جناب جلیل عزیزم با سلام و احترام مایه امتنان حقیر خواهد بود چنانچه مستندات مربوط به این deadline «دو ماهه» را البته در تاپیک ذی ربط ارائه بفرمائید. ارادتمند

حقیر هم از اهانتی که بسادگی بر بنده روا داشته شد توسط حضرت اجل که شما می شناسید اش سپاسگزارم. واقعا جای تأسف و تاثر دارد. مصطفی عزیزم پیام صریح خود را برای شما نوشتم. گویا از نگاه شما آن حضرت اجل ملکه منطق صوری بودند و مابقی مشتی موجودیت تکوین نیافته که بویی از حساب و کتاب منطق محاسباتی نیز نبرده اند. مصطفی جان تا این لحظه که ماجرا یک پرده بیشتر نداره اما ... اگر تصور کردند که می تونن پرده دیگری به روایت سوریه اضافه کنن خوب باید عرض کنم که اونوقت دیگه ماجرا به دو پرده نمایش هم ختم نمیشه و باید منتظر شد و دید که چند پرده از این پرده دوم بیرون کشیده میشه! و کی می تونه پرده آخر رو بنویسه ...

مصطفی جان در کمال احترام اول: دانشمندی که تاپیک را با مهمل گویی در مقام «مثال» به انحراف کشاند بر همه دوستان آشکار است؛ دست کم نمی توان از حق گذر کرد و سخنانی بی پایه و اساس را حق بر جانب جلوه داد. اما ... سوریه مصطفی عزیزم هم جنابعالی و هم حقیر می دانیم که طی روزهای اخیر ماشین پروپاگاند محور غربی/عربی با آب و تاب تام می کوشد سوریه را کشوری در آستانه فروپاشی و تجزیه نشان دهد چرا؟ زیرا گزینه دیگری برای وی باقی نمانده است، زمانی که نماینده روسیه در اتحادیه اروپا با پوزخند می گوید که حتی اعضای عمده اتحادیه اروپا در واقع امر تمایلی به مداخله نظامی در سوریه ندارند معنای این gesture (ژست سیاسی) چه می تواند باشد ... ؟ وانگهی، فی الحال می بینید که این آقا بر اریکه قدرت سیاسی تکیه زده و شرایط نیز به گونه ای نیست که بتوان اوضاع این ساختار سوری را با غائله حکومت طرابلس در کف قیاسی ساده قرار داد.

همین قدر که ملتفت شدن ایران و ایرانی طی دو دهه اخیر به تقویت آنچنانی سامانه های دفاعی خودشون همت گماشتن پیام قدرتمندانه ای رو بهشون تفهیم می کنه.

دستان این شهید بزرگوار رو بوسه می زنم

دوستان نگاهی به این فروم بندازین: http://honda-tech.com/showthread.php?t=300090

لینک اصلی: http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13910311000711 یدیعوت آحارونوت: ارتش اسرائیل توخالی‌ است / چه کسی می‌خواهد با ایران بجنگد؟ خبرگزاری فارس: روزنامه صهیونیستی یدیعوت آحارونوت ضمن یاد کردن از نقاط ضعف ارتش صهیونیستی، اذعان کرده است که این ارتش توان درافتادن با تبعات تجاوز به ایران را ندارد. به گزارش فارس، در این مقاله نوشته شده است: مدتی پیش روزنامه هاآرتص مصاحبه‌ای را با "پروفسور ییشای بار" منشر کرده بود که وی بیان می‌داشت ارتش اسرائیل بدآموزش دیده و از مهارت کافی برخوردار نیست لذا نمی‌تواند ماموریت‌هایش را به انجام برساند. بیشترین انتقادات وی در خصوص نیروهای زمینی بود. در این مقاله با ذکر شواهدی از ضعف نیروهای نظامی صهیونیستی از جمله نامه اخیر نیروهای ذخیره این ارتش به دولتمردان صهیونیست در خصوص احتمال شانه خالی کردن از زیر بار مسوولیت، تصریح شده است: موافقین و مخالفین حمله نظامی به ایران عموما بلند صحبت می‌کنند و تقریبا در سخنانشان همه چیز روشن و واضح است، غیر از یک چیز: "پس از حمله به ایران، گروه‌هایی چون حماس و حزب‌الله پاسخ می‌گویند و به اسرائیل حمله می‌کنند. چه کسی قرار است به آنها به سختی پاسخ گوید؟ که می‌خواهد با آنها روبرو شود؟ این مقاله نسبتا طولانی با ذکر این نکته پایان پذیرفته که از آنجا که سربازان اسرائیلی از آموزش‌های لازم برخوردار نیستند، تانک‌ها و آلات جنگی تحت اختیار ایشان، تنها یک دکور به نظر می رسد! بسیاری از تحلیلگران، تهدیدات اخیر رژیم صهیونیستی علیه ایران را یک بلوف می‌دانند که با هدف کسب امتیازات بیشتر زده می‌شود. این مقاله نیز شاهدی بر این مدعاست که اسرائیل، توان جنگ حتی با گروه‌های مقاومت را دیگر ندارد، چه رسد با ایران!

