[right]دوست عزیز تاپیک تکراری هست. خوب است که قبل از ایجاد تاپیک با مدیران محترم سایت هماهنگی داشته باشید[/right]

[right]شما چه بامزه داستان تعریف می کنی برادر؟ قصه صبح جمعه رو شما می گفتی؟[/right] [right]I'm just kidding[/right]

[right]اتفاقا من بهش می گم دیوانگی محض. وقتی یه کار شجاعانه ارزش داره که تاثیر گذار باشه. مثلا شما یه مدت جلوی دشمن رو سد کنی تا نیروی کمکی برسه(مثل فیلم سرباز رایان مثلا) وگرنه چیزی غیر از حماقت نیست.[/right] [right]درباره ژاپنی ها تا نحوه تربیت و فرهنگشون رو ندونید نمی تونید به سادگی اظهار نظر کنید.پیشنهاد میکنم این کتاب رو دانلود کنید و بخونید[/right] [right][url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/tag/%D8%B1%D8%A7%D9%87%20%D9%88%20%D8%B1%D8%B3%D9%85%20%D8%B3%D8%A7%D9%85%D9%88%D8%B1%D8%A7%DB%8C%DB%8C."]http://wars-and-hist...و رسم سامورایی.[/url][/right] [right]البته اگر توی سایت بگردید متنش همین جا هم پیدا می شه[/right]

[right]بله هم در بسیج و هم در ارتش و هم در سپاه و هم در ژاندرمری و هم درجهاد کسانی بودن که به شوق خدمت ماه ها رو در خط سپری می کردن و بسا که این ماه ها به سالها می انجامید ولی من کلی گفتم. بعدش هم تصحیح می کنم. 500 هزار نفر هست نه 500 نفر. خیلی سخته که یه ارتش نیم میلیون را سالها ببری کیلومترها دوراز مرزهای خودت و تدارک کنی. به هر حال هنوزم می گم. اون بابای که می گی از این قدرتنمایی ها که آی هلیکوپتر جلو نیا وگرنه فلان نمی ترسه. دیدی که زدیم هلیکوپترشم با استینگر انداختیم ته دریا. فرقی کرد براش؟ یکی ش رو که بزنی جاش صد تا میاره.می دونی توی جنگ جهانی دوم در عرض 4 سال چند تا ناوهواپیمابر ساخته؟ یه عدد بگو. جان من حدس بزن. باورت نمی شه 100 تا. فقط 100 تا ناوهواپیمابر توی 4 سال. از ناوشکن و رزمناو و زیردریایی ش فاکتور بگیر. حالا فکر می کنی این اقتصاد و این سیستم بیاد از یه ناخدای ایرانی بترسه؟[/right]

[right]خانم هلیا استراتژی خوبی داشتید ولی حیف که جواب نمی ده. کلا روم از اون قدرتهایی بوده که همه رو زیردست خودش می خواسته و به ندرت می شده که با کسی از موضع برابر حرف بزنه. مخصوصا توی این سری جنگها که دیگه کارد هم به استخونشون رسیده بوده و تصمیم گرفته بودن این دندون لق رو بکنن و بندازند دور. مطمئنا سیاستمداران کشوری به وسعت و بزرگی روم عقلشون می رسیده که اگر به رقیب مهلت تازه نفس کردن بدن چقدر به ضرر خودشون هست. همین صلحی رو که دست آخر به کارتاژها تحمیل می کنند انقدر شرایطش سخت هست که با مردن فرقی نداره. به همین دلیل اینجور پیمانها رو توی تاریخ بهش می گن صلح کارتاژی(نمونه ش عهدنامه ورسای پس از جنگ جهانی اول و تسلیم آلمان) می مونده یه راه و اون هم جنگ[/right] [right]و برای جنگ در اون شرایط دفع وقت و سرکارگذاشتن دشمن بهترین راه حل هست با توجه به شرایط ژئوپولوتیک منطقه[/right] [right]پی نوشت:[/right] [right]میبینم که از بچه های سایت حلالیت خواستید. خیره انشالله . سفر مکه درپیشه؟[/right]

