دانشنامه دریایی دانشنامه نیروی دریایی

[Brave_Heart 1,963]

آخرین شکار کوسه های آتلانتیک

 

آخرین موفقیت رزمی زیردریایی های نیروی دریایی آلمان نازی در دومین جنگ جهانی، توسط زیردریایی U-2336 در تاریخ 7 ماه می سال ۱۹۴۵ یعنی یک هفته پس از مرگ اسرارآمیز آدولف هیتلر و پنج روز پس از سقوط برلین به دست ارتش سرخ ثبت شده است. باوجود این که آدمیرال کارل دونیتز در تاریخ چهارم ماه می سال ۱۹۴۵ دستور عدم تازش را به نیروی دریایی آلمان ابلاغ نموده بود، چندین فروند از ۶۳ زیردریایی که در آنزمان دور از بنادر و در دریاها و اقیانوس‌ها به مأموریت رزمی مشغول بودند به دلایل فنی و یا تعمدا” این دستور را دریافت نکرده و همچنان به ناامن کردن اقیانوس آتلانتیک مشغول بودند که یکی از آنها زیردریایی پیشرفته U-2336 بود.

 

آدمیرال کارل دونیتز آخرین رئیس جمهور آلمان نازی

 

زیردریایی U-2336 از جدیدترین نسل زیردریایی‌های تایپ ۲۳ نیروی دریایی آلمان نازی معروف به Elektroboot بود که برخلاف خواهر بزرگترش یعنی تایپ ۲۱ تنها توانایی حمل دو اژدر را داشت و حوزه رزم آن بیشتر به نواحی ساحلی دشمن محدود بود (بسیار شبیه به زیردریایی کلاس قدیر کشورمان).

 

زیردریایی کوچک ولی دوربرد تایپ XXIII با ماندگاری بالا در زیر آب که امکان شناسایی توسط جنگنده های دشمن را کاهش می داد. وزن جابجایی این زیردریایی تنها ۲۵۸ تن بود که برای هدایت و عملیاتی نگاه داشتن آن نیاز به ۱۴ تا ۱۸ خدمه داشت.

 

در این رویداد زیردریایی یاد شده به فرماندهی امیل کلوزمایر موفق شد دو فروند شناور انگلیسی و نروژی را به وزن مجموعا” ۴۷۰۰ تن در نزدیکی سواحل اسکاتلند مورد اصابت اژدرهای مرگبار خود قرار داده و به اعماق آبها بفرستد.

 

آخرین شکارگاه کوسه چابک آلمانی در سواحل اسکاتلند

 

این زیر دریایی پس از پایان این مأموریت به بندر کیل بازگشت و تسلیم متفقین شد و سرانجام در عملیاتی با عنوان Deadlight در ژانویه ۱۹۴۶ توسط نیروی دریایی انگلستان غرق گشت.

ویرایش شده در شهریور 99 توسط Brave_Heart

[BarraGe 611]

دیوید مارکت فرمانده سابق زیردریایی هسته ای ایالات متحده امریکا ، 14 صحنه سینمایی از فیلم های معروف ساخته شده در مورد زیردریایی ها  را از نظر مطابقت با شرایط واقعی رتبه بندی میکند.

 

https://www.aparat.com/v/9RJw0

 

زیرنویس فارسی از BarraGe

[mehran55 20,860]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز 

 

عملیات الخفجی

بزرگترین و دوربردترین عملیات دریائی سپاه که به وقوع نپیوست

 

موقعیت بندر الخفجی نسبت به کشورهای ایران - عربستان و کویت

 

در واقعه کشتار حجاج در مکه ( سال 1366 ه.ش ) که حدود 400 و خرده‌ای نفر از هموطنان ما چه زن و چه مرد به شهادت رسیدند . این اتفاق برای جمهوری اسلامی واقعه بسیار ناگواری بود و سپاه پاسداران نیز ، مصرانه در پى فرصتى براى پاسخگویى متقابل بود.

 

جمهوری اسلامی برای تنبیه عربستان سعودی عملیاتی به نام " الخفجی" ( یا الخفاجی ) طراحی کرد.

خفجی یک منطقه نفتی از شمال مشرف به عربستان و از جنوب مشرف به آب‌های خلیج‌فارس است. آن موضوع بسیار حساس بود و همه نیروهای نظامی و حتی سیاسی درگیر قضیه و علاقه‌مند شدند این اتفاق بیفتد. (در واقع انتقام از خون شهدای مکه بود)

 

تعدادی از پیکرهای حجاج به شهادت رسیده در سال 1366

 

بر این اساس "ناوگروه نوح نبی" در تاریخ سیزدهم مهرماه 1366 (1366/07/13) درصدد انجام عملیاتى در منطقه استراتژیک نفتى "رأس الخفجى " متعلق به عربستان برآمدند که طی آن می بایست حدود 400 قایق تندرو به دریا بزنند تا پس از رسیدن به ساحل عربستان در منطقه نفتی الخفجی ، به نقاطی که برایشان تعیین‌شده بود حمله کنند.

