عجب کارایی می کنه ها!!!البته اگر یه کلاه خود اهنی رو سرت باشه بدبخت می شه ادم!!! icon_cool ولی می شه جلوی این سلاح رو هم گرفت. بعدشم 1 میلیون دلا باسه 1 اسلحه!! :lol:

فکر کنم اصلا در میدون جنگ بیاد اصلا زره نداره!!

اقا رضا پس ورزش کار و کشتی گیر هم بودی ما نمی دونستیم!! icon_cool

این هم یک عکس از رینج موشک 2000کیلومتر از ایران اگر قدر 2500 باشه که دیگه....

از bornaمتشکرم. اقا ترکوندین ما رو!!!خوب من چه می دونستم؟؟این سایت باسه همین نقد ها به وجود اومده! ببخشید اگه اشتباه بود icon_cool :lol:

سلام این تفرقه بنداز و حکومت کن شعار انگلیسی هاست!! اقا رضا تو جنگ افزار سنگ تموم گذاشتی خدایی!!!فکر کنم 4 تا مقاله!!!! ایول بابا!! به قول ناپلئون کار کاره انگلیس هاست! icon_cool

سلام دوستان این تاپیک با پیشنهاد خودم و اقا حامد ساخته شده. لطفا با ذکر دلیل بفرمائید ایا این سه هواپیمای نظامی ایرانی با سه هواپیمای اسرائیلی شانسی برای پیروزی دارند؟واز لحاظ قدرت کدام سه هواپیما قوی تر هستند؟؟ ممنون

ممنون اقا رضا. :cry: البته عقب نشینی دروغین اولین بار توسط سربازان پارسی بود که با اسب فرار می کردند و تیر می انداختند و ارتشه بعدی با شمشیر به سراغ دشمنان می رفت.فکر کنم در زمان اشکانیان بود؟! در باره ی جنگ افزار های ترموباریک هم امکانش که بوده (آرد و اتش) فقط شرایط جوی باعث بدی کار می شده که اگر هم سپاه مغول در خلاف جهت باد و سپاه ما در جهت باد بوده خلی با ما کمک می کرده چون باد ارد رو به ارتش مغول می برده و سپس....ولی اگر برعکس بوده مثل این که از تو پنجره ماشین تف بندازی بخوره به خودت!! icon_frown

دوستان به نظرتون می تونه خطر افرین باشه و در برابر هواپیما های ما مانند شفق و صاعقه و اذرخش می تونه پیروز بشه؟؟ icon_frown

اره رسما هواپیمای چرتیه!!! icon_frown قدرت مانور کم فکر کنم به خاطر بال های کوچیکه اون هست؟؟! :cry:

