انجمن بزرگ میلیتاری

سلام .. در اینکه این پدیده مربوط به یک موشک یا مانور فضایی هست شکی نیست ، اما در مورد اینکه همون موشک توپول روسی باشه یک سوال مطرحه ... ؛ گفته شده این موشک از آستاراخان (بندری واقع در غرب دریایی خزر) به سمت قزاقستان ، یعنی شرق در فاصله حدود 2000 کیلومتری شلیک شده ، پس چطور میشه که افرادی در لبنان و یا حتی تا بهبهان ! اجزای رها شده از موشک رو دیده باشند ؟! لازمه برادرانی که خودشون شخصا دیدن ، موقعیت جغرافیایی این نور رو مشخص کنند که در چه جهتی روئیت شده ، طبیعتا باید به نسبت ما ایرانی ها شمال باشه ... ------- قدیما که وقتم آزاد بود ! یادش بخیر ، اویشن ویک میخوندم .... ؛ [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/2%7E258.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_2%7E258.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1%7E299.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1%7E299.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/3%7E216.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_3%7E216.jpg[/img][/url]

[quote]راستی برادر واریور - بحثت زیبا بود فقط من موندم تو این معرکه بالاخره تکلیف مظلومینی که دارن تو چرخ این سلفیها و عربستان و آمریکا له میشوند چی میشه و صرف اینکه نتیجه این جنگ نامیمون به ضرر همه هست بالاخره تکلیف چیه؟ واستیم نگاه کنیم یا اگه ریختن سرمون تا خانوادمون رو قتل عام کنند با وجود اتلاف این سرمایه ها دفاع نکنیم؟ حق باشماست که سیاست جهانی داره به جهت نابودی منابع جهان سوم میره- اما یکی مثل عربستان حاضر شده بشه عامل اجرائی انگلیس و اسرائیل و تو منطقه با فرستادن نیرو و پول اینهمه جنایت راه بندازه بالاخره حق چیه و چکار باید کرد؟ یک درصد هم احتمال اصلاح طرف رو نیمدیم و هدفش هم همین جنگ مذهبیه ؟ [/quote] این یک مسئله کلی تر هست فقط مربوط به خاور میانه نیست ، یک تضاد دیالکتیک در همه امور ، دهها پدیده که برخورد خونینی خواهند داشت و نتیجه ای که حاصل خواهد شد ، در نهایت مشروعیت و حقانیت همه از بین میره ،اینجاست که باید یک فکر اساسی کرد یک بازنگری اساسی، و پس از اون یک نوزایی حاصل میشه ، این نو شدن ایده میخواد ، رهبر میخواد ، نظریه میخواد ، و مقبولیت و مشروعیت ، ... ذخیره خدا برای این روز هست ...

[quote]بشار اسد: اوایل اعتراضات اشتباه کردیم این بنده خودش اذعان داره اشتباه کردن ولی بعضی دوستان قبول ندارن این لینک خبر البته قدیمی هست خبر منبع : http://www.pana.ir/NSite/FullStory/News/?Id=161492[/quote] بشار به لیبی نگاه کرد ، از توطئه ای که میرفت سوریه رو منهدم کنه جلوگیری کرد ! به سرعت ارتش رو مستقر کرد و مقابل هر گونه اقدام خصمانه ایستاد تا این جریان تقویت و سازماندهی به سان لیبی نشه ... این واکنش سریع بشار به نظر من کار بسیار درستی بود ! یکی از دلایل شکست قذافی در سرکوب شورشیان نا توانی در توضیع ارتش در مناطق مورد خصومت بود .. جنگ لیبی بواسطه شورش چند طایفه شروع شد و باقی طوایف پشت قذافی رو خالی کردند تا سالها مجبور نباشند به جنگ داخلی قبیله ای بپردازند ! شاه دست تنها موند و جز نزدیکان و اقوام خودش کسی رو پشت سرش نداشت ، نیروی هوایی حاظر به عمل نمیشد و بسیاری از فرماندهان از تقابل با مردم گریختند ، و اگرنه باید مقابل یک جنگ داخلی قبلیه ای عظیم به دفاع از یک فرد و یک قبیله می ایستادند ، اون چیزی که قذافی رو شکست داد غرب و شورشیانی نبودند که در بنغازی تیر در میکردند و رسانه ها میگفتن پشت درب های طرابلش لشکرکشی کرده اند ! قذافی در این نبرد تنها بود ، .. بشار دست غرب رو خوند و شورش رو به سرعت سرکوب کرد و از بزرگ شدن و سازمان یافتن اون جلوگیری کرد ، انتخابات ولو فرمایشی برگذار کرد و نشون داد که از یک پشتوانه ولو دروغین برخورداره ! (به هر حال این در نظر مردم (توده دو دل) نسبت به حمایت از مخالفان شک وارد میکنه) از طرفی طولانی تر شدن این ماجرا و معلوم شدن عواقب وخیم اون تحمل مردم در حمایت از مخالفان رو تموم کرده ! به هر حال مردم زن دارند ، بچه دارند ، باید نان بخورند ، آینده میخواهند ، امنیت میخواهند ، و ..... به همین ترتیب حمایتشان از شورشیان بی نظم و بی برنامه و بی هدف (برای بعد از بشار) به سمت یک ثبات ولو با وجود یک ظالم گرایش پیدا خواهند کرد و عقلانیت آرام آرام جای احساسات غیر منطقی انقلابی و توده ای رو خواهد گرفت ، لذا این شورشیان هستند که برای نگه داشتن مردم پشت خودشون باید چاره اندیشی کنند ، باید بتونند تنور خصم رو داغ نگه دارند ، کارکرد دولت رو منفی کنند و اینکه دولت مقتدر عامل ثبات و حل بحران باشه باید معکوس بشه ، ... لیکن اگر از اول شورش ها در سوریه با حماقت و طمع غرب و همچنین واکنش سریع دولت سوریه روبرو نمیشد ! الان همچنان مردم تظاهرات آرام در خیابان ها داشتند و دولت مشروعیت امنیتیش رو از دست میداد ! اما نشد ، و به همین خاطر اگر عوامل جهانی دست از این قضیه برندارند این کشتار ها آنقدر ادامه خواهد یافت که اعمال قدرت خارجی مشروعیت بیابد ! . اگر چنین شود ، غرب یا هر کشور متخاصمی با مهلکه آسان روبرو نخواهد شد ، همه آسیب خواهند دید ، و پس از آن مسبب اصلی این آسیب ها کشورهایی هستند که قدرت نظامی به سوریه داده اند ! و جای انتقام از آنها در صورت پیروزی مخالفین در صحنه سوریه وجود دارد ، عمرا دستشان به منافع چین و روسیه برسد ، اما پنجه در صورت ایران کشیده خواهد شد ، و این از مبنای ایدولوژیک و روانی بیشتر از سایر قدرتهای دخیل در اوضاع سوریه با روحیه اعراب سرخورده از شیعه توجیح پذیرتر است ............

سلام ... با توجه به رویکردی که غرب و شرق و همچنین اسد و مخالفان در این مسئله دارند ... ؛ - مشخصا این ماجرا برنده ای نخواهد داشت . - قرار است "خشونت " - " پیگیری اهداف سیاسی با تعصبات مذهبی " - " بی نظمی اساسی هم در ساختار و هم در کنش های مردمی" در کل خاور میانه بوجود بیاید ! . - قرار است این جنگ از پتانسیل گرایش به هدفی خاص " تغییر بشار " به تعارضات عمیق منطقه ای بدل شود ، . - تا مدتها فضای خاورمیانه از دید دولتها امنیتی و از دید مردم نا امن خواهد شد ، و این خود به تضاد میان دولت و مردم و دور شدن آنها از یکدیگر می انجامد . - مردم به نام " دین " و بخاطر مقاصد پنهان سیاسی قربانی جنگ مذهبی خواهند شد ، ریشه اختلافات به سبک تفرقه انگلیسی تا ده ها و یا شاید صدها سال باقی خواهد ماند ، از این جهت که افول اقتصادی سیاسی و وحدت جمعی غرب تا رسیدن به پوشش و همگرایی مجدد زمان بر خواهد بود ! لذا در مناطق حساس "زمین های کشاورزی اقتصاد غرب" همواره باید عدم پیشرفت و ثبات سیاسی وجود داشته باشد ، .. - ذخایر قدرت در عربستان ، ترکیه ، ایران ، پاکستان ، مصر و ... که میتوانست با همکاری و تعامل "سیاسی و مذهبی " به مدیریت سیاسی و اقتصادی و فرهنگی جهان برای قرنها بپردازد ، برای همیشه به منبع خصومت و تقابلات اعتقادی و سیاسی بدل خواهد شد و مترادف با آن عقب ماندگی تکنولوژیک و تولید ، وابستگی دایم سرمایه داری این کشورها را به همراه خواهد داشت . - عاقبت نظام های پدر شاهی " پاتریمونیال " عرب خارج کردن و هدایت سیل خروشان ملتهای خود از پشت سد های سیاسی و فکری دست ساخته خویش به جهتی خارجی از مرزهای جغرافیایی در راستای تحلیل انرژی آنها خواهد بود ... و این بشدت ظرفیت افزایش خشونت های منطقه ای را بالا خواهد برد و چه بسا سیل " اسلام خواهی سیاسی " بخاطر ناتوانی در مدد جویی از افکار دمکراتیک ، ناقص مانده به سمت رهبری خواهی هدف گرا پیش خواهد رفت و همین حکام عرب با مدیریت خصمانه بحران بدنبال هدایت جریان " انقلابی تحول خواهی عرب " به سمت نزاع مذهبی در بازه بین المللی هستند تا نسل بعدی رهبران میراث خصم را تیول داری کنند ، ... - پس از ماجرای سوریه و یا سایر کشورهای عربی جریانهای سیاسی هستند که به دنبال تصفیه حساب خواهند بود نه چند پادشاه های عرب و مردمشان ، لیکن قدرت اساسی این جریانات " احزاب مذهبی " هستند که در روال کنونی گرایش به خشونت در آنها در حال نهادینه شدن هست ، .. - خشونت در سوریه کورکورانه تمام منطقه را در خواهد نوردید ، و (شیعه سنی - عراق واره ) نماد وضعیت آینده سوریه ... - این فتنه یک بار در عراق تجربه شده ، باید بدونیم که اسلام برای عرب "ایدولوژی نیست" بلکه "فرهنگ عربی " محسوب میشه ، یعنی هر کس عرب هست آداب اسلامی و رعایت میکنه و اون هم تضاد ریشه دارد عدنانی قحطانی و. .... امروز در شکل شیعه سنی یا علوی و حنبلی وهابی و ....

[quote]ماجراهای سوریه که در حال حاضر تبدیل شده به انواع و اقسام ربایش افراد بیگناه ( جنایت جنایت هست) و هدف قرار دادن های انتحاری و بمب گذاری های گاه و بیگاه و محل تصفیه حساب دستگا ههای اطلاعاتی کشورهای متخاصم به هیچ عنوان دیگه عنوان انقلاب را نمیتونه یدک بکشه. حداکثر! یک انقلاب به انحراف کشیده شده هست.. [/quote] و اضافه کنم ، این جریان عقده هایی رو بوجود میاره که تا ده ها سال سوریه محل انتقام و تروریسم خواهد شد ، بخصوص در شروع دمکراسی ای که با انتخابات مجلس کلید خورده ، سوریه از هم میپاشد طوری که به نفع هیچ کس نباشد ، الا یک نیروی نظامی مهاجم به قصد اشغالگری ، وضعیت سوریه به عراق بعد از جنگ داره شباهت پیدا میکنه ، شکل دادن دمکراسی در چنین فضای خشونت باری واقعا دشواره ، اینجا یک مشروعیت برای جریان حاکم وجود داره که به حفظ امنیت با خشونت صد در صدی رو بیاره ! و همین مسئله نیاز به تصمیم گیری جهانی در مورد اقدام علیه دولت سوریه و نیروهای حافظ صلح و سازمان ملل بازی رو توجیح میکنه ، ...

