می گردم اگر دوباره لینک پروژه هندی ها را پیدا کردم برای شما می گذارم. اولین بار استفاده از رادار پسیو بدون هیچ نوع فرستنده و فقط با استفاده از فرستنده های رادیو و تلویزیون موجود در کشور توسط روسها مطرح و پیاده شده است و هندی ها هم از تکنولوژی های روسی خیلی لذت می برند و در نتیجه دنبالش را گرفتند و با نرم افزار موازی که روی GPU اجرا کردند به اعتقاد من ممکن است از روسها هم خیلی جلوتر رفته باشند. در مورد بالن ها: دقیقا مین گذاری هوایی است. مگر مین گذاری زمینی و دریایی فجایع ندارند. اما برتری هوایی دشمن را نابود می کند خرجی هم ندارد. وقتی که قرار است با آمریکا درگیر بشویم بهتر است که از این تیپ تسلیحات استفاده بشود تا هم کروزهایشان و هم شکاری هایشان و هم نیروهای هوابردشان بی اثر بشوند. شاید برای همه ایران 50 هزار بالن بیش از کافی باشد. که هزینه یک شکاری هم شاید نشود.

درود دوستان می پرسند که آیا الکترونیک موجود در یک مرمی هواپرتاب قادر به تحمل فشار جی ناشی از یک توپ هست یا خیر؟ نمی توان نظر قطعی قبل از تست داد. اینجا است که فیزیکدانها خیلی مفید هستند. اصولا مدارهای هواپایه با استاندارد بسیار بالا طراحی می شوند و ممکن است که تحمل جی زیاد هم داشته باشند.   سالهای سال است که آمریکایی ها مرمی توپ های 180 خود را به GPS مجهز کرده اند و نقطه زنی می کنند.   خوب اول ببینیم مشکل ناشی از فشار جی زیاد روی مدارهای الکترونیکی چیست. 0. فشار جی زیاد باعث کنده شدن کابلهای ارتباطی می شود (که باید به حداقل برسند) 1. فشار جی باعث جدا شدن تراشه ها از برد می شود. 2. فشار جی باعث خرابی via ها در مدار چاپی می شود. 3. فشار جی باعث چرخیدن تراشه ها روی برد می شود!!! 4. فشار جی باعث قطع ارتباط برخی پایه ها می شود. 5. فشار جی باعث تخریب درونی تراشه ها می شود.(لایه سنگینتر متال در لایه های دیگر فرو می رود و تراشه از درون به هم می ریزد.)   در ایران نیز در پروژه هایی مثل ساخت جعبه سیاه، فشار هدف گذاری شده برای پروژه 6400 جی بود که فشار ناشی از برخورد شکاری با کوه است. با توجه به این که این جعبه سیاه سالها پیش ساخته شده، پس چنین فشارهایی خیلی هم مانع نیستند! راه حل: اگر مدار قبلا ساخته شده، با استفاده از چسبهای هادی حرارت و عایق الکتریسیته و عدم استفاده از تراشه های بالگرید و استفاده از دمپرهای ویژه در محل جاپیچها می توان فشار روی قطعات را کاهش داد و با پر کردن همه فضاهای خالی، مانع هر گونه حرکت تراشه شد. البته در کنار اقدامات بالا، استفاده از تراشه های مقاوم نسبت به جی زیاد هم توصیه می شود و معمولا نمونه این مدارها را با انفجار تست می کنند. البته آزمایشگاههای جی و ارتعاش هم در برخی نقاط وجود دارند. برای مقاوم سازی مدارهای چاپی هم آنها را با ضخامت بیشتر فلز طراحی می کنند و معمولا via ها را دستور می دهند که سازنده با فلز هادی پر بکند. دمپرهای روی جا پیچها هم خیلی در کاهش ضربه ناگهانی موثر هستند.

 در مورد کاربرد GPU برای این نوع خاص رادارها من در یکی از workshop های هندی ها متوجه استفاده اینها شدم تازه اون موقع معماری قدیمی تسلا استفاده شده بود. امکان دارد که لینک workshop هنوز در سایت www.nvidia.com باشد. البته راجع به خود رادار خیلی اطلاع کمی می دهد. در سال 1384 یک پروژه ای برای کار مشابهی در ایران اما با استفاده از CPU نه GPU تعریف شده بود که نمی دانم به کجا رسید. اصولا این رادارها با استفاده از یک الگوریتم کلاسترینگ کار می کنند که طی آن داده های دریافتی از آنتن با استفاده از یک فرمول ریاضی خاص دسته بندی می شوند و سپس بر اساس آن پهنه آسمان بررسی می شود که خالی است یا اینکه با یک یا چند پرنده اشغال شده است و این پرنده های جذب کننده سیگنال یا پراکنده کننده آن، در چه سرعت و ارتفاعی در حال حرکت هستند.   در مورد barrage balloon ها: در جنگ دوم ضرب المثلی انگلیسی برای کنایه زدن به خیل عظیم آمریکایی هایی که برای حمله به فرانسه در انگلیس تجمع کرده بودند وجود داشت که می گفت اگر این بالن ها نبودند، جزیره انگلیس زیر فشار وزن این همه آمریکایی غرق می شد. البته در سریال بسیار وزین دنیا در جنگ هم این بالنها و کاربریشون توضیح داده می شود و تصاویری از آنها هم دیده می شود. روشی که انگلیسی ها استفاده می کردند بهترین روش برای جلوگیری از موشکهای کروز هم هست. در این روش انگلیسی شبکه های توری بزرگی توسط چندین بالن ثابت در اطراف مراکز حساس قرار می گرفت و بمبهای دور ایستا و موشکهای وی -1 که پدر کروزهای امروزی بودند به اهدافشان نمی رسیدند. حتی در 1944 با وجود برتری هوایی متفقین باز این بالنها جمع نشدند و حتی کشتی های انگلیسی از این بالنها استفاده می کردند تا شکاری های آلمانی نزدیک آنها پرواز نکنند.   این هم لینک یک سری از این بالنها. http://en.wikipedia.org/wiki/Barrage_balloon http://www.worldwar-two.net/weapons/barrage_balloons/ http://www.bbc.co.uk/history/ww2peopleswar/stories/83/a4551383.shtml http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Barrage_balloons_over_London_during_World_War_II.jpg http://www.rafmuseum.org.uk/research/online-exhibitions/history-of-the-battle-of-britain/british-defences.aspx برای دیدن عکس انواع این بالنها در google بخش Image جستجو بکنید.

خوب از هیدروژه استفاده بکنید در جنگ دوم هم انگلیسی ها از هیدروژن استفاده می کردند و انفجارش هم اصلا مهم نیست. همیشه بالن دیگری وجود دارد.

درود به دوستان گرامی   ببینید یک سری افراد مطلع دانش دوست در این سایت داریم که عاشق طراحی های آمریکایی هستند. این خیلی طبیعی است چون هم زیبا هستند و هم خیلی پر خرج و نسبتا کامل و 100 برابر توانشان برایشان تبلیغ هم می شود. یک سری هم عاشق طراحی های قدرتمند روسی و این روی قضاوت علمی آنها اثر گذاشته است. این "شیفتگی دیگران" در سطح بالای مدیریتی صنایع هم دیده می شود. برای مثال درون همین افرادی که دم از مبارزه با آمریکا می زنند، یک عاشق آمریکا هم نهفته است!!! بطوریکه اگر سلاح پیشنهادی شما مشابه آمریکایی نداشته باشد، از نظر آنها بی ارزش است!!! عین جمله اینها این است: "حتما بی فایده بوده که آمریکایی ها نساخته اند" خیلی از مدیرهای این کشور زیمنس را می پرستند حتی اگر باعث ورود بد افزار استاکس نت بشود.    در مورد شکاری های رادار گریز باید بگویم که اینها به خاطر رادار گریزی خیلی چیزها را از دست می دهند در حالی که سرعت رشد رادارها خیلی از جنگنده ها بیشتر است. در مورد رادارهای PESA (پسیوی که تشعشع دارد) بله ممکن است مقابل رادارگریزها ضعیف باشند اما رادارهای پسیوی که در واقع یک آنتن گیرنده و یک ابر رایانه هستند یک پرنده رادار گریز با توان پراکنده کردن امواج میکروویو و یا جذب آنها شانس زیادی ندارد (تنها شکاری هایی که بتوانند امواج را از درون خود عبور بدهند بدون تغییر جهت یا تضعیف آنها شانس دارند که تا جایی که من می دانم چنین پرنده ای هنوز وجود ندارد) زیرا حرکت آنها باعث ایجاد تغییر در طیف های انرژی موجود در آسمان می شود و توسط این رادارها کاملا قابل تشخیص است. هندی ها 5 سال پیش با استفاده از توان پردازشی کارتهای  گرافیکی محاسباتی چنین راداری ساخته اند ما چرا نسازیم؟ اینکه هم نگهداری ارزانی دارد و هم هزینه تولید پایین. حتما دلیلش این بوده که چون آمریکا دنبال ساختش نرفته پس خوب نیست.   در مورد جنگنده بسیار محبوب F-22 که امروزه از طریق اجاره نشین جنوبی ما که امارات متحده عربی نامیده می شود با 1 دقیقه پرواز می تواند حساس ترین نقاط ایران را تهدد بکند باید بگویم که بزرگترین دشمن این جنگنده خود آن است. اگر به course های safety در دانشگاه کارنگی ملون یک سری بزنید می بینید که موارد خطاهای safety این سامانه های پیچیده تدریس هم می شود!!! یک نگاهی به لینک های زیر بیاندازید. http://www.defenseindustrydaily.com/f22-squadron-shot-down-by-the-international-date-line-03087/ http://www.dailytech.com/Lockheeds+F22+Raptor+Gets+Zapped+by+International+Date+Line/article6225.htm   اما اینکه خوش خیال باشیم و بگوییم که این پرنده ها اثری ندارند درست نیست. اینها دقیقا قادر هستند که به ما خسارت بزنند بخصوص که خلبانان آنها بالاترین کیفیت آموزش را دارند و با بالاترین کیفیت ممکن حفاظت و فرماندهی می شوند.   مشکل ما در درگیری با متفقین موارد زیر است. 1. اطلاعاتی که دشمنان غربی-عبری-عربی ما از ما دارند بیش از اطلاعاتی است که ما از آنها داریم. 2. حسابگری و مدیریت متفقین بسیار منظم تر از ما است. یک مقایسه بکنید بین پروفسور شاخت و بهمنی و خاوری. 3. برتری عددی و مالی آنها   برتری ما چیست؟ 1. ایرانی ها غیر قابل پیش بینی هستند هر چقدر هم که از آنها بدانی. 2. فلسفه تفکری شرقی و تجربه تمدن بیش از 15000 ساله که به ما یاد می دهد بزرگترین دشمن دشمنان ما خودشان هستند. در تفکر شرقی ما از نیروی دشمن برای نابودی خودش استفاده می کنیم.   خوب بر اساس این تجربه تمدنی ما بارها رومیان را با هزینه پایین شکست دادیم که معروف ترین این شکستها شکست سپاه قدر قدرت کراسوس از لشگر کوچک اما زرهی (اولین استفاده ایران از زره بافته در مقابل رومی ها) سورنا است و این را آمریکایی ها خیلی بهتر از ما می دانند. بنابراین هر کدام از اعضای این سایت ممکن است راه حلی برای متوقف کردن رپتور داشته باشند که اینقدر ارزان باشد که بودجه دولتی هم نخواهد!!!!   یکی از این راه حلها: خوبی تمدن کهن ضرب المثلهای آن است. مثل اینکه "دیگی که برای من نجوشه ...." از این ضرب المثل می توانیم استفاده ساده ای بکنیم!!! اگر قرار است که نیروی هوایی و پدافند ما بی اثر بشود و روی ما منطقه پرواز ممنوع اعلام بکنند ما هم روی کل خاور میانه و حتی شرق آسیا می توانیم منطقه پرواز ممنوع واقعی ایجاد بکنیم آن هم خیلی ارزان!!! همین الان می توانیم روی کل عربستان و یمن این کار را بکنیم اگر کمی به هوش دیگران توجهی می شد و سلاح خوب فقط سلاحی نبود که آمریکایی ها دارند. می گویید چطور ؟ خیلی ساده!!!!! یکی از راه ها مین گذاری هوایی است!!! که می تواند خیلی بد تر از مین گذاری دریایی باشد. این مین ها هم می توانند ثابت باشند و هم سرگردان در آسمان. بالن هواشناسی که می دانید چیست؟ هزاران بالن ثابت در اطراف نقاط حساس و متحرک سمت دشمن را به ارتفاع 50 کیلومتری می فرستیم و طوری هدایت می کنیم که از روی مناطق مورد نظر هم عبور بکند. این بالنها دارای کابلهای بسیار نازک از جنس مفتول های محکم و سبک فلزی یا نوارهای گرافیتی خواهند بود که تا نزدیک زمین ادامه داشته باشد (مثلا ارتفاع 10-30 متری) با تغییراتی این بالنها در رادار به خوبی دیده نمی شوند و برای دشمن صرفه اقتصادی ندارد که برای نابودی آنها از موشک استفاده بکند(سرعت تولید موشک آنها از تولید بالن ما خیلی کمتر است) در ضمن نزدیک شدن به این بالنها یعنی مردن. به محض اینکه رپتور سوپر سونیک متوجه منطقه روبروی آلوده به بالن بشود، دیگر خیلی دیر است و برخورد رپتور با ریسمان مفتولی باعث نابودی آن خواهد شد. ارتفاع 50 کیلومتری هم باعث می شود که کسی با سامانه هایی مثل توپ نتواند به آنها حمله موثر بکند. بدین ترتیب جنگنده های دشمن را به مسیری هدایت می کنیم که می خواهیم و در نتیجه .... بدون استفاده از مهمات هیچ شکاری یا حتی بالگردی جرات پرواز در آسمان آلوده به این همه کابل را ندارد این روش در جنگ دوم جهانی توسط انگلیسی ها استفاده می شد امروز هم کاربرد دارد. با توجه به امکانات هدایتی و سقف پرواز امروز برای این بالنها، می توانند سلاح دفاعی قدرتمندی باشند با هزینه نزدیک به صفر. هزینه هزار تا از این بالنها به اندازه یک تیر اس-300 نیست قطعا. در ضمن در میان این همه بالن می شود چند تقویت کننده مخابراتی و ترانسپاندر(به جای ماهواره) برای برقراری ارتباط با پهپادها و غیره و چند رادار زمین پیما را به آسمان فرستادو از زمین کنترل کرد و به این ترتیب رپتور ها را از آسمان بالاتر و از جایی که رادارگریزی کمی دارند شناسایی بکنیم و ..... این بالن ها در راهکار نیروی هوایی در ساخت پهپاد های شکاری هم خیلی موثر هستند زیرا دشمن را شناسایی، کرده و به پهپادهایی که برای پرواز نیازی به باند ندارند کمک می کنند که خودشان را به دسته های پروازی دشمن نزدیک یکنند و سپس درگیری موثری ایجاد بشود که برتری هوایی را کاملا از دشمن بگیرد.   البته همه فرضیه ها در صورت داشتن مدیریت درست است. یک نفر می شود ستاری که می رود با هاوک قدیمی و .... در فاو کلی هواپیما می زند و پیروزی ایجاد می کند. یک نفر هم با F-15 در مانور نبرد با دشمن فرضی تلفات می دهد. هم سمت ما ستاری ها خیلی کم هستند هم سمت اونها. ولی با توجه به جمعیت متفقین آنها ستاری های بیشتری می توانند داشته باشند. نکته این است که ما ستاری ها را مهندس برق می کنیم و به آمریکا صادر می کنیم یا اینکه اینها را در داخل نگه می داریم و مدیر می کنیم تا از دست خاوری ها نجات پیدا بکنیم. می بینید که بزرگترین دشمن ما هم خود ما هستیم.