جنگنده اف-111، نتیجه تحقیقات گسترده مؤسسات هوافضایی آمریکا چون ناسا و شرکت های مشهور هواپیماسازی بود که سالها بر روی طرح هواپیماهایی با بالهایی متغیر برای سرعت های مختلف پروازی و استفاده از مزیت های هر دو نوع بال، یعنی بال معمولی و پسگرا کار کرده بودند. این هواپیما، یک جنگنده چند منظوره و یک بمب افکن سبک، چه برای نیروی دریایی چه برای نیرو ی هوایی آمریکا به شمار می رفت که قادر به پرواز در سرعت های مافوق صوت نیز بود. در ابتدای انجام تست ها و آزمایش های اولیه، موتورهای هواپیما به شدت با مشکل وامانده شدن و استال کردن مواجه بودند که دلیل عمده آن، طراحی ناکارآمد ورودی های موتورهای آن بود که سرانجام، پس از یک دوره انجام تحقیقات بر روی انواع ورودی، مشکل موتورهای این هواپیما نیز به خوبی مرتفع شد. هواپیمای اف-111، جنگنده ای با بال های متغیر است، بدین معنی که زاویه بال های آن، در طی شرایط مختلف پروازی، از 16 درجه تا 72 درجه قابل تغییر است. F-111 Aardvark از سال ها پیش، محققان دریافته بودند که بال های معمولی بدون عقب گرایی، دارای ویژگی های مناسبی برای پرواز در سرعت های پایین و انجام نشست و برخاست های بی نقص بوده و بال های پس گرا نیز، برای سرعت های زیاد، بی نظیر می باشند. در نتیجه همیشه بال جنگنده ها با ترکیبی از این دو نوع طراحی می شد. تا جایی که تفکر بر این شد که سیستمی طراحی شود که قادر باشد با توجه به شرایط پرواز، به طور خودکار زاویه بال ها را تنظیم کرده و بدین گونه توانایی های فراوانی به جنگنده عطا کند. نتیجه، همان سیستم بال متغیر بود که این سامانه، علاوه بر گران بودن، دارای وزن زیادی نیز هست و این وزن را به کل وزن برخاست هواپیما اعمال می کند که خود یک نقص به شمار می آید. در شرایط برخاست که حداکثر نیروی برا لازم است، بال ها تماماً رو به جلو باز شده و بیشترین برا را تولید می نمایند. با افزایش سرعت، بال ها به تدریج بسته شده و برای سرعت های بالا، سازگاری لازم را پیدا می کنند. از مشهور ترین هواپیماهای بال متغیر، می توان به هواپیمای اف-14 تامکت آمریکایی و سوخو-24 فنسر روسی اشاره کرد. طرح قرار گرفتن دو خلبان این هواپیما، به صورت کنار هم، مانند هواپیماهای مسافربری است که بدین گونه، از کپی آلات پروازی برای هر دو خلبان در دو کابین جلوگیری شده و تماس دو خلبان نیز آسان تر خواهد بود. صندلی نجات این هواپیما به صورت کپسولی است و قابلیت باز شدن در هر شرایط سرعت و ارتفاع و حتی زیر آب را نیز دارد. این کپسول که حاوی هر دو خلبان است، پس از به آب افتادن روی آب شناور می ماند. این هواپیما، حتی بدون استفاده از مخازن سوخت خارجی و تنها با سوخت داخلی خود، دارای برد فوق العاده زیاد به میزان 4.000 کیلومتر است که این میزان، با اضافه کردن مخازن سوخت در بیرون افزایش نیز می یابد. اف-111، قادر به حمل دو بمب اتمی معمولی و تعدادی بمب های عادی دیگر در مقرهایی نیزدیک به بدنه است. حداکثر وزن برخاست این هواپیما که به طرز غیر قابل باوری زیاد می باشد، میزانی معادل 45 تن است. این جنگنده، قادر است به کمک موتورهای پرات اند ویتنی TF-30 که در جنگنده های اف-14 تحویل شده به ایران نیز به کار رفته بود، به سرعت هایی بالغ بر5/2 ماخ و حداکثر ارتفاعی برابر با 18 کیلومتر نیز دست یابد. طول این هواپیما 22 متر و طول دو سر بال های آن در حالت کاملاً باز به 19 متر می رسد که این طول، در حالت بال کاملاً بسته به 11 متر کاهش پیدا خواهد کرد که شرایط بسیار مناسبی را برای پارک روی ناو هواپیمابر به وجود می آورد. ناگفته نماند که تنها فروش خارجی این هواپیما به کشور استرالیا بوده است. همچنین این هواپیما در اواخر جنگ ویتنام نیز به طور تقریباً محدودی به خدمت گرفته شد که جزو امن ترین هواپیما ها به شمار آمده و تنها تلفاتی برابر با 6 فروند داشت. این هواپیمای نامی، برای نخستین بار در اکتبر 1967 پرواز کرده و پس از تولید 563 فروند تا بسته شدن خط تولید، در سال 1996 به خیل هواپیماهای بازنشسته و البته افسانه ای آمریکا پیوست. مشخصات نوع كاربرد: بمب افكن شركت سازنده: جنرال دايناميكس تعداد خدمه: 2 نفر( خلبان و افسر تسليحات) اخرين قيمت: 75 ميليون دلار نوع موتور: 2 عدد پرات اند ويتني TF30-P-100 توربوفن با 25100 پوند تراست در هر كدام با پس سوز طول: 22 متر عرض: در حالت بالهاي باز 19 متر و در حالت بسته 11.9 متر ارتفاع: 5.13 متر حداكثر سرعت: 2.5 ماخ يا 2700 كيلومتر ارتفاع پروازي: 60000 پا وزن خالي: 21376 كيلوگرم بيشترين وزن: 45 تن برد: با تانكر هاي اضافي سوخت 5700 كيلو متر وزن تسليحات: 11250 كيلوگرم نویسنده: ارمان وبلاگ هوانوردی ایر f-111 با بال های بسته. f-111با بال های باز. دوستان واقعا هواپیمای عالیی هست!!!