جناب Antiwar عزیزم تا جایی که اطلاعات بنده اجازه میده یانکی ها در کل خاورمیانه دو یا سه تا از این دست ایستگاه های راداری مادر بیشتر ندارن، و البته قاعدتا این رو هم می دونن که محافظت از این دست ایستگاه ها کار چندان راحتی نیست. در ضمن، بخاطر میارم حوالی سال 80 یه جایی در نت می خوندم که یکی از رویکردهای ایران در تجهیز سامانه های راداری اش دستیابی به فناوری رادارهای OTH بوده یعنی که این مساله هم در دستور کار نیروهای مسلح ما قرار داشته. در فرجام اینکه هر زهری پادزهری هم داره ...

ُSniperElite عزیزم سلام مساله اینجاست که چرا برخی دوستان تصور قوی و قریب به یقین دارند که ایران طی دو دهه و چند سال اخیر دست روی دست گذارده و وقت رو به تماشای پانورامای پیشرفت های هوافضای جهان هدر کرده!؟ این چنین تعبیری چگونه برای کشوری که از هر جهت تحت تهدیدات دائمی قرار داره با حساب و کتاب منطق صوری جور درمیاد!؟ حال اگر دست اندرکاران و چشمان بیداری هستند که اطلاع رسانی رو (مثال بسیاری از کشورهای قدرتمند دیگه جهان) به مصلحت نمی بینن دلیل بر چیز! بودن کشور که نیست!!! عجبا! آقا اصلا این خبر دروغ اصلا همه اش شایعه و کذب! واقعا فکر می کنید ایران باید بیاد همه پروفایل/پروسسینگ میلیتاری اش رو برای جنابعالی و بنده توضیح بده!؟

این لینک رو هم ببینید لطفا: http://forum.milavia.net/military-aircraft/shortfalls-of-the-world's-best-fighter-the-f-22-raptor/12/ و این یکی: http://warships1discussionboards.yuku.com/topic/6042/Best-fighter-today-to-face-against-F-22-Raptor?page=2#.T8SZ3bBo0fE

استاد بنده، جناب worior، در تاپیک جنگنده بومی ... که جناب mahdavi3d ارائه فرمودن، نوشتند که هیچ کشور قدرتمندی در حوزه طراحی و ساخت جنگنده پیشرفته بیکار ننشسته و بیکار هم نخواهد نشست، ایضا ایران ... عرض بنده اینه که دوستان ارجمندی که با صراحت تام این قبیل موارد رو (گیرم این خبر کاملا ساختگی و ...الخ) شایعاتی مضحک می دونن، از کجا اینقدر مطمئن هستن که ایران طی این 20 و چند سالی که از خاتمه دفاع مقدس میگذره کاملا بیکار نشسته بوده؟ (اصلا موضوعیت این چنین اخباری به کنار) لینک ذیل رو هم ببینید ... بد نیست: http://boards.straightdope.com/sdmb/showthread.php?t=354198

دوست خوبم این تامکت یانکی نیست ... این هوش ایرانی است ... حالا باید به یانکی ها با پوزخند تحویل داد که: TOUCH THIS! ...

بسیار عالی بود رضا جان ... یک از هزاران رویش فناورانه نظامی ... برای بار میلیونم! یانکی ها و اذنابشان نمی توانند «بسادگی» وارد نبرد نظامی با کشور و ملتی شوند که بیش از 3 دهه است خود را آماده بدترین سناریوهای تهاجم نظامی یانکی ها کرده است ... بگذریم که شرایط جهانی تا چه حد متغیر شده است ... یانکی در حال دست زدن به واپسین قمارهای شان هستند بلکه امیدی برای حفظ جایگاه ابرقدرتی شان (آمیخته به رویای تک قطبی) باقی مانده باشد ... می دانیم و می دانند که روزهای خوش تریلوژی نیکسون/کارتر/ریگان سپری شده و بازنخواهد گشت ... به همین دلیل است که کارشناسان نظامی/استراتژیست های یانکی بتدریج زمزمه دکترین بازدارندگی به جای تهاجم به ایران را بر سر زبان ها انداخته اند ... کشورهای قراردادی که جای خود دارند!

