بسم الله الرحمن الرحیم هشتمین رزمایش اقتدار هوایی فداییان حریم ولایت به گزارش خبرنگار دفاعی خبرگزاری فارس، امیر حمید واحدی جانشین فرمانده نیروی هوایی ارتش ظهر امروز(چهارشنبه) در نشست خبری هشتمین رزمایش اقتدار هوایی فدائیان حریم ولایت، اظهار داشت: مرحله اصلی و عملیاتی رزمایش فدائیان حریم ولایت ٨ از فردا به مدت دو روز و با شرکت کلیه پایگاهه ای شکاری نیروی هوایی ارتش در منطقه عمومی اصفهان و پایگاه هوایی شهید بابایی آغاز خواهد شد. وی افزود: استفاده از هواپیماهای سوخت‌رسان، شکاری، بمب افکن و شناسایی در این رزمایش در دستور کار خواهد بود. هواپیمای سوخو-٢٤ و F-4 و F-5 و F-7، سی-١٣٠ و میگ-٢٩ و اف-١٤ و بوئینگ ٧٠٧ و ٧٤٧ در این رزمایش استفاده خواهند شد.امیر واحدی اعلام کرد: اجرای عملیات رصد، شناسایی، عکس برداری توسط هواپیماهای شناسایی و پهپادها صورت خواهد گرفت. تمرین عملیات برد بلند در خارج از رینگ پدافند هوایی دشمن از جمله عملیات هایی است که در این رزمابش تمرین خواهد شد. جانشین فرمانده نیروی هوایی با بیان اینکه یکی از ویژگی خوب این رزمایش استفاده از خلبانان جوان در اجرای عملیات ها و استفاده از بمب های هوشمند و نقطه زن ساخت داخل است، تصریح کرد: نیروی هوایی در کنار سایر نیروهای مسلح وظیفه تامین امنیت آسمان ایران اسلامی را بر عهده دارد و پیام این رزمایش امنیت، دوستی و ثبات پایدار برای کشورهای منطقه است.واحدی افزود: خوشبختانه بر اساس برنامه ریزی صورت گرفته در این رزمایش هیچ تاخیری در پروازهای کشوری ایجاد نخواهد شد.وی ادامه داد: پایگاه اصلی این رزمایش اصفهان است اما از پایگاه های شیراز، دزفول و همدان هم استفاده می‌شود.جانشین فرمانده نیروی هوایی ارتش ادامه داد: در پروازهای روز اول رزمایش، از از بمب های مشقی استفاده خواهد شد و در روز دوم از تجهیزات و تسلیحات اصلی بهره خواهیم گرفت.واحدی همچنین گفت: جنگنده کوثر که چندی پیش رونمایی شد اولین پرواز خود را انجام داده و خط تولید آن آغاز به کار کرده است. با اعلام رمز یا حسین(ع) هشتمین رزمایش «فدائیان حریم ولایت» در ۱۳۹۷/۱۰/۲۰ آغاز شد. امیر سرتیپ دوم خلبان «علیرضا انگیزه» در حاشیه برگزاری هشتمین رزمایش اقتدار هوایی فداییان حریم ولایت در جمع خبرنگاران گفت: انجام تیراندازی های هوا به هوا، تیراندازی علیه اهداف هوایی با سرعت و در ارتفاعات مختلف، تیراندازی و بمباران هوا به زمین در روز و شب، با استفاده از بمب های هوشمند، بومی و ارتقا یافته سنگین و نیمه سنگین و استفاده از انواع موشک های لیزری، تلویزیونی، حرارتی، راداری و انواع راکت ها و بمب های تولید شده به دست متخصصان داخل کشور، یکی از بخش های مهم رزمایش امروز است. وی ادامه داد: افزایش حجم قدرت آتش و دقت در اصابت اهداف متحرک و ثابت زمینی و هوایی، استفاده از مهمات نقطه زن و دور ایستا با قدرت تخریب بسیار بالا یکی دیگر از نقاط قوت این رزمایش است و بخشی از توان رزمی نیروی هوایی ارتش را به معرض نمایش می گذارد. سخنگوی رزمایش اقتدار هوایی فداییان حریم ولایت با بیان اینکه همزمان با اجرای عملیات های رزمی، عملیات مردم یاری با اعزام اکیپ های سیار پزشکی و مددکاری با حضور پزشکان متخصص و متعهد نیروی هوایی ارتش در منطقه عمومی هشتمین رزمایش هوایی فداییان ولایت در حال اجراست، افزود: پیش از آغاز فاز عملیاتی هشتمین رزمایش اقتدار هوایی فداییان حریم ولایت نیروی هوایی ارتش، هواپیماهای شناسایی و عکسبرداری آر اف ۴، هواپیماهای جمع آوری اطلاعات سیگنالی و شنود الکترونیکی به همراه پرنده های بدون سرنشین هوشمند شناسایی نهاجا به رصد، شناسایی و عکسبرداری از اهداف از پیش تعیین شده پرداخته اند. خلاصه اقدامات روز اول : در اولین روز از آغاز فاز عملیاتی رزمایش فدائیان حریم ولایت، هواپیماهای اف 5 و بومی صاعقه با بمب‌های سنگین اهداف مهم و حیاتی دشمن فرضی اعم از باندهای پروازی، ایستگاه‌های رادار و سکوهای پرتاب موشک، مخازن سوخت و انبار مهمات در منطقه نبرد را با موفقیت منهدم کردند. هواپیماهای اف 7 مجهز به بمب‌های هوشمند، نقطه زن، دور ایستا و راکت‌های ساخت داخل برای اولین بار اهداف حیاتی دشمن فرضی را با تکنیک‌های ابتکاری و خارج از رینگ پدافندی در عمق منطقه نبرد منهدم کردند. جنگنده بمب افکن‌های نهاجا به منظور نفوذ در عمق کشور دشمن فرضی و افزایش شعاع عملیاتی در دستیابی به اهداف برد بلند با اجرای ماموریت TOP COVER توسط دو فروند هواپیمای اف 14، عملیات سوخت‌گیری هوایی را با موفقیت انجام دادند. هواپیماهای اف 4 با بمباران سنگین (Carpet Bombing)، اهداف از پیش تعیین شده را با موفقیت منهدم کردند. هواپیمای میگ-29 با شلیک موشک های بهینه شده R-73 موشک رها شده از هواپیمای اف-5 را با موفقیت رهگیری و منهدم کرد. جنگنده های اف-14 و میگ-29 با انجام عملیات رزم هوایی شرایط درگیری در صحنه واقعی نبرد را با موفقیت به اجرا گذاشتند. تیم های متخصص در حوزه های جنگ نوین حاضر در منطقه رزمایش در این مرحله، به مقابله با تک شیمایی دشمن فرضی پرداختند و گروه جنگ های نوین نهاجا با بکارگیری انواع سامانه های رفع آلودگی بومی سازی شده توسط متخصصان کشورمان به مقابله با حمله شیمیایی دشمن پرداختند. هواپیماهای بمب افکن راهبردی سنگین سوخو24 و فانتوم با استفاده از غافلگیری شبانه و در ارتفاع پست اقدام به بمباران سنگین هوا به زمین (Carpet Bombing) به سمت اهداف از پیش تعین شده خواهند کرد و هواپیمای اف4 نیز با استفاده از فلر اقدام به روشنایی صحنه نبرد در راستای شناسایی و انهدام اهداف توسط پرنده های مشابه می کند. همچنین هواپیماهای سی130 در شرایط سخت و ارتفاع اقدام به عملیات بارریزی کردند. تصاویر روز اول رزمایش منابع : https://www.farsnews.com/news/13971020000028/اجرای-کارپِت-بامبینگتوسط-فانتوم‌‌ها-میگ-29-اهداف-هوایی-را-منهدم-کرد http://www.ghatreh.com/news/nn45855927/تشریح-مهم-ترین-اقدامات-نخستین-روز-رزمایش-فداییان-حریم-ولایت https://www.farsnews.com/news/13971019001037/-مرحله-اصلی-رزمايش-فدائيان-حريم-ولايت-٨-از-فردا-آغاز-می-شود http://defapress.ir/fa/news/327121/عملیات-سوختگیری-جنگنده-اف4-توسط-تانکر-سوخت-رسان-747 https://www.tasnimnews.com/fa/news/1397/10/20/1919543/اخبار-رزمایش-ارتش-سرنگونی-موشک-مهاجم-توسط-جنگنده-میگ29-و-موشکr73 http://defapress.ir/fa/news/327162/تصاویر-هشتمین-رزمایش-فدائیان-حریم-ولایت http://www.ghatreh.com/news/nn45862462/تصاویر-هشتمین-رزمایش-فداییان-حریم-ولایت https://www.tasnimnews.com/fa/media/1397/10/20/1919890/هشتمین-رزمایش-فدائیان-حریم-ولایت-اصفهان/photo/1 https://www.tasnimnews.com/fa/media/1397/10/20/1919712/پرواز-شبانه-جنگنده-های-ارتش/photo/1

سلام علیکم تنها موردی را که تا الان دیدم ، روسها بودند که برای آموزش بمباران خدمه بلک جک از یک نمونه خاص TU-134UBL مجهز به دماغه این بمب افکن استفاده می کردند . این توپولفهای 154 را همون نقش آتش نشان را اجرا کنند ، به نظرم کافی هست