 

" قرار بود نیروها خود را به منافع و منابع نفتی دشمن برسانند ، خیلی سریع مواد منفجره را کار بگذارند و سپس با ادوات مستقر بر قایق ها همه تأسیسات و قایق های منطقه را زیر آتش قرار دهند و برگردند. قرار بود که این عملیات در شب صورت بگیرد تا دشمن متوجه نشود." (عبدالرضا کریمی/قرارگاه نوح نبی)

 

 

آنتونی کوردزمن می‌نویسد«منابع اطلاعاتی پی بردند که قرار است حمله‌ی مهمی به رأس الخفجی انجام شود.

این منطقه میدان بزرگ نفتی و مجتمع پالایشگاهی کویت-عربستان با ظرفیت سیصد هزار بشکه در روز در نزدیکی مرز کویت و عربستان و حدود 110 کیلومتری خارک بود که عربستان سعودی و کویت نفت استخراج شده از آن را به نفع عراق می‌فروختند.

عربستان بعد از مشورت با آمریکا، به هواپیماهای اف15 و تورنادوی خود آماده‌باش داد و کشتی‌های خود را به منطقه خلیج فارس اعزام کرد و با این اقدام صریحاً اعلام کرد که از نقشه حمله به منطقه نفتی خفجی آگاه است».

 

سکوی نفتی سروش ؛ مبداء آغاز عملیات الخفجی

 

رزمندگان شب 2 مهر راهی عملیات شدند. ولی به دلیل شرایطی که پیش آمد این عملیات بسیار حساس، عظیم و گسترده لو رفت.

"ماهواره ها و ناوهای آمریکائی همه چیز را زیر نظر دارند. همگی تا سکوی سروش رفتیم ، قرار بود آنجا سازماندهی شویم و عملیات را آغاز کنیم. اما همه در حال و هوای عملیات بودند که خبر دادند عملیات لو رفته و لغو شده است. همه بچه ها ناراحت و عصبانی شدند."

حمله به چاه های نفتی عربستان منتفی شد.

 

پس از این واقعه، که بنا به دلایلى در بدو عملیات، متوقف گردید؛ تلاش جدى ناو گروه‏هاى سپاه پاسداران براى زدن ضربه‏اى موثر و مستقیم به نظامیان آمریکایى حاضر در خلیج فارس متوقف نشد و ناو گروه منطقه دوم دریایى سپاه تحت فرماندهى پاسدار شهید نادر مهدى مأموریت پیدا کرد عملیاتى استشهادى علیه هلى‏کوپترهاى "مارینیز " آمریکایى به انجام برساند.

 

 

پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

[karmania20152015 3,181]

تیغ بران جدید برای  نیروی دریایی هند

در نمایشگاه اخیر دفاعی هند محصولات دفاعی جالبی به نمایش گذاشته شد یکی از این تسلیحات  جدید موشک ضد کشتی سبک هندی ها به نام  NASM-SR میباشد این موشک اولین موشم ضد کشتی تخصصی هند برای حمل وشلیک از بالگردهای دریایی این کشور میباشد.این موشک با برد 55 کیلومتر شاید نسخه هندی موشک اروپایی Sea Venom باشد همچنین به گفته بعضی از منابع هندی پسوند نام این موشک نشان میدهد که ارتش این کشور به دنبال توسعه نسخه های دور بردتر این موشک تا برد احتمالی 150 کیلومتری میباشند.

 

 

 

 

[mehran55 20,860]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز 

 

نبرد انوشیروان با نادر

(USS Chandler DDG-996)

 

در سال 1974 شاه پیشین ایران برای تقویت نیروی دریائی خود ، سفارش ساخت یک مجموعه 4 فروندی ناوشکن موشک انداز را به آمریکا داد که در ایران به "کوروش کلاس" و در آمریکا "Kidd-class" نامیده شدند. ناوشکن های کلاس کوروش برای انجام مأموریت های جنگ ضد دفاع هوائی ، ضدسطحی ، ضد زیر سطحی و پشتیبانی از عملیات های آبی خاکی بسیار مناسب بودند.

داستان ما به سرگذشت عجیب و حیرت آور یکی از این ناوها می پردازد که قرار بود با نام "انوشیروان" در جبهه ایران و خدمت نیروی دریائی ایران باشد. اما در جبهه مقابل ایرانیان جنگید.

 

ناوشکن موشک انداز کلاس کوروش

 

با وقوع انقلاب ایران در سال 1979 و لغو سفارش خرید توسط مقامات ایرانی در زمستان سال 1357 ، ناوشکن انوشیروان هم مانند سه برادر دیگر خود هرگز تحویل ایران نگردید. 

متعاقب این امر ، با توجه به اینکه این ناو دارای سیستم تهویه مطبوع قدرتمند و متناسب با آب و هوای خلیج فارس بود ، نیروی دریائی ایالات متحده این کشتی را انتخاب کرد تا برای خدمت در خلیج فارس و دریای مدیترانه به خدمت بگیرد.

از این روز نام این کشتی از انوشیروان به احترام آدمیرال تئودور چندلر که در حمله کامیکازه های ژاپنی کشته شده بود به یو اس اس چندلر (USS Chandler) تغییر نام یافت و بالاخره در سال 1982 به محلی که از ابتدای هم برای خدمت در آنجا ساخته شده بود ، اعزام گردید. خلیج تا ابد فارس

 

ناوشکن USS Chandler در نیروی دریائی آمریکا

 

در مهر ماه سال 1987 این ناو و هلی کوپترهای همراهش ، اقدام به درگیری با چند قایق تندرو نظامی سپاه پاسداران ایران نمودند که در این درگیری سردار نادر مهدوی فرمانده ناوگروه دریائی ذوالفقار به شهادت رسید.

