در حرکت موفقیت آمیز فلسطینیان غزه علیه اسرائیل اصل غافلگیری، استفاده درست از ابزار، نقشه حساب شده و ابزارهای خوبی مثل موشک و پهپاد وجود داشت ولی شدت و دقت تهاجم در حملات نیروی هوایی عبری به اهداف مورد نظر بار دیگر به برتر و تعیین کننده بودن سلاح نیروی هوایی کارآمد اشاره داره. اگر اسرائیل می تونه چشم به حمله زمینی ببنده اگر نگران از دست رفتن آتش پشتیبان نیست اگر تا حدود زیادی از عدم فتح اهداف استراتژیکش توسط حماس و حزب الله اطمینان داره چون اسرائیل برتری هوایی داشته و آسمان منطقه از گذرگاه رفح تا نزدیک دمشق رو در اختیار خودش داره. در مقابل حزب الله و حماس که نیروی هوایی ندارن و نیروی هوایی سوریه هم خیلی ضعیفه و نمی تونه نیروی هوایی قدرتمند اسرائیل را به چالش بکشه و امکان عملیات های بزرگ در اشل برد یوم کیپور عملا وجود نداره.

به نظر میاد این بار کاملا ترس از اسرائیل ریخته و همینه اش در هم شکسته.همچنین دوباره هیولای نتانیاهو برگشته به تنظیمات کارخونه و شغل شریف کودک کشی. روند تحولات دومینووار شده و لبنان هم رسما وارد ماجرا شد.مونده سوریه و عراق. امیدوارم با بیداری بخش عظیمی از دنیای اسلام همراه بشه. تصاویر قتل عام مردم غزه رو که می بینم بجای ناراحتی به این دلیر مردان و شیرزنان افتخار می کنم که یک بار برای همیشه میخوان یه کار اساسی انجام بدن بقول زینب کبری شیرزن حماسه کربلا ما رایت الا جمیلا ( چیزی جز زیبایی ندیدم). این حرکات و نترسی نسبت به مرگ برای ماها که با فرهنگ عاشورا بزرگ شدیم طبیعیه. خوشحالم که مردمان غزه روزی تمام قد این حسو تجربه کردن و اگر یک ماه این روند رو ادامه بدن مطمئن باشن نتیجه می گیرن و دیگه به گذشته باز نخواهند گشت که :

به طور کلی در نبرد یوم کیپور عملکرد اعراب بد نبود ولی بنابر فرمایش شما اون هدر دادن زمان طلایی توسط مصری و هوش و شجاعت گلدا مایر و آریل شارون جنگ رو مغلوبه کرد. مثال های دیگه مثلا نبرد دونکرک که اگه از طرف رایش سوم برق آسا انجام میشد امکان تسلیم بریتانیا وجود می داشت. در این نبرد فعلا طرف فلسطینی برق آسا و بدون مشکل و لکنت استراتژی شو انجام میده به شرطی با چند غافلگیری و تجهیز بتونن ضربه کاری تری مثلا به نیروی هوایی عبری بزنن.