بسم الله الرحمن الرحیم The Tank is Dead تانک مُرده است قسمت دوم سیر تکاملی موشک های هدایت شونده ضد تانک (ATGM ) سلاح‌های ضد زره کوچک بسیار قدرتمند هستند بطوری که یک سرباز پیاده توانایی انهدام یک تانک‌ سنگین را دارد . اولین مورد از این سلاح‌ها پانزرفاست (Panzerfaust) آلمانی بود که در اواخر جنگ جهانی دوم ظاهر شد. این سلاح ساده فقط از کاربر انتظار داشت آن را دربین بازو نگه دارد ، نشانه بگیرد و شلیک کند. این اسلحه توانست بیشتر تانک‌های عصر خود را، اگرچه تنها در فاصله نزدیک و شلیک به پهلوها ، از بین ببرد. اولین ATGM قابل حمل توسط نفر ، موشک هدایت سیمی مشهور مالیوتکا (Sagger) شوروی بود. و زمانی همه را بهت زده کرد که توانست در سال 1972 در جنگ ویتنام چندین تانک M-48 پاتون را منهدم کند. در طول جنگ کوتاه یوم کیپور در سال ۱۹۷۳، موشک های مالیوتکا توانست بیش از ۸۰۰ تانک و سایر وسایل نقلیه جنگی اسرائیل را از بین برد. در طول سه دهه آینده، ده‌ها نمونه از بهترین ATGM ها وارد میدان رزم شدند. در طول جنگ اول خلیج، سپاه میانی زرهی عراق به راحتی نابود شد به این دلیل که تانک‌ها در برابر تهاجم هواپیما و هلیکوپتر ها ناتوان بودند. در زمان حمله سال ۲۰۰۳ آمریکا به عراق، یک گروهان زرهی عراقی به دو جین از کماندوهای نیروهای ویژه آمریکایی حمله کرد.نتیجه آن شد که نیروهای ویژه با موشک های دوش پرتاب جدید جاولین (Javelin) بیشتر آنها را نابود کردند که این منجر به عقب نشینی عراقی ها شد.[منبع - اشاره به نبرد گذرگاه دیبه گه] جاولین دانلود کتاب در طول حمله کوتاه سال ۲۰۰۶ اسرائیل به لبنان، ۴۵ تانک سنگین اسرائیلی توسط ATGM ها مورد اصابت قرار گرفت. اسرائیل بعدها موفق شد ۴۳ عدد از این تانک‌ها را بازسازی کرده و به خدمت باز گرداند . این باز آوری بسیار چشمگیر به نظر می‌رسد، اما تعمیر آنها هفته‌ها طول کشید، و همچنین این بازیابی و تعمیر نیازمند منابع بود. در اینجا یک مستند جالب در مورد مشکلات تانک مرکاوا اسراییلی در مواجه با ATGM های اصلاح شده رو میتونید مشاهده کنید. [مستند الجزیره قسمت اول مستند ، قسمت دوم مستند ] اصابت به مرکاوا 4 Kornet در جریان جنگ 33 روزه شوروی پس از جنگ جهانی دوم، سلاح ضد تانک بسیار موفق آر پی جی ( RPG) را توسعه داد. این راکت ساده بیش از صد تانک M1 آمریکایی در عراق را از بین برد(منبع) . خدمه تانک ها ذکر کردند که اغلب اصابت های این راکت آسیب جدی را به تانک وارد نیمکرد ، اما این برای راکتهای RPG-7 که نسخه ای قدیمی‌ بودند صدق میکرد. مدل بعدی RPG-۲۹ بزرگ‌تر و به معنی واقعی کلمه یک بازوکا (ضد تانک) بود که یک نمایش بسیار محدود و منحصر به فرد در عراق اجرا کرد ، جایی که خدمه تانک های ارتش ایالات‌ متحده را زمانی که زره کناری آن‌ها را سوراخ می نمود، بهت زده کرد(منبع).بعد از جنگ ژنرال‌های آمریکایی از ترس اینکه آن‌ها به دست دشمن بیافتند از اجازه دادن به ارتش جدید عراق برای خرید RPG - ۲۹ ، امتناع کردند. (منبع) RPG - ۲۹ اثر RPG-29 بر روی زره M1 آبرامز طی چند سال گذشته، ATGM های بزرگتری مانند Kornet روسی و TOW آمریکایی ، واحد زرهی سوریه را ویران کردند (منبع) و منجر به یک بن بست شدند.مرگبار ترین ATGM ، سیستم هدایت تصویری اسپایک (Spike) تولید شده توسط اسرائیل است. ارتش ایالات متحده یک موشک هدایت تصویری مشابهی را ایجاد کرد (منظور EFOGM) اما ژنرال ها آن را رد کردند. چندین ویدیوی خوب در یوتیوب وجود دارد که عملکرد این موشک ها در عمل میتوان دید (ویدیو). اخیرا کره جنوبی نیز یک موشک بزرگ فیبر نوری هدایت تصویری را به نمایش گذاشت ( منظوراسپایک مدل NLOS ) و حتی ارتش فیلیپین سیستم کوچکتری را به دست آورد( منظوراسپایک مدل SPIKE ER و NLOS ) ، با این حال ایالات متحده این سلاح انقلابی را نادیده می گیرد. Spike-LR BGM-71 TOW 9M133 Kornet MGM-157 EFOGM امروزه پیشرفت در باتری‌های سبک وزن ، به تولید ارزان هواپیماهای بدون سرنشین منجر شده که جدیدترین تهدید برای تانک ها هستند. هر آزمایشگاه نظامی قادر است یک پهپاد تجاری که در فروشگاه‌های اسباب‌بازی فروخته می‌شود را به یک کلاهک ضد تانک مجهز کند که بتواند یک تانک را از پشت و یا از بالا مورد اصابت قرار دهد.موشک‌های هدایت‌ تصویری و پهپاد انتحاری مثل Switchblade (به معنی چاقوی ضامن دار - ویدیو) می‌توانند برای ضربه زدن به بالا یا عقب یک تانک که زره در آن نازک است، اقدام کنند. (ویدیو) پهپاد انتحاری SWITCHBLADE از شرکت AeroVironment ارتش آمریکا این ایده ساده را نپذیرفته است که پهپادهای ارزان‌ قیمت توانایی تبدیل به یک سلاح‌ مخرب را دارند. روس‌ها این موضوع را درک کردند و در حال حاضر یک پهپاد ضد زره را وارد میدان کردند (ویدیو). ممکن است ساده انگاشته شود که میتوان به راحتی پهپاد های کوچک را پایین کشید، ویدیو این افراد (یابوها ؟؟=yahoos) را تماشا کنید که چطور سعی می‌کنند یک پهپاد با ارتفاع پروازی پایین را مورد اصابت قرار دهند ، درحالی که در ارتفاع بالا تقریبا غیر ممکن است (ویدیو رو حتما ببینید). حالا درباره تلاش برای مورد اصابت قرار دادن در یک شب یا در مه فکر کنید، یا اگر بیست واحد با هم هجوم بیاورند ! حالا تصور کنید یک دشمن با اتش سنگین خمپاره مختصات شما را زیر آتش بگیرد ، در حالی که هواپیماهای بدون سرنشین بالای سرمان ظاهر می‌شوند. یا اینکه ممکن است با 200 پهپاد به عنوان تله (decoy) برای جلب آتش و تمام کردن مهمات شما ، قبل از اینکه پهپادهای پیشرفته تر وارد شوند، اقدام کنند. بزرگ‌ترین مشکل این است که پهپادهای کوچک آرام هستند و در رادار به سختی رویت میشوند . صدای آنها تا زمانی که بسیار نزدیک نشوند شنیده نمی شود، مگر اینکه موتور تانک ها خاموش شوند. علاوه بر این، واحدها نمی‌توانند 24 ساعته هفته برای زدن آنها آماده باشند. خدمه تانکها میدانند که هواپیماهای بدون سرنشین هنگامی که تانک شروع به انفجار می‌کند حمله می‌کنند. هواپیماهای بدون سرنشین می‌توانند به صورت حمله از بالا (Top attack) به ضعیف ترین قسمت زره تانک نفوذ کنند ، یا می‌توانند مجهز به یک کلاهک ضد زره (HEAT) مانند پهپاد انتحاری جدید ترکیه با تانک برخورد کنند (ویدیو). یک دشمن سطح بالا ممکن است در پهپاد های با ناوبری بی‌سیم اخلال ایجاد کند ، اما این مشکل را می توان با یک نسخه سیمی بسیار نازک درست شبیه به هدایت سیمی (Wire-guided missile) در ATGM مرتفع کرد. مادامی که یک زره جدید جادویی ایجاد نشود، موشک های هدایت شونده ضد تانک (ATGM) و پهپاد ها (UAV) آنچنان مرگبار هستند که استفاده از تانک‌های بسیار گران‌قیمت در برابر دشمن مجهز به سلاح‌های ضد زره مدرن احمقانه به نظر می رسد.. منتقدان می‌گویند که ارتش‌های مدرن یک ذخیره محدود از این تسلیحات گران‌قیمت دارند که در زمان جنگ به سرعت مصرف خواهند شد. این درست است، پس ارتش ها باید پس از بازنشسته کردن تانک های بسیار گران‌قیمت ، به ساخت و ذخیره تانک های مقرون‌به‌صرفه روی بیاورند. پ.ن : اگر به حرفاش دقت کنید به شدت درباره شرایط واقعی میدان نبرد صحبت میکنه ، مواردی که معمولا در محاسبات دیگران نمیاد.... بیشتر عکس ها خارج از متن اصلی هستن و ولی تمام ویدیو ها ارجاعات خوده افسر سابق هست.... به هرحال بازم دوستان دندون روی جیگر بذارید تا ببینیم میخواد به کجا برسونه .... فکر کنم دیگه ویراستش خوب باشه برادر pckho0r

