انجمن بزرگ میلیتاری

فرمایش شما متینه و پدافند هوا نیازه ولی در کنارش باید به طرفی رفت که این کشور برتری هوایی مطلق رو به روسیه واگذار نکنه. بعد از اینکه برتری هوایی مطلق شد سرکوب پدافند هوایی هم شدت بیشتری خواهد گرفت. بله باید جنگنده ای کاراتر از میگ 29 تحویل میشد ولی نیاز به گذراندن چرخه آموزشی داشت و زمانی برای این کار وجود نداره و می بایست قبلا انجام می گرفت.

درگیر چه مسائلی؟ والا اینطور کشوری مانند اوکراین رو انگیزه داد و در دل کارزار رهاش کردن نمیتونه الگوی خوبی برای همکاری ایلات متحده با کشورهای دیگه باشه و حالا هم درخواست از ترکیه که خودش می تونه تبدیل به یک بحران بزرگ بشه. اگه ایالات متحده میخواد تا اردیبهشت کیف فتح نشه باید دنبال تصمیمات اساسی تری باشه.

خب مواردی زیادی رو فرمایش کردی. خدمت بگم که باند سالم مونده البته در غرب اوکراین. خب این کشمکش روسها و اوکراین بعد از انقلاب های نارنجی و دوگانه سازی در داخل اوکراین و سیستم بردار و بشین اجتناب ناپذیر بود و بشدت روسهارو حساس کرد . چرا نمی تونست؟ این موردی که ایلات متحده میگه عذر بدتر از گناهه و در جنگ جهانی دومم متفقین موقعی جنبیدن که روسها به قلب برلین رسیده بودن و اگه دیرتر می جنبیدن باید ارتش سرخ رو در فرانسه ملاقات می کردن! این نوع انگیزش کشورها و در وقت گرفتاری معجون هزار قلمیه که فقط از ایالات متحده بر میامد. طبیعی که وقتی اهرم پروم و بعد گرفتن کریمه کاملا موثر نبود نبود روند به سمت تجزیه اوکراین بره و در این موقعیت ایالات متحده بجز تهدید و محکومیت کار خاصی برای نیروهای نظامی اوکراین نکرد.

مسئله به این سادگی نیست چون ایالات متحده نشون داده گاها اعتمادی به طرف مقابلش نداره و بهش خدمتی ارائه نمیده. نمونه اش اوکراین که نه حاضر شد به لهستان و ... در ازای تحویل میگ 29 به اوکراین اف 16 بده و نه خودش کاری برای نیروی هوایی اوکراین کرد و در بحبوبه جنگ چشم نیروی هوایی اوکراین باید به تتمه همون جنگنده های سوخو 27 و 24 و میگ 29 باشه. ترکیه هم باید به یاد داشته اشه اگر این کارو بکنه به متحد ایالات متحده تبدیل میشه بلکه فقط خودشو از چشم روسیه که همسایه قدره میندازه و بس. باید به یاد داشته باشه که پروژه اف 35 برای این کشور پایان یافته است و انتقال اس 400 فقط میتونه به پدافند اوکراین جون تازه ای بده و برای این کشور منفعت خاصی به دنبال نداره.

ایالات متحده این آمار رو 5 هزار نفر اعلام کرده که به نظر منطقی میاد و البته باز هم بسیار زیاده و در ادامه اگه با همین روند بالا بره از درون روسیه پوتین رو با مشکلات زیادی مواجه خواهد کرد.

چون پلاتیپوس بسیار به روزتر از سوخو 24 اه و در درگیری های هوایی هم پایایی بیشتری خواهد داشت احتمالا. قبلا سوخو 24 نشون داده در مقابل اف 16 آسیب پذیره و در مقابل میگ 29 هم ممکنه این امر رخ بده. البته گاها استفاده از سوخو 34 در نقش پشتیبانی نزدیک و دادن تلفات این جنگنده سنگین چندان جالب نیست و در بازار اینده اش تاثیر می ذاره.