دوست گرامی ایران هم بیکار ننشسته و بیکار نبود و نخواهد بود، ایران هم یک کشور آماتور در امورات نظامی و استراتژی جنگ نیست

دوست عزیز به عمل در میدان نبرد ایران رو خواهند شناخت ... حکومت بعثی هم باور کرده بود که ایران دارای ارتش گرفتار در هم ریختگی های ناشی از وضعیت خاص کشور لقمه بسیار آسانی برای ماشین جنگی اش محسوب می شود ... در ضمن، یکی از مزایای ایران رو نبودن دستش در بسیاری از موارده، وانگهی همه داستان یک نبرد نظامی رو تجهیزات نمی نویسن، بلکه تاکتیک، استراتژی و خوش فکری و هوشمندی و مدیریت نبرد هم در زمره نویسندگان این روایت خواهند بود. چه کسی به شما این اطمینان رو داده که ایران در دریا و زمین و هوا بطرز هولناکی ضعیفه؟؟؟ ایران هم توانایی های خاص خودشو داره و به موقعش این دشنه ها رو در قلب دشمن اش فرو خواهد کرد ... به شما اطمینان می دم که مهاجمین می تونن شروع کننده باشن اما قطعا تمام کننده نخواهند بود.

مطالعه این متن حقیر رو هم دلشاد کرد هم آزرده و محزون ... شاهکاری عجیب از پیکاسو نقاش در موزه ملی هنر معاصر مادرید وجود داره به نام «کشتار در کره» پیکاسو این اثر رو در اعتراض به کشتار کشاورزان کره ای بدست یانکی ها در نبرد شبه جزیره کره خلق کرد، فضای تابلو بسیار تکان دهنده است سربازان آدمکش و متجاوز بطرزی مضحک ترسیم شدن با بازوانی که بقدر یک گاو تنومند ان و اندام های شرمگاهی نامتعارف و ابزار کشتارشون که در دستانشون بسوی قربانیان نشانه رفتن بشکلی مضحک تر به هر چیز جز سلاح شبیه ان بیشتر به شیپورهایی دراز و بی قواره و ... سیاه ... هیچ اثری از هویت انسانی در پیکره این سربازان بی چهره دیده نمیشه این قاتلان در سوی مقابل ... قربانیان زنان مادران برهنه با فرزندان خردسال مرده نوزادان مرده در آغوش شون ایستادن با چهره هایی بسیار واضح تر و نگاهی روشن و مطمئن رو به آسمان ... رو به قاتلان رو به استعلا ... در این رویارویی نابرابر زمینی ... پیروز میدان به گمان من آن کسانی هستن که مزه پیروزی هستی شناختی رو در دنیای هنجار انسان بودن و نه تندیس/جانور بودن می چشن ... این شهامت آنتولوژیک در تک تک صحنه هایی که مردان و زنان مدافع این سرزمین مقدس خلق کردن چه با دست چه با پولاد داغ ... سرشاره ... مشهوده و درخشانه اینا رو که می نویسم نمی تونم جلوی گریه خودمو بگیرم ... بعد از 7000 هزار سال خلق تمدن ثبت شده با کمال تأسف باید گفت که ما همچنان از درخت تکاملی خودمون فاصله چندانی نگرفتیم: توحش ... همچنان در واریانت های بزک شده با اسامی متعدد و از راه های مختلف باز تولید میشه ... من دست این خلبان قهرمان، دستان یاران ایشون و دستان تک تک مدافعان کشورم رو بوسه می زنم، و در برابرشون با نهایت افتخار تعظیم می کنم، هست بودنم، موجودیت انسانی خودم، گفتگوی خودم رو با شما دوستان بزرگوارم و همه چیزم رو مرهون تک تک قطرات خون و عرق جبینی هستم که چه از پیشانی دخترک پرستار و چه از پیشانی این خلبان قهرمان سرازیر شدن ... از یاد نبریم شون ...

