نسبت آماری شکار داگ فایت به شکار از راه دور

[hosm 5,921]

با سلام و عرض ادب خدمت برادران عزیز.

بعد از خواندن اکثر تاپپیک‌های بخش هوایی و دیدن بحث (و گاهی جروبحث) دوستان درباره مفید و یا غیر مفید بودن یک هواپیمای خاص برای نیروی هوایی کشور عزیزمان، به این فکر افتادم که ما از یک جنگنده چه می‌خواهیم؟ و این هدف معمولا در چه شرایطی تحقق پیدا می‌کنه؟

فی‌الواقع، سوال اصلی اینه که در دنیای مدرن امروزی (نه ۴۰ سال یا ۸۰ سال قبل) اکثر شکارهای هوایی چطوری انجام می‌شه؟ تو داگ فایت؟ با موشک دوربرد هواپایه؟ یا به پدافند زمین به هوا؟
پاسخ دقیق و علمی از دریچه آمار به این سوال ما رو بهتر به سمت این مساله هدایت می‌کنه که حالا با توجه به اهداف نیروی هوایی ما، ما چه هواپیمایی می‌خواهیم یا چی باید بسازیم.

مثلا اگر تشخیص داده شد که نبردهای هوایی ما اکثرا داگ فایت خواهند بود، اونوقت شاید صاعقه و آذرخش (به عنوان اف-۵ های بهینه شده) با یک اویونیک خوب، برای ما خیلی بهتر از اف-۱۸ (!) باشند.
من یه گشتی تو اینترنت زدم ولی آمار قابل استنادی گیر نیاوردم. دوستان اگر آماری بدن، خوب می‌شه روی مشخصات یه جنگنده/شکاری خوب برای کشورمون بحث کرد و نتیجه گرفت.

به نظر من یک نکته مغفول هم تو بحثها هست و اون اینکه دقت کنیم که ما این جنگنده رو برای ایران و اهداف این مملکت عزیز می‌خواهیم نه مثلا برای آمریکا و اهداف امپریالستی‌اش. در نتیجه فاکتور اساسی جنگنده ما خاصیت تدافعی اون باید باشه (در درجه اول و با توجه به وضع دشمن) چون برای تهاجم موشک داریم، خوبشم داریم

[EBRAHIM 153]

[color=darkblue]راستش میخواستم با تاپیک کیفیت کمیت ادغامش کنم،چون مطمئنم بعد از خوندن اون مبحث به این فکر افتادید.اینکه چرا ما در اون بحث تایگر رو انتخواب کردیم به این دلیل بود که با ویژگیهای اون طرح کاملا مطابقت داشت.والا این هواپیما درحالت عادی چندان هم برای دفاع کارساز نیست.[/color]

[shahm 2]

با سلام اگه ما همچين اشتباه بزرگي بكنيم كه فكر كنيم بايد دشمنو فقط با داگ فايت از گردونه خارج كنيم تمام توان خودمونو روز اول ازدست خواهيم داد بلكه ما بايد آميخته اي از سه تيوري دور برد ميان برد و كوتاه برد داشته باشيم يعني سه حصار مستحكم چون اگه دشمن بتون نفوذكنه يعني توان وارد كردن ضربه رو به دشمن داديم بايد كاري كنيم كه خلبانهاي اونا بدونند اگه بخواند بياند بليط شون يكطرفه و بازگشتي دركار نيست !

[MOHAMMAD 6,333]

ابراهيم جان بنظرم ادغام بشه بهتره چون بيش از 90 درصد با اون تاپيك مشابهت داره.

[PersianKing 1,128]

