نیرنگ بزرگ استعمار با کشورهای مستعمره و کشورهای استعمار زده همین است: کوشش می کند کشور استعمار زده؛ اعتماد و ایمان به خودش را از دست بدهد. به فرهنگ خود،دین خود، ملیت خود، کتاب های خود، پیشوایان خود، به تاریخ گذشته ی خود و به هر چه که دارد بی اعتقاد شود. بگوید همه ی آن ها هیچ و پوچ بوده. ما که چیزی نیستیم، ما که هیچ هستیم، هر چه هست آن ها هستند. این بزرگ ترین نیرنگ استعمار است. بی اعتقاد کردن، بی ایمان کردن یک ملت به شخصیت و هویت اجتماعی خودش. کاری می کند که این ملت (بدی) که از ناحیه ی استعمار بیاید بر (خوبی) که از ناحیه ی خودش باشد را ترجیح دهد.   آینده انقلاب اسلامی ایران / مرتضی مطهری / انتشارات صدرا / صفحه137   ||||   کلیت را عرض میکنم، سیر نظرات اجتماعی خصوصا قشر جوان را خاصه با گسترش شبکه های مجازی ( زمین بازی غرب چه خوشمون بیاد یا خیر ) تعقیب کردیم در سالیان گذشته تا به حال؟ همین سیر فوروم خودمون را چطور؟ از منظر تایید یا رد نمیگم، از منظر تغییرات صورت گرفته. بله قسمتیش قطعا عقل گرایی بیشتر هست ولی قسمتی دیگه اش چی؟ قسمت مخلوط با این عقل گراییش چی؟

