اینکه باور کنیم جنگ عراق فقط برای نفت بوده است نادانی محض است. کمی به شرایط خاورمیانه و جهان نگاه کنید متوجه دلایل اصلی جنگ میشوید. هزینه جنگ عراق از ویتنام هم بیشتر شده است اما هر سال در ظاهر 100 200 میلیارد دلار و در کل تا 500 میلیارد دلار صرف این جنگ میشود. چرا؟

با تشکر از فعالیت مفید شما دوست و همکاری گرامی. icon_wink من به شخصه از تاکتیکها و استراتژیهای مصر در این نبرد خیلی خوشم میاد. واقعا یکی از بزرگترین طرحهای جنگی تاریخ را فرماندهان مصری پی ریزی و اجرا کردند!

هشدار خلبان آمريكايي: نيروي هوايي ايران را دست‌كم نگيريد يك خلبان ارشد آمريكايي با اشاره به اطلاعات موجود از نيروي هوايي ايران و مقايسه آن با عراق، هشدار داده كه نبايد اين نيروي مجهز را دست‌كم گرفت. به گزارش سرويس بين‌الملل «بازتاب» به نقل از سايت فناوري دفاعي، «ديويد اكس» مي‌نويسد: رويارويي با ايران در مورد تمايلات اتمي اين كشور، زماني كه من در اسكادران جنگنده‌هاي 332 در پايگاه هوايي در «السعد» عراق بودم در حال شروع شدن بود. بحث‌هايي در مورد حمله هوايي و بمباران ايران مطرح مي‌شد. براي مثال يكي از مكالمات صورت گرفته را نقل مي‌كنم: من: اوه خداي من، ما نمي‌توانيم از عده جنگ با ايران برآييم. هوانورد 1: هرچه باشد آنها را نابود مي‌كنيم. هوانورد 2: آنها «F-14» دارند. هوانورد 3: آره، همسر من (كه در شمال عراق بوده) يكي از آنها را ديده هوانورد 1: باز هم نابودشان مي‌كنيم. من: اوه خداي من. خدا به ما كمك كند اگر اين كار به خشونت بكشد، چون در آن نيروي هوايي آمريكا نقش مهمي را ايفا خواهد كرد. ماه‌هاست كارشناسان طرح بمباران‌هاي سنگين را بر اهداف اتمي ايران مطرح مي‌كنند و شايد بحث تغيير رژيم را نيز به ميان آورند. اما نبايد انتظار داشته باشيم كه نيروي هوايي ايران نيز مانند عراق در سال‌هاي 1991 و 2003 عمل كند. برخلاف نيروي هوايي عراق، نيروي هوايي جمهوري اسلامي ايران، نيرويي مجهز، آموزش‌ديده و مشتاق نبرد است. علاوه بر جنگنده‌هاي «F14» كه 79 فروند از آنها را خود آمريكا در زمان سلطنت شاه به ايران فروخته بود. ايران داراي هواپيماهاي زير هم هست: ميگ 29، su24، F-5E، فانتوم F-4E، MirageE1 كه روي هم حدود سيصد جنگنده است. مدل همه آنها قديمي است اما حفظ شده‌اند و در بسياري موارد توسط صنعت هوايي بومي اين كشور به روز شده‌اند، صنعتي كه ديگر در زمينه مهندسي سلاح‌هاي نقص‌دار و قطعات يدكي و حتي موتورها حرفه‌اي شده‌ است. نيروي هوايي جمهوري اسلامي ايران، داراي تانكرهاي سوخت‌رسان هوايي است كه اكثر نيروهاي پيشرفته دارا هستند. «تام كوپر» و «ليام دولين» دو كارشناس برجسته هوايي در شماره جديد مجله «combat Aircraft» مقاله‌اي را در مورد نيروي هوايي ايران نوشته‌اند. آنان با افرادي كه به رفع معايب ناوگان هوايي نظامي ايران پرداخته‌اند و به عنوان خدمه نيروي دريايي آمريكا در خليج فارس، با پرنده‌هاي ايراني سر و كار داشته‌اند، مصاحبه كردند. در اين مقاله به غرب در مورد دست‌كم گرفتن نيروي هوايي ايران، هشدار داده شده است. او در نوامبر 2003، يك «USA FE-3» آمريكايي كه در حال پرواز در مرز عراق بوده، يك گروه حدود شانزده تايي از جنگنده‌هاي «F14» ايراني را ديده... بزرگ‌ترين گروه «F14» ايراني را ديده، بزرگ‌ترين گروه «F14» ايراني در حال پرواز كه از سال 97 تاكنون توسط نيروي هوايي آمريكا شناسايي شده. در آن سال نه فروند «F14» در خليج فارس توسط نيروي دريايي آمريكا شناسايي شده بود. در طول تابستان 2005 چندين فروند Su-24 در خليج فارس مشاهده شدند كه با موشك‌هاي چيني ضدكشتي C802K-2 مجهز شده بودند. فانتوم‌هاي ايراني نيز معمولا با موشك‌هاي AIM-7 و AIM-9 (موشك‌هاي هوا به هوا) مشاهده شده‌اند. ما هم‌اكنون با اولين اسكادران «F-22» و تجهيز نيروهايمان به رادارهاي الكترونيكي قوي، توانايي شكست آنها را داريم. اما اين كار راحت نخواهد بود. ايران با موشك‌هاي زمين به هواي «SA-15» پدافند قدرتمندي نيز دارد كه بايد از بين برود و به ياد داشته باشيد كه اين نبرد هوايي، مي‌تواند تنها پيش‌درآمد يك حمله زميني باشد. سال گذشته من در مرز ايران و عراق همراه گارد ملي تنسي به تمرين نظامي شاخه‌هايي از ارتش ايران گوش مي‌داديم. آنها همگي تأييد كردند كه