هواپیمای اف-104، هواپیمایی بود که به دلیل شکل ظاهری و ویژگی های فیزیکی منحصر به فردش، موشک خلبان دار نامیده می شد. طراحی این شکاری متعلق به دوران جنگ کره است و از جنبه های گوناگون، مانند طراحی منحصر به فرد بدنه ی آن، در نوع خود بی نظیر جلوه می کند. F-104 Starfighter خلبانانی که در جنگ کره با هواپیماهای میگ 15 شوروی سر و کله می زدند، به تدریج فریاد های اعتراض خود را برای تجهیز آنان به هواپیمایی ارزانتر، مانورپذیر تر، سبک وزن تر و کاراتر در نیروی هوایی ایالات متحده بر آوردند. نتیجه، همان هواپیمای ستارفایتر بود که در آن ارتفاع گرفتن کاری سهل پنداشته شده و بر سرعت آن، وحشیانه و بی مبالات افزوده می شد. به علت اینکه این هواپیما، به عنوان جنگنده ای برای دفاع نزدیک طراحی گشته بود، برد آن قربانی امکان اوج گیری سریع شده بود. اگرچه در هنگام ضرورت شدید، این هواپیما قادر به سوخت گیری هوا به هوا بود و نیز قادر بود که تانک های سوخت اضافی را نیز حمل نماید. لازم به ذکر است که این هواپیما از موتور توربوجت مشابه موتوری که در هواپیمای فانتوم به کار رفته است، استفاده می نماید. F-104 Starfighter بال های این هواپیما، بسیار کوچک بوده و دارای طول دو سر بالی معادل حدود 7 متر بود و همین، نکته ی بسیار قابل توجهی بود که این هواپیما را هر چه بیشتر به یک موشک شبیه می ساخت. این هواپیما که به عنوان یک جنگنده برتری هوایی طراحی گشته بود، در دو مدل مهم عرضه شد. این هواپیما، مجهز به توپ یا مسلسلی چرخشی با شش لوله با نام ولکان بود که سرعت آتش بسیار بالایی را فراهم می آورد. همچنین، این هواپیما قادر به مسلح شدن به موشک های کوتاه برد گرمایاب سایدوایندر نیز بود که از این جهت، آن را به یک جنگنده قابل عملیات چه در طول روز چه در شب تبدیل می کرد. نیروی هوایی ایالات متحده، حدود تعداد سیصد فروند هواپیمای شکاری ستارفایتر را در دو مدل تک سرنشینه و دو سرنشینه تولید نمود. این هواپیما، در سال 1952 توسط مهندس کلی جانسون، همان طراحی که هواپیمای جاسوسی خفاش سیاه یا بلک برد را هم طراحی نموده است، طراحی شده و هواپیمای آزمایشی XF-104 اولین پرواز خود را در سال 1954 به انجام رسانید. این هواپیما، اولین هواپیمایی بود که قادر به پرواز در سرعت بالای دو ماخ یا دو برابر صوت بود و البته رکوردهای فروانی را نیز در همین مورد و البته در ارتفاع بدست آورد. در 18 می سال 1958، یک فروند هواپیمای ستارفایتر مدل ای، رکورد سرعتی معادل 2.259 کیلومتر بر ساعت را به جای گذاشت. در 14 دسامبر 1959، یک جنگنده ستارفایتر مدل سی، رکورد ارتفاعی معادل 31.514 متر را به نام خود در کتاب رکورد های گینس به ثبت رساند. این جنگنده، اولین هواپیمایی بود که همزمان، رکوردهای سرعت، سقف پرواز و سرعت اوج گیری را در دست داشته و از این لحاظ بر هواپیماهای دیگر برتری داشت. F-104 Starfighter این هواپیما، در ماموریتهای ویژه قادر به حمل بمب نیز در زیر بالهای خود است. مانند هواپیمای اف-84 تاندرستریک در گذشته و هواپیمای اف-16 فالکون در حال حاضر، ستارفایتر نیز برای خدمت در نیروی هوایی کشورهای عضو ناتو برگزیده شده و در آن زمان بود که تعداد قریب به 1.700 فروند از این هواپیما، برای صدور به کشورهای دیگر تولید گردید. این هواپیما، در آن زمان به خدمت کشورهایی چون کانادا، آلمان غربی، نروژ، ایتالیا، هلند، بلژیک، دانمارک، یونان، ترکیه، اسپانیا، تایوان و ژاپن در آمد که البته هم اکنون نیز در کشورهایی چون آلمان، ژاپن و ایتالیا به پرواز پنجاه ساله خود ادامه می دهد. در کشور هایی غیر از آمریکا، در هواپیمای ستارفایتر به منظور ایجاد کاکپیت دوم برای تمرینات آموزشی دو نفره تغییراتی داده شده و البته مدل های شناسایی این هواپیمای شکاری نیز توسط کشورهای دیگر عرضه گردید که هرگز مورد استفاده آمریکا قرار نگرفت مشخصات: كاربرد: جنگنده سركت سازنده: لاكهيد مارتين تعداد خدمه: 1 نفر نوع موتور:يك عدد جنرال الكتريك مدلJ79-GE-3B با پس سوز و 9600 پوند تراست (هم مدل استفاده شده در فانتوم) طول: 16.6 متر عرض:6.6 متر ارتفاع:4 متر حداكثر وزن: 6050 كيلو گرم حداقل وزن:11250 كيلو گرم حداكثر سرعت:2.2 ماخ حداكثر ارتفاع پروازي:68800 پا حداكثر برد:1175 كيلومتر توضحيحات: به اين پرنده دست كوتاه تابوت مرگ نيز مي گفتن و اين پرنده در زمان خود چندين دكورد را داشت كه مي توان به ركورد سريع ترين سعود را نام برد. نويسندگان: ارمان(وبلاگ هوانوردي اير) و حامد فقراي