[right]بتونیم؟؟؟؟؟ ببخشید برادر ما چیکاره هستیم توی این دعوا اون وقت؟ حتما مرز ایران وافغانستان رو هم باید حماس کنترل کنه. ارتش سوریه مرده مگه؟[/right]

[right]اره خوب ولی بعضی کارها شجاعت نیست حماقته[/right] [right]محض اطلاعاتون وینسن چند ساعت(به روایتی) و یا یک روز(به روایتی دیگر) قبل از فاجعه ارباس با قایقهای سپاه درگیر شده بوده(منظورم درگیری راس راسکی هست) به هر حال وقتی کار به قلدری می کشه باید ببینیم واسه کی داریم قلدری می کنیم یه ضرب المثل قدیمی می گه[/right] [right]اول حریفت رو بشناس بعد براش هفتیر بکش[/right] [right]سناپس عزیز[/right] [right]اون بابایی که می گی از این قدرتنمایی ها نمی ترسه. 500 نفر سرباز فرستادن ویتنام 10000 روز اونجا جنگیدن. شما نمی تونستی 6 ماه بسیجی هات رو توی خط نگه داری چون زمستون میومدن و بهار می خواستن برگردن خونه. توصیه می کنم کتاب جابجایی در قدرت رو بخونی و از اون مهمتر هنرجنگیدن[/right]

[right]مولتکه عزیز همون طور که گفتم کارتازها تکیه زیادی به ارتش مزدورها داشتند و این از معایب ارتش مزدور است چون یهو وسط جنگ ول می کنن و می رن. برای اطلاعات بیشتر توصیه می کنم کتاب شاهزاده ماکیاولی روبخونید. البته این کتاب رو هر کس از دست بده تقریبا نصف عمرشم از دست داده[/right]

اعتقادات دینی

[right] این فیلم مال دوران جنگ نفتکشها هست که ناوگان کشورهای غربی (و شوروی) برای حمایت از جریان صدور نفت وارد خلیج فارس شده بودند[/right] [right]سناپس عزیز[/right] [right]الف- در سال 1968 کره شمالی یه کشتی نظامی آمریکا رو توقیف کرد[/right] [right]ب- در سال 1975 خمرهای سرخ یه کشتی باری با پرچم آمریکا رو توقیف کردن[/right] [right]ج -کلا کشورهای زیادی نبودن که بخوان توی دریا با آمریکا سرشاخ بشن. به همین دلیل شما خیلی جو گیر نشو. مسئله به بیضه و این جور چیزها خیلی ربط پیدا نمی کنه. شما هم بودی می تونستی هلیکوپتر امریکایی رو تهدید کنی[/right] [right]راستی می دونستی ناو وینسنس وقتی ارباس ایران رو انداخت داخل آبهای ساحلی ایران بوده؟ گفتم شاید بد نباشه بدونی[/right]

[right]اهان پس دعوا سر این هست که ببینیم توی مجارستان کی آدم خوبه بوده و کی آدم بده؟[/right]

[right]خد اوکیلی اون هواپیما هه که داره می زنه به کشتی رو نگاه کنید. ای ولله عکاس[/right]

