کشتی هوایی ترابری لاکهید ال.ام.زد-1 ام (lmz1m ) کشتی هوایی ترابری لاکهید ال.ام.زد-1 ام (LMZ1M )

[MILAD110 7,152]

به نام خدا

 

کشتی هوایی ترابری لاکهید مارتین LMZ1M:

این پروژه تا پیش از مارس 2011 و اعلام رسمی این موضوع توسط موسسه حمل و نقل هوایی استرالیا (ACE) ، مبنی بر انعقاد قرادادی انحصاری از سوی این موسسه  با شرکت لاکهید مارتین، جهت توسعه یک کشتی هوایی هیبرید، مسکوت مانده بود.

در 25 ژوئن 2011، اداره هوانوردی فدرال ایالات متحده آمریکا (FAA) معیارهای پیشنهادی برای طراحی کشتی هوایی مدل LMZ1M را بصورت عمومی منتشر کرد.

 

در آن هنگام، ضوابط و استانداردهای تعریف شده از سوی اداره هوانوردی فدرال آمریکا، برای ساخت کشتی های هوایی برمیگشت به سال 1987، که به ضوابط طراحی کشتیهای هوایی (ADC) مشهور بود. این سازمان اعلام کرد که این ضوابط برای طراحی هواگردی با این اندازه و سطح بالای پیچیدگی ناکارآمد میباشد، به همین دلیل این سازمان در ژانویه 2013 ضوابط جدیدی را تحت عنوان معیارهای صدور گواهی برای رده حمل و نقل هیبرید (HCC) را توسعه داد.

در سال 2011 موسسه حمل و نقل هوایی استرالیا تاکید داشت  که براساس برنامه ریزی های انجام شده سه گونه مختلف از هراگردهای هیبرید که محدوده وزنی از 20 تا چند صد تن را دارند و تحت عنوان پروژه یدک کش آسمانی توسعه داده خواهند شد. در آن زمان اعلام شد که بر اساس برنامه ریزی صورت گرفته، نخسیتین فروند از این هواگردها در سال 2012 تحویل داده خواهد شد.

 بنا بر اطلاعیه اداره فدرال هوانوردی ایالت متحده آمریکا، شرکت لاکهید مارتین در مارس 2012 با ارایه درخواستی، خواهان صدور گواهی تایید برای کشتی هوایی سرنشین دار ترابری هیبرید خود شده است.

مفاد این درخواست بدین شرح است: این کشتی هوایی متشکل از سه بخش در قسمت بالون میباشد که دارای فضای داخلی 1285000 فوت مکعب بوده و متشکل از چهار پیشرانه مجزا میباشد.

بردار رانش و سطوح کنترل حرکتی، تحت کنترل سیستم مدیریت پرواز میباشند که با بهره گیری از سیستم پرواز با سیم عمل میکند.

کشتی هوایی LMZ1M بجای ارابه فرود معمولی از سیستم بالشتک هوا برای فرود (ACLS) و عملیاتهای زمینی بهره میبرد.

LMZ1M یک کشتی هوایی سرنشین دار ترابری هیبریدی میباشد که دارای قابلیت جابجایی 8 نفر مسافر و دو نفر خدمه پروازی بوده و دارای یک فضای داخلی بزرگ برای حمل بار و همچنین قابلیت حمل بار خارجی میباشد.

اندازه و وزن ارایه شده برای کشتی هوایی LMZ1M موجب شد تا اداره هوانوردی فدرال ایالات متحده آمریکا اعلام کند تا سطح ایمنی این کشتی هوایی باید با علاوه بر رعایت ضوابط طراحی کشتیهای هوایی (ADC) باید با سایر استانداردها مانند پروتکل الزامات کشتیهای هوایی (TAR) که توسط کشور آلمان تصویب شده و همچنین استانداردها مربوط به کشتی های هوایی ترابری که توسط کشور هلند در مارس 2000 تنظیم شده است و همچنین بخش 29 استانداردهای پروازی وسایل پرنده ترابری ملخی همگام سازی شود.

نمونه آزمایشی این کشتی هوایی تحت عنوان P-791 در سال 2006 توسط شرکت لاکهید مارتین مورد ارزیابی و تستهاس پروازی قرار گرفته است.

 

P-791

 

 

برای اطلاع بیشتر از استانداردهای در نظر گرفته شده برای این پروژه میتوان با مراجعه به وبسایت  www.regulations.gov  و جستجوی عبارت FAA-2013-0550 به آخرین وضعیت این ضوابط دسترسی داشت.

 

 

منبع: http://aviationweek.com/blog/proposed-rules-provide-peek-lockheeds-cargo-airship

 

 

 

فقط برای میلیتاری

 

ترجمه : MILAD110

استفاده از مطالب تنها با ذکر نام مترجم، آدرس سایت و لینک ارجاع به این صفحه مجاز است.

 

با تشکر ویژه از دوست عزیزم جناب 7mmt  بابت پیشنهاد این موضوع.

[Arash 7,048]

سرعت ؟ میزان حمل بار ؟ شرایط پروازی ؟

[MILAD110 7,152]

سرعت ؟ میزان حمل بار ؟ شرایط پروازی ؟

 

اتفاقا قبل از ارسال تایپک خیلی دنبال جزییات پروژه بودم ولی چیزی پیدا نکردم، به احتمال زیاد هنوز جزییات پروژه از سوی شرکت سازنده اعلام عمومی نشده است.

[7mmt 12,647]

 

 

 

 

[naserr 7,221]

با تشکر به خاطر موضوع ناب.

