بسم ا... گفته شده 747 و 707 های نیروی هوایی در فرودگاه کراچی بازه زمانی حملات جهود به جمهوری اسلامی ایران

بسم ا... فیترها با استتار پیش از تحویل و اورهال

تصویر جدید از ناو شهید بصیر در دریای کاسپین

بخش یازدهم با توجه به محدودیت های توپخانه ، پهپادهای تهاجمی می توانند بخشی از وظایف توپخانه را برعهده گرفته و با دقت بیشتری علیه تانکها ، نفربرها ، خودروهای زرهی و پیاده نظام وارد عمل شوند در حالی که معرفی و ورود مهمات پرسه زن اول شخص گل سرسبد چنین تاکتیکی بشمار می روند . این پهپادها برای ساعتهای متوالی در میدان نبرد به جستجو می پردازند تا اهداف جداافتاده را پیدا کرده و هدف قرار دهند در حالی که مرگ آوری آن با ادغام دو عنصر حسگرها و کاربران آموزش دیده میتواند افزایش یابد و این درست همان چیزی است که ایده پردازان سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی از آن در سطح تاکتیکی صحنه نبرد از آن انتظار دارند. عملیات مهمات پرسه زن روسی در محور کوراخوف https://aparat.com/v/xgvi0uw بنابراین می توان چنین نتیجه گرفت که کاربرد سامانه های ضربتی/شناسایی در سطح تاکتیکی صحنه نبرد جزء بسیار مهمی برای افزایش ضریب موفقیت و اثرگذاری آن بشمارمی رود. بدین معنی که واحدهای کوچک رزمی در مقیاس گروهان که مسلح به پهپادهای شناسایی و مهمات پرسه زن اول شخص هستند ، می توانند با آزادی عمل بیشتری به اهداف خود حمله برند . پیش از این ارتش اوکراین توانمندی جدیدی را به واحدها توپخانه خود اضافه کرده بود که درآن واحدهای شناسایی مسلح به پهپاد ، سرعت و کارایی چرخه شناسایی و ضربه سریع معادل چیزی که ارتش روسیه از آن استفاده می نمود را افزایش دهند . برهمین اساس ، اگر کنترل واحدهای توپخانه تا پیش از نبرد باخموت ، در سطح گردان و تیپ قرار داشت ، پس از باخموت ، اقدامات سریعی برای تمرکز زدایی آتش توپخانه صورت گرفت . در سمت مقابل جبهه نیز ارتش روسیه همواره با تاخیر بسیار زیاد میان شناسایی اهداف و اجرای آتش برعلیه آنها روبرو بود و میل بلاگرهای روسی بشدت روی این چالش مانور داده و به وزارت دفاع فشار می آوردند تا بسرعت مشکل مذکور را حل کند. بنابراین تا می/ ژوئن 2023 ارتش روسیه سازوکار اولیه ای را با بکارگیری سامانه های ضربتی/شناسایی در کنار واحدهای توپخانه فراهم کردند تا اهداف را بسیار سریع تر از گذشته ، شناسایی و منهدم کنند. علاوه براین ، استفاده از سامانه های مذکور ، مشکل مواجهه با تاکتیک های ضدآتشباری دشمن را نیز تا حدودی حل نمود چرا که سامانه های ضربتی/شناسایی برای استفاده در صحنه نبرد ، نه تنها به زیرساختهای پیچیده ای نیاز ندارند ، بلکه شیوه استتار و پرتاب آنها از نیروهای ساده رزمی نیز برمی آید . با این حال هنوز میزان تخریب چنین جنگ افزاری به درجه ای نرسیده که بتوان ازآن برای تقویت روش های ضدآتشباری استفاده نمود ( البته شاهد-136 یک استثناء به نظر می رسد.م ) این عوامل وقتی با هزینه بسیار پائین تولید انبوه چنین سلاحی ترکیب می شود ، می تواند آن را به فراگیرترین مولفه صحنه نبرد فعلی در اوکراین و احتمالا جنگ های آینده تبدیل کند . انهدام یک دستگاه خضموک کوزاک اوکراینی توسط مهمات پرسه زن روسی https://aparat.com/v/raguctm خُرده کشتار در مقیاس انبوه یکی از نکاتی که در صحنه نبرد اوکراین با محوریت سامانه های ضربتی/شناسایی تاکتیکی باید مورد توجه قرار گیرد این است که کاربران پهپادها به جای آنکه بصورت انفرادی عمل کنند ، بیشتر بصورت واحدهای