انجمن بزرگ میلیتاری

یه ایده ساده، برای مقابله با چنین وضعیتی؛ میشود بصورت گسترده حملات sdb و حتی کروز را در محل اصابت دفع کرد، تکنولوژی آن بسیار ارزان، در دسترس، با قابلیت تولید انبوه و پوشش کامل. مناسب برای شلتر های فرودگاهی، انبارهای مهمات و تجهیزات. قیمت هر واحد پدافندی: کمتر از 10هزار دلار. - بروز آوری مین های ضد هلیکوپتر: http://www.wzu.pl/sites/default/files/Mina_en.pdf این مین ها قادرند اهدافی تا سرعت 300 کیلومتر رو در فاصله 800 تا 1000 متری رهگیری کنند، هدف رو از فاصله 500 متری تایین وضعیت کنند و در در فاصله 10 تا 150 متری مورد اصابت قرار بدن. در صورت بروز رسانی این مین ها برای کشف اهدافی با سرعت بالاتر و کوچکتر، بسادگی میشود انواع بمب های هواپرتاب رو موشک های کروز را قبل از اصابت به شلتر منهدم یا منحرف یا فعال کرد، اگر در این فواصل موشک مهاجم مورد اصابت قرار گیرد، شانس موفقیت اثر گذاری انفجار با توجه مقاومت عمومی شلتر ها به صفر میرسد. از آنجایی که این مین ها در مسیر موشک ها و بمب هایی قرار میگیرند که به سمت آنها می آیند و دقیقا در راستا و زاویه مناسب با آن قرارمیگیرند، شانس شناسایی و اصابت بسیار بالاخواهد بود. استفاده از این مین ها در حکم وجود یک سامانه دفاع فعال برای شلتر ها خواهد بود.

برای آزمودن این موارد باید صبر بیشتری میکردند.

اگر صحت اخبار فوق را بپذیریم، میدانید که معمولا این دست حملات الکترونیک و اقدامات ضد پدافندی قبل از انجام حملات هوایی مرسوم است. هدف از چنین اقدامات جمع آوری اطلاعات سامانه های راداری برای اخلال و طراحی تهاجم است. نکته: - آیا حملات کروز ائتلاف موفق نبوده است و پدافند سوریه نیز موفق بوده است و این امر کنجکاوی آنان را بر انگیخته است؟! - آیا حملات کروز موفق نبوده اند و نیاز به حملات جدید هوایی ارزان قیمت تر با حضور جنگنده ها در آسمان سوریه بصورت گسترده میباشد و این یک آماده سازی پیش از اقدام است؟ ...

اول عذر خواهی میکنم. - - ناظر به نقل قول های فوق و مباحث طرح شده توسط برادرم MR9. یکی از مدیران علوم مدیریت استراتژیک طی تحقیقاتی قدیمی در بین سازمان های دولتی و مدیران و تصمیم گیران حکومتی آنهم در ولایات متحده، متوجه شد که اصولا دولتها تصمیمات واکنشی میگیرند و روش کاری حاکمیت ها بیشتر از آنکه حل موضوعات آینده، و یا پرداختن به حوزه های استراتژیک و فرصت ها باشه، " حل مسئله " است. یعنی اول باید مسئله ای پیش بیاید و مسئله به چشم بیاید، در چشم حکام و مسئولین خوش نیاید یا خوش بیاید تا بدان پرداخته شود و یا حل شود. با این سیستم تفکر و تصمیم گیری، ابتدا باید بیماری ایجاد شود و زخم نمایان تا درمان خریداری شود! چون دولت ها جز پول ریختن کار دیگری بلد نیستند. این شیوه مرسوم پیشرو ترین حکومت ها در دنیاست، البته در ایران اوضاع زیبا تر است، و همه شما میدانید مسئله تا به بحران و سپس ابر بحران تبدیل نشود به بحث نمی آید. و ابر بحرانها هم برای حل به میان نمی آیند! بلکه برای اعلام اینکه دیگر دیر شده است مطرح میشوند. به این علت که بعد از ابر بحران بشریت هنوز چیزی شناسایی نکرده است. با این وجود این سوال براتون پیش میاد که چگونه است آمریکا صنایع اش را بدینجا رسانده؟ جواب را همگی میدانید، این مردم آمریکا(شرکت های خصوصی و تجار) بوده اند که چنین کرده اند نه دولتها. سناتورهای خرفت و گاوچران این کشور حتی ساده ترین مفاهیم تکنولوژی سایبر را نمیدانند. - اما نتیجه مباحث فوق ؟ 1- در شرکت های خصوصی و تاجرین تسلیحات: بر روی ساخت هلیکوپتر و سلاح ضد هلیکوپتر سرمایه گذاری میشود هر دو بصورت پکیج هایی که در فرصت هایی ناب به بازار باید عرضه شوند، آماده میگردند. 2- در دولت آمریکا و دول وابسته: اول پدیده هلیکوپتر بوجود می آید، سپس نیروی زمینی بر روی کاغذ به خطر می افتند، سپس تولید راهی برای مقابله سفارش داده میشود، سرو کله شرکت ها پیدا میشوند و محصول خود را عرضه میکنند.. 3- در مدل کشورداری ایران و دوستان: هلیکوپتر زمانی شناخته میشود که نیمی از نیروها روی زمین از بین رفته اند، و دوشپرتاب زمانی تهیه میشود که تاجرین تسلیحات متوجه به فنا رفتن ما و نیاز شدید ما به آن شده اند، و آنرا به ما پیشنهاد میدهند و تا دسته ... امیدوارم مفاهیم فوق وضعیت رو کاملا شرح داده باشد. دو مورد اول عوارضی نیز دارند. 1- برای رسیدن به مورد اول، این عارضه را باید در نظر داشت که کمپانی ها صحنه گردان اصلی ماجرا خواهند بود. و دولت ها را غیر مستقیم تصاحب میکنند. 2- در حالت دوم اگر بخواهیم از عارضه اول به دور باشیم، به روابط بسیار خوبی با کلیه دنیا نیاز داریم، ژاپن، ترکیه، چین نمود هایی از این مدل هستند.اگر چیزی نمیتوانند بسازند،اما تهدید را میبینند، مشاوره میگیرند و راهکار را میخرند. بنابراین اگر شما میخواهید اقدامات بازدارنده تعریف کنید و برای بخش سخت افزاری آن راه حلی بی اندیشید، بهتر است اول از آزادی لازم در حوزه تجارت تسلیحات، ثروتمند شدن مردم و فعالیت مجزا ورای از سلطه و تصمیم دولت برخوردار باشید، عاشق کشورتون باشید. سپس تجهیزاتی بسازید و دولت ها رو در زمان مناسب مجاب کنید. یا اینکه دولت شما آنقدر ثروتمند باشد و از حکامی خوشفکر بهره مند باشد که سازمانهای دولتی ای برای بهره گیری و تولید فرصت های ناب ایجاد کند(تشکیلاتی مثل ناسا و دارپا و ...) که نه فقط به دنبال به چنگ گرفتن آینده باشند بلکه به دنبال ساختن آینده باشند.