[b]پیوست 1[/b] 1) در زبان یونانی پس از عصر پایدیا [پیش سقراطیان] (که در حوالی سده پیش از میلاد آغاز گردیده است) حتی پس از ظهور سقراط و تداوم روش/منش وی توسط شاگردان و علاقمندان اش (که مفاهیم عقلانی و هنجارهای اخلاقی بسیاری را احیا و تولید نمودند) هیچ واژه ای وجود نداشت که دقیقا معادل «family» (خانواده؛ بالاخص خانواده ای که از میان خرابه های اروپای post-feudalism era شکل گرفت) باشد، این امر برای زبان لاتین کهن نیز صدق می کند و واژه familia بیشتر به معنای household یا «اهل خانه [مراد متریال (بنا، شاکله و ... قس علیهذا) خانه است و نه spirit منزل]» (در شکل کهن آن) بکار می رود. بطریقی مشابه، واژه کهن «paterfamilias» که در لغت نامه های جدید به مفهوم «[زن] خانه دار و نه لزوما همسر» بکار می رود در فرهنگ عمومی روم باستان سده های 6 تا 14 اغلب به معنای «متعلقات ارباب (یا خانه اربابی)» بکار برده می شده است. لذا ساختار واحدهای بنیادین جامعه روم باستان در مگاپولیس های کهن اش خانه ای ارباب (یک مرد- انسان که اغلب به شغل نظامی گری اشتغال داشتند یا شغل دوم شان کسب و کار خرده پا یا فلاحت و یا تجارت و بازرگانی بود؛ در حقیقت این واحد بنیادی حول محور یک مرد/ارباب شکل می گرفت) و متعلقاتی بود که در جوار (یا آن گونه که از معانی برخی واژگان متبادر می شود: [b]ظل[/b]) آن مرد زندگی می کردند. 2) در دو تمدن کهن غرب جغرافیایی یعنی یونان و روم باستان هیچ هویت مستقل و جایگاه و رتبه مستقل، ارزشمند و موثری برای «لایه جنسیتی زنانه» در نظر گرفته نمی شد. زنان یا موجوداتی مزاحم بودند یا اشیایی برای توارث و تناسل و در خوش بینانه ترین مُد، کارگرانی ساکت و بی دفاع در برابر مشقت کار چنانکه در روم باستان حتی به ازای بکارگیری زنان مالیاتی پرداخت نمی شد و در صورت محاسبات سالانه یک اعیان رومی تنها شمار مردان پیشکار و کارگر در نظر آورده می شدند و زنان در این مقام جایگاهی برابر با بردگان روم داشتند. حتی زنان حلقه شاهی و دربار نیز چندان مجالی برای عرض اندام و دست کم سخن سرایی نمی یافتند. 3) با چنین پیشینه تاریخی، می توان حدس زد که سنت های ازدواج برای دختران تازه بالغ تا چه پایه تحقیرکننده و سخت گیرانه بوده است. بر اساس مستندات تاریخی، سن ازدواج دختران در دوران اقتدار روم باستان در جوامع شهری عموما از 14 سال تجاوز نمی کرده است. تجانس/تناسب کاست های اجتماعی شرطی اساسی و غیرقابل چشم پوشی در برقراری چنین پیوندی محسوب می شده است؛ پسران جوانی که دست به قاعده شکنی می زدند و به هر شکل رضایت پدران را جلب می کردند برای همیشه از خانه پدر رانده و از هر گونه میراثی محروم می شدند. ازدواج با سوگند رضایت قطعی پدران زوجین در حضور شهود محلی رسمیت می یافت. پلی گامی در جامعه روم باستان بطرزی مضحک شیوع داشته است. عرف و قواعد حیات اجتماعی روم باستان به مردان اجازه می داد تا به کمترین بهانه ای همسران خویش را ترک گویند و این زنان در زمره مطرودین جامعه روم باستان بودند. دختران هرگز از حق ارث از پدر و همسر برخوردار نبودند. جامعه رومی همچون سایر جوامع انسانی مألوف آن اعصار تا بُن جان «مردسالار»، «مرد محور» و «مرد پرست» بود به گونه ای که می توان مدل آنالیز جنسیتی «مرد/انسان در مقابل زن/شیء» را برای موشکافی برهمکنش جنس ها در آن جامعه پذیرفت مضاف بر اینکه جامعه رومی بر پایه نظامی گری و ارج نهادن به ارزش های جهان گشایانه و سلک نظامی گری بنا نهاده شده بود و لذا ارمغان احساس امنیت در مرزها که نتیجه اش ساخت خانه هایی بزرگ و وسیع با محوطه هایی بسیار گشاده بود به مثابه دستاورد مردان نظامی آن جامعه به رسمیت شناخته شده و تا حد ستایش مورد احترام جامعه رومی بود؛ حتی در برخی ادوار تاریخی روم باستان مرد بودن بطور رسمی به مثابه ارزشی در برابر ضد ارزش زن بودن طرح و بحث می شد (ر.ک. بیوگرافی و اندیشه های سنکا حکیم و سوفوکل سخنور) و این مساله گاه و بی گاه در هنر نمایشی رومیان باستان آشکارا بازتاب یافته است. روابط اخلاقی میان زنان و مردان در روم باستان سرشار از مغاک های تاریکی است که بیان شان مایه تلویث تاریخ است. راه اندازی کسب و کار، تجارت، مالکیت و .. قس علیهذا برای زنان تا آخرین روزهای موجودیت روم باستان پذیرفتنی نبود؛ شرایطی که برای بیش از 800 سال بنحوی دیگر در تاریخ قاره سبز و همچنین جزیره ای که مهاجرین ژرمانیکی که از سواحل خلیج کیل (Kiel) در کرانه دریای بالتیک به آنجا آمدند و جزیره فرشتگان اش نامیدند (انگلستان) پژواکی سخت تر و قاعده مندتر یافت. این مقال تداوم خواهد یافت ... زیاده جسارت است ... ارادتمند شما worior و fath عزیزم