[quote]صلا چرا خفت؟ بدون خفت هم میشه به رفاه رسید، همونطور که ژاپن و کره و چین و هند و تایوان وسنگاپور بهش رسیدند. متاسفانه تفکری در میان بعضی از دوستان پیش اومده که فکر میکنند برای داشتن استقلال سیاسی، الزاما اقتصاد مملکت باید ویران بشه و دیگه هیچ راه گریزی نیست. به عبارت دیگه فکر میکنند که پیشرفت اقتصادی و استقلال سیاسی دو مقوله متضاد و نافی همدیگر هستند که خود این طرز تفکر ریشه در تقدس و خطاناپذیری ای است که برای سیاست های حاکمیت قائل هستند. فکر میکنند به جز روش کنونی، روش دیگری برای باج ندادن به بیگانگان و حفظ استقلال سیاسی مملکت نیست. در حالی که حکومت های با کفایت هم استقلال سیاسی رو تامیین میکنند و رفاه مادی رو.[/quote] [quote]برادر واریور ما خفت نمیخوایم من اعراب خلیج نشین رو دیدم پس بحث خفت و نوکری را نکنید Neutral نه با خفت نمیشه به رفاه رسید ولی با معامله و تعامل میشه به رفاه رسید.[/quote] فقط میتونم یک جمله بگم " مطالعه رو زیاد کنین " ، با این طرز تفکر ، در همه مسایل به بن بست اساسی میخوریم ! ... خواهش میکنیم اینقدر عامیانه فکر نکنین ... قسمتی از حرفهاتون درست هست ، اما اگر شما رو در مقام عمل قرار بدن مسلما کار دیگری میکنین ! ...

دوستان مثل اینکه از اقتصاد و سیاست فقط به دهان و ظاهر بینی کفایت میکنند ، مثلا اینکه کی کجاست ما باید انجا باشیم ! و در آن حد ، ... [quote]مقام معظم رهبری: تا يك كشور اقتصاد خود را قوى نكند پايدار نكند متكى به خود نكند مستقل نكند، نميتواند از لحاظ سياسى و فرهنگى و غيره تأثيرگذار باشد. [/quote] مسئله اینه که الان اقتصاد امروز ، یک مقوله جهانی هست و نه محلی ، ... حتی امریکا هم اقتصادش متکی به خود ، دیگه نیست . شاید اگر دوستان در مورد مسایل اقتصادی کشورهای جهان سوم یا حاشیه اقتصاد جهانی مطالعه کنند بد نباشه ، بخصوص فهم تعاریفی چون " اقتصاد یا سرمایه داری ملی " ، " سرمایه داری کمپرادور " ، " تعاملات جهانی اقتصاد " و در مقوله " مدیریت اقتصادی ، مدیریت منابع انسانی " بخصوص فهم تفاوت نوع " ایدولوژی زده و نزده " اونها و در نهایت " اقتصاد سیاسی " ./. الان تنها چیزی که ما دوست داریم خواسته های نفسانی هست و حسادت به جایگاه باقی کشورها، این شاید باعث رقابت و پیشرفت بشه اما هر پیشرفتی لازمه اش داشتن جایگاه و پیش فرض هایی هست که باید رعایت بشه و تا اونها رعایت نشه تمامی منابع مالی و معدنی و سرمایه های انسانی شما به هیچ کاری نمیاد جز دست و پا زدن بی خود ! ... ------ [quote]خفتی که باعث بشه مردمت در رفاه باشن صد برابر بهتر از افتخاریکه باعث خالی موندن شکم مردمت بشه[/quote] این هم بحث جالبیه ، اما باید پرسید آیا با خفت میشه به اون رفاه رسید یا نه ...

این بحث کلا هیچ منبع مستندی نداره و شایعه محسوب میشه ، ... حتی اگر حقیقت داشته باشه نمیشه روش استنادی صورت داد.. اما چند نکته ؛ نخست اینکه چطور به این نتیجه رسیدن که اف 22 هستن ؟! اگر مقصودشون اون دو تا 22 ای هست که در متن انگلیسی آورده شده باید بگم اصلا ارتباطی نداره ! چرا که احتمالا میتونه شاخصی مرتبط با اسکادران اون جنگنده ها باشه مثل VFA-22 که یکی از مشهورترین و فعالترین اسکادرانها در تهاجم های هوایی آمریکا بوده ../. سطح مقطع یک و نیم متر برای F-18 E/F قابل تصور هست که رهگیری این جنگنده به عنوان ستون فقرات تهاجم هوایی نیروی دریایی آمریکا اهمیت بسیاری داره .. ، اما تا زمانیکه رسما چنین خبری اعلام نشه ، باور چنین امری سخت هست ، هرچند که خیلی جذاب نشون میده ، ...

سلام من کامنت بعضی از کاربران انگلیسی زبان ( به گفته ی خودشون و از نوع مطلبشون گمان می کنم آمریکای بودن ) رو خوندم ، خودشون می گن که اصولا اف 22 رو برای این کنار زدن و به جاش اف 35 رو ساختند به دلیل همین مشکلاتش .... یکی از مشکلات این اف 22 اینه که به ازای هر ساعت پرواز ، حداقل معادل 40 هزار دلار خرج روی دست ارتش آمریکا می زاره ، یکی دیگه ش هم عدم توانایی حمل سلاح های مناسب هوا به زمین هست .... در ضمن ، اف 35 قیمتی تقریبا مشابه اف 22 داره و با توجه به این مشکلات اخیر ، قیمتش حتی از اف 22 بالاتر رفته ... تازه این در صورتی هست که از اف 35 حداقل 2000 فروند برای ارتش آمریکا بسازند ( تنها ) و تعداد زیادی رو به سایر کشور ها صادر کنند که این یعنی تولید فوق انبوه که قاعدتا باید قیمت هر فروند رو کاهش بده .... ولی اف 22 سر هم زیر 250 تا ازش ساخته شده که یعنی تولید نسبتا کم ... اگه نسبت میزان تولید به قیمت رو بگیریم ، می بینیم که اف 22 ارزان تر از اف 35 در میاد ( برای مثاب توجه کنید اف 22 ، دو موتوره هست ولی اف 35 ، تک موتوره ... پس باید اف 22 قیمت بیشتری داشته باشه ... چون دو موتور تقریبا در یک رنج عملکردی هستند ) ..... پس سوالی که مطرح می شه اینه که چرا تولید اف 22 رو که خط تولیدش هم کامل برقرار بود رو متوقف کردن و به جاش دست روی اف 35 گزاشتن که سطح مقطع راداریش هم بیشتره !؟ مسئله پوله ، اف 35 پروژه مشارکتی هست و بازار فروش داره که خط تولیدش مثل اف 16 دهها سال فعال می مونه و سودآور است ، اف 22 به سرنوشت اف 14 داره دچار میشه ، اف 14 هم اگر به ایران صادر نشده بود خیلی زودتر از گردونه خارج میشد ، ضمن اینکه هیچ استفاده خاصی هم ازش نشد !...

------ ---- -- - واقعا قضاوت در مورد این فجایع ، که خون انسانهای بیگناه در اون بازیچه اهداف سیاسی میشه کار سختی هست ، میتونم استدلال کنم ، استدلال های حقه از لحاظ عقلی ، اما چون واقعا هیچ وقت نمی تونم " قطع یقین اثباتشون " کنم و همیشه جای شبه توی انها باقی میمونه چیزی نمیگم ، بخصوص در این فاجعه خونین و کثیف .... اما این جمله رو میگم که " ممکنه کار هر طرفی باشه " و شاید طرفهای سوم و چهارم ! و شاید بواسطه هر دو طرف بصورت همزمان !! و برای همه اش دلیل هست ، اما اون چیزی آدم رو قانع میکنه که از مجرای " اثبات " خارج بشه ، حرف زدن در مورد چنین مسایلی واقعا به سان قضاوت میمونه ، و ادم باید دست نگه داره و تا مدارک متقن نبینه ، اگر تقوا داره هیچ ادعایی رو باور نکنه ، حتی تصورات عقلایی خودش ، حقیقت در موضوع فوق فقط از یک کار پلیسی اطلاعاتی منصفانه حاصل میشه ، که بعید به نظر میرسه به این راحتی ها انجام بشه ... - -- ---- ------ اما یک نکته رو بگم ، خدمت آقا مصطفی عزیز ، تصور اینکه گروه های ذینفع سومی هم توی سوریه این اقدامات رو انجام بدن بعید نیست ، تشکیلاتی که نه شورشیان خواهان اون هستند و نه دولت ، اگر منصف باشیم نباید از هر اتفاقی رو بین دو قطبی دولت - شورشی تقسیم کنیم ، چه بسا در ماجرای 88 هم دهها جریان بی ربط به جریان اصلی " مردمی " بودن که تب ماجرا رو با اقدامات علمی گرم نگه میداشتن ... باید در نظر گرفت که هر اتفاقی که الان میفته برچسبی هست که به فردای " گروه حاکم " اعم از انقلابی و یا دولت کنونی خواهد خورد ! و مایه کنترل " شخصیت " های موجود در آینده سوریه خواهد شد ...

با همه عزیزان ... ؛ نمیتونین بجای تحلیل شخصیت همدیگه ، کلام یکدیگر رو نقد و بررسی کنین ! ...

