انجمن بزرگ میلیتاری

در واقع میشه گفت آمریکا صدام و نابود کرد و همه هزینه جنگ و پرداخت و ایران بدون جنگ و خونریزی به اهدافی رسید که آمریکا آرزوشو داشت :|

در کل هلیکوبتری که میشه با یک استینگر اونو ساقط کرد جای حرف زیاد داره

حمله زمینی به ایران غیر ممکنه و اصلا جای بحث نداره :|

اگه اشتباه نکنم فکر کنم فقط سوریه بود که تونست قیام کردهاشو واسه همیشه سرکوب کونه :|

همینه دیگه همیشه مردم بیگناه قربانی میشن :|

بعد اون برنامه نفت در برابر غذا و دیگر برنامه ها ...... دیگه عراق چیزی نداشت یا نابود شدن یه به خاک سپرده شدن ..... تمام عراق و آمریکاییا اطلاع داشتن چی به چیه به خاطر اون بازرسای جاسوسشون icon_cheesygrin

فرزند که داره ولی افراد زبده زیادن که جای خالیشو پر می کنن............. بهر حال یک گروه سازمان یافته و قدرتمندیه

فدای شما icon_cheesygrin

آره همینه دیگه تا تحت فشار نباشیم نمی جنبیم :mrgreen: آقای احمدی نژاد یه با رگفت اگه باید جایزه ای داد به بوش باید بدیم که با تحریم هاش ما رو بیدار کرد و ما به این پیشرفتها دست پیدا کردیم icon_cheesygrin

آره یه ستاره تمام عیار بود ............. اما حزب الله میدونه که هر لحضه ممکنه این اتفاق برای ستارگانش بیفته پس برای هر ستارش چندین ستاره جایگزین داره اگه امروز مغنیه رفت فردا مغنیه های دیگه ای جای اون میان ...... و این راه ادامه دارد تا icon_cheesygrin

کسی و که بخوان بکشن میکشن حتما مثل بینظیر icon_cheesygrin

توپ دریایی فجر ۲۷ پیشرفته ترین توپ دریایی جهان توپ دريايي فجر 27 يك سلاح تدافعي مدرن است كه قابليت انهدام هدفهاي سطحي و هوايي را دارد و متخصصان گروه صنعتي حديد وابسته به صنايع دفاع پس از تلاشي 6 ساله موفق به ساخت آن شده‌اند. اين سلاح با برخورداري از فناوري بسيار پيشرفته،قادر است در مقابل هر گونه تهاجم سطحي و هوايي از خود عكس‌العمل سريع نشان داده و آن را رفع نمايد. نواخت شليك بسيار بالا، قابليت كنترل تمام اتوماتيك، قابليت نصب بر روي سيستم‌هاي يدك شونده نيز از ديگر مزيت‌هاي اين توپ دريايي به شمار مي رود. اولين قبضه توپ دريايي فجر 27 توسط نيروي دريايي ارتش جمهوري اسلامي ايران در جريان بازديد فرمانده معظم كل قوا از پايگاه دريايي نوشهر بر روي ناوچه موشك انداز جوشن نصب و مورد بازديد ايشان قرار گرفت. تاكنون فقط كشورهاي آمريكا و ايتاليا تكنولوژي ساخت پيشرفته ترين توپ دريايي جهان را در اختيار داشتند و طراحي و ساخت اين وسيله توسط متخصصان وزارت دفاع انحصار اين كشورها را در هم شكست كه در آينده نزديك امكان صادرات آن نيز با توجه به هزينه پائين توليد در كشور فراهم خواهد شد. این سلاح قدرتمند تنها توپ دو منظوره جهان نیز هست و منظور از دو منظوره بودن آن این است كه توپ دريايي فجر 27، علاوه بر هدف قرار دادن ناوچه و شناورهاي دشمن، قايق هاي تندرو و موشك هاي سطحي، بالگردها و موشك هاي ضد كشتي را نيز منهدم سازد و اهدافي تا 23 هزار پا در تير رس آن قرا دارند. ازویژگی های دیگر این سلاح مسلح شدن بدون دخالت نفر، قدرت مانور بالا، قابليت شليك در شرايط مختلف آب و هوايي و سخت ترين شرايط و زمان آماده سازي بسيار كم (حدود 4 ثانيه) میباشد. فجر 27 كه پس از يك ميليون و چهارصد هزار نفر ساعت تلاش، آماده بهره برداري شده است، داراي برد موثر 12 هزار متر، برد نهايي 17 هزار متر، سرعت رهگيري بسيار زياد در كنار قدرت و حجم آتش بالا بوده و توان دريايي نيروهاي مسلح كشور را بيش از پيش قدرتمند مي سازد. طراحی و ساخت ۲۲۰۰۰ قطعه با فلرانس های بالا و ایجاد هماهنگی دقیق بین ۳۰ مجموعه مکانیکی و الکترونیکی که قابلیت شلیک ۱۲۰ گلوله در دقیقه را در توپ دریایی فجر ۲۷ ایجاد میکند .و این نشان از توانمندی ..زبدگی..و تجربه بسیار بالای متخصصان وزارت دفاست نام : توپ دریایی فجر ۲۷ کلاس :o/i120 حداقل برد : ۱۲۰۰۰ متر حداکثر برد :۱۷ هزار متر تعداد قطعات :۲۲۰۰۰ تعداد مجموعه مکانیکی : ۳۰ مجموعه قدرت آتش : ۱۲۰ گلوله در دقیقه زمان آماده سازی برای شلیک : ۴ ثانیه اهداف : سطحی ..هوایی..و زیر سطحی کشور های دارنده : ایران ..ایتالیا ..آمریکا

یکی از کاراش این بود که 33 روز ارتش مزدور سر تا پا مسلح اسرائیل رو بر زمین زد icon_cheesygrin

همین کارا رو کردن که ترتیب خودشو و برادرش و دادن MI6 هم دلخوشی ازش نداشته ..... :mrgreen:

ما جنگ نمیخوایم کارخانه های اونا جنگ میخوان واسه فروش بیشتر آشغالاشون icon_cheesygrin