و اما موشکی:   برای تکمیل بحث گذشته :     تا قبل از بحث هسته‌ای که ما هر سال رزمایش داشتیم، از خیلی از این جوسازی‌ها خبری نبود، اما حالا پس از برجام، بیش‌ترین تمرکز سرویس‌های جاسوسی به‌خصوص از طرف آمریکایی‌ها بر روی موضوع موشکی متمرکز شده است. وی در خصوص تأثیرگذاری این فعالیت‌ها بر توانمندی‌های دفاعی گفت: ما از مجموعه سپاه و صنعت دفاعی مطمئنیم، ولی ممکن است دشمن بر روی مسئولان سیاسی تأثیر بگذارد و کسی بگوید حالا اگر مثلاً این آزمایش‌ها به عقب بیفتد، چه خواهد شد.   ||||||   خب یک بحثی هست که به نظرم ابتدا باید واضح و روشن مشخص بشه تا بعد به تفاوت دیدگاه ها پرداخت، همونطور که دوستان موافق برجام هم برخیشون اذعان داشتند و تاکید بر اینکه قطعنامه ای که با همکاری خودمون تصویب شد ربطی به برنامه ی موشکی ایران در سطوح گذشته نداشته و نداره و تیم ایرانی هم بارها بر این نکته تاکید کرد و صریحا عنوان میکرد که چنینه ( وقتی مخالفان ادعا میکردند که تفسیر شما درست نیست و این تفسیر طرف غربی ملاک قرار خواهد گرفت دوستان باز تاکید میکردند که چیزی که ما میگیم واقعیت هست و منتقدان در حال جو سازی و بنابراین اینطور نتیجه گرفته میشد که در اون جلسه ی همکاری برای تصویب قطعنامه لابد بحثی در گرفته که تیم ایرانی چنین با اطمینان این موضع را مطرح میکنه و خب دروغ که نداره بگه ) و حتی بعد از آزمایش موشکی عماد و رفتار امریکا باز دوستان ادعا کردند که خیر این چون هنوز در پابرجایی قطعنامه قبلی بوده چنینه و ربطی به قطعنامه ی جدید نداره و تا به امروز که صحنه طور دیگه ای بازنمایی شد. ( اتفاقا شاید یکی از ثمرات! این رزمایش این بود که موضع امریکا در همین دولت مشخص بشه و عدم اطمینان تا در دولت بعدی بهانه گیری نشه که خیر، این دولت فعلی چون تندرو هست چنین برخورد میکنه و به هر حال چاره نیست و باید زیر بار رفت و دولت قبلی چنین توافق کرده بود و قابل اعتماد بود )   حالا سوال این هست که خدای نکرده تیم ایرانی به افکار عمومی و خصوصا نیروهای مسلح دروغ گفته؟ اون هم در زمینه ای که قطعا موضع نیروهای مسلح را میدونست که بحث موشکیش اصلا ربطی به دولت و مذاکرات جاری نداشت و اگر برجام لنگ همین نکته بود ( که نبود و این در قطعنامه تصویب شد و اگر هم بود روش تعامل داخلی پس کجا بود؟ ) یا اینکه طرف غربی فریبش داده و الان داره زیر توافقی میزنه که در زمان قطعنامه کرده بود؟ اینکه در قطعنامه بحث موشک با کلاهک هسته ای ذکر شده را همه میدونیم و اینکه ظریف هم تاکید داشت چنینه میدونیم و اینکه همه ی منتقدان گفتند تفسیر طرف غربی از موشک همین موشک های ماست را هم میدونیم، چرا با تمام این اوصاف اون قطعنامه تصویب شد؟ با اجازه نیروهای نظامی بود؟ فرض بگیریم ایران زیر بار این بند نمیرفت که قاعدتا با دونستن نظر نیروهای نظامی و حتی سطوح بالاتر فاعدتا هم با تفسیر امروز غرب باید چنین میبود، آیا برای تصویب هر طور شده ی برجام زیر بار این بند رفتیم؟ با وارونه نمایی واقعیات موجود و تعریف غرب از موشک بالستیک با قابلیت حمل کلاهک هسته ای؟   این موضوع به نظرم باید مشخص بشه. یا دروغی خدای نکرده گفته شده یا طرف مقابل فریب داده که به نظر خودم امکان شق دوم قطعا بالاتره و خوب باید الان به جای محکومیت نیروهای نظامی در پشت پرده و روی پرده اتفاقا با قدرت غرب را مذمت کرد ( مثل برجام تخلفات طرف مقابل را که تا ابد نمیشه تخفیف داد و مدارا کرد )     و اما قطعا سپاه کودک نیست که با رزمایش بخواد نفس کش بطلبه! اگر هم قسمتی از هدف این باشه که به هر حال رجزخوانی نیروی نظامی بخشی از هویتش ( همه چیز را با فلان ارتش غربی و امریکایی مقایسه نکنیم، چند وقت پیش سروش یک مطلبی نوشته بود در رابطه با تعریف داعش از اسلام و بحثی داشت که تطبیق مکانیکی زمان صدر اسلام با حال میشه نتیجه ی روش داعش ( که برخی هم دوره میفتن میگن بله خوب دقیقا داعش همون کاری را میکنه که اسلام اون موقع میکرد و اسلام اینه و همینه و اعتراف کنید و بپذیرید و بمیرید!! :) ) صحبت اینجا بود که هر چیزی را نمیشه به صورت ماشین مند! تطبیق داد و هر روش و هر عملی را در شرایط خودش باید سنجید و اقتضائات امروز با اون زمان متفاوته و .. . حالا هم در مورد نیروهای نظامی ما به هر حال به خاطر موقعیت خاص ما روش های ما هم نمیتونه بر مبنای فرمول های نظامی یک کشور قدرتمند که اصولا نیروی نظامیش و کیفیت و کمیش شاید اصلا روش های تبلیغانی منحصر به فردی را شامل همون سکوت و .. باشه را برای ایجاب کنه، تعریف بشه. همونطور که به یک فایده ی احتمالی اشاره شد، این رزمایش اولا میتونه تعهداتی که واقعا در برجام داده شده را به هر حال برای افکار عمومی مشخص کنه تا در آینده ربطش به فلان رئیس جمهور و فلان ترامبپ و بهمان کلینتون و اون کنگره و این سناتور داده نشه. دوما خودش روشی باشه هماهنگ برای ایجاد یک موج تبلیغاتی به منظور تحت الشعاع قرار دادن خریدهای نظامی متعارف لااقل که " هر ملتی حق داشتن ارتش، دفاع از خود و توانایی های نظامی " این گفته ی سخنگوی آمریکایی زیادی جیغ! نباشه و مثلا لااقل افکار عمومی سوالی بپرسه که موشکی را که میگید تعطیل کنند و حالا مثلا در خرید هواپیما هم میگیر نه خیر تعطیل کنید!! اونوقت شاید بشه از برگ برنده ی عدم رسانه ای کردن رزمایش، خرید های متعارف را هم انجام داد. به نظر ساده و کودکانه میرسه ولی در دنیایی که برگ های برندت را یکی یکی بر میزنند مجبوری کودکانه و با برگ های محدود بازی کنه و الیته این اشاره ای بود و ما نمیدونیم اهداف اصلی چی هست و میتونه باشه.   پ ن: تمام این مسائل البته روابط بسیار پیچیده ای از مناسبات داخلی تا خارجی را شامل میشه که ما عوام اطلاعاتی ازشون بی خبریم. هر چند به قول جناب حاجی زاده که حالا حتی مجبوره " خطر عربستان " را هم به مسئولان سیاسی به عنوان یک وظیفه ی نظامی گوشزد کنه ( قطعا اگر مسئولان سیاسی فکر می کنند مثلا روابط خوب با غرب جلوی متوقف کردن امثال عربستان را از حماقت احتمالی ضد ایران میگیره اشتباه می کنند ) این توان دفاعی لازم هست برای کشور و نمیشه در مورد تحریم های ریز ریز ایالات متحده ، خرابکاری هایی که اشا ره کردند ( که اتفاقا اون ها به قول دوستان منتظر رزمایش و نوشته ی ما و شعار ما نیستند، دارند کارشون را پشت پرده میکنند ) ساکت نشست.