جناب worior عزیزم گذشته از اینکه نگاه Umberto Cerroni به این پروفایل خاص تاریخی البته نگرش یک منتقد متوسط اجتماعی (نه حتی یک تئوریسین/موءلف اجتماعی) است، مثال های متعددی از برهه های تاریخی متفاوت در سپهر حیات اجتماعی اعصار میانه که مبتنی بر اسناد متقن تاریخی است این حقیقت را نمایان می سازد که «سلول اجتماعی/اقتصادی بنیادین خانوادگی» نه در شکل متجدد «هسته ای و خصوصی شده اش» بلکه در شکل یک عامل تولید/باز تولید مالکیت سنتی و اندکی بعد فئودالیته نوپا بشکلی تقریبا قابل تعمیم در اقلیم اروپایی موجودیت، قوام و دوام یافته است. اصولا وجه تسمیه اعصار میانه آشکار است و در خصوص موضوع محوری گفتاوردمان، شکلی از خانواده مرد (اغلب شوالیه/نظامی) محور که متفاوت از خانه اربابی روم باستان و متمایز از خانواده شهری/ اعیان کاخ نشین اروپای اواخر سده 17 اروپای مرکزی است طی 900 سال نسج می گیرد و بتدریج رو به زوال می نهد از همین رو نمی توان بسادگی طرح کرد که «سلول بنیادین خانوادگی» یا «norm خانوادگی» (و اتفاقا «دقیقا» از سنخ سنت مدار و سنت زده اش) در اروپا اعصار میانه بچشم نمی خورده است. اما در باب اصالت قومی، شاید اندکی بعد و شاید فردا بیشتر در این خصوص مصدع اوقات شریف تان شوم. داستان شکل گیری سنت های حاکم بر روابط میان زنان و مردان در اروپای مرکزی جالب توجه است و احتمالا قدری بیشتر در این مورد صحبت می کنیم.