اگر بخواهيم بنا به آمار كار رو به پيش ببريم، نتيجه اونى نمى شه كه شما مى خواهيد. چون جنگ هايى كه شامل تعداد زيادى نبرد هوايى و به تبع آن شامل آمار سقوط و سرنگونى قابل توجّه هستند٬ اغلب مال همون 40 تا 25 سال پيش هست كه فرموديد؛ و گرنه در جنگ هاى اخير كه قريب به 99٪ نبرد شورشيان با دولت مركزى هست كه سقوطى رخ نمى ده؟! بنابراين باز بايد مراجعه كنيم به بررسى هاى تئورى. امّا نظر من اينه: در گذشته كه مشخصاً حجم زيادى از سرنگونى ها مربوط به پدافندهاى غير موشكى و پس از آن نبرد نزديك(DogFight) بود. پس از ابداع رادارها و پيشرفت آن ها و ساخت موشك ها٬ به برد و فاصله ى نبردها افزوده شد كه موشك هاى دورايستا هم در پدافندهاى زمينى(و دريايى) استفاده شدند و هم انواع هواپايه آن ها به كار گرفته شد. اين روند تا معرفى و ورود هواپيماهاى نسل پنجم ادامه داشت. با معرفى نسل نوين هواگردهاى نظامى و دشوارى آشكارسازى آن ها ٬(پيش بينى مى شود) برد نبردهاى هوايى مجدداً رو به كاهش برود. البتّه روش هاى مقابله هم براى اين نسل هواگردها امكان نبرد دورايستا را به يگان هاى رزمى مىدهد٬ طراحى شده اند امّا اغلب نياز به سامانه هاى فوق نوين دارد كه تأمين آن از عهده ى بسيارى از ملل خارج است. در نتيجه در آينده نزديك مى بايست نبرد نزديك همراه با فن آورى پيشرفته جهت شناسايى هر چه بهتر اهداف پرنده رخ دهد؛ [b][color=olive][i]پس بايد به فكر تأمين يك جنگنده با قابليت نبرد ميان برد تا كوتاه برد باشيم كه اين مى بايست با يك رادار نوين و قوى همراه با روش هاى مؤثر كشف هدف همراه باشد[/i][/color].[/b] نتيجه نهايى اين است كه نبردهاى بلندبرد ٬به جز در موارد مواجه غول هاى فن آورى٬ كاهش چشمگير خواهد يافت و بار درگيرى هاى هوايى به [u]سامانه هاى پدافندى [/u]و [u]شكارى هاى تيز و چابك [/u]منتقل خواهد شد.
بعدش هم اهداف امپرياليستى هم كه نداشته باشيم٬ نياز به دفاع آن هم از نوع بلندبرد كه داريم! شما در نظر بگير يك زير دريايى آمريكايى/صهيونيستى با موشك بالستيك و كلاهك هسته اى در فلان بندر مصر در حال آماده سازى خود جهت حمله به ايران است؛ حالا ما بايد بگيم چون ديدگاه تدافعى داريم٬ از 200 كيلومترى مرزمون اون ورتر نمى ريم تا زيردريايى آمريكا با خيال راحت (مثلاً) از فاصله 1700 كيلومترى اقدام به شليك كنه؟؟!! براى دفاع لازمه گاهى اوقات يك اقدام تهاجمى٬ آن هم در فاصله اى بسيار دورتر از مرزت٬ انجام بدى. نمى شه كه بگذارى دشمن بياد پشت در خونه٬ وقتى زنگ زد از تو آيفون بهش بگى من فقط مى خوام از داخل خونه ام دست به دفاع بزنم؟؟!!!

ابراهيم جان پيشنهاد ادغام چيز خوبيه٬ مخصوصاً اگر به بخش دكترين و استراتژى هم منتقل بشه.

[hosm 5,921]

با تشکر از برادران عزیز

من نگاه آماری رو نگاه درستی می‌دونم اگر درست ازش استفاده بشه.
جمع بندی فرمایشات دوستان اینه که قدیمها داگ فایت مهم بود بعدا زدن با موشک برد بلند و حالا نبرد برد متوسط و کوتاه.

خوب حالا یک سوال دیگه مطرح کنیم و اون اینکه در ۱۰ -۱۵ سال اخیر بیشترین شکار هواپییماها با موشک‌های برد بلند بوده یا کوتاه یا متوسط؟ ضمنا از نظر آماری (تعداد * اهمیت) مهمترین شکارها با موشکهای حرارتی انجام شده یا دارای رادار (اکتیو/نیمه اکتیو و...)؟

اگر جوابعای دقیقی برای سوالات فوق داشته باشیم (تاکید می‌کنم: تعداد شکار * اهمیت آن شکار - که میشه امید ریاضی ضرر وارده به دشمن) می‌تونیم تصمیم بگیریم که آیا ما جنگنده با مانور بالا لازم داریم و اونم چند تا؟ یا جنگنده با امکان حمل موشک برد بلند یا ترکیبی از اینها. ضمنا حتی می‌تونیم به تخمین‌هایی از تعداد ادوات لازمه هم برسیم وگرنه همین جوری رو هموا نمی‌تونیم بگیم که ۲۰۰۰ تل از فلان جنکنده می‌خواهیم ۶۰۰۰ تا از اون یکی و ...