بسم الله الرحمن الرحیم خب بلخره وقت شد سری هم به مطالب این افسر بازنشسته سپاه تفنگدارن (مارین) آمریکا بزنیم و نظرات جالب و بعضا تعجب آورش رو ترجمه کنیم.برای اشنایی با اقای Carlton Meyer پست اول رو بخونید..... The Tank is Dead تانک مُرده است قسمت اول تانک‌های اصلی میدان نبرد (MBT) بسیار گران، پیچیده، سنگین، آسیب‌پذیر و از لحاظ لجستیکی در میدان جنگ مدرن ناپایدار شده‌اند. آخرین تانک آمریکایی M1A2C (SEPv3) بیست میلیون دلارقیمت ( منبع )، ۷۰ تن وزن و نیاز به یک ناوگان کامیونی برای تامین سوخت دارد و نمی‌تواند بیشتر تهدیدها را دفع کند. تانک‌های سنگین قادر به مبارزه با تانک‌های دیگر هستند ولی در برابر تهدیدات هوایی ناتوانند ، با این حال در ارتش های مدرن رایج هستند؛ زیرا بکارگیری ژنرال ها در موسسات افزایش یافته که هدف اصلی آنها حفظ خودشان است، یعنی حفظ همان نوع تجهیزات و سازمان ها برای حمایت از پیمانکاران نظامی قدرتمند. در نتیجه، ارتش آمریکا علاقه چندانی به سیستم موشک هدایت‌ شونده ضد تانک (ATGM) پیشرفته مستقر در تانک نشان نداده است. تانک‌های مدرن سنگین ، تسلیحات ثانویه کمتری دارند، زیرا بیشتر فضا برای سیستم توپ ۱۲۰ mm اشغال شده است . پرتاب کننده های ATGM بسیار کوچک‌تر و سبک‌تر هستند، که گزینه مناسب برای یک تانک سبک است، همانطور که در مقاله ای با نام تانک جهنمی (Helltank) توضیح دادم [در پست های بعدی این مقاله خدمتتون ارائه میشه] : Helltank تانکی با قابلیت پرتاب موشک است که می‌تواند هر تانک سنگینی را منهدم کند. ممکن است به زره ضخیم جلوی تانک نفوذ نکند، اما این انفجار به تانک صدمه جدی وارد کرده و به تعمیرات سطح اساسی (depot level) نیاز پیدا خواهد کرد. لاکهید - مارتین یک خودروی زرهی سبک (LAV) با قابلیت پرتاب موشک هلفایر به نام DAGR را با یک نمای تلسکوپی با ابهت تولید کرد اما ارتش آمریکا هیچ علاقه‌ای به آن نشان نداد. LAV DAGR تانک‌های عظیم الجثه ، ماشین‌هایی سنگین و اهدافی آسان برای سلاح‌های دقیق مدرن هستند. اکثر اصابت ها از نوع ATGM نمی‌توانند یک تانک سنگین را نابود کنند، اما آن را به تعمیرات سطح اساسی(depot level) نیازمند میکنه ، که این کار ، تانک را برای هفته‌ها از حالت عملیاتی خارج میکنه. علاوه بر این، آنها برای از بین بردن دیگر تانک‌ها تسلیح شده اند و دفاع کمی در برابر تهدیدهای مدرن مانند: حمله هوایی (هواپیما و بالگرد ) ، ATGMs، هواپیمای بدون سرنشین (UAV) و پیاده‌نظام مسلح به موشک دوش پرتاب دارند. تانک‌ها در تعداد زیاد باقی مانده اند چون تاکتیک‌های ضد زره مدرن همراه با سلاح‌های ضد زره مدرن هنوز در یک مقیاس بزرگ رخ نداده است که آن‌ها را منسوخ کند. خسارات تانک‌ها در درگیری‌های کوچک با شورشیان به ندرت گزارش می‌شود، اما صدها نمونه در یوتیوب دیده می‌شود. اکثر ژنرال‌ها از پذیرش اینکه تانک دیگر مرده است امتناع می‌کنند چون درگیری‌های اخیر صرفا محدود به حملات پراکنده شده‌اند. اقدامات تقابلی توسعه‌یافته اند، اما نمی‌توانند در برابر انواع مختلف ATGM که ممکن است از هر سمتی وارد شوند ، بقای کلیت تانک را تضمین کند . حتی اگر یک تانک بتواند با منحرف، تخریب یا مقاومت کردن در برابر اولین ATGM جان سالم به در ببرد، یکی دیگر به معنی ورود و دیگری به معنی انهدام است. در گذشته، حفظ خدمه تانک با منطق تدارک حجم عظیم تانک های ذخیره صورت میگرفت تا سریعا جایگزین تانک های از دست رفته در جنگ شوند. با این حال، تعداد کمی از تانک های مدرن در حالت ذخیره ، آماده نگهداری می شوند،زیرا هزینه‌ها اکنون بسیار بالاست. تعمیر وسایل نقلیه زرهی پیچیده است و می‌تواند به هفته‌ها کار نیاز داشته باشد. ادامه دارد... پ.ن : میدونم دوستان الان مسلح کرن میخوان شلیک کنند ولی تا 2 قسمت دیگر صبر کنید که کامل بشه

با سلامی دوباره خدمت دوستان عزیز میلیتاریست؛ مبحث هواپیماهای ترابری رو به اتفاق هم پیگیری میکنیم: اسب های بارکش روس (بخش پنجم-پایانی) IL-14 Crate : هواپیمای ایلیوشین-14 اولین هواپیمای ترابری صنعت هوانوردی شوروی می باشد که در این پست به آن می پردازیم. روسها مجموعا 1348 فروند (نظامی و غیرنظامی) از این هواپیما را تولید نمودند. مصر ، عراق ، افغانستان ، یمن (شمالی و جنوبی) ، سوریه و ... نیز از دیگر استفاده کنندگان خاورمیانه ای این پرنده ترابری بوده اند. در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Ilyushin_Il-14 Lisunov Li-2 : هواپیمای لیسونوف-2 دومین ترابری چندمنظوره شوروی است که در این پست به بررسی آن می پردازیم. روسها مجموعا 6157 فروند از این هواپیما را تولید نموده اند. ( این پرنده در واقع کپی روسی داگلاس DC-3 آمریکائی است که در خلال جنگ جهانی دوم به ارتش شوروی اهداء شد) سوریه ، جمهوری خلق چین ، کره شمالی ، بلغارستان و ... نیز از استفاده کنندگان از این هواپیما بودند. در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Lisunov_Li-2 Yak-14 Mare : هواپیمای یاک-14 یکی دیگر از اسب های بارکش شوروی می باشد که در این پست به بررسی آن می نشینیم. روسها 413 فروند از این هواپیما را تولید نمودند. علاوه بر شوروی سوسیالیستی ، نیروی هوائی جمهوری چکسلواکی نیز دیگر کاربر این هواپیما بود. در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Yakovlev_Yak-14 Yak-16 Cork : هواپیمای یاک-16 آخرین ترابری های چندمنظوره و پرکاربرد صنعت هوانوردی روسیه شوروی می باشد که در این پست نگاهی به آن می اندازیم. روسها تنها 2 فروند از این هواپیما را تولید نمودند و تولید این پرنده به نفع تولید آنتونوف - 2 متوقف گردید. در این انجمن تاپیکی در خصوص این هواپیما وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Yakovlev_Yak-16 ادامه دارد ... ----------------------- پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : با پایان یافتن بررسی ترابری های روسیه و شوروی ، انشاءالله در پست آتی ، اسبان بارکش اروپائی خدمت دوستان معرفی می شوند.

