تاپیک جامع عمليات کربلای 5 تاپیک جامع عمليات کربلای 5

[kid 1,324]

روایت حاج قاسم سلیمانی از عملیات کربلای ۵

 

 

شاید بیش از ۱۰۰ قبضه توپ بسیج شده بود روی همون تیکه پل...اون طرف حداقل ۵۰۰ تا تانک و بیش از ۳۰۰-۴۰۰ قبضه توپ و ده ها قبضه کاتیوشا غیر از ادوات سبکی که در اختیارشون بود - اینور بسیجی ها بودن و خدای بسیجی ها و یه مقدار کمی مهمات آر پی جی و کلاش...ر کانال ماهیگیری عراقی ها نزدیک به ۳۰۰ قبضه توپ داشتن و ده ها قبضه کاتیوشا- ما مجموع توپ های منو آقای مرتضی قربانی به ۲۰ قبضه نمیرسید ۲۰ قبضه بدون مهمات...

 

 

[TALASH 8,961]

Here Is What War Looks Like From Space

 

 

 

دژ های مثلثی عراق در شلمچه....

 

کربلای 5...

[infantry84 0]

حیف اون همه جون که از بی تدبیری بعضی فرماندهان نا آگاه پر پر شدن فردای قیامت باید جواب گو باشند

[MF44 5,043]

روایتی از ساخت سکوی پرتاب موشک در هورالعظیم/ فرماندهی که خود را نوکر بسیجی‌ها می‌دانست

در عملیات کربلای ۵ وقتی تانک‌های عراقی به طرف نیرو‌های ایرانی حمله کردند، حسین [شهید حسین نادری ] بالای یک خاکریز رفت و آر. پی. جی را به طرف تانک شلیک کرد. از روی خاکریز که پایین آمد خیلی خونسرد و مطمئن بدون اینکه به سوی تانک نگاه کند گفت: «لوله‌اش را زدم.»

 

دفاع‌پرس 

 

https://www.uplooder.net/img/image/89/3901f7453b7ed9f794a02a0366a3f0b7/2342557-970.jpg

*نفر سمت چپ تصویرشهید حسین نادری جوان‌ترین فرمانده گردان نیروی زمینی سپاه *

 

۱۸ ساله بود که به سمت فرماندهی گردان ۴۱۶ لشکر ثارالله انتخاب شد. تدبر، شجاعت، قدرت بالای تصمیم گیری در کنار خلوص و تعبد از او فرماندهی قدرتمند را ساخته تا بتواند در جوانی به عنوان جوانترین فرمانده گردان در نیروی زمینی سپاه انتخاب شود.

شهید حسین نادری متولد ۲۰ فروردین ماه سال ۴۷ در شهرستان سیرجان بود همیشه دوست داشت پزشک شود، اما با شروع جنگ در سن ۱۵ سالگی برای اولین بار به عنوان بسیجی به جبهه رفت و وارد سازمان ادوات شد. او سرانجام در ۲۱ سالگی در دوم مرداد سال ۶۷ در عملیات بیت‌المقدس به شهادت رسید. در ادامه روایت‌هایی از این شهید را می‌خوانید.

تانک را زدم

نیرو‌های گردان ضد زره حسین را شکارچی تانک صدا می‌زدند. در عملیات کربلای ۵ وقتی تانک‌های عراقی به طرف نیرو‌های ایرانی حمله کردند، حسین بالای یک خاکریز رفت و آر. پی. جی را به طرف تانک شلیک کرد. از روی خاکریز که پایین آمد خیلی خونسرد و مطمئن بدون اینکه به سوی تانک نگاه کند گفت: «لوله‌اش را زدم.»

چند لحظه بعد بچه‌ها تانک عراقی را غنیمت گرفتند و آوردند عقب، همه‌اش سالم بود و فقط لوله نداشت.

ساخت سکوی پرتاب موشک 

ارتفاع نیزار‌های هورالعظیم آنقدر زیاد بود که نه مواضع دشمن به خوبی دیده می‌شد و نه می‌شد از وسط آن همه نی، موشک را درست به هدف زد.

وقتی حسین موقعیت را دید تا چند روز فکر پیدا کردن راه حلی بود که بتواند موشک را به هدف بزند. حاج مهدی زندی نیا و چند نفر از رزمنده‌ها که حسین هم در جمعشان بود در قرارگاه لشکر نشسته بودند که حسین سکوت چند روزه اش را شکست و گفت: «درستش می‌کنم، لوله را طوری به هم متصل می‌کنم که بالا و پایین برود.» حسین بی‌توجه به خنده تمسخرآمیز بعضی از بچه‌ها به تعمیرگاه رفت و کارش را شروع کرد.

