عرض سلام دارم خدمت اقایان صحبت درستی نیست   یک تانک در شرایط رزم یکسری اتفاقات براش میوفته و یکسری کارها انجام میده که شامل تیراندازی به اهداف مختلف ، عبور از موانع مختلف و ............. هست   تانک بیاتلون در بحث تیراندازی به اهداف یک مقدار از حالت رزمی خارج میشه به عنوان مثال حالت تیراندازی به اهداف به صورت ثابت-ثابت هست برای تانک و هدف ولی در میدان رزم چنین چیزی الزاما رخ نمیده و ممکن هشما در حالت های ثابت -متحرک و متحرک-متحرک با اهداف مقابله کنید البته ضرورتی هم نداره تا این حد سخت بشه رقابت و البته مسابقه نظامی باید تفاوت داشته باشه با میدان جنگ اسمش روشه میدان جنگ الزامات خودش رو داره مسابقه نظامی الزامات خودش رو. اگر قرار باشه الزامات میدان نبرد باشه که اون سمت تانک تی 72 روسی باید به تانک تی 72 ایرانی از این سمت شلیک کنن هر تانکی که خدمه اش زودتر مردن اون بازنده هست!!!! نمیشه که اینطور   تانک و خودروهای رزمی در طول نبرد یکسری حرکت ها انجام میدن مثل عبور از پایاب عمیق و موانع آبی Deep Fording ، گام عمودی vertical Step ، عبور از خندق و گودال Trench ، عبور از میدان مین با مسیر عبور محدود به عرض شنی Track  passage lane  و ...........   حالا در مسابقات بیاتلون همه اینها تجمیع میشه به یکباره و اجزای حرکتی و مکانیکی تانک تحت فشار شدیدی قرار میگیرن چون تمام انواع حرکات رو به یکباره و در فاصله زمانی کوتاه باید انجام بدن پس از این جهت بیاتلون حتی از میدان رزم هم برای تانک شرایط دشوارتری ایجاد میکنه از جهت فشار به سیستم های حرکتی چون در نهایت در میدان رزم شما با یک یا دو مانع طرفی نه همه موانع به یکباره حضور در مسابقات روسیه در بخش زرهی برای ما حداقل یک نتیجه مشخص داشت ، وضعیت اموزش و خصوصا تمرینات میدانی جالب نیست (برای کشوری مثل ما نیروهاش باید در حداکثر امادگی باشن) . الان خدمه زرهی ما خیلی تمرین داشته باشن سه یا چهار بار میدان تیر (اون هم در دوره اموزش های تکمیلی) و شرکت در رزمایش اون هم سالی یکبار هست. حالا میگم تی 72 بی 3 نداشتیم و آشنا نبودیم نتیجه خوبی کسب نشد که البته این هم بهانه درستی نیست به دلایلی چون کاربری تانک که همان هست با قابلیت های بهتر ، تغییر اساسی ایجاد نشده تانک همان تانک تی 72 هست با کاربری مشابه ولی قابلیت های بهتر در نهایت پنل سیستم کنترل آتش به میزانی تفاوت خواهد داشت که ان هم بیش از یک هفته آموزش و تمرین پیش از رقابت کافی هست اصول کار تغییری نمیکنه الان تی 72 به جای دقت آتش در مثلا 1200 متر تا 1800 متر رو دقیق میزنه که این افزایش قابلیت هست. در مورد بی ام پی 2 دیگه چیزی نمیشه گفت چون از دارندگانش هستیم و مشخصا در اینجا اموزش و تمرین خدمه موثر بوده. چرا روسیه اول ، چین و قزاقستان برتر بودن در رقابت ها؟ چون علاوه بر تمرینات مداوم و رزمایش های متعدد در  طول سال برای رشته های ورزشی نظامی مثل همین تانک بیاتلون مسابقات و تمرینات درون مرزی ویژه دارن. همین روسیه یا چین برای فرستادن بهترین تیم یک دوره مسابقه طولانی مدت در ارتشش برگذار میکنه مدت ها تمرین میکنن در میادین مشابه سازی شده یا روسیه که پایه گذار این رقابت ها هست پیش از رقابت های بین الملی یک مجموعه رقابت و تمرین داخلی داشت به صورت خیلی گسترده و با شرکت واحد های نظامی مختلف در رسته های متفاوت   یکی از مواردی که این مسابقات میتونه برای ما مفید باشه پی بردن به کمبود ها و ضعف ها هست در رقابت های هوابرد به ما خودروی بی ام پی 2 دادن که خودروی هوابردی نیست. چرا؟ چون ما نه مثل چین خودروی هوابرد بومی داریم نه با BMD-2 روس ها کار کردیم یک یا دو هفته آموزش هم کفایت نمیکنه برای تسلط در کار. ما در مسابقات مهندسی رزمی شرکت نکردیم چرا؟؟؟ چون خودروی مهندسی رزمی چندکاره نداریم در ارتشمون . نیروهای مسلح کشوری مثل ما که پر هست از عوارض زمینی مختلف و نیازمند مهندسی در جنگ احتمالی یک خودروی قابل و در کلاس جهانی مهندسی رزمی نداره. ما در مسابقات تهاجم دریابرد با BTR-82A دچار مشکل شدیم چون نسخه ای از این سری نفربرها رو استفاده میکنیم ه برای 50 سال پیشه. دیگه مثل تانک تی 72 نیست که بگیم روش کار همونه حتی روش و اصول کار هم عوض شده بعضا و ...................     صرف نظر از اینکه چینی ها هم مثل روس ها در فروش سلاح به ما محافظه کاری ها و پرهیزات خاص خودشون رو دارن تانک تایپ 96 تانکی نیست که ارزش سرمایه گذاری برای ما داشته باشه چیزی به مراتب بهتر از تی 72 ارائه نمیده تنها به میزان محدودی بهتر هست و ارزش خرید و هزینه برای ایجاد زیرساخت تعمیر و نگهداری و تولید قطعه رو نداره (مسائلی که برای خرید یک تانک میبایست در نظر گرفت).یک تانک میان رده هست از چین. خود چینی ها به دنبال گسترش تولید تایپ 99 هستن و این تایپ 96 برای بهبود وضعیت تانک های میان رده چین هست با الگو برداری از طرح تایپ 99. اگر بخوایم خریدی داشته باشیم حداقل تایپ 99 گزین هبه روزتر و به مراتب بهتری میتونه باشه. اگر قرار باشه بریم تایپ 96 بخریم تانک های تی 72 اس و ام 1 خودمون رو به استاندارد B3M/B4 ارتقا بدیم خیلی بهتر هست و به صرفه تر

به نام خداوند جان و خرد   با عرض سلام خدمت دوستان و با آروزی قبولی طاعات و عبادات در ماه مبارک رمضان   این تاپیک رو به پیشنهاد دوست عزیزمان جناب حاج رضوان جهت بررسی گزینه های موجود در بازسازی نیروهای مسلح سوریه و بحث و تبادل نظر با دوستان پیرامون این مسئله ، ایجاد کردم و امیدوارم که دوستان در ادامه تاپیک بنده رو با نظرات خودشون یاری کنند.  همانطور که دوستان غالبا اطلاع دارند و از طریق تاپیک تحولات سوریه دنبال کردن و همچنان هم دنبال میکنند ، جنگ داخلی سوریه در طی حدودا چهار سال گذشته فراز و نشیب های متعددی داشته و در دوره های مختلف روند متفاوتی به خود دیده که در قالب عملیات های آفندی و پدافندی دو طرف درگیری قابل بررسی هست. منتهی هر چه به جلوتر میرویم ، روندی که در مورد ارتش سوریه در طی چهار سال جنگ به وضوح قابل رویت هست ، فرسایش و ضعف در بخش نیروی انسانی و خصوصا تجهیزات است.   درگیری ها در سوریه در دو بعد زمینی و هوایی دنبال شده و از این رو بخش دریایی از تخریب به دور بوده ، بدین جهت بازسازی در دو بخش زمینی و هوایی و حفظ توان رزمی ارتش سوریه در این دو بخش از جمله الزامات و ضروریات به نظر میرسد. در میان دو بخش زمینی و هوایی ، عرصه زمینی اصلی ترین بخش نبرد در سوریه است و به طبع آن بالاترین میزان فرسایش در نیروهای زمینی سوریه را شاهد بوده ایم. ارتش سوریه  همچون دیگر ارتش های عرب از جمله مصر و خصوصا عراق (در زمان صدام) ، بر استفاده از قوای زرهی در میدان نبرد تاکید فراوان دارد. سوریه پیش از آغاز جنگ داخلی یکی از پرشمارترین قوای زرهی در منطقه را در اختیار داشت اما در طی سالیان گذشته از تجهیزات زرهی این کشور به میزان قابل توجهی کاسته شده و هم اکنون به نظر میرسد که تنها در حدود 20 الی 25 درصد (و حتی کمتر) از استعداد کمی زرهی سوریه هم اکنون به صورت عملیاتی موجود باشد.   پیشرفت روند دستیابی معارضین به سلاح ها و تجهیزات ضد تانک (که در سال های ابتدایی نبرد عمدتا از انبارهای به غنیمت رفته ارتش سوریه تامین میشدند) ، روند فرسایش و کاهش تجهیزات زرهی موجود در ارتش سوریه را تسریع کرد. این مسئله با تغییر فاز نبرد از ضد زره با زرهی صرف به فاز نبرد زرهی با زرهی (با غنیمت درآمدن تانک های ارتش) هر چه بیشتر تسریع شد به صورتی که بخشی از تلفات زرهی سوریه در نبرد زرهی با زرهی تحمیل گردید. با گذشت چند سال از جنگ و تجهیز معارضین از خارج به سلاح هایی همچون موشک تاو ، وضعیت زرهی سوریه بیش از پیش رو به وخامت گذاشت تا انکه امروز میتوان گفت که ارتش این کشور بخش اعظم تجهیزات زرهی خود را از دست داده و تنها تعداد به مراتب محدود تری از تجهیزات (به نسبت گذشته و پیش از جنگ) را به صورت عملیاتی در اختیار دارد.   با توجه به تکیه ارتش سوریه بر زرهی و کمبود این تجهیزات و روند رو به فزونی نابودی زرهی سوریه میبایست اقدامی فوری در جهت حفظ موجودی فعلی و ارتقای آن جهت افزایش توان رزمی ارتش سوریه صورت گیرد بدین جهت گزینه های ذیل به منظور حفظ و به روزرسانی تجهیزات زرهی سوریه در برابر تهدیدات مطرح میشوند. البته ذکر چند نکته در این میان ضروری است. نکته اول منبع تامین یا فروشنده تجهیزات است. کشور روسیه از گذشته دور تامین کننده تجهیزات ارتش سوریه بوده و ارتش این کشور براساس تجهیزات و استراتژی های شرقی پایه ریزی شده  و با توجه به روابط این دو کشور میتوان روسیه را به عنوان منبع اول تامین در نظر گرفت. البته این مسئله را نیز باید در نظر گرفت که خرید تجهیزات مختلف ، سطح متفاوتی از همکاری و همراهی از روسیه را میطلبد که در صورت عدم همراهی و پیگیری سیاست محافظه کارانه و در نظر گرفتن یکسری مسائل ، دستیابی به بسیاری تجهیزات از طریق روسیه نیز ممکن نخواهد بود.   البته روسیه در مورد تحویل سلاح به سوریه در گذشته همکاری های قابل توجهی از خود به نمایش گذاشته از جمله تحویل غیر رسمی شماری از تجهیزات همچون راکت انداز اسمرچ و .............. اما ادامه این همکاری در شرایط فعلی جای سوال و بعضا تردید دارد. البته در ارائه پیشنهاد ها مبنا را بر همراهی و همکاری سوریه میگذاریم. نکته دوم تامین مالی جهت خرید تجهیزات است. با توجه به فروپاشی اقتصادی سوریه و نیاز به مبالغ هنگفت جهت خرید سلاح ، این مسئله نیازمند یک پشتیبان مالی است که این پشتیبانی میبایست از جانب ایران یا حتی روسیه ( با ارائه وام) صورت گیرد این مسئله هم همچون مسئله پیشین ، سوالات و بخش های تردید برانگیزی را در پی دارد اما همچنان مبنا در این تاپیک تامین مالی این خرید (در حدود 5 الی 10 میلیارد دلار و مبالغ قابل بحث دیگر) است.   نکته سوم اولویت بندی در دستیابی به تجهیزات است. برخی تجهیزات به عنوان یک جزء یا سلاح مستقل در نظر گرفته نشده و صرفا تجهیزاتی جهت به روزرسانی و ارتقای سلاح ها و ادوات موجود هستند. این تجهیزات (بسته های ارتقا) از جهت اولویت خرید و انتقال در جایگاه بالاتری از سلاح ها و ادوات قرار دارند و دستیابی به آن ها حساسیت کمتری را برمی انگیزد و در این مورد ممکن است همکاری بیشتر و خرید اسان تری از فروشنده را شاهد باشیم. در ادامه تاپیک و بخش بعدی به گزینه های ارتقا و تقویت زرهی سوریه پرداخته میشود ضمن اینکه مبحث مشابه در مورد نیروی هوایی سوریه هم میبایست توسط دوستان مطرح شده و در همین تاپیک مورد بررسی و بحث قرار گیرد.   به امید خدا ادامه دارد.......