جناب worior عزیزم در یک فرصت مناسب همین امروز احتمالا مجددا مصدع اوقات شریف شما میشم. شاید دو یا سه ساعت بعد ... ارادتمند از باب تاخیر و خلف وعده از شما worior و fath عزیزم عذرخواهی می کنم در باب بحث مطروحه نگاهی به متن ذیل بیندازید: تفكیك اعضاء یك گروه خاص و همین طور تكثر و مسوولیت پذیری وذهنیت گرایی سیاسی و اجتماعی درون گروهی افراد، از فردیت پذیری های دوران قرون وسطا ست كه شكل می گیرد. می توان گفت در دوران قرون وسطا، تغییر و تحوّل معنایی، حداقل تا پس از هزاره ی نخستین میلاد موجود نبوده و حول وحوش هزاره ی نخست میلادی است كه چند نحله از این جریان بسیار مهم انشعاب می یابند. درست از آغاز هزاره ی اول میلادی است كه بنا بر شواهد دانشمندان و دانش پژوهان كه ما از ایشان به ذكر نام سه تن اكتفا می كنیم می توان كندی یا لااقل ركود این روند را مشاهده كرد كه خود موجبی بر تفكیك فردفرد اعضاء یك گروه به حساب می آید. بنا به گفته ی " گادمت" ارتباط خانوادگی می تواند همچون مبدائی بر تشكیل جامعه ی قرون وسطا محسوب شود و این خود در مثل آینه ای را می ماند كه نقش و تصویر درون آن چندان اختیاری و انتخابی نیست. چراكه سازمان خانواده در دوران قرون وسطا، حتا در معنای خاص خود نیز ، عملكرد چندان درستی نداشته است. به عقیده ی " بلاك" احتساب ازدواج در مركز یك گروه خانوادگی بدون شك به معنای دگرگونی صوری فئودالیته در آن دوران، از لحاظ واقعیت سنی افراد است. در نظر " استون" ازدواج فی نفسه ، یكپارچگی و وحدتی برای ارضاء حوائج روانی و فیزیولوژیك نبوده، بلكه مكانیسم نهادینه ای بوده برای تحصیل اطمینان از تداوم خانواده و حمایت از مالكیت اراضی. " انگلس" تعریف دقیقی دارد بدین مضمون كه برای یك " شوالیه" یا یك" بارون" ، درست به همان نسبتی كه برای یك " پرنس" ، ازدواج یك فعل سیاسی محسوب می شده و موقعیتی بوده برای رشد و تعالی بخشی به قدرت فرد كه این مهم خود در نتیجه ائتلاف های خانوادگی جدید حاصل می آمده و میلی درونی و اختیاری بوده نسبت به خان و مان و نه نسبت به علائق قلبی و فردی. با وجود بر این آیا رواست این گونه استنتاج كنیم كه ازدواج در سازمان های سیاسی ، كما فی السابق، یك فعل سیاسی محسوب می شود؟ و مثلا ً آیا نمی توان گفت كه ازدواج میان شاهان و روسای ایالات عملا ً فعلی سیاسی است؟ بنابراین استنتاج تاریخی می توان اینگونه استدلال كرد كه ارتباط میان اعضاء یك خانواده ی سلطنتی ارتباطی بوده با نمودی سیاسی و با پیشینه ای بسیاركهن و البته بسیار محدود و آزار دهنده و با حداقل آیین ها كه در آن مصالحه ی ازدواج در حكم یك قرارداد سیاسی محسوب می شده و موافقت فرد در آن هیچگونه دخالتی نداشته یا در حداقل تاثیرگذاری بوده است. سرتاسر ادبیات منظوم دوران قرون وسطا( بنا به گفته ی انگلس) انباشته است از درخواست شاه ِ پدر از فرزند پسر یا دختر خود در چشم پوشی از میل درونی خویش. چراكه فرزند عملا هیچ تمایلی به ایجاد زندگی مشترك با فرد مورد نظر شاه نداشته است. به عنوان شاهدی بر این مدعا می توان به ذكر این مثال اكتفا كرد كه پسر و دختری به نام های فلان و بهمان به جهت تقدیس فرمان پدر تن به این ازدواج می دهند و می بینیم كه بنا به گفته ی انگلس نطفه ی شعر غنایی تحت عنوان " ترانه های دوستان" (1) كه انباشته است از سروده های خیانت آمیز افراد به همسرانشان چندان هم تصادفی به وجود نیامده. زیرا در یك ازدواج نه چندان آزادانه و صرفا ً سیاسی، خیانت به همسر رسمی در حكم یك انتقام بوده و خود با ایجاد یك رابطه ی سالم عاشقانه رخ می نمایانده و این خود دلیلی است بر این مدعا كه چرا الهام های شاعرانه درست در چنین مواقعی پا به عرصه ی وجود می گذاشته اند. البته انجام این كار صرفا ً برای لذت بردن از فعل خیانت نبوده، چراكه خیانت در اصل برقراری یك رابطه ی حقیقی و عاشقانه بوده. حال آن كه ازدواج رسمی تنها رابطه ای بوده سیاسی كه علاقه ی فرد در آن هیچ گونه تاثیری نداشته كه البته ما در تعریف و تحلیل خود از ساز و كار خانواده های قدیم دوباره به آن باز خواهیم گشت. متن برگردان توسط جناب مهدی فتوحی ریشه های تمدن اروپایی، 2001، دانشگاه لچه ایتالیا ریشه های فرهنگ اروپایی، 2001، دانشگاه لچه ایتالیا

worior عزیزم شما در جایگاه استاد من هستید پیشنهاد می کنم تاریخ تحولات [b]اجتماعی[/b] سده های 12 تا 18میلادی رو در اروپای مرکزی (پروسیا و فرانسه) با تاکید بر «هنجارشناسی عرفی/حقوقی رایج و روابط لایه های اجتماعی با یکدیگر » به اختصار مرور بفرمائید. باز هم در محضر شما خواهم بود. ارادتمند