  به نقل از خبرگزاری های خودمون زده. شاید چیزی بوده که از نزدیک فقط خبرنگارهای حاضر قادر به تشخیصش بودند و یک دل خنکی ( مثل یادگاری روی خمپاره ها ) بوده والا بعید میدونم قصد پروپاگاندای اونطوری اگر داشتیم در تصاویر و درشت نمایش داده میشد. حالا ببینیم تا بعد نمایش داده میشه یا خیر؟

من واقعا نمیخوام بدبین باشم ولی با موارد و اظهاراتی که دیدیم امیدوارم ( هر چند این دیگه خیلی بعیده ولی میدونیم همیشه اهرم هایی هست که باهاش بشه فشار وارد کرد و طرف مقابل را مجبور به عقب نشینی به خاطر حفظ منافع و امنیت کشور در بعد داخلی ) سعی نشه به نیروهای نظامی فشار وارد بشه که حالا خب هشت سال که چیزی نیست این مدت دندان رو جگر بزارید و مثلا سطح فعالیتهاتون را کاهش بدید و امریکا را تحریک نکنید و در روند اجرای برجام! خلل وارد نکنید. ( وقتی سطح تفکر عده ای از مدعیان متاسفانه اینه که دستگیری متجاوز به مرز های کشور را توطئه ی نیرویی برای به شکست کشاندن "افتخار" برجام هست، میشه کم کم تحلیل هایی هم شنید که بله، فلان نیرو قصد داره با تحریک!!!!!!!! آمریکا تحریم ها را از طریق شورای امنیت برگردونه تا برجام را بی اثر کنه!!، درسته سوپر عجیبه! ولی بعید نیست ) واقعا امیدوارم اون تفکر " این چارتا تیرو ترقه ی ما در برابر یک بمب آمریکا هیچ نیست " رخت بر بسته باشه چون تفکری است که یا اهمیت همین چارتا تیر و ترقه را درک نکرده پس براش وزنی قائل نیست (چه در مذاکره، چه در ایستادگی) و یا اینکه از لحاظ ابعاد نظامی توجیه نشده که به هر حال لااقل باید که برابر همین عربستان بتونین حداقل دفاع را داشته باشیم چون به نظر میرسه با تغییر ماهیت جنگ ها و رشد روزافزون حماقت در منطقه ی ما از این پس غرب ترجیح میده همسایه ها ، همسایه ها را بخورن و خودش تماشا کنه!!     آدم فریز میشه!!    دقیقا  - " هر ملتی حق داشتن ارتش، دفاع از خود و توانایی های نظامی " - کجای این چندین سال رعایت شده و به ما اجازه ی بهره مندی در حد همین ادعای خودتون دادید در حد همین کویت کوچولو که حالا تعیین تکلیف میکنید که ما که حرفی نداریم میتونید تمام توان نظامی مجاز را داشته باشید جز بالستیک؟؟   حالا اون خبرنگارهایی که جلوی این نشتند مثلا در کشور آزاد به کنار، یک مشت تعطیل، یکی نیست از این بپرسه دقیقا با این محدودیت های یکجانبه، کنگره، ریاست جمهوری، کشورهای غربی و قطعنامه ها و فشار بر روسیه و چین دقیقا ما چه توان نظامی دفاعی میتونیم داشته باشیم؟؟ کلاش در انواع رنگ و مدل مختلف؟؟ یا تولید موشک بالستیک در سایز و کاربری فشنگ؟!!  

شیخ مقصود الان سلاح هاش را از کجا تامین میکنه؟ کی بهش کمک میکنه؟   یک ویدئو هم چند روز پیش وزارت دفاع روسیه از ورود تروریستها از خاک ترکیه به سوریه پخش کرد که خدا به داد بعد از آتش بس برسه. مثل مور وملخ نیرو از بین جنگل و درخت ها داشت وارد میشد. تجهیزات و سلاح ها که بیشترشون هم بین محموله های به اصطلاح انسانی ( دو تا تن ماهی چهار تا کلاش! ) وارد میشند هم به کنار.

  اوغلو برای همین بدو بدو اومده بود ایران، در بازگشت گفته با ایران توافق کردیم سوریه یک کشور واحد قدرتمند باقی بمونه. ( البته هنوز ترجیحا با ریاست جمهوری جولانی لابد! )

حزب الله تا به حال هجمه های زیادی را شاهد بوده ولی این بار ( شاید بیشتر با هدف ایران ولی سیبل کردن حزب الله به عنوان بازوی قدرتمند ایران ) به نظر با همهشون متفاوت هست. شاید پایان قائله ی سوریه و احساس نزدیک بودنش، حکام عرب دشمن خونی حزب الله را به همراه اصراعیل و تا حدودی بخشی از غرب را به این فکر واداشته که حالا و در شرایطی که حزب الله یک نبرد طولانی را پشت سر گذاشته بهترین فرصت هست که با فشارهای همه جانبه ی سیاسی یا این نیرو را از درون مضمحل کنند یا اینکه در پلان بی پس از این هجمه ی سیاسی و رسانه ای گسترده با یک اقدام نظامی اصراعیلی کار را یکسره کنند و ضربه ای وارد کنند که فعلا دیگه حزب الله نتونه خودش را بازیابی کنه. فراموش نکنیم با مقدماتی که اعراب چیدند این بار در صورت حمله ای نظامی شاید اصراعیل هم بخواد با ترور هدفمند و نابودی زیرساخت های حیاتی ( اطلاعات داده شده توسط اعراب ) جنگ 2006 را جبران کنه.   شرایط خصوصا بعد از گذراندن دوران سخت مالی برای حزب الله و فشارهای فعلی بر سازمانش از همه نظر برای این حزب بسیار دشوار هست. و حالا فکر کنم با حجاب برداشتن اعراب منطقه ( حکام مرتجع و طرفدارانشون ) از چهرشون و نشان دادن میزان دشمنی و بدخواهیشون برای ایران بهتر بتونیم ارزش حزب الله را برای ایران درک کنیم.

