به نام خدا UVision Hero UVision Air شرکتی اسرائیلی است که در زمینه تکنولوژی دفاعی فعالیت می کند. این شرکت در سال 2011 تاسیس شده و مشغول فعالیت در حوزه توسعه، ساخت و فروش موشک های پیشرفته و سامانه های مهمات پرسه زن برای نیروی های نظامی زمینی، هوایی و دریایی است. این کمپانی، شرکت UVision USA را در ایالات متحده و شرکت AVision Systems Private Ltd را هندوستان تاسیس کرده است. در حال حاضر بزرگ‌ترین دامنه تسلیحات پرسه زن برای اهداف مختلف توسط شرکت UVision ارائه می شود. سری پهپاد های کامیکازه Hero در مرکز دارایی های این شرکت قرار دارد. Hero یک سامانه sensor-to-shooter است که برای نظارت، دستیابی به هدف و حمله به طیف متنوعی از اهداف در میدان نبرد استفاده می شود. این خانواده از انواع روش های پرتاب پشتیبانی می کند: از زمین توسط یک سرباز، از خودرو، و از پلتفرم های مختلف هوایی و دریایی. Hero به منطقه هدف پرواز می کند، بالای نقطه مورد نظر پرسه می زند، و پس از مسیریابی به هدف حمله می کند. تمام نسخه های Hero اثر آکوستیکی و مادون قرمز پاینی دارند و می توانند به عنوان مهمات پرسه زن یا سامانه های شناسایی، نظارت و جمع‌آوری داده قابل استفاده مجدد و مجهز به چتر نجات و سنسور های الکترواپتیک و مادون قرمز پایدار شده مورد استفاده قرار گیرند. طراحان UVision توجه ویژه ای روی تنوع مهمات دارند؛ تسلیحات را می توان در روی حامل های زمینی و دریایی و یا در هواپیماهای ترابری یکپارچه سازی کرد. ترکیب بندی صلیبی شکل خاص باعث افزایش مداومت، نیروی بالا برنده و دقت در برابر اهداف ثابت و متحرک می شود. تمام اعضای این خانواده طراحی ماژولار دارند و سامانه فرمانده ای و کنترل میان آن ها مشترک است. امکان ارسال تصاویر زنده در تمام نسخه ها وجود دارد که می توان از آن برای بررسی های پس از عملیات، تمرین و مدیریت رسانه استفاده کرد. با وجود محموله الکترواپتیک / مادون قرمز پسیو و دوربین شب (حرارتی) و روز با پایه متحرک 3 محوره می توان حالت های مختلف تصویر را انتخاب کرد. فیوز سر جنگی 3 حالت فعالیت مجاورتی با مسافت یاب لیزری، انفجار نقطه ای و تاخیری دارد. خط تولید خانواده Hero Hero-30 قابل حمل در کوله پشتی. استقرار در چند دقیقه، حداکثر سرعت 185 کیلومتر بر ساعت و ایده آل برای ماموریت های ضد نفر Hero-30 سامانه ای تاکتیکی، کنیستر پرتاب و در سطح نفر است. اندازه کوچک این پهپاد به آن اجازه می دهد که توسط افراد به میدان نبرد منتقل شود و در نقش "شبه پشتیبانی نزدیک هوایی" فعالیت می کند. در عین حال سادگی طراحی باعث اطمینان از تنظیم و عملیاتی شدن سریع می شود. وزن کلی پهپاد تنها 3 کیلوگرم است که 0.5 کیلوگرم از آن به سر جنگی اختصاص دارد. حداکثر برد آن از طریق کنترل در محدوده دید به 40 کیلومتر از اپراتور می رسد. به دلیل استفاده از موتور الکتریکی، اثر آکوستیکی پهپاد بسیار کاهش یافته. همانند دیگر پهپاد های سری Hero، پهپاد Hero-30 هم دارای بال ها و باله های فنری است و پیشران 2 ملخه آن در انتهای بدنه تیوبی و موشک شکل آن قرار می گیرد. - وزن (با کنیستر): 7.8 کیلوگرم - سر جنگی: 0.5 کیلوگرم - برد: 15 کیلومتر - مداومت: 30 دقیقه - موتور: الکتریکی - روش پرتاب: کنیستر تکی یا چند تایی Hero-90 سامانه پرسه زن کشنده برد کوتاه. مهمات پرسه زن هوشمند Hero-90 بسیار سبک با وزن 12 کیلوگرم، دارای لینک داده در محدوده دید 40 کیلومتری است و برای هدف قرار دادن خودرو های سبک عالی است. این پهپاد می تواند با حمل یک سر جنگی با وزن بیشتر از 1 کیلوگرم، 45 دقیقه مداومت پروازی داشته باشد. - وزن (با کنیستر): 12 کیلوگرم - سر جنگی: 1.2 کیلوگرم - برد: بیشتر از 40 کیلومتر - مداومت: 45 دقیقه - موتور: الکتریکی - روش پرتاب: کنیستر تکی یا چند تایی Hero-120 Hero-120 بزرگترین پهپاد این خانواده در سامانه های برد کوتاه و مناسب برای ماموریت های ضد تانک یا دیگر اهداف استراتژیک است. این پهپاد یک سر جنگی با وزن 4.5 کیلوگرم را حمل می کند و 60 دقیقه مداومت پروازی دارد. بال های اصلی و باله های دمی دارای لولا می باشند و برای ذخیره‌سازی و حمل و نقل روی بدنه تا می شوند. - وزن (باکنیستر): 18 کیلوگرم - سر جنگی: 4.5 کیلوگرم - برد: بیش از 60 کیلومتر - مداومت: 60 دقیقه - موتور: الکتریکی - روش پرتاب: کنیستر تکی یا چند تایی Hero-400EC Hero-400EC سامانه مهمات پرسه زن man-in-the-loop (نوعی از هوش مصنوعی) هدایتی الکترواپتیک/مادون قرمز (EO/IR) دقیق تمام الکتریکی است که می تواند اهداف ثابت یا متحرک را با دقت بالا و با غافلگیری مکان یابی و رهگیری کند و آن را مورد اصبت قرار دهد. با این دقت حمله، یک سر جنگی چند منظوره و برد افزایش یافته، مؤثر بودن Hero-400EC در برابر طیف متنوعی از اهداف ثابت شده است. - وزن: 50 کیلوگرم - سر جنگی: 10 کیلوگرم - برد: بیش از 120 کیلوگرم - موتور: الکتریکی - روش پرتاب: ریل، کنیستر تکی یا چند تایی Hero-900 Hero-900 می تواند برای عملیات های استراتژیک که به مهمات زیادی احتیاج دارند، یک سر جنگی 30 کیلوگرمی را حمل کند و مداومت 6 ساعته داشته باشد. با برد بسیار زیاد 150 کیلومتری، Hero-900 در میدان های نبرد امروزی بسیار مؤثر است. Hero-900 برای حملات سنگین و پشتیبانی نزدیک هوایی ساخته شده. بال های صاف با انتهای بریده شده و باله های دمی به شکل X از ویژگی های ظاهری آن است. اپتیک ها و سنسور ها در دماغه هواپیما قرار دارند. - وزن: 110 کیلوگرم - سر جنگی: 30 کیلوگرم - برد: 150 کیلومتر - مداومت: 6 ساعت - موتور: الکتریکی - روش پرتاب: ریل، کنیستر تکی یا چند تایی Hero-1250 به عنوان بزرگترین پهپاد ناوگان سامانه های استراتژیک UVision، Hero-1250 یک سر جنگی بسیار کشنده 30 کیلوگرمی را حمل می کند. با قابلیت پرواز 200 کیلومتری، Hero-1250 یک سلاح مهم در استراتژی های نظامی است. - وزن: 155 کیلوگرم - سر جنگی: 50 کیلوگرم - برد: بیش از 200 کیلومتر - مداومت: 10 ساعت - موتور: الکتریکی - روش پرتاب: ریل، کنیستر تکی یا چند تایی شبیه‌ساز HERO سامانه شبیه‌ساز Hero شرکت UVision یک شبیه‌ساز تسلیحات و محموله های پرسه زن است که به اپراتور های سامانه های تسلیحات پرسه زن امکان تمرین روی پهپاد های Hero را در یک محیط مجازی می دهد. این سامانه شبیه‌ساز محیط با کیفیت و شبیه سازی ماموریت را در کنار قابلیت های آموزشی ارائه می کند. این موضوع به کاربران در هر سطحی امکان تمرین در طیف وسیعی از سناریو های عملیاتی را می دهد، در حالی که از هزینه ها، خطرات و محدودیت های ذاتی پرواز های واقعی اجتناب می شود. ویژگی های کلیدی: - کاهش هزینه ها و به حداقل رساندن خطرات در طول تمرینات اپراتور - آمادگی تمام مدت و در هر شرایط آب و هوایی برای انجام تمرین - شبیه سازی دقیق از پلتفرم و جستجوگر های الکترو-اپتیک - ایجاد کننده سناریو جامع و تطبیقی - استفاده آسان، ابعاد مناسب و قابل استفاده در همه مکان ها - شبیه سازی طیف گسترده ای از ماموریت ها از ابتدا تا پایان - تمرین روی واحد کنترل اپراتور (OCU) استاندارد برای تمرین با بیشترین شباهت - شبیه سازی موقعیت های پیشبینی نشده - سرویس های تمرین جامع منبع 1 منبع 2 منبع 3

