کم کم باید بریم تو کار ایده های ضد ماهواره

فعلا به عنوان یه پمپ بنزین، یه فروشگاه مواد غذایی و یه تعمیرگاه سیار برای سایر شناورها در نظر بگیرش. البته می تونه به یه ماشین حمل مواد ممنوعه هم تبدیل بشه! حداقل خیالمون راحته اینو نمی تونن توقیف کنن.

انفجار مهیب یک دستگاه ون بمب گذاری شده در شهر شنویل ایالت تنسی آمریکا! شدت انفجار بسیار زیاد بوده و ساختمان های اطراف را تخریب کرده. این انفجار حدود ساعت 6 صبح اتفاق افتاد. https://uupload.ir/files/0a2d_eqfl0rpwmaai-pz.jpg https://uupload.ir/files/mkfg_eqgfzkmxiaafzvu.jpg

به نام خداوند رحمتگر مهربان پس [با توجه به یاری و کارسازی خدا] سست نشوید و [کافران و مشرکان را] به آشتی و صلحی [که برای شما خفّت بار است] دعوت نکنید، در حالی که شما برتر هستید و خدا با شماست و هرگز از [ثواب و پاداش] اعمالتان نمی کاهد. محمد،35.

خیلی دوست داشتم رهگیر های بی سرنشین را به اسکورت این بمب افکن ها می فرستادند. ترسی که از یک بی سرنشین انتحاری وجود داره خیلی بیشتر از یک جنگنده است.

هدف بازدارندگی هستش. این احتمال هستش که قبل از هر اقدامی ( در سطح ترور یا خرابکاری) آرایش تهاجمی بگیرن که بعداز اقدامشون ایران واکنشی نشون نده. و یا اینکه اطلاعات و مفروضاتی دارن از اقدام احتمالی ایران بعد از ترور شهید و سعی می کنن جلوی آن را بگیرن.

برد عملیاتی شاهد-171، 4400 کیلومتر ذکر شده. سوال: بدون ماهواره مشکلی برای هدایت پهپاد تو برد 4400 کیلومتری ندارن؟ با توجه به کروی بودن زمین محدودیت هدایت در حالت استاندارد بدون استفاده از ماهواره و ایستگاه های رله از مبدا چند کیلومتر می تونه باشه؟

فکر می کنم اقدام مجلس بیشتر با یک هدف مهم هستش و اون جلوگیری از آغاز مذاکراتی جدید و پذیرش تعهداتی جدید (محدودیت های مادام العمر). همه ما میدونیم که دولت هیچ چیزی برای چانه زنی ندارد و تقریبا هر چیزی که باقی مانده غیر قابل مذاکره و جزو حقوقی هستش که سلبش یا واگذاریش موجودیت نظام را شدیدا به خطر می اندازد. دولت این اختیار و حق را ندارد که مثلا محدودیت های ولو کوتاه مدت حوزه دفاعی را بپذیرد، یا مثلا در منطقه از مواضع استراتژیک خودش عقب نشینی کند. پس تنها چیزی که برای دولت باقی میماند تمدید محدودیت های موقت و تبدیل اونها به محدودیت های دائم العمر هستش. این تنها چیزی هستش که دولت احتمالا می تونه بر سر پذیرش اون چانه زنی کند و مذاکرات با بایدن را آغاز کند. اقدام مجلس هم در شرایط فعلی علارغم تمام تهدیداتی که ممکنه داشته باشد (این تهدیدات از ابتدا وجود داشته اما وقتی عقب نشینی ها تبدیل به روند شد هزینه مقاومت در برابر این روند به شکل فزاینده افزایش پیدا کرد و می کند) اقدام لازم و واجبی هستش. اما در مورد کیفیت این اقدام باید به صورت پلکانی عمل کرد. ما ابتدا باید جلوگیری کنیم از ورود بازرسان آژانس. خیلی سریع ظرفیت های هسته ای رو چندین برابر افزایش بدیم و خلاصه به سرعت برگردیم به وضعیتی حتی بهتر از دوره پیشا برجام. بعد از رسیدن به این نقطه، دقت کنید " بعد از رسیدن به این نقطه" و نه در حین آغاز اقدامات، می تونیم این پیشنهاد را به آنها بدیم که تعهدات برجامی را همچون ما که در ابتدا با اعتماد کامل به صورت تک گام اجرایی کردیم، آنها هم تعهدات برجامی را به همان صورت با اعتماد کامل به ایران (باید این پیام مخابره بشه که اونها به ما اعتماد کردند و این بعدها دستاورد های خیلی زیادی خواهد داشت) و طی یک گام اجرا کنند تا پس از اجرا، ما اقدامات "برگشت پذیر" را لیفت و تعلیق کنیم ( نه اقداماتی که تقریبا برگشت پذیر نیستند، چرا که ممکنه طرف مقابل یک ماه بعد زیر تعهدات بزنه و باید بتونیم ظرف یک ماه به نقطه قبلی برگردیم). اما اگر اونها این پیشنهاد را در مدت مثلا 2 ماهه نپذیرفتند ( که قطعا نخواهند پذیرفت چون نیت اونها از مذاکرات اصلا امتیاز دادن نبوده و نیست!) ما باید اولا ظرفیت ها رو با شتاب بیشتری بالفعل کنیم، ثانیا با توجه به درصد پیشروی برنامه های موازی! طی مدت لازم درخواست خروج از NPT را بدیم و خارج بشیم. وقتی به این نقطه برسیم می تونیم سر بازگشت به NPT (که تصمیم بازگشت کاملا اشتباه هستش و خیانتی بزرگ به شمار میاد) مذاکره کنیم. این مذاکرات را البته من فقط برای خرید زمان پیشنهاد میدم.