کشتی های هوایی به طور کلی خیلی آسیب پذیر هستن و فاکتور بقا و جان به در بردن اونها در شرایط نامساعد ، خیلی ضعیفه. برای مصارف غیرنظامی شاید در مقیاس محدود به کار گرفته بشن ولی برای محیط نبرد و یا حطی با فاصله زیاد از خطوط رزم ، احتمال استفاده از این پرنده تقریبا صفر هست.

 

هیچ عقل سالمی نمیتونه قبول کنه که تجهیزات نظامی گران و گاهی چند ده میلیون دلاری رو با یک بالن بی دفاع ، که با یک گلوله کالیبر 50 به راحتی از کار میفته ، جا به جا کنه.

[Generalmohammad 3,178]

هدف اصلی از بازگشت کشتی های هوایی به عرصه نظامی دستیابی به یک سیستم یکپارچه ISTAR ارتفاع بالا هستش . دارای توانایی تشخیص موشک های بالستیک و کروز در یک رنج بسیار وسیع و هماهنگی با واحد های پدافندی هوابرد . جنگ ستارگان در ابعاد کوچکتر .

کارگو ایرشیپ ها هم یک پلتفرم مناسب برای شلیک سلاح های بدون عقب نشینی از ارتفاع بالا هستند .

 

با تشکر به خاطر موضوع ناب.

کشتی های هوایی به طور کلی خیلی آسیب پذیر هستن و فاکتور بقا و جان به در بردن اونها در شرایط نامساعد ، خیلی ضعیفه. برای مصارف غیرنظامی شاید در مقیاس محدود به کار گرفته بشن ولی برای محیط نبرد و یا حطی با فاصله زیاد از خطوط رزم ، احتمال استفاده از این پرنده تقریبا صفر هست.

 

هیچ عقل سالمی نمیتونه قبول کنه که تجهیزات نظامی گران و گاهی چند ده میلیون دلاری رو با یک بالن بی دفاع ، که با یک گلوله کالیبر 50 به راحتی از کار میفته ، جا به جا کنه.

با سوراخ شدن از کار نمی افتند . متد های مختلفی برای مقابله با نشت های احتمالی وجود دارد .

[naserr 7,221]

با سوراخ شدن از کار نمی افتند . متد های مختلفی برای مقابله با نشت های احتمالی وجود دارد .

هدف اصلی از بازگشت کشتی های هوایی به عرصه نظامی دستیابی به یک سیستم یکپارچه ISTAR ارتفاع بالا هستش . دارای توانایی تشخیص موشک های بالستیک و کروز در یک رنج بسیار وسیع و هماهنگی با واحد های پدافندی هوابرد . جنگ ستارگان در ابعاد کوچکتر .

کارگو ایرشیپ ها هم یک پلتفرم مناسب برای شلیک سلاح های بدون عقب نشینی از ارتفاع بالا هستند .

 

ببینید برادر گرامی ، من اون مطالب و ضعف ها رو درباره کشتی هوای هوایی ترابری که دقیقا موضوع این مقاله هست ، بیان کردم. و باز هم تاکید میکنم این نوع وسایل پرنده برای مصارف ترابری نظامی در محیط رزم ، به کار گرفته نخواهند شد به همان دلایل ذکر شده.

 

وگر نه بالن ها و کشتی های هوایی دیگه رو که مصارف نظارت ، جستجو ، کشف ، ردگیری و انهدام تهدیدات رو دارند ، به خوبی باهاشون آشنا هستم و در آینده سعی میکنم تا اعضای این انجمن رو با توانایی های خارق العاده این وسایل بیشتر آشنا کنم.

 

همین دو هفته پیش بود که در میان بحثی با یکی از عزیزان ، مطلبی رو ارسال کردم ، که میخوام عینا همین جا هم کپی کنم .

 

 

naserr, on 17 May 2015 - 12:24 PM, said:

 

EMP, on 16 May 2015 - 10:57 AM, said:

در ضمن در میان این همه بالن می شود چند تقویت کننده مخابراتی و ترانسپاندر(به جای ماهواره) برای برقراری ارتباط با پهپادها و غیره و چند رادار زمین پیما را به آسمان فرستادو از زمین کنترل کرد و به این ترتیب رپتور ها را از آسمان بالاتر و از جایی که رادارگریزی کمی دارند شناسایی بکنیم و .....

 

این ایده همین الان در چند کمپانی بزرگ نظامی جهان پیگیری میشه. 

 

پروژه لاکهید مارتین به نام ISIS هست و در مرحله تحقیق و توسعه قرار داره. 

http://www.lockheedm...-structure.html

 

طرح HAA لاکهید مارتین هم آزمایشاتش تموم شده و در واقع بستر آزمایش فناوری پروژه آیسیس هست.

http://www.lockheedm...hicles/haa.html

 

طرح PTDS باز هم از لاکهید مارتین هم نمونه کوچک و ارتفاع پایین هست.

http://www.lockheedm...icles/ptds.html

 

برنامه JLENS شرکت ریثیان رو هم که حتما میشناسید و الان عملیاتیه.

http://www.raytheon....products/jlens/

 

و طرح استراتوباس از شرکت تالس.

https://www.thalesgr...e-and-satellite

 

ممکنه موارد دیگه ای هم وجود داشته باشه که الان حضور ذهن ندارم.

 

همون طور که میبینید این نمونه ها رو مثال زدم و معتقدم این کشتی های هوایی ، چهره و سرنوشت جنگ ها رو در آینده متحول خواهند کرد . ولی در عین حال ، احتمال موفقیت کشتی های هوایی ترابری در به خدمت گرفته شدن در محیط رزم رو ، بسیار اندک میبینم.

[Generalmohammad 3,178]

پست رو ویرایش کردم ، گمان کنم سوء تفاهم شده .

گرچه آینده کارگو ایرشیپ ها هم بسیار روشنه ضمن اینکه در جایی گفته نشده " بدون دفاع " خواهند بود .