درود آقایان سوریه روزهای از این بدتر هم داشته است. فکر کنم باید به جنگ سوریه فنی تر نگاه بشود از طرف مسئولین نه از دیدگاه آخرالزمانی.   یک چیزی که برای من خیلی مشکوک هست اینه که مشاورین روسی ارتش سوریه چرا آن مشاوره ای که به عراقی ها در جنگ با ایران می دادند به سوری ها نمی دهند؟ چطور می شود که یک مرکز استان دژ دفاعی ندارد؟؟ 4 تا ساختمان و این مفهوم ابلهانه مربع امنیتی و 5 تا بلوک سیمانی که دژ دفاعی نیست.  زمین مهندسی شده ارتش عراق در مقابل بغداد و بصره به نحوی بود که نفوذ به آن از روی زمین غیر ممکن بود از نظر تئوری. دژهای مثلثی، خاکریزهای هلالی و ..... اگر از چنین دژهایی استفاده بشود اصولا نیروهای انتحاری نزدیک حاجزها هم نمی توانند بشوند چه برسد به اینکه از آن عبور بکنند.   امیدوارم که ما هم نیروهایی برای آموزش به سوریه فرستاده باشیم مثل حزب الله که حاصل این جنگ فقط شهدای سپاه و بسیج نباشه.   اما اگر روش جنگی نیروهای محور مقاومت در سوریه همینطوری تکراری باشد، مشکل خواهیم خورد حتی در داخل کشور چونکه دیگه ابهت ما خواهد ریخت و هر نیروی کوچکی جرات هماوردی با ما را پیدا می کند. باید به ایده های افراد خلاقی مثل شهید باقری بیشتر توجه کرد تا دشمن گیج بماند از روشهای ما. برای مثال ببینید فوجیموری یک مهندس کشاورزی بود سابقه نظامی گری هم نداشت اما ایده او جواب داد. وقتی در پرو سیل زده و قاچاقچی زده قدرت را بدست گرفت و رئیس جمهور شد در پایتخت هم قاچاقچی ها رئیس پلیس تعیین می کردند و سران ارتش خودشان هم قاچاق می کردند. او یک کار غیر قانونی ولی ساده و خیلی ارزان کرد که دست آخر منجر به سقوطش از قدرت شد اما امنیت نسبی را به پرو بازگرداند. فوجی موری یک سری گروهان های تخصصی و خصوصی مرگ ایجاد کرد و آنها را به جان قاچاقچی ها انداخت و غنیمت مالی که اینها از قاچاقچی ها می گرفتند پاداششان بود. کار به جایی رسید که این نیروها همه جا عملیات می کردند و قاچاقچی ها از روی زمین به زیر زمین رفتند.   البته این راه حل خیلی جالبی نیست اما ذهن های خلاق فرماندهان با انگیزه و جوان حتما برای این مشکل پاسخی دارد کافی است به آنها توجه بیشتری بشود. این که سوریه را ولش کنیم به حال خودش تا سفیانی بیاد تا ظهور امام نزدیک بشود و ما از انتظار خلاص بشویم  تفکری باطل و بسیار خطرناک است.   کارهایی که ممکن است در آنجا بشود. 1. نیروهای باقیمانده از لشگرهای منهدم شده ارتش سوریه را کم کم جمع آوری بکند و تحت آموزش ویژه ضد چریک و تخصصی قرار دهد در کشورهای دوستی مثل روسیه و ایران. کاری که آلمانی ها به اتکای خودشان در 1944 برای تقویت لشگر گروس دویچلند کردند و دیدید که این لشگر تنها اما کارزار دیده چطور پیشروی شوروی را در پروس شرقی کند کرد.این نیرو های ویژه را هم در اختیار فرماندهان امتحان پس داده قرار بدهند. 2. نیروهای مزدوری را از هر جای دنیا به ویژه آنها که سابقه خدمت در نیروی ویژه را داشته باشند را جمع بکنند و سپس با استفاده از آنها گروههای مرگ برای تروریست ها تشکیل دهند و آنها را در اطراف شهر ها با آزادی نفوذ در عمق دشمن مستقر کنند. با توجه به حجم بالای لیر ترکیه و ریال عربستان و دلار آمریکا در دستان وحوش، انگیزه خوبی برای جایزه بگیر ها وجود دارد که آنها را منهدم بکنند. 3. چرخش سوریه به سمت غرب با زاویه 180 درجه برای نجات کشور از وحوش ساخته دست غرب!!!

یک موردی که دلم می خواست در مورد جنگ یمن بگویم این است که این نوع جنگ سابقه تاریخی دارد و دوباره شاهد تکرار تاریخ هستیم!! باید دید که آیا تاریخ کامل تکرار خواهد شد یا قسمتی از آن تکرار می گردد.   ببینید وقتی که در فرانسه الکی الکی انقلاب شد و سلطنت طلبان در کودتاهای پی در پی شکست خوردند یک اتفاق عجیب رخ داد و آن حمله همه کشورهای پادشاهی اطراف فرانسه به فرانسه از ترس گسترش جمهوری خواهی به کشورهای آنها بود. از نظر این کشورها جمهوری خواهی یک نوعی مرض بود که با جنگ فقط قابل درمان بود. اگر کشورهای اطراف کاری به کار فرانسه نداشتند و درایت به خرج می دادند انقلاب فرانسه زیر بار هرج و مرج ناشی از آن نابود می شد و دوباره دولت پادشاهی سر جایش باز می گشت. اما این حمله سنگین به فرانسه کم کم از طرف انقلابیون فاقد نظم به صورت منظم پاسخ داده شد، اختلافها به کنار رفت و ملت متحد شد و از میان ملت یک سرباز توپخانه به درجه ژنرالی رسید. این فرد کسی نبود جز ناپلئون بناپارت. بعد از مدتی ناپلئون که یک افسر توپخانه بود برای اولین بار در تاریخ تظاهرات خیابانی را با توپخانه هدف قرار داد و سرکوب کرد و از این طریق وارد سیاست شد و در انتها نفر اول قدرت فرانسه گردید و اولین کاری که کرد شکست همه پادشاهی های  ترسوی اطرافش بود که به فرانسه حمله کرده بودند.   خارج از تاکید بی مورد عربستان روی درگیری سنی ها با شیعه ها، به نظر من یک ریشه اصلی درگیری عربستان و وحوش متفقش با یمن در این است که یک مرتبه چند کشور پادشاهی در حیات خلوت خود یک کشور غیر دیکتاتوری را قرار است که شاهد باشند و این برای آنها غیر قابل تحمل است برای همین همگی به یمن حمله کرده اند تا از گسترش طرز فکر یمنی به کشورهای پادشاهیشان جلوگیری بکنند همانطور که دیکتاتوری های اروپایی به فرانسه حمله کردند. باید دید که این حمله آیا به ظهور یک ماهر عبدالرشید دیگر در یمن منجر می شود یا خیر اما به هر روی باعث اتحاد بیشتر مردم یمن خواهد شد که در دراز مدت به نفع عربستان نیست.

جانا سخن از دل ما می گویی.   به ویژه تاکید دارم که ما نباید عقبه هالیوود در کوبیدن تاریخ ایران باستان بشویم که خشایارشاه را یک وحشی لخت نشان می دهد و ایرانیان را فاقد دانش و وحشی. داریوش بزرگ آبادانی هایی در ایران انجام داد که مورخین مصلح همانطور که به امپراطوری آشور امپراطوری خونریزی و بلاد مفتوحه لقب می دهند، به امپراطوری ایران، لقب امپراطوری مهندسی داده اند. برای اولین بار کانالی مشابه کانال سوئز در مصر توسط داریوش ساخته شد و کانالی دیگر بین دریای کاسپین (خزر به روسی) و دریاچه آرال و دریای سیاه کشید که با پایین رفتن سطح دریا و عدم نگهداری درست امروزه بقایای آن فقط موجود است. شوربختانه بعضی از افراد از روی نا آگاهی یا عناد یا ... این اسکندر بدسگال را همان ذوالقرنین قرآن اعلام می کنند و در صدا و سیما هم برنامه مرتب دارند اما در واقع عقبه هالیوود هستند. ما نباید بازی آنها را بخوریم و به اجدادمان توهین بکنیم. تاریخ تکرار خواهد شد و روزگار سر بلندی برای ملتی فرا خواهد رسید که تاریخ درست خودش را بداند نه اینکه به قول آن گرامی از منابع هلنی برای خودش استفاده بکند.

