Waffen-SS جان البته نظر شما صائب و واجا الاحترامه ولی به نظر من اصل در اینکه بگیم این طرح مال ماست یا نه اینه که ایده اصلی متفاوت کننده‌اش مال خودمون باشه (که به نظر هوشمندی این توپه) وگرنه فرض بفرمایید شرکت بنز ماشین جدیدی بسازه، ماشینه جدیده چون میلاکهای متفاوت کننده مهمی از قبلیها داره نه اینکه همه چیزش تازه‌ست (مثلا به جای موتور با نیروی باد حرکت می‌کنه!) البته اصلا مهم نیست که اسمشو داخلی بزاریم یا نه. مهم اینه که به این خودباوری رسیدیم که می‌تونیم و داریم می‌سازیم. فردای روز ان شاء الله بهترشم می‌سازیم، هنوز اول راهیم. ضمنا منظورم همون فیوزینگ با دستور رادیویی بود که آقا سعید و برخی دیگه از دوستان راجعش حرف زدن. همونطوری هم که گفتم یقینا میشه متدهای ترکیبی خیلی بهتری هم زد مثلا یه شبکه عصبی (Neural Net) که کار فیوزینگ رو به ترکیب Observaion گلوله و فرامین رادیویی انجام بده. بازم ادای احترام منو پذیرا باشید.

با سلام و احترام به همه دوستان عزیز ۱ - اینکه شکل و طراحی مکانیکی این توپ شبیه توپهای قدیمی باشه فقط اینو می‌رسونه که قدیمیها خوب طراحی کردن و اصلا عیب نیست. مگه طراحی مثلا جنگنده‌ها خیلی فرق کرده؟ بیشترین فرق در سیستم‌های الکترونیکی کنترل آتش و کار دست جمعی (Collaborative Fire) است. ۲ - با توجه به نیمچه تخصصی که تو سیستم‌های کامپیوتری دارم می‌تونم بگم که سیستم کنترل آتش این توپ خیلی پیشرفته تر از چیزهایی که فکر می‌کنیم می‌تونه باشه و اصل هم بر الگوریتمهاشه وگرنه ساخت پردازنده‌های چند صد مگاهرتزی حتی تو چند تا از آزمایشگاههای دانشگاهیمون هم به راحتی ممکنه و همه میدونن. هر چند به راحتی می‌شه برا کارای Vector Processing همچین چیزی از یه CPU اینتل هم استفاده کرد ۳ - با توجه به بالستیک بودن توپ با حدس آقا سعید در مورد Proximity Sensor اش موافقترم و اضافه می‌کنم که ممکنه هر گلولش یه میکروپروسسور کوچیک برای اجرای یه الگوریتم قازی برای تشخیص هدف داشته باشه. یه چیزی مثل سیستم‌های هدایت نیمه فعال ولی این بار روی یه توپ بالستیک (خدا رو چی دیدید)

با سلام و احترام به همه دوستان عزيز من خودم شخصا از اين آقاي اردوغان و تيمش خوشم مياد ولي به نظر من به همچين مساله اي بايد از ابعاد مختلف نگاه کرد چون اساس سياست شک کردن در همه چيز و برنامه ريزي چند وجهي است. حالا وجوه مختلف ۱ – آقاي اردوغان اين کار را رضاي خدا و وجدان انساني خودش انجام داد : اگر اينطور باشه خيلي خوبه ۲ – آقاي اردوغان اين کار رو براي مصرف تبليغاتي داخل ترکيه براي حزبش انجام داد: اينم خيلي خوبه و نشون ميده مردم ترکيه از نظر تمايلات سياسي ضد اسرائيل هستند. ۳ – اين اقدام نمايشي و براي شکستن وحدت رهبري در جهان اسلام (حداقل ضد اسرائيل) و در واقع ايجاد نسخه کنترل شده‌اي از احمدي نژاد که توده‌ها ازش حمايت کنن ولي اون واقعا آسيب مهمي به آمريکا و اسرائيل نرسونه باشه: اگر اينطور باشه بايد حواسها رو جمع کرد. يادمون نره هر چند آقاي اردوغان فردي محترم و با فرهنگه ولي در تاريخ ۳۰ ساله انقلاب استکبار با علم کردن صدام و قذافي و … سعي در دور کردن نظرها از رهبري امام به هارت و پورت صدام و قذافي داشت. بايد چند وجهي، دقيق و وحدت گرا برخورد کنيم تا اگر ايشون براي دو مورد اول اين کار و کرده سودش به امت اسلام برسه و اگر خداي نکرده قصد ديگري در کار بوده، تحميق نشيم. من که دعا می‌کنم براي هر دو مورد ۱ و ۲ بوده باشه