بمب کثیف، نوعی ماده منفجره است که به منظور پراکنده کردن مواد خطرناک رادیواکتیو در سطحی وسیع طراحی شده است. ممکن است شما هم مثل خیلی های دیگر، وقتی دو عبارت بمب و رادیواکتیو را می شنوید، ناخودآگاه به یاد یک جنگ هسته ای تمام عیار بیفتید. ولی قوی ترین قدرت تخریبی یک بمب کثیف، آسیب های ناشی از پرتوهای رادیواکتیو نیست، که ترس و اضطراب شدید است. بمب کثیف بیشتر از آنکه شبیه به یک بمب هسته ای با قدرت تخریب بالا باشد، به یک بمب با مواد منفجره معمولی شبیه است، ولی ترس از ترکیبات آن می تواند مردم را به سر حد مرگ بکشاند، همانند خطر سیاه زخم در ایالات متحده که در سال 2001 روی داد وعلیرغم آنکه فقط تعداد اندکی از مردم مبتلا شدند، تمامی شهروندان ایالات متحده شرایطی پراضطراب و ترسناک را تجربه کردند. بمب کثیف چگونه کار می کند؟ بمب کثیف یا بمب پخش کننده مواد رادیواکتیو از نظر تئوری بسیار ساده است: یک ماده منفجره معمولی مانند TNT که همراه با مواد رادیواکتیو در یک محفظه قرار گرفته اند. این بمب نسبت به یک بمب هسته ای بسیار ساده تر، ارزان تر و البته کم اثرتر است، والبته هنوز از قابلیت تخریب انفجاری و آسیب های تشعشعی برخوردار است. مواد منفجره از طریق گاز بسیار داغی که به سرعت منبسط می شود، موجب آسیب های تخریبی فراوانی می شوند. ایده اصلی بمب کثیف هم این است که به جای آنکه از این قدرت انبساطی گاز در جهت تخریب استفاده شود، به عنوان پخش کننده مواد خطرناک رادیواکتیو در سطحی وسیع استفاده شود. هنگامی که انفجار پایان یافت، مواد رادیواکتیو به صورت ابری از غبار در فضا پخش می شود که همراه با وزش باد، در سطحی وسیع تر از محل انفجار پراکنده می شود. اثر تخریبی طولانی مدت بمب، تشعشع یونیزه کننده مواد رادیواکتیو است. اتمها را یونیزه کند و مجموعه ای از یونهای مثبت و منفی را درون سلولها ایجاد کند. این پدیده در بدن انسان بسیار خطرناک است، زیرا جریان الکتریکی ناشی از حرکت یونها می تواند واکنش شیمیایی غیر طبیعی را در سلولها آغاز کند. علاوه بر اینها، این یونها ممکن است مولکولهای DNA را که حاوی کدهای ژنتيکي انسان هستند، مورد حمله قرار داده و آن را بشکنند. سلولی که رشته DNA آن شکسته شد، یا می میرد و یا مولکول DNA خودش را به شکل دیگری ترمیم می کند که با شکل پیشین خود متفاوت است و به آن جهش ژنتيکي مي گویند. اگر بسیاری از سلولها بمیرند، بدن دچار بیماری های مختلف می شود. ولی اگر DNA جهش کند، سلول ممکن است سرطانی شود و سرطان در بدن پخش شود. تابش رادیواکتیو هم چنین می تواند در کارکرد سلول اختلال ایجاد کند که منجر به بروز علایمی می شود که از آن به بیماری تشعشع یاد می شود. بیماری تشعشع می تواند مرگ آور باشد، ولی مبتلایان به آن می توانند با درمان های پیشرفته از آن نجات پیدا کنند، بخصوص اگر پیوند مغز استخوان روی آنها صورت پذیرد. تابش یونیز کننده از ایزوتوپ های رادیواکتیو ( رادیو ایزوتوپ ها ) ساطع می شوند. ایزوتوپ های رادیواکتیو، اتمهایی با هسته ناپایدار هستند که با گذشت زمان دچار واپاشی می شوند؛ به عبارت دیگر، آرایش پروتون ها و نوترون ها در هسته اتم و الکترونها در اطراف اتم به شکلی تغییر می کند که موجب می شود خصوصیات اتم تغییر کند. این واپاشی رادیواکتیو، انرژی فراوانی را در قالب تشعشع های یونیزه کننده آزاد می کند. ما همیشه مقادیر اندکی از این تشعشع های یونیزه کننده را دریافت می کنیم که منشأ آنها طبیعی است: پرتوهای کیهانی که از فضا می آیند، ایزوتوپ های رادیواکتیو طبیعی، دستگاههای تابش X و مواردی از این دست. البته این تشعشع های طبیعی هم می توانند عامل بروز سرطان شوند، ولی احتمال ابتلا بسیار اندک است. چون ما در برابر مقادیر بسیار اندک آنها قرار داریم. انفجار یک بمب کثیف، سطح این تشعشع را فراتر از مقدار معمول خود می برد و متناسب با آن، احتمال ابتلا به سرطان و بیماری تشعشع را افزایش می دهد. یک بمب کثیف بلافاصله تعداد زیادی از انسانها را نمی کشد، بلکه موجب می شود تعداد زیادی از انسانها در چند نسل به دلیل ابتلا به بیماری های لاعلاج جان بدهند. انواع بمب های کثیف طرح های مختلفی برای ساختن یک بمب کثیف وجود دارد. انواع مختلف مواد انفجاری در مقادیر متنوع، بمب هایی در ابعاد مختلف و با قابلیت های انفجاری متنوع پدید می آورند و انواع و مقادیر مختلف مواد رادیواکتیو، می تواند موجب آلودگی مناطق مختلف تا اندازه های مختلف شود. برخی از این طرح ها عبارتند از: • یک بمب کوچک که شامل یک تکه دینامیت و مقدار بسیار کمی ماده رادیواکتیو است. • یک بمب متوسط، همانند یک خودروی کوچک که پر از مواد منفجره و مقدار بیشتری ماده رادیواکتیو است. • یک بمب بزرگ، همانند یک کامیون پر از مواد منفجره و مقادیر زیاد مواد رادیواکتیو. • به دست آوردن مواد منفجره معمولاً کار سختی نیست، ولی دست یابی به مواد رادیواکتیو کار بسیار سختی است، زیرا فقط در مرکزهای حفاظت شده و اماکن تحقیقاتی وجود دراند. با این حال برخی منابع در سراسر جهان وجود دارند که از حفاظت خوبی بهره مند نیستند و ممکن است در آینده خطر ساز شوند. 1- در بیمارستانها مقادیر بسیار اندکی از مواد رادیواکتیو وجود دارد که در پزشکی هسته ای کاربرد دارد، همانند سنریوم 137 2- در دانشگاهها، مقادیر اندکی از مواد رادیواکتیو وجود دارد که در تحقیقات علمی مورد استفاده قرار می گیرند. 