[quote][quote]دوست عزیز به عمل در میدان نبرد ایران رو خواهند شناخت ... حکومت بعثی هم باور کرده بود که ایران دارای ارتش گرفتار در هم ریختگی های ناشی از وضعیت خاص کشور لقمه بسیار آسانی برای ماشین جنگی اش محسوب می شود ... در ضمن، یکی از مزایای ایران رو نبودن دستش در بسیاری از موارده، وانگهی همه داستان یک نبرد نظامی رو تجهیزات نمی نویسن، بلکه تاکتیک، استراتژی و خوش فکری و هوشمندی و مدیریت نبرد هم در زمره نویسندگان این روایت خواهند بود. چه کسی به شما این اطمینان رو داده که ایران در دریا و زمین و هوا بطرز هولناکی ضعیفه؟؟؟ ایران هم توانایی های خاص خودشو داره و به موقعش این دشنه ها رو در قلب دشمن اش فرو خواهد کرد ... به شما اطمینان می دم که مهاجمین می تونن شروع کننده باشن اما قطعا تمام کننده نخواهند بود.[/quote] باور كنيد پيروزي و قدرت ايران در برابر دشمنان نهايت آرزوي من هم هست.اما نبايد دشمنان خودمان را ضعيف و ناتوان وآماتور فرض كنيم و خودمان رابرعكس آن.بانظر شما موافقم.شجاعت و خوش فكري و هوشمندي و ... موثر هستند ولي خلبانان و ملوانان شجاع هم در عرصه جنگهاي پيچيده امروزي بدون تجهيزات مدرن و پيشرفته واقعا چكار ميتوانند بكنند؟ مگر خدمه ناو هاي سهند و سبلان شجاع نبودند؟؟؟چرا اتفاقا خيلي هم شجاع و خوش فكر و هوشمند و آموزش ديده بودند ولي قرباني تكنولوژي برتر دشمن شدند نياز نيست كسي به من اطمينان بده كه در دريا و هوا ضعيف هستيم كافيه به موجودي تجهيزات اين دو نيرو نگاهي كنيد! در ضمن نبايد شرايط امروز را با سالهاي جنگ مقايسه كنيم.در اوايل جنگ با وجود تحريم و مشكلات فراوان آن تعداد از هواپيماها و كشتي هاي ما كه عملياتي بودند از نظر تكنولوژي نسبت به تجهيزات عراق برتري كامل و بي چون وچرا داشتندمثلا اف14 از تمام جنگنده هاي دشمن برتر بود و اين برتري تعداد كم آنها را پوشش ميدادو درنبرد همزمان با چند فروند جنگنده عراقي آنها يا فرار ميكردند و يا نابود ميشدند!اما در سالهاي آخر جنگ اين فاصله تكنولوژي روز به روز كم ميشد و ميراژهاي عراقي به لطف موشكهاي جديدتر و سيستمهاي جنگ الكترونيك كارامدتر در چند نوبت اف14 را هدف قرار دادند واگر جنگ ادامه داشت شايد اين برتري بيشتر هم ميشد.حالا شما توجه كنيد كه ميراژاف1 با نسل جديدتر ميراژ2000 جايگزين شد و ميراژ2000 هم در حال جايگزيني با نسل جديد جنگنده رافال است!اما اف 14 هاي فرسوده و كم تعداد ما تغيير زياد و تعيين كننده اي نكرده اند. اگر شما هم فكر ميكنيد ايران سلاح جديدتري مثل سوخو30و يا ميگ31ويا... رامخفيانه تهيه كرده و براي غافلگير كردن دشمنان وجود آنها را اعلام نميكند اگر هم اين نظر درست باشد مطمين باشيد آنها انواع ضعيف شده صادراتي هستند چون شوروي پيشين و روسيه آخرين فناوري هاي نظامي خود را در اختيار چين و هند كه متحد و مشتري قديمي آنها هستند قرار نميدهند چه برسد به ايران. [/quote] مسئله عراق و یا امریکا با امارات فرق داره ، به چند دلیل مهم ، اول اینکه امارات هیچ عمق استراتژِیکی ندارد که بتونه نیروهوایی خودش رو روی زمین براحتی محافظ کنه ، شاید برخی فناوری های خاص در ساخت فرودگاه زیرزمین بتونه براش چند فروند جنگنده جهت فقط پروازهای دفاعی در اختیارش قرار بده ، اما به محض شروع جنگ تمامی فرودگاههای نظامی و غیر نظامی امارات و حتی جاده های صاف شهری و برون شهری اون به حدی آماج حملات موشکی قرار خواهد گرفت که ابدا نتونه هواپیما هاش رو بلند کنه ، چه رسد به استفاده گسترده در آسمان، حتی وجود یک کشور پشتیبان مثل عربستان نمیتونه جلوی وضعیتی رو بگیره.. نیروی هوایی و پدافندی امارات در حدی نیست که بتونه ممانعتی از شلیک موشک های ایران ایجاد کنه ، و این جنگنده ها فقط در صورتی موفق هستند که بیایند و بنادر ما رو بمباران کنند و برگردند البته به سایر کشور های عربی ! در صورت صورت شروع چنین جنگی هیچ فایده برای امارات حاصل نخواهد جز ویرانی مطلق ، ورود به آسمان ایران از تنها یک مسیر جنوبی مشخص برای امارات مورد تصور هست ،و حداقل 600 کیلومتر مسیر رفت و برگشت تا ابتدای خاک ایران نیاز به چند مرحله سوختگیری رو اعلام میکنه ، ضمن اینکه وقتی جنگنده دشمن به قصد پشتیبانی هوایی وارد کشور بشه ، اف 5 ما به خاطر بهره گیری از انبوه رادارهای زمینی قادر به مشاهده انواع اهداف منجمله رادار گریز هم هست ! ، این پارامتر در صورت استقلال جنگنده در آسمان خارج از پوشش رادارهای زمینی و هوایی کشور ما حذف خواهد شد ... اما شاید اگر هدف گذاری امارات برای اشغال جزایر ایران باشد ممکن است این نیرو بتواند اقدام به موقع در ارسال نیروی دفاعی به جزایر سه گانه از طریق سطحی را قطع کند ، اما همچنان انبوه زیردریایی ها ، قایق های تند رو و موشک های بالستیک همچنان بدون دردسر فعال خواهند بود ، ضمن اینکه بنده فاکتور پدافند هوایی ایران رو وارد نکردم ... در آخر اینکه بعید است هواپیمایی از امارات از روی باند بلند شود و از برجهای مشرف به این فرودگاهها و توسط عناصر پنجم مجهز به انواع دروبین ها و تجهیزات نظارت موجود در خود امارات قابل روئیت نباشند !...

