مستند 7 دقیقه تا تل آویو

[مستند 7 دقیقه تا تل آویو]

مستند از نظر رسانه ای ضعیف بود ، 

از نظر محتوایی هم افتضاح بود ، این روند رسانه ای که بنده مشاهده میکنم با این فرض هستش که " در کوتاه مدت و حتی میان مدت هیچ نوع درگیری میان ایران و اسرائیل یا آمریکا شکل نخواهد گرفت " ، باید کمی هم با نشان دادن واقعیت ها مردم رو ترساند ، باید سیستم های موشکی اسرائیل را هم نشان داد ، بعد در مقابل به فعالیت ها و دستاورد های داخلی اشاره کرد و هزینه های رسیدن به این دستاورد ها را هم نمایش داد، اینگونه ما سوالی ( اصلا چرا ما داریم با اسرائیل میجنگیم ، چرا اسرائیل را تهدید میکنیم ، چرا فعالیت های هوا و فضا را تعلیق نکنیم و ... ) رو که مخاطب هنوز نپرسیده رو پیشاپیش جواب داده ایم .

اینطوری اگر خدای نکرده فردا یک درگیری محدود هم پیش آمد و بر حسب قضا ما دست پایین رو هم داشته باشیم ، به مردم شک منفی وارد نمیشه و اعتبار حاکمیت زیر سوال نمیره .

------

اون شخصی که داشت معادله پرتابه فیزیک دبیرستان رو شرح میداد به نظرم بسیار آشنا بود ولی اسمشون رو به خاطر نمیارم ...

توی شکار روباه 2 (نیروی دریایی جدید) همونی نبود که داشت ناو آمریکایی رو تهدید می کرد؟

[مستند 7 دقیقه تا تل آویو]

توهم چه کارا که نمیکنه؟ شما فکر میکنی تنها ایرانه که موشک داره؟ اصلا اسرائیل هیچی با امریکا چطور میخواهید بجنگید؟ تا حالا به مردمی که تو این جنگ از طرف ایران کشته میشن فکر کردین؟ اون 8 سال بس نبود که اینقدر کشش!!!!!! دادید تا بزور چماق و هویج! قطعنامه رو پذیرفتید! اها اونا میمونن تا شما بزنی بعدش بگن دمت گرم؟؟؟ بعضیا تو توهم خودشون تا کجا ها رفتن!!!! تا حالا شده یبار به تجهیزات طرف مقابل هم نگاه کنید؟ اسرائیل و امریکا 

 

شما جنگ نکن، به جاش نقاشی اتو بکش! ما ها که می تونیم میجنگیم!

بعدش من نمی دونم شما افغانی هستی! اینطوری میگی! اگه ایرانی هستی که خاک عالم و آدم بر سرت!

[تانک اصلی میدان نبرد لئوپارد ( شامل تمامی گونه ها)]

خواهش می کنم دوست عزیز! قابل شما رو نداشت. برادر گلوله های مختلف برای توپ های مختلف طراحی میشه، توپ 105 میلمیتری، 120 میلمیتری 125 میلیمتری و ...

در این مطلب به معرفی توپ 120 میلیمتری رینمتال پرداختم که درش انواع مهمات مورد استفاده اش رو هم توضیح دادم

[تصویب قطعانه مبارزه با دزدی دریایی در شورای امنیت]

بسیار عالی! دیگه باید دید که تکاوران نیروی دریایی ارتش پر افتخار چه اخباری منتشر می کنن!

[تانک اصلی میدان نبرد لئوپارد ( شامل تمامی گونه ها)]

ممنون!

چون A7 تاپیکش بود در سایت دیگه گفتم دوباره کاری نشه! اگه می خواین همون رو در اینجا هم بذارم! اما اگه از دوستان بحثی داشته باشن می تونن توی تاپیک مخصوص به خودش انجام بدن!

[مستند 7 دقیقه تا تل آویو]

و من الله توفیق

بله! نابودی سگ لجن خوار نزدیکه! دوست دارم اون موقعی که موشک ها روی دهاتتون قفل کردن دویدنت به سمت پناهگاه هارو ببینم! منتها حیف! چون اون موقع چیزی از اسراعن باقی نمونده! :(

[آمار سال 2014 ارتش های جهان منتشر شده از سایت Global fire power]

این رتبه ها فقط رتبه های کلاسیک و تعوری هستن مسلما ما از اون چه که اونا زدن قدرتمند تریم تجربه جنگ هشت ساله و تجهیزات مخفی و ... خیلی چیزای دیگه اینو مشخص میکنه

درسته! ما هم اینها رو میدونیم اما خیلی ها نمی خوان بدونن یا نمی تونن که بدونن!

[تانک اصلی میدان نبرد لئوپارد ( شامل تمامی گونه ها)]

تصویر از داخلشون میشه بذارید لطفا...؟

http://www.military.ir/forums/topic/24844-نمای-داخلی-ادوات-زرهی/?p=323863 این تصویر لئوپارد های C2 کانادایی هست.

 

سیاوش جا بسیار ممنون. کار پر زحمتی هستش...سوال من که خیلی وقت زهنم رو مشغول کرده اینه: در حال حاضر قوی ترین توپی که در تاک های جهان استفاده میشه چه مدلی و به چه نامی هست؟ یعنی توپ 120 م م  یا 125 م م هست؟ خان داره یا بی خان؟ بلندی یا کوتاهی لوله توپ چه فرقی داره ؟

 

http://www.military.ir/forums/topic/27874-rheinmetall-120-mm-gun،-توپی-برای-تمام-فصول/?p=390747

بسیار ممنون خیلی جامع بود :rose: :applause:

از این تانک خیلی خوشم میاد کاش میشد نمونه ای از آن رو بخریم

تا از فناوری اون در ذوالفقار استفاده کنیم 

بازم ممنون

خواهش می کنم برادر

:D

ما الان سیم خاردار هم تحریمیم! اونوقت لئوپارد 2A6 بخریم؟ خدا کنه تی 80 اش رو بدن.

[تانک اصلی میدان نبرد لئوپارد ( شامل تمامی گونه ها)]

بسم الله الرحمن الرحیم

 

 

 

 

ممکن است یک بار هم که شده، نام تانک Leopard به گوشتان خورده باشد، تانک Leopard 2 همان تانکی است که توسط کمپانی Krauss-Maffei آلمان غربی طراحی و توسعه یافت که این امر تقریبا در دهه ی 1970 میلادی صورت گرفت. برای اولین بار این تانک در سال 1979 به نمایش همگان در آمد که نشان دهنده ی نسخه ی جدید تر تانک موفق و خوشنام Leopard 1 کشور آلمان بود. تانک Leopard 2، دارای عملکردی خارق العاده و فرا تر از حد تصورات بود، تانکی که هر کشوری را مجذوب به خودش می کرد و فرماندهان نظامی را وادار می کرد تا آن را برای کشورشان بر گزینند. تقریبا حدود 4 هزار دستگاه از تمامی نسخه های تانک لئوپارد ساخته شد که با دارا بودن بیش از 12 اوپراتور و دارنده یکی از پر طرفدار ترین تانک های دنیا به شمار می رود. در جنگ Kosovo برای اولین بار تانک لئوپارد 2 مشاهده گردید که بعد ها نیز توسط چند کشور دیگر در افغانستان به خدمت گرفته شدند.

 

 

نمونه های اولیه تانک Leopard 2 با طراحی متفاوت. کلا 17 نمونه ای اولیه با برجک و سیستم تعلیق و بدنه ای متفاوت از هم ساخته شدند.

 

در تاریخچه ی ساخت تانک Leopard2 دو نسخه ی بهبود یافته ی معروف وجود دارد که از مدل اصلی به این نسخه ها ارتقاء داده شده اند. اولی Leopard 2A4 که دارای یک برجک کشیده و زاویه دار و برجکی با زره بهبود یافته و دومی نیز Leopard 2A5 که جدیدترین نسخه ی این سری است و برجک اش به زره گوه ای شکل مجهز است و به زره های اضافه شونده مجهز است که دارای بروز رسانی های متعدد و فراوانی است که در ادامه به توضیح آنها خواهیم پرداخت. تمامی مدل ها به سیستم کنترل آتش دیجیتال به همراه مسافت یاب لیزری، یک پایدار کننده ی توپ، مسلسل هم محور با توپ و یک نسخه ی بسیار پیشرفته ی سیستم دید در شب که اولین نسخه های این تانک از مدل Low Light Level TV یا به احتصار LLLTV استفاده می کردند و در بروزرسانی های بعدی این نسخه به مدل های پیشرفته تر ارتقاء یافت. همچنین این تانک ها برایشان قابلیت فراهم گردیده که بتوانند در هنگام راهپیمایی یا حرکت شلیک بکنند.

 

تانک لئوپارد 2 نسخه ی ویرانگر- نمونه ی اولیه

 

توسعه

تانک Leopard 1 تقریبا در سال 1965 وارد خدمت گردید. پس از آن کارخانه ی رینمتال آلمان توپ L44 که جدید ترین تکنولوژی توپ سازی آن دوران به شمار می رفت را در کالیبر 120 میلیمتر طراحی کرد که قرار بود در طی یک برنامه ی صلح جویانه با شوروی ها وارد همکاری شود اما این پروژه بعد ها با وارد شدن MBT-70 کنسل شد. تانک MBT-70 یک سوپر تانک بود که توسط آلمان غربی و ایالات متحده ی آمریکا طراحی شده بود و همینطور یک طرح فوق العاده بی نقص که با ساخته شدنش انقلابی به تمام معنا در صنعت تانک سازی در دنیا به شمار می رفت اما به علت کمبود بودجه و همینطور تامین نشدن اعتبار مورد نیاز برای طراحی این تانک، این پروژه در سال 1969 کنسل شد.

 

کمپانی خوش نام کراس مافی در سال 1970 یک پروژه ی ملی میهنی جدیدی را آغاز کرد که در یک سال بعدش موجب ساخته شدن Keiler شد و در اواخر دهه ی شصت میلادی این پروژه به vergoldeter یا Leopard تغییر نام پیدا کرد. این پروژه در اصل جایگزینی بود برای تانک کنسل شده ی MBT-70 که به علت برخی مشکلات ساختش کنسل شد. پس از گذشت مدت زمانی کوتاه، در سال 1971، این تانک را Leopard 2 نامیدند به دلیل اینکه با نسخه ی پیشین خود یعنی Leopard 1 اشتباه گرفته نشود. تعداد 17 نمونه ی اولیه تقریبا یک سال بعد از شروع پروژه ساخته شد که در آن زمان ماکزیمم یا نهایت وزنشان به 55 تن می رسید.

 

در 11 دسامبر 1974، آلمان برای کشور آمریکا پیامی فرستاد که این کشور می تواند در پروژه ی جدید کراس مافی وارد همکاری شود، بعد از آن آمریکا نیز تعداد 7 نسخه ی اولیه را خریداری کرد و آن ها را مورد بررسی قرار داد. بعد از بررسی کلی جنگ یوم کیپور، یک سری از تانک ها که دارای حفاظت سنگینی بودند، با وجود زره قوی، اما باز هم مورد اصابت قرار گرفتند. 14 دستگاه از نسخه های نمونه ی اولیه به زره سراشیبی سنگین مجهز شدند که تقریبا برجک را بزرگ تر نشان می داد. بعد از اینکه زره به تانک اضافه شد، این تانک در کلاس وزنی 60 تن قرار گرفت. همانطور که گفتم، تعداد 14 نسخه به زره سنگین که سراشیبی نامیده می شد، مجهز شدند، این تانک ها را بعد از افزودن زره مورد بررسی دوباره قرار دادند تا تجربه ی تانک با زره سراشیبی را نیز کسب کنند. برجک تانک جدید بسیار بزرگ تر از نسخه ی سلف خود یعنی Leopard 1 بود، زیرا هم زره به تانک اضافه شده بود و هم اینکه محل ذخیره سازی مهمات نیز به پشت برجک منتقل شد و فضای بیشتری برایش در نظر گرفته شد. تانک Leopard 2 در ابتدا از زره perforated استفاده می کرد، در حالی که در برخی منابع استفاده از زره چابهام عنوان شده که این موضوع اصلا واقعیت ندارد. نمونه ی اولیه ی PT-14 از توپ 120 میلیمتری رینمتال استفاده می کرد که بعد از آن، دو نمونه ی اولیه دیگر ساخته شد که دارای برجک های جدیدی بودند. یکی از آنها که PT-20 نام داشت، از توپ L7A3 انگلیس که دارای کالیبر 105 میلیمتری بود و از سیستم کنترل آتش Hughes استفاده می کرد. نسخه ی دیگر PT-19 نام داشت که از نسخه ی سیستم کنترل آتش مشابه استفاده می کرد اما این نسخه قابلیت این را داشت که با توپ 120 میلمیتری رینمتال مجهز گردد، نسخه ی دیگری که PT-21 نام داشت از سیستم کنترل آتش Hughes Krupp Atlas Elektronik که EMES13 نام داشت، استفاده می کرد، البته این سیستم بر روی توپ 120 میلیمتری رینمتال نصب می شد.

 

 

در اواسط دهه ی 70 (1976)، تعداد 19 دستگاه نمونه ی اولیه مونتاژ گردید و به آمریکا فرستاده شد. در کل با تعداد 20 دستگاه نمونه ی اولیه که دارای برجک اختصاصی بودند برای تست زره آماده شدند. نسخه های اولیه تانک Leopard 2AV نامیده می شدند که دو حرف A و V مخفف Austere Version هستند که به معنای نسخه ی مقاوم است. این نسخه ها دارای سیستم های کنترل آتش ساده ای بودند. این تانک ها در اواخر آگوست 1976 به آمریکا رسیدند و آزمایشات میان تانک Leopard 2 و تانک XM1 (تانک XM1 همان نمونه ی اولیه ی M1 Abrams است.) آغاز گردید و محل برگزاری این آزمایشات در زمین آموزشی Aberdeen آمریکا بود که تقریبا مدت زمان کا آزمایشات تا آخر دسامبر 1976 به طول انجامید. بعد از بررسی نتایج بدست آمده از آمزایشات میان این دو تانک، آمریکا به آلمان اعلام کرد که این دو تانک، یعنی Leopard 2 و XM1 در قدرت آتش و همینطور جابجایی و مانور دادن تقریبا با هم قابل مقایسه هستند، اما تانک XM1 از لحاظ حفاظت زرهی نسبت به تانک Leopard 2 برتری دارد.  اما امروزه کاملا قابل لمس و مشاهده است که میزان حفاظت زرهی تانک Leopard 2 در برابر گلوله های دارای خرج گود و گلوله های KE به مراتب بسیار بسیار قوی تر از تانک M1 Abrams است و این مسئله انکار ناپذیر است. در تانک Leopard 2 بر خلاف M1 آمریکایی از موتور چند گانه سوز توروبو دیزل استفاده می شود که هم قابلیت اعتماد بسیار بالایی دارد و هم اینکه تعمیر و نگه داری اش بسیار آسان تر است. این موتور تقریبا همان قدرت و کارایی را برای تانک فراهم می کند اما در عوض سوخت کمتری نیز مصرف می کند.

 

البته این موتور دارای یک سری اختلالات می باشد اما به حدی نیست که بتوان آنها را مشکل نامید. این گونه موتور ها اجازه می دهند تا به سرعت روشن و یا خاموش شوند و در میدان نبرد این قابلیت برای تانک مشکلی ایجاد نخواهد کرد. تعداد 12 نسخه از نمونه ها با وزن مشابه به هم بودند، بعد از آن کشف شد که این وزن تنها برابر است با وزن برجک بدون هیچ ماژول اضافه شونده ای که تمامی کار ها را بی اعتبار و بدون نتیجه باقی می گذاشت. البته بعد از تست تانک های Leopard 2، تعداد 19 دستگاه تانک به آلمان برای مابقی کار ها و آزمایشات بازگردانده شد که از آن 19 دستگاه، تعداد 7 دستگاه به توپ 120 میلیمتری رینمتال مجهز گردید. پس از اینکه تانکها در آلمان دوباره مورد آزمایش قرار گرفت، کارشناسان متوجه شدند که توپ جدید یعنی 120 میلمتری رینمتال بسیار قدرتمند تر و همینطور پایدار تر است نسبت به نسخه ی L7 105 میلیمتری که روی تانک های آبرامز نصب شده اند و آزمایشات تا مارس سال بعد یعنی 1977 ادامه یافت  و این توپ توسط ناتو نیز پذیرفته شد و بر روی تانکها نیز نصب گردیدند.