بسم الله الرحمن الرحیم با احترام فراوان به نظر همه دوستان، ذکر چند نکته رو خالی از لطف نمی دونم: 1 – پدافند: هیچ سیستم پدافندی کامل نیست و طبیعی است که دشمن سعی در منحرف کردن موشک داره و موشک سعی در تصحیح مسیر ولی از منظر واقعی اگر نگاه کنیم هر جرقه بین ما و آمریکا و اسراییل منجر به جنگ تمام عیار میشه. تو این جنگ حتما اونا سعی می کنند نقاط استراتژیک ما رو بزنند و مسلما بعضی ها رو موفق می شن و بعضی ها زدنشون طول می کشه. تو این درگیری حتما موشکهای ما هم تعدادی از هواپیماهای اونا رو ساقط می کنند (حالا اس-300 یا هر چیز دیگه) و تعدادی از موشکهای ضد هوایی ما رو اونا منحرف می کنن همونطوری که ما هم پدر پایگاههای اونا رو با فاتح و شهاب و ... در میاریم. بازم ABM های اونا چند تا از موشکهای ما رو می زنن و موشکهای ما هم چند تا از پایگاههای اونا رو. این مطلب رو گفتم تا دوستان دنبال ایده آل بودن از هیچ پدافندی نرن که به نظر غیر واقعی می رسه. در عوض باید یادمون باشه که سیستم پدافندی یک مملکت فقط تجهیزات اون نیست بلکه مهمتر از اون نحوه به کار گیری، استراتژی و متد های دفاعی و حتی اعمال پدافندی غیر عامله و اینهاست که باعث کارایی و یا عدم کارایی نهایی تجهیزات میشه نه صرف داشتن تجهیزات. به عنوان یک مثال ارتش عربستان رو درنظر بگیرید، با اون همه تجهیزات خداییش چه توان آفندی و پدافندی داره؟ یادمون باشه که مهمترین عامل آفند و خصوصا پدافند، نیروی انسانی معتقد و جنگاور و متدهای هوشمندانه است (همون روحیه بسیجی با آی-کیو خودمون- یاد شهید چمران به خیر) 2 – امکان ساخت سیستم اغتشاش اس-300 تو اسراییل: اولا که فی حد ذاته محال نیست و سنت الهی است که هر طایفه ای را در جهت هدفش یاری می رساند، به بیان دیگه ربطی به این نداره که شما کی هستید، چی می خورید و به چی معتقدید، هر کس و گروهی که کار کنه خدا تو اون زمینه بهش توانایی میده. مگه همین روس ها که اس-300 و 400 و ... رو ساختن آدمهای خیلی تحفه ای بودند؟ اسراییل دشمن ماست و اصلا هم نباید دست کم بگیریمش، اونا مراکز خوبی خصوصا تو حیفا دارن (مثلا بزرگترین مرکز تحقیقاتی شرکت اچ-پی تو حیفاست) و شرکتهای قدری مثل C-Port و خود Motorola عملا اونجان. پس ساخت سیستم اغتشاش ممکنه ولی من هم با فرمایش دوستان موافقم که اگه ساخته بودند که خوشحال می شدن ما پول بدیم و اس-300 هم بخریم و صداشم درنیارن تا سر وقت از ضعفمون استفاده کنند. پس عقلا بعید می دونم فعلا ساخته باشن. ولی خود این جنگ روانی هشدار خوبی برای ماست. 3 – آیا ما هم می تونیم بسازیم؟ با توجه به بند 2 حتما می تونیم. من از دوستان خواهش می کنم اصلا شک نکنن که می تونیم. کار های-تک فقط و فقط نیروی انسانی متخصص می خواد بقیه چیزا خود به خود فراهم میشه. فراموش نکنیم، دنیا خدایی داره و اون خدا کافر رو تو کارش کمک می کنه، حساب ما که جداست که می خواییم برای خدا و اسلام و دفاع از خانه خود آماده نبرد بشیم. 4 – آیا باید بسازیم؟ بستگی به ابعاد دشمن داره. اگه یه وقت خواستیم با گینه بی صاحب (بیسائو ) بجنگیم لازم نیست ولی برای جنگ با آمریکا و اسراییل تکیه به تجهیزات خارجی غلطه. آخرش اینه که آمریکا با دادن یه باج سیبیل به روسیه کد سیستم های ما رو می خره. نمی گم باید همه چیزو سریع ایرانی سازی کنیم. بلکه باید اولا متد های استفادمون کاملا ابتکاری و غافلگیر کننده باشه و اصلا معلوم نشه که ما کی با کدوم سلاح می جنگیم. ثانیا، شروع کنیم به تدریج سیستم های خیلی بهتر از اس-300 هم بسازیم. یادمون باشه مهندسی میگه نصف حل مساله صورت مساله اونه. پس ساخت چیزی مثل اس-300 اصلا دور از انتظار نیست و باید انجام بشه و ان شاء الله میشه. نتیجه گیری: تو یه جنگ تمام عیار هر دو طرف ضربه می بینن. مثلاً اگه اونا خوب تونستن ما رو بمباران کنن ما هم با جنگ چریکی و موشکهامون و متد های نامتقارن حالشونو می گیریم. طبق قاعده « و اعدوا لهم مااستطعتم من قوه » باید بسازیم و فردایی رو می بینم که خیلی قویتر و بهتراشم بسازیم مگه ما چمونه؟ چلاق و کور و شل نیستیم که. راستی یه سری به صفحه ویکی پدیاس اس-300 بزنید. توش نوشته ایران از بلاروس اس-300 های استاندارد ارتش روسیه رو گرفته که از شوروی مونده بودن نه نسخه صادراتی رو. اگه اینطور باشه به هوش خریدارامون باید بالید. دوستان پر حرفی و زیاده گویی منو ببخشن لطفا.