3- مراکز پرتوتابی غذایی، از تابش های رادیواکتیو کبالت 60 استفاده می کنند تا باکتری های مضر روی غذا را نابود کنند. 4- معادن طبیعی اورانیوم در سراسر جهان وجود دارند و برخی از آنها که در آفریقا واقع شده اند، از حفاظت چندانی برخورد نیستند. اورانیوم طبیعی رادیواکتیو است، ولی غلظت آن در حدی نیست که مستقیماً در تهیه بمب های هسته ای مورد استفاده قرار گیرد. 5- مقادیر نسبتاً زیادی از باتری های هسته ای مصرف شده در سطح کشورهای اتحاد جماهیر شوروی سابق پخش شده است این مولد های قابل حمل گرما الکتریکی از مقادیر قابل توجهی استرونسیوم 90 برخوردار هستند که ایزوتوپ رادیواکتیو بسیار قدرتمندی است. 6- سوخت های هسته ای مصرف شده در راکتورهای روسی قدیمی که معمولاً در زیر دریایی های قدیمی و از کار افتاده هسته ای یافت می شود. 7- برخی مواد با رادیواکتیویته بسیار پایین هم در برخی وسایل زندگی روزمره یافت می شوند که جمع آوری آنها، می تواند نوعی تهدید به شمار آید. همانند مواد رادیواکتیو به کار رفته در حسگرهای هشدار دهنده رود. آسیب های ناشی از بمب کثیف 9- جدای از این که بدانیم بمب کثیف چگونه تهیه می شود و خطر دست یابی سودجویان به آن چقدر زیاد است، پرسش مهم این است که اگر کسی چنین بمبی را منفجر کند، چه اتفاقی روی می دهد؟ پاسخ دقیقی برای این پرسش موجود نیست. شما می توانید از ده متخصص در این زمینه بپرسید و ده پاسخ متفاوت دریافت کنید. تعیین دقیق اثرات یک بمب کثیف کار پیچیده ای است، چرا که عوامل بسیاری در این راه دخالت دارند؛ حتی وزش باد هم در تأثیرات چنین بمبی دخالت دارد! یک بمب کثیف معمولی را در نظر می گیریم که بین 5/4 تا 23 کیلوگرم ماده منفجره در بر دارد و مقدار بسیار کمی از ماده رادیواکتیو رده پایین همانند کبالت 60 یا سزیوم 137 که در آزمایشگاههای یک دانشگاه می توان آنها را پیدا کرد. چنین بمبی قدرت تخریب وحشتناکی ندارد. هر گونه مرگ آنی یا تخریب اولیه فقط به خود ماده منفجره برمی گردد. البته ماده منفجره مواد رادیواکتیو را در فضا پخش می کند و احتمالاً سطحی به مساحت چند کیلومتر مربع را آلوده خواهد کرد. البته بمب هایی که از ضایعات رادیواکتیو نیروگاههای هسته ای یا ژنراتورهای هسته ای قابل حمل استفاده می کنند، آسیب های بیشتری وارد خواهند کرد، ولی کارکردن با این مواد به مراتب دشوارتر است؛ چرا که تابش این مواد به قدری شدید است که در طول زمان ساختن و حمل و نقل بمب، سازندگان را از پای در می آورد. در شرایط انفجار یک بمب معمولی، اگر در طول یک روز از شر لباس های آلوده خلاص شویم، حمام بگیریم و منطقه را پاکسازی کنیم، احتمالاً هیچ مشکلی پیش نخواهد آمد. انفجار بمب میزان تابش رادیواکتیو را از حد مجاز بالاتر می برد، ولی مقدار آن خیلی نیست. بدن انسان می تواند در کوتاه مدت، به خوبی از عهده مقابله با این اثرات برآید. البته مردمی که خیلی به انفجار نزدیک بوده اند، احتمالاً به بیماری تشعشع مبتلا می شوند و نیاز به مراقبت های بیمارستانی دارند. نگرانی اصلی در مورد تابش های بلند مدت است. بسیاری از ایزوتوپ های رادیواکتیو، با مواد دیگر بسیار خوب واکنش می دهند ( از جمله با بتن و فلزات ) و از این رو نمی توان بدون نابود کردن قطعات ساختمانی، تمامی مواد رادیواکتیو را پاکسازی کرد. حتی پس از آنکه گروههای پاکسازی بخش اعظم مواد مضر را جابجا کردند، باز هم بخش اندکی از این مواد باقی می مانند که می توانند تا سالها و بلکه دهها سال به تشعشع دهند. هر کس در چنین منطقه ای زندگی کند، به طور منظم و در دوره ای طولانی تحت اثر تابش های مضر قرار می گیرد و احتمالاً به سرطان مبتلا خواهد شد. پرسشی که اکنون مطرح می شود، این است که آیا این مقدار اندک، می تواند خطر بسیار اندکی را متوجه مردم بکند، خطری به مراتب فراتر از عوامل فعلی ایجاد کننده سرطان؟ دانشمندان برای پاسخ به این پرسش، دو دسته می شوند: گروه نخست معتقد است که اگر دولت، چند هفته تا چند ماه را به پاکسازی منطقه بگذراند، آنگاه خطرات احتمالی قابل صرفنظر خواهد بود. اما گروه دوم، می گویند ممکن است شدت حمله بمب کثیف به قدری زیاد باشد که یک شهر را برای سالها و حتی دهها سال غیر قابل سکونت نماید. این که کدامیک از این دو نظر درست است، چیزی است که نمی توان با قطعیت گفت. برای هر دو پاسخ نمونه هایی وجود دارد. هیروشیما و ناکازاکی که به دلیل انفجار بمب هسته ای در معرض تابش های شدید رادیواکتیو قرار گرفتند، ولی امروزه کاملاً ایمن هستند. از سوی دیگر، مناطقی در اطراف نیروگاه هسته ای چرنوبیل وجود دارند که به دلیل تابش شدید رادیواکتیو هنوز ناامن محسوب می شوند.