[align=center]بسمه تعالی[/align] - نخست روشن کنم که تاخر فرهنگی در انگلیسی Cultural Lag به معنای عقب ماندگی و یا واپس ماندگی فرهنگی معنی میدهد که از جنبه منفی کلمه ای که در فرهنگ ما مرسوم است مثل عقب ماندگی ذهنی و یا فکری نیست ... - بلکه منظور جدا افتادگی اجزای فرهنگی مادی و معنوی از یکدیگر است ؛ بدین معنا که فرهنگ مادی رشد کرده و فرهنگ معنوی همسان با آن جلونرفته است و یا مسیر دیگری را طی نموده ... - این بحث فقط به مسئله پیشرفت مادی مربوط نمیشود بلکه مسئله ساختار و اجزای فرهنگ مثل ؛ هنر ؛ اعتقادات ؛ باور ها ؛ آیین ها ؛ رسوم ؛ سبک های زندگی ؛ آموزش و پرورش و یا رسانه ها نیز میباشد که بین پیشرفت نقش آنها یا کارکردشان در ساختار اجتماعی امروز فاصله می افتد به نحوی که کارایی خویش را از دست میدهد . لیکن بدین معنا نیست که عقب ماندن یکی باعث حذف آن از ارتباطات فرهنگی و اجتماعی میشود بلکه مشکلاتی ایجاد میکند که سبب بروز معضلات و کاستی های معنوی در جامعه خواهد شد .. برای نمونه ابزاری مثل ماشین و نبود فرهنگ معنوی ترافیک ؛ یا ابزاری مثل موبایل و اینترنت و نبود یا کمبود تعاریف فرهنگی مربوط به استفاده از آنها در رعایت حریم خصوصی ، مسایل قانونی و شرعی و ... لذا پس از تعریف کلیت این نظریه که مبین تعاریف فوق نیز هست ؛ از کاربران گرامی و مدیران تقاضا دارم در تبیین و بررسی نمونه هایی از تاخر فرهنگی در جامعه امروز ایران و راهکارهای بازتولید تعاریف بر اساس معیار های کاربردی و نو ابراز عقیده و نظر بفرمایند ... ؛ . اصطلاح "Cultural Lag" به معانی تأخر فرهنگی، عقب‌ماندگی فرهنگی، واپس ماندگی فرهنگی یا دیرکرد فرهنگی ترجمه شده است. تأخر فرهنگی یکی از نکته‌های مهم پویایی‌شناسی فرهنگی است، و در اصطلاح نوعی عدم تعادل فرهنگی به حساب می‌آید و به معنای تمایز اجزا یک فرهنگ از نظر آهنگ حرکت آنان است. در واقع بعضی از عناصر فرهنگ، نظیر زیرساخت یا فنون و ابزارهای مادی زودتر از اندیشه‌ها و عقاید یا سازمان‌های اجتماعی دگرگون می‌شوند. بدین‌سان در درون یک فرهنگ، اجزا از یکدیگر جدا و گاه بیگانه می‌شوند.[1] در اثر این تغییر یا پیشرفت (اصطلاح پیشرفت را در مورد فرهنگ مادی می‌توان به کار برد) نابسامانی و ناهماهنگی در مجموعه آن ترکیب فرهنگی به وجود آید. این عدم هماهنگی در تغییر عنصرهای یک ترکیب فرهنگی را پس‌افتادگی فرهنگی گویند.[2] تاخر فرهنگی مفهومی است كه توسط ویلیام اگبرن (William Fielding Ogburn: 1886-1959) جامعه‌شناس امریكایی مطرح گردید. تاخر فرهنگی، در نظریه اگبرن با مفهوم تطبیق با محیط جدید همراه است. سازش و تطابق اجتماعی به دو شکل قابل تصور است: یکی سازش و تطابق انسان با فرهنگ، و دیگری هماهنگی و سازش میان قسمت‌های مختلف یک فرهنگ است. نظریه تاخر فرهنگی اگبرن، مربوط به حالت دوم یعنی مشکل تطبیق قسمت‌های مختلف یک فرهنگ است، که به علت سرعت تغییر و تحول از یکدیگر جدا شده‌اند. قسمت‌های مختلف یک فرهنگ (عناصر مادی و معنوی فرهنگ) به یک سنت و آهنگ تغییر نمی‌کنند.[3] عناصر فرهنگی و وقوع تأخر فرهنگی در هر فرهنگ دو زمینه جدا از هم وجود دارد: یکی فرهنگ مادی و دیگری فرهنگ غیرمادی یا فرهنگ معنوی. فرهنگ مادی آن بخش از عناصر فرهنگی را دربر می‌گیرد که قابل لمس و اندازه‌گیری و ارزیابی و مقایسه است. اشیا مادی، ابزار کار، وسایل صنعتی، کشاورزی، عکاسی، موسیقی، آموزشی و لوازم خانه که در زندگی روزمره کاربرد دارند جزء فرهنگ مادی به‌شمار می‌روند. فرهنگ مادی در واقع مشتمل بر کلیه دستاوردهای مادی یا تکنولوژیک هر جامعه است. فرهنگ معنوی مشتمل بر موضوعاتی است که جنبه کیفی دارد و قابل مقایسه و اندازه‌گیری نیست. می‌توان گفت آنچه را که مادی نیست فرهنگ غیرمادی گویند. آثار ادبی، هنری، فکری، آداب و رسوم، سنت‌ها، اخلاقیات، معتقدات، باورها، آموزش و پرورش، و به طور کلی سرمایه معنوی یک جامعه جزء فرهنگ معنوی جامعه به‌شمار می‌رود.‌‌‌[4] تاخر فرهنگی ناشی از تاخر یا پس‌افتادگی فرهنگ معنوی از فرهنگ مادی است. زیرا فرهنگ معنوی ریشه‌دارتر، عمیق‌تر و گسترده‌تر است و نمی‌تواند به سرعت فرهنگ مادی تغییر کند. چرا که بنابر اصل "مقاومت فرهنگی متفاوت" اگبرن، پذیرفتن تغییر یا مقاومت در برابر آن در تمام اجزا و قسمت‌ها و عناصر فرهنگی به یک شکل و اندازه نیست، در برخی چون فرهنگ مادی زودتر و در فرهنگ معنوی دیرتر صورت می‌گیرد.[5] شرایط وقوع تاخر فرهنگی به نظر اگبرن تاخر فرهنگی دارای شرایط چهارگانه زیر است: 1- در ترکیب فرهنگی مورد مطالعه، دست‌کم، دو متغیر (دو عنصر) متمایز از یکدیگر در نظر گرفته شود. 2- هماهنگی و سازگاری این دو متغیر در گذشته مشخص شده باشد. 3- از نظر زمانی، تغییر یکی از آن دو عنصر، یا تغییر بیشتر و سریعتر یکی از آن دو معلوم و معین باشد. 4- در مقایسه با گذشته، این اختلاف و تغییر (پس‌افتادگی) باعث کاهش مقدار هماهنگی و سازگاری باشد.[6] کنش متقابل عناصر فرهنگی و تاخر فرهنگی بین جنبه‌های مادی و معنوی فرهنگ کنش‌های متقابل وجود دارد. تغییر یکی موجب تغییر دیگری خواهد شد. بعضی از جامعه‌شناسان عقیده دارند که این دگرگونی از اشیا مادی و ابزار آغاز می‌شود و سپس تاثیر آن گسترش می‌یابد و جنبه‌های معنوی فرهنگ را دربر می‌گیرد.[7] این بخش‌ها باید همواره به همراه یکدیگر رشد کنند و رابطه منطقی با یکدیگر داشته باشند و معمولا نیز در تاریخ توسعه چنین بوده است. رشد یا تغییر ذهنیت‌ها سبب تغییر مادیت‌ها شده و برعکس. هرچند انطباق کامل این دو بخش بر یکدیگر در هیچ جامعه‌ای نمی‌تواند منطقا وجود داشته باشد و عدم انطباق جزیی آن‌ها خود دینامیسمی را به وجود می‌آورد که سبب تغییر فرهنگی و رشد جامعه می‌شود اما نباید از نظر دور داشت که این عدم انطباق تنها در حد جزیی مفید است و فاصله گرفتن این دو از یکدیگر می‌تواند زیان‌های زیادی دربر داشته باشد. این چیزی است که در گروه بزرگی از کشورهای در حال توسعه قابل مشاهده است. در واقع ورود گسترده تعداد بی‌شماری از فراورده‌های مادی زندگی توسعه‌یافته به این کشورها از شیوه زندگی گرفته (نظیر شهرنشینی، آپارتمان‌نشینی، چگونگی گذران اوقات فراغت) تا اشیا و ابزارها (خودروها، تلفن، وسایل ارتباط جمعی) بدون انتقال بخش معنوی این فرهنگ‌ها بوده است. به عبارت دیگر اشیایی که به این ترتیب وارد کشورهای در حال توسعه شدند به‌جای بخش معنوی خود ناچار به هماهنگی با بخش معنوی فرهنگی بیگانه شدند، و این امر همان واپس ماندگی فرهنگی است.[8] لازم به توضصح است، که دگرگونی یک عنصر فرهنگی به سه شیوه اصلی -همگرایی، واگرایی و پی‌آیی- در جامعه تاثیر می‌گذارد و تاثیر آن به صورت دور اجتماعی از یک عنصر به عنصر دیگر و از یک حوزه به حوزه دیگر فرهنگ می‌رسد و تقریبا همه عنصرهای فرهنگی را به تغییر وا می‌دارد. اما چون هر یک از عنصرهای فرهنگی در عین بستگی به عنصرهای دیگر، ذاتی متفاوت و وضعی خاص دارند، دگرگونی یک عنصر با سرعت یکسانی در عنصرهای دیگر منعکس نمی‌شود، بلکه هر عنصری مطابق مختصات خود و به نسبت رابطه‌ای که بین آن و عنصر دگرگون شده برقرار است، با سرعت معینی تغییر می‌کند. از این‌رو هر یک از عنصرهای فرهنگی یک جامعه برای آنکه به عنصر تغییریافته برسند و با آن همسازی یابند به مدت زمانی که البته در مورد همه آن‌ها برابر نیست، نیازمندند. پس‌افتادگی فرهنگی از اینجا زاده می‌شود.[9] به عبارت دیگر این فاصله از آنجا ناشی می‌شود که اکتشاف‌ها و اختراع‌های علمی و صنعتی جدید می‌تواند یک‌شبه راه صدساله‌ای را بپیماید ولی ضابطه‌ها و سنت‌ها و ابزارهای فرهنگی در گذشته تغییر و تحولی آهسته و کند و غالبا هماهنگ دارند. در مقایسه دو عنصر، دو متغیر فرهنگی هر جا فاصله، ناهماهنگی و بالاخره پس‌افتادگی قابل توجهی دیده شود، متغیر شتابنده (متغیر مستقل) در اثر پیشرفت‌های علمی و فنی است.[10] "هـ. هارت" به‌جای توجه به شكاف زمانی بین تكامل فرهنگ تكنولوژیكی و غیر تكنولوژیكی می‌گوید: «تأخر فرهنگی فاصله زمانی میان دو مرحله در تكامل یك مجموعه فرهنگی یا دو مجموعه فرهنگی مختلف است كه در آن‌ها لازم است برای پیشبرد هرچه بهتر هدف‌های اجتماعی مورد قبول همگان، این فاصله كوتاه‌تر شود و چنین كوتاه شدنی فقط از طریق برنامه‌ریزی اجتماعی امكان‌پذیر به نظر می‌رسد.»[11] پس‌افتادگی فرهنگی هم در جامعه ایستا و هم در جامعه پویا رخ می‌دهند اما در جامعه‌های پویا که تغییر با شدت بیشتری روی می‌دهد پس‌افتادگی فرهنگی هم به فراوانی دیده می‌شود.[12] واپس ماندگی فرهنگی علاوه‌بر یک مجموعه ملی ممکن است در قالب‌های بسیار متفاوتی همچون درون یک شهر، در یک پهنه منطقه‌ای و یا سطح بین‌المللی بروز کند و همواره دارای اثرات منفی و بحران‌زاست. راه مقابله با این امر یافتن روش‌هایی مناسب برای سازش میان فرهنگ مادی با فرهنگ معنوی بومی است که باید از خلال فرایندهای فرهنگ‌سازی به انجام رسد.[13] وضعیت تاخر فرهنگی در مناطق مختلف[14] تاخر فرهنگی در کشورهای جهان سوم بیشتر و در کشورهای پیشرفته و صنعتی کمتر است که یکی از دلایل آن می‌تواند زودتر صنعتی‌شدن آن‌ها باشد. بدین معنی که چون این کشورهای سال‌هاست صنعتی شده‌اند و مردم از ابتدا با انواع ابداعات و اختراعات و تکنولوژی‌ها آشنا شده و در جریان تکامل آن‌ها قرار داشته و با آنها رشد کرده‌اند. در نتیجه فرصت بیشتری یافته‌اند تا افکار، عقاید و شیوه زندگی خود و الگوهای رفتاری خود را متناسب با تغییرات تکنولوژیکی همراهی کنند. در حالی‌که در کشورهای جهان سوم وضعیت بدین‌گونه نبوده و هرچیزی پس از آنکه تقریبا تکمیل شده یک مرتبه وارد این کشورها شده و در اختیار مردم قرار گرفته است بدون اینکه مردم با روند تکاملی آن‌ها رشد کرده باشند. خلاصه مردم کشورهای جهان سوم چون یک‌مرتبه و آنی با تکنولوژی و تمدن مادی غربی آشنا شده‌اند و همچنین از آموزش و پرورش متناسب برخوردار نیستند تاخر فرهنگی بیشتری نسبت به کشورهای پیشرفته دارند. این پدیده در مورد مردم یک کشور نیز وجود دارد. بدین معنی که مردم شهرهای بزرگ (مثلا تهران) چون زودتر با فرهنگ و تمدن غربی آشنا شده و تکنولوژی زودتر وارد گردیده است بنابراین از تاخر فرهنگی کمتری نسبت به شهرهای کوچک‌تر و روستاها برخوردارند و بر عکس. اما باید دانست که تاخر فرهنگی در همه کشورهای جهان وجود دارد و منحصر به فرهنگ و جامعه خاص نیست. منتهی این نسبت متفاوت است برخی بیشتر و برخی کمتر، اما هیچ جامعه‌ای وجود ندارد که فرهنگ مادی و معنوی آن هماهنگ باشد. این پدیده اگر بیش از اندازه باشد می‌تواند حتی منجر به نابسامانی و اغتشاشات اجتماعی گردد و تضاد مردم و گروه‌های اجتماعی را با تغییرات فرهنگ مادی و نظام سیاسی کشور فراهم کند و چه‌بسا زمینه‌ساز انقلاب اجتماعی گردد. تأخر فرهنگی كاذب و حقیقی "جان هنری مولر"، میان تأخر فرهنگی كاذب و حقیقی فرق می‌گذارد. تأخر كاذب آن است كه در آن به دلیل مقایسه‌ناپذیر بودن دو دسته فرهنگ مورد تحقیق، تأخیر و تثبیت نمی‌شود، بلكه فقط علنی می‌گردد و ممكن است در تعریف مجدد از بین برود؛ تأخیر حقیقی آن است كه در آن، عنصر واپس‌مانده، یا نتیجۀ عنصر دیگری است كه از لحاظ زمانی بر آن مقدم است، یا اصولا تأخر زمانی نیست؛ بلكه مقیاسی برای سنجش اختلاف كیفی میان یك هنجار و یك دستاورد مفروض، محسوب می‌شود.[15] [1]. ساروخانی، باقر؛ درآمدی بر دایرةالمعارف علوم اجتماعی، تهران، کیهان، 1380، چاپ سوم، جلد 1، ص173. [2]. روح‌الامینی، محمود؛ زمینه فرهنگ‌شناسی، تهران، عطار، 1382، چاپ هفتم، ص123. [3]. قلی‌زاده، آذر؛ مبانی جامعه‌شناسی، کاشان، محتشم، 1374، ص74. [4]. وثوقی، منصور و نیک‌خلق، علی‌اکبر؛ مبانی جامعه‌شناسی، تهران، خردمند، 1376، چاپ یازدهم، ص127-126. [5]. قرائی مقدم، امان‌الله؛ مبانی جامعه‌شناسی، تهران، ابجد، 1374، ص162. [6]. روح‌الامینی، محمود، پیشین، ص125-126. [7]. قرائی مقدم، امان‌الله؛ پیشین، ص127. [8]. ریویر، کلود؛ درآمدی بر انسان‌شناسی، ناصر فکوهی، تهران، نی، 1379، ص253. [9]. اگبرن، ویلیام فیلدینگ و نیمکوف، مایر؛ زمینه جامعه‌شناسی، امیرحسین آریان‌پور، تهران، گستره، 1380، ص433. [10]. روح‌الامینی، محمود؛ پیشین، ص126. [11]. گولد، جولیوس و کولب، ویلیام. ل.؛ فرهنگ علوم اجتماعی، مصطفی ازکیا و دیگران، تهران، مازیار، 1376، ص209. [12]. اگبرن، ویلیام فیلدینگ و نیمکوف، مایر؛ پیشین، ص434. [13]. ریویر، کلود؛ پیشین، ص254. [14]. قرائی مقدم، امان‌الله؛ پیشین، ص163-162. [15]. گولد، جولیوس و کولب، ویلیام. ل.؛ پیشین، ص209. http://www.pajoohe.com/25513/index.php?Page=definition&UID=30501