دقیقا مشکل در این طرفه وگرنه از عزرائیل انتظار نمیره بر مبنای وجدان و انسانیت رفتار کنه. من همون بندرت رفتار افراطی بعضی فلسطینی هارو نمی پسندم در مقابل اسیر یا طرف کشته شده ولی انبوه غم و نفرت و غرور پایمال شده مردم مظلوم فلسطین سبب ساز این رفتار شده. نباید فراموش کرد اسرائیل بود که یه روستای فلسطینی رو چندصد بار (188 بار تا جایی یادمه) تخریب کرد. چرا چون فلسطینی های بدبخت دل از وطنشون نمی کندن. خونه می ساختن و بعد بولدوزر این اهریمن ها میومد کاشانه شونو خراب می کرد. 80 ساله این شرایط خرد کننده برای فلسطینی ها وجود داره. بسه دیگه. اگر اعراب خیال کردن این اسرائیلی ها متمدن شده و بلدن حقوق بشر رو رعایت کنن زهی خیال باطل. نمی دونم یادتونه یا نه. اون خواسته های فلسطینی ها برای آتش بس با اسرائیل رو میخوندم دلم آتیش می گرفت: 1)اجازه ماهیگیری در دریا 2) اجازه برداشت توت فرنگی 3) اختیار جهت کشت زمین های کشاورزی بقول استاد سخن سعدی: هرکه دست از جان بشوید هرچه در دل دارد بگوید ( در اینجا هرچه در توان دارد حتی با دست خالی دریغ نکند) مرگ یه بار شیون یه بار. چراغ اول رو حماس شروع کرده و تدریجا چراغ دوم رو حزب الله لبنان و رهبر شجاعشون سید حسن نصرالله روش می کنه. حداقل از سوریه و نیروهای همسوی عراقی انتظار میره که این بازی رو پیچیده تر کنن و تجارب مقابله با داعش رو در این جبهه بکار بگیرن. تقابل عزرائیل با 4 نیرو میتونه موقعیتی شبیه به نبرد یوم کیپور (1973) رو فراهم کنه البته با امکانات به مراتب کمتر ولی دلی شجاع تر و با ایمان تر. امیدوارم از این فرصتشون این بار بهره بگیرن.

اون چیزی که فعلا مانع از پیروزی کامل مقابل دشمنه نه وحدت عزرائیل بلکه تفرق و مشکلات درونی دنیای اسلام و هر ممکلت اسلامی به طور جدا است.همین مصر کم بنیه دفاعی داره یا عربستان با اف 15 و تایفون و تورنادو یا ترکیه با انواع هواپیماهای اف 16 اش نمی تونه عزرائیل رو تحت فشار بزاره؟ اردن که حامی عزرائیله و کشور عراق سمت و سوی مشخصی نداره. اگر از لج با ایران و اینکه فکر می کنند نابودی عزرائیل باعث میشه ایران سردمدار کشورهای اسلامی خاورمیانه بشه نبود میشد راحت نسخه این رژیم مبتنی بر آپارتاید رو پیچید و هر ساکن فلسطین از هر نژاد و مرام و مذهب صاحب یک رای برای تعیین سرنوشتش باشه. به والله که دست حماس و حزب الله خالیه و تنها چیزی که دارن مردونگیه که با دست خالی روز این دولت تمام تروریست رو سیاه کردن. یه مقداری باید این دولت های عرب زبان خود فروخته مخصوصا تشکیلات ابومازن به خودشون بیان. نتیجه اعتماد و کرنش جلوی عزرائیل ساخت بی وقفه شهرک های صهیونیستی و تبدیل کرانه باختری به یه سری جزایر بدون اختیار و دور از همه. در مقابل نتیجه غیرت و شرافت و توکل بر خدا این شروع طوفانیه. همین باریکه غزه ( و حزب الله لبنان) غیرتش از کل دنیای عرب و ادعاهاشون بالاتره. نتیجه دست خدا است ولی اگه کشورهای عرب زبان نترسن و برای قدس و فلسطین بجنگن میشه در آینده امیدوار بود کشور مستقل فلسطین کامل تشکیل بشه و بتونه از خودش در مقابل اسرائیل دفاع تمام قد کنه. إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ در حقيقت ‏خدا حال قومى را تغيير نمى‏ دهد تا آنکه آنان حال خود را تغيير دهند

تمام این موارد رو دادیم رفته. مضاف بر این انگار رویه حاکم در طرف ما، نزدیک به خود حکومت باکوه تا مخالفانش ( الا دوستی با اسرائیل که در تضادیم). این موقعیت هارو با دست خودمون بر باد دادیم رفت...