اشتباهات روس ها: استفاده همزمان از سوخو 24 و 34 استفاده از سوخو 34 در نقش پشتیبانی نزدیک و عدم سرکوب کامل پدافند اوکراین و در دست گرفتن کامل آسمان با فوج عظیم سوخو 35 و سوخو 30 که نتیجه اش میشه شکار بی شمار بمب افکن و بالگرد

در تاریخ معاصر منظور بود کیانی گرامی که البته بنده قید نکردم. در مورد مقاومت علیه مغولان با شما موافقم. علی رغم هول و ولایی که در میان مردم وجود داشت مقاومت خوبی وجود داشت و گاه مغولان بجز انسانها حتی به حیات وحش و طبیعت ناحیه تصرف شده هم رحم نمی کردند چنانچه حمله شو خلاصه در این جملات بود: آمدند، کندند، سوختند، کشتند، بردند و رفتند! در مورد حمله اعراب به ایران عجالتا موافق نیستم و در زمان خلیفه اول و دوم ما در نبردهای مختلفی شکست خوردیم و فقط در نبرد پل (جسر) پیروز شدیم. ساختار داخلی ایران به خاطر وجود حکومتی تئوکراتیک و ناموفق و شکست در جنگ های 26 روزه تماما رو به فروپاشی بود. در جنگ ها شکست قاطعی خوردیم و در مقابل نیروی مهاجم مقاومت خیلی زیادی نشد چنانچه در طی چند سال از تیسفون تا مرو و بخارا تحت سلطه تازیان درآمد. تفاوتی که خرمشهر با مقاومت اوکراین داشت برتری مطلق عراقی ها در تجهیزات زمینی بود چنانچه واقعا از نظر نیروی زمینی در محاصره خرمشهر در شرایط دشواری بودیم نه تجهیزات خوبی داشتیم و نه از حمایت دولتی یا مردمان جهان برخوردار بودیم، نه فرماندهی قوی مرکزی داشتیم و نه حتی بین نیروهای دفاع کننده اعم از نظامی و غیر نظامی و شبه نظامی هماهنگی وجود داشت. حمایت مالی و تدارکاتی هم وجود نداشت. در اوکراین واقعا در مقابل این نیروی 130 هزار نفره که اتفاق در زمان زیادی اوکراین رو چون انگشتری در بر گرفتن، نیروی مدافع قدری تدارک دیده نشد، برتری هوایی هم از آن اوکراین نبود ولی از جنبه تبلیغاتی، مالی و حتی تجهیزات مختلف اوکراین کمک شد و حتی گل و شل معروف اوکراین هم به کمکشون اومد. این تفاوت مهمی بود با خاطره خرمشهر و مقاومت مردمانش.

بعد از شوک اولیه حمله و عملا تنها گذاشتن اوکراین توسط دولت های غربی و ممانعت از ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز اوکراین، مردم این کشور خوب تونستن خودشونو پیدا کنن و به دنبال مقاومت باشن. اینطور که معلومه ماریوپل شانس بقای بالایی نداره مگر اینکه یه معجزه نجاتش بده در مورد بقیه اوکراین و به ویژه کیف ماه آینده ماهی سرنوشت سازه و ایستادگی یا سقوط میتونه توقف یا ادامه خط مشی روسیه در این کشور رو تعیین کنه. پ.ن: در دنیای واقعی مشابهی برای مقاومت خرمشهر اونهم با دستان خالی و مظلومیت تمام پیدا نمیکنم مگر پناه به افسانه ها ببریم و بشه محاصره هلمز دیپ توسط لشکر 10 هزار نفره یوروک های سارومان رو با اون مقایسه کرد!

البته بنابر شواهد و واکنش های اسرائیل، ترکیه و افراد مختلف در عراق معلومه عملیات به نتایجی که میخواد رسیده ولی شاید بد نباشه یه بار با تست تسلیحات جدیدمون با فانتوم و سوخو22 درس عبرتی بهشون بدیم که فراموش نکنن.

جی 10 در مقابل سوخو 30 و 35 حرف برای گفتن نداره ولی به عنوان یک مکمل برای اونها و همکاری با چین برای ایجاد رقابت و ایجاد انگیزه در روسیه گزینه خوبیه. در مورد این جنگنده ها فعلا باید دید احیای برجام به کجا میرسه چون این انتقال نیاز به منابع بالای مالی داره.

دقیقا همین جایگاه بالای خاندان صدر دلیل رقابتشه که ببین من از تباری بالا چرا بالا محبوب و نفر اول نباشم؟ در صورتی برای اینکه جایگاه قاسم سلیمانی رو داشته باشی باید نظیر قاسم سلیمانی زندگی کنی. باید در همه جنگ ها باشی، جون خودت رو کف دستت بگیری و از مرگ و به خطر انداختن خودت نترسی و در کل خودت را خرج مسائل کنی و نه از مسائل بهره بگیری. جالبه سردار سلیمانی به تنها چیزی که فکر نمی کرد مقام و حب ریاست بود و همین به او جایگاه رسوندش ... . همین مقتدی صدر اتحاد شیعیان رو در عراق به همون زد و همون نظم اولیه و فشل رو هم از بین برد و زمینه برای روی کار آمدن راحت داعش فراهم شد. امان از حسادت که منجر به بروز آتش درون و خشم میشه و معمولا خیلی از تصمیم گیری ها در زمان خشم و کینه اشتباهه و پیامد بدی هم به همراه داره که ممکنه به سادگی قابل جبران نباشه.

حسادت و قدرت طلبیه به نظرم

این فالوده خوردن با بن سلمان و ادعای مبارزه با فساد و فرو رفتن در قالب سوپرمن و دشمنی با ایران فقط یک علت داره: حسادت! خدا عاقبت مقتدی صدر رو به خیر کنه. آدمو به یاد زندگی عبرت آموز رفاعه بن شداد بجلی می اندازه و نوسانش بین افراط و تفریط!

والا این دوز از محافظه کاری جای سوال داره که دانشمندان هسته ای ما ترور شه و پایگاه ما زیر آتش دشمن بره و موارد ریزتری که شاید ماها خبر داریم ولی حتی بیانم نشده در خبرگزاری ها اونوقت ما به لانه جاسوسی و فتنه آفرینی اون رژیم در کشوری که از قضا قبلا هم با ما سابقه نبرد 8 ساله داشته و بدون انتظار واکنش ما به همچین تروریست هایی پناه دادن کاری نداشته باشیم؟ اتفاقا باید با قدرت تمام اونها کوبید طوری که خود عراق زمینه اخراجشون رو فراهم کنه. موندم کشور عراق با درصدی نزدیک به 100% مسلمان شیعه و سنی چرا باید بشه مامن اسرائیل؟ این پایگاه حتی سفارت و کنسولگری اسرائیل هم نیست بلکه کانون اطلاعاتی، جاسوسی و طراحی این رژیم در اقلیم بوده و اگه چشممون رو اون ببندیم فردا روزی نیش بدتری از این افعی ابکار خواهیم خورد.

در شروع جنگ امام خمینی در میان وحشت و بهت همگان جواب خوبی بود به رجز ها و ضرب الاجل صدام برای فتح تهران و جدا کردن خوزستان: " دزدی آمده است یک سنگی انداخته و فرار کرده است." همین جملات آبی بود بر آتش نگرانی و اضطراب مردم که البته با عملیات غرور آفرین نیروی هوایی و دریایی و مقاومت دلیرانه در مقابل دشمن بعثی همراه شد. اکنون که ایران در میان گله گرگ ها احاطه شده و تنهاست محرک دیگری وجود دارد که پایگاهی که مبدا حمله به ایران باشد پاسخ فراموش نشدنی دریافت خواهد کرد و این برای چندمین بار است که پاسخ ایران به جا و قابل قبول است. این زنگ هشداری است برای دیگر کشورها که به طمع صهیونیست ها شریک این خباثت شو که هرکه میزبان دزدان امنیت و فتنه گران برای ایران باشد، از خشم ایران در امان نخواهد بود.

2500 کمی اغراقه ولی همین که با صراحت اعلام می کنیم زدیم و هیچ ترسی هم بابت افشاش نداریم یعنی حواس دشمنان جمع باشه سال 66 نیست که دشمن موشک باران کنه و ما نتونیم جوابی درخور بدیم.

اول آیه شریفه به زیبایی بیان می کنه که: ان الله عزیز ذوانتقام. انتقام گرفتیم و قبلا هم مشابه این مورد رو یکی دوباری در این ناحیه داشتیم و دلمان خنک شد. مدتها بود این صبر استراتژیک دلمرده مان کرده بود. دوم همزمانی این حمله و جدال بین روسیه و اوکراین فرصت خوبی را فراهم کرده بود که با خیال راحت انتقام بگیرم و رژیم کودک کش که نگران هر دو طرف جنگ اوکراین و روسیه است فعلا ترجیح میده کشمکش بالا نگیره. سوم این حمله همزمان با مذاکرات احیای برجام و در زمانی که غرب تشنه بازگردانی ایران و ونزوئلا به بازارهای جهانیه، خیلی مناسبت نداشته و به هنگام نبود و بیشترین کشوری که از این نظر بهره برد روسیه بود . علی رغم اینکه ایالات متحده واکنش تندی داشت ولی میشد این انتقام را مفصلا بعد احیای برجام برگزار کرد. روسیه که چندی قبل درخواست های نامتعارفی در مذاکرات داشت حالا خوشحال تره که سوژه خوبی برای به حاشیه رفتن مذاکرات پیدا کرده. حال باید دید رسانه غربی با قدرتشون باز به جار و جنجال می پردازند و یا بخاطر احیای برجام؛ موقتا راه خاموشی می پیمایند.

مقاومت اوکراینی ها و این کمین های گاه و بیگاه آدم رو به یاد مقاومت شجاعانه نروژ در مقابل ورماخت در جنگ جهانی دوم می اندازه. باید دید روسیه پیش بینی این موارد رو کرده و زراد خانه روسیه و منابع اون توان تحمل طولانی مدت این شرایط رو داره یا نه.

به گذشته که برگردیم در هنگام اقدام بوریس یلتسین برای پایان دادن به حکومت اتحاد جماهیر شوروی یکی از تصمیم گیرندگان در پایان دادن به عمر این رژیم کمونیستی لئونید کراوچوک ازاوکراین بود. این امری بود که عملا شکاف بین افرادی که به آرمان شوروی وفادار بودند و در مقابل افرادی که به دنبال نظم نوین جهانی به رهبری امریکا بودند را نشان داد. این دو راهی خود را در غالب مجموع کشورهای استقلال یافته از سوی و روسیه پا گرفته به رهبری پوتین در سالهای بعد نشان داد اما اعلام استقلال و خروج از اتحاد جماهیر شوروی به تنهایی کافی نبود و غرب گرایی گسترده و حتی عضویت در ناتو در کشورهای از بلوک سابق شرق راکار بعدی بود. امری که با وقوع انقلاب نارنجی و خیزش سیاستمدارانی نظیر یوشچنکو و تیموشنکو بر علیه نظم حاکم بر اوکراین یعنی لئونید کوچما و ویکتور یانکوویچ توامان شد و سبب واکنش پوتین شد. اهرم شرکت گاز پروم وسیله ای بود که پوتین برای رام کردن انقلابیون نارنجی به کار گرفت و البته در مقابل گرجستان به رهبری نیکلا ساکاشویلی مقتدرتر عمل کرده و شکست قطعی را به وی تحمیل کرد. در اینجا در مقابل اراده پوتین بر قدرت نمایی دوباره روسیه ، تناقض غرب در حمایت از افرادی که دنباله رو این فلسفه بودند آشکار شد چنانچه غرب به حمایت کامل از گرجستان نپرداخت و نتیجه شکست کامل گرجستان بود. امری که بعدها در اوکراین ادامه پیدا کرد و منجر به شکست تیموشنکو و زندانی شدن او و دوپاره شدن کامل اوکراین و متعاقب آن میل پوتین برای در اختیار گرفتن کریمه و بعد دو استان شرقی اوکراین شد . در اینجا غرب بجز نشان دادن در باغ سبز، تبلیغ دموکراسی غربی و بولد کردن یکسری مفاهیم مشترک در رسانه ها کار چندانی نکرد و اوکراین نه عضو ناتو شد و نه در زمان حمله روسیه عضو اتحادیه اروپا بود. در سالیان گذشته توان هسته ای اوکراین نابود و بمب افکن های عظیم و تاثیرگذار توپولف 160 اوراق شدند. وقتی کاروان بی پایان روسیه در راه کیف را می بینیم به نقش مهم این جنگنده ها و سلاح های بازدارنده و مهم تر از همه وجود برتری هوایی در یک نبرد تمام عیار می توانیم بیشتر پی ببریم چنانچه اگر اوکراین این جنگنده ها را از دست نداده بود و با جنگنده های جدیدی از آمریکا با دیگر کشورهای غربی نظیر اف 15 ، اف 18، رافال، تایفون یا حتی گریپن تجهیز شده بود اینطور آسان آسمان اوکراین را روسیه نمی سپرد. طنز روزگار اینکه 70 جنگنده ای که در راه اوکراین هستند شامل جنگنده های میگ 29 و سوخو 25 از لهستان و بلغارستان و اسلواکی اند. این یعنی آنکه سالها بعد از انقلاب نارنجی چشم اوکراینی ها باید به همان میگ 29 و بوک ام 1 باشد که از روسیه خریداری شده بود و از جبهه غرب بجز حمایت نمادین و غلوآمیز و خواندن مرثیه از کشته شدن افرادی با موهای بلوند و چشمان آبی و نهایتا راهی کردن استینگر و جاولین که تاثیری در نتیجه نهایی جنگ ندارند، نباید انتظار چیز دیگری را داشت. و اما این باید برای غرب گرایان عبرتی باشد که با وعده و نشان دادن شاخه بلوط و نه پشتیبانی تمام عیار نباید انتظار حمایت کامل از غرب را داشته باشند، چنانچه غرب خود با تحریک روسیه و ایجاد دو راهی ترسو جلوه دادن پوتین یا مجازت اقتصادی عملا پوتین را در دامی انداخت که طراحی کرده بود و با اعمال مجازات های اقتصادی وتحریم سعی در فروپاشی روسیه دارد ولی این امر تاثیری در بحرانی که مردم اوکراین در آن غرق هستند ندارند و شاید نتیجه آن را 10-20 سال بعد در روسیه ببینیم. همچنین این جنگ باید برای شرق گرایان هم درس به یاد ماندنی باشد که فردی که به عنوان متحد قلمداد می کنند را بشناسند و برای او گریبان پاره نکنند. پوتین در مسئله اوکراین ابتدا به طرف تنبیه غربگرایان اوکراینی و تشویق جبهه سیاسی متحد او در اوکراین بود و بعد از عقیم ماندن این سیاست و زوال پوروشنکو به دنبال رودررویی مستقیم رفت تا این جبهه عملا از بین رفته و فقط توان نظامی در این میان موثر باشد توان نظامی ای که با توقفش این بار بیشتر مردم اوکراین را بر علیه روسیه خواهد شوراند و در درازمدت اوکراین از حوزه نفوذ روسیه خارج می شود. پوتین عملا در سیاست دنباله رو آدولف هیتر بود که برای نشان دادن قدرت خود راین لند را تصرف کرد، سپس اتریش را به رایش سوم محلق کرد و بعد از آن به بهانه المانی های مقیم سودت چکسلواکی به این کشور لشکر کشید و در نهایت عطش رایش برای بلعیدن لهستان منجر به بروز جنگ جهانی دوم شد. سیاست پوتین تا جایی تحمل خواهد شد ولی حتی سیاستمدارانی نظیر چمبرلین که می توان معادل هایی از آنها را در دوران معاصر پیدا کرد فقط با سیاست غیر مستقیم به مقابله با پوتین نمی پردازند وقتی که سیاست تحریم انها الکن بود ناچارند به مقابله مستقیم با غول سابقا مدفون پوتین بروند و این یعنی جنگ جهانی سوم. جنگی که در آن عملا دو تفکر شکست خورده و مبتنی بر زور و فشار سیاسی در جهان به مصاف با هم خوهند رفت و بجز ویرانی کشورها و بر باد رفتن جان و مال افراد هیچ ثمره ای را به دنبال نخواهد داشت.

در جنوب صحرای نقب روستایی وجود دارد با نام العراقیب. مردمان این روستای بیابانی به مانند خیلی اعراب فلسطینی اسرائیل که شرایط زندگی سختی دارند در این بیابان به دنبال زندگی روزمره خود هستند ولی دولت اسرائیل به بهانه اینکه ساخت و ساز این افراد در سرزمین اجدادی آنها غیر قانونی است دست به تخریب خانه هایشان می زند که با چنگ و دندان می سازند. تاسف بار خرابی 188 باره این روستا ( تا زمان مطالعه خبر مرجع وگرنه معلوم نیست این رقم در حال حاضر چقدر است) توسط اسرائیل است. نکته ای که به ذهن بنده رسید تقابل جالب سنت و مدرنیته است : از طرفی فلسطینی ها را می بینیم که بر ارزش و حق اجدادی داشتن سرزمین شان تاکید می کنند. حال ممکن است شیوه زندگی و گذران امور این کشور و مردمانش مدرن و خوب نباشد. از طرفی رژیم اسرائیل سالها است بر تکنولوژی و بالا بودن سطح زندگی خود تاکید دارد و مستقیم و غیر مستقیم از فلسطینیان میخواهد که به عنوان شهروند درجه 2و 3 ( واد جزئیات نمیشم ) به این رژیم ملحق شده تا در مقابل دست کشیدن از حقش نسبت به سرزمین فلسطین ، به فرصت های شغلی و زندگی آسوده تر در جامعه تلفیقی اسرائیل بپردازد. واقعا به زور نمی توان مردمانی را از بافت فرهنگی و تاریخی خود جدا کرده و به آنها وعده زندگی بهتر آنهم بدون کرامت انسانی را داد. 188 بار روستایی بر سر مردمانش خراب می شود تا چه زندگی به آنها پیشکش شود بدون آیین، سیستم حکومت داری و فرهنگ مستقل. اعراب در زمان قبل از صدر اسلام عبارتی را به کار می بردند که ما خود را اسیر بیابان های بی آب و علف کردیم تا تحت سیطه رومیان و ساسانیان نباشیم حال غرب باید بداند که شرایطی که در دول عربی زبان به وجود آورده چیزی نیست که الگویی خوب زندگی برای آیندگان شود. گرفتن فرهنگ و هویت این مردمان از هر سرزمین و حراج منابع غنی آنها و ارائه حداقل تکنولوژی آن هم با هزینه زیاد و نه با انتقال کامل فناوری چیزی نیست که چه در زمان حال خوشایند باشد و چه تامین کننده سعادت آینده باشد. ما در خاورمیانه بسیار مردمان و دولت ها را دیدیم که مغلوب نیروهای مهاجم شدند و حتی فرهنگ و آیین آنها استحاله پیدا کرده و تغییر کرده چون در مقابل فرهنگی پویا و غنی تر قرار گرفته بودد ولی من در غرب و استعمار نوینش بجز گرگ صفتی و دوشیدن ابدی ملل مقابل آنها چیزی ندیدم. این امر چیزی است که دافعه عظیم در مقابل آنها در منطقه ایجاد کرده و همین امر روزی زمینه ساز ریشه کنی آنها از منطقه خاورمیانه خواهد شد. منبع: العراقیب و تخریب 188 باره!

کاری به لقب روسی که یعنی تغییر دهنده قاعده یا پایان دهنده بازی نیست ندارم نکته گفتار قسمت دوم و لقبیه که غرب تدارک دیده یعنی جیغ زن که واضحه که برای جنگنده ای پنهانکار که قراره کارشو بی صدا پیش ببره چندان جالب نی البته ممکن هم هست یه قطب منفی فیلم اسکریمرز که یک فیلم علمی تخلیه اشاره داشته باشن که داستان خاص خودشو داره

چک میت به معنای مات و اسکریمر به معنای جیغ یا همون جیغوه که نام با مسمایی برای این جنگنده روسی نی. کم مونده بود روش بانشی یا هارپی اسم بزارن.

خب اونها باید تمایلی داشته باشن. گورباچف میگ 29 و سوخو 24 رو به ما داد. الان حداقل سوخو 30 و 35 رو باید بده. الان هم باید به طرف ما بیان. ایران ظرفیتش طوریه میتونه 10-20 میلیارد دلار و بلکه هم بیشتر خرید کنه. البته میگ 41 فعلا امکان فرش زیاد نداره همونطور که سوخو 57 هم همینطوره چون انگار هم هزینه زیادی براش شده و هم به مانند اعضای پیرتر خانواده فلانکر به ویژه سوخو 30 و 35 هنوز امتحان پس داده نی. تجربه ناموفق میگ 31 یه نشونه بدیه برای جهانگیر نشدن سوخو 57 واحتمالا جنگنده میگ 41

عقیده بنده هم همینه که نباید ورود مستقیم کرد. ما یکسری متحد در شمال افغانستان داریم که میشه از اونها حمایت کرد و حتی فامطیون رو به اونها اضافه و از تجربیاتشون در پیشگیری از فرو غلطیدن افغانستان در آغوش بنیادگرایی بهره برد. در کنارش با تعامل با طالبان از انزوا و ایجاد داعش دومی ای پیشگیری کرد هرچند طالبان فعالیت مشکوکی داره ، زمانی میگه که به دنبال فعالیت های پیشین نیست و به تازگی از ایجاد امارت اسلامی و اونهم نه در سراسر افغانستان میگه. این موارد با هم هماهنگ نیست و فعلا معلوم نیست روند سیاست در افغانستان به کدامین سو میره.