به نام خدا استفاده ارتش اکراین از پهپاد های رزمی DronesVision Revolver 860 تایوانی Oryx در 17 آگوست گزارش داد که پهپادهای رزمی عمود پرواز Revolver 860 به لهستان فروخته و متعاقباً به اوکراین منتقل شده است. در ژوئن گذشته، CM Media به پستی در شبکه های اجتماعی توسط یکی از علاقه مندان ارتش استناد کرد که نشان می داد ارتش اوکراین از Revolver 860 برای پرتاب گلوله های خمپاره بر روی سربازان روسی استفاده می کند. Revolver 860 یک پهپاد رزمی عمود پرواز (VTOL) است که چهار بازو و هشت روتور دارد. محفظه تسلیحات آن (یک لوله سلاح که نام پهپاد هم از آن منشا می گیرد) می تواند تا 8 گلوله خمپاره 60 میلی متری را حمل کند. سفارشی سازی برای سایر کالیبرها (81 یا 120 میلی‌متر) قابل انجام است. این پهپاد بسته به وزن و شرایط باد می تواند بین 20 تا 40 دقیقه در هوا بماند و 20 کیلومتر برد دارد. حداکثر وزن برخاست آن 42 کیلوگرم است. هنگامی که در روز پنجشنبه (18 آگوست) خواسته شد درباره ادعا هایی مبنی بر ارسال 800 پهپاد Revolver 860 به ارتش اوکراین اظهار نظر کند، یکی از نمایندگان DronesVision به تایوان نیوز گفت که این شرکت محصولاتش را فقط برای مشتریان لهستانی ارسال می کند و نمی تواند در مورد جایی که آن شرکت ها ممکن است بعداً پهپادها را بفرستند اظهار نظر کند زیرا با مشتریان خود قراردادهای غیر افشاگری امضا کرده اند. این نماینده گفت که خرید هواپیماهای بدون سرنشین در ماه مارس، مدت کوتاهی پس از حمله روسیه به اوکراین، در لهستان انجام شد و از آن زمان به طور پیوسته افزایش یافته است. منبع

