رزمایش امنیتی تهاجمی و متحرک نیروی زمینی ارتش در شرق کشور

ایده بسیار خوبی هست و قطعا باید اجرایی شود به خصوص برای مواردی مثل زیردریایی کلاس فاتح که خیلی ارزشمند هستند.

بسم ا... نیروی هوایی اجبار از طریق تنبیه یا اجبار از طریق محروم سازی ؟!!!! برای سالها ، تمامی فکر و ذهن راهبردشناسان و برنامه ریزان نیروی هوایی ، حول این محور می چرخید که چگونه می توان از قدرت هوایی برای از میان بردن دشمن استفاده نمود ؟!! مجموع این بررسی ها به دو راهبرد اصلی منتج گردید که شامل اجبار از طریق تنبیه و اجبار از طریق محروم سازی بود. راهبرد نخست ، مبتنی بر تهدید به تنبیه یا وارد آوردن خسارت به دشمن به منظور وادار کردن او به تغییر رفتار است. در این روش، هدف این بوده که با انجام حملات یا وارد کردن خسارت به دارایی‌ها یا تاسیسات راهبردی ، هزینه‌هایی برای دشمن بوجود آید تا از انجام اقدامات خاصی منصرف گردد. به عبارت دیگر، دشمن به شکلی تحت فشار قرار گیرد که احساس کند ادامه رفتار یا اقداماتش برایش بسیار پرهزینه و نابودکننده خواهد بود.این روش بر ایجاد تهدیدات مستقیم و وارد آوردن خسارات به دشمن تمرکز دارد و به نوعی ایجاد یک عامل بازدارنده است که دشمن را متقاعد می کند ،ادامه فعالیت‌هایش بیش از حد پرهزینه و نابودکننده خواهد بود. این راهبرد چند ویژگی مشخص را به نمایش می گذارد که شامل : - تهدید به حملات شدید: انجام حملات هوایی یا زمینی به مناطقی که برای دشمن اهمیت زیادی دارند. - وارد آوردن خسارت به زیرساخت‌ها: هدف قرار دادن تاسیسات مهم مانند نیروگاه‌های برق، پل‌ها و ساختمان‌های دولتی. - قدرت نمادین: ایجاد فشار روانی بر دشمن از طریق نشان دادن قدرت نظامی و اراده برای استفاده از آن. واضح ترین مثال در حوزه اجبار از طریق تنبیه، بمباران‌های استراتژیک شهرهای آلمان توسط متفقین بود که بیشتر با هدف ایجاد ترس و ایجاد نارضایتی عمومی در میان مردم آلمان صورت گرفت تا آنها دولت خود را برای تسلیم شدن تحت فشار قرار دهند. دومین راهبردی که در حوزه قدرت هوایی تا کنون مورد استفاده قرار گرفته ، اجبار از طریق محروم سازی بشمار می رود که درآن ، دشمن از دسترسی به منابع یا توانایی‌های لازم برای اجرای اقدامات خاص محروم می شود . در واقع، با نابود کردن تاسیسات، منابع و قابلیت‌های کلیدی ، توانایی حریف برای اجرای طرح‌ها و راهبردهای از پیش طراحی شده اش ، از میان می رود با بشدت کاهش پیدا می کند . با اجرای چنین راهبردی ، دشمن احساس خواهد کرد نمی‌تواند به اهداف خود رسیده و بنابراین از ادامه اقدامات خود دست می‌کشد . این راهبرد نیز چند ویژگی مشخص را به نمایش می گذارد که شامل : - نابودسازی منابع کلیدی: حمله به منابع مهم مانند ذخایر سوخت، انبارهای تدارکاتی و پایگاه‌های نظامی. - ایجاد محدودیت‌های استراتژیک: مستقر کردن نیروها و تجهیزات در مناطقی که از نظر جغرافیایی برای دشمن مهم هستند تا حرکات او را محدود کنند. - اختلال در زنجیره تدارکات: هدف قرار دادن ارتباطات و مسیرهای تأمین ابزار، مهمات و غذا به نیروهای دشمن. واضح ترین مثال در حوزه اجبار از طریق محروم سازی در طول جنگ ویتنام استفاده شده که درآن ، ایالات متحده با اجرای حملات گسترده به مسیرهای تامین و انبارهای مهمات نیروی های ویتنام شمالی تلاش نمود که توانایی رزمی آنان را کاهش داده و فشار زیادی بر آنان وارد آورد. در مجموع ، هر دو روش بسته به شرایط بصورت جدا ازهم یا بصورت ترکیبی استفاده می‌شوند تا دشمن را از راه‌های مختلف و با رویکردهای متفاوتی وادار به تغییر رفتار نمایند. === استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 