حالا ربطی به این تاپیک نداره و مربوط به تاپیک عراق میشه ولی نکته ی جالب این هست که کشورهای عربی با شدت هر چه تمام تر ضد شیعیان عراق دارند فعالیت می کنند، امارات چند صد نفر را عمدتا شیعه اخراج کرده، در تمامی عملیات های نظامی کارشکنی میکنند، دائم توسط رسانه هاشون در حال تحریک افکار عمومی ضد عراق هستند و دولت مستقر ( بعد جالبه یک شبکه ی نصفه و نیمه العالم در حالیکه همه جا قلع و قمعش کردند، شده مظهر تروریست پروری! ایران و تحریک و آشوب ) و ده ها توطئه ی ریز و درشت و تکفیر و حتی توهین مقامات رسمیشون ضد حاکمیت ملی عراق و در نهایت همچنان عراق سعی در محافظه کاری داره. قطعا برای ما فاش نیست که در صورت کنار گذاشتن این محافظه کاری حکام مرتجع عربی چه بلای دیگه ای میخوان سر عراق بیارن ( حالا لبنان با اون همه بادنجان دور قابچینی برخی طرف هاش را داریم میبینیم چطور دارند اصطلاحا می چلانن! ) ولی فراموش هم نکینم به هر حال برای مدارا هم باید حدی وجود داشته باشه. یکی از عوامل امروز این روزگار عراق، تصمیمات روزهای حضور داعش در سوریه بود که عراق سعی می کرد خودش را بی طرف جلوه بده و حتی مثلا تا بازرسی هواپیماهای ایرانی هم ولو در ظاهر پیش رفت و شاید احساس میکرد با کنار ماندن از قائله ی سوریه میتونه حکام عربی را در مهار داعش در عدم ورود به عراق و عدم تحریک تندروهای عراقی به حمایت از داعش راضی کنه که در نهایت دیدیم اینطور نشد.   به هر حال عراق باید تعادلی میان محافظه کاری و خطری که بیخ گوشش در سوریه جریان داشت ایجاد میکرد که هم از خطر داعش و نفوذش به مرزهاش در صورت عدم اقدام متناسب و مناسب خبر داشت و هم میزان بربریت حکام عرب فعلی را که دشمنیشون ناشی از - تحمل در صورت پسر خوب بودن! - نیست بلکه دشمنیشون عدم تحمل شیعیان هست و همین مدارا را وقتی فرصتی داشته باشند ( مثل همین آشوب سوریه و بروز داعش و النصره ) به هیچ وجه تحمل نخواهند کرد و سعی در منکوب و سرکوب اقلیت میکنند تا زمانیکه از نفس بیفته و فرمانی قدرتمند در اختیار نداشته باشه. همون در حد شیعیان جنوب لبنان قبل از امام موسی صدر، شیعیان عراق در حضور صدام قبل از سرکشی ضد خودشون و شیعیان آرام بحرین قبل از قیام سخت سرکوب شده ی فعلی و شیعیان بایکوت شده و به شدت در حصار امنیتی خود عربستان.

  مشرق

  قطعا نیروهای استخدام فقط برای استخدامی! سپاه هم از همین مردم ایران هستند. این خصلت زشت رودربایسی! ایرانی ها که اگر دوست از دوست در اداره کاری را بخواد به خاطر رودربایسی باید انجام بشه، اگر رئیس از کارمند بخواد باید انجام بشه، اگر عمه از برادرزاده بخواد و پدر از دوست سابق و دایی از مادر و خواهر از برارد و همسایه از همسایه و الی آخر چنان ریشه دوونده که تقریبا شده یکی از قوانین شغلی کشور، پارتی ها هم عمدتا به همین دلایل رخ میدند و مابقی ای که به دلایل مالی رخ میدند. قصدم ساده بیان کردن مسئله است که چه انتظاری داریم؟ مگر در سطوح عالی دولت هم نداریم؟ مگر در نهاد های مهم هم ردپایی ازش نیست؟ مگر نه اینکه خیلی ها آدم های خوبی هم هستند ولی در رودربایسی فلان شخص این خبط را انجام میدند و تازه احساس خوبی هم بهشون دست میده که کار درست و خیری انجام دادند برای طرف.   منظورم اینه که سپاه که تافته ی جدا بافته نیست - البته که تافته ی جدا بافتگانش شاید از خیلی جاها بیشتر باشند - که اون ها هم داریم میبینیم زن و فرزند و زندگی و چیزهایی که شاید حتی برخی از همکارانشون دو دستی چسبیدند را رها می کنند و میرند برای چیزی که ما شاید حتی خواب دیدنش را هم وحشت داریم. این هم یکی از همون خصلت ما ایرانی هاست که دائم در شبکه های اجتماعی در مذمتش پست میزاریم و نود درصدمون در موقعیتش که قرار میگیریم اصلا متوجه نیستیم که دقیقا داریم همون عمل را تکرار میکنیم. ( همین فردا مادربزرگ یا پدربزرگ و عمو و فلان دوست قدیمی زنگ بزنه به هر کدوم از ما برای توصیه ای، سفارشی چیزی لااقل تلاشمون را میکنیم بدون توجه به اینکه همین تلاش هم ممکنه یکی دیگه را بزاره تو رودربایسی و همین سلسله تلاش ها حقی را ضایع کنه و ..)   حالا البته خود این پست هم در زمره ی همون پست های تلگرامی و .. محسوب میشه ولی تا وقتیکه برخی رفتارها در کلیت جامعه تغییر پیدا نکنه هیچ اتفاقی در فلان نهاد و سازمان و ارگان هم رخ نمیده. نه با دستور و نه با تحکم و نه با ریش سفیدی و نه با گزینش اخلاقی و نه هیچ چیز دیگه. ( چه قدر هر کدوم از ما برای تغییر موقعیت سربازی، معافیت، تسهیل، جا به جایی التماس دعا داشتیم و آرزوی یک آشنا ؟ )   قصد از نوشتن این موارد این نیست که رفتارهای اشتباه بازگو نشه، قصد اینه که دائم به خودمون یادآوری کنیم: اول خودمون. اول خودمون. و البته قطعا اون هایی که با خودشون صادقند و میدونند اول خودحسابرگی میکنند از همه محقترند که اشتباهات را فریاد بکشند و طلبکار باشند.