اگه یه ویلای معمولی می بود که همین ماشاالله رسانه های ایرانی زبانی (که در خدمت تنها جایی که نیستن ایرانه) از بی بی سی و صدای آمریکا بگیر تا ایران اینترنشنال و ... تنبون از پامون درآورده بودن که حقوق بشر و صلح جهانی بر باد رفت. یعنی ماجرارو بولد می کردن در حد جنایات نازی ها در آشویتس. اینا میدونن که موشک به جایی خورده که باید می خورد و ناراحتی شون فقط از باب تلفات سرویس های جاسوسیه و اینکه هر لحظه باز از طرف ایران اراده بشه ، لونه این اهریمنان به روی سرشون خراب میشه. میدونن بخوان زیاد در کتمان کردن شورشو در بیارن ، مدارکی رو میشه که کار بدتر و رسوایی شون بیشتر میشه.

عجب حرکات نمایشی بوده که هم حساب یه سری مامور موساد رو رسید هم سازمان میت ترکیه رو. هم اقلیم محکومش کرد هم دولت عراق هم ایالات متحده هم اسرائیل هم ترکیه هم اروپا! پس حتما خبری بوده که با این شدت محکوم شد و صدای اعتراضشون بلند شده. مورد دوم این مشکل مقتدی صدر لزوما محکوم کردن نیست. اقدام مشابهی رو قبلا حکومت ما انجام داد و ابراهیم جعفری که وزیر امور خارجه وقت بود محکوم کرد. اون فرد اگرچه مشکل پذیرش این جاسوس ها توسط عراق و اقلیم وجود داره ولی به خاطر وجود در ساختار سیاسی عراق مجبوره حتی صوری این حمله رو محکوم کنه وگرنه میشه یک نکته منفی و به نوعی وابستی بیش از حدش به ایران و اقبال به اون کم میشه. در مورد صدر شمشیر رو از رو بسته و واقعا فرد نابهنگامیه و گذاشته بدترین زمان های ممکن تصمیم به اعتراض و اصلاح گرفته (2009الی 2022) و در این مدت هم جز بر هم زدن وحدت نیروهای شیعی و مقاومت، بر هم جو داخلی عراق و تقسیم مسالمت آمیز پست ها و آرامش برای انجام امور نتیجه ای نداشته و اگر عراق این منابع عظیم نفت رو نمی داشت میشد لبنان که زباله کرور کرور روی زمین وجود داشت و کسی جمع آوری شون نمی کرد و در انجام همین مورد هم ناتوان بود.

با سلام و احترام خدمت شما. در مورد اقدامات سلبی بیان جالبی داشتید. اگر بخوام جمع بندی کنم امنیت ترکیبی از هردوی این اقدامات سلبی و ایجابیه. هردو لازمن در هر زمان. اگر از اقدامات سلبی و محافظت کننده که به قول شما کوتاه مدت تراند غافل شیم خدای نکرده شرایطی نظیر فاجعه از دست رفتن غول های نسل اول انقلاب (مطهری، بهشتی، رجایی، باهنر، مفتح و...) و تروهای بی شمار بعدی رو خواهیم داشت و اگر اقدامات ایجابی ایجاد نشه به شرایط ناگوار شوروی خواهیم رسید یعنی ول کردن علت ها و چسبیدن به معلول. هردو نیاز حیاتی ما هستند و با خباثت های رژیم عبری بهتره در هر دو زمینه تمرکز بیشتری داشته باشیم.