چند روز بعد یک سکوی پرتاب موشک ساخت که ارتفاع آن تا بالای نی زار زیاد می‌شد و خدمه آن می‌توانستند از همان بالا موشک را به سمت هدف هدایت کنند.

تلاوت قران قبل از خواب

چند روزی بود که طلبه جوانی وارد جمع نیرو‌های یگان موشکی شده بود. شب اول که می‌خواست بخوابد، همین که آمد پتو را روی سرش بکشد دید بچه‌ها چند قرآن آوردند و دور هم نشستند و دسته جمعی سوره را خواندند.

بعد از نماز صبح هم دور هم نشستند و سوره الرحمن را خواندند. برایش سوال شده بود که چرا این کار را می‌کنند. رفت سراغ یکی از بچه‌ها و جریان قرآن خواندن دسته جمعی قبل از خواب و بعد از نماز صبح را پرسید.

کار حسین بود، شب اولی که به این واحد آمد بچه‌ها را دور خودش جمع کرد و به همه آن‌ها گفت قبل از خواب سوره واقعه و بعد از نماز صبح سوره الرحمن را بخوانند، خودش هم اولین کسی بود که قرآن به دست می‌گرفت و شروع می‌کرد به خواندن.

من نوکر بسیجی‌ها هستم

در جمع بسیجی‌ها نشسته بود و می‌گفت: «من نوکر شما هستم، خدا این توفیق را به من داده که در خدمت شما باشم.» گریه می‌کرد و می‌گفت: «من در خودم چیزی نمی‌بینم که مسوول این همه بسیجی و پاسدار باشم. ولی چون از طرف فرمانده لشکر تکلیف شده فرماندهی گردان را می‌پذیرم.»

ما اینجا را با خون شهدا گرفتیم

آتش عراق خیلی زیاد بود. دستور عقب نشینی رسیده بود، بچه‌ها آمده بودند عقب، ولی حسین حاضر نمی‌شد برگردد. یوسف رفت سراغش و گفت: «بیا بریم عقب.» قبول نمی‌کرد و می‌گفت: «نه، من عقب نمیام. ما اینجا را با خون شهدا گرفتیم و به این راحتی از دست نمی‌دیم.» یوسف که دید حسین به هیچ قیمتی حاضر به برگشتن نیست، رفت پیش روحانی گردان و از او کمک خواست.

حاج آقا انصاری خودش را به حسین رساند و به خون حاج مهدی زندی نیا قسمش داد تا راضی شد برگردد عقب.
با ناراحتی بر می‌گشت عقب. چند قدمی بر می‌داشت، نگاهی به پشت سرش می‌انداخت و به پهنای صورت اشک می‌ریخت. می‌گفت: «ما اینجا را با خون شهدا گرفتیم و به این راحتی از دست نمی‌دهیم.»

 

https://defapress.ir/fa/news/645784/روایتی-از-ساخت-سکوی-پرتاب-موشک-در-هورالعظیم-فرماندهی-که-خود-را-نوکر-بسیجی‌ها-می‌دانست

 

[MF44 5,043]

نقش رزمندگان مهندسی رزمی در دفاع مقدس

خودشان را سرباز گوش به فرمان امام (ره) دانسته و این جنگ را جهادی جز در راه خدا و تکلیف الهی نمی‌دانستند، از این رو انجام بهترین شکل این مسئولیت سنگین را تکلیف اصلی خود می‌دیدند و حالا سنگرساز بی‌سنگر صدایشان می‌کنیم.

 

دفاع‌پرس

 

https://www.uplooder.net/img/image/38/b48ec15b9cd30c1085d66ca5d23030b1/2342561-615.jpg

 

در هر یک از عملیات‌های دوران دفاع مقدس یکی از مهم‌ترین و تاثیرگذارترین رسته‌ها، یگان‌های مهندسی رزمی بودند که به نوعی می‌توان آن‌ها را پیشانی مهم هر یک از عملیات‌ها دانست که نقشی کلیدی و راهبردی بر عهده داشتند.