توانايي گذشتن از مرز را در صورت لزوم ندارند. ما بايد راه‌حلي ديپلماتيك براي مشكل اتمي ايران پيدا كنيم. (ديويد اكس) منبع بازتاب اصلش Taking on Iran's air force The stand-off with Iran over its nuclear ambitions was just beginning while I was embedded with Marine All-Weather Fighter Attack Squadron 332 at Al Asad air base in Iraq. More than once the fliers lamented that they'd probably be back in the States by the time the "inevitable" bombing of Iran got underway. One conversation went something like this: Me: Oh God. We can't afford a war with Iran Aviator #1: Whatever. We'd kick their asses. Aviator #2: No, they've got F-14s! Aviator #3: Yeah, my wife [deployed to northern Iraq] saw one! Aviator #1: We'd still kick their asses. Me: Oh God. If, God help us, the stand-off does turn violent, U.S. air power will play a critical role. For months pundits have predicted a massive bombing campaign to target Iran's nuclear facilities, and perhaps even to attempt regime change. But don't expect Iran's air force to roll over like Iraq's did in 1991 and again in 2003. Unlike the Iraqi air force, the Islamic Republic of Iran Air Force (IRIAF) appears to be well-armed, well-trained and eager for a fight. Besides the aforementioned F-14 Tomcats, 79 of which the U.S. sold to the country before the Shah was deposed, the air force operates several dozen of each of the following types: J-7 (Chinese-built MiG-21 derivative) MiG-29 Su-24 F-5E F-4E Phantom Mirage F1 All told, the IRIAF flies as many as 300 fighters. All are older designs, but have been maintained and, in many cases, upgraded by the indigenous aerospace industry, which has become proficient in reverse-engineering weapons and spare parts -- and perhaps even engines. And the IRIAF has aerial tankers too -- a force multiplier only the most advanced air forces maintain. Veteran aviation correspondent Tom Cooper and his co-writer Liam Devlin wrote a fascinating feature for a recent issue of Combat Aircraft Magazine, profiling the IRIAF. The authors interviewed IRIAF defectors and U.S. Navy aircrew that have tangled with Iranian fliers over the Arabian Gulf. The feature cautions against the Western habit of underestimating the IRIAF: In November 2003, a USAF E-3 Sentry flying a patrol over Iraq tracked a formation of no less than 16 IRIAF F-14As ... This was the largest group of Iranian F-14s detected in flight by the U.S. military since 1997, when nine IRIAF Tomcats were tracked over the southern Persian Gulf by the U.S. Navy. ... During the summer of 2005, several Su-24s were observed operating over the Persian Gulf, armed with Chinese-made C802K-2 anti-ship missiles. ... Iranian Phantoms were sighted as well, usually carrying AIM-7 Sparrow and AIM-9 Sidewinder [air-to-air missiles]. Now that the 1st Fighter Wing has its first F-22 squadron combat-ready, and with the Navy's Super Hornets equipped with electronically-scanned radars, we have the capability to beat the IRIAF. But it wouldn't necessarily be an easy fight. Throw in Iran's SA-15 surface-to-air missiles and you've got a tough air-defense nut to crack. And remember ... an air campaign might be just a prelude to a ground invasion. Last year I stood on the Iraq-Iran border and listened to Iranian armored divisions throw down practice artillery barrages. The Tennessee National Guardsmen I was with (the 278th cavalry regiment equipped with M-1 Abrams tanks) admitted that they couldn't punch through that border if they wanted to. We must find a diplomatic solution to the problem of Iran's nuclear ambitions. --David Axe

درجه کاربر kingraptor بخاطر فعالیت مفید به استوار دوم ارتقا یافت.

ولی فکر نکنم IRST باشه چون فکر کنم در جلوی اف-15 نصب شده باشد؟

به نظر من هم سپاه در حد همان گارد حکومتی باقی بماند خیلی بهتر از وضعیت کنونی است که در بسیاری زمینه ها دست دارد ولی بصورت ناقص و با خرابکاری در همه جا! همه با نیروی مخصوص SS آلمان نازی آشنا هستند و اگر سپاه چیزی شبیه آن بشود خیلی بهتر از این است که چند اسکادران سوخو-27 داشته باشد.

ما که نمیدانیم چه میباشد؟ :| شاید شعبده بازی باشد؟! icon_biggrin

تشکر مطلب جالب و مفیدی بود.

این موشک با زدن یک فروند اف-117 نشان داد که سیستم هدایتی خوبی دارد اما مشکل اصلی آن عدم شلیک بصورت راکتی سریع است که در سایدوایندر وجود دارد. این امر باعث اتلاف چند ثانیه در نبرد داگفایت میشود که شاید حتی یک ثانیه باعث شکست یا پیروزی گردد؟

جواب شما را در صفحه قبل من و دوستان داده ایم. اگر جنگ تمام میشد ما بجای 240 هزار شهید چند میلیون شهید میدادیم.

اف-5 انتخاب درستی برای نیروی هوایی چون هم کم هزینه بود هم براحتی امکان ارتقا داشت که این دو مورد با توجه به جنگنده های اف-20 ، آذرخش و صاعقه مشخص میشود. حتی در اف-18 بصورت غیر مستقیم از طراحی اف-5 استفاده شده است.

درجه کاربران korosh و sss به استوار دوم ارتقا یافت. ---------- نکته مهم: کاربرانی که درجه ویژه دریافت میکنن ازشان انتظار میرود که مقداری بیش از گذشته فعالیت کنند و به قوانین سایت هم بیشتر پایبند باشند و اگر کاربری بیش از یک هفته غیبت کند یا قوانین سایت را نقض کند درجه ویژه حذف میشود. همچنین اگر کاربری که درجه ویژه دریافت کرده است به حد کافی فعالیت کند درجه اش افزایش میابد تا اینکه میتواند به عنوان مدیر افتخاری در انجمن فعالیت کند.

مقاله خوبی بود خسته نباشی. icon_biggrin ناوگان هلیکوپتری سپاه بهتر از هواپیمایی است و به نظر من خرید جنگنده های جدید چینی یا دست دوم روسی برای آن مناسب میباشد. جنگنده های MiG-23MF که به رادار ژوک مجهز شده اند یا جنگنده های F-8 و F-9 چینی که اینها قیمتشان زیاد گران نیست و میتوان مثلا 5 اسکادران FC-1 تشکیل داد. همچنین فعلا نباید به سپاه جنگنده های پیشرفته ای مثل سوخو-27 داد چون اصلا تجربه ای در زمینه نگهداری چنین جنگنده هائی را ندارد.

با تشکر از مطلب خوبی که پست کردید. دوستان جای مقاله ای درباره این جنگنده ایرانی در صفحه اول سایت خالی است و لطفا اگر مطالب تکمیلی و عکسی دارید در همین تاپیک پست کنید تا آنها را در ایندکس سایت قرار بدهیم.

موشکی است بسیار قدرتمند و مناسب برای مقابله با تانکها و خودروهای زرهی چه قدیمی چه پیشرفته و ... . این موشک با توجه به اندازه قدرت نفوذ فوق العاده ای دارد که از رقبای آمریکاییش بیشتر است و تنها سلاحهای جدید روسی قویتر از آن میباشند. به نظر من که موشک خوبیه فقط بردش یک کیلومتر کمتر از رقباست.

درباره سرنگونی یک فروند فانتوم ایرانی حدود دو سال پیش مطلبی خواندم. به یه چیزایی رسیدم و نظر خودم را در مورد این ماجرا چنین میتونم بگم: دو فروند فانتوم ایرانی در حال انجام ماموریت شناسایی در خلیج فارس بودند که در نتیجه به سلاحهای سنگین مجهز نشده بودند. این دو جنگنده با گروهی از هواپیماهای عراقی برخورد میکنند و مشغول تعقیب آنها میشوند که از قرار معلوم بواسطه پیمان همکاری نظامی عراق با عربستان جنگنده های عراقی وارد حریم هوایی عربستان شده و از آنجا پا به فرار گذاشتند. اما این عربستان نامرد از این قضیه سوء استفاده کرده و به بهانه اینکه جنگنده های ایرانی به خاک عربستان تجاوز کرده اند دو فروند اف-15 مجهز به موشکهای سایدوایندر و اسپارو را برای رهگیری به پرواز در میاورد. البته فانتومهای ما خیلی کم وارد آسمان عربستان شده بودند که در شرایط جنگی کشورهای همسایه از چنین مواردی چشم پوشی میکنند. همین بهانه باعث حمله ایگلهای عربی از پشت سر به فانتومهای ما شد که در پوشش آواکس پرواز میکردند. ابتدا فانتومها سعی به فرار کردند و خروج از خاک عربستان کردند اما دشمن کاری کرد که آنها مجبور به درگیری شوند و بعد از مدتی نبرد داگفایت یکی از فانتومهای ایرانی سرنگون شد و فانتوم دیگر که احتمالا توسط گلوله توپ آسیب دیده بود توانست از دست موشکهای دشمن فرار کرده و به پایگاه بوشهر برسد.

GOLDEN-CROWN, شما دوست دارید از یک بیگانه دستور بگیرید؟ sss, بخشهایی از حرفهای شما را قبول دارم. عمده دلیل جنگ بعد از آزادسازی خرمشهر این مثل قدیمی بود که از بین بد و بدتر باید بد را انتخاب کرد. عراق بسیار وحشی شده بود و اگر در سال 61 ما آتش بس اعلام میکردیم باعث میشد که برتری نظامی خود را از دست داده و چند سال بعد که عراق مجددا به ایران حمله میکرد شکست سختی متقبل شویم. یادمان نرود که اگر این برتری از دست میرفت در سال 65 ما در برابر عراقی که 5 برابر ما تانک و 10 برابر هواپیما داشت کاری از پیش نمیبردیم. اگر ارتش آنقدر قدرت بازدارندگی در سال 1361 داشت که مانع تهاجم مجدد عراق در سالهای بعد شود معلوم است که حتما آتش بس اعلام میشد. وقتی دشمنت از تو قویتر است نباید جنگ را تمام کرد تا در نهایت با از دست دادن زمان باعث نابودی خود شد. تلفات ما 240 هزار نفر بود قبول. گفتم که اگر ارتش قدرت لازم بعد از فتح خرمشهر را داشت بهترین راه حل جنگ آتش بس و سپس صلح بود. ولی به این موضوع دردناک فکر کنید که در سال 61 ما آتش بس میکردیم و در سال 65 دوباره عراق حمله میکرد؟ آیا تلفات ما حتی به مرز 1 میلیون نفر نمیرسید؟ در سه ماه آخر جنگ قدرت وحشتناک ارتش عراق نمایان شد که ما حتی مجبور شدیم دوباره مثل اوایل جنگ عقب نشینی کنیم! این قدرت در سالهای 63 الی 67 بصورت بالقوه وجود داشت اما به دلیل همان برتری استراتژیکی و تاکتیکی که در بالا بدان اشاره شد در این چهار سال عراق نتوانست از برتری کلاسیک خود بهره ببرد. به هر حال هر چه بود نتیجه این شد که عراق بجای حمله مجدد به ایران در تنگای بزرگی گرفتار شد که به کویت حمله کرد و این بهانه ای شد تا با حمله ای سنگین قدرت نظامی آن کشور که خطری جدی برای اسرائیل بود از بین برود.

اين جنگنده يك شكست خورده در برابر F-16I محسوب ميشود و اسراييل فقط براي افزايش قواي اسكادرانهاي اف-15 آنرا به تعداد محدود خريداري كرده است. اصل كاري اف-16 هست كه احتمالا براي تجهيز 4 الي 7 اسكادران در نظر گرفته شده اند.

فقط ميتونم بگم خسته نباشيد. تهيه و ترجمه اين چنين مقالات خوبي واقعا كار بزرگي است.

از بابت اين مطلب خوب هم تشكر ميكنيم. اما به نظر من ارتش كره جنوبي اصلا ارتش نيست حتي اف-22 هم داشته باشد اصلا به حساب نمياد! ارتشي كه فرماندهان آن آمريكايي بوده و فقط در زمان صلح آن هم نه بصورت مطلق بر نيروهايش نظارت آيا ارتش است؟

اف-15 جنگنده بسيار خوبي است ولي مشكلاتي اساسي هم دارد از جمله حداكثر سرعت رزمي 1.7 ماخ كه در اين شرايط از 2 ماخ اف-16 هم كمتر است! نداشتن موشك دوربرد و حتي ميانبرد هوا به هوا! قدرت مانور كمتر نسبت به اف-16و18 و ميگ-29 و سوخو-27 و ... و بعضي موارد ديگر كه اين جنگنده را هم به محصولي اضافه تبديل كرده و هم برتريهايش را تقليل داده است.

آقاي reza6662 مدير كل بخش نيروي هوايي شدند.

دستت درد نكند مطلب كامل و جالبي بود. ورود شما رو هم به جمع مديران سايت تبريك ميگويم.

حمله به انگليس كار بسيار ساده تري از جنگ خرد كننده با شوروي بود. انگليس به دليل اينكه در آن زمان دو پنجم جهان مستعمراتش بود و به خاك اصليش هم حمله اي نشده بود از نيروي كافي برخوردار نبود و نزديكترين واحدهاي ارتش انگليس واقع در مستعمرات حداقل سه ماه با كشور فاصله داشتند. در اين شرايط نيروي هوايي انگليس در اوايل جنگ فقط 600 جنگنده عملياتي داشت! نيروي دريايي انگليس بله خيلي قدرتمند بود اما اين نيرو در تمام جهان پخش شده بود و تقريبا چيزي بجز چند تا نبردناو و رزمناو و ... براي دفاع از خاك اصلي وجود نداشت. كار انگليس با 10 لشكر تمام بود فرماندهان آلمان اشتباه كردند گفتند 50 لشكر چون خواندن خاطرات چرچيل عكس آنرا ثابت ميكند. زماني كه انگليس 300 هزار نيروي در محاصره در دونكرك داشت و در داخل كشور هم با احتساب نيروي پليس و داوطلب مردمي حداكثر 250 هزار نفر! icon_biggrin

به زودي بقيه مقاله رو پست ميكنم كارهاي تغيير سرور باعث شد كمي دير مطالب آماده شود. icon_biggrin