با سلام و احتذام فراوان به نظرات دوستان عزیز به نظر من در عجیب‌ترین کشور دنیا که بانک مرکزی‌اش (Federal Reserve) خصوصی و موروثی است حرف زدن از تاثیر یک رئیس جمهور کمی خنده‌ دار است. اوباما ترفند تازه‌ای برای حفظ و جانبخشی دوباره به امپراتوری آمریکاست و هیچ چیز خاصی نیست. در تکمیل فرمایش آقا سعید: آمریکایی‌ها هنوز هم اکثرا از سیاهها با القاب زشتی که نمی‌تونم بگم یاد می‌کنند. فقط ناراحتم از اینکه عده‌ای در داخل کشور ما به این آقای اوباما امید بستن (طلب حاجت از در دستشوئی - گلاب به روتون) در کل فکر می‌کنم آمریکاییها خوابهای طلایی برای سلطه همه جانبه به دنیا دیدند ولی سنت لا یتغییر الهی است که فرعونها رو به ذلت بکشه حالا هر کی می‌خواد باشه.

آز آقا سعید و GRIPEN عزیز بابت جوابهای خیلی خوبشون ممنونم. منظور منم این بود که اگه نسبت زمان شلیک به اثر (Fire to Impact) کوچک باشه شاید بشه یه چیز گنده مثل هواپیمابر رو زد. تا جایی که من می‌دونم آمریکاییها از سیستم‌های منحرف کننده الکترونیکی و توپهای Auto Focus برای زدن موشکهای کروز شلیک شده به طرف رزمناوها استفاده می‌کنن ولی رزمناو هیچ اسلحه کارامدی در مقابل یه موشک بالستیک کوتاه برد نداره. راستی نمی‌شه رو این موشکا کلاهک خوشه‌ای گذاشت و تو ارتفاع ۱۰۰ ال ۲۰۰ متری هواپیمابر منفجرش کرد تا بارون بمبهای کوچک همه هواپیماهاشو سوراخ کنه و دیگه مشکل CEP هم نداشته باشیم؟ هواپیمابر بدون هواپیما هم که تقریبا تو حکم آهن پاره است. بازم اگه سوالم ساده و احمقانه است معذرت می‌خوام.

با سلام خدمت دوستان من بازم یه سوال دارم که شاید احمقانه به نظر برسه. عدد Fire to Impact Ratio برای این موشک تو حد و حدودیه؟ مثلاْ می‌تونیم هواپیمابرهای و رزمناوهای آمریکایی رو باهاش بزنیم؟ تا جایی که من خوندم کشتی‌های آمریکایی سلاح ضد بالستیک درست و درمونی ندارند

Babakim1 عزیز، فرمایش شما کاملا متینه و ما کوچیک شماییم.