به طور کلی اقدامات یگان مهندسی رزمی در دوران دفاع مقدس شامل راهسازی، احداث خاکریز، مواضع توپخانه و ادوات جنگی، احداث زاغه‌های مهمات، احداث استحکامات، نصب پل‌های متحرک و ثابت روی رودخانه‌ها و نهرها، احداث درمانگاه و بیمارستان صحرایی، احداث سنگر‌های گروهی و اجتماعی، سکو‌های پرتاپ موشک و تخریب انفجارات، کاشت و برداشت میادین مین در سه مقطع زمانی قبل، حین و بعد از عملیات بود.

در مقطع نخست هر عملیات، مهندسی رزمی با آماده‌سازی منطقه برای اجرای عملیات نظامی اقداماتی از قبیل، احداث و ترمیم جاده‌های مواصلاتی مورد نیاز، تهیه اردوگاه‌ها و مقر‌های عقبه برای یگان‌های رزمی، ساخت مواضع توپخانه و ادوات، احداث درمانگاه و بیمارستان صحرایی و آماده نگه داشتن دستگاه‌ها و تجهیزات راهسازی و عملیات خاکی ایفای نقش می‌کرد.

در دومین مقطع نقش‌آفرینی یگان‌های مهندسی به محض شروع عملیات و پیشروی رزمندگان علیه اشغالگران بعثی، یگان مهندسی رزمی وارد عمل شده و در زیر آتش شدید توپخانه و ادوات دشمن نسبت به احداث معابر جدید، ایجاد خاکریز و احداث مواضع و سنگر‌های جدید دفاعی، برداشتن و پاکسازی میادین مین و مواضع در خطوط جدید اقدام می‌کرد؛ و در مقطع آخر نیز پس از اتمام عملیات و تثبیت اهداف رزمندگان مهندسی نسبت به تثبیت و تحکیم خطوط و مواضع دفاعی جدید و راه‌های دسترسی و احداث سنگر‌ها و استحکامات مورد نیاز رزمندگان و ایجاد موانع جدید در مقابل دشمن اقدام می‌کردند.

 

عملیات کربلای ۵ به عنوان یکی از سنگین‌ترین عملیات‌های دوران دفاع مقدس بود که عملیات نظامی تهاجمی از سوی نیرو‌های مسلح ایران علیه نیرو‌های ارتش عراق با هدف پیشروی به سمت بصره انجام شد و از آن به عنوان آغازی بر پایان جنگ ایران و عراق یاد می‌شود.

در این عملیات سه یگان مهندسی از استان مرکزی حضور داشتند که شامل لشکر مهندسی رزمی ۴۲ قدر، گردان مهندسی رزمی لشکر ۱۷ علی ابن ابیطالب (ع) و گردان مهندسی رزمی جهاد سازندگی بودند.

این سه یگان در کنار فعالیت‌های عمده نظیر احداث جاده و خاکریز، سنگرسازی و ... که در آن برهه در منطقه شلمچه به انجام رساندند توانستند به دلیل اهمیت استراتژیک کانال پرورش ماهی طرح پله‌ای کردن دژ این کانال را انجام دهند که این اقدام ثمرات و تاثیرات بسیاری را به همراه داشت.

حالا نزدیک به ۳۰ سال از آن روز‌ها می‌گذرد و هنوز از نسل سنگرسازان بی سنگر در میانمان هستند. به سراغ یکی از آن‌ها رفته‌ایم که امروز گرد سپیدی بر موهایش نشسته و در سینه خاطراتی از آن روز‌ها دارد. «محمدحسین صادقی» که امروز تنها رزمنده بازنشسته خطابش می‌کنیم در آن سال‌ها مسئولیت ستاد لشکر مهندسی ۴۲ قدر استان مرکزی را بر عهده داشت.

از رزمندگان مهندسی رزمی و مهم‌ترین فعالیتشان در کربلای ۵ پرسیدیم که برایمان از کانال ماهی می‌گوید و قصه از همین جا آغاز می‌شود، کانال پرورش ماهی از چند دژ یا همان خاکریز‌های قطور کوبیده شده و مرتفع ساخته شده بود که آب از اروندرود به داخل این کانال اضافه می‌شد که برای پرورش ماهی ساخته شده بود.

وی ادامه داد: در دوران عملیات کربلای ۵ کانال ماهی به دلیل نداشتن آب کافی بیشتر حالت باتلاقی پیدا کرده بود. زمانی نیرو‌های ما آن را تصرف کردند که این کانال آب زیادی نداشت و حالت باتلاقی داشت. بچه‌ها موقعی که این کانال را گرفتند نفرات حین درگیری پایشان لیز می‌خورد و به پایین پرتاب می‌شدند که بالا رفتن دوباره از سینه این دژ صاف مشکل بود.