 

قبل از شروع کردن دوباره آزمایشات، ایالات متحده تانک XM1 شرکت کرایسلر را به عنوان یک نسخه ی کامل برای ارتش خودش پذیرفت. در ژانویه سال 1977 آلمان نیز تعداد سه نسخه ی اولیه و همینطور 2 برجک دیگر را نیز سفارش داد که در 1978 تحویل داده شد. این تانک ها از لحاظ حفاظت زرهی افزایش یافته بودند و زره جلوی تانک بسیار قوی تر نسبت به قبل شده بود. در سپتامبر 1978 ارتش آلمان تعداد 1800 دستگاه از این تانک را برای خود سفارش داد که قرار شد در سه مرحله تحویل داده شود.  اولین گروه در 25 اکتبر 1979 تحویل داده شد. ارتش هلند نیز آماده بود تا درخواست آمریکایی ها برای خرید M1 Abrams را رد کند، این کار چند دلیل داشت، یکی اینکه قیمت بسیار بالای عملیاتی نگه داشتن این تانک ها و دیگری امتناع آمریکایی ها از فروش تانک های آبرامز با توپ 120 میلیمتری به هلند که این کشور را از خرید تانک های آبرامز منصرف کرد و در عوض تعداد 445 دستگاه تانک Leopard 2 را در مارس 1979 سفارش داد. کشور سویس نیز تعداد 35 دستگاه لئوپارد 2A4 را در 24 آگوست 1983 سفارش داد و سپس در دسامبر 1987 نیز خط تولید 345 دستگاه نمونه ی سفارشی سازی شده را در کشورش تحت لیسانس کراس مافی آلمان برقرار کرد. این تانک در دهه ی 80 از لحاظ صادرات فوق العاده عمل کرد و این نسخه از تانک به یکی از محبوب ترین تانک های دنیا در دهه ی 80 تبدیل شد، البته همه ی اینها به لطف کاهش قیمت این تانک از سوی ارتش این کشور صورت گرفت و در اروپا به کشور های بسیار زیادی صادر گردید. حتی کارخانه های تانک سازی تحت لیسانس آلمان شروع به مونتاژ این تانک محبوب کردند. این تانک به کشور هایی مانند انگلیس، فرانسه و ایتالیا صادر شد اما نسخه ی جدید این تانک د اروپا با نام Global Leopard در حال تولید است.

 

 

تولید و صادرات

در سپتامبر 1977، وزارت دفاع آلمان وارد شروع طرحی شد تا 1800 دستگاه از نسخه های مختلف این تانک تولید کند. این 1800 دستگاه در 5 مرحله تحویل ارتش داده شد. پس از این قرارداد باز هم دوباره شرکت کراس مافی  پیمان کار اصلی بود ولی کمپانی Maschinenbau Kiel نیز با دارا بودن 45 درصد از سهام، پیمان کار ثانویه به شمار می رفت. تحویل تانک ها از سال 1979 آغاز شد و در سال 1982 اولین سری از تانک ها که شامل 380 دستگاه Leopard 2 بود تحویل داده شد. در سری بعدی 209 دستگاه توسط کراس مافی که از شماره 10001 الی 10210 بودند. سری سوم نیز توس شرمت MaK که 171 دستگاه بودند با شماره های 20001 الی  20172 تحویل داده شدند. تانک های جدیدالتحویل دارای سیستم دیداری بهتری بودند، 80 دستگاه آخری با جدید ترین سیستم های دید حرارتی و دید در شب مجهز بودند که بعد ها دیگر مدل های نیز به آنها دسترسی یافتند.

 

تانک Leopard 2A4 آلمان

 

اولین مشتری خارجی این تانک کشور هلند بود که 445 دستگاه از این تانک ها را در بین جولای 1981 الی 1986 تحویل گرفت. هلند بعدها تعداد 114 دستگاه از این تانک ها را به استرالیا و 80 دستگاه نیز در سال 2007 به کانادا فروخت. همچنین این کشور 52 دستگاه را به نروژ و 100 دستگاه باقی مانده را نیز به فنلاند فروخت. کشور سوئد نیز 280 دستگاه از مدل های مختلف لئوپارد، 160 دستگاه Leopard 2A4 از آلمان خرید که خودش ارتقاء هایی بر روی آنها انجام داد که به لحاظ ظاهری بیشتر تداعی گر Leopard 2A5 هستند. اسپانیا نیز در اولین خرید تعداد 108 دستگاه مدل 2A4 را خریداری کرد و بعد از آن لایسنس و مجوز تولید 219 دستگاه مدل 2A6 را دریافت کرد که پس از ساخته شدن با مدل های قدیمی جایگزین کند. کشور سوئیس بین سالهای 1987 الی 1993 تعداد 380 دستگاه از این تانک ها را خریداری نمود. بسیاری از کشور های دیگر نیز از مدل های مختلف این تانک استفاده می کنند، مانند لهستان، دانمارک، فنلاند، یونان، ترکیه و شیلی. کشور آلمان نیز خود به عنوان بزرگترین استفاده کننده ی این تانک با دارا بودن 2125 دستگاه در نسخه های مختلف، در دنیا به شمار می رود.

 

تانک Leopard 2A4 سری هفتم

 

طراحی

 

 

حفاظت

تانک Leopard 2 از یک زره چند لایه کامپوزیتی برای حفاظت استفاده می کند. تانکهای 2A5 و 2A6 نیز علاوه بر تقویت زره تانک، از یک سری زره های اضافه شونده بر روی برجک، جلوی تانک و اطراف بدنه استفاده می کنند. میزان سطح زره به کار رفته در تانک لئوپارد 2 در برجک مقدار 590 الی 690 RHAe، 600 میلیمتر RHAe در قسمت Glacis جلویی تانک و 920 الی 940 RHAe در جلوی برجک است که حفاظت تانک را در برابر برتاپه های انرژی جنبشی تامین می کند، البته شایان ذکر است که بیشترین حفاظت زرهی در میان مدل های لئوپارد 2، نسخه ی 2A6 آن است که به سختی می توان به آن آسیب رساند. نسخه های حفاظت شده در برابر مین 2A4M و 2A6M، زره های اضافه شونده ی مقاوم در برابر مین به آنها افزوده می شود که در برابر مین های کنار جاده و بمب ها به اندازه ی زیادی مقاوم است. تمامی نسخه های لئوپارد بعد از 2A6 دارای زره درونی لاله لاله هستند که از خدمه در برابر شلیک های خارج از تانک محافظت می کند. البته باید گفت که نسخه ی 2A6M نیز می تواند با اضافه کردن زره Slat یا  Slat Armor از تانک در برابر راکت های RPG از خود مقاومت نشان دهد.

 

دو گروه از نارنجک انداز های دودزای Wegmann که اندازه شان 76 میلیمتر است، در دو طرف برجک نصب می شوند که به صورت الکترونیکی می توان به آنها دستور شلیک داد که در هر شلیک قادر است تا 4 نارنجک دودزا به بیرون پرتاب کند. این نارنجک انداز ها در اغلب مدل های لئوپارد نصب شده اند، البته هلند از این قائده مستثنی است  و خود نارنجک انداز هایی با طراحی مد نظر خود روی تانک نصب کرده است که هر کدام قادر اند تا 6 نارنجک در هر دو طرف تانک به بیرون پرتاب کنند. سوئیس نیز از سیستم های بهینه سازی شده ی  فرانسوی GALIX استفاده می کند که نمونه اش را می توان در Leclerc فرانسوی پیدا کرد.

با نصب سیستم NBC، می توان خدمه را در برابر حمله های هسته ای، بیولوژیکی و شیمیایی محافظت کرد. تانکهای لئوپارد 2، اکثرا قریب به اتفاق یک دیگر دارای سیستم حفاظت NBC آلمانی overpressurization هستند که می تواند خدمه را برای مدت زمان زیادی در برابر این گونه حمله ها، نگهداری کند. تانک لئوپارد 2 با سیستم های اتفای حریق مجهز می شوند که 4 کپسول 9 کیلوگرمی Halon درون تانک و در سمت راست کنار جایگاه راننده نصب می شوند. این کپسول ها به دو صورت مورد استفاده قرار می گیرند. اول اینکه می توان با نصب شیلنگ مخصوص مانند سایر کپسول های اتفای حریق از آنها استفاده کرد، دوم اینکه می توان به صورت خودکار پس از تشخیص سیستم تشخیص آتش، فعال شوند و موجب خاموشی آتش گردند. این سیستم ها وقتی که دمای درون اتاقک را 82 درجه ی سانتی گراد یا 180 درجه ی فارنهایت مشاهده کنند، به صورت خودکار فعال می گردند و یا اینکه می توان به صورت دستی و توسط صفحه ی کنترل راننده که جزء مولفه های در اختیار اوست، فعال گردند. یک کپسول اضافی اتفای حریق 2.5 کیلوگرمی نیز در زیر توپ نصب می شود.

 

 

تجهیزات

 

 

توپ 120 میلمیتری L44 رینمتال آلمان نصب شده روی تانک Leopard 2

 

توپ اصلی

توپ اصلی به کار گرفته شده در این تانک، یعنی لئوپارد 2، توپ 120 میلیمتری بدون خان ساخت شرکت رینمتال آلمان است و بر روی آن سیستم کنترل WNA-H22 electro-hidraulic نصب می شود. این توپ در دو نسخه ساخته شده، L44 و L55 که در نسخه های قدیمی از L44 و در نسخه های جدید از L55 استفاده می گردد. نسخه های A1 الی A5 از L44 و نسخه های A6 به بعد از L55 استفاده می کنند. این توپ ها 27 گلوله را در خشاب مخصوص خود در بخش جلوی توپ ذخیره می کنند در بخش جلوی بدنه قرار دارد و در سمت چپ جایگاه راننده قرار می گیرد. همچنین 15 گلوله ی ذخیره نیز در در قسمت چپ برجک نصب می شود که با استفاده از اختیارات زمان جنگ می توان با دستورات مخصوص آنها را از برجک جدا کرد. این کار با استفاده از در های الکترونیکی صورت می پذیرت که گلوله ها در آن ذخیره می شوند. اگر برجک به وسیله ی راکت یا موشکی هدف قرار گرفت و بخش مورد هدف قرار گرفته مکانی است که مهمات در آن ذخیره می شوند، با استفاده از خاصیت blow-off موجود روی صفحه ی کنترل می توان آن را به سمت دیگر هدایت نمود. این توپ دارای استابیلایزر ها یا سیستم های تثبیت ساز بسیار قوی است که توپ را به صورت بهینه ای در جایش تثبیت می کنند و می تواند انواع و اقسام گلوله ها را شلیک کند. گلوله هایی مانند گلوله DM33 APFSDS-T ضد تانک ساخت آلمان که قادر است تا درون 560 میلمیتر زره آلومنیومی در فاصله ی 2 کیلومتری نفوذ کند. دیگری DM12 چند منظوره پرتابه ضد تانک است. برای توپ L55، گلوله های جدید APFSDS-T که به خاطر مزیت بزرگ بودن لوله می توانند با اثر پذیری بیشتری شلیک شوند، گلوله های DM-53 هستند که قادر اند تا در 750 میلمیتر زره RHAe که در فاصله ی 2 کیلومتری قرار گرفته، نفوذ کند.

 

توپ L44 در کنار توپ L55 رینمتال آلمان

 

لوله ی این توپ دارای Bore Evacuator است که برای کاهش حرارت لوله هنگام شلیک برای در امان ماندن از دوربین های حرارتی بسیار موثر است و حرارت لوله را به گونه ای تنظیم می کند که موجب فرسودگی زود هنگام لوله نگردد. لوله های این توپ ها به وسیله ی کروم پوشش داده شده اند یا به اصطلاح کروم اندود شده اند تا طول عمر لوله را افزایش دهند. در انتها لازم به ذکر است که لوله ی توپ می تواند تا +20 درجه به بالا و -9 درجه به پایین جابجایی داشته باشد. رینمتال آلمان به تازگی موشک جدید ضد تانک هدایت لیزری LAHAT (Laser Homing Attack or Laser Homing Anti-Tank) را برای این تانک توسعه داده است که می توان قابلیت خارق العاده ی شلیک در فاصله ی زیاد را به تانک ببخشد و با این موشک ها می توان اهدافی در 6 کیلومتری را مورد هدف قرار داد.

 

 

سلاح ثانویه

تانک لئوپارد 2 با دو مسلسل مجهز می گردد، یکی هم محور با توپ و دیگری روی برجک که برای نابود سازی اهداف پرنده به کار برده می شود. در مدل های آلمانی، دو مسلسل MG 3 که کالیبر 30 (7.62) می باشند، در مدل های هلندی و سنگاپور، دو مسلسل FN MAG کالیبر 30 (7.62) نصب می شود و در مدل های سوئیسی، دو مسلسل MG 87 7.5 میلیمتری روی تانک نصب می شوند. در تانک، 4750 گلوله نیز برای هر دو مسلسل مهمات موجود است.

 

 

محل ذخیره سازی مهمات در تانک Leopard 2A4

 

 

سیستم کنترل آتش

سیستم کنترل آتش استاندارد نصب شده بر روی تانکهای لئوپارد 2، سیستم آلمانی EMES 15 است که قابلیت بزرگنمایی در چند حالت را دارا می باشد و دارای سایت هدف گیری است. سایت هدف گیری دارای یک سیستم یکپارچه ی Nd:YAG (Neodymium Yttrium Aluminium Garnet) است که دارای مسافت یاب و 120 المان مختلف جیوه و تلوراید و کادمیوم می باشد که به اختصار CMT نامیده می شود. سیستم دید حرارتی  Zeissنیز به کامپیوتر سیستم کنترل آتش تانک متصل می باشد. یک دوربین دید تلسکوپی با قابلیت بزرگنمایی 8 برابر FERO-Z18 نیز برای راننده در نظر گرفته شده که می تواند با استفاده از آن جلو را به خوبی مشاهد کند و موانع را تشخیص دهد. فرمانده ی تانک دارای یک پریسکوپ اختصاصی که توسط شرکت رینمتال و Zeiss برای تانک طراحی شده و PERI-R 17 A2 نام دارد. این پریسکوپ دارای یک میدان دید پایدار پانارومیک تلسکوپی است که قابلیت مشاهده در روز و شب را دارا می باشد. همچنین این پریسکوپ می تواند اهداف را تشخیص داده و قابلیت دید 360 درجه به اطراف داشته باشد. فرمانده می تواند از این پریسکوپ به عنوان دوربین حرارتی نیز استفاده کند و آنها را درون برجک و بر روی مانیتور مخصوص به خودش مشاهده کند.

 

سیستم کنترل آتش تانک قابلیت این را دارد که 4 مقدار مسافت مختلف در 4 ثانیه را فراهم کند. داده های مسافت یاب به کامپیوتر سیستم کنترل آتش ارسال می شوند و برای در اختیار گرفتن توپچی مورد محاسبه قرار می گیرند. همچنین به دلیل این که مسافت یاب لیزری به صورت یکپارچه در اختیار توپچی و سایت دیدبانی اش قرار دارد، قادر است تا داده های فرآوری شده از مسافت یاب را به صورت مستقیم بخواند. این مسافت یاب می تواند فاصله های کمتر از 10 هزار متر را با دقت خطای 20 متر اندازه گیری کند. این سیستم به تانکهای لئوپارد 2 اجازه می دهد تا اهداف متحرک با فاصله ی 5 کیلومتر را مورد هدف قرار دهند.

 

سایت دیدبانی تانک Leopard 2

 

سایت دیدبانی فرمانده ی تانک Leopard 2A4 استرالیایی

 

نیروی محرکه

تانک قدرتمند لئوپارد 2 با موتور MTU MB 873 دیزل نیرومی گیرد و قادر است تا 1500 اسب بخار قدرت فراهم کند که این معادل تولید 1103 کیلووات انرژی است. موتور دیزل نصب شده روی تانک دارای عملکردی 4 زمانه، 47.6 لیتر حجم، 12 سیلندر چندگانه سوز و دارای قابلیت توربو-شارژ است. موتور این تانک خنک شونده با مایع است و همینطور دارای یک بهینه ساز سوخت است که مصرف تانک در هر 100 کیلومتر در جاده را به 300 لیتر و در 100 کیلومتر در مسیر های بیابانی و صحرایی به 500 لیتر می رساند. این تانک از جعبه دنده ی Renk HSWL 354 استفاده می کند که دارای سیستم انتقال قدرت 4 دنده به جلو 2 دنده به عقب است که می تواند به صورت خودکار نیز مورد استفاده قرار گیرد که راننده تعیین می کند در چه میزان مسافتی می تواند از جعبه دنده ی خودکار استفاده شود یا دستی. تانک لئوپارد 2 دارای 4 مخزن سوخت به میزان ظرفیت جایگیری 1160 لیتر در حالت پر می باشد که اجازه می دهد تا تانک با حداکثر برد 500 کیلومتر با یک باک کامل سوخت به هر کجا که می خواد، جابجا شود. سیستم نیروی محرکه تانک این اجازه را به راننده می دهد تا با سرعت 68 کیلومتر در جاده براند که این میزان در مواقع صلح بر اساس قانون به 50 کیلومتر کاهش می یابد. همچنین می تواند با نهایت سرعت 31 کیلومتر به سمت عقب حرکت کند. بسته ی نیروی محرکه ی تانک می تواند در طی 35 دقیقه تعویض گردد و موتور و سیستم انتقال قدرت تانک با یک لایه بسیار قوی از خدمه جا شده تا نتواند در صورت هدف قرار گرفتن به آنها آسیبی وارد کند. بسته ی جدید Euro Power Pack با توان تولید 1600 اسب بخار قدرت به اسم MTU MT883 روی تانک های لئوپارد 2 در حال گذراندن آزمایشات مختلف است که در صورت تایید، روی تانکها نصب خواهند شد.