[center][color=#008000][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]به نام خدا[/b][/font][/color][/center] [center][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#008000][b]با سلام[/b][/color][/font][/center] [center][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#008000][b][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/70423046.jpg[/img][/b][/color][/font][/center] [font=tahoma,geneva,sans-serif]لشکر 92 زرهی اهواز از زبده ترین واحدهای نظامی متعارف ایران است و صرف استقرار آن در اهواز، شهری سوق الجیشی در نزدیکی مرز عراق گواه این واقعیت است. لشکر 92 زرهی در قیاس با وضعیت نه چندان مشخص سایر واحدهای زرهی ارتش از اوضاع نسبتا خوبی برخوردار و نسبت به دیگر واحدهای زرهی سبک نیروهای مسلح در بالاترین سطح از آمادگی نظامی بسر می برد.این لشکر زرهی رزمایش های مستقل فراوانی اجرا می کند که نشان از سطح بالای آموزش درون سازمانی آن دارد که خوشبختانه معنای دیگر آن برای ما این است که تصاویر با کیفیت متعددی برای تجزیه و تحلیل وضعیت و عملکرد این واحد زرهی (در صورت انتشار) در اختیار خواهیم داشت.[/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif]ستون فقرات واحد های زرهی این لشکر را تانک های T-72 با طرح استتاری قهوه ای راه راه تشکیل می دهند. تانک های مورد استفاده احتمالا از مدل S هستند تا مدل ضعیف تر M اما به هیچ وجه نمی توان این موضوع را با قطعیت تایید کرد زیرا همه تانک ها مجهز به زره های واکنشی انفجاری شده اند و تشخیص مدل تانک ها ممکن نیست. این تانک ها توسط خودروهای رزمی پیاده نظام BMP-2 با طرح استتاری مشابه تانک ها و تعداد کمتری از خودروی BMP-1 پشتیبانی می شوند هر چند که احتمالا خودروهای رزمی پیاده نظام BMP-1 تاکنون از دور عملیاتی خارج شده اند و به صورت رزرو نگه داری میشوند. ظاهرا تانک های M60 نیز تنها بعنوان خط دوم زرهی و صرفا برای تهیه آتش پشتیبانی و نه اجرای عملیات زرهی مورد استفاده این واحد نظامی است.[/font] [center][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/55713200.jpg[/img][/font][/center] [font=tahoma,geneva,sans-serif]درباره نیروهای پیاده نیز باید گفت که لشکر 92 زرهی احتمالا به دلیل نبود واحد پیاده مستقل در همسایگی اش نیروی پیاده عظیمی در اختیار دارد. نیروهای این لشکر از جلیقه های نظامی طرح جنگلی مشابه نمونه آمریکایی و کلاهخودهای M1 معمولا بدون پوشش ویژه استفاده می کنند هر چند که گاهی همراه با توری بوده و بتازگی نیز از طرح استتاری برخوردارند. سلاح های انفرادی شامل AK-47 و G3 که مورد اخیر رایج تر و سلاح سازمانی ارتش است. هر چند که اطلاعات چندان دقیق و قابل استنادی درباره جنگ افزارهای پیشتیبانی گردان ها در این لشکر در دست نیست اما به احتمال زیادPKM به عنوان سلاح پشتیبانی مورد استفاده قرار میگیرد.[/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif]خمپاره اندازها و توپ های 107 میلی متری اغلب بصورت نصب شده روی جیپ ها به فراوانی مورد استفاده قرار می گیرند. واحدهای پیاده نیز گاها توسط نفربرها و زرهپوش های M113 و BTR APC در انواع برخوردار یا فاقد موشک انداز تاو پشتیبانی می شوند. کیفیت کلی تجهیزات پشتیبانی پیاده پایین تر از ادوات واحدهای پیاده ارزیابی می شود؛ برای مثال، سلاح های انفرادی واحدهای پشتیبانی ضعیف تر و قدیمی تر از تسلیحات انفرادی واحدهای توپخانه و لباس نظامی شان نیز از مدل های کهنه تر است و از جیپ های قدیمی بجای خودروهای سفیر استفاده می کنند. [/font] [center][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/1_28229~53.jpg[/img][/font][/center] [font=tahoma,geneva,sans-serif]این لشکر زرهی نیز همچون سایر واحدهای زرهی از زره پوش BTR-60 برای پشتیبانی مکانیزه پیاده بهره می برد. پشتیبانی توپخانه این لشکر به احتمال زیاد از طریق هویتزر رعد نیست و توسط هویتزرهای M109 تامین میشود علاوه بر این توپ 130 میلی متری M-64 و راکت های 122 میلی متری گراد یا آرش نیز برای پشتیبانی توپخانه ای از لشکر موجود هستند.موشک های ضد هوایی دوشپرتاب جدیدتری مانند میثاق- 2 یا نمونه قدیمی تر آن میثاق – 1 و نیز توپ های ضد هوایی zu-23 و zu-22 نصب شده روی کامیون های نظامی پشتیبانی هوایی این لشکر زرهی را فراهم می کنند هر چند واحدهای ویژه پدافند موشکی نیز در منطقه وجود داشته و دست کم به سامانه موشکی هاوک مجهز اند.[/font] [center][b][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#008000]مترجم : [/color][url="http://www.military.ir/forums/user/7421-patriot1979/"][color=#008000]patriot1979[/color][/url][/font][/b][/center] [center][color=#ff0000][b][font=tahoma,geneva,sans-serif]هرگونه برداشت از این مطلب صرفا با ذکر نام وبسایت میلیتاری امکان پذیر است.[/font][/b][/color][/center]