ممکنه منظورشون از ضلع سوم، داخلی باشد( تازگی ها حیطه دخالت های وزارت خارجه به مسائل سیاسی داخل کشور هم کشیده شده که جای تامل دارد). از همسایه ها فکر کنم فقط دولت های ارمنستان و پاکستان محکوم نکردن.

من بین مدیریت وضعیت اقتصادی کشور و همچنین خروج از ان پی تی رابطه معناداری می بینم! شک نکنید کوچکترین زمزمه یا میل حرکت به سمت بمب (ولو کاملا پنهانی و در سطوح بالا) = بالا رفتن دلار، ریختن بورس، تورم و ... دست هایی در کار هستند که شرایط ایران به لحاظ اقتصادی مهیای حرکت به سمت بمب نشه. خارجی (تحریم) + داخلی (انشاا.. سوء مدیریت). بنابراین خوشبین نیستم روزی بیاد که در شرایط ثبات اقتصادی به سمت ساخت بمب بریم. تصورم اینه با این روند فعلی احتمالا وسط یک جنگ طولانی مجبور شیم بریم سمتش! (متاسفانه)

واقعیتش اینه عضویت در NPT هیچ سود و دستاوردی برای ما نداشته، یک عضویت داوطلبانه در خوشبینانه ترین حالت با یک تصمیم احمقانه که با وجود داوطلبانه بودن، خروج از اون هزینه های زیادی احتمالا ایجاد کند. الان این عضویت مثل تیری هست داخل بدن گیر افتاده و چرک کرده و کم کم داره شما رو از پا در میاره. از اون طرف خارج کردنش هم کلی درد و خونریزی خواهد داشت. اما باید تصمیم گرفته بشه و بهترین تصمیم از نظر من خارج شدنش هست که البته سر کیفیت و زمانش کلی میشه بحث کرد. 1- اینکه ما اعلام کنیم که فتوا را تغییر دادیم، به این روشنی که اعلام حرکت به سمت بمب اتم باشد این اصلا عقلانی نیست و بعید می دونم هیچوقت رهبری همچین تصمیمی بگیرند. 2- متاسفانه هیچ 3- بهترین تصمیم همین موازی پیش بردن هستش و امیدوار هستم که از خیلی قبل تر همچین کاری شروع شده باشد نه اینکه تازه الان بخواهیم شروع کنیم. در مورد فتوای رهبر هم نگرانی وجود ندارد چون رهبر باید عالم به زمان باشد و این یعنی مقتضی به اقدامات دشمن و شرایط ما در بازه های زمانی مختلف، تصمیمات یکسان نخواهند بود. ایشون فقط کافیه یه تبصره اضافه کنن به همون فتوای قبلی ولی چیزی که برای من روشن هستش خروج از ان پی تی هستش. تا خارج نشیم نمی تونیم امتیازی بگیریم و ماندن داخلش هم برای ما واقعا دستاورد موثری ندارد. از ان پی تی خارج بشن هر روز دعوت می شن به مذاکرات (البته در کنار تهدید به جنگ که همین الان هم هستش)، می تونن این مذاکرات را آنقدر ادامه بدن تا جایی که خر ما به سلامت از پل عبور کند. با فرض اینکه غرب به هیچکدام از تعهداتش عمل نکند و مجلس هم قدرت داشته باشه دولت را ملزم به خروج کند حدود 6 ماه زمان داریم تا ارسال درخواست خروج. 3 ماه هم بعد از ارسال درخواست فرصت داریم که حدود 9 ماه برای ما زمان ایجاد می کند. حالا اگر تخصص مذاکرات بعد از خروج را هم داشته باشیم می تونیم باز زمان بخریم. ضمن اینکه تو مرحله اول یعنی اقدام مجلس هم باز می تونیم زمان بخریم. الان مهم اینه که اقدام موازی مستقل از قوا آغاز بشه یا با سرعت بیشتری پیش بره.

احسنت، من هم به این نتیجه رسیدم

سوالم چیز دیگه ای بود. بر فرض که بمب اتمی که بسازیم هیچ بازدارندگی برای ما ایجاد نکند؛ شرایط چقدر بدتر میشه برای ما؟ و یا چقدر شرایط ما بهتر میشه اگر سمت دستیابی نریم؟ عرض کردم نگاه بدبینانه

برای من فقط این سوال پیش اومده. ما تقریبا تمام هزینه های هسته ای شدن را طی این سالها متحمل شدیم، سایه جنگ هم که برقرار است؛ چرا نباید هسته ای بشیم؟ اگر بدبینانه نگاه کنیم، دستیابی به تسلیحات هسته ای چقدر می تونه شرایط را بدتر کند؟ اصلا تصور کنید داشتن بمب اتم هیچ بازدارندگی هم نداشته باشه و همچنان توازن قدرت در همین سطح باقی بموند. آیا تحریم ها بسیار بدتر و غیر قابل تحمل تر از چیزی میشن که این اواخر تجربه کردیم؟ آیا این سایه جنگ و حمله دشمن که هر لحظه در همین حالت بدون بمب انتظارش را داریم بزرگتر خواهد شد؟ چقدر اوضاع با دستیابی به بمب اتم برای ما بدتر خواهد بود و چقدر اوضاع با بیخیال شدنش برای ما بهتر؟!