 

پوستر یادواره سردار شهید نادر مهدوی

 

چندلر عاقبت در سال 1999 پس از طی بیست سال خدمت از رده خدمتی نیروی دریائی آمریکا خارج شد.

 

در سال 2004 تصمیم گرفته شد که با فروش این ناو و تغییر نام به (DDG-1805) Wu Teh به خدمت نیروی دریائی جمهوری چین ( تایوان) درآید . 

 

سرانجام در سال 2006 میلادی این ناو ، آخرین تغییر نام خود را انجام داد و از آن روز تا همین اکنون با نام (DDG-1805) ROCS Ma Kong در نیروی دریائی تایوان خدمت می کند.

تصویر ناوشکن 7200 تنی  Ma kong در سال 2017 در  یکی از بنادر کشور تایوان

 

پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

[MR9 113,549]

بسم ا... 

 

ویدئویی از مراحل اورهال زیرسطحی های طارق کلاس ( کیلو ) 

 

 

 

https://www.aparat.com/v/Swq6N

 

 

[MR9 113,549]

 

بُرشی از روند توسعه سازمان رزم واحدهای تفنگدار دریایی 

 

 

 

ناخدا هوشنگ صمدی در کتاب خاطرات خود  بنام "تکاوران نیروی دریایی در خرمشهر می نویسد:

 

سال 1357 باید آمادگی پیدا می کردیم که به عنوان تک یگان سازمانی در ارتش پرچم مخصوص داشته باشیم. پرچم را باید از دست شاه می گرفتیم. بنابر این برای مراسم دریافت پرچم از هر لحاظ باید آمادگی پیدا می کردیم. پرسنل باید به لحاظ آموزش های نظامی، عملیات نمایشی، وضع ظاهری و آراستگی و هماهنگی های لازم برای رژه در مقابل پهلوی دوم آماده می شدند. پرچم تکاوران را ناخدا فیوزی از دست وی دریافت کرد. او پس از دیدن سان به اتاق توجیه (بریفینگ) آمد.

 

 

دریاسالار حبیب اللهی فرمانده نیروی دریایی و معاونین نیرو هم همراه وی بودند.ما در دفتر فرماندهی گردان تکاوران یک برد بزرگ داشتیم که روی آن نقشه ده سال آینده خودمان را ترسیم کرده بودیم. بر اساس آن نقشه قرار بود تا سال 1366 و ظرف ده سال، تکاوران را از یک گردان به سه لشگر افزایش بدهیم. در این مدت باید در همه پایگاه های نیروی دریایی در بوشهر، خرمشهر، چاه بهار، بندرعباس و حتی عسلویه و جزایر ایران در خلیج فارس تکاور مستقر می کردیم. مسئول تشریح برنامه ده ساله به پهلوی دوم هم من بودم. من به عنوان فرمانده گردان تکاوران دریایی، شروع کردم به گزارش دادن و تشریح برنامه ده ساله خودمان. حدود دو ساعت حرف زدم و درباره برنامه های روزانه، کوتاه مدت و بلندمدت گردان تکاوران برای او و همراهانش صحبت کردم و گزارش دادم. در این مدت پهلوی دوم ایستاده بود و به دقت به گزارش های من گوش می داد.

 

 

صحبت هایم که تمام شد، وی گفت: "آقای ناخدا چرا ده سال؟ برای بعد از مرگ من می خواهید؟".

دستپاچه شدم. گفتم: "خدا نکند قربان!!!!!

شاه گفت: "بکنیدش پنج سال. پنج سال دیگر به همان جا برسیم".

- اطاعت می کنم قربان!

فرمانده نیروی دریایی هم احترام نظامی به جا آورد و گفت: "اطاعت می شود قربان"

شاه بازدیدی کرد و سوار هلی کوپتر شد و رفت. تا شاه رفت، تیمسار حبیب اللهی همراه معاونانش آمدند به دفتر من و گفت: "این برد را می کنید پنج سال". جانشین نیرو که جزء همراهان بود گفت: "تیمسار کار مشکلی نیست. می خواهیم سالی هزار نفر بگیریم، از این به بعد دو هزار نفر می گیریم. در سال می خواهیم دویست تن تجهیزات بگیریم، چهارصد تن می گیریم. می شود پنج سال". تیمسار حبیب اللهی گفت: "هر کاری می خواهید بکنید. همین جا می مانید، کارها را می کنید و تحویل ناخدا می دهید و بعد برمی گردید تهران".

در کمتر از 48 ساعت بُرد ده ساله را به پنج ساله تبدیل کردند. بر اساس برنامه ریزی جدید قرار شد تا سال 1362 ایران سه لشگر تکاور داشته باشد. البته کمی بعد و با شروع انقلاب اسلامی در ایران، همه برنامه ها متوقف شد  و آن طرح رویایی ناتمام ماند .... 

[remo 4,094]

 

داستان دراماتیک نیروی دریایی اندونزی و شناور تریماران

 

 

 

 

 

شناور جنگی اندونزی (KRI) GOLOK-688 ، ساخته شده توسط شرکت  PT Lundin Industry Invest (شرکت چند ملیتی ) دیروز طی مراسمی به این نیرو تحویل شد.

