بله قربان،‌ آماده ام!

[F14AA 5,205]

[center][size=5]بسم الله الرحمن الرحیم [/size][/center]



[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1558482.jpg[/img][/center]



[center][color=#b22222][b]یک قصه بیش نیست غم عشق وین عجب[/b][/color][/center]
[center]
[color=#b22222][b] کز هر زبان که می‌شنوم نامکرر است[/b][/color][/center]


[center][color=#000000]گاهی روایتی را هر چند بار که می شنوی باز هم برایت تازگی دارد، به ویژه آنجا که سخن از فداکاری در راه میهن و نام و ننگ در میان است و هنگامی که هنگامه آزمونهایی است سخت و دشوار، آنگه شود پدید که نامرد و مرد کیست. داستان امروز هم، روایتی است از وقایع منتهی به یکی از عملیاتهای غرورآفرین نیروی هوایی که نشان می دهد مردان راستین چگونه در بحبوحه خطر، با آغوشی باز به پیشواز خطر می روند تا نامشان بر صفحات زرین تاریخ این مرز و بوم تا ابد جاودان ماند . این پست را تقدیم می کنم به روان بلند شهیدان یاسینی و دوران .[/color][/center]


یک هفته از ابلاغ مأموریت مهم و سرنوشت ساز « حمله به پالایشگاه الدوره عراق» به پایگاه سوم شکاری ( همدان) می گذشت و بحثهای داغی بین شهید خضرایی و شهید یاسینی ( معاون عملیات) در باره چگونگی ونحوه اجرای این عملیات در جریان بود . معاون عملیات که خود از قهرمانان جنگ به شمار می رفت، پس از انجام محاسبات پروازی از جمله تعداد هواپیمای شرکت کننده در عملیات، محل هدف، زمان و ساعت انجام عملیات، مسر رفت و برگشت و… اجرای چنین عملیاتی را در عمق ۴۰۰ کیلومتری خاک عراق نسبت به پایگاه، با توجه به شبکه پیچیده و گسترده پدافند و وجود موشک های سام ۶، سام ۷ و رولند فرانسوی، انواع آتشبارهای ضدهوایی در طول مسیر، بازگشت خلبانان شرکت کننده در این عملیات را چیزی شبیه به معجره می دانست . از این رو بحث های زیادی بین آن دو صورت گرفت و ساعات زیادی به طول انجامید. معاون عملیات با توجه به تجارب بالای خود که نظیر چنین مأموریت هایی را در عمق خاک عراق به دفعات انجام داده بود و شناخت بسیار خوبی از منطقه هدف داشت، با وجود هدف های نزدیک تر نسبت به مرز ایران در بغداد، حمله به پالایشگاه الدوره عراق را چندان منطقی نمی دانست،‌ چون از اهداف طرح مطلع نبود. به همین جهت از فرمانده پایگاه اجازه خواست به پست فرماندهی ستاد نیرو در تهران مراجعه کرده و در باره ابعاد و ضریب امنیتی طرح و حساسیت های آن بحث و تبادل نظر نماید تا در صورت موافقت، در باره‌ چگونگی اجرای عملیات تجدیدنظر گردد .


[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_300rHVpL.jpg[/img][/center]
[center]
[color=#4b0082]شهید خضرایی[/color][/center]

برای همین، معاون عملیات پایگاه به تهران عزیمت کرد و ضمن ملاقات با فرمانده نیروی هوایی و معاون عملیات و گروه طرح های تاکتیکی، پس از دو روز بحث و بررسی کارشناسانه با توجه به حساسیت موضوع و شرایط خاص کشور و تأکید مسئولین کشور و فرماندهان جنگ ضرورت اجرای طرح را لازم و اجتناب ناپذیر دانست و استدلال مسئولین را در باره اجرای عملیات، منطقی و حساب شده و کاملاً جدی تشخیص داد. معاون عملیات سرانجام به پایگاه بازگشت و موارد را با فرمانده پایگاه در میان گذاشت . اینک بحث داغ در باره تعیین و انتخاب خلبانانی بود که می بایست برای اجرای این عملیات در نظر گرفته می شدند. انتخابی که بتواند هم کارآیی لازم را برای انجام این عملیات سرنوشت ساز داشته باشد و هم میزان ضایعات احتمالی را به حداقل ممکن کاهش داده و درصد موفقیت و ضریب امنیت و سلامت پرواز آنان نیز تأمین گردد به مصداق آنکه گفته اند "به کارهای گران مرد کار دیده فرست" . در ضمن اجرای مأموریت هم در صورت امکان به گونه ای تحمیلی و دستوری نباشد، چرا که او بارها به تجربه دریافته بود هر جا که عملیات به صورت داوطلبانه انجام می پذیرفت، نتیجه و بازده کار بهتر و کیفیت عملیات چشمگیرتر و درصد موفقیت بیشتر بود . او بارها آزموده بود که لازمه موفقیت در هر عملیاتی به کارگیری نیروی متعهد و مؤثری است که در زمان و مکان مناسب وارد عمل شده و با داشتن سرعت عمل در عملیات تهاجمی، تا قلب دشمن نفوذ کرده و با ضربات قاطع و متمرکز طبق اصل غافلگیری، هدف را به کلی منهدم کنند . سرهنگ خلبان یاسینی در جریان گزینش خلبانان ویژه و نخبگان، فهرستی از شاخصترین خلبانان جنگی در کلیه پایگاهها را به همراه سابقه فعالیت و مأموریتهای جنگی شان تهیه وتسلیم فرمانده پایگاه کرد. در صدر این فهرست، نام خود و در ردیف دوم، نام عباس دوران به چشم می خورد .