درود به دوست گرامی 1. مراجع من کتاب آقای خنجی یا ایرانیان دیگر نیست زیرا آنها طبیعتا بی طرف نیستند مراجع من کتب خود اعراب است که با آب و تاب از افتخاراتشان که امروز اسمش جنایت جنگی است نوشته اند. 2.  20 درصد عراق عرب سنی است که فشار جنایت خیلی کمتری را تحمل می کند یا حامی جانیان است و بقیه یا ایرانی هستند ساکن شهر های متبرکه یا کرد یا ترک یا آشوری یا ایزدی یا شیعه. 3. در مورد کتاب سوزی هم که اونی که می گفتد قبل از اسلام در ایران کتابی نبوده الان  روی میزشان کتاب قضاوت های یک قاضی ساسانی است. با اینکه خیلی اینجور کتابها نادر هستند امروزه.   در مورد دوره گذار هم فرمایش شما کاملا درست است و یک زمان کوتاه قابل قبول است اما نه این همه سال. پدر بزرگم 74 سال پیش با کالسکه رفته بود کربلا می گفت عراقی ها ما را موالی صدا می زدند. معلوم نیست این دوره گذار کی قرار است تمام بشود. بعد از سقوط ساسانیان اصولا دیگر هیچ سیستمی جز سیستم برتری نژادی عرب بر عجم در ایران حاکم نبوده (بروید ببینید این مثل وبال گردن از کجا آمده) تا اینکه دوران حکومت سلسله های ایرانی شروع می شود که آنها هم از نظر ساختار حکومت هیچگاه به ساسانیان نزدیک هم نشدند. بعد هم که سلسله های ترک و مغول آمدند. شما کدام حکومت را بعد از اسلام بهتر از سیستم ساسانیان دیده اید؟ حکومت 5 ساله حضرت امیر اگر منظور شما است که در حد یک جرقه کوتاه مدت بیش نبوده و بیشتر به جنگ با معاویه گذشته است و ایشان مجالی برای ایجاد سیستم نداشته است. فقط در دوران خان زند تا حدودی به حکومت ساسانی نزدیک شده بودیم.   در مورد اسکندر مقدونی که خود مقدونی ها هم او را افسانه می دانند زیرا ایشان نه قبری دارد و نه هیچ آثار حکومتی. فتح نامه ایشان هم که سراسر خنده است. 11 روز بعد از نابودی تخت جمشید ادعا کرده که هند را گرفته (یونانی ها از نقشه آسیا خبر نداشتند هلی برن هم بکنی 11 روزه نمی شود هند را گرفت) که باعث خنده همه هندی ها است. اصولا در تاریخ مدون هند هیچ اسکندری وجود ندارد. این آدمی که شما گفتید بیشتر یک موجود روی کاغذ است و فیلم های هالیوودی است تا یک شاه جهانگشا. کلا سفرنامه ایشان را بخوانید برای خنده خیلی خوب است. اون از آمازون های شهر ری و اون از مردم 3 متری بوشهر. گذار از اشکانی به ساسانیان خونین بوده و حق با شما است ولی بیشتر از خون شاهان نه از خون مردم عادی و البته نه برای صدها سال. متوکل عباسی همینطوری سر تفریح تصمیم می گیرد که با خون ایرانی رودخانه بسازد و با آن آسیاب را بگرداند و آرد درست بکند و نان بپزد که این دستور را با افزودن آب به خون اسرای ذبح شده انجام می دهند زیرا خون لخته می شده و به صورت رود جاری نمی شده است. اسم این از نظر شما سیستم بهتر است؟ هنوز در این کشور ایران یک سیستم بازنشستگی و پزشکی نزدیک زمان ساسانیان وجود ندارد ولی باز جای شکر دارد که هر دو این سیستمها از سیستم فعلی بازنشستگی و درمانی آمریکا بهتر است. اصلا بحث نژاد پرستی و مفاهیم پوچی از این قبیل نیست. آدم باید خارج از تعصب قضاوت بکند. اساسا ایرانی بودن به معنی یک نژاد خاص داشتن نیست. ایرانی بودن یک مرام است. هرکسی که جوانمردی و دگر خواهی برای او ارزش باشد و نوروز را جشن بگیرد ایرانی است ربطی به ژن ندارد.

ساسانیان واضع و ادامه دهنده بسیاری از اولینها بوده اند. تعصب را نباید به جایی ببریم که کور بشویم. در زمان ساسانی چندین کتابخانه عظیم در ایران بوده که بعد از سقوط، اعراب از کتب ایرانی سالهای سال به عنوان هیزوم استفاده می کردند. در زمان ساسانی مانند هخامنشی کارفرما ملزم به ایجاد باغ کودک (مهد کودک امروزی) در محلی که در دید مادر باشد بوده. در زمان ساسانیان که خود را احیا کننده هخامنشیان می دانسته اند، نامچه (شناسنامه امروزی) وجود داشت و هر آن کس که پنجاه سالگی می رسید بازنشست می شده است و مقرری ماهیانه دریافت می کرده است. در زمان ساسانیان اسب، قاطر و فیل که برای ارتش خدمت کرده بودند نیز بازنشست می شده اند در دوران پیری و دهاتی در ایران بوده مخصوص نگاهداری از حیوانات بازنشسته. (در ایران معاصر فقط در زمان رضا شاه یک قاطر که مفتخر به دریافت مدال ذوالفقار شده بوده (چون یکی از 3 مسلسل موجود در کل ارتش را بعد از به غنیمت گرفته شدن توسط اشرار دوباره به ارتش بازگردانده بوده است) بازنشست شد و تا آخر عمرش 2 درجه دار به صورت نوبتی از او نگاهبانی می کردند) البته من فسیل شده بعد از سالها کار وقتی به بیمه مراجعه کردم دیدم که سوابق بیمه ام ناقص هست و حتی یکی از شرکتهای دولتی هم جزو متقلبین در نریختن پول به حساب بیمه بوده است!!!!!!!!!!! که معنی آن می شود این که باید سالهای بیشتری کار بکنم تا با حقوقی ناچیز بازنشست بشوم. بعد از مدتها فهمیدم که به اندازه یک قاطر ساسانی هم نیستم. متون حسابداری ساسانیان موجود است یک سنگ صاب تازه کار در کرمانشاه هفته ای یک سکه طلا و یک گوسپند حقوق می گرفته که امروز خیلی از مردم ماهی یک دهم اون سکه را نمی گیرند به عنوان حقوق. در زمان ساسانیان در ایران بر خلاف کل دنیا دانشگاه و بیمارستان وجود داشت در زمان ساسانیان پزشکان بسته به میزان اقامت بیماران در بیمارستان به آنها پول پرداخت می کردند و برای هیچ پزشکی سودی نداشت که مریض را الکی در بیمارستان نگه بدارد و همه پزشکان دنبال این بودند که اساسا کسی مریض نشود. اتوبوس راه نمی انداختند تا برای عوام فریبی درمان مجانی بکنند و از آنطرف حسابهای بانکی نجومی داشته باشند. در زمان ساسانیان پزشکان ابتدا دارو ساز بودند و سپس پزشک نه مثل الان که دارو هایی که تجویز می کنند با هم ناسازگار است و شما حتما قبل از مصرف باید با یک دارو ساز مشورت بکنی وگرنه احتمال مرگ وجود دارد!!!! در زمان ساسانیان مبنای ریاضی ما 12 بود (12 عدد مقدس ایرانیان باستان بوده است و به همین دلیل سال هم 12 ماه دارد) و ما در اعداد دارای صفر هم بودیم (بعضی ها گفته اند که از هندی ها گرفته ایم ) به هر روی اگر اعراب معاند ریاضی یونانی را به جای ریاضی ما نمی نشاندند، ما امروز 500 سال در مهندسی مکانیک جلوتر بودیم زیرا حل مشکلات اعداد اعشاری در مبنای 10 500 سال به طول انجامید. خیلی از ریاضی دانها آرزو داشتند که انسان 12 انگشتی بود تا مبنای ریاضی 12 می شد و امروز ما 500 سال جلوتر بودیم. سیستم طبقاتی ساسانی بسیار هم مفید بوده است. این سیستم باعث می شد که هوش در بین طبقات مختلف تقسیم بشود و همه باهوش ها نروند دانشگاه و مهندسی برق بخوانند و بعدش استخدام بشوند با حقوق ماهی .... سیستم طبقاتی باعث می شد که این همه دانشجوی بی انگیزه نداشته باشیم، یک ادم هیز و خائن در امانت پزشک نشود، یک فرو مایه خائن نظامی نشود (مثل رئیس ستاد ارتش شاهنشاهی که جاسوس شوروی بود) در سیستمی که یک پزشک جد اندر جد پزشک بود، تجربیاتی سر سفره ناهار منتقل می شد که در هیچ دانشگاهی تدریس نمی شود. بی هیچ تردیدی سیستم طبقاتی ساسانی از سیستم امروزی 100 پله پیشرفته تر بوده است. در ضمن افراد کاهش طبقه و افزایش طبقه هم داده می شدند که هم یک نوع تعزیر بدون نیاز به ساخت زندان بوده و هم راه کاری برای ایجاد انگیزه در همه مردم. علت سقوط ساسانیان هم به نظر من مجموعه ای از دلایل است که عبارتند از: تنبل شدن مردم ناشی از رفاه زیاد، قدر امنیت را ندانستن (همینطور که امروزه قدر همین میزان امنیت موجود را نمی دانیم)، استفاده از اعراب به عنوان مزدور برای جنگ با روم و فرستادن قسمت اصلی سپاه برای نبرد با چین، عدم رعایت شان پارتیان بین پارسها و مادها و حذف فیزیکی سرداران لایق پارتی(هدف این جوکهای مسخره کننده ملیتها هم ایجاد دوباره همین اختلافات است) و مهمتر از همه عدم نو آوری در روش جنگی و استفاده نکردن از روشهای نوین بوده که این باز می گردد به استفاده از اقمار ایران برای نبرد با دشمنان و در نتیجه کند شدن تیغ ارتش مرکزی. در جنگ با عراق هم در ابتدا که ما از امواج انسانی استفاده کردیم عراق غافلگیر شد و شکست خورد اما چون نوآوری نداشتیم عراقی ها با مهندسی زمین به شکل جنگ اول جهانی کار ما را گره زدند و دست آخر طوری شد که خدا خودش اومد پایین و نجاتمون داد. حالا خوبه آیندگان بیایند بگویند که پاسدارها از جنگ و رهبری خسته شده بودند، عاشق عدل و تدبیر صدام بودند و با عراقی ها خوب نمی جنگیدند؟ خیر پاسدارها خیلی هم بیش از اول جنگ جان فشانی کردند ولی مرتب با روش تکراری که دشمن کاملا آن را می شناخت با نیروی کمتر به نیرویی که هم از نظر تعداد و هم از نظر تجهیزات برتر بود حمله می کردند که خوب نتیجه از قبل مشخص بود. خیلی از سرداران شهید هم همین موضوع را قبل از شهادت گفته بودند.   اینکه می گویند مردم از شاه ساسانی ناراضی بودند و در نتیجه کشور را تقدیم اعراب کردند دروغ محض است. اینکه می گویند مردم عاشق اسلام بودند هم دروغ است برای اینکه آن موقع که صدا و سیما نبوده که تبلیغ کند برای اسلام اینها چه می دانسته اند که اسلام چیست؟ مردم مگر به این سادگی از دین نیاکان هر چقدر هم که بد باشد جدا می شوند؟ مردم اساسا از شهر کناری هم به زور خبر داشتند چه برسد به یک دینی در یک صحرایی. اتفاقا مردم خیلی هم دلیرانه مقاومت کردند. در ایران هیچ ارتش بزرگی جلو اعراب نجنگید زیرا که چنین چیزی وجود نداشت. وقتی شما دشمن نداری ارتشت ضعیف می شود وقتی که اقمارت برای تو می جنگند و تو به فکر روزی که سلاح آنها بر علیه تو بکار رود نیستی آسیب پذیر می شوی. همانطور که اگر وجود بمبهای هیدروژنی عبری ها راست باشد، همین الان آمریکا باید از قمرش اسرائیل احساس خطر بکند. اما مردم در هر جا همه مقاومتی که می توانستند کردند. سپید جامگان، سبز جامگان، حتی سیاه جامگان مردم عادی بودند نه نظامی. عیاران هم نوعی مبارزان ضد اعراب بودند. شکست اعراب از مردم دست خالی گرگان که معروف است. شکست اعراب در یزد هم که اجسادشان در جایی به نام مشهد یزد انباشته است هم که سند غیر قابل انکاراست. مردم عادی که راه فرار نداشتند، تصمیم به مقاومت گرفتند و با هر چه داشتند به جان اعراب افتادند و همه آنها را کشتند تا فرصت فرار به سمت جنوب برای بقیه بوجود آید. (در پروس شرقی هم یکی از شهر ها شاهد مقاومت مرد و زن و بچه غیر نظامی بود زیرا شنیده بودند که روسها به صورت سیستماتیک به مردم شهر های فتح شده تعرض می کنند که این مقاومت پدر شوروی را در آورد و راه برای فرار جمعیت زیادتری به غرب فراهم شد) اصولا اعراب می دانستند که در ایران ارتشی وجود ندارد که دفاع بکند برای همین جرات حمله پیدا کردند. مثل امروز که اسم اسرائیل را ببری پوشک لازم می شوند اما چون فکر می کنند ما نه پدافند داریم و نه نیروی هوایی و نه نیروی دریایی قابل رقابت با متفقین پس بهترین موقع است که ما را دوباره سنی بکنند. به زبان هم می آورند. یکیشون شیراز را می خواهد یکیشون اهواز را یکیشون جزیره می خواهد وشیخ شارجه بندر عباس را می خواهد!!! بد بختانه تاریخ دوباره تکرار شده و حداقل در عراق که پایتخت ساسانی در آنجا است جنایات جنگی اعراب دوباره در حال تکرار شدن است. اگر مردم مقاومت نمی کردند ما هم مثل مردم مصر و سودان و لیبی و لبنان و فلسطین و عراق و ... امروز عربی حرف می زدیم و ملیت خودمان را از دست می دادیم اما مقاومت کردیم و ایرانی باقی ماندیم. یک ذره تاریخ را بخوانید می بینید که خلاء قدرت ناشی از انهدام ساسانیان توسط اعراب باعث 1400 سال جنگ و غارت و وحشی گری از شمال آفریقا تا هندوستان شده است. هجوم مغولها و جانشینهای آنها، ایجاد امپراطوری های مغول در هندوستان و انهدام تمدن کهن هندی، ایجاد امپراطوری ازبکستان و عثمانی که فقط عثمانی هم در آسیا و هم در اروپا میلیونها نفر را نسل کشی کرد و کماکان مشغول است همه از آثار انهدام امپراطوری متمدن ساسانی و خلاء قدرت ناشی از آن است و همه گناهش هم بر گردن آن متجاوزین 1400 سال پیش سنگینی خواهد کرد. اعراب حتی پای پرتغالی ها را به خلیج پارس باز کردند تا با صفویه تعادل ایجاد بکنند. این دزدان دریایی عرب بودند که عبور از دماغه امید نیک را به پرتغالی ها آموختند و راه آبراه پارس را به آنها نشان دادند. اگر ساسانیان بد بودند نبودنشان باید باعث خیر و برکت می شد نه 1400 سال غارت جان و مال و ناموس مردم منطقه توسط هر آن کس که قدرتی دارد.        