[right]خانم هلیا از شما بعیده که این نظر رو بدید. حدس می زنم که کل داستان جنگهای دوم فنیقی رو نخوندید و فقط به همین نبرد اکتفا کردید. از نظر تاکتیکی رومی ها بارها و بارها در قلب خاک خودشون از هانیبال شکست خوردن و چیزی نبود که رومی ها کلا جنگ رو واگذار کنند ولی به هرحال رهبر اون زمان روم با توجه به نقطه ضعف اصلی کارتاژها (توانایی ضعیف در عملیات محاصره ای) استفاده کرد و با ارائه استراتژی که امروزه به اسم جنگ فرسایشی نام داره توانست شر کارتاژها رو کم کنه. بعد از اون بود که تازه روم از لاک دفاعی دراومد و حمله به قلب کارتاژ رو به عنوان تنها راه کار و بهترین راه کار ادامه داد. برای مطالعه بهتر بد نیست که سرنوشت نبرد کانائه رو هم بخونید[/right] [right]http://wars-and-history.com/post/313[/right] [right]اما دوست عزیز وارجو شخص هانیبال از جمله اشخاصی بود که در عمل ثابت کرد برتری عددی در جنگ همه چیز نیست و چه بسا که با فرماندهی خوب و نقشه دقیق یه سپاه کوچک بتونه بر سپاهی چند برابر بزرگتر از خودش غلبه کنه[/right] [right]اولین کاری که باید هانیبال می کرد این بود که در جایی موضع می گرفت که روم نتونه از سواره نظامش استفاده کنه. یعنی زمینی رو انتخاب می کرد که برتری عددی پیاده نظام کارتاژ کاملا به سپاه روم فشار بیاره[/right] [right]دومین کاری که باید می کرد این بود که فیلهاش رو به جای پخش کردن در صفوف پیاده نظام باید جمع می کرد یه گوشه و به عنوان ذخیره استفاده می کرد . اون وقت در گیر و دار معرکه هرجا که لازم می دید می تونست اونها رو به سرعت وارد معرکه کنه ولی البته باید این کار به صورت ادهوک (بزن در رو) انجام بشه نه اینکه فیلها رو توی صفوف دشمن به تله بندازه. من اگر شخصا جای هانیبال بودم دو دسته 40 تایی ا زفیلها درست می کردم و در جناحین قرا ر می دادم[/right] [right]در مورد پشت سر پیاده ها صف آرایی کردن فیلها شک دارم که موثر باشه. ممکنه فرار پیاده نظام سبب رم کردن فیلها بشه. فیل بر خلاف اسب به سرعت رم می کنه و عصبی میشه. کنترل کردن ش توی میدان جنگ خیلی سخت تر از اسب هست. عوض مامنتوم زیادی که داره در یک شارژ سواره نظام می تونه دخل هر چی پیاده نظام رو بیاره[/right] [right]نکته دیگه اینکه فیلهای کارتاژی نسلی از فیل بودن که امروز از بین رفتن و از فیلهای آسیایی و آفریقایی کوچکتر و ریزه میزه تر بودن[/right] [right]یه مسئله کلی که اساسا کارتاژ ها باهاش درگیر بودن این بود که ارتش کارتاژها بیشتر از سربازان مزدور تشکیل می شد و این جور ارتشها از نظر دیسیپلن مشکل زا هستند.سربازان مزدور فقط از فرمانده خودشون دستور می گیرن و چه بسا که این فرمانده ها نقشه های جنگی رو درست نفهمند یا حتی بخوان که به دشمن ملحق بشن. اگه کارتاژ می تونست بر روی سربازان خودش بیشتر حساب کنه شاید نتیجه بهتری می گرفت.امپراطوری روم در اون زمان تقریبا تمام سربازانش ایتالیایی بودن و چون لژیون ها در سواره نظام ضعیف بودن از سواره نظام متحدینش استفاده می کرد که بهشون می گفتن آگزیلاری یعنی کمکی[/right] [right]اما در بعد استراتژیکی به نظر من هانیبال اصلا نباید با رومی ها صف آرایی می کرده بلکه باید کلک اونها رو به خودشون می زده. باید به داخل شهر عقبنشینی می کرد و اونجا پناه می گرفت تا آذوغه سپاه روم تمام بشه. همون استراتژی جنگ فرسایشی در این مورد بیشتر جواب می داد. خطوط لجستیک رومی ها خیلی طولانی شده بود و آسیب پذیر چون از دریا عبور می کرد و کارتاژها در اغلب اوقات در دریا دست بالا رو داشتن یا حتی اگر هم دست بالارو نداشتن ملتی دریانورد بودن و می تونستن به کاروانهای تدارکاتی روم آسیب جدی وارد کنن(دقیقا کاری که انگلیس در جنگ جهانی دوم در افریقای شمالی انجام داد) در ضمن بکارگیری استراتژی زمین سوخته هم می تونست به کارتاژها کمک بکنه. کارتاژها خیلی راحت می تونستن در زمان عقب نشینی تمام چاه های آبی رو که سر راه رومی ها بود خراب کنند. همین یه کار می تونست بزرگترین ضربه رو به رومی ها بزنه[/right]