  بالابردن کالیبر تا 35 میلیمتر اینجا مشکلی رو حل نمیکنه که هیچ بر مشکلات اضافه میکنه   ما نمیتونیم یک چنین چیز عریض و طویل پدافندی پیشنهاد کنیم مثلا :     که بگیم خیلی ساده ساخته میشه و ................   یک گزینه متناسب جمع و جور و با تحرک مناسبش میشه GDF-03     که خوب لازمه اش اعمال تغییر روی بخش هایی از توپ (از جمله تغییر سیستم ذخیره سازی و ........) و هزینه های جنبی دیگر هست مثل ساخت یک نیم برجک بر روی توپ ، نصب سیستم کنترل آتش مناسب (متناسب با هدف مقابله با اهداف زمینی) و ............. در نهایت برای ما هزینه ای داره که قطعا سمتش نمیرن   به جای بالا بردن کالیبر استفاده از مهمات بهتر شاید گزینه بهتری باشه ساخت مهمات 23 میلیمتری با مرمی های تنگستنی قطعا میتونه از پس سطوح حفاظتی انتحاری ها در برد 1000 تا 1500 متر بربیاد که البته این گزینه هم لازمه اش ایجاد یک خط تولید مشخص و صنعتی برای این دست مهمات یا تولید کارگاهی و محدود هست که بازم هزینه بره شدید   کلا مقابله با تهدید انتحاری از طریق خودروهای رزمی مسلح به توپ (حالا در هر کالیبری) یک راهکار عریض و طویل ، هزینه بر و دارای پیچیدگی هست که چنانچه بخشی از الزاماتش (حالا هر بخشی باشه مثل خودروهای پوشش دهنده خودروی اصلی که با انتحاری مقابله میکنه) به درستی تامین نشه نتیجه نخواهیم گرفت.میدان جنگ سوریه و عملکرد نیروهای خودی و متحدین سوریه نشان داده که باید از ارائه راه حل هایی که کار رو پیچیده کنه یا نیاز به سطح بالایی از هماهنگی داشته باشه پرهیز کنیم چون این راه حل ها برای سوریه دور از واقعیت های موجود میدان جنگ این کشور هست   ------------   استفاده از موشک های ضد زره همچنان از نظر حقیر بهترین گزینه هست و به واقعیت نزدیک تر    موشک های شلیک کن فراموش کن گزینه خوبی هستند منتهی به غربی هاش که دسترسی نیست و هزینه سنگینی هم میطلبه ولی یک نمونه اش رو تحت نام پیکان سرخ 12 یا Red Arrow 12 چین به ساخت رسانده که میتونیم بریم دنبالش     موشک ضد زره نسل سوم ، دوش پرتاب و شلیک کن-فراموش کن ساخت گروه صنایع شمالی چین (نورینکو) است. این موشک در کلاس مشابه موشک آمریکایی جاولین و اسرائیلی اسپایک قراردارد و هدف از ساخت آن مقابله با ادوات زرهی نسل جدید به خصوص تانک های نسل سوم با سطح حفاظت بالاست. این موشک با سیستم شلیک-فراموش کن امکان قفل بر روی هدف پیش از شلیک (LOBL) را دارد. این قابلیت امکان ترک سریع محل ، پناه گیری یا بارگذاری مجدد موشک بر روی پرتابگر جهت مقابله با هدف جدید را فراهم میکند. به محض هدفگیری و شلیک ، موشک از طریق سیستم رهگیری خودکار به سمت هدف روانه میشود. موشک این سامانه دارای دو سیستم هدایتی شامل تلویزیونی (برای هدفگیری در روز) و حرارتی (جهت هدفگیری در شب است که به ترتیب برد هدفگیری 4 و 2 کیلومتر را برای آن فراهم میکنند. موشک اصلی سامانه دارای کلاهک خرج گود دو مرحله ای با قابلیت نفوذ 1100 میلیمتری (پس از حذف زره واکنشگر) است.وزن حمل این سامانه موشکی در حدود 22 کیلوگرم است.   ------------   در نهایت اگر ما به دنبال راه حل های خودرو محور باشیم باید بریم دنبال گزینه هایی که کمترین هزینه رو داره (نه اینکه بریم یک محصول دفاعی در این زمینه تولید کنیم)   به عنوان مثال خرید و نصب ماژول های تسلیحاتی مثل مجموعه تسلیحاتی و کنترل آتش Б05Я01 یا ماژول رزمی BAKHCHA ، شما دیگه نمیری یک خودروی رزمی گران قیمت بخری ، میری چند ماژول تسلیحاتی میخری و میبندی رو شاسی هایی که در سوریه هست مثل بی ام پی 2 و بی ام پی 1   ماژول رزمی BAKHCHA این ماژول به صورت یک برجک قابل نصب بر روی خودروهای BMP-2/3  ، BMD و ........ از سوی دفتر طراحی KBP ارائه شده است و شامل سیستم کنترل آتش با تجهیزات نظارتی مستقل برای توپچی و فرمانده ، یک قبضه توپ 100 میلیمتری به همراه سیستم بارگذار خودکار و قابلیت شلیک موشک هدایت شونده 3UBK23-3 "Arkan" ، یک قبضه توپ 30 میلیمتری و یک قبضه تیربار 7.62 میلیمتری است. این ماژول در صورت نصب بر روی خودروی BMP-2 قدرت آتش آن را تا سطح خودروی رزمی BMP-3 ارتقا میدهد.     مجموعه تسلیحاتی و کنترل آتش Б05Я01 از محصولات دفتر طراحی KBP که جهت افزایش قدرت آتش خودروهای رزمی BMP-1  ، BMP-2  و دیگر خودروهای زرهی مشابه ارائه شده است. این محصول شامل  سیستم کنترل آتش نسل جدید ، نارنجک انداز خودکار 30 میلیمتری ، توپ 30 میلیمتری ، پرتابگر های موشک ضد تانک Kornet-E  و تیربار 7.62 میلیمتری است. سیستم کنترل اتش این مجموعه مجهز به تجهیزات نظارتی مستقل برای توپچی و فرمانده ، کامپیوتر بالستیک و مجموعه حسگرهای مرتبط ، سیستم رهگیری خودکار هدف ، تثبیت کننده توپ ، پنل کنترل مستقل برای فرمانده و توپچی و واحد کنترل الکترونیکی است.     از این ماژول های تسلیحاتی انواع و اقسام ارزان قیمت روسی و چینی اش موجود هست برای نصب روی بی ام پی 1 و 2 یا سری بی تی آر ، مثل :   انواع برجک ها و ماژول های رزمی صنایع Muromteplovoz :   شامل مدل های MA3 ، MA7-02 ، MA8 ، MA9 ، MB2-03 ، MB2-04 ، MB2-05 و ........ مجهز به انواع سلاح ها از جمله توپ 30 میلیمتری ، تیربارهای کالیبر 7.62 و 12.7 ، پرتابگر موشک ضد تانک و قابل نصب بر روی انواع خودروهای زرهی از جمله نفربرهای BTR و خودروهای رزمی BMP     ----------   حالا بازم اگر اصرار باشه به پیشنهاد خودورهای رزمی جهت مقابله با انتحاری ، گزینه های بهتری نسبت به گزینه های عنوان شده در ابتدای تاپیک موجود هست ، یک نمونه اش خودروی هوابرد CS/VN3C چین ، یک گزینه جمع و جور ، با تحرک مناسب ، با تسلیحات مناسب ، نسبتا ارزان قیمت و با قابلیت حمل و بارریزی هوایی     یک خودروی رزمی هوابرد با پیکربندی 4×4 و با قابلیت تحرک و انتقال بالاست که قابلیت به کارگیری در طیفی از کاربری ها و نقش ها از جمله شناسایی ، جنگ شهری ، حمل نفرات به خط مقدم و ........... را دارد.تجهیزات تهاجمی آن شامل برجکی تک نفره مجهز به توپ 30 میلیمتری خودکار و تیربار هم محور است که در وسط بدنه خودرو نصب شده. در طرفین برجک دو مجموعه پرتابگر نارنجک های دودزا نیز تعبیه شده که جهت ایجاد پوشش دود استتاری مورد استفاده قرار میگیرد.خودروی رزمی CS/VN3C قابلیت حمل تا 7 سرنشین (شامل راننده ، فرمانده ، تیربارچی و چهار سرباز) را دارد. این خودرو از نوع دوزیست بوده و به صورت کامل قابلیت شناوری دارد. حرکت آن در درون آب از طریق دو محرک آبی که در عقب بدنه خودرو نصب شده صورت میگیرد. مدت زمان آماده سازی این خودرو جهت ورود به آب در حدود 2 دقیقه است.

کلا APC و IFV با توپ رو برای مقابله با انتحاری کنار بزارید که از برد حدود 4 تا 5 کیلومتر میرن روی هوا (عمده انتحاری هایی که میان یک عقبه ای دارن که شامل موشک های ضد زره هم هست)   بخواید برای اینها محافظ و بپا هم بزارید که دیگه ............... میشه پیچیدگی در کار. در مورد امثال سوریه باید تا حد ممکن راه حل از پیچیدگی و عریض و طویل شدن دور باشه (اینها کارهای ساده عملیاتی رو هم درش موندن)   هر چه پیچیدگی بیشتر هزینه بیشتر اجرای کار سخت تر (مسائلی مثل هماهنگی در کار و .....................) هر چه دامنه گستردگی کار بالاتر برده پارامترهای موثر و اثر گذار در نتیجه کار زیاد میشه   شما برای مقابله با انتحاری آفندی یک پاسخ تکنیکی میدید که میشه استفاده از نفربر یا خودروی رزمی پیاده نظام ، طرف مقابل به این اقدام پدافندی شما یک پاسخ تکنیکی متقابل میده که میشه استفاده از موشک های ضد زره   باید متقابلا روشی رو انتخاب کنید که در محدوده پاسخ طرف مقابل واقع نشه چون در نهایت یا اثر بخش نخواهد بود یا اگرم باشه به ندرت اثر بخش هست و همراه با تلفات برای نیروهای خودی   یک پاسخ که میتونه واقع گرایانه باشه (از جهت مسائل مرتبط با خرید و تامین و مسائلی مثل اموزش و فراگیری) و در محدوده هزینه ای معقول این هست :   http://www.kbptula.ru/en/productions/antitank-guided-weapon/kornet-em/portable-transportable-launcher   با برد 8 تا 10 کیلومتر   در نهایت طرف مقابل میخواد سنگر ضد زره شما رو با موشک بزنه (اقدامی که بارها شده در سوریه با ضد زره مواضع ضد زره رو زدن ، خوب که نمیتونه شما برتری حدود دو برابری برد دارید)   اگر این مد نظر نباشه میشه به این گزینه هم فکر کرد :     http://www.kbptula.ru/en/productions/antitank-guided-weapon/kornet-em/automatic-launcher-on-carriers   همزمان میتونه با دو هدف درگیر بشه در جهت مختلف دو دستگاه از این خودرو ها میتونن با چهار هدف به صورت همزمان در برد 8 تا 10 کیلومتر درگیر بشن و به سمت هر کدوم دو موشک شلیک کنن به صورت همزمان   اگر امکان هزینه بیشتر باشه (که بعید هست) جهت افزودن حفاظت بیشتر به کار یک گزینه میتونه این باشه :   http://www.military-today.com/missiles/kornet_t.htm   این سه گزینه که عرض شد یک پیش درامدی داره یک الزاماتی داره   اولینش وجود یک پست دیده بانی (چه اپتیک چه راداری) 24 ساعته با برد دید 10 تا 15 کیلومتر هست و .................   البته این ایده چند مشکل اساسی هم داره   یکیش این هست که در برخی جبهه ها فاصله ای که انتحاری راه میوفته تا به مقصد برسه بسیار کوتاه هست پس افزایش برد درگیری چندان ممکنه به کار نیاد مگر در زمانی که شما یک موقعیت برتر و مناسب برای استقرار تیم موشک ضد زره خودتون داشته باشید که از فواصل و از عقبه نیروهای خودی (چند کیلومتر عقب تر و در حاشیه مواضع خودی) بتونید درگیر بشید   گزینه های دیگری هم هست که به جهت سطح واقع گرایی و هزینه در اولویت های بعدی قرار میگیرن   برای فواصل نزدیک تر استفاده از امثال :   http://www.mindexcenter.ir/product/saeghe-2-light-weight-anti-armor-guided-missile   استفاده از اقدامات مهندسی رزمی در جهت مسدود سازی ، کانالیزه کردن یا کاهش سرعت حرکت در معابر هم میتونه مفید واقع بشه   در نهایت یک اقدام ترکیبی اثربخشی بهتری داره تا یک اقدام مشخص و انحصاری   ---------   چند مورد اصلاحی جهت مواردی که در ابتدای تاپیک گفته شد   1- تحرک زرهی در سوریه چندان عامل حیاتی نیست مگر در اجرای برخی تاکتیک های مشترک زرهی (مثل پاکسازی ساختمان های یک بلوک شهری به صورت متحرک و بدون ایستایی)، نبرد سوریه برای زرهی در هر سطحی چه تانک چه نفربر و ...... بیش از هر چیز نیازمند نظارت و آگاهی از میدان نبرد هست   2- موارد متعدد هست از هدف قراردادن وانت ها و کامیونت های مسلح با موشک های ضد زره دیگه فکر نکنم از این ها پر تحرک تر داشته باشیم   3- اون چیزی که بیش از توپ 25 میلیمتری بردلی از زرهی عراق تلفات گرفت موشک های تاو این خودروی رزمی بود موارد محدودی خیلی محدود شکار با توپ 25 میلیمتری ثبت شده   4- توپ 25 میلیمتری امریکایی و مهماتش بسیار موثر بودن ولی آیا توپ چینی و مهمات چینی هم به اون سطح موثر هست؟ ما الان مهمات 120 میسازیم برای چیفتن انگلیس هم 120 ساخته برای چلنجر ولی این کجا و آن کجا . چینی ها در بحث مهمات دنباله روی طراحی روسی هستن و مهمات 25 میلیمتریشون هم طرح مهمات 30 میلیمتری روسی رو داره بعضا   5- انتحاری در سطح ادوات زرهی سنگین هم در سوریه دیده شده (تصاویرش هم هست از انتحاری با تانک)   6- BTR-90 که تا سال 2011 بیشتر تولید نشد و دیگر هم تولید نمیشه روسیه از صادراتش هم چشم پوشی کرده پس این یک مورد رو قلم بگیرید در نهایت سری BTR-80 موجود هست برای صادرات   7- اگر صحبت جا خالی رفتن از تهدید باشه که خوب اینجا تحرک در قالب شتاب حرکت یا Acceleration معنی پیدا میکنه که امثال بی ام پی 3 از امثال WZ551 و حتی بی تی آر 90 شتابش بیشتره. شتاب بی ام پی 3 از 0 تا 50 کیلومتر حدود 14 تا 16 ثانیه هست در حالی که این میزان برای بی تی آر 90 حدود 20 ثانیه هست