افقی جدید برای نیروی دریایی هند معرفی گونه دریاپایه جنگنده بومی "تجاس" برای ناوهواپیمابر/بالگرد بر INS Vikramaditya مجموعه صنعت هوایی نظامی هند بدنبال مجموعه ای از آزمایشات مستمر و ناموفق پروژه جنگنده بومی ( تجاس) که نیروی دریایی این کشور را مجبور نمود تا راهبرد خود را بصورت پی درپی تغییر دهد ، اکنون در حال برنامه ریزی جهت اعمال تغییراتی مهم جهت راه اندازی مجدد برنامه جت تک موتوره دریاپایه برای اجرای عملیات در آبهای آزاد از روی حامل های شناور خود است . اگر چه برنامه تولید انبوه نمونه زمین پایه این جت بومی درطول چند دهه گذشته با فرازو نشیب فراوانی روبرو شده و هنوز در خط تولید انبوه قرارنگرفته ، اما توجه به تلاش های مسستمر ارتش هند برای توسعه یک جنگنده رزمی سبک زمین پایه ، باعث شده تا استراتژیستهای هندی ، بتدریج بررسی یک جت رزمی دریاپایه را در دستور کار خود قراردهند ، هر چند این مساله در آینده نزدیک به چالش های غیر قابل پیش بینی مواجه خواهد شد . بااین وجود ، به نظر می رسد نیروی دریایی ارتش هند با ارائه دو بروزرسانی ، قصد دارد تا یک گونه خاص از این جت سبک را به قابلیت بلند شدن از روی سکوی پرتاب زاویه دار شناور بالگرد بر/ هواپیمابر INS Vikramaditya که تنها حامل رزمی موجود در نیروی دریایی این کشور است ، مجهز نماید . پرواز نخستین نمونه تجاس ازروی این حامل شناور نشان میدهد که نیروی دریایی هند ، همچنان اعتقاد محکمی به پتانسیل های برنامه جت بومی خود دارد و به همین دلیل سرمایه گذاری بیشتری را برای توسعه نمونه دریاپایه تجاس خواهد نمود . براساس اطلاعات منتشر شده ، نمونه دریایی تجاس در حالی نخستین پرواز خود را از روی شناور هندی به ثبت رساند که به مخازن سوخت خارجی و دو تیر موشک کوتاهبرد روسی R-73 مجهز بود . INS Vikramaditya بالتبع در نگاه نخست ، این آرایش رزمی ، نشاندهنده محدودیتهای اولیه در جت هندی است ، اما به اعتقاد کارشناسان هندی ، این رویداد ، یک قدم رو به جلو برای نیروی دریای محسوب میشود . از یک نظر ، موشک هوا به هوای R-73 یکی از سبکترین موشکهای هوابه هوای موجود در فهرست موجودی نیروی هوایی هند بشمار می رود و درصورتی که تجاس در نهایت امر وارد خدمت گردد ، برای اجرای ماموریتهای محوله می بایست به مهمات سنگین تری مسلح گردد . این موشک روسی ، در آخرین گونه های در خدمت خود ، برد درگیری 30 کیلومتر با سرعت 2.5 ماخ را به ثبت رسانده که در مقایسه ، تنها 50 درصد برد سنگین ترین موشک هوا به هوای موجود در نیروی هوایی این کشور را پوشش میدهد . با این حال ، اگر نمونه درپایه تجاس وارد خدمت شود ، نه بعنوان یک جت رزمی مستقل ، بلکه بعنوان یک مکمل سبکتر برای جتهای دو موتور MIG-29K نیروی دریایی که هم اکنون برروی شناورهای NS Vikramaditya و حامل سبکتر INS Vikrant مورد استفاده قرار می گیرد ، مورد توجه قرار خواهد گرفت . هر دو شناور فوق الذکر ، از یک سامانه مشابه پرتاب هواگردهای رزمی ، مشابه آنچه تستهای گونه درپایه تجاس برروی آن صورت گرفته بهره می برند . توجه نیروی دریایی هند به این برنامه تا اندازه ای است که فرماندهان این نیرو بدون پرده پوشی ، از علاقه مندی خود برای استفاده از این جت رزمی سبک بر روی حامل دریایی آینده خود (INS Vishal) که هم اکنون در دست طراحی است ، صحبت می کنند . این درحالی است که فلسفه طراحی این شناور رزمی هندی ، بیشتر برروی استفاده از جتهای فرانسوی Rafale M یا F/A-18 متمرکز شده و هواگرد آمریکایی ، بدلیل ویژگی های فوق العاده و همچنین مزیتهای برتر نسبت به محصول فرانسوی ، در اولویت قراردارد ، اما هندی ها ، نیم نگاهی به پروژه تجاس دریاپایه نیز دارند . به گفته کارشناسان نظامی ، علت تمایل نیروی دریایی هند به جنگنده های غربی ، کمبود تجربه روسها در طراحی جتهای دریاپایه سنگین با قابلیت پرواز از روی حامل دریایی به کمک منجنیق (catapult) است . طبیعتا" اگر نیروی دریایی هند سامانه منجنیق مشترک را برای جتهای آمریکایی در دست طراحی داشته باشد ، تجاس درپایه ، یک مکمل سبک رزمی کم هزینه برای جتهای غربی خواهد بود . پی نوشت : 1- نکات جالبی در پروژه تجاس وجود دارد . صنعت هوایی هند ، اورهال گونه های مختلفی از جتهای غربی و شرقی را تجربه و حتی یک پروژه نیمه بومی را هم کلید زده ( مصداق اعتماد به توان داخلی ) ولی همچنان برای تقویت قدرت هوایی اش ( زمین پایه و دریاپایه ) ، اقدام به خرید خارجی کند . 2- نیروی هوایی هند ،علیرغم دریافت کمکهای متعدد در این برنامه از منابع خارجی ، تجاس را همچنان یک جنگنده مکمل ( و نه مستقل ) تعریف نموده که این مساله در نوع خودش و در مقایسه با تلاش های داخلی ایران برای تعریف پروژه های موجود در قالب جتهای رزمی مستقل ، قابل توجه به نظر می رسد . 3- شاید مرور تجربه هندی ها در تعریف پروژه های بومی و در عین حال ، توجه به بروزرسانی ناوگان هوایی اش با خرید خارجی، الگوی خوبی برای ما باشد . بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

بسم الله.............. دو روز پیش گروه تروریستی بوکو حرام در یک حمله غافلگیرانه به پایگاه ارتش در استان بورنو نزدیک 150 تن از نیروهای ارتش نیجریه را قتل عام کرد از قرار دادن تصاویر اجساد کشته شدگان خودداری میشود ------------------ برخی از تصاویر توسط صفحات وسایتهای نیجریه ایی منتشر شدن ولی در تصاویر داعش خبری از این ادوات نیست ممکنه ارشیوی باشند تانکهای موجود در تصاویر سنچورین نیستند بلکه تانک ویکرز هستش

با سلام ترکیب آموزش / سخت افزار ، تعیین کننده برتری هوایی به سختی می توان تاثیر قاطع برتری هوایی را در نبردهای صورت گرفته در قرن گذشته میلادی، انکار نمود . این مساله بخصوص در جریان مراحل نخست جنگ فرسایشی ایران- عراق (1988-1980) بوضوح قابل مشاهده است ، در حالی که نیروی هوایی ایران بشدت از تصفیه های بعد از انقلاب ، تضعیف شده بود ، اما با بازگشت پرسنل آموزش دیده که بعضاً بدون علت خاصی ، بازداشت شده بودند ، نفس نیروی هوایی عراق از همان ابتدا گرفته شد . بعنوان مثال ، در تاریخ 1359/7/8 ، در حالی که فقط هشت روز از شروع رسمی تجاوز عراق به حریم جمهوری اسلامی ایران می گذشت ، دو فروند جنگنده/ بمب افکن F-4E نیروی هوایی مسلح به 6 تیر مهمات مارک -82 ، یک زاغه مهمات عراقی را در فاصله 11 مایلی (20 کیلومتری اهواز) هدف قرار داده و منهدم نمودند . اما نکته جالب این ماجرا در انهدام این هدف نبود ، چرا که به شکل تصادفی ، یک خبرنگار روزنامه نیویورک تایمز که با تاکسی در امتداد بخش غربی اروند رود در حال حرکت بود ، بوضوح متوجه یک فروند فانتوم ایرانی شد که در ارتفاع 30 متری سطح زمین پرواز می کرد . هواپیما دور زد و به شکل روشن تلاش کرد تا تاکسی را در راید دوم ، از هستی ساقط کند، اگر چه این داستان عجیب به نظر می رسد ، اما در عین حال آزادی عمل فانتوم های ایرانی را بر فراز جبهه های نبرد بخوبی اثبات می نمود .

با سلام    داکوتای شرکت کننده در عملیات D-DAY              تا جایی که در خاطرم هست ، این هواپیما بعد از خریداری ، تحت تعمیرات سنگین قرار گرفت ، دماغه آن تغییر کرد و به یک رادار هواشناسی مجهز شد وپس از آن به سازمان آب تحویل گردید . بعد از انقلاب ، رادار از این هواپیما جدا شد و این پرنده  کهنسال و ارزشمند به نمایشگاه دائمی هوایی تهران منقل شد .  این تصویر مربوط به چند سال پیش است و از وضعیت فعلی آن اطلاعی در دست نیست .    پی نوشت :   1- این هواپیما اگر در آمریکا بود ، توسط موزه اسمیت سونیان خریداری و بازسازی می شد و مردم برای دیدن آن از نزدیک حاضر بودند ، پول هم پرداخت کنند . برعکس ، متاسفانه ما در نابود کردن میراث تاریخی خودمان ( در اینجا پرنده های قدیمی ) استاد و با مهارت هستیم .

با سلام    گربه های خلیج سیدرا   از صدام تا قذافی !!! رحمی وجود ندارد !!!!!         از یک جهت ، روند خدمت ابررهگیر تامکت در نیروی دریایی ارتش ایالات متحده ، یک داستان کوتاه دراماتیک بشمار می آید ، چرا که این جت افسانه ای هرگز موفق نشد یک درگیری جدی رزمی را در برابر دشمنانی که  برای مقابله با آنان طراحی شده بود ، تجربه نماید ، با این حال ، شاید ، تنها درگیری  قابل توجه  برای گربه دو دُم گرومن ، حادثه خلیج سیدرا (1981) بشمار می آید که در جریان آن ، تامکتهای نیروی دریایی موفق شدند با شلیک موشکهای فروسرخ ، دو فروند سوخو-22 لیبیایی را به زیر کشند . این مطلب قصد ورود به جزییات این نبرد را ندارد و سرنوشت خلبانان  این واقعه در جای خودش جالب توجه است .    چهار خلبان حاضر در این رویداد ، جمعی اسکادران VF-41  محسوب می شدند . جت رزمی شماره دو با کد رادیویی " عقاب سریع 107 " و جت رزمی شماره یک با کد رادیویی " عقاب سریع  102" از ناو هواپیمابر یو اس اس نیمیتز برخاسته و با موفقیت ،جتهای نیروی هوایی قذافی را بسرعت به درون آبهای خلیج سیدرا مشایعت نمودند .    از چپ به راست : خلبان یکم جیم اندرسون ( در یک حادثه اسکی کشته شد )!!!!!!   افسر تسلیحات ، هنک کلمن ( بعدها بعنوان خلبان  یکفروند F/A-18  در زمان  تاکسی روی باند کشته شد )    خلبان یکم ، لاری موزینسکی ( بعدها خلبان خطوط هوایی )   افسر تسلیحات دیو ولنت ( ارتقاء تا درجه دریاسالاری و مسئول توسعه سیستم های هوایی نیروی دریایی )      پی نوشت :   هر جا سخن از اعتماد است ، نام گربه افسانه ای گرومن می درخشد . دینگ . دینگ   :winking: 

با سلام    مدال افتخار برای راسوی وحشی(1)         جنگ ویتنام ، فارغ از بیلان نهایی آن ، موجب یک تغییر نگرش جدی به ماموریتهای نیروی هوایی در ارتش  ایالات متحده شد . تا آن زمان و براساس ذهنیت ناشی از جنگ سرد ، نیروی هوایی استراتژیک که براساس طراحی و تولید بمب افکن های  حامل مهمات هسته ای ایجاد شده بود  ، در راس قدرت هوایی  قرار داشت ، اما جنگ ویتنام و روبرو شدن با یک دشمن جدید ،تمامی پیش فرضهای قبلی را از میان برد و مفاهیم جدیدی را پدید آورد که یکی از این مفاهیم ، ظهور ماموریتهای ضد تشعشع بشمار میرود.       جنگنده / بمب افکن F-105F  سروان  ( سرهنگ بعدی ) مرلین هانس دسلفسن   (کابین جلو)      با این وصف، در جریان جنگ  ویتنام ، دو خلبان از اسکادران های وایلد ویزل نیروی هوایی ، مفتخر به دریافت  نشان افتخار  شدند که یکی از این دو ، سروان خلبان   مرلین هانس دسلفسن  محسوب می شد .   این خدمه هوایی ارتش ایالات متحده  بعنوان پرنده شماره 2  یک گروه تهاجمی  در 10 مارس 1967 از مبداء پایگاه هوایی " تخلی" ( تایلند) ماموریت یافت تا یک گروه رزمی بمب افکن را برای اجرای یک ماموریت بمباران در شمال هانوی اسکورت نماید ، اما در جریان این ماموریت ، ابتدا رهبر دسته پروازی هدف قرار گرفت و ساقط گردید و پرنده وی نیز برای چندین مرتبه  هدف آتش توپخانه ضد هوایی ویتنام شمالی قرار گرفت و حداقل از 7 نقطه  دچار آسیب جدی شد ، اما وی با سرسختی هر چه تماتر ، نه تنها ماموریت را رها نکرد ، بلکه  طبق برنامه تعیین شده ، علاوه بر اجرای  ماموریت ضد تشعشع  ، با شلیک موشک شرایک ، یک پرتابگر موشک سام -2 ویتنام شمالی را هدف قرار داده و منهدم نمود . نکته جالب ماجرا اینجاست  که بر خلاف همه دستورالعمل های تاکتیکی ، برای محافظت از گروه پروازی ، 10 دقیقه در منطقه ای متراکم از آتش پدافند  باقی ماند تا ماموریت بخوبی اجرا گردد . 