 

نیروی دریایی اندونزی  گفته است که  KRI GOLOK-688 اولین محصول شناور ساخته شده از مواد کامپوزیتی است، و دارای پنهانکاری ، وزن پایین و کاهش خستگی و  افزایش مقاومت در برابر خوردگی است. بنابراین، این کشتی را می توان به عنوان یک طرح توسعه به عنوان یک نمونه اولیه از یک کشتی تریماران ارائه کرد.دریاسالار یودو گفت که ساخت کشتی Trimaran قطعا معنای بسیار استراتژیک برای ما دارد.این شناور دارای طول کل 63 متر است. عرض 16 متر، ارتفاع 18.7 متر و وزن 53.1 تن دارد. این تریماران دارای سرعت بالا 28 گره و سرعت کروز 16 گره است. این مجهز به یک توپ 30 میلیمتر و تفنگ 12.7 میلیمتری است و می تواند 25 عضو خدمه را حمل کند.

 

Range : 2,000 nmi (3,704 km; 2,302 mi)

Armament  :   1 × AK-730 CIWS _ 4 × C-705 SSM

 

  

 

   

 

 

 

 

 در واقع  این شناور دومین در کلاس خود یعنی Klewang است. اولین تریماران ساخته  شده به نام Kri Klewang، در سال 2012به اب انداخته شد ، اما به طرز عجیبی تنها چهار هفته پس از به اب اندازی دچار حریق شده و کاملا تخریب شد.

 

   

 

 

 

 

 

 

https://navalpost.com/pt-lundin-launches-kri-golok-688-trimaran-for-indonesian-navy/

https://defbrief.com/2021/08/21/indonesia-launches-futuristic-trimaran-warship-golok-688/

https://defbrief.com/2021/08/21/indonesia-launches-futuristic-trimaran-warship-golok-688

https://en.wikipedia.org/wiki/Klewang-class_fast_attack_craft/

ویرایش شده در مرداد 0 توسط remo

[MR9 113,549]

جنس آلمانی

این قسمت :زیردریایی

 

 

پس از پایان جنگ جهانی دوم و تا قبل  از بحران برلین ، حق مسلح سازی مجدد از آلمان جدید التاسیس  فدرال سلب شده بود ، اما پس از آغاز علنی جنگ سرد ، روند مسلح سازی ارتش آلمان غربی بتدریج  آغاز گردید . با شروع این کار ، برنامه مسلح سازی نیروی دریایی و بویژه نیروی زیر سطحی این کشور در دستور کار قرار گرفت ، در نتیجه  عملیات بیرون کشیدن دو فروند زیردریایی کلاس XXIII با کد بدنه U-2365 و U-2367 از عمق دریای بالتیک شروع شد. در ژوئن و آگوست 1956 هر دو زيردريايي از عمق بيش از 50 متري بيرون كشيده شدند. هر چند اين زيردريايي­ها در اعماق بالتيك به مدت 11 سال در معرض زنگ‌زدگي بودند، اما هر دو زيردريايي با كمال تعجب در وضعيت خوبي قرار داشتند و در كمتر از يكسال كارخانه هوالتز.ورك در بندركيل مبادرت به تعمیر اساسی آن نموده و تقریباً  این دو را در شرايط اصلي خودشان، به نيروي دريايي فدرال واگذار كرد. تنها تغییر ایجاد شده ، در بخش سینه این زیردریایی  براي نصب تجهيزات جديد ردياب آكوستيك صورت گرفت . سرانجام در 15 اگوست 1957، زيردريايي به نام «هاي» (كوسه)U-2367 و در 1 اكتبر 1957 زيردريايي به نام هخت (اردك ماهي)U-2365 براي نيمه دوم عمر خود، عازم ماموريت شدند.

[MR9 113,549]

زیر سطحی های سامورایی

 

زیردریایی TYPE C3

دفاتر طراحی زیرسطحی های ارتش ژاپن  ، برای رفع نیازمندی نیروی دریایی سلطنتی این کشور به یک شناور زیر سطحی با کارایی بالا ، دست به طراحی مجدد زیردریایی های کلاس C1 و C2 زدند که نمونه جدید ، با مجهز شدن به پیشرانه های قوی تر ، و با کاهش تعداد لوله های شلیک اژدر و مسلح شدن به یک توپ با کالیبر بزرگتر ، قادر بود  تا به بردهای بیشتری برای اجرای ماموریتهای دوربرد دریایی در اقیانوس آرام  دست یابد . با این حال ، بدلیل دشواری تولید پیشرانه های دیزلی پرتوان در زمان جنگ ، فقط سه نمونه از این زیر سطحی به نیروی دریایی ژاپن تحویل شد .