احتمالا خیلی از تلفات به تله ها برمیگرده. خیلی از جاده ها را که تله گذاری کرده بودند. معلوم بود هدف گذاری یک حمله ی سراسری انتحاری بوده. ناامن کردن منطقه توسط تله گذاری و انتحاری های انفرادی تا جاییکه زمان اجازه بده و نفرات دوام بیارن زیر آتش ارتش سوریه. اگر نگیم هوشمندی این عدم انفعال داعش که به نظر نمیرسه حاصل فرماندهان محلیش باشه به تنهایی در همین مورد دستاوردهای چند گانه ای براشون داشت. گرفتن تلفات از ارتش سوریه، بر هم زدن تمرکز نیروها از یک منطقه ای که تقریبا با تسلط بهش داشتند ادامه ی کار میدادند. دفع خطر از الباب بعد از فتوحات نمر. عقیم گذاشتن احتمالی برنامه های ارتش سوریه برای بعد از آتش بس و مقابله با تروریستهای غیر مشمول آتش بس.   دقیقا مشابه برنامه ای که برای مشغول کردن کردها ناگهان در تل ابیض پیاده شد.

سلام   چون در خبرها خوندم برای شناسایی رفتند، عرض کردم. ولی قطعا فرمانده ای در این رده را هم اون هم با اطمینان به روس ها نباید به منطقه فرستاد. اون هم داعشی که استاد کمین و تله هست. ( من موندم چطور در اون فرصت ابتدایی اون همه تله کار گذاشتند در هر نقطه ) / بعد هم به نظرم اتفاقا  روابط روس با اصراعیل طوری هست که اگر از حضور چنین فرماندهی از حزب الله در منطقه یقین پیدا کنه چه بسا حتی گراش را هم بده ( باید واقع بین بود که همکاری ما در سوریه بر خلاف همکاری های استراتژیک روسیه با اصراعیل یک رابطه تحمل پذیر موقتی است ) خصوصا با این سماجت اصراعیل در ترورهای هدفمند که دیگه از سر تعصب و بی کاری و خوشی و اطلاعات فراوان و همکاری های امنیتی احتمالا حالا به جز غرب، اعراب هم و با امکانات گسترده دیگه تبدیل شدند به یک بازی " که به اصراعیل چپ گفت؟ ترورش کنیم! "

چرا باید برای شناسایی یکی از خطرناک ترین موقعیت ها یکی از بلند رده ترین فرماندهان اعزام بشند؟ واقعا درکش سخته در حالیکه چندین بار هم از این ناحیه آسیب دیدیم. هر چند بدون دونستن اوضاع میدانی سوریه و اینجا پشت کیبورد و عدم درک شرایط همکاری ارتش سوریه و وضعیت لجستیک و امکانات و ضرورت های زمانی نباید قضاوت کرد ولی حتما میشه به فکر راه های جایگزین در شرایط اضطراری هم بود.

  امروز  صحبت از ترور یکی از تبعیدی های فلسطینی در سفارت فلسطین! در بلغارستان بود!! با ورود جنگنده های عربستانی به ترکیه و ورد این روزهای روی زبان حکام عرب مبنی بر بایستی نابودی حزب الله و حشد الشعبی قبل از مبارزه با داعش!!! امیدوارم روس ها حداقل مماشات با اصراعیل را با اعراب نداشته باشند و نیروهای ما طعمه ی آسانی برای این ها نباشند. حزب الله خصوصا باید بیشتر از فرماندهانش محافظت کنه. هیچ بعید نیست بین همین داعشی های دمپویی پوش هم چه بسا بسیاری عوامل خودمختار کشورهای مختلف عربی و عربی-اصراعیلی حضور داشته باشند که در اثنای جنگ هدف های دیگری را دنبال می کنند و به اصطلاح مترصد فرصت و شکار خودشون هستند در حقیقت نه جنگ معمول سایر همرزمان داعشیشون.   مثل گذشته با یادآوری نبردهای متعدد و موفقیت آمیز ارتش سوریه ولی باز بهتره در عملیات های مشترک خصوصا به صورت میدانی کمتر حاضر باشیم و همون شیوه ی اخیر - غرب حلب برای ما، شرق برای شما!! - را پی بگیریم چون واقعا هیچ اطمینانی به کینه و حیله ی دشمن نیست.

