انجمن بزرگ میلیتاری

http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=3842 البته من فکر کنم دوستان عزیزی که مسئولیت مدیریت انجمنها رو قبول کردند باید یه خورده فعالانه تر وجدی تر باشند. اگر دوستان بیشتر دقت کنند از ایجاد تاپیکهای تکراری جلوگیری می شه و یا می تونند مطالب یه همچین تاپیکی رو به تاپیک قبلی منتقل کنند تا بحث درباره مطالب جدیدتری که به دست دوستان رسیده در همون تاپیک قدیمی ادامه داده بشه. http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=182 خوب دوستان دقت کنند با اون دوتا آدرسی که دوست عزیز امپراطور معرفی کرد و دو تا آدرسی که من معرفی کردم تا به حال 5 تا تاپیک درباره ئی-بمب داشتیم. تازه من یادمه در یه تاپیک دیگه درباره این بمبها یکی از دوستان مفصلا بحث کرده. به هر حال خود دوستان هم که تاپیک درست می کنند باید بیشتر دقت کنند و قبل از ایجاد تاپیک به دقت انجمنها رو بگردند تا تاپیکی که درست کردند تکراری نباشه. اگر هم مطلب جدیدی نوشته اند یا ترجمه کرده اند در زیر تاپیک قدیمی اضافه کنند. این البته نظر شخصی من هستش و امیدوارم به کسی برنخوره. برای همه عزیزان آرزوی موفقیت می کنم. رضاکیانی

شماره تلفن:0261-44500185 آدرس پستی: تهران صندوق پستی 1691-11155 mehrdad_m1911@yahoo.com

نکته گیری بر دیگران و راست کردن کجراهی های آنها ارزنده است: این کار به راستی نیک کرداری است، که نخستین کار بایسته ی سامورایی باشد. آدمی باید بکوشد تا این کار راه درست انجام دهد. پیداکردن چیزهای نیک و بد در منش دیگران ساده است؛ نکته گرفتن بر آنها نیز همین گونه آسان. بیشتر مردم می پندارند که بالاترین ومهر و دوستی آن است که چیزهایی رابه دیگران بگویند که شنیدنش را خودش ندارند؛وچون نکته شان را نپذیرند، از آن در می گذرند. چنین اندیشه و منشی سراسر ناهنجار و بیراه است. این کار مانند آن است که خواسته باشیم تا دیگران را بیازاریم و برنجانیم. این شیوه همان تهی کردن از زیربار کار است. پیش از نکته گرفتن از کسی باید بر رسید و دید که او آماده پذیرفتن آن می باشد یا نه، و نخست باید که با او دوست شد و آشنایی و هم ذوقی نشان داد. از این راه و با دریافتن اعتماد شنونده، او گفته ناصح را می پذیرد. دیگر شیوه و راه درمیان نهادن سخن است. باید راه راستی برای در میان آوردن سخن اندیشید -باشد که در یک نامه و شاید که در راه بازگشت از یک مهمانی و دیدار دلپذیر. بهتر است که سخن را با گفتن از کمبود و نارسایی های خود آغازکنیم، و بیش از اشاره ای و حرفی کوتاه که برای رهنمود و فهماندن نکته بس است- نگوییم. نخست باید که نکات قوت آن دوست را بستاییم و بکوشیم تا او را به شور آوریم و زمینه و حال را مناسب سازیم، و اورا چون تشنه ای جویای آب، پذیرای سخن خود کنیم و آنگاه نکته را در میان نهیم. خوب نکته گرفتن کاری بسیار دشوار است. به تجربه می دانم که منشهای بد را که در گذر سالها پیدا شده است، چندان آسان نمی توان راست کرد. نیک رفتاری ساموراییهای خدمتگزار امیر را در آن می دانم که همواره دوست و نزدیک هم باشند و کجراهی های یکدیگر را درست کنند تا همه بتوانند به امیرشان بهتر خدمت کنند. آزار دادن دانسته دیگران گرهی از کار نمی گشاید. چنین شیوه ای کی کارساز تواند بود؟

تکراری هست. از مدیران بخش تقاضا میشه تاپیک قفل بشه.

کاشکی یه تاپیک جداگانه واسش درست می کردی آقای ارنست عزیز. از مدیران سایت تقاضای میشود این پست آخر به یه تاپیک مستقل منتقل بشه تا بشه مستقلا درباره اش بحث کنیم. تاپيك مستقل ايجاد شد! براي شركت در بحث اینجا کلیک کنید. sina12152000

مجله اطلاعات هفتگی فکر کنم سنش از پدرشما هم بیشتر باشه و هنوز هم داره منتشر میشه. در حدود 6 ماه هست که یه کتاب به نام آبسولوت ویکتوری را دارند به صورت مقاله های جداگانه چاپ می کنند که از بعضی جهات کتاب خوبیه. مخصوصا عکساش. البته این شماره الان دیگه قدیمی شده ولی مطلبی که تاپیک کردم از متن داخل مجله هم کامل تره وعکسهای بیشتری داره. چون در مجله به دلیل کمبود جا بعضی از قسمتهای مقاله رو کوتاه می کنند. درضمن شماره ای که دیروز(4شنبه 26 شهریور) درآمده حتما بگیر و بخون. خوب آشی توش پختم. ارادتمند شما رضا

هرچند که بهره ی ما از خرد به راستی اندک باشد، بازمی خواهیم تا همه ی کارهای بسته مان را به یاری آن بگشاییم. پیامد ناخجسته ی این کار آن است که در بند خود درگیر و گرفتار می مانیم و به "طریقت آسمانی" پشت می کنیم، و سرانجام، از کارهامان جز فرجام بد بارنیاید. به راستی که ما در چشم بیننده ای که حال و رفتارمان را می نگیرد جز پست و سست وتباه و کوته اندیش و ناکارآمد، ننماییم. چون که به نیروی خود خرد راستین را نتوانیم یافت، بهتر آن است که از دانایان و اندیشمندان رای خواهیم. کسی که خود درگیر در کار نباشد می تواند بینشی روشن و برکنار از سودجویی در میان آورد و راه راست را بشناسد. آن را که با چنین شیوه ی ستایش انگیز تصمیم گیرد، استوار و دارای پایمردی در کار و بس حقیقت شناس می یابم. خرد او که به مایه ی رایزنی بادیگران فرایافته، چون ریشه درخت تناوری است انبوه و پر شاخه. اندیشه مرد تنها نارساست، چنان که تنها تک نهالی در دشت بازیچه ی دست باد می شود. پی نوشت: 1- تشکر از دوستان. 2- بابک جان فکر کنم خداخیلی دوستت داره. 3- هانس عزیز! قربونت برم من عکسی که به این مطالب بخوره از کجا بیارم. مثه این میمونه که بخواهی وسط دعای کمیل یا ندبه عکس بذاری!! خودت ببین چی از آب درمیاد. به هرحال عکسای باحالی پیداکردی. مرسی

راستش من یه خورده ناخواسته به این بحث کشیده شدم. یعنی از قبل برای این تاپیک آماده نشدم ولی سعی می کنم کم کم مطب رو کامل تر کنم. امروز درباره وقایعی که در میدان نبرد روی داد صحبت می کنم. من داوری اخلاقی نمی کنم ولی از نظر من شاه اسماعیل فقط یه سردار جنگی خوب بود. این بابا تربیت درست و حسابی که اصلا نداشته از نظر اخلاقی کاملا فاسد بوده و از نظر کشور داری و سیاست تقریبا در حد صفر. تنها چیزی که بلد بوده شمشیر زدن و شراب خوردن و .... بوده. البته این نظر منه ولی خوب از کتابهای تاریخی به دست آمده. توی خواب که ندیدیم... 1- زمانی که طلایه دار سپاه ایران با طلایه دار سپاه عثمانی برخورد کرد و شکست خورد شاه اسماعیل در تپه های پشت منطقه نبرد مشغول شکار بوده!!!! شاه وارد اردوگاه ایران میشه و سپاه ایران رو به سه دسته تقسیم می کنه. پیاده نظام در جلوی اردو ، خودش به همراه تقریبا نصف سواره نظام در راست و خان محمد استاجلو که از سردارانش بوده به همراه باقی سواره نظام در طرف چپ. از طرف دیگه سلطان سلیم توپهای خودش رو در مرکز سپاه قرار داده بود و پیاده نظام عزب رو جلوی اونها قرار داده بود تا توپها رو مخفی کنه. قرار بود با شروع حمله شاه اسماعیل پیاده نظام از جلو توپها کنار بروند تا توپها سواره نظام ایران رو از پای دربیاره. در کنار توپها در سمت راست سپاه عثمانی سواره نظام آسیایی و در سمت چپ سواره نظام اروپایی قرار داشتند. پشت توپها اردوگاه بود. ارابه ها وگاری ها رو به صورت یک سنگر مربع شکل درآوردند و پیاده نظام ینی چری در وسط این مربع سنگر گرفتند. پشت ینی چری خود سلیم یاووز(لقب ترکی سلیم) قرار داشت به همراه سواره نظام گارد سلطنتی و محافظینش و پشت سر همه اینها نیروهای ذخیره سپاه عثمانی. 2- شاه اسماعیل و خان محمد استاجلو با سرعت و با هم حمله می کنند. حمله شاه اسماعیل به قدری سریع و برق آسا بود که پیاده نظام عثمانی فرصت نکرد از جلو توپخانه جناح چپشون عقب بره و در نتیجه پیاده نظام جناح چپ و سواره نظام چپ عثمانی کاملا تارومار شدند. اما در طرف چپ سپاه ایران خان محمد سرعتش کمتر بود . در نتیجه سنان پاشا فرمانده جناح راست عثمانی به پیاده نظام عزب دستور عقبنشنی داد و توپها توانستند ترتیب سواره نظام ایران رو دراین جناح بدهند. خان محمد استاجلو در این حمله کشته شد و حسن پاشا فرمانده جناح چپ عثمانی در سمت دیگر به قتل رسید. 3- شاه اسماعیل به پیشروی خودش ادامه داد و کاملا جناح چپ عثمانی را به هم ریخت . فرمانده توپخانه عثمانی به دست خود شاه کشته شد و توپخانه سمت چپ کاملا از کار افتاد. سلیم صبر کرد تانتیجه کار سنان پاشا معلوم بشه. وقتی که خیالش از جناح راست مطمئن شد سواره نظام ذخیره و سواره نظام گارد رو به مقابله با شاه اسماعیل به سمت چپ اعزام کرد. از طرف دیگه به ینی چری دستور داده شد تا از میان سنگرها بیان بیرون و به سمت سواره نظام شاه اسماعیل شلیک کنند. سربازان ینی چری از داخل اردوگاه سنگربندی شده خارج شدند و 7 بار شلیک پیاپی اونها تلفات زیادی به سواره نظام شاه اسماعیل وارد کرد. 4- سنان پاشا به همراه سواره نظام آکنچی به تعقیب سواره نظام سمت چپ ایران پرداختند و اون رو کاملا عقب زدند. بعد سنان پاشا به سمت چپ چرخید و به پیاده نظام ایران که هیچ کاری نکرده بود و اردوگاه صفوی حمله کرد. یکی از زنان شاه اسماعیل در اینجا اسیرشد. در سمت دیگر جبهه فشار سواره نظام اروپایی کاملا عقبنشینی کرد ولی پیاده نظام ینی چری و سواره نظام ذخیره وگارد فشارشون رو بر روی شاه اسماعیل بیشتر کردند تا جایی که شاه نزدیک بود اسیر بشه. بالاخره با مصیبت تونست به همراه 200-300 نفر فرار کنه. 5- در نهایت پس از فرار تمامی ایرانی ها از جبهه سلیم فکر کرد که شاید کلکی توی کار باشه و یا ذخیره ایران در جایی مخفی شده باشه. به همین دلیل فرمان تعقیب نداد و باقی سپاه عثمانی به غارت باقیمانده اردوی ایران مشغول شد. اینها شرح ماوقع از دید تاکتیک بود. بقیه مسائل تاریخی ، پیش زمینه ها واینکه اصلا چرا جنگ شروع شد و نتایج اون رو بعدا بررسی می کنیم. انشاالله. این مطالب برگرفته از کتاب "جنگ میهنی چالدران" نوشته "دکتر نصرالله فلسفی" بود . نقشه های کتاب کیفیت نداشت و صرف نمی کرد که اونها رو اسکن کنم. واسه همین هم مجبور شدم خودم طراحی کنم. اگه زشت شد شمابه زیبایی خودتون ببخشید. رضا

درباره تاثیر گلوله در بدن انسان مجله جنگ افزار یه مطلب کامل چاپ کرده بود . سال دوم شماره های 13و 14. رفتار دینامیکی گلوله پس از ورود به بافتهای انسان در این مقاله به دقت و به صورت علمی بررسی شده.

سامان جان سلام بالاخره اینقدر دعوا مرافعه کردی تا فهمیدم اینی که معرفی کردی همون کلاش خودمونه فقط فرقش اینه که با کلاش خودمون فرق داره. فرقش هم فقط توی قیمتش هست و چیزهای داخلیش. درست گفتم؟ icon_cheesygrin

1- پیاده نظام شامل سه دسته می شدند: دسته اول ینی چری: این افراد برده های سفیدپوستی بودند که ماموران مخصوص دولت عثمانی برای خدمت در نظام از بچگی خریداری می کردند و فقط به سلطان وفادار بودند. این عده به صورت رسمی حق ازدواج کردن نداشتند. باید همیشه در پادگان به سر می بردند و نظامی تمام وقت بودند. حقوق خود را از سلطان می گرفتند و کسی جز فرمانده ینی چری حق محاکمه و مجازات آنان را نداشت. این افراد به تفنگ های فتیله ای (شمخال) و دیگر سلاح های سرد مجهز بودند. دسته دوم عزب ها: این افراد قسمتی از پیاده نظام ذخیره عثمانی بودند که در زمان جنگ به خدمت احضار می شدند. دسته سوم محافظان مخصوص سلطان: پیاده نظام مخصوص همراهی سلطان و محافظان قصر و دیگر اماکن سلطنتی. پیاده نظام عثمانی مسلح به تیروکمان و خنجر و تفنگ فتیله ای بودند. هرپیاده ترکشی با 50 تیر برمی داشت. آنها از تبرزین هم استفاده می کردند. 2- سواره نظام عثمانی به 3 دسته تقسیم می شدند: دسته اول: سپاهیان صاحبان تیول: هر حاکمی وظیفه داشت در زمان جنگ تعدادی سوارکار جنگی را تجهیز کرده و به خدمت بفرستد. در زمان سلطان سلیم و وقوع جنگ چالداران متصرفات آسیایی عثمانی 24 و متصرفات اروپایی آن دولت 34 ولایت داشتند. دسته دوم آکنجی ها بودند: این دسته سواره نظام ذخیره عثمانی بودند که در زمان جنگ به خدمت احظار می شدند و از بین زبده ترین و شجاعترین سوارکاران انتخاب می شدند. سواره نظام گارد: این سواران وظیفه محافظت از سلطان را داشتند. سواره نظام ترک کلا سبک اسلحه بودند و تعداد کمی از آنها از زره و کلاه خود استفاده می کردند. سلاح اصلی سواره نظام عثمانی نیزه و شمشیر کوتاه و سنان بود. بعضی از آنها نیز گرز حمله می کردند. شمشیرهای سواره نظام عثمانی کوتاه و یک لبه بود. 3- توپخانه: توپخانه عثمانی بیشتر متکی بر توپچیان عیسوی مذهب بود که به دین اسلام در آمده بودند. توپخانه و مراکز توپسازی و مهمات سازی زیرنظر یک نفر به نام توپچی باشی اداره می شدند. در جنگ چالدارن استعداد هر دسته به شرح زیر بود: ینی چری: 12 هزارنفر عزب ها: 12 هزار نفر پیاده نظام گارد: هزارنفر سواران صاحب تیول آسیا و اروپا: 50 هزار نفر آکنجی ها: 20 هزار نفر سواره نظام گارد: 15 هزار نفر توپخانه: 20 هزارنفر متفرقه(راه سازی و...): 10 هزارنفر جمع:140 هزارنفر تجهیزات توپخانه: توپ بزرگ چرخ دار: 200 قبضه توپ کوچک(زنبورک):100 قبضه اسب: 2هزار راس شتر:6هزار نفر

کار خوب هیچ وقت بی پاداش نمی مونه. مخصوصا اگر آقا مهدی انجام داده باشه. icon_cheesygrin

آقا سپهر عزیز سلام نمی خوام ناامیدت کنم ولی همین تاپیکی که درست کردی نشون می ده که دوستدار و علاقمند هستی مطالب را عمیق و حسابی بررسی کنی ولی متاسفانه این تاپیک به درد شما نمی خوره. ببین اگر واقعا دوست داری باید یه جنگ رو معرفی کنی بعد بشینینم درباره اش بحث کنیم. بحث کردن هم ازون کارهایی نیس که توی تاکسی انجام می دیم و تمام مسائل مملکت رو در یک کورس سواری حل می کنیم. سپهرعزیز! من یه توضیحی داده بودم که باعث شد شما این تاپیک رو درست کنی. حالا حرفهام رو یه خورده بسط می ده. ببین عزیز . برای بررسی یه جنگ باید کلی مطالعه کرد. مثلا همین جنگهایی که آقا سینا و حسین آقای عزیز مطرح کردند درباره شون میشه 100 صفحه تحلیل انجام داد. مخصوصا جنگهای فنیقی که از سرنوشت سازترین جنگهای تاریخ بوده اند. من فقط برای تحیلی یه نبرد(توجه کن فقط یه نبرد) از جنگهای دوم فنیقی چیزی در حدود 2 ماه وقت گذاشتم و غیراز منابع اینترنتی به کتابهایی مثه تاریخ تمدن ویل دورانت و هر کتاب دم دست دیگری هم مراجعه کردم. شاید برات عجیب بیاد ولی بذار یه مثال عینی تر بزنم که دستت بیاد تجزیه و تحلیل نظامی فرق اش با تجزیه و تحیلیل تاریخی چیه؟ 1- شما همین مطالبی که حسین عزیز زحمت کشیده و درباره جنگهای فنیقی بیان کرده نگاه کن. هیچ جا نمی بینی که درباره لژیونهای رومی توضیح داده باشه، غذا، سلاح، روشهای تاکتیکی، آموزش و.... هیچ کدوم معلوم نیس درباره دشمن اونها یعنی کارتاژ هم همین طور. شما اگر این مطالب رو بخونی دید خیلی خوبی نسبت به این جنگها پیدامی کنی ولی فقط دید تاریخی نه یه دید نظامی. یعنی نمی فهمی که مثلا در فلان جنگ چرا رومی ها برتر بودند و در فلان نبرد چرا کارتاژها به پیروزی رسیدند. 2- جنگ بدر رو از جنگهای صدر اسلام همه ما می دونیم و داستان اون رو تقریبا با جزئیاتش بلد هستیم. سپاه اسلام در اولین رویارویی نظامی در برابر سپاه قریش در چاه های بدر می تونه سپاه قریش رو شکست بده. طول و تفصیلش رو هم همه بلد هستیم. این جنگ مهم ترین جنگ اسلام از نظر سیاسی و یکی از مهمترین جنگهای تاریخ هست. چراکه مسیر تاریخ رو به کلی عوض کرد. شما فقط فرض کن اکر در این جنگ کفار مکه پیروز شده بودند و تونسته بودند که حضرت محمد(ص) یا حضرت علی(ع) رو به قتل برسونند تمامی مسیر تاریخ عوض می شد. درسته؟ حالا سعی کن به سوالات زیر جواب بدی 1- نوع زرهی که دوطرف تنشون کرده بودند؟ 2- نوع سلاح هایی که دو طرف در دست داشتند؟ 3- پیاده نظام و سواره نظام هر دو طرف؟ 4- میزان مسافتی که هر دو سپاه تا رسیدن به محل نبرد طی کرده بودند؟(عامل خستگی جنگ آوران) 5- پاداشها و غنایمی که به هر سپاه قول داده شده بود؟(انگیزه مالی دو طرف جنگ) 6-کینه ها و دشمنی های قبلی هر طرف که ممکن بود در جنگ انگیزه اون طرف رو بیشتر کنه؟ 7- دوستی ها و نفوذهای قبیله ای هر طرف جنگ در طرف دیگر؟ 8 روشهای جنگی و تاکتیکهای نظامی بکار گرفته شده توسط طرفین؟ 9-میزان آمادگی نظامی و تمرینات جنگی هر یک از طرفین؟ اگر دقت کنی می بینی که به دست آوردن پاسخ هر یک از این سوالات شاید روزها مطالعه نیاز داشته باشه. تازه این جنگ از نظر نظامی یه درگیری کوچک هستش که کل نفرات دو طرف روی هم رفته به 2000 نفر نمی رسند. خوب ببین برای بررسی جنگهای بزرگی مثه همین جنگهای فنیقی یا جنگهای دوران خسرو پرویز چقدر باید کار مطالعاتی انجام بگیره. من خودم یکی دوتا تاپیک درباره جنگهای باستان در این سایت گذاشتم. هر کدوم رو که دوست داری می تونی بررسی کنی ولی با توجه به منابعی که داریم بررسی نظامی بعضی ها غیرممکنه. مثلا در جنگ گوادات که در همین سایت می تونی پیداش کنی . مسلمین تونست اسپانیا رو فتح کنند. ولی من خودم نتونستم اطلاعات زیادی درباره سلاح ها و تاکتیکهای نظامی طرفین به دست بیارم. در نتیجه این تاپیک رو اگر با دقت بخونی می بینی که بیشتر ارزش تاریخی داره نه نظامی. یعنی به سواد و معلومات تاریخی شما اضافه می شه ولی به معلومات نظامی شما خیلی افزوده نمی شه. به هرحال امیدوارم که توضیح مناسب داشه باشم. یه جنگ کوچولو رو انتخاب کن. نظر خودت رو بنویس دیگران هم نظرشون رو می نویسند ناامید هم نشو چون بیشتر دوستان به مسائل تاریخی علاقمند نیستند. به امید خدا برادر کوچک شما رضاکیانی

آقای سامان خان دامت توفیقاته سلام علیکم و رحمت الهه خیلی خوب بود !! پس غصه مخور و شیون منما که قدر زر زرگر شناسد قدر پشکل شاهسون. پس بدان و آگاه باش ای پسر که بر چشم دوستان نشسته ای و کمر بر کاری بزرگ بسته ای و زبان دشمن غدار بسته ای و صفحات کتاب علم را به زیور کلام با حلاوت خود چون حلوا نموده ای. و اما بعد ... بابا اینکه عکس کلاشنیکوف خودمونه. مطمئنی اسمش چیز دیگه ایه؟ icon_cheesygrin

مرسی از تلاش شما ولی می شه لطف کنی و یه آدرس دقیق تر از منبع این مطالب بدی.

از نظر ابعاد

این خودرو توان حمکل 10 نفر کماندو با تجهیزات رو نداره و با توجه به شکل و شمایلش من فکر نکنم برای اینکار طراحی شده باشه.

میشه انشاالله

همین الان هم می تونیم از جی پی اس استفاده کنیم. دقتش انقدر هست که احتیاجات ما رو برآورده کنه.

چه جوری برای مین روبی از این قایق کو چولو استفاده می کنند؟ با قایقه می زنند به مین؟ icon_cheesygrin

تحلیل تاریخی خوبیه ولی متاسفانه تحلیل نظامی نداره. فقط به درد علاقمندان تاریخ می خوره. معلوم نیس که با کی جنگیده و چه تاکتیکهایی از سوی دو طرف بکارگرفته شده؟ تلفات چقدر بوده؟ صحنه جنگ از نظر جغرافیایی چه جوری بوده؟ و هزاران سوال .....

آقا عکساش کو؟ ما که نفهمیدیم چی به چیه؟؟؟ icon_cheesygrin

واسه من خيلي عجيبه. اين داستان فقط در يك سايت مجاري ذكر شده ودر هيچ جاي انترنت اسمي ازاين خلبان شجاع روسي نيامده. در ويكي پديا هم در ليست كساني كه مدال قهرمان شوروي رو دريافت كردند اسم اين بابا نيست. به هرحال من فكر كنم يه خورده داستان مشكوكه. اگه يه همچي درگيري روي داده چرا هيچ سايت روسي يا آمريكايي اين داستان رو بيان نكردند؟؟؟؟ آدرس سايت اصلي به زبان انگليسي: http://mm.iit.uni-miskolc.hu/Data/Winx/stories/hero21.html آدرس سايت اصلي به زبان مجاري: http://mm.iit.uni-miskolc.hu/Data/Winx/stories/hos21.html من فكر كنم يه خورده پياز داغ داستان رو زيادكردند. آقا سعيد كجايي؟؟؟؟ icon_cheesygrin

تشكر از لطف دوستان مالك عزيز متاسفانه منابع فارسي خيلي خوبي سراغ ندارم. خودم يه كتاب قديمي دارم به نام جنگ جهاني دوم و يه كتاب خيلي معتبر به نام دشمن پشت تپه . دومي نوشته بزرگترين مغز زرهي انگلستان آقاي ليدل هارت هست كه قضيه جنگ رو خيلي خوب و موشكافانه بررسي كرده و با بيشتر ژنرالهاي آلماني كه زنده اسير شدند مصاحبه كرد. البته درباره پرل هاربر نيست و بيشتر جنگ زميني در اروپا رو بررسي كرده(از ديد يه كارشناس زرهي) پيشنهاد من اينه كه بيشتر دنبال منابع زبان اصلي باشي. درباره پرل هاربر هم اگر چيزدندون گيري پيداكردم چشم. ولي خود من عاشق نبرد ميدوي هستم. سرفرصت به اون هم مي رسيم. آقاي تامكت عزيز سالها قبل از ساخته شدن اين فيلم داستان جنگ استالينگراد رو در مجله صف(مجله ارتش) چاپ مي كردند(سالهاي 1367و 68) و من اونجا با داستان مبارزه واسيلي زايتسوف آشناشدم. مرسي از راهنمايي ات. از اون فيلمهاس كه من باهاش خيلي حال مي كنم. آقامهدي عزيز. هيتلر تصميمات غلط زيادي گرفت اما خيلي ازتصميماتش هم درست بود. بيايم يه بار بدون غرض و تعصب خودمون رو جاي اون بذاريم ببينيم اگر ما بوديم چه مي كرديم. بزرگترين تصميم هيتلر اين بود كه به ژنرالهاي جواني مثه رومل و گودريان و توما ميدان مي داد و اين ميدان دادن نتيجه خودش در ابتداي جنگ نشون داد. بزرگترين نقطه ضعفش هم اين بود كه فكر مي كرد با تكيه صرف بر اراده آهنين مي تونه به هر خواسته اي برسه. كه خوب نتيجه اش رو خودتون ديد... به هرحال بازهم از همه دوستان تشكر مي كنم.

عموما جنگهاي 500 سال اخير رو كه در بيشتر اونها از سلاح گرم استفاده شده جزو جنگهاي مدرن به حساب مي يارن. در مورد جنگ پارتيزاني اشتباه مي كني. ايران از تاكتيكهاي پارتيزاني استفاده نكرده و آمار ذكر شده توسط شما دوست عزيز خيلي منطقي نيست. من يه كتاب درباره جنگ چالدران توي خونه دارم . انشالله فردا مي خونم ببينم امار تلفات دو طرف رو چقدر ذكر كرده. به هر حال اين اختلافات از ارزش كار شما كم نمي كنه. موفق باشيد رضا