 

موتور MTU  تانک Leopard 2

 

تانک لئوپارد 2 از سیستم تعلیق torsion bar استفاده می کند و از سیستم تعدیل بسیار پیشرفته ای استفاده می کند. چرخ های جاده ی این تانک 7 عدد است که دارای کفشک های پلاستیکی مخصوص می باشند و 4 غلطک تثبیت ساز نیز آنها را کنترل می کنند. دو چرخ تنظیم کننده، یک خورشیدی در عقب و یک چرخ معمولی در جلو نیز شنی ها را در دو طرف کنترل می کنند.  شنی های به کار رفته در لئوپارد از نوع Diehl 570F است با لاستیک های مخصوص پوشانده می شوند که به راحتی قابل تعویض هستند و در کل روی هم رفته 82 قطعه لاستیک مخصوص روی شنی ها نصب می شوند. برای استفاده روی خیابان ها یا سطوح یخ زده، می توان از یک سری لاستیک های مخصوص به تعداد 18 عدد استفاده کرد که می توان در مواقع ضروری از آنها استفاده کرد و زمانی که به آنها نیازی نیست در تانک باقی بمانند. طرفین شنی ها در قسمت بالا با پوشش های مخصوص که Side Skirts محافظت می شوند و در برخی مواقع از نسخه ی زرهی آنها استفاده می شود.

 

این تانک بدون آماده سازی های اولیه می تواند درون آب با عمق 1.2 متر تردد کند، اما در صورتی که قرار است از آبی با عمق بیشتر عبور کند، می تواند درون آب های با عمق 4 متر به وسیله ی Snorkel های مخصوص درون آب تردد کند. همچنین می تواند از شیب بیش از یک متر نیز به راحتی عبور کند. آلمانی ها یک سری بهینه سازی روی تانکهایشان انجام داده اند که نیروی محرکه و قابلیت مانورش را به صورت بسیار زیادی بهبود بخشیده اند که این تانک را در میان دیگر هم نوع های خویش یکی از سریع ترین تانک ها ساخته است.

 

تانک Leopard 2A4 نیروی زمینی آلمان

 

تاریخچه ی نبرد

در اکتبر سال 2003، کانادا تصمیم گرفت تا Leopard C2 هایش را با نسخه های استرایکر Mobile Gun System جایگزین کند. با این وجود هنوز در افغانستان در حال خدمت بودند و همینطور در جریان عملیات چند قسمتی Medusa بود و در طی همین عملیات کانادا فهمین که نیاز به یک تانک به جای نفربر جنگی در افغانستان احساس می کرد، یک تانک میدان نبرد که بتواند نیاز های ارتش را در این کشور برطرف سازد. در دسامبر 2007 تانکهای لئوپارد C2 به قندهار ارسال شدند. اما مشکلی وجود داشت این بود که عمر این تانک ها حدود 30 سال برآورد شدند و تقریبا اواخر دوران عملیاتی بودنشان را سپری می کردند. دولت کانادا تصمیم گرفت تا 20 دستگاه نسخه ی 2A6 و سه دستگاه نسخه ی ریکاوری یا بازیابی را از آلمان برای حضور در افغانستان قرض بگیرد. تقریبا در اواخر آگوست 2007، اولین سری از تانک های لئوپارد وارد محدوده ی Lord Strathcona's Horse ارتش سلطنتی کانادا شدند. در طی یک حجوم در دوم نوامبر 2007، یک دستگاه لئوپارد 2A6 به وسیله ی مین های کنار جاده مورد اصابت قرار گرفت که بدون هیچ گونه تلفاتی همه ی خدمه جان سالم به در بردند. "خدمه ی من درست بر روی یک IED قرار گرفتند و منفجر شدند! اما هیچ اتفاقی برای آنها رخ نداد و در امتحان بسته ی M لئوپارد 2A6 تاریخ ساز شدند." اینها را افسر فرمانده ی تانک کانادایی در طی یک ایمیل به وزارت دفاع آلمان فرستاد. فرمانده ی ستاد کل ارتش کانادا، ژنرال Rick Hillier اعلام کرد که تانک لئوپارد 2 در افغانستان مورد اصابت یک IED قرار گرفت و به جز خدمه تانک کمی خسارت دید، اما به وسیله ی نیروی های خودمان در همانجا تعمیر شد و دوباره مورد استفاده قرار گرفتند. طالبان در طی یک حمله ی غافلگیرانه به برخی از نیرو های کانادایی مجهز به لئوپارد 2 دریافت که این تانک ها بسیار سریع تر از آنچه که فکر می کردند هستند و قدرت مانورشان بسیار بیشتر از دیگر تانک های موجود در افغانستان است.

 

 

در اکتبر سال 2007، دانمارک نیز تعدادی از تانکهای لئوپارد نسخه ی 2A5 اش را برای حفاظت از نیرو هایش به قسمت جنوبی افغانستان ارسال کرد. تانکهای دانمارکی در طی عملیات " Jutland Dragoons Regiment" به همراه یک نفربر M113 و یک خودروی بازیابی زرهی به همراه دیگر تانک های آماده برای عملیات مجهز شدند. نسخه ی دانمارکی تانکهای لئوپارد 2A5 با استتار Barracuda ی سوئدی پوشیده شده بودند که بتواند حرارت را به خود جذب کند و مانع از لو دادن محل تانک شود. بنابراین این تانک با چنین استتاری می توانست به راحتی از مقابل دید دوربین های مادون قرمز پنهان بماند. در بخش راننده یک کمربند ایمنی نیز وجود داشت که در بسته ی حفاظت در مقابل مین لئوپارد های 2A6M کانادایی به آن اضافه شده بود و راننده بر روی یک صندلی به نام "صندلی داینامیک امن" است که راننده ی تانک در سمت راست بدون هیچ گونه نگرانی می تواند روی آن بنشیند. صندلی راننده 6 کمربند ایمنی دارد که او را محکم روی صندلی نگه می دارد، همچنین تدبیراتی اندیشیده شده تا وقتی که تانک روی مین می رود، به راننده کمترین شوک و آسیب را وارد کند.

 

 

در ژانویه 2008، نیرو های ارتش دانمارک، در کنار رود هلمند، به وسیله ی طالبان غافلگیر شدند و در این نبرد تانک های دانمارکی و توپ خانه های ارتش انگلیس آنها را از نقاط مختلفی پوشش می دادند. در 26 فوریه 2008 یک دستگاه لئوپارد 2 دانمارک به وسیله ی مواد منفجره مورد اصابت واقع گردید که یکی از شنی هایش آسیب دید. در این اتفاق هیچ یک از خدمه ی تانک آسیب ندیدند و تانک برای تعمیرات به محل پایگاهش بازگشت. اولین خسارتی که برای تانکهای لئوپارد مرگ و میر بر جای گذاشت در 25 جولای 2008 بود. یک دستگاه Leopard 2A5 دانمارک در حوزه ی رود هلمند به وسیله ی بمب های کنار جاده ای مورد اصابت قرار گرفت. تانک بعد از اصابت به میزان 200 متر به حرکتش ادامه داد، پس از آن 3 خدمه ای که درون برجک بودند، از تانک خارج شدند اما راننده روی صندلی درون جایگاهش نشسته بود. پزشک های حاضر در صحنه سعی کردند تا راننده را نجات دهند اما جراحات وارد شده به حدی بود که راننده پس از
آن ماجرا جان خود را از دست داد. این تانک نیز به پایگاه FOB Attal و پس از آن به FOB Armadillo  منتقل شد تا با نمونه ی دیگری جایگزین شود. در یک درگیری دیگر همین تانکها با افراد طالبان رودرو شدند و تانک به وسیله ی IED ها مورد اصابت قرار گرفت اما هیچ یک از خدمه مجروح نشدند. در 7 دسامبر 2008، تانکهای Leopard 2 برای پشتیبانی از نیرو های ائتلاف نزدیک به 31 گلوله در طی عملیات Operation Red Dagger شلیک کردند تا بتوانند شهر Nad Ali District را باز ستانند. بر اساس گزارش های وزارت دفاع انگلیس، تانکهای Leopard 2A5 ارتش دانمارک از چالاکی و قدرت مانور فوق العاده بالایی بر خوردار هستند و در طی این عملیات های پشتیبانی توانسته اند بار ها و بارها برای ارتش این کشور افتخار آفرین باشند، به خاطر اینکه در اکثر مبارزه ها سربلند میدان بوده اند. البته هم اکنون نیز تانکهای Leopard 2 دانمارک بر اساس گزارشات در سال 2013 هنوز در افعانستان باقی مانده اند و در حال پشتیبانی نیرو های انگلیسی و واحد های عملیاتی NATO هستند.

 

 

نسخه های مختلف تانک Leopard 2

 

نمونه ی اولیه تانک Leopard 2

 

تانک Leopard 2

تانک اصلی و پایه ی Leopard 2، گاهی اوقات A0 نیز نامیده می شود و از همه ی نسخه های این سری متفاوت تر و قدیمی تر است و در اصل اولین مدل این خانواده می باشد که توسط کارخانه ساخته شده است. این تانک از اکتبر 1979 تا مارس 1982 در خط تولید کارخانه برای آلمان و دیگر کشور ها تولید شده که در کل 380 دستگاه از آن ساخته شد. 209 دستگاه توسط کراس مافی و 171 دستگاه دیگر نیز توسط MaK تولید شدند. تجهیزات و امکاناتی مانند سیستم هیدرولیک الکترونیکی WNA-H22، یک دستگاه کامپیوتر کنترل آتش، مسافت یاب لیزری، سنسور های تشخیص سرعت باد، یک تلسکوپ چند منظوره ی EMES-15، یک پریسکوپ پانارومیک PERI R17، یک برج دیدبانی FERO Z18، بر روی برجک نیز مجموعه سیستم های کنترلی متصل به کامپیوتر تانک که RPP 1-8.200 نامیده می شوند قرار دارد و یک دستگاه تقویت نور PZB 200 برای مشاهده ی دید حرارتی از اطراف روی تانک نصب می شود. دو شاسی نیز در این تانک برای تردد و جابجایی بدون دردسر روی تانک سوار شده اند.

 

تانک Leopard 2 با توپ 140 میلیمتری

 

تانک Leopard 2A1

در این نسخه  یک سری تغییرات جزئی به تانک اضافه شدند و همینطور نصب سایت دیدبانی مخصوص برای توپچی که بر روی سری دوم 450 دستگاه تانکهای Leopard 2 که آنها را A1 نامیدند، روی 248 دستگاه بعدی کراس مافی با شماره شاسی 10211 الی 10458 و 202 دستگاه بعدی توسط MaK با شماره شاسی های 20173 الی 20347 نصب شدند. تحویل مدل های 2A1 در مارس 1982 آغاز و در نوامبر 1983 خاتمه یافت. دو نسخه ی قابل توجهی که در برابر راکت های ضد زره مقاوم شدند و در تانکهایی همچون M1 Abrams نیز دیده شدند، در این تانکها ایجاد شد. سری سوم شامل 300 دستگاه تانک Leopard 2 که 165 دستگاه توسط کراس مافی به شماره شاسی های 10459 الی 10623 و 135 دستگاه توسط MaK به شماره شاسی های 20375 الی 20509 ساخته شدند. نسخه های 2A1 که در سری سوم تحویل داده شدند در بین نوامبر 1983 الی نوامبر 1984 ساخته شدند که شامل یک سری تغییرات که در نسخه های بعدی بهبود یافتند، شد.

 

تانک Leopard 2 با اسنورکل (برای عبور از آب با عمق زیاد)

 

تانک Leopard 2A2

تانکهای اصلاح شده که در سری اول ساختشان برای تحویل به 3 دسته تقسیم شدند. در این نسخه یک سری بروز رسانی ایجاد شد که در ادامه به آنها اشاره خواهیم کرد. مدرنیزاسیون ها به تدریح با نسخه های اصلی سایت های دیدبانی PZB 200 و سامانه های دید حرارتی EMES 15 در اولین سری برای تانک قابل استفاده بودند. نسخه ی جدید تر بروزرسانی تانک شامل نصب یک دهانه ی بزرگ تر برای انتقال سوخت از خارج بدنه به داخل مخزن که سوختگیری برای تانک را راحت می کرد، نصب یک سری تجهیزات اضافی روی پریسکوپ و همینطور نصب یک سیستم حفاظت NBC (هسته ای، بیولوژیکی، شیمیایی) که بر روی دسته ی دوم تانک ها قابل استفاده بود.  در دسته ی سوم تانک با یک سری کابل جدید طویل تر که با حالت قبلی فرق داشت تجهیز گردید.  برنامه ی آغاز ساخت تانکها از 1984 آغاز و در 1987 خاتمه یافت. البته این تانک در دسته های چهارم و پنجم نیز ساخته شد که دارای یک سری تغییرات دیگر شدند که یکی از آنها حذف سنسور تشخیص باد برای سیستم کنترل آتش بود.

 

تانک Leopard 2A3

 

تانک Leopard 2A3

در چهارمین دسته از تحویل 300 دستگاه تانک، کمپانی کراس مافی 165 تانک به شماره شاسی 10624 الی 10788 و کمپانی MaK 135 تانک به شماره شاسی 20510 الی 20644 در بین سالهای 1984 الی 1985 ساخته شدند. تغییرات اصلی این تانک شامل یک مجموعه ی رادیویی اضافه شونده ی SEM80/90 (البته این دستگاه بر روی یک سری از تانکهای Leopard 1 نیز نصب شدند) و دریچه های بارگذاری برای زمانی که ورقه ی نصب شده آسیب دیده است. با وجود این تغییرات جزئی اما این تانک به اسم Leopard 2A3 شناخته شده است.

 

 

تانک Leopard 2A4

پرطرفدار ترین نسخه ی تانکهای سری Leopard 2، تانک Leopard 2A4 است که دارای یک سری تغییرات اختصاصی و بروز رسانی ها برای این تانک شامل سیستم خودکار توقف آتش، سیستم کنترل آتش دیجیتالی که قادر است نوع جدید مهمات را نیز شلیک کند و یک برجک بهبود یافته با روکشی از تیتانیوم و زره تنگستن که حفاظت برجک را بیشتر از نسخه های قبلی کرده بود.

 

تانک Leopard 2A4 در 8 دسته بین سالهای 1985 الی 1992 ساخته شد. تمامی نسخه های قدیمی نیز به تانک Leopard 2A4 استاندارد ارتقاء یافتند. تا سال 1994، آلمان حدود 2125 دستگاه تانک Leopard 2A4 را مدیریت می کرد (تعداد 695 دستگاه تانک جدیدالساخت و مابقی نسخه های قدیمی ارتقاء یافته) در حالی که هلند تعداد 445 دستگاه تانک Leopard 2 داشت. نسخه های 2A4 جدید توانستند تحت لیسانس در سوئیس با نام Panzer 87 یا Pz 87 تولید شوند. نسخه های ساخته شده در سوئیس دارای یک مسلسل Mg 87، تجهیزات ارتباطی مدرن و سیستم حفاظت NBC بهبود یافته بودند که در کل سوئیس 380 دستگاه تانک Pz 87 (Leopard 2A4) در حال خدمت را استفاده می کرد.

 

در سال 2000 میلادی، آلمان و هلند پس از پایان جنگ سرد دریافتند که به تانک هایشان نیازی ندارند، به همین دلیل آنها را به NATO و هم پیمانانشان در گوشه و کنار جهان فروختند. یکی از این کشور ها استرالیا بود که تعداد 114 دستگاه تانک دریافت کرد، کانادا 107 دستگاه، شیلی 140 دستگاه، دانمارک 51 دستگاه، فنلاند 139 دستگاه، یونان 183 دستگاه، نروژ 52 دستگاه، لهستان 128 دستگاه، پرتغال 37 دستگاه، سنگاپور 96 دستگاه، اسپانیا 108 دستگاه، سوئد 160 دستگاه و در آخر ترکیه با 354 دستگاه از خریداران تانک Leopard 2A4 در دنیا به شمار می روند.