  خبرها به شدت متناقضه، برخی خبرها حاکی از خیز داعش به سمت السفیره است. امیدوارم خبر شما صحیح باشه.     جالبه سکوت تعجب برانگیز نیروی هوایی روسیه در این چند روز. اگر هم حمله ای بوده بسیار محدود بوده.     پ ن : در رابطه با آتش بس، گویا قراره هر یک از طرفین یعنی روسیه و امریکا یک متنی بدند و بعد این دو متن در هم تجمیع بشه تا در شورای امنیت تصویب بشه. متنی که تا به حال روش بحث میشد گویا متن روسی بوده، شرایط آمریکا در متن خودش احتمالا نکاتی تاریک! داشته باشه.   پ ن 2: در رابطه با نمر یک فیلم ایرانی بود که یک سیدی! داشت همیشه چفیه به صورت. تبدیل به یک قهرمان شده بود در جبهه و معروف بین همه. از شجاعت و خطر پذیری و همیشه به دل خطر زدن و بازگشتن تا گمنامی و انزوا خواهیش. همونطور که حدس میشه زد، در یکی از سکانس های پایانی معلوم میشه که با هر بار شهادت سید قبلی ، نفر بعدی و قابل اعتماد ترین فرد به سید، جای اون را میگیره و چفیه را به صورت میزنه تا نیروها همچنان سید را نامیرا حس کنند. ( همینطوری یاد این فیلم افتادم. :) )

در رابطه با فریب بزرگ غرب که هوشمندانه مسئله ی سوریه را به رفتن اسد تقلیل داده ( که البته در قدم اول همه ی مسئله است ) و با ژستی حسن نیتانه! این امر را سامان گرفتن بحران سوریه میخواد جا بزنه میشه گفت:   گذشته از وقاحت بی نظیر جان کری در چنین تهدید کردنی، ضمن اینکه داره اذعان میکنه نیروی عظیم خارجی تروریست در سوریه حضور دارند که ضد ارتش سوریه در حال جنگند ( و جالبه عنوان میشه ما از ترکیه تقاضا داریم تا مرزهاش را ببنده این ها نتونند برگردند و در ادامه میگه البته! مرزهاش را ببنده این ها وارد هم نتونند بشند ولی به نظر میرسه از وارد شدنشون نگرانی ای وجود نداره چون وجود داشت تمام این مدت چندین سال ترکیه تدبیری میندیشید با فشار غرب ) و همچنین تهدید مبنی بر تجهیز همین تروریستها توسط هم پیمانان مرتجعش ترکیه و عربستان, چنین ساده پنداشتن موضوع که مسئله فقط رفتن اسد هست و غرب تنها به دنبال راهی هست که ثبات را به سوریه برگردونه به نظرم خطایی بزرگ هست. کافی هست روال وقایع دنبال بشه و نگاهی به تحولات منطقه انداخته بشه که به نظر نشون میده رفتن بشار اسد پله ی اول یک سلسله وقایع برنامه ریزی شده توسط غرب و هم پیمانانش هست فقط ..   تحلیل شروع حوادث سوریه با روشن شدن برخی واقعیت ها که بسیار طولانی میشه به کنار، خبرهای متعدد تحرکات در منطقه فقط ناشی از نجات یک مشت تروریست نیست، در حقیقت تلاش برای نجات یک طرح هست که خود این طرح مقدمه ی طرحی بزرگتر میتونه باشه. به نظر عدم مقاومت در این مرحله شاید موجب تاسف بشه، زمانی که برای مقاومت در برابر سیل طرح جدید دیر شده باشه. ( پذیرش آتش بس و این قضایا فعلا تاکتیک هایی هست که گاه از روی اجبار و گاه برنامه اتخاد میشه، نکته راحت صحبت کردن در رابطه با رفتن بشار اسد هست،اون هم با ترتیباتی که غرب عنوان میکنه والا به هر حال برای بشار هم با برنامه ای میشه جایگزینی پیدا کرد ولی بازی در پازل غرب یعنی افتادن در دام برنا مه ای پله ای اعم از اعلام لیست جنایتکاران جنگی - حذف فیزیکی برخی افراد - یک پرخش سیاسی ناگهانی در حزب حاکم با تطمیع و تهدید بعد از رفتن اسد و ..  که پایانش میتونه با یک سوریه ی ضد ایران، ضد مقاومت عامل! یعنی کاملا آماده و اجازه یافته برای اقدام علیه منافع ایران در منطقه، تموم بشه )   |||||||||||||||||||||||||||||||   این خبر السفیر را در رابطه با پشت پرده ی اقدام اعراب بر ضد لبنان را با اینکه طولانی هست مطالعه بکیند تا حجم توطئه ی عربستان جدید را ضد ایران درک کنید، حالا شما به این عربستان در کنار لبنان و حزب الله به عنوان یکی از خطوط مقدم ایران ضد دشمنانش یک سوریه ی کاملا ضد ایرانی و تحت نفوذ فوق العاده ی عربستان ( به خاطر تمام حمایتهاش هم که نه به خاطر حضور بی شمار اتباع سعودی در سوریه و صفوف تروریستها ) هم با تاکتیک اشتباه و قبول ساده باورانه ی اظهارات غرب مبنی بر " هدف ما از رفتن بشار اسد فقط آرامش سوریست " هدیه بدید تا بعد ببینیم سلسله ی حوادث تا مجای ضد منافع ایران پیش خواهد رفت.  