به نام خدا Interstate Aircraft TDR پهپاد هجومی [1942] یکی از اولین تلاش های ارتش ایالات متحده در حوزه هواپیما های بدون سرنشین هجومی، پهپاد "TDR" شرکت مهندسی و هواپیمایی Interstate مروبط به دوران جنگ جهانی دوم (1939-1945) است. قاعده کلی پیش برنده توسعه آن، نیروی دریایی ایالات متحده (USN) در جنگ وحشیانه خود با امپراتوری قدرتمند ژاپن بود. اولین پرواز این هواپیما در سال 1942 و درست زمانی که مداخله آمریکا در جنگ افزایش یافت، به ثبت رسید. اگرچه معرفی رسمی انبوه تا سال 1944 صورت نگرفت. از آن موقع به طور فعالانه علیه ژاپن در نبرد های اقیانوس آرام استفاده می شد اما مشکلات تکنولوژیکی و وجود راهکار های مرسوم و اثبات شده، در نهایت این پروژه بدیع و آینده نگرانه را محکوم به فنا کرد. آخرین روز های پرواز آن در اکتبر سال 1944 به ثبت رسید. جدای از توسعه توسط USN، نیروی هوایی ارتش ایالات متحده (USAAF) به اندازه کافی به پروژه TDR امید داشت تا چندین نام گذاری را برای آن رزرو کند؛ با این حال این نیرو فقط چند نمونه اولیه را به خود دید. طرح مفهومی هواپیمای هجومی کنترلی توسط دریابان D.S. Fahrney مطرح شد و پیشرفت فناوری در سایه جنگ جهانی امکان پیشرفت آن را فراهم کرد. در آپریل سال 1942، در حالی که ایالات متحده درگیر جنگ در آفریقا، اروپا، و اقیانوس آرام بود، اولین حمله آزمایشی به وسیله پهپاد توسط USN به ثبت رسید. قراردادی به Interstate Aircraft، یک شرکت هوانوردی که در دوران قبل جنگ در سال 1937 تاسیس شد، اعطا شد تا کار را ادامه دهد. تا سال 1942، این شرکت تنها هواپیمای تک بال "S-1 “Cadet با کارایی آسان و سبک را تولید می کرد (که 574 فروند از این نوع برای ذخیره USAAF تولید شده بود). سرمایه ای به شرکت اعطا شد تا 2 نمونه اولیه و 100 فروند محصول عملیاتی بعدی را پوشش دهد (با نام TDR). S-1 Cadet نمونه های اولیه آزمایشی، "XTDR-1" نامگذاری شدند. کار روی این هواپیما ها منجر به محصول نهایی "TDR-1" شد و 189 فروند از این مدل از نمونه اولیه XTDR-1 تولید گشت. در TDR، هواپیما توسط بمب افکن "Grumman TBF "Avenger نیروی دریایی مجهز به تلویزیون مخصوص و با اتکا به فناوری های جدید مانند ارتفاع سنج راداری و شکل اولیه دوربین و ارتباطات از راه دور کنترل می شد. در شکل ظاهری با بدنه باریک، تک بال های نصب شده در زیر و یک واحد دم تک بالی، هواپیما ظاهری متعارف داشت. چرخ های سه‌گانه قابل جدا شدن به هدایت هواپیما روی زمین کمک می کرد. در داخل، یک سازه فولادی بدنه را حمایت می کرد و یک پوسته با چوب قالب گیری شده کل چیدمان را پوشش می داد. Grumman TBF Avenger پس از پایان کار، طول بال های TDR به 14.6 متر رسید و وزن ناخالص آن 2676 کیلوگرم بود. آرایش 2 موتوره از 2 موتور پیستونی در جهت مخالف Lycoming O-435-2 نیرو می گرفت که هر کدام 220 اسب بخار قدرت را به پیشران های 2 ملخی منتقل می کردند. موتور ها درون محفظه ای در لبه جلویی بال ها قرار دارند. برای کنترل مستقیم امکان نشستن یک خدمه درون کابین وجود دارد، که در ابتدا برای آزمایش ها استفاده می شد اما از این جایگاه برای سورتی های بی سرنشین در سطح عملیاتی استفاده می شد. هواپیما 3 جایگاه سخت شکمی برای حمل انواع بمب های پرتابی با اندازه مرسوم یا یک تورپدو دارد. یک جایگاه سخت در خط وسط بدنه و یک جفت در زیر و پشت هر محفظه موتور. با اثبات شدن ارزش این برنامه، مقامات USN جفت انبوهی از نیروی هواپیمایی سرنشین دار/بی سرنشین را تصور می کردند که گروه اول، دومی را در برابر اهداف دشمن در برد دور با کمترین ریسک برای خلبانان، هدایت می کردند. با این حال، با افروخته‌تر شدن شعله جنگ و نیاز به توجه، منابع و بودجه در جا های دیگر، این برنامه کم اهمیت تلقی می شد. در نتیجه این برنامه پیچیده از 1000 پهپاد اولیه به 300 فروند کاهش یافت که همین مقدار هم محقق نشد. سرانجام در سال 1944 برنامه TDR به حرکت افتاد و اولین سورتی ها در 27 ام سپتامبر انجام شدند. پهپاد ها با وجود چالش های فناوری در کامل کردن سامانه ها در حین فعالیت، در کل موفق بودند. با این حال، پرواز های برنامه در 27 ام اکتبر همان سال متوقف شد. نتایج میدانی نشان دهنده از دست ندادن هیچ اپراتور یا هواپیمای مادر و 31 حمله موفق توسط پهپاد ها بود. مدل های بعدی با موتور های مختلف با نام "XTD2R-1" که از یک جفت موتور Franklin O-805-2 بهره می جست، و "XTD3R-1" که از یک جفت موتور پیستونی هوا خنک Wright R-975 استفاده می کرد، ساخته شدند. با اینکه 2 نمونه اولیه از XTD2R-1 سفارش داده شده بود اما با چرخش توجهات به سمت XTD3R-1 هیچ کدام از آن ها نور روز را به خود ندیدند، اما همین مدل هم فقط به 3 نمونه اولیه محدود شد. قرار بود TD3R-1 تولید انبوه شود اما در نهایت تمام 40 سازه سفارش داده شده لغو شدند. موتور Franklin O-805-2 موتور Wright R-975 XTD3R-2 ادامه پروژه XTD3R-1 بود اما بیشتر از یک نمونه اولیه پیشرفت نکرد. علاقه ارتش ایالات متحده منجر به تبدیل شدن TDR-1 به هواپیمای آزمایشی XBQ-4 شد. اگرچه فقط یک هواپیما از TDR-1 تبدیل شد. نسل های بعدی XBQ-5 و XBQ-6 (براساس XTD2R-1 و XTD3R) به جایی ختم نشدند. BQ-6A قرار بود جای TD3R-1 را در ارتش بگیرد اما 1 فروند از آن هم ساخته نشد. نمونه TDR-1 تحت مراقبت USN در موزه ملی هوانوردی دریایی در Pensacola فلوریدا قرار دارد. TD3R XBQ-4 XTD3R-1 مشخصات - سال ورود به خدمت: 1942 - وضعیت: بازنشسته - تعداد فروند ساخته شده: 195 - سازنده: شرکت مهندسی و هواپیمایی Interstate - کشورهای مصرف کننده: ایالات متحده - نقش: حملات زمینی (اجرای بمباران هوایی علیه اهداف زمینی توسط تیر بمب، موشک، راکت و ...)، پشتیبانی نزدیک هوایی (توسعه داده شده برای عملیات در مجاورت عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، ماموریت ویژه: ضد رادار (تجهیز شده برای جستجو، رهگیری و درگیری با عناصر سطحی دشمن توسط دستیابی بصری، پشتیبانی رادار و تسلیحات نصب شده)، نیروی دریایی (توانایی برخاست از زمین و ناو برای انجام عملیات های روی دریا در انواع نقش های دریایی هنگام پشتیبانی شدن توسط عناصر دریایی سطحی هم پیمان)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، X-Plane (توسعه ای، نمونه اولیه، اثبات گر فناوری؛ توسعه داده شده برای نمونه سازی اولیه، اثبات فناوری، تحقیق و کسب اطلاعات)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول بال ها: 15 متر - وزن: 2675 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 3600 کیلوگرم (925 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 2 موتور Lycoming O-435-2 با پیستون های خلاف جهت هرکدام با قدرت 220 اسب بخار که یک واحد پیشرانه 2 ملخه را به حرکت در می آورند - حداکثر سرعت: 250 کیلومتر بر ساعت - سرعت کروز: 230 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 1830 متر - برد: 685 کیلومتر - تسلیحات: 1 بمب پرتابی 900 کیلوگرمی مرسوم یا تورپدو هوایی در سطح شکمی خط وسط بدنه. بمب های پرتابی کوچک‌تر در زیر ریشه بال ها (در مجموع 3 نقطه سخت) - نسخه ها: TDR (سری پایه)، XTDR-1 (نام نمونه اولیه؛ 2 فروند ساخته شد)، XTD2R-1 (نمونه اولیه پیشنهادی با 2 موتور Franklin O-805-2؛ 2 نمونه سفارش داده شد ولی به تولید نرسید)، XTD3R-1 (نمونه اولیه با 2 موتور پیستونی رادیال هوا خنک Wright R-975؛ 3 سازه تکمیل شد)، XTD3R-2 (سویه ای از XTD3R-1؛ یک نمونه تکمیل شد)، XBQ-4 (نامگذاری ارتش ایالات متحده برای TDR-1؛ یک نمونه تغییر داده شد)، XBQ-5 (نامگذاری ارتش ایالات متحده برای XTD2R-1 ؛ ساخته نشد)، XBQ-6 (نامگذاری ارتش ایالات متحده برای XTD3R ؛ ساخته نشد)، TDR-1 (نسخه تولیدی اولیه؛ 189 سازه تکمیل شد)، TD3R-1 (مدل تولیدی XTD3R-1؛ ساخته نشد. سفارش 40 سازه لغو شد)، BQ-6A (نامگذاری ارتش ایالات متحده برای TD3R-1 ؛ ساخته نشد) منبع