 

تانک Leopard 2A4

 

تانک Pz 87WE طرحی از سوی کشور سوئیس بود که موجب بروز رسانی این تانکها و ارتقاء Pz 87 ها می شد. این بروزرسانی ها شامل بهبود حفاظت زرهی تانک با افزودن بسته ی اضافه شونده ی 2A6M که برای حفاظت در مقابل مین به کار می رفت، زره ضخیم تر بروی بخش جلویی تانک و همینطور یک بسته ی حفاظت زرهی ساخت سوئیس که به برجک اضافه می شد و شامل آلیاژ تیتانیوم برای حفاظت بیشتر از برجک به کار می رفت. روی برجک نیز از لحاظ حفاظت بهبود یافته بود و نارنجک انداز ها که برای اختفای تانک به کار می رفتند به صورت دوباره طراحی شدند. در نسخه ی جدید تر کارایی ها و قابلیت های تانک دارای کیفیت مناسبی شدند و قابلیت هایش برای شرکت در میدان نبرد نیز بیشتر شده بود؛ مانند چرخش الکترونیکی برجک همانند Leopard 2A5، دید عقب تانک برای راننده، یک مسلسل مستقل برای بارگذار، سیستم ارتقاء یافته ی مدیریت و فرماندهی میدان نبرد، سیستم کنترل آتش ارتقاء یافته Carl Zeiss- Gmbh PERI-R17A2 و در آخر یک مسلسل خودکار کالیبر 50 Mg 64 که بر روی برجک تانک نصب می شود از جمله ارتقاء هایی بود که سوئیس در این طرح ارائه داد. تانک Pz 87-140 نیز یک نسخه ی آزمایشی سوئیسی بود که بر روی تانک Pz 87 توپ 140 میلیمتری با زره اضافه شونده نصب می شد که برخی از ویژگی های این تانک روی نسخه های بعدی اعمال شد.

 

تانک Leopard 2A4 CHL، یک نسخه ی بروز رسانی شده  از طرف کشور شیلی است که در سال 2007 در این کشور صورت گرفت. این ارتقاء شامل سیستم های الکترونیکی جدید، ساید دیدبانی و سیستم اطلاع رسانی جدید که قابلیت شبکه شدن با دیگر تانک های Leopard 2A4 وجود دارد و از این سیستم نیز می توان برای Leopard 2A6 نیز استفاده کرد، سیستم تعلیق جدید و همینطور ارتقاء توپ این تانک به نسخه ی L55 که در Leopard 2A6 وجود دارد، ارتقاء دیگر اضافه کردن مسلسل خودکار به جایگاه فرمانده و توپچی است که بر روی دریچه های مخصوص به خودشان نصب می شوند، این توپ ها MG 3 و HK GMG هستند. تانک Leopard 2A4 CHL زره بخش بالای برجک را به صورت بهینه ای بهبود بخشیده و می تواند درون نبرد ها با دیگر تانک های حاضر در میدان نبرد و همینطور با تانک فرمانده به صورت مستقیم در ارتباط باشد.

 

 

تانک Leopard 2A4M CAN نیز یک بروزرسانی از سوی کانادایی ها برای این تانک است که توسط متخصصین ارتش سلطنتی هلند صورت گرفت. تانک Leopard 2A4M CANبه صورت بهینه ای برای حضور در میدان های نبرد افغانستان برورسانی شده که بر اساس دیگر تانک های لئوپارد دارای یک سری ویژگی های مخصوص به خود می باشد. اولین تحویل تانکهای بروز رسانی شده در اکتبر 2010 بود که تعداد 20 دستگاه تحویل داده شدند که فقط 5 دستگاه از آنها تا پایان سال 2010 وارد افغانستان شدند و تا پایان سال 2011 که عملیات به طول انجامید، باقی ماندند. کانادایی ها تصمیم گرفتند تا در طی یک برنامه ای توپ را مورد دستکاری قرار دهند، به همین منظور تصمیم داشتند تا طول لوله را بیشتر کنند، طول لوله های L44 را به L55 تغییر دهند تا بهینه سازی جنگ افزاری روی تانک های Leopard 2 ی انجام دهند. اما تجربه ی کانادا در جنگ افغانستان نشان داد که لوله ی طویل تر مناسب چنین درگیری هایی نیست، مخصوصا اینکه نبرد در کوهستان ها باشد. البته کانادایی ها یک سری تدابیر حفاظتی برای تانک هایشان اندیشیدند، از جمله  اقدامات به کار گرفته شده توسط کانادایی ها اضافه کردن زره قفسه ای به تانک بود که برای جلوگیری از نفوذ راکت های RPG بسیار مناسب بودند. در طی این بروز رسانی ها، کانادا تصمیم گرفت تا زره های مخصوصی همانند نسخه ی 2A7+ به تانکهایش اضافه کند، اما شکل برجک را تغییر نداد و همانند پیکره بندی تانکهای نسخه ی 2A4 باقی مانندند. همانطور که در پیش گفته شد، کانادا 42 دستگاه تانک Leopard 2A4 از هلند خریداری کرد که بتواند نیاز های زرهی ارتشش را برطرف سازد، اما با این وجود ارتقاء تانک های خریداری شده به نسخه ی 2A4M هنوز نا معلوم است و خبری از آن توسط کانادا منتشر نشده است. البته باید گفت که کانادا 18 دستگاه از این تانک ها را به خودرو های مهندسی تبدیل کرد و تعداد 15 دستگاه Leopard 2A4 دیگر از آلمان به عنوان تانک های لجستیک در میدان نبرد برای ارتشش خریداری نمود. در فوریه 2011 کانادا از سوئیس تعداد 12 دستگاه تانک Leopard 2A4 یا Pz 87 خریداری کرد تا آنها را به خودرو های بازیابی زرهی یا پشتیبانی زرهی تبدیل کند.

 

تانک Leopard 2A4 استرالیایی

 

 

 

تانک لئوپارد NG ترکیه

 

تانک Leopard 2NG (تانک نسل آینده) توسط کشور ترکیه ارتقاء و بروزرسانی شد و توسط Aselsan این ارتقاء به تانک افزوده شد. ویژگی هایی همچون زره ماژولار کامپوزیتی، سیستم های اپتیکی ارتقاء یافته، ارتقاء مسلسل های روی برجک و افزودن سیستم کنترل آتش جدید که از سال 1995 تا 2011 در حال خدمت بودند و با ورود تانک Altay جایگزین این تانک ها شدند. این بروز رسانی از طرف ارتش ترکیه نبود، اما ممکن است یک سری تغییرات برای مدرنیزاسیون های تانک های Leopard 2A4 ترکیه ای باشند. توپ قدیمی L44 و متعلقاتش در تانک باقی مانده اند اما وزنش به 65 تن افزایش یافته است. بر اساس اخبار منتشر شده از منابع ترکیه ای، کشور فنلاند علاقه مند شده است تا این بروز رسانی ترکیه را برای تانک های Leopard 2A4 اش سفارش دهد.

 

تانک Leopard 2A5 ارتش آلمان

 

تانک Leopard 2A5

تانک Leopard 2A5 با شمایلی متمایز از دیگر نسخه های Leopard 2 در حالی با عرصه ی وجود نهاد که آلمان تانک های Leopard 2A4 قدیمی اش را مدیریت می کرد. این تانک دارای برجکی کاملا متفاوت با دیگر نسخه ها است، یک زره گوه ای شکل (V شکل) به جلوی برجک اضافه شده که زیبایی خاصی به این تانک می بخشد. البته دیگر نقاط تانک نیز دستخوش تغییر و تحولات نیز گشته اند . مانند افزوده شدن زره به بخش جلویی تانک و همینطور تقویت دیگر نواحی به لحاظ مقاومت زرهی برای مقابله با گلوله های انرژی جنبشی که از توان نفوذ آنها به داخل تانک بکاهد. توپ موجود در این تانک نیز دوباره طراحی شد تا بتواند با زره جدید همخوانی داشته باشد. البته در این تانک بروز رسانی های دیگری در زمینه ی زرهی وجود دارد که قصد بررسی تک تک آنها را در این مطلب نداریم. داخل تانک نیز با زره های لایه لایه مخصوص پوشیده شده تا از خدمه در برابر گلوله ها و موشک های شلیک شده به سمت تانک محافظت کند. پوشش های کناری و جلوی تانک با انواع جدید تر و مقاوم تر تعویض شده اند. سایت دیدبانی فرمانده تغییر مکان داده و به محلی جدید تر منتقل شده که درست در کنار دریچه اش قرار گرفته و می تواند از طریق همان سایت دیدبانی، دید حرارتی نیز داشته باشد. سایت دیدبانی توپچی نیز در مکانی بر خلاف محل قبلی اش قرار گرفته و به کنار دریچه ی مخصوص به خودش منتقل شده است. برای راننده نیز دریچه ی مشاهده ای متفاوت با قبلی تعبیه شده است. کنترل برجک تماما الکترونیکی است و اطمینان پذیری و اعتماد پذیری بیشتر برای امنیت خدمه به ارمغان آورده است. توپ جدید L55 نصب شده بر روی تانک و همینطور سیستم کنترل توپ، کارایی و قدرت آتش توپ را دو چندان کرده به گونه ای که قادر است تا گلوله های DM-33 APFSDS را شلیک کند. تانک Leopard 2A5 از سال 1998 تا کنون توسط آلمان در حال خدمت است.

 

تانک Leopard 2A5

تانک Stry-122 سوئدی

 

تانک Leopard 2S ساخت ارتش سوئد نسخه ای از تانک Leopard 2A5 است که تقریبا طراحی های پایه و اصلی 2A5 را دارد و در سوئد با نام Stry-122 شناخته می شود. این تانک را Leopard 2 بهبود یافته نیز می نامند که ویژگی هایی همچون زره ارتقاء یافته روی برجک و جلوی بدنه، سیستم فرماندهی بهبود یافته و سیستم کنترل آتش جدید که روی این نسخه از تانک نصب شده اند. این تانک از سیستم نارنجک انداز دودزای GALIX فرانسه استفاده می کند که با نسخه ی اصلی اش متفاوت است. نحوه ی ذخیره سازی مهمات نیز تغییر کرده و دریچه های تعبیه شده برای خدمه ضخیم تر شده اند. نسخه ی B این تانک سوئدی با یک زره ماژولار کامپوزیتی پوشیده می شود که حفاظت 360 درجه را از اطرف برای تانک به ارمغان می آورد که می تواند در برابر RPG ها و مین ها و بمب های کنار جاده ای از خود مقاومت نشان دهد. البته Leopard 2A5 DK نیز نسخه ای از همین تانک Leopard 2A5 است که به تانک Leopard 2A6 شابهت دارد و در برخی از مولفه ها با هم یکسان هستند و توسط ارتش دانمارک مورد استفاده قرار می گیرد.

 

 

تانک Leopard 2A6

 

تانک Leopard 2A6

نسخه ی افسانه ای شرکت کراس مافی آلمان، تانک Leopard 2A6 است که دارای جدید ترین توپ 120 میلمیتری L55 رینمتال آلمان است. تمامی نیرو های ضد خرابکرای، ضد ضورش و ضد بهران آلمان که نیاز مند واکنش سریع و قدرتمند هستند، به این تانک مجهز اند. کاندار در طی جنگ افغانستان تعداد 20 دستگاه از این تانک ها را از هلند خرید که در سال 2007 تحویل ارتش کانادا داده شد و توانست به حد غیر قابل تصوری در پشتیبانی از نیرو های انگلیسی خوش بدرخشد.  کشور پرتغال نیز از ارتش هلند در همان سال، یعنی 2007 تعداد 37 دستگاه تانک لئوپارد Leopard 2A6 خرید که در سال 2008 تحویل این کشور داده شدند. در ژانویه 2014، فنلاند 100 دستگاه تانک Leopard 2A6 به همراه شبیه ساز هایش سفارش داده که توسط هلند 10 سال گارانتی شده اند. این تانک ها قرار است طی سالهای 2015 الی 2019 تحویل ارتش فنلاند داده شوند.

 

تانک Leopard 2A6M نسخه از از تانک 2A6 است که بخش تحتانی تانک شامل شاسی و سیستم تعلیق در مقابل مین ها و بمب های کنار جاده ای محافظت شده است. همچنین برای حفاظت از جان خدمه این قسمت دارای زره قوی تری می باشد. کانادا در سال 2007 تعداد 20 دستگاه Leopard 2A6 را از آلمان به صورت قرض در اختیار گرفت تا بتواند آنها را در جنگ افغانستان در عوض تانکهای قدیمی Leopard 2A4 اش به کار ببرد و بعد ها آنها را از آلمان خریداری کرد. لازم به ذکر است که این تانک ها درای برجک تمام الکترونیک می باشند.

 

   

Leopard 2A6M Can کانادایی

 

تانک های Leopard 2A6M CAN نسخه های بهبود یافته ی کانادایی 2A6M هستند. یک سری تغییرات اساسی شامل افزوده شدن جعبه ی سیا به عقب برجک، افزوده شدن یک واحد تهویه هوای قدرتمند برای راحتی هرچه تمام تر خدمه ی تانک که در مناطق گرم و یا سرد بتواند هوای داخل برجک را معتدل نگه دارد و در انتها افزوده شدن زره های قفسه ای برای محفاظت در برابر راکت های RPG به تانک اضافه شده است. تعداد 20 دستگاه از این تانک ها به لحاظ افزایش قدرت و همینطور افزایش میزان حفاظت برای خدمت در جنوب افغانستان توسط آلمان برای کانادا به صورت اختصاصی ارتقاء یافت. این تانک ها از مسلسل های MG 3 آلمانی استفاده می کردند، اما این تانک ها به FN MAG های دانمارکی برای حفاظت مجهز شدند. دستگاه تهویه هوا در این سری قرار بود نصب شود اما به دلایلی قابلیت نصب ها آنها وجود نداشت، بنابر این در عوض جلیقه های خنک کننده برای خدمه و برجک تمام الکترونیکی برای این تانک در نظر گرفته شد، همینطور سیستم های هیدرولیک نصب شده روی تانک به نسخه های جدید تری به روز شدند. تانک های آلمانی در خدمت کانادا هم اکنون در حال سرویس هستند و ممکن است در آینده دوباره ارتقاء داده شوند. هم اکنون تانک های Leopard 2 کاندایی در حال خدمت در افغانستان به واحد تهویه هوا مجهز شدند و با استتار مخصوص سوئدی که با استفاده از سولار، حرارت تانک را تا 50 درصد کاهش می دهند و موجب می شوند تا در دوربین های مادون قرمز و حرارتی این تانک به سختی تشخیص داده شود.

 

 

تانک Leopard 2HEL یونان

 

تانک Leopard 2 HEL یونان در خیابان های این کشور

 

تانک Leopard 2 Hel نیز نسخه ای از تانک Leopard 2A6 به شمار می رود. این تانک توسط ارتش یونان در سال 2003 سفارش داده شد. در انتهای نام تانک، Hel مخفف واژه ی Hellenic است که یک کلمه ی یونانی است. تعداد 170 دستگاه تانک در بین سالهای 2006 الی 2009 تحویل ارتش یونان داده شدند. در کل، از مجموع Leopard 2Hel های یونان، تعداد 140 دستگاه از آنها توسط کارخانه ی یونانی ELBO ساخته شدند که اولین سری آنها در سال 2006 ساخته شدند.

تانک Leopard 2E نسخه ای از تانک Leopard 2A6 به حساب می آید. این تانک از لحاظ زرهی قدرتمند تر است و در طی پروژه ای در بین کارخانه ی متعلق به وزارت دفاع اسپانیا و آلمان تولید شد. توسعه ی این تانک و نظریه ای ساختش در سال 1995 آغاز شد و در همان سال وزارت دفاع هر دو کشور در طی قراردادی تصمیم گرفتند تا تعداد 104 دستگاه از Leopard 2A4 از آلمان به اسپانیا واگذار شود. با این وجود، قراداد تا سال 2016 تمدید شد و بعد از آن تانکها به ارتش اسپانیا تحویل داده می شوند. این تانک ها از 24 ژانویه 2006 کار ساختشان آغاز شده است و قرار بر این شد تا در طی 10 سال مقدار 15 میلیون یورو به آلمان بابت خرید تانک ها پرداخت شوند. اسپانیا در سال 1998 تصمیم گرفت تا قردادی با آلمان ببندد تا در طی آن 219 دستگاه Leopard 2E خط تولیدشان در اسپانیا راه اندازی شود و تعداد 16 دستگاه نیز خودروی بازیابی زرهی Leopard 2ER بوفالو و 4 دستگاه تانک آموزشی وارد کشور شوند. اسپانیا Santa Bárbara Sistemas را به عنوان رایط خود در این قرارداد انتخاب کرد، بر اساس این پروژه مقرر شد تا خودرو های پشتیانی لجستیک، دوره های آموزشی متعدد برای خدمه و مهندسین و راننده ها، شبیه ساز برجک، بارگذاری و فرماندهی، هدف گیری دقیق و دیگر موارد که در قراداد همگی ذکر شدند. اولین سری از این تانک ها در سال 2004 تحویل داده شدند و تا سال 2008 تکمیل شدند.