  هنوز هم به نظر النصره محل مناقشست. اگر متن اصلی باشه بهتر میشه قضاوت کرد. حضور النصره در لیست کمی مبهمه. اگر حضورش هم تایید شده باشه باز نوع برخورد باهاش با توجه به اینکه کاملا ممزوج! در گروه های دیگه هست ( برخی جاها حتی میشه گفت پدر! گروه های دیگه محسوب میشه ) کاملا در هاله ای از ابهام هست. هم میتونه اگر روس ها شرایط را تحمیل کرده باشند فرصت خوبی برای ما باشه و هم میتونه محل بهانه گیری و باج گیری طرف مقابل در زمین نظامی باشه.   مناقشات هم بین گرو هها اگر واقعیت داشته باشه که چه بهتر ولی به نظرم در نهایت با توجه به استقبال ترکیه از آتش بس ( به خاطر فعلا! در مضیقه بودن و تهدید از جانب کردها و شرایط وخیم تروریستها از حیث لجستیک و تامین امکانات که نیاز به زمان داره و آتش بس تا محور مرتجع رفعش کنه ) در نهایت ترکیه و عربستان گروه ها را وادار می کنند شرایط آتش بس را ولو ظاهری بپذیرند و در عوض با آشفته و پیچیده کردن اوضاع میدانی در روی زمین ( اختلاط بیشتر با النصره و کتمان حضور النصره در مناطقی که حضور داره! )هم از هدف قرار گرفتن این هم پیمان مهمشون در امان باشند و هم از آتش بس برای بهبود شرایط خودشون استفاده کنند ( شاید تو این مدت راهی هم برای اون جمر جدید و اصلاح و به روز رسانی تاو ها پیدا کنند. :) )

یک نکته هم در مورد آتش بس سوریه هست که به هر حال دقیق به خاطر ندارم ولی فکر کنم قبل از ورود روسیه شاید حتی ما هم تمایل به آـش بسی داشتیم در اون موقعیت سخت و این معارضان سوری بودند که در مستی فتح ادلب از فتح دمشق و مسخره بودن هر نوع آتش بسی سخن میگفتند و اصولا پیروزی نهایی را تنها در سقوط دمشق و سرنگونی اسد میدونستند. ولی حالا با شوق به سمت آـش بس استقبال میرن.   نکته اینجاست که به هر حال پیروزی های اخیر کمی حالا ما را پرتوقع کرده که لااقل به خاطر هزینه هایی که داده بودیم از این حضور موثر روس استفاده کنیم که اون هم به هر حال شاید تا جایی میشد روی همراهی روس ها حساب کرد و باید واقع بین بود.   از نکات منفی توافق مهمترینش به نظر همین مستثنی شدن تنها "داعش" بر خلاف خبرها هست و معارضین با فشار گویا تونستند النصره را نجات بدند ( در حقیق قدرتمندترین نیروی خودشون را! ) چه، اگر نبود این مورد شاید میشد در جبهه هایی که لااقل حضور النصره درشون قطعی هست عملیات های هوایی موثری انجام داد ( و چون دستشون با تروریستهای ارتش آزاد در یک کاسست و اون ها هم به کمک االنصره میومدند میشد تلفات خوبی گرفت و یا لااقل نذاشت این مهمترین بازوی تروریستها راحت اقدام به تجدید قوا کنه ) / نکته ی منفی دوم اجرای این آـش بس بلافاصله بعد از تهدید عربستان به ارسال نیروی نظامی است که قطعا در توهم قدرت مطلق بودن عربستان در منطقه بسیار بیشتر از بازگرداندن کشتی ایرانی تاثیر خواهد گذاشت و این رژیم را جری تر خواهد کرد در یمن و سوریه و منطقه حتی. / نکته ی سوم نوع خاص برخورد روس ها با این آتش بس که خب ضعیف به نظر میرسید و عبارات امروز پوتین هم که جالب نبود زیاد ( البته باید لحن را هم شنید ) و موارد بدیهی دیگه مثل تجدید قوای تروریستها و بازگشت روحیه و شیطنت ها و .. هم که سر جاش هست.   نکته ی مثبت اما میشه از نگاهی دیگه به همین قسر در رفتن النصره اشاره کرد که خب به هر حال به خاطر تاکید سخت دو طرف بر نظارت آـش بس به نظر اکثر جبهه ها لااقل تا مدتی آرام خواهند بود و این یعنی در کوتاه مدت هزینه ی کمتر برای ما   و اما نگرانی یکی سایش بشار اسد با روسیست! که ممکنه بعدها مشکل ساز بشه و اون یکی هم ترکیب احتمالی این تیم نظارت بر آتش بس هست که قراره در گروه نجات سوریه بحث بشه و انتخاب بشه، خودش میتونه یک چالش و مشکل بزرگ در آینده ی " پس از تجهیز تروریستها " بشه ...