[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_fGhVnFzA.jpg[/img][/center]
[center][color=#4b0082]دو دلاورمرد نیروی هوایی در کنار یکدیگر (شهیدان یاسینی و دوران)[/color][/center]

سرهنگ یاسینی طی یادداشتی خطاب به فرماده پایگاه درباره خود نوشت نظر به حساسیت موضوع، من برای اجرای این عملیات آمادگی کامل دارم و با توجه به اینکه ۳ سال در حومه شهر بغداد مأموریت برون مرزی داشتهام، شناخت خوبی نسبت به مسیر رفت و برگشت و استقرار موشکها و توپهای ضد هوایی دشمن در منطقه دارم. در صورتی که فرمانده پایگاه صلاح بداند،‌ داوطلبانه آماده ام تا لیدری دسته پروازی را بر عهده بگیرم و یکی از خلبانان شرکت کننده در عملیات باشم . نفر دوم،‌ سرهنگ خلبان عباس دوران بود، معاون عملیات پایگاه. در باره سابقه فعالیتهای سه ساله عباس دوران از آغاز جنگ تا به آن روز نوشت: 1- شرکت در عملیات برون مرزی و بمباران پایگاه الرشید بغداد 2- درگیری با ۹ فروند هواپیمای متجاوز دشمن و سرنگوین یک فروند از هواپیماهای میگ در آسمان خوزستان 3- شرکت در حماسه ناوچه پیکان و انهدام پنج ناوچه اوزای عراق و فرستادن آنها به قعر آبهای خلیج فارس در عملیات مروارید 4- بمباران پالایشگاه کرکوک، انهدام پلهای مواصلاتی و بمباران مراکز تجمع دشمن 5- بمباران مکرر دشمن در جبهه های غربی و دهها ساعت پرواز گشت و شناسایی در منطقه از جمله فعالیتهای عباس دوران از آغاز جنگ تاکنون بود . او در پایان یادداشت خود، یادآور شد که نامبرده ( دوران)‌ تاکنون در مجموع حدود ۱۰۵ساعت پرواز موفق جنگی را در کارنامه فعالیتهای عملیاتی خود ثبت کرده و در مقایسه با عزیزان خلبان، رکود بیشترین پرواز برون مرزی را از آن خود ساخته است. فرمانده عملیات در گزارش خود یادآور شد با این سابقه درخشان و زحمات طاقت فرسایی که سرهنگ دوران متقبل شده و فداکاریهای کم نظیر او، واگذاری این مأموریت به او را منصفانه نمی دانم. هر چند یقین دارم در صورت ابلاغ، بلافاصله داوطلبانه آن را با آغوش باز پذیرا می شود . نفر سوم، سرهنگ ۲ خلبان محمود اسکندری از دیگر خلبانانی بود که فعالیت چشمگیری در پرونده عملیاتی خود ثبت کرده بود. از آن جمله بمباران پالایشگاه کرکوک، پتروشیمی بغداد، ایستگاههای راداری تموز و لیدر دسته پروازی «الوند» در عملیات موسوم به «H-3». لذا او نیز با توجه به شناختی که از منطقه داشت، بدین منظور برگزیده شد. اما مشکل این بود که اسکندری در آن تاریخ در پایگاه ششم شکاری (بوشهر) فعالیت می کرد. لذا می بایست از ایشان دعوت می شد تا به پایگاه سوم شکاری ( همدان) بیاید . فرمانده پایگاه پس از مطالعه یادداشت، معاون عملیات را به حضور پذیرفت و پس از بحث و مذاکره یادآور شد: همان طور که می دانید حساسیت عملیات بسیار بالاست و در صورت عدم بازگشت هر یک از شما که مسئولیتهای عملیاتی را به عهده دارید، باید بدانید که بازتاب خوبی برای کشور به ویژه پایگاه نخواهد داشت و از دست دادن هر یک از شما هم ضربه سختی برای نیروی هوایی و پایگاه خواهد بود . سرهنگ یاسینی که از اعتقادات مذهبی بسیار بالایی برخوردار بود، لبخندی زد و گفت: از جانب من خیالتان راحت باشد. من بیمه قمر بنی هاشم حضرت اباالفضل العباس (ع) هستم و اطمینان دارم که در عملیاتها هیچ خطری متوجه من نخواهد بود . شهید یاسینی، همان طور که خود اعتقاد داشت تمامی عملیاتها را با موفقیت پشت سر گذاشت، هر چند دو بار هواپیمایش آسیب دید، اما در هر دو بار به صورت معجزه آسایی موفق به ترک هواپیما شد و از مرگ حتمی نجات یافت. سپس فرمانده پایگاه متقاعد شد و با سپردن مسئولیت دسته پروازی به وی، موافقت خود را در باره اجرای عملیات، اعلام کرد . سپس بحث بر سر انتخاب خلبان هواپیمای شماره ۲ شد. فرمانده گفت: بهتر است که موضوع را با عباس دوران در میان بگذاریم. چرا که بنا به نوع مسئولیتش باید ایشان از انجام این مهم که توسط این پایگاه صورت می گیرد، با اطلاع باشد. لذا با دعوت از دوران که در مسئولیت جانشین معاون عملیات پایگاه انجام وظیفه می کرد، جلسه سه نفری بین آنان تشکیل شد .


[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_nT069UhT.jpg[/img][/center]