 

 

 

Leopard 2E اسپانیا

 

 

 

تانک Leopard 2 PSO

تانک Leopard 2 PSO یا پشتیبان صلح به صورت اختصاصی برای نبرد های شهری طراحی شدند که برای پشتیبانی و حمایت از ماموریت های صلح طلبانه به صورت اختصاصی ویژگی ها و قابلیت هایش تغییر یافت. بنابراین توضیحات، تانک Leopard PSO با یک سری زره های واکنشگر بیشتر از حد معمول که در تمامی طرف های تانک پوشیده می شوند، یک جایگاه اسحله ی حفاظتی ثانویه، قابلیت های شناسایی بهبود یافته، یک تیغه ی بولوزر برای تخریب (برای مانور دهی در خیابان های شهری که با انواع تهدیدات همراه است) یک جنگ افزار غیر کشنده، قابلیت مشاهده ی نزدیک، قابلیت جستجو ی اهداف و یک سری ویژگی های بهبود یافته ی دیگر که این تانک را از همه لحاظ برای عملیات شهری مناسب می کند. این ویژگی ها و بروز رسانی هایی که روی این تانک نصب شده اند هیچ گونه شباهتی با کیت اختصاصی TUSK که برای تانک M1A2 SEP آمریکایی صادر شده است، ندارد.

 

تانک Leopard PSO

 

 

 

 

برای رفتن به مطلب Leopard 2A7 روی تصویر بالا کلیک کنید.

 

 

 

مطالب مرتبط:

LEOPARD 2 NG .......... تانکی برای نسل آینده

لئوپارد های کانادایی در افغانستان

 

 

منابع:

http://www.fprado.com/armorsite/leo2.htm

http://en.wikipedia.org/wiki/Leopard_2

 

 

نویسنده و ترجمه: سیاوش سلطان ویس

Military.IR Copyright

تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است.

[مشهورترین نقل قول های نظامی و سیاسی]

سلام و درود!

 

ممنون اما فکر کنم افلاطون گفته که پایان جنگ را فقط کشته شدگان دیده اند! البته من این رو نشنیدم و جمله ی زیبایی بود!

[IBM خط تولید چیپ خود را به مبلغ منفی 1.5 میلیارد دلار به Globalfoundries فروخت!]

ممنون.  ولی مگه ibm فروشنده نبوده.برای چی باید پول بده؟

برای اینکه این شرکت بیاد و وظیفه ی تولید چیپ ها رو بر عهده بگیره!

[غلطک ها و تیغه های مین روب جنگ جهانی دوم]

با سلام

وزن هر ديسك ٢٠٨٨ كيلو گرم و قطر آن ٣٠٤٨ متر است


لطفا تصحيح كنيد

وزن و اندازه اشون بسته به کمپانی سازنده متغییره، ممکنه با هم متفاوت باشن. یه مقدار ثابتی نیست.

[سیستم تعلیق تانک]

پس به امید خدا در ادمه ی تایپیک این رو هم توضیح میدی ، درسته ؟ :laughing: :laughing: :laughing:

تانک جدید کره و ژاپن چی ؟

 

واقعا خسته نباشی :rose: :rose: :rose:

انشاءالله

قصدم همینه آرش جان، بی پدر مادر رهاش نمی کنم big_grin

 

تانک جدید کره منظورت K2 Black Panther هست؟ اگه هست که این تانک همونطور که در نوشته ی امروز آوردم، از سیستم In-arm Suspension Unit که جزء سیستم های تعلیق هیدروگاس هورتسمن قرار می گیره استفاده می کنه. اونطور که کره ای ها می گن یکی از پیشرفته ترین سیستم های تعلیق تانک هست!

 

تایپ 10 ژاپن هم هز سیستم فعال Hydropneumatic

 

واقعا ممنون :D

[سیستم تعلیق تانک]

با تشکر ویژه از سیاوش عزیز

 

لئوپارد و آبرامز  و خانواده های روسی از کدوم سیستم استفاده میکنه ؟

ممنون آرش عزیز!

 

تانک آبرامز از سیستم تعلیق بهینه سازی شده ی ضد شوک torsion bar استفاده می کنه که تماما از استیل ساخته شده

همینطور لئوپارد و دیگر تانک های روسی مثل T-80 و T-90

[سیستم تعلیق تانک]

سپاسگزارم استاد عزیز، لطف دارین

[سیستم تعلیق تانک]

سیستم تعلیق horstmann

بابت تاخیر به وجود آمده پوزش می طلبم!

 

 

 

 

سیدنی آدولف هورتسمن

 

سیستم تعلیق Horstmann (هورتسمن) یکی از سیستم های تعلیق خودرو های سنگین است که توسط مهندس انگلیسی، Sidney Hortsmann در سال 1922 طراحی شد. سیستم تعلیق هورتسمن از قابلیت فنر جمع شونده یا Coil Spring استفاده می کند که دارای مزایایی همچون اعتماد پذیری بیشتر در مسافت های طولانی می گردد و همچنین باعث می شود تا فقط فضایی که خودش ایجاد می کند را بگیرد و این بدان معناست که در تانک، فضای زیادی اشغال نمی کند، این فنر به سمت بیرون بدن مجتمع می شود و با عث می شود تا در بدنه ی تانک، هم فضای بیشتری ایجاد گردد و هم تعمیر این سیستم بسیار تسهیل گردد، چون پیچیده نیست و نیاز به متخصصین خیلی ماهری ندارد. همانطور که گفتم، تعمیر این سیستم بسیار ساده است، می توان در مواقعی که سیستم به وسیله ی مین های کنار جاده و کلا خانوده ی مین، آسیب دیده به راحتی آن را بیرون کشید و با نمونه ی دیگری تعویض کرد.

 

یک نمونه سیستم تعلیق Coil Spring برای محور عقب یک خودرو

 

فنر جمع شونده- Coil Spring

خاصیت Coil Spring که با عنوان فنر مارپیچی نیز شناخته می شود، یکی از تجهیزات مکانیکی درون خودرو ها و تانک ها است که به طور معمول برای ذخیره کردن انرژی مورد استفاده قرار می گیرد و این خاصیت با مجتمع شدن فنر و سپس رها کردن آن انرژی ذخیره شده در فنر رها می شود و با این کار انرژی به صورت شوک خارج می گردد و نیروی مجتمع در سطح فنر آزاد می شود. فنر جمع شونده از مواد مخصوص کشسانی ساخته می شود و همانطور که از اسمش پیداست دارای حالتی پیچ در پیچ دارد و زمانی که بدون فشار است به حالت طبیعی اش باز می گردد.

یکی از انواع Coil Spring، فنر پیچشی یا Torsion spring است و در ساخت این فنر موادی به کار می رود تا فنر در هر زمان و در هر موقعیتی، پیچیده شود و یا توسعه یابد. اظهار نظر در مورد کیفیت و عملکرد فنر توریشن به مقدار انرژی دارد که می تواند جذب خود کند. فنری که توانایی آن را دارد تا مقدار بسیار زیادی در خودش انرژی جمع کند و آن را به بهترین نحو ممکن رها سازد. چگونگی ساخت این نوع فنر بدین صورت است که یک فلز را به شکل خاصی به دور یک شی می پیچند تا حالت فنر پیچ در پیچ را به خود بگیرد.

 

سیستم تعلیق هیدرو استوارت

 

سیستم تعلیق Hydro Strut: یکی از انواع سیستم تعلیق ساخته شده به وسیله ی کمپانی هورتسمن است که به عنوان راه حلی برای خودرو های چرخ دار و شنی دار به کار برده می شود. این سیستم تعلیق از هر دو خصیصه ی فنر و تعدیل برای استفاده در تمامی طراحی های داخلی با وزن سبک بهره می برد و به گونه ای ساخته می شود که فضای بسیار کمی را اشغال می کند. همین ویژگی یکی از بزرگترین و ارزشمند ترین ویژگی ها برای سیستم های تعلیق است. برای استفاده در خودرو های چرخ دار، از این واحد برای بازو های عقب و جلو به صورت چیدمان  McPherson و  wishboneبه کار می روند. در خودرو های شنی دار، به صورت ساده و متداول در بازو های عقب قرار می گیرد که چیدمان مورد استفاده در این روش، چیدمان bogie است. برخی از تانک ها و دیگر خودرو های شنی دار از مولفه های سیستم تعلیق داخلی bogie استفاده می کنند. در این نوع سیستم ها که سیستم bogie نامیده می شود، به صورت معمول دو یا چند چرخ جاده و برخی از انواع مختلف فنر های تعلیق، برای راندن وسیله در جاده ها به صورت هر چه بهتر و راحت تر به کار برده می شوند. سیستم Bogie اغلب قریب به اتفاق این مولفه ها را به صورت بهینه در خارج از وسیله ی نقلیه نگه می دارد که همین موجب افزایش فضای داخل تانک خواهد شد. روی هم رفته، در صورت از بین رفتن این سیستم به وسیله ی ضد تانک ها، به راحتی می توان آن را تعمیر و یا تعویض کرد.

 

 

سمت چپ سیستم تعلیق تانک شرمن را مشاهده می کنید اما در مورد تصویر سمت راست اطلاعاتی در دست ندارم!

 

سیستم تعلیق هیدرو استوارت یکی از سیستم های تعلیق مترقی و همینطور با قابلیت جمع شوندگی بالا و خاصیت تعدیل پذیری با کیفیت زیاد است. از این سیستم تعلیق می توان در خودرو هایی که با وزن بالا طراحی شده اند، استفاده کرد. در این سیستم، قوه ارتجاعی تعدیل را متوقف کرده و در عوض برای نیروی جمع شده درون فنر جبران می کند. این سیستم در طراحی های متنوع می توان به راحتی آن ها را به کار برد و محدودیتی برایش قائل نشده اند. تمامی خودرو هایی که از 4 الی 32 تن وزن دارند می توانند از این سیستم استفاده کنند.

 

سیستم تعلیق هیدروگاس

 

سیستم تعلیق Hydrogas: یک نوع سیستم تعلیق خارجی است که این سیستم تعلیق راه حلی برای هر دو مولفه های تعدیل و فنر است. سیستم تعلیق هیدرو گاز، طراحی پیچ در پیچ دارد. سیستم فنر pneumatic دارای فنر هایی با نرخ قابلیت بالا هستند و معمولا در مواقعی که از دست انداز عبور می کنند، با استفاده از آنها، خودرو را عبور می دهند، زیرا در نبود این فنر ها، سیستم تجهیزات هیدرولیک اضافی تانک متوقف می شود. نسخه ی جدید تر با طراحی نوین همین سیستم، یعنی سیستم هیدروگاز، دارای طراحی InArm است که شامل فنر های pneumatic تعدیل شده با بازو های جاده ای است که کمترین فضا را در طراحی تانک و یا خودرو ها می گیرد. عناصر مختلف فنر ها می توانند به عنوان دو نوع فنر نیز مورد استفاده قرار گیرد، یعنی از یک فنر می توان با توجه به نرخ قابلیت های به کار برده شده، به عنوان دو فنر استفاده کرد. این خاصیت Dual Spring دارای مزیت بزرگی است که موجب می شود تا پایداری و دوام پذیری پلتفرم و خودرو به حد بسیار زیاد افزایش یابد.

سیستم تعلیق هورتسمن همچنین در نمونه های زیر به کار گرفته شده است:

• Universal (Bren gun) carrier
• Loyd Carrier
• Vickers light tanks
•  Centurion tank
•  Chieftain tank

همچنین این سیستم در تانک ها و نفربر هایی مانند چنلجر، واریور و هویتزر AS-90 خودکششی به کار گرفته شده است.

 

 

 

 

نویسنده و ترجمه: سیاوش سلطان ویس

Military.ir Copyright

تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است

 

این مطلب رو تقدیم می کنم به استاد عزیز، جناب MR9

امیدوارم که ازش خوشتون بیاد

[غلطک ها و تیغه های مین روب جنگ جهانی دوم]

انفجار مین ها باعث خراب شدن این غلطک ها نمیشد؟

در اصل اساس کار مین روب ها اینه که در خاک فرو میرن و به یه سمت تعیین شده ای می چرخن، بعد از اون مین ها منفجر میشن. در صورتی هم که خیلی انفجار مین مهین باشه، اون غلطک ها و یا مین روب ها قابل تعویض هستن.

[تانک اصلی میدان نبرد تی-80]

حالا نمیدونم سیاست های ما در این زمینه چی هست ولی به ما نمیفروشن ؟آیا تحریمها اجازه خرید تانک را میدهد ؟ انگاری یک جورایی از تی 72 های ما قوی تر به نظر میاد ؟خیلی دلم میخواد نظر اساتید را در این زمینه بدونم  ؟ پاینده باد ایران

انگاری چیه برادر من، اینها بسیار پیشرفته تر از تی 72 ها هستن، منتها به جای طراحی دوباره شاسی، از همون تی 64 افسانه استفاده کردن


بعدش تابلو هست دیگه، الان ما به قول یارو گفتنی سیم خاردار هم تحریم هستیم، چه برسه به تی 80!!!!!

[تانک اصلی میدان نبرد تی-80]

شما گفتبد بعد جننگ براي اينكه جلو انفجار تانك در زمان برخورد مهمات هيت بگيرن تغييراتي در بار گزار چرخ وفلكي دادن يعني چي كار كردن ؟

؟

من فقط گفتم که برجک رو مقاوم تر کردن! ساختار چرخ و فلکی رو که عوض نکردن.

البته نمی دونم، چون خیلی خیلی خسته هستم اصلا یادم نمیاد متن چی بوده! انشاءالله فردا کامل یه بار می خونمش بعد پاسخ میدم!

[تانک اصلی میدان نبرد تی-80]

بله، به نظرم باید می نوشتم قیمت تمام شده برای خرید که اشتباها نوشتم برای هر دستگاه! البته باید توجه داشت که پاکستان قبل از خرید دوم قبرس تانک خریده که با توجه به زمان خرید و همینطور تفاوت قیمت ها، وجود تناقض میانشون طبیعی هست!

آقا ایول داری

 امتیاز خشکو خالی نمیشد

:rose: :rose: :rose: :rose:

قابل شمارو نداشت! همیشه به بنده لطف دارین

سلام 

 

عالي بود 

 

تصاويري از درون تانك و جايگاه فرمانده و توپچي و راننده موجود هست؟

ممنونم.

در این لینک می تونید تصاویر داخل تانک T-80BV رو مشاهده بفرمایید.

http://www.military.ir/forums/topic/24844-نمای-داخلی-ادوات-زرهی/?p=326112

[تانک اصلی میدان نبرد تی-80]

دادا قبرس از روسیه خریده! پاکستان از اوکراین، بالاخره با هم متفاوت اند

[تانک اصلی میدان نبرد تی-80]

بسم الله الرحمن الرحیم

 

 

 

تانک T-80، تانک بسیار معروف روسیه که در دسته ی سوم نسل جدید تانک ها قرار دارد، به وسیله ی مهندسین اتحاد جماهیر شوروی طراحی و ساخته شد. این تانک، در اثر توسعه ی تانک T-64 پدید آمده است که پس از طراحی، در سال 1976 وارد خدمت ارتش شد. تانک T-80، اولین تانکی است که در روسیه با موتور گاز توربین مجهز می گردد و دلیل انتخاب این موتور برای این تانک، نیروی محرکه ی بالا و قدرت زیاد است. تانک T-80U آخرین نسخه ی تولیدی کمپانی Omsk روسیه در کنار T-80UD و T-84 اوکراین است که تانک T-80 و نسخه های مختلف اش هم اکنون در کشور هایی نظیر بلاروس (روسیه سفید)، قبرس، قزاقستان، پاکستان، روسیه، چین، کره جنوبی و اوکراین در حال خدمت است. مهندس ارشد طراح پروژه ی ساخت T-80، Nikolay PoPov  روسی است.

 

تاریخچه ی طراحی

پروژه ی ساخت اولین تانک با موتور توربینی روسیه در سال 1949 آغاز گردید. طراح این پروژه، Ch.Starosienko بود که در کارخانه ی Kirov Plant لنینگراد مشغول به کار بود. این تانک هرگز ساخته نشد، به این دلیل که موتور توربینی که در دسترس بود، قدرت و توان کافی و همینطور کیفیت مورد نیار برای نصب شدن بر روی تانک را نداشت. در سال 1955 دو نمونه ی اولیه موتور توربینی  با توان 1000 اسب بخار که معادل 746 کیلووات است، تحت نظارت و مدیریت G.A.Ogloblin طی برنامه های مشابه ساخته شدند. دو سال بعد، یک گروه با سرگروهی طراح مشهور تانک های فوق سنگین، Zh.Y.Kotin، دو نمونه ی اولیه تانک Ob`Yekt 278 را طراحی کرد. آن دو نمونه تانک، یکی تبدیل به IS-7 و دیگری تبدیل به T-10 فوق سنگین شدند. این دو تانک دارای یک موتور توربینی هستند که با توپ 130 میلیمتری مجهز می گردند و در کل 53 تن وزن دارند. این موتور توربینی به تانک اجازه میدهد تا با سرعت 57 کیلومتر در ساعت براند و 1950 لیتر سوخت مصرف کند، اما تنها می تواند 300 کیلومتر برد داشته باشد. این دو نمونه تحت آزمایش ها و تست های مختلفی قرار گرفتند اما سر انجام کار بر روی آنها به دلایلی متوقف گردید. در سال 1963، صنایع سنگین موروزو دو تانک T-64 و T-64T را طراحی کرد که از یک موتور GTD-3TL توربینی قدرت می گرفتند، موتور نصب شده بر روی این تانکها می توانست حداکثر 700 اسب بخار قدرت داشته باشد که این معدل 522 کیلووات است. تانک پس از طراحی تا سال 1965 تحت آزمایش های مختلف قرار گرفت. در همان زمان، صنایع سنگین Uralvagonzavod روسیه با استفاده از یک تیم به سرپرستی L. N. Kartsev، تانک Ob`yekt 167T را ساخت. این تانک از یک موتور GTD 3T استفاده می کرد که دارای 801 اسب بخار قدرت بود و این مقدار معادل 597 کیلووات انرژی که تانک را با تمامی متعلقات به حرکت در می آورد.