احتمالا H-20

به نام خدا Indonesian Aerospace Elang Hitam (Black Eagle) هواپیمای بدون سرنشین رزمی (UCAV) (2023) در راستای جدا کردن نیاز های نظامی اندونزی از خرید محصولات خارجی، هوافضای اندونزی در دسامبر سال 2019 نمونه ای تمام اندازه از پهپاد رزمی جدید خود به نام Elang Hitman (یا Black Eagle) را معرفی کرد. این پهپاد که برای نقش جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) و حملات زمینی طراحی شده، بیشتر طراحی اش از سری پهپاد های جنرال اتمیکس پریدیتور آمریکایی منشا می گیرد. از نظر طراحی، این هواپیما در بخش دماغه برجسته، بدنه باریک، بال های (مستقیم) نصب شده در سطح پایین و آرایش بال های دمی V شکل به خانواده پریدیتور شبیه است. موتور نصب شده در انتهای آن هم مشابه پریدیتور است. قدرت پهپاد از یک موتور روتاکس (اتریشی) در بخش عقبی بدنه تامین می شود که یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می گرداند. به این ترتیب بخش جلویی بدنه برای اویونیک، ذخیره سوخت و تجهیزات ماموریتی خالی می ماند. حرکت روی زمین از طریق چرخ های سه‌گانه ثابت انجام می شود که هواپیما را به باند های آماده محدود می کند. ابعاد پهپاد شامل طول بال 16 متر می شود. هوافضای اندونزی ادعا می کند این پهپاد مداومت 30 ساعته دارد و توانایی حمل محموله آن (متشکل از رادار روزنه مصنوعی و سامانه های ISR مناسب) تا 30 کیلوگرم گزارش شده است. سرعت کروز پهپاد به 235 کیلومتر بر ساعت می رسد که توانمندی های خوبی به پلتفرمی در این کلاس می دهد. کنترل پهپاد از طریق اپراتور زمینی و ارتباطات ماهواره ای انجام خواهد شد. قابل توجه است که مدل ارائه شده در دسامبر سال 2019 فاقد هرگونه چانه یا برجستگی برای حمل سامانه های الکترواپتیکال (EO) مادون قرمز (IR) است که در اکثر پهپاد های امروزی دیده می شود. فرض بر این است که Elang Hitman برای نیاز های تسلیحاتی، موشک های هدایت پذیر ضد تانک (ATGM) و بمب های پرتابی هدایت دقیق را در زیر بال های خود حمل می کند تا نیاز ارتش اندونزی برای یک پهپاد هجومی را برآورده کند. سلاح ها به احتمال زیاد هماند پریدیتور زیر بال ها حمل خواهد شد. شرکت ملزم به ساخت و به پرواز در آوردن 2 پیش نمونه برای فاز توسعه است که در آن اولین پرواز آزمایشی برای سال 2020 برنامه ریزی شده است. صدور گواهی برای سال 2021-2023 برنامه ریزی شده تا سرانجام نیرو های مسلح اندونزی راه حلی داخلی داشته باشند. این شرکت هم اکنون تجربه ساخت بومی ترابری تاکتیکی CN-235/CN-295 اسپانیایی را به همراه دیگر محصولات توربوپراپ دارد. همچنین بالگرد های فرانسوی مانند سری Puma را نیز تولید می کند. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2023 - وضعیت: تحت توسعه - تعداد فروند ساخته شده: 2 - سازنده: هوافضای اندونزی - اندونزی - کشورهای مصرف کننده: اندونزی (احتمالی) - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 9 متر - طول بال ها: 16 متر - ارتفاع: 3.7 متر - وزن: 1200 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 3000 کیلوگرم (1800 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور متعارف روتاکس که یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند - حداکثر سرعت: 235 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 14000 متر - برد: 3000 کیلومتر - تسلیحات: غیر مسلح شامل محموله 300 کیلوگرمی از تجهیزات ماموریتی مرتبط با سورتی های جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR)، مسلح شامل راکت 70 میلی متری IAe، مهمات هدایت لیزری MAM-L و MAM-C - نسخه ها: Elang Hitam (Black Eagle) (سری پایه) منبع

به نام خدا IDT Samoom پهپاد جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR)/ هجومی [2025] سموم از شرکت Intra، سامانه هواپیمایی بی سرنشین (UAS) تازه معرفی شده ای است که از کشور نفت خیز عربستان سعودی منشا می گیرد. این هواپیما با طراحی متمرکز بر "ارتفاع متوسط، مداومت طولانی" (MALE) برای انجام طیفی از نقش های بالای میدان نبرد، تازه واردی به حوزه ای بسیار شلوغ است. این هواپیما با بهره مندی از یک جفت موتور داخل محفظه آویزان از هر بال (که واحد های پروانه 3 پره را در آرایش pusher به حرکت در می آورند)،آماده است تا علاقه مشتریانی با بودجه محدود از سرتاسر جهان که معمولا توان خرید UAV/UCAV های گران‌قیمت غربی را ندارند، به خود جلب کند. یک مدل در مقیاس کوچک از پهپاد Samoom در نمایشگاه دفاع جهانی در ریاض در مارس 2022 به نمایش در آمد. این پهپاد در درجه اول برای نقش جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) توسعه داده شده بود اما نمونه نمایش داده شده دارای نقاط سخت زیر بال بود که قابلیت هجومی آن را نشان می دهد. حداقل 3 نقطه سخت زیر هر بال و یک محل در وسط بدنه وجود دارد. همان طور که نشان داده شد، بدنه صاف و ساده است، به زیبایی از دماغه تا دم یکنواخت شده و بخش جلویی برجسته است تا بخش های الکترونیک را در خود جای دهد. بال های اصلی در شانه نصب شده اند، صاف اند، و در میانه بدنه به آن متصل می شوند. واحد دم از نوع ساده است که از یک باله عمودی و صفحات افقی در پایین تشکیل می شود. تجهیزات حسگر/اپتیک ها در یک برجستگی چانه ای متحرک در زیر دماغه هواپیما قرار داده شده اند که دید 360 درجه از میدان نبرد را فراهم می کنند. با همه حساب ها، این پهپاد در مقایسه با سامانه های نسل فعلی که در غرب و نقاط دیگر پیشنهاد می شود از طراحی و عملکرد بسیار معمولی برخوردار است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2025 - وضعیت: تحت توسعه - تعداد فروند ساخته شده: 1 - سازنده: شرکت مسئولیت محدود فناوری های دفاعی INTRA (IDT) - عربستان سعودی - کشور های مصرف کننده: عربستان سعودی (احتمالی) - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول بال ها: 24 متر - حداکثر وزن برخاست: 3300 کیلوگرم (1050 کیلوگرم ظرفیت سلاح) - قوای محرکه: 2 موتور 6 سیلندر توربو 220 اسب بخاری داخل محفظه که هرکدام یک واحد پروانه 3 پره را به چرخش در می آورند - حداکثر سرعت: 240 کیلومتر بر ساعت - حداکثر ارتفاع پروازی: 13716 متر - تسلیحات: فاش نشده. اگرچه نسخه مدل دارای پاد های موشک های هوا به هوای برد کوتاه، موشک های هوا به سطح، بمب های پرتابی هدایت دقیق و تجهیزات ویژه ماموریت بود. دارای 5 نقطه سخت. - نسخه ها: Samoom (سری پایه) منبع