علمای بازار و تجارت مفهومی را دریافته اند به اسم "نزدیک بینی بازاریابی" احتمالا برای دوستانی که مدیریت و بازرگانی خوانده اند آشنا باشند. و در اینجا مصداق ویژه ای پیدا میکند. نزدیکی بینی یعنی نگاه به محصول(کالا) بجای نگاه به نیاز. یک مثال این است که برخی اوقات مدیران شرکتهای خودرو ساز به اشتباه فکر میکنند که مردم خودرو میخواهند و آنها بهترین خودروها از نظر کیفیت یا مناسبترین ها از نظر قیمت برای افراد مختلف تولید کنند، موفق میشوند. این در حالی است که افراد به حمل و نقل احتیاج دارند، نه خودرو ! و حمل نقل شامل طبف گسترده ای از همه چیز میشود، از پست گرفته تا دوچرخه و قطار و هواپیما تا برسد به جایی که کسی فکرش را نمیکند" دورکاری" ای که بدلیل افزایش سرعت اینترنت امکان پذیر شده است. نیاز در عمق بیشتری قرار دارد کاملا شناخته شده نیست و عوامل متنوعی را در بر میگیرد. و این عبارت با تیتر این تاپیک و بخشی از نکات ابتدایی آن همخوانی دارد. من دو نیاز جدی میبینم و نمیخوام ابعاد سیاسی و اقتصادی اون دیده شود، این نیاز کاملا نظامی برررسی شود: - ممانعت سرزمینی(محدود سازی دشمن) area denial که یک امر تدافعی است. - اعمال قدرت و نیرو. power projection یک امر تهاجمی فراسرزمینی است. برای هر دو نیاز فوق، اقدام فردای این کشور باید پاسخگوی نیاز پس فردای آن باشد. اف 35 و 22 متعلق به گذشته است. در سوریه شاهد بودیم که این کشور قادر به اعمال هیچ یک از موارد فوق نبود و علیرغم ناگوار بودن این عبارت؛ " قوای انفعال! " قادر به ممانعت از بروز این حمله از ابتدای شکل گیری نبودند. و سپس قادر به ممانعت از دشمن در چند لایه از پیش از رسیدن به هدف تا بعد از آن نبودند، و هم اکنون نیز قادر اعمال قدرت و تقابل با تهاجم دشمن از دوردست نیستند. بنابراین : - افق زمانی پاسخگویی اقدامات بهتر است مشخص باشد (همانند طرح های دفاعی کشورهای مختلف با این عبارت؛ دفاع 1404) - در مورد عنوان این تاپیک از خلیج فارس تا مدیترانه و دریاهای آزاد دیده شود. - اقدامات فقط به دفاع محدود نشوند. - کالاها و ابزارهای موجود صرفا ملاک نباشد، قابلیت ها و پیچیدگی های آینده مد نظر باشد. - عبارات فول اسپکتروم و هیبریدی بعلت پرطمطراق بودن، تبلیغاتی بودن، کلی بودن، نامفهوم بودن و تعریف نشده بودن در ایران با عرض معذرت کنار گذاشته شوند. - راهکارهای یک ابزار حل همه مشکلات کنار گذاشته شود. - راهکارهای یک سبد قابلیت یک دنیا سوراخ هم کنار گذاشته شود. - عنصر زمان دیده شود. - زیر ساخت صنعت دیده شود. - به سازوکارهای تصمیم گیری توجه ویژه ای شود. (حمله به شعیرات، تی 4، ترور سمیر قنطار و ... فاصله بسیار کمی بین دستور مقامات، تایید اهداف عملیات و انجام آن وجود داشت) ... کاش هویج ویتامین حوصله داشت.