آمریکا دلیل شروع جنگ جهانی اول یا دوم نبود ولی اگر جنگ جهانی سومی رخ بده به همین ندانم کاری اونها مربوط میشه. اتفاقا جنگ اوکراین به خوبی سیاست الکن آمریکا رو نشون داد. آمریکا به کشورهای اطراف چه متحد و چه خنثی و حتی دشمن به چشم بازار اسلحه و زمینه ای برای استثمار هر چه بیشتر نگاه می کنه و همون طور که ترامپ گفت حاضر نیست بابت امنیت اروپا هزینه کنه. قدرت بیشتر باید با مسئولیت پذیری بیشتری همراه باشه ولی این رویکرد کنونی آمریکا در تضاد با ادعاهای اونها برای سردمداری نظم نوین جهانی و حمایت از متحدین و تحت فشار قرار دادن رقبا و دشمن ها برای پیروی از این نظمه. با همین رویه مالی بجز چین بقیه رقبا قادر به تقابل با ایالات متحده و هم پیمانانش نبودن ولی در حال حاضر چی؟ با رها کردن کشورهایی که اونهارو تشویق به داشتن دموکراسی از نوع غربی می کنه. سلاح های دوش پرتاب و یه سری سلاح مقطعی که چاره کار اوکرای نیست، عین مسکن میمونه و فقط سرعت تسلط روسیه رو کم می کنه. دیروز ونزوئلا که اتفاقا رویکرد اشتباه آمریکا منجر به شکست در اونجا شد و امروز اوکراین. در کنار این آمریکا براش مهم تر از دموکراسی ادعایی، وجود هرج و مرج که یک فرصت و یک نردبان همیشگی برای ایالات متحده است. ولی این هرج و مرج ،دید بازاری و ساختن گروه های تروریستی نیابتی که ایالات متحده مستقیم یا غیر مستقیم در شکل گیری اکثر اونها نقش داره تا کی می تونه ادامه پیدا کنه؟ شروع دست این کشوره ولی لزوما پایان نه. همچنانکه هنوز معلوم نیست سرنوشت بهار عربی / بیداری اسلامی در کشورهای مختلف یا جنگ یمن به کجا می کشه. در اوکراین هم وجود این گروه های افراطی اگه شروع به فعالیت کنند می تونه اوکراین رو تبدیل به میدان تجربه اندوزی اونها و انتقال این تجارب به کشورهای دیگه اروپایی کنه و فتح کامل اوکراین توسط روسیه عملا جنگ سرد نوینی رو کلید می زنه جنگی که در اون اروپا کشورهای شرقی اون عملا از آمریکا ناامیدن و ممکنه دنبال گزینه های دیگه ای برن چون میدونن ایلات متحده حتی حاضر نیست در حد تجهیز ناوگان و دادن اف 16 به اونها به کمکشون بره و این مورد به نفع ایالات متحده نیست و در قبال سود سرشار ولی کوتاه مدت باید با استقلال اروپا و همچنی وجود مشکلات عظیم در این قاره کنار بیاد. ایالات متحه به زعم من دچار بحران نبود یک گفتمان مشخص و درست از طرف این کشور هست و فقط به ضرب رسانه و شبکه های اجتماعی دیگه میخواد همه رو به جون هم بندازه برای منفعت بیشتر. این امر در درازمدت تیشه به ریشه خودش میزنه.

اگه ورود این جنگجویان نیابتی باب بشه باید شاهد یه مینی جنگ جهانی یا بهتر بگیم جنگ صلیبی البته به روش معکوس باشیم. با ندانم کاری ایالات متحده و ناتو، اروپا باید تا مدت مدیدی باید با آرامش و صلح خداحافظی کنه.