در این جلسه فرمانده پایگاه ابتدا شرایط کشور را برای حاضرین تشریح کرد و ضرورت اجرای عملیات منحصر به فردی را که بر طبق فراگ پروازی به پایگاه محول شده بود، با توجه به شرایط منطقه لازم دانست. او توضیحات جامعی هم در خصوص عملیات داد. عباس که مشتاقانه به صحبتهای فرمانده پایگاه گوش می داد، پرسید: در حالی که نقاط حساس و حیاتی در حاشیه و داخل شهر بغداد وجود دارد، به چه منظور پالایشگاه الدوره به عنوان هدف انتخاب شده است؟
سرهنگ یاسینی معاون عملیات از فرمانده پایگاه اجازه خواست تا به این سؤال عباس پاسخ گوید. فرمانده سرش را به علامت مثبت تکان داد و گفت: ببینید، نظیر چنین پرسشی برای من هم مطرح شد و باعث شد تا برای گرفتن پاسخ به ستاد تهران مراجعه و پاسخ سؤال مورد نظر را دریافت کنم. موقعیت و شرایط هدف برای بمباران به نحوی مورد گزینش و طرح ریزی عملیاتی قرار گرفته که آثار حاصل از حملات هوایی از دید خبرنگاران رسانه های گروهی جهان که در یکی از هتلهای مشرف به پالایشگاه الدوره بغداد مستقر می باشند، پوشیده نماند و با انجام عملیات، دفاع هوایی قدرتمند مورد ادعای صدام حسین زیر سؤال برود و مقامات کشورهایی که قرار است در کنفرانس غیرمتعهدها شرکت کنند، به ناامنی بغداد پی ببرند. لذا، پالایشگاه الدوره به این دلایل انتخاب گردیده است. همجواری آن با پایگاه هوایی الرشید هیچ تردیدی در مورد حضور دفاع هوایی عراق یا داشتن انواع هواپیماهای شکاری میراژ در این پایگاه در اذهان سران غیرمتعهدها باقی نمی گذارد و دود آتش حاصله از مواد خام و مشتقات نفتی این پالایشگاه پس از بمباران خلبانان، ساعت ها مشتعل خواهد بود و بخش وسیعی از آسمان شهر بغداد را خواهد پوشاند و از دید خبرنگاران رسانه های گروهی پوشیدن نخواهد بود. علاوه بر آ‌ن، بازتاب وسیعی در جهان خواهد داشت و اثرات این بمباران در کوتاه مدت قابل مهار نیست که خود سند زنده و آشکاری برای موفقیت عملیات خواهد بود. علاوه بر آن با توجه به حملات هوایی انجام شده دشمن علیه پالایشگاههای ایران، هیچ گونه محدودیت سیاسی نیز برای از بین بردن این منطقه حساس وحیاتی وجود ندارد. مضاف بر اینکه، انهدام پالایشگاه اثرات نامطلوبی در روند تأمین سوخت مورد نیاز ماشین جنگی عراق، حداثل برای کوتاه مدت بر جای خواهد گذاشت. همچنین اثرات روانی این بمباران به دلیل قرار داشتن هدف در محدوده شهر بغداد بسیار قابل ملاحظه است. در صورت انتخاب محلی دیگر برای بمباران، دولت عراق به طور سریع قادر به خنثی کردن اثرات بمباران و ایجاد پوشش خبری مناسب علیه این عملیات خواهد بود . فرمانده پایگاه که از دانش و آگاهی معاون عملیات به خود می بالید، در پایان افزود: این عملیات با همه عملیاتی که تاکنون انجام شده و موفقیت آمیز بوده تفاوت دارد. فرمانده تأکید کرد که اقتدار نظام جمهوری اسلامی در این برهه از زمان به این عملیات مهم و سرنوشت ساز بستگی دارد و اطمینان داد این عملیات در تاریخ کشور و تاریخ نیروی هوایی برای همیشه ثبت خواهد شد.
سپس از عباس پرسید: با توجه به تجریه ای که دارید، و چندین بار بر روی بغداد پروازهای عملیاتی داشته اید، نظرتان در خصوص اجرای این عملیات چیست و برای اجرای آن کدام یک از خلبانان را پیشنهاد می کنید؟ عباس لحظه ای سکوت کرد و سپس از پنجره اتاق به هواپیمایی که در حال برخاستن از باند پروازی بود، چشم دوخت. در درونش غوغایی برپا بود؛ من در مسئولیت جانشین معاون عملیات کدام یک از بچه ها را برگزینم . عباس در جایگاهی بود که باید تصمیم می گرفت؛ برای همین تصاویر یک یک همکاران خلبانش را از مقابل دیدگانش گذشت، رضا، سیروس، حمدالله، ناصر،‌ تورج، محمد، کریم، علیرضا، فریدون،‌ منصور و … رضا یک بچه‌ یک ماهه دارد، ناصر تازه ازدواج کرده، محمد خانمش غریبه است و با محیط نظامی آشنایی ندارد. منصور مجرد است و با خواهر و مادر و پدرش زندگی می کند. حسین خانمش بیمار است و در بیمارستان بستری است و … . هر کدام یک مشکلی دارند. به کدام یک از بچه های خلبان بگویم که با پذیرفتن این مأموریت نامه‌ رفتنش را امضاء‌ می کند . در حالی که فرمانده پایگاه و معاون عملیاتی به عباس چشم دوخته بودند، عباس نگاهش را از قاب عکس امام که لبخند بر چهره داشت و بر دیوار مقابل نصب شده بود برگرفت، لبخندی زد و گفت: من آماده ام! شهید خضرایی که اشک در چشمانش جمع شده بود و به وجود چنین خلبانی افتخار می کرد، گفت: با این اوصاف آیا حاضرید که مسئولیت عملیات را به عهده بگیرید؟ دوران سرش را به علامت مثبت تکان داد و گفت با همه‌ مخاطراتی که به آن اشاره داشتید، بله قربان،‌ آماده ام! سپس فرمانده نامه لاک و مهر شده ای را که چیزی جز فراگ پروازی نبود، به او تحویل داد . در حالی که شهید یاسینی خود را برای انجام این عملیات مهم و سرنوشت ساز آماده می کرد از طریق رادار خبر ورود تعدادی از هواپیماهای دشمن اعلام شد. شهید یاسینی سریع به صورت داوطلبانه به مقابله به هواپیماهای دشمن برخاست که در این درگیری موفق به انهدام یک فروند هواپیمای دشمن گردید. هواپیمای او به هنگام مراجعت هدف موشک قرار گرفت و در حالی که هواپیما از کنترل او خارج شده بود، به صورت اضطراری با چتر نجات فرود آمد و این عملیات باعث شد تا نتواند در حمله به پالایشگاه الدوره شرکت نماید. چرا که، استانداردهای پروازی بعد از آن سانحه به وی اجازه شرکت در چنین عملیاتی را نمی داد. برای انجام این عملیات، شش نفر از بهترین خلبان های نیروی هوایی از میان داوطلبان انتخاب شدند که عبارت بودند از: هواپیمای شماره یک به خلبانی سرلشکر شهید "عباس دوران" و سرتیپ آزاده "منصور کاظمیان". هواپیمای شماره دو به خلبانی سرتیپ "محمود اسکندری" و کمک سرهنگ "ناصر باقری". هواپیمای شماره سه به خلبانی کاپیتان "توانگریان" و کاپیتان "خسروشاهی" . سرانجام لیدری دسته پروازی را عباس شخصاً به عهده گرفت. بدین ترتیب در سحرگاه روز سی ام تیرماه سال 1361 عباس دوران، داوطلبانه راهی ماموریتی بی بازگشت شد که آغاز پروازی ابدی بود .

[center][size=5].[/size][/center]
[center][size=5].[/size][/center]
[center][size=5].[/size][/center]

بیست سال بعد اما، در تابستان گرم 1381 از عباس دوران، تکه ای از استخوان سوخته پایش به وطن بازگشت و به یادگار مردانگی فرزندان دلیر این آب و خاک در آغوش میهن آرام گرفت.