سلام مجدد ‏.‏ ‏ پاتریوت عزیز متنی که قراردادین کاملا گویا و روشن کننده بود ‏، اما این روال سخت گیرانه برای طبقه فئودال قابل وصف هست و توده کثیر برده از اون بیرون میمونند ‏
،‏ لذا ‏
بحث ‏
قومیت ‏
برای ‏
جمعیتی ‏
کوچک ‏
و ‏
خاص ‏
معنی ‏
دار ‏
هست. این فئودالیته پس سقوط کلیسای کاتولیک ‏،‏ شروع دوره انقلاب صنعتی و ‏...‏ کلا به حاشیه رانده میشه،‏ هررچند که دودمان های پادشاهی در انگلستان همچنان قوی هستند ولی تئوری های لیبرالیسم ‏،‏ قرارداد اجتماعی و شیوه نظم دهی اجتماعی مبتنی قانون و ...‏ نتیجه ناتوانی و یا حذف تدریجی اقتدار حاکمیتهای پادشاهی هست علی الخصوص در ریشه های زمینه ساز انقلاب فرانسه ‏،.. بطور طبیعی اروپا جغرافیای تنگی داره و اقوام به هم نزدیک هستند ‏.‏ جنگ های بسیار و تسلط کلیسای رم بر این دابره فرهنگی رو هم نباید فراموش کرد ‏.‏ ‏ د ر نهایت شاید بپذیرم که اصالت نسبی وجود داشته اما اصالت قومی به اون معنا که در شرق هست براحتی پذیرفتنی نیست ‏.‏ ولی همونطور که گفتم اصالت نژادی بحثش جدی هست

[quote]worior عزیزم شما در جایگاه استاد من هستید پیشنهاد می کنم تاریخ تحولات [b]اجتماعی[/b] سده های 12 تا 18میلادی رو در اروپای مرکزی (پروسیا و فرانسه) با تاکید بر «هنجارشناسی عرفی/حقوقی رایج و روابط لایه های اجتماعی با یکدیگر » به اختصار مرور بفرمائید. باز هم در محضر شما خواهم بود. ارادتمند[/quote] اگر بزرگواری کنید و مختصری تیتر وار و توصیفی همینجا بنویسید ممنون میشم ، چرا که ابدا فرصتی برای چنین مطالعه ای در حال حاضر ندارم ، بخصوص اینکه این صورت از توصیفات رو میشه بعدا کلی تر در کتب مختلف یا فضای نت یافت ... تشکر .

[quote]از کدام برهه (های) تاریخی در کدامین غرب جغرافیایی صحبت می کنید؟ تنویر بفرمائید تا در ادامه مصدع اوقات شریف تان باشم. [/quote] این موضوع دوره تاریخی مورد نظر جناب فتح نبود ، بلکه ایشون بکل ملاک (نظام فئودالی و برده داری) رو حذف قوم گرایی میدونند ، البته برداشت من اینطور بود ، اما خود من حس میکنم که از قرن 16 به بعد چنین تصوری قابل بررسی هست ، بخصوص اینکه اگر " قومیت " رو با " نژاد " یکی ندونیم هر چند که تابع یکدیگر هستند ، .......

[quote]سلام خدامت واریور بزرگ و کبیر. جدا وقتی باهات بحث می کنم کیف می کنم چون دقیقا می فهمی چی می گم و این مناظره رو خیلی شیرین می کنه برای من. بریم سر مباحث خودمون:[/quote] سلام بر برادر بزرگتر خودم ، ممنون ولی حقیر لایق این اوصاف نیست . کم پیدایی ؟ [quote]بحث فقط ارتباطات و رسانه نیست بلکه این طرح از نظر ساختاری مشکلات فراوانی داره و تنها بخش رسانه نیست یعنی هر چهار مرحله اون نیاز به بازسازی و تجدید نظر داره نه صرفا بخش رسانه ای اون.راحتتر بگم ما باید به فکر طرح های داخلی باشیم وگرنه با این طرح ها فقط مشکلاتمون فراوان تر میشه. [/quote] شما کاملا درست میگی ، منظورم اما این بود که نبض توده در دستان " سیستم ارتباطی " یک جامعه است ، به واقع توسعه خواهی و تجدد یا تجدید نظر و یا پذیرش و باور هر پیشرفتی منوط به وجود رسانه است و بهتر بگم اگر باور کنیم که بنیان مدرنیسم از " هنر " شده ، هنر و بعدها چاپ به منزله یک رسانه عمل کرده و عامل دومینو وار فراگرد های بعدی مدرنیسم و توسعه شده ... یه پیوستی از این نوع گزاره ها در عملکرد رسانه بزارم که اگر فرصت کردی یه نگاهی بهش بندازی ، بخصوص که در هر 4 مرحله اساسا رسانه عامل اصلی هست ... ؛ http://www.aftabir.com/entertainment/communications/human/mean_model_rogersandshoemaker_levels.php [quote]حتی در اون زمان هم پایه های خانوادگی به شدت شرق قوی نبوده در غرب منظور بنده این هست. مدرنیسم و دنیای صنعتی و پس از این دوران ها دنیای پسا مدرن تمام شالوده های باقی مانده رو هم نابود کرده و کشورهای غربی از زمین نیم بند و نیم سفتی که در دوران قبل از تجدد و مدرنیسم داشتند الان روی آب هستند و آب هم اساس و پایه ای نداره و به راحتی در اون فرو خواهند رفت. [/quote] موافقم ، اما این مسئله به مقدار زیادی ناشی سایر عوامل تغییرات اجتماعی هست ، منجمله جنگ های طولانی مهاجرت ها و ... که البته امروز دیگه این مسئله رو بصورت عام عنوان میکنند تا حل شده پنداشته بشه ، بخصوص نظریه " غرب مسیحی " یکه تاز "آرنولد توینبی" [quote]مشکل این نیست که از جامعه شناسی و توان علمی و تجربه غرب استفاده نکنیم ولی استفاده اون بدون تفکر و گزینش بی مهابا(بی نراس باید گزینش کرد(عبدالکریم سروش)) ضربات شدیدی وارد می کنه. مشکل اساسی این هست که نوع تفکر غربی از عقل کلامی و فلسفی فاصله گرفته وبه عقل ابزاری، مدرن و جزیی رسیده این نوع عقل راسیونالیستی هست و هم پوشانی اون با تفکر و بینش شرقی ۱۰۰ رصد نیست هر چند پوزیتویسم در نوع شرقی هم هست ولی اصالت کامل نداره. ما مشکل طرح جامعه شناسانه و پایه های نظری و علمی نداریم و لی مشکل همونطوری که فرمودی بر می گرده به عدم تدوین و عملی شدن اونها در حوزه نظر و تئوری[/quote] مشکل از افراط و تفریط هست ، ... اگر نگاهی بر نظریه کمتر شناخته شده " سوروکین " مبنی بر " نظام های ذهنی " در روال "چرخه ای " بندازیم این مطلب به خوبی روشن میشه ، یه مختصری اینجا میارم و اگر فرصتی بود و منابعی در اختیار داشتی مطالعه ای خرد کفایت میکنه ..؛ سوروکین جوامع بشری رو میان سه گونه ذهنیت در نوسان مبیند ، ذهنیت حسی مفهوم پردازانه آرمانگرایانه و خلاصه اینکه محرک درونی اجتماعی این جوامع رو همین منطق های درونی تشکیل میدن و اینطور مثال میزنه که یک جامعه با ذهنیت خاص برای بسط تفکرش اینقدر خودش رو تحت فشار قرار میده که به آخرین حد منطقیش برسه ، سرانجام یک جامعه حسی انقدر حسی میشود که بساط سقوطش فراهم شده و مردم به دامان نظریات مفهوم پردازانه پناه میبرند ! [size=9]ریتزر ، نظریه جامعه شناسی معاصر ، صفحه 78 البته کمی محاوره ای نوشتم ، ...[/size] و بعد نتیجه این میشه که در ادامه بسط ذهنیت مفهوم پردازانه به نگاه آرمانگرایانه خواهند رسید ! همین چرخه مجدد در نهایت تکرار خواهد شد ... علت اینکه غرب در حال حاضر برای این حوزه شروع به فلسفه پردازی و ذهنیت سازی مفهوم پردازانه کرده طبیعتا خروجی نهضت تجربه گرایی هست و پاسخی که مجبوره به اون بده ، و شاید این فرصتی برای گسترش فرهنگ معتدل دینی مثل اسلام هم باشه ... اما در حال حاضر عقربه ساعت ما جلوتر از غرب میچرخه ! و .... [quote]حلیل وضعیت قضیه فلسفی نیست بلکه فلسفه خواه ناخواه سوار بر تمام کلیات هست و بینش ها رو در سطح زیرین شکل میده.فرض کن مایه اصلی ساخت هر وسیله فلزی آهن باشه خوب آهن یک کل برای تمام اجزایی چون قاضق و دوچرخه و ماشینو... هست. در چند بخش باید با دقت نظر کرد اول اینکه باید در نوع شناخت مسائل به ریشه ها نگریست که غیر از دید فلسفی نمیشه کاری کرد فرضا هویت رو میشه با دید روانشناختی و جامعه شناختی نگریست ولی همه اینها روبنا هستن و این تنها فلسفه هست که با تعریف انسان(البته با تعریف درست و صحیح) ذات فرد روروشن می کنه و در این شرایط شما می تونید در مورد طرح های آینده دار صحبت کنید. اما به نوع تفکر مدیریت استراتژیک من نگاه خاصی دارم و لازمه اون همونطوری که بیان کردی دیدن و تحقیق کامل و علمی و عملی هست و بعد ریختن سرح های بلند مدت و میان مدت و نهایتا کوتاه مدت. بازم عرض می کنم از نظر من روند تفکری به این شکل هست فلسفه زیر بنا و شکل دهنده کلیات =>جامعه شناسی => ودر آخر نگاه بلند استراتژیک داشتن و در مرحله آخر سیاست روزمره و اتفاقات و حوادث.[/quote] اگر مراد از فلسفه رو صرفا " نتیجه گیری های عقلی " بزاریم ، بلی زیربنا محسوب میشه ، اما این زیربنا باید بدونه که قراره چه وزنی و چه ابعادی بر اون سوار بشه ، لذا زیربنای صرف بی معنی هست و روبنا هم بنیان سستی داره ، اما لازمه که یه توضیح مختصری در مورد رویکرد انگلیسی در جامعه شناسی بدم که اساسا سعی بر داده های آماری داشت تا فلسفه و خروجی اون شد " اقتصاد سیاسی " ، اما رویکرد های مارکس که بر پایه دیالکتیک بنا شده از باب فلسفی حتی در تقابل با نظریات فوئرباخ و هگل هم در میادکه ناشی از رویکرد تجربی اون بخصوص " جبرگرایی اقتصادی " هست ، یا بالعکس اون رویکرد های خطی کانت در تحلیل مسایل فلسفی و مشابه اون جامعه شناسی وبر در توصیف منطق پروتسانی و سرمایه داری ، بهتر بگم فلسفه بسیار ناقص تر از اون هست که به بیان اون واقعیت ها بپردازه ، اما چون از معقول انسان هست ، آدمی سعی میکنه با استفاده از اون واقعیت رو توضیح بده بنابراین شیوه های فلسفی رو در بررسی تجربیات بکار میبنده ... پس نظر من اینه که زیربنا نیست ولی روبنا هم نیست ! خط کش واسه کشیدن نقشه ساختمونه ! [quote]من این رو هم دقیقا فلسفی می بینم چراکه این روند هم پیش بنی شده و غیر قابل اجتناب هست اما در خطوط قبلی عرض کردم بحث این نیست ما از تجربه و تفکر غرب استفاده نکنیم بلکه همونطوری که مقام معظم رهبری فرمودن این علوم مسموم هستن و نیازمند بازنگری (فرض همین اقتصاد ما که داره با نگاه اقتصاد نو کینزی در مجمع تشخیص مصلت نظام پیش گرفته میشه برای بلند مدت به عنوان طرح اقتصادی کشور اگر با روند غرب پیش بره نتیجه در بهترین حالت اکنون غرب خواهد بود). بلی تمدن غرب تمدن حاکم و بینشاون بینش حاکم هست و با جرات اعلام می کنم تنها کشوری که تونسته در برابر اون فقط احساس فقر نکنه و بیدار باشه کشور ما هست و تمام خورده تمدنها رو در خودش حل کرده مثل مالزی و هند و..... و در عین حال بحث به طرف پیشرفت تکنولوژیک نرفتن نیست بلکه راه هست. [/quote] اتفاقا اینجا باید فلسفه رو بزاری کنار و نگاهی به کشیشان مکتب شیکاگو بندازی ! برادران مذهبی ای که به مطالعه عوارض شهر نشینی و توسعه شهری بخصوص بر مذهب و رفتار مردم علاقه داشتن و بنیانگذاران جامعه شناسی شهری هم هستن ، طبیعیه که ما وقتی پیشرفت و توسعه بخواهیم شهر های ما هم توسعه پیدا میکنه کما اینکه به بدترین شکل ممکن این اتفاق افتاده ، و بهترین حالتش مثلا دوبی ! نیویورک یا شیکاگو ! شهر های ما که بهتر نیستن !! ... اقتصاد کینزی ضربه اساسی به پیشرفت واقعی ، صنعت ، فرهنگ و منابع انسانی ماست ! گول این ترفند های انگلیسی رو نخوریم بهتره ، هرچند که سبب میشه تا حدودی اقتصاد متعادلی داشته باشیم !! اما با این نوسانات که عامل اساسیش بازار آزاد نبود و دولت هست ؟!!! [quote]نه متاسفانه. من توی نظراتی که ار تونیس گذاشته بودی در مورد ارتباطات زیاد چیزی ندیدم و اتفاقا چیزی که من برداشت کردم که یکی از مشکلات همین بحث ارتباطات بود که نویسنده مقاله به اون اشاره کرده بود که نظریه تونیس به دلیل همین نقص کمی می لنگه. اما با توجه به تاریخ تونیس و تفکرات تاریخی ماتریالیستی مارکس و... ممکنه این نگاه ها ملهم از اون هم باشه به طوری که نگاه سوسیالیستی در اون به وضوح دیده میشه.این دید هم ددقیقا اصلا کار زیادی به فلسفه نداره و بیشتر نگاهتاریخ تمدنی و تاریخی داره.به هر حال خیلی شبیه هستن به نظر من. اما جالب این هست که دکتر شریعتی در دهه ۴۰ شمسی این روند تارخی و جامعه شناسانه رو تعریف کرده [/quote] اون بحث روح اجتماعی که مطرح کردی در نظر دورکیم نیست ، بلکه دورکیم از " وجدان جمعی " به عنوان نوعی آگاهی صحبت میکنه ، و علت همه این تفکرات خارج شدن دورکیم از نگاه " مکانیکی " به جامعه و رفتن به سمت نگاه " ارگانیکی " هست ، و همه این ایده ها بر خلاف تصور منشاء فلسفی نداشتند ، شاید از جنبه استنباطی بشه پذیرفت ، اما متهم اصلی جناب " داروین " هستند و نظریه تکاملش که در ادامه این نظریه میاد و روی دورکیم و سایر نظریه پردازان بعدی اثر میزاره ، بهتر بگم اینکه دورکیم و سایر جامعه شناسان بعدی جامعه رو روندی رو به تکامل میدونستند و این تکامل طبیعتا نمیتونست در یک ساختار مکانیکی فرض بشه ، شاید این رویه باعث شده تا دورکیم به انیمیسم و ... متهم بشه ... در مورد نگاه تونیس هم به نظرم خودم نباید خیلی تطبیق داد ، چون نظریه بازی های جامعه شناسی طبیعتا بصورت الهام گیری از هم ساخته میشن تا جاییکه گفته میشه این نظریه مشابهی توسط " سامنر " داره و اینکه اگر از نقطه نظر " کنش متقابل نمادین " و ارتباطات هم بهش نگاه کنی آثاری از زیمل توش دیده میشه و یا اینکه چون روش مقایسه ای بکار برده " ابن خلدون " هم میاد وسط !! و همه اینها کاملا طبیعی هست چون داستان جامعه شناسی اینه ! ... [quote]این رو در صورتی قبول می کنم که اون فلسفه پایه و اساس درست و حسابی نداشته باشه. [/quote] پس یه نگاهی به روشهای تحقیق در علوم اجتماعی بنداز ، شیوه های مختلف مثل روشهای مطالعات کیفی ، کمی ، پنلی ، رگرسیون و ... [quote]فکرش رو بکن من وو تو شصتی بگیر تامین اجتماعی بشیم و بعد توی پارک در حال منچ بازی کردن بحث کنیم چه شود Laughing [/quote] فعلا باید ببینیم از 2012 رد میکنیم یا نه [quote]نباید به تمام علوم به نگاه ضاله نگاه کنیم وگرنه شبیه خیلی از ..... می شیم.بلکه باید روش رویاد بگیریم یا همون متدولوژی رو و بعد باید با نگاه حکمی این کار رو بکنیم.که فکر می کنم چندین دهه در کشور تا اونجا راه داشته باشیم. [/quote] این روش ها هم ممکن گاهی کار دستمون بده ، نمیدونم تاپیک شرق شناسی رو خوندی یا نه ولی به نوعی داره شکلی از بحران رو گوشزد میکنه که البته تاحدودی میشه پذیرفتش ، ... http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=22143