جنگ روسیه و اوکراین، بی اعتنایی چین به نظم جهانی و قدرت گرفتن روز افزونشون و پیچش ماجرای هسته ای ناشی از میل به بیشتر خواهی کشورهای استعماری و در راس اون ایالات متحده است. کشوری که تفرقه افکنی و دو گانه سازی و بولد کردن یک کشور به عنوان یک تهدید و دوشیدن مستمر کشورهای جهان از برنامه های همیشگیشه. اما چه در ماجرای ایران و چه اوکراین سکنگبین صفرا فزود. تا ابد نمیشه به ضرب رسانه و تبلیغات از کشوری لولو ساخت و در کشوری دیگه به دوگانه سازی بی پایان پرداخت. در ماجرای اوکراین بجز معرفی غرب به عنوان سرزمین شیر و عسل کاری از غرب ساخته نبود. هرچند سال دولت بین نیروهای غرب گرا یا شرق گرا دست به دست میشد. یا اهرم گاز پروم اوکراین را سر به راه میکرد یا روی کار آمدن حکومتی همسو با روسیه ولی غرب برای پیشبرد نظریاتش در غرب بجز غرب به مثابه سرزمین شیر و عسل و رویای آمریکایی به عنوان یک الگوی پیشرفت برای اوکراین کار نکرد. نه مشوق مالی خوبی برای برون رفت اوکراین از شرایط بحرانی ارائه داد و نه ساختار نظامی غالبا شرقی این کشور رو تونست بهبود ببخشه. در عرصه جنگ اگرچه روسیه اشتباهات فراوانی داشته ولی اوکراین و متحدینش هم رویکرد مشخصی ارائه نکردن. نه برنامه ای برای دفع حملات روسیه وجود داره ، نه ابزاری برای پیاده کردنش. این مقاومت و کمین های گاه و بیگاه نمی تونه تا ابد ادامه پیدا کنه. صنایع سنگین، بازار و زندگی روزمره اوکراینی ها عملا مختل شده ، زیرساخت هاش در حال فروپاشیه و نتونسته چه در عرصه نظامی عملیات های روسیه رو جبران کنه. به ندرت شهرهای روسیه هدف حملات اوکراین قرار گرفته و در یک نبرد نمیشه یک کشور تا ابد زیر حملات باشه. نیروی هوایی، پدافند و... ابدی و بی پایان نیستن و بعدش سرعت فروپاشی بیشتر میشه. بعد از خاموش شدن ماریوپل، خارک و اودسا نوبت کیف فرا خواهد رسید و در اون شهر فرجام فاز اول جنگ مشخص میشه. فازی که در اون اوکراین باید برای همیشه با شکل قبلی و تمامیت ارضیش خداحافظی کنه و چشم به حوادث بدوزه. هرچند برای شرکت های فروش سلاح در غرب این بهترین فرصته و بقولی تزشون در این نبرد اینه که خدایا شری به پا کن که خیر من در اون باشه. فروش گسترده محصولات نظامی و از اون طرف بلوکه کردن ثروت روسیه رهاورد خوبی برای ایالات متحده است ، رهاوردی که قیمتش ویرانی اوکراینه. ویرانی که روز به روز بیشتر میشه و زلنسکی علی رغم مقاومت خوبش بهتره بعد از خاموشی گروه های ملی گرای آزوف در ماریوپل با پیشنهاد دادن شرایطی بینابین فعلا این خرس عنان گسیخته رو از کشورش دور کنه تا بعد که باید دید که چه پیش آید.

این مورد رو موافقم. دشمنی با یک کشور راحت تر از دشمنی با 4 کشور مانند روسیه، ایران، ونزوئلا، چین و... است. مجبورن که در کشاکش نزاع روسیه و اوکراین موقتا با ایران و ونزوئلا سازش کنن وگرنه روسیه اگه اوکراین رو کامل فتح کنه بعدش کنترلش سخته. شانسی که ایلات متحده در این نزاع آورد موضع تقریبا بی طرف چین بود. این نبرد ثابت کرد که اگرچه در درازمدت ایالات متحده با متحدینش میتونن از نظر مالی و سیاسی میتون طرف های مقابلشونو تحت تاثیر قرار بدن ولی در کوتاه مدت گاه غافلگیر و مستاصل میشن.

فرمایش شما متینه و پدافند هوا نیازه ولی در کنارش باید به طرفی رفت که این کشور برتری هوایی مطلق رو به روسیه واگذار نکنه. بعد از اینکه برتری هوایی مطلق شد سرکوب پدافند هوایی هم شدت بیشتری خواهد گرفت. بله باید جنگنده ای کاراتر از میگ 29 تحویل میشد ولی نیاز به گذراندن چرخه آموزشی داشت و زمانی برای این کار وجود نداره و می بایست قبلا انجام می گرفت.