[center]************************************************[/center]

[center][size=5][url="http://newcoy.persianblog.ir/post/514/"][color=#000080]منبع [/color][/url][/size][/center]

[idin 54]

[size=4][size=5]روحش شاد ویادش گرامی باد[/size][/size]

[RezaKiani 1,911]

[right]متاسفانه یکبار دیگه شاهد هستیم که به جای انتخاب یه هدف با اولویت بالای نظامی مسئولان سیاسی وقت در فکر رژه و تظاهرات و فیگور گرفتن بودن و یه هدف که اولویت نظامی نداشته به عنوان هدف در یک منطقه پر دفاع انتخاب کردن که غیر از ضربه زدن به خودمون هیچ فایده ای در سرنوشت جنگ نداشت. حالا کنفرانس سران در بغداد برگذار نشد خوب که چی؟ چه فایده ای برای رزمنده هامون توی جبهه داشت؟[/right]

[SAEID 2,830]

[quote name='RezaKiani' timestamp='1356807856' post='291083']
[right]متاسفانه یکبار دیگه شاهد هستیم که به جای انتخاب یه هدف با اولویت بالای نظامی مسئولان سیاسی وقت در فکر رژه و تظاهرات و فیگور گرفتن بودن و یه هدف که اولویت نظامی نداشته به عنوان هدف در یک منطقه پر دفاع انتخاب کردن که غیر از ضربه زدن به خودمون هیچ فایده ای در سرنوشت جنگ نداشت. حالا کنفرانس سران در بغداد برگذار نشد خوب که چی؟ چه فایده ای برای رزمنده هامون توی جبهه داشت؟[/right]
[/quote]

برادر رضا گرامی فکر کنم فراموش کردید که ابزار نظامی زیرمجموعه سیاست خارجی می باشد؟ کنفرانس سران عدم تعهد هم اشتباه نکنم سیاسی بود؟

[DeathStalker 3,165]

[font=tahoma,geneva,sans-serif]یادم هست توی یه تاپیک دیگه هم این بحث بود، چند ماه پیش. که وزیر خارجه ایران نامه داده بود به رییس جمهور که برگزاری اجلاس غیر متعهدها توی بغداد، برای صدام فرقی با گرفتن خرمشهر نداره!! و دلیل اینکه این عملیات انجام شد، همین جمله ی اون نامه بود[/font]

[font=tahoma,geneva,sans-serif]واقعا این دو تا هم اندازه هستن؟ جنبش سران غیر متعهد = گرفتن خرمشهر؟!؟![/font]

[100 2,715]

[quote name='heliaa' timestamp='1356874944' post='291183']
[font=tahoma,geneva,sans-serif]یادم هست توی یه تاپیک دیگه هم این بحث بود، چند ماه پیش. که وزیر خارجه ایران نامه داده بود به رییس جمهور که برگزاری اجلاس غیر متعهدها توی بغداد، برای صدام فرقی با گرفتن خرمشهر نداره!! و دلیل اینکه این عملیات انجام شد، همین جمله ی اون نامه بود[/font]

[font=tahoma,geneva,sans-serif]واقعا این دو تا هم اندازه هستن؟ جنبش سران غیر متعهد = گرفتن خرمشهر؟!؟![/font]
[/quote]

سلام
دقیقا برگزاری این اجلاس یعنی برتری مطلق نظامی عراق بر ایران ... نیازی نیست که بگم نون به نرخ روز خورها چطور ایران رو همون جا قربانی می کردن .... یحتمل یک بیانیه هم در مورد حق مالکیت عراق بر روی خوزستان و ... هم می دادن ....

[DeathStalker 3,165]

[font=tahoma,geneva,sans-serif]بله، همونجا هم بحث شد که چه فرقی میکرد بیانیه دادن اون چند کشور با ندادنش؟ کمکها به ایران فرق میکرد؟ کمکها به عراق کمتر میشد؟ وقتی شوروی و فرانسه و انگلیس و آلمان و امریکا هر کمکی به صدام کردن، چه فرقی داشت که یه بیانیه بیشتر یا کمتر؟ الان این شورای خلیج فارس بیانیه میده هر روز برای جزایر، خیلی فرق داره؟ غیر متعهدها خیلی کشورهای مهمتری بودن؟ همه اینها با این فرض شما هست که اینها همچین بیانیه ای میدادن، که فرضتون نیاز به اثبات داره.[/font]

[font=tahoma,geneva,sans-serif]صرفا یه پیروزی روانی-تبلیغاتی کوتاه مدت برای صدام بود، چیز مهمی رو تغییر نمیداد[/font]

[font=tahoma,geneva,sans-serif]با اجازه شما جناب 100، چون هرچی برای گفتن داشتم همونجا عرض کردم و دلیل جدیدی اضافه نمیکنم، اجازه بدید بنده بحث رو ادامه ندم. تصمیم درباره درستی یا نادرستی صحبت من، با شما و دوستان[/font] ویرایش شده در دی 91 توسط heliaa

[100 2,715]

[quote name='heliaa' timestamp='1356881369' post='291199']
[font=tahoma,geneva,sans-serif]بله، همونجا هم بحث شد که چه فرقی میکرد بیانیه دادن اون چند کشور با ندادنش؟ کمکها به ایران فرق میکرد؟ کمکها به عراق کمتر میشد؟ وقتی شوروی و فرانسه و انگلیس و آلمان و امریکا هر کمکی به صدام کردن، چه فرقی داشت که یه بیانیه بیشتر یا کمتر؟ الان این شورای خلیج فارس بیانیه میده هر روز برای جزایر، خیلی فرق داره؟ غیر متعهدها خیلی کشورهای مهمتری بودن؟ همه اینها با این فرض شما هست که اینها همچین بیانیه ای میدادن، که فرضتون نیاز به اثبات داره.[/font]

[font=tahoma,geneva,sans-serif]صرفا یه پیروزی روانی-تبلیغاتی کوتاه مدت برای صدام بود، چیز مهمی رو تغییر نمیداد[/font]

[font=tahoma,geneva,sans-serif]با اجازه شما جناب 100، چون هرچی برای گفتن داشتم همونجا عرض کردم و دلیل جدیدی اضافه نمیکنم، اجازه بدید بنده بحث رو ادامه بدم. تصمیم درباره درستی یا نادرستی صحبت من، با شما و دوستان[/font]
[/quote]

سلام
البته شما دچار کج فهمی شدید ... بیانیه های این کشورها در برابر کشورهای چون آمریکا و دول غربی که با یکدیگر متحد هستند و همچنین روسیه و چین که قدرتی هستند تاثیری نداره نه بر ایرانی جنگ زده با هزاران هزار مشکل سیاسی ، اقتصادی ، نظامی ....

ببخشید ولی در جنگ ها همین پیروزی های به ظاهر بی اهمیت تبلیغاتی تاثیر دارند ... آن هم جنگ هایی که طرفین به شدت به نیروی انسانی وابسته هستند ...

در مورد اجلاس غیر متعهدها بنا به سابقه اش همیشه نظرات میزبان یکی از محورهای بیانیه صادر کردنشان بوده و هست !!!