  سوال های جدی مطرح کردید که خوب جای بحث داره که البته جواب برخیش در شرایطی که ما هستیم خیر هست   این مورد عمده مشکل ما رو عنوان میکنه :  

  یک نکته هست که در بین صحبت های خودم مطرح کردم     مشخصا ما در مقاطع مختلفی هدفگذاریمون به این صورت نبوده و موارد زیاد عدم موفقیت قطعی هم ناشی از همین هست   این توانایی صرفا منظور توانایی خودمون نیست بیشتر منظور توانایی رفیق سوری هست   ------------   الان امثال داعش و النصره و هزار گروه دیگه یک مشکل ، کرد های تحت حمایت آمریکا یک مشکل ، اینها وقتی زیر بار حکومت اسد نرفتن میخوایم چه کنیم؟   بهترین گزینه برای ما از اول کار هم ایجاد یک بخش مورد حمایت و همراه در سوریه بود نه تلاش برای یکپارچه سازی

    تمام مشکل همون بخش بولد شده هست   چاره همه اینها یک چیز هست ایجاد کلنی یا منطقه تحت نفوذ ما در سوریه و تقویت اون به میزان ممکن در کنار بی خیال شدن رویای خام و دست نیافتنی یکپارچه سازی دوباره این کشور تحت حکومت اسد   اینکه قبول کنیم سوریه یکپارچه از دست شده قدم اول هست ، باید هدفگذاری منطبق و بر حسب توانایی ها صورت بگیره مشکل ما اینه که نمیخوایم به این صورت عمل کنیم

  نه دیگه قرار نیست اخرش به اینجا برسیم هر چند برخی دوستان تمایل دارن برسونن به این نقطه   کار تحقیقاتی که از موسسه رند پیشتر تقدیم حضور دوستان شد (در قالب یک فایل پی دی اف) در جهت نرسیدن بحث به مبحث موشک های بالستیک بود و اینکه به صرف استفاده از موشک های بالستیک ما به توان تهاجمی لازم برای سرکوب متقابل و کامل توان هوایی حریف نخواهیم رسید       این outnumber یا saturation ناشی از برخی تسلیحات هوا به زمین یکی از بزرگترین مشکلات پدافندی هست برای ما   افزایش سیستم های پدافند نقطه ای راهکاری هست که میتونه سطح تهدید مواردی مثل GBU-39 رو کاهش بده ولی همچنان از بین نخواهد برد چون این افزایش هم محدودیت داره در هر حال   برفرض که ما بتونیم 50 درصد از هواگرد های حامل این مهمات رو هم سرنگون کنیم 50 درصد مابقی توان حملشون به تعدادی هست که دخل ما رو بیاره ، با فرض اینکه که با 50 درصد از مهمات شلیک شده هم مقابله موثر صورت بگیره (که به این میزان و مرحله نمیرسه) بازم میزان قابل توجهی مهمات برای نابودی هدف روانه خواهد شد   یک نمونه اش همون SDB یک فروند اف 15 چه تعداد از این بمب رو میتونه حمل کنه؟   خصوصا که این تسلیحات در برابر طیفی از اقدامات متقابل مثل اخلال جی پی اس هم تا سطوح قابل توجهی مقاوم شدن   در آینده امثال ریز هواگرد های تهاجمی و امثال LOCAAS هم مورد استفاده روزافزون خواهند بود که کلا پدافند رو میپیچه به هم