به نام حق   مارپیچ سکوت Spiral Silence     یکی از نظریه هایی که بیش از بسیاری از نظریه های دیگر به رسانه های جمعی قدرت میدهد ، نظریه "مارپیچ سکوت " است که الیزابت نئول نیومن (1973-80) آن را مدون کرده است . استدلال نیومن این است که رسانه های جمعی حتما بر افکار عمومی اثر های قوی دارند اما این اثرها بخاطر محدودیت های پژوهش ، در گذشته کم اهمیت شمرده شده یا کشف نشده باقی مانده اند . نئومن استدلال میکند که سه ویژگی ارتباط جمعی یعنی ... ؛ 1 - تراکم 2 - همه جایی بودن 3 - هم صدایی در ایجاد اثرهای قوی بر افکار عمومی با هم ترکیب میشوند . هم صدایی ؛ به تصویر همشکلی از رویداد ها یا موضوعی که میتوان توسعه داد اشاره دارد و اغلب میان روزنامه های مختلف ، مجلات ، شبکه های تلویزیون و رسانه های دیگر مشترک است . اثر همصدایی این است که بر مواجه گزینشی غلبه میکند تا افراد نتوانند پیام دیگری انتخاب کنند و نشان دهنده این گمان است که بیشتر افراد به گونه ای به موضوع نگاه میکنند که رسانه های جمعی آن را عرضه میدارند . عامل دیگری که وارد عمل میشود "مارپیچ سکوت " است ، نگاه کنید به شکل ، در خصوص یک موضوع مناقشه انگیز افراد درباره توزیع افکار عمومی حدس هایی میزنند . آنها سعی میکنند تعیین نمایند آیا در اکثریت قرار دارند یا خیر و سپس میکوشند تایین کنند آیا تغییر افکار عمومی در جهت موافقت با انهاست یا خیر . اگر احساس کنند در اقلیت قرار دارند گرایش پیدا میکنند که درباره موضوع سکوت کنند . اگر فکر کنند تغییر افکار عمومی در جهت فاصله گرفتن از انهاست ، گرایش پیدا میکنند که در خصوص موضوع ساکت بمانند و هر چه بیشتر ساکت بمانند افراد دیگر بیشتر احساس میکنند که دیدگاه خاص (متفاوت) عرضه نشده و بیشتر ساکت میمانند .       رسانه های جمعی عقیده غالب را اظهار میکنند و همراه با آن فقدان حمایت میان فردی از عقاید اقلیت موجب مارپیچ سکوت میشود بطوری که تعداد زیادتری از افراد با عقیده یا عقیده غالب را بیان میکنند یا از اظهار عقیده اقلیت خود داری میکنند. نقش رسانه های جمعی مهم است ، زیرا مرجعی هستند که افراد به آنها نظر دارند تا توزیع افکار عمومی را پیدا کنند . رسانه های جمعی میتوانند به سه طریق بر مارپیچ سکوت اثر بگذارند : 1 - رسانه ها تصورات افراد را راجع به اینکه چه عقایدی مسلط است شکل میدهند ، 2 - رسانه ها تصورات مربوط به عقاید رو به افزایش را شکل میدهند ، 3 - رسانه ها تصوراتی را شکل میدهند راجع به اینکه شخص چه عقیده ای را میتواند در افکار عمومی ابراز کند ، بدون اینکه منزوی شود . نیومن استدلال میکند که تمایل به سخن گفتن راجع به موضوعات به طور عمده تحت تاثیر فضای عقیده است ، اگر فضای عقیده بر خلاف (عقیده) شخص باشد ، شخص ساکت میماند. گفته میشود نیروی انگیزشی برای این سکوت ، ترس از انزواست . لاسورسا (1991) این پرسش را پیش کشید که آیا ترس از فضای خصمانه عقیده ، به راستی تا این حد قوی است و مطالعه ای انجام داد و در آن ، این مسئله را مطرحکرد که اظهار نظر و افشاگری سیاسی ، نه تنها تحت تاثیر تصور شخص از فضای عقیده است - چنانچه نیومن گفته است - بلکه متغییر های دیگری مثل سن ، تحصیل ، درامد ، علاقه به سیاست ، سطح خود سودمندی ،ارتباط و تناسب شخص با موضوع ، استفاده شخص از رسانه های خبری و اطمینان به درستی در نظر خویش نیز بر آن اثر دارد . لاسورسا میگوید ؛ مردم در برابر عقیده عمومی به آن اندازه که نظریه نیومن حکایت دارد ناتوان نیستند و تحت شرایطی این امکان وجود دارد که برابر مارپیچ سکوت مبارزه کرد . منبع...؛ نظریه های ارتباطات ، ورنر جی سورین ، جیمز دبلیو تانکارد ؛ ترجمه علی رضا دهقان ؛انتشارات دانشگاه تهران 1381 نویسنده www.military.ir worior

با تشکر .. [quote]یه نکته جالب: به فرم انحنای سر موشکهای 2 عکس آخر دقت کنید، مشخص هست که از 2 نسل متفاوت هستند.[/quote] علت استفاده از این نوع طراحی سر با حرکت فراصوتی در ارتباط هست و تا اونجا که یادم میاد بهترین طراحی برای کاهش درگ در سرعتهای فراصوتی بالا هست ، که احتمال حفظ سرعت بالا در حین برخورد با زمین یا بهره گیری به منظور افزایش برد رو تقویت میکنه و این میتونه احتمال دیگری مبنی بر استفاده از سوخت پرانرژی دیگری رو هم تقویت که آشکارا یک تفاوت نسلی لازم خواهد بود ...