در ضمن ، فکر می کنید همین اندیشه که صدام بتونه به راحتی سران 120 کشور جهان را در پایتختش میزبانی کنه و ایران توان جواب دادن نداشته باشه چه ضربه ی سنگینی برنیروهای غالبا مردمی ما وارد می کرد !؟

جای دوری نرویم ... همین حالا هم وقتی که این اعراب دور هم جمع می شوند و یک بیانیه صادر می کنند خون خیل عظیمی از مردم به جوش میاد و n تا فحش را نثار سیاست خارجی ضعیف دولت روانه می کنند ( در حالی که اعراب همیشه از این ادعا داشتند و وقتی دور هم جمع می شوند دچار خود بزرگ بینی بیشتری می شوند ) .... حالا این را به زمان جنگ تعمیم بدهید ....

در بهترین حالت ، برگزاری این اجلاس در بغداد می تونست باعث مصم تر شدن اعراب برای حمایت های مالی بیشتر باشد .... ویرایش شده در دی 91 توسط 100

[RezaKiani 1,911]

[right]من اون چیزی که باید بگم گفتم دیگه خود دانید[/right]

[SAEID 2,830]

[quote name='RezaKiani' timestamp='1356896324' post='291258']
[right]من اون چیزی که باید بگم گفتم دیگه خود دانید[/right]
[/quote]

ببخشید برادر رضا ولی این درست نیست یک حرف شبهه دار رو بزنید و بعد بگید چیزی که باید گفتم.

درباره این عملیات دوستان باید به دو بعد نظامی و سیاسی اون توجه کنند بویژه بعد سیاسی و مثل کسی که می گفت اونقدر تحریم کنید تا تحریم دونتون پاره شه خودمون رو به بی خیالی و نادیده گرفتن مسایل مرتبط نگیریم که نتیجه اون بشه قرار گرفتن درمقابل کاری که نباید میشد. مثل اینکه عزیزان فراموش کردند ایران در آن زمان با عراق در حال جنگ بود و تشکیل یک نشست بین المللی در عراق که یکی از طرفین جنگ بود از نظر سیاسی این حق رو برای عراق ایجاد می کرد که ایران آغازگر جنگ هست و به همین دلیل کشورهای عضو جنبش عدم تعهد در بغداد به منظور حمایت ازاین کشور برای پایان دادن به جنگ تحمیلی ایران علیه عراق حضور به عمل رسانده و در پایان با یک قطعنامه افکار عمومی جهانی و تصمیمات سیاسی سران کشورها را با خود و به نفع عراق همسو کنند.

متاسفانه ما ایرانی ها حتی تعریف درستی از سازمان های بین المللی حتی آنهایی که در اونها عضو شدیم نداریم و نتیجه میشه مثل حرف طرفی که گفتم.

قابل توجه دوستان اینکه از نظر عرف بین المللی (نه حقوق ، عرف یک سطح پایین تر از حقوق می باشد) حضور سران کشورها در یک کشور در حال جنگ به منزله حمایت از آن کشور می باشد. به عنوان مثال نگاه کنید به تمام نشست های از یکصد سال قبل تا به امروز برای حمایت چند کشور از یک کشور مشغول جنگ و نمونه امروز هم کنفرانس مغرب برای حمایت از شورشیان (تعریف حقوقی همین واژه شورشی هست نه مخالف و معارض) سوریه و محکوم کردن و جبهه گیری علیه دولت سوریه.

از دیگر جهت برگزاری اجلاس سران عدم تعهد در بغداد که با حضور نیافتن ایران همراه بود باعث میشد عراق برای مدت سه سال ریاست یک جنبش بین المللی را در اختیاربگیرد که از قضا با یکی از اعضای اون درگیر جنگ بود و به مدت سه سال می توانست نشست های سالانه وزیران و کارشناسان کشورهای عضو را مدیریت و پیش نویس قطعنامه ها را تهیه کند.

نکته ماجرا در این نکته است که ایران به عنوان یکی از اعضا نمی توانست در بغداد در جنبش حضور یابد چون درگیر جنگ با عراق بود و بر این اساس دو ضربه به ایران وارد میشد اول اینکه ایران امکان دفاع از خود در صورت محکوم شدن نداشت و دوم این موضوع بصورت ضمنی ایران را مقصر جنگ معرفی می کرد که اگر باعث جنگ و با عراق در جنگ نبود می توانست مانند دیگر کشورها در بغداد حضور یابد.

تنها موردی که مطرح است اینکه جنبش عدم تعهد بعد حقوقی و ضمانت اجرایی ندارد و در نتیجه یک سازمان بین المللی نیست و دوستان شاید به این دلیل برگزاری این جنبش را در بغداد غیر مهم تصور می کنند چرا که برای ایران بار حقوقی به همراه نداشت حتی با صدور قطعنامه علیه ایران اما گویا سطح سیاسی بین المللی جنبش عدم تعهد را با سطح سیاسی سازمان فیفا اشتباه گرفتید که حتی ایران را از عضویت تعلیق کند تاثیر سیاسی و حقوقی بر این کشور نخواهد داشت. تفاوت جنبش عدم تعهد در این است که روسای کشورها یا وزیران خارجه در اجلاس دوره ای آن شرکت می کنند و بیانات سیاسی می دهند نه نظرات ورزشی! اگر کشورهای شرکت کننده در جنبش هم در صف حمایت کنندگان از عراق قرار می گرفتند با وجود حمایت کشورهای پیمانهای ناتو و ورشو از عراق آیا ایران بصورت کامل در جهان منزوی نمیشد؟

درباره بعد نظامی این عملیات نیز نکته ای که مطرح است اینکه در سال 60 عراق بر مستحکم و نفوذ ناپذیر بودن پدافند بغداد تاکید می کرد (پس از شکستهای پی در پی در جلوگیری کردن از نفوذ هواپیماهای ایرانی در سال اول جنگ) و مدتها بود عملیاتی در شهر بغداد توسط نیروی هوایی ایران صورت نگرفت و همین باعث شد نیروی هوایی ایران را یک نیروی زمینگیر شده در رسانه های جهانی به تصویر کشند که تاثیر روانی نامطلوبی بر جای گذاشته بود. در این زمان انجام یک عملیات برای شکستن دیوار صوتی بر فراز شهر بغداد باعث میشد هم قدرت نیروی هوایی به اثبات برسد (این قدرت با بمباران مواضع نیروهای خط مقدم عراقی یا شکار هواپیما توسط اف14 در آسمان ایران ثابت نمیشد ، هم اینکه یک بررسی میدانی از وضعیت پیشرفت پدافند و نیروی هوایی عراق بدست فرماندهان ایرانی میرسید ضمن اینکه بمباران مواضع پدافندی و پالایشگاه الدوره باعث میشد به زیرساختهای عراق ضربات سنگین وارد شود و همه دوستان می دانند که یکی از وظایف نیروی هوایی انهدام زیرساختهای دشن است.