 

 

زیردریایی I-52

این سه فروند نیز بتدریج و بدلیل نیاز شدید نیروی دریایی ، به اسنورکل های ویژه ای مجهز شدند و حتی زیردریایی از همین کلاس با شناسه I-53 ، برای حمل شش اژدر " کایتن " ارتقاء یافت . علیرغم ویژگی های منحصر بفرد این زیر سطحی ، بدلیل کمبود مواد خام مورد نیاز ، قرارداد ساخت 17 فروند زیردریایی کلاس C3 و 25 فروند زیردریایی کلاس C4 ، از سوی ارتش این کشور لغو گردید . اما سه زیردریایی تولید شده ، در بازه زمانی خدمت خود ، موفق شدند تا 16 کشتی تجاری و شناور لجستیکی نیروی دریایی ارتش آمریکا را به ظرفیت 80660 تن ، به قعر آبهای اقیانوس آرام روانه کنند .

 

 

 

راست : زیردریایی I-53

چپ : اژدرهای تایپ کایتن

 

با این وصف ، سرنوشت این سه زیردریایی ، بسیار جالب بشمار می رفت . زیرسطحی I-52 ،  دربیست و چهارم ژوئن 1944 و در  800 مایلی جنوب غربی جزایر آزروس ، در حالی که محموله ای ارزشمند ، شامل لاستیک ، طلا ، گنه گنه و تعدادی از مهندسان ژاپنی (که در فرانسه اشغالی ، دوره های مربوط به پرنده های جت را دیده بودند ) ، را حمل می نمود ، توسط  جنگنده های ناوهواپیمابر USS BOGUE منهدم شد . زیردریایی I-53 ، از جنگ ، جان سالم به در برد و در سال 1946 ، به جزیره GOTO ، عقب نشینی نمود . زیرسطحی I-55 نیز تنها 3 ماه قبل از پایان جنگ ، یعنی در 14 ژوئیه 1944 ، در حوالی جزیره سایپان ، توسط دو ناوشکن اسکورت نیروی دریایی ایالات متحده ، یو اس اس گیلمر و یو اس اس ویلیام .سی. میلر ، کشف و منهدم گردید .

 

مشخصات :

 

تعداد واحدهای ساخته شده : 3 فروند

شناسه واحدهای ساخته شده : I-52/I-53/I-55

بازه زمانی تکمیل شناورها : 1944-1943

ظرفیت جابه جایی : 2564 تا 3644 تن

پیشرانه  : دو دستگاه پیشرانه دیزل ، هریک بقدرت 4700 اسب بخار

سرعت : 17 نات

برد : 2100 ناتیکال مایل

تسلیحات : 6 قبضه اژدر 533 م.م

                       2 قبضه توپ کالیبر 50 م.م

       19 اژدر ذخیره

حداکثر غوطه وری : 100 متر

خدمه : 94 نفر شامل افسران و درجه داران

پی نوشت :

1--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

 

[oldmagina 9,234]

یک : این روزها گاهی وقتها با رونمایی هایی در حوزه نظامی روبرو می شویم که در آنها از سیستمهای سخت افزاری و نرم افزاری تجاری استفاده شده است و همواره این سوال پیش می آید که چرا این اتفاق می افتد . 

دو : در حوزه دریایی همواره انتقاد داریم که چرا کشتی های نظامی ما به سیستمهای دفاع نزدیک و دفاع هوایی مناسب مجهز نیستند .

سه : چرا با وجود سخت افزارهای متعدد دفاعی در کشتیها اقدامی برای تبدیل آنها از حالت دستی به صورت اتوماتیک نمی شود .

 

به یک مقاله تقریبا قدیمی برخورد کردم که در مورد قسمتی از تاریخ نیروی دریایی آمریکا است و به خاطر مشابهت هایی که با شرایط فعلی ما دارد و شاید جوابها یا راه حل هایی هم به این سوالات داشته باشد ، قسمت خلاصه و مقدمه اش را اینجا میگذارم .

اسم مقاله "Ship Self-Defense System Architecture" است . نوشته "Larry S. Norcutt"، منتشر شده در "JOHNS HOPKINS APL TECHNICAL DIGEST, VOLUME 22, NUMBER 4 (2001)"

 

خلاصه 

 

سامانه دفاع از خود کشتی ابداع شد تا توانایی حفاظت از خود و توانایی سامانه نبرد را برای کشتی های غیر Aegis نیروی دریایی ایالات متحده فراهم آورد . این سامانه نبرد خودکار در ساختار خود از تعداد زیادی سخت افزارها و عناصر نرم افزاری تجاری را به کار می برد . با این کار به اولین رده از سامانه های پردازش رزم نیروی دریایی که در حال حاضر سلاحها و حسگرهای توسعه یافته را یک پارچه می کند ، دست پیدا کردند .معماری سامانه دفاع از خود کشتی ( SSDS ) یک ابداع بود که در کنار خود به نوعی ریسکهایی هم پدید می آورد.، اما در نتیجه توسعه موفقش و فایده های ادامه داری که نشان داد ، توانست این ریسکها را توجیه کند . مفاهیم معماری سامانه دفاع از خود کشتی در پیشبرد هر دو موضوع وضعیت فنی و توانایی های تاکتیکی ناوگان ایالات متحده موفق بود.