سلام ... واقعا عجیبه که این شکل از گفتگو رو در همه تاپیک ها شاهدیم ، . چند نکته در مورد موضوع مورد بحث تاپیک ؛ هدف سیاسی و هدف نظامی دو مقوله جدا از هم در نقد و بررسی و تبادل نظر هستند ، ... استراتژی ؛ تایین کننده راه رسیدن به هدف ، ... با وجود " استراتژی" هست که مشخص میشه چه "ابزار ها " و چه "هزینه / زمان "ی رو باید برای رسیدن به هدف و یا حداقل مطلوبیت لازم بکار برد ،... پس با داشتن پیش فرض های فوق ، باید متوجه شده باشین که اصل بحث تاپیک در دو مقوله خلاصه میشه ، "هدف سیاسی " و نحوه به چنگ آوردن اون با استفاده از "قدرت نظامی " ... پس اینجا استراتژی تعیین کننده حصول هدف نظامی با استفاده از تاکتیک آماری تجهیزات نظامی نیست ، بلکه رابطه بین سیاست و نظامی گری رو داره مشخص میکنه ، فکر کنم دیگه بیش از این توضیح دادن لازم نباشه ، ... لذا عزیزان عنایت داشته باشند که مطلب خیلی کلان تر از داده های آماری هست و تاکتیک دفاعی ایران بررسی نمیشه ، بلکه استراتژی جنگی امریکا مورد بحث هست ، که از نظر نیروی انسانی ، تجهیزات تهاجمی و دفاعی ، و پول ! چیزی کم نداره ، و فقط میخواد بدونه که چطور با استفاده به موقع از این ها در موقعیت های سیاسی به اهداف سیاسی مورد نظرش برسه ... پس هر چند که معتقدم نباید تاکتیک دفاعی ایران اصلا مورد بحث قرار بگیره ! ولی اگر قرار به چنین کاری هست باید به این نکته توجه کنین که یک تاکتیک دفاعی به هیچ وجه به حصول یک نتیجه سیاسی منتج نمیشه و نخواهد شد ، بلکه راهی رو برین که مشخص بشه اعمال توان تهاجمی ایران به چه صورت منجر به حصول چه نتایجی در سطح کلان یک بازی صرفا سیاسی یا اقتصادی خواهد شد ، ....

سلام .. ارنستوی عزیز ... ؛ ضمن تشکر از زحمتی که کشیدی ، مقاله شما رو دانلود کردم ؛ چون هنوز مطلب رو مطالعه نکردم و بعید میدونم که فرصتی برای مطالعه کامل اون داشته باشم گذرا چند مورد رو در باب نگارش چنین مقالاتی لازم میدونم ذکر کنم ؛.... احتمالا با واژه "ارجاع نویسی " باید اشنایی داشته باشی ، چیزی که اصلا رعایت نکردی و اگر چنین میشد مقاله کنونی شما برای چندین سال بعنوان یک رفرنس مورد اعتماد در اذهان کاربران و سایر منابع اینترنتی باقی میموند ... تقریبا ای پی ای مرسوم ترین شیوه منبع نویسی در دنیا و ایران هست و به احتمال بسیار با این سبک آشنایی دارین ، مطلبی در این مورد از اینترنت دانلود کردم و اینجا میزارم که امیدوارم مورد توجه کلیه دوستانی که قصد دارن مقاله ای بنویسن قرار بگیره ، ... http://gallery.military.ir/albums/userpics/APA.doc

سلام ... بهتره در برابر این فتنه انگیزی ها سکوت کنیم ؛ قطعا امارات عددی نیست که بخواد هواپیمایی رو علیه ایران به پرواز در بیاره و اون هواپیما جایی برای بازگشت و فرود پیدا کنه .. چند نکته ؛ ابدا نباید در فاز موازنه با کشورهای عربی وارد شد ! منظورم عرصه تبلیغات سیاسی هست . مشخصه که دشمن قصد داره ایران رو تهدیدی برای کشورهای عربی قلمداد کنه و پاسخ "رسمی "به این ادعاهای افراد "دون و غیر رسمی" هم یعنی تقویت همین جو ایران هراسی و ضدیت با ایران ... منشاء این امر آمریکاست ! و این واضحه ، هر چقدر به این پارانویای انتقام ایران از اعراب ! دامن زده بشه سودش توی جیب غرب میره .. واقعا باید خجالت بکشیم که آمریکا چنین ادعایی ندارد ؛ ولی امارات دارد ! این رو از باب ضعف نظامی یا تبلیغات نمیگم ! بلکه اساسا ما در موازنه با ابرقدرتی مثل آمریکا استعدادمون رو آرایش دادیم و این ادعا ها اوج مسخرگی هست و اگر بخواهیم به نیش مورچه واکنشی بیش از حد نشون بدیم خودمون رو مسخره کردیم ، به همین خاطر ابدا نباید وارد این فاز شد .... نکته آخر روانشناسی اقتدار و جذابیت نیروی هوایی بین جوانان و نوجوانان ایرانی هست ؛ از اونجایی که اف 14 و فانتوم و اف 22 و این عروسک ها شدن بت های نظامی و برای افرادی که در فهم مسایل نظامی "کودک" هستن ، همه قدرت نظامی یک کشور توی اینها خلاصه میشه ؛تاکید بر اینها ابزار روانی خوبی هست تا عقده حقارت و سرخوردگی نسبت به ناتوانی نظامی بین این قشر ایجاد بشه لذا زیاد روی این امر و پاسخ به این گنده .... ها وقتتون رو تلف نکنین و به توصیف توان نظامی ابران در برابر آمریکا و اسراییل بپردازین .......

سلام ... چند نکته ای رو در خلال بحث جالب دوستان پیرامون سوسیالیسم اضافه کنم ...؛ اولا برداشت اروپایی ها از مارکسیسم با برداشت روسها متفاوت هست ، نظریه های اجتماعی سوسیالیسم اروپایی بیشتر متاثر از افرادی چون آلتوسر و نظریه مارکسیسم ساختار گرا هست که بشدت با اصل مارکسیسم تفاوت داره و نظریه انتقادی در برابر اون هست ،بهتر بگم جنبه های فلسفی و آرمانی مارکسیسم مثل جامعه بی طبقه و ... رو کنار میزند و بر روی قسمتهای علمی و عملی نظریات مارکس و بطور کل اقتصاد و جامعه شناسی چپ تاکید دارند . اما اینکه در اروپای امروزی جایی احزاب سوسیالیست به قدرت میرسند و یا وجود دارند ناشی از نگاه مارکسیستی و یا کمونیستی به قضیه نیست ، بلکه فرایندی هست که از اون بعنوان [b]" مدیریت اقتضائی "[/b] نام برده میشه ، یعنی با توجه به شرایط روزگار اعم از فضای اقتصادی و اجتماعی گرایش به سمت کارهای ترکیبی و یا اینکه کدوم نظریه جواب میده و یا باید ساخته بشه خواهد رفت ... هر چند که این گرایشات بعضا شباهتی به نگاه اقتصادی ناسیونال سوسیالیسم هیتلری پیدا میکنند ! اما دنیا در گذشته زندگی نمیکنه و رویکرد ها در حوزه عمل با تز ها و شعار ها متفاوت هست . مسلما اگر وضعیت اجتماعی و نارامی های سیاسی این کشورها بخوابه و اقتصادهاشون از این وضعیت به سمت بهبود ترقی کنه طبیعیه که با دادن فرضیه های اقتصاد لیبرالی در جامعه و نگرش های رقابتی به یکباره به رشد اقتصادی لازم خواهند رسید ، پس باید در مورد غرب نگاه رو تصحیح کرد چرا که الان دیگه به هیچ وجه نمیتوان گفت پیشرفت و یا توسعه اقتصادی اجتماعی نتیجه کدام گرایشات و مکاتب نظری در این حوزه ها بوده و یا خواهد بود.../.