حاجی گنبد رومی با گنبد ایرانی فرق دارد. نمونه گنبد رومی دقیقا گنبد راکتور اتمی تهران است. این گنبدی که میبینی گنبد ایرانی است بدون هیچ شکی. گنبد سازه ای است که میترائیستها در هزاران سال پیش خیلی قبل از اینکه یونان و رومی وجود داشته باشد ابداء کردند تا زیر آن عبادت عمیقتری داشته باشند. گتبد از جنس عایق نمایه آسمان بوده و در زیر آن گیاهان رشد بهتری می کنند تا زیر هر سازه دیگری. تمام مزگدها که بعدها شدند مسجد دارای گنبد بودند. خیلی از عبادتگاههای میترائیستی بعدها شد کلیسا و آتشکده و بعد بعد ها شد مسجد.

استفاده از DF و بعدش یک فاتح 110 روش گرانی است برای این نامردها. به نظرم از گاز خواب آور یا خنده آور شدید استفاده بشود به صورت موضعی و نیروهای مجهز بروند و دستگیرشان بکنند. برای تمرین نیروهای ویژه هم خوب است. البته نیاز به هماهنگی بالایی دارد تا برعکسش اتفاق نیافتد. ولی تمیز و بی دردسر است سلاح شیمیایی هم حساب نمی شود. یک روش با حال دیگه هم استفاده از اجساد داعش است. اینها را به جای اینکه دفن بکنند با منجنیغی چیزی پرتاب بکنند به وسط خودشان. در نتیجه نیروهای باقیمانده از مرض می میرند، سلاح میکروبی هم استفاده نکرده ایم. مغولها از این روش برای فتح دژهای تحت محاصره استفاده می کردند. استفاده از روش توپخانه عراق در ابتدای جنگ که به خمسه خمسه هم معروف شده بود خوب است. کل مخابراتشان را جم می کنیم سپس با خمسه خمسه یک انوبان 5 بانده وسط تکریت باز می کنید و اینطوری ارتباط داخلی اینها به هم می ریزد سپس با استفاده از توپهای ضد هوایی کالیبر بالا و 14.5 های زره دار با پشتیبانی پیاده و تک تیر انداز و نیروی هوایی وارد این اتوبانها می شویم و تمام. البته این هم خیلی مهمات مصرف می کند که حیف است برای اینها حرام بشود.  اگر ما هم تکریت را خراب نکنیم خودشان با بمبهایشان آن را خراب می کنند بنابراین حفظ ساختمانهای تکریت بی معنی است. مشکل اینجا است که هر کاری عراقی ها می کنند تکفیری ها چند قدم جلوتر هستند زیرا احتمالا نیروهای متفقین بهشون خوب خبر رسانی می کنند بنابراین از کار انداختن بی سیم های اینها خیلی مهم است.

قربان متاسفانه تا وقتی که باطری در گوشی شما وجود داشته باشد، شما هم شنود می توانید بشوید، هم همه محتوی گوشی شما می تواند خالی بشود و هم ردیابی بشوید. گفته شده که سردار ایرانی در قنیطره هم از طریق گوشی ردیابی شده که من فکر می کنم گوشی ایشان خاموش بوده اما فراموش کرده بوده اند که باطری آن را خارج بکنند یا مثل این گوشی های سونی اکسپریا زد نسل اول باطری آن قابل بیرون آوردن نبوده است. کلیدی که شما روی موبایل دارید و با آن موبایل را روشن می کنید در واقع آن را به نوعی از حالت sleep فرو می برد. با زدن کلید موبایل شما از این حالت Sleep بیرون می آورد. این کلیدی که شما می زنید با کلید قدرت متفاوت است و در واقع با استفاده از لخت افزار گوشی مرتب در حال پایش است. به محض زدن کلید فقط از حالت صرفه جویی انرژی بیرون می آید و OS شما را فعال می کند همین. به جای زدن کلید از راه دور هم می شود با دادن فرمان مناسب رادیویی گوشی شما را روشن کرد و محتوی آن را خالی کرد و این کاملا امکان پذیر است. آن روحانی چندان هم بی راه نگفته اند ایشان مشاور آگاهی داشته اند یا خود دستی بر آتش داشته اند. این تلویزیون های Smart که می خرید و به ADSL متصل می کنید هم یک جاسوس 60 اینچی در خانه شما هستند متاسفانه. همانطور که بارها در این سایت گفته ام کشوری که توانایی ساخت (منظورم طراحی نیست) تراشه ندارد، امنیت ملی، خانوادگی و مالی هم نخواهد داشت. اصولا پروژه موبایل و نوت بوک ملی برای همین کلید خورد ولی به دست اهلش نیافتد و ..... سخت افزار و لخت افزار (Firmware) گوشی را که هر چقدر هم که هکر بزرگی باشید نمی توانید به آن مسلط شوید. در دانشگاه امپریال انگلستان آقایی به نام سرگئی اسکوروبوگوتف آزمایشگاهی را اداره می کند که این نوع از بد افزار های سخت افزاری و لخت افزاری را تحقیق می کند. تنها با داشتن چنین آزمایشگاهی می شود از امنیت گوشی و ... مطمئن شد. بعد از یک فاجعه موبایلی در ایران آزمایشگاهی برای تست گوشی و سخت افزار های مقامات نظامی قرار بود ساخته شود که نمی دانم که چه شد.   حتی چند سال پیش یکی از مبارزان لبنانی هم با انفجار گوشی در نزدیک سرش ترور شد. گوشی که به ایشان به نحوی رسانده شده بود مخصوص ایشان دستکاری هایی داشت در قسمت باتری. از کجا می دانید این گوشی ها فقط در یک نمونه تولید شده اند و برای افراد مهم پخش نشده اند؟ در یزد هم  یک مورد انفجار خود به خود گوشی داشتیم که باعث سوختگی درجه 3 ناحیه وسیعی از سینه یک آقای یزدی شده بود. البته مشهور بود که نسخه ای از باتری های کیوسر خود به خود منفجر می شوند!!! که اگر بخواهیم مشکوک باشیم، احتمالا به دلیل خطای ناشی از طراحی اینها، شرایطی برای لخت افزارشان بوجود می آمده که فرمان انفجار به باطری می داده اند نه اینکه باطری خود به خود منفجر می شده است. واقعیت این است که کشورهای خارجی بویی از جوانمردی نبرده اند و هرگونه عمل پست فطرتانه ای از آنها می تواند سر بزند. بنابراین قانون کلی چنین است هیچ نرم افزار، سخت افزار یا لخت افزار قابل اعتمادی وجود ندارد مگر اینکه کاملا تحلیل شده باشد.

سالهای درازی بود که روی این نوع پرتابه کار می شد. پس بالاخره یک نمونه رونمایی شد   با کمی بهبود بدنه می شود برد آن را زیادتر هم کرد. مطابق رسم وزارتخانه باید منتظر نسلهای بعدی آن هم باشیم.   آن موجود نتانیاهو که برای یک پهپاد انتهاری نیروی زمینی یقه ها درید برای این چه می کند؟

درود به دوست دانشمندم. طبیعی است که دانش قدیمی من در مورد لیزرها به یک فیزیک دان جوان نمی رسد. من هم کاملا قبول دارم که دیر نخواهد بود که لیزرهای عملیاتی در نبردها ببینیم ولی خوب تا یک ارتش واقعی در یک جنگ واقعی از این تسلیحات استفاده نکند مشکلاتش بیرون نمی زند. در جنگ عراق با اینکه آمریکایی ها انواع و اقسام تجهیزات اینچنین را داشتند اما استفاده نکردند. پس این نشان می دهد که در جنگ شهری آنها هم خیلی اعتقادی به این تسلیحات ندارند و این تجهیزات فعلا پخته نیستند. در پدافند هوایی و نقطه ای هم باید دید در درگیری احتمالی دریایی آیا آمریکایی ها سلاح را تست خواهند کرد یا ریسک نمی کنند.   انفجار موشک که پر از سوخت و مواد منفجره است با یک پرتو لیزر طبیعی است اما برای سرنگون کردن یک هلی کوپتر این پرتو باید به جای حساس بخورد. (باک سوخت، مهمات طرفین و ...) مضاف بر اینکه به محض استفاده از لیزر محل سلاح مشخص می شود و اگر یک دیده بان در منطقه باشد، کار خودروی زرهی مجهز به لیزر سخت می شود.

من همیشه تسلیحات نوین را دوست داشته ام اما داشتن لیزر 20 کیلووات برای آزار دادن سامانه های دشمن خوب است ولی برای زدن خوب نیست. پدیده گل حرارتی به راحتی در ابتدای خروج لیزر از توپ بوجود می آید که باعث تولید حرارت زیاد در نزدیکی زره پوش می شود. چنین سلاحی باید قادر باشد که طول موج خود را تغییر بدهد تا برای ارتفاعات مختلف، در هوای آلوده تهران، در حضور گرد و خاک و ریزگرد  و درصدهای رطوبت مختلف از بروز پدیده گل حرارتی جلوگیری بشود. تنها لیزری که من می شناسم و این قابلیت را دارد لیزر اشعه ایکس یا لیزر الکترون آزاد است. که در این ابعاد فسقلی جا نمی شود اگر هم بشود میزان تشعشع ایکس و گاما آن به قدری است که پرسنل را در جا می کشد.   برای جنگ شهری هم خیلی سلاح به درد به خوری نیست. با یک ترکش یا موج انفجار هم ممکن است سامانه از تنظیم خارج بشود. کلا سلاح ناز نازی هستش. بدتر از همه این است که برای داشتن 20000 وات لیزر باید شما 200000وات توان تحریک داشته باشید که تولید این توان با موتور یک زره پوش هم شاید شدنی باشد اما نواخت تیر پایین می آید. شوروی سابق هم چنین سلاحی داشت که تولید نشد. ممکن است از کارتریج های تولید توان استفاده بکنند که آن هم با وجود محدودیت جا و اینکه برای زدن یک هلی کوپتر سوراخ کردن یک نقطه آن اصلا کافی نیست و پرتو لیزر باید به جای حساس بخورد، چندان عملی به نظر نمی رسد. حتی آمریکایی ها هم که از روی ناو با لیزر پهپاد زدند نشان دادند که مدت نسبتا درازی باید پرتو روی هدف قفل باشد تا هدف صدمه جدی ببیند.   البته کم کم این تسلیحات پیشرفت می کنند و ما لیزرهایی خواهیم داشت که با یک تپ یک تانک را متوقف بکنند.