سازماندهی شده دست به عملیات می زنند که درآن ، گروه های رزمی زیرنظر یک فرماندهی مشخص ( انسانی یا الگوریتم رایانه ای ) قرار دارند و این همان چیزی است است که ناظران نظامی غربی سالهاست چالش های مربوط به آن را مورد بررسی قرار می دهند تا مسیرهای مقابله با آن را ایده پردازی و راه کارهای ویژه آن را توسعه دهند . انهدام آشیانه توپخانه ارتش اوکراین در محور پودبنو https://aparat.com/v/siuful7 اما پیش از آنکه راه کارهای مقابله پدید آمده باشد ، جنگ اوکراین شاهد ظهور گروه های رزمی پهپادی شده که درآن به شکل خاص ، تمرکز زدایی ویژه ای صورت گرفته و به هزاران کاربر پهپادی اجازه داده تا بصورت مستقل دست به اجرای عملیات شناسایی و ضربتی بزنند. این روند ( سازماندهی و اجرای حملات بصورت فردی ، جدا از هم و مستقل به اهداف ) زنجیره کشتار را کُند کرده و تعداد اهداف جدا ازهم که می توان به آن حمله برد را کاهش می دهد. بنابراین ، طرفین درگیر در اوکراین باید بتدریج شیوه توسعه درگیری های تاکتیکی مبتنی بر سامانه های بی سرنشین را مورد توجه قرار دهند ، هر چند تمرکز زدایی از چنین حملاتی می تواند به یک شکل نهایی از نبرد نیز بیانجامد که درآن بی سرنشین ها تحت کنترل الگوریتم های آزمایش شده وارد عمل می شوند تا حملات تعداد زیادی از این سامانه ها در هوا ، زمین و دریا را در قالب های شناسایی و ضربتی هماهنگ نمایند. عملیات مهمات پرسه زن روسی در محور میکولایف/پل آنتونوفسکی/ خرسون https://aparat.com/v/ylfo5or برتری هوایی بی سرنشین ها ، سناریو و پیامدها گسترش قابل توجه بی سرنشین های هواپایه و ابعاد کوچک آنها ، چالش دیگری است که مفهوم کلاسیک برتری هوایی را می تواند دچار تغییرات جدی نماید. درگذشته ، هرکدام از طرفین که می توانست برتری هوایی را بردشمن تحمیل کند ، امکان محافظت بیشتری از نیروهای خود داشت و متقابلاً می توانست ضربات سختی را به طرف مقابل وارد کند. در محیط جدید نبرد نیز می توان شرایطی را متصور شد که درآن ، یکی ازطرفها برتری هوایی درمعنای کلاسیک خود داشته باشد ولی نتواند با برتری هوایی دشمن در ارتفاعات پائین تر مقابله کند. در نتیجه ، باید بتدریج تعاریف برتری هوایی در محیط جدید نبرد را مورد بررسی قرار داد ، جایی که جتهای بال ثابت و بالگردها باید با طیف وسیعی از تهدیدات کوچکتر روبرو شوند . با این حال ، هنوز برتری هوایی کلاسیک مزیت های بسیاری را بر قدرت هوایی مبتنی بر بی سرنشین ها از خود به نمایش می گذارد . پی نوشت : 1- ادامه دارد ... 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

دکتر کاظمی در گفتگو با برنامه ثریا شبکه یک سیما: • ایجاد «کریدورهای قره سو و نخجوان» برای کاهش کاهش مسیر ترانزیتی ایران به ایروان ضرورت دارد. • بزرگراه در حال احداث تبریز – بازرگان می تواند با چهل کیلومتر از طریق کریدور قره سو به استان آرارات ارمنستان وصل شود و فاصله مرز ایران به ایروان را از ۴۰۰ کیلومتر به کمتر از۵۰ کیلومتر کاهش می دهد. • وضعیت حقوقی نخجوان و قره سو در طول تاریخ پس از ترکمنچای، چالش برانگیز و پرفراز و نشیب بوده است. • کریدور ارس؛ ساختار دروغ سنج برای ارزیابی اهداف حامیان کریدور جعلی زنگزور است. • نقطه ثقل محاسبه باکو و آنکارا، برای ایجاد کریدور جعلی زنگزور، تحرکات شبکه نفوذ در ایران است. • در رویه بین المللی، برای هیچ منطقه برون گانی در جهان، کریدور وجود ندارد؛ وضعیت مناطق برون گان کالینینگراد، واروخ و آلاسکا موید این موضوع