[quote]در کشورهای در حال توسعه مانند خود کشورهای مبدا این تغییرات (غرب جغرافیایی) وضعیت بدتر هم میشود چرا که بیشتر این کشورها از نظریه لرنر برای توسعه استفاده کردن و شامل ۴ مرحله هست ۱ توسعه شهر نشینی ۲ آموزش و پرورش۳-فعالیت اجتماعی و سیاسی ۴ ارتباطات و رسانه اما در این طرح توسعه ای و اقتصادی که در ایران ما هم از قبل از انقلاب پیگیری صورت می گرفت و بعد هم به شکلی همچنین تمرکز روی قطبی سازی و شهر سازی و.... هست که تمام مشکلات گفته شده در بالا رو به شدت دوباره تشدید می کنه. [/quote] خود لرنر هم تایید کرده و گفته وجود ارتباطات و رسانه ها با محتوای غربی بدون وجود زیر بناهای توسعه یافته و شهر نشینی در این کشورها که مثال هم میزنه (ایران عراق و ترکیه) باعث افزایش سرخوردگی و مشکلات اجتماعی خواهد شد و شد ... [quote]اما نکته قابل تامل این هست که این نوع روابط در دنیای غرب چیزی ناملموس نیست چون شما در تاریخ اونها به شکلی اثری چندان هم از طایفه و ایل بازی و... نمی بینید و روابط خونی هم آنچنان محکم نبوده و در نتیجه تجدد و مدرنیسم هم این موضوع مقداری تشدید شده اما در جوامع شرق و شرق میانه این موضوع به شدت باعث مشکل میشه چون این مناطق به طور طبیعی اصول حاکم اونها اصول خانوادگی و روابط صمیمانه و..... است در عین حال تفکر اسلامی و ادیان آسمانی تاکیدی خاص بر روابط قومی و صله رحم و... دارند و در این شرایط یک نوع تقابل و ضدیت و یا بهتر عرض کنم دیالکتیک در بین دو تفکر شکل می گیره که در حوزه اجتماعی خیلی شدیدتر از غرب خودش رو نشون میده و اصولا جامعه شناسی ایران هنوز اینقدر در دانشگاه ها پیشرفت نکرده که در طرح های خودش این موارد رو در نظر بگیره چرا که در پی فهم فلسفه دو طرف مقابل و تحلیل اون و نقاط افتراق بر نیومده و این عدم شناخت باعث لنگیدن تمام طرح های جامعه شناسانه و مدیرتی شده. [/quote] درسته که الان چنین چیزی نیست و نمود نداره ؛ علت اصلیش هم تشکیل دولتهای "ملی سکولار " هست که در تعارض با دوران فئودالی (کاملا نژادی و قومی وام گرفته از کلیسا) شکل گرفته ، چیزی که برای رسیدن به اون و فرار از فئودالیسم قومگرا متوسل به لیبرالیسم و بی ریشه کردن توده به جهت کنترل و جلوگیری از جنگ شدند ، البته دودمان های قومی در اروپا هنوز هم قوی هست .. میدان مطالعات جامعه شناسی ایران با غرب بکل متفاوت هست و البته مطالعات زیادی هم در این زمینه صورت گرفته و کتبی هم هست ، منتها هنوز به نظریه و تز نرسیدن و اجبارا با کلیشه غربی مسایل بیرون کشیده میشه ، کما اینکه در همین متن فوق اجبارا برای توضیح مسئله از الگوی تونیس استفاده کردم ... [quote]این تقابل در کشور ما در حوزه نظر هم از قبل بوده که افرادی تاکید بر کل بودن و برخی کلی بودن غرب داشتن و به همین دلیل نوع اعمال مدیریت رودر کشور متفاوت می دونستن دسته اول گزینش و کپی برداری رو تنها راه می دونستن و دسته دوم این کار رو بسیار سخت می دونستن و می دونن که بحثی فلسفی هست اما روشن می کنه با صرف اجرای طرح های سیاسی و مدیرتی و جامعه شناسی غربی توان حل خیلی مشکلات رو حداقل به طور ریشه ای نداریم. [/quote] البته جامعه شناسی چند بخش داره ، تحقیق و توضیح وضعیت که فلسفی نیست و نتیجه بررسی میدانی هست ؛ دادن نظریه با رویکرد های علمی عملی آرمانی یا جمع میان آنها (که از قضا هر وقت فلسفی به قضیه پرداخته شده شکست حاصل شده !) و بعد نگاه استراتژی و مسیر یابی حل مسایل هست .. [quote]و خیلی از صاحب نظران همهمیشه بیان می کنن راه رفتن مثل غربی ها یعنی به اینجای کنونی غرب رسیدن و اینجا نظر میدن که پس باید ایستاد و فهمید کجا باید رفت و چه باید کرد و اینجاست که رهبر همیشه تاکید داشتن ابتدا معنای توسعه و .... رو تعریف کنید تا بفهمیم دنیال چه هستیم. [/quote] متاسفانه این در اختیار ما نیست ؛ منظورم توسعه است ، شما اگر بخوای از الگوی خودت پیش بری مشخصا باید به نتایج غربی ها نگاه کنی ! از شکستها و افتضاحات اجتماعیشون درس بگیری ، اما ! اما اگر نخوای این کار رو بکنی راه نا آزموده بسیار خطرناکی رو طی خواهی کرد که هیچ کس حاظر به پذیرفتن مسیر اون برای اجرا نخواهد شد ! حتی اگر بسیار خوب در منظر ارمانی خودش باشه ... نکته اصلی که در اختیار نبودن فرایند توسعه رو توضیح میده انتهای راه هست ، توسعه به سمت ابزاری شدن به سمت صنعتی شدن و پیشرفت تکنولوژیک ، در یکی از تاپیک ها گفتم ؛ وقتی قرار باشه از منظر ابزار سازی و توسعه تکنولوژی جلو بریم مسلما پامون رو میزاریم جای پای غربی ها ، برای این اگر بخواهیم کدی در نظر بگیریم که ایراد کار کجا هست و ما چرا دیدگاه کلی بودن غرب رو داریم باید به این موضوع دقت کنی که اگر در جامعه دیروز "بخدا توکل میکردیم و نگاهمون به آسمان بود" بعد از توسعه تکنولوژیک به تلویزیون نگاه میکنیم که "هواپیمایی داره باران مصنوعی تولید میکنه" و طبیعیه که این مسئله بسیاری از بنیاد های دینی البته بعضا خرافی رو از جا خواهد کند ... در توسعه تکنولوژیک انسان از گرایش به خدا در حل مسایل به گرایش به نفس و کنترل قوای طبیعیت رو آورده و طبیعتا در دسترس بودن همه چیز و فزونی سرگرمی ها "خدا" رو به ابزاری "انتزاعی" و احساسی درونی تبدیل میکنه ، که نا خودآگاه موضوع "لا حکم الا لله " به حاشیه میره و اگر نخواهیم که چنین بشه باید الگویی وجود داشته باشه که نیاز به اون رو توجیح کنه و هنوز کسی از پی اون نرفته و توضیحش نداده . معضل اصلی مدرنیسم همین هست ، ... [quote]در این بین نمی توان تاثیر دوریم به عنوان یکی از موثرترین جامعه شناسان معاصر رو بر تونیس انکار کرد به شکلی که طرح های جامعه توتمی فتیشی و انیمیسمی رو میشه در این نظریات دید و بارزترین نمود اون اجتماع و بنیادهای اون بر اساس توتم هست که روح اجتماعی جامعه ای رو شکل میده و این نظریه بعدا تبدیل به نوعی دو قطبی در جامعه شناسی میشه که در اون اجتماع و جامعه متفاوت هیتن ولی در کل ملحم از بحث روح اجتماعی دورکیم هستند. [/quote] این یه مقداری دوره .. و هدف بحث جامعه شناسی نظری نیست . اما تونیس از منظر ارتباطات به قضیه نگاه کرده و اینطور نباید ارتباطی بین این نظریات با دورکیم و ... قائل شد هر چند که دورکیم به طور طبیعی روی همه جامعه شناسان اثر گذاری کرده ؛ ضمن اینکه تونیس ، رایزمن رو هم عصر با خودش داشته که با توجه به شباهت از اون اثر گرفته باشه ؛ یا اینکه یک تفکر رایج در میانه قرن فوق صنعتی 19 بوده باشه . احتمالا نظرات رایزمن بخصوص طبقه بندی دوره ها بر اساس نوع ارتباطات و تئوری توده تنها که باز هم از منظر ارتباطی هستن رو احتمالا مطالعه کردی ؛ . نگرش این نوع جامعه شناسی بیشتر بر طبقه بندی گذار ها و سمت و سو های تاریخی هست تا فضای فلسفی و مورد تصور جامعه شناسی کلاسیک .. [quote]نکته جالب در مقاله اول همین موضوع هست که این تقابلل دیالیکتیکی رو از نظر متفکرین مختلف با نام های مختلف گفته و در ایران هم از سنت و مدرنیته برای اون استفاده شده این نشان از این داره که موضوع دغدغه همه هست و فقط در بیان اون زبان ها و نام های مختلفی رو به کار بردن از تونیس و پوپر و...... و باز می بینم که قلمرو فلسفه داره خودش رو بر جامعه شناسی تحکم می کنه تا جایی که جامعه شناسان جدید به نوعی فیلسوف هم هستن و یا مطالعاتی داشتن امثال پوپر و سارتر و کافکا ارنت فوکو و..... [/quote] نظریه پردازی ذاتا همونطور که گفتم اگر از توصیفات فردی منبعث بشه نتیجتا خروجی فلسفی خواهد داشت که تجربه تاریخی نشون داده نگاه های فلسفی بسیار چکش خواهندخورد و بسیاری از اونها چاره نیستند بلکه چاله نما هستند ... جامعه شناسی از ابتدا قسمتیش بر اساس فلسفه بوده و قسمتی هم بر اساس دریافت نتایج تجربی و میدانی ، یعنی خود محیط بحث اون نظریات رو توضیح میدن که به طبع اگر نظرات تونیس و رایزمن رو از مجرای "انسانشناسی فرهنگی" نگاه کنی متوجه خواهی شد که اصلا فلسفی و بر اساس نتیجه گیری عقلی نیستند ! بلکه با تحقیق در جوامع بدوی روستایی و شهرنشین حاصل شدن ؛ هرچند تا جایی که موجود هست و بعد از اون که از قرار ناتوانی در رفتن به آینده است تا مقداری دست به تخیل "فلسفیدن" پیرامون اون موضوع میزنند و پس از دوره ناکارامدی نظرشون اثبات میشه و رد اون نظر رو تئوری پرداز دیگری باهاش بازی میکنه ... در حقیقت کلیشه های جامعه شناسی و مدلهای اون سعی میشه تا از نتایج واقعی اخذ بشن و بر اساس تحقیقات جهانی باشند ، و از همین جهته که من در بالا اوردم که محل تحقیقات میدانی جامعه شناسی غرب با ما متفاوت هست و اگر از کلیشه های (مدلهای نظری) اونها استفاده کنیم طبیعتا این احساس ک فلسفه بر جامعه شناسی تقدم یافته میرسیم ... و اینکه ... ؛ [quote]نکته جالب در مقاله اول همین موضوع هست که این تقابلل دیالیکتیکی رو از نظر متفکرین مختلف با نام های مختلف گفته و در ایران هم از سنت و مدرنیته برای اون استفاده شده این نشان از این داره که موضوع دغدغه همه هست و فقط در بیان اون زبان ها و نام های مختلفی رو به کار بردن از تونیس و پوپر و...... و باز می بینم که قلمرو فلسفه داره خودش رو بر جامعه شناسی تحکم می کنه تا جایی که جامعه شناسان جدید به نوعی فیلسوف هم هستن و یا مطالعاتی داشتن امثال پوپر و سارتر و کافکا ارنت فوکو و..... [/quote] پوپر به نظرم از مجرای نگاه مجدد "پس از چند صد قرن" بر افکار فلسفی "افلاطون" و تئوری های موجود دمکراسی و جامعه نگاه میکنه که طبیعتا به یک جمع بندی فلسفی میرسه ./.. و اینکه جامعه شناسی پست مدرن هم بخاطر همین ورود نگاه فلسفی در برابر جامعه شناسی مدرن ناتوان مونده و تعاریفش بجز زیبایی چیزی برای عمل ندارند ! بخصوص پساساختارگرایی و .... که به هیچ وجه با آینده بشر جور در نمیان و فقط یک راهکار و نظریه سازی کلی هستن که بیشتر به بازی های فلسفی با نظریات جامعه شناسی مدرن ساخته شدن و از جنبه عملگرایی در حد همون فلسفه هستن ... [quote]از تمام حشیه ها بزنم من به این دلیل در این نوع تاپیک ها مدتهاست نظر نمیدم چونمستلزم ساعت ها تایپ هست و من واقعا وقت نمی کنم برای همین همیشه آرزوم این بود روزی بتوانیم با دوستانی چون واریور ُ پاتریوت و مصطفی و... در جلساتی علنی خیلی از مسائل سیاسی و اجتماعی و فلسفی و دینی و.... رو مطرح کنیم و به راحتی بشه حرف زد که نمیشه ظاهرا. [/quote] انشالله 60 به بعد ! [quote]پس کار اول فهمیدن و درک دو بینش هست و سپس حجامعه سازی بر اساس تفکر و بینش خودی و در این شرایط و در این جامعه که حول معناهایی خاص بنا شده میشه اینچنین مشکلاتی رو حل کرد. پس به این شکل ما روندی خطی خواهیم دید که نظام فکری و بینش خودی--> جامعه سازی بومی و ایجاد معانی داخلی--> حل مشکلات در قالب همین سیستم. [/quote] اینجا رو خوب اومدی ؛ ایکاش بیشتر روی این کار کنی .. جامعه شناسی یک "علم"توصیفی و توضیحی در باب پدیده های اجتماعی هست ، اماجامعه سازی رو میشه یک مکتب اجرایی با رویکرد "علمی - تفسیری " دونست که میتونه از عملگرایی بالایی برخوردار باشه .... بهتر بگم ؛ ما جهان رو چطور تفسیر میکنیم و جامعه رو بر اساس اون چطور باید بسازیم . که میشه ترکیبی از نگاه مذهبی و علوم ضاله جامعه شناسی

با تشکر .. یه راداره که میفرستن تو مدار البته واسه کاوش و رهگیری فضایی در مدارات بالاتر ، احتمال زیاد در برابر FOBS ...