداختند به صورتی به جیبشان باز گردد!!!) اولین ناوسفارش داده شده درجولای 2002 عملیاتی شد.دومین ناو نیزدرآوریل2004 عملیاتی شد وسومین ناو نیز درسال2005 عملیاتی شد.این ناوها درعربستان سعودی با نام کلاس الریاض شناخته میشوند. سنگاپور نیز6ناو محافظ پنهانکار کلاس دلتا را که برپایه ناوهای لافایت ساخته شده اند راسفارش داده است که قرار است تمام آنها تا پایان سال 2009 به طور کامل وارد خدمت شوند.اولین عضو این کلاس آراس اس فرمیدیبل در فرانسه ساخته شد ودرژانویه 2004 تحویل شد.پنج شناور دیگربه نام های:اینترپاید،استید فست،تناکیوس،استالوارت وسوپرمه به وسیله کمپانی صنایع دریایی سنگاپورساخته میشود.ناوهای کلاس لافایت دارای چند مشخصه برای کاهش سطح مقطع راداری وپنهانکاری است که عبارت اند از:شیب سطح بیرونی بدنه درحدود 10 درجه درنظرگرفته شده است،بدنه ناوبا رنگهای جاذب امواج رادار پوشانده شده است ومیزان اجسام خارجی درروی بدنه وبرروی عرشه کاهش یافته است. [align=center][/align] فرماندهی وکنترل: سیستم اطلاعات رزمی،سیستم تاویتاک 2000 ساخت کمپانی تالاس است.سیستم پشتیبانی فرماندهی اپسمرنیزبرروی ناو نصب شده است. سیستم کنترل آتش توپ اصلی کشتی سیستم سی تی ام ساخت کمپانی دی سی ان است که به وسیله رادارکنترل مدل کامتور،یک سیستم تعقیب کننده مادون قرمزومسافت سنج لیزری پشتیبانی میشود.سیستم کشف هدف بصری تی دی اس 90 ساخت کمپانی ساژم نیزبرروی ناونصب شده است. موشکها: موشک سطح به سطح ناو،موشک اگزوست ام ام 40 ساخت کمپانی ام بی دی ای است.دوپرتاب کننده 4 تایی ازاین موشکها دربخش میانی ناووبین دودکل نصب شده است.برداین موشک درحدود70کیلومتراست وباسرعتی مادون صوت درحدود 0.95 ماخ وبا الگوی پروازسینه مال به سمت هدف حرکت میکند.سرجنگی 165 کیلوگرمی این موشک از یک خرج گود وماسوره انفجاری تاخیری بهره میبرد.(این نوع سرجنگی باعث میشود که موشک ابتدا به درون شناورهدف نفوذ کند وسپس منفجرشود.).نیروی دریایی فرانسه قراردادی رابه کمپانی ام بی دی ای اعطاءکرد که درطی آن برد موشکهای اگزوست ام ام 40 بلوک 3را ازطریق افزودن یک سیستم پیشران توربوجت جدید به180 کیلومترمیرسد.سیستم موشکی سطح به هوای ناوسیستم موشکی دریایی سی ان 2 ساخت کمپانیهای تالاس وکروتال است.این سیستم دارای موشکهای وی تی _1 است که دارای برد13 کیلومتروسرعت 3.6ماخ هستند. این موشکها به وسیله هدایت راداری وتعقیب کنندهای مادون قرمز هدایت میشود.24 موشک ازاین نوع درناو حمل میشود.