پس از موفقيت در ساخت جنگنده هاي نسل سوم «نشر» و «کفير»، جنگندهء نسل چهارم اسرائيل يعني «لاوي» ساخته شد. لاوي يک جنگندهء بسيار پيشرفته و در حد جنگنده هايي نظير اف16 و اف18 مي باشد. از اين جنگنده کمتر گفته شده است، زيرا هيچگاه به طور رسمي به كار گرفته نشد ولي IAI (نيروي هوايي اسراييل ) جهت جبران زحمات فراواني كه براي طراحي اين جنگنده و سيستم‏هاي پيشرفته‏اش كشيد، بسياري از طراح‏هايش را عينن به جنگنده‌ء J-10 چيني منتقل كرده است. امروز، لاوي در قالبي نو به نام J-10 در اختيار نيروي هوايي چين و به زودي پاكستان، قرار خواهد گرفت. چيني‏ها، علاقمندي مقامات ايران را نيز براي دريافت اين جنگنده اعلام كرده‏اند هرچند به سختي مي‏توان باور كه دولت اسرائيل، اجازهء‌ فروش J-10 را به ايران صادر نمايد. لاوي يک جنگنده چند کاره است که هرگز وارد خدمت نشد اما با اين وجود، مرحلهء مهمي را در زمينهء توسعهء هواپيما در صنايع IAI شکل داد و شايد بالاتر از توان IAI قرار داشت. براي اولين بار در تاريخ تکنولوژي اسرائيل، طراحي مستقل يک هواپيماي پيشرفته، محقق شده بود. پيشتر از اين، صنايع IAI، جنگنده هاي Nesher، Kfir و Tzukit را با موفقيت توليد کرده بود، اما در واقع اين هواپيماها، مدلهايي کپي شده يا ارتقاء يافته از جنگنده هاي ساخت کشورهاي ديگر بودند. لاوي در واقع اولين هواپيمايي بود که مطابق با استانداردهاي مورد نياز نيروي هوايي ساخته شد و يکي از پيشرفته ترين جنگنده هايي شد که در آستانهء ورود به هزارهء سوم توليد شده بود. قرار بود بين سالهاي 1993 تا 2003، تعداد 300 فروند لاوي ساخته شده و جايگزين هواپيماهاي قديمي A-4 اسكاي‏هاوك و كفير شوند. كل اين پروژه، مبلغي در حدود 3 ميليارد دلار را بالغ مي‏شد. برنامهء توليد لاوي به فوريه 1980 باز مي گردد. در آن زمان دولت به نيروي هوايي اجازه داد تا جنگندهء آينده بر اساس تکنولوژي هاي فني پيشرفته، طراحي شود. 18 ماه بعد، پروسهء توليد هواپيماي جديد در IAI شکل گرفت و قرار شدن براي موتور هواپيما که ساخت آن نياز به تکنولوژي فني بالايي دارد از بين موتورهاي ساخت شرکت پرات اند ويتني،‌ يک مدل انتخاب شود جنگندهء تک سرنشينهء لاوي قرار بود جايگزين هواپيماهاي اسکاي هاوک (SkyHawk) شده و ماموريتهاي گوناگوني مانند حمله به اهداف زميني در فواصل نزديک و متوسط و دفاع هوايي را به انجام برساند. نوع دو سرنشينه نيز قرار بود براي مراحل پيشرفته‏تر آموزش خلباني به کار گرفته شود ضمن آنکه بتواند ماموريتهاي رزمي را نيز به خوبي انجام دهد. لاوي، جنگنده‏اي در ابعاد کوچک، باهوش و داراي سيستم‏هايي بود که امکان خطا را کم مي‏کرد و راه حل مناسب نيروي هوايي براي نبردهاي آينده به شمار مي رفت. سيستم‏هاي نرم افزاري بسيار هوشمندي براي كنترل و نشانه‏روي تسليحات در داخل جثهء كوچك اين جنگنده تعبيه شده است. وجود اين سيستم‏هاي كامل، به معني كاهش هزينه‏هاي تعمير و نگهداري مي‏شد، زيرا با ورود به خدمت اين جنگندهء‌ چندماموريته، تعدادي جنگندهء قديمي از رده خارج مي‏شدند. مطابق اصول فني، لاوي يك جنگندهء بسيار پيشرفته به شمار مي‏رفت: - با بدنه‏اي كاملن آيروديناميك؛ - قابليت مانور عالي؛ - پساي كم در هنگام حمل تسليحات كامل؛ - قابليت پرواز با حداكثر مهمات در حداكثر سرعت و فواصل طولاني؛ - قابليت استفاده از انواع تسليحات پيشرفته جزئيات عمليات هواپيما – به خصوص كابين آن – به وسيله خلبان برنامه‏ريزي مي‏شود. بدين معني كه جنگنده به خلبانش اجازه مي‏دهد وارد اجراي تاكتيكهاي نبرد شود بدون آنكه نياز به دقت و كنترل مدوام سيستم‏هاي مختلف جنگنده باشد. سيستم‏هاي الكترونيكي لاوي (آويونيك) به شكل كاملن نو و ابداعي طراحي شده‏اند و داراي عيب‏ياب خودكار هستند تا تعمير آنها، ساده‏تر شود. به تاريخ 31 دسامبر 1986، نمونهء ابتدايي لاوي، اولين پرواز از سري پروازهاي آزمايشي لاوي را انجام داد. سرخلبان آزمايشگر – مناخيم شيمول – كه از ژنرال‏هاي ارشد نيروي هوايي است ساعت 13:21 به وقت محلي، از باند پايگاه هوايي بن‏گورين به هوا خاست و در مدت 26 دقيقه پرواز، سيستم‏هاي كنترلي و موتور اين جنگنده را مورد سنجش قرار داد. سه ماه بعد، دومين نمونهء اوليه نيز به هوا خاست. در آن پرواز نيز سيستم‏هايي چون: سيستم كنترل پرواز، موتور، برق هواپيما، هيدروليك و سيستم خنك كنندهء كابين (ايركانديشن) مورد آزمايش قرار گرفت. دومين