است. • شناسایی حقوقی جمهوری آذربایجان و ارمنستان از سوی ایران، بدون کریدور می باشد. • از چهار رهنمود مورد تاکید مقام معظم رهبری، دو مورد (امنیت اقلیت ارمنی و عدم استقرار تکفیریها) صریحا توسط باکو در جنگ های دوم و سوم قراباغ نقض شده است. • جمهوری آذربایجان برای اتصال مواصلاتی به نخجوان می تواند از خط آهن باکو – آقستافا – ایروان به نخجوان استفاده کند. • کریدور جعلی زنگزور با تهی کردن ظرفیت های ژئوپلیتیکی ایران در حوزه انتقال انرژی به نخجوان، ارمنستان و ترکیه؛ روی سفره مردم ایران بویژه در شمالغرب تاثیر منفی می گذارد و اثرات تحریم را بیشتر می کند. • ماهیت اصلی کریدور جعلی زنگزور (دالان تورانی ناتو) مواصلاتی نیست؛ با توافق ایروان و باکو بر سر این کریدور جعلی، عضویت جمهوری آذربایجان و ارمنستان در ناتو بسرعت نهایی خواهد شد . • ناتو به دنبال غافلگیر کردن ایران ، روسیه و چین در دوسوی کاسپین می باشد. • جمهوری آذربایجان با هزینه صدها میلیون دلار یک کشور لابی ساز در جهان است. شبکه نفوذ این کشور به عنوان بخشی از شبکه نفوذ انگلیس، در سه دهه گذشته موجب اغفال تهران در چهار پرونده شیعه ستیزی، ایران زدایی، جنگ دوم قراباغ و نفوذ رژیم صهیونی در جمهوری آذربایجان شده و اکنون نیز روند فریب کشور در خصوص کریدور جعلی زنگزور را دنبال می کنند. • تبیین در خصوص تحولات قفقاز ضرورت دارد و ماشین صدور بخشنامه های سانسور و سکوت در خصوص جمهوری آذربایجان و قفقاز باید متوقف شود. • پکن با واکنش منفی به کریدور جعلی زنگزور، این طرح را دالان قومی و توطئه ای برای کانالیزه کردن خطوط ارتباطی چین به مسیرهای مورد کنترل ناتو می داند. • بخش نظامی و هوایی کریدور جعلی زنگزرو و دالان داود در جریان جنگ تحمیلی دوازده روزه علیه ایران توسط رژیم اسرائیل رونمایی شد. • جمهوری آذربایجان به پایگاه منطقه ای صهیونیسم تبدیل شده است و شواهد فراوانی در استفاده رژیم صهیونی از ظرفیت زمین و هوای جمهوری آذربایجان برای حملات نظامی به ایران وجود دارد؛ انکار این موضوع مصیبت بار خواهد بود. • باصطلاح «جهان تُرک و تورانی» مورد نظر نظم آنگلوساکسونی قرار است به عنوان عقبه و پشتیبان رژیم صهیونی ایفای نقش کند. • دالان شمال – جنوب در مسیر ایران به روسیه دارای چهار مسیر ریلی آسیای مرکزی، دریایی کاسپین، جمهوری آذربایجان و ارمنستان است؛ صرف تمرکز به مسیر باکو اشتباه است؛ حتی در صورت افتتاح خط آهن رشت – آستارا ، خط آهن جمهوری آذربایجان به دلیل ظرفیت بسیار اندک نیاز به بازسازی دارد که باکو در خصوص آن اقدامی نکرده است . فایل ویدئویی برنامه ثریا را در اینجا دریافت یا تماشا کنید : https://ahmadkazemi.com/?p=9974

گفتگو خوبه، گفتگو مال انسانه. مال کسی که کاری نکرده و نشسته جلوت و میخواد باهات حرف بزنه. نه کسی که وارد خاکت شده و داره خاکتو میگیره و به زن و بچه مردم رحم نمیکنه و می کشتشون. همه چیز کشاورز زمینشه. حاضر جونشم بده ولی اجازه نده کسی پاشو بزاره تو زمینش. اگه برای رئیس جمهور این مملکت خاکش ارزش نداره، برای من بچه کشاورز وجب به وجب کل این خاک حرمت داره. دیالوگ بازیگر نقش شهید شیرودی در فیلم سینمایی آسمان غرب