اولین پرواز

به نام خدا IDT Asef سامانه هواپیمای بدون سرنشین (UAS) برخاست و فرود عمودی (VTOL) [2021] ASEF از شرکت فناوری های دفاعی INTRA یک سامانه هواپیمایی بدون سرنشین (UAS) برای تمام شرایط جوی و جغرافیایی است که بخش های نظامی، غیر نظامی و صنعتی بازار را هدف گرفته. این پهپاد طراحی شده تا انواع سورتی ها، چه در خشکی و چه در محیط دریایی، را پوشش داده و می تواند مجموعه ای از ماموریت های شدید مربوط به شناسایی تاکتیکی، جاسوسی، ارزیابی خطر، گشت مرزی/اجرای قانون، اعمال قوانین دریایی، اعمال قوانین مربوط به مواد مخدر، نظارت بر آب و هوا، بازرسی های پرخطر و موارد مشابه را به نحو احسن انجام دهد. قابلیت های برخاست و فرود عمودی (VTOL) ASEF به آن ویژگی هایی مشابه یک بالگرد را می دهد بدون نیاز به پیچیدگی، هزینه های عملیاتی و مشغولیت انسانی. این سامانه، در واقع، راه حلی چابک و نسبتا جمع و جور است که از یک آرایش میله تکی به همراه پیشران های بالابر بیرونی و یک پیشران در بخش انتهای بدنه بهره می برد. تمام اجزای عملیاتی مربوطه در یک بدنه مرکزی قرار گرفته اند. بال های اصلی روی بدنه نصب شده اند و پهپاد روی یک مجموعه 4 پایه ساده می نشیند.این مجموعه از یک دم V شکل تشکیل می شود. با حداکثر وزن محموله که به 12 کیلوگرم محدود می شود، ASEF حداکثر وزن برخاستی 97 کیلوگرمی دارد. مشخصات عملکردی شامل سرعت کروز 112 کیلومتر بر ساعت، پنجره مداومت ماموریتی 10 ساعته، و ارتفاع 5500 متری می باشد. این پهپاد از یک سامانه دوربین زنده، نصب شده در شکم و سبک با قابلیت بزرگنمایی پیوسته برد بلند بهره می برد. انتقال ویدئویی به صورت انتخابی از طریق VSAT انجام می شود ولی از آشکار سازی لیزری و فاصله یاب لیزری پشتیبانی می شود. لینک داده بردی 153 کیلومتری دارد. قابلیت خودکار بودن تعبیه شده در هواپیما، نیاز به دخالت انسانی در فرود و برخاست را کاهش می دهد. ناوبری GPS / INS دارای افزودگی 3 گانه (*هر ورودی توسط 3 سامانه پردازش می شود و نتیجه توسط یک سامانه رای گیری تعیین می شود. در صورتی خطای یکی از 3 سامانه، 2 سامانه دیگر آن خطا را پوشش می دهند) اند، در حالی که سامانه هایی نظیر لینک داده، الکتریک ها، کامپیوتر کنترل پرواز (FCC)، و گذرگاه داده همگی قابلیت افزودگی 2 گانه دارند. قابلیت "حس کردن و اجتناب از برخورد" هم در این پهپاد گنجانده شده است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2021 - وضعیت: تحت خدمت محدود - تعداد فروند ساخته شده: 4 - سازنده: شرکت مسئولیت محدود فناوری های دفاعی INTRA (IDT) – عربستان سعودی - کشور های مصرف کننده: عربستان سعودی (احتمالی) - نقش: پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، جستجو و نجات (توانایی مکان یابی و خارج کردن افراد از مکان های پرخطر مثل خلبان سقوط کرده در دریا)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - تسلیحات: ندارد. تجهیزات ماموریتی تا 12 کیلوگرم - نسخه ها: ASEF I (سری پایه)، ASEF II (نسخه کوچکتر) منبع

تست تاکسی https://www.youtube.com/watch?v=0b9xR6FQBOo&t=52s

به نام خدا نیروی هوایی ایالات متحده به دنبال تقویت عملیات های اروپا با جنگنده های جدید A-10C به تازگی یکی از واحدهای گارد ملی هوایی (ANG) مریلند، ناوگانی متشکل از 10 جت جنگنده جدید A-10C Thunderbolt II را برای شرکت در تمرین رزمی چند ملیتی به شرق اروپا فرستاد. این ناوگان یکی از بزرگترین هیئت های آموزشی است که حداقل در ده سال گذشته به این تمرین رسیده. علاوه بر این، ممکن است این موضوع بزرگترین پیشرفتی باشد که پروژه A-10 در جهت بر جای گذاشتن یک اثر مهمتر در اروپا داشته، در زمانی که منطقه بر دور شدن از چندین دهه ماموریت رزمی تحت رهبری فرماندهی مرکزی ایالات متحده متمرکز است. Daniel de La Fe، کاپیتان نیروی هوایی ایالات متحده در اروپا، توضیح می دهد: "A-10 Thunderbolt II قابلیت پشتیبانی نزدیک هوایی منحصر به فرد، تثبیت شده و ماندگار را برای نیروهای مشترک فراهم می کند. میزبانی از Warthog در اروپا آن نقاط تماس آموزشی را با متحدان و شرکای ما فراهم می کند که برای ائتلاف ناتو ایجاد ارزش می کند." یگان ANG مریلند، که شامل اسکادران جنگنده صد و چهارم است، در پنجم ماه می با هدف شرکت تقریباً 13 روزه در طول تمرین "Swift Response" ارتش و سپس پیوستن به "Defender Europe" برای دو هفته دیگر در ایسلند فرود آمد. همچنین شاخه صد و هفتاد و پنجم، بخشی از واحد ANG مریلند، سعی می کند هر چند سال یکبار به استونی برود و تحت برنامه مشارکت ایالتی گارد ملی ایالات متحده فعالیت کند. در طول 10 سال گذشته، این واحد نقش خود را در آموزش در سراسر اروپا افزایش داده، و از چهار هواپیمای اولیه A-10C که در ابتدا در استونی در سال 2013 آموزش دیده بودند، به 10 فروند در سال 2017، رسیده است. البته جدیدترین آنها، سفر سال 2020 به دلیل همه‌گیری کووید-19 لغو شد. کاپیتان Ben Hughes، سخنگوی شاخه 175 ام، خاطرنشان کرد: "در طول ماه می، تقریبا 170 هواپیمای آمریکایی در بیش از 200 تمرین آموزشی در حداقل 10 کشور شرکت کردند. مجدداً با پیش بینی بازگشت به خدمت پس از نداشتن فرصت در طول قرنطینه کرونا، برنامه ریزی برای این رویدادها از بیش از یک سال پیش آغاز شد." برای این رویداد، نیروهای شرکت کننده تقریبا 30 بار از اروپا گذر، و ارسال محموله ها با C-17 Globemasster III گارد ملی هوایی ویرجینیای غربی را همراهی کردند. در واقع، نیروی هوایی از این فرصت برای تقویت مفهوم "به کار گیری رزمی چابک" خود استفاده کرد که هدف آن انعطاف پذیری بیشتر این واحدها در عملیات و وابستگی کمتر به پایگاه های فیزیکی در سراسر جهان است. منبع