مروری بر استفاده عراق از سلاح‌ شیمیایی در عملیات بدر؛ تنها در یک حمله شیمیایی عراق بیش از 500 نفر مجروح بر جای ماند دشمن بعثی در سال‌های دفاع مقدس بارها از سلاح شیمیایی به طور وسیع در مقابل رزمندگان اسلام و در راستای سرپوش گذاشتن بر ناتوانی خود در برابر آنها، استفاده کرد، مقاله حاضر گزارش بهداری کل سپاه در خصوص پدافند شیمیایی ـ میکروبی در عملیات بدر و تاریخچه مختصر از استفاده دشمن از این سلاح در جنگ اشاره دارد. نحوه دستیابی به سلاح: از حدود سال ‌‌١٣٥٥، رژیم عراق با جمع‌آوری برخی از استادان دانشگاه و صرف بودجه لازم به جمع‌آوری اطلاعات درباره سلاح شیمیایی ـ میکروبی و رادیواکتیو پرداخت و در هر سه زمینه موفقیت هایی را بدست آورد. مسلماً تأمین سلاح شیمیایی عراق تا حد زیادی به خارج وابسته است اما نمی‌توان این را انکار کرد که این کشور از توانایی تولید بسیاری از انواع این سلاحها که پیچیدگی خاصی ندارند برخوردار است. چند سال پیش برخی از مجاهدین عراقی نقل کردند که نیروهای عراقی از طریق کویت شبانه، محموله‌های سلاح شیمیایی را تحویل می‌گیرند محموله‌هایی که در میان آنها ماسک‌های ضدگاز نیز دیده می‌شود. هر چند توسل عراق به سلاح‌ شیمیایی به طور محدود از زمان آزادسازی خرمشهر بوده است اما می‌توان کاربرد گسترده آن را پس پیروزیهای بزرگ ایران و شکست نیروهای عراقی به ترتیب در عملیاتهای والفجر‌‌٢، والفجر‌‌٤، خیبر و بدر دانست. در عملیات والفجر‌‌٢، عراق در دو مرحله در بمبارانهای هوایی خود در اطراف پادگان حاج عمران از گاز خردل استفاده کرد که در نتیجه آن حدود ‌‌١٠٠ نفر به شدت مجروح شدند. افرادی را که ما در تهران معاینه کردیم همگی بهبود یافتند. در عملیات والفجر‌‌٣، عراق از گاز شیمیایی استفاده نکرد و بر عکس در عملیات والفجر‌‌٤، به طور وسیعی مجدداً گاز خردل را علیه نیروهای ما به کار برد که بدین ترتیب، حدود بیست تن شهید شدند. عراق هم زمان با این عملیات در بسیاری از شهرها و روستاها نیز از گلوله‌های توپ و بمبهای شیمیایی استفاده و تعدادی از مردم غیر نظامی را شهید و مجروح کرد. در عملیات خیبر نیز، همانند عملیاتهای گذشته چند روز پس از تصرف جزیره و پیشروی نیروها بمبارانهای وسیع شیمیایی آغاز شد این بمبارانها نخست در منطقه پشتیبانی (شط علی) صورت گرفت و سپس به تدریج تمام جزیره را در بر گرفت. این در حالی بود که توپخانه شیمیایی دشمن نیز به شدت کار می‌کرد برای نمونه تنها در یکی از این روزها بیش از صد بمب خردل پرتاب شد که هر یک از آنها حاوی بیش از چهل لیتر مایع خردل بود که پس از انفجار، بخار می‌شد و چند کیلومتر را آلوده می‌کرد. از تاریخ ‌‌7/١٢/62 تا ‌‌27/١٢/62عراق همچنان گاز خردل را علیه نیروهای ما به کار می‌گرفت. در ‌‌٢ اسفند ماه سال ‌‌١٣٦٢ رژیم بغداد برای نخستین بار در تاریخ جنگهای دنیا از گاز اعصاب استفاده کرد. این گاز در جنگ اول جهانی هنوز کشف نشده بود و در جنگ دوم نیز آلمانها پس از تهیه این گاز از به کار گیری آن خودداری کردند، در مجموع عراق سه حمله هوایی برای به کارگیری عامل اعصاب در روزهای ‌‌٢٧ و ‌‌٣٠ اسفند ماه سال ‌‌١٣٦٢ در منطقه جفیر، پاسگاه شهید برزگر و جزیره انجام داد. دستاورد استفاده از این عامل برای عراق بسیار عالی بود زیرا از آغاز عملیات تا آن تاریخ با آن همه بمب و گلوله توپ حاوی عامل خردل کلاً ما در حدود ‌‌١٥٠٠ نفر مجروح داشتیم در حالی که با مصرف مقداری کمی از گاز اعصاب حدود ‌‌٨٥٠ نفر از رزمندگان مجروح شدند. به هر حال عراق تا آغاز عملیات بدر دیگر از گاز اعصاب استفاده نکرد اما مصرف گاز خردل را همچنان ادامه داد. در تاریخ ‌‌٢١ فروردین ماه سال ‌‌١٣٦٣ عراق شاید برای نخستین بار استفاده از گازهای خفه کننده (احتمالاً از نوع کلر پیکرین) را با بهره‌گیری از بمب‌های قابل پرتاب از هواپیما آغاز کرد؛ حمله‌ای که بیش از پانصد نفر را مجروح کرد. در کل در عملیات خیبر در اثر حملات شیمیایی بیش از ‌‌٣٥٠٠ تن مجروح و ‌‌٧٠ تن شهید داشتیم. این در حالی بود که تعداد زیادی بمب و گلوله عمل نکرده به دست ما افتاد که ایراد آنها نقص در فیوز بود. در عملیات بدر، دشمن از همان ابتدای عملیات بمبها و گلوله‌های توپ حاوی مواد شیمیایی، به ویژه گاز اعصاب را د سطح گسترده‌تر نسبت به عملیات خیبر به کاربرد چرا که در عملیات پیشین نتیجه خوبی گرفته بود. در واقع این بار عراق برخی از گازها را با بهره‌گیری از هواپیما به صورت سمپاشی از ارتفاع بالا روی جزیره پخش می‌کرد. باید یادآور شد که در این عملیات گاز خردل به طور بسیار محدودی به کار گرفت شد. نکته در خور توجه دیگر در مورد این عملیات آنکه دشمن برای نخستین بار در جنگ با ما و نیز برای سومین بار در طول جنگهای دنیا (دو بار نخست در جنگ جهانی اول بوده است) از مشتقات سیانور استفاده کرد. همچنین، عامل دیگری که به مقدار زیاد در عملیات بدر به کار رفت، یک عامل خارش‌زا بود که تکنیک‌های ما نیز توانایی مقابله با آن را نداشتند. تنها عوارض این گاز خارش و قرمز شدن پوست بود. بعد از این چهار نوع گاز که اشاره شد، دشمن