انجمن بزرگ میلیتاری

اتفاقا روش کاملا دقیقی هست. اگر دقیق نبود اینهمه دریانورد که در قرون 17 تا اوایل قرن بیستم از این روش برای جهت یابی استنفاده می کردند که همشون توی دریا گم می شدند.

َشاید بهتر باشه از کلمه "تکیه کردن"استفاده کنیم: از آنجایی که بدنه فاقد سطوح کنترل‌کننده است موشک باید سرعت اولیه ناشی از مرحله اول انجین تکیه کند تا مرحله اول پرتاب را به پایان برد. البته این ترجمه کلمه به کلمه نیست و دیگه ترجمه آزاد به حساب می یاد. Celestial navigation این هم یه روش جهت یابی وتنعیین موقعیت هست که در گذشته بیشتر توسط دریانوردان استفاده می شده و بهش می تونیم بگیم جهتیابی سماوی. اساس کار بر اندازه گیری زاویه ارتفاع ناظر بین افق و یک جرم سماوی با موقعیت معلوم (ماه ، خورشید، بعضی از ستاره ها) است. این اندازه گیری با جداول نجومی مطابقت داده می شه و از فرمولهای مثلثاتی برای تعیین موقعیت استفاده می شه. کلا روش با مزه ای هست که اصول ریاضی برش حکمفرماس (پس به درد من یکی که اصلا نمی خوره. من جی پی اس رو ترجیح می دم) http://en.wikipedia.org/wiki/Celestial_navigation سیستم اینرشیال هم که بیشتر در موشکها و هواپیماها بکار می ره بر اساس لختی (ماند) یه ژیروسکوپ کار می کنه. حس گرهای نصب شده بر روی این ژیرو بر اساس سرعت اولیه و تغییرات زاویه ای شتاب جسم رو حساب می کنند بدون اینکه احتیاجی به نقاط مرجع خارجی داشته باشند. حالا فرد (یا کامپیوتر) با دانستن این شتاب و جهت اولیه حرکت و موقعیت اولیه حرکت می تونه موقعیت فعلی خودش رو محاسبه کنه. فکر کنم اولین بار آلمان روی موشک وی-2 از این سیستم هدایت استفاده کرد. الان هم تقریبا در تمامی موشکهای بالستیک بکار می ره. برای افزایش دقت این سیستم از سیستمهای کمکی مثه جی پی اس استفاده می کنند. http://en.wikipedia.org/wiki/Inertial_guidance_system#History

منبع :ویژه نامه روز صنعت از روزنامه جهان صنعت نویسنده : فرزانه اسماعیل زاده محمد وافری، دبیر انجمن دریایی ایران گفته است که هیچ کشتی طی 4 سال گذشته توسط کشتی سازان داخلی ساخته و تحویل کشتیرانی داده نشده است. وی ادامه داد: بر اساس قرداد اولیه، شرکت ایرانی قراربود 5 کشتی را طبق لیسانس شرکت آلمانی که 5 کشتی دیگر را برای ایران ساخته بود، تولید کند که طی این مدت حتی یک کشتی هم تولید نشد. وافری ادامه داد: حتی کشتی ایران-اراک که جزو این کشتی ها بود و 3 سال پیش در بهمن ماه جهت تبلیغات به آب انداخت شد فاقد موتور بود و هم اکنون نیز برای راه اندازی آن نیاز به صرف هزینه های زیادی است. دبیر انجمن دریایی تصریح کرد: به این جهت صحیح تر اسکه بگوییم هیچ کشتی تا کنون تحویل داده نشده است چرا که کشتی ایران-اراک 3 سال است برای آزمایش و رفع عیوب به آب آنداخته شده به دلیل مشکلات در موتور و سازه هنوز تحویل خریدار نشده که نشان دهنده شرایط نامناسب صنایع دریایی ایران است. بررسی ها نشان می دهد که هم اکنون 80 د رصد تجهیزات مورد نیاز برای ساخت کشتی های بزرک از خارج وارد می شود و صنایع داخلی سازنده تجهیزات و قطعات دریایی در وضعیت نه جندان مناسبی به سر می برند و بسیاری از کشتیرانی های داخلی مایلند سفارش ساخت کشی را به کشورهایی از جمله چین ارائه دهند. کشتی سازان داخلی در قراردادهای محدود تعمیر کشتی در حوضچه خشک نتوانسته اند اعتماد کشتی رانی ها را جلب کنند بنابر این بسیاری از کشتی رانی های ایرانی مایلند تعمیرات خود را در کشورهای دیگر ساحلی خلیج فارس انجام دهند. در فهرست 100 بندر اصلی دنیا اسمی از بنادر ایران نیست حتی بندرعباس که بندی شناخته شده در خلیج فارس است. نبود منابع مالی کافی، مشکل ورود و خروج سریع نیروهای متخصص خارجی در سایت کارخانه های کشتی سازی از عمده ترین نقاط ضعف صنایع دریایی در داخل به شمار می رود. تا سال 2009 برای حمل محمولات پتروشیمی به 155 فروند کشتی نیاز داریم که حتی اگر نیمی از آن توسط ناوگان داخلی حمل شود حدود 80 فروند باید به این امر اختصاص یابد. در بخش ترانزیت و حمل و نقل دریایی نیز ناوگان تجاری کشور تا 10 سال آینده به 450 تا 500 فروند کشتی مختلف (تانکر، حمل کانتینر...) نیاز دارد. دست اندرکاران این صنعت از نبود بانکهای تخصصی در حوزه دریایی و عملکرد نامطلوب سیستم بانکی کشور به عنوان مهمترین عامل در تاخیر و رکود صنایع دریایی نام می برند. نبود اعتماد و نا آشنایی بانکها به این صنعت و عدم پذیرش کشتی به عنوان وثیقه، بوروکراسی اداری، روند طولانی گشایش اعتبار و نبود کادر کارشناسی مناسب در حوزه دریایی موجب بروز مشکلات بسیاری در بخش دریایی کشور شده که پیامد آن را می توان در نیمه کاره رهاشدن بسیاری از طرح ها ساخت کشتی در شرکت های کشتی سازه و عدم توسعه خطوط و افزایش ظرفیت ناوگان کشتیرانی از طریق کشتی های داخلی مشاهده کرد. از جمله تغییراتی که باید رد حوزه صنایع دریایی رخ دهد به کارگیری شیوه های نوین ساخت شناور، کاهش هزینه های جانبی و افزایش تعدا پیمانکاران بخش خصوصی ددر صنایع دریایی است تا به این ترتیب مشکلات بخش هایی مانند کشتی سازی به حداقل برسد. تخلیص:رضاکیانی موحد