این ناوها ممکن است درآینده با سیستمهای پرتاب عمودی وموشکهای آستر15 ساخت شرکت یوروسام وبه همراه رادارکنترل آتش آربل ساخت کمپانی تالاس مجهز شوند.دراین صورت 16 فروند ازموشکها حمل میشود. توپ ها: توپ اصلی کشتی که درعرشه کشتی نصب شده است،توپ 100میلی متری ساخت کمپانی دی سی ان است که گلوله هایی به وزن 13.5 کیلوگرم را به 16 کیلومتری پرتاب میکند.این توپ دارای نرخ شلیک 80 گلوله دردقیقه است.دوتوپ 20 میلی متری ساخت کمپانی ژیات نیز درناو مستقر شده است که دارای نرخ آتش باری 720 گلوله دردقیقه و برد10 کیلومتراست. هلکوپترها: این ناوها دارای عرشه پرواز درقسمت عقب خود هستند ودارای یک نقطه فرود هستند که برای هلی کوپترهای 10 تنی مثل آ اس565 ام آ پانتر،اس آ321 جی سوپرفرلون ویا ان اچ 90 قابل استفاده است.این عرشه پروازی دراکثر شرایط آب وهوایی قابل استفاده است. اقدامات مقابل: سیستم دریافت کننده هشدارراداری آ آربی21 ساخت کمپانی تالاس که دربانددی وکی کارمیکندودربالای دکل اصلی نصب شده است. سیستم پخش اختلال آ آربی بی 33 ساخت کمپانی تالاس که درباندهای اچ ،آی و جی کارمیکند نیزدرناو نصب شده است. سیستم پرتاب کننده شراره و باریکه ساخت کمپانی ساژم بین توپ اصلی واتاق فرماندهی قرار گرفته است. حسگرها: رادارببر دریا مدل ام کا 2 ساخت شرکت تالاس وظیفه جستجوی هوایی وجستجوی سطحی رابه عهده دارد وبرروی دکل پشتی ناو قرارگرفته است.این راداردرباندهای ائی واف کارمیکند ودارای بردی بیش از 100 کیلومتراست.این ناوها به یک رادارکنترل آتش با بردی بیش از 15 کیلومتر به نام کاستور2جی ساخت کمپانی تالاس مجهزشده است. دورادارمدل1229 ساخت کمپانی تالاس که درباند آی کارمیکنند نیز وظیفه کنترل هلیکوپتر وهدایت ناو رابرعهده دارد. پیشرانه: سیستم پیشرانه این ناوازنوع سیستم پیشرانه دیزلی است.این سیستم برپایه 4موتور دیزل مدل12 پی آ 6 وی280 اس تی سی ساخت کمپانی سمت پلستیک قرار دارد ونیرویی درحدود21000اسب بخارتولید میکند.دومیله انتقال نیروپروانه های ناو رابه حرکت درمی آورند. بیشترین سرعت این ناو درحدود25 گره دریایی است وبا سرعت 12 گره دریایی برای صرفه جویی درمصرف سوخت برد این ناو درحدود 9000 ناتیکال مایل است. [align=center] [/align] منبع:http://www.seana.ir/content/view/2860