از یک نوع گاز دیگر استفاده کرد که هیچ یک از نشانه‌های بالینی آن با گازهای قبلی مطابقت نداشت و ظرف ‌‌٢٤ ساعت نخست دو تن از رزمندگان را شهید کرد. البته این گاز بسیار محدود به کار گرفته شد. همچنین دشمن در همان روز نخست عملیات بدر، به مقدار زیاد از بمب‌های فسفری استفاده کرد و با انجام چند حمله با گاز اعصاب و سیانور توانست حدود دو هزار نفر از نیروهای ما را به پشت جبهه تخلیه کند، گاز سیانور در مدت دو دقیقه برخی از رزمندگان را شهید کرد. بهداری سپاه درفاصله عملیات خیبر تا بدر، به مطالعه پرداخت و روشهای نوین درمان مجروحان را بررسی کرد و نتیجه گرفت که باید درمان مجروحان شیمیایی‌ و میکروبی از همان اورژانسهای خط مقدم آغاز شود از این رو تعدادی از پزشکیاران آموزش دیده را در اورژانسها، بیمارستانهای صحرایی و مرکز درمانی حمید مستقر کرد که خوشبختانه با یاری امام زمان (عج) درمان مجروحان را به خوبی انجام دادند و تقریباً می‌توان گفت تمامی مجروحان (حتی با حال اغما یا وقفه تنفسی) در صورت رسیدن به اورژانس‌ها، بهبود می‌یافتند. علت مرگ بیشتر شهیدان ما در عملیات بدر به علت آلوده شدن به گاز سیانور بود که حتی فرصت ماسک‌گذاری را به رزمندگان نداد. در این عملیات جمعاٌ حدود بیست تا سی تن شهید شیمیایی داشتیم که حدوداً پنج مورد مربوط به گاز اعصاب ‌‌٢ مورد یک عامل مشکوک و دیگران به گاز سیانور مربوط بوده است. البته تا این تاریخ نیز در اثر آلودگی با گاز خردل در حدود پنج نفر دیگر به شهادت رسیده‌اند. تنها در تاریخ‌‌2٣/١٢/63 تا ‌‌25/١٢/63 که بیشترین حملات شیمیایی صورت گرفت، حدوداً ‌‌١٥٠٠ مجروح شیمیایی گاز اعصاب و سیانور به پشت جبهه تخلیه شدند که ‌‌٨٠٠ نفر مجروح بدحال در بین آنان وجود داشت، از این میان، ‌‌٢٥٠ نفر در حالت اغمای کامل بودند که برخی، حتی نفسشان نیز قطع شده بود و کف از دهانشان خارج می‌شد. با وجود این، از گروه مزبور هیچ کس شهید نشد و همگی با هوشیاری کامل و حال عمومی تقریباً خوب مرخص شدند. در درمان تعدادی از مجروحان (حدوداً ‌‌١٠٠ ـ ‌‌١٥٠ نفر) که با گاز خردل آلوده شده بودند، از روشهای جدیدی استفاده شد که بسیار مؤثر بودند. کل مجروحان بدحال در عملیات خیبر ـ که طی آن عراق بیش از یک ماه از سلاحهای شیمیایی‌ استفاده کرد ـ حدود هزار نفر بود، در حالی که در عملیات بدر پس از درمان اولیه تعداد آن بیش از بیست تا سی مورد نبود. بررسی اجمالی پرونده‌های موجود در بیمارستان‌های تهران نشان می‌دهد که بیشتر مجروحان شیمیایی عملیات بدر مرخص شده یا از حال عمومی خوبی برخوردارند. با بررسی ساده‌ای متوجه می‌شویم که دشمن در استراتژی خود در استفاده از سلاحهای شیمیایی به تدریج، تغییراتی داده و پیشرفتهایی را بدست آورده است. در ضمن، باید یادآور شد برخلاف عملیات خیبر که تعدادی بمب عمل نکرده در اختیار ما قرار گرفت در عملیات بدر، تمامی گلوله‌ها و بمب‌های شیمیایی دشمن عمل کرد و حتی یک مورد گلوله عمل نکرده بر جای نماند. ضعف‌های پدافند شیمیایی: ‌‌١)- ماسک باید همیشه به همراه رزمندگان باشد و آن را به کمر خود ببندند. بررسی حدود ‌‌١٧ تن شهید ناشی از گاز سیانور نشان می‌دهد که آنها در کنار سنگر خود ایستاده بودند و در مدت دو دقیقه‌ای که گاز پخش شد، حتی فرصت نکردند از داخل سنگر ماسکهای خود را بردارند و از آنها استفاده کنند. ‌‌٢)-در بررسی واحدها مشاهده شد که حتی پس از آغاز عملیات در جزیره هم از ماسک یا قوطی امداد استفاده نشده بود. ‌‌٣)-ریش بلند برخی از برادران، به ویژه پیرمردها باعث شده بود که به رغم استفاده از ماسک، گاز شیمیایی به ویژه اعصاب و سیانور به داخل ماسک نفوذ کند و آنها را در وضعیت وخیمی قرار دهد. ‌‌٤)- هیچ یک از برادران مجروح از پودر رفع آلودگی استفاده نکرده بودند. به رغم آنکه استفاده از این پودر اثر قاطعی در از بین بردن گازهای سمی در سطح پوست دارد، به ویژه اینکه مانع از آن می‌شود که پوست تاول بزند. ‌‌٥)-در یکی از موارد که فرمانده یکی از واحدها کاملاً توجیه بود و خودش از طریق بی‌سیم سریعاً به نیروها دستور استفاده از ماسک را داد، هیچ زائده مهمی پیش نیامده بود. ‌‌٦)-در چند مورد، دشمن شبانه از توپ حاوی گاز شیمیایی (خردل) در جزیره استفاده کرد و برادران متوجه نشده و تا صبح در منطقه آلوده استراحت کرده بودند. همچنین، برخی از برادران در منطقه، نخست از ماسک استفاده می‌کردند اما از آنجا که تمرین کافی نداشتند، پس از حدود نیم ساعت ماسک را بر می‌داشتند و به فعالیت خود ادامه می‌دادند. بدین ترتیب، بیشتر مجروحان بدحال ما به همین حوادث مربوط بودند. دورنمای آینده: به منظر می‌رسد قدمهای بعدی دشمن افزون بر سیانور و اعصاب عوامل میکروبی زیر باشد: ‌‌١)- سموم میکروبی مانند آنتروتوکسین استافیلوکوک، اسهال و استفراغ شدید، سم بوتیلیسم (که به سرعت باعث مرگ می‌شود؛ ‌‌٢)-استفاده مستقیم از خود میکروب ها. ما باید تمامی موارد گذشته را با دید علمی و محققانه‌ای بررسی، نارساییها را اصلاح و از این تجربه‌ها در قبال حملات دشمن استفاده کنیم. منبع : خبرگزاری ایسنا