به نام خداوند جان و خرد با سلام و درود خدمت دوستان قسمت اول : نظارت (بخش اول) پس از تبدیل تظاهرات به درگیری های مسلحانه و جنگ شهری تمام عیار در سوریه ، ارتش این کشور به کارگیری گسترده ادوات و تجهیزات زرهی را در دستور کار خود قرار داد که این کار با توجه به عدم تجهیز مناسب ادوات زرهی و به کارگیری روش های مناسب جنگ شهری و ایضا تجهیز روز افزون مخالفین مسلح به تسلیحات ضد تانک متنوع ، برای زرهی سوریه نتایج فاجعه باری در برداشت. به طور کلی استفاده از زرهی سنگین همچون تانک ها مطلوب جنگ شهری نیست مگر با رعایت برخی نکات و تامین الزاماتی همچون حفاظت همه جانبه ، نظارت گسترده و موثر ، سیستم های تسلیحاتی کنترلی و از همه مهمتر به کارگیری تاکتیک مناسب و موثر . در ارتش سوریه ادوات زرهی متنوع و پر شماری موجود است که تانک های T-72 ، T-72M1 ، T-62 ، T-55 ، T-55AM و خودروی های رزمی پیاده نظام BMP-1 و BMP-2 و شمار دیگری از خودرهای زرهی با کاربری های مختلف را شامل میشوند. T-72 T-72M1 T-62 T-55 T-55AM BMP-1 BMP-2  به جز ادوات مورد اشاره ، ارتش سوریه به تانک های T-72 TURMS-T ، T-72M1 TURMS-T ، T-72AV و T-55AMV نیز مجهز است. این تانک ها بهترین ادوات زرهی موجود در ارتش سوریه هستند که نسبت به سایر نمونه های موجود از قابلیت های بالاتری برخوردارند در عین حال در تعداد به مراتب محدودتری نیز موجود هستند و عمدتا توسط واحد های منتخب ارتش سوریه مورد استفاده قرار میگیرند. به عنوان مثال لشکر چهارم زرهی و تیپ های 104 ام و 106 از گارد ریاست جمهوری از کاربران تانک T-72AV هستند و تیپ 105 ام از گارد ریاست جمهوری نیز به تانک های T-72 TURMS-T مجهز است. همانطور که پیشتر اشاره شد یکی از نیاز های زرهی در نبرد شهری نظارت موثر و گسترده است که این مهم جز با به کارگیری سیستم های نظارتی پیشرفته محقق نمیشود. بیشتر تانک های عملیاتی ارتش سوریه از سیستم های نظارتی ضعیف و نامناسبی برخوردار هستند اما ارتش این کشور به تجهیزات زرهی ارتقا یافته ای همچون تانک های T-72 TURMS-T و T-72M1 TURMS-T نیز مجهز است که برترین سیستم های نظارتی را درمیان ادوات زرهی سوری دارند. T-72AV T-72M1 TURMS-T T-55AMV عبارت TURMS-T در مقابل مدل تانک های تی 72 سوری نشان دهنده تجهیز این تانک ها به سیستم کنترل آتش پیشرفته ای تحت همین نام (TURMS-T یا Tank Universal Reconfiguration Modular System T-series) است. این سیستم بر طبق قراردادی 200 میلیون دلاری که سوریه در سال 1998 با صنایع ایتالیایی گالیله اویونیکا (Galileo Avionica) به امضا رساند بر روی 122 دستگاه از تانک های تی 72 سوری نصب گردیده است. سیستم TURMS-T از نسل سوم سیستم های کنترل آتش کامپیوتری مجهز به سایت های دارای تصویربرداری حرارتی است که به منظور به کارگیری در ارتقای تانک های سری تی از جمله تی 72 ، تی 80 ، تی 84 و تی 90 توسعه داده شده است علاوه بر این امکان به کارگیری در ارتقای تانک های غربی را نیز دارد. این سیستم بر روی تانک T-72CZ جمهوری چک مورد آزمایش قرار گرفته و در تانک ارتقا یافته T-72CZ M4 نصب گردیده است. سیستم کنترل آتش TURMS-T از دو سایت تثبیت شده مستقل برای فرمانده و توپچی برخوردار است که هر دو سایت دارای کانال تصویر برداری حرارتی نسل دوم هستند. کامپیوتر مدیریت برجک (turret-management) جدید ، سنسور های هواشناسی ، گردش و پیمایش برجک ، زاویه تانک و دمای خرج نیز از دیگر اجزای این سیستم هستند . سیستم TURMS-T ثبات و دقت آتش تانک های سوری را حتی در زمان شلیک در حرکت تا سطح تانک های نسل سوم بهبود می بخشد. با توجه به حذف سیستم های کنترل آتش پایه ای تانک های سوری که از قابلیت هدایت موشک ضد تانک 9M119 Svir برخوردار بودند ، چنین قابلیتی به سیستم کنترل آتش TURMS-T نیز افزوده شده است تا تانک های سوری همچنان از امکان به کارگیری موشک Svir برخوردار باشند. T-72M1 TURMS-T سایت نظارتی توپچی سیستم کنترل آتش TURMS-T تانک T-72CZ M4 مجهز به سیستم کنترل آتش TURMS-T چند نکته را در مورد به کارگیری تانک های T-72 TURMS-T و T-72M1 TURMS-T توسط ارتش سوریه باید مد نظر قرارداد. نکته اول این است که هر چند سیستم کنترل آتش TURMS-T از دو سیستم نظارتی مجزا برای توپچی و فرمانده برخوردار است اما در نصب بر روی تانک های سوری به دلایل نامشخص سیستم نظارتی فرمانده که از نوع دید وسیع یا پانورامیک است حذف گردیده که این موضوع قابلیت مهم قاتل – شکارچی (Hunter – Killer) را از تانک های سوری گرفته است. این قابلیت امکان جستجو و کشف اهداف ، مشخص کردن هدف های با اولویت بالاتر و هدفگیری مستقل فرمانده از توپچی تانک را فراهم میکند که این ویژگی امکان جستجو و مقابله با اهداف به صورت همزمان را برای خدمه میسر میکند که در جنگ شهری اهمیت بسیار زیادی دارد. با استفاده از این قابلیت در حالی که توپچی هدفی را مشخص کرده و با آن مقابله میکند ، فرمانده تانک نیز با استفاده از سیستم نظارتی دید وسیع خود به جستجوی تهدیدات و اهداف دیگر میپردازد که این اهداف در جنگ شهری ، نفرات دشمن در ساختمان ها و کلیه مواضع اطراف تانک هستند. فرمانده در صورت کشف نفرات دشمن میتواند با استفاده از تیربار کنترل از داخل خود که زوایای قابل توجهی را پوشش میدهد با آن ها مقابله کند و این در حالی است که توپچی نیز میتواند به صورت همزمان با فرمانده نسبت به کشف تهدیدات و مقابله با آن ها با استفاده از توپ 125 میلیمتری و تیربار هم محور با آن اقدام کند. متاسفانه چنین قابلیتی از تانک های سوری حذف شده است اما تی 72 های مجهز به سیستم TURMS-T همچنان از برتری نظارتی خود نسبت به سایر تانک های سوری برخوردار هستند. این برتری به جهت سایت پیشرفته توپچی و سیستم تصویربرداری حرارتی نسل دوم آن حفظ شده است که با افزایش قابل توجه توانایی نظارتی تانک در طول شب برای زرهی سوریه در نبرد های شبانه برتری ایجاد میکند. سایت توپچی (در سمت چپ) و سایت پانورامیک فرمانده (در سمت راست) سیستم کنترل آتش TURMS-T تانک T-72 TURMS-T منهدم شده نکته دوم سطح حفاظتی پایین تانک های T-72 TURMS-T و T-72M1 TURMS-T است . این تانک ها با وجود تجهیز به سیستم کنترل آتش پیشرفته ، فاقد سطوح حفاظتی مناسب همچون زره های واکنشگر یا نمونه های به مراتب ساده ترهمچون زره قفسی هستند و در اثر اصابت تسلیحات ضد زره ابتدایی همچون آر پی جی 7 نیز منهدم میشوند. نکته سوم تعداد ناچیز (122 دستگاه) تانک های ارتقا یافته در برابر سایر نمونه ها است که از این جهت امکان به کارگیری آن ها را محدود میکند و البته لازم به ذکر است که هم اکنون تعداد تانک های ارتقا یافته به دلیل منهدم یا به غنیمت گرفته شدن توسط معارضین مسلح از تعداد گفته شده نیز کمتر شده است. نکته چهارم به یگان به کارگیرنده این تانک ها مربوط میشود. همانطور که پیشتر اشاره شد تانک های ارتقا یافته T-72 TURMS-T و T-72M1 TURMS-T در اختیار تیپ 105 ام از گارد ریاست جمهوری سوریه قرار دارند. فرمانده این تیپ ، مناف طلاس حیف نان بود که مدتی پیش فرار را بر قرار ترجیح داده و به ترکیه گریخت. او با این کار نه تنها نیروهای تحت امرش را بدون فرماندهی گذاشت بلکه ضربه قابل توجهی به اعتماد حکومت و سران ارتش سوریه نسبت به تیپ تحت امرش وارد کرد که این مسئله به کاهش حضور و به کارگیری تیپ 105 ام نسبت به سایر یگان های ارتش سوریه در جنگ منجر شده و به طبع آن به کارگیری تانک های T-72 TURMS-T و T-72M1 TURMS-T را هر چه بیشتر محدود کرد. به امید خدا ادامه دارد مترجم و گردآورنده : سینا نوریخانی هرگونه برداشت از این مطلب صرفا با ذکر نام سایت میلیتاری و گرد آورنده مجاز است![/color

  اونم ساخته نشده   تصاویری که میبینید پس از مرحله رنگ بری صفحات بدنه است در حقیقت رنگ اصلی صفحات بدنه رو دارید میبینید و تصور میکنید که نو هست و تازه ساز     این صحبت از اون فرمایشات خنده دار بود حقیقتا

  این ساخت نیست اورهال و ارتقا هست در حقیقت

  از نظر حقیر گزینه اول یا PMU-2 هست با تغییراتی   بعید هست که سری مورد استفاده خودشون یا PM رو بدن در نهایت یکسری از اجزای این سامانه رو به عنوان آپشن اضافه بکنن به نمونه صادراتی PMU

تصاویر جدید از اجزای اس 300 در ایران یک نکته جالب داره       بخشی که مشخص کردم آنتن سیستم ناوبری دقیق NK Orientir هست     دو مسئله در این مورد وجود داره یکی اینکه :     دومی اینکه :     یک نکته دیگر هم هست این سامانه هر چند به عنوان آپشن برای اس 300 پی ام یو 1 هم ارائه شده اما تا امروز فقط بر روی پرتابگر و رادار سامانه های اس 300 پی ام یو 2 و اس 400 دیده شده (و ایضا اس 350)   تصویری از رادار 30N6E2 سامانه S-300PMU-2       با توجه به موارد مطرح شده ما یا با رادار ارتقا یافته 30N6E1 مجهز به سامانه ناوبری یاد شده رو به رو هستیم یا با رادار 30N6E2 که صد البته از نظر حقیر گزینه دوم محتمل تر هست (تا امروز از خانواده رادارهای کنترل آتش اس 300 تنها رادار 30N6E2 با مجموعه ناوبری فوق رویت شده ولاغیر)   مسئله بعدی رویت پرتابگرهای فاقد تیوب هست :    

اندر احوالات جنگ شبکه محور و 6 اصل مورد توجه در جهت سرکوب پدافند و نیروی زمینی حریف   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/network_centric.gif][/url]

  در ظاهر تانک همچنان قابل استفاده هست   سایت فرمانده مرخص شده سایت ثانویه توپچی (دید در شب) هم خورده ولی سایت اصلی دید در روز توپچی سالمه به نظر   پس همچنان تانک قابلیت نظارت و هدفگیری در روز رو داره

  ببینید بزرگوار توپ 40 میلیمتری هم میتونه سلاح پدافندی موثری باشه در چهارچوب یک سامانه پدافندی توپخانه ای جهت دفاع نقطه ای   منتهی مسئله ای که اینجا مطرح میشه این هست که چه نوع 40 میلیمتری موثر خواهد بود ؟   ما یک 40 میلیمتری در داخل ایران مورد استفاده داریم یک 40 میلیمتری هم توسط تالس فرانسه ساخته شده تحت نام Rapid Fire     ولی این کجا و آن کجا از جهت کارایی   سیستم های توپخانه ای نظیر Rapid Fire برای مقابله با موشک های کروز مادون صوت خصوصا امکان استفاده دارند   یک مسئله دیگه که مهمتر هست این موردی است که فرمودید :     مشخصا به صرفه نیست چون از 35 میلیمتر به 40 میلیمتر تغییر قابلیت ها شگرف نیست (خصوصا در مورد برد)   خصوصا برای کسی که در زمینه ساخت مهمات هم نشان داده که ابتکاری نداره و دنباله روی طرح های بقیه هست   مسئله ای که نیروهای مسلح ما در بخش پدافندی به درستی بهش نپرداخته اند (البته سایر بخش ها هم کم و بیش به همین صورت هست) این هست که تنوع تجهیزات و استفاده از هر چیزی که در اختیار داریم الزاما به معنی بهبود وضعیت و حفظ کارایی نیست و باید به نسبت اثر بخشی به هزینه استفاده و ایضا سطح اثر بخشی هم فکر کرد   وگرنه الان چماق هم در رزم تن به تن کاربرد پیدا میکنه ولی ایا درسته که به هر سرباز یک چماق بدیم؟     40 میلیمتری که ما در اختیار داریم شاید برای تهاجم زمینی هم مناسب نباشه به جهاتی (نبود مهمات متنوع)   ------------   چین از شبکه متنوعی از سامانه های توپخانه ای استفاده میکنه جهت پدافند هوایی     از 23 به 35 و از 35 به 57 میلیمتر   فواصل بین کالیبر ها رو دوستان مورد عنایت قرار بدن

  بگذریم ضمن اینکه حقیقت همیشه تلخه

  اشتباه نکنید داعش دارای توپخانه هر چند محدود اما بعضا موثری هست از تجهیزات دست ساز و غیر دست ساز و نکته تاسف بارش این هست که بعضا اثر بخشی رزمی این تجهیزات دست ساز به جهت استفاده حرفه ای داعشی ها از تجهیزات استاندارد و پیشرفته تر ارتش سوریه بهتر هست