رئیس سابق ستاد لشکر مهندسی ۴۲ قدر استان مرکزی تصریح کرد: از طرف دیگر ماشین‌هایی که در پایین این کانال در حال تردد بودند و تدارکات و مهمات را منتقل کرده و شهدا و مجروحین را از منطقه خارج می‌کردند به دلیل باتلاقی بودن منطقه دچار مشکل شده و تردد برایشان سخت می‌شد.

این رزمنده بازنشسته در ادامه گفت: با توجه به مسائل و موضوعات پیش آمده رزمندگان به این نتیجه رسیدند در این دژ هفت متری چند پله ایجاد کنند.

صادقی با تاکید بر فواید پله‌ای کردن کانال پرورش ماهی بیان کرد: پله‌ای کردن این کانال بسیاری از مشکلات را در منطقه مرتفع کرد به گونه‌ای که پله آخر به منظور تردد، پله بعدی به سنگر‌های اجتماعی اختصاص یافت و از پله بعدی برای سنگر تیربار و اسلحه استفاده شد و در مجموع این حرکت یکی از فعالیت‌های مهم لشکر مهندسی رزمی ۴۲ قدر استان مرکزی در این عملیات بود.

 

احداث جاده «شهید صفوی» یادگاری از کربلای پنج

 

صادقی در ادامه گفت‌وگوی خود با خبرنگار دفاع‌پرس در ارتباط با دیگر فعالیت‌های یگان‌های مهندسی استان مرکزی این گونه گفت: یکی دیگر از فعالیت‌های این یگان‌ها در راستای احداث و ترمیم جاده‌ها در منطقه عملیاتی کربلای ۵ بود.

وی بیان کرد: وضعیت منطقه کربلای ۵ به این صورت بود که یک طرف منطقه آبگرفتگی و در سوی دیگر رودخانه اروندرود قرار داشت و در این میان مقدار خیلی محدودی خشکی بود که جاده کنونی شلمچه شامل همین نقطه می‌شود. در آن زمان فقط همین یک جاده وجود داشت و دشمن نیز چندین نقطه از آن را تخریب کرده بود که ترمیم آن یکی از ضرورت‌های آن برهه به شمار می‌آمد.

رئیس سابق ستاد لشکر مهندسی ۴۲ قدر استان مرکزی خاطر نشان کرد: از این رو نیاز بود به دلیل تردد زیاد از این جاده از انتقال مجروحین و شهدا گرفته تا انتقال مهمات و تدارکات به منطقه، علاوه بر بحث ترمیم، احداث دو یا چند جاده دیگر نیز در اولویت قرار بگیرد تا با تقسیم تراکم در میان جاده‌ها از حجم تردد‌ها کاسته و در نهایت ساخت جاده شهید محسن صفوی در دستور کار قرار گیرد. این جاده توانست کمک شایانی در آن زمان به رزمندگان کند و به عنوان یادگاری از عملیات کربلای پنج باقی بماند.

وی افزود: یک تفاوت عمده و بسیار بزرگی که بین ما و نیرو‌های بعثی وجود داشت و آن این بود که دشمن طرح را از کشور‌های خارجی دریافت کرده و به نوعی آن‌ها فقط اجرا کننده بودند.

رزمنده بازنشسته دوران دفاع مقدس بیان کرد:، اما نیرو‌های ما در اغلب موارد برحسب تجربه به دانش رسیده بودند و ابتکارات و نبوغ داشتند و مواردی که به ذهنشان می‌رسید را انجام می‌دادند، به طور مثال در ارتباط با احداث جاده به این نتیجه می‌رسیدند که امواج آب ممکن است جاده را تخریب کند که در این شرایط حفاظ آبشور استفاده می‌کردند که این‌ها نبوغ و ابتکاراتی بود که به فراخور هر عملیات به ذهن آن‌ها می‌رسید و انجام می‌دادند.

خاکریز‌ها اصلی‌ترین موضع دفاعی رزمندگان اسلام

صادقی با اشاره به دیگر فعالیت‌های یگان‌های مهندسی رزمی در جنگ گفت: منطقه کربلای ۵ یکی از مناطق پر استحکام از سوی دشمن بود، به گونه‌ای که در این منطقه مواضع نونی شکل، کانال زوجی، کانال پرورش ماهی، دژ دو هزار و سه هزار بسیاری دیده می‌شد.