مشابه چنین عملیاتی به کرات توسط دیگر کشورها مانند آمریکا و اسراییل انجام گرفته و طرف مقابل را از نظر روانی به شک فرو برده است و شکستن دیوار صوتی بر فراز پایتخت یکی از عملیات هایی است که در زمان جنگ سعی میشود توسط طرفین صورت گیرد.

در ضمن دوستان فراموش نکنند که در پایان دلیل لغو برگزاری اجلاس سران عدم تعهد در بغداد چه اعلام شد؟ ناامنی بغداد و تجاوز این کشور به ایران.

[TALASH 8,962]

با تشکر از برادر سعید

راستش خودم رو موظف دونستم به هر دو روش از شما بابت این مطالب مفید تشکر و قدردانی نمایم.

راستش نمیدونم چرا یه مدته تو سایت مد شده که به هر دلیلی هر تصمیمی و عملی از ما رو به باد انتقادهای نابجا میگیرند واقعا عجیبه!

خدا آخرو عاقبت هممون رو ختم به خیر کنه...

[RezaKiani 1,911]

[right]دوست عزیز تلاش. می گن ادمهای خوش بین هواپیما می سازن و ادمهای بدبین چتر نجات. به هرحال وجود ادمهایی مثل من و مولتکه بعضی دیگه از عزیزان برای ایجاد بالانس در سایت خیلی هم بد نیست[/right]
[right]الف- اما درباره اینکه جمع شدن سران کشورها یعنی حمایت از یک کشور. خوب راستش من تمام عرف بین المللی رو مطالعه نکردم سعید جان. مثل شما هم که سیاست نخوندم. شما بگو این عرف از کجا و کی شروع شده. اگر این جوری باشه کنفرانس تهران که در زمان جنگ دوم جهانی در تهران شد معنی ش به معنای حمایت انگلیس و امریکا و استالین از محمدرضا پهلوی هست. درست فهمیدم؟ یا مثلا کنفرانس گوادالوپ که انجام شد یعنی حمایت سیاسی از فرانسه؟ یا کنفرانس کیوتو یعنی حمایت تقریبا تمام کشورهای جهان از ژاپن؟ من فکر نکنم که اینجوری ها باشه. اگر واقعا جمع شدن کشورها در یک کشور به معنای حمایت سیاسی یک کشور یعنی که مسئولان اون کشورها دیگه به اصطلاح تصمیم شون رو در حمایت از اون کشور خاص گرفتند. حالا اگر به هر دلیلی اونها محل اجلاسشون رو تغییر بدن حمایتشون از اون کشور خاص تغییر نمی کنه. همون جور که در باره عراق شاهد هستیم با تغییر محل اجلاس از حمایت کویت و عربستان و... از عراق چیزی کم نشد. پس اینکه شما فکر می کنید با اینکار تونستید کشورهای جهان رو وادار به عقب نشینی کنید فقط زاده توهم هست نه چیز دیگه[/right]
[right]ب- اینکه نوشتید ایران نمی تونست در این کنفرانس حضور داشته باشه هم از اون حرفهاس. اتفاقا خیلی هم می تونست. فقط کافی بود هیئت نمایندگی ایران تشریف ببرن چند قدم پایین تر از میدان ولی عصر(عج) و پاسپورتهاشون رو تحویل سفارت صدام یزید کافر بدن و ویزای ورود به عراق بگیرن. نفرمایید که در اون زمان سفارت ایران و عراق در دو کشور بسته بوده که ازتون پاک ناامید می شم[/right]
[right]ج- شما از کجا می دونید که در دستور کار جنبش قرار بوده تجاوز ایران اسلامی به عراق رو محکوم بکنند؟ متن صورت جلسه های اون اجلاس رو دارید؟ به هرحال اگر طبق صورت جلسه ها قرار بود که ایران در جنگ با عراق محکوم شناخته بشه با تغییر محل اجلاس فرقی نمی کرده. بالاخره ایران رو محکوم می کردن[/right]
[right]د- در بعد نظامی خوب عراق حق داشته دیگه. مگه نیروی هوایی ایران در اون زمان چقدر توان داشته؟ واقعا شما فکر می کنید اگر دو تا هواپیما رو برید بکوبید مثلا به یه هتلی نشون دهنده این هست که قدرت هوایی دارید؟ پس اون پسر آلمانیه که هواپیماش رو برد وسط میدون سرخ مسکو نشوند قدرت هواییش از کل نیروی هوایی شوروی سابق بیشتر بوده. از کی تاحالا دیوار صوتی شکستن نشان دهنده قدرت هوایی هست. اون چیزی که قدرت هوایی یه کشور رو نشون می ده عبارتند از تعداد هواپیماها، تعداد خدمه و خلبانها، تعداد پایگاه ها، مدل هواپیماها و انواع تسلیحات و تجهیزات اون نیرو.به هرحال یک سری عوامل هست. بعدشم قدرت یه چیز نسبی هست. یعنی باید ببینیم قدرت کدوم نیروی هوایی رو با کدوم نیروی هوایی می سنجیم.در این مورد خاص قدرت نیروی هوایی ایران رو با عراق مقایسه می کنیم. در یکی دو سال اول قدرت هوایی ایران سر بود و در بقیه سالهای جنگ هم نیرو ی هوایی ایران عملا زمین گیر بود. همین که یه نیرویی می یاد موشک هاوک رو می بنده زیر بال تامکتش نشون می ده که دیگه کفگیرش خورده ته دیگ. حالا شما بهش می گی ابتکار . مفت چنگتون. ولی اگه فونیکس به اندازه کافی داشتیم نیاز به این ابتکارات نبود. منظورم روشن هست اگه کسی به دقت بخونه[/right]
[right]ه- اما اون حرفی که زدم و شما گوش نکردی این هست که در جنگ مسئولان سیاسی باید تا حد ممکن برای نیروهای نظامی اهداف سیاسی تعیین نکنند. هر جنگی که فرمانده ش به جای توجه به اهداف نظامی دنبال اهداف سیاسی بوده با شکست مواجه شده. من مسئله رو از دید تاریخی گفتم. شما البته نمی دونم از چه دیدی مخالفت کردی. نمونه شم زیاده البته دوست داشتید در خدمتم[/right]
[right]و- اما کاری که باید ایران اون روز می کرد که نکرد (وامروز باید بکنه که نمی کنه) این هست که تشنج زدایی بکنه. ایران باید اون زمان سعی می کرد روابطش رو با کشورهای بی طرف مخصوصا در منطقه مثل کویت و عربستان ارتقا بده و سعی کنه تا عراق رو به انزوای سیاسی بکشونه. اما متاسفانه مسئولان سیاسی وقت ایران با تنگ نظری و بی سوادی که داشتن دقیقا برعکس عمل کردن. یعنی نه تنها از تعداد دشمنهای ما کم نکردن بلکه زیاد ترش هم کردن.در جنگ باید سعی کنید اتحاد دشمن رو با متحدینش بشکنید. این قانون جنگ هست. چیزی نیست که من از خودم دربیارم. ربطی هم به عرف و مرف بین المللی نداره. حالا مسئولان ایران دوست دارن کشتی های عربستان و کویت و شوروی وژاپن رو به موشک ببندند نتیجه ش هم می شه نامه اقای محسن رضایی و خوردن جام زهر. جنگ بازی نیست سعید جان. جنگ مسئله مرگ و زندگیه. مرگ و زندگی این حرفها رو برنمی داره. مرگ و زندگی ایدئولوژی و حق و باطل و خون بر شمشیر پیروز است حالیش نیست. مرگ و زندگی موشک اسکادی هست که توی تهران می خوره زمین و دست و پای ملت رو قطع می کنه و خونه شون رو خراب. پیروزی یعنی کاری کنی که دشمن نتونه اسکاد بزنه. تا وقتی عراق به ایران اسکاد می زنه یعنی داری شکست می خوری. حالا هی برو راه پیمایی کن که مثلا مرگ بر فلان و بهمان. بازم می گم جنگ قانون خودش رو داره. اگه با هواپیما این ور اون ور کوبوندن کشوری پیروز می شد ژاپنی ها توی جنگ دوم جهانی پیروز شده بودن[/right]