قربون همتون برم. بازيهاي تاريخي و استراتژيكي باسه آموزش خيلي خوبه ولي اگه با دقت تاريخ رو بخونيم احتمالا بيشتر چيز يادميگيريم. محض خاطر درياي عزيز و رپتور عزيز بايد عرض كنم كه اورشليم اولين بار توسط همين برجها به دست صليبي ها افتاد. يعني يكي از برج هايي كه روش منجنيق بود آتش مي گيره بعد فرمانده صليبي ها به نام گادفري مي بينه كه مدافعان مسلمان از برج اومدن پايين تيز به سربازاي زير برج متحرك گفت كه اون رو به كنار برج شهر برده و از روي برج پريدند روي ديوار شهر و بعدش شهر سقوط كرد. اگر اين برجهاي متحرك نبودند احتمالا تا چن سالي بايد پشت ديوار اورشليم سه قاپ بازي مي كردن. همون جور كه سينا جان هم گفتند اين برجها مثه يه قوطي مي مونه كه توش نرده داره. در زمانهاي قديم علاوه بر سرباز دستگاه آتش افكن هم روشون كار مي ذاشتند. من خودم هم يه عكس دارم كه اين برج بالاش آتش افكن و پايينش دژكوب داره. اگه پيداش كردم همين جا مي ذارم عكسش رو. در ضمن براي مطالعه بهتر اسباب محاصره مي تونيد بخش ضميمه جنگهاي اول صليبي رو مطالعه كنيد: http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=4894&start=15 البته عكسها رو من نديدم حالانمي دونم تاپيك بهم ريخته يا اشكال از اينترنت ما است. فعلا خداحافظ

1- باتشكر مطلب خوبي بود ولي متاسفانه خيلي خلاصه. باسه همين نمي شد نقاط قوت و ضعف سيستم نظامي ايوبيان رو در اين گزارش كوچيك به صورت واضح بررسي كرد. 2- اينكه بعضي سرنيزه ها سيانور دارند به نظر من بيشتر بر مي گرده به حص افسانه سازي ما ملت. 3- استفاده از مواد زهرآگين در ساختار داخلي شمشير رو بايد از متخصصين متالورژي پرسيد ولي به نظر من غيرممكنه. اگر امكان داشت احتمالا تا حالا توي شمشيرهاي سامورايي بكار گرفته ميشد. 4- شمشيرهاي ساخت حلب در طول تاريخ به داشتن كيفيت معروف بوده اند. اون زمونها مچله دانستنيها نوشتنه بود چون بعد از ساختن شمشير اون رو توي آب نمي كردند و اونقدر در هوا مي چرخوندند تا خنك شه. راست و دروغش با راوي 5- اون دستگاهي كه به عربي توضيح داده بود همون دژكوب هست. يه چهار چرخه هست كه داراي يه جور آونگ بزرگ از يه تنه درخت در وسط هست. كله اش هم با فلزات سخت درست مي كنند كه با برخورد با ديوار يا در قلعه اون رو خورد كنه. بدنه اون رو با صفحات فلزي يا چرمي مي پوششونند تا اون افرادي كه زيرش هستند و كار موتور رو انجام مي دهند از بالا روشون سنگ واينها ريخته نشه. تا اونجا كه من يادمه حضرت پيغمبر در جنگ حنين از يه همچي چيزي استفاده كرده. اون زمونها بهش مي گفتن الدبابه كه الان به تانك مي گن. موفق باشي

لطفا به بخش اخبار منتقل شود: سومين كنفرانس ملي انجمن علمي فرماندهي و كنترل ايران به عنوان مهمترين رويداد علمي كشور درحوزه فرماندهي و كنترل ايران با هدف گسترش پژوهش هاي بنيادي، كاربردي و توسعه اي دراين حوزه برگزار مي شود. آدرس وبسایت: http://ic4i2009.mut.ac.ir/

فرقی نمی کنه اطلاعات از طریق ماهواره به شبکه وارد بشه یا پهپاد یا هواپیماهای شناسایی یا جاسوسی یا دوربینهای چشمی افرادی که در صحنه نبرد حضور دارند یا روباتهایی که در صحنه نبرد درگیر شدند.. مهم اینه که اطلاعات تمامی صحنه نبرد در شبکه به اشتراک گذاشته می شه . بعدش هم این شبکه هست که اولویت های افراد مختلف رو تعیین می کنه. کدوم هدف اول باید بهش حمله بشه و توسط کدام نیرو یا کدام و احد در نتیجه یه گردش کار منطقی به وجود می یاد و از تداخل کارهای جلوگیری می شه. فرض کن 2 تا کبری و 10 تا تانک و 20 تا آرپی جی زن توی صحنه باشند. اون وقت این شبکه هست که تعیین می کنه کدوم یکی از اونها باید کدوم تانک دشمن رو اول بزنه. تانکی که زدنش اولویت بالایی داره به عهده هلیکپترها گذاشته می شه و همین طور تا آخر. برای دریافت اطلاعات بیشتر می شه به مقالاتی که ترجمه کردم و تاپیکهاش در سایت هست یه نیگاهی بندازید. مثلا: http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=7318 یا http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=7343 http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=7292 http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=7262 http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=4469

چنان که در جای دیگر هم آورده ام، بالاترین خدمت سامورایی آن است که اندیشه هایش را در پایگاه دیوانسالاری یا رایزنی امیر، بیان دارد. چون سلحشور به این نکته آگاه باشد، دیگر باک نیست که چه کند و چه اندیشد، اما شاید که هیچ کس به این معنی نرسد، یا کسانی که شناخت و دریافتشان به این پایه رسیده باشد به راستی بسیار اندکند. شماری از مردم ، به سودای پیشرفت و برای سودجویی، چاپلوسی و ریا در کار آورند و پایگاه بهتر خواهند؛ اما اینان چندان زیاده خواه نیستند که جایگاه دولتمردان والا را آرزودارند. گروهی دیگر، که کمی زیرکترند، چون فضیلتی در سامورایی خوب بودن نمی شناسند، به جای تلاش در این راه، روزهای عمر را به خواندن "اندیشه های ساعات سرخوشی" وشعرهای سایگیو می گذرانند. اما در نزد من، کنکو و سایگیو بزدلانی یاوه سرا بیش نبوده اند. آنها از روی ناتوانی انجام آنچه برایشان بایسته بود، خود را در زی دانشمند و روحانی گوشه گیر در آوردند. اکنون هم بر کاهنان و سالمندان خرده نمی گیرم که چنین نوشته ها را می خواهند؛ اما، آن کس که همراه با کوشیدن برای پیشرفت دنیایی، سامورایی هم باشد، باید که امیر را با جان و دل خدمت کند، هرچند که این کار او را به ژرفای دوزخ سرنگون سازد.

چنان که در جای دیگر هم آورده ام، بالاترین خدمت سامورایی آن است که اندیشه هایش را در پایگاه دیوانسالاری یا رایزنی امیر، بیان دارد. چون سلحشور به این نکته آگاه باشد، دیگر باک نیست که چه کند و چه اندیشد، اما شاید که هیچ کس به این معنی نرسد، یا کسانی که شناخت و دریافتشان به این پایه رسیده باشد به راستی بسیار اندکند. شماری از مردم ، به سودای پیشرفت و برای سودجویی، چاپلوسی و ریا در کار آورند و پایگاه بهتر خواهند؛ اما اینان چندان زیاده خواه نیستند که جایگاه دولتمردان والا را آرزودارند. گروهی دیگر، که کمی زیرکترند، چون فضیلتی در سامورایی خوب بودن نمی شناسند، به جای تلاش در این راه، روزهای عمر را به خواندن "اندیشه های ساعات سرخوشی" وشعرهای سایگیو می گذرانند. اما در نزد من، کنکو و سایگیو بزدلانی یاوه سرا بیش نبوده اند. آنها از روی ناتوانی انجام آنچه برایشان بایسته بود، خود را در زی دانشمند و روحانی گوشه گیر در آوردند. اکنون هم بر کاهنان و سالمندان خرده نمی گیرم که چنین نوشته ها را می خواهند؛ اما، آن کس که همراه با کوشیدن برای پیشرفت دنیایی، سامورایی هم باشد، باید که امیر را با جان و دل خدمت کند، هرچند که این کار او را به ژرفای دوزخ سرنگون سازد.

چنان که در جای دیگر هم آورده ام، بالاترین خدمت سامورایی آن است که اندیشه هایش را در پایگاه دیوانسالاری یا رایزنی امیر، بیان دارد. چون سلحشور به این نکته آگاه باشد، دیگر باک نیست که چه کند و چه اندیشد، اما شاید که هیچ کس به این معنی نرسد، یا کسانی که شناخت و دریافتشان به این پایه رسیده باشد به راستی بسیار اندکند. شماری از مردم ، به سودای پیشرفت و برای سودجویی، چاپلوسی و ریا در کار آورند و پایگاه بهتر خواهند؛ اما اینان چندان زیاده خواه نیستند که جایگاه دولتمردان والا را آرزودارند. گروهی دیگر، که کمی زیرکترند، چون فضیلتی در سامورایی خوب بودن نمی شناسند، به جای تلاش در این راه، روزهای عمر را به خواندن "اندیشه های ساعات سرخوشی" وشعرهای سایگیو می گذرانند. اما در نزد من، کنکو و سایگیو بزدلانی یاوه سرا بیش نبوده اند. آنها از روی ناتوانی انجام آنچه برایشان بایسته بود، خود را در زی دانشمند و روحانی گوشه گیر در آوردند. اکنون هم بر کاهنان و سالمندان خرده نمی گیرم که چنین نوشته ها را می خواهند؛ اما، آن کس که همراه با کوشیدن برای پیشرفت دنیایی، سامورایی هم باشد، باید که امیر را با جان و دل خدمت کند، هرچند که این کار او را به ژرفای دوزخ سرنگون سازد.

درست فکر کردی عزیز! خوش به حال خانواده ای که چنین پسر باهوشی رو تربیت کردن. تازه احتیاج به شاهد هم نیست. کلی باید خرج بنزین واین حرفاش بکنیم. خود شما زحمت بکش با قلاب سنگ ترتیب همه شون رو بده. فکر کنم اگه بهت یه تیرکمون بدن بتونی یه دفاع ضدموشکی درست و حسابی هم راه بندازی. به هرحال.... موفق باشید.

با عرض پوزش از تاپیک پشت سر هم: دوستان در این خبر دقت کنند و سرسری ازش عبور نکنند: یه زمانی بود که فرماندهی جبهه نبرد خلاصه می شد در سی2 یعنی کنترل و فرماندهی (comman & control) بعدش سی 3 اومد و ارتباطات هم بهش اضافه شد(کامیونیکیشن) بعدها سی 4 اومد به بازار و کامپیوتر اضافه شد . حالاهم آخرین ورژن موجود در بازار سی4 آی هست یعنی چهارتای قبلی به اضافه اینتلیجنت که منظور اطاعات موجود در شبکه هست. اینکه نیروهای نظامی به سرمایه گذاری روی پیشرفته ترین سیستمهای کنترل صحنه نبرد روی بیارن اتفاق خجسته ای است و باید اون رو به فال نیک گرفت. از نظر من در حال حاضر از نظر پتانسیل ما هم نیروی انسانی لازم رو در دست داریم و هم سخت افزار و نرم افزار . فقط با یه مدیریت قوی باید این عوامل رو در کنار هم بچینیم. طولانی شد، ببخشید.

برای هر کس، گاه پیش می آید که از سر ناشکیبی در کاری فروماند. اگر پنداریم که هنوز فرصت بسیار در کار داریم، باشد که زودتر به خو است خود برسیم. کار را آسان بگیریم، و با خود بگوییم که بخت به ما هم روخواهد آورد. دمی بیندیشیم که کارهاو حالها پانزده سال دیگر چه سان خواهد بود. شاید که در آن هنگام همه چیز دیگرگون شده باشد. پیشگویان، از آینده بسیار نوشته و گفته اند؛ اما، آنچه پیداست، این سخن ما از دگرگون شدن سراسری و بنیادین کارها نشان نمی دهد. ده سال دیگر شاید که یک تن از بزرگمردانی که امروز دولت و دستگاه دارند نیز بر جای نمانده باشد. شاید که در آن هنگام جز نیمی از جوانان امروز زنده نباشند. جهان و کار جهان هرچه می رود تباهتر می شود، و رزگاری که کانهای نقره به پایان آید مس سرخ پربها خواهد شد. با گذشت روزگار، میانگین توانایی و کارآیی مردمان کاستی می گیرد، پس اگر مرد براستی کمر همت بندد و جانانه بکوشد، تا پانزده سال دیگر یک سامورایی ارزنده خواهد شد. و باز، چون پانزده سال به تندی یک رویا می گذرد و درخت زندگی بار می دهد، اگر تنها به تندرستی خود برسی، سرانجام به بزرگترین آرزویت دست یابی و امیر را خدمتگذاری نیکوشوی. در روزگار مردان بزرگ، آدمی را نام و والایی یافتن دشوار است. هنگامی که جهان از هسته و مایه تهی شود و از شکوفایی بیفتند، برتری و مهتری آسان تر باشد.

به هر حال دونستنش بد نیس: اهداف سومين كنفرانس ارايه جديدترين دستاوردهاي علمي پژوهشي و فناورانه در حوزه C4I فراهم آوري فضايي جهت تبادل و تعامل صنايع، سازمان ها و محققين حوزه C4I شناسايي نيازها و گلوگاه هاي حوزه C4I شناسايي خبرگان و هسته هاي تحقيقاتي حوزه C4I در کشور شناسايي شرکتهاي فعال در حوزه C4I شناسايي محصولات فناور داخلي در حوزه C4I رويکرد کاربردي ملي بودن سالانه شدن مشارکت گسترده تر بخش هاي دانشگاهي، پژوهشي و تحقيقاتي کشور مشاركت گسترده تر دستگاه هاي حاكميتي كشور (دستگاه هاي سه قوه) توسعه برنامه هاي کنفرانس (نشست طرح مساله, 5 نشست ويژه،مسابقه) افزايش محورهاي علمي کنفرانس برنامه های کنفرانس ارایه مقالات سخنرانی های علمی میزگردهای علمی کارگاه های آموزشی و تخصصی جلسات طرح مساله مسابقه نمایشگاه

نه تنها پیروزی، که شکست نیز چیزی نیرزد مگر آنکه تا نهایت و غایت آن بروی، و بزرگترین دشواری و رنج را در کار بیازمایی. دیگر آنکه، مردی که استوار و معتمد اما خشک و یکدنده باشد، چندان به کار نیاید.

یه تاپیک هم من گذاشته بودم به نام نفت مصنوعی. اسکورزینی توی کتابش نوشته که ما حتی سوسیس و کالباس مصنوعی هم درست کرده بودیم.

سخن مرد سالخورده ای را که از روی تجربه می گوید، با احترام و سپاس بشنو، هرچند که آن سخن را از پیش بدانی. گاه باشد که پس از بارها و بارها شنیدن سخنی، معنی تازه و ژرف و نغز در آن می یابیم و چشم خردمان روشن می شود. چنین مکاشفه ای فراتر از فهم و دریافت عادی است. مردم به آن گرایش دارند که پیرسالان را کم و کوچک گیرند و به نجوا و اندرز آنان دل ندهند، اما باید دانست که پیران ، به هر روی، از سرمایه ی تجربه بهره دارند.

از کسی شنیدم که گفت:" سرافرازی بر دو گونه است: درونی و بیرونی. سامورایی که این هر دو بالندگی درون و بیرون را نداشته باشد، به هیچ کار نیاید." سرافرازی را می توان تیغه ی شمشیر دانست، که آن را باید هر روز صیقل داد و باز در نیام گذاشت. هر چند گاه یکبار تیغ را از نیام می کشند و تا برابر پیشانی بالا می برند؛ آن را از زنگار و غبار می زدایند و باز در نیام می گذراند. اگر شمشیر سامورایی همواره برکشیده باشد و او پیوسته در کار صیقل دادن آن ، مردم از او دوری جویند و دوست و همنشینی نیابد. از سوی دیگر، اگر شمشیر هیچ گاه از نیام کشیده نشود، زنگار گیرد و لبه اش کند شود و کسی از آن بیم نیارد.

چون می خواهی به دیدن کسی بروی، شایسته آن است که پیشتر وعده بگذاری. اگر سرزده به جایی بروی، هیچ پیدا نیست که آنجا چه گرفتاری و درگیری باشد، و اگر پیش آید که نابهنگام به آنجا برسی، دیدارت ناساز و بیهوده باشد. اگر هنگامی به دیدن کسی بروی که دیگران نیز نزد او باشند، نمی توانی آزادانه سخن بگویی. به ویژه، آنجا که مردم به دلداری کسی برای گرفتاری یا داغدیدگی او گرد آمده باشند، بسا که لغزش زبان یا سوء تعبیری پیش آید. از سوی دیگر، چون کسی به دیدنت آمد، هر چه هم درگیری و نابسامانی در کارت باشد، باز نباید از دیدن او خودداری کنی.

دامادم می گوید که جوانهای امروز به زن صفتی گرایش یافته اند، جوانی دوره ای است که در آن مردم مقبول، شاد و پرشورند، احساس دیگران را رنجه نمی کنند، و آزادگان را با فضلیت می دانند. اما پنداری که( در زمانه ی ما) خمودگی بر هر چیز سایه انداخته است و اراده ی قوی را دیگر ارزش نمی نهند. مرد سلحشور اگر تنها به حفظ جانب خود بیندیشد، دون همت باشد. برای نمونه، در خود بنگر! شاید بیندیشی که ناروا باشد اگر که بگذاری خانواده ای دگر ترا به فرزندی بپذیرد؛ و با این کار، نه بر آنچه که به مایه ی هنر و گوهر خود یافته ای، که بر آنچه که پدر و مادر با کوشش سخت برایت فراهم آورده اند -چشم بپوشی. این همان منش و رفتار قراردادی است که من آن را نمی پسندم. هنگامی که در خدمت دستگاه امیر بودم هرگز اندیشه ی برتری به خود راه ندادم. از آنجا که در آمد ماه و سال سامورایی ، دارایی خود او نیست و از آن امیر است، چرا باید که آن را زیاد ارزش نهیم، یا که به آن دلبسته باشیم؟ از دست دادن پایگاه یا هاراگیری، همانا فرجام کار سامورایی است. در این میان، بر باد دادن نام نیک خانواده به مایه ای ناروا، شرم آور است. پس ، نباید که در انجام کارهای بایسته، کوتاهی ورزیم. نباید که در بند امیال و خودپرستی بمانیم، و نباید که مایه ی رنچ دیگران شویم. شکست یافتن بجا پسندیده تر از پیروز شدن نارواست. چون این معنی را خوب دریافتی، خواهی توانست که از همه ی توان و کارآیی خود بهره گیری و با شور و نیروی سرشار در کارها پیش تازی.

از بحثهای دوستان به ویژه پست آخر آقا سعید استفاده کردیم. متاسفانه سوادم در این زمینه آنقدر نیس که بخواهم اظهار نظری کنم.

خواستگاه تاریخی در گذشته های دور مدافعین با پناه گرفتن در حصار شهرها مزیت آشکاری نسبت به مهاجمین کسب می کردند. نیروی مهاجم نمی توانست به صورت عادی مدافعین را به بیرون از حصارهای شهرها و قلعه ها کشانده و نابود کند. فرمانده مهاجمین مجبور بود تا با شرایط وخیمی ،مانند کمبود آذوقه و علوفه، شهر را محاصره کند و سعی کند تا با وسایل ابتدایی ،مثل منجنیق و دژکوب، حصارهای شهر را تخریب کند تا سربازانش بتوانند وارد شهر شده و دشمن را سرکوب کنند. استفاده از دیوار می توانست مزیتهای معمول یک سپاه حرفه ای ،مانند سواره نظام ماهر یا پیاده نظام کارکشته، را بی اثر سازد و مدافعین در عمل می توانستند در حمایت دیوارها و برج و باروی شهرشان با نفراتی اندک جلوی نیروهای بسیار بزرگتر از خود را سدکنند. از دیگر سو، طولانی شدن محاصره سبب می شد تا سربازان مهاجم روحیه خود را از دست بدهند، فرار از خدمت و شورش در بین مهاجمین افزایش می یافت و کمبودها روز به روز فرمانده نیروی مهاجم را بیشتر در منگنه قرار می داد. مدافعین می توانستند با تیرباران واستفاده از سنگ یا مواد مذاب تلفات سنگینی به مهاجمین وارد کنند درحالیکه دیوارها و برجهای بلند باروی شهر آنها را درامان نگه می داشت. در آن دوران، تنها راه مناسب و سریع برای فتح یک دژ داشتن همدستی در میان مدافعین بود تا با خیانت به همقطارانش دروازه دژ را بر روی نیروی مهاجم بگشاید. وارد شدن سلاح آتشین به معادلات نظامی وضع را برای مهاجمین بدتر از پیش کرد. توپهای اولیه قدرت تخریبی اندکی داشتند و به سختی می توانستند دیوارهای قلعه ها را در هم بکوبند. توپهایی که برای تخریب دیوارهای قلعه ها بکار می رفتند سنگین بودند و جابجاکردن آنها سرعت جابجایی یک سپاه را به صورت معنی داری کاهش می داد. از طرف دیگر، مدافعین با نصب کردن توپهایشان در بالای دیوار قلعه یا شهر می توانستند ناحیه وسیعی را پوشش دهند و جلوی تحرک هر نیروی مهاجمی را بگیرند. توپهای اولیه آن قدر دقت نداشتند که مهاجمین بتوانند با خیال راحت و از فاصله دور توپهای نصب شده در بالای دیوار قلعه ها را هدف قراردهند. مدافعین پناه گرفته در قلعه ،به دلیل داشتن جایگاه بالاتر، از برتری قابل ملاحظه ای نسبت به مهاجمین برخوردار بودند. مهاجمین ناچار بودند تا توپخانه خود را در زیر آتش توپخانه دشمن به جلو آورند تا بتوانند آتش توپخانه دشمن راسرکوب کنند. این امر خود سبب می شد تا مدافعین بتوانند تلفات زیادی را بر حریف واردکنند. مشکلات ناشی از ورود باروت به جنگها سبب شد تا ارتش های مدرن به فکر چاره ای عملی برآیند. یکی از راه های مقابله با دژها و استحکامات دشمن این بود تا افرادی در زیر استحکامات دشمن تونل حفر کنند و با کارگذاشتن مواد منفجره آن را منفجر کنند. این افراد در ارتش فرانسه نقب زن یا Sapper نام گرفتند. استفاده از این تکنیک به ویژه در جنگهای داخلی آمریکا در قرن نوزدهم بکارگرفته شد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_511px-1970-Legion-sapeur.jpg[/img] سپر جمعی لژیون خارجی فرانسه اما حفر تونل همیشه هم موفقیت آمیز نبود و عوامل جانبی ،مانند جنس خاک محل، در آن تأثیر داشت. راه دیگر این بود که کانالهایی حفر شود که از میان آنها به سمت استحکامات مدافعین پیشروی کرد. با توسعه فنون حفاری، نقب زنها این کانالها را با زاویه ای می ساختند که آتش توپخانه دشمن بر آن کارگر نباشد. آنها از یک مسیر زیگ زاگ برای رسیدن به دیوارهای قلعه استفاده می کردند. با پیشروی کانال به سمت دیوار قلعه یا شهر، نقب زنها در کانال موضعی می ساختند که توپهای نیروی مهاجم می توانست از آن موضع توپخانه دشمن را بر روی دیوارهای قلعه هدف قراردهد. مهاجمین توپهایشان را از طریق کانال به این مواضع برده و دیوارهای قلعه را زیر آتش می گرفتند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/saps.jpg[/img] مسیر زیگ زاگ کانالها به سمت استحکامات دشمن ارتشهای مدرن ،به تدریج، برای انجام وظایفی مانند حفر کانال، ساخت سنگر، جانپناه، پل و... به تشکیل واحدهای ثابتی از نقب زنها پرداختند. وظیفه این واحدها در اصل دورزدن، خراب کردن یا غلبه بر استحکامات دشمن و هموار کردن راه نفوذ نیروی خودی بود. این نقب زنها در زمان صلح به ساخت و تعمیر سربازخانه ها، تعمیر گاری ها، کندن خندق به دور شهرها و قلعه ها، مرمت جاده ها و پلها یا دیگر کارهای عمرانی می پرداختند. با گسترش نقب زنها در ارتشهای اروپایی برای آنها نامهای اختصاصی نیز ساخته شد. در ارتش آمریکا از کلمه مهندس-رزمی، در آلمان از کلمه پیشگام-جاده صاف کن و در فرانسه و لهستان از کلمه نقب زن برای اشاره به این افراد یا واحدها استفاده می شد. امروزه در اغلب ارتشهای جهان این واحدها را با نام مهندسی-رزمی می شناسند. مهندسی-رزمی؛ وظایف و ابزار یک نقب زن باید بتواند مجموعه گوناگونی از وظایف را در شرایط رزمی و زیر آتش مستقیم دشمن انجام دهد. ساخت و نصب پل، ایجاد یا خنثی کردن میادین مین، تخریب یا بازسازی موانع ایذایی، ساختمانها، جاده ها، تأسیسات فرودگاهی، ایجاد تسهیلات برای نیروی خودی و بوجود آوردن تهدید برای نیروی دشمن از جمله وظایف اصلی یک نقب زن می باشند. وظایف یک مهندس رزمی در ارتشهای مدرن عبارت است از: • تحرک از میان بردن موانع عبور از خندق و کانالها بازکردن راه برای واحدهای زرهی ساختن جاده و پل پاکسازی میادین مین • تخریب کاشتن مین خنثی سازی انواع بمبها،تله های انفجاری و بمبهای کنارجاده ای • دفاع ساخت مواضع دفاعی و استحکامات ساخت سنگرهای دیده بانی و پستهای مراقبت ونگهبانی نصب سیم خاردار و فنس دفاع در برابر جنگ افزارهای کشتار جمعی • ضدتحرک کاشت مین ایجاد خندق و کانال تخریب پلها و ایجاد راه بندان در جاده ها در هنگام عقب نشینی نیروی خودی • تهاجمی بازنگاه داشتن راه ها در زمان عملیات نیروی خودی تخریب ساختمان ها، سنگرها وانبارهای دشمن در ارتشهای امروزی یک نقب زن یا مهندس رزمی به تجهیزات پیشرفته ای مجهز شده است. دیگر دوران استفاده از بیل و کلنگ سرکج به سر آمده و تانکهای مجهز به بیل مکانیکی، دریلهای بادی، زرهپوشهای ویژه ضدمین یا مین گذار، پلهای آماده فلزی یا پلاستیکی و زرهپوشهای جرثقیل دار کار تیمهای مهندسی-رزمی را ساده تر کرده اند. تجهیزاتی که واحدهای مهندسی-رزمی امروزی از آن استفاده می کنند عبارتند از: • نفربرهای ویژه حمل ابزار و نفرات واحد مهندسی-رزمی • تانکهای مجهز به بیل مکانیکی، جرثقیل و... • لودر، بولدوزر، تراکتور و... • مین کوب و دیگر ادوات مقابله با میدان مین • اژدر بنگالی(وسیله ای که با انفجار خود سبب قطع سیمهای خاردار می شود.) • رباتهای هدایت شونده و باهوش • پلهای متحرک، تانکهای پل گذار، پلهای لاستیکی و... • انواع ابزار دستی مانند چکش های برقی یا بادی و... [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_Bangalore-torpedo-batey-haosef.jpg[/img] اژدر بنگالی [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_800px-Armored_bulldozer_DSC00856.jpg[/img] بولدوزرهای زرهی نیروی زمینی فرانسه [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_754px-IED_detonator.jpg[/img] ربات مین یاب ارتش آمریکا در عراق [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_800px-French_army_EFA_DSC00859.jpg[/img] کرجی متعلق به ارتش فرانسه. با بستن چند دستگاه از این شناورها در کنار هم می توان یک پل شناور موقتی درست کرد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_D9-us_pic28m.jpg[/img] بولدزرهای زرهپوش ارتش اسرائیل [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_635px-AVRE-Bobbin.jpg[/img] غلطک نصب شده بر روی شاسی تانک چرچیل جهت ایجاد جاده در شنهای نرم. نقش نقب زن در ارتشها و نبردهای جدید آمریکا در ارتش آمریکا نقب زن یک مهندس رزمی است که در خط اول جبهه فعالیت می کند و در تمامی انواع جنگ حضور دارد. در نیروی زمینی این کشور 3 نشانه مهارت در بالای بازوی چپ نصب می شود. 1- نشان نیروی مخصوص2- نشان رنجر 3- نشان نقب زن. سرباز نیروی زمینی آمریکا باید برای گرفتن نشان نقب زن یک دوره عالی نقب زنی 28 روزه را در مدرسه مهندسی نیروی زمینی در پایگاه نظامی لئونارد ،واقع در ایالت میسوری، طی کند. این دوره دارای دو مرحله14 روزه است: کمکهای اولیه، ناوبری، تخریب، عملیات هوا-آب، کوهنوردی، کارگذاری انواع مین مواد آموزشی مرحله اول دوره آموزشی نقب زنی هستند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/SapperWoodSubduedTab.jpg[/img] نشان سپر در نیروی زمینی آمریکا فنون اولیه نگهبانی ومانور رزمی، عملیات شهری، رخنه، سازماندهی نگهبانان، جابجایی، شناسایی، تاکتیکهای حمله-کمین مواد آموزشی مرحله دوم آموزش نقب زنی در نیروی زمینی آمریکا می باشند. تفنگداران دریایی آمریکا نیز افراد نقب زن مخصوص به خود را دارند. یک مهندس رزمی در سپاه تفنگداران دریایی مواردی مانند تخریب، ساخت سازه های موقت چوبی، بتن ریزی، مین یابی، ساخت انواع جان پناه و طراحی میدان موانع را فرامی گیرد. یک جوخه مهندسی-رزمی سپاه تفنگداران دریایی قدرت آتشی برابر با یک جوخه پیاده عادی دارد و از سلاح های عادی رزمی برای جنگ با نیروهای دشمن استفاده می کند. ژاپن و آلمان؛ جنگ جهانی دوم استفاده از نقب زن تنها به ارتشهای اروپایی محدود نمی شود. در طی جنگ جهانی دوم ژاپنی ها برای مقاومت در برابر نیرهای مهاجم آمریکایی به صورت گسترده ای از تونلها استفاده کردند. آنها برای دفاع از جزیره ایوجیما شبکه ای از تونلها به طول 11 مایل ساخته بودند. این شبکه دارای صدها اتاق (به وسعت مجموعا 11000 فوت مربع) و بیش از 1800 آشیانه مسلسل، توپ و خمپاره بود. نمونه دیگر از عملیات مهندسی-رزمی ساخت دیوار دفاعی آتلانتیک در سواحل شمالی اروپا به دستور هیتلر بود. این دیوار به پیشنهاد مارشال رومل ساخته شد ولی به دلیل اهمال در هنگام ساخته شدن و عملیات اطلاعاتی گسترده متفقین این دیوار دفاعی نتوانست جلوی پیاده شدن متفقین در نرماندی را بگیرد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_atlantivwall01.jpg[/img] نمای برش خورده از استحکامات دیوار آتلانتیک [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/tunnel-entrance.jpg[/img] ورودی تونل ژاپنی ها در جزیره ایوجیما مصر؛ جنگ یوم کیپور عملیات عبور سربازان مصری از کانال سوئز در جنگ 1973 اعراب-اسرائیل را می توان بزرگترین موفقیت نظامی در اثر تلاش واحدهای مهندسی-رزمی به شمار آورد. پس از اشغال صحرای سینا به وسیله اسرائیل در جنگ 6 روزه، این کشور شروع به ساختن استحکاماتی در ساحل شرقی کانال سوئز کرد که به بعدها به خط بارلو معروف شد. در این استحکامات تعداد زیادی مواضع توپخانه و تانک ساخته شده بود و یک خاکریز بلند 20 متری ،که در کنار کانال سوئز ایجاد شده بود، این مواضع را از دید حریف دور نگه می داشت. مخازن بزرگی از مایع مشتعل شونده در کنار خاکریز کارگذاشته شده بود تا با ریختن این مواد بر روی سطح آب تمامی کانال سوئز به دیواری از آتش تبدیل شود. اسرائیل خط بارلو را غیرقابل نفوذ می دانست و تبلیغات گسترده ای را در حول و حوش آن به راه انداخته بود تا مصر را از هر گونه عملیات نظامی برای بازپس گیری صحرای سینا منصرف کند. در شب قبل از عملیات، تعدادی از کماندوهای نیروی زمینی مصر به همراه افرادی از واحد مهندسی-رزمی به صورت مخفیانه از کانال عبور کردند و لوله هایی که مواد اشتعال زا را به سمت کانال هدایت می کردند بستند. در ساعت 14:30 روز ششم اکتبر 1973 حمله هوایی و آتش سنگین توپخانه مصر نیروهای اسرائیل را در شرق کانال در هم کوبید. همزمان با آتش توپخانه اولین دسته از نیروی عمل کننده با استفاده از قایقهای لاستیکی از عرض کانال عبور کردند و با استفاده از نردبانهای طنابی از دیواره خاکریز شرق کانال بالا رفتند. در ساعت 17:30 پنج لشکر پیاده به ساحل شرقی کانال رسیده بودند. همزمان با عبور سربازان، افراد واحد مهندسی دست به کار شدند و شروع به تخریب خاکریز کنار کانال کردند تا بتوانند پلهای خود را برای عبور تانکها نصب کنند. در ساعت 18:30 یک معبر باز شد که ارتش مصر با استفاده از آن می توانست تانکهایش را با کرجی به ساحل مقابل ببرد. دو ساعت بعد اولین پل سنگین بر روی کانال نصب شد و تا ساعت 22:30 واحد مهندسی ارتش مصر توانسته بود 7 پل سنگین را برای عبور واحدهای زرهی و مکانیزه به سوی صحرای سینا عملیاتی کند. مصری ها برای از بین بردن کانال از پمپهای آب قدرتمندی استفاده می کردند که می توانست با فشار آب دیواره خاکریز اسرائیلی ها را بشوید. تا این ساعت واحدهای مهندسی-رزمی ارتش مصر توانسته بودند: 1- با استفاده از پمپهای آب 90هزار متر مکعب خاک را جابجا کنند. 2- هشت پل سنگین و 4 پل سبک را بر روی کانال نصب کرده و عملیاتی کنند. 3- 31 کرجی حمل وسایل و ادوات زرهی را عملیاتی کرده و بکارگیرند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_y1p0h6JJO0rVve1qsPVTGvvL8f4KuYedt1KyVgc_9OSmLaiHNrQ18jX8bDBMyKKP1wQeJhHzqZp-kE.jpg[/img] یکی از پلهای شناور ارتش مصر بر روی کانال سوئز [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_777px-Yom_Kippur_War_1%5B1%5D.jpg[/img] موانع ضد تانک ارتش اسرائیل در صحرای سینا از این ساعت بود که هجوم اصلی واحدهای زرهی مصر به شرق کانال آغاز شد. در ساعت 8 صبح هفتم اکتبر ،و در عرض تنها 18 ساعت،100000 سرباز مصری از عرض کانال عبورکرده بودند. 4500 نفر از این افراد به وسیله کرجی ها و 61000 نفر از طریق پلهای برپا شده به وسیله واحدهای مهندسی-رزمی وارد منطقه عملیاتی شدند. به علاوه 1000 دستگاه تانک و 12650 دستگاه خودرو به وسیله این پلها یا کرجی ها به شرق کانال برده شدند. تلفات این نیروی عظیم تنها 20 دستگاه تانک و 280کشته بود در حالیکه اسرائیل تا همین زمان 300 دستگاه تانک از دست داد و 3 تیپ زرهی و یک تیپ پیاده ارتش اسرائیل کاملا در هم شکستند. واحدهای مهندسی-رزمی ارتش مصر خط بارلو را به همراه مدافعینش به سطل خاکروبه سرازیرکرد. جنگ ویتنام اما به کارگیری نقب زن تنها به ارتشهای درجه یک محدود نمی شود در ارتش آمریکا از نقب زنهای ویت کونگ به عنوان بهترین کماندوهایی ،که تا به حال با سربازان آمریکایی درگیر شده اند، یاد می شود. در طی جنگ ویتنام هزاران متخصص حفر تونل توسط ویت کونگها و ارتش منظم ویتنام شمالی در واحدهای مستقل بکارگرفته شدند. این واحدهای کوچک 3-5 نفره با نفوذ به منطقه تحت نفوذ آمریکایی ها خسارات زیادی را به آنها و متحدانشان وارد کردند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_Vcnvatunnelcomplex.jpg[/img] شمایی از شبکه تونلها که توسط ویت کونگها بکارگرفته می شد. جنگ ایران وعراق واحدهای مهندسی-رزمی در جنگ ایران و عراق هم نقش حساسی بازی کردند. پس از فروکش کردن حملات ارتش سردار قادسیه و فرورفتن نیروی زمینی عراق در لاک دفاعی، واحدهای مهندسی-رزمی ارتش عراق با ساختن میدانهای موانع و مین و ایجاد عوارض مصنوعی در طول جبهه ها سعی کردند جلوی پیشرفتهای نظامی ایران را سدکنند. در مقابل، واحدهای مهندسی-رزمی رزمندگان ایرانی ،به ویژه ارتش که در ابتدای جنگ دارای دانش فنی لازم بود، تلاش گسترده ای برای خنثی کردن فعالیتهای دفاعی ارتش دشمن انجام دادند. در نتیجه همین زحمات بود که پس از سازماندهی مجدد ارتش و محکم شدن سازمان سپاه پاسداران، این دو نیرو توانستند ابتکار عمل را در جبهه ها در دست بگیرند و با اجرای چند عملیات موفق ارتش عراق را از بیشتر نقاط خاک میهن به عقب برانند. واحد مهندسی-رزمی قرارگاه کربلا در عملیات فتح المبین 11 پل موقت بر روی کرخه نصب کرد و همین واحد در عملیات بیت المقدس 5 پل را بر روی رودکارون نصب کرد. پلهای نصب شده در این عملیات ها از نوع پی.ام.پی بودند که توسط عراقی ها نیز بکارگرفته می شد. در ابتدای جنگ ارتش عراق برای محاصره آبادان در منطقه مارد از این گونه پلها استفاده کرده بود. پس از اینکه روسها ،قبل از آغاز عملیات بیت المقدس، از ورود یکی از این پلها به ایران جلوگیری کردند قرارگاه خاتم الانبیا به ساخت این پلها در داخل کشور همت گماشت و ایران توانست این پلها را به صورت بومی بسازد. نمونه دیگر از عملیات مهندسی-رزمی در عملیات فتح المبین جلوه کرد. در این تهاجم نقبی به طول 400 متر از زیرمیدان مین عراقی ها زده شد تا رزمندگان ایرانی بتوانند با استفاده از آن به پشت مواضع دشمن نفوذ کنند. با طولانی تر شدن جنگ جان برکفان جهاد سازندگی در زمینه ساخت جانپناه، جاده و پل نقش پررنگی را بازی کردند و عملیات تخریبی برعهده نیروهای تخریب چی گذاشته شد. به نوعی می توان گفت که وظایف واحدهای مهندسی-رزمی ارتشهای غربی در جنگ ایران و عراق بین این دو نیرو تقسیم شد. به علاوه، بسیاری از ساخت و سازها در خط مقدم و عقبه جبهه به وسیله نیروهای داوطلب مردمی به انجام رسیدند.جنگ بین واحدهای مهندسی-رزمی دو طرف تا آخرین روزهای جنگ ادامه داشت. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_FD001718.jpg[/img] سربازان عراقی در کنار یک پل شناور که در روزهای آغازین جنگ برای یورش به خرمشهر بر روی اروند رود نصب شده بود. حماس؛ جنگ بیست و دو روزه آخرین نمونه از عملیات موفق نقب زنی در جنگ بیست و دوروزه اسرائیل-حماس دیده می شود. در این جنگ، نیروهای حماس ،که از همه طرف در محاصره قرارداشتند، برای تجدید قوا و بازکردن مسیر تدارکاتی خود تعداد زیادی تونل در زیر مرز مصر زده بودند و نیازهای لجستیکی خود را از طریق این تونلها برطرف می کردند. اسرائیل در طی عملیات نظامی خود سعی زیادی کرد تا این تونلها را به وسیله بمباران هوایی مسدود کند ولی در نهایت موفق نشد و تعداد زیادی از این تونلها تا انتهای درگیریهای نظامی همچنان باز ماندند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_081008-tunnel-hmed-344p_hmedium.jpg[/img] یکی از رزمندگان حماس در بالای تونل کنده شده در زیر رفح سخن آخر در قرن بیست و یکم وظایف واحدهای مهندسی-رزمی به میدانهای رزم محدود نمی شود و این واحدها در هنگام روی دادن مصایب طبیعی مانند زلزله و سیل به کمک غیرنظامیان می شتابند و با استفاده از تجربیات وامکاناتشان سعی می کنند تا خسارات وارد شده به غیرنظامیان را به حداقل برسانند. متخصصان مهندسی-رزمی فراتر از میادین رزم را نشانه گرفته اند. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_800px-Engineers_Pakistan.jpg[/img] واحد رزمی-مهندسی ارتش لهستان در هنگام کمک به زلزله زدگان پاکستان نویسنده:رضاکیانی موحد منبع:ماهنامه جنگ افزار

راستش من توی اصل مقاله از مقنی با قاف استفاده کردم ولی نمی دونم چرا موقعی که داشتم تاپیک رو آماده می کردم یه چیزی رفت توی جلدم تا قاف رو به جاش غین بذارم. فکر کنم در کل حق با شما باشه و مقنی صحیح باشه. لعنت خدا بر شیطون

در هر گونه کشمکش یا بحث و جدلی، گاه باشد که تند باختن ما -شکوهمندانه باختن است. همین حال را می توان در کشتی دید. کار آن کس که بخواهد به هر قیمت برنده شود، و ناراستی در میان آورد، از باختن بدتر است. چنین کسی هم پلید و هم بازنده باشد.

با تشکر از توضیحات شما لازم به ذکر تونلی که در تاپیک ذکر شده توسط مغنی های یزدی کنده شد.