اولین پرتاب راکت فالکن هِوی برای بهار سال بعد زمان‌بندی شد     بهار آینده شاهد پرتاب راکت غول‌پیکر فالکن هِوی خواهیم بود. روز اول سپتامبر، یک مقام رسمی شرکت اسپیس اکس اعلام کرد که پرتاب راکت فالکن هِوی (Falcon Heavy) شرکت اسپیس اکس که مدت‌ها به تأخیر افتاده بود، اکنون برای ماه آوریل یا مه سال 2016 زمان‌بندی شده است.   لی روزن، نایب‌رئیس عملیات پرتاب و مأموریت شرکت اسپیس اکس، در کنفرانس 2015 موسسه هوانوردی و فضانوردی آمریکا (AIAA) گفت که شرکت همچنین در حال به پایان رساندن کارهای سکوی پرتاب نوسازی شده ای است که راکت فالکن هِوی از آن پرتاب خواهد شد. روزن در مورد فالکن هِوی گفت:  روزی که این راکت را پرتاب کنیم، روز فوق‌العاده‌ای خواهد بود، زمانی حدود بازه زمانی اواخر آوریل و اوایل مه.   اولین پرتاب، یک مأموریت اثباتگر فناوری خواهد بود و محموله سفارشی نخواهد داشت. پس‌ازآن یک پرتاب دیگر در ماه سپتامبر برای برنامه Space Test Program 2 نیروی هوایی انجام خواهد شد و 37 ماهواره را حمل خواهد کرد. روزن همچنین گفت شرکت قصد دارد تا پایان 2016 با فالکن هِوی پرتاب‌هایی برای Inmarsat و ViaSat انجام دهد، اما هیچ تخمینی از زمان پرتاب آن‌ها ارائه نشد. قبل از سانحه 28 ژوئن راکت فالکن 9 حامل کپسول باری دراگون، اسپیس اکس قصد داشت پرتاب اول راکت فالکن هِوی را اواخر سال جاری میلادی انجام دهد. در کنفرانس مطبوعاتی 20 جولای، ایلان ماسک مدیرعامل اسپیس اکس گفت اولویت کار روی فالکن هِوی کاهش یافت و اولین پرواز آن تا 2016 به تعویق افتاد و منابع شرکت بیشتر روی تلاش برای بازگشت به پروازها متمرکز شد.   اسپیس اکس ابتدا فالکن هِوی را در آوریل 2011 معرفی کرد و آن زمان اعلام کرد که اولین پرتاب فالکن هِوی از پایگاه وندنبرگ کالیفرنیا در 2013 انجام خواهد شد. زمان پرتاب از آن موقع مرتباً به تعویق افتاد و اسپیس اکس پس از عقد قرارداد با ناسا برای اجاره سکوی پرتاب برای آوریل 2014، محل اولین پرتاب را به سکوی پرتاب 39A مرکز فضایی کندی فلوریدا منتقل کرد. اسپیس اکس در این مدت در حال نوسازی این سکو برای پشتیبانی از پرتاب‌های فالکن هِوی و پرتاب‌های سرنشین دار فالکن 9 بوده است. کار نوسازی شامل ساخت یک آشیانه نزدیک سکو و یک سامانه ریلی برای انتقال راکت‌ها از آشیانه به سکو بوده است. این کار نوسازی رو به اتمام است و به گفته روزن، این سکوی پرتاب در ماه نوامبر امسال عملیاتی خواهد شد. کار نوسازی شامل به پایان رساندن یک مرحله دیگر از قرارداد اسپیس اکس با ناسا در برنامه خدمه تجاری است که شامل بررسی آمادگی سکوی پرتاب است.   وقتی راکت فالکن هِوی عملیاتی شود، قوی‌ترین وسیله پرتاب آمریکا از زمان راکت ساترن 5 خواهد بود و قادر به پرتاب 53 تن محموله به مدار ارتفاع پایین زمین خواهد بود. این وسیله پرتاب، از سه راکت مرحله اول فالکن 9 بهره می‌برد که درمجموع 27 موتور مرلین خواهد داشت. البته تغییراتی در سازه راکت‌ها برای تحمل بارهای اتصال این سه بدنه راکت اعمال خواهد شد. اسپیس اکس در حال کار بر روی یک موتور راکت بزرگ‌تر به‌نام رپتور (Raptor) است. اما روزن اعلام کرد که طرحی برای جایگزینی موتورهای مرلین با موتورهای جدید رپتور در راکت فالکن هِوی وجود ندارد. روزن اعلام کرد که فالکن هِوی با 27 موتور مرلین پرواز خواهد کرد و رپتور در نسل بعدی وسیله‌های پرتاب اسپیس اکس به کار گرفته خواهد شد.     http://spacenews.com/first-falcon-heavy-launch-scheduled-for-spring/

ناسا در فناوری راکت پلاسمایی برای پرواز فضایی سریع سرمایه‌گذاری کرد   با حمایت مالی ناسا از یک شرکت خصوصی برای توسعه یک موتور پلاسمایی با فناوری پیشرفته، بشریت ممکن است یک گام به پروازهای فوق‌سریع به مریخ نزدیک‌تر شود.     شرکت فناوری راکتی Ad Astra که در توسعه فناوری پیشرانش راکتی پلاسمایی تخصص دارد، مذاکرات قرارداد با ناسا را به پایان رسانده است. به‌عنوان بخشی از کمک‌هزینه NextSTEP (مخفف Next Space Technology Exploration Partnership به معنای مشارکت بعدی در اکتشاف فناوری فضایی)، سازمان ناسا نیمی از هزینه‌های آزمایش‌های شرکت Ad Astra را طی سه سال آینده پوشش خواهد داد. موتور راکت این شرکت از فناوری VASIMR (مخفف Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket به معنای راکت مگنتوپلاسما با ضربه ویژه متغیر) بهره می‌برد و برای رساندن راکت‌ها به سرعت‌هایی است که قبلاً غیر قابل دستیابی بودند. برای تولید پلاسما، این موتورها گاز تحت‌فشار را به کمک امواج الکترومغناطیس به دماهای بسیار بالا می‌رسانند. پلاسمای تولیدشده به کمک میدان‌های مغناطیسی کنترل می‌شود.   در یک بیانیه شرکت Ad Astra نوشته‌شده: هدف این آزمایش‌ها نشان دادن طراحی جدید اختصاصی هسته این موتور و زیرسامانه کنترل حرارتی آن و برای تخمین بهتر طول عمر آن است.اگر این شرکت فناوری VASIMR را با موفقیت توسعه دهد، زمان موردنیاز برای سفر به مریخ می‌تواند تا مدت کمتر از دو ماه کاهش یابد. تحت مفاد توافقنامه همکاری، شرکت Ad Astra باید نشان دهد که موتورش قادر به کار با توان 100 کیلووات به مدت حداقل 100 ساعت است. این آزمایش‌های پیش‌نمونه‌ها در مجتمع Webster این شرکت در تگزاس انجام خواهد شد.   حتی قبل از دریافت کمک‌هزینه ناسا، شرکت Ad Astra بیش از 10000 آزمایش VASIMR را با موفقیت اجرا کرده است. این آزمایش‌ها اثباتگر فناوری بودند، اما تاکنون، موتورهای پلاسمایی فقط می‌توانند به مدت کمتر از یک دقیقه کار کنند. تحقیقات جدید به امید ارتقای ظرفیت‌های موتور انجام می‌شوند. ارزش کلی این کمک مالی 9 میلیون دلار است و به‌صورت یک قرارداد یک‌ساله است که بسته به نتایج آزمایش‌ها، دو سال تمدید بالقوه برای آن در نظر گرفته شده است.     http://www.spacedaily.com/reports/NASA_Funds_Plasma_Rocket_Technology_for_Superfast_Space_Travel_999.html http://members.iinet.net.au/~trashladin/mars.php

  این هواپیمای دوزیست نیست؟ به نظر میرسه طول بالش بلندتر از باله یک اکرانوپلانه و فاصله موتورهای توربوپراپ هم از بالها زیاده. اکرانوپلانها میتونن بالهایی زاویه دار به سمت بالا داشته باشند؟     واقعا جای خالیش در تاکتیک های هجومی ابتکاری ما در خلیج فارس احساس میشه. به غیر از قابلیت فوق العاده بکارگیری تسلیحات ضد کشتی قابلیت بسیار مناسب دیگرش برای ما انتقال سریع نیرو و تجهیزات به جزایر و در صورت لزوم به سواحل کشورهای روبرو هست

تجهیز نیروی زمینی ایران با تسلیحات روس     به نقل از اسپوتنیک، ایگور سیواستینوف رئیس هیات شرکت صادرات تسلیحات روسیه در نمایشگاه نظامی RAE-2015 امروز چهارشنبه گفت که تهران در حال مذاکره با مسکو برای خرید تجهیزات نظامی برای نیروی زمینی ارتش خود است. رئیس هیات شرکت صادرات تسلیحات روسیه با اشاره به علاقه ایران به تسلیحات روسیه‌ای گفت: همکاری‌های نظامی دو کشور در طول تاریخ امری پنهان نیست. وی اظهار داشت که همکاری نظامی و تکنولوزیک بین دو کشور برخلاف قوانین بین المللی نیست. این مقام روس در پاسخ به سوالی در جمع خبرنگاران درباره اینکه آیا فروش تسلیحات نظامی به ایران پس از رفع تحریم‌ها ادامه خواهد یافت، در حاشیه نمایشگاه نظامی روسیه که از 9-12 سپتامبر در این کشور برگزار می‌شد، این اظهارات را مطرح کرد. این در شرایطی است که امروز معاون وزیر خارجه روسیه هم از رفع همه موانع تحویل اس300 به ایران خبر داد و گفت در آینده نزدیک این معامله اجرایی می‌شود.     امضای قرارداد جدید تحویل اس 300 در آینده نزدیک     سرگئی ریابکوف معاون وزیر امور خارجه روسیه روز چهارشنبه در حاشیه نمایشگاه تسلیحات روسیه در گفت‌وگو با خبرگزاری تاس در پاسخ به سوالی درباره اینکه آیا مشکلاتی در مذاکرات میان ایران و روسیه در زمینه سامانه دفاعی اس-300 وجود دارد، گفت: هیچ مشکلی با طرف ایرانی در این زمینه وجود ندارد و تا آنجا که مطلع هستم این قرارداد به زودی امضاء خواهد شد و همه تصمیمات سیاسی پیشتر گرفته شده است. معاون وزیر امور خارجه روسیه تاکید کرد: این قرارداد در هر صورت امضاء خواهد شد. ریابکوف در پاسخ به این سوال که آیا روسیه بر لغو شکایت تهران علیه مسکو در ارتباط با تعلیق قرارداد قبلی تاکید دارد، بیان کرد: ما خواهان لغو این شکایت هستیم اما اجرا و پارامترهای قرارداد جدید جنبه های تجاری دارد. وی افزود: وزارت امور خارجه نمی تواند به جای کارشناسان درباره آنچه در این زمینه جریان دارد اظهارنظر کند. به گزارش خبرگزاری تاس، بر اساس قراردادی که سال 2007 میان ایران و روسیه منعقد شد، قرار بود مسکو سامانه دفاعی موشکی با برد متوسط و با ارزش بیش از 800 میلیون دلار را در اختیار تهران قرار دهد. ایران 166 میلیون و 800 هزار دلار آن را به صورت پیش پرداخت در اختیار روسیه قرار داد اما تا اواسط سال 2010، این سامانه به ایران تحویل داده نشد. دمیتری مدودف رئیس جمهور وقت روسیه، سپتامبر سال 2010 تحت فشارهای آمریکا و رژیم صهیونیستی حکمی را در ارتباط با اجرای قطعنامه 1929 شورای امنیت سازمان ملل امضاء کرد و به این بهانه که تحویل این سامانه دفاعی نقض قوانین بین‌المللی است قرارداد را به حالت تعلیق درآورد. با امضاء این حکم قرارداد فسخ و مبلغ پیش پرداخت به جمهوری اسلامی مسترد شد. ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه در آوریل سال 2015 ممنوعیت تحویل سامانه موشکی اس-300 را به ایران لغو کرد و سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه این کشور اعلام کرد ممنوعیت تحویل این سامانه موشکی به ایران با توجه به پیشرفت در حل و فصل برنامه هسته ای این کشور دیگر لازم نیست.

امیر سیاری در گذشته از شروع ساخت فلانکس ایرانی صحبت کردند متاسفانه هرچقدر جستجو کردم نتوانستم خبرو در مشرق پیدا کنم.

          اینکه بنده این موضوع را ساده و با زبان طنز بیان کردم به این دلیل بود که فکر میکنم دوستان حاضر در این انجمن از قدرت آفندی ما در خلیج فارس و دریای عمان و همچنین قدرت پدافندی نیروی دریایی کشور کوچک امارات مطلع اند وآگاهی دارند و بنده فقط جهت رفع نگرانی لحظه ای دوستان اینگونه یادآور شدم.   حال بخاطر برداشت های دوستان بنده در حد علم کم خودم مجبورم این موضوع را باز کنم و نکاتی را بیان کنم:   ناوهای میسترال که توسط روسیه سفارش داده شده بودند در حقیقت کاربرد اصلیشون فرماندهی میدان نبرد هست و دلیل اصلی روسیه برای خرید این ناوها اگر اشتباه نکنم دست یافتن به نرم افزار مدیریت میدان نبرد و هماهنگی آتش کل ناوگان حاضر در نبرد بود که روی سیستم این ناوها نصب شده که بسیار کم نظیر و ارزشمند است.  پس این ناوها در رینگ های دفاعی جلوی خود باید ناوگانی کامل از ناوچه ها و ناوشکن های موشک انداز تهاجمی و همچنین پدافندی و حتی زیر دریایی در اختیار داشته باشند که چنین حد تجهیزات و امکانات فعلا در نیروی اماراتی موجود نیست.   مبحث دیگر قدرت آفندی سپاه و ارتش ایران در خلیج فارس و دریای عمان است باز هم تاکید میکنم خلیج فارس و دریای عمان جایی که دکترین دفاعی ما تمام توانش در جهت تهدید واقعی و مجبور به خروج کردن قویترین نیروی دریایی دنیا در زمان اضطرار از این آبها بوده و تا الان هم با توجه به تلاش های صورت گرفته در دفع همین تهدید ها (بکار گرفتن سلاح لیزری و...) و ابراز نگرانیهای سران نظامی امریکا موفقیت هایی داشتیم.   تهدیداتی که نیروهای ما در خلیج فارس و دریای عمان میتوانند برای هر شناور دشمن داشته باشند: - انواع بسیار متنوعی از موشک های کروز ساحل به دریا که با توجه به برد این موشک ها در حال حاضر به تمام نقاط این آبها دسترسی دارند - موشک های بالستیک ضد کشتی با قابلیت لانچ از هر نقطه خط ساحلی. با توجه به اصابت این موشک ها از زاویه بالا سیستم های دفاع نزدیک در برابر این بالستیک ها ناتوانند و در مورد توان دفع بالستیک ها توسط پدافند های دریا پایه هنوز شبهات زیادی وجود دارد - میدجت های غدیر با توان حمل اژدر حوت(فکر نمیکنم این اعجوبه نیاز به تعریف داشته باشه) که در واقع بهترین کلاس زیر سطحی برای این آبهای کم عمق هستند - قایق های تندرو و پرنده هم که خود حدیـث مفصلی است - نیروی دریایی کلاسیک شامل ناوشکن های تهاجمی و ناوچه های موشک انداز - نیروی هوایی که در صورت لزوم فنسرها، فانتوم ها و شاید میراژها به کروز ضد کشتی مسلح اند و... که بنده بخاطر اطلاعات کم جا انداختم.     حال بنظر شما دفاع یک ناو فرماندهی میسترال به همراه چند ناوچه چند دقیقه یا چند ساعت توان دفع این هجوم کلاسیک و غیر کلاسیک را دارد؟ ----------------   بخاطر نقایص و بکاربردن اصطلاحات نا بجا عذر میخوام بنده همچنان در حال فراگیری اصول پایه ای هستم.

  حالا با این اوصاف ما هم باید به فکر تقویت نیروی دریای و ساخت ناو های بزرگتر و حتی ناو بالگرد بر بیفتیم.     فکر میکنم بیشتر دارن یه هدف خوشمزه برای این همه کروز و بالستیک ضد کشتی میخرن ;) امریکا با مجهزترین نیروی دریایی دنیا هنوز نتونسته از امنیت ناوگانش در خلیج فارس و دریای عمان اطمینان حاصل کنه و هر روز دنبال یک راه حل جدید (سلاح لیزری، افزایش تعداد و ارتقا هلفایرها و ...) در مقابل ایرانه حالا امارات؟!

  بنده هم با شما موافقم این تصاویر اصلا مناسب نیست و متاسفانه در آینده توسط بعضی مورد دست آویز قرار میگیره!

توافق اولیه ایران و روسیه برای تولید مشترک بالگرد     کلیات مربوط به تولید یک محصول مشترک میان ایران و شرکت مشهور «کاموف» مورد توافق طرفین قرار گرفت.   سال 1387 و در حاشیه نمایشگاه هوایی کیش، مسئولان وقت سازمان صنایع هوایی نیروهای مسلح از همکاری مشترک میان این سازمان و شرکت مشهور کاموف، برای تولید انبوه برخی انواع بالگردهای نیمه سنگین این کمپانی روسی در داخل ایران خبر دادند که از جمله آنها، مدل 32 بود. اما این مذاکرات به دلایل مختلف به تعویق افتاد و حتی بعدها اعلام شد که برنامه ای برای همکاری مشترک میان طرف ایرانی و شرکت های تولید کننده بالگرد در روسیه وجود دارد. نمایشگاه ماکس 2015 فرصت مناسبی بود تا مدیران شرکت های مشهور تولید بالگرد در روسیه، با مسئولان کشورمان به مذاکره برای عملیاتی شدن توافق فوق بپردازند و بر این اساس، منوچهر منطقی رییس سازمان صنایع هوایی نیروهای مسلح با تایید مذاکرات صورت گرفته، اعلام کرد که کلیات مربوط به انجام یک پروژه مشترک میان طرف ایرانی و شرکت کاموف مورد توافق طرفین قرار گرفته است. وی در پاسخ به سوالی درباره علت پیگیری نشدن توافق سالهای گذشته با این شرکت، گفت: مدلی که برای تولید مشترک در نظر گرفته شده بود، دارای حساسیت و سختی هایی در زمینه تعمیر و نگهداری بود که بر این اساس، لغو شد. منطقی در عین حال تاکید کرد: با حصول توافق مذکور، طراحان و کارشناسان ایرانی و شرکت روسی، برای تولید یک محصول مشترک، مذاکرات را رسیدن به تولید، پیگیری خواهند کرد.  شرکت کاموف از معروفترین کمپانی های تولید بالگرد در جهان است که تولیدات مختلف آن در حوزه نظامی و تجاری، مورد استفاده ارتش روسیه و برخی دیگر از کشورهای جهان قرار می گیرد و محصول ویژه این شرکت به نام کاموف 50 ملقب به کوسه سیاه از جمله مشهورترین بالگردهای تهاجمی موجود در جهان است.

  واقعا تصویر دلربایه دعا میکنم توی همین خط تولید ده ها فاتح در کنار بعثت تولید بشه :praying: تعداد مناسب از این ها مسلح به کروز حتی دست مارو به دیگو گارسیا هم میرسونه love_struck

  این نصر هواپایه است، قابلیت لانچ شدن از هواگردها را داره

  احتمالا منظورشون بکارگیری در پهباد های سپاه است.         پهبادی داریم که توان حمل این وزن از موشک را داشته باشه؟! کرار؟

خبر ساقط شدن جنگنده رژیم صهیون بوسیله پدافند سوریه حقیقت داره؟!؟

خطوط قرمز عجیب روی سطح تتیس قمر زحل         یک قمر یخی زحل به نام تتیس (Tethys) که یکی از اقمار بزرگ زحل است، دارای منحنی‌های قرمز اسرارآمیزی روی سطحش است و هیچ‌کس دقیقاً نمی‌داند چطور این خطوط ایجادشده‌اند. فضاپیمای مدارگرد زحل به‌نام کاسینی، این ویژگی‌های شبیه به گرافیتی (نقاشی‌های خیابانی) را در تصویربرداری از سطح شمالی تتیس مشاهده کرده است. بااینکه این خطوط به‌طور خفیف در عکس‌های سال 2004 دیده می‌شوند، تصاویر اخیر در ماه آوریل به دلیل شرایط دید مناسب و به‌کارگیری طول‌موج‌های نامرئی، برای بار اول رنگ این ویژگی‌ها را بهتر نشان داده‌اند. یک دلیل این موفقیت تا حدودی در این است که زحل و نیمکره شمالی اقمارش اکنون در حال گذراندن تابستان هستند و سطوح این نواحی بهتر روشن شده‌ است.   این ویژگی‌ها برای دانشمندان غیرمنتظره بودند، چراکه رگه‌های قرمز در منظومه شمسی کمیاب هستند. تاکنون اخترشناسان تعدادی گودال کوچک و متمایل به سرخ روی سطح قمر یخی زحل به‌نام دیون پیداکرده و تعداد زیادی نواحی سرخابی روی سطح اروپا قمر مشتری پیداکرده‌اند. دانشمندان نمی‌دانند که این ویژگی‌ها دقیقاً چطور ایجادشده‌اند. شاید آن‌ها یخ با ناخالصی‌های شیمیایی هستند. باقی‌مانده‌های گاز آزادشده از این قمر یا بقایای ویژگی‌هایی (مانند شکستگی‌ها) که از رزولوشن تصویر کوچک‌تر هستند. پاول هلفنستین، یک دانشمند تصویربرداری کاسینی در دانشگاه کرنل که به طرح‌ریزی این مشاهدات کمک کرد، در یک بیانیه گفته: این قوس‌های قرمز باید ازلحاظ زمین‌شناختی جوان باشند، چون از درون ویژگی‌های پیرتری مانند گودال‌های برخوردی عبور کرده‌اند. اما عمر دقیق آن‌ها را نمی‌دانیم. اگر این خطوط تنها یک روکش نازک رنگی روی سطح یخی باشند، قرار گرفتن در معرض شرایط فضا می‌تواند در بازه زمانی کوتاهی آن‌ها را پاک کند.         اقمار یخی مانند تتیس نقاط موردتوجه در منظومه شمسی ما هستند، چراکه در صورت تأمین گرما و انرژی شیمیایی کافی در اقیانوس زیر سطح یخی ممکن است میزبان حیات میکروبی باشند. در سال‌های اخیر، فواره‌های گاز مرتباً در یک قمر دیگر زحل به‌نام انسلادوس مشاهده‌شده‌اند و در سال 2013، تلسکوپ هابل یک فواره واحد اما بزرگ در اروپا (قمر مشتری) مشاهده کرد. امسال کاسینی مشاهدات دیگری از تتیس را با رزولوشن بالاتر انجام خواهد داد. این مأموریت در دو سال پایانی این مأموریت در حال انجام است و کاوشگر کاسینی در سپتامبر 2017 با کمبود سوخت مواجه شده و مجبور خواهد شد که به درون اتمسفر زحل سقوط کند تا جلوی آلودگی احتمالی اقمار زحل در صورت برخورد احتمالی به سطح آن‌ها گرفته شود.       تصویر واضحی از قمر دیون زحل     زحل، دومین سیاره‌ی بزرگ در منظومه‌ی شمسی، دارای ۶۲ قمر است که دیون (Dione) یکی از قمرهای آن است. اخیرا ناسا تصویر واضح و زیبایی از این قمر بزرگ که توسط فضاپیمای کاسینی ثبت شده را منتشر کرده است.         در سال ۱۶۸۴ یکی از ستاره شناس‌های ایتالیایی قمر دیون را کشف کرد که فضاپیمای کاسینی را بر اساس نام این ستاره شناس نام گذاری کردند. این ستاره شناس ۱۱ سال بود که سیاره‌ی زحل و قمرهای آن را به طور کامل بررسی می‌کرد و تصویرهای مختلفی از این سیاره را به ثبت رسانده است. نوری که از این تصویر به طور کامل پیدا است، نشان دهنده‌ی وجود صخره‌های یخی در سطح دیون است. تا به حال پنج فلای‌بای از قمر دیون ثبت شده است. مانوری به‌نام قلاب‌سنگ گرانشی (Gravitational Slingshot) یا فلای‌بای (FlyBy) یا کمک گرانشی (Gravity Assist) در مأموریت‌های فضایی بسیار رایج است. در این مانور، فضاپیما به یک جرم نسبتا بزرگ (سیاره، قمر یا سیارک بزرگ) نزدیک می‌شود و از گرانش این اجرام و اختلاف سرعت با آنها کمک گرفته و بدون مصرف سوخت جهت و مقدار سرعت خود را تغییر می‌دهد.   ناسا با استفاده از این تصویر پیش بینی می‌کند که قطب شمالی دیون احتمالا دارای فعالیت‌های زمینی است. دیون سومین قمر متراکم از ۶۲ قمر زحل است که اکثرا از آب و یخ تشکیل شده است. دانشمندان تا به حال شاهد فعالیت‌ها و فرآیندهای زمینی از جمله فضای ناپایدار و یخ فشان بر روی این قمر بوده‌اند. کاسینی اولین فضاپیمایی است که توانست در سال ۲۰۰۴ وارد مدار زحل شود؛ ماموریت بعدی این فضاپیما بررسی زحل و حلقه‌ی آن است که در حال حاضر برای این ماموریت آماده می‌شود.   http://www.nasa.gov/sites/default/files/thumbnails/image/pia19650_main.jpg       http://www.nasa.gov/jpl/cassini-to-make-last-close-flyby-of-saturn-moon-dione http://www.space.com/30149-saturn-moon-tethys-weird-red-arcs.html http://www.engadget.com/2015/08/19/nasa-releases-gorgeous-image-of-saturns-moon-dione//?utm_medium=feed&utm_source=Feed_Classic&utm_campaign=Engadget&ncid=rss_semi

بخاطر تاخیر چند هفته ای عذرخواهی میکنم، جهت کامل شدن آرشیو این تاپیک قرار میگیره یخچال‌های پلوتو و اتمسفر مه‌آلود آن   تصاویر شگفت‌انگیز جدید کاوشگر افق‌های جدید ناسا جریان‌های یخ، سطح پیچیده پر از رشته‌کوه و اتمسفری شگفت‌انگیز را که تا ارتفاعات زیادی امتداد دارد، نشان می‌دهند. در یک کنفرانس خبری روز 24 جولای، اعضای گروه مأموریت افق‌های جدید در مورد یافته‌های علمی داده‌های جدید کاوشگر بحث کردند. آلن استرن، محقق ارشد مأموریت افق‌های جدید در این کنفرانس خبری گفت: پلوتو داستانی بسیار پیچیده برای گفتن دارد. کار زیادی برای انجام دادن هست تا بتوانیم این مکان بسیار پیچیده را درک کنیم.     پرتره‌ دیگری از پلوتو   تصویر زیر یک تصویر موزاییک از پلوتو متشکل از چهار تصویر با رنگ طبیعی است و توسط کاوشگر افق‌های جدید در گذر از کنار سیاره کوتوله پلوتو ثبت شده است. این تصویر روز 24 جولای رونمایی شد. در فایل رزولوشن-کامل این تصویر، ویژگی‌های سطحی به‌اندازه 2.2 کیلومتر قابل‌شناسایی هستند. به‌عبارت‌دیگر، این تصویر کامل پلوتو نسبت به تصویر کاملی که روز 13 جولای رونمایی شد، رزولوشن دو برابر دارد.     تصویر بالا، پلوتو را به‌صورت true color نشان می‌دهد. یعنی چشم انسان، پلوتو را مشابه همین تصویر می‌بیند. این تصویر با تلفیق اطلاعات دوربین LORRI و ابزار Ralph کاوشگر افق‌های جدید تهیه شده است.   در شکل زیر، تصویر دیگری که به‌صورت true color هنگام گذر از کنار پلوتو ثبت شده و پلوتو و شارون را در تصویر نشان می‌دهد، می‌توانید ببینید.     در تصویر فوق، می‌توانید رنگ متمایل به سرخ پلوتو را با رنگ خاکستری شارون مقایسه کنید. دانشمندان بر این باورند که رنگ سرخ پلوتو ناشی از ذرات ساخته‌شده در اتمسفر آن است و از طریق تعامل متان با پرتو فرابنفش تولید می‌شود. این ذرات به هم می‌چسبند، سنگین‌تر شده و نهایتاً روی سطح پلوتو می‌بارند.       اتمسفر پلوتو و شارون   از طرف دیگر، به گفته استرن، مشاهدات جدید از شارون نشان می‌دهند که اتمسفر بسیار کمتری از پلوتو دارد. کاوشگر در ماه سپتامبر اطلاعات بیشتری در مورد اتمسفر شارون مخابره خواهد کرد. استرن دراین‌باره گفته: فعلاً تمام آنچه می‌توانیم بگوییم این است که (اتمسفر شارون) بسیار رقیق‌تر (از اتمسفر پلوتو) است. ممکن است یک لایه‌نازک نیتروژن، متان یا ترکیبات دیگر در اتمسفر باشد. اما در مقایسه با اتمسفر پلوتو باید بسیار رقیق‌تر باشد. این دوباره یادآور این است که دو جرم در فضا علی‌رغم ارتباط نزدیک می‌توانند چقدر متفاوت باشند.   تصویر زیر هنگام گذر از سایه پلوتو گرفته‌شده و خورشید پشت پلوتو قرار دارد. این تصویر خداحافظی نفس‌گیر توسط کاوشگر افق‌های جدید، روز پس از گذر نزدیک یعنی در 15 جولای گرفته‌شده و تحت تأثیر نور خورشید، اتمسفر رقیق مه‌آلود آن نمایان شده است. دانشمندان با مطالعه این هاله مه‌آلود اطراف پلوتو می‌توانند اطلاعاتی در مورد اتمسفر آن کسب کنند.     مایکل سامرز، یکی از محققان همکار افق‌های جدید در دانشگاه جورج میسون در فیرفاکس ویرجینیا در کنفرانس خبری 24 جولای گفت: این یکی از اولین تصاویر ما از اتمسفر پلوتو است. (این تصویر) تیم رویارویی را شوکه کرد. به مدت 25 سال ما می‌دانستیم که پلوتو اتمسفر دارد. اما این اطلاعات فقط از روی اعداد و ارقام بود. این اولین عکس ما است. این اولین باری است که ما واقعاً آن را (اتمسفر پلوتو را) دیده‌ایم. این تصویری بود که تقریباً باعث شد اشک در چشم دانشمندان اتمسفر گروه حلقه بزند.   تصویر زیر، نمای دیگری از اتمسفر پلوتو را نشان می‌دهد و تصویر راهنمای داخل آن، لایه‌های مختلف مه اتمسفری را که افق‌های جدید مشاهده کرده، نشان می‌دهد.     این مه توسط ذراتی تشکیل‌شده که دانشمندان باور دارند نهایتاً روی سطح پلوتو ریخته و رنگ سرخ پلوتو را ایجاد می‌کنند. به گفته سامرز که این کشف را یک “سورپرایز بزرگ” دانسته، این لایه مه‌آلود حداقل تا ارتفاع 160 کیلومتری سطح پلوتو امتداد دارد که نسبت‌ به مدل‌های پیش‌بینی‌شده پنج برابر بلندتر است. به گفته سامرز، دانشمندان قبلاً فکر می‌کردند که لایه‌های بالایی گرم‌تر از آن هستند که مه بتواند در آن تشکیل شود.     جریان‌های یخ روی سطح پلوتو   در یک سری تصاویر دیگر، دانشمندان از چیزی پرده‌برداری کردند که به نظر می‌آید یک میدان گسترده از یخچال‌های جاری در سطح پلوتو باشد. یخ جاری به‌سادگی در تصاویر سطح این سیاره کوتوله قابل‌شناسایی است. در ناحیه روشن و هموار در تکه بالا و سمت چپ ناحیه تامبا (قلب پلوتو) که به‌طور غیررسمی به دشت اسپوتنیک موسوم شده است می‌توانید این جریان یخ را ببینید. شکل زیر، ناحیه شمالی دشت اسپوتنیک را نشان می‌دهد که در آن می‌توانید جریان‌های عجیب یخ را که شکلی پیچ‌وتاب خورده دارند و مشابه یخچال‌های زمین هستند ببینید.     دانشمندان فکر می‌کنند که برخلاف یخچال‌های کره زمین، یخ موجود در دشت اسپوتنیک متشکل از یخ نیتروژن، کربن مونواکسید و متان است. به گفته بیل مک کینون از دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس که نایب سرپرست گروه زمین‌شناسی، ژئوفیزیک و تصویربرداری مأموریت افق‌های جدید است، در دمای بسیار سرد 235- سانتی‌گراد، یخ آب “هیچ جایی نمی‌رود” چراکه بسیار سرد و شکننده‌تر از آن است که بتواند جریان پیدا کند.   به گفته مک کینون، حتی در چنین دمای پایینی، یخ نیتروژن، کربن مونواکسید و متان ازلحاظ زمین‌شناختی نرم و چکش‌خوار است. در کنفرانس خبری، مک کینون نشان داد که نواحی نزدیک به ضلع بالا و سمت چپ ناحیه قلب مانند جایی است که یخ در حال جریان روی موانع زمین‌شناختی و در حال پر کردن گودال‌ها بوده است. این تصاویر، به گفته او “شواهدی نهایی” از وجود جریان یخ است که ممکن است هنوز هم در سطح پلوتو ادامه داشته باشد.     مک کینون همچنین گفت: دیدن شواهدی از یک فعالیت زمین‌شناختی اخیر، به واقعیت تبدیل‌شدن یک رویاست. ظاهر این عوارض سطحی، عاری بودن دشت اسپوتنیک از هرگونه گودال برخورد شهاب، گویای این واقعیت است که این ناحیه واقعاً جوان است.     در شکل بالا، سطح عجیب پلوتو در ناحیه جنوبی دشت اسپوتنیک را به‌خوبی می‌توان دید. دو رشته‌کوه از میان دشت‌های یخی سر برآورده‌اند و سطح ناحیه گودالی نیز با یخ پوشیده شده است. گودال بزرگی به وسعت 50 کیلومتر نیز حدوداً در مرکز تصویر دیده می‌شود و داخل آن با یخ پر شده است.     پلوتو “کاملاً” کروی است   مک کینون همچنین به یک ویژگی جالب دیگر از پلوتو اشاره کرد که بر اساس داده‌های جدید کاوشگر افق‌های جدید است: پلوتو تقریباً به‌طور کامل کروی است. به گفته مک کینون هیچ نوع بیضی‌گون بودن یا انحراف از شکل کروی در پلوتو مشاهده نمی‌شود. درحالی‌که بسیاری از اجرام دیگر منظومه شمسی انحرافاتی از شکل کروی کامل دارند که گویای تاریخ آن‌هاست. مک‌کینون افزود که پلوتو احتمالاً در ابتدا در حال چرخش با سرعتی بسیار زیاد بوده که سپس یک برخورد صورت گرفته و شارون از آن جدا شده است. نیروی گرانش بین این دو جرم به‌مرورزمان باعث کاهش سرعت دورانی پلوتو شده است.   کاوشگر افق‌های جدید در 14 جولای امسال از فاصله 12500 کیلومتری سطح پلوتو گذشت. مجموعه اطلاعات جمع‌آوری‌شده طی گذر از کنار پلوتو به 16 ماه زمان برای ارسال کامل به زمین نیاز دارد. گستره وسیع و متنوع ویژگی‌های سطح پلوتو سؤالات زیادی را مطرح کرده که دانشمندان را سال‌ها مشغول خواهد کرد.     http://www.space.com/30046-amazing-pluto-photos-glaciers-atmosphere.html

  برادر عزیزم بنده مدت کمی نیست در این انجمنم  ولی بخاطر دانش کمترنسبت به دوستان بیشتر از مطالب استفاده میکنم و کمتر پست میزارم در این مدت هم به شناخت نسبی از دوستان فعال رسیدم اینکه شما فردی متعصب روی قدرت نظامی بخصوص توان موشکی کشورمون هستید که بنده هم درکنار شما در این جبهه ام یا برادرمون آقا ناصر که در عین مکتبی بودن تحقیق میکنند و بدنبال حقیقت اند در هر حال هدف اکثریت در اینجا بحث، رسیدن به واقعیات، پیدا کردن نقاط قوت و ضعف و کمکی هرچند ناچیز به نیرو های دفاعی وطنمونه.   در ضمن اگر دقت کرده باشید بنده از این کلمات (اگر این مسائلی که شما فرمودید حقیقت داشته باشه) در اول جمله ام استفاده کردم.

  از اینکه پاسخ کاملی دادید ممنونم. اگر این مسائلی که شما فرمودید حقیقت داشته باشه پس کار بسیار مشکله، درحالی که عزیزان در معادلاتشون این سامانه های پدافندی رو جدی نمیگیرند. بنظرتون بوسیله پرتاب های تعداد بالا و همزمان به هر هدف (البته در صورت داشتن این زیرساخت و جوابگو بودن زرادخانه ها) این امکان وجود داره از سامانه عبور کنند؟ علت انفجار در الخمیس چه بود یعنی با پخش فیلم لانچ اسکاد یمنی بصورت اتفاقی همزمان شد؟!

بنظر راه زدن دیگو گارسیا پرواز فنسرها بوسیله سوختگیری تا فاصله ایده آل و سپردن باقی کار به سومارهاست. البته بدلیل حضور اسپریت ها و ارزش استراتژیک زیاد این پایگاه دیگو گارسیا حتما دارای پیچیده ترین پدافنده.     در این تست که شما فرمودید بالستیک هایی که در فاز ترمینال سرعتشون به دوازده ماخ یا بیشتر هم میرسه لحاظ شده؟؟ الان اینطور بگوش میرسه که پاشنه آشیل اکثر پدافندها و حتی از نوع روسی انهدام بالیستیک های با سرعت بالاست اصابت اسکاد به الخمیس در حضور پاتریوت چطور توجیه میشه!

  تشکر بسیار زیاد بخاط توضیحات فوق العاده و کاملتون :rose:   خبر احتمال دریایی شدن صیاد2 خیلی مسرت بخش بود ان شاءالله زودتر این اتفاق بیفته تا خیال همه از بابت پدافند شناورها راحت بشه صیاد2 واقعا عالیه   یک سوال برای بنده پیش اومده اینکه با توجه به کوچک بودن ناو گروه های ما و فضای کم ناوشکن ها این امکان وجود داره که عمده وظیفه پدافندی به ناو پشتیبانی واگذار بشه به عنوان مثال چندین لانچر محراب روی ناو های بندر عباس، بوشهر و... قرار بگیره و ناوشکن ها مسئولیت تهاجمی بیشتری داشته باشند؟

: ))   https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/93/%D0%9C%D0%B8-26%D0%9D%D0%95%D0%A4-%D0%9C.JPG/768px-%D0%9C%D0%B8-26%D0%9D%D0%95%D0%A4-%D0%9C.JPG

با سلام   در تاپیک تحولات یمن چند روز پیش در مورد دفاع هوایی ناوشکن ها صحبتی شد و یکی از عزیزان حرف از موشک محراب به وسط کشید و لینکی قرار داده شد که عکس هایی از این موشک روی ناوشکن جماران و اطلاعاتی از اون عنوان کرده بود.   با توجه به حیاتی بودن دفاع هوایی و به گفته دوستان آسیب پذیر بودن ناوگان نیروی دریایی از این منظر و حتی اطلاق عنوان "سیبل متحرک" به شناورهای این نیرو،  آیا عملیاتی بودن این موشک حقیقت دارد؟  در چه حدی کاربردی و جوابگوی پرنده ها و کروزهای متعارف امروزی است؟   اگر روی جماران و دماوند نصب است از چه پرتابگری استفاده میکند؟ متاسفانه در تصاویر این شناورها بنده پرتابگری برای این موشک ندیدم و خواهش میکنم اگر موجوده در تصویر برای آگاهی مشخص کنید.   اگر برای پرتاب محراب از سیلوی کروزها استفاده میشود (طبق نکات عنوان شده در لینک فوق) با توجه به وجود داشتن چهار سیلو روی جماران و فرض اختصاص دو سیلو به محراب آیا مسلح بودن این ناوشکن تهاجمی فقط به دو موشک کروز کافیست!؟   از دوستان مطلع به خصوص آقایان Sami1993 و commandant خواهش میکنم لطف کنند در صورت داشتن اطلاعات مارا از پاسخ به مطالب فوق بی بهره نگذارند.

بیانیه ی جبهه النصره در مورد عقب نشینی از مناطق شمالی حلب وخط تماس با داعش خلاصه متن: ۱- ترکیه به دلیل امنیت ملی اش از گسترش پ ک ک از تا ابیض تا عفرین که به معنای دولت کردی در مرز جنوبی اش است هراس دارد. ۲- ترکیه قصد خود برای تشکیل منطقه حائل از اعزاز تا کوبانی را اعلام کرده است. ۳- این منطقه شامل مناطق تحت کنترل خوارج (داعش) هم هست. دولت ترکیه و ائتلاف برای منافع خود این نبرد را پیش خواهند برد. ۴- این به معنای پشتیبانی هوایی برای گروههای معارض به عنوان پیاده نظام ائتلاف است. ۵-بنابراین ما،جبهه النصره،از تمام خطوط نبرد با خوارج خارج خواهیم شد. ۶- دلیل ما: ما از نظر دینی پیوستن به ترکیه و ائتلاف و نیز کمک گرفتن و همکاری با آنها را رد می کنیم ۷- جنگ منطقه حائل نبردی راهبردی نیست بلکه جنگی تحمیلی از طرف ترکیه به آنان با هدف تامین امنیت ترکیه است. -------------------------------------------------------------- در همین رابطه و با خروج نیروهای النصره و خطر پیشروی بیشتر داعش در ریف شمالی حلب،معارضین تل رفعت این شهر را منطقه نظامی اعلام کردند. islamic world news

اوضاع رو به سیاهی در ترکیه:   1 استان شیرناک در ترکیه اعلام خودمختاری کرده 2 مردم شهر سیلوپی دور تا دور شهر را با خندق بسته اند 3 هیچ پلیس و نیروی نظامی ترکیه در شهر وجود ندارد 4 فرمانده ارتش گفته با وجود تک تیراندازها در بالای ساختمان های بلند امکان ورود به شهر وجود ندارد     islamic world news

علت سانحه سقوط اسپیس‌شیپ 2 شرکت ویرجین گالکتیک، خطای کمک‌خلبان بود       متلاشی شدن و سقوط مرگبار هوافضاپیمای اسپیس‌شیپ 2 شرکت ویرجین گالکتیک در سال گذشته به گفته بازرسان ایمنی سازمان NTSB، ناشی از خطای کمک‌خلبان و همچنین کوتاهی طراحان آن در پیش‌بینی چنین اشتباه مهلکی بوده است. بازرسان سازمان NTSB در یک نشست دیروز اعلام کردند که اسپیس‌شیپ 2 زمانی متلاشی شد که مایکل آلزبری، طی یک پرواز آزمایشی در ماه اکتبر بر فراز صحرای موهاوی کالیفرنیا، قفل سامانه feathering بازگشت به جو را بسیار زودتر از موعد باز کرد. شرکت هوافضایی Scaled Composites که این وسیله را ساخته است، همچنین مقصر بوده و با تعبیه نکردن سامانه‌ای محافظ برای جلوگیری از متلاشی شدن فضاپیما فقط به دلیل یک خطای انسانی، راه را برای سانحه هموار کرده بود. کریستوفر هارت، ریاست سازمان NTSB طی این نشست گفت: امیدواریم که طی این ارزیابی راه‌هایی برای پیشگیری از وقوع دوباره چنین سانحه‌ای بیابیم.   هوافضاپیمای اسپیس‌شیپ 2 شرکت ویرجین گالکتیک طراحی شده که دو خدمه و شش مسافر را راهی پرواز زیرمداری به فضا کند و هزینه پرداختی هر مسافر 250000 دلار است. در 31 اکتبر سال 2014 اولین هوافضاپیمای اسپیس‌شیپ 2 طی چهارمین پرواز آزمایشی با موتور روشن، در پرواز بر فراز صحرای موهاوی کالیفرنیا متلاشی شد و تکه‌هایش در مسیری هشت کیلومتری نزدیک دریاچه Koehn به زمین افتاد. آلزبری که یک خلبان آزمایشی کارکشته بود و قبلاً با اسپیس‌شیپ 2 پرواز کرده بود، در این سانحه کشته شد. خلبان این پرواز، پیت سیبولد هم دچار مجروحیت‌های جدی شد اما حین متلاشی شدن اسپیس‌شیپ 2، صندلی‌اش به بیرون پرتاب شد و او توانست با باز کردن چتر نجات زنده بماند. به گفته بازرسان NTSB، حادثه زمانی رخ داد که آلزبری سامانه ابتکاری feather دم فضاپیما را زودتر از موعد یعنی در پرواز با ماخ 0.8 باز کرد، درحالی‌که زمان مناسب، پرواز با ماخ 1.4 بوده است. در ویدئوی زیر می‌توانید گردش غیرمنتظره دم فضاپیما را ببینید. البته احتمالاً به دلیل قطع شدن ارتباط با دوربین یا دلایل دیگر، قبل از متلاشی شدن، ویدئو تمام می‌شود.     تصویری تکان‌دهنده از پیت سیبولد شجاع در حال پایین آمدن با چتر نجات     به گفته مقامات رسمی NTSB، قفل سامانه feathering اسپیس‌شیپ 2 باید قبل از رسیدن به ماخ 1.8 باز شود و در غیر این صورت پرواز باید کنسل شود. سامانه ابتکاری feather اسپیس‌شیپ 2 دم‌های دوتایی فضاپیما را رو به بالا می‌چرخاند تا هنگام بازگشت به جو، وسیله پایدار باشد. طی فاز Boost، یعنی هنگامی‌که موتور روشن است، دم در موقعیت خود قفل شده است تا حین پرواز، ایمن باشند. وقتی آلزبری قفل این سامانه را زودتر از موعد باز کرد، توربولانس ناشی از پرواز گذر صوتی (پرواز نزدیک ماخ 1 که دارای تلاطم شدید است) به مکانیسم دم وسیله فشار بیش‌ازحد وارد کرد و منجر به متلاشی شدن وسیله شد. بازرسان NTSB “کوهی از اطلاعات” سانحه را که شامل اطلاعات تله‌متری و ویدئوی داخلی و خارجی وسیله می‌شد، قبل از نتیجه‌گیری بررسی کردند. کاترین ویلسون، بازرس NTSB گفت که Scaled Composites خطر باز کردن زودتر از موعد قفل این سامانه را می‌دانسته، اما این موضوع را در دستورالعمل خلبان‌ها واضح درج نکرده است. این مسئله فقط در یک ایمیل و یک ارائه پاورپوینت سه سال قبل از سانحه مطرح شده بود. رابرت ساموالت، عضو بورد NTSB، این سؤال را مطرح کرد که چرا Scaled Composites قبلاً از طریق آموزش بهتر و پیشگیری‌های ایمنی، روی اهمیت به‌موقع باز کردن قفل این سامانه تأکید نکرده بود؟ رابرت ساموالت گفته: من این حرف را گستاخانه نمی‌زنم، چون من اشتباهات زیادی کرده‌ام، اما انسان‌ها درصورتی‌که به آن‌ها فرصت کافی بدهید همه‌چیز را به هم می‌ریزند. البته منظور من از این حرف هیچ نوع بی‌احترامی به خدمه پرواز نیست. واقعیت این است که یک اشتباه اینجا رخ‌داده، اما اشتباه اغلب نشانگر یک سیستم معیوب است. بازرسان NTSB تأیید کردند که طی نه ماه گذشته از زمان سانحه، مهندسان Scaled Composites و ویرجین گالکتیک یک سامانه بازدارنده توسعه داده‌اند که از باز شدن زودتر از موعد قفل سامانه feathering پیشگیری کنند.     بنیان‌گذار ویرجین گالکتیک، سِر ریچارد برانسون در یک ویدئو این ارتقای فنی را تأیید کرد و از اعضای NTSB تشکر کرد و ابراز داشت که این بازرسی می‌تواند کمک کند که این صنعت فضایی تجاری که در حال بال‌وپر گرفتن است، بهتر و ایمن‌تر شود. در یک بیانیه پس از نشست NTSB، نمایندگان Scaled Composites تأکید داشتند که ایمنی یکی از اجزای حیاتی فرهنگ این شرکت است و اینکه خلبانان این شرکت باتجربه و آموزش‌دیده هستند. آن‌ها بیان داشتند که در بازرسی‌های NTSB با بازرسان همکاری خوبی داشتند و اقدامات لازم برای پیشگیری از سانحه بعدی انجام شد. ریچارد برانسون همچنین تأکید داشت که ویرجین گالکتیک باقدرت ادامه خواهد داد و از سانحه اسپیس‌شیپ 2 درس گرفته است. ریچارد برانسون گفت: هر فناوری جدید متحول‌کننده‌ای نیازمند خطر کردن است و ما تراژدی قربانی شدن شجاعانه مایکل آلزبری و نجات خلبان مجروح، پیت سیبولد از مخمصه را دیدیم. تلاش‌های شگرف و ترسناک آن‌ها بیهوده نبوده و در خدمت قوت بخشیدن به تلاش‌های ما برای به واقعیت پیوستن رؤیاهای بزرگ است.     http://www.space.com/30085-spaceshiptwo-crash-pilot-parachute-photo.html http://www.space.com/30073-virgin-galactic-spaceshiptwo-crash-pilot-error.html تصاویر خارج از گالری را به صورت لینک قرار بدهید !   اینبار تصاویر منتقل شدن !                                                       Sami1993

دارپا قراردادهایی جدید برای ساخت شاتل XS-1 منعقد کرد         سه شرکت از دارپا (سازمان تحقیقات دفاعی پیشرفته آمریکا) بودجه دریافت کردند که طرح مفهومی خود برای شاتل نظامی بدون سرنشین XS-1 را توسعه دهند. دارپا مبلغ 6.5 میلیون دلار به هرکدام از دو شرکت بوئینگ و نورثروپ گرومن تحت “فاز 1B” برنامه شاتل XS-1 اعطا کرد. شرکت سوم که Masten Space Systems نام دارد احتمالاً مبلغی مشابه دریافت کرده است. هر سه شرکت در تابستان 2014 برای طراحی اولیه فاز 1 بودجه دریافت کرده بودند؛ بوئینگ و نورثروپ هرکدام چهار میلیون دلار و ماستن سه میلیون دلار دریافت کرده بودند. مبلغ 6.5 میلیون دلار جدید به بوئینگ این امکان را خواهد داد که توسعه طرح مفهومی XS-1 را ادامه داده، فناوری قطعات اصلی شناسایی‌شده را اثبات کند، خطرات را کاهش دهد، یک نقشه بلوغ فناوری توسعه داده و چند مورد نمایش فناوری را اجرا کند. طبق قرارداد بوئینگ، این کارها انتظار می‌رود در اوت 2016 به پایان برسند. مقامات سازمان گفتند که دارپا شاتل XS-1 را برای پرتاب راحت‌تر و ارزان‌تر ماهواره‌ها به مدار زمین می‌خواهد. نهایتاً این وسیله باید قادر به 10 بار پرواز در یک بازه زمانی 10 روزه با محموله 1361 الی 2268 کیلوگرم باشد و هزینه هر مأموریت کمتر از 5 میلیون دلار باشد.   دوگ یانگ، نایب‌رئیس بخش انعطاف‌پذیری سامانه‌های فضایی در نورثروپ گرومن در یک بیانیه به Space.com گفت: نورثروپ گرومن در حال تمرکز روی بخش‌های کلیدی و سخت قرارداد XS-1 دارپا است. 10 پرتاب در 10 روز و رساندن محموله به LEO (مدار ارتفاع پایین). یانگ افزود: این یک عامل وادار کننده است که به قابلیت‌های پرتاب سریع که برای انعطاف‌پذیری لازم است دست‌یابیم. این نوع دسترسی مطمئن به فضا برای بسیاری از نیازهای دفاعی ضروری است و همچنین به دلیل رقابتی‌تر شدن فضا، چیزی است که باید داشته باشیم. بودجه 6.5 میلیون دلاری دریافتی ما از دارپا برای مطالعه فاز 1B به ما این امکان را خواهد داد که برخی از ایده‌های واقعاً منحصربه‌فرد را برای به واقعیت پیوست این نیاز استراتژیک پیشرفت دهیم.   طرح XS-1 احتمالاً شمال یک شاتل مرحله اول قابل‌استفاده مجدد و یک یا دو مرحله بالایی مصرفی خواهد بود.اولین مرحله که شاتل XS-1 است، به یک مسیر زیر-مداری پرواز خواهد کرد، مرحله‌های بالاتر از شاتل جدا شده و محموله را در مدار قرار می‌دهند، در این حین شاتل نیز بازگشته و فرود می‌آید. مقامات دارپا اعلام کرده‌اند که اولین مأموریت مداری XS-1 می‌تواند در 2018 انجام شود. برای فاز 1 طراحی، بوئینگ با شرکت هوافضایی Blue Origin (متعلق به جف بزوس، مدیرعامل آمازون) همکاری کرد. نورثروپ گرومن هم با ویرجین گالکتیک و ماستن با XCOR Aerospace همکاری کرد. بوئینگ هم‌اکنون تجربه ساخت شاتل بدون سرنشین برای بخش نظامی آمریکا را دارد. شرکتی که شاتل X-37B نیروی هوایی را ساخت که تاکنون طی پنج سال گذشته چهار مأموریت سرّی داشته است. طرح XS-1 تنها تلاش دارپا برای کاراتر و ارزان‌تر کردن پرواز فضایی نیست. این سازمان همچنین در حال اجرای برنامه‌ای به نام ALASA (مخفف Airborne launch Assist Space Access به معنای دسترسی به فضا با کمک پرتاب هوایی) است که در حال توسعه سامانه‌ای برای پرتاب ماهواره‌های کوچک از زیر بدنه یک جنگنده جت F-15 است. اولین آزمایش هوایی ALASA ممکن است اواخر امسال انجام شود.     http://www.space.com/30196-xs1-military-space-plane-boeing-contract.html