ilhan88 مرسی از یاد آوری خزر هم بود ننوشتم icon_cheesygrin

ژيم بعثي عراق از مهرماه 1359 اقدام به استفاده از سلاح‌هاي مرگبار شيميايي عليه رزمندگان اسلام كرد. اين اعمال وحشيانه و غير قانوني تا پايان جنگ نيز ادامه داشت. متن ذيل گوشه‌اي از رفتار غير انساني صداميان در اسفند ماه 62 و 63 (خيبر و بدر) در مقابله با نيروهاي ايراني است. در ضمن قابل ذكر است طبق آماري، بيش از صد و بسيت هزار مصدوم از تبعات انتشار زهر شيميايي در جامعه پس از جنگ حضور دارند. در عمليات خيبر چند روز پس از تصرف جزيره و پيشروي نيروها، بمباران‌هاي وسيع شيميايي آغاز شد، اين بمباران‌ها نخست، در منطقه پشتيباني (شط علي) صورت گرفت و سپس به تدريج، تمام جزيره را در برگرفت. اين در حالي بود كه توپخانه شيميايي دشمن نيز به شدت كار مي‌كرد، براي نمونه، تنها در يكي از اين روزها، بيش از صد بمب خردل پرتاب شد كه هر يك از آن‌ها حاوي بيش از چهل ليتر مايع خردل بود كه پس از انفجار، بخار مي‌شد و چندين كيلومتر را آلوده مي‌كرد. از تاريخ 7/12/1362 تا 27/12/1362، عراق هم‌چنان گاز خردل را عليه نيروهاي ما به كار مي‌گرفت. در 27 اسفند ماه سال 1362 ، رژيم بغداد براي نخستين بار، در تاريخ جنگ‌هاي دنيا، از گاز اعصاب استفاده كرد. اين گاز در جنگ اول جهاني هنوز كشف نشده بود و در جنگ دوم نيز، آلمان‌ها پس از تهيه اين گاز از به كارگيري آن خودداري كردند. در مجموع، عراق سه حمله هوايي براي به كارگيري عامل اعصاب در روزهاي 27 و 30 اسفند ماه سال 1362 در منطقه جفير، پاسگاه شهيد برزگر و جزيره انجام داد. دستاورد استفاده از اين عامل براي عراق بسيار عالي بود؛ زيرا از آغاز عمليات تا آن تاريخ، با آن همه بمب و گلوله توپ حاوي عامل خردل كلاً ما در حدود 1500 نفر مجروح داشتيم، در حالي كه با مصرف مقدار كمي از گاز اعصاب حدود 850 نفر از رزمندگان مجروح شدند. به هر حال، عراق تا آغاز عمليات بدر، ديگر از گاز اعصاب استفاده نكرد، اما مصرف گاز خردل را هم‌چنان ادامه داد. در تاريخ 21 فروردين ماه سال 1363، عراق شايد براي نخستين بار، استفاده از گازهاي خفه كننده (احتمالاً از نوع كلر پيكرين) را با بهره‌گيري از بمب‌هاي قابل پرتاب از هواپيما آغاز كرد؛ حمله‌اي كه بيش از پانصد نفر را مجروح كرد. در كل عمليات خيبر در اثر حملات شيميايي، بيش از 3500 تن مجروح و 70 تن شهيد داشتيم. اين در حالي بود كه تعداد زيادي بمب و گلوله عمل نكرده به دست ما افتاد كه ايراد آن‌ها نقص در فيوز بود. در عمليات بدر، دشمن از همان آغاز، بمب‌ها و گلوله‌هاي توپ شيميايي، به ويژه گاز اعصاب را در سطح گسترده‌تري نسبت به عمليات خيبر به كار برد؛ چرا كه در عمليات پيشين نتيجه خوبي گرفته بود. در واقع، اين بار، عراق برخي از گازها را با بهره‌گيري از هواپيما به صورت سمپاشي از ارتفاع بالا روي جزيره پخش مي‌كرد. بايد ياد آور شد كه در اين عمليات، گاز خردل به طور بسيار محدودي به كار گرفته شد. نكته در خور توجه ديگر در مورد اين عمليات آن كه دشمن براي نخستين بار در جنگ با ما و نيز براي سومين بار در طول جنگ‌هاي دنيا (دو بار نخست در جنگ جهاني اول بوده است)، از مشتقات سيانور استفاده كرد. هم‌چنين، عامل ديگري كه به مقدار زياد در عمليات بدر به كار رفت، يك عامل خارش زا بود كه تكنيك‌هاي ما نيز توانايي مقابله با آن را نداشتند. تنها عوارض اين گاز خارش و قرمز شدن پوست بود، اما نيروها به خيال آن كه گاز خردل به كار رفته است، منطقه را ترك كردند. حال آن كه با كمي استحمام و داروهاي ضد خارش براي هميشه خوب مي‌شدند. بعد از اين چهار نوع گاز، دشمن از يك نوع گاز ديگر استفاده كرد كه هيچ يك از نشانه‌هاي باليني آن با گازهاي قبلي مطابقت نداشت و ظرف 24 ساعت نخست، دو تن از رزمندگان را شهيد كرد. البته، اين گاز بسيار محدود به كار گرفته شد. هم‌چنين، دشمن در همان روز نخست عمليات بدر، به مقدار زياد از بمب‌هاي فسفري استفاده كرد و با انجام چند حمله با گاز اعصاب و سيانور توانست حدود 2 هزار نفر از نيروهاي ما را به پشت جبهه تخليه كند، گاز سيانور در مدت دو دقيقه برخي از برادران را شهيد كرد. علت مرگ بيشتر شهيدان ما در عمليات بدر به علت آلوده شدن به گاز سيانور بود كه حتي فرصت ماسك گذاري را به رزمندگان نداد. در اين عمليات، جمعاً حدود بيست تا سي تن شهيد شيميايي داشتيم كه حدوداً پنج مورد مربوط به گاز اعصاب 2 مورد يك عامل مشكوك و ديگران به گاز سيانور مربوط بوده است. البته، تا اين تاريخ نيز، در اثر آلودگي با گاز خردل در حدود پنج نفر ديگر به شهادت رسيده‌اند. تنها در تاريخ 23/12/1363 لغايت 25/12/1363 كه بيش‌ترين حملات شيميايي صورت گرفت، حدوداً 1500 مجروح شيميايي گاز اعصاب و سيانور به پشت جبهه تخليه شدند كه 800 نفر مجروح بدحال در بين آنان وجود داشت. از اين ميان، 250 نفر در حالت اغماي كامل بودند كه برخي، حتي تنفسشان نيز قطع شده بود و كف از دهانشان خارج مي‌شد. با وجود اين، از گروه مزبور، هيچ كس شهيد نشد و همگي ظرف مدت 24 ساعت، با هوشياري كامل و حال عمومي تقريباً خوب مرخص شدند. در درمان تعدادي از مجروحان (حدوداً 100 ـ 150 نفر)، كه با گاز خردل آلوده شده بودند، از روش‌هاي جديدي استفاده شد كه بسيار موثر بودند. كل مجروحان بد حال در عمليات خيبر ـ كه طي آن، عراق بيش از يك ماه از سلاح‌هاي شيميايي استفاده كرد ـ حدود هزار نفر بود، در حالي كه در عمليات بدر، پس از درمان اوليه تعداد آن بيش از بيست تا سي مورد نبود. بررسي اجمالي پرونده‌هاي موجود در بيمارستان‌هاي تهران نشان مي‌دهد كه بيشتر مجروحان شيميايي عمليات بدر مرخص شده يا از حال عمومي خوبي برخوردارند. در ضمن، بايد يادآور شد برخلاف عمليات خيبر كه تعدادي بمب عمل نكرده در اختيار ما قرار گرفت در عمليات بدر، تمامي گلوله‌ها و بمب‌هاي شيميايي دشمن عمل كرد و حتي يك مورد گلوله‌ي عمل نكرده برجاي نماند. تلخيص: سيد محمود خيرالامور منبع: آرشيو مركز مطالعات و تحقيقات جنگ

دانشمندان ارتش انگلیس گاز خردل را روی صدها سرباز هندی در جریان بیش از یك دهه آزمایشاتی كه پیش از جنگ جهانی دوم آغاز شده بود، آزمایش كرد. دانشمندان ارتش انگلیس گاز خردل را روی صدها سرباز هندی در جریان بیش از یك دهه آزمایشاتی كه پیش از جنگ جهانی دوم آغاز شده بود، آزمایش كرد. به نقل از خبرگزاری آسوشیتدپرس، اسناد تازه كشف‌شده بایگانی ملی انگلیس نشان می‌دهد این آزمایشات به منظور تصمیم‌گیری درباره اینكه آیا گاز خردل به پوست هندی‌ها بیش از سربازان انگلیس آسیب می‌زند یا خیر، انجام شد و در اوایل دهه ۱۹۳۰ آغاز و به مدت بیش از ۱۰ سال در سایت نظامی در راولپندی كه اكنون در پاكستان است، ادامه داشت. در گزارش سال ۱۹۴۲ آمده است، این آزمایشات تعداد زیادی سوختگی به بار آورد كه برخی از آنها آنقدر وخیم بود كه نیاز به بستری شدن فرد در بیمارستان داشت. بر اساس این گزارش، «بیمارانی كه به شدت سوخته بودند اغلب بسیار فقیر و ناامید بوده و احساس ناراحتی زیادی می‌كردند.» وزارت دفاع انگلیس اعلام كرد نمی‌تواند تا روز دوشنبه در این باره اظهار نظر كند. در جنگ جهانی دوم حدود دو هزار پرسنل نظامی آمریكا نیز در آزمایشاتی در آزمایشگاه تحقیقات نیروی دریایی شركت كردند. این در حالی است كه چیزی درباره ماهیت این آزمایشات كه شامل قرار گرفتن در معرض گاز خردل می‌شد، به این افراد گفته نشده است. این ماده شیمیایی شامل آرسنیك است و می‌تواند به پوست، چشم، سیستم تنفسی و گوارشی آسیب برساند. خبرگزارى فارس