[quote][quote]fath نوشت: اما نکته قابل تامل این هست که این نوع روابط در دنیای غرب چیزی ناملموس نیست چون شما در تاریخ اونها به شکلی اثری چندان هم از طایفه و ایل بازی و... نمی بینید و روابط خونی هم آنچنان محکم نبوده و در نتیجه تجدد و مدرنیسم هم این موضوع مقداری تشدید شده اما در جوامع شرق و شرق میانه این موضوع به شدت باعث مشکل میشه چون این مناطق به طور طبیعی اصول حاکم اونها اصول خانوادگی و روابط صمیمانه و..... است در عین حال تفکر اسلامی و ادیان آسمانی تاکیدی خاص بر روابط قومی و صله رحم و... دارند و در این شرایط یک نوع تقابل و ضدیت و یا بهتر عرض کنم دیالکتیک در بین دو تفکر شکل می گیره که در حوزه اجتماعی خیلی شدیدتر از غرب خودش رو نشون میده و اصولا جامعه شناسی ایران هنوز اینقدر در دانشگاه ها پیشرفت نکرده که در طرح های خودش این موارد رو در نظر بگیره چرا که در پی فهم فلسفه دو طرف مقابل و تحلیل اون و نقاط افتراق بر نیومده و این عدم شناخت باعث لنگیدن تمام طرح های جامعه شناسانه و مدیرتی شده.[/quote] [quote]worior نوشت: درسته که الان چنین چیزی نیست و نمود نداره ؛ علت اصلیش هم تشکیل دولتهای "ملی سکولار " هست که در تعارض با دوران فئودالی (کاملا نژادی و قومی وام گرفته از کلیسا) شکل گرفته ، چیزی که برای رسیدن به اون و فرار از فئودالیسم قومگرا متوسل به لیبرالیسم و بی ریشه کردن توده به جهت کنترل و جلوگیری از جنگ شدند ، البته دودمان های قومی در اروپا هنوز هم قوی هست .. [/quote] [quote] fath نوشت: حتی در اون زمان هم پایه های خانوادگی به شدت شرق قوی نبوده در غرب منظور بنده این هست. مدرنیسم و دنیای صنعتی و پس از این دوران ها دنیای پسا مدرن تمام شالوده های باقی مانده رو هم نابود کرده و کشورهای غربی از زمین نیم بند و نیم سفتی که در دوران قبل از تجدد و مدرنیسم داشتند الان روی آب هستند و آب هم اساس و پایه ای نداره و به راحتی در اون فرو خواهند رفت. [/quote] [quote]worior نوشت: موافقم ، اما این مسئله به مقدار زیادی ناشی سایر عوامل تغییرات اجتماعی هست ، منجمله جنگ های طولانی مهاجرت ها و ... که البته امروز دیگه این مسئله رو بصورت عام عنوان میکنند تا حل شده پنداشته بشه ، بخصوص نظریه " غرب مسیحی " یکه تاز "آرنولد توینبی" [/quote][/quote] worior و fath عزیزم از کدام برهه (های) تاریخی در کدامین غرب جغرافیایی صحبت می کنید؟ تنویر بفرمائید تا در ادامه مصدع اوقات شریف تان باشم. زیاده جسارت است ...

درود بر شکل دهندگان خاورمیانه نو ... خون تک تک این شهداء تک تک سطرهای آینده این منطقه تا ابد راهبردی رو ترسیم می کنه ... [b][i]در اوج در آسمان انسانی را یارای آن نیست کین بلندمرتبگی را بازستاندم گرچه تندباد در دستان اش جای داشته باشد سخن من در شمشیر من است و کلمات ام در گداختگی پولاد داغ را شرمسار می کند ...[/i][/b] روزی در آینده ای نزدیک که این تیره خاورمیانه ای خود را هر چه بیشتر در خواهد یافت ...