با سلام    نقص در فناوری یا خطای انسانی    مساله این است !!!!         در حقیقت جنگ ویتنام ، خاستگاه  ظهور و کاربرد وسیع موشکهای هدایت راداری و فروسرخ بشمار می آید . با این وجود ، پس از پایان جنگ ، در جریان یک پژوهش گسترده توسط نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، آمار قابل توجهی در خصوص بیلان عملکرد این جنگ افزار بدست آمد .   این نیرو برای تجزیه و تحلیل این پدیده ، دو گروه پژوهشی را ایجاد نمود . گروه نخست پس از مطالعات طولانی و پر هزینه و بررسی اسناد و گزارشهای محرمانه ، بدین نتیجه رسید که در طول جنگ ویتنام چیزی در حدود 90 تیر موشک راداری در برد " فامد "( فراتر از میدان دید ) توسط خلبانان نیروی هوایی و دریایی ایالات متحده شلیک شد که تنها 2 قربانی را برجای گذاشت که نرخ موفقیت 32 درصدی را نشان می داد .          این نتیجه بطور طبیعی اثبات می نمود که خدمه تمایل چندانی  در استفاده از این جنگ افزار برای مقابله با جتهای مانورپذیر دشمن نداشته ، بنابراین  نتایج اثبات نمود که موشکهای هدایت راداری و فروسرخ  موجود در لیست ارتش ایالات متحده در جنگ ویتنام ، در درگیری های نزدیک کارائی لازم را ندارد .     اما گروه دوم نتایج جالب توجه تری را بدست آورد . این گروه در جریان مصاحبه حضوری چند ساعته با خلبانان این دو نیرو ( هوایی و دریایی ) متوجه شد نقص از مهمات مورد استفاده نیست . محققان پس از آنالیز روند وقایع بدین نتیجه رسیدند که بیشتر از 35 درصد موشکهای  اسپارو (AIM-7) و بیشتر از 26 درصد موشکهای سایدویندر ( AIM-9) در محدوده های غیر مجاز پروازی ، شلیک شدند . طبق این پژوهش، درصد خطا در زمان شلیک موشکهای اسپارو 2.8 درصد و در زمان شلیک موشکهای سایدویندر 18.6 درصد بود که اثبات می نمود که چرا خلبانان نیروی هوایی و نیروی دریایی ، برای ورود به درگیری های هوایی فراتر از میدان دید ، همواره دچار مشکل بودند .      پی نوشت :   هر سیستم نظامی ، صرف نظراز ماهیت واحد سیاسی که بدان تعلق دارد ، قصد داشته باشد از شکست ها و عدم موفقیت در یک جنگ درس گرفته و شاهد موفقیت را در نبردهای آینده در آغوش کِشد ، همواره روحیه " خودکاوی و نقد " را در خودش تقویت می کند . اگر به این جمله باور ندارید ، حقیقت را از زبان ژنرال رعد حمدانی ( افسر ارشد نیروی هوایی ارتش بعث در جنگ 1991 )سئوال کنید . 

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، با تشکر از توضیحات ترانسیلوانیای عزیز ؛ بررسی تجهیزات و تسلیحات مورد استفاده در ورماخت رو به اتفاق هم ادامه می دهیم :       معرفی تجهیزات، تسلیحات و ساختار نیروی زمینی آلمان نازی (بخش یازهم) ضد زره های پیاده نظام (بخش پایانی)      Raketenwerfer 43 : سیستم نارنجک انداز (در واقع راکت انداز) ضد تانک 88 میلی متری ساخت آلمان نازی ، راکت اِن وِرفِر 43 ، اولین سلاح ضد زره نازی ها است که در این پست مورد بررسی قرار می دهیم. این سلاح تولید سال 1943 در کشور آلمان است. از این سلاح (در حد فاصل سالهای 1943 الی 1945) بیش از 3.000 قبضه تولید شد و در اختیار واحدهای مختلف نیروی زمینی ورماخت قرار گرفت.       سربازان آمریکائی در حال بررسی راکتن ورفر غنیمت گرفته شده در نورماندی   در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/8.8_cm_Raketenwerfer_43     Panzerfaust : سلاح ضد تانک 149 میلی متری ساخت آلمان نازی ، پانزرفاوست ، دومین ضد زره نازی ها است که در این پست مورد بررسی قرار می دهیم. این سلاح ارزان قیمت و یکبار مصرف ، تولید سال 1942 در کشور آلمان است. روس ها با بدست آوردن نسخه پانزرفاوست 150 ، آر پی جی - 2 خود را تولید نمودند. از این سلاح قریب به 6.000.000 (شش میلیون) قبضه تولید شد و در اختیار واحدهای مختلف نیروی زمینی ورماخت قرار گرفت.       شکار و شکارچی در یک قاب ( پانزرفاوست آلمانی و تانک تی - 34 روسی)   http://www.military.ir/forums/topic/1790-panzerfaust/     Panzerschreck : دوش پرتاب ضد تانک 88 میلی متری ساخت آلمان نازی ، پانزر اِشرِک ، آخرین سلاح ضد زره نازی ها است که در این تاپیک مورد بررسی قرار می دهیم. این سلاح تولید سال 1943 در کشور آلمان است. در میان تسلیحات ضد زره جنگ جهانی دوم بازوکا آمریکائی هم علی رغم اینکه از این سلاح کوچکتر بود ؛ اما در همین کلاس از تسلیحات قرار می گرفت. از این سلاح نزدیک به 300.000 (سیصد هزار) قبضه تولید شد و در اختیار واحدهای مختلف نیروی زمینی ورماخت قرار گرفت.       راکت 88 میلی متری ضد زره (پرتابه مشترک پانزرشرک و راکتن وارفر)   در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Panzerschreck       ادامه دارد ... ------------------------ پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : با توجه به پایان یافتن بررسی سلاح های ضد زره ، انشاء الله در پست بعدی سایر تسلیحات نیروی زمینی آلمان نازی را به اتفاق بررسی خواهیم نمود.

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بررسی تجهیزات و تسلیحات مورد استفاده در ورماخت رو به اتفاق هم ادامه می دهیم :     با تشکر از لطف شما ، یکی از دلائل همون طور که ترانسیلوانیای عزیز گفتن ، کاربران مختلف هست. اما دلیل دوم که اصلی ترین دلیل این همه تنوع سلاح است رو باید در تنوع کارخانجات اسلحه سازی اون زمان دانست که برای ارتش هیتلر اسلحه می ساختند. در واقع ارتش فقط یکسری استاندارد مشترک ( نظیر کالیبر واحد برای همه سلاح های یک کلاس بخصوص ) رو تعریف می کرد و هر کارخونه ( چه در داخل و چه در خارج از مرزهای آلمان) سلاح های خودش رو برای ارتش تولید می کرد. دلیل سوم هم بروزرسانی و رفع نواقص دائمی برای سلاح های تولیدی هر کارخونه بود که باعث میشد که یک کارخونه در خلال سالهای مختلف ، تسلیحات متنوعی رو عرضه بکنه.       معرفی تجهیزات، تسلیحات و ساختار نیروی زمینی آلمان نازی (بخش نهم) تیربارهای پیاده نظام (بخش سوم و پایانی)     ZB vz.26 : سلاح  7.92 میلی متری ساخت چکسلواکی ، وی زد 26 ، اولین تیربار نازی ها است که در این پست مورد بررسی قرار می دهیم. پیشتر و در همین تاپیک با یکی دیگر از محصولات این شرکت ، که در ایران به برنو مشهور است ، آشنا شده بودیم. این سلاح تولید سال 1924 در کشور مجارستان است. پس از اشغال مجارستان توسط ارتش نازی ، خط تولید این سلاح برای سرویس دادن به ورماخت ؛ همچنان فعال باقی ماند. علاوه بر ارتش نازی ، این سلاح در سازمان رزم کشورهای بسیاری مورد استفاده واقع شده که ارتش کشور عزیزمان هم از آنجمله است.         در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/ZB_vz._26     Kg m/40 : سلاح  6.5 میلی متری سوئدی ، کی جی ام/40 ، دومین تیربار ورماخت است که در این پست مورد بررسی قرار می دهیم. این سلاح همان گونه که از کد مندرج در سلاح مشخص است ، تولید سال 1940 می باشد. این سلاح در اختیار ارتش های سوئی ، نروژ و فنلاند قرار داشت. ارتش آلمان هم به تعدادی از این سلاح ها دست یافت و بعدها هم نسخه 7.62 میلی متری آن با نام MG35/36A هم برای ورماخت تولید گردید.         در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Kg_m/40_light_machine_gun     Browning wz.1928 : سلاح  7.92 میلی متری  لهستانی ، دبلیو زد 1928 ، یکی دیگر از تیربارها ارتش رایش است که در این پست مورد بررسی قرار می دهیم. این سلاح تولید سالهای 1928-1930 می باشد. خط تولید این سلاح هم پس از تصرف لهستان ، به خدمت ارتش آلمان نازی درآمد. علاوه بر ارتش نازی ، این سلاح در سازمان رزم جمهوری خواهان اسپانیا ، نیروهای دولتی اسپانیا (ارتش ژنرال فرانکو) ، اتحاد جماهیر شوروی و لهستان هم مورد استفاده واقع شده است. از این سلاح حدودا 25000 قبضه تولید گردیده است.         در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Browning_wz._1928       سلاح های تهاجمی      STG 44 : سلاح  7.92 میلی متری  آلمانی ، اس تی جی 44 ، اولین مسلسل آلمانی است که در این پست مورد بررسی قرار می دهیم. این سلاح بسیار مشهور آلمانی که شباهت غیرقابل باوری به یکی از سلاح های نامدار امروزی (کلاشنیکف) دارد ، در اواخر سال 1943 و اوایل سال 1944 گردید. علاوه بر ارتش نازی ، این سلاح در سازمان رزم اکثر کشورهای اروپای شرقی هم مورد استفاده واقع شده است. از این سلاح نزدیک به پانصد هزار قبضه (500.000) تولید شده است.         در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/StG_44     STG 45 : سلاح  7.92 میلی متری  آلمانی ، اس تی جی - 45 ، آخرین سلاح آلمانی است که در این پست مورد بررسی قرار می دهیم. این سلاح تولید ماه می سال 1945 میلادی می باشد و ارتش آلمان پیش از بکار گیری این سلاح در جنگ شکست خورد و هرگز نتوانست که از این سلاح که نسخه بهینه سازی شده STG-44 بود ؛ بهره بگیرد. از این سلاح ، فقط 30 قبضه متفاوت با هم و با اهداف آزمایشی و رفع نواقص احتمالی سلاح تولید گردید.         در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/StG_45(M)       ادامه دارد ... ------------------------ پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : با پایان یافتن سلاح های انفرادی ، انشاء الله در پست بعدی، سلاح های ضد زره  نیروی زمینی آلمان نازی را به اتفاق بررسی خواهیم نمود