به نام خدا در جنگ ۱۲ روزه اخیر که بین ایران و بلوک غرب ( اقدام آمریکا و اسرائیل و همراهی و تائید سایر کشور ها) بوقوع پیوست. شاهد نوع نسبتا جدیدی از عملیات سرکوب پدافند زمینی و راداری توسط غرب در ایران بودیم. اگر بخواهیم ابراز این عملیات سرکوب پدافندی را به طور کلی طبقه بندی کنیم باید آنها را در دو دسته قرار دهیم : ۱. ابزار های سبک با سرعت کم از داخل ایران یا نزدیک به مرز های ایران : شامل پهپاد ها ، میکروپهپادها ، کوادکوپتر ها ، ریز پرنده ها ، و گروه های انسانی شناسایی _ حمله مستقر در ایران ( افراد اجیر شده ) هستند. ۲.ابزار های سنگین با سرعت های بالا که ممکن است از فواصل زیاد آماده شلیک گردند: شامل جنگنده ها ، موشک های کروز و بالستیک هستند؛ البته امکان دارد موشک ها از پلتفرم های مختلفی شلیک شوند. *** علاوه بر این دو دسته ابزار نباید نقش سیستم های نظارتی قدرتمند غربی را برای شناسایی و جمع آوری اطلاعاتی فراموش کنیم : همانند ماهواره های جاسوسی دشمن . پس از شناسایی این دو دسته ابزار ، برای یک سازمان یادگیرنده بدیهی است که باید پاد ابرازی برای مقابله با این دو مهیا کند. پاد ابزاری برای رفع تهدید ابزار های سبک با سرعت کم از داخل ایران یا نزدیک به مرز های ایران و پاد ابزاری برای رفع تهدید ابزار های سنگین با سرعت های بالا که ممکن است از فواصل زیاد آماده شلیک گردند

ماهی را از آب میترسانید؟ دانشجو : اسرائیل شما را تهدید به ترور کرده است شهید حاجی زاده: آنها ماهی را از آب میترسانند ، ما چهل سال هست که با غسل شهادت زندگی کردیم و از این جور چیز ها ترسی نداریم. فیلم سخن : https://www.aparat.com/v/yxn2ryn

زیر دریایی بی سرنشین آمریکایی مانتا ری وزارت دفاع ایالات متحده قراردادی به ارزش ۲۴.۹ میلیون دلار برای تحقیق و توسعه یک برنامه جدید تحقیق و توسعه حسگرهای زیرسطحی خودکار به شرکت نورثروپ گرومن اعطا کرد. هدف افزایش قابلیت‌های تشخیص تهدیدات زیرسطحی در نیروی دریایی ایالات متحده است. این تلاش خواستار گسترش قابلیت‌های ادراک و بهره‌برداری مبتنی بر سونار از طریق توسعه الگوریتم‌ها و سنسور های تخصصی است. که ماحصل آن شامل طراحی سونار، پردازش فوری، ادراک و خودکارسازی می‌شود. چندی پیش تصاویر ماهواره ای یک پهپاد مخفی زیرآبی آمریکایی را که به شکل یک سفره‌ماهی غول‌پیکر در پایگاه دریایی پورت هونیما در کالیفرنیا لنگر انداخته بود، ثبت کردند بعد ها دیلی‌میل گزارش داد که این زیر دریایی بی سرنشین محرمانه آمریکا به نام مانتا ری (Manta Ray) است که به طور تصادفی توسط اوسینت های فعال در شبکه های اجتماعی آن را ثبت کردند و پس از آن عکس‌ها به سرعت در شبکه‌های اجتماعی پخش گردید این شناور به نام یک موجود دریایی نامگذاری شده که شکلی الماسی و بال های پهنی دارد که به آن کمک کرده تا به راحتی در آب حرکت کند. بعد ها دارپا (DARPA) اطلاعات بیشتری از مانتا ری منتشر کرد و تصاویر جدید و جالب توجه از نمونه اولیه این زیر دریایی بی سرنشین (UUV) که اولین آزمایش‌های دریایی خود را در سواحل کالیفرنیای جنوبی انجام می‌داد. مانتا ری قرار است نقشی مهم در کلاس جدیدی از زیر دریایی های بی سرنشین ایفا کند که برد و مداومت زیادی دارند و همچنین قادر به حمل طیف وسیعی از محموله هستند. همچنین می‌توان آن ها را به صورت قطعاتی در کانتینرهای معمولی حمل کرد و در صورت نیاز، بدون اشغال فضا در اسکله‌ها یا تأسیسات دریایی آنها را مونتاژ نمود. به این ترتیب، می‌توان آن را به سرعت و بدون اتلاف وقت و آسیب های در حین حمل و نقل و یا حتی از شناور های غیر نظامی بکار گرفت. از حضور افراد و یک قایق کوچک در تصاویر، می‌توانیم ببینیم که مانتا ری کوچک نیست. در قسمت فوقانی این زیر دریایی برآمدگی‌هایی وجود دارد که احتمالاً نوعی آنتن هستند، ورودی‌های