  مشخصا خیر   هدف سامانه هایی مثل تور یا بوک نیست بلکه سامانه هایی هست که در عین وجود تحرک نیاز به نقطه استقرار مشخص و تعیین شده دارن (مثل اس 300) نه امثال تور و بوک که اصولا نیازی به این مسئله ندارن و اینقدر در حرکت و سیار هستن که نیازمند مهمات دورایستا با زمان دستیابی به هدف پایین تری هست     در مورد loccas هم قصد داشتم در ادامه توضیحاتی بدم که خوب شما زحمتش رو کشیدید تا حدودی

بخش پنجم   ایالات متحده آمریکا و متحدانش در یک دهه گذشته جهت سرکوب توان پدافندی طرف متخاصم و دسترسی به حریم هوایی آن به شمار محدود و مشخصی از تکنولوژیکی ها متکی بوده اند. شماری از این قابلیت ها عبارتند از : سیستم های موقعیت یابی دقیق ساطع کننده امواج ، موشک های ضد رادار یا ضد تشعش ، بمب های هدایت شونده و موشک های کروز ، تجهیزات دفاعی جنگ الکترونیک نصب شده بر هواگرد های نفوذی ، هواگرد پشتیبانی با قابلیت انجام اخلال سنگین و از همه مهمتر رادارگریزی و اختفای راداری هواگردها. در طول یک دهه گذشته روش ها تقریبا یکسان باقی مانده اما قابلیت های تکنولوژیکی رو به توسعه بوده است و هم اکنون شاهد ارائه تسلیحاتی جدید با قابلیت های بیشتر در زمینه سرکوب پدافند هوایی هستیم. با این حال امروزه عمده قابلیت های تکنولوژیکی در مقابله با پدافند (که پیشتر چند نمونه مهم آن ذکر گردید) هر کدام به میزانی (کمتر یا بیشتر) به چالش کشیده شده است.   سیستم های موقعیت یابی دقیق ساطع کننده امواج یکی از مهمترین عناصر در سرکوب پدافند هوایی طرف مقابل توسط ایالات متحده ، هواگرد هایی هستند که عملیات نظارت میدانی ، شناسایی و موقعیت یابی دقیق سیستم های ساطع کننده امواج راداری و رادیویی را انجام میدهند. در دکترین پدافندی مدرن روسیه این قبیل هواگرد ها از طریق سامانه های پدافندی فوق دوربرد یا موشک های هوا به هوای برد بلند شلیک شده از جنگنده ها ، سرکوب میشوند. تکنیک ها و تکنولوژی های جدید پدافندی از جمله استفاده از رادارهای ارایه فازی نیز یکی از مواردی است که تجهیزات کشف و موقعیت یابی را دچار چالش میسازد. این رادارها از پرتوهای جنبی اندکی برخورداند که در کنار سایر ویژگی ها از جمله قابلیت پایین رهگیری ، پرش لحظه ای فرکانس و ............ موقعیت یابی دقیق را دشوار میسازند.   یک چالش دیگر استفاده رو به گسترش از تجهیزات پدافندی پسیو یا غیر فعال از جمله سامانه های نظارت و کشف غیر فعال (برای کشف و موقعیت یابی هواگرد ها از طریق دریافت امواج منتشر شده از سوی آن ها) و سیستم های کنترل اتش غیر فعال (از نوع الکترواپتیکی) است. علاوه موارد مطرح شده ، افزایش قابل توجه سطح تحرک سامانه های پدافندی و عدم ایستایی آن ها در طولانی مدت نیز موجبات ایجاد دشواری در موقعیت یابی میشود. با توجه به مسائل مورد اشاره ، نفوذ به شبکه پدافندی و جستجوی اجزای مختلف این شبکه (از جمله رادارها و .....) در نبود هواگرد های شناسایی و موقعیت یاب ، نیازمند به کارگیری سطح بالایی از اختفا و رادارگریزی است تا جنگنده مهاجم بتواند زمان مورد نیاز جهت کشف و مقابله سامانه ها را در داخل شبکه پدافندی طرف مقابل در اختیار داشته باشد.       موشک های ضد رادار به منظور شکست موشک های ضد رادار یا ضد تشعشع (ARM) متخصصین روسی تلاش فکری قابل توجهی را مبذول داشته اند.موشک ضد رادار جهت مقابله موفق با رادار میبایست بر ساطع کننده های فریب دهنده از نوع هوشمند و هماهنگ شده با رادار اصلی (synchronised, smart emitting decoy) که از ویژگی های تکنولوژیکی نظیر حافظه فرکانس رادیویی دیجیتال (DRFM) برای تطبیق و هماهنگی با رادار استفاده میکند ، غلبه کند. تشخیص مابین ساطع کننده اصلی و ساطع کننده های فریب هنده هوشمند در کنار به کارگیری شماری از تکنیک ها و فناوری ها در رادارهای جدید از جمله کاهش پرتوهای فرعی رادار ، قابلیت رهگیری پایین (LPI) و جهش سریع فرکانس ، موقعیت یابی دقیق و مقابله موثر با رادارهای نسل جدید را از طریق موشک های ضد رادار به شدت دشوار ساخته است.البته ذکر این نکته ضروری است که به تبع پیشرفت تکنیک های مقابله رادارها با موشک های ضد رادار ، این موشک ها نیز از تکنیک ها و فناوری های جدیدی بهره مند شده اند که از جمله آن ها میتوان به توان رهگیری ساطع کننده متحرک (جهت مقابله با رادارهای متحرک از جمله مصائب عملیاتی نیروهای ائتلاف غربی در نبرد یوگسلاوی) ، سیستم های پردازش سیگنال پیشرفته (به منظور موقعیت یابی دقیق تر و تشخیص ساطع کننده های فریب دهنده از اصلی) ، استفاده از جستجوگرهای چندگانه (جهت مقابله با تکنیک خاموش سازی رادار) و ............... اشاره کرد.   اف 18 ، حمل و پرتاب موشک HARM     با وجود تمام چالش ها و قابلیت هایی که جهت مقابله با آن ها به موشک های ضد رادار امروزی افزوده شده ، این موشک ها همچنان میبایست از سد یک چالش نهایی که سیستم های دفاع نقطه ای با قابلیت مقابله با موشک های ضد رادار (نظیر تور و پنتسیر) هستند به سلامت عبور کند. چنانچه دست یابی به سطح قابل قبول و موثری از توان عبور موشک های ضد رادار از میان سد سیستم های پدافندی نقطه ای یا برد کوتاه  مد نظر باشد میبایست از رادارگریزی فوق العاده یا افزایش سرعت حرکت در این موشک ها بهره گرفته شود. علاوه بر سیستم های پدافند نقطه ای ، اقدامات متقابل دفاعی همچون اخلال در جستجوگر موشک های ضد رادار (همچون جستجوگر موج میلیمتری) نیز میتواند یکی از چالش های در پیش روی آن ها باشد هر چند که اجرای این مورد دفاعی خود با مشکلاتی همراه هست (از جمله فرصت اندک جهت اخلال در جستجوگر موشک در فاز پایانی پرواز و مرحله تقرب به هدف تا اصابت به آن ، تبدیل اخلالگر به هدفی برای موشک و ...........)   بمب های هدایت شونده ، موشک های کروز  و فریب دهنده های هواپرتاب بمب ها و تسلیحات هدایت شونده که به صورت فزاینده ای جهت عملیات انهدام سامانه های پدافندی (اختصارا عملیات DEAD) مورد استفاده قرار میگیرند همچون موشک های ضد رادار با چالش هایی نظیر اهداف کاذب ، اقدامات متقابل الکترونیکی ، اخلال در سیگنال حامل جی پی اس و در نهایت سامانه های پدافند موشکی و توپخانه ای برد کوتاه رو به رو هستند. یک مسئله مهم برای تسلیحات گلایدری نظیر سلاح دورایستای مشترک (JSOW) ، مهمات تهاجم مستقیم مشترک (JDAM) ، بمب های کم قطر (SDB) و امثالهم ، امکان عدم حضور و تغییر موقعیت اجزای سیستم های پدافندی متحرک خودکششی در نقطه از پیش هدفگیری شده در زمان رسیدن سلاح ها به محدوده هدف باشد. هر چه برد رهاسازی و مدت زمان پرواز تا دست یابی به هدف در سلاح های دورایستا بیشتر باشد و در نقطه مقابل نیز سامانه های پدافندی از تحرک بالاتر و مدت زمان استقرار و جا به جایی کمتری برخوردار باشند امکان فرار سامانه از اصابت تسلیحات دور ایستا بیشتر میشود. با افزایش برد رها سازی یا پرتاب و دور ایستایی بیشتر ، این مسئله نیز شدت میابد به گونه ای که در موشک های کروز نظیر تاماهاوک ، موشک کروز هواپایه معمول (CALCM) و موشک دورایستای هوا به سطح مشترک (اختصارا JASSM) به جهت برد تسلیحات و مدت زمان پرواز تا دستیابی به هدف ، مشکل خروج هدف از محدوده هدفگیری ابتدایی و نیاز به هدفگیری مجدد (retargeting) مطرح میشود.   JSOW     JDAM     SDB     هر چند موشک های کروز به جهت سیستم پیوند داده از امکان هدفگیری مجدد پس از شلیک برخوردارند اما این مسئله نیازمند کشف و موقعیت یابی مجدد هدف یا اهداف توسط سیستم های کشف و شناسایی در میدان نبرد است. البته این هدف یابی مجدد به قابلیت نفوذ و بقای سیستم های شناسایی در محدوده شبکه پدافندی متخاصم و یا قابلیت های آن جهت شناسایی در خارج از محدوده پدافندی متخاصم در ارتباط مستقیم قرار میگیرد. موشک های کروز رادارگریز نظیر JASSM یا نمونه افزایش برد یافته آن  JASSM ERبالاترین پتانسیل بقا در میان شبکه پدافندی دشمن در زمان پرواز تا حصول به هدف را دارند. تنها مورد سوال برانگیز در مورد این موشک ها فاصله سه مایل پایانی پرواز تا اصابت به هدف است که این موشک ها  در معرض تهاجم سامانه های پدافند نقطه ای ضد موشک های هدایت دقیق (اصطلاحا counter-PGM) قرار میگیرند ، سامانه هایی که قابلیت هایشان به صورت مداوم در حال افزایش است. استفاده از هشت بمب SDB بر علیه یک هدف واحد ، اطمینان بخش تر و موفقیت آمیزتر از استفاده از یک یا دو موشک کروز بر علیه همان هدف است.به کارگیری تکنیک غلبه با تعداد بیشتر (که اصطلاحا outnumber نامیده میشود) گزینه ای بسیار موثر در مقابله با اهدافی است که به خوبی توسط سیستم های پدافندی نقطه ای حفاظت میشوند. متخصصین روسی با درک این تهدید به دنبال ارتقای توان درگیری سامانه های دفاع نقطه ای نظیر تور و افزایش تعداد موشک های سامانه به منظور مقابله با اهداف بیشتر و ارتقای توان سامانه های ترکیبی توپخانه ای/موشکی همچون پنتسیر هستند.   JASSM     CALCM     یکی از تجهیزات مورد استفاده غرب در نفوذ و سرکوب شبکه پدافندی طرف مقابل ، فریب دهنده های هواپرتاب هستند که تسوط انواع هواگرد های رزمی امکان رهاسازی دارند. در عملیات طوفان صحرا در سال 1991 ، در شب نخست حمله بر علیه شبکه پدافندی عراق بیش از 100 فروند فریب دهنده هواپرتاب تاکتیکی (یا TALD) مدل ADM-141 پرتاب گردید که همراه با کسب موفقیت چشمگیر همراه بود. پرتاب فریب دهنده ها از سوی ائتلاف غربی با واکنش شبکه پدافندی عراق و فعال سازی عمده رادارهای موجود در آن همراه شد که نتیجه آن چیزی جز مشغول شدن پدافند عراق توسط اهداف کاذب و فرصت یافتن نیروی هوایی امریکا برای نابودی رادارهای عراقی توسط تسلیحات هدایت شونده و موشک هارم نبود. امروزه با بهبود سطح قابلیت های فریب دهنده های هواپرتاب از جمله افزایش برد و تطبیق بیشتر به منظور تقلید ویژگی های پروازی و عملکردی (از جمله سطح مقطع راداری و .......) تسلیحات امروزی برای بهبود توانایی فریب ، مقابله با آن ها حتی در صورت وجود شبکه شناسایی پیشرفته اگر غیر ممکن نباشد به شدت دشوار است.   