 

مقدمه 

 

ماموریت اولیه ناوهای آبی خاکی کلاس LSD کشتیهای نیروی دریایی ( Landing Ship, Dock Class - کلاس ناوبندر ) پشتیبانی از کاروانهای حمله آبی خاکی و پیاده کردن نیروهای تفنگدار در سواحل دشمن بود . با افزایش قابلیتهای تهدید موشکهای ضد کشتی و افزایش عملیاتهای جنگی دریایی در نواحی نزدیک ساحل ، نیاز به ارتقای قابل توجهی در توانایی های دفاع از خود در این رده از کشتی ها ، مشخص شد.در نتیجه کشتی ها نیاز پیدا کردند از سامانه های مدیریت نبرد ( Combat Direction System  یا CDS ) در اندازه هایی کوچکتر از سامانه های اولیه رزمی مانند ناوشکن ، رزمناو و ناوهای هواپیمابر استفاده بکنند . سامانه هایی که برای دفاع از خود باید نسبت توانایی بالاتری هم برای عملیات کشف ، رهگیری و درگیری داشته باشند.

 

محدودیت بودجه و فرصت کم باعث شد تلاشهای نیروی دریایی بر خودکار سازی ، بهینه سازی و یکپارچه سازی سلاحها و حسگرهای موجود برای دفاع موثر از کشتی  متمرکز شود . برای فراهم کردن خودکار سازی و یکپارچه سازی سامانه های موجود از چیدمان شبکه ای از کامپیوترها و نمایشگرهای کاربری تجاری استفاده شد که سامانه دفاع از خود کشتی نوع MK1 نامگذاری ( SSDS-MK1 ) شد.

 

برای طراحی سامانه دفاع از خود کشتی درسهای حاصل از تجربیات 20 سال نیروی دریایی از نرم افزارهای تاکتیکی و توسعه یکپارچه سازی حسگرها را با هم ترکیب شد و مشخصه های دقیق اطلاعات سامانه درگیری ، نیازهای پردازشی در یک محیط با معماری باز همراه با پردازش توزیع شده در یک محیط آماده مصرف تجاری ( COTS ) را به آنها افزوده گردید . این محیط آماده مصرف تجاری شامل میانجی های ارتباطی ، پردازشگرها ، توزیع داده ها ، زبانهای کامپیوتری ، سیستم های عامل ، نمایشگرها ، مفاهیم طراحی نرم افزار و مفاهیم یکپارچه سازی حسگرها می شود. معماری نرم افزار بر پایه تجربیات سالهای زیاد تعامل با سیستم های رزم دریایی و مطالعات صورت گرفته در زمینه دفاع از خود کشتی انجام گرفت . این مطالعات توسط APL در دهه 1980 به عنوان قسمتی از سلاحهای ضد جنگ ( AAW ) برای ناتو انجام شد. 

 

سامانه دفاع از خود کشتی نوع MK1 مبانی پایه ای برای ساخت نسل بعد را شکل داد که MK2 نام گرفت و توسعه یافت . سامانه حاصله بزرگتر است و به توانایی های پایه ای دفاع از خود امکان دستیابی به عملکردهای بیشتری از سامانه های نبرد سنتی مستقر در کشتی را می دهد . از جمله این امکانات افزوده دسترسی به سامانه هایی مانند کنترل هوایی و ارتباطات داده تاکتیکی آست . MK2 نقشی بزرگتر به عنوان سامانه مدیریت نبرد برای ناوهای هواپیمابر جدیدتری مثل USS Ronald Reagan و ناو آبی خاکی کلاس USS San Antonio پیدا کرد . مفهومهای طراحی پایه این سیستم در هر دو کشتی به یک صورت هستند .

 

سامانه نبرد کشتی در کلاس LSD شامل سامانه سنسورها ، اجزای SSDS ، سامانه سلاحها که از طرق شبکه فیبر نوری اتصال دارند 

 

منبع

 

 

 

 

ویرایش شده در خرداد 1 توسط oldmagina
اصلاح نگارشی

[mehran55 20,860]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز 

 

 

مرلین نقره ای

(Silver Marlin)

 

سیلور مارلین یک «شناور سطحی بدون سرنشین» (USV) با اندازه متوسط و مستقل است که توسط «البیت سیستمز اسرائیل» برای مأموریت های گشت دریایی طراحی شده و توسعه یافته است. 

 

این شناور بی سرنشین که برای مأموریت‌های گشت‌زنی، اطلاعاتی و جنگ ساحلی طراحی شده است ؛ با تجهیز شدن به انواع حسگرها و سنسورهای مختلف ، قابلیت کنترلی مستقل برای اجتناب از برخورد با موانع ، برخی سیستم‌های تسلیحاتی و همچنین سیستم های رصد و ارتباط ماهواره ای ؛ به قابلیت عملیات مستقل و خودمختار «فراتر از خط افق» دست یافته است. 

 

 

وزن این شناور (سیلور مارلین) 10.6 متری برابر با 4000 کیلوگرم (8800 پوند) است که 2.5 تن (5500 پوند) آن به ظرفیت حمل بار و محموله اختصاص یافته است.

 

این 2.5 تن شامل «محموله های الکترواپتیک دریایی» ، «برجک تسلیحاتی کنترل از راه دور دارای تثبیت کننده » و «سوخت کافی برای انجام 24 تا 36 ساعت ماموریت در بردهای حداکثر 500 کیلومتر» است. 

 

سیلور مارلین دارای دو موتور دیزل دریایی با قدرت 315 اسب بخار است که قادر به حفظ سرعت کروز بالای 44 گره (81 کیلومتر در ساعت) است.