آب و شمایل کلی که نشان می‌دهد برای حرکت در آب با بیشترین بهره‌وری از انرژی طراحی شده است. پیشران هم بنظر در ناحیه پشتی دیده میشود. در این زیر دریایی مشخصا به مداومت بیشتر از سرعت اهمیت داده است. همانطور که گفته شد شرکت سازنده اصلی نورثروپ گرومن است که در این مورد گفته که مانتا ری دارای ساختار ماژولار و توانایی صرفه‌جویی در انرژی است که شامل قابلیت لنگر انداختن در کف دریا و رفتن به حالت خواب طولانی می باشد ( توضیح: این مسئله در زمینه شناسایی مستمر از یک مسیر دریایی خاص بسیار اهمیت دارد) و همینطور دارای سیستم‌های پیشرانش زیرآبی کم‌مصرف، حسگرهای جدید برای تشخیص و طبقه‌بندی تهدیدها و خطرات زیر آب، سیستم‌های ناوبری و فرماندهی و کنترل با راندمان بالا و رویکردهای پیشرفته مقابله با رسوب های زیستی و هجوم یون ها و مواد مخرب است. این زیر دریایی چندین محفظه محموله با اندازه‌ها و انواع مختلف در اختیار دارد تا طیف گسترده‌ای از مجموعه ماموریت‌های دریایی را امکان‌پذیر سازد. (توضیح: لازم به ذکر است که طرح فوق از پنهان کاری بالایی در دریا برخوردار است و شناسایی آن کار دشواری است و یک تهدید بالقوه در برابر بی سرنشین های حریف و زیر دریایی ها و همینطور در برابر ناوگان سطحی دشمن باشد.) منبع۱ منبع۲ منبع۳

در زمان یک جنگ تمام عیار با یک قدرت فرامنطقه ای که توان فناورانه بالایی دارد به احتمال زیاد ارتباطات مکان یابی و ماهواره ای کاملا از دسترس خارج بشه وجود دارد. چنین چیزی حتی برای خود این قدرت ها هم امکان پذیر است. بد نیست دنبال راهکار های ثانویه رفت. با این حال باید بطور جدی و فوری روی توسعه شبکه ماهواره‌ای در کشور کار شود و بارها گفته شد که این تکنولوژی از اوجب واجبات و از نان شب هم برای دفاع از ایران واجب تر است. با شبکه ماهواره ای به برد و دقت نامحدود میتوان دست یافت و در نهایت در برابر دشمن در شرایط ایده آل کر و کور نخواهیم بود. راهکاری که بصورت موازی با شبکه ماهواره ای باید پیش گرفته شود توسعه سنسور های با مداومت و کمیت بالاست. روز گذشته به مورد سنسور های شناسایی هوایی اشاره کردم( تاپیک مذکور ) که ین پهپاد با مداومت بالا میتوانند اهداف دشمن را شناسایی کنند و حتی اگر این به معنای از دست رفتن پهپاد هم باشد در نهایت میتوان به یک موقعیت اولیه از دشمن دست پیدا کرد. در گذشته به طرح اوکراینی نافرجام Gekat اشاره کردم که راهکاری در برابر خلا آواکس ها و راداری های زمینی بود و طراحان این طرح مدعی بودند که چنین طرحی با هزینه بسیار کمتر می‌توانند نتایج خیره کننده و مشابهی با یک شبکه گسترده راداری را فراهم کند. ( نگاهی به طرح اوکراینی Gekata صفحه ی 139 ) استفاده از شناور های بی سرنشین در دریا که از تکنولوژی سولار و پیشران برقی مبتنی بر پیل های هیدروژنی بهره میبرند میتواند یک ابزار شناسایی به ما بدهند که اولا به سختی از صحنه جنگ کنار می روند و دوما مداومت بالا را ارائه خواهند داد و اگر در تعداد بالا استفاده شوند( برای مثال یک شبکه گسترده از آن ها از فواصل بیش از هزار کیلومتر تا مرز های کشور) با اشتراک گذاری اطلاعات و همینطور رله می‌توانند ارتباط امنی با یکدیگر داشته باشند و مشکل عدم ارتباط در فواصل بیش از ۴۰۰ کیلومتر را هم با همین اشتراک گذاری اطلاعات حل کرد. آن وقت با شبکه ای طرف خواهیم بود که بصورتی حرارتی و تصویری و صوتی ناوگان و حتی هواگرد های دشمن را در دریا شناسایی میکنند و برای ستاد فرماندهی بصورت آنلاین