خلاصه گاز خردل يا سولفور موستارد (1) يكي از شايع‌ترين عواملي است كه به عنوان سلاح شيميايي مورد استفاده قرارگرفته است. اگر چه اين گاز به عنوان يك عامل تاول‌زا شناخته شده است ولي تأثيرات شديدي بر روي سلول‌هاي اپي‌تليال و عمدتاً از طريق مكانيسم الكيلاسيون (2) به‌جاي مي‌گذارد. اين گاز ابتدا در سال 1917 در بلژيك استفاده گرديد. مهمترين عوارض موضعي ناشي از گاز خردل التهابات پوستي شديد، نكروز بافت و كونـــــژ كتيويت راههاي تنفسي است. عوارض تنفسي و چشمي ناشي از گاز خردل ممكن است سالها بعد از تماس اوليه با عامل ادامه يابد. هنوز پادزهر مناسب و مؤثري بر عليه آن شناخته نشـــده است و درمان عوارض آن عمدتاً به صورت علامتي انجام مي‌شود به همين دليل جلوگيري از تماس عامل با بافت‌هاي بدن مؤثرترين راه مقابله با گاز خردل است. مقدمه مهمترين عامل ايجادكننده ضايعات ناشي از گاز خردل مرگ سلولي است كه به دنبال الكيلاسيون اهداف حساس داخل سلول ايجاد مي‌شود. در خصوص مكانيسم اثر گاز خردل و ايجاد عوارض آن مكانيسم واحدي وجود ندارد. در حال حاضر چند مكانيسم مهم در مورد اثرات گاز خـــردل مطرح است كه هر يك از آنها قادر به توجيه بخشي از عوارض گاز خردل هستند مانند اثر مهاري گاز خردل بر متابوليسم انرژي در سلول و مهار گليكوليز كه نقش بسيار مهمي در مرگ سلولي در مرحله حاد آسيب ناشي از گاز خردل دارد. اين عوامل عوارض مختلفي مانند عوارض تنفسي، پوستي، چشمي، سيستم ايمني و … ايجاد مي‌كند كه 2 مورد اول آن شايع‌تر بوده و هركدام از آنها به 2 دسته عوارض حاد اوليه و ديررس تقسيم مي‌شوند. اثرات سولفورموستارد بر دستگاه تنفسي و تنفس از آنجا كه سولفورموستارد به صورت گاز استفاده مي‌شود مي‌تواند به مجاري تنفسي تحتاني راه يابد. با تماس ذرات گازي شكل با گيرنده‌هاي اصلي سرفه، بيمار دچار سرفه‌هاي قطاري مي‌شود كه ابتدا بدون خلط بوده ولي به تدريج خلط نيز به آنها اضافه مي‌شود. به مرور با آسيب اپي‌تليوم سطحي برونشها، سلول‌هاي مژكدار كه وظيفه خروج ترشحات را به عهده دارند، قادر به انجام وظيفه خود نبوده و ترشحات در برونشها تجمع يافته و دهـــــانه برونشيولها و برونشها مسدود مي‌گردد و ايجاد آتلكتازي (1) در ريه مي‌شود.با افزايش سرفه و خلط، اكسيژن كافي وارد آلوئولها نشده و گازكربنيك حاصل از متابوليسم سلول‌ها نيز از ريه خارج نمي‌شود و سندرم هيپوونتيلاسيون (2) ايجاد مي‌گردد و اگر خونريزي حاصل از التهاب مجاري نيز زياد گردد مي‌تواند منجر به انسداد مجاري تنفسي و خفگي بيمار گردد. در هر حال گاز خردل باعث تخريب بافت ريه و راههاي هوائي، ايجاد اختلالات بيوشيميايي در ريه، آسيب عروقي ريه و اختلال در عملكرد سلول‌هاي دفاعي ريه را مي‌نمايد. از عوارض مزمن اثر گاز خردل بر ريه‌ها مي‌توان به برونشيت مزمن (3) ، فيبروز (4) ريه، آسم (5) ، برونشكتازي (6) ، تنگي نفس موضعي در تراشه و برونشهاي اصلي و كانسر ريه اشاره نمود. درمان قسمت عمده‌اي از تغييرات پاتولوژيك ايجاد شده در ريه به دنبال تماس با گاز خردل غير قابل برگشت است و تلاش درماني در اين بيماران فعلاً در محدوده كنترل علائم تنفسي، كاهش عوارض و درمان عفونـــــت‌هاي ريوي و جلوگيري از پيشرفت ضايعات ريوي مي‌باشد. اثرات سولفورموستارد بر پوست پوست از اولين اعضاي بدن است كه در معرض گاز خردل قرار مي‌گيرد و به علت وسعت آن در مقايسه با ساير اعضاء معمولاً بيشترين آسيب را نيز متحمل مي‌شود. تقريباً 80% خردل مايع كه روي پوست قرار مي‌گيرد تبخير مي‌شود و 10% آن از سطح پوست نفوذ مي‌كند و مابقي جذب سيستميك مي‌شود. خردلي هم كه به پوست نفوذ كند و جذب شود ديگر قابل جدا شدن نيست. به طور كلي ايجاد ضايعات پوستي غير از ميزان گاز به ساير عوامل مانند: درجه حرارت، ميزان رطوبت، رطوبت روي سطح پوست، محل آناتوميك ضايعه روي پوست و … بستگي دارد. مناطق گرم و مرطوب پوست مثل ناحيه پرينه، دستگاه تناسلي، زير بغل و گردن به گاز خردل حساس‌تر هستند. توالي تغييرات پوستي معمولاً به شرح زير است : • اريتم (7) (48-2 ساعت بعد از تماس) با ادم مختصر پوست، خارش، سوزش و ايجاد حالتي شبيه آفتاب سوختگي با افزايش پيگمانتاسيون (8) . • ايجاد تاول گنبدي شكل با ديواره نازك، شفاف، سطحي و محصور توسط اريتم. مايع تاول ابتدا شفاف بوده ولي بعداً زردرنگ و منعقد مي‌شود. اين مايع داراي خردل نبوده و تاول‌زا نيز نمي‌باشد. تاول حاصله در نواحي چينهاي بدن، سطوح قدامي آرنج و خلفي زانو مانع تحرك لازم مي‌‌شوند. اين تاولها امكان دارد به راحتي پاره شوند. • سوختگي عميق كه بيشتر در نواحي تناسلي رخ مي‌دهد و مي‌تواند ايجاد عفونت و نكروز نمايد. متعاقب سوختگي پوست امكان دارد كه بافت مذكور دچار مشكلاتي چون اسكار، محدوديت حركتي، كوتاهي و درد گردد. درمان حسب مورد شامل استفاده از لوسيونهاي ضد خارش و تركيبات استروئيدي قوي و رعايت نكات بهداشتي جهت جلوگيري از عفونت و استفاده از داروهاي مسكن جهت كاهش درد و در موارد ضروري استفاده از آنتــــي‌بيوتيك مناسب و شستشوي خوب و شستشوي تاولها با سرم نمكي است. به طور كلي مراقبت از ضايعات پوستي خردل شبيه مراقبت از سوختگي‌هاي درجه 2 مي‌باشد. سوختگي‌هاي باضخامت كامل پوست بدون پيوند به‌خوبي ترميم نمي‌شوند و پيوند پوست بدون مشكل خاصي قابل انجام است. معمولاً ضايعات سطحي پوست طي 21-14 روز و ضايعات عميــــق‌تر طي 60 روز بهبود مي‌يابند. توانبخشي توانبخشي