  به نظر که یک اقدام هماهنگ لااقل از سر ناچاری در اتحاد با بخشی از تروریستهای ادلب و حلب هست. با توجه به زمان اعلام آتش بس، یا جلوگیری از عملیات جدید نیروهای مقاومت تا قبل از شنبه ( که شاید حدسش را میزنند ) و تصرف مناطقی مهم که بعد از آتش بس کارگشا باشه و یا زمینه چینی آغاز عملیات از سمت تروریستهای حلب یا ادلب برای قبل از آتش بس و برگ های برنده ی احتمالی. که در هر دو صورت قطع این جاده علاوه بر برهم زدن تمرکز جبهه ی مقاومت شاید از حیث لجستیکی هم نیروها را با مشکل مواجه کنه. به نظرم داعش و لااقل بخشی از هسته های داعش در زمان نیاز کاملا بر اساس خواست ترکیه خصوصا عمل می کنند و روابطشون با ترکیه حتی شاید بهتر از گروه های تروریستی دیگه در سوریه باشه. نه به خاطر مواضع مشترک فرضا که ترکیه تنها راه تنفس داعش به سمت خارج مرزهاست تقریبا و این رابطه یک جورهایی حتی اگر نگیم متقابلانه بلکه اجبارانه! وجود داره و خب چرا گاهی ازش استفاده نشه در موارد ضروری با منافعی برای دو طرف. در این مورد منفعت داعش هم از طرق دیگه و جای دیگه ممکنه تامین بشه بعدا. ( قطعا از این رابطه اون هم در این اوضاع هر جایی استفاده نمیشه و نهایت سعی در این هست به اصطلاح "تابلو" نباشه! و جاهایی رخ بده که اتهام روشنی به ترکیه وارد نشه)   پ ن: تا حدود زیادی آتش بس بستگی به شرایط پذیرفته شده و تضمین برقراریش هست. اینکه جبهه هایی در مرز تماس دو طرف خالی بشه و مثلا محل حضور النصره شناخته بشه و النصره از اون ها به صورت پارتیزانی به نیروهای مقاومت حمله کنه و بعد هم اون مناطق را رها کنه و برای در امان ماندن به صورت نامحسوس ( چون محدود عمل میکنه ) وارد مثلا مناطق توافق شده ی ارتش آزاد و رفقا بشه یعنی دست بسته شدن در برابر دو راهی نقض آتش بس یا اثبات!!! به جامعه ی جهانی که فلانی از فلان جا عملیات ترتیب میده که تجربه نشون داده جامعه ی جهانی معمولا در برابر اثبات های ما در موضع " به خواب زدگی " طبیعی! تشریف داره.

  شاید منظورشون همون پروژه هایی است که با پرنده هایی خاص تجربه ی یک سفر فضایی را شبیه سازی میکنند. برای کشوری توریست پذیر هر نوع روشی از سافاری کویری گرفته تا اسکی روی برف در بیابان تا پیاده روی فضائی اگر هم با انتقال سنگین تکنولوژی و امکانات ولو به صورت پک هم میسر باشه دریغ نمیکنه از رفتن به سمتش. خصوصا اگر مثل ترکیه از موهبت ذاتی برخوردار نباشه.

شاید به موارد نظامی هم ربط داشته باشه ولی به نظرم وزیر دفاع روسیه و پیام پوتین به روحانی بیشتر حول محور آتش بس در سوریه هست. و چون شامل هماهنگی های نظامی و ساماندهی نیروهای نظامی برای شرایط جدید هست پیام توسط وزیر دفاعشون منتقل شده.

  درسته. به خاطر اشاره ی دوستمون :   فکر کردم مقاله مربوط به بخش فارسی اسپوتنیک بوده. والا از بخش روسی خبرگزاریها که ژورنالیست های روسی هستند قاعدتا که انتظاری نمیره.

  تا اونجائیکه من دنبال میکردم اسپوتنیک فارسی را، مقالات مرتبط با ایران عمدتا همراهانه! بوده تا حالا. تحلیل ها هم همسو با منافع دو طرف.

  گزارش اسپوتنیک را نخوندم ولی همین را کم داشتیم! تا به حال کم ژورنالیست وطنی طرفدار بیبیسی و انگلستان داشتیم، حالا همینمون مونده ژورنالیست های طرفدار شرق و روس هم با تحقیر بخشی دیگه از کشور پدیدار بشند ( با فرض چرخاندن! قسمت فارسی توسط عوامل وطنی )

  سلام بحثم اصلا خیانت به ما نبود. همونطور که مدیریت بارها اشاره کرده، ما هیچگاه نگاه توسعه طلبانه نداشته و نداریم. تنها همراهی های همدلانه و دوستانه و همکاری های داوطلبانه را مد نظر قرار میدیم اون هم با تمایلات خود دوستان و در این مورد هم شاید کردهای منطقه خودشون را ایرانی ندونند ولی ما به چشم ایرانی ( از منظر نژاد و تاریخ و فرهنگ ) بهشون نگاه میکنیم، همونطور که تاجیک ها یا آذری ها و افغان ها را. مثل یک برادری که خب حالا یا مرزها از خانوادش جداش کرده و یا اینکه مهاجرت کرده. یک "مهاجر" یا "دور افتاده" شاید حتی تعصب هم نسبت به مقصد جدید یا محل زندگی فعلیش هم داشته باشه که قابل احترامه.   بحثم خیانت خود کردها به برادران خودشون بود. اینکه کردها زیر خمپاره و موشک ترک ها باشند در سوریه و گروه دیگه ای کاملا همراستا با تروریستها به جای محکوم کردن حملات کردها، کردها را ملامت کنند که چرا در شمال حلب دارید پیشروی میکنید میشه مصداق خیانت یک کرد به یک کرد دیگه.