نمونه نسل دوم تجاس

به نام خدا Icarus Aerospace Wasp هواپیمای هجومی پشتیبانی هوایی نزدیک (CAS) (2026) استارتاپ کانادایی Icarus Aerospace در تلاش است تا یک هواپیمای هجومی پشتیبانی هوایی نزدیک (CAS) جدید و مدرن را تحت طرح مفهومی هواپیمای تاکتیکی Wasp بسازد. این طراحی بدون شک از مدل هایی مثل پلتفرم "Rockwell OV-10 "Bronco آمریکایی دوران جنگ ویتنام الهام گرفته است و درواقع از ترکیب 2 موتور، 2 میله ای که توسط یک صفحه بالابر در انتها به هم متصل اند استفاده می کند. این هواپیما اکثر توانایی های جنگنده های چند منظوره گران‌قیمت را با هزینه ای بسیار کمتر ارائه می دهد. همچنین، این طرح مفهومی، بسیار ماژولار و تغییر پذیر طراحی شده تا به عنوان یک راه حل جامع، نیاز های مشتریان و الزامات میدان نبرد را رعایت کند. "Rockwell OV-10 "Bronco هواپیما های اختصاصی CAS نیاز دارند تا چندین نقش میدان نبرد مثل اقدام مستقیم در مقابل عناصر زمینی دشمن که عموما در برد نیرو های زمینی هم پیمان فعالیت می کنند، را بر عهده گیرند. به این ترتیب، این پلتفرم ها باید بسیار پایدار باشند تا انواع مهمات را حمل کند، مداومت زیادی در منطقه هدف داشته باشد، در عین حال قابلیت بقا پذیری خوبی در برابر تهدید های زمینی (تفنگ ها، آتش توپ) از خود نشان دهد، و توانایی برخاست و فرود کوتاه (STOL) و هزینه نگهداری و زمان آمادگی کمی داشته باشد. در کل این طرح با 2 موتور، بال های تکی ثابت و 2 خلبان پشت سر هم کامل می شود. از دیگر نمونه ها می توان به "OV-10 "Bronco ملخی و Fairchild Republic A-10 Thunderbolt II تک نفره و موتور جت اشاره کرد. "Su-25 "Grach دوران شوروی و "Embraer EMB-314 "Super Tucano برزیلی نیز در این رده هواپیما های هجومی قرار می گیرند. "Embraer EMB-314 "Super Tucano Su-25 Fairchild Republic A-10 Thunderbolt II طرح کانادایی از 2 موتور توربوپراپ در محفظه ساده در هر بال بهره می برد. موتور ها (هر کدام 1700 اسب بخار) ملخ های 5 پره را در آرایش pusher می چرخانند تا ویژگی های فنی و بقا پذیری کافی برای پرواز های پست و کم سرعت داشته باشد. بال های اصلی لبه های مستقیمی دارند و در انتها بریده شده اند که به پرواز پست کمک می کند. کابین خلبان تمام شیشه/دیجیتالی، مجموعه اویونیک و دیگر اجزای مربوطه، در محفظه میانی که لبه دار است (مانند جنگنده های نسل 5 پنجم F-22 و F-35)، قرار می گیرند. 2 خدمه (خلبان و مامور تسلیحات) پشت سر هم در زیر یک کانوپی بزرگ، بی مانع و با دید واضح در پشت یک مخروط دماغه کوتاه می نشینند (صندلی پران برای هر خدمه در نظر گرفته شده است). از بخش زیرین 3 تایی (جمع شونده) برای حرکت روی زمین استفاده می شود. قدرت یک طراحی CAS در توانایی حمل مهمات نهفته است و طرح Wasp هم از این قاعده استثنا نیست، تا 11 نقطه سخت تعبیه شده که شامل 3 تا زیر هر بال پس از محفظه موتور و چندین نقطه سخت زیر بدنه می شود و همه آنها از انواع مختلف تسلیحات هواپایه شامل موشک ها، راکت ها و بمب های پرتابی هدایت دقیق پشتیبانی می کند. یک توپ داخلی در حالت ثابت و رو به بیرون در نظر گرفته شده و امکان نصب پاد تفنگ عمودی نیز وجود دارد. علاوه بر آن، توانایی حمل محفظه سوخت خارجی برای افزایش برد عملیاتی نیز وجود دارد. مشخصات فعلی شامل 16 متر طول، 15 متر طول بال، 9500 کیلوگرم حداکثر وزن برخاست، مداومت 6.5 ساعته با سوخت داخلی و 9 ساعته با محفظه سوخت خارجی می شود. سامانه های نصب شده شامل رادار آرایه های اسکن الکترونیکی فعال در مخروط دماغه با دو برجک FLIR (مادون قرمز جلونگر) در محفظه جمع شونده می شوند. عملیات ها سورتی های هجومی در روز و شب/نور کم (در مقابل اهداف زمینی و دریایی)،شناسایی، پیش آهنگی مسلح، کنترل هوایی پیش رونده (FAC)، پشتیبانی عملیات های مخصوص (SPECOPS)، جستجو و نجات رزمی (CSAR) و ضد شورش (COIN) را پوشش می دهند. توانایی فعالیت در محیط سخت و سوخت گیری هوایی (با دخالت انسان یا خودکار) از ویژگی های ذاتی آن خواهد بود. یکی از ویژگی های جذاب Wasp، امکان بدون سرنشین بودن آن است (خلبان از راه دور یا کاملا خودکار) که ریسک مناطق مورد مناقشه برای خدمه را کاهش می دهد و چابکی و سقف پروازی بهتری دارد. این هواپیما می تواند بال ثابت های قدیمی، بالگرد ها و پهپاد های فعلی را که در نقش CAS مورد استفاده قرار می گیرد، هدف بگیرد. تا جایی که مشخص است، طرح مفهومی Wasp به زودی توجه زیادی را متوجه خود می کند و موفقیتش در نهایت به نیاز بازار بستگی دارد. بلوغ این طرح برای کانادا به سود صنایع هوایی ای خواهد بود که دوران اوج خود را در اویل و میانه های جنگ سرد تجربه کرد. تا آگوست سال 2020، شرکت کانادایی Icarus Aerospace به دنبال سرمایه‌گذار برای طرح پیشنهادی Wasp هجومی است. مهندسی تماما دیجیتالی انجام می شود تا آزمایش و ورود به سرویس آن تسریع شود. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2026 - وضعیت: تحت توسعه - تعداد فروند ساخته شده: 0 - سازنده: Icarus Aerospace -کانادا - کشورهای مصرف کننده: ندارد - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، ضد کشتی (مجهز برای جستجو، رهگیری و درگیر شدن با عناصر سطحی دشمن توسط کسب اطلاعات بصری، پشتیبانی از رادار و تسلیحات موجود)، جستجو و نجات (توانایی مکان یابی و خارج کردن افراد از مکان های پرخطر مثل خلبان سقوط کرده در دریا)، نیروی دریایی (توانایی برخاست از زمین و ناو برای انجام عملیات های روی دریا در انواع نقش های دریایی هنگام پشتیبانی شدن توسط عناصر سطحی هم پیمان)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 15.85 متر - طول بال ها: 15.5 متر - حداکثر وزن برخاست: 9525 کیلوگرم – قوای محرکه: 2 موتور توربوپراپ از نوع نامشخص که هرکدام 1700 اسب بخار قدرت تولید می کنند و ملخ های 5 پره را می گردانند - حداکثر سرعت: 666 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 11000 متر - برد: 2400 کیلومتر - تسلیحات: 3600 کیلوگرم محموله شامل توپ ثابت رو به جلو، برجک توپ (تا 30 میلی‌متر) 360 درجه در شکم هواپیما، بمب و راکت های هدایت لیزری، مهمات هدایت با جی پی اس، 2 تورپدو، Sonobuoys، راکت های ضد کشتی، موشک های مادون قرمز هوا به هوا، بمب ها و راکت های هدایت ناپذیر متعارف - نسخه ها: Wasp (سری پایه) منبع

به نام خدا جنگنده نسل آینده نیروی هوایی ایالات متحده وارد مرحله حیاتی اولیه می شود هفته گذشته، Frank Kendall، رئیس بخش نیروی هوایی ایالات متحده، گفت پیشرفت در برنامه جنگنده بسیار محرمانه و طبقه‌بندی شده نیروی هوایی در آستانه آغاز مهمترین فاز توسعه مهندسی و ساخت (EMD) آن است. در جلسه اخیر بنیاد Heritage، کندال اعلام کرد که نیروی هوایی در ابتدا نمونه‌سازی آزمایشی پروژه برتری هوایی نسل آینده (NGAD) را در سال 2015 آغاز کرده بود. کندال در آن زمان بالاترین مقام خرید در پنتاگون بود. او می‌گوید که عملاً هدف از این برنامه X-plane، کاهش و توسعه فناوری‌های جدیدی است که برای برنامه جدید NGAD به آن نیاز دارند. کندال خاطرنشان می کند که از آن زمان، فناوری پیشرفت های بزرگی داشته. او توضیح می دهد که چگونه چشم انداز پروژه NGAD به "خانواده ای از سیستم ها" تبدیل شده است که عناصر مختلفی را در بر می گیرد. این فهرست شامل چندین هواپیمای بدون سرنشین خودکار است که می توانند هواپیماهای سرنشین دار را هنگام پرواز در آرایش منظم همراهی کند. به طور معمول، حدود هفت سال طول می کشد تا پروژه های برنامه اکتساب نیروی هوایی از مرحله EMD به مرحله توانایی های عملیاتی اولیه برسند. از برخی جهات، پروژه NGAD کاملاً در مسیر درست قرار دارد. در حالی که کار زیادی انجام شده، اما با توجه به آغاز فاز EMD به تازگی، این پروژه قطعا کمی طولانی تر خواهد شد. کندال توضیح می دهد: "زمان برای ما واقعاً از سال 2015 آغاز نشد، بلکه تقریبا از الان شروع می شود. ما فکر می‌کنیم که تا پایان دهه این توانایی را بدست خواهیم آورد." گفته می شود NGAD ممکن است گران‌ترین برنامه توسعه هواپیما در تاریخ ایالات متحده باشد. در واقع، کندال همچنین فاش کرده است که فقط یک هواپیمای سرنشین دار که از طریق این برنامه ساخته می شود، می تواند چند میلیون دلار هزینه داشته باشد. نیروی هوایی در ابتدا 1.7 میلیارد دلار برای هزینه های NGAD در بودجه مالی 2023 درخواست کرده بود. این بودجه شامل حداقل 133 میلیون دلار برای تحقیق، توسعه، آزمایش و ارزیابی است. منبع