پرتاب فریب دهنده هواپرتاب تاکتیکی (TALD) توسط F-14     فریب دهنده های امروزی از برد پرتابی خارج از دسترس سامانه های پدافندی برخوردارند و میتوان آن ها را از کیلومتر ها خارج از شبکه پدافندی رها ساخت. یک نمونه شاخص از فریب دهنده های هواپرتاب مدل ADM-160 موسوم به فریب دهنده هواپرتاب مینیاتوری یا MALD است. مدل های مختلفی از این فریب دهنده به ساخت رسیده که از جمله ویژگی های شاخص برخی از آن ها انجام اخلال الکترونیکی (MALD-J) و برد رهاسازی بیش از 900 کیلومتر (در مدل ADM-160B) است. فریب دنده های هواپرتاب نظیر ADM-160 به جهت شباهت ظاهری به مهمات دورایستا و موشک های کروز حتی در صورت کشف توسط سامانه های الکترواپتیک و یا دیده بان های زمینی، اگر به طور کلی غیر قابل تشخیص و تمایز نباشد حداقل به سختی از یک هدف اصلی قابل تشخیص هستند. برخورداری از ویژگی هایی نظیر اخلال الکترونیکی علاوه بر تاثیر گذاری مضاعف بر روی سیستم های راداری و الکترونیکی طرف مقابل ، امکان استفاده از فریب دهنده های اخلالگر برای پوشش و محافظت از هواگرد های اخلالگر اصلی حاضر در میدان نبرد را فراهم میکنند.. این فریب دهنده ها اهداف بلقوه ای برای موشک های پدافندی با هدایت مبتنی بر آشیانه یابی بر اخلال (HOJ) هستند.   MALD     سامانه های دفاع نقطه ای پنتسیر و تور از جمله سامانه های مناسب جهت مقابله با انواع تسلیحات هدایت شونده         مقابله با اخلال در هدایت در گذشته نه چندان دور تسلیحات هدایت شونده از تکنیک های هدایت مشخص و واحدی استفاده میکردند در کنار اینکه مواردی همچون سیستم هدایت ماهواره ای در نسل های ابتدایی خود قرار داشت. از این رو با استفاده از اخلالگر های جی پی اس و به کارگیری یک روش مشخص برای اخلال بر روی هدایت تسلیحات (اخلال بر روی رادار ، یا ..........) از اصابت دقیق آن ها به اهداف جلوگیری میشد. امروزه با ارائه نسل های جدید تر سیستم های هدایتی ماهواره ای و خصوصا سیستم ضد اخلال جی پی اس (GPS Anti Jam System) این روش هدایتی تا میزان قابل توجهی در برابر اخلال مقاوم سازی شده است. ضمن انکه در تسلیحات امروزی از روش های هدایتی ترکیبی و چندگانه از جمله استفاده از هدایت ماهواره ای در ترکیب با جستجوگرهای چند کاناله (راداری/الکترواپتیکی)، هدایت اینرسیایی و ........  استفاده میشود که اخلال محدود به یک نوع در زمینه هدایت را بی اثر کرده و نیاز به انجام اخلال در طیفی گسترده را ایجاد نموده است. روش های هدایتی ترکیبی ضمن مقاوم سازی تسلیحات در برابر اخلال ، در افزایش قابلیت هدفیابی و دقت اصابت آن ها به اهداف نیز موثر است.     جنگ الکترونیک دفاعی و اخلال پشتیبان تجهیزات جنگ الکترونیک دفاعی همواره یکی از عناصر بقاپذیری هواگرد های غربی در مواجهه با سامانه های پدافندی بوده اند.ظهور حافظه فرکانس رادیویی دیجیتال  و استفاده از این تکنولوژی در اخلالگرها در طول دهه نود ، قابلیت های اخلال به مراتب قوی تر و بیشتری در مقایسه با اخلالگرهای انالوگ نسل های گذشته ایجاد کرد. اخلال یا انجام اقدامات متقابل الکترونیکی بر ضد اجزای شبکه پدافندی یکپارچه نیازمند غلبه بر طیفی از اقدامات ضد ضد الکترونیکی (ECCM) به کار رفته در رادارها و جستجوگرهای موشک های پدافندی دارد. در شیوه طراحی روسی سامانه های پدافندی مدرن بر مقاومت متقابل در برابر اقدامات الکترونیکی ، استفاده از تکنیک های ردیابی زاویه ای مونوپالس ، پرش فرکانس ، صفر گذاری اخلالگر (jammer nulling) و برخی دیگر از فناوری ها تاکید ویژه شده است.   این مسئله به میزان قابل توجهی به مقاومت رادار و اجزای سیستم های پدافندی در برابر جنگ الکترونیک و دشوار شدن اخلال در اینگونه سیستم ها می انجامد. مسئله ای که از اهمیت یکسانی نسبت به موارد گفته شده جهت مقاوم سازی رادارها و سیستم های پدافندی در برابر اخلال برخوردار است ، به کارگیری تکنیک های رهگیری زاویه ای اخلالگر (jammer angle tracking) در پیشرفته ترین رادارهای ساخت روسیه است که در کنار وجود یک شبکه فراگیر پدافندی ، قابلیت بنیادی مقابله سامانه های پدافندی و هدایت موشک های پدافندی به سمت هواگرد های اخلالگر را در حین اخلال فراهم میکند. در کنار این مسئله استفاده از جستجوگر های جایگزین از جمله انواع آشیانه یاب بر اخلال (HOJ) در موشک سامانه های پدافندی، به بهبود قابلیت مقابله با هواگرد های اخلالگر کمک میکند.   یکپارچه سازی سیستم های رهگیری غیر فعال با سامانه های پدافندی در حداقل تاثیر گذاری ، قابلیت کشف و موقعیت یابی هواگرد های اخلالگر در زمان ایجاد اخلال بر روی رادارها را ایجاد میکند و در بدترین حالت برای اخلالگر ، این تجهیزات امکان موقعیت دهی به سامانه های پدافندی جهت هدایت موشک به سمت اخلالگر از طریق رهگیری امواج اخلال را فراهم می آورد. نکته قابل توجه آن است که تجهیزات رهگیری پسیو به جهت عدم انتشار امواج و نحوه عملکرد ، با روش های معمول (که جهت رهگیری رادارها نیز استفاده میشود) قابل شناسایی نیستند.  هواگرد های اخلالگر پشتیبان همواره یکی از اهداف با اولویت نخست مقابله در زمان شوروی بوده اند و شوروی بدین منظور سیستم پدافندی همچون S-300V با قابلیت ردیابی زاویه ای (از جمله ردیابی زاویه ای اخلالگر) را در دهه هشتاد به ساخت رساند. تفکر فعلی روسیه نیز مقابله با هواگرد های اخلالگر از طریق موشک های پدافندی برد بلند و فوق بلند (very long range) است.   گسترش برد موشک های پدافندی به بیش از 120 مایل دریایی (یا ناتیکال مایل) ، این توان را برای روس ها ایجاد کرده که هواگرد های مجهز به اخلاگر تاکتیکی ALQ-99 (همچون EA-6B/EA-18G) را در خارج از محدوده اثر بخشی سیستم اخلالگر آن ها قرار دهد. چنانچه عملکرد موثری از اخلالگرهای نسل آینده مد نظر باشد ، این اخلالگرها میبایست از برد اخلال موثر بیشتری نسبت به موشک های پدافندی برد بلند برخوردار باشند. مسئله دیگر در مورد اخلالگرهای تاکتیکی ، قابلیت های این اخلالگرها در زمینه اخلال در عملکرد رادارهایی با باند فرکانسی پایین (باند متریک) همچون رادارهای باند VHF است. نسل گذشته اخلالگرها با وجود توانایی موثر در اخلال بر روی باند های عملکردی مختلف ، از توان لازم جهت اخلال موثر بر روی رادارهای VHF نسل جدید برخوردار نبودند. با توسعه تکنولوژی اخلالگرها  ، ایالات متحده به دنبال توسعه و به کارگیری نسل جدیدی از اخلالگرها با نام اخلالگر نسل آینده یا Next Generation Jammer است که این سیستم از توانایی لازم به منظور اخلال موثر در عملکرد رادارهای باند متریک نیز برخوردار خواهد بود در نتیجه مزیت اخلال ناپذیری این رادارها در برابر اخلالگرهای تاکتیکی نیز کم رنگ میگردد.   غلاف اخلالگر ALQ-99     تصویری از نمونه اولیه غلاف اخلالگر نسل آینده        EA-18G         قابلیت رادارگریزی پنهانکاری (یا رادارگریزی) همچنان ورق آس امریکا در بازی مقابله با شبکه های پدافندی یکپارچه مدرن است. باوری که در میان بخش هایی از محافل دفاعی ایالات متحده رواج یافته این است که " هر گونه رادارگریزی به اندازه کافی خوب است". این بحث پیرامون مسائلی همچون جنگنده تهاجمی مشترک (F-35) نیز دیده میشود. اما این مسئله را میبایست مد نظر داشت که آنچکه در دهه هشتاد میلادی صدق میکرده در شرایط امروزی صدق نمیکند چنانکه هواگرد های رزمی غربی امروزه با تکنولوژی های رو به گسترش در زمینه پدافندی رو به رو هستند به صورتی که هیچگاه به این میزان توانایی های آن ها در معرض آزمایش قرار نگرفته است. تجزیه و تحلیل داده های عملکردی موجود طیف گسترده ای از رادارهای اکتساب هدف و کنترل اتش مدرن ساخت چین و روسیه نشان میدهد که برای تامین حداقل بقاپذیری در شبکه های پدافندی یکپارچه مدرن که از این رادارها بهره میبرند ، هواگرد مهاجم میبایست از سطح مقطع راداری همه جانبه (all aspect) در محدوده 35- الی 45- دسی بل متر مربع برخوردار باشد که به معنی رادارگریزی در باند های L تا Ku است. چنین سطحی از عملکرد رادارگریزی آشکارا تنها توسط دو طرح از جمله بمب افکن B-2 و جنگنده F-22 تامین میشود. نظایر X-47B و بمب افکن نسل بعدی ایالات متحده که در دست توسعه است چنانچه به خوبی طراحی شده و معیارهای مشخص در طراحی آن ها به صورتی با کیفیت لحاظ شده باشد نیز میتوانند چنین عملکردی را حاصل کنند.   F-22       X-47B     B-2     جنگنده تهاجمی مشترک در محدوده مشخص شده قرار نمیگیرد مگر آنکه وقت و هزینه زیادی برای اعمال تغییرات گسترده بر روی طراحی آن صرف شود. البته این مسئله نباید جای تعجبی داشته باشد چرا که طرح این جنگنده بیش از ارائه قابلیت های معتبر و دراز مدت در زمینه رادار گریزی ، طرحی است جهت کسب دلارهای صادراتی حاصل از بازاریابی جهانی.هر چند طرح جنگنده تهاجمی مشترک گزینه ای مطلوب و جذاب برای مقاصد سیاسی دولت امریکا و اهداف مالی مجموعه های صنعتی دست اندرکار است اما در جهانی که تهدیدات بلقوه به صورت مداوم رو به افزایش و گسترش هستند این طرح تاکنون جایگاه شاخصی نداشته و در صورت عدم بازبینی در آینده نیز جایگاه شاخصی نخواهد داشت. به صورت خلاصه میتوان گفت که از مجموعه فناوری های مورد استفاده ایالات متحده به منظور مقابله با شبکه های پدافندی رو به توسعه فعلی و آینده ، تنها لایه فوقانی متشکل از هواگرد ها و تسلیحات رادارگریز موثر خواهند بود که البته در این زمینه منظور از رادارگریزی برای هواگردهایی است که این قابلیت را در سطوح مطلوبی ارائه میکنند (همچون اف 22 و بی 2)     ادامه دارد ...............   نویسنده و مترجم : سینا نوریخانی   هرگونه برداشت از مطلب صرفا با ذکر نام وبسایت میلیتاری به عنوان منبع مجاز است