Babakim1 عزیز از جوابتون ممنونم. در کل ترکیب سیستم‌های زیر سطحی کلاسیک مثل کیلو و نامتقار‌ن مثل سابحات میتونه کشنده باشه. بازم تاکید میکنم ما باید تاکیدمون بیشتر روی تاکتیک‌ها و اسلحه‌های غیر قابل پیش‌بینی باشه چون به هر حال آمریکایی‌ها سالهاست کیلو رو می‌شناسن و حتما کلی روش مطالعه کردن ولی روش استفاده ما از کیلو توی تاکتیک جنگیمون می‌تونه براشون کشنده باشه.

Babakim1 جان منم با حرف شما در مورد تنوع سلاح برای شرایط مختلف موافقم ولی فلسفه وجودی اسلجه‌های متفاوت احتمالا برتری و کارایی برتر هر اسلحه در یک شرایط خاصه. برای این اسلحه خاص من کاربرد خاصی که در اون مورد اونو تبدیل به یه اسلحه استراتژیک بکنه نمی‌بینم. به هر حال شما استادید. شاید می‌خواسته یه چیزی شبیه موشک کروز باشه که نقطه زنی کنه چون V2دقت نداشته.

با احترام فراوان به نظر اساتید و دستان عزیزم در میلیتاری، به نظرم یه جای کار ایراد داره. یا این طرح خیلی قدیمی و کنسل شده‌است یا که اسناد تقلبیه چون آلمانیها همون زمون V۲ رو ساختن که سر جنگیش تقریبا ۹۸۰ کیلو بوده و سرعتش موقع اصابت حدود ۳ ماخ. حالا با این اوصاف این پرنده عجیب و غریب که نیاز به خلبان و هلیکوپتر و ... داره تا ۱۰۰۰ کیلو TNT بندازه رو لندن به چه درد می‌خورده؟ ضمنا با ۳۰۰۰ تا موشک V2 که آلمانیها شلیک کردن کل لندن تخریب نشد (هر چند آسیب زیادی دید و ضمنا همه موشکها هم به لندن نخورد) در کل اصابت موشکهای غولی مثل V2 به لندن با عث مرگ ۲۷۵۴ نفر شد. شایدم این طرح مال دوره جنگ جهانی اوله. شایدم به خاطر تولید V1 , V2 این طرح کنسل شده. کسی چه می دونه مرجع آمار در مورد V2 http://en.wikipedia.org/wiki/V-2_rocket

من یه سوال دارم که شاید احمقانه باشه ولی دوستان ببخشند. (لطفا) تو آبهای کم عمق خلیج فارس وقتی میشه کشتی ‌ها رو با موشک نور از ساحل زد (با هزینه کمتر و تحرک و پنهانکاری بیشتر)، استفاده از زیر دریایی چه مزیتی می‌تونه داشته باشه؟ البته قبول دارم که برای تعقیب ناوگان دشمن تو آبهای آزاد (با توجه به برد ۱۰۰۰۰ کیلومتری زیردریایی های کیلو) گزینه خوبیه ولی برای درگیری احتمالی با رزمناوهای آمریکایی به نظر من بهترین راه تکیه بر روشهای مبتکرانه و سری داخلیه (مثل زیردریایی سابحات) تا استفاده از زیر دریایی شناخته شده‌ای مثل کیلو با موشکهای معروفش که شاید آمریکاییها کد‌های انجراف اونها رو داشته باشند. یادمون باشه که تو نبرد آخوندک (Praying Mantis) ما یه موشک هارپون به طرف ناو آمریکایی شلیک کردیم ولی موشک توسط ناو منحرف ‌ش[1] (طبیعی هم هست که خودشون Backdoor اسلحه‌های خودشونو دارن) ولی ناو ساعر اسراییلی در مقابل موشک نور هیچ غلطی نتونست بکنه مگر نوش جان کردن موشک منابع: [1] http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=940DE0DC1038F93AA25757C0A96E948260

از آنجاییکه در صورت وقوع درگیری با هر دوی آمریکا و اسراییل همزمان درگیر خواهیم شد، به نظر من وجود موشکهای کوتاه برد با قابلیت تحرک بالا صروری تر از موشکهایی با برد بیش از ۲۰۰۰ کیلومتر است. چون خوشبختانه آمریکا پایگاههای زیادی در نزدیکیهای ما داره که محل تجمع نیروها و امکاناتشه و زدن اونها کار مهمیه. به نظر من ما باید روی دقت موشکهای دوربرد (نقطه زنی) و قابلیت عبورشون از پدافندهای ضد موشکی بیشتر کار کنیم تا برد اونها. مگر اینکه خدا بخواد و ICBM بسازیم که البته برا اونهم نقطه زنی مهمه - چون ما تو خط کلاهکهای نا متعارف (نامردی) نیستیم.