اصلي در واقع همان رعايت اصول ايمني و استفاده از تجهيزات لازم مراقبتي هنگام روياروئي با اين عامل در ميدانهاي نبرد، مراكز تحقيقاتي و صنعتي و … مي‌باشد تا از ايجاد عوارض حتي‌الامكان جلوگيري گردد. توانبخشي ريوي توانبخشي ريوي براي افراد مصدوم در 2 مرحله حاد اوليه و مقابله با عوارض ديررس (مزمن) عمدتاً متفاوت است. توانبخشي در مرحله حاد اوليه جهت حفظ جان مصدوم بوده و عبارتند از : باز نگهداشتن راههاي هوائي، تخليه ترشحات حاصله با استفاده از تكنيك‌هاي ويبريشن، پركاشن، پوسچرال درناژ و تمرينات تنفسي خاص و رساندن اكسيژن لازم كه از اهميت خاصي برخوردار است، چون مي‌تواند از خفگي و مرگ مصدوم جلوگيري نمايد. مرحله مزمن عوارض ريوي بايد بيشتر به مقابله با عوارضي مانند برونشيت مزمن، فيبروز ريه و آثار آن مثل آسم، برونشكتازي، تنگي نفس موضعي در تراشه و برونشــهاي اصلي و بالا بردن ظرفيت تنفسي بيمار توجه نمود كه ايــن كار را مي‌توان از راههاي ذيل انجام داد : • توجه به ميزان ظرفيت تنفسي مصدوم از طريـــق انجام اسپيرومتري و ساير بررسي‌هاي باليني موجود در توانبخشي. • توجه به ميزان تبادلات گازي مصدوم و در صورت تغيير در ميزان طبيعي آن انجام اقدامات لازم تنفسي مانند: دادن اكسيژن و يا استفاده از كيسه‌هاي تنفسي بيمار جهت تنظيم كردن ريتم اكسيژن و دي‌اكسيد كربن تبادل شده. • توجه به ميزان حركات قفسه سينه و وضعيت عضلات مداخله كننده در امر تنفس و در صورت ايجاد اختلال در اين حالت تجويز تمرينات تنفسي لازم مانند تمرينات ديافراگماتيك و تمرينات اتساعي قفسه سينه. • انجام تمرينات لازم جهت دادن وضعيت‌هاي مناسب جهت تخليه ترشحات احتمالي موجود در راههاي هوايي. • تحريك رفلكس سرفه در مواردي كه فرد قادر به سرفه كردن نيست و تشويق فرد به سرفه كردن در مواردي كه انجام اين كار امكان پذير است. • تلاش جهت جلوگيري از انسداد راههاي هوايي از طريق استفاده از هواي مرطوب و داروهاي رقيق كننده خلط، داروهاي برطرف كننده انسداد و اسپاسم راههاي هوائي، انجام تمرينات اتساعي قفسه سينه، تخليه ترشحات موجود در راههاي هوائي و … . • تجويز ورزش‌ درماني مناسب جهت فائق آمدن بر فرآيندهاي پاتولوژيك صورت گرفته و بهبود وضعيت تهويه (ونتيلاسيون) و تنفس (رسپيراسيون) در افراد مصدوم. • جلوگيري از كلاپس بافت ريه از طريق باز نگه‌داشتن راههاي هوايي و بالا بردن ظرفيت تنفسي و انجام تمرينات تنفسي مناسب با وضع بيمار. • استفاده از تنفس لب غنچه‌اي در مواردي كه مصدوم، بيماري مزمن انسدادي ريه دارد. • ورزشهايي كه داراي بيشترين فايده براي بيماران دچار اختلالات ريوي، مي‌باشد عبارتند از: پياده‌روي، دوچرخه سواري بر دوچرخه ثابت، شنا، البته بايد هنگام تجويز ورزش جهت اين افراد به 3 اصل : تعيين شدت، مدت و ميزان ورزش توجه نمود تا فرد مصدوم دچار مشكل نگردد. توانبخشي پوست عمدتاً در موارد مزمن و يا بعد از مرحله حاد موضوعيت پيدا مي‌كند و جهت جلوگيري از ايجاد صدمات ثانويه در بافت پوست و سيستم موسكولواسكلتال است. سوختگي‌هاي پوست در مصدومين با گاز خردل عمدتاً از نوع سوختگي‌هاي درجه 2 مي‌باشد. لذا در برخورد با اين افراد بايد به نكات ذيل توجه نمود. افراد بايد به نكات زير توجه نمايند : • دادن وضعيت مناسب به اندامها جهت جلوگيري از ايجاد كنتراكچر و دفورميتي در اندامها. • انجام استرچ در بافت‌هاي نرم جهت جلوگيري از ايجاد بافت اسكار و يا ايجاد كنتراكچر و كوتاهي در اندام. • انجام حركات لازم اكتيو و پاسيو در مفاصل درگير، جهت حفظ دامنه حركتي طبيعي اندام و جلوگيري از محدوديت‌هاي مفصلي. • استفاده از ماساژ جهت جلوگيري از چسبندگي‌هاي بافتي و ايجاد بافت اسكار. • استفاده از هيدروتراپي جهت ضد عفوني نمودن زخمهاي ايجاد شده، جلوگيري از كنتراكچرها، محدوديت‌هاي مفصلي و عضلاني كه به‌علت عدم حركت دچار ضعف شده‌اند. ***** منابع: • دكتر چراغعلي ع . ، (1379). ، پيشگيري و درمان عوارض ناشي از سلاح‌هاي شيميايي ، انتشارات گلبان. • دكتر حلي‌ساز م.ت . ، (1378). ، توانبخشي در بيماريهاي ريوي ، انتشارات دانشگاه علوم پزشكي تهران. • عظيمي ن . ، (1376). ، فيزيوتراپي در سوختگي ، انتشارات دانشگاه علوم پزشكي ايران. • سيدي م . ، (1367). ، سوختگي‌ها و سلاح‌هاي شيميايي و مواد راديواكتيو ، انتشارات آستان قدس رضوي. • حبيبي‌نيا ا . ، (مترجم) . ، (1374). ، ‌بيماريهاي پوست و سوختگي (تشخيص و درمان) مرك مينوال، انتشارات چهر. آقا سعید امکان داره یه بخش بنام تسلیحات شیمیایی و بیولوژیکی یا کشتار جمعی به انجمن اضافه کنی تا هم آشنا بشیم و هم راه های نجات از اون را بدونیم

مطمئنم که ما هر چیزی رو که بخوایم میتونیم بدست بیاریم ... یادمون باشه همین چند سال پیش که جنگ شد هیچی اسلحه نداشتیم .... تو ان مدت زمین تا آسمون قدرت تدافعی کشور فرق کرده

یه جا خوندم کندی از خانواده ای ایرلدی الاصل بوده و به همین تر تیب حمایتهای زیادی از ایرلندیا کرده icon_cheesygrin

بریم بالا و پایین هممون انسانیم و یک معبود داریم چه سیاه چه سفید چه غنی چه بی چیز چه با ایمان چه کافر این که کسی و از لحاظ نژاد تحقیر کنیم ضعف ماست اگه خودمون رو بر تر بدونیم بیایم از نظر سطح فکر و .... بر تر بدونیم icon_cheesygrin

باید مثل قایق های تندرو از این پهبادها زیاد داشته باشیم اونوقت حاکم بلامنازع دریا های خودمون میشیم هم خلیج فارس و هم دریای عمان icon_cheesygrin