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بررسی تجهیزات و تسلیحات مورد استفاده در ورماخت رو به اتفاق هم ادامه می دهیم :     ممنون از اطلاعات جالبی که ارائه کردبد  :rose:  :applause:  :applause:       معرفی تجهیزات، تسلیحات و ساختار نیروی زمینی آلمان نازی (بخش هشتم) تیربارهای پیاده نظام (بخش دوم)     MG 13 : سلاح  7.92 میلی متری  آلمانی ، ام جی 13 ، اولین تیربار آلمانی است که در این پست مورد بررسی قرار می دهیم. این سلاح تولید سال 1930 می باشد. علاوه بر ارتش نازی ، این سلاح در سازمان رزم کشور پرتقال و جمهوری چین (تایوان) هم مورد استفاده واقع شده است.         در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/MG_13     MG 15 : سلاح  7.92 میلی متری  آلمانی ، ام جی 15، دولین تیربار آلمانی است که در این پست معرفی می کنیم.  این سلاح تولید سال 1931 می باشد. این تیربار کارآمد ، علاوه بر کشور آلمان ؛ پیش از جنگ جهانی دوم در اختیار امپراطوری ژاپن هم قرار گرفت که در این کشور با نام Type 98 تولید گردیده و در خلال جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفت.           Type 98   در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/MG_15     MG 30 : سلاح  7.92 میلی متری  آلمانی ، ام جی 30 ، سومین تیربار آلمانی است که در این تاپیک بررسی قرار می کنیم. این سلاح تولید سال 1930 می باشد. علاوه بر ارتش نازی ها ، در نیروهای مسلح اطریش ، بلغارستان ، مجارستان ، السالوادور و ... هم این سلاح بکار گرفته شده است.         مسلسل MG-30 بر روی دوش سرباز مجارستانی   در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/MG_30      MG 08 : سلاح  8 میلی متری  آلمانی ، ام جی 08 ، آخرین تیربار آلمانی است که در این تاپیک مورد بررسی قرار می دهیم. این سلاح یکی از سلاح های مورد استفاده ارتش آلمان در هر دو جنگ جهانی اول و دوم بود و در کشور ما بخاطر شباهت ظاهری بسیار زیادش به "تیربار ماکسیم 1884" (Maxim Gun) گاهی تیربار ماکسیم هم نامیده می شود. این سلاح تولید سال 1908 می باشد. مجموعا نزدیک به 200 هزار (200.000) قبضه از این سلاح تولید گردید که این تولیدات در سازمان رزم بسیاری از کشورهای اروپائی و آسیائی بکار گرفته شده است           در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/MG_08       ادامه دارد ... ------------------------ پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاء الله در پست بعدی، سایر سلاح های انفرادی نیروی زمینی آلمان نازی را به اتفاق بررسی خواهیم نمود.

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست ، بررسی تجهیزات و تسلیحات مورد استفاده در ورماخت رو به اتفاق هم ادامه می دهیم :       معرفی تجهیزات، تسلیحات و ساختار نیروی زمینی آلمان نازی (بخش هفتم) تیربارهای پیاده نظام (بخش اول)     MG 34 : سلاح  7.92 میلی متری  آلمانی ، ام جی 34 ، اولین تیربار آلمانی است که در این تاپیک مورد بررسی قرار می دهیم. این سلاح یکی از نوآوری های صنعت نظامی آلمان نازی بود که باعث افزایش توان آتش همراه با تحرک پیاده نظام و نیروهای ویژه آلمانی می گردید . این سلاح تولید سال 1934 می باشد. مجموعا نزدیک به 600 هزار (600.000) قبضه از این سلاح تولید گردید.         در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/MG_34     MG 42 : سلاح  7.92 میلی متری  آلمانی ، ام جی 42 ، دومین تیربار آلمانی است که در این تاپیک مورد بررسی قرار می دهیم. این سلاح یکی دیگر از سلاح های مخوف در اختیار نیروهای آلمانی بود که تا چندین سال پس از پایان یافتن جنگ جهانی دوم ، همچنان در سازمان رزم بسیاری از کشورها استفاده می شد. نسخه MG-3 این سلاح ، هنوز در سازمان رزم ارتش جمهوری اسلامی ایران ، استفاده می شود. این سلاح تولید سال 1942 می باشد. مجموعا نزدیک به 500 هزار (500.000) قبضه از این سلاح تولید گردید.         http://www.military.ir/forums/topic/8641-mg-42-%D8%A2%D8%AA%D8%B4%D8%A8%D8%A7%D8%B1-%D8%AC%D9%87%D9%86%D9%85%DB%8C-%D8%A2%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86-%D9%86%D8%A7%D8%B2%DB%8C/     MG 45 : سلاح  8 میلی متری  آلمانی ، ام جی 45 ، سومین تیربار آلمانی است که در این تاپیک مورد بررسی قرار می دهیم. این سلاح یکی دیگر از سلاح های مخوف سفارش داده شده توسط نیروهای آلمانی بود که بخاطر وزن کمتر نسبت به سایر تیربارهای آلمانی ، قرار بود که اصطلاحا تیربار پارتیزانی نامیده شود. برنامه ریزی برای تولید این سلاح برای سال های 45-1944 بود. از این سلاح به دلیل اینکه در واپسین روزهای جنگ ، عرضه شد ، تعداد زیادی تولید نگردید. (فقط 10 نمونه آزمایشی)     در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/MG_45     MG 81 : سلاح  7.92 میلی متری  آلمانی ، ام جی 81 ، آخرین تیربار آلمانی است که در این تاپیک مورد بررسی قرار می دهیم. این سلاح تولید سال 1940 می باشد. متأسفانه نتوانستم که در نت اطلاعاتی در خصوص تیراژ تولید این سلاح بدست بیاورم.         در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/MG_81_machine_gun       ادامه دارد ... ------------------------ پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاء الله در پست بعدی، سایر سلاح های انفرادی نیروی زمینی آلمان نازی را به اتفاق بررسی خواهیم نمود.