[quote]
بعدش هم اهداف امپرياليستى هم كه نداشته باشيم٬ نياز به دفاع آن هم از نوع بلندبرد كه داريم! شما در نظر بگير يك زير دريايى آمريكايى/صهيونيستى با موشك بالستيك و كلاهك هسته اى در فلان بندر مصر در حال آماده سازى خود جهت حمله به ايران است؛ حالا ما بايد بگيم چون ديدگاه تدافعى داريم٬ از 200 كيلومترى مرزمون اون ورتر نمى ريم تا زيردريايى آمريكا با خيال راحت (مثلاً) از فاصله 1700 كيلومترى اقدام به شليك كنه؟؟!! براى دفاع لازمه گاهى اوقات يك اقدام تهاجمى٬ آن هم در فاصله اى بسيار دورتر از مرزت٬ انجام بدى. نمى شه كه بگذارى دشمن بياد پشت در خونه٬ وقتى زنگ زد از تو آيفون بهش بگى من فقط مى خوام از داخل خونه ام دست به دفاع بزنم؟؟!!![/quote]

حرفتون کاملا متینه ولی باید بدونیم همین چیزی هم که شما می‌فرمایید چند تا و با چه کیفیتی (البته واقع گرایانه) لازم داریم.

[quote]
با سلام اگه ما همچين اشتباه بزرگي بكنيم كه فكر كنيم بايد دشمنو فقط با داگ فايت از گردونه خارج كنيم تمام توان خودمونو روز اول ازدست خواهيم داد بلكه ما بايد آميخته اي از سه تيوري دور برد ميان برد و كوتاه برد داشته باشيم يعني سه حصار مستحكم چون اگه دشمن بتون نفوذكنه يعني توان وارد كردن ضربه رو به دشمن داديم بايد كاري كنيم كه خلبانهاي اونا بدونند اگه بخواند بياند بليط شون يكطرفه و بازگشتي دركار نيست !
[/quote]

کاملا صحیح می‌فرمایید. برای همین هم به نظرم می‌آد که باید از دریچه آمار بگیم که از هر کدوم چند تا و با چه مشخصاتی می‌خواهیم.

[worior 25,643]

اين آمار نه چندان رسمي متعلق به نيروي هوايي ايران عليه عراقه كه ميشه با توجه به نوع موشك و هواپيما امار داگفايت رو بدست آورد ...

http://s188567700.online.de/CMS/index.php?option=com_content&task=view&id=36&Itemid=47

[Blaze 90]

با سلام خدمت تمام دوستان
گاهي وقتها بهترين دفاع حمله ي مثل كمان 99 و H 3 و سلطان و دايره سرخ و . . . ولي استراتژي دفاعي هيچ وقت به معناي عقب نشيني و سنگر گرفتن نيست بلكه به معناي شمشير آماده در غلافه!

دوستان به بحث ايجاد 3 ناحيه مثل حصار براي پدافند عليه هواگردهاي دشمن اشاره كردند كه از اونها براي فرصت ندادن به دشمن براي حملهاستفاده كنيم اما نكته مهم در اين خصوص بحثيه كه هيچ كس به آن اشاره اي نكرد!؟ براي اين امر ما نياز به ايستگاههاي راداري هميشه فعال و پيشرفته نيازداريم چون به طبع نميتونيم مدام 4 تا اف 14 با رادار قويش رو تو هوا داشته باشيم!

در خصوص بحث اصلي بايد بگم كه از ابتداي نبرد هاي هوايي داگ فايت به وجود آمد و در جنگهاي جهاني كاملا نقشش مشخص شد ( براي پيروزي يا شكست در عمليات و در كل نتيجه جنگ ) و تمام كشورهاي حاضر و ناظر اين نكته رو فهميدند كه پيروزي در داگ فايت بخش عمده اش برميگرده به تجربه و هوش خلبان و روشي متكي به فرد محسوب ميشه( البته تاحدودي چون يك بخششم برميگرده به طراحي و قابليت هاي جنگنده ) به همين منظور كشورهاي پيشرفته تر دنبال روشي رفتند كه زياد به فرد متكي نباشه و منظور از طراحي و ساخت موشك ها هم در اول همين بود.
اما چون در آن زمان ( جنگ ويتنام و ما قبل ) موشك ها دقت بالايي نداشتند باز هم داگ فايت نتيجه نبرد را مشخص ميكرد!( ارتش آمريكا در ويتنام درس بسيار بزرگي گرفت كه زود ذوق زده نشه و توپ ها رو حذف نكنه تا آمار تلفات فانتومهاش سر به فلك بكشه. تجربه اي كه هنوز ازش استفاده ميكنه و براي رپتور هم توپ داخلي تهيه كرده! )
اما به مرور با زياد تر شدن دقت موشك هاي راداري و ميان برد شاهد بوديم كه تعداد داگ فايت ها خيلي كمتر شد.
مثلا در اخرين جنگ بزرگي كه اتفاق افتاد( و نيروي هوايي درش نقش مهمي داشت) خلبان ها وقتي وارد داگ فايت ميشدند كه يا موشك هاي راداري شون ته ميكشيد و از دست جنگنده دشمن نميتونستن در برند! يا اينكه فاصله براي شليك موشك راداري خيلي كم بود.
به هر حال انتخاب اول خلبان موشك راداريه و هر چه اين نوع تسليحات بيشتر پيشرفت كنند تعداد داگ فايتها كمترخواهد شد البته اگر اين بحث كميت كيفيت رو در نظر نگيريم. چون با توجه به اين بحث خلبان متخاصم مجبوره وارد داگ فايت بشه چون هيچ جنگنده اي نميتونه 30 تا موشك راداري رو حمل كنه!

[hosm 5,921]

با سلام و عرض ادب دوباره خدمت برادران گرامی

من اطلاعات لینکی رو که worior عزیز داده بودند تحلیل کردم و نتایج سهم انواع شکار در جنگ تحمیلی به این شرح است:

AIM-7: 19+7
AIM-9: 37+7
AIM-54A: 44+7
20mm Gun: 23

دلیل +۷ ها اینه که ۲۰ تا شکار بدون ذکر نوع موشک و فقط با کد AAM مشخض شده بود که اونها رو به نسبت مساوی بین موشکهای اصلی تقسیم کردم.

در نتیجه از ۱۴۴ شکار مورد بحث، ۳۵٪ از راه دور، ۴۸.۵٪ میانبرد (در برد موشکهای میانبرد) و تقریبا ۱۶٪ با مسلسل انجام شده است. در این میان سهم موشکهای حرارتی ۳۰.۵٪ بوده (تقریبا یک سوم) و سهم موشکهای راداری ۵۳.۵٪

حالا اساتید عزیز قضاوت کنند که به نظرشون و با توجه به نوع موشک، چه درصدی از شکار هر موشک رو میشه به داگ فایت نسبت داد.
راستی هر چند آمریکا اف-۲۲ داره ولی بدنه اصلی نیروش رو اف-۱۶ ها و اف-۱۸ ها و اف-۱۵ ها تشکیل میدن که فکر نکنم برای شکار شدن بد قلقتر از میراژ-اف-۱ های عراقی باشند (البته به شرط کمی به روز رسانی موشکها)

راستی یک سوال هم دارم. در موفقیت یک شکار، به جز اویونیک هواپیما و ارتباط اون با موشک شلیک شده، چیز دیگری هم مهم هست؟ در واقع می‌خوام بدونم اگر همین صاعقه رو با یک اویونیک داخلی خوب و چهار تا موشک به دردبخور تجهیز کنیم، در عمل چه فرقی با اف-۱۸ خواهد داشت؟

[worior 25,643]

برادر عزيز جناب hosm اين يكي خيلي جالبتره و فكر كنم ركوردي در استفاده از موشكهاي مادون قرمزه كه بهتره روش بحث جدي كنيم ...

امار پيروزي هاي هوا به هواي رژيم صهيوني بر سوريه از حوالي سال 1974 به بعد ~ كه فكر كنم تا 2001 باشه ...

http://s188567700.online.de/CMS/index.php?option=com_content&task=view&id=201&Itemid=47


تقريبا توش دو مورد AAM پيدا ميشه كه معلوم نيست چه موشكي بوده ! و شايد چون از اف 15 سي بوده شايد امرام... باقي همه داگفايتي بودن ... و تعدادي هم موشكهاي كوتاه بردتر اسپارو ...

به هر حال با توجه به آمار وسيع استفاده اسراييل از اين موشكهاي مادون قرمز ! در جنگ نزديك بايد گفت كه خلبانانشون اطمينان زيادي به خودشون دارند و از درگيري داگفايت هم حراسي ندارند!

[hosm 5,921]

Worior عزیز، دست شما درد نکنه. آمارهای خیلی جالبی‌اند.
تو این آمار شکارهای صهیونیست‌ها مشل اینجاست که بیشتر از ۷۰٪ شکار شده‌ها میگ-۲۱ اند که شاید با تیرکمون مگسی هم بشه زدش

ولی نکته جالب شکار شدن میگ ۲۹ ها با AIM-9 می‌باشه که حرارتی و کوتاه برده.
اگر می‌تونستیم آماری از شکار شدن هواپیماهای به روز مثل اف-۱۶ یا میگ-۲۹ تو تعداد بالا پیدا کنیم می‌تونستیم تخمین بهتری ارائه بدیم.

ولی در هر حال به نظر می‌رسه که داگ فایت و شکار از فاصله حداکثر ۴۰ تا ۵۰ کیلومتری امروزه حرف اول رو بزنه. چون Fire to Impact Ratio موشک کم می‌شه امکان منحرف کردنش کمتر می‌شه. وانگهی، کاربرد وسیع موشکهای حرارتی در شرایط امروزی خیلی جالبه. هم ارزونند و هم اگر از نزدیک شلیک بشن، احتمال منحرف کردنشون کم میشه.

شاید بی دلیل نیست که آمریکاییها حتی روی شکاریهای غیر رادارگریزشون مثل اف-۱۶ و اف-۱۸ موشک برد بلند ندارند و ازش هراسی هم ندارند. شاید می‌دونن که می‌تونن منحرفش کنند.

راستی منتظر جواب سوالم از طرف شما و سایر برادران و اساتید هستم.


[quote]
راستی یک سوال هم دارم. در موفقیت یک شکار، به جز اویونیک هواپیما و ارتباط اون با موشک شلیک شده، چیز دیگری هم مهم هست؟ در واقع می‌خوام بدونم اگر همین صاعقه رو با یک اویونیک داخلی خوب و چهار تا موشک به دردبخور تجهیز کنیم، در عمل چه فرقی با اف-۱۸ خواهد داشت؟
[/quote]

[mahdavi3d 14,067]

بحث خيلي خوبيه لطفا ادامه بدينش. راستي در مورد اين ACIG هم یه توضیحی بدین که آیا آمارش قابل اعتماد هست یا خیر؟

[shahm 2]

ما بايد دنبال تكنولژي پرتاب شليك كن و فراموشش كن باشيم چيزي كه همسايه هاي عربمون مثل عربستان بحرين و امارات دارن ميخرن هم ميان برد هم براحتي ميشه روي جنگنده هاي ساخت خودمون نسب بشه ! خيلي كارساز خواهد بودAIM-120 c ,d
موشک هوا به هوای میانبرد AIM-120 امرام که در بین خلبانان "Slammer" یعنی به هم کوبنده خوانده می شود موشک هوا به هوای نسل جدید و پیشرفته است که با توافق ایالات متحده و ناتو ساخته شده است. همتای این موشک R-77 اَدر می باشد ( البته برد R-77 بسیار بیشتر از AIM-120 است). امرام در بسیاری از کشور ها و بر روی جنگنده های مختلف استفاده می شود. مثلا بر روی F-4 های آلمان، F-16A/B های نروژ، یوروفایتر تایفون و تورنادو های نیروی هوایی انگلیس، F/A-18 و AV-8B+ سپاه تفنگداران آمریکا، F/A-18 و F-14 های نیروی دریایی آمریکا، F-15 و F-16 و F/A-22 های نیروی هوایی آمریکا، نیروی هوایی سنگاپور بر روی هواپیماهای F-5S/T و F-16C/D و در نهایت جنگنده های ساب گریپن سوئد نصب می شود. امرام قابل استفاده در تمامی شرایط آب و هوایی بوده و با برد حدود 32 کیلومتر دارای توانایی درگیری فامد می باشد که باعث اتکای ایالات متحده و اعضای ناتو به آن شده است. امرام بعنوان ادامه و جایگزین سری موشکهای AIM-7 اسپارو توسعه یافته که به مراتب چالاکتر، سبکتر و کوچکتر و دارای توانایی های بیشتر برای رهگیری هواپیماهای در ارتفاع پایین است. سیستم آشیانه یاب ( هومینگ) آن راداری فعال در پیوستگی با سیستم اینرسیایی می باشد که ارتباط موشک را با سیستم کنترل هواپیما (شلیک کننده) کمتر می کند. وقتی که امرام به هدف نزدیک شد سیستم راداری فعال، موشک را هدایت می کند. به خاطر همین به آن " شلیک کن فراموش کن" گفته می شود و در آن لازم نیست خدمه هدف را با قفل کردن مشخص کنند و همچنین امکان شلیک همزمان تعداد بیشتری بطور همزمان فرهم می شود. پروژه ساخت AIM-120 با توافق ایالات متحده و تعدادی از اعضای ناتو برای همکاری در ساخت موشک های هوا به هوا و استفاده از فناوری تولید آنها آغاز شد. طبق این قرارداد آمریکا ساخت موشک هوا به هوای میانبرد نسل آینده با نام امرام و اروپا ساخت موشک هوا به هوای کوتاهبرد نسل آینده با نام اسرام را بر عهده گرفت. در ادامه با فسخ این قرارداد اروپا توانست موشک میانبرد MBDA Meteor را بعوان رقیب AIM-120 طراحی کند و آمریکا هم به ارتقا AIM-9 سایدوایندر ادامه داد. در نهایت آمریکا با تکمیل AIM-120 امرام، آن را در سال 1991 عملیاتی کرد.






در حال حاظر سه مدل از امرام وجود دارد که همگی در نیروی دریایی و هوایی ایالات متحده استفاده می شود. AIM-120A مدل اولیه امرام است که دیگر تولید نمی شود. AIM-120B نمونه موفق و پر کاربرد امرام است که تحویل آن از سال 1994 شروع شده است. AIM-120C نمونه جدیدتر این موشک بوده که با حجم کمتر برای نصب در محفظه داخلی جنگنده پنهانکار F/A-22 رپتور ساخته شده است. AIM-120C از زمان معرفی ارتقا های چشمگیری کرده است. AIM-120C-6 دارای فیوز ( دستگاه تشخیص هدف) داخلی ارتقا یافته است. تکمیل مدلAIM-120C-7 در سال 1998 شروع شده و شامل تغییراتی در سیستم آشیانه یابی و دارای برد بیشتر ( که بطور دقیق بیان نشده است) است. این مدل در سال 2003 با موفقیت آزمایش شد و در حال عملیاتی شدن در نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا برای جایگزینی جنگنده های F-14 با جنگنده های F/A-18E/F سوپر هورنت می باشد. در واقع برد بیشتر AIM-120C-7 برای جبران برد زیاد موشکهای AIM-54 فینیکس می باشد. AIM-120D برنامه ارتقا امرام است که در آن تقریبا تمام قسمتها تغییراتی اعمال خواهد شد که شامل 50 برد بیشتر و سیستم هدایت بهتر بوده که احتمال برخورد به هدف را افزایش می دهد. همچنین طرحهایی برای ساخت مدلی از امرام با موتور رم جت وجود دارد که FMRAAM نامیده می شود. هنوز معلوم نیست که آیا این مدل ساخته خواهد شد یا نه. موشک AIM-120 دارای هدایت دو مرحله ای (زمانیکه از فاصله دور شلیک می شود) می باشد. هواپیما اطلاعات لازم را درباره محل هدف و جهت و سرعت در لحظه شلیک به موشک می دهد. موشک با اطلاعات دریافت کرده با سیستم ناوبری اینرسیایی (INS) به سمت هدف می کند. این اطلاعات می تواند بوسیله رادار هواپیمای شلیک کننده، هواپیماهای آواکس، از جنگنده های دیگر و یا توسط سیستم جستجو و پیگیری مادون قرمز (IRST) به موشک منتقل شود. اگر جنگنده شلیک کننده یا جانشین هدف را پیگیری و دنبال کنند اطلاعات به امرام منتقل شده و بدنبال هدف حرکت می کند. این تا زمانیکه امرام به فاصله مشخصی از هدف برسد ادامه پیدا می کند و بعد از رادار موشک فعال شده و سیستم آشیانه یاب آن به راداری فعال تغییر می کند. در این صورت خود موشک به جستجو و پیگیری هدف می پردازد. علاوه بر نمونه های هوا به هوا، مدل پرتاب شونده از زمین نیز وجود دارد که با موفقیت آزمایش شده است.

[hosm 5,921]

فکر می‌کنم که بحث این تاپیک و تاپیک «کیفیت-کمیت» و. حتی « تایگر» به یک نقطه یکسان رسیده. مدیران عزیز بررسی کنند و اگر صلاح دیدند این رو تو اونها ادغام کنند تا بحث رو یکجا پی بگیریم و ان شاء الله به نتایج خوبی برسیم.

با تشکر و احترام فراوان