پرتاب پر ابهتی بود. کاش اصلا هیچ مانوری نمی کردند و فقط همین موشک را تست می کردند و همه هزینه ها را هم روی آن متمرکز می کردند. حال کردم. وجود این موشک در آبهاب بین المللی فرا منطقه ای به معنی این خواهد بود که ما هم از این به بعد می توانیم ضربه دوم قابل اعتماد بزنیم. به عبارت دقیقتر. اگر وحوش غربی-عبری-عربی ما را با بمبهای اتمی و هیدروژنی و ....EMP و ... بکوبند و چیزی از تهران باقی نماند، واحدهایی از ما که ممکن است در مدیترانه، خلیج عدن، خیلج پارس و دریای مکران یا خیلی خیلی دورتر باشند، می توانند منبع پرتاب این تسلیحات و نقاط حساس کشور مهاجم و حامیانش را هدف تسلیحات بسیار مخرب غیر اتمی قرار بدهند. قابلیت زدن ضربه دوم را فقط قدرتهای هسته ای درجه اول که در معرض خطر هستند در اختیار دارند (روسیه ،انگلستان، آمریکا، فرانسه، چین) و برای این کار از زیر دریایی های استراتژیک استفاده می کنند. اسرائیل را هم آلمانی ها به چنین زیردریایی هایی مسلح کرده اند. تا به حال ما با استفاده از هم پیمانهای خارجی خود سعی داشتیم که عمق استراتژیک درست بکنیم. با استفاده از این موشک و حاملش عمق استراتژیک ما می تواند بسیار بسیار دور تر برود و ما هم بالاخره توان زدن ضربه دوم قابل اعتماد را بیابیم.   ای کاش دوربین موشک را تعقیب می کرد تا از دید محو شود نه اینکه 8 ثانیه فیلم از آن نشان بدهد. حتی اگر این موشک 13 ثانیه پس از پرتاب به دلیل شعله ور شدن قسمتی که نباید شعله ور می شد نابود شده باشد باز نشان از یک پرتاب موفق دارد موشک بعدی حتما درست تر کار خواهد کرد. اگر هم پرتاب کاملا موفق بوده که طرف خارجی حتما رصدش کرده و حساب دستش آمده است. کلا با چند تا قایق با لانچر 107 میلیمتری امنیت ملی ایجاد نمی شد. امنیت ملی را کشوری دارد که شدید ترین بمباران های اتمی هم توان زدن ضربه دوم توسط او را محدود نکند. که در این راستا وجود چنین موشکهایی از نان شب واجب تر است.

در مورد کمبودهای ما در زمینه امکانات رایانه ای باید به موارد زیر اشاره بکنم. 1. ما انواع پردازنده و حافظه داخلی امن که در داخل کشور طراحی و ساخته شده باشد نیاز داریم تا از شر تروجانهای سخت افزاری و میان افزاری خلاص بشویم. 2. ما ابزار نرم افزاری طراحی سخت افزار و نرم افزار داخلی نیاز داریم از سینتسایزر های HDL بگیرید تا کامپایلرهای C و ADA. 3. ما طراح آگاه و باسواد و علاقه مند نیاز داریم 4. ما تراشه FPGA ملی هم نیاز داریم و باید حداقل یک کارخانه ساخت تراشه ASIC داشته باشیم. 5. ما سیستم عامل ملی هم می خواهیم اما در مورد سیستم عامل های real time و سیستم عامل های Embedded Real-time باید بگویم که یکی از موارد کلاسیکی که امنیت سیستم را پایین می آورد و پرچم قرمز را بالا می برد Home-Made-RTOS است اگر RTOS خواستیم بسازیم باید خیلی هزینه بکنیم و تستهای شدیدو فراوانی انجام بشود.RTOS ها سیستم عامل PC معمولا نیستند که خرابی آنها حین کار با یک ریست حل بشود. در صنعت خودرو ما یک سیستم عامل RTOS داریم که بسیار مشهور است و بخشی از استاندارد Autosar محسوب می شود. این سیستم عامل همان OSEK است که یک سیستم عامل آلمانی فرانسوی است و به OSEK/VDX هم مشهور است. شرکتهای بزرگی مانند Freescale که همان بخش پردازنده سازی Motorolla حساب می شود هم برای پردازنده هایشان OSEK را ساخته و پورت کرده اند اما ما از OSEK ساخت Freescale در ایران استفاده نمی کنیم زیرا استاندارد SPICE را فقط در سطح 1 پاس کرده است در حالی که OSEK ساخت شرکت KPIT این استاندارد را در بالاترین سطح یعنی 5 پاس کرده. می بینید که با اینکه همه استاندارد باز است و سورس هم موجود است ولی باز هم شرکتهای بزرگ در ساخت یک RTOS استاندارد و ایمن مانده اند. سازنده vxworks هم سالها کار کرده که الان سیستم عاملش در همه سامانه های با توان پردازشی زیاد مورد استفاده است. در ضمن کامپایلر DIAB ساخت شرکت سازنده این OS، دارای استاندارد ایمنی ISO26262 است که هیچ یک از کامپایلرهای شرکتهای بزرگی مانند اینتل و Freescale دارای چنین استانداردی نیستند. تنها کامپایلر دیگری که من میشناسم که استاندارد ISO26262 را پشتیبانی می کند، کامپایلر TASKING است و آنهایی که TASKING را با KEIL مقایسه کرده اند می دانند که فرقش از زمین تا به آسمان است. شما نمی توانید که برای هواپیما برنامه بسازید ولی از کامایلری استفاده بکنید که استاندارد ندارد. اگر ما هم کامپایلر بسازیم باید استاندارد ISO26262 را پاس بکنیم. در مورد ساخت زبان برنامه سازی داخلی، باید بگویم که اگر بتوانیم زبان امنی را ابداء بکنیم که کاربرد منحصر به فرد خودش را هم داشته باشد خیلی خوب است زیرا کامپایلرهای C قابل اعتماد نیستند. و خود C هم قابل اعتماد نیست و Ambiguity  ذاتی دارد. برای مثال هیچ دو کامپایلری برای برنامه هایی که مانند خطوط زیر دارای side-effect هستند، کد یکسان ایجاد نمی کند: i=1 i= i++ + i-- - --i + ++i یا در داخل آرگومان دستور Size اساسا i++ کار نمی کند. و مقدار i افزوده نمی شود. به همین دلیل است که در JSF++ یا MISRA-C یا DO-178B/C استفاده از خیلی از امکانات زبان C مجاز نیست و خیلی موارد دیگر. حالا اگر ما زبان قدرتمندی توانستیم بسازیم که این مشکلات را نداشته باشد خیلی بد نیست اما برای داشتن سیستم عامل امن نیاز به این نداریم که زبان ملی هم داشته باشیم. این مقوله ای جداگانه است. هر برنامه ای که به هر زبانی نوشته بشود دست آخر به کد باینری تبدیل می گردد که با استفاده از Decompiler ها می توان آن را به زبان ماشین که توسط انسان قابل فهم است برگرداند و سپس با بعضی از ایزار به C  هم می تواند تبدیل بشود که البته چندان خوانا نیست و با اصل کد خیلی فرق خواهد داشت. بنابراین زبان ملی هم که داشته باشیم امنیت برنامه باینری ما بالا نمی رود. اگر دنبال بالا بردن امنیت برنامه باینری هستید باید با استفاده از تکنیک Obfuscation کد باینری را Obfuscated بکنیم تا Decompiler ها نتوانند برنامه باینری را به زبان ماشین تبدیل بکنند. البته تکنیک های دیگری هم مثل time-stamping و polymorphism و CRC و .... هستند که با استفاده از آنها می توانیم که دست کاری روی برنامه را بسیار سخت بکنیم. البته نکته دیگر این است که امروزه انقلابی در صنعت شده و دیگر پردازنده ها resource های اصلی سیستم نیستند و ما شاهد ظهور ExaScale Operating system ها هستیم. در این سیستم های عامل جدید مانند Argo دیگر پردازنده فقط یکی از منابع است و time-sharing دیگر خیلی معنی ندارد. همین الان تراشه Tegra-K1 شرکت NVIDIA دارای 192 هسته محاسباتی و 4 هسته آرم A15 یک و نیم گیگاهرتزی است که با RTOS های عادی قابل استفاده نیست و باید خودمان با توابع API از آنها کار بکشیم و یا روشهای سخت تر. بنابراین ساخت RTOS صنعتی خیلی کار ساده ای نیست البته لازم است.   البته اگر قرار است این پروژه ها را بدهند به همانی که همیشه می دهند، به همانی که پروژه کارت سوخت را هم دادند پول خرجشان نکنیم بهتر است.

برنامه ساز با ADA 10 برابر خطای کمتری به جا می گذارد نسبت به C و اگر از subset ویژه ای از ADA به نام SPARK استفاده بکند  10 برابر کمتر از ADA خطا به جا می گذارد. اما قانون کلی این است: We Never Trust to Any Software بنابراین باید وقتی با یک کامپایلر آبجکت کد ساختیم، مسیر برعکس را هم برویم و از آبجکت کد به کد برسیم تا مطمئن بشویم که کامپایلر اشتباه نکرده است که معمولا این عمل خیلی نادر انجام می شود برای برنامه های safety-Critical مثل ترمز خودرو. خیلی ها 2 تا برنامه مختلف می نویسند با 2 تیم مختلف و روی 2 تا میکرو مختلف ران می کند و سپس با استفاده از Pattern ایمنی Two-Of-Two این دو تا سیستم یکدیگر را مانیتور می کنند تا از طی کردن مسیر برعکس خلاص بشوند. برنامه این سیستم در دسترس بوده برای 30 سال و بعید می دانم که چیزی داشته باشد که در نیرو ندانند. به ویژه که پردازنده نوعی  از اجداد همین پردازنده های اینتل سری x86 است. سیستم عامل ملی قطعا باعث می شد که ویروس استاکس نت کارش را به خوبی انجام ندهد اما توس یک فرد خاص و بسیار مورد احترام دولت این پروژه تبدیل شد به غالب کردن لینوکس فارسی به عنوان سیستم عامل ملی که هیچ سازمان امنیتی حاضر نبود از لینوکس به دلیل درهبهای عقب فراوانش استفاده بکند در نتیجه بودجه به فنا رفت و آمریکا هم به هدفش رسید و همه خوشحال بودند.