در سال 1966، اولین نمونه ی آزمایشی Ob'yekt 288 که یک تانک راکت انداز بود، با استفاده از موتور GTD-350 که 691 اسب بخار قدرت تولید می کرد، ساخته شد. آزمایش انجام شده بر روی این تانک نشان داد که نیروی محرکه ی دو گانه کارایی خاصی از خودت نشان نداد، با وجود اینکه این موتور، یعنی موتور توربینی چندین سال در KB-3 صنایع Kirov Plant و WNII Transmash تحت آزمایش قرار گرفته بود. تانکی که توسط Nikolay PoPov طراحی شده بود، با یک موتور توربینی مجهز می شد که از صنایع Kirov Plant بیرون آمد. این تانک در سال 1969 وارد تولید شد و بعد از آن Ob'yekt 219 SP1 طراحی شد. این تانک همان T-64T بود که از یک موتور GTD-1000T گاز توربین استفاده می کرد که قابلیت تغذیه از چند نوع سوخت را داشت که اصطلاحا Multi Fuel نامیده می شود. همانطور که از نام موتور پیداست، دارای قدرتی معادل 1000 اسب بخار است. بعد از انجام آزمایش های متعدد بر روی تانک، برای سازندگان واضح بود که افزایش وزن و همینطور مولفه های داینامیکی یک طراحی دوباره را می طلبید که این کار توسط شرکت caterpillar track system صورت گرفت. دومین نمونه ی اولیه Ob'yekt 219 SP2 نام داشت که دارای چرخ دنده های بزرگتر و همینطور رولر های بازگشتی بود. تعداد چرخ ها در این تانک، از 5 به 6 افزایش یافتند. برجک این  تانک نیز دستخوش تغییراتی قرار گرفت و برخی مولفه ها همانند توپ 125 میلمیتری 2A46، بارگذار خودکار و محل قرار گیری مهمات به برجک افزوده شد. برخی از این تجهیزات از تانک T-64A به ارث برده شد. پس از اینکه شرکت صنایع سنگین kirov Plant چندین نمونه ی اولیه از تانک Ob'yekt 219 SP2 ساخت، بعد از گذشت 7 سال این تانک تبدیل به تانک T-80  گردید.

 

تانک T-80BV

 

 

توصیف تانک T-80

همانطور که میدانید، تانک T-80 بسیار شبیه به T-64 است و در ظاهر تقریبا اینچنین به نظر می رسد. بخشی که راننده در آن قرار دارد درست در مرکز بخش جلویی تانک قرار دارد و در برجک نیز دو نفر، یک فرمانده و یک توپچی قرار دارد که فرمانده در سمت راست و توپچی در سمت چپ قرار می گیرد. با این چینش، موتور نیز در بخش تحتانی تانک یعنی در عقب قرار می گیرد. پس از همه ی اینها، به این تنیجه می رسیم که وجه تشابه های میان این دو تانک بسیار زیاد است. تانک T-80 از یک موتور گاز توربین با قدرت 1000 اسب بخار استفاده می کند که در مقابل نسخه ی دیزلی، 250 اسب بخار بیشتر قدرت دارد؛ یعنی موتور دیزلی دارای 750 اسب بخار است، اما در نسخه های بعد تانک T-80 به جای موتور توربینی از موتور های دیزلی استفاده شد. جعبه دنده ی این تانک کمی متفاوت است، این جعبه دنده دارای 7 دنده به جلو و یک دنده به عقب است، در این تانک 5 دنده به جلو و 1 دنده به عقب است. سیستم تعلیق تانک از سیستم pneumatic به سیستم تعلیق Torsion Bar تغییر پیدا کرده، همچنین 6 چرخ جاده استیل-آلومنیوم با کفشک های مخصوص پلاستیک است که در هر دو طرف ایجاد شده است که چرخ دنده های تانک با قرار گیری در عقب در کنار چرخ ها تانک را هدایت می کنند. زره های ورقه ورقه ای شیب دار که برجک استیلی را محافظت می کنند، بر روی تانک نصب می شوند. تانک T-80 با یک توپ 125 میلیمتری بدون خان 2A46 تانک T-72 مجهز می شود که توانایی شلیک موشک های ضد تانک هدایت شونده یا ATMG را داراست. تانک T-80 کمی پهن تر و دراز تر است نصبت به تانک T-64 که این مسئله موجب می شود تا به زمین فشار کمتری وارد شود.

بارگذار خودکار نصب شده بر روی این تانک نسخه ی Korzina (کورژینا تلفظ می شود) است. این بارگذار قادر است تا 28 گلوله دو قسمتی را به صورت چرخ و فلکی درون خود جای دهد که در بخش زیرین برجک مجتمع می گردد. مابقی مهمات، مهمات اضافی و همینطور تخصصی درون برجک انبار می شوند. مهمات قابل استفاده در این تانک عبارت اند از APFSDS، HEAT یا HE-Frag هستند که می تواند موشک های دو زمانه را نیز شلیک کند. بارگذار Korzina  هم تاثیر پذیری بیشتری دارد و هم اینکه قابل اعتماد است، سیستم عملکرد این بارگذار تقریبا از میانه ی دهه 60 میلادی به این سمت آزمایش شده و امتحان خود را پس داده است. خرج پرتابگر در کارتریج های نیمه آتشزا قرار می گیرد که که از موادی با قابلیت آتشزایی بسیار بالا قرار ساخته می شدند.

 

ضرر ها و خسارات زیاد در طول جنگ چچن یکی از موارد آسیب پذیری تانک T-80BV بود، یکی از این موارد منفجر شدن تانک به صورت وحشتناک و مهیب بود که تانک و خدمه همگی از بین می رفتند. پاسخی که کارشناسان آمریکایی و همینطور روسی به این سوال  دادند که چرا تانک های T-80BV منفجر می شوند این بود که آسیب پذیری فوق العاده بالای مهمات و همینطور خرج پرتابگر های نیمه آتشزا و موشک ها، هنگامی که یک گلوله با سر جنگی HEAT به تانک بر خورد می کرد، به درون برجک نفوذ می کرد و فلز موجود را ذوب کرده و به بخش مهمات سرایت می کرد و در نتیجه انفجار مهیبی رخ میداد. این آسیب پذیری در نسخه های بعدی حل شد و چنین مشکلی دیگر برای این دسته از تانک ها به وجود نیامد. زمانی که تانک های غربی طراحی خرج پرتابگر هایشان را از غیر آتشزا به نیمه آتشزا تغییر دادند، تصمیم گرفتند تا بخش ذخیره سازی مهمات را از خدمه با قرار دادن لایه های زرهی بسیار قوی از بخش خدمه جدا کنند تا هنگامی که اتفاقی برای قسمت مهمات می افتند، بخشی که خدمه در آن قرار دارند کمترین آسیب پذیری را داشته باشد.

 

بارگذار خودکار تانک زمانی بین 7.1 الی 19.5 ثانیه اتخاذ می کند تا توپ اصلی را مسلح کند، البته این زمان به این بستگی دارد که جایگاه بارگذار خودکار در کجای تانک قرار گرفته است. بخش بدنه و برجک تانک های T-80 از زره کامپوزیتی ساخته شده است و sideskirts ها با پوشش های زرهی از طرفین تانک و همینطور بخش پایینی بدنه محافظت می کنند. نمونه های جدید تر تانک T-80 از زره های واکنشگر انفجاری و همینطور زره به مراتب قوی تری از نسخه های قبلی استفاده می کنند، مانند نسخه ی T-80U و T-80U-M1. سیستم های حفاظتی دیگری نیز بر روی تانک نصب شده اند، مانند سامانه اشتورا-1 و Arena APS و همینطور تعدادی از تانک های T-80U با سامانه ی Drozd APS مجهز می شدند.

 

 

در ابتدا برخی از تحلیلگران ویا به اصطلاح آنالیزور های غربی تانک T-80 را یک سرافکندگی در برابر تانک T-72 دانستند و به گونه ای آنرا بزرگنمایی کردند، آنها می گفتند که این دو تانک حاصل طراحی دو کمپانی متفاوت اند. تانک T-80 از Kirov Plant لنینگراد و تانک T-72 از Uralvagonzavod نیزانی تگیل روسیه. این دو تانک به لحاظ ظاهری تقریبا (تقریبا) مشابه هم هستند، اما T-80 مبتنی بر نمونه ی پیشین خود T-64 است و تانک T-72 دارای طراحی متفاوت است و ویژگی های جدیدی را با خود یدک می کشد. در واقع تانک T-64 در زمان خود، یکی از پیشرفته ترین تانک های تکنولوژیک بود که به وسیله ی دفتر طراحی موروزو اوکراین برای جایگزین کردن با T-54/55 و همینطور T-62 در نظر گرفته شد.

تانک T-80 حدود 90 سانتی متر از تانک T-64 دراز تر است و میان T-80 و T-72 تفاوت های بزرگی هست، با وجود شباهت ها در این دو تانک، از لحاظ مکانیکی و تخصصی تفاوت هایی با هم دارند. تانک T-72 از لحاظ مکانیکی ساده تر، راحت تر و همینطور انعطاف پذیر تر است و خدمت در میدان نبرد با این تانک بسیار راحت تر است. تانک T-72 برای تولید انبوه و همینطور سلاح عملیاتی شوروی در نظر گرفته شد و تصمیم بر این شد تا به شرکای سیاسی و کشور های بلوک شرق فروخته شود.

طراحی تانک T-80 در چندین مرحله دستخوش تغییرات و بروز رسانی ها شد تا کمتر شبیه به نسخه ی قبلی خود یعنی T-64 باشد. در نظر گرفتن یک موتور گاز توربین  در نسخه ی اصلی (که برای سالیان متمادی از نظر تحلیلگران غرب رد شد) و به کارگیری ترکیبی از سیستم تعلیق تانک T-72، مسائلی بود که این تانک را قدرتمند تر برای تحرک و جابجایی نسبت به دیگر تانک های در حال خدمت می کرد. اگرچه مشکلاتی همانند برد نهایی تانک، وجود موتور گاز توربین و مشکلات تامین سوخت نیز در این تانک وجود داشتند ( اگرچه کارخانه ی صنایع سنگین موروزو در نسخه هایی که بعدا طراحی، تانک T-80UD را از موتور گاز توربین به موتور تجاری توربو-دیزل تغییر داد که هم مشکلات سوخت و مشکلات نگهداری را در تانک برطرف می کرد). رقیب این تانک،  M1 Abrams بود که با موتور قدرتمند 1500 اسب بخاری  گاز توربینی اش یکی از جدیدترین تانک های روز دنیا بود. اما تانک T-80 42 تنی در مقایسه با آبرامز 61 تنی کمی عاقلانه به نظر می رسید که دارای قدرت کمتری باشد. البته باید متذکر شد که تانک T-80 در برابر M1 آبرامز از قدرت مانور پذیری به مراتب کمتری بر خوردار است که این نیز در اثر تفاوت میان دو موتور می باشد. تانک T-80 می تواند برخی از موشک های ضد تانک هدایت شونده مانند 9K112 Kobra یا AT-8 Songster را همانند تانک T-64 با استفاده از توپ اصلی خود، شلیک کند.

 

   

 

تانک اصلی میدان نبرد، T-80U (این کلمه ی U که به انتهای T-80 افزوده شده به معنای بهبود یافته است، به روسی می شود uluchsheniye) که تحت عنوان SKB-2، بدنه اش در لنینگراد و برجک و زره اش در دفتر صنایع سنگین موروز تولید گردید. این تانک یک نسخه جدید تر است که نسخه ی پیشین آن T-80A نام دارد که با یک موتور GTD-1250 گاز توربین مجهز می شود که قادر است 1250 اسب بخار قدرت تولید کنید. این موتور یک گام جلو تر از موتور GTD-1000T و GTD-1000TF است که این موتور ها بر روی نسخه های پیشین این تانک در کارخانه ها بر روی تانک ها نصب می شدند. موتور های گاز توربینی که بر روی T-80 نصب می گردد، قادر است از سوخت جت، همانگونه که دیزل استفاده می کند، با روغن گاز اکتان پایین تغذیه شود. در نتیجه ی این عمل، ثبات و پویایی خوب، طول عمر خدمت و همینطور اعتماد پذیری بیشتری را در پی داشت. موتور GTD-1250  دارای یک سیستم توکار که به صورت خودکار عمل می کرد، بود که توانایی جلوگیری از ورود گرد و غبار و همینطور گرد و خاک به درون موتور را داشت. تنها مشکلش این بود که باید تانک ها دائما در حال سوخت گیری بودند، چون سوخت بسیار زیادی را مصرف می کرد و در طول جنگ چچن این مورد برای سربازان غیر قابل قبول بود. اما در مقابل، این تانک با یک سیستم کنترل آتش 1A46 و یک برجک تازه مجهر می شد، تانک T-80U با نسل دوم زره های واکنشی انفجاری کنتاکت 5 پوشیده می شد که می توانست از قابلیت نفوذ گلوله های APFSDS تا حد زیادی بکاهد (مانند گلوله ی M828A1 Silver Bullet). زره کنتاکت 5 برای پوشش نواحی برجک، بدنه و همینطور قسمت پایین تانک به کار می رفت. مانند تمامی مدل های T-80، تانک T-80U دارای یک پوشش side skirts با طول ثابت  که از طرفین تانک محافظت می کرد، بود اما فقط از سه چرخی که در ابتدا قرار داشت محافظت می کرد که بعدها حفاظت از 3 چرخ دیگر نیز فراهم شد. این تانک می تواند موشک هدایت شونده ی 9M119 Refleks و زره پوش دوربرد HVAPFSDS 3BM46 را شلیک کند. مسلسل تمام خودکار فرمانده ی تانک با نسخه ی قبلی و با یک میله ی نسبتا بلند جایگزین شده است. استتار ویژه ای که برای این تانک در نظر گرفته شده کارایی تانک را برای اختفا بسیار بالا برده است، به گونه ای که خیلی کم در دوربین های مادون قرمز می توان آن را مشاهده کرد. سیستم کنترل آتش 1A46 تانک T-80U دارای یک مسافت یاب لیزی، یک کامپیوتر بالستیک و تعدادی تجهیزات پیشرفته مانند سایت دیدبانی 1G46 برای توپچی که قابلیت دید حرارتی را نیز دارد، نصب می شود. این تجهیزات میزان قدرت آتش تانک T-80U را نسبت به دیگر نسخه های T-80 بالا می برد و باعث می شود تا T-80U محبوبیت خاصی در میان این سری داشته باشد. با کمک سیستم های جدیدی که بر روی این تانک نصب شده اند، توپ 125 میلیمتری بدون خان D-81TM یا Rapira-3 می تواند بدون هیچ شک و تردیدی اهدافی را که در فاصله ی 5 کیلومتری اش قرار دارند را نابود کند، این عمل می تواند با گلوله های ATGMs و HV/APFSDS امکان پذیر باشد.