به نام خدا IAIO Yasir (Yasseer) پهپاد سبک جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) (2014) یسیر هواپیمای بدون سرنشین غیر مسلح مهندسی معکوس شده سبک، مقرون به صرفه و برد بلند ایرانی است که برپایه ی نمونه بوئینگ ScanEagle آمریکایی که در دسامبر سال 2012 وارد حریم هوایی ایران شد، ساخته شده. وقتی که ایرانی ها به فواید آن پی بردند، نمونه ی گرفته شده در طول بازدید فرمانده نیروی هوایی روسیه از ایران به او تقدیم شد. اعتقاد بر این است که Yasir به طور فعال در خدمت نیرو های ایران و حزب الله است و همچنین در طول جنگ داخلی سوریه (2011 تا کنون) هم در این کشور پرواز می کند. ScanEagle اصلی که توسط شرکت Insitu وابسته به Boeing ساخته شده، در ژوئن سال 2002 برای اولین بار پرواز کرد و در سال 2005 به نیرو های آمریکایی معرفی شد (ابتدا به نیروی دریایی ایالات متحده اما پس از آن تمام سرویس ها از آن استفاده می کنند). امروزه کشور های زیادی در سطح جهان از افغانستان و استرالیا تا انگلستان (ScanEagle RM.1) و یمن از این پهپاد استفاده می کنند. نیرو های دریایی جهان از این مدل در کشتی های جنگی خود بهره می برند زیرا این پهپاد توانایی پرتاب (توسط منجنیق) و بازیابی (توسط یک سامانه نسبتا ساده) در دریا را دارد. نیرو های ویژه نیز به این سری علاقه دارند. یسیر 4572 متر ارتفاع پروازی، 200 کیلومتر برد و مداومت 8 ساعته دارد. این پهپاد از منجنیق پرتاب می شود و نیاز به باند فرود آماده ندارد. اپتیک های نصب شده در جلو (دوربین شب/روز کیفیت بالا به همراه تصویربرداری حرارتی) تصاویر را به ایستگاه کنترل زمینی مخابره می کنند تا اطلاعات به روز در دسترس فرماندهان قرار گیرد. نسخه ای انتحاری از این پهپاد با نام رعد 85 نیز ساخته شده است. در هفدهم جولای سال 2016، پهپاد یسیر در بالای آسمان اسرائیل که در حال اجرای رزمایش بود پرواز کرد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2014 - وضعیت: در خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 100 - سازنده: سازمان صنایع هوایی ایران (IAIO) (ایران) - کشورهای مصرف کننده: ایران، حزب الله، نیروهای عراق و سوریه - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 1.7 متر - طول بال ها: 3.11 متر - وزن: 16 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 25 کیلوگرم (9 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور پیستونی 2 زمانه متعارف با قدرت بیش از 1.5 اسب بخار که یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند - حداکثر سرعت: 145 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 4572 متر - برد: 200 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. تجهیزات ماموریتی شامل دوربین - نسخه ها: Yasir (سری پایه) منبع

طلوع 4 جمعا 20 ساعت یا 50 تا استارت عمر داره

وزارت دفاع روسیه اعلام کرده به عملیات های ویژه با این موشک ادامه می ده پس احتمالا تولید انبوه کردن. همچنین گفت که 1000 کیلومتر رو تو کمتر از 10 دقیقه طی کرده

به نام خدا موشک های هایپرسونیک روسیه سنگر زیرزمینی که برای ذخیره تسلیحات هسته ای طراحی شده بود را از کار انداخت تاسیسات سابق ذخیره تسلیحات هسته ای، دلیاتین، منطقه ایوانو-فرانکیفسک، غرب اکراین (نقشه گوگل) اولین استفاده رزمی روسیه از موشک مافوق صوت خود به نام "Kinzal" (خنجر در زبان روسی) در 19 مارس برای از کار انداختن پناهگاه دوران شوروی در چندین متری زیر زمین بود که به عنوان یک مرکز ذخیره سلاح و سوخت توسط ارتش اوکراین استفاده می شد. به گزارش نشریه روسی topcor.ru، این پایگاه که در روستای دلیاتین، منطقه ایوانو-فرانکیفسک، در غرب اوکراین واقع شده است، یکی از چهار پایگاه مرکزی ذخیره‌سازی سلاح های هسته ای بود که در اواسط قرن گذشته ساخته شده است. این بنا که با نام های "Ivano-Frankivsk-16" یا "Object 711" شناخته می شود، در کوه های کارپات در عمق چند ده متری زیر زمین واقع شده و احتمالا آنقدر محکم است که بتواند ضربه مستقیم بمب یا حمله موشکی را تحمل کند. این تاسیسات زیرزمینی پس از انتقال سلاح های هسته ای از دلیاتین به روسیه در سال 1993، همچنان توسط ارتش اوکراین به عنوان یک انبار مهمات به شدت مستحکم استفاده می شود. در این گزارش آمده است: "از سال 2018، گردان‌های 108 و 109 هجومی کوهستانی دهمین تیپ تهاجمی کوهستانی مستقل نیروهای مسلح اوکراین در آنجا مستقر هستند." موشک هایپرسونیک Kinzal متصل به هواپیمای میگ-31 حفاظت ضد هسته ای سازه زیرزمینی اجازه انهدام با مهمات معمولی را نمی دهد. با این وجود، قدرت "خنجر" (از جمله انرژی جنبشی آن به دلیل سرعت بسیار زیاد)، با یک ضربه دقیق، می تواند به ورودی، درگاه های تهویه، درها، پارتیشن ها و سایر بخش های کمتر محافظت شده آسیب برساند و آن را غیرقابل استفاده کند. معلوم نیست مهمات نگهداری شده در پناهگاه منفجر شده است یا خیر. ویدئویی از ضربه Kinzal که توسط وزارت دفاع روسیه منتشر شده، نقطه برخورد و کمی دود را نشان می دهد. هیچ انفجار بزرگ یا چندین انفجار مانند زمانی که مهمات ذخیره شده مشتعل می شود رخ نمی دهد. هنوز اطلاعات بیشتر در مورد کارکرد مطلوب Kinzal از وزارت دفاع روسیه منتشر نشده است. ارتش اوکراین در مورد تلفات انسانی این حادثه صحبت کرد - تعدادی از مجروحان را ذکر کرد اما به هیچ مورد فوتی در اثر اصابت Kinzal اشاره نکرد. Kinzal که می تواند اهداف خود را با سرعت 5 تا 7 ماخ (در مقایسه با سرعت 2 ماخ موشک های کروز) هدف قرار دهد، گران‌قیمت ترین سلاح روسیه محسوب می شود. منبع