  این لازمه اش این هست که شما تماما از رادارهای آرایه فازی استفاده کنید که هم در جایگاه شناسایی هدف قابل استفاده هستند هم درگیری با هدف   به جهت هزینه ای ممکن نیست خصوصا برای امثال ما   رادارهای غیر آرایه فازی هم توان اندکی برای این کار دارن و باید در یک کاربری خاص و تخصصی استفاده بشن   هر باند عملکردی یک سری ویژگی هایی دارد که الزاما پوشش دهنده یکدیگر نیست   رادار شناسایی جای رادار کنترل اتش رو نمیگیره   مگر اینکه شما مثلا دو رادار چند منظوره در باند X داشته باشید که در صورتی که یکی مورد هدف قرار گرفت دومی مورد استفاده قرار بگیره     خوب این تقریبا مسئله ای هست که که در شبکه پدافندی تامین میشه ، به اشتراک گذاری اطلاعات     پیشتر عرض کردم لازمش هست که ما سیستمی مثل فلاخن داود داشته باشیم که وقتی رادارهای اصلی سامانه به هر دلیل از کار افتادن یا هدف قرار گرفتن موشک اطلاعات اولیه رو از منابع دیگه بگیره

در مورد موشک AGM-88E چند نکته هست که میتونه برای ما مهم باشه     نکته اول ارتقای توان پردازش سیگنال این موشک و استفاده از سیستم پردازش سیگنال پیشرفته (advanced signal processing) هست که ضمن بهبود دقت و قابلیت موقعیت یابی امواج راداری ، توانایی تشخیص و تمایز بین امواج راداری و امواج فریب دهنده را افزایش میده. در نتیجه شما با ساطع کننده های فریب دهنده که صرفا در باند یا محدود فرکانسی رادار عمل میکنند نمیتونید این موشک رو به راحتی فریب بدید و لازم هست ویژگی های دیگر امواج ساطح شده از رادار رو هم بعضا توسط ساطع کننده فریب دهنده تقلید کنید که این یعنی پیچدگی و افزایش هزینه در سیستم های فریب دهنده. یک چنین سیستم فریب دهنده ای چندین جزء خواهد داشت از جمله سامانه یکپارچه ساز یا integration system برای هماهانگی با سیستم پدافندی ، دریافت اطلاعات رادار و تقلید اون توسط ساطح کننده ها و ......... این سیستم در ضمن افزایش هزینه نسبت به ساطع کننده های فریب دهنده معمول ، جهت به کارگیری در کنار سامانه های متحرک نیازمند نصب یا حمل بر روی خودروهایی جدا از خودروی حامل پدافند هست در نتیجه حجم کلی اجزای پشتیبان سامانه پدافندی  رو افزایش میده که این مسئله خودش مشکلاتی در بر خواهد داشت. یک نمونه از این سیستم ها توسط دفتر طراحی KBR مشترک بلاروس/روسیه ساخته شده و جهت سامانه هایی نظیر تور (و امثالهم) ارائه گردیده. این سامانه ضمن در اختیار داشتن ساطع کننده های فریب دهنده (با قابلیت تقلید برخی از ویژگی های امواج راداری صرف نظر از فرکانس) از چف و مولد دود هم برای اخلال در رادار موج میلیمتری یا هدایتگر اپتیکی موشک برخوردار هست     نکته دوم این هست که موشک AGM-88E از قابلیت مقابله با رادارهای متحرک برخوردار هست که این مسئله خصوصا برای مقابله با سامانه های با تحرک بالا نظیر تور ام 1 که امکان کشف و شناسایی اهداف در حال حرکت و مقابله با اهداف در حال حرکت (صرفا مدل Tor-m2U) رو دارند مهم هست.   هدف قرار دادن رادار دریایی متحرک توسط AGM-88E     سومین نکته افزایش برد شناسایی موشک هست که شلیک آن رو خارج از محدوده برد طیف وسیعی از سامانه های پدافندی از جمله سامانه های کوتاه برد و میان برد قرار خواهد داد.   نکته چهارم استفاده از جستجوگر راداری موج میلیمتری در فاز پایانی هست که این مسئله علاوه بر کمک به موشک جهت مقابله با تکنیک خاموش سازی رادار ، امکان ایجاد تمایز مابین سامانه راداری و فریب دهنده های ساطع کننده امواج رو از طریق تفاوت در الگوی بازتاب راداری فراهم میکنه که باز کار رو برای مدافع سخت تر خواهد کرد. در اینجا لازم هست که فریب دهنده ساطح کننده امواج از جهت الگوی راداری هم مد نظر قرار بگیره که باز به معنی افزایش هزینه خواهد بود. به عنوان مثال میشه از فریب دهنده LPPU-83 ساخت بلاروس (مشابه سازی اس 300 وی) نام برد که سعی شده الگوی بازتاب راداری و بصری سامانه پدافندی رو مشابه سازی بکنه     نکته پنجم در افزایش بار کاری و کاهش توان دفاعی سامانه های پدافندی توسط موشک های ضد رادار هست. سامانه های پدافندی خصوصا انواع دفاع نقطه ای و برد کوتاه نظیر تور ام 1 از قابلیت مقابله فعال با موشک های ضد رادار و انهدام اون ها برخوردارند. اما مسئله ای که میبایست مد نظر قرار بگیره این هست که دفاع از خود در برابر موشک های ضد رادار ، بخشی از توان رزمی سیستم جهت دفاع از نقطه تحت پوشش رو کاهش میده و متوجه دفاع از خود در برابر تهدیداتی مثل موشک های ضد رادار خواهد کرد. در نتیجه اولویت با اقدامات مقابله ای غیر فعال خواهد بود.   آخرین نکته گسترش دامنه تطبیق و به کارگیری موشک های ضد رادار نسل جدید با هواگرد های مختلف هست که نیاز به استفاده این موشک ها توسط پلتفرم های خاص و مشخص رو از بین میبره و به استفاده اون تقریبا عمومیت میده  

  دانلود از مدیا فایر جهت دوستانی که امکان دانلود فایل پیوست از سایت براشون فراهم نشد   http://www.mediafire.com/download/9lj6nz45ldzp5yp/MR1028.pdf

  چرا نباید داشته باشیم؟ و چرا نباید  مجاز به بحث در موردش باشیم؟   در چهارچوب اطلاعات رسمی و تحلیل بر مبنای اون ها هیچ مشکلی نیست بخش عمده ای از اطلاعات هم همین موارد هستن