درگیر چه مسائلی؟ والا اینطور کشوری مانند اوکراین رو انگیزه داد و در دل کارزار رهاش کردن نمیتونه الگوی خوبی برای همکاری ایلات متحده با کشورهای دیگه باشه و حالا هم درخواست از ترکیه که خودش می تونه تبدیل به یک بحران بزرگ بشه. اگه ایالات متحده میخواد تا اردیبهشت کیف فتح نشه باید دنبال تصمیمات اساسی تری باشه.

خب مواردی زیادی رو فرمایش کردی. خدمت بگم که باند سالم مونده البته در غرب اوکراین. خب این کشمکش روسها و اوکراین بعد از انقلاب های نارنجی و دوگانه سازی در داخل اوکراین و سیستم بردار و بشین اجتناب ناپذیر بود و بشدت روسهارو حساس کرد . چرا نمی تونست؟ این موردی که ایلات متحده میگه عذر بدتر از گناهه و در جنگ جهانی دومم متفقین موقعی جنبیدن که روسها به قلب برلین رسیده بودن و اگه دیرتر می جنبیدن باید ارتش سرخ رو در فرانسه ملاقات می کردن! این نوع انگیزش کشورها و در وقت گرفتاری معجون هزار قلمیه که فقط از ایالات متحده بر میامد. طبیعی که وقتی اهرم پروم و بعد گرفتن کریمه کاملا موثر نبود نبود روند به سمت تجزیه اوکراین بره و در این موقعیت ایالات متحده بجز تهدید و محکومیت کار خاصی برای نیروهای نظامی اوکراین نکرد.

مسئله به این سادگی نیست چون ایالات متحده نشون داده گاها اعتمادی به طرف مقابلش نداره و بهش خدمتی ارائه نمیده. نمونه اش اوکراین که نه حاضر شد به لهستان و ... در ازای تحویل میگ 29 به اوکراین اف 16 بده و نه خودش کاری برای نیروی هوایی اوکراین کرد و در بحبوبه جنگ چشم نیروی هوایی اوکراین باید به تتمه همون جنگنده های سوخو 27 و 24 و میگ 29 باشه. ترکیه هم باید به یاد داشته اشه اگر این کارو بکنه به متحد ایالات متحده تبدیل میشه بلکه فقط خودشو از چشم روسیه که همسایه قدره میندازه و بس. باید به یاد داشته باشه که پروژه اف 35 برای این کشور پایان یافته است و انتقال اس 400 فقط میتونه به پدافند اوکراین جون تازه ای بده و برای این کشور منفعت خاصی به دنبال نداره.

ایالات متحده این آمار رو 5 هزار نفر اعلام کرده که به نظر منطقی میاد و البته باز هم بسیار زیاده و در ادامه اگه با همین روند بالا بره از درون روسیه پوتین رو با مشکلات زیادی مواجه خواهد کرد.

چون پلاتیپوس بسیار به روزتر از سوخو 24 اه و در درگیری های هوایی هم پایایی بیشتری خواهد داشت احتمالا. قبلا سوخو 24 نشون داده در مقابل اف 16 آسیب پذیره و در مقابل میگ 29 هم ممکنه این امر رخ بده. البته گاها استفاده از سوخو 34 در نقش پشتیبانی نزدیک و دادن تلفات این جنگنده سنگین چندان جالب نیست و در بازار اینده اش تاثیر می ذاره.