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست و تشکر ویژه از تمامی عزیزانی که در پربار تر شدن این تاپیک مشارکت می کنند ، بررسی تجهیزات و تسلیحات مورد استفاده در ورماخت رو به اتفاق هم ادامه می دهیم.   معرفی تجهیزات، تسلیحات و ساختار نیروی زمینی آلمان نازی (بخش پنجم) سلاح های پیاده نظام (بخش سوم)       MP 18 : سلاح  9 میلی متری  آلمانی ، ام پی 18 ، اولین مسلسل آلمانی است که در این پست مورد بررسی قرار می دهیم. این سلاح پیش از اینکه توسط ورماخت در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار بگیرد ، یک جنگ جهانی دیگر را هم تجربه کرده بود. این سلاح که تولید سال 1918 می باشد ، علاوه بر ارتش نازی ، در اختیار ارتش امپراطوری آلمان ( جنگ جهانی اول) و جمهوری وایمار ( حد فاصل دو جنگ) هم قرار داشت. علاوه بر آن در ارتش های امپراطوری عثمانی ( جنگ.ج اول) ، امپراطوری ژاپن ( ج.ج دوم) ، امپراطوری روسیه ، امپراطوری اطریش - مجارستان و ... هم مورد استفاده واقع میشد.             در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد https://en.wikipedia.org/wiki/MP_18     MP 34 : سلاح  9 میلی متری  آلمانی ، ام پی 34 ، دومین مسلسل آلمانی است که در این پست مورد بررسی قرار می دهیم. این سلاح را به تعبیری می توان نسخه بازسازی شده سلاح MP 18 دانست ( سلاحی که با توجه به معاهده 1919 ورسای ، آلمان از تولیدش منع شده بود) این سلاح تولید سال 1930 میلادی می باشد. MP-34 علاوه بر ارتش نازی ، در  ارتش های اطریش ، ژاپن ، چین ، پرتقال ، شیلی ، بولیوی ، السالوادور ، اروگوئه ، ونزوئلا و ... هم مورد استفاده و استقبال قرار گرفته است.           در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/MP_34     MP 35 : سلاح  9 میلی متری  آلمانی ، ام پی 35 ، دیگر مسلسل آلمانی است که در این پست به بررسی آن می پردازیم. این سلاح تولید سال 1935 میلادی می باشد. MP-35 علاوه بر ارتش نازی ، در  ارتش های سوئد ، مجارستان ، اسپانیا ( جنگ های داخلی) ، اتیوپی و ... هم مورد واقع شده است.           در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/MP35     MP 40 : سلاح  9 میلی متری  آلمانی ، ام پی 40 ، آخرین مسلسل آلمانی است که در این پست به آن می پردازیم.  این سلاح تولید سال 1938 میلادی می باشد و یکی از مشهورترین و محبوب ترین سلاح های آلمان نازی می باشد. این سلاح از اواسط قرن بیستم تا اوایل قرن بیست و یکم ، در جنگ های بسیاری حضور داشته است که بعنوان نمونه می توان به "جنگ جهانی دوم" ، "جنگ های اعراب و اسرائیل" ،  "جنگ کُره" ، "جنگ ویتنام" و "جنگ داخلی سوریه" اشاره کرد. MP-40 علاوه بر ارتش نازی ، در  ارتش های چین ، کره جنوبی ، ویتنام ، آلمان غربی ، یوگسلاوی ، لهستان ، چکسلاواکی ، فرانسه ، واحدهای پارتیزانی ارتش سرخ ، رژیم صهیونیستی و ... هم استفاده می شده است.         در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/MP_40       ادامه دارد ... ------------------------ پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاء الله در پست بعدی، سایر سلاح های انفرادی نیروی زمینی آلمان نازی را به اتفاق بررسی خواهیم نمود.

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست و تشکر ویژه از تمامی عزیزانی که در پربار تر شدن این تاپیک مشارکت می کنند ، بررسی تجهیزات و تسلیحات مورد استفاده در ورماخت رو به اتفاق هم ادامه می دهیم.     ممنون هومان عزیز  :rose:  :rose:   ممنون از نظر لطف شما اسپایدر کیلر عزیز  :rose:  :rose:       معرفی تجهیزات، تسلیحات و ساختار نیروی زمینی آلمان نازی (بخش چهارم) سلاح های پیاده نظام (بخش دوم)     43M and Gewehr 98/40 : سلاح  8.56 میلی متری  مجارستانی ، 35 ام ، پس از اشغال مجارستان به دست ارتش نازی و با توجه به جوابگو نبودن خط تولید ماوزر 98 ، دچار تغییراتی گردید تا به استانداردهای مورد نیاز ارتش آلمان نزدیک بشود و پس از این تغییرات در ارتش آلمان با کد Gewehr98/40 نامگذاری گردید. هر چند در کشور مجارستان کد جدید 43M برای این سلاح 7.92 میلی متری انتخاب شده بود و پس از جنگ هم با همین نام تولید آن ادامه یافت. تولید انواع متنوع این سلاح از سال 1935 تا 1950 ادامه داشت و علاوه بر ارتش رایش در نیروهای مسلح جمهوری خلق مجارستان و اتحاد جماهیر شوروی هم مورد استفاده واقع شد.  در حد فاصل سالهای 1941 لغایت 1944 ، نزدیک به 140.000 قبضه از این سلاح تولید شده و در اختیار شاخه های مختلف ورماخت قرار گرفت.         در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/35M_rifle#43M_and_Gewehr_98.2F40     Gewehr 41 : تفنگ نیمه اتوماتیک 7.92 میلی متری  آلمانی ، جی 41 ، یکی دیگر از تسلیحات پیاده نظام آلمان نازی است که در این تاپیک به آن می پردازیم. این سلاح ساخت 1941 میلادی با فشار گاز باروت مجدد مسلح میشد و امکان شلیک 20 الی 30 گلوله را در دقیقه به سربازان نازی میداد.         در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Gewehr_41     Gewehr 43 : تفنگ نیمه اتوماتیک 7.92 میلی متری  آلمانی ، جی 43 ، هم یکی دیگر از سلاح انفرادی ارتش آلمان است که در این پست به بررسی آن می پردازیم.  این تفنگ بهینه سازی شده تفنگ G 41 بود که با رفع نواقص آن در اواخر جنگ جهانی به سازمان رزم آلمان نازی پیوست و در زمان خود یکی از مدرنترین و به روزترین سلاح های پیاده نظام به شمار می رفت. دقت بسیار بالای این سلاح در کنار نواخت تیر نسبتا خوب آن که به مدد تکنولوژی جدید مسلح شدن دوباره با کمک گاز باروت ( البته در آن روها جدید) از آن سلاحی مرگبار ساخته بود. این سلاح در سال 1943 میلادی ساخته شد و تا سال 1945 ، بیش از 400.000 قبضه از آن تولید شده و در اختیار نیروهای مسلح رایش قرار گرفت. علاوه بر ورماخت ، نیروهای مسلح جمهوری دموکراتیک آلمان ( آلمان شرقی) هم تا سالها از این سلاح استفاده می کردند.         در این انجمن تاپیکی در خصوص این سلاح وجود ندارد. https://en.wikipedia.org/wiki/Gewehr_43     FG 42 : مسلسل تهاجمی 7.92 میلی متری  آلمانی ، اف جی 42 ، آخرین سلاح انفرادی ارتش آلمان است که در این پست به بررسی آن می پردازیم.  این سلاح که در زمان خود بسیار پیشرفته و پیشرو بود برای استفاده چتربازان و نیروهای ویژه ارتش آلمان ساخته شده بود و ترکیب مخوفی از دقت زیاد ، نواخت تیر بالا ، وزن نسبتا سبک (حدود 4 کیلوگرم) و توان آسیب زنی فراوان را با هم در خود جمع کرده بود. از این سلاح که در سالهای 1941 و 1942 ساخته شد ، فقط حدود 5000 قبضه تولید گردید. شایان ذکر است که از تکنولوژی این سلاح ، بعدها در مسلسل M60  آمریکا استفاده فراوانی شد و به نوعی این سلاح پدر این مسلسل آمریکائی و بسیاری از سلاح های دیگر محسوب می شود.         icon_arrowu  icon_arrowd  مسلسل آمریکائی M-60 که با الگو پذیری مستقیم از این سلاح آلمانی ساخته شد.   http://www.military.ir/forums/topic/17998-fg-42-%D8%B3%D9%84%D8%A7%D8%AD-%D9%88%D9%8A%DA%98%D9%87-%DA%86%D8%AA%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D8%A7%D9%86-%D8%A2%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86%D9%8A/ http://www.military.ir/forums/topic/20737-fg-42-tactical-%D9%85%D8%AF%D8%B1%D9%86%DB%8C%D8%B2%D9%87-%D8%B4%D8%AF%D9%87/       ادامه دارد ... ------------------------ پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاء الله در پست بعدی، سایر سلاح های انفرادی نیروی زمینی آلمان نازی را به اتفاق بررسی خواهیم نمود.

با سلام     بامکت 2001       هر سه اسکادران تامکت های نیروی دریایی ارتش ایالات متحده که در جنگ 2001 حضور داشتند ، (عملیات آزادی پایدار) برای حمل چهار تیر مهمات هدایت دقیق GBU-12 ارتقاء یافته بودند که این کار دقیقاً چند روز پیش از شروع عملیات رزمی ، به پایان رسید. مایکل لاووی ، افسرتسلیحات اسکادران VF-123 چنین تشریح می کند که خدمه حاضر روی ناوهواپیمابر ، می توانستند ظرف 10 دقیقه ، چهار تیر بمب  فوق الذکر را روی هواپیما سوار کنند ، در حالی که این مدت در طول ماههای قبل ازجنگ ، چیزی در حدود 20تا25 دقیقه به طول می انجامید .   علاوه برآن ، مدت زمان لود کردن موشکهای فونیکس ، اسپارو و سایدویندر ، چیزی درهمین حدود ( 20تا25 دقیقه ) زمان نیاز داشت ، در حالی  که با شروع  عملیات رزمی ، کل مراحل سوار نمودن تسلیحات محمول ، ( مهمات  هوا به زمین هدایت دقیق ، موشکهای برد بلند ، میانبرد و کوتاه برد و خشاب توپ ) از 40 دقیقه ، به نصف آن ، کاهش یافت .         این مساله باعث شد تا پرنده های مامور به عملیات در کوتاه ترین زمان ممکن ، از عرشه پایینی به عرشه فوقانی انتقال یافته و بسرعت بسمت هدف به پرواز درآیند . سرعت روند تسلیح  مجدد تامکتها درحالی بود  که تامکتهای نیروی دریایی همواره در حال تعمیر و نگهداری بوده  و یا برای  اجرای  سریع  ماموریت ، نیاز داشتند تا بسرعت سوخت مورد نیاز را دریافت نمایند . بعنوان مثال ، یکی از خطرات این فرآیند ، خطر ایجاد اتصال کوتاه الکتریکی است که احتمال انفجار ،  زمانی که تامکتها مسلح هستند را افزایش می داد .   علاوه بر آن ، این مساله را نیز می بایست در نظر داشت که لود کردن مهمات روی غلافهای زیر شکم تامکت ، به مراتب مشکل تر و سخت تر از لود کردن مهمات روی  جنگنده های F/A-18 بشمار می رفت و در کنار آن ، حرارت تولید شده از پیشرانه در طول پرواز CAP شش ساعته ، مزید برعلت بود تا فرآیند 4 تیم 6 نفره ( 24 نفر)  برای آماده سازی مجدد تامکت برای ماموریت ، به یک عذاب همیشگی برای خدمه مبدل گردد .     پی نوشت :   در صورت بازنشر این مطالب در سایر انجمنها ، ف.ب ، تلگرام و .... ، حداقل منبع ذکر شود