 

تانک T-80U-M در دهه ی 90 میلادی با یک سایت دیدبانی حرارتی TO1-PO2 Agava که برای توپچی نصب شده بود به همراه موشک های 9M119M Refleks-M و بعد ها نسخه ی بهبود یافته ی توپ 125 میلیمتری یعنی 2A46M-4 و یک سایت دیدیبانی 1G46M که برای توپچی بود، تولید شد. شاید به این مشکلات سوخت و همینطور میزان کارایی بسیار ضعیف موتور گاز توربین در نسخه ی قدیمی T-80BV در روز های اول جنگ چچن خود را نشان داد و ارتش روسیه تصمیم گرفت تا بر روی پروژه ی استاندارد سازی صنایع سنیگن Uralvagonzavod به نام T-90 کار کند ( تانک T-90 نسخه ی تغییر یافته ی تانک T-72BM است اما بسیاری از تکنولوژی هایش مربوط به T-80 است) و  تواسنت تعدادی را نیز به کشور هند بفروشد. تمامی تانک های T-72، T-80 و T-90 باید تا سال 2025 با تانک جدید روسیه که هم اکنون تحت پروژه ای با صدها مهندس و طراح مشغول انجام شدن است، جایگزین گردند. صنایع Omsk Plant در سیبری نسبت به صنایع تانک سازی اوکراینی توجه خیلی کمتری به T-80 کردند، در حالی که اوکراین با آغوشی باز تانک T-80 را پذیرفت و دستمایه بسیاری از طراحی های خودش کرد و توانست به چندین کشور آنها را صادر کند. کشور روسیه تنها توانست به چین و کره جنوبی تنها تعداد کمی از تانک های T-80 را بفروشد و هم اکنون در حال انجام کاری است تا بتواند تانک های T-80 را برای صادرات آماده کند. روسیه تصمیم دارد تا تانکهای T-80U-M1 که با سیستم حفاظت فعال مجهز می شود و همینطور تانک پیشرفته ی T-80U-M2 عقاب سیاه را با یک سری آماده سازی ها برای صادرات حاضر کند. البته باید توجه داشت که خط تولید تانک های T-80 برای ارتش روسیه پایان یافته است و این به معنای آن نیست که نتوان از آن برای صادرات استفاده کرد.

 

 

تانک T-80UD اوکراین

 

تانک T-80U-D اوکراین

در کنار کشور روسیه که تانک T-80U به صورت عمومی از آن استفاده می شد، شرکت صنایع سنگین موروزو اوکراین نیز در حال ارتقاء و توسعه ی تانک T-80 بود که با یک موتور دیزلی مجهز می گردید و نام آن T-80U-D بود. تانک T-80U-D با یک موتور 6TD-1 6 سیلندر که توانایی تولید 1000 اسب بخار قدرت داشت، چند سوخته و دوزمانه با سیستم توربو پیستون دیزل که مشکل مصرف سوخت بالا را حل کرده بود و اطمینان می داد که دیگر در این موتور چنین مشکلی وجود ندارد، همینطور باعث شده بود تا برد تانک نیز به صورت چشمگیری افزایش یابد. طراحی منحصر به فرد موتور به تانک این قابلیت را می داد تا در محیط های گوناگون با دمای 55 درجه ی سانتیگراد و درون آب بدون آماده سازی با عمق 1.8 متر فعالیت کند. تانک T-80U-D اغلب قابلیت ها و بروز رسانی های T-80U را یدک می کشید اما تنها وجه تمایز برجسته میان آن دو موتور آنها بود که در T-80U موتور گاز توربین و در T-80U-D موتور دیزل به کار برده شد. همچنین آرایش قرار گیری پرتابگر های نارنجک دودزا در تانک T-80U-D با نسخه ی روسی متفاوت بود  محل آنها در برجک با هم فرق می کرد. مسلسل خودکار فرمانده ی تانک بدون تغییر باقی ماند. تقریبا نزدیک 500 دستگاه تانک T-80U-D در Malyshev plant اوکراین در طی سالهای 1987 الی 1991 ساخته شدند که نزدیک به 300 دستگاه نیز در کارخانه بعد از فروپاشی شوروی باقی ماند و آنها نیز طراحی دوباره شدند و به خدمت ارتش اوکراین درآمدند. تانک های T-84 و همینطور T-80 ها در قرن بیست و یکم، تانک های سازمانی اوکراین به شمار می روند.

 

نسخه ی جدید تر و بهبود یافته ی تانک T-80U-D، T-84 نام دارد. این نسخه ویژگی های جدید تر و همینطور بهتری را نسبت به نسخه ی قبلی خود دارا می باشد که از جمله ی آنها زره های اضافه شده به برجک، یک موتور 1200 اسب بخار 6TD-2، زره واکنشی انفجاری کنتاکت 5، سامانه ی حفاظت فعال اشتورا، سایت دیدبانی با قابلیت دید حرارتی، سیستم بازگشت دهانه و قرار دادن یک دستگاه واحد تامین نیروی کمکی که در کنار موتور تانک می تواند یا خاموش باشد یا از آن استفاده شود. تانک T-84U (1999) حاوی اصلاحات زیادی بود، مانند وجود Side Skirt های بلند تر، زره حفاظت فعال پیشرفته، آنتن راداری کوتاه تر که نزدیک دریچه ی فرمانده قرار می گیرد و در نهایت فضای بزرگ تر و بهتر برای قرار گرفتن دستگاه تامین انرژی کمکی که در عقب گلگیر سمت راست قرار دارد. بر خلاف روسیه (روسیه نتوانست در صادرات تانک T-80 موفق عمل کند) اوکراین توانست قابلیت ها و کارایی های تانک های T-80و T-84 را بهتر بشناسد و آنها را شکوفا کند، به همین منظور توانست به مشتریان خارجی بسیار بیشتری این تانک ها را بفروشد. قبرس با مشاهد عملکرد تانک های بهبود یافته ی اوکراینی تصمیم گرفت تا برای ارتش کوچکش تعدادی از آنها را خریداری نماید. پاکستان نیز به دلیل اینکه با کشور هند از لحاظ نظامی درگیری بود، با مشاهده ی اینکه روسیه به هند T-90 فروخته بود، تصمیم گرفت تا تعدادی T-80U-D از اوکراین برای نیروی زمینی اش خریداری نماید. تانک T-84 Oplot با یک برجک نسبتا شلوغ و همینطور کمی بهبود یافته تر برای بازار داخل در نظر گرفته شد. تانک T-84-120 Yatagan نیز برای صادرات به دیگر کشور ها طراحی و ساخته شد. از ویژگی های این تانک می توان به برجک بسیار بزرگ و همینطور توپ مورد نظر ناتو یعنی 120 میلیمتری به عنوان توپ اصلی این تانک، اشاره کرد. در سال 2010 کشور بنگلادش یک سفارش بزرگ از تانک های T-84 یاتاقان را به اوکراین داد. در سال 2011 آذربایجان نیز از اوکراین تعدادی تانک T-84 Oplot را خریداری کرد و بعدها نیز تانکهای T-90 را از روسیه خریداری کرد.

 

 

T-84 Oplot اوکراین

 

مدل های مختلف تانک T-80:

لیستی که هم اکنون آن را مشاهده می کنید، شامل مدل اهی مختلف تانک T-80 ساخته شده در شوروی، روسیه و اوکراین است و ضمنا تاریخ وارد به خدمتشان نیز در کنار نام تانک نوشته شده است. لازم است تا نکاتی را در مورد نام گذاری های تانک های T-80 خدمتتان عرض کنم. برای مثال نسخه ی فرماندهی تانک با حرف K نمایش داده می شود، این بدین معنی است که این تانک در هر نسخه ی، تانک فرماندهی است (برای مثال تانک T-80BK، در اینجا در میان تعداد تانک های T-80B، تانک های T-80BK نسخه ی فرماندهی هستند.) و دارای یکی سری تجهیزات و متعلقات مخصوص به خود است، مانند رادیو های قوی تر  و سیستم های مدیریت میدان نبرد پیشرفته تر، کلمه ی فرماندهی در روسی komandirskiy است. تانکهایی که دارای زره های اضافه شونده و همینطور زره قوی تری هستند، با V نشان داده می شوند، این تانک ها دارای زره واکنشی انفجاری هستند که به روسی vzryvnoy معنی می شوند.  برای مثال T-80BV. نسخه های ارزان تر که بدون قابلیت پرتاب موشک هستند نیز دارای علامت 1 می باشند، برای مثال T-80B1.

 

تانک T-80U

• T-80 (1976): مدل پایه و مادر تمامی نسخه ها، با یک موتور گاز توربین که قادر است 1000 اسب بخار نیرو تولید کند، دارای تجهیزاتی همچون مسافت یاب لیزری است. این مدل توانایی شلیک موشک را ندارد و فاقد زره واکنشی انفجاری است.
• T-80B (1978): در این مدل یک برجک جدید به تانک اضاف شد ، سیستم کنترل آتش نیز بهبود یافت و بار گذار خودکار قابلیت شلیک موشک های ضد تانک 9M112-1 Kobra پیدا کرد. زره کامپوزیتی این تانک نیز بهبود یافت. موتور تانک نیز دستخوش تغییراتی قرار گرفت که قدرتش به 1000 اسب بخار افزایش پیدا کرد که در سال 1980 به تانک اضافه شد. این تانک با زره های واکنشی فعال در سال 1985 مجهز شد و با زره های 400 میلیمتری تانک را در برابر گلوله های با سر انفجاری HEAT محافظت می کرد.
• T-80BV (1985):  تانک T-80B با زره واکنشی انفجاری فعال.
• T-80A (1982): یک جهش برای اسنتاندارد سازی تانک، بهبود زره و همینطور برجک بهینه  و سیستم کنترل آتش بروز رسانی شده.
• T-80U (1985): نسخه ی جدید تانک T-80 که با زره واکنشی انفجاری فعال کنتاکت 5 مجهز می شد و سایت هدفگیری تانک نیز بهبود یافت. همچنین قابلیت شلیک 9K119 Refleks نیز بر روی تانک ایجاد شد و در سال 1990 یک موتور جدید 1250 اسب بخاری بر روی تانک ایجاد شد.
• T-80UD Bereza (1987):  نسخه ی اوکراینی با موتور دیزل 1000 اسب بخاری 6TD و همینطور مسلسل کنترل از راه دور ضد هوایی برای شلیک به هواپیما ها و همینطور بالگرد ها.
• T-84 (1999): آخرین نسخه ی توسعه یافته ی T-80UD اوکراین که با یک موتور قدرتمند 1200 اسب بخاری و همینطور زره جدید تری مجهز می گردد.
• Black Eagle Tank: (نمونه ی اولیه: کنسل شد) چندین نمونه از نسخه های بروز رسانی شده ی تانک T-80 که با یک شاسی بزرگ تر و همینطور یک چرخ جاده ی بیشتر بود و برجک بسیار بزرگتری داشت و می توانست مهمات خیلی زیادی را با خود حمل کند، اما این پروژه کنسل شد.

 

تاریخچه ی استفاده:

 

تانک T-80 در موزه ی نظامی Khabarovsk

اتحاد جماهیر شوروی

در سال 1985، نزدیک 1900 دستگاه تانک T-80 وجود داشت. بر اساس داده های موجود در روسیه، نزدیک به 2256 دستگاه T-80 در بین سالهای 1986 الی 1987 در آلمان شرقی مستقر بودند. ناتو توجه بسیار زیادی به تانک جدید ساخت شوروی داشت، زیرا می توانست تنها در طی 2 هفته کشور های حوزه ی آتلانتیک را تصرف کند و متد ها و روش های مقابله با شوروی که در اروپا و در ناتو تدوین شده بود، تنواند جلوی آنها را بگیرد. همین کار باعث شد تا به صورت ناگهانی موشک های ضد تانک زمین پرتاب و هوا پرتاب به سرعت ساخته شوند. در سال 1991 هنگامی که اتحاد جماهیر شوروی از هم فرو پاشید، نزدیک به 4.839 دستگاه تانک T-80 از همه ی مدل ها در حال خدمت بودند.

 

تانک T-80 هرگز آنگونه که روس ها انتظار داشتند، استفاده نشد و آنها قصد داشتند تا در تصرف اروپا به صورت بسیار عظیمی از این تانک ها استفاده کنند که متاسفانه فقط در حد آرزو باقی ماند. در طول تغییرات سیاسی و اقتصادی شوروی، در سال 1990، فرماندهان نظامی و همینطور بسیاری از متفقین سعی کردند تا کنترل شوروی را بر عهده بگیرند و مانع از فروپاشی اش شوند، اما هر کاری کردند نتوانستند میخائیل گورپاچف را از این کار منصرف کنند، حتی تعداد زیادی تانک های T-80UD از لشکر چهارم سپاه پاسداران Kantemirovskaya نیز به خیابان های مسکو آمدند اما کودتایشان شکست خورد و شوروی از هم فروپاشید.

 

 

 

روسیه

زمانی که تعدادی از تانک های T-80 در کشور های اوکراین و بلاروس و قزاقستان خدمت می کردند، روسیه یکی از بزرگترین اوپراتور و دارندگان این تانک بود.  در سال 1995 تعداد تانک های T-80 به 5000 دستگاه افزایش پیدا کردند اما در سال 1998 تعداد این تانک ها به 3500 دستگاه کاهش پیدا کرد.

ارتش روسیه نزدیک به 3044 دستگاه تانک T-80 و نسحه های مختلف را در خدمت نگه داشت و 1456 دستگاه از آنها را به حالت ذخیره در آورد. این کار در سال 2008 صورت گرفت. هم اکنون تعداد 460 دستگاه تانک T-80UD در حال خدمت در لشکر دوم گارد محافظین موتوری تهاجمی  Tamanskaya و لشکر چهارم گارد محافظیت موتوری Kantemirowsk است. یک دستگاه تانک T-80BV در موزه ی Kubinka و یک دستگاه تانک T-80U در موزه ی فضای باز Saratov به نمایش در آمده است.

 

در طی بحران داخلی 1993 روسیه، رئیس جمهور یلتسین دستور داد تا تانک های ارتش روسیه علیه شورای عالی روسیه  و کنگره مردمی که علیه رئیس جمهور بودند، به خدمت گرفته شوند. در چهارم اکتبر 1993، شش دستگاه تانک T-80UD از لشکر دوازدهم گارد تانک ها و لشکر چهارم Kantemirovskaya سپاه  تانکها بر روی پلی که به سمت پارلمان روسیه بودند قرار گرفتند و به سمت پارلمان آتش گشودند. همچنین یک دستگاه تانک T-80 به فرماندهی سرگرد Igor Belyaev به داخل بخش مربعی شکل کاخ ریاست جمهوری رانده شد و لوله ی آن را به سمت ساختمان گرفت. این سرگرد این کار را به علت تعلیق چند ماهه ی حقوقش انجام داد و خسارتی در بر نداشت، این تانک چند ماه درون ساختمان ریاست جمهوری نگه داشته شد.

 

   

 

جنگ اول چچن

تانک های T-80B و T-80BV هرگز در جنگ افغانستان در سال های 1980 مورد استفاده قرار نگرفتند، اما اولین استفاده ی این تانک ها در جنگ اول چچن بود. این جنگ اولین نبردی بود که تانک های T-80 به صورت واقعی در آن شرکت می کردند و نتیجه ی جنگ برای این تانک ها هرگز خوش آیند نبود. از این تانک ها برای تصرف شهر ها استفاده می شد، اما این عمل برای چنین تانک هایی اصلا مناسب نبودند. یکی از بزرگترین فاجعه های این جنگ، نابودی تانکها در تصرف شهر گروزنی چچن بود. نیرو هایی که برای تصرف شهر گروزنی انتخاب شدندف توانایی فراهم کردن زره مناسب برای عملیات درون این شهر را نداشتند و زمانی که شهر توسط نیرو های مدافع، اداره میشد، نیرو های بسیار کارکشته ای که در نبرد افغانستان به روش ها و شیوه های بسیار زیادی جنگیده بودند. تانک های T-80 که در این عملیات مورد استفاده قرار گرفتند دارای زره واکنشی انفجاری نبودند (T-80B) یا اینکه با زره مناسب مجهز نشده بودند (T-80BV) و مهم ترین و بزرگترین دلیل شکست یگان زرهی این بود که خدمه از قبل آمادگی شرکت در چنین جنگی را ندیده بودند، یعنی آموزش هایشان به گونه ای نبود که بتوانند در برابر کهنه کاران جنگ افغانستان دوام بیاورند، این بزرگ ترین دلیل شکست روس ها در چچن بود.