به هر دو سناریو فکر کردم، در مورد شلیک کمتر از 50 موشک، که با در نظر گرفتن 15 انهدام و 35 اصابت و چند خطا منطقی به نظر میرسد و شلیک همان 35 موشک و دیکوی بودن الباقی نیز منطقی است: احتمال مناسب برای تعداد به این مرتبط میشود که چه کسی فاکتور این حمله را پرداخت خواهد کرد؟!! مشتری کدام است: - عربستان؟ ترکیه؟ اسراییل؟ اگر این گونه باشد این وسط یقینا کم فروشی صورت گرفته است. - آمریکا؟با اعلام 120 موشک هزینه بسیار زیادی نشان میدهد برای تلاشی ناکام، و یقینا فروشنده در کنگره گیر خواهد افتاد. - رسانه ها؟ اگر میگفتند 35 موشک زدیم همگی بدون خطا و دقیق به هدف اصابت کردند بسیار قدرتمندانه تر، منطقی تر و برای قوای ائتلاف با پرستیژ تر بود، قوای انفعال نیز در یک چالش جدی فرو میرفت و نمیتوانست با استناد ساده به تصاویر فوق مسئله 71 موفقیت پدافندی را به نام خود ثبت کند! . ----

هر جور محاسبه میکنم سه هدفی که آمریکا بصورت رسمی اعلام کرده اگرچه محقق شدد اما 120 موشک و یا 103 موشک بسیار بسیار غیر منطقی و زیاد به نظر میرسد. در ریسکی ترین محاسبات بیشتر از 35 موشک نیاز نبود، میتوانید تصاویر رو تحلیل کنید. دلایل: لطفا به گالری منتقل کنید. تصویر هدف اول: برای این سه ساختمان 6 موشک مناسب است، 12 موشک کافی است، شما بنویس 15 تا رندش کن! تصویر هدف دوم؛ برای این پایگاه هم 6 موشک کافی است، حساب کنید 15 موشک. تصویر سوم؛ برای این تنها سولاخ موجود در هدف، یک موشک کافی است، 3 موشک عالی است، شما حساب کن 5 تا. https://edition.cnn.com/2018/04/14/us/satellite-images-syrian-airstrikes/index.html تصاویر فوق نشان میدهد، حتی اگر موارد فوق به دوبرابر افزاش دهیم، برای دستیابی به 3 هدف فوق اتفاق جدید یا انهدام بیشتری رخ نمیدهد. بنابراین 2 سناریو قویا محتمل است؛ 1- یا رقم روسها برای 103 موشک درست است، و دقیقا 32 موشک به اهداف فوق اصابت کرده اند و باقی منهدم یا منحرف یا دچار نقص فنی شده اند.(این رو از روی محاسبات مربوط به زمان بندی شلیک و سرعت رسیدن موشکها میشود محاسبه کرد) 2- رقم آمریکایی ها درست است، و همه 120 موشک شلیک شده اند اما در عین حال ادعای روسها مبنی به شلیک به 8 هدف نیز درست میباشد! و فرودگاه های سوریه نیز تحت حملات سرکوب کننده پدافندی با هدف ممانعت از پاسخ دفاعی دمشق بوده اند و به احتمال بسیار در دفاع از خود موفق بوده اند و بدین دلیل ائتلاف اشاره ای به آن نمیکند. آنچه که مسلم است ادعای همه طرف ها با دروغ آمیخته است. ... نکته جالب توجه برای من دیده نشدن شلیک هیچ توپ پدافندی بود.

تحلیل سیاسی صدا و سیما: کف گرگی ناکام آمریکا و متحدان بر پوزه بشار اسد نشست اما به چه قیمتی؟ این پوزه قبلا در رفته بود و هم اکنون با متحد شدن استخوان ها در اثر این ضربه، دوباره جا افتاد،. و در تحلیل نظامی فوق دقیق: در حین اصابت این ضربه چند انگشت متحدین به خارج از محدوده پوزه اصابت کرد و چند انگشت دیگر هم شدیدا درد گرفت، و همه این ها محقق نمیشد مگر با هوشمندی و درایت بشار اسد و مردم سوریه. برای شوخی مطرح کردم، اونچه که در واقعیت هست از متن فوق دردناک تر هست. مسئله اینه که اونقدر ضعیف عمل کردیم که حتی با وجود غافلگیرانه نبودن و مهلت کافی!، نتونستیم حتی روسیه قانع کنیم که از سامانه پدافندی مستقر و موجودش استفاده کند. و الان هم با محکوم کردن آمریکا به این که اشتباه کرده به رژیم نظامی سرکوبگر استفاده کننده از تسلیحات شیمیایی حمله کرده میخواهیم در نزد افکار عمومی جایگاه پیدا کنیم ؟!