oldmagina عزیزم سلامی دوباره برادرم، مدلینگ جعبه سیاه به همین دلیل که اتفاقا خود شما اشاره فرمودید دیگر آن جذابیت ویژه را برای استراتژیست های اجنبی بویژه کارشناسان دیپلماسی و امنیت راهبردی ایالات متحده ندارد، نمونه های بسیاری در این مورد وجود دارد؛ بر فرض مثال: اینکه بویژه طی دهه اخیر نظام جمهوری اسلامی ایران وجود گروهی تحت عنوان «منتقدین» را پذیرفته و همزمان با دقت تام و تمام تعاریفی متمایز را متناسب با شرایط داخلی/بین المللی برای مخالفان و معاندین ارائه می کند دردآورترین خار در چشمان دشمنان این کشور بوده است و شالوده شکن هسته مرکزی پروپاگاند سیاسی شان یعنی تصویرسازی رسانه ای «آنچنانی» از نظام جمهوری اسلامی ایران به مثابه «دیکتاتورشیپ تئوکراتیک ورشکسته در نقطه مقابل نظام لیبرال دموکراتیک پویا و موفق» (در حقیقت این روند نشانگر این است که بدنه تئوری پردازی نظام با هوشمندی خاصی از ابزارهای قدرت یا قدرت نمایی طرف متخاصم البته منطبق بر شرایط داخلی گیرم [به تعبیر برخی کارشناسان] دوره ای که اصلاح طلبان بر سر کار آمدند نهایت بهره را بسود نظام برده اند و دست کم خط مقدم جبهه طرف مقابل را تا حدودی شکسته اند). برادر خوبم، نظام حاکم بر ایران دیگر ساختار دهه شصتی را ندارد، ساختاری است پویا و فعال و در جای خود: پراگماتیست در عرصه سیاست جهانی است که در سلوک منافع و مصالح ملی تا حدود ممکن دست به بازی و حتی ریسک می زند، یارگیری می کند، قدرت چانه زنی اش را افزون می سازد و ... قس علیهذا بنابراین: اول آنکه اگر مقصودتان از عمل، عمل سیاسی است یا امر سیاسی ... (؟) چنین فرآیندی جاری و ساری است و مساله به مدارس نظریه پردازی و اتاق های فکر منحصر نمانده است، دوم آنکه چنین ساختار حاکمیتی با این ویژگی ها بنا به قاعده نمی تواند ساختاری ایستا و مرداب گونه باشد، اگر به پست حقیر در خصوص مثال هندوستان دقت می فرمودید بنده با یک گشتار و ترتیب خاص در ارائه آماره ها پیش آمدم تا نکاتی نهایی را به دوستان عزیزمان عرض کنم: و آن اینکه چهره های متفاوت، متضاد و متباین یک جامعه انسانی بویژه بهره مند از تاریخ تمدنی و سابقه فرهنگ سازی تأمل برانگیز را باید در کنار یکدیگر مشاهده و تحلیل کرد: به پشتوانه چنین تلقی است که جناب وحیدی، وزیر محترم دفاع، به دشمنان هشدار می دهد شاید در نبرد حقیقی با فضای متفاوتی روبرو شوند ... اتمسفری که بنا به مشاهدات مبتنی بر پروتکل های مدلینگ جعبه سیاه گاه و بی گاه برای شان پیش بینی ناپذیر خواهد بود ... حال که این نکته را به محضر شما، برادر و معلم خوبم، عارض شدم بگذاریم گمانه زنی را طرح کنم و این بحث به زیبایی ادامه یابد، تصور شخصی حقیر این است که کارشناسان سیاسی، امنیتی و اطلاعاتی دشمن مدت هاست که اقبال بیشتری به مدلسازی های سیاسی/امنیتی/نظامی جامع تر و چند جانبه نگرتر نشان می دهند نشانه و گواه حدس خویش را نیز «تاکیدات مستمر جامعه اطلاعاتی ایالات متحده بر پیامدهای میان مدت و درازمدت اصطکاک های سیاسی/نظامی با جمهوری اسلامی ایران در گزارش های 2007 به بعد» و «صحه نهادن فرماندهان عالی رتبه و مدیران کلان نظامی ایالات متحده بر بازدارندگی بجای اصرار و پافشاری بر رویارویی با جمهوری اسلامی ایران تا آستانه رسیدن به فضای هم کفی هسته ای ایران:رژیم صهیونیستی» می دانم (از آن میان: جملات صریح و تا حدودی عصبی ژنرال پترائوس در کمیته امنیت ملی سنای آمریکا، یادبود 11 سپتامبر، 2011) چنین اظهاراتی به گمان حقیر (که بسیار مهم تر و تعیین کننده تر از ابراز نظر رسمی رییس جمهور آمریکاست!) نشان از یک تغییر رویکرد آنالیتیک در برخورد با سوژه ایران و بازیگری آن در خاورمیانه دارد ... هر چند هنوز هستند کسانی که بر تقابل با ایران و ارائه تحلیل های روباتیک/مکانیک از نبرد آرماگدونی با ایران اصرار می ورزند. حقیر سراپا نادانی نیز از بذل توجه شما به چند سطر اینجانب صمیمانه سپاسگزارم. مشتاقانه در انتظار گفتارتان می مانم.

دوست خوب، برادر بزرگوار و آگاهم سلام شما می دانید حقیر هم بقدر بضاعت خویش می دانم که سرعت خیره کننده تحولات و «ضرورتا» بحران زا بودن جهان فرهنگی پسامدرن مجال دقت و راندمان آنچنانی را از این تکنیک کلاسیک تحلیلی/ابزاری دهه 60 میلادی ربوده است موافق اید؟ علت کمرنگ تر شدن برخی روشمندی های دشمنان قسم خورده رشد تأمل برانگیز مفهومی/ادراکی ما ایرانیان از نقاط ضعف تاریخی این قبیل متدولوژی هاست موافق اید؟ تصور می کنید چرا دشمنان ما مزورانه و خزنده و به نام آگاهی و به کام تحمیق سعی در تهی سازی فکری و ترویج اندیشه های بازاری در میان لایه های سنی جوان مان را دارد ... ؟

oldmagina عزیزم تکنیک modeling جعبه سیاه برای رفتارشناسی/تصمیم گیری در باب ایران و ایرانی بارها مورد استفاده قرار گرفته و تجربه شده است اما ... به گمان شما بازخورد کاملا مناسبی نیز داشته است؟