به نام خدا مقامات اکراین: خلیفه حفتر در کنار روسیه خواهد جنگید خلیفه حفتر وزارت دفاع اوکراین مدعی شد که ارتش ملی لیبی (LNA) به رهبری خلیفه حفتر، فرمانده مرتد، مزدوران خود را برای کمک به ارتش روسیه در "عملیات نظامی ویژه" در کیف به روسیه می فرستد. این وزارتخانه در بیانیه ای اعلام کرد که گروه واگنر ،سازمان شبه نظامی روسیه، پرواز جنگجویان لیبیایی با هواپیماهای جنگی روسیه را سازماندهی خواهد کرد. ادعا می شود که این گروه عملا ارتش خصوصی ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه است. اوکراین مدعی شده حفتر اخیرا از مسکو بازدید کرده و با اعزام "داوطلبان" لیبیایی به اوکراین برای حمایت از روسیه موافقت کرده است. بر اساس آمار سازمان ملل متحد تعداد جنگجویان و مزدوران خارجی در لیبی بیش از 20 هزار نفر تخمین زده شده است. روس ها و شبه نظامیان خلیفه حفتر هنوز صحت این اطلاعات را تایید نکرده اند. رابطه حفتر با کرملین دولت لیبی در سال 2015 بر اساس توافق سیاسی به رهبری سازمان ملل پس از برکناری معمر قذافی، حاکم فقید، توسط دولت وفاق ملی (GNA) تشکیل شد. از آن زمان تاکنون، این کشور مورد حمله نیروهای وفادار به خلیفه حفتر قرار گرفته است. در حالی که GNA از حمایت ترکیه و قطر برخوردار است، LNA توسط مصر، امارات متحده عربی، روسیه و عربستان سعودی حمایت می شود. حدود نیمی از LNA متشکل از شبه نظامیان از جمله شبه نظامیان مدخلی (سلفی) و مزدورانی از سودان، چاد و روسیه است. در چند مقاله از حفتر به عنوان "مرد مسکو" نیز یاد شده است. نیروی های خلیفه حفتر در لیبی منبع

سلام. وزارت دفاع روسیه اینطور گفته. یه فیلم هم هست ولی مطمئن نیستم خودش باشه

به نام خدا IAIO Fotros (Fallen Angel) هواپیمای بدون سرنشین رزمی (UCAV) (2019) ایران در دهه گذشته پیوسته به دنبال گسترش لیست سامانه های هواپیمایی بدون سرنشین (UAS) خود بوده که بعضی از نتایج آن قابل فراموشی و بعضی امیدوارکننده بوده اند. سرنگونی و به دست آوردن پهپاد های غربی که به حریم هوایی ایران تجاوز کرده بودند کمک خوبی به این کشور کرده و ایرانی ها نسخه های مختلفی از این محصولات را برای استفاده خود مهندسی معکوس کرده اند. IAIO Fotros (فرشته سقوط کرده) پیشرفت بزرگی در برابر نسخه های فعلی است و در رده هواپیما های بدون سرنشین رزمی (UCAV) گروه بندی می شود که نشان دهنده موشک های هواپایه در کنار نقش جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) در میدان نبرد است. گفته می شود اولین پرواز این سامانه در طی ماه نوامبر سال 2013 صورت گرفت و در همان ماه در یک مراسم به عموم مردم معرفی شد. در خارج، فطرس بدون شک شکل طراحی چندین پهپاد غربی (شامل دماغه که به نظر می رسد تقلیدی از پریدیتور جنرال اتمیکس باشد) را دارد. بال های اصلی مستقیم، واحد دم 2 میله ای و موتور متعارف نصب شده در انتها از ویژگی های فطرس است. موتور یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند. بخش دماغه هواپیما برجسته است و به احتمال زیاد مجموعه اویونیک را در خود جای می دهد در حالی که دیگر تجهیزات ماموریتی در شکم هواپیما قرار دارند. بخش زیرین چرخدار و جمع شونده است، Fotros فقط می تواند از باند آماده برخاست و فرود انجام دهد. هرکدام از بال های آن از حداقل 1 نقطه سخت برای حمل موشک های هدایت پذیر ضد تانک (AGTM) یا تسلیحات حمله دقیق دیگر پشتیبانی می کنند. فطرس در سازمان صنایع هوایی ایران (IAIO) ساخته می شود. گفته می شود این هواپیما حدود 30 ساعت مداومت و 2000 کیلومتر برد دارد. ارتفاع پروازی آن 7620 متر گزارش شده است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2019 - وضعیت: در خدمت محدود - تعداد فروند ساخته شده: 1 - سازنده: سازمان صنایع هوایی ایران (IAIO) - ایران - کشورهای مصرف کننده: ایران - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 9 متر - طول بال ها: 16 متر - وزن: 520 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 1025 کیلوگرم (505 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور متعارف با قدرت بیش از 120 اسب بخار که یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند - حداکثر سرعت: 250 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 7620 متر - برد: 2000 کیلومتر - تسلیحات: 2 موشک هدایت پذیر ضد تانک (ATGM) یا موارد مشابه در زیر بال ها - نسخه ها: Fotros (سری پایه) منبع

سلام. تجاریه؟

به نام خدا Steadicopter و Smart Shooter از بالگرد بدون سرنشین Golden Eagle با قابلیت شلیک دقیق رونمایی کردند Golden Eagle Steadicopter و Smart Shooter از «عقاب طلایی»، اولین بالگرد بدون سرنشین با قابلیت شلیک دقیق رونمایی کردند. این دو شرکت Golden Eagle را در نمایشگاه ISDEF در تل آویو ارائه خواهند کرد. بر اساس پلت فرم Black Eagle 50E، عقاب طلایی از فناوری مبتنی بر هوش مصنوعی و سامانه Smart Shooter's SMASH Dragon استفاده می کند. فناوری مبتنی بر هوش مصنوعی آگاهی موقعیتی و طبقه‌بندی و ردیابی چندین هدف مستقل را امکان‌پذیر می کند. SMASH Dragon، یک محموله تسلیحاتی کنترل از راه دور رباتیک است که روی هدف قفل می شود، و با ردیابی آن، از اصابت دقیق به هدف اطمینان حاصل می کند. SMASH Dragon، مفهوم تثبیت را با دستیابی به هدف اختصاصی، الگوریتم‌ های ردیابی و قابلیت‌ های دید کامپیوتری ادغام می‌کند که امکان ضربه دقیق به اهداف ثابت و متحرک را برای عقاب طلایی فراهم می‌کند. این سامانه می تواند انواع مختلفی از تفنگ های تهاجمی، تفنگ های تک تیرانداز، 40 میلی متری و سایر مهمات را با دقت بسیار بالا به کار گیرد. سیستم هوش مصنوعی، از طریق پردازش پیشرفته داده ها، به طور مستقل انواع مختلف اهداف، مانند شخص یا خودرو، در حال حرکت یا ثابت و اینکه آیا قبلا در میدان نبرد حضور داشته اند یا نه، را شناسایی می کند و بین آن ها تمایز قائل می شود. عقاب طلایی با وزن سبک و در نتیجه مداومت ماموریتی بالا، قابلیت برخاستن و فرود عمودی برای تکمیل موفقیت آمیز ماموریت را دارد. منبع