دوست من بايد اين نكته رو هم در نظر بگيريم كه چه كسي و با چه هدف و انگيزه اي مي خواد از اين سلاح و تجهيزات اون استفاده كنه.اون وقت برنده اصلي شناخته مي شه. icon_cheesygrin

تمام سلاحهايي رو كه دوستان معرفي مي كنن يه پاشون توي اين كشورهاي عربيه.من نمي دونم با اين همه سلاح چكار مي خوان بكنن. احتمالا مي خوان اسراييل رو نابود كنن. icon_cheesygrin icon_cheesygrin

اين ادامه بازي انگليسيهاست. جنگ جديد در راهه.اما برنده اون كسيه كه هوشيارتر باشه و مانند ذره بين تمام جوانب كار رو زير نظر بگيره كه ركب نخوره. icon_cheesygrin

عكسهاي جالبي بود. icon_cheesygrin

تا کنون روش های بسیاری برای شناسایی این هواپیماها مورد بررسی قرار گرفته است، کشورهای استرالیا و روسیه اعلام کرده اند که موفق به توسعه تکنیک هایی شده اند که تکان های هواپیما را در مسیرهای طولانی شناسایی کرده و تکنولوژی استیلت را خنثی می کند. رادارهای Passive که فرستنده آنها مانند رادارهای معمولی در خود رادار قرار ندارد به عنوان بهترین شناسائی کننده هواپیماهای استیلت ، شناخته شده اند. از آنجائیکه تکنولوژی استیلت انرژی امواج رادار را از افق دید فرستنده به بیرون منعکس می کند و باعث افزایش مسیرهای انعکاسی سیگنال رادار (Radar Cross Section) در چندین جهت می شود لذا رادارهای Passive با داشتن تعداد بیشتری گیرنده در مکانهای مختلف قادر به تشخیص آنها هستند. (در واقع خاصیت اصلی این رادارها آن است که انعکاس های غیر هم مسیر رفت را هم می توانند تشخصی دهند.) به علاوه بنظر می رسد چنانچ از سیگنالهای تلویزیونی فرکانس پایین و یا سیگنال های FM رادیویی و یا حتی منابع تولید نوری بعنوان سیگنال رادار استفاده شود جسم استیلت RCS بیشتری نسبت به آن نشان می دهد و لذا شناسایی آن بسیار ساده تر خواهد شد. به همين راحتي icon_cheesygrin icon_cheesygrin

(North Atlantic Treaty Organisation (NATO ناتو واژه مخفف نام انگليسي سازمان پيمان آتلانتيك شمالي (North Atlantic Treaty Organization) است كه در حال حاضر ۲۶ كشور از آمريكاي شمالي و اروپا عضو آن هستند. اعضاي ناتو (NATO) عبارتند از :اسپانیا، استونی، اسلوواکی، اسلوونی، انگليس، ایتالیا، ايسلند، آلمان، آمريكا، بلژیک، بلغارستان، پرتغال، تركيه، جمهوری چک، دانمارک، رومانی، فرانسه، كانادا، لتوني، لوگزامبورگ، لهستان، لیتوانی، مجارستان، نروژ، هلند و یونان عضو آن هستند. سازمان پيمان اتلانتيك شمالي ناتو در سال هزار و نهصد و چهل و نه با هدف مقابله با تهديد اتحاد جماهير شوروي سابق تشكيل شد. بعد از پايان يافتن جنگ سرد و به تبع آن ،، برطرف شدن تهديد اتحاد جماهير شوروي سابق ، ناتو تغييرات وسيعي را چه در ساختار خود و چه در ماموريت هايش به وجود آورد. اين تغييرات تا به حدي وسيعي بود كه اين سازمان كه ماهيتي صرفا نظامي دارد در سالهاي اخير مجاب شده است در چندين عمليات و ماموريت بشر دوستانه laughing نيز شركت كند. امري كه باعث بروز اصطكاك هايي بين اعضاي آن شده است . برخي كشورها مانند فرانسه در خصوص ،،فرار به جلو،، در سطح اهداف عالي سازمان هشدار داده اند و در همين خصوص توصيه كرده اند كه ناتو فقط به ماموريت هاي نظامي و نقش نظامي خود بپردازد. ناتو هم اكنون سي هزار نيرو در قالت چندين ماموريت نظامي در اروپا ،آسيا دارد علاوه بر اين ناتو اكنون در چارچوب جنگ عليه تروريسم در صدد ايفاي نقش در ساير مناطق جهان از جمله افغانستان و عراق برآمده است. تأكيد بيانيه هفدهمين اجلاس سران ناتو در استانبول بر اعزام تعداد بيشتري نيروي نظامي به افغانستان و آموزش نيروهاي نظامي عراق توسط ناتو بيانگر تمايلات جديد ناتو است. قلب پيمان ناتو ماده پنج آن است كه در آن كشورهاي امضا كننده توافق كرده‌اند حمله نظامي عليه يك يا چند كشور عضو در اروپا يا آمريكاي شمالي را به عنوان حمله به تمامي كشورهاي عضو تلقي كنند و به مقابله آن برخيزند. آمريكا در چارچوب پيمان ناتو حدود ۳۰۰ هزار نيروي نظامي و تعدادي از كلاهك‌هاي هسته‌اي خود را براي مقابله با تهديدات شوروي در آلمان غربي و ساير كشورهاي اروپاي غربي مستقر كرد كه پس از فروپاشي شوروي و پايان جنگ سرد كه موجوديت پيمان ناتو به عنوان يك سازمان نظامي را زير سؤال مي برد به تدريج در صدد انتقال آنها به ساير مناطق برآمده است. حال با اين اوصاف اين سوال مطرح است كه اين سازمان در چارچوب وظايف خود عملكرد مثبتي داشته است؟آيا حضور اين سازمان نظامي (كه در حال حاضر توجيهي براي حيات آن وجود ندارد)در مناقشات خاورميانه كه باعث درگيري تمام اعضاي آن با جنگ و ويراني شده توجيه پذير است؟ hamed_713

خبرگزاری آسوشيتدپرس به نقل از برخی ديپلمات ها در وين می گويد: محمد البرادعی، مدير کل آژانس بين‌المللی انرژی اتمی ازآمريکا خواسته است تا در پرونده هسته ای ايران انعطاف بيشتری نشان دهد. ظاهرا آقای البرادعی درديدار با جان رود ازمعاونان وزارت خارجه آمريکا از او خواسته است تا به نگرانی های اقتصادی و امنيتی جمهوری اسلامی توجه بيشتری کند. براساس اين گزارش، معاون زارت خارجه آمريکا هم بدون آنکه ابراز نظری در اينمورد کند، گفته است که نگرانی های محمد البرادعی را با مسئولان ارشد خود در ميان خواهد گذاشت.

البته نه هر اسلامي. :x

هواپیماهای مفقود شده در مثلث برمودا: 1- 5 دسامبر 1945 : 5 هواپیمای جنگنده TBM متعلق به نیروی دریایی که در یک پرواز آموزشی از پایگاه دریایی هوایی فورت لادردیل در فلوریدا به هوا برخاستند و همگی ناپدید شدند. مجموع خلبان و سرنشینان آن 14 نفر بودند. 2- 5 دسامبر 1945 : هواپیمای بمب افکن PBM مارتین مارینر با 13 خدمه که جهت نجات هواپیماهای TBM اعزام شده بود، چند دقیقه بعد از پرواز ارتباط رادیویی‌اش قطع شده و ناپدید گشت. 3- 1947 : هواپیمای سوپر فورت C-54 متعلق به ارتش آمریکا در 100 مایلی برمودا ناپدید شد. 4- 29 ژانویه 1948 : هواپیمای چهار موتوره استارتایگر از نوع تئودور ۴ در حالیکه ارتباط رادیویی‌اش با مرکز قطع گردیده بود، در 380 مایلی شمال شرقی برمودا با 13 سرنشین و خدمه گم شد. 5- 28 دسامبر 1948 : هواپیمای Dc-3 در مسیر سن خوان به میامی با 32 سرنشین به اضافه خدمه ناپدید شد. 6- 17 ژانویه 1949 : استارآریل همتای هواپیمای استارتایگر ، در مسیر لندن به سانیتاگوی شیلی از طریق برمودا و جامائیکا ، در 380 مایلی جنوب و جنوب غربی برمودا سمت کینگستون پس از قطع ارتباط رادیویی‌اش ، ناپدید شد. 7- مارس 1950 : هواپیمای آمریکای گلوب ماستر در شمالی‌ترین قسمت مثلث در حالیکه رهسپار ایرلند بود، گم شد. 8- 2 فوریه 1952 : هواپیمای باربری انگلیسی یورک در شمال مثلث که رهسپار جامائیکا بود، با 33 سرنشین ، ناپدید شد. 9- 30 اکتبر 1954 : هواپیمای نیروی دریایی سوپر کانستلیشن با 40 سرنشین در شمال مثلث ناپدید گشت. 10- 9 نوامبر 1956 : هواپیمای گشتی P5M متعلق به نیروی دریایی با 10 خدمه نزدیک برمودا ناپدید شد. 11- 8 ژانویه 1962 : هواپیمای نیروی هوایی در مسیر لنگلی فیلد ، در ویرجینیا به آزورز ، گم شد. 12- 28 آگوست 1963 : دو هواپیمای جدید متعلق به نیروی هوایی ، چهار موتوره در فلوریدا به قصد پیوستن به گروه اختصاص یافته جهت سوخت گیری ، در 300 مایلی جنوب غربی برمودا ناپدید شد. 13- 5 ژوئن 1965 : هواپیمای C- 119 باکسکار با 10 خدمه در جنوب شرقی باهاما ناپدید گردید. 14- 11 ژانویه 1967 : هواپیمای YC- 122 شکاری که به هواپیمای باری تبدیل شده بود، با 4 سرنشین در ناحیه گلف استریم بین پالم‌بیج و گراند باهاما گم شد. 15- 22 سپتامبر 1963 : هواپیمای بازی C-132 که رهسپار آزوزر بود، ناپدید گشت. راستي چرا جديدا كشتي يا هواپيمايي توي اين منطقه دچار حادثه نشده؟يه جاي اين قضيه بوداره؟ thinking

هر دم از اين باغ بري مي رسد. party بعد دوستان توصيه مي كنن كه اينقدر به برادران عربمون توهين نكنيد. clown .اينقدر نگيد سوسمارخور و فلان و cow cow بابا اينها دارن مثل روز روشن حماقت خودشون رو نشون مي دن.تقصير ما چيه.؟

آسيب رساندن به يك ناو از نوع هواپيمابر با توجه به نوع و ضخامت زره كار ساده اي نيست.بخش زیری ناواز دو قسمت تشکیل یافته است که در واقع دو لایه مجزا بوده که در صورت اصابت اژدر به پوسته بیرونی ، پوسته داخلی بعنوان محافظ از درهم شکستن و غرق شدن کشتی جلوگیری می کند.بعلاوه اينكه اين نوع ناوها داراي تجهيزات پيشرفته دفاعي در برابر حملات هوايي و موشكي هستند.البته نقاط ضعفي هم وجود دارد.مثل هدف قرار دادن جزيره ناو كه همان ساخنمان فرماندهی روی عرشه ناو است و در كلاس نيميتز 575تن وزن دارد و آسيب ديدن آن عملكرد ناو را مختل مي كند. يا آسيب رساندن به راكتورها و عرشه تيك اف آن. همچني گروه رزمی ناو هواپیما بر شامل یک ناو هواپیما بر و شش تا هشت کشتی اسکورت دیگر از انواع ناوهاي محافظ و كشتي هاي پشتيباني است كه در صورت لزوم پشتيباني لازم از ناو را بعمل مي آورند. ضمنا بر روي ناوهاي هواپيمابر براي پشتيباني از ناو در شرايط خاص استفاده از یک هواپیمای COD ضروري است.در اكثر ناوهاي هواپيمابر دو يا سه هواپيماي گرومن C_1 معروف به TRADER با برد عملياتي 500 تا 700 كيلومتر وجود دارد كه در صورت نياز تامين قطعات از نزديكترين منبع را فراهم مي نمايد.(البته مطالعاتي براي جايگزيني سي 130 انجام گرفت و با توجه به موفقيتهاي كسب شده به دلايلي طرح آن لغو شد-هواپيماي سي 130 برد بيشتر و قابليت حمل بار بالاتري داشت). البته سواد من در زمينه تجهيزات دريايي در همين حده. icon_cheesygrin .اما مديران خوب انجمن دريايي از جمله فلانكر عزيز و ديگران مطمنا اطلاعات كاملتري از پشتيباني اين نوع ناوها دارند.كه حضور ايشان پاسخگوي سوالات احتمالي ما خواهد بود. icon_cheesygrin

همين اعراب باعث شكل گيري اسراييل شدند.كلاه گشادي كه سر فيصل(سعودي) رفت.احمق براي اينكه يه پادشاهي عربي براي خودش راه بندازه همه مسلمانها رو فروخت. icon_cheesygrin

اين واقعا خنده داره كه اين كشورها منافع خودشون را براي آمريكاييها صرف مي كنن و سالانه ميلياردها دلار هزينه از جيب مردمشون فداي خواسته هاي سلطه طلبانه آمريكا مي كنن. icon_cheesygrin