 

 

این USV دارای سیستم کنترل تطبیقی شناور برای بهبود عملکرد در شرایط سخت و در سرعت های بالا است.

 

 ماموریت های اصلی و روتین تعریف شده برای سیلور مارلین عبارتند از :  

«عملیات شناسایی» ، «مراقبت و پایش» ، «حفاظت نیرو/ضد ترور» ، «جنگ ضد سطحی و ضد مین» ، «عملیات جستجو و نجات» ، «گشت بندر و آبراه» ، «ارزیابی خسارت نبرد» ، «تشخیص آلودگی دریائی» ، «خدمات رسانی درمانی» و همچنین «جنگ الکترونیک».

 

 

این USV را می توان از ساحل یا از کشتی های نیروی دریایی از طریق سیستم کنترل ماموریت مشترک و یا هواگردهای الکترونیک ، که از طریق ارتباطات ماهواره ای متصل می شود ، کنترل نموده یا بر عملکرد آن نظارت کرد.

 

همین «ایستگاه های زمینی-هوائی-دریائی» می توانند همزمان هواپیماهای بدون سرنشین (UAV) را نیز برای انجام عملیات ترکیبی با سیلور مارلین ؛ رصد و هدایت کنند.

 

 

از نکات جالب توجه این شناور بی سرنشین قرار گرفتن یک برجک تسلیحاتی کنترل از راه دور دارای استابلایزر (تثبیت کننده) مجهز به تیربار 7.62 میلی متری بر روی آن است.

 

نقل قول

برخی از منابع غیر رسمی ؛ این برجک کنترل از راه دور و تیربار IWI Negev NG-7 آن را ، «عامل ترور شهید محسن فخری زاده» می دانند.

 

 

 

 

لازم به ذکر است که علاوه بر نیروی دریائی اسرائیل ، نیروی دریائی آمریکا هم به این شناور بی سرنشین (ساخته شده در سال 2006 میلادی) مجهز گردیده است. 

 

منبع

منبع

 

پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

.

ویرایش شده در خرداد 1 توسط mehran55
اصلاح اشتباهات تایپی

[951 13,882]

زیردریایی عجیبی که آمریکا دنبال ساختش است !

 

آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی ایالات متحده(دارپا-DARPA) با برنامه پمپ‌های مغناطیسی هیدرودینامیکی زیر دریا که به اختصار PUMP نامیده می‌شود، در حال توسعه یک سیستم پیشران زیردریایی خاموش و بی‌صدا است.

 

لینک خبر :

 

https://www.tabnak.ir/fa/news/1183303/زیردریایی-عجیبی-که-آمریکا-دنبال-ساختش-است

[MR9 113,549]

بسم ا..

بالگرد سنگین سی اچ -53  عبری با طرح استتار مشابه نیروی دریایی ایران 

 

 

 

 

پی نوشت :

 نشانه های استتار خاکی روی بالگرد همچنان قابل مشاهده است و مشخص نیست چرا از این استتار استفاده شده ....  

 

 

[mehran55 20,860]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز 

 

 

کرانه ذهن

(HUGIN Edge)

 

UGIN Edge: نسل نوین AUV کلاس با اندازه متوسط

 

HUGIN Edge با ارائه دوام و قابلیت اطمینان استثنایی، پیکربندی شده برای سهولت استقرار از همه پلتفرم‌ها و ارائه حسگرهای پیشرفته و عملکرد ناوبری پیشرو در کلاس خود ، جدیدترین عضو از خانواده AUVهای HUGIN است.

طراحی جدید ترکیبی از عناصر رویکرد مونوکوک کربن HUGIN است که با موفقیت در 20 سال گذشته همراه با مدل‌سازی هیدرودینامیکی گسترده برای اصلاح شکل بدنه کم کش استفاده شده است.

 

HUGIN Edge به عنوان یک وسیله نقلیه نسل بعدی (که به طور خاص برای پاسخگویی به چالش های عملکرد و کارایی تعیین شده توسط دنیای مدرن طراحی شده است) متمایز است.

 

نمای از روبرو و از پشت سر زیردریائی های بی سرنشین HUGIN Edge

 

HUGIN Edge شامل ویژگی ها و قابلیت های جدید قابل توجهی است.

این ویژگیها شامل طراحی نوآورانه سونار آینده‌نگر است که قابلیت‌های سنجش سه بعدی را برای برنامه‌ریزی اصلاح مسیر بهینه شده و اجتناب از برخورد جهت‌دار همراه با روش سنتی اسکن رو به جلو ارائه می‌کند.

برای ایجاد قابلیت همکاری بیشتر، این وسیله نقلیه به جدیدترین رابط های باز برای ادغام با ابزارهای برنامه ریزی و مدیریت ماموریت شخص ثالث مجهز شده است. همچنین ابزارهای جدیدی وجود دارند که به طور خاص برای بهینه سازی نتایج برای هر استقرار طراحی شده اند. ابزارهای برنامه ریزی ماموریت مبتنی بر هدف و اجرای ماموریت محور اصلی این موارد هستند.

 

قابلیت‌های برنامه‌ریزی ماموریت، رابط برنامه‌ریزی ماموریت سطح بالاتری را فراهم می‌کند، که نیاز به دانش تخصصی و ورودی کمتری توسط اپراتور دارد.