باتوجه به افزایش روز افزون حملات پهپادی و شهپادی و حملات رادارگریزها ، دفاع غیر عامل از تجهیزات اثر بزرگی در جلوگیری از شوک و ضربات غافلگیرانه دارد و شرایط را برای دشمن سخت تر و محاسبات را پیچیده تر می کند می دانیم که امریکا در استفاده از بمب های سنگرشکن در حمله به عراق و اسرائیل در ترور شهید حسن نصرالله سرمایه گذاری بالایی انجام داده اند که نشان می دهد بدون دفاع هوایی چنین مکان هایی تله مرگ خواهد شد ولی به عنوان حلقه اول در دفاع از تجهیزات بسیار مهم و اثرگذار هستند حلقه تکمیلی این چنین پایگاه هایی استفاده از جنگنده های برتری هوایی برای عدم امکان حمله منسجم و اسمان باز برای دشمن است همچنین استفاده از پهپاد پدافندی پرسن زن برای ناامنی اسمان برای مهاجم است

ساخت پناهگاه برای زیر دریایی های ایران با توجه به تصاویر ماهواره ای زیردریایی های ایران بدون هیچ گونه محافظتی در بندرهای ایران و به خصوص بندرعباس پارک میشوند که در صورت حمله ی هوایی به راحتی نابود خواهند شد.(حتی از فاصله های دور مانند حمله ی اسرائیل با موشک های بالستیک گلدن هوریزون و راکز) برای ایمنی بهتر این زیردریایی ها در دنیا تجربیات زیادی وجود دارد.و میتوان زیردریایی ها را در پناهگاه های زیر زمینی با امنیت بسیار بهتر قرار داد و ایمنی این دارایی های ارزشمند را بالا برد. بهترین کار استفاده از یک منطقه ی کوهستانی در ساحل ( مثلا با بلندی بیش از۱۰۰ متر) هست که در زیر آن پایگاه زیرزمینی برای زیردریایی های ایران بشود.نمونه های این کار در شوروی و چین ساخته شده است:

تصاویر پایگاه زیرزمینی نیروی دریایی سپاه

ماژینو هم ایده خوبی بود و خیلی هم عالی ساخته شده بود!!! ولی تمرکز کلی روی همون بود مصیاف ها هم دقیقا همین شکلی هستن.... مثلا نیرویی که از شدت سرما شهید میشه ویا نیرویی که سوار تویوتاشهید میشه در خود همین نیرو!!! دیده نمیشه!! حالا کلیات مشکلات بسیار بزرگ کشور وانباشت اونها بکنار (فرضا بتونی از این پایگاه های زیر زمینی موشک و قایق تندرو خارج کنی و علیه اسراییل و غرب و کشورهای همسو شبیه یمنی ها عملیات نا متقارن اجرا کنی! که چی بشه این اعمال میتونن ورق جنگ و نابودی زیر ساختتو برگردونن یعنی شما کشورو در سطح طالبان و حوثی ها دیدی؟؟؟) توسعه این اماکن بدون سلاح هسته‌ای و خب اون استراتژی دست مرده مسخره بنظر میرسه