درود توانایی ایران در ساخت رادار کاملا مطلوب است. من شرکت خصوصی می شناسم که همین الان 3 تا سیکر راداری مختلف در دست ساخت دارند تازه مهندس دیجیتال قوی هم ندارند یک سری افراد متوسط هستند. رادار سازی ما در بخش رادارهای جمع و جور هوا پایه از سال 1383 به اینطرف بسیار پیشرفت کرده است. من گلوگاه فناوری در ساخت هیچ راداری نمی بینم. این تکنولوژی در این کشور بومی شده و رادار سازهای ما حتی ایده های نوینی هم دارند.   سال 1384 من یک رادار هولوگرافیک چیزی شبیه به SAR لازم داشتم برای تشخیص غیر مخرب ترک در عمق 3 متری فولاد داخل بویلرها که وقتی سپارش دادم به دوستان به من قیمت 4 میلیارد تومان و زمان یک سال و نیم دادند. در سال 1385 یک رادار پسیو می ساختند (البته نه PESA منظور من راداری است که هیچ نوع فرستندگی ندارد) و در قسمتی به مشکل خورده بودند که وقتی بررسی شد معلوم گردید یک بار دیگر به جای اینکه طراحی را به مهندس مخابرات بدهند، طراحی و پیاده سازی را به  یک کارشناس ارشد مخابرات دانشگاه امیر کبیر داده بودند و مهندسان برق هم که عموما آشنایی محدودی با زبان C و معماری پردازنده ها دارند، بار دیگر حماسه آفریده بودند و 2500 تا 2600 برابر نیاز به توان پردازشی داشتند!!! که با تزریق یک مهندس معمولی کامپیوتر به پروژه مسئله حل شد و برنامه اینها 2700 برابر سریعتر گردید و نیاز به تغییر سخت افزار و یک تاخیر 2 ساله در پروژه یا توقف پروژه پیش نیامد. اخیرا هندی ها با استفاده از توان مهیب محاسباتی کارتهای گرافیکی کاری را که ما در سال 1385 می کردیم را انجام داده اند حالا ببینید امروز که سال 1393 هست، با وجود این همه مهندس متخصص پردازش موازی، ما چه رادارهای عجیب و غریبی که نمی توانیم بسازیم. گلوگاه اصلی پروژه های رادار هزینه آن است. رادار با برد 60کیلومتر را شما با یک کارت حاضر و آماده FPGA و یک اجاق مایکروویو و یکی از دیش های جدید ماهواره چند تا موتور استپ و یک کارت حاضر آماده میکروکنترلر می توانی در خانه هم بسازی اما راداری که بخواهد قابلیت اطمینان داشته باشد و قابل رقابت با رادارهای امروزی کشورهای دیگر باشد، سرعت اسکن خوب وو قابلیت دیدن و قفل روی چندین هدف را داشته باشد باید در همه بخشها یک استانداردهایی را رعایت بکند که کار یک نفر نیست و تیم و آزمایشگاه می خواهد و هزینه سنگین دارد. باید در اتاق آنتن کلی تست پاس بکند که هر بار اتاق آنتن رفتن هزینه کمر شکن دارد. تست های کیفیت نرم افزار و validation ها و verification های سخت افزار دیجیتال هم برای خودش دنیایی است. حتما می دانید که یک دسته 6 فروندی شکاری فوق گران F-22 که عشق خیلی ها در این سایت است، 2.5 میلیون خط برنامه دارد و مرتب آن را در سر تامکت می کوبند، در سال 2007 وقتی که به همراه تانکر سوخت رسان از آمریکا به ژاپن می رفتند هنگام عبور از خط ساعت تمام کامپیوترهایشان از کار افتاد و به گفته پنتاگون هنگام عبور از خط ساعت بین المللی سیستم کنترل سوخت، سیستم ناوبری و سیستم مخابراتشان و تقریبا همه چیز را از دست دادند و اگر هوا کمی بد بود و یا تانکر در نزدیکی نبود تا در بال آن به سمت نزدیکترین فرودگاه بروند، همه آنها از دست می رفتند. بنابراین این حماسه ها که مهندسان برق ما می آفرینند فقط در ایران رخ نمی دهد در آمریکا هم این مشکلات وجود دارد.  این موارد البته در دانشگاهها تدریس نمی شود به دلایلی که من نمی دانم و حتما آموزش عالی و وزرای متعهد آن می دانند. به همین خاطر دانش آموخته ما هم که وارد صنعت (تازه صنعت غیر نظامی) می شود باید دوباره از صفر آموزش بدهیم و ما در صنعت افرادی را می خواهیم که آماده یادگیری باشند و در تیم تک رو نباشند نه اینکه بخواهند آموزشهای غلطی را که در دانشگاههای معظمی مثل شریف یاد گرفته اند به صنعت ما تحمیل بکنند.   گلوگاه اصلی نسل جدید خروجی دانشگاههای معتبر هستند که انگیزه خیلی کمتری نسبت به نسل قدیمی تر دارند کتاب نمی خوانند و در نتیجه سواد کمتری دارند. در اساس طراحی دیجیتال را نفهمیده اند و با آن ساده انگارانه برخورد می کنند. قانون اهم را هم نفهمیده اند مدار چاپی می سازند بدون مسیر بازگشت بیچاره اهم در گور چه می کشد از اینها و مدعی برنامه سازی با C هستند اما الفبای برنامه سازی reliable و تست نرم افزار را نمی دانند که هیچ سخت افزارشان را هم نمی دانند که چگونه تست بکنند و وقتی که یک پروژه را تمام می کنند به ظاهر، صدها مشکل درون آن به جا می گذارند که آبروی محصول نهایی را می برند و کارفرما را به کار ایرانی بی اعتماد می کنند.امروز یک خودرو BMW  بیش از F-35 پیچیدگی نرم افزاری دارد حال ببینید رنج صنعت را از دست این آقایان.   در مورد لامپها و دیودهای میکروویو هم باید بگویم که هم در داخل قابل ساخت است و هم قابل خریدن هست این قطعات در زمان جنگ گلوگاه بودند برای همین رویشان خیلی کار شد و امروز اینها مشکل رادار ساز ما نیستند.

تامکتها در اواخر جنگ با عراق برای پرتاب بمبهای سنگین استفاده شدند و یکی از این بمبهای 4500 پوندی سقوط آزاد اشتباهی افتاد در ترکیه و کلی مشکلات مرزی ما با اینها در آن موقع حل شد. با تکنولوژی ایران ساخت راداری که بتواند در یک شکاری با ابعاد تامکت جا بشود و منبع انرژی آن نیز تامین بشود کاملا شدنی است و بعید نیست که این خبر خیلی هم قدیمی باشد. رادار های امروزی خیلی کم مصرفتر و دوربردتر هستند و خطر کمتری هم برای خلبان ایجاد می کنند. کافی است که پردازش سیگنال آن را به متخصصین با تجربه داده باشند و در پیاده سازی مدارهای دیجیتال و نرم افزار آن هم از اهل فن مسلط به استانداردها استفاده شده باشد. تکنولوژی 10 سال پیش ایران هم برای این کار کافی است.

گفته می شود که ایجاد داعش برنامه انگلیسی ها به نام طرح الماس بوده. در غرب شهرت دارد که این فقط الماس است که الماس را می برد. به همین خاطر انگلیسیها ارتشی چریکی شبیه حزب الله ساختند البته در جهت منفی تا به جان آنها بیاندازند و به این ترتیب از برندگی تیغ این گروه و گروه های مشابه کم بشود.   دلیل شکستها مشخص است. احتمالا در سوریه وحدت فرماندهی ضعیف است. هر فرماندهی دارد با سبک خود می جنگد. قطعا مستشار ایرانی هم حرفش چندان برندگی ندارد. امپراطوری روم هم توسط نبردهای مشابه نابود شد. اصولا نیروی منظم کلاسیک برای نبرد با چریکها کارایی ندارد و این اشتباهی است که مرتب توسط سوریه تکرار می شود. خوب تروریستها به شدت اموزش دیده هستند قبول، تجهیزات فراوان دارند قبول تعدادشان هم زیاد است قبول ولی کمی هوش اگر به خرج بدهیم مسئله حل می شود. صیاد شیرازی تا وقتی داشت با روشهای کلاسیک در کردستان می جنگید حسابی تلفات می داد حتی در خاطراتش هست که در یکی از دفعات که به کمین کردها افتاده بوده آرزو می کند که خداوند شهادت او را قسمت کند تا رنج نیروهایش را دیگر نبیند. اما ایشون در همان روزها دچار الهام می شود و ایده جدید در نبرد بکار میگیرد و آن هم استتفاده از هلیبرن نیروها در ارتفاع بالاتر از چریکها و زمینگیر کردن آنها توسط نیروی ویژه و سپس پیشروی نیروی کلاسیک بود که این کلید آزادی کردستان شد. چگوآرا هم تا وقتی داشت با نیروهای کلاسیک در کشورهای آمریکای جنوبی می جنگید، موفق بود و همیشه آنها را شکست می داد اما در اولین برخوردش با نیروهای ویژه دستگیر و اعدام شد.   ژنرال فن کلایتسویتز گفته در هنگامه نبرد ساده ترین کارها تبدیل به بزرگترین مشکلات می شود. اینکه از راه دور برای یک جنگ داخلی به سبک جنگ داخلی اسپانیا بخواهیم نسخه بپیچیم کار نادرستی است اما اگر من فرمانده جبهه خودی بودم قبل از ورود به میدان سوریه، نبرد داخلی اسپانیا را دقیقا مطالعه و بررسی می کردم. اوتو اسکورتزنی یک مهندس مکانیک بود ولی با مطالعه اشتباهات نبرد نیروهای انگلیسی در پشت خطوط دشمن، نخستین نیروهای ویژه دنیا (کماندو لغتی آلمانی است) به مفهوم امروزی را آفرید و می توانست سرنوشت هر نبردی را با نیروی اندکی تغییر بدهد.   فرانکو در اسپانیا نیروی خوبی نداشت که توسط آلمانها هم پشتیبانی ضعیفی می شد و از تمام کشورهای جهان کمونیستهای جوان زن و مرد به اسپانیا ریخته بودند و از طرف متفقین هم پشتیبانی تسلیحاتی می شدند. اما فرانکو دست آخر پیروز این جنگ شد. در جنگ با چریکها مهمترین چیز این است که شما نباید شکست بخورید و هیمنه ارتش شما نباید که بریزد. جنگ چریکی در واقع جنگ کلاسیک نیست که در یک عملیات آن یک ژنرال گودریان پیدا بشود که یک میلیون نفر اسیر بگیرد از شوروی به آن بزرگی. جنگ چریکی جنگ روانی است. جنگ هیمنه ها است. فقط باید روی روان تروریستها و متحدین آنها کار کرد همین. تروریستها هزاران رسانه دارند برای کار کردن روی روان ما. ما برای از کار انداختن رسانه های اینها چه کردیم؟ می آییم نقشه ها و فیلمهای حرفه ای آنها را باز پخش می کنیم!! کاری که دولت مصر با تروریستهای لیبیایی کرد، موفق بود.   در نبرد ظفار نیروی هوایی ایران عمدا پشتیبانی درستی از نیروی زمینی نمی کرد دل خلبانها به حال آنها می سوخت و می گفتند که اینها مسلمان هستند و ما بمباران نمی کنیم.تا اینکه تروریستهای بسیار مصمم ظفار اقدام به کشتار پرسنل یک تیپ ارتش ایران کردند به سبک همین چریکهای داعش و النصره و کلی نماد های کمونیستی هم به جا گذاشتند. بعد از آن بود که خلبانان رقیق القلب نیروی هوایی همه بمبها را به هدف می زدند و دمار از روزگار وحوش در آوردند. و نیروی زمینی هم با قدرت آتش بسیار سنگین وارد عمل شد تا جایی که انگلیسی ها که معمار درگیری ظفار بودند دادشان به هوا رفت که شما خیلی مهمات حرام می کنید که معلوم بود خیلی سوخته اند.   تروریستها اینقدر خیالشان راحت است که گاهی به مرخصی می روند به اروپا و آسیا و در آنجا تبلیغ جهاد نکاه هم می کنند. اینها نباید هیچ کجا احساس امنیت بکنند. اگر من جای فرمانده ارتش عربی سوریه قرار بود نسخه بپیچم نسخه زیر را می پیچیدم. 0. از مشاوره متخصصین جنگ روانی بیشتر از مشاوره های نظامی استفاده می کردم و بر علیه تک تک تروریستها در کشورهای مطبوعشان اقدام حقوقی می کردم. 1. من طوری می جنگیدم که در هیچ کتاب دانشگاهی تدریس نشده باشد و حرکات من توسط فرماندهان تروریستها در ارتش ترکیه و عربستان و انگلیس و آمریکا قابل پیش بینی نباشد. 2. فقط از نیروهای ویژه مجهز برای برخورد با تروریستها استفاده می کردم و دستور می دادم یا برخوردی صورت نگیرد و یا اگر گرفت بدون هیچ رحمی باشد. 3. از ارتش فقط برای حفاظت شهر ها و مردم استفاده می کردم تا سرباز نزدیک خانه خود و از ناموسش دفاع بکند تا حداقل انگیزه را داشته باشد. 4. عشایر مخالف با تروریستها را مسلح می کردم. 5. در کوتاه مدت یک سری جایزه بگیر استخدام می کردم و به ازای سر هر تروریست و قاتل به آنها جایزه می دادم و برای سر همه رهبرانشان هم جایزه می گذاشتم تا اینها که یک مشت حرامی هستند نسبت به محافظانشان هم بد گمان بشوند 6. هرگز کاری نمی کردم که وحشت تروریستها از من کم شود و فقط در نبردی که پیروزی قطعی باشد اقدام به تهاجم می کردم. 7. از جنگ الکترونیک به صورت بسیار گسترده استفاده می کردم. به ویژه هنگام عملیات با DF هر جا که تروریستها رادیوشون را روشن بکنند ردیابی می کنم و یک بمب روی سرشان منفجر می کنم یا با توپخانه دورزن 180 صاف می کنم تا ضمن به جهنم رفتن فرماندهانشان، روحیه حرامی ها از بین برود. 8. از تک تیر اندازان با سلاح های دور برد تر استفاده می کردم. 9. اگر شده برای کشتن هر تروریست یک موشک مالیوتکا حرام بکنم همه موشکهایم را مصرف می کردم این خیلی بهتر از این است که انبار این موشکها را تحویل تروریستها بدهم و هیچ استفاده ای هم از آنها نکنم. 10. در آسمان همیشه یک جنگنده مجهز به بمب نقطه زن را آماده نگاه می داشتم که به محض اینکه یک کاروان تروریستی مهم شناسایی شد یک بمب نقطه زن در میانشان منفجر بشود. 11. از هم پیمانان ایرانی در خواست می کردم پهپادهای موشک اندازشان را روی تروریستها آزمایش بکنند. واقعا پهپاد موشک انداز است که می تواند خواب را از زامبیها بگیرد. 12. برای بمباران سنگین اهداف قبل از تهاجم از هواپیماهای باری استفاده می کردم تا از ارتفاع بالای 20 هزار پا با بمبهای فوق سنگین نقطه زن  (با یک GPS درون بمبهای بزرگ ممکن می شود) بمباران بکنند نه از جنگنده. تا هم صدای بمب وجودشان را بلرزاند(خود بمب دیوار صوتی را می شکند) و هم قدرت انفجار خیلی شدیدتر باشد. اگر پرتاب چند تا از این بمبها با جنگ روانی مناسب همراه باشد خیلی موثر خواهد بود. این روش خیلی ارزانتر است. آمریکا هم در سومالی استفاده کرد که خیلی موثر بود. و بمباران را تا پاکسازی منطقه حاص ادامه می دادم و  وقتی منطقه پاکسازی شد و تحویل دفاع وطنی گردید، منطقه دیگر را به همین ترتیب پاکسازی می کردم. فرقش با شخم زدن کل سوریه اینه که این روش بمباران خیلی دقیق و اعصاب خرد کن است. 13. در جنگ شهری آلمانها از توپهای نیمه متحرک پدافند هوایی استفاده می کردند که بسیار بسیار موثر بود. نزدیکترین سلاح به آن در ارتش سوریه ، 4 لول های 14.5 میلیمتری زرهی  است  که برای این کار بسیار مناسب است. هر کدام از مقرهای تروریستها را با 14.5 که توسط تک تیر انداز و خمپاره اندازها پشتیبانی می شود هدف قرار می دادم و متر متر پیشروی می کردم تا یک جاهایی مثل جوبر و دوما از شر وجودشان پاک گردند. 14. مطابق قوانین ژنو در صورت درگیری و به اسارت در آمدن مزدورها (سربازان بدون آرم و علایم یا سربازان کشوری که رسما به کشور شما اعلان جنگ نداده است) اعدام صحرایی آنها حق اسیر گیرنده است. بنابراین آنها را مطابق قوانین مجازات رسمی می کردم  15. یک جاهایی مثل بیانون که تروریستها وسوسه می شدند آنجا متمرکز بشوند را با کاتیوشا، توپ 203 یا بمباران هوایی طوری می زدم که کسی زنده فرار نکند و عبرت بشود که دیگر تمرکز قوا ایجاد نکنند و در برابر نیروهای ویژه که در استعداد های کوچک عمل می کنند آسیب پذیر بشوند. یک چیزی شبیه تاکتیک هانی پات که تا به حال در ابعاد کوچک چند بار توسط حزب الله اجرا شده است.      