اهداف ماموریت ممکن است شامل چگالی صدا، یا احتمال تشخیص باشد که AUV را قادر می‌سازد تا نقاط بین راه، پارامترهای عملیاتی و پیکربندی حسگر را محاسبه کند.

اجرای تطبیقی در ماموریت به HUGIN Edge اجازه می‌دهد تا چندین تصمیم را به طور مستقل اتخاذ کند و به طور مداوم در طول اجرای ماموریت برنامه‌ریزی مجدد کند زیرا اطلاعات بیشتری در مورد محیط اطراف توسط حسگرها جمع‌آوری می‌شود.

این قابلیت‌های پردازش Edge در ماموریت است که باعث ایجاد تغییرات گام در عملکرد و کارایی برای همه عملیات می‌شود.

 

 

HUGIN Edge با طول کمتر از 4 متر ، وزن تقریباً 300 کیلوگرمی دارد. این دستگاه با جدیدترین فناوری باتری بسته بندی شده (پکیج شده) مجهز شده است تا بیش از 24 ساعت در عمق 1000 متری کار کند.

 

چیدمان کلی شامل نسل بعدی سونار دیافراگم مصنوعی KONGSBERG، یک پژواک با فرکانس بالا و یک دوربین قابل تعویض یا پروفیل رو به پایین است. این پیکربندی برای پوشش بیشتر الزامات بررسی ژئوفیزیکی و همچنین اقدامات مقابله با مین، ارزیابی سریع محیطی، جستجو و بازیابی، و همچنین بررسی زیرساخت های حیاتی ملی طراحی شده است.

 

HUGIN Edge از ابتدا برای استفاده در وسایل نقلیه سطحی بدون خدمه (USVs)، کشتی های سطحی کوچک و از ساحل (هدایت از راه دور) طراحی شده است.

این طرح حول محور راه‌اندازی و بازیابی خودکار کونگسبرگ (LAR) با شارژ باتری از طریق نیروی القایی ایجاد شده است که عملیات‌های فرا افق واقعی را فراهم می‌کند.

 

این قابلیت انسان را از میدان عملیات حذف می کند، نظارت از دور را برای به حداقل رساندن ریسک عملیاتی، به حداکثر رساندن ایمنی و ارائه کمترین ردپای کربن امکان پذیر می کند.

 

زیر دریائی بی سرنشین HUGIN Edge جوانترین و کوچکترین عضو خانواده زیردریائی های HUGIN

 

ریچارد میلز، معاون فروش رباتیک دریایی در KM گفت: «از اولین غواصی HUGIN (به عنوان اولین فرزند این خانواده) در 7 مارس 1993، این وسیله به موفق‌ترین وسیله نقلیه تجاری خودران زیرآبی که تا کنون ساخته شده است، تبدیل شده است.

در گذر زمان، شکل سازه تغییر کرده است، از یک طراحی صاف کم کشش به شکل بدنه استوانه ای سنتی تر که بر مدولار بودن و ارائه یک پیکربندی انعطاف پذیر متمرکز شده است.

در چند سال گذشته، ما HUGIN Superior را با کارایی بالا ارائه کرده‌ایم، اوج قابلیت‌های بررسی در وسایل نقلیه خودمختار و HUGIN Endurance که برد عملیاتی را تا 2200 کیلومتر در یک شیرجه افزایش می‌دهد. [Superior و Endurance دو محصول دیگر از خانواده زیردریائی های بی سرنشین HUGIN می باشند]

 

HUGIN Edge با استفاده از معماری مشترک و رابط کاربری که قابلیت همکاری همه سیستم‌های HUGIN را ممکن می‌سازد، به فلسفه طراحی اصلی ما باز می‌گردد. راندمان هیدرودینامیکی با یکپارچگی حسگر بهینه ترکیب شده است تا بهترین قابلیت ها را در هر دو عرصه  ارائه دهد: کارایی و بهره وری.

 

محموله ها برای همه سناریوها
HUGIN Edge مجهز به سونار اسکن جانبی یا سونار دیافراگم مصنوعی نسل بعدی (قابل ارتقا) برای تصاویر با وضوح فوق العاده بالا و عمق سنجی است. این ترکیب بالاترین پوشش منطقه و عملکرد را از هر AUV در این کلاس ارائه می دهد.

با یک اکوی با فرکانس بالا و چند پرتوی، عمق سنجی تمیز، بدون تداخل، با نوار وسیع را به همراه یک مغناطیس سنج برای نقشه برداری دقیق مغناطیسی ارائه می دهد.

یک Payload Bay انعطاف پذیر گزینه های قابل تعویض را در راه حل های دوربین رنگی کم نور (از جمله نور strobe) یا پروفیل های زیر پایین که امکان ردیابی و طبقه بندی یا کارهای زمین شناسی را فراهم می کند را فعال می کند.

 

قابلیت اصلاح مسیر خودکار بی سرنشین های خانواده HUGIN در مواجه با موانع یا خطرات

 

شایان ذکر است که نیروی دریائی ابتالیا از اولین مشتریان نظامی HUGIN Edge است که این وسیله را برای استفاده در استراتژی دریائی آینده خود سفارش داده است.

 

منبع

 

 

 

پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

.

ویرایش شده در اسفند 2 توسط mehran55