[TALASH 8,962]

[quote name='RezaKiani' timestamp='1357047742' post='291622']
[right]دوست عزیز تلاش. می گن ادمهای خوش بین هواپیما می سازن و ادمهای بدبین چتر نجات. به هرحال وجود ادمهایی مثل من و مولتکه بعضی دیگه از عزیزان برای ایجاد بالانس در سایت خیلی هم بد نیست[/right]
[right]الف- اما درباره اینکه جمع شدن سران کشورها یعنی حمایت از یک کشور. خوب راستش من تمام عرف بین المللی رو مطالعه نکردم سعید جان. مثل شما هم که سیاست نخوندم. شما بگو این عرف از کجا و کی شروع شده. اگر این جوری باشه کنفرانس تهران که در زمان جنگ دوم جهانی در تهران شد معنی ش به معنای حمایت انگلیس و امریکا و استالین از محمدرضا پهلوی هست. درست فهمیدم؟ یا مثلا کنفرانس گوادالوپ که انجام شد یعنی حمایت سیاسی از فرانسه؟ یا کنفرانس کیوتو یعنی حمایت تقریبا تمام کشورهای جهان از ژاپن؟ من فکر نکنم که اینجوری ها باشه. اگر واقعا جمع شدن کشورها در یک کشور به معنای حمایت سیاسی یک کشور یعنی که مسئولان اون کشورها دیگه به اصطلاح تصمیم شون رو در حمایت از اون کشور خاص گرفتند. حالا اگر به هر دلیلی اونها محل اجلاسشون رو تغییر بدن حمایتشون از اون کشور خاص تغییر نمی کنه. همون جور که در باره عراق شاهد هستیم با تغییر محل اجلاس از حمایت کویت و عربستان و... از عراق چیزی کم نشد. پس اینکه شما فکر می کنید با اینکار تونستید کشورهای جهان رو وادار به عقب نشینی کنید فقط زاده توهم هست نه چیز دیگه[/right]
[right]ب- اینکه نوشتید ایران نمی تونست در این کنفرانس حضور داشته باشه هم از اون حرفهاس. اتفاقا خیلی هم می تونست. فقط کافی بود هیئت نمایندگی ایران تشریف ببرن چند قدم پایین تر از میدان ولی عصر(عج) و پاسپورتهاشون رو تحویل سفارت صدام یزید کافر بدن و ویزای ورود به عراق بگیرن. نفرمایید که در اون زمان سفارت ایران و عراق در دو کشور بسته بوده که ازتون پاک ناامید می شم[/right]
[right]ج- شما از کجا می دونید که در دستور کار جنبش قرار بوده تجاوز ایران اسلامی به عراق رو محکوم بکنند؟ متن صورت جلسه های اون اجلاس رو دارید؟ به هرحال اگر طبق صورت جلسه ها قرار بود که ایران در جنگ با عراق محکوم شناخته بشه با تغییر محل اجلاس فرقی نمی کرده. بالاخره ایران رو محکوم می کردن[/right]
[right]د- در بعد نظامی خوب عراق حق داشته دیگه. مگه نیروی هوایی ایران در اون زمان چقدر توان داشته؟ واقعا شما فکر می کنید اگر دو تا هواپیما رو برید بکوبید مثلا به یه هتلی نشون دهنده این هست که قدرت هوایی دارید؟ پس اون پسر آلمانیه که هواپیماش رو برد وسط میدون سرخ مسکو نشوند قدرت هواییش از کل نیروی هوایی شوروی سابق بیشتر بوده. از کی تاحالا دیوار صوتی شکستن نشان دهنده قدرت هوایی هست. اون چیزی که قدرت هوایی یه کشور رو نشون می ده عبارتند از تعداد هواپیماها، تعداد خدمه و خلبانها، تعداد پایگاه ها، مدل هواپیماها و انواع تسلیحات و تجهیزات اون نیرو.به هرحال یک سری عوامل هست. بعدشم قدرت یه چیز نسبی هست. یعنی باید ببینیم قدرت کدوم نیروی هوایی رو با کدوم نیروی هوایی می سنجیم.در این مورد خاص قدرت نیروی هوایی ایران رو با عراق مقایسه می کنیم. در یکی دو سال اول قدرت هوایی ایران سر بود و در بقیه سالهای جنگ هم نیرو ی هوایی ایران عملا زمین گیر بود. همین که یه نیرویی می یاد موشک هاوک رو می بنده زیر بال تامکتش نشون می ده که دیگه کفگیرش خورده ته دیگ. حالا شما بهش می گی ابتکار . مفت چنگتون. ولی اگه فونیکس به اندازه کافی داشتیم نیاز به این ابتکارات نبود. منظورم روشن هست اگه کسی به دقت بخونه[/right]
[right]ه- اما اون حرفی که زدم و شما گوش نکردی این هست که در جنگ مسئولان سیاسی باید تا حد ممکن برای نیروهای نظامی اهداف سیاسی تعیین نکنند. هر جنگی که فرمانده ش به جای توجه به اهداف نظامی دنبال اهداف سیاسی بوده با شکست مواجه شده. من مسئله رو از دید تاریخی گفتم. شما البته نمی دونم از چه دیدی مخالفت کردی. نمونه شم زیاده البته دوست داشتید در خدمتم[/right]
[right]و- اما کاری که باید ایران اون روز می کرد که نکرد (وامروز باید بکنه که نمی کنه) این هست که تشنج زدایی بکنه. ایران باید اون زمان سعی می کرد روابطش رو با کشورهای بی طرف مخصوصا در منطقه مثل کویت و عربستان ارتقا بده و سعی کنه تا عراق رو به انزوای سیاسی بکشونه. اما متاسفانه مسئولان سیاسی وقت ایران با تنگ نظری و بی سوادی که داشتن دقیقا برعکس عمل کردن. یعنی نه تنها از تعداد دشمنهای ما کم نکردن بلکه زیاد ترش هم کردن.در جنگ باید سعی کنید اتحاد دشمن رو با متحدینش بشکنید. این قانون جنگ هست. چیزی نیست که من از خودم دربیارم. ربطی هم به عرف و مرف بین المللی نداره. حالا مسئولان ایران دوست دارن کشتی های عربستان و کویت و شوروی وژاپن رو به موشک ببندند نتیجه ش هم می شه نامه اقای محسن رضایی و خوردن جام زهر. جنگ بازی نیست سعید جان. جنگ مسئله مرگ و زندگیه. مرگ و زندگی این حرفها رو برنمی داره. مرگ و زندگی ایدئولوژی و حق و باطل و خون بر شمشیر پیروز است حالیش نیست. مرگ و زندگی موشک اسکادی هست که توی تهران می خوره زمین و دست و پای ملت رو قطع می کنه و خونه شون رو خراب. پیروزی یعنی کاری کنی که دشمن نتونه اسکاد بزنه. تا وقتی عراق به ایران اسکاد می زنه یعنی داری شکست می خوری. حالا هی برو راه پیمایی کن که مثلا مرگ بر فلان و بهمان. بازم می گم جنگ قانون خودش رو داره. اگه با هواپیما این ور اون ور کوبوندن کشوری پیروز می شد ژاپنی ها توی جنگ دوم جهانی پیروز شده بودن[/right]
[/quote]