اطلاعات با ارزش تهیه کنند. چنین چیزی نه در این کاربرد ولی توسط آمریکایی ها هم استفاده میشود که چندی پیش توسط نیروی دریایی ایران یک مورد از آن ها هم توقیف شد. اما منظور من چیزی هست که ایمنی بیشتری داشته باشد و آنقدر در چشم نباشد. ترجیحا ابزاری دوزیست باشد که هم زیر اب تا عمقی کم شناور لاسد و هم روی آب بیاید. چینی ها هم در این عرصه خیلی فعال هستند. انرژی خورشیدی و پیل های هیدروژنی در آسمان به پهپاد ها می تواند سرایت کند. همان پهپاد هایی که قرار است نقش شناسایی پدافندی را بازی کنند، می توانند از این منبع انرژی استفاده کرده و حتی روز ها به پرواز خود ادامه دهند! با توجه به اینکه پایگاه های هوایی و دریایی و ... با تجربیات اخیر در جنگ های اوکراین و لبنان و هند و پاکستان بسیار در برابر تسلیحات دور ایستا نا امن نشان دادند، باید بسوی ایده هایی رفت که تا حد امکان وابستگی به پایگاه های ثابت کم شود. یک گزینه مناسب هم همین افزایش مداومت است. در مورد آواکس ها که همه از اهمیت آن آگاهیم اما مشکل بزرگ اینجاست که نگهداری از آن ها در شرایط جنگ پیچیده بسیار پر ریسک و دشوار است. شاید بد نباشد ایده دیگری را مجدد حول همین پیشران های برقی و سولار و پیل های هیدروژنی دنبال کنیم. کشتی های هوایی گزینه مناسبی هستند برای مداومت بالا و البته میتوان به آن ها رادار های چند وجهی آرایه فازی فعال دوربرد و همینطور اپتیک وصل کرد تا هم شناسایی دوربرد مانند آواکس ها و هم در برابر ریز پرنده ها و کروز ها و ... موثر واقع شوند. حقیقتا تا این لحظه چند سلاحی که اختراعش ایرانی و یا بصورت غیر مستقیم با ایده ایرانی تقویت گردید در جهان فراگیر شدند. از ایده ها و اختراعات نو نباید ترسید همین ها سرنوشت یک جنگ را تغییر میدهند. این موارد کم هزینه تر هستند ولی همچنان اثر گذاری موثر و چه بسا بالاتر از نمونه های سنتی و کلاسیک خودشان را دارند. البته باید اضافه کنم که موارد فوق همانطور که پیداست راهکار جایگزین نیستند. تنها ابزاری برای اطمینان بخشی هستند...

آرایش عملیاتی نیروی دریایی سپاه گرداگرد چهار جزیره ایران با دستور سرلشکر باقری گرداگرد جزایر نازعات توسط نیروی دریایی سپاه با راهبردی جدید چینش عملیاتی انجام شد. جزایر نازعات به مجموعه چهار جزیره مهم تنب بزرگ، تنب کوچک، ابوموسی و جزیره سیری گفته می‌شود که دژ دفاعی ایران در تنگه هرمز است. این جزایر به لحاظ نظامی، فوق‌العاده مهم و دارای موقعیت ویژه تدافعی هستند. جمهوری اسلامی ایران بر تعدادی جزایر برخوردار از موقعیت ممتاز در تنگه هرمز در دهانه خلیج فارس حاکمیت دارد که از آن میان شش جزیره که زنجیره قوسی دفاعی ایران را تشکیل می دهند، اهمیت بیشتری دارند. از این رو علت نامگذاری این منطقه به «نازعات» شاید همین باشد. «نازعات» که نام یکی از سوره‌های قرآن کریم است، به آن دسته از فرشتگان مأمور الهی گفته می‌شود که ارواح گنهکاران را با زجر و فشار از اجساد و یا قبرهایشان بیرون می کشند و این حکایت از یک نوع عذاب دردناک می کند که خداوند برای بدکاران و درهم شکستن غرور طغیانگران در حال جان کندن در نظر گرفته است. تصاویر آرایش عملیاتی سپاه گرداگرد چهار جزیره ایران را می‌بینید. لینک ویدئو : منبع

پایگاه زیرزمینی پهپادی نیروی دریایی سپاه

الان شاید برای زدن فردو حتی یک مگاتنی هم بزنند، ولی وقتی 300 تا icbm داشته باشید هر کدوم 3 تا 50 کیلوتن روش باشه، به فکرش هم نمیرسه که از بقل ایران بدون سر خم کردن رد بشه...