[right]واقعا حیف این همه زحمت که کشیده شد برای این مطلب به این جالبی و ندیده به بایگانی سپرده شد[/right] [right]من فقط یکی دو تا توضیح بدم[/right] [right]توی آرایش لژیونهای رومی به صورت استاندارد از 3 رده استفاده می شده. به ترتیب از جلو به عقب (از سمت دشمن به خودی) عبارت بودند از هستاتی ها، پرنسیپ ها و در آخر تریاریها. این افراد بر اساس تجربه جنگی شون مرتب می شدن. یعنی اونها که بی تجربه بودن جلوتر و اونها کم تجربه شون بیشتر بود عقب تر صف می بستن. جلوتر از همه اینها هم یه دسته چریک بودن که وظیفه شون سنگ انداختن و عصبانی کرن حریف بوده[/right] [right]هاستاتی ها پیاده نظامی سبک اسلحه بودند که از نیزه های بلندی به نام هاستا به عنوان سلاح اولیه استفاده می کردند و سلاح دوم آنها شمشیر کوتاهی به نام گلادیوس بود. بعدها نیزه آنها را با زوبینهای کوتاه تری که قابلیت پرتاب شدن داشتند عوض کردند. هاستاتی ها خطوط مقدم سپاه رم را تشکیل می دادند..[/right] پرینسیپ ها سربازان پیاده کارآزموده جمهوری رم بودند که بلافاصله قبل از هاستاتی ها می ایستادند و در جلوی تریاری ها صف می بستند. وظیفه آنها این بود که در صورت شکستن خط هاستاتی ها ضدحمله را شروع کنند تا هاستاتی ها بتوانند به سلامت عقب نشینی کرده و دوباره خود را سازماندهی کنند. تریاری ها هم بهترین سربازان یه لژیون بودن که پشت سرهمه قرار داشتن یعنی اینجوری تقریبا [center][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10087/legion-arengment.jpg[/IMG][/center]

[right]ببخشید دوستان. من تقریبا تمام پستها رو خوندم. اینجا دعوا سرچی هست؟[/right]

[right]توضیحات جالبی بود کاربر الو واقعا خسته نباشید.[/right]

برادر الو واقعا دمت گرم توضیحات مبسوط و عالی دادید

[right]ببخشید که خارج از بحث حرف می زنم[/right] [right]مولتکه عزیز نه کوبا و نه ویتنام جنبشهای کمونیستی نداشتم. ابتدا جبنشهاشون ناسیونالیستی بود و چون هیچ یکی از قدرتهای غربی از اشون حمایت نکردن رفتن به سمت شرق. مخصوصا کوبا که عمو فیدل هیچی درباره کمونیسم نمی دونست. درباره ش اگر خواستید مطالعه کنید جلد دوم اسناد متروخین رو بخونید. خیلی جالب این قضایا رو شرح داده.[/right] [right]مستدام باشید[/right]

[right]ظاهرا این تاپیک قدیمی هست من فقط به یکی دو نکته اشاره می کنم که شاید چند صفحه بشه[/right] [right]الف- درباره عدم معروفیت آقا محمد خان این مسئله درباره تمام قاجاریه صادق هست.یعنی غیر از عباس میرزا مردم درباره همشون ذهنیت بدی دارن. شاید علتش تبلیغات دوران رضاشاه بر علیه قاجاریه باشه که سعی می کرد اونها رو خراب نشون بده و خودش رو خوب[/right] [right]ب- درباره اینکه چرا کسی رو دوست داره یا نداره (حالا هیتلر یا هرکس) دلیل اولش همذات پنداری هست. دوستانی که عاشقانه هیتلر رو دوست دارند یه جورهایی بااون همذات پنداری می مکنن. کسی که به تکنولوژی علاقه داره وقتی که می بینه المان توی جنگ جهانی تقریبا در تمام موارد فنی از همه کشورها جلو بوده این مسئله رو از چشم هیتلر می بینه و جذب اون می شه. در موارد دیگه هم همین طور هست[/right] [right]ج- اصولا اون چیزی که در بیرون ذهن ما وجود داره الزاما ممکنه با اون چیزی که در ذهن ما وجود داره منطبق نباشه. من ممکنه در ذهن خودم دخترم رو خوشگلترین دختر دنیا بدونم درحالیکه در دنیای واقعی ممکنه اینجور نباشه. خیلی از دوستان هیتلر رو مدیر کارامدی می دونستند در صورتیکه اگر درست تاریخ رو بخونید عقیده غلطی هست. اتفاقا در زمان هیتلر اون نظم اهنین نژاد ژرمن ترک برداشت و با بازگذاشته شدن دست ادمهایی مثل گورینگ مملکت به سمت ویران شدن رفت. اگر جنگ هم روی نمی داد المان زمین می خورد. دوستان می تونند به کتاب ظهور و سقوط قدرتهای بزرگ نوشته پل کندی مراجعه کنند تا با آمار و سند و مدرک این مدعا براشون ثابت بشه. به هرحال منظورم اینه که خیلی از دوستان یه تصویری از هیتلر توی ذهنشون درست کردن که با واقعیت جور در نمیاد. در این باره نمی شه به کسی ایراد گرفت. تقریبا همه ما همین طور هستیم. همه ما جلال الدین محمد خوارزمشاه رو جوان خوب و شجاعی می دونیم که دربرابر مغول مردانه جنگید ولی اگر زندگی نامه ش رو تا ته ته بخونید می فهمید که کمتر از چنگیز جنایت نکرد . درباره شاه اسماعیل هم همین طور درباره نادر قلی هم همین طور و خیلی های دیگه[/right] [right]د-اینکه هیتلر در جهان محبوب باشه من یکی قبول ندارم. الان فکر کنم محبوب ترین فرد جهان جاستین بیبر هست یا سلناگومز. اینکه چون ما دنبال این مسائل نظامی هستیم فکر کنیم بقیه جهان هم دنبال همین مسائل می گردن اشتباه[/right]

[right]دوست عزیز این حقیقتی که شما گفتی فقط توی آسمون می شه پیداش کرد. روی کره زمین هر کی که زورش بیشتره حق با اونه. حالا این زور خودش تعریف داره. یعنی منظورم عضله نیست. درباره سیاست هم بالابرید پایین بیایید اون سیاستمداری موفق هست که به اونچه که باید عمل بکنه عمل بکنه نه به اون چیزی که اخلاقی هست. اخلاق در سیاست هیچ جایی نداره. تا بوده همین بوده. از این به بعد هم همین خواهد بود. اگر سیاستمداری بخواهد بر اساس اخلاقیات صرف تصمیم بگیره مطمئن باشید کلاش پس معرکه س. خوب خوبش آلنده.[/right]

[right]برادر مولتکه دامات حفاظاته سلام علیکم[/right] [right]قوبلای بیچاره چون مغول بوده از دریانوردی چیزی سردنمی آورده. من فکر می کنم چینی ها(که خوب ناوگان رو هدایت می کردن) مخصوصا مغولها رو فرستادن دم تیغ تا دلشون خنک بشه. البته باید در این باره بیشتر پرس و جو کرد ولی کره ای ها توی این جنگ می تونستند به بنادر ژاپن حمله کنند ژاپن تعداد زیادی سرباز برای حمله به کره بسیج کرده بوده و احتمالا برای دفاع از خاک خودش سربازان کمی در اختیارش بوده. با استفاده از عنصر غافلگیری می شد این مدافعین رو تار و مار کرد. فقط کافی بود تا کره ای ها دو تا شهر ژاپن رو به اتیش بکشن تا ژاپنی ها کار دستشون بیاد. البته حالا گذشته ها گذشته[/right] [right]یه اشتباه بزرگ ژاپنی ها هم این بود که بعد از گرفتن پوسان با سرعت خودشون رو به سئول و پیونگ یا نگ رسوندن . به قولی فکر کردن که طرف رو غافلگیر کردن و خواسته اند که از مامنتم حمله شو ن حداکثر بهره رو ببرن. اگر به جای این کار توی همون پوسان می موندن و سر پلشون رو تقویت می کردن احتمال داشت به پیروزی برسن. (البته احتمال ضعیف چون به هرحال چین وارد کارزار می شد حالا یه خرده این ور یا اون ور[/right]

[right]من فکر کنم مشکل دوستان با بار معنایی هست که کلامت دارن. به قول معروف بشین و بتمرگ یه معنا دارن ولی یکی شون محترمانه س و دیگری نه.[/right] [right]عارضم به خدمت شما که توی فیزیک پتانسیل (یا انرژی پتانسیل) همیشه از جایی که بیشتر هست به جایی که کمتر هست جاری میشه. توی مسائل سیاسی وقتی از قدرت حرف می زنیم همین حالت رو داره. یعنی قدرت اصلا برای اعمال کردنه . وقتی شما قدرت داشته باشی و اعمالش نکنی اصلا انگار قدرتی نداری. درباره شوروی و ایضا امریکا وایضا چین وایضا المان و ایضا ایران زمانی ساسانی ها و ایضا اعراب در زمان خلیفه عمر و.... همین امر مصداق داره. یعنی قدرت خودش رو به دیگرانی که کمتر قدرت دارن اعمال و تحمیل می کنه. این قانون طبیعت هست. اگر من هم اون زمان از سران شوروی سابق بودم به احتمال نود درصد همون کاری رو می کردم که اونها کردن. اگر جای امریکا هم بودم به احتمال نود درصد با بمب اتمی می زدم تو سر ژاپنی ها. یعنی اینکه سیاست اگر واقع بینانه باشه دیگه اخلاق توش جایی نداره منافع هست که مهم می شه. حالا این منافع تعریفش چی هست بماند. چیزی که برای من یکی عجیب هست این هست که به مسائل تاریخی بعد از گذشت این همه سال بخواهیم بار اخلاقی یا ضداخلاقی بدهیم. حمله اعراب به ایران بد بود یا خوب؟ بمب اتمی هیروشیما بد بود یا خوب؟ حمله پیمان ورشو به مجارستان و چکسلواکی بد بود یا خوب؟ مسئله این است که این سوالات هیچکدام جواب ندارن. یعنی جواب درستی ندارن. زدن بمب اتمی به هیروشیما و به پایان رسوندن جنگ برای زن مریضی که منتظر بود شوهرش از جبهه برگرده سر خونه و زندگیش خوب بود یا بد؟ این ها همه مثال هست. به هر حال این اتفاق ها افتادن و ما باید ازشون پند بگیریم نه اینکه از این طرف یا اون طرف قضیه طرفداری کنیم. به خدا هیچ مشکلی ازمون حل نمی شه. باید ببینیم چه چیزی یه کشور رو قوی کرده در تاریخ و چه چیزی ضعیف. مسائل اخلاقی رو به علمای علم اخلاق واگذار کنیم[/right] [right]اما برای دوستان یه توصیه دارم. کتابی هست به نام سیاست خارجی شوروی در زمان برژنف و جانشینانش . فکر کنم مال انتشارا ت اطلاعات باشه. اگر به دقت بخونیدش دستتون میاد که چرا روسها در بعضی موارد انقدر سریع و با خشونت عکس العمل نشون می دادن[/right]

[right]متاسفانه با اینکه دوستان در تاپیک آقا مصطفی اظهار کردن که به مسائل تاریخی علاقمند هستند هیچ بحثی در این تاپیک صورت نگرفت و امروز فرداس که بره برای خاک خوردن و خوب حیف هستش زحمتی که بقیه دوستان متقبل شدن برای این بحث[/right] [right]اما من به یه نکته اساسی اشاره کنم. کره ای با توجه به قدرت شون در دریا و ضعفشون در زمین همین استراتژی رو در پیش گرفتن که امروزه ما بهش می گم جنگ نامتقارن. در این روش جنگیدن باید سعی بشه تا از درگیری با نقاط قوت حریف اجتناب بشه و در عوض به روشی به اون ضربه زده بشه که نقاط ضعفش بیشتر هدف قراربگیرن. این روش مقابله رو در این تاپیک دوستان می تونند مطالعه کنن[/right] [right]نکته بعدی این هست که من جای کره ای ها بودم به جای فرورفتن توی لاک دفاعی از تاکتیکهای هجومی تر استفاده می کردم. اونها می تونستند دو یا سه نیروی ضربت با استعداد 500 تا 1000 نفر تشکیل بدن و با استفاده از برتری خودشون توی دریا به بعضی از شهرهای مهم ژاپن حمله کنند. تقریبا تمام شهرهای درست و حسابی ژاپن در ساحل دریا ساخته شدن. حمله نباید به قصد فتح شهر باشه چون اصولا شهرهای سنتی ژاپنی جوری ساخته می شدن که عملا فتح نشدنی بودن. کوچه پس کوچه های باریک و تو در توی شهرهای ژاپنی اجازه فعالیت سواره نظام رو نمی داده و سبب گم کردن مسیر پیاده نظام می شده. خیلی راحت نیروهای شبه نظامی می تونستن توی این پس کوچه ها حریف رو شکست بدن. نیروی ضربت کره باید فقط به فکر آتش زدن شهرهای ژاپن می افتاد. خونه های ژاپنی به صورت سنتی از کاغذ و چوب ساخته می شه و با چند تا از این حملات آتشبار به سرعت تعادل ژاپنی ها از دست می رفته[/right] [right]نگاه کردن به این نقشه ه ا هم خالی از لطف نیست[/right] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10087/338px-History_of_Korea-1592-1597_svg.png][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10087/thumb_338px-History_of_Korea-1592-1597_svg.png[/IMG][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10087/9515697_1_l.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10087/thumb_9515697_1_l.jpg[/IMG][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10087/1592invasionmap.png][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10087/thumb_1592invasionmap.png[/IMG][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10087/20090314152639294.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10087/thumb_20090314152639294.jpg[/IMG][/url]

[right]رادار پرنده به درد کشورهای بزرگی مثل چین و روسیه می خوره. این کشورها انقدر مرز زمینی طولانی دارن که اگر بخوان براش رادار زمینی بذار باید صدها میلیون دلار خرجش کنن. بجاش از یه رادار پرنده استفاده می کنن. مزایای خیلی زیادی داره که یکی ش همین مسئله صرفه جویی ارزی-ریالی هست. مزایای دیگه رو هم دوستان اعلام کردن.ولی من شک دارم اون زمان روسها چنین رادار پیشرفته ای ساخت باشن. میگ 25 بلنکو رو که توی ژاپن آمریکایی ها بازش کردن تماام اویونیکش با لامپ خلا بود یعنی هنوز تا اون زمان روسها به ترانزیستور نرسیده بودن. هدایت صحنه نبرد با رادار نیاز به کامپیوترهای گردن کلفتی داره که اگر بخواد با لامپ ساخت بشه باید برای خنک کاریش یه سد هم کنارش بسازن[/right]

[right]اقا اینجا بحث سرچی هست. یکی پیدا بشه ما روهم روشن بکنه[/right]