با تشکر از بیانات شما

راستش همیشه برای هر اقدامی یکسری دلیل وجود خواهد داشت که جنبه مثبت دارند و یکسری دلیل که جنبه ی منفی باید این دلایل رو در کنار هم قرار داد تا ببینیم برآیند این دو جنبه چیست و اونوقت تصمیم گیری نمود....

موفق و سر بلند باشید

یا علی

[url="http://www.military.ir"]میلیتاری[/url] ویرایش شده در دی 91 توسط talash

[death 4,593]

کشور های غیر متعهد الان ضعیف هستن اون زمان وزنه بین المللی بودن در ضمن صرف اینکه در وسط جنگ کلی رئیس جمهور میره پایتخت یک کشور نشان از ثبات و امنیت اون پایتخت هست که همین ثبات انقدر خوراک خبری برا دستگاه پروپاگاندا اون کشور ایجاد میکنه که دیگه نیازی نیست در مورد تاثیرش بر روی کشور های بیطرف توان خرید اسلحه فروش نفت و ... در جنگ صحبت کرد
در ضمن این که عراق تونسته یک دوره ریاست رو بدست بیاره میتونست ایران رو که نه با غرب و نه با شرق رابطه داشت به شدت تحت فشار بزاره (رییس کشوری که اجلاس در اون برگزار میشد رییس دوره ای اجلاس میشد)در مورد بیانات اقای کیانی فقط بند "و" منطقی بود و ضعف دستگاه دیپلماسی مشکل تاریخ جمهوری اسلامی هست مال امروز و یا دیروز نیست کلا افتضاحات زیادی برای ما به بار اوردند (استخر مختلط و.. که اخرین دستاورد سیستم دیپلماسی ما بود ) ولی این از ارزش های یه سرباز که با درک درست از شرایط تمام تلاشش رو کرد از با ارزشترین ثروتش که همون جونش بود رو فدا کرد کم نمیکنه شهید دوران با این کار تونست ضعف دستگاه دیپلماسی ایران رو با هزینه کردن جونش جبران کنه این کار کمی نیست
روحش شاد راهش پر رهرو ویرایش شده در دی 91 توسط death

[RezaKiani 1,911]

[right]اتفاقا حرف من این هست که عزیزانی مثل شهید دوران و بقیه شهدا به هیچ وجه نتونستند اشتباهات سیاسی سران بلندپایه ان زمان رو جبران کنند. بعدشم عراق نیازی به پروپاگاندا نداشت. انقدر پول سعودی و کویت توی جیب صدام بود که بتونه باهاش تمام رسانه های جمعی دنیا رو بخره. نه تنها صدام به خرید رسانه های جمعی نیاز نداشت بلکه از این پول بادآورده همسایگانش بهترین استفاده رو برد. صدام در طی جنگ با ایران تعداد زیادی کارخانه در اروپا خرید که اینها تولیداتشون رو به عراق می فرستادند. یکی از این شرکتها ماتریکس چرچیل نام داشت که وظیفه داشت ابزارهای صنعتی پیشرفته رو برای صنایع نظامی عراق خریداری کنه ابزارهایی مثل دستگاه های تراش پیشرفته که بعدها باهاشون تونستند سانتریفوژ بسازند. حتی توی یه مورد صدام یه کارخانه بستنی سازی رو در امریکا خرید. شاید تعجب کنید چرا. برای اینکه از محصولات جنبی این کارخانه نوعی ماده شیمیایی بود که در ساخت سلاح های شیمیایی کاربرد داشت. به همین راحتی به همین قشنگی. چنین کشوری که حمایت نظامی فرانسه و شوروی و حمایت مالی سعودی و کویت رو داشت انقدرها که شما فکر می کنید نیاز به پروپاگاندا نداشت. اما سیاستگذاران عراقی برعکس همتایان ایرانی خود تمام توجه خودشون رو گذاشته بودند که برای صدام وجه بین المللی بخرند. ما اگر قرار بود با برنامه های سیاسی رژیم صدام مقابله کنیم باید این کار رو از راهش انجام می دادیم. رابطه خودمون و امریکا رو دوباره بازسازی می کردیم. سعی می کردیم فرانسه رو از صدام دور کنیم. باشوروی از در دوستی در می آمدیم و به کویت و عربستان اطمینان می دادیم که اصلا با اونها کاری نداریم[/right]