وی تاکید کرد: به عبارت دیگر موانع بر سر راه نیرو‌های ما بسیار زیاد بود که در این شرایط باید بلافاصله بعد از آزادسازی هر منطقه پاکسازی انجام می‌گرفت که اگر مجددا نطقه تصرف شده به دست دشمن افتاد امکان استفاده از استحکامات برایش مقدور نباشد.

این رزمنده بازنشسته خاطرنشان کرد: اصلی‌ترین موضع دفاعی رزمندگان اسلام در عملیات‌های مختلف خصوصا در عملیات کربلای ۵ احداث خاکریز بود و نیرو‌ها باید تا هر مسیری که پیشروی کرده بودند مواضع جدید را احداث می‌کردند که این موضوع نیز با توجه به عرض کم منطقه عملیاتی، فعالیتی مشقت بار و پر زحمت بود که توسط بچه‌های مهندسی رزمی انجام شد.

صادقی با اشاره به فعالیت رزمندگان مهندسی در میدان نبرد گفت: یکی از فعالیت‌های رزمندگان مهندسی در داخل منطقه نبرد این بود و زمانی که نیرو‌ها در داخل منطقه مشغول انجام وظایف بودند با موانع زیادی از جمله مین‌های کاشته شده دشمنان نیز مواجه می‌شدند که منجر به شهادت رانندگان ادوات و یا تخریب دستگاه‌ها می‌شد.

وی ادامه داد: علاوه بر این‌ها نیز دشمن، چون به اهمیت این‌ها پی برده بود با بالگرد‌ها ادوات مربوط به جاده سازی و مهندسی را مورد هدف قرار داده و تعدادی از نیروهایشان نیز این مسئولیت را بر عهده داشتند که با تک تیرانداز‌ها رانندگان این ادوات را مورد هدف قرار داده و به شهادت برسانند.

این رزمنده بازنشسته تصریح کرد: هر دستگاهی که راهی منطقه می‌شد همراه آن‌ها نیز چند راننده به منطقه اعزام می‌شد که در صورت شهادت راننده این ادوات، نفر بعدی ادامه کار را انجام دهد.

صادقی با اشاره به شهدای مهندسی استان مرکزی افزود: شهید سید احمد حسینی، شهید سید محمد حسینی، شهید مصطفی مرادی، شهید مقیمی، شهید حسین علیپور، شهید یدالله صبور، سید احمد میرصادقی، احمد جوانبخش شهدایی بودند که در حین عملیات کربلای ۵ و در حین فعالیت در منطقه به شهادت رسیدند.

سرباز روح الله بودن مدال افتخار رزمندگان جنگ بود

رئیس سابق ستاد لشکر مهندسی ۴۲ قدر استان مرکزی با اشاره به ایثار و ازجان‌گذشتگی رزمندگان مهندسی رزمی گفت: آنچه که می‌توانست رزمنده یگان مهندسی رزمی را به میدان پیکار کشانده و اراده‌ای پولادین برای حضور در زیر بار آتش توپ و خمپاره دشمنان به او ببخشد، نیرویی جز عشق او به جهاد فی سبیل الله نبود.

وی بیان کرد: تمامی رزمندگان جبهه، خودشان را سرباز گوش به فرمان امام (ره) دانسته و این جنگ را جهادی جز در راه خدا و تکلیف الهی نمی‌دانستند، از این رو انجام بهترین شکل این مسئولیت سنگین را تکلیف اصلی خود می‌دیدند.

رزمنده بازنشسته دفاع مقدس خاطر نشان کرد: زمانی که یک رزمنده خودش را سرباز امام خود دید وعملش را تکلیف الهی و جهاد فی سبیل الله دانست بی شک سخت‌ترین‌ها نیز در میدان نبرد بر او هموار خواهد بود و بدون تردید و دلهره پای در میدان نبرد می‌گذارد و در نهایت نیز آنچه که توانست ما را در این نبرد غیر منصافه و متجاوزانه به پیروزی برساند همین مدال سربازی روح الله بود.

بی تردید از نسل شهدای مهندسی، مهندسان دیگری متولد شده اند که امروز در میدان نبرد و در جبهه جنگ نرم مشغول مبارزه با دشمنان هستند که هنوز هم سربند‌های یازهرای رفقای شهیدشان را بر پیشانی بسته و این راه را ادامه می‌دهند چرا که همواره این راه ادامه دار خواهد بود.

 

https://defapress.ir/fa/news/645785/نقش-رزمندگان-مهندسی-رزمی-در-دفاع-مقدس