سلام علیکم     لیست تصویری تسلیحات استاندارد ورماخت ، شامل نیروی زمینی ، هوایی ، دریایی ، اس .اس و فولکستروم  .   https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_World_War_II_firearms_of_Germany   برونینگ 9 م.م هست که بعنوان سلاح کمری در وافن اس. اس و واحدهای چتر باز ژنرال کورت اشتودنت استفاده می شد .     این تصویر احتمالاً در جریان نبرد دوم آردن گرفته شده     پی نوشت :   انصافاً و به دور از هر گونه حاشیه ، سرافزار و تجهیزات انفرادی که  واحدهای ورماخت تا سال 1944 در اختیار داشتند ، تقریباً در میان ارتشهای درگیر همتا نداشت . گفته می شود ، ارتش ایالات متحده ، استاندارد تجهیزاتی و تاکتیکی واحدهای چترباز (بویژه لشکر 82 هوابرد ) را از واحدهای آلمانی اقتباس کرد .   با این حال و علیرغم طرح های جالب آلمانی ، کلت M1911 یک دنیای دیگری برای خودش دارد :winking:

سلام علیکم    با توجه به اینکه ، امروز ، روز ایر فورس وان بوده ، بد نیست نگاهی به خلبان یکم های این پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، از ابتدا تا حال حاضر داشته باشیم :         از راست به چپ :    سرهنگ دوم ، هنری تیفت مایرز (1944 تا 1948 ) برای  فرانکلین روزولت و هری ترومن    سرهنگ فرانسیس ویلیامز ( 1948 تا 1953) هری ترومن                از راست به چپ :   سرهنگ ویلیام . جی دارپر ( 1951 تا 1963)  دوایت . دی . آیزنهاور    سرهنگ جیمز سویندال ( 1961 تا 1965) / کندی و جانسون              از راست به چپ :   سرهنگ جیمز آندروود کراس ( 1965 تا 1968 )  لیندون جانسون    سرهنگ دوم ، پل ترنهیل ( 1968 تا 1969) لیندون جانسون          از راست به چپ :    سرهنگ رالف . دی . آلبرتایز ( 1969 تا 1974 )  ریچارد نیکسون    سرهنگ رابرت . یس . رودریک ( 1980 تا 1989) جیمی کارتر و رونالد ریگان          از راست به چپ :   سرهنگ رابرت . دی . دنی ( 1989 تا 1993)  ، جورج بوش (پدر ) و بیل کلینتون   سرهنگ مارک . ای . دانلی ( 1997 الی 2001) . بیل کلینتون و جورج بوش (پسر)        از راست به چپ :   سرهنگ مارک . وی . تیلمن ( 2001 تا 2009 ) جورج بوش (پسر)    سرهنگ اسکات ترنر ( 2009 تا حال حاضر )  باراک اوباما 

با سلام   معبر سرخ         در جریان جنگ کره ، بیشتر از 45000 نفر از پرسنل نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در قالب 22 وینگ به همراه یگانهای پشتیبانی زیر پرچم سازمان ملل ، وارد نبرد شدند . در این میان ، وینگ 136 جنگنده /بمب افکن از گارد ملی تگزاس ، اولین یگانی بشمار می آمد که به این منطقه اعزام گردید .       این یگان که در آن زمان به جنگنده های جدید F-84 تاندرجت مجهز شده بود ، در ماه مه 1951 وارد ژاپن گردید و مدت کوتاهی پس از آن ، وارد رزم هوایی با نیروی هوایی کره شمالی و سپس  جمهوری خلق چین شد . در طول زمستان و بهار 1951 ، نیروی هوایی چین کمونیست با متمرکز یگانهای رزمی موجود در طول مرز خود با کره شمالی ( شمال غربی این کشور و در امتداد روخانه یالو  ) بتدریج به یک تهدید  جدی برای گروه بمب افکن های سازمان ملل در آمد . چینی ها با ایجاد یک دالان که به " معبر میگ " یا " دالان میگ" شهرت یافت ، عملاً ضربات پی درپی نیروی هوایی سازمان ملل بر زیرساختهای کره شمالی را کاهش دادند .     چپ به راست : ستوان یکم آرتور . او .اولگیر - سروان هری آندروود     در نتیجه ، نیروی هوایی ارتش ایالات متحده  با اتخاذ یک استراتژی تلافی جویانه ، سعی نمود تا این دالان را به همراه پرنده های رزمی و پایگاه های هوایی آن از میان بردارد . بنابراین ، در26  ژوئن 1951 ، اسکادران 182 از وینگ 136 گارد ملی تکزاس   ماموریت یافت تا چهار فروند  بمب افکن B-29 را بر فراز کره شمالی اسکورت نمایند . در جریان این ماموریت ، میگهای کره ای و چینی بدون اطلاع از وجود اسکورت ، با خیال راحت به بمب افکن ها حمله نمودند ، که با اسکورت جنگنده های آمریکایی مواجه شدند . با ورود میگها ، یک داگفایت نفسگیر میان طرفین درگرفت که درجریان آن ، ستوان یکم آرتور. او. اولگیر با کمک سروان هری آندروود نخستین قربانی جتهای جدید نیروی هوایی را به نام خود ثبت نمودند .   پس از این واقعه ، وینگ گارد ملی تگزاس ماموریتهای متعددی را به نام خود ثبت نمود و در حال حاضر نیز ، اسکادران 182 تاکتیکی گارد ملی تگزاس از وینگ 136 ، همچنان مشغول ماموریتهای خود است .

با سلام      لوفت وافه در میان رودان            پایگاه هوایی الرشید ، بغداد ، میانه سالهای 1941   در اثنای جنگ دوم جهانی ، رایش سوم که بسیار به منابع فسیلی آسیای جنوب غربی که در سیطره دشمن قدیمی اش ، بریتانیا ، قرار داشت ، علاقه مند شده بود ، شروع به ارسال کمکهای نظامی به جدیدترین متحدخود در این منطقه ، "عراق" نمود . در نتیجه با هماهنگی ها بعمل آمده ، یک واحد رزمی لوفت وافه  شامل چند فروند جنگنده/ بمب افکن BF-110 D.3 ، برای کمک به  شورش محلی علیه نیروهای بریتانیایی  ، وارد این کشور گردید . این پرنده های رزمی که با عجله بسیار به علائم استاندارد نیروی هوایی ارتش عراق درآمده بودند دراواسط ماه مه 1941 ، وارد موصل و آماده عملیات رزمی شدند . با این وصف ، تنها دو هفته پس از شروع نبرد ، علیرغم ارسال یک دوجین جنگنده  BF-110 به سوریه و عراق ، این یگان ، کشورهای فوق الذکر  را بسرعت ترک نمودند  . تعدادی از این هواپیماها منقش به طرح استتار بیابانی RLM79/78 و طرح دماغه تعدادی نیز (به مانند نمونه نمایش داده شده ) به طرح شارک ( کوسه ) در آمدند .

با سلام    مقدمه :    در حقیقت ، این چند ماهه ، با قضیه بازگشایی  سری تاپیکهای دانشنامه ، بسیار کلنجار رفتم ولی در نهایت براساس مرور تاپیکهای مرحوم گذشته ، به این نتیجه رسیدم که برای پویایی بیشتر انجمن ، بازگشایی این تاپیکها با قوانین مدون ، ضرورت خواهد داشت . به شکل طبیعی ، ایجاد این تاپیکها روند خودش را طی کرد تا بدین جا رسید . امیدوارم ، مشارکت قانونمند و هرچه بیشتر دوستان ، موجب رونق این بخش گردد .  انشاا... ارادتمند MR9 :rose:  :rose:    ---------------------------------------------------------------------------------------------     "شبح عبری"          وجود یک نیروی هوایی قدرتمند و پا به رکاب ، بنیان استراتژی نیروی هوایی رژیم صهیونیستی را از بدو ظهور این نیرو تشکیل می داد ، با این وجود ، آغاز قدرت نمایی IAF در آسیای جنوب غربی ، با ورود جنگنده / بمب افکن افسانه ای F-4 همراه گردید.     این پرنده رزمی ، در بدو ورود به سازمان رزم IAF ، لباس اسکادران شصت و نهم را برتن نمود که در تصویر گرافیکی ، مسلح به طیف متنوعی از مهمات هوا به زمین ( 5 تیر مهمات هوا به زمین M-117 در بخش مرکزی بدنه ) ، دو تیر موشک هوا به هوای کوتاه برد سایدویندر زیر پایلون های زیر بال ، دو تیر موشک میانبرد اسپارو در بخش انتهایی بدنه  و برای مقابله با سیستم های پدافند هوایی دشمن ، به یک غلاف جنگ الکترونیک( QRC-335 ) است . نخستین عرصه نبرد جدی فانتوم های IAF ، جنگ شش روزه اعراب و رژیم صهیونیستی بشمار می رفت که علیرغم قبول تلفات ، عملکرد قابل توجهی را در میدان نبرد به ثبت رساند  . اهمیت  این پرنده  برای IAF در این نکته نهفته بود که  علیرغم گران بودن ، فانتوم به راحتی قادر بود تا به اندازه مهمات قابل حمل 4 فروند میراژ ، با خود جنگ افزار حمل نماید . در نتیجه کاری که درگذشته توسط یک اسکادران میراژ فرانسوی انجام می شد ، اینک توسط 8 فروند اف-4 قابل اجرا می بود .  این قابلیت فرماندهان IAF را جسور تر نمود تا جایی که نقش سرکوب پدافند هوایی ارتش مصر (SEAD) بدان واگذار گردید ، تا جایی که تقریباً تمامی سایت های سام مصری در جنگ 1973 ، از گزند فانتوم ها دور نماند