اشتباهات روس ها: استفاده همزمان از سوخو 24 و 34 استفاده از سوخو 34 در نقش پشتیبانی نزدیک و عدم سرکوب کامل پدافند اوکراین و در دست گرفتن کامل آسمان با فوج عظیم سوخو 35 و سوخو 30 که نتیجه اش میشه شکار بی شمار بمب افکن و بالگرد

80 میلیون پرونده برای تک تک ایرانیان اعم از سالخورده و کودک و معلول و....این مقدار تمرکز، دقت و هزینه هنگفت و تشکیل چنین دپارتمانی که نیاز به فعالیت و پایش مستمر دهها و بلکه صدها هزار نفر داره چه خروجی خواهد داشت؟ اتفاقا باید جامعه هدف رو کوچکتر کرده و با تمرکز بالا همون رو فالوآپ کنیم نه اینکه بیفتیم در دامی نظیر دامی که شوروی در اون افتاد. ترجیح کشورهای غربی اینه که بیشترین هزینه برای حوزه امنیت اونهم فقط در جنبه سلبی و نه ایجابی بشه و از رفاه و آموزش و انگیزش در حال ایده آل جوان ایرانی جلوگیری بشه. فقر از هر دری وارد بشه ایمان از پنجره خروج میکنه و همین بستریه برای به فساد کشیدن افراد و با هزار یا چند هزار دلار به راحتی یک جوان ایرانی که میتونه زندگی شرافتمندانه ای داشته باشه به کج راهه میره ولی این جدای از این موارد ما همیشه در ایران با % نزدیک به 0 از افراد وطن فروش روبرو بودیم که به جز موارد مالی کینه یا حب مقام و مشکلات فردی و شخصی اونهارو به طرف تاریک و خیانت به وطن سوق میده. حال چه کار باید کرد؟ اول حرکت به طرف رفاه و تامین عمومی مردم ایران به شکلی که از این کانال و با وسوسه دشمن خناس ضربه نخوریم. دوم تمرکز بیشتر بر آموزش و انگیزش برای پرورش نسلی وطن پرست، مسئولیت پذیر و شجاع با داشتن آموزش دهندگانی نظیر شهید چمران یا صیاد شیرازی . اگر این آموزش و انگیزش درست شکل بگیره خروجی اش میشه شهید محسن حججی اگرم نه میشه مهرشاد سهیلی سوم کنترل نهادهای اجتماعی و خبرگزاری های برای اینکه به راحتی در اختیار افرادی قرار نگیره که با هیبتی ظاهر الصلاح وارد شده و بعدا که متاسفانه دیرتر هم هست ماهیت پلیدشو رو میشه. لزوما افرادی که به قصد نفوذ وارد میشن که با کراوات و تیپ انچنانی نمیان خیلی از افراد سالها در قالبی انقلابی ممکنه فرو برن و بعد از رسیدن به هدف به صورت بمبی اجتماعی که تخریب کننده روحیه انقلابی هست بروز پیدا کنند و در حال حاضر که الی ماشاالله نمونه براش فراوونه. چهارم جاه طلبی یا عطش فردی گاها امری طبیعیه ولی وجود یا عدم وجود کاتالیزور و مناسب بودنش میتونه فرد رو به جای کانال منفی به کانالی مثبت سوق بده. نمونه تاریخیش امیرکبیر بود که با فردی ایرانی که در خدمت بیگانگان بود در ابتدا محکم برخورد کرده و بعد با تامین مالی حتی بیشتر از بیگانه اون رو به صورت مهره خودش دراورد. میشه یک هکر رو دستگیر کرد ولی میشه از ظرفیت همین هکر برای لطمه زدن بر دشمن بهره گرفت ، همین مور رو اگر تعمیم بدیم می بینیم فضای زیادی در اختیار ما هست که میشه با مدیریت و هوشیاری ازش بهره گرفت و همون فرد رو اتفاقا با همون آگهی ها (البته با رعایت اصول حفاظتی) به خدمت گرفت و به دشمن ضربه زد.