 

خدمه ی این تانک ها هیچ گونه دانشی از ظاهر و چگونگی معماری شهر نداشتند، زمانی که تانک ها مورد اصابت RPG قرار می گرفتند، شلیک کننده ها از داخل انبار های بزرگ یا ساختمان های بلند شهر آنها را شلیک می کردند. موشک های ضد تانک نیز نقاطی از تانک را هدف قرار می دادند که ضعف بیشتری نسبت به سایر قسمت ها داشت. در برابر انفجار هر تانک، 6 یا 7 موشک یا راکت شلیک می شد و این به معنای آن است که برای نابودی یک تانک معمولا 6 الی 7 موشک شلیک می شد تا تانک را نابود کنند. تعدادی از تانک به وسیله ی منفجر شدن بارگذار خودکار از بین می رفتند، یعنی بارگذار که به صورت عمودی قرار می گرفت، توانایی مقابله با شلیک موشک هارا نداشت و منفجر می شد. در طئوری، باید به وسیله ی چرخ های جاده محافظت می شد، اما وقتی تانک مورد اصابت اولین شلیک قرار می گرفت، بارگذار گلوله ی بعدی را مسلح می کرد، که این مورد باعث انفجار گلوله می شد. از تمامی خودرو های زرهی که جنگ اول چچن شرکت کردند، تنها در ماه اول 225 دستگاه نابود شد که این میزان 10.23% از مقدار کل از تانک هایی بود که در این نبرد شرکت کرده بودند. تانک T-80 در این نبرد بسیار ضعیف ظاهر شد، فرمانده لشکر زرهی که مسئول نبرد با چچن بود، ژنرال A.Galkin بعد از نبرد سنگین چچن، اعضای وزارت دفاع را متقاعد کرد که دیگر از تانک های با موتور گاز توربین قرارداد اخذ نکنند. بعد از آن دیگر هیچ وقت تانک های T-80 برای تصرف شهر ها و مناطق به اصطلاح Urban مورد استفاده واقع نشد و در عوض به جای آن از واحد های توپخانه با فاصله ی مناسب از شهر، جهت تصرف آنها اقدام می کردند. تحلیل گران مشکلات شکست تانکها در جنگ چچن را در دو فاکتور مهم ارزیابی می کنند:

1. بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، به علیت مسائل فروپاشی، بعد از آن تاکتیک ها و متد های آموزشی برای خدمه تانک تدریس نشد و همان موارد قدیمی باقی ماند.
2. تانک ها وقتی که به داخل شهر ها وارد می شدند، هیچ نیروی پشتیبانی و یا کمکی نداشتند. همین مورد باعث میشد تا به راحتی به هدفی متحرک برای دشمن تبدیل شوند.

صادرات T-80

زمانی که اتحاد جماهیر شوروی تانک T-72 را به گوشه و کنار جهان و کشور های مختلف که از متحدین سیاسی اش بود، صادر می کرد، T-80 مانند T-64 سلاح سری بود که موقعیتش را نمی خواستند فاش کنند، به همین دلیل فرماندهان قصد صادرات آن را نداشتند. با وجود اینکه لهستان با شوروی بر سر خرید تانکهای T-72S و یا سری T-80 وارد مذاکره شد، قرار شد تا یک سری سلسله کارخانه جهت ساخت T-80 در لهستان ایجاد شود و وزارت دفاع لهستان نیز آماده ی ساخت تانکها شد تا اینکه در سال 1989 یک سری تحولات سیاسی در لهستان به وجود آمد که موجب شد تا لهستان از بلوک شرق خارج گردد. همین موضوع باعث شد تا این موارد در لهستان اجرا نگردد و در عوض لهستان نیز تانک PT-91 را توسعه داد.

 

 

انگلیس

در سال 1992، انگلیس تعدادی تانک T-80U را برای تحقیقات و توسعه خریداری نمود. آنها این تانک ها را به صورت عمومی و در انظار عموم نخریدند، بلکه آنها را از طریق یک شرکت تجاری که مثل واسط عمل می کرد، در کشور مغرب، تانکها را خریداری کردند. قیمت تمام شده تانک ها 5 میلیون دلار بود و به خاطر اینکه به روسها اطمینان کافی نداشتند، مستقیما از آنها خریداری نکردند. انگلیس وقتی که تانکها را خریداری نمود، آنها را به Aberdeen Proving Ground در مریلند آمریکا فرستاد. انگلیسی ها و آمریکایی ها هر دو بر روی تانکها کار می کردند و نکات ریز و درشتی را بررسی کردند. در ژانویه 1994، سوالاتی از وزارت دفاع انگلیس در خصوص خرید تانکهای T-80U پرسیده شد و جوناتان آتکین، شخصی بود که از سمت وزارت دفاع برای پاسخ به این سوالات انتخاب شده بود، اینچنین پاسخ داد که "ما این تانکها را برای تحقیقات و توسعه ی علوم نظامی خریداری نموده ایم".

 

جمهوری دومکراتیک خلق چین

برخی از منابع می گویند که در سال 199، روسیه با جمهوری خلق چین وارد عقد قرارداری شد که در طی آن قرارداد، چی 200 دستگاه تانک T-80U را از روسیه خریداری می کرد. از این 200 دستگاه تنها 50 دستگاه تحویل داده شدند و به علت عدم تامین مواد مربوطه در چین، مابقی تانکها تولید نشدند.

 

 

پاکستان

همانطور که گفته شد، اوکراین در صادرات T-80 های UD بسیار موفق عمل کرد. در سال 1993 و 1995، اوکراین این تانکها را به پاکستان فروختند. پاکستانی ها در آن زمان به دنبال یک تانک می گشتند که نیاز های نیروی زمینی شان را برطرف کند. این تانک در آگوست 1996 در پاکستان به صورت آزمایشی تست شد و پاکستان تصمیم گرفت تا تعداد 320 دستگاه تانک T-80UD را از اوکراین به قیمت تمام شده ی 650 میلیون دلار خریداری نماید. این تانک ها در دو نوع استاندارد قرار داشتند، نوع Ob`Yekt 478B و نوع Ob`Yekt 478BE که برای صادرات در نظر گرفته شده بود. قرار بر این شد که تانکها در سال 1997 تحویل ارتش پاکستان داده شد. بعد از آن تعداد 15 دستگاه از راه زمینی منتقل شد و در فوریه 1997 کشور روسیه مانع از ارسال تانک ها به پاکستان شد. روسیه مدعی شد که اوکراین نمی تواند تانکهارا به پاکستان بدهد. با این وجود نزدیک به 70 درصد از مولفه ها و تجهیزات تانک T-80UD از خارج روسیه ساخته می شود. دلیل عدم ارسال تانکها به پاکستان این بود که در آن زمان روسیه با هند روابط حسنه و خوبی داشت و قصد از بین بردن آن با فروختن تانک T-80UD به پاکستان را نداشت. اما بعدها کشور اوکراین تعداد 20 دستگاه دیگر نیز به پاکستان در طی ماه می و فوریه ارسال نمود. اما مابقی تانکها به پاکستان تحویل داده نشد. تا اینکه اوکراین تصمیم گرفت 285 دستگاه باقی مانده را با کمی تغییر شکل به پاکستان تحویل دهد که خود کشور پاکستان نیز با این کار موافق بود در بین سالهای 1997 تا 2002 همه ی تانکهارا تحویل گرفت.

 

تانک T-80 در سن پترزبورگ روسیه

 

قبرس

کشور قبرس اولین کشور خارجی است که به صورت عمومی تانکهای T-80 را از روسیه خریداری نمود. روسیه تعداد 27 دستگاه T-80U و 14 دستگاه T-80UK به قیمت تمام شده ی 174 میلیون دلاردر سال 1996 به قبرس فروخت. تانکها در طی دو مرحله به قبرس تحویل داده شدند. اولین مرحله تعداد 27 دستگاه تانک T-80U در سال 1996 تحویل داده شد و در دومین مرحله 14 دستگاه تانک T-80UK در سال 1997 به قبرس تحویل داده شدند. این تانکها موجب شدند تا به صورت قابل توجهی ارتشش را دوباره باز سازی کند. این خرید بعد از AMX-30B2 ها یکی از بهترین خرید های نظامی قبرس بوده است. تانک های جدید تحویل گارد ملی این کشور داده شدند. کشور قبرس به دلیل اختلافاتش با ترکیه در سال 2009 نیز تعداد 41 دستگاه تانک T-80U و T-80UK به ارزش هر دستگاه 117 میلیون یورو از روسیه سفارش داد که در مرحله ی اول در سال 2011 نیمی از آنها را تحویل گرفت.

 

 

 

کره ی جنوبی

کشور کره ی جنوبی نیز 33 دستگاه تانک T-80U و دو دستگاه تانک T-80UK را از روسیه به عنوان بدهی های باقی مانده از زمان اتحاد جماهیر شوروی خریداری کرد که این تانکها در 3 مرجله تحویل کره ی جنوبی داده شدند. در مرحله ی اول تعداد 6 دستگاه تانک T-80U در سال 1996 تحویل داده شد، به دنبال آن 27 دستگاه تانک T-80U  در سال 1997 و در نهایت دو دستگاه تانک T-80UK نیز در سال 2005 تحویل داده شد. در اصل کره ی جنوبی تعداد 80 دستگاه تانک T-80U را در برنامه ریزی هایش برای خرید از روسیه در نظر گرفته بود که نصف آنها را خرید.

 

 

استفاده کنندگان تانک T-80

برای مشاهده ی عکس در اندازه کامل، لطفا روی تصویر کلیک کنید.

 

 

نویسنده و ترجمه: سیاوش سلطان ویس

Military.IR Copyright

تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است.

 

اگر سوالی هست خوشحال می شوم بپرسید، چون بنده و دیگر دوستان بهشون پاسخ میدیم.

[خودروی پشتیبانی میدان نبرد، LuAZ-967]

نمای از کنار، پشت و جلو

 

[تحلیل و پیگیری تحولات عراق]

این TOS برای ارتش عراق هست؟ داعش از اینا نگرفته؟

[خودروی پشتیبانی میدان نبرد، LuAZ-967]

بسم الله الرحمن الرحیم

 

 

 

در همه ی ارتش های دنیا، به خصوص کشور های دارای نیروی ویژه و لجستیک، نیاز به یک خودروی کاربردی که بتوان از آن در زمینه های مختلف استفاده کرد، همیشه و در همه حال، احساس می شود. به طوری که برخی از کشور های شاخص تولید کننده ی تسلیحات و ادوات نظامی، خودرو هایی را به این منظور طراحی و وارد بازار جهانی کرده اند تا رقابت برای هرچه بهتر شدن کیفیت و کارایی این خودرو ها بیشتر شود. یکی از قدیمی های این زمینه، خودروی تخصصی میدان نبرد  LuAZ-967 است. در دهه ی 50، متخصصان شوروی تصمیم گرفتند تا بر روی این طرح کار کنند و خودرویی بسازند تا بتواند نیاز های نیرو های ترابری ارتش را حل نماید. این خودرو در دهه ی 50 طراحی و در دهه ی 60 تولید انبوه شد. به ظاهر این خودرو خیلی شبیه خودروی Haflinger استرالیایی می باشد و ممکن است از روی همین خودرو ایده و طرح LuAZ به ذهن طراحان شوروی رسیده باشد. به هر حال، پس از جنگ کره، وجود چنین خودرویی را روسیه بشدت احساس کرد، خودرویی همه جا رو، Off Road که بتواند در مسیر های برخی از وظایفی که برایش در نظر گرفته شده است را به خوبی انجام دهد. در آن زمان، خودروی GAZ-69 در حال خدمت در ارتش سرخ بود، اما مشکلش این بود که برای این منظور بسیار بزرگ بود و نمی توانست یک خودروی کاربردی ،آنطور که روس ها می خواهند، باشد و در عین بزرگ بودن، بسیار سنگین نیز بود. در نتیجه به سرعت دست به کار شدند و اولین نمونه ی اولیه با نام NAMI 049 در سال 1958 ساخته شد. پس از آن، تست های اولیه و نخستین آزمایش هایش در دهه 60 شروع شد. این خودرو توسط Lutsk automobile plant در کشور اوکراین امروزی ساخته شد و در اواخر سال 1991 با تولید بیش از 20 هزار دستگاه و در طی مدت 30 سال، خط تولیدش متوقف شد. سرنوشت این خودرو در حال حاضر نا معلوم است، اما توسط برخی از کشور های جدا شده از شوروی و همینطور خود روسیه، استفاده می شده و اکنون نیرو های روس این خودرو ها را در حالت ذخیره نگه می دارند.

 

خودروی haflinger استرالیا

 

وظیفه ی اصلی که این خودرو می تواند به عنوان یک همه جا رو در میدان نبرد ایفا کند، این است که ابتدا مجروهین را از صحنه ی حادثه، به سرعت دور کند. با این وجود، یعنی نقش اصلی این خودرو که حمل بیمار است، اما در زمینه های دیگری همچون حمل و نقل تدارکات مانند مهمات ( می تواند مهمات را به راحتی به سنگر ها برساند)، همچنین می تواند برای پشتیبانی های سبک مورد استفاده قرار گیرد که توانایی حمل یک اسلحه را داشته باشد. در بخش حامل سلاح، می تواند که اسلحه ی 30 میلیمتری خودکار نارنجک انداز، پرتابگر موشک ضد تانک و یا یک توپ با قابلیت پس زنی 82 میلیمتری تهاجمی را بر روی خود نصب کند. خودروی LuAZ-967 توسط واحد های مختلف هوابرد و همینطور دیگر یگان ها مورد استفاده قرار می گیرد.

 

نمای داخلی این خودرو

 

خودروی LuAZ بر روی یک شاسی قرار گرفته و برای اینکه وزن خودرو بسیار سبک باشد، بدنه ای از جنس Fiberglass  دارد. شیشه ی جلوی اتومبیل می تواند به سمت جلو خم شود تا حجم کلی خودرو کاهش یابد. همینطور زمانی که شیشه ی جلوی اتومبیل به سمت جلو تا می گردد، ارتفاع خودرو تقریبا 1 متر می شود. خودرویی که هم اکنون مشاهده می کنید قادر است تا چندین نفر را با خود حمل کند. 1 راننده، 2 سرنشین که بر روی صندلی های جلو می نشینند و دو برانکارد که در عقب خودرو قرار می گیرد. با این وجود حالت عادی و نرمالش، راننده و برانکارد است، راننده در وسط و در جلوی شیشه می نشیندن و برانکارد ها نیز در پشت قرار می گیرند. خودروی راننده در حالت نرمال در وسط خودرو قرار دارد و صندلی راننده نیز می تواند تا شود و این عمل برای آن است تا فضای بیشتری در مواقع ضروری ایجاد شود. همچنین راننده بر اساس خود، می تواند ستون فرمان را کاهش دهد و یا اینکه بالا و پایین کند تا آن را با خود تنظیم کند.

 

   

 

در میدان نبرد، برای اینکه تعادل خودرو به هم نخورد و به اصطلاح چپ نکند، مقدار حجم بارگیری تدارکات 320 کیلوگرم است. اما می تواند تا نهایت 420 کیلو، یعنی 100 کیلو بیشتر از میزان مجازش بار حمل کند بدون اینکه به ماشین فشاری وارد شود. نمونه ی بهبود یافته ی این خودرو یعنی LuAZ967A و LuAZ967M دارای موتور به مراتب بهتری بودند و می توانستند یک تریلر را برای اهداف نظامی و ترابری با خود حمل کنند که میزان حجم بارگیری تریلر 300 کیلو گرم بود. این خودرو بدون سقف است و به اصطلاح رو باز، اما می تواند با کاور و یا پوشش و پارچه های مخصوص، پوشانده شود.

 

 

LuAZ-967 با کاور

 

خودروی LuAZ-967 با موتور MeMZ-965 که دارای قدرتی معادل 27 اسب بخار است، مجهز می شود. موتور در بخش جلوی خودرو قرار دارد و این موتور نیز دارای برخی از مولفه های استفاده شده در موتور ZAZ-965 است که برای استفاده های غیر نظامی به کار برده می شود. در کنار موتور، این خودرو از یک سیستم تعلیق توریسون بار استفاده می کند که حمل و نقل را برایش بسیار تسهیل می کند. این خودور دارای قابلیتی است که می تواند هم زمان از هر دو محور استفاده کند. خودرو می تواند از جلو اجسام به وزن 200 کیلوگرم را بکشد، با کابل جمع شونده ای که در جلوی خودرو نصب شده، می تواند تا 100 متر باز شود. همچنین می تواند به عنوان خودروی بازیابی نیز مورد استفاده قرار گیرد. خودروی LuAZ-967 دارای طراحی کاملا دوزیبست می باشد و با استفاده از دستگاه های مخصوص می تواند درون آب  تردد کند و سرعتش در آب به 3 کیلومتر در ساعت می رسد. با توجه به ابعاد کوچکی که این خودرو دارد، به راحتی می تواند درون هواپیما های ترابری و بالگرد های بزرگ جای گیرد.

 

   

 

نسخه ها

 

LuAZ-967A: نسخه ی بهبود یافته که با یک موتور MeMZ-967A مجهز می گردد که به 37 اسب بخار توسعه داده شده است و با این موتور جدید می تواند می تواند به سرعتی حدود 75 کیلومتر در ساعت برسد. همچنین می تواند یک تریلر و یا یک توپ سبک را با خود حمل کند.

LuAZ-967M: نسخه ی بهبود یافته ی جدیدتر است که از سال 1976 تولید می شد. این خودرو از همان موتور قبلی استفاده می کرد که دارای 37 اسب بخار قدرت بود و تولیدش در سال 1991 به پایان رسید و نسخه ی دیگری از این خودرو هرگز تولید نشد.

 

 

منابع:

http://en.wikipedia.org/wiki/LuAZ-967

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9B%D1%83%D0%90%D0%97-967

http://www.military-today.com/trucks/luaz_967.htm

http://en.wikipedia.org/wiki/Haflinger_%28vehicle%29

 

نویسنده و ترجمه: سیاوش سلطان ویس

پیشنهاد از Salem

Military.ir Copyright

تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است