درود به دوستان گرامی امروز این تاپیک را دیدم و به ویژه در مورد مقاله مشرق یک مواردی به نظرم رسید که شاید روشن کننده باشد.   اول اینکه ساخت هواپیمای آموزشی برای کشوری که هواپیمای جدید ندارد، کار درستی است زیرا مهمتر از سخت افزار داشتن خلبان مناسب است که بتواند در شرایط سخت با آموزش بالا خود و پرنده اش را نجات داده و ماموریتش را انجام بدهد. اینکه شکاری های ما آنالوگ هستند و صاعقه دو که دیجیتال است مناسب آموزش برای آنها نیست چندان درست نیست. زیرا اصول پرواز برای شکاری های مختلف فرق چندانی ندارد و فقط ویژگی های خاص مکانیکی و الکترونیک پرنده خاص باید به خلبان جدید آموزش داده بشود که زمان زیادی نمی برد. حتما به یاد دارید که خلبانهای ما بدون هیچ آموزشی از غرب میراژ را رام کردند بنابراین با یک شکاری دیجیتال هم می شود خلبان شد و سپس آموزش تکمیلی را روی شکاری های آنالوگ دید.   در مورد صاعقه و اینکه راجع به رادار آن بحث می شود باید بگویم که هیچ خبری از رادار آن داده نشده و گرچه می توان روی آن رادار خیلی مناسب گذاشت ولی باید دید که آیا هدف نیرو از ساخت صاعقه داشتن یک شکاری رهگیر با بیشینه سرعت 1.6 ماخ است یا خیر. این شکاری بیشتر برای زدن موشک کروز در روز مناسب است تا درگیری هوایی با شکاری هایی که پرواز کروزشان سوپرسونیک است.   در مورد رادار یک بحث دیگر هم  هست و آن منبع نیرو و سامانه خنک سازی آن است. اینکه ما در موشک نور یا فکور رادار هواپایه داریم که عمر کاری آنها در حدود چند دقیقه است، دلیل نمی شود که  برای صاعقه هم چنین سیستمی داریم. اولین مشکل نصب رادار روی دماغه صاعقه جای کم آن است و دومین مشکل منبع تامین انرژی آن و سپس سامانه خنک سازی علاوه بر آن نزدیکی خلبان به رادار باعث می شود که نشتی رادار روی خلبان اثر زیادی بگذارد که نصب رفلکتورهای فراوانی را می طلبد. البته در تکنولوژی امروز ایران تنها گلوگاه ساخت رادار هواپایه پول آن است و نه هیچ چیز دیگر.   در اف 5 سامانه تولید توان از ترانس با هسته آهن کاهنده استفاده می کند و برق 18000 ولت 400 هرتز تولیدی توسط موتورهای جت را به 115 ولت متناوب 3 فاز 400 هرتز تبدیل می کند. این برق تولیدی به دلیل رگولاسیون بار بد این ترانسها اعوجاج زیادی دارد و اگر یک رادار با قدرت تشعشع چند کیلووات هم از این منبع بخواهد انرژی ضربه ای بکشد اعوجاج آن خیلی بدتر هم می شود. برای کاکپیت دیجیتال این اعوجاج باید قبل از DC شدن یک جوری حل می شد که کار سختی است و حدس من این است که از یک رگولاتور قدرت 3 فاز با خروجی بالای 160 آمپر روی هر فاز استفاده شده است که این وزن شکاری را افزایش داده و قابلیت اطمینان را هم کمتر می کند. امروزه در تمام دنیا به جای این روش 50 سال پیش از ترانسفورمرهای با هسته فریت استفاده می شود که هوشمند هستند و به صورت خودکار خروجی آنها سینوسی دقیق می شود که وزن آنها و جایی که اشغال می کنند به مراتب کمتر از ترنسفورمرها با هسته آهن است. به این ترانسفورمرها Intelligent Universal Transfrmer می گویند که امیدوارم درصنعت نظامی تا به حال ساخته شده باشد. البته تلاشهایی شد که در سال 2009 در صنعت برق غیر نظامی این ترانس در کشور تولید بشود که چند تا مهندس برق کم سواد مدیر پژوهشی در این صنعت نگذاشتند و از آن به بعد هم هیچ خبری از تولید چنین ترانسفورمری پخش نشده است.   یک FDR هم در مقاله مشرق دیده می شود که در اساس برای میگ 29 و هلی کوپترها توسعه داده شد و بعید نیست که روی صاعقه هم گذاشته باشند. البته شما در عکس فقط یک قوطی نارنجی می بینید که قسمت حساس FDR است و بقیه سخت افزار پیشرفته FDR نمایش داده نشده است. این قوطی نارنجی قادر است شتاب 6400 جی ناشی از سقوط و دمای 1100 درجه ناشی از آتش سوزی (به مدت یک ساعت) را تحمل بکند و کل دستگاه از نظر کارکرد ویژ ه گی های یکتایی دارد. برای مثال  این FDR تنها دستگاهی است که علاوه بر ضبط همه پارامترهای پروازی و مکالمات خلبان، قادر به ضبط تصاویر درون کاکپیت و نقاط حساس بیرونی و درونی شکاری است که برای آموزش پرسنل و بررسی خطاهای آنها حین پرواز و نشان دادن خطاها به خودشان بسیار مفید است که در حال حاضر مشابه خارجی ندارد علاوه بر این از نظر کیفیت ساخت در سطح بالایی قرار دارد بطوریکه اگر شکاری نزدیک ابر خطر ناک بشود و صاعقه به آن برخورد بکند، عبور 5000 آمپر از بدنه دستگاه هیچ آسیبی به مدارهای داخلی آن نمی زند (که استاندارد همه مدارهای اویونیک باید باشد) شوربختانه مهندسانی امروزه مشغول طراحی با میکروکنترلر و استفاده از FPGA هستند که روش آنها Code and Fix است. نه آزمایشگاه تست Firmware دارند و نه تست درستی برای سخت افزارشان دارند.   در اساس رعایت استاندارد را زاید می دانند و لوس بازی می دانند. درکی از تست و شبیه سازی ندارند. درکی از validation و Verification هم ندارند. با یک کارشناس ارشد خروجی دانشگاه معظم شریف مصاحبه استخدام داشتم که بسیار نا امید شدم نه الفبای معماری را می دانست و نه الفبای طراحی Embedded را می دانست یک کتاب هم در این زمینه نخوانده بود. حتی ساده ترین سئوالات مربوط به زبان C و طراحی دیجیتال را نمی توانست جواب بدهد ولی در پروژه های مهمی مشارکت کرده بود!!! بدیهی است که خلبانها هم خیلی کم به این تکنولوژی های جدید می توانند اعتماد بکنند. و صنعت دفاعی هم خیلی خیلی با احتیاط می تواند از صنعتی که ابزارش این افراد هستند استفاده بکند.

درود به دوستان گرامی خیلی خبر خوشحال کننده ای هست که موشک فکور بالاخره اعلام شده که تولید انبوه شده است. این روزها ائتلاف عبری-عربی-غربی در حال تمرین حمله به ایران و منافع او تحت عنوان حمله به داعش خود ساخته هست و این جنگنده های عربی که امروز پرواز درستی ندارند بعد از چند ماه تمرین واقعی تبدیل به دشمنان خطرناکی خواهند شد. در این چنین اوضاعی باید تسلیحات اینچنین با سرعت بیشتری به نیروها تحویل داده شود که البته سیاست رسمی و اعلام شده وزارت دفاع هم هست که طرح های انجام شده و نیمه کاره زود تر تمام شود. البته شخصا وقتی لذت می برم که یک هواپیمای هدف را به ارتفاع و سرعت زیاد برسانیم و بر فراز ابوموسی با یک فکور از فاصله دور هدف قرار بدهیم و فیلمش را هم از زوایای مختلف پخش بکنیم بگذاریم روی اینترنت تا بازدارندگی ایجاد بکند بخصوص در مقابل شیخک هایی میکروسکوپی و البته وحشی و داعش پرور که بزرگی را در به زیر کشیدن تمدنهای بی آزاری مثل ما می بینند.   هدف از تولید سلاح و همه هزینه هایی که برای آن می شود ابتدا بازدارندگی است و سپس پیروزی در جنگ. امیدوارم همانطور که در زمان شاه یک پهپاد سوپر سونیک را در شمال کشور با فینیکس هدف قرار دادند و جلوی جولان دادن میگ های 25 روسی در فضای کشور برای مدتی گرفته شد، چنین آزمایشی شیخک های اجاره نشین جنوبی را هم برای مدتی خفه بکند.   در مورد اینکه بعضی ها به این موشک فکور-90 و تولید آن اشکال دارند و پلتفرم اسپارو را بهتر می دانند چون آمریکایی ها دنبال آن رفته اند، باید مواردی را عرض بکنم.   خیلی از تسلیحات برای خیلی از کشورها مناسب نیست مثلا برای کشور کوهستانی ایران ارزش یک رادار پرنده بیش از 10 رادار ثابت است. یک سایت پدافندی پرنده مفید تر از چندین سامانه پدافندی زمینی است. بخواهیم یا نخواهیم پلتفرم فینیکس پر افتخار ترین پلتفرم جهان در شکار هواپیما در بین تمام پلتفرمهای دیگر چه زمین به هوا و چه هوا به هوا است. از این رو اعتماد به نفس و روحیه ای که به نیروی خودی می دهد و وحشتی که در نیروی دشمن ایجاد می کند بازدارندگی فوق العاده دارد.  داخل فکور برای نیروی بیگانه مشخص نیست و از این رو بسیار وحشت آور برای او خواهد بود و خلبان عبری-غربی-عربی نمی داند چه طرحی برای فرار از آن باید پیش بگیرد که در سیستم آموزش غربی این باعث می شود که انها نتوانند عملیات تهاجمی طرح ریزی بکنند تا اینکه راه خنثی کردن این موشک را بیابند که این چند سال برای ما بازدارندگی ایجاد می کند.  یک سری به زبان مرگ بر امریکا می گویند ولی در عمل اینقدر آمریکا برایشان بت شده که فکر می کنند که آمریکا هیچ کار اشتباهی نمی تواند بکند و همه تصمیم گیری های آنها درست است. اینها استدلال می کنند که اگر فینیکس خوب بود آمریکایی ها دنبال آن می رفتند. البته این نوع تفکر در وزارت دفاع و نیروهای هوایی سپاه و ارتش هم دیده می شود که یک تفکر مصداقی است نه یک تفکر علمی. یادآوری می کنم که وقتی پروژه لیزر بسیار قدرتمند FEL در SDI تعطیل شد بعد از جنگ سرد، فعال سازی دوباره آن در زمان اوباما به این منجر شد که کل طرح را از ابتدا انجام بدهند زیرا که دانشمندانی که آینه ها را ساخته بودند دیگر وجود ندارند و اسناد به جا مانده از دانشمندان عصبانی آن دوران هم گویا نیست.  طراحان فینیکس دانشمندان دهه 60 بودند که دیگر در آمریکا تکرار نشدند. اینها با تجهیزات ابتدایی آنچنان دقتها و قابلیت اطمینانی ایجاد کردند که امروزه با این همه پیشرفت باز آدم به حیرت می افتد. شخصا بسیار بعید می دانم که بشر بتواند به راحتی موشکی بهتر از این بسازد. مغزهای بشر امروز دیگر در دانشگاه فیزیک نمی خوانند بلکه دنبال رشته های پول ساز و ساده می روند. برای همین دانشمندان قرن بیستم به راحتی در قرن 21 تکرار نمی شوند.  شاید یکی از دلایلی که آمریکایی ها دنبال پلتفرم اسپارو رفتند صرف نظر از دلایل اقتصادی، این باشد که موشک فینیکس و خود تامکت مخصوص کاربری طراحی شده اند که از نظر تعداد شکاری در اقلیت باشد و آمریکایی که بعد از جنگ سرد دیگر دشمنی مثل شوروی ندارد و تنها 2700 شکاری F-15 دارد، در اقلیت نیست و نیاز به موشکی دارد که در یک آسمان شلوغ از شکاری های خودی با انفجار محدود خود و قابلیت نقطه زنی بهتر بدون وارد کردن خسارت به خودی فقط دشمن را نابود بکند نه شکاری های خودی نزدیک به آن را. اما فینیکس با آن انفجار و ترکش مهیبش مناسب چنین کاربری نیست ولی می تواند برای تامکت تنهای ما که باید با چندین جنگنده به طور همزمان درگیر بشود یک سلاح حیاتی باشد. در مورد رادار فعال فینیکس و ارتباط کارکرد آن با قطر موشک هم باید بگویم که درست است که هرچه آنتن بزرگتر باشد می تواند بهره دریافت بهتری داشته باشد اما با استفاده از تراشه های FPGA امروزی و پردازش سیگنال دیجیتال امروزی و Match filter های بزرگ امروزی با یک آنتن بد هم می شود کیفیت خوبی داشت. اینها همه بر می گردد به مهندس مخابرات سیستم شما که چقدر کارش را بلد است. در مورد اینکه نیرو به دنبال موشک جدید تر با برد بیشتر به نام مقصود است و اینکه چرا آمریکایی ها خیلی دنبال موشک با برد بیشتر نیستند باید گفت که نادر شاه هم عاشق سلاح دور زن بود. انگلیسی ها هم نبرد آژنکورت را فقط به خاطر کمان های بلند از سوارنظامی زرهی فرانسوی ها بردند. فرامرز هم سپاه عظیم عمر را با استفاده از سوار نظام تیر انداز خود در نهاوند متوقف کرد. در یک نبرد نا همتراز هنگامی که شکاری شما با چندین دشمن در حال درگیری است بسیار بهتر است که برد موشک شما از آنها بیشتر باشد و قدرت تخریب شما بسیار مهیب باشد. آمریکایی ها دنبال چنین چیزی نیستند زیرا نیازی به نبرد نا همتراز ندارند و در ضمن بعضی طراحان اعتقاد دارند که با جنگ الکترونیک امروزی دیگر موشکهای اکتیو برد بلند چندان کارایی ندارد و منحرف می شوند. که البته بنده چنین اعتقادی ندارم و منجرف شدن موشک بستگی به مهندسی دارد که تاکتیک موشک را درون CFAR آن به صورت نرم افزاری پیاده کرده است و سنسورهای ردیابی هدف موازی که آیا در سیستم کار گذاشته شده است یا خیر و روش ردیابی که آیا از فیلتر کالمن هنوز استفاده می کند یا اینکه از روش گاس نیوتن ردیابی را انجام می دهد. البته اینکه نرم افزار موشک یک نرم افزار تست شده باشد کار بسیار مشکلی است و در واقع هیچ نرم افزار بدون عیبی وجود ندارد. اگر خیلی ادعا دارید که سامانه های Embedded شما بدون نقص هستند کافی است که یک MatLab 2014 نصب بکنید و با استفاده از PolySpace و ابزار Bug finder آن برنامه خود را بررسی کنید و ببینید که چه شاهکارهایی کرده اید. حال ببینید اگر با نرم افزار های تخصصی تر تست این کار را بکنید چه می بینید؟ امروزه به مدد نرم افزار های ویژه تست و رعایت متدولوژی Test Driven Development حین زمان توسعه نرم افزارانواع تست های مختلف روی نرم افزار ها قابل اجرا است که امیدوارم که استانداردهای تست و امنیت برای نرم افزار فکور هم رعایت شده باشد. مطابق آمار اعلام شده به ازای هر 1000 خط برنامه به زبان ADA (نه C که باگهای ذاتی فراوان دارد) در وزارت دفاع آمریکا بین 5 تا 15 باگ وجود دارد و این برای شرکتهای معمولی بین 20 تا 30 باگ است. در واقع ما نرم افزاری را تست شده می دانیم که توسط آزمایشگاه تست و توسط مهندس اکرودیته Verification تمام کارهایی را که ممکن است بتواند بکند لیست کرده باشیم و این کارها دقیقا همان کارهایی باشد که برای آن طراحی شده و نرم افزار هیچ کار اضافی دیگر (حتی مفید و یا بی ضرر) به ازای هیچ حالت ورودی نتواند بکند. علاوه بر این با ایجاد فالت دستی و عمدی در یکی از مراحل یا لایه های درونی آن، فالت به مراحل بعدی تسری نتواند پیدا بکند. با توجه به بومی بودن فکور حتی بعد از تولید انبوه نیز ارتقاء نرم افزاری و سخت افزاری آن و رفع باگهای سخت افزاری و نرم افزاری به جا مانده کاملا امکان پذیر است و در چنین پلتفرم جاداری، سامانه های مکانیکی ما که به پیشرفتگی سامانه های الکترونیکی ما نیستند بهتر قابل تطبیق هستند. بدیهی است که اگر سامانه تغییر بردار رانش برای موتورها با سوخت بسیار خورنده مثل فکور در ایران ساخته بشود نصب آن درون پلتفرم جادار فکور بسیار ساده تر از نصب آن روی اسپارو است. برای روشن نگاه داشتن الکترونیک موشک در برد بلند و در انتها انفجار آن ما نیازمند باتری با جریان دهی بالا هستیم. با توجه به تکنولوژی باتری سازی ما ساخت باتری برای ابعاد فکور ساده تر از ساخت باتری برای ابعاد اسپارو هست. بدیهی است که آمریکا هیچ کدام از محدودیت های ما را ندارد. البته امروزه با استفاده از سوپرخازنهای پیشرفته می شود تا حدودی حداقل برای انفجار مشکل ضعف باتری را برطرف کرد اما باز نصب سوپر خازنها برای ما در پلتفرم فکور آسانتر است تا اسپارو. برای ارتقاء فکور به سامانه Dual/Triple Trajectory نیز فکور پلتفرم جا دار تری است و امکان کافی به ما می دهد تا پردازش تصویر حرارتی و اپتیکی را هم به سامانه فعال ردیابی راداری اضافه بکنیم تا دیکوی ها باعث انحراف موشک راداری صرف نشوند.   در مجموع کار زیبایی انجام شده و باید تقویت بشود تا بتواند به نهایت زیبایی خود برسد. به یاد داشته باشید که بعد از موفقیت خیره کنند سامانه های هاوک ایران در جنگ ایران و عراق، آمریکا سامانه های سوپر هاوک خود را که از رده خارج کرده بود دوباره به رده خدمت بازگرداند. کسی چه می داند شاید در جنگ آینده با داعش پرور ها موفقیت فکور-90 هم منجر به بازگشت به خدمت فینیکس های آمریکایی و حامل آنها تامکت بشود.

درود به نظر من نمی شود هیچ نظر قطعی داد باید صبر کرد که اطلاعات بیشتری داده شود ولی با توجه به اینکه ساخت آنتن برای ما کاری ندارد و تامین انرژی مورد نیاز آن هم همچنین، خنک سازی رادار زمینی حتی پرتابلشش هم خیلی کار عجیبی نیست، تنها محدودیت میزان توان محاسباتی قابل استفاده برای مهندسان دفاعی است که با توجه به مدیریت موجود و میزان اعتقاد آنها به پردازش موازی  (همین تازگی یکی از همین مدیر دولتی های بزرگ شده انگلیس و مدرک گرفته از آنجا آمد پروژه غیر نظامی اما خیلی مهم پردازش موازی ما را به این دلیل که پردازش موازی لوکس است، تعطیل کرد.)، به نظر من توان پردازشی کم قابل استفاده برای مهندسان، محدود کننده آقایان بوده. یک نگاه به عکس های گرفته شده و نمایش داده شده از پهپاد عکاس اخیرا رونمایی شده هم این ادعا را تایید می کند و معلوم است که از تکنیک computational super resolution استفاده نشده است. به همین ترتیب ممکن است در رادارها هم از توان محاسباتی کمی استفاده بشود. رادار آرایه فازی مینیاتوری نیروی دریایی هم فقط می توانست 100 هدف را رهگیری بکند در حالی که رادار ناو وینسنس (قاتل هواپیمای مسافربری ما در کریدور بین المللی A54) که از کامپیوتر 30 سال پیش استفاده می کرد می توانست 200 هدف هم زمان را رهگیری بکند. عدم استفاده از پردازش موازی سنگین چه سخت افزاری و چه نرم افزاری منجر به کاهش برد رادارها هم می تواند بشود و علت برد موثر اعلام شده کمتر رادارهای ما نسبت به رادارهای مشابه هم همین می تواند باشد. البته این فقط یک ابراز نظر بر مبنای تجربه شخصی است.