در تاریخ معاصر منظور بود کیانی گرامی که البته بنده قید نکردم. در مورد مقاومت علیه مغولان با شما موافقم. علی رغم هول و ولایی که در میان مردم وجود داشت مقاومت خوبی وجود داشت و گاه مغولان بجز انسانها حتی به حیات وحش و طبیعت ناحیه تصرف شده هم رحم نمی کردند چنانچه حمله شو خلاصه در این جملات بود: آمدند، کندند، سوختند، کشتند، بردند و رفتند! در مورد حمله اعراب به ایران عجالتا موافق نیستم و در زمان خلیفه اول و دوم ما در نبردهای مختلفی شکست خوردیم و فقط در نبرد پل (جسر) پیروز شدیم. ساختار داخلی ایران به خاطر وجود حکومتی تئوکراتیک و ناموفق و شکست در جنگ های 26 روزه تماما رو به فروپاشی بود. در جنگ ها شکست قاطعی خوردیم و در مقابل نیروی مهاجم مقاومت خیلی زیادی نشد چنانچه در طی چند سال از تیسفون تا مرو و بخارا تحت سلطه تازیان درآمد. تفاوتی که خرمشهر با مقاومت اوکراین داشت برتری مطلق عراقی ها در تجهیزات زمینی بود چنانچه واقعا از نظر نیروی زمینی در محاصره خرمشهر در شرایط دشواری بودیم نه تجهیزات خوبی داشتیم و نه از حمایت دولتی یا مردمان جهان برخوردار بودیم، نه فرماندهی قوی مرکزی داشتیم و نه حتی بین نیروهای دفاع کننده اعم از نظامی و غیر نظامی و شبه نظامی هماهنگی وجود داشت. حمایت مالی و تدارکاتی هم وجود نداشت. در اوکراین واقعا در مقابل این نیروی 130 هزار نفره که اتفاق در زمان زیادی اوکراین رو چون انگشتری در بر گرفتن، نیروی مدافع قدری تدارک دیده نشد، برتری هوایی هم از آن اوکراین نبود ولی از جنبه تبلیغاتی، مالی و حتی تجهیزات مختلف اوکراین کمک شد و حتی گل و شل معروف اوکراین هم به کمکشون اومد. این تفاوت مهمی بود با خاطره خرمشهر و مقاومت مردمانش.

بعد از شوک اولیه حمله و عملا تنها گذاشتن اوکراین توسط دولت های غربی و ممانعت از ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز اوکراین، مردم این کشور خوب تونستن خودشونو پیدا کنن و به دنبال مقاومت باشن. اینطور که معلومه ماریوپل شانس بقای بالایی نداره مگر اینکه یه معجزه نجاتش بده در مورد بقیه اوکراین و به ویژه کیف ماه آینده ماهی سرنوشت سازه و ایستادگی یا سقوط میتونه توقف یا ادامه خط مشی روسیه در این کشور رو تعیین کنه. پ.ن: در دنیای واقعی مشابهی برای مقاومت خرمشهر اونهم با دستان خالی و مظلومیت تمام پیدا نمیکنم مگر پناه به افسانه ها ببریم و بشه محاصره هلمز دیپ توسط لشکر 10 هزار نفره یوروک های سارومان رو با اون مقایسه کرد!

البته بنابر شواهد و واکنش های اسرائیل، ترکیه و افراد مختلف در عراق معلومه عملیات به نتایجی که میخواد رسیده ولی شاید بد نباشه یه بار با تست تسلیحات جدیدمون با فانتوم و سوخو22 درس عبرتی بهشون بدیم که فراموش نکنن.

جی 10 در مقابل سوخو 30 و 35 حرف برای گفتن نداره ولی به عنوان یک مکمل برای اونها و همکاری با چین برای ایجاد رقابت و ایجاد انگیزه در روسیه گزینه خوبیه. در مورد این جنگنده ها فعلا باید دید احیای برجام به کجا میرسه چون این انتقال نیاز به منابع بالای مالی داره.