نمونه، دچار برخي بهسازي‏ها نسبت به مدل اول شده بود كه شامل حمل مخزن سوخت سوارشده در وسط بدنهء هواپيما، غلاف سوختگيري هوايي و برخي سيستم‏هاي الكترونيك (آويونيك) كه در نمونهء اول، گنجانده نشده بودند. در كل تعداد 3 فروند نمونهء اوليه از لاوي در IAI توليد شد كه به غير از 5 فروند نمونهء اصلي بود كه بعدن ساخته شد. به تاريخ 30 آگوست 1987، دولت تحت فشار آمريكا، تصميم گرفت تا ادامهء پروژه لاوي را ملغي كند. دليل آن نيز مشكلات تامين بودجه و همچنين فشارهاي اقتصادي و سياسي وارده از طرف احزاب بود. (برخي احزاب مانند حزب ليكود بر خلاف حزب كارگر، از هزينهء تمام شدهء‌ نسبتن بالاي اين جنگنده رضايت نداشتند و ترجيح مي‏دادند كه جنگنده‏هاي ارزان‏قيمت‏تري مانند F-16C/D از ايالات متحده خريداري شود) همچنين ايالات متحده، نگران از دست رفتن بازار جنگنده‏هاي صادراتي اف16 و اف18 خود بود. اين تصميم، باعث تظاهرات كارگران خشمگين صنايع IAI شد هرچند كه نتيجه اي دربر نداشت. IAI انتخاب ديگري نداشت و بدين گونه 5000 نفر از كاركنانش،‌ بيكار شدند. دولت مبلغ 450 ميليون دلار بابت هزينهء لغو پروژهء لاوي از ايالات متحده طلب كرد. سومين نمونهء لاوي كه به نام B-3 يا Technology Demonstrator ) اثبات كنندهء‌ تكنولوژي) ناميده شد، دو سال بعد از ملغي شدن پروژه، ساخته شد. اين جنگنده، امروزه در IAI براي تست و ارزيابي سيستم‏هاي الكترونيك به منظور صادرات به ديگر كشورها، مورد استفاده قرار مي‏گيرد. مشخصات فني: نوع كاربرد: جنگنده چند منظوره كشور سازنده:اسراييل ابعاد: 14.57 طول، 8.78 عرض، ارتفاع 4.78 (ابعاد به متر است) حداكثر سرعت: 1.85 ماخ يا 1998 كيلومتر بر ساعت حداكثر برد عملياتي: حداكثر وزن قابل بارگزاري: 7200 كيلوگرم وزن خالص: 9990 كيلوگرم پيشرانه: يك موتور توربوفن پرات اند ويتني مدل PW-1120 با كششي معادل 9344 كيلوگرم برخي ازسيستم هاي ديگر: سيستم كامپيوتري پرواز با سيم Fly By Wire يا FBW گيرندة اخطار راداري Radar Warning Receiving يا RWR سيستم پيشرفتهء تشخيص دوست از دشمن IFF نمايشگر سربالا HEAD UP DISPLAYيا HUD ساخت Albit Systems و ... دلائل لغو پروژهء لاوي در 30 اوت 1987، كابينهء اسراييل با اكثريت نسبي آرا (12 به 11) در مورد لغو برنامهء توليد هواپيماي جنگنده لاوي (در عبري به معناي شير) به توافق رسيد. دولت رونالد ريگان كه در آغاز حامي اين برنامه بود، با تغيير موضع خود مشكلات مالي و سياسي زيادي را براي دولت تل آويو به وجود آورد كه در نهايت چاره‌اي جز لغو آن نداشت. قرار شد به جاي توليد لاوي، هواپيماي جنگنده اف ـ 16 بيشتري از آمريكا خريداري شود. يكي از علل اوليه جذابيت برنامهء توليد لاوي، اين بود كه به اسرائيل امكان مي‌داد تا از تحريمهاي تسليحاتي آمريكايي مصون بماند. هر زمان كه ايالات متحده با سياستهاي خارجي اسراييل مخالف بود، ناخشنودي خود را با قطع انتقال تسليحات به تل آويو نمايان مي‌ساخت. كما اينكه در اوايل 1980 براي اعتراض به اشغال نظامي جنوب لبنان توسط اسرائيلي‌ها، دولت واشنگتن ارسال هواپيماي اف ـ 16 را براي مدتي متوقف ساخت. در ابتدا، كنگرهء امريكا بدون بررسي دقيق، ميلياردها دلار را براي مدتي متوقف ساخت. در ابتدا، كنگرهء امريكا بدون بررسي دقيق، ميلياردها دلار را براي اين پروژه تصويب كرد، و اعتراض شركتهاي هواپيماسازي امريكايي ناديده گرفته شدند. امريكايي‌ها با صادرات لاوي از سوي اسرائيل مخالف بودند. در ژوئيه 1983، واينبرگر (وزير دفاع وقت) ادعا كرد كه براي تأمين هزينه‌هاي توسعه و توليد، اسراييلي‌ها ناگزيرند كه به جاي 300 فروند، 700 فروند لاوي توليد كرده و 400 فروند ديگر را به كشورهاي ثالث بفروشند. بين سالهاي 1977 و 1981، حدود يك سوم از بودجهء دفاعي اسراييل توسط آمريكا تأمين مالي مي‌شد، و سهم كمكهاي امريكايي در بودجهء نظامي اين كشور در 83 ـ 1982 به 37 درصد افزايش يافت. در 1987، كمك نظامي آمريكا به اسراييل 8/1 ميليارد دلار، و كمك اقتصادي بالغ بر 2/1 ميلياد دلار بود. امريكايي‌ها تمايلي نداشتند كه پول بيشتري به برنامه‌هاي توليد نظامي (از جمله لاوي) اختصاص دهند، و رقيب بالقوه‌اي براي خود در صنعت هواپيماسازي جنگي ايجاد كنند. هزينهء توسعه لاوي، سالانه حدود نيم ميليارد دلار از كمكهاي امريكا را به خود اختصاص داد. منبع: http://www.centralclubs.com/viewtopic.php?t=4023