سلام. اوضاع عجیب و حساس هست ؟ البته که نیست. حمله میشود یا نه؟! فکر میکنید حمله محدود و بدون تاثیر گذاری مشخص بر روند تحرکات در سوریه با این همه هیاهو لازم هست ؟! تا کنون هر اقدام سرد پدافندی که لازم بوده از سوی روسیه در سوریه انجام شده. این حمله اگر غافلگیرانه نباشه هدفی رو محقق نمیکنه، که دیگر نیست، و اگر گسترده هم نباشه هدفی رو محقق نمیکنه. بنابراین این همه هیاهو برای چی هست؟! چرا ترامپ فقط روسیه و سوریه تهدید میکنه؟! البته تحلیل من خنده دار هست: حمله اصلی در زمان خودش انجام شد و هدفش هم محقق شد، تلفات نظامی و ضربه سیاسی هم وارد آورد. البته نه از سوی آمریکا بلکه از سوی اسراییل و نه بر علیه سوریه بلکه بر علیه ایران و موج اولش هم بود. همه این بازیها هم بخاطر ترس شدید اسراییل از پاسخ گسترده و همه جانبه ایران بود. با این چنگ و دندان نشان دادن که ما برای جنگ بزرگتر آماده ایم و جلوی اقدام متقابل ایران و گسترده تر شدن جنگ رو بگیرند. ترس عجیبی به نمایش گذاشتند! با این وجود اوضاع از حالت استراتژیک و نظامی تبدیل شده به رودربایستی ابرقدرتها. ارتش سوریه چیزی برای زدن ندارد،با ارتش روسیه هم نمیشود شوخی کرد چه بسا بدون اجازه پوتین هم نمیشود حمله کرد، پس میماند ایران! البته که حمله سبک به محدوده سرزمینی ایران هم معنی ندارد. پس هدف زیرساخت های استراتژیک نظامی ایران در سوریه خواهد بود، دست کم امنیت اسراییل تامین میشود،آن هم نه به یکباره، آرام آرام خواهد بود . روسها هم از قدیم آنجا مالکیت نگیم! حق آب و گل داشته اند و قطعا غرب به مایملک روسها دست درازی نمیکند و به آن هم احتیاج دارند چون مذاکره با روسها را که به آن عادت دارند ترجیح میدهند. بنابراین روسها بین ایران میانجی خواهند بود، بعبارتی دستهای ما رو از پشت میگیرند که دعوا راه نندازیم ولی مرتب کشیده خواهیم خورد. یکی از این کشیده ها رو چند روز پیش خوردیم، تا پایان سال هم چند تا دیگه میخوریم! تنها برگهای برنده ما هم مقاومت هست و تکنولوژی دفاعی! امیدوارم در شکارگاه ابرقدرت ها بازی نخوریم و مقاومت رو وارد یک جنگ تمام عیار نکنیم، باید هرچه توان پدافند هوایی داریم در سوریه متمرکز کنیم(اگر داریم!). همه چیز آشکار است و اگر خسارت بدهیم اینبار قطعا خودمان مقصریم...

  در واقع تقویت اطمینان پذیری آمریکا در اثر بخش بودن اقدامات ابرقدرتیش! اونم دمشق،... به مدد دخالت بیشتر آمریکا در سوریه، ایران و سوریه بیشتر محتاج روسیه خواهند شد تا در نهایت تصمیم گیر اصلی  و نهایی این میدان روسها باشن. اون موقع است که هرگونه معامله امکان پذیر خواهد بود. روسها و آمریکایی ها هم به دو طرف بیشترین قیمت ها رو پیشنهاد خواهند داد،...

در مدت زمان های خاصی: سوخت جامد خشک ترک برمیداره، ژله ای خشک میشه، فشار کپسولهای سوخت های مایع کاهش پیدا میکنه، مواد منفجره روغن میدن، برخی اتصالات تحت فشار یکبار مصرف هستند، و ... . موارد اینچنینی باعث میشن که تجهیزات وارد چک های دوره ای بشن و الزاما نیازی نیست که مصرف بشن. این مصرف شدن تنها شامل حال برخی مهمات قدیمی غیر قابل بازیافت میشه.

در خصوص این حمله گفته شده؛   1- 55 میلیون دلار بودن ارزش موشک ها؛ به سال مالی 2017 ارزش هر موشک تاماهاوک بلاک 4 در حدود 1.87 میلیون دلار هست که 59 موشک میشود معادل 110 میلیون دلار   2- ارتش آمریکا ادعا کرده از 59 موشک 58 تا به هدف خوردند! وزارت دفاع روسیه هم اعلام کرده 23 از 59 تا به نظر هیچ کدام درست نیست. رقم 44 اصابت هم صحیح نیست، دست کم در تصاویر ماهواره ایی موجود در این پست، و لینک بعدی، من نمیتونم بیشتر از 19 اصابت  رو بشمارم، ممکنه اشتباه کنم اما در نهایت تعدادی بیشتر از آنچه که روسها گفتن به این رقم اضافه نخواهد شد؛ http://www.military.ir/forums/index.php?app=forums&module=post&section=post&do=reply_post&f=65&t=29988&qpid=509462 http://www.dailymail.co.uk/news/article-4392962/Satellite-images-destruction-Assad-s-air-base.html   --- برای بحث، البته در تاپیکی دیگر؛ - ایران، در حدود 17 پایگاه شکاری فعال دارد، برای هر کدام 70 موشک کروز ارسال بشود، رقمی بیش از 1100 اصابت موفق مورد نیاز خواهد بود، این سوای نقاط پدافندی، پادگان ها و ... است. و البته با پذیرش رقم 70 درصدی موفقیت در اصابت بدون اقدامات متقابل پدافندی، رقمی در حدود 1870 موشک لازم است. - نیروی دریایی آمریکا در کلاس Arleigh Burke که هر کدام قادر به حمل 90 موشک کروز هستند، 62 ناو فعال دارد، در حدود 5580 موشک کروز.(روی کاغذ)... - هیچ عملکردی از پدافند هوایی سوریه  شاهد نبودیم ! حتی زو 23 ها، آیا این فرودگاه هبچ رادار یا سامانه هشداری نداشت ؟!... بقول سیدمحمد، اگر مقایسه ای داشته باشیم با موشک های بالستیک؛ (از نظر زمان لازم برای آماده سازی،  دقت در اصابت،  قیمت،  سر جنگی تقریبا مشابه با کروز) زمان اون رسیده که یک تجدید نظر اساسی در استراتژی بازدارندگی موشکی ایران کرد.

سلام .   این احتمال به خطا رفتن بعید نیست، به این دلایل - اگر تعداد اهدافی که معین شدند، با شلیک های اولیه تحقق نیابند شلیک ادامه پیدا میکنه، بنابراین احتمالا پرتابهای اولی بودند که عمدتا به خطا رفتن. - چون جنبه تبلیغاتی حمله مهم تر از جنبه عملیاتی بوده، شلیک در تعداد زیاد فاقد از به صرفه بودن اقدام از لحاظ نظامی مد نظر بوده.

سلام اینکه چرا این تغییرات اتفاق میفتن مرتبط هست با ناکارامدی سیستم موجود در پاسخگویی به شرایط پیش رو و در دست بودن (اقتصادی و انبوه) تکنولوژی هایی برای حل مشکل. مسئله اساسی بهینه بودن و با کیفیت تر بودن زیر سیستم هاست، ولی این بهینه سازی تا اونجایی ادامه پیدا میکنه که  یک وسیله نظامی مثل تانک یا حتی هواپیما  به محدودیت هایی در پذیرش این تغییرات میرسه، به نحوی که برای اجرا باید تغییرات اساسی در طراحی قبلی داد، در این شرایط هست که نسخه جدید از تانک مطرح میشه. مثلا امکان نصب رلیکت و کنتاکت های جدید نیست مگر اینکه سیستم موجود با این افزونه ها یکپارچه بشه.بیشترین تغییرات در تی 90 نسبت به 72 افزایش  قابلیت زرهی هست، سپس بهینه تر شدن کیفیت زیر سیستم ها و رفع نواقصی که بعد از استفاده عملیاتی از تی 72 مشخص شده اند، تغییرات دیگری هم هستند که مربوط به لبه تکنولوژی هستن، مثل اینفرارد، رادار و ...     اما از دید من؛ واقعیت اینه که نباید اجازداد تا ضد زره به بدنه برخورد کنه،  اگر برخورد کرد بخصوص در قسمت تورت، وجود لایه های محافظتی شاید بتونه جان خدمه رو نجات بده. اما شدت انفجار، تنش وارد شده به تانک، تجهیزات بیرونی مثل؛ تیربار ریموت، اوپتیک ها و پریسکوپ، و... رو از کار میندازه، اگر سیستم هیدرولیک تورت از کار بیفته که کلا تورت با وجود اینکه خدمه سالم هستن غیر قابل استفاده میشه. تانک تنها این کاربرد رو پیدا میکنه که مهلت فرار از مهلکه رو برای خدمه تامین کنه در صورتی که شنی ها سالم باشند یا ریکاوری در دسترس.همین حد هم توانمندی قابلی هست. بخصوص در جنگ های شهری و نیمه شهری با شرایط امروزی زرهی ما. منتهی برای تهدیدات آینده بهترین راه عملی این هست که راکت ضد زره رو قبل از رسیدن به بدنه منهدم کرد. در صورت داشتن چنین توانمندی، بروزرسانی ام 48 هم در حدی که بتونه مقابل efp و مین دوام بیاره، اما aps داشته باشه از نظر نظامی برای ماموریت معمول تانک کفایت میکنه!. این حرف به این مضمون نیست که بتونیم همه تجهیزات زرهی قدیمی و استفاده نشده رو با این راهکارها کاربردی نگهداریم. بلکه به این مضمون هست که وظیفه اصلی چیزی به نام تانک تا حدودی زیر سوال هست.

  https://ir.sputniknews.com/iran/201604281443429/   روسها برای واگذاری امتیاز از ما مشتاق تر بودند،.. شما دوستان فرض رو بر این بگذارید که ایران و روسیه راهی برای کاهش فشار و چانه زنی بین المللی روی همدیگر پیدا کردند. اگر یادتون باشه اونچیزی که قرار اس 300 به تعویق انداخته بود، تنها قطعنامه نبود بلکه فشار توام با تطمیع بود، عربستان پیشنهاد خرید سامانه و جبران ضرر رو داده بود، اسراییل پیشنهاد دادن تکنولوژی پهپاد رو داده بود و ... چین و هند دارن در حوزه زرهی از روسیه مستقل میشن و سامانه های خودشون رو توسعه میدن، اعراب گزینه های به مراتب بهتری دارند، کشورهایی مثل ترکیه و پاکستان روی نمونه های وطنی دارن کار میکنند و موفقیت های جدی بدست آوردن، متحدین سابق روسیه مثل عراق و یمن و مصر تقریبا دیگر مشتری خاصی در کوتاه مدت به حساب نمیان و عراق هم گزینه های بهتری داره. تنها مشتری واقعی تی 90 سوریه است که پولی برای خرید ندارد جز کمک هایی که ایران و روسیه بهش میکنند، ایران اگر واقعا تانک ساز بود الان دست کم 100 تا که نه 10 تا ذالفقار رو کنار هم می دیدیم،... نکته آخر اینکه؛ ایران و روسیه دارن به حدود 45 میلیارد دلار تهاتر نفت ایران در برابر کالای روسی میرسن!

سلام   تی 90 ببخشید کرار، تانک امروزی هست و برای نبردهای امروزی کفایت میکنه، اما در یک کلام " تانک آینده نیست ".     نکات امیدوار کننده؛ - اینفرارد !! که قبلا هیچ یک از تانکهای ما نداشت. - حفاظ EFP-RPG بغل. - زره مناسب برای تورت(اگر مثل سایر تی 72 هایی که از نزدیک دیدم خالی نباشند!) - پوشش کاهش دهنده علایم حرارتی. -  نارنجک های دود زا (که احتمالا به هشداردهنده لیزری و بعدها موشکی متصل هست و خودکار پرتاب میشه) - دوربین راننده - تیربار ریموت - کنترل فرمان از داخل دهلیز همزمان با راننده (سطح مطلوبی از امکانات تقابل نرم) و ... زمانی تانک آینده خواهد شد که مجهز باشد به ؛ - APS - پدافند هوایی سبک (لیزر کور کننده و یا موشک) - زره مقاوم تر در برابر وزن کمتر - کاهش نویز - کاهش خدمه - یونیک یا متحد الشکل شدن بدنه ---- اصالت تانک: من از اون دسته افرادی هستم که هیچ اعتقادی به بومی بودن این تانک ندارم، داشتن این اعتقاد بواسطه مقایسه کیفیت ساخت و طراحی و شباهت ها و تفاوت با نمونه روسی نیست، بلکه ورود این تانک به سوریه،(قرار گرفتن در تجربه عملیاتی نیروی های مسلح ایران) و همچنین رد و بدل شدن تماس های بسیار بین ایران و روسیه در مورد تی 90 هست. با این توجیح که اگر ما به دنبال تانک بومی واقعی بودیم چرا ذوالفقاری که دهها سال هست داره رونمایی میشه  و ادعای تولید شدن داره به هیچ نتیجه ای نرسیده بود! ولی این کرار در عرض کمتر از 3 سال از مشاهده شدن در سوریه و مذاکرات ایران و روسیه در مورد خرید، یهو بصورت کامل در ایران رونمایی میشه ؟! اما در پاسخ به این سوال که تفاوت های ظاهری با نمونه روسی رو چطور میشود توجیح کرد باید گفت ؛ احتمالا روسها با ورود به پلتفرم آرماتا "طراحی کامل"، تکنولوژی تولید برخی از پلاگین های مصرفی مثل "پنل های زره" به همراه خط مونتاژ این تانک رو به ایران داده اند، و احتمالا دستکاریهایی در کشور صورت گرفته چرا که ما خط تولید بدنه که بسیار پیچیده هست رو نمیبینیم و صرفا یک سالن مونتاژ در تصاویر موجود هست،...     ---- از دوستی که نسبت به کابل ایراد گرفت خرده نگیرید، این یک اشکال واقعی در طراحی و تولید هست. حتی اگر در ابرامز یا مرکاوا هم وجود داشته باشه. محض یادآوری ؛ http://www.axgig.com/images/41458008998894269818.jpg

تجهیزات رو رنگ نمیکنند، چون هم با رادار قابل مشاهده هستن، هم با FLIR و هم اینکه در هر بستر جغرافیایی رنگ کاراییش رو از دست میده، در شرایط جنگی عاقلانه این هست که از پوشش چند طیفی استفاده بشه ،..:  

در حدود 400 شهرستان داریم، که اگر به شکل موزاییکی هر شهرستان بخواد بصورت خود بنیاد حوزه استحفاظی اطرافش(اشرافش به جاده ها و دشت ها) رو بدون نیاز به درخواست پشتیبانی هوایی پوشش اولیه بده، به دست کم؛ 400 لانچر! و 800 موشک فجر 5 هدایت شونده نیاز هست./ برای مراکز 31 استان، دست کم به 4 لانچر در هر مرکز استان و هر لانچر 4 لود معادل 16 راکت، به عدد تقریبی 124 لانچر و حدود 2000 موشک نیاز هست. .. در صورت وجود چنین برنامه ای در کنار لانچرهای 122،240،107 و سایر واحد های توپخانه ای(هویتزر و خمپاره اندازها)، شهرهای کشور برای نیروی زمینی دشمن غیر قابل نفوذ خواهند شد. یادمون نره که اسراییل زمانی در 2004 مدعی شده بود ایران 500 موشک فجر 3و5 در اختیار حزب الله قرارداده، بنابراین ارقام فوق برای ایران براحتی دستیافتنی بوده طی این سالها، و پروژه هدایت پذیر کردن این موشک ها اگر با موفقیت به اجرا دربیاد میتونه نهایت اثربخشی این سامانه رو تضمین کنه،.. با این وجود چون در هجوم های زرهی از حجم انبوهی تانک و نفربر استفاده میشه، بهتره ارتقاها به سمت گونه های ضد تانک(لیزری و efp) مانند اسمرچ تداوم پیدا کنه. ...  

هیچ بروزرسانی روی کبری ها انجام شده؟.خبری از چیزهای جزیی مثل فلیر و فلر؟،..

درسته که عربستان رقمی در حدود 12هزار تاو در زمانی خریده بود، امروز هم امارات قراره 5هزار موشک ضد زره روسی بخره و در جنگ سوریه شاهد بودیم که بواسطه سرازیر شدن موشک های تاو در اختیار تروریست ها، فاصله درگیری ها بیشتر و دقیق تر شد (اما آنچنان اثر بخشی لازم بر علیه تجمعات بر خلاف زرهی ها رو نمیتونست داشته باشه  و یک حمله گرانقیمت محسوب میشه) این اواخر بیشتر اقدامات ارتش سوریه کمتر معطوف به زرهی بود، بیشتر پشتیبانی هوایی و حمله زمینی نفرات، مشابه این هم در عراق بخاطر محدودیت تجهیزات زرهی و ضعف اونها در مقابله با تجهیزات ضد زرهی تروریستها کما بیش شاهد هستیم،(شاید برداشت من اشتباه باشد) موشک های ضد زره تا زمانی که ضد زره هستند بر علیه اجتماعات موثر واقع نمیشن، به همین دلیل هست که گونه های  ضد نفر دارند، به نظرم نیروهای مسلح ما نیاز مبرمی به نوعی جدید از موشک های هدایت شونده " نیمه دقیق "، با سر جنگ ترکش شونده مجاورتی(ارتفاع انفجار 10متر و دایره آسیب کشندگی 30 متر معادل یک خمپاره 81mm اما با سرجنگی موثر تر)  و بصورت حمله از بالا که بشود  باقیمتی ارزان و گسترده استفاده کرد نیاز دارند، برای رقمی در حدود 20،000 موشک که بسادگی قابل جایگزین شدن داشته باشد، قیمت متوسط هر موشک 8 میلیون تومان ! ؛   نیازمندی های عملیاتی : 1- این سلاح ارزان باشد، 2- تنها بوسیله یک نفر هدایت شود، 3- تجمعات را دقیق بزند(خطای 5 تا 10 متر اما دایره آسیب زایی گسترده) 4- کمترین میزان آمادگی قبلی برای شلیک نیاز باشد 5- نیاز به توپخانه ثابت و یا موقت را رفع کند 6- در اختیار تنها یک فرد باشد 7- در اختیار واحد های گشت و انهدام قرار گیرد 8- تکنیکال ها را با سرعت متوسط 100 کیلومتر از ببرد 9- علیه سنگر های محافظ شده از اطراف مانند HESCO و چادر ها قابل استفاده باشد 10- علیه ارتفاعات کمین های کوهستانی باز (سقف ها و نقاط برتری) قابل بهره گیری باشد. 11- از جنگ شهری به صحرایی تغییر وضعیت دهد. 12- متکی به تجهیزات فوق پیشرفته واسط نباشد. 13- نیازمند آموزش فراوان نباشد. 14- امکان تولید و استفاده گسترده آن وجود داشته باشد 15- ... برای این منظور لازم است تا مشخصات فنی ذیل را نیز دارا باشد: خصوصیات فنی: 1-حمله بسیار سریع به فاصله تا 1.5 کیلومتر، بدون هدایت دقیق، بالستیک اصلاح شونده(حافظه) تا هدف (رسیدن به مقصد کمتر 3 ثانیه و خطای متوسط 5 متر) 2- حمله آرام و هدایت پذیر به فاصله از 1.5 کیلومتر تا 8 و یا 10 کیلومتر(گلاید با بالچه) داشته باشند،... 3- بصورت پیش فرض با حالت 1، بصورت ماژولار(افزودنی) با حالت 2 4- هدایت صرفا تلویزیونی برای حالت 3 (افزودن کیت لیزری برای شب و اینفرارد اوپراتور)(آپشن قیمت رو تغییر میده، اما بصورت محدود ساخته خواهد شد) ---   این موشک براحتی با قیمت مذکور قابل ساخت میباشد،...! نپرسید چگونه،..

همه این گمانه زنی ها که میکنید درست هست، منتهی ؛   سپاه زیر نظر فرمانده کل قواست. صدا و سیما هم چندان با دولت نیست و تابع نظر رهبری هست (فرمانده کل قوا). - روز اول امضای برجام همین سپاه؛ تفنگداران آمریکایی رو بازداشت کردن و کلی هم پوشش رسانه ای دادن در همین دولت. شما اینطور تفسیر کن؛    یا خیلی آب قطع که رهبری و سپاه گوش به فرمان  دولت روحانی و دول غربی شدن ! و هر کاری که بگن میکنن تا مبادا قرار و مدارهای بین المللیشون لغو نشه،  یا واقعا رزمایش خاص و موفقیت آمیزی نبوده .   نظر من؛ هم هر دو گزینه است، (هزینه فایده) هم نخواستن سر و صدا کنن، که مبادا بدون اینکه مسئله خاصی رو حل کرده باشن کلی هم خسارت به خودشون زده باشند و هم اینکه واقعا این رزمایش چیز خاصی نبوده،...   ---------------------------

      قایق هست اما معمولی نیست، بسیار پرسرعت، احتمالا ضد رادار، چون کشتی ظاهر دیر متوجه میشه و داره به سرعت از مسیر مستقیم فرار میکنه که قایق به پاشنه میخوره،.. ریموت هست و جایگاه خدمه نداره. به همین خاطر نمیتونیم تشخیص بدیم چی هست،...

به نام حق موشک مینیاتوری رهگیر بدون سرجنگی (اصابت و انهدام) Miniature Hit-to-Kill (MHTK) Interceptor Rocket ارتش آمریکا بودجه ای در اختیار کمپانی لاکهید مارتین قرار داده است تا موشک های ضد هوایی کوچک بر علیه اهداف خاص در فاصله 3 تا 4 کیلومتر را توسعه دهد . از آنجایی که در میدان نبرد بیشتر تلفات سربازان بواسطه خمپاره ها راکت ها و توپها اتفاق می افتد ، بر همین اساس اهمیت بسیاری وجود دارد که در برابر چنین تهاجماتی از یک پدافند هوایی مطلوب جهت مقابله بهره مند بود . به همین منظور در قالب برنامه EAPS یا توسعه محدوده ایمن و بقا پذیری در میدان نبرد Extended Area Protection and Survivability در 26 می 2012 نمونه آزمایشی موشک مینیاتوری رهگیر لاکهید مارتین در آزمایشگاه تست برد موشکی وایت سند تست شد و نتایج موفقیت آمیز اولیه بدست آمد . بدین ترتیب میتوان گفت شرایط کاملی جهت دستیابی به نسخه مینیاتوری شده سامانه Iron Dome اسراییل توسط لاکهید مارتین حاصل شده است . اگرچه بر روی موشک رهگیر هیچ گونه ماده منفجره ای وجود ندارد اما قابلیت اصابت مستقیم آن به هدف با در نظر گرفتن انرژی اینرسیایی حرکت هر دو پرتابه یعنی خمپاره و موشک رهگیر باعث انهدام یا دست نیافتن خمپاره به مسیر مورد نظر و محل اصابت خود خواهد شد . با توجه به داده های اولیه ؛ موشک رهگیر ابعاد بسیار کوچک در حدود 3.5 سانتی متر قطر (بدون در نظر گرفتن بالچه ها) ، 69 سانتی متر طول و 2.3 کیلوگرم وزن می باشد ، MHTK از موتور راکتی ساخت Nammo Talley بهره می برد . سنسور اشیانه یاب این موشک راداری نیمه فعال بوده و بواسطه یک رادار زمینی دیگر که اهداف پروازی برای دید موشک روشن میکند عمل خواهد کرد . در تست 22 می 2012 که در وایت سند به اجرا گذاشته شده بود و نخستین آزمایش این موشک به شمار میرفت ، برنامه ریزی برای اصابت به هدف وجود نداشت و موشک تنها به سمت هدفی که بوسیله رادار علامت گذاری شده بود شلیک شد تا داده های ارسالی از موشک و زیر سیستم های آن و مجموعه کنترل آتش برای باز محاسبه و سنجش اخذ شود ، تست رهگیری عملی اصابت به هدف برای سال 2013 برنامه ریزی شده است . <

 

    توضیح واضحات داده،...