این سناریوی کلی هست.. شما در هر سطح تعدادی هدف دارید که باید رهگیری کنید، بیشتر ترین تعداد مربوط به ارتفاع پست و در محدوده اهدافی که دشمن میخواد بهش برسه. کمترین در برد خیلی بلند هست. اگر نتونید در برد بی 2 رو بزنید باید در برد کوتاه بقول شما 114 تا sdb بزنید پس نسبت به همین شکله... حدود 114 به 1 به ازای هر بی 2 دشمن باید دو موشک برد بلند و بیش از 114 موشک برد کوتاه داشته باشید. به ازای هر اف 15 باید دو موشک برد بلند و بیشتر از 20 تا برد کوتاه داشته باشید و ... حالا همه هواگرد های منطقه و ضرفیت هاشون رو شناسایی کنید متوجه میشید که اولویت و حساسیت با برد کوتاه در تعداد بسیار و واکنش بدون خطا هست.

مسئله فقط هزینه نیست، بلکه بقول شما پایداری رزمی هم مهمه. برخلاف آفند که طی یک عملیات در یک بازه زمانی محدود انجام میشه، پدافندی امری دائمی هست و صلح و جنگ نداره در جنگ فقط عملکردش با جدیت بیشتری اهمیت پیدا میکنه. تا قبل از جنگ اکراین صرفا از متوقف کردن موشک های کروز بصورت انبوه و پرتابه های بالستیک بصورت محدود صحبت میکردیم، برآورد من این بود که در نهایت دشمن نیروی ویژه اش رو پیاده میکنه و پدافندهای ما رو از نزدیک میزنه! یا به ارتفاعات خیلی بالا با سرعت های خیلی بالا میره(هایپرسونیک) و دیگه دست پدافند بهش نمیرسه. واقعیت اینه که جنگ هوایی واقعا تغییر کرده. با این وجود باید پدافند رو بر اساس سناریو تامین کرد. در حالت سناریو هم قویترین دشمن رو با بهترین شرایطش باید در نظر گرفت. تقریبا 20 سالی هست که مرتب تو شبیه سازها و بازی ها سناریو های آفندی و پدافندی رو اجرا میکنم. هیچ چیزی با اهمیت تر از ارتفاع پست و خیلی پست و ارتفاع بالا نیست. ارتفاع متوسط و برد متوسط رو عملا باید به جنگنده ها سپرد. و همینطور پدافند خارج از خانه. اما داخل خانه باید روی پست و بلند متمرکز شد و بیشترین تجهیزات رو ساخت و مستقر کرد. این حرکتی که روی جنگنده ها برای شکار پهپاد زدن اهمیت مربوط به عملیات در دور دستها قبل از رسیدن پرتابه به مرز کشوره. آمریکا آسمان کل کشورهای خلیج فارس رو در اختیار داره همینطور دریاها، بنابراین وقتی پرتابه ای از جایی خارج میشه این فرصت هست که جنگنده هاشون دست به تعقیب و رهگیری برای مدت طولانی بزنند. ولی این برای کشورما ممکن نیست، چون جنگنده های ما به محض خروج با دشمن روبرو میشن و امکان تعقیب های طولانی رو ندارند مگر اینکه وظیفه اشون ممانعت از تعقیب پرتابه های ما باشه که مقدار زیادی وابسته به همین محاسبات روی کاغذ جنگنده در برابر جنگنده است که میدونیم وضعیت از نظر کمی و کیفی چه شکلیه. اما حالت برعکسش هم هست: یعنی دشمن پرتابه های زیادی رو میفرسته و همزمان وارد آسمان کشور میشه، اینجا بین پدافند و جنگنده خودی هم اختلال وجود داره و دشمن میتونه در لبه مرزها رهگیری هم انجام بده و شیر تو شیر میشه... پس بهتره روی پدافند کوتاه برد بشدت در حجم بسیار بسیار زیاد متمرکز شد، جنگنده خودی از 15 هزارپایی پایین تر نیاد(هرچند که نیروی هوایی از این حرف خوشش نمیاد!) و عملا بردهای بسیار دور رو هم مثل همین ترکیب اس 300 و سوخو 35 با کمک پدافند زمینی هدایت کنه و در شرایط ویژه به شکل محدود دست به تعقیب و رهگیری مستقیم دشمن بزنه. بخش اول»: برآورد من بعد از روزها و ماهها! شبیه سازی رزمی پدافند اینه که به موشکی مثل 9m317m نیاز داریم که عمود پرتاب باشه، بتونه تا 36 پرتاب همزمان رو انجام بده به دو سنسور مجهز باشه اینفرارد و همزمان فرمانی هم باشه. در یک رقمی حدود 5600 موشک آماده در سامانه های 32 تایی با حدود 350 رادار و تجهیزات رهگیر، و همین تعداد(موشک) ذخیره. (این حداکثر ارتفاع پست هست) حالا درسته که موشک حتی توان درگیری با بالستیک هم داره، ارتفاع 35 کیلومتری رو هم میزنه و همینطور 15 متری! اما باید محدود باشه به ارتفاع پست تا 12 هزار پا و برد 25کیلومتر. یکی از کارها جداکردن موشک از سامانه سوم خرداد؛ عمود پرتاب کردن و استفاده از لانچر های محافظت شده زیر زمینی(غیر قابل کشف و اختفا شده) هست که کشنده رادار بصورت کاملا ریموت و در حرکت پرتاب ها رو رهگیری کنه و موشک ها از مکان های مختلف برای رادارهای متحرک مختلف در دسترس قرار بگیرند. اینجوری حملات هارم باعث تلفات نمیشه، موشکها عموما دست نخورده باقی میمانند و بصورت فرمانی(و اینفرارد داخل موشک) برای هر سامانه ای حتی واحد پیاده زمینی با چشم کمی مسلح! که روی یه منطقه دستی موشک رو هدایت کنه در دسترس باشند. این حد بالای ارتفاع پست هست، پدافند بعدی در این حوزه فوق کوتاهبردهست که باید بتونه تا 1.2 ماخ در ارتفاع 5 متر از سطح زمین تا 8000 پا و برد 8 تا 12 کیلومتر درگیر بشه. برای اینکار سامانه های زیادی هست. اما تعداد موشک ها باید بین 10 تا 15 هزار عدد و همین تعداد هم ذخیره باشه! این رده انواع ترکیب های تاکتیکی رو لازم داره. اینم 350 سامانه است. بخش دوم: یک موشک پدافندی روز قیامت برای همه سامانه فوق بلند برد دسترس از همه جای کشور برای همه متقاضیان رهگیری با جستجوگر فعال و مادون قرمز و حتی تصویری (به شکل سنسورفیوژن مجهز به مقداری یادگیری ماشینی برای تفکیک هدف از دیکوی) برد N کیلومتر! دست کم 400 تا 800 کیلومتر. پرتابه دو مرحله ای بخش اول حدود 12 ماخ سرعت و بخش دوم برای تعقیب اهداف زیر صوتی در ارتفاع متوسط. روش کار! بعد از اعلام پرواز ممنوع در منطقه فرودگاه های دشمن، به محض مشاهده امادگی دشمن طی یک زمان بندی موشک شلیک میشه و هواگردهای بزرگ دشمن رو نزدیک به فرودگاه ها تعقیب میکنه اعم از اینکه مسافری باشند! یا نظامی... ممنوع یعنی ممنوع!× در حالت بعدی پرتاب با استفاده از رادارهای ماورای افق، جنگنده ها، پهپادها و ... وشلیک به سمت دسته های پروازی. برای نمونه به سمت العدید شلیک میکنیم و موشک در یک منطقه وسیع هدفی که در حال خروج از محدوده فرودگاه هست رو تعقیب میکنه. نیازی نیست که قفل راداری قبل از پرتاب انجام بدیم.(موشک احتمال موفقیت زیادی نداره!) تعداد حدود دست کم 200 پرتابه یا بیشتر... بخش سوم: موشک برد بلندپدافندی با برد 150 کیلومتر مثل همین هایی که موجود هست، مثلا آرمان تاکتیکی، تعداد؟ شما در نظر داشته باشند چقدر هواگرد جت هست(موشک بماند) در منطقه ما هست؟ بیش 2500 فروند مختلف. یه آرمان (شامل یک رادار با 9 موشک) میشود 280 سامانه... از نظر جغرافیایی بررسی کنیم تعداد مناطق زیادند و تعداد بیشتری پدافند باید مستقر بشه! بر اساس دشمن حساب کنیم خیلی بیشتر! پس حدود دست کم 700 سامانه کوتاه برد و 280 برد بلند نیاز هست که، در کنار یک نیروی هوایی بتونند موفق عمل کنند.. رادارها رو نگفتم. پدافند منطقه رزمی یعنی اونی که قراره با لشکر ها اعزام هم بشه نگفتم.