در باره ی این چی خوبه یا بد؟؟اون زمان هم که ارد فراوون بوده. اگر سپاه ایران یک جا جمع می شده اصلا خوب نبوده چون مغول ها در یک پیروزی ایران رو می گرفتند.ساماندهی از همه کار مهم تر بوده:ارتش اول با تیرباران و کمی جنگ سپاه مغول را خسته می کرده وسپس با یک عقب نشینی و تیر اندازی از روی اسب ها سپاه تازه نفسی پیش رو می امده و و سپاه مغول را که کمی خسته شده به اشوب می کشه و دوباره عقب نشینی می کنه. در فاز سوم جنگ که تعدادی مغول کشته شده اند از طرح بالا استفاده می شه و سپاه مغول در هم می شکنه فاز 4 جنگ اسبان سوار برای خاتمه ی جنگ به سپاهی که تقریبا از بین رفته حمله می کنند. (تمامی سربازان باید به تیر و کمان و شمشیر مجهز باشند که پس از تیر اندازی با شمشیر به دشمن حمله ور شوند.) نکته اسبان مغول بسیار کوتاه قد هستند و برای جلوگیری از ان ها باید نیزه هایی چوبی در میادین جنگ به کار گرفت که ثابت و نیمه ثابت هستند و تعدادی سرباز پس از کمی کند شدن انها ان ها را به ثمت سربازان پرتاب و تیم پشتی بانی نیزه هایی تو می اورد تا جایگزین شوند. باز هم نظر شما را راجع با اون ترموباریک و گلوله ی منجنیق خواستار هستم با تشکر سمان

در مورد فیل ها بستن گوش فیل ها!! icon_frown دوستان اطلاعات جغرافیایی در مورد اولین حمله ی چنگیز لطفا بزارن که بیشتر و دقیق تر مورد برسی قرار بگیره! 1-اگر کوهستانی بوده که با وجود انگه ها روغن(نفت!) بسیار کار امد بوده همینطور موشک چون می شد با اون ها صخره ها رو روی مغول ها ریخت و راه ان ها را از پشت و جلو سد کرد.و همینطور اگر رودخانه ای وجود داشته سدی بر رودخانه می بستیم و هنگامی که وارد تنگه می شدند کمی صبر می کردیم و بعد که زیاد شدند سد را یهو وا می کردیم و اونا قرغ می شدند :cry: :mrgreen: 2- اگر دشت بوده چون برای دشمن امکان دور زدن وجود داشته ایجاد تونلی بزرگ بوده که هنگامی که دشمن وارد قسمت حمله می شه با شکاندن دیوار های تونل ان ها را چال کرد.و همچنین پخش کردن ارد در هوا و سپس یک تیر اتشین در اسمان.....جنگ افزاری ترموباریک!!!منبع هم خود جنگ افزار نوشته!!در نتیجه ابری از اتش به وجود می امده(الان سعید ما رو به جرم تعلیمات تروریستی بن می کنه! :lol: :cry: )و اگر صفحه ی پیش را می دیدید نوشته بودم درون گلوله های منجنیق روغن فشرