انجمن بزرگ میلیتاری

داده نما / نمای بُرش خورده توپ خودکششی ام-109. آ-2 برای اندازه بزرگتر ، روی تصویر ، کلیک کنید

بسم ا... همه اینها قبول ولی یک نکته بسیار ریز را باید مورد توجه قرار داد . حالا که زمینه مناسب برای خرید محصولات غربی را نداریم ( با توجه به این مزیت که شرکتهای غربی براستفاده از تجارب جنگهای گذشته و رفع نواقص طرح های قبلی در محصولات جدید تمرکز دارند ) باید این مساله درصدر توجهات قرار بگیرد که محصولات روسی بدلیل تجربه رزمی بیشتر روسها ، اجمالاً بیشتر می تواند نیازهای آنی و فوری ما را برآورده کند ، تا چین که محصولاتش به نسبت چندان در یک جنگ واقعی و پرشدت ، بخصوص در حوزه هوایی هنوز محک نخوردند . این را باید در نظرداشت برای رفتن بسمت محصولات چینی ...

بسم ا.. محدود بودن خرید ها ، بخصوص برای نیروی هوایی ، علتهای مختلفی داشت ، از جمله رویکرد حاکمیت روسیه در دوران یلتسین ( که هنوز هم رگه هایی از این رفتار را می شود دید که البته عجیب نیست ، چون دارند منافع خودشون را حداکثر سازی می کنند ) ، محدودیت مالی ما ( که هنوز بعد از 30 سال پابرجاست !!! ) ، یکسری نگاه های تک بُعدی نسبت به قدرت نظامی درون نیروهای مسلح در همون سالها و بطور طبیعی سالهای بعد ، تحریم های نظامی سازمان ملل ، لابی گسترده مجموعه هایی که تقویت نظامی ایران را بعد از جنگ به سود خودشون نمی دیدند و نظایر این که بحث مفصلی دارد در مورد چین ، به نظرم پکن هنوز در سنجش میزان اراده ایران برای همکاری گسترده با این کشور ، مردد هست با توجه به سوابق رفتاری ما در سنوات گذشته . البته باید به اینها حق داد ، چون مشکل از خودمون بود و تا این رفع نشود ، تردید آنها همچنان به قوت خودش باقی است === در مورد فالکروم ، توی دهه نود ، شعبه فورت ورث شرکت لاکهید مارتین ، یک سری تستهای رزمی را بین میگ-29 و اف-16 ای صورت داد و نتایج عجیبی هم گرفت .توی سرعتهای بین 800 کیلومتر تا 2.2 ماخ بین میگ-29 و اف-16 ای ، در حوزه اجرای مانورهای آنی و اجرای مانورهای پایدار ( 50درصد سوخت داخلی + دو تیر موشک آآ-8 یا ایم-9 ) هر دوتا هواپیما ، قابلیتهای برابری را به نمایش گذاشته بودند. معامله سرخ آیا قرارداد 400 میلیارد دلاری ایران و چین می تواند زمینه ساز فروش جتهای جی-10سی شود ؟!!! توافق نظامی ایران و چین در زیرمجموعه قرارداد 25 ساله ارتباط نزدیک شیر واژدها از نوع سوم ... آیا پیمان 25 ساله راهبردی ایران و جمهوری خلق چین موجبات تقویت اقتصاد و نیروی های مسلح ایران را فراهم می آورد ؟؟؟

بسم ا... حالا اینقدر آش را نباید شور کرد ، فالکروم در زمان خودش ، جنگنده خوبی بود برای اجرای ماموریتهای دفاع نقطه ای ( نه اینکه انتظار اف-14 را داشته باشیم ) ...( هنوز هم برای دفاع نقطه ای خوب هست به شرطی که بروزرسانی منطقی روی آن صورت بگیرد ) برای جبران بخشی از تلفات زمان جنگ ... حالا شرایط بسمتی رفت که تعدادشون محدود ماند تا امروز ...

بسم ا... این شخص ( تام کوپر) براساس حرفهایی که از گذشته تا الان زده ، یکی از مخالفین سپاه هست و اگر مطالبش را دنبال کرده باشید ، بعد از شروع قضایا درسوریه ( بخصوص قضیه احمد صدیق ) کلاً و در مجموع نظر خوبی نسبت به سپاه ندارد ، برای همین چنین حرفهایی از این شخص بعید نیست . حالا علاوه براین ، هیچ اشاره ای به توافق گور- چرنومردین هم نشده که آشکار ، فروش سلاح به ایران را با دادن یکسری امتیازات تا حدودی ممنوع کرده بود و ماجرای اس-300 هم دنباله همون قضیه هست به نسبت این چیزها را باید مخاطب فارسی زبان با تحلیلهای منضم به آن ، اطلاع داشته باشد که پس فردا ، چهار تا بچه نتونند احیاناً از بی اطلاعی احتمالی ، سوء استفاده کنند . ابتدای متن هم هشدار داده شد

آیا ایران واقعاً بدنبال خرید سوپرفلانکر است ؟!!!! هشدار : متن پیش رو ، تنها برگردانی از یک تحلیلگر نشریه فوربس ، بشمارمی رود ، در نتیجه مطالب آن نه قابل تایید بوده و نه قابل رد ، و بطور طبیعی ، این مندرجات تنها برای آگاهی از نظرات دیگران بطور اختصاصی برای انجمن میلیتاری ترجمه شده است در چند هفته اخیر ، گمانه زنی های متعددی مبنی بر اینکه ایران ممکن است در آینده ای نزدیک ، جتهای جنگنده سوخو-35 اس ئی سوپرفلانکر را بعنوان یک هواگرد رزمی نسل 4.5 برای بازسازی ناوگان کهنسال نیروی هوایی خود بخدمت گیرد ، صورت گرفته است .براساس این گزارش ها ، ایران و روسیه ، در ماه ژانویه 2022 یک قرارداد دفاعی 20ساله را به ارزش 10 میلیارد دلار امضاء خواهند نمود که براساس آن ، مسکو چیزی نزدیک به 24 فروند جنگنده SU-35SE ، دو آتشبار دفاع هوایی پیشرفته اس-400 و یک ماهواره نظامی را در اختیار تهران قرار خواهد داد . براساس داده های موجود در وب ،سوپرفلانکرهای (احتمالی ) قابل تحویل به تهران ، همان هواگردهایی هستند که روسیه برای نیروی هوایی مصر تولید نموده بود ،اما تهدید های آشکار و پنهان ایالات متحده علیه قاهره که براساس قانون" مقابله با دشمنان ایالات متحده" بواسطه اعمال تحریم (CAASTA) صورت گرفته بود ، ممکن است این معامله 2 میلیارد دلاری را به خطر بیاندازد . در همین راستا ، بنا بر تحلیل تصاویر ماهواره ای ، در حال حاضر تعداد مشخصی از این سوخو-35 ها در رمپ شرکت سازنده روسی در خاوردور روسیه مستقر هستند ، به همین دلیل گمانه زنی هایی در خصوص فروش این جنگنده ها به ایران یا الجزایر (بعنوان مشتریان اصلی نظامی روسیه ) بوجود آمده است . بدین ترتیب ، اگر احتمال این فروش نظامی به ایران صحت داشته باشد ، در نهایت 15 فروند اول سوخو-35 ها در اوایل سال 2022 به ایران منتقل خواهد شد . نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (IRIAF) بعنوان میراث دار نیروی هوایی شاهنشاهی ایران (IIAF) ، ناوگان به نسبت محدودی از جتهای آمریکایی اف-5 ، اف-4 و اف-14 که دردهه شصت و هفتاد میلادی به این نیرو تحویل شده را در اختیار دارد و درسالهای پس از جنگ ایران و عراق نیز ، تعداد بسیار محدودی از جتهای میگ-29 و سوخو-24 در کنار جنگنده های فراری عراقی ( میراژ اف- یک ) و سوخو-22 ( اکنون در اختیار نیروی هوایی سپاه ) را بصورت عملیاتی به پرواز در می آورد . بدین سان ، این نیرو از اوایل دهه نود میلادی ، به مدت 30سال ، هیچ جت جنگنده ای را به ناوگان خود اضافه ننموده ، در حالی که سوانح متعددی از تعداد جنگنده های عملیاتی آن کاسته است . در نتیجه ، ورود جتهای سوخو-35 نسل 4.5 که به خروجی های بُردار رانش و رادار آرایه فازی NIIP.N135 مجهز هسند ، به تقریب یک تحول قابل توجه را در قدرت هوایی ایران ایجاد خواهند کرد و شاید راه حلی برای ارتقای تدریجی این نیرو بشمار آید . درواقع امر ، برای چندین سال است که جنگنده های ساخت روسیه یا چین ( و یا ترکیبی از این دو ) بعنوان محتمل ترین گزینه های تهران برای افزایش توان هوایی خود در بازه زمانی 2022 تا 2030 در نظر گرفته شده اند ، اما به اعتقاد برخی ناظران ، تهران ، به دلایلی که به ساختار قدرت داخلی این کشور مرتبط است ، از فرصتهای گذشته برای خرید سخت افزار نظامی استفاده ننموده است . در همین راستا ، مدت کوتاهی پس از توافق هسته ای 2015 ، گمانه زنی های متعددی در خصوص خرید 30 فروند جنگنده سوخو-30 و 300 دستگاه تانک اصلی میدان نبرد تی-90 صورت گرفت ، اما این اتفاق رخ نداد و براساس شنیده ها ، تنها 24 دستگاه تانک تی-90 خریداری و همه به سوریه منتقل شدند تا در سازمان رزمی ارتش سوریه علیه شورشیان مسلح وارد نبرد شوند . با این حال ، براساس توافق هسته ای 2015 ، تحریم تسلیحاتی علیه تهران در اکتبر 2020 منقضی شد و به همین دلیل در ماه های منتهی به این تاریخ ، آژانس اطلاعات دفاعی ایالات متحده ( DIA) اطلاعاتی را منتشر نمود که ایران ممکن است برای خرید جتهای سوخو-30 و اس-400 ، هواگردهای یاک-130 و تانک تی-90 بسیار جدی باشد . اما تا حال حاضر ، که بیش از یکسال از انقضای تحریم تسلیحاتی می گذرد ، شواهد بسیار کمی از حضور فعالانه تهران برای خرید تسلیحات در مقیاس بزرگ مشاهده می شود .با توجه به این موارد ، به اعتقاد تام کوپر ( نویسنده اتریشی- صرب ) که سابقه مشخص در تالیف تاریخچه نیروی هوایی ارتش ایران را در کارنامه خود دارد ، درسال 2016 مدعی است ، ساختار حاکمیت درایران و ارتباطات خاص میان بخش های مختلف نیروهای مسلح این کشور ، ماهیتی خاص را بخود می بیند که حرکت بسوی چنین خرید هایی را غیرممکن می نماید . علاوه براین ، وی تا به امروز متقاعد نشده که ایران سوخو-35 های مصری را دریافت خواهد نمود . به گفته وی " ابتدا باید شنید که سپاه پاسداران به ارتش جمهوری اسلامی اجازه داده !!!!!!!!!!!! که چنین چیزهایی را دریافت کند ، پس از آن تهران ، پول لازم را در اختیار داشته باشد ، تا امکان چنین خریدی ایجاد شود ، قبل از این دو مرحله ،هرگونه نتیجه گیری مفید به فایده نخواهد بود " !!!!!!! پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

چتری برای ژنرال !!!! معمای سازه فلزی نصب شده بر روی تانک اصلی میدان نبرد تی-72 بی-3 بخش دوم بدون سرنشین های تهاجمی ، سلاح جدیدی که با پرواز در ارتفاع کم ، در دوران جدید نبردهای کلاسیک ماموریت دارند تا با حمله به بخش فوقانی خودروهای زرهی ، آنها را متوقف کرده و یا منهدم نمایند. این عبارت ، بلافاصله پس از خاتمه جنگ قره باغ ، سرتیتر مقالات همه تحلیلگران نظامی قرار گرفت که دوران تانک تمام شده و بیرقدار ، کالای بهشتی !!!! است که امکان دفاع در برابر آن وجود ندارد ! اما در واقعیت ماجرا چه اتفاقی در قره باغ افتاد ؟! در واقع امر ، آنچه که در جنگ اخیر قره باغ در افق دید تحلیلگران قرار گرفت ، این بود که یک نسل کامل از جامعه ارمنستان ، بر افتخارات سالهای دور خود تکیه کرده بودند ، در حالی که متقابلاً یک نسل کامل از مردم جمهوری آذربایجان ، مُجّدانه ، مطالعه ، بررسی کرده و با آمادگی قبلی ، خود را آماده کردند و نتیجه را نه در رسانه ها ، بلکه در میدان رزم واقعی رقم زدند . بدین ترتیب بود که نقاط ضعف ارتش ارمنستان مطالعه شد ، بر مبنای این نقاط ضعف ، طراحی رزمی صورت گرفت ، نوع تسلیحات مورد نیاز ، انتخاب و خریداری شد ، محورهای مناسب روی زمین مشخص گردید و درنهایت براساس طرح های از پیش تعیین شده ، اجرا شد . درصورتی که منصفانه به جنگ اخیر آذربایجان و ارمنستان نگریسته شود ، تحلیلگر واقعی متوجه خواهد شد که درآغوش کشیدن موفقیت توسط ارتش آذربایجان ، تنها در اثر کار سخت پدید آمد ، بدین معنی که طراحی های بلند مدت بود که موفق شد جنگ را بسود ارتش آذربایجان خاتمه دهد و این برای تمامی تحلیلگران نظامی ، درسی عبرت آموز بشمارمی رود . اما اینکه گفته شود با ورود سامانه های جدیدی نظیر بیرقدار ، دوران تانک تمام شده ، به تقریب ، این تحلیل ، یک گزافه گویی بیشرمانه بیشتر بشمار نمی رود . در حقیقت امر ، قبل از جنگ قره باغ نیز ، مجموعه متنوعی از بدون سرنشین ها وجود داشتند ، اما هیچ کس به تقریب به چنین نقشی برای این ابزار ، فکر نکرده بود و همین امر ، موفقیت را برای سازمان مسلح بکارگیرنده این ایده ، رقم زد . با تمامی این اوصاف ، تانک ، همچنان استخوان بندی اصلی ضربتی یگان های نیروی زمینی است و تمام ارتش های مدرن و حتی عقب افتاده ، به این باور رسیده اند که تانک عنصر اصلی تهاجمی یک ارتش روی زمین بشمار می رود ، عنصری که در خطوط خودی ، دشمن ، دردشت ها ، صحراها ، بافت های شهری و .... همواره نقش ترکیبی آفندی – پدافندی را بر عهده دارد و به همین دلیل می بایست با تمامی ابزارهای ممکن ، آن را نابود کرد یا از کار انداخت و درصورتی که از این کار غفلت شود ، ارتش مدافع را زیر شنی های خود ، خُرد خواهد نمود ! در همین راستا ، به تقریب پس از هر جنگی ، ژنرال ها و افسران ارشد این سئوال را از خود می پرسند که آیا استراتژی مورد استفاده در نبرد یا نبردهای گذشته ، موفق به تامین خواسته های طراحی شده ، گردید یا خیر ، بدین معنی که بررسی های گسترده ای در حوزه اقدامات تاکتیکی و عملیاتی صورت می گیرد تا این نتیجه حاصل آید که آیا یگان های رزمی توانستند ماموریتهای محوله را انجام دهند ؟؟ آیا واحدهای زرهی موفق شدند خطوط دفاعی دشمن را در هم بشکنند ؟ و اگر موفق نشدند ، تحت چه شرایطی این عدم موفقیت رقم خورد ؟ آیا علت این ناکامی ضعف تاکتیک خودی بود یا کاربرد سلاح خاصی از سوی دشمن ؟ در این زمینه ، تحلیلگران نظامی با دقت خودروهای از کار افتاده یا منهدم شده را بررسی می کنند تا نواقص را پیدا و برای رفع آن چاره جویی کنند . علاوه براین ، ریاضی دانان با استفاده از فرمول های پیچیده ریاضی و تئوری احتمالات براین سعی خواهند بود که تلفات ناشی از کاربرد سلاح های خاص یا عدم موفقیت در اجرای یک تاکتیک جدید را در جنگ آینده مورد بررسی قرار دهند . با توجه به جمیع این مطالب ، اکنون همه مطلع هستند که به تقریب تمامی تانک های اصلی میدان نبرد ، در بخش های پیشانی و جانبی بدنه خود ، بیشترین میزان حفاظت زرهی را در اختیار دارند ، با این حال ، به این دلیل که برجک تانک در جریان عملیات رزمی ، اولین بخشی از تانک بشمار می آید که مورد هدف قرار می گیرد ، بطور طبیعی با درصد مقاومت بیشتری نسبت به بقیه نقاط یک تانک می بایست حفاظت شود . در واقع ، براساس یکسری پژوهش هایی که توسط محققان علم ریاضی صورت گرفته ، بیشترین نقاطی از یک تانک در جریان نبرد مورد اصابت پرتابه های حریف قرار می گیرد ، به ترتیب ، پیشانی و بخشی از دو طرف بدنه تانک است که احتمال از کارافتادن یا انهدام خودروی زرهی مورد نظر را بشدت افزایش می دهد . در واقع ، تانکها از بخش تحتانی خود ، در برابر مین های ضد زره ، از بخش انتهایی خود ( موتور ) با مهمات افزایشی و نارنجکهای ضد زره دچار تلفات شده اند ، اما برحسب درصد ، تانکها ، همچنان از بخش برجک ، بیشترین آسیب پذیری را نشان میدهد و این بطور طبیعی ، کانون توجه طراحان را برای افزایش مقاومت این بخش ، دربر می گیرد . بدین ترتیب ، اکنون بدین نتیجه رسیده ایم که بخش فوقانی و تحتانی تانک ، در برابر اصابت پرتابه های ضد زره ، در مقایسه با سایر بخش ها ، ضعف بیشتری دارند و این به تقریب برای تمامی طرح های زرهی غربی و شرقی مصداق پیدا می کند . نقاط ضعف یک تانک.. که ممکن است در اثر اصابت یک پرتابه ضد زره ، از کار افتاده یا موجبات انهدام تانک را فراهم آورد . این مساله ، یک امر طبیعی است ، اما نکته در اینجاست که با گذشت زمان ، همانطور که شمشیرها و سپرها ، اصلاح شده و قدرت مرگ آوری یا دفاعی آنها افزایش پیدا می نمود ، در دوران مدرن نیز با گذشت زمان ، تسلیحات ارتقاء پیدا می کنند یا نسخه های جدیدی از آنها وارد خدمت می گردند . تمام سعی طراحان در دوران حاضر براین تلاش متمرکز است که تا حد ممکن ، برجک و بخش فوقانی تانک را در برابر پرتابه های ضد زره محافظت نمایند . در این زمینه ، نخستین زنگ خطر ، با ظهور بالگردهای ضد تانک به صدا در آمد و محاسبات نشان می داد که احتمال برخورد پرتابه های ضد زره به بخش فوقانی تانکها ، از همه بیشتر خواهد شد ، در نتیجه طراحان ضمن توجه به افزایش مقاومت زره برجک ، تصمیم گرفتند ، لایه حفاظتی جدیدی را به این بخش اضاف کنند که این مساله منجر به تولد "زره های واکنشی " گردید . لانچر موشک ضد زره اسپایک. ئی آر - ارتش آذربایجان پس از این مرحله ، ظهور کلاهکهای چندگانه اتوماتیک ، زنگ خطر بعدی بود و ظهور طیف پیشرفته تری از مهمات نظیر اکسکالیبور ، فایربال ، مرلین و لوکاس (LOCAAS) بود که برای انهدام تانکها از بخش فوقانی طراحی شده بودند . با توجه به این خطر جدید ، سامانه های شلیک در حال حرکت به تانکها اضافه شد ، خودروهای زرهی سنگین به بازتاب دهنده ها ، تله های حرارتی مسلح شدند تا قابلیت منحرف کردن مهمات جدید را بدست آورند ، در حالی که بطور همزمان ، فناوری توسعه می یافت تا سطح حفاظت از برجک را بیش از گذشته ، افزایش دهد . پی نوشت : 1- ادامه دارد 2- نویسنده این متن ، یک مقداری عصبانی هست !!! چون بحث بیرقدار ، یک بحث حاشیه ای محسوب میشود ، اینجا بحث تسلط روی فضای هوایی میدان نبرد بود که باعث موفقیت ارتش آذربایجان شد ... 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بسم ا... توجه : این خبر برای اکتبر 2021 هست .. برای داشتن پیش زمینه نسبت به تحویل احتمالی سوخوهای مصری به نیروی هوایی ایران تصاویرماهواره ای از سوخو-35 های مصری تصاویر ماهواره ای جدید از محوطه کارخانه هواپیماسازی کومسومولسک-آن-آمور نشان میدهد که بخش قابل توجهی از جتهای سفارشی سوخو-35 نیروی هوایی مصر که به تازگی مراحل تکمیل خود را پشت سرگذاشته و به استتار نیروی هوایی مصر درآمده و آماده تحویل شده است . نیروی هوایی مصر در اواخر سال 2018 چیزی در حدود 26 فروند از این جنگنده روسی را سفارش داده بود . روسیه در حال حاضر ، تنها یک خط تولید را برای سوخو-35 فعال نگاه داشته و از زمان پایان جنگ سرد تا کنون سیاست تحویل هواپیما به مشتریان را به تحویل سریعتر به نیروی هوایی روسیه ترجیح داده است . این بدان معناست که روسیه برای تحویل هرچه سریعتر این جتها به مصر ، روند توسعه سوخو-35 های خود را به تاخیر انداخته است . در کنار سفارش مصر ، فروش جتهای سوخو-30اس ام به نیروی هوایی قزاقستان است که این نشان میدهد روسها ظاهرا بر تامین نیازمندی های مشتری به جای نیروی هوایی روسیه ، اولویت بیشتری قائل هستند . صنعت دفاعی روسیه ، از زمان فروپای شوروی تا کنون برای تامین مالی برنامه های خود بشدت به فروش خارجی متکی است . درصورتی که این جتها به نیروی هوایی مصر تحویل گردد ، این جنگنده به روز ترین هواگرد رزمی جهان عرب و شمال آفریقا نام خواهد گرفت و هواگردی تحویل این نیرو خواهد شد که ایالات متحده چیزی در حدود 40 سال است که از تحویل آن به مصر خودداری نموده است . حضور سوخو-35 در نیروی هوایی مصر ، بدلیل ادامه دار بودن تنش ها با اتیوپی دارایی ارزشمندی بشمار می رود و در صورت تحویل تنها جنگنده مصری است که می تواند با تسلیحات کامل و بدون وابستگی به سوخت گیری هوایی ، حریم هوایی اتیوپی را زیر بالهای خود داشته باشد . در کنار برد بالا ، سوخو-35 بدلیل مانورپذیری فوق العاده ، وجود مجموعه ای از حسگرهای قدرتمند و قابلی حمل موشکهای مافوق صوت آر-37 ام یک هواگرد توانا برای ایجاد برتری هوایی است و برهمین اساس انتظار می رود که مصر پس از سفارش اولیه ، خریدهای بعدی را نیز داشته باشد ، چراکه خریدهای این کشور قبل از سال 2013 در حال حاضر بلحاظ رزمی ، منسوخ بحساب آمده ، به همین دلیل علاوه برسوخو-35 سفارش های جدیدی برای میگ-29ام نیز ممکن است ارائه گردد . پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

سامانه درخت جنگی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، در پاسخ به استفاده روسها از سامانه تشخیص دوست از دشمن (IFF) با شناسه SRO-2 که پیش از این در جریان جنگ 1967 توسط نیروی هوایی اسراییل از روی میگهای ساقط شده عربی به غنیمت گرفته شده بود ، یک جستجوگر و یابنده IFF را توسعه دادند که بعدها در جنگ ویتنام و همچنین جنگ ایران و عراق ، با موفقیت درخشانی مورد استفاده قرار گرفت . این سامانه جدید با شناسه AN/APX-80 یا به اصطلاح فنی "سامانه درخت جنگی" می توانست سیگنالهای ترانسپاندرهای IFF روسی را خوانده و سمت و جهت آن را بادقت وصف ناپذیری مشخص نماید . از آنجایی که سامانه های دفاع هوایی روسی فروخته شده به کشورهای خاورمیانه و شرق آسیا از فرستنده های یکسانی استفاده می کردند ، کاربران این فناوری ( ایالات متحده در دهه 70 و در خاورمیانه،نخست IAF و سپس IRIAF ) برتری اطلاعاتی بسیار باورنکردنی را در اختیار داشتند . این مساله بخصوص ، برای نیروی هوایی ایران ، ارزش بسیار زیادی دربرداشت . کار اصلی این سیستم در ترکیب با رادار جنگنده- بمب افکن اف-4 این بودکه به خدمه اثبات کند که هدف راداری روی اسکوپ ، قطعا" جت حریف ( میگ یا سوخو) است . بدین ترتیب ، خلبان فانتوم می توانست بدون تشخیص چشمی و با اطمینان کامل از اسپاروها استفاده کند . این سیستم در دو حالت فعال و غیرفعال ، قابل استفاده بود ، بدین معنی که با خوانش سیگنالهای فرستنده های فعال IFF دشمن و ارسال یک سیگنال شناسایی ، فرستنده IFF دشمن را بحالت غیر فعال درآورد . فانتوم های مجهز به این سیستم ، نه تنها توانایی تشخیص سیگنالهای IFF دشمن را داشتند ، بلکه قابلیت شناسایی رهگیرهای دشمن را حتی درصورت دیده نشدن در رادار در اختیار می گرفتند . این امر به ویژه در زمان اجرای عملیات در عمق خاک دشمن از اهمیت بسیارزیادی برخوردار بود ، چرا که توانایی دوری از مسیرهای عبور رهگیرهای دشمن برای خدمه فانتوم های مهاجم فراهم می گردید . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

برتری هوایی بر فراز کیف آیا نیروی هوایی روسیه قابلیت سرکوب شبکه دفاع هوایی اوکراین را در یک بازه زمانی 24 ساعته دارد ؟! با فروپاشی اتحاد شوروی در سال 1991 ، روسیه و اوکراین بعنوان دو کشور مستقل که در گذشته بخشی از یک کشور بحساب می آمدند ، به شکل مستمر بر سر طیف قابل ملاحضه ای از مسائل ، از جمله حوزه امنیت و دفاع با هم اختلاف پیدا کردند ، هر چند این مشکلات چندان به نزاع نظامی منجر نشد ، اما کنار رفتن دولت میانه رو اوکراین در سال 2014 و استقرار یک تفکر ضد روسی که آشکارا طرفدار غرب بود ، این روند را وارد مرحله جدیدی نمود . پس از آن ، روسها که امنیت مرزهای خود را در جنوب ، به خظر افتاده تلقی میکردند ، به زور سرنیزه ، شبه جزیره کریمه را به خاک خود منضم نمودند ، هر چند بافت جمعیتی این منطقه بلحاظ نژادی و زبانی از دوران اتحاد شوروی بیشتر از سایر نقاط اوکراین ، به روسیه وابستگی داشت . با بدتر شدن اوضاع ، روسها که ضعف و وابستگی شدید دولت مستقر در کیف به غرب را مشاهده می کردند ، بتدریج با حمایت از شورشیان حاضر در شرق اوکراین ، یک جنگ نیابتی را با این کشور کلید زدند . با توجه به این مساله ، روند موجود ( نوامبر 2021 ) نه تنها بهبود نیافته ، بلکه تشدید نیز شده است و این امر ، احتمال اجرای یک عملیات نظامی گسترده علیه اوکرین را نسبت به گذشته ، بیشتر کرده است ، با این حال تحلیل های موجود حاکی از آن است که اگر چه مسکو از تصرف مناطق راهبردی شرق اوکراین ، سود چندانی را بدست نخواهد آورد ( بدلیل افزایش احساسات ضد روسی در مناطق غربی اوکراین و تضعیف اقتصاد آن ) ،اما کاربرد گزینه نظامی ، به دلایل مختلف ، تا حدودی کفه تعادل قدرت در این منطقه را بسود روسیه برخواهد گرداند. پوتین ( افسر سابق کی جی بی ) زلنسکی (شومن سابق تلویزیون اوکراین ) روسای جمهوری فعلی روسیه و اوکراین بدین ترتیب ، درصورتی که هر گونه درگیری نظامی بوقوع بپیوندد ، ماهیت و سازمان رزمی دو ارتش به گونه ای است که در مراحل آغازین نبرد ، هر دو تلاش خواهند نمود تا به سایتهای دفاع هوایی ، فرودگاهها ، مراکز کنترل و فرماندهی و سایر اهداف با ارزش حمله کنند . اما در طرف روسی ، قابلیتهای نیروی هوایی روسیه برای نیل به ایجاد برتری در آسمان اوکراین به شکل بالقوه تسهیل کننده انتقال یگان های زمینی و بدست آوردن کنترل سرزمینی خواهد بود . این مساله تا آنجا اهمیت دارد که می توان از آن بعنوان یک نیروی سد کننده بر علیه واحدهای هوایی و زمینی ارتش اوکراین در اجرای ضد حمله علیه نیروهای روسی استفاده نمود . از یکسو ، توانمندی های حال حاضر نیروی هوایی اوکراین بسیار محدود بوده و این کشور به یک ناوگان رزمی کوچک ، متشکل از جتهای دهه هشتاد میلادی متکی است که درسالهای اخیر ارتقاهای محدودی را بخود می بیند . ساعات پروازی خلبان های این نیرو ، به 40 ساعت درسال محدود شده و خبرهای نامناسبی از کیفیت تعمیر و نگهداری پرنده های موجود به گوش می رسد . در همین ارتباط ، این کشور در حال حاضر ، 35 فروند جنگنده میگ-29 و 35 فروند سوخو-27 را بصورت عملیاتی در اختیار دارد که در مقایسه با 260 فروند میگ-29 و سوخو-27 که در سال 1991 از نیروی هوایی ارتش شوروی به این جمهوری تازه استقلال یافته ، به ارث رسیده بود ، رقم بسیار فاجعه باری را نشان میدهد . در حالی که پیکربندی رزمی سوخو-27 های اوکراینی ، برای رزم هوایی یک نمونه بسیار خوب محسوب می شود ، اما عدم تسلیح آنها به موشکهای دوربردی نظیر آر-77 توان رزم آنها را محدود نموده و علاوه برآن بدلیل نبود یا کمبود سامانه های جنگ الکترونیک هوابرد ، بدان معنی خواهد بود که این جنگنده ها ، در برابر جتهای پیشرفته تر روسی نظیر سوخو-34 ، سوخو-30 اس ام و سوخو-35 چندان قابلیت ایجاد چالش قابل توجهی را ندارند . در این زمینه برخی تحلیلگران معتقدند که این اختلاف فاحش در حوزه جنگ الکترونیک ، کفه ترازو را به نفع نیروی هوایی روسیه سنگین نموده و این مساله در کنار نرخ بسیار پایین جتهای عملیاتی می تواند به یک فاجعه نظامی منجر گردد . این روند فرصت قابل توجهی را برای ناوگان مهاجم روسی ایجاد می کند تا با وارد کردن طیف متنوعی از سلاح های هدایت شونده هوا به زمین ، نیروی هوایی اوکراین را روی زمین محبوس نماید . درو اقع ، عدم تعادل نظامی در حوزه هوایی بلحاظ کمی و کیفی بدان معنی است که اوکراین بیش از گذشته می بایست به سامانه های دفاع هوایی خود برای به چالش کشیدن نیروی هوایی روسیه اتکاء داشته باشد . در حوزه دفاع هوایی ، ارتش اوکراین تا حال حاضر ، فاقد سامانه های دفاع هوایی برد بلند است و به تقریب همه اس-300 های به ارث رسیده از ارتش شوروی سابق ، بدلیل عدم تحرک مناسب و آسیب پذیری شدید از رده خدمتی کنار گذشته شده اند . با این وصف ، ارتش اوکراین روی کاغد به سامانه های S-300P/PS/PT ساخته شده در دهه هشتاد میلادی متکی است و اگر چه طبق برخی گزارشها ، تعدادی از این سامانه ها برای آزمایش به ایالات متحده فروخته شدند ، اما سامانه های بوک ام-یک روسی هنوز در خدمت قرار دارند ، البته تعدادی از این سیستم ها نیز در سال 2008 به ارتش گرجستان تحویل شده و علیه نیروی هوایی روسیه استفاده گردیدند . با توجه به این موارد ، برخلاف روسیه که گونه های پیشرفته تری از اس-300 ( نسخه های وی-4 و پی ام -2) را در اختیار دارند ، سامانه های موجود درارتش اوکراین ، برای دفاع از یک محدوده سرزمینی گسترده ، توانایی لازم را ندارند ، ضمن اینکه براساس اطلاعات موجود ، این شبکه ، فاقد لایه های مختلف دفاعی است و کم بودن آگاهی موقعیتی خدمه این سامانه ها با توجه قدیمی بودن سیستم های جنگ الکترونیک آن ، از اولویتهای نیروی هوایی روسیه برای اجرای عملیات سرکوب دفاع هوایی قرار خواهد داشت که به احتمال بسیار زیاد با وارد شدن بالگردهای کاموف-52 و میل-28 و جتهای ضربتی سوخو-34 صورت خواهد گرفت . علاوه براین ، آشنایی کامل روسیه به سامانه های تسلیحاتی موجود ارتش اوکراین ، روند اجرای عملیات سرکوب دفاع هوایی را احتمالا با مشکلات کمتری مواجه خواهد ساخت . ارتقاء سامانه های اس-125 ارتش اوکراین به اعتقاد برخی از تحلیلگران نظامی ، بزرگترین ضعف سامانه های اس-300 اوکراینی ، محدودیت درقابلیت درگیری با اهدف چندگانه است که این رقم به 12 هدف می رسد . درمقابل ، سامانه های اس-300 پی ام-2 روسی از اوایل دهه نود میلادی قابلیت درگیری با 36 هدف را در اختیار داشتند و می توانستد تا 72 موشک را همزمان هدایت کند ، در حالی که سامانه های اس -400 و اس-300وی-4 یقیناً توانمندی های بیشتری را به نمایش می گذارند . در نتیجه حتی اگر آتشبارهای اوکراینی بتوانند رهگیرهای روسی را کشف کنند ، در برابرمهمات هدایت شونده ای نظیر کاب-500 یا کاب-1500 یا موشکهای کروز بسیار آسیب پذیر هستند . در کنار این مساله ، فقدا سامانه های دفاع هوایی برد کوتاه که می بایست بعنوان لایه های دوم عمل کنند ، با بازنشستگی سامانه های اس-125 و بوک ام- یک های باقی مانده باعث افزایش آسیب پذیری ارتش اوکراین شده و این فشار را بر سامانه های اس-300 عملا افزایش خواهد داد . اعتماد به غرب .. آغاز فاجعه ؟ در دهه نود میلادی ، ارتش اوکراین تعداد قابل توجهی از بمب افکن های میانبرد و قاره پیمای به جامانده از شوروی سابق را به ارث برده بود ، اما حاکمیت ضعیف و نیاز مالی ، تمام این سرمایه هایی که ممکن بود کمکی به حفظ امنیت این کشور باشد را در ازای کمک های اقتصادی از دست داد در کنار تمامی این مسائل ، توانایی ارتش اوکراین برای اجرای حملات تلافی جویانه نیز بسیار محدود ارزیابی شده است . این قابلیت در اوایل دهه نود میلادی ، با وجود زرادخانه قابل توجهی از بمب افکن های میان وزن توپولف-22 و بمب افکن های هسته ای قاره پیمای توپولف-160 و موشکهای بالستیک ، بسیار قوی بود ، اما همه این توانمندی ها در ازای کمک های اقتصادی غرب ، از میان برده شدند . بدین ترتیب ، در حالی که نیروی هوایی روسیه اکنون موشکهای کروز کلاس کالیبر و خا-101 و خا-65 را می تواند در مقیاس گسترده استفاده کند ، اوکراین تا حدودی از این توانمندی محروم شده است . در این زمینه ، اگر تحلیل های مربوط به روحیه رزمی ارتش اوکراین ومیزان آمادگی نظامی آن در نظر گرفته نشود ، اختلاف فناورانه میان دو کشور آنقدر بالاست ( حدود 25 سال ) که عملا شانسی در یک درگیری گسترده نمیتوان برای واحدهای اوکرینی قائل شد . پی نوشت : 1- بن پایه 2- بازگشت پچورا بخدمت !!!کارآمدی اس-125 در درگیری های قرن بیست و یکم!! 3- خرس اوکراینی برای نبردهای آینده ; آماده سازی نهایی طرح مفهومی UGV بومی برای نیروی زمینی ارتش اوکراین 4- اوکراین ، منفذی در الگوی شرقی فناوری دفاع هوایی خرید رادارهای متحرک دفاع هوایی 3D توسط ایالات متحده از اوکراین 5-ارتش اوکراین 2018 رونمایی از جدیدترین سامانه های توپخانه و موشکی 6- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بسم ا... إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ متاسفانه با خبر شدیم امیر سرتیپ دوم خلبان محمد مسبوق از نام‌آوران دوران دفاع مقدس و کابین عقب سرهنگ اسد‌الله عادلی در عملیات رهگیری و شکار سه فروند هواپیمای عراقی،آسمانی شد و پرواز ابدی خود را آغاز کرد. یادش گرامی و راهش پر رهرو باد گربه سوار

ادعای وبگاه‌های نظامی؛ احتمال فروش ده‌ها «جنگنده سوخو-35» به ایران وبگاه آمریکایی «1945» به نقل از وبگاه «اویاسیون‌لاین» نوشت که روسیه درخواست‌هایی برای فروش جنگنده‌های سوخو-۳۵ SE از سوی ترکیه و الجزایر دریافت کرده اما با توجه به وضعیت هشداردهنده خاورمیانه این کشور خواستار فروش این جنگنده‌های چند منظوره به ایران است.در این گزارش ادعایی آمده است که روسیه دستکم ۲۴ فروند جنگنده سوخو-۳۵ را به ایران می‌فروشد. این جنگنده‌ها در ابتدا قرار بود به مصر فروخته شوند، اما آمریکا، مصر را تهدید به تحریم کرد. بنابراین ۱۵ فروند از این نوع جنگنده‌ها که اینک آماده شده ممکن است تا اوایل سال آینده میلادی و بر اساس قرار داد دو جانبه عازم ایران شوند. ادامه متن در لینک

بسم ا... شبیه ساز هواگرد ترابری ایلیوشین -76 تی دی جهاد خودکفایی نیروی هوایی ارتش

چتری برای ژنرال !!!! معمای سازه فلزی نصب شده بر روی تانک اصلی میدان نبرد تی-72 بی-3 مقدمه : قبل از شروع به مطالعه متن ، مخاطب محترم در نظر داشته باشد که متن ذیل تنها یک برگردان از یک منبع غیر فارسی است که بصورت کاملا غیر متعارف و با ادبیات خاصی نوشته شده بود ( یعنی این طور استنباط شد که نویسنده در زمان نوشتن این متن ، بسیار عصبانی بوده و برای همین متن حالت غیر عادی داشته و برای تبدیل آن به فارسی ، مترجم مجبور شد تا بخشهایی که چندان ارتباطی با متن ندارد را تا حدودی حذف نماید تا به فارسی روان قابل مطالعه شود ) . در خصوص صحت و سقم مطلب ، دوستان کارشناس محبت کنند و نظرات را بعد از پایان مطلب در تاپیک مرقوم بفرمایند که بخش های اشتباه آن ، اصلاح شود آغاز : در ژوئن سال 2021 تصاویری از تجهیز تانک اصلی میدان نبرد تی-72 بی-3 به نوعی سایبان یا به نوعی آسمانه /چتر در صفحات مجازی ، تبدیل به سوژه تحلیلگران نظامی گردید . این تانک ها در 17 ژوئن 2021 در میدان تمرین نظامی کاداموفسکی در منطقه نظامی روستوف دیده شدند ، که درواقع نمایشی بود از سوی وزارت دفاع روسیه به منظور ارزیابی مهارتهای زرهی ارتش این کشور در فرماندهی نظامی جنوب که اینکه تحت فرماندهی ژنرال دورینکوف ، قرار دارد . ژنرال دورینکوف اما چرا به یکباره این تصاویر مورد توجه قرار گرفتند و شیطنتهای رسانه ای حول محور آن بوجود آمد ، چندان اهمیت پیدا نمی کند ، ولی نخستین اظهارنظرهای موجود نشان میدهد که برای اولین بار ، تحلیلگران از این سازه های مسقف با عنوان " چترهای ژنرال" نام بردند تا تابش نور مستقیم خورشید ، باعث اذیت آزار خدمه نشود . درواقع ، استقرار خدمه درون بدنه تانک ، زمانی که دمای هوا در بیرون ، بیشتر از 25 درجه سانتی گراد است و تا 40 درجه نیز گاهی اوقات افزایش پیدا می کند ، یا درزمان بارش برف و باران ، موجب شد تا این نظریه ایجاد شود که این سازه ها برای راحتی خدمه تانک به این نمونه از تی-72 اضافه شده ،اما بتدریج این تحلیل ، رنگ وسمت نظامی بخود گرفت ، بطوری که برخی مدعی بودند که اضافه شدن این سازه به برجک تی-72 بیشتر ناشی از تجریه جنگ قره باغ و تلفات زرهی ارتش ارمنستان در برابر بدون سرنشین های بیرقدار ارتش آذربایجان ، بوده است . با این وجود ، در این نوشتار کوتاه ، قرار است تا موضوع "چتر ژنرال ها " از زاویه دید خدمه مورد بررسی قرار گیرد بخش اول : چتری برای خدمه نخست اینکه باید در ابتدای امر به تصاویر منتشر شده ، با دقت بیشتری نگاه کرد . این سازه فلزی بطور دقیق چه ماهیتی را بخود می بیند ؟ سازه ای در این چند ماه مورد توجه همه قرار گرفته ، یک قاب فلزی است که توسط یکسری ستون های فلزی به بجک تانک متصل شده است . حال سئوال این است که این سازه می تواند از نیمکره فوقانی برجک ، دربرابر تهدیدات موجود ، دفاع کند ؟ این تهدیدات چه ماهیتی دارند ؟ آیا این تهدید شامل حملات به شیوه بدون سرنشین های بیرقدار یا مهمات ضد زره تاپ اتک جاولین نیز میشود ؟ اگر فرض شود که تهدید مهمات جنگی تجمعی / فشرده / متراکم (cumulative) جدی است ، ایا این طرح قابلیت دفاع از تانک را در برابر آن خواهد داشت ؟ درواقع جواب تا حدودی منفی است . تی-72 های نیروی زمینی هند در واقع ، این سازه ، درصورتی که با چنین هدفی به تانک اضافه شده باشد ، در ابتدا می بایست قیف ایجاد شده ناشی از انفجار سرجنگی چنین پرتابه هایی را از بین ببرد یا از برخورد ترکشهای فلزی به برجک جلوگیری کند . علاوه براین ، مهمات ضد زره مجهز به ماسوره های پیزوالکتریک که ماموریت ایجاد شوک به بدنه زرهی تانک را دارند را میشود با این سازه ها متوقف نمود در نهایت ، از ایراد شوک یا ضربه به بخش فوقانی برجک جلوگیری نمود و همین طور یک لیست طولانی از کارکردهای مختلف برای چنین سازه ای قابل تعریف خواهد بود . اما آن چیزی که در این میان بسیار اهمیت پیدا می کند ، ضخامت ورق های فلزی ، عرض آنها ، فاصله بین هر کدام از انها ، اتصال دهنده ها و درنهایت فاصله بین این سازه و بخش فوقانی برجک تانک است . حال با دقت بیشتر به این سازه مجدد نگاه شود ، آیا این سازه ، کار یک گروه حرفه ای است ؟!! پاسخ کامل منفی خواهد بود ، بخصوص اینکه با نگاه بیشتر به صفحات متصل کننده سازه به برجک می توان به حقایق بیشتری دست پیدا کرد .سئوال بعدی که دراین زمینه قابل بررسی است ، این خواهد بود که آیا نصب این سازه می تواند از تاثیر مخرب مهمات HEAT بر بخش فوقانی برجک ، بکاهد ؟ یا دربهترین شرایط ، نفوذ یک پرتابه ضد زره را تا 100 م.م کاهش دهد ؟ باز هم می توان پاسخ داد که این سازه برای چنین کاری ساخته نشده است . درواقع نصب این سازه بر روی برجک تی-72 عمدتا برای زمین های تمرین صورت گرفته ، بصورتی که از نفوذ باران یا گرما ، زمانی که دریچه های خدمه تانک ، در حالت باز قرار دارد ، جلوگیری کند .چنین تصاویری ، مجدد در پاییز سال 2021 در صفحات مجازی مورد توجه قرار گرفت و اگر بادقت مورد بررسی قرار گیرند ، نشان میدهد که یکسری سازه های نازک فلزی در شش نقطه برجک جوش داده شده اند و اگر در تصاویر قبلی ، همه زوایا را پوشش می داد ، اکنون تنها بطور مستقیم نصب شده است. با این حال در میان تمامی خبرهای بد موجود برای زره های قفسی (درصورتی که این سازه جدید روی برجک را فرضاً یک زره تصور کنیم ) یک خبر خوب هم وجود دارد که پرتابه های ضد زره امروزی که به خرج های شکل دار مسلح هستند ، از ماسوره های ( فیوز ) بسیار حساسی بهره می برند که می تواند فرآیند ایجاد اثر جت را قبل از برخورد به این سازه ها ، فعال کند ، با این حال ، به محض ایجاد فرآیند اثر جت ، احتمال نفوذ پرتابه به درون این سازه ها و سپس زره برجک ( که اطلاع داریم نسبت به سایر قسمتهای بدنه تانک از ضخامت کمتری برخوردار است ) بسیار زیاد خواهد بود . نکته ابهام بعدی که در خصوص این سازه گفته شده ، ایجاد یک دفاع در برابر مهمات تجمعی و تهدید بدون سرنشین هایی نظیر بیرقدار است ، اما در اینجا هدف بازگویی تحلیل های مطرح شده در فضای مجازی نیست ، بلکه بررسی این نکته است که آیا این سازه فلزی کذایی ، تا چه اندازه ای میتواند از بخش فوقانی برجک تانک در برابر تاثیر مخرب مهمات تجمعی بیرقدار و موشکهای ضد زرهی نظیر جاولین بکاهد ؟ که شاید بتوان پاسخ آن را در سطور بالا بررسی نمود .اکنون می بایست معایب استفاده از این سازه بعنوان یک عامل دفاعی برای تی-72بی-3 را مورد بررسی قرار داد درواقع ، اولین عیبی که می توان به این سازه جدید بعنوان یک راه کار دفاعی وارد کرد ، افزایش ارتفاع و نیمرخ تانک است که بلحاظ علمی ،آن قدر ساده است که توجه کردن به آن مایه تعجب خواهد شد . این بدان معنی است که با وجود چنین سازه ای بر روی برجک این تانک ، در جریان عملیات رزمی ، خدمه چگونه می توانند برای درامان ماندن از شلیک مستقیم دشمن ، بر روی مواضع دفاعی حفر شده روی زمین حساب کنند ؟ دراین زمینه ، جدی ترین مسائلی که این سازه بعنوان یک ابزار دفاعی برای خدمه تانک ایجاد می کنند را می شود به شکل ذیل بررسی کرد 1-درصورتی که طیف متنوعی از پرتابه های سبک و سنگین ضد زره در جریان عملیات نظامی به تانک برخورد کند ، بخش قابل توجهی از قطعات این خودروها ، در جهات مختلف پراکنده میشود و تلفات انسانی با درجات مختلفی قابل طبقه بندی خواهد بود . در وقع اگر این سازه پس از برخورد پرتابه ضد زره ، در جهات مختلف دچار خمیدگی شود ، یا به شکل یک جوجه تیغی درآید ، و یا اینکه موج انفجار ، پایه های جوش داده شده به بدنه برجک را از جای خود جدا کند ، چه اتفاقی خواهد افتاد ؟ تجربه نشان داده است که مسدود شدن دریچه های فوقانی روی برجک تانک و سامانه بصری آن با درصد بسیار بالایی بوقوع خواهد پیوست که در نتیجه ، آیا خدمه می توانند تانک آسیب دیده را از روی دریچه های فوقانی تانک ( با وجود چنین سازه ای ) ترک کنند ؟ این امر به احتمال 90 درصد غیر ممکن خواهد بود . آیا دریچه دسترسی راننده تانک ، جایگزین مطمئنی است؟ در واقع ، مخاطب می بایست برای درک بهتر این مساله ، به شکل عملی آن را مورد آزمایش قرار دهد (توصیه میشود در زمان آزمایش ، سر را همیشه به جلو و بالا نگاه دارید ) اکنون حس کنید که پس از برخورد پرتابه ضد زره به تانک ، دچار شوک شدید و بدنه تانک نیز دچار اعواج شده ، آیا خدمه می توانند در چنین حالتی ، دریچه را باز کرده و خارج شوند ؟ این امر در شرایط جنگی به تقریب غیر ممکن خواهد بود . در نتیجه تمام خدمه از جمله راننده می بایست از طریق دریچه های موجود روی برجک به بیرون منتقل شوند . در نتیجه ، اگر فرضاً این سازه فلزی ، از اثر مخرب مهمات ضد زره نجات پیدا کند و موجبات نجات خدمه را فراهم آورد ، بدلیل مسدود کردن راه خروج ، عملا سرنشین های نجات یافته را مستقیم به بهشت هدایت خواهد کرد !!!!!! البته این مساله در شرایط واقعی به هیچ عنوان ، رویداد خنده داری نخواهد بود! 2- نصب این سازه بر روی بخش فوقانی برجک ، عملا میزان آگاهی موقعیتی خدمه ( فرمانده تانک ) خواهد کاست ، چون با نصب این سازه ، هیچ چیزی قابل مشاهده نخواهد بود . 3- سومین عیبی که می توان براین سازه وارد نمود ، ایجاد اختلال در جمع آوری داده های هواشناسی حسگرهای نصب شده بر روی برجک تانک است ، بدین معنی که درصورت واقعی بودن عملکرد این سازه ، این حسگرها به چه شکل داده های حیاتی برای شلیک نظیر جهت وسرعت باد را برای رایانه محاسبه گر بالستیک دیجیتالی تانک فراهم می کنند ؟ 4- یکی از جالب ترین ایرادات به این زره کذایی ، عدم امکان شلیک با تیربار NSVT نصب شده روی برجک است که حرکت آن را بصورت افقی دچار مشکل می کند و طبیعی است که امکان شلیک عمودی بر علیه اهداف هوایی نیز عملا غیر ممکن خواهد شد . اما در یک نیمکره محدود روبه جلو ، در صورت نصب چنین سازه ای ، امکان شلیک وجود خواهد داشت .با تمامی این اوصاف ، آیا چنین سازه ای در عملیات رزمی کاربرد خواهد داشت ؟ و اینکه روش دیگری برای محافظت از بخش فوقانی برجک این تانک ، وجود دارد ؟ پی نوشت : 1- ادامه دارد .... 2 - استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بسم ا... هفت روز تاشهادت ششم دی سال 1400 https://www.aparat.com/v/WtBhA

شبیه سازی آتشبار موشکی دوربرد یگان های موشکی سپاه علیه راکتور هسته ای اسراییل https://www.aparat.com/v/rg8NQ پی نوشت : این مساله را همین جا به صراحت عرض کنم ، این شلیک ها ، در زمان صلح و در شرایطی که آسمان ایران فاقد حضور تهدید علیه سامانه های موشکی ( چه لانچرهای متحرک و چه موشکهای دپو شده در شهرهای موشکی و سامانه های شلیک از زیرزمین ) ، صورت گرفته . وضعیت در زمان جنگ بطور کامل با این صحنه ها متفاوت هست . برای شلیک امن ، نیاز هست تا آسمان خودی در زمان عملیات رزمی ، از وجود هرگونه تهدید هوایی ( سرنشین دار و بدون سرنشین ) خالی باشد . این را در تحلیل های خودمون همیشه به یاد داشته باشیم .

بسم ا... در باب دوست و دشمن !!!! دوستان و دشمنانت را همیشه ثروتمند نگه دار ...! و صبر کن تا درنهایت مشاهده کنی که درآخر چه کسی دوست و چه کسی دشمن ات هست ..! کاراکتر آلترون به نقل از تونی استارک ! Age of Ultron -2015

سلام ارقام متفاوتی ذکر شده ولی ظاهرا جمع کل نیروهای مسلح از نیروهای کادر ، وظیفه ، ناجا ، وزارت دفاع ، نیروهای احتیاط و ذخیره تا بسیج ( البته رقم خیلی بیشتر هست ) هم شمرده میشود . با این حال کاری به کمیت زیاد نداریم ، بحث کیفیت هست !

بسم ا... عملیات تازش هوایی جتهای سوخو-22 نیروی هوا-فضای سپاه رزمایش پیامبر اعظم(ص) 17 شلیک مهمات یاسین https://www.aparat.com/v/SLZyF

بسم ا... ایران و روسیه برای امضای سند راهبردی ۲۰ ساله آماده می شوند ۲۲ اسفند ۱۳۹۹ مطابق با ۱۲ مارس ۲۰۲۱، معاهده «اساس روابط متقابل و اصول همکاری بین جمهوری اسلامی ایران و فدراسیون روسیه» ۲۰ ساله شد؛ معاهده ای که دستگاه‌های دیپلماسی دو طرف در بیانیه های جداگانه و همزمان آن را نقطه عطفی در روابط دو کشور برشمردند. رسانه روسی در ادامه فیلم گفت که همینک ایران و روسیه برای امضای سند راهبردی جدید ۲۰ ساله آماده می شوند. در گزارش تلویزیونی گفته شد: یکی از مواد اصلی موافقت نامه جدید بین ایران و مسکو، همکاریهای نظامی و فنی-نظامی است. رسانه روسی در تشریح جایگاه و موقعیت جهانی نیروهای مسلح ایران گفت: نیروهای مسلح ایران شامل ۹۰۰ هزار نفر است و یکی از بزرگترین ارتش های جهان محسوب می شود. «نیروهای مسلح ایران انتخاب خود را به نفع تسلیحات و تجهیزات نظامی روسیه کرده است. تا چندی پیش ارسال تسلیحات به ایران از سوی شورای امنیت سازمان ملل محدود شده بود.»لوان جاگاریان سفیر روسیه در تهران در این رابطه به شبکه زویوزدا گفت: محدودیت تسلیحاتی در مورد ایران در ماه اکتبر سال ۲۰۲۰ از سوی سازمان ملل بپایان رسید. متن کامل خبر

بسم ا... رادار کنترل آتش اسکای گارد رزمایش آذرماه نیروی زمینی سپاه

تکنیکال این قسمت جنس روسی کشنده اورال روسی ترکیبی از برجک بی تی آر و راکت انداز استاندارد یوبی-32 درگیری های مولدوای . اوایل دهه نود میلادی ترکیب توپ ضد هوایی کالیبر 37 م.م روسی جنگ دوم جهانی و کشنده نیمه سنگین سوریه

رزمایش پیامبر اعظم (ص)17 - نیروی زمینی سپاه - انتقال یگان های هوابرد صابرین نکته جالب عکس سمت راست تصویر نسخه MD هواگرد ترابری IL-76 ( با جایگاه حذف شده توپ در زیر سکان عمودی ) سمت چپ تصویر نسخه TDهواگرد ترابری IL-76 https://www.aparat.com/v/Pjkde

اظهارات فرماندهی محترم نیروی زمینی سپاه در خصوص کرار در حوزه زرهی روی ارتقای سیستم کنترل آتش تانک ها کار کرده ایم و تانک های ما قادر هستند در فواصل چند کیلومتری هم با دقت، اهداف خود را مورد اصابت قرار دهند و سیستم کنترل آتش تانک‌های تی ۷۲ ما به تانک تی ۹۰ ارتقا پیدا کرده است. ادامه متن در منبع مطالعه شود

رزمایش پیامبر اعظم (ص) 17 نیروی زمینی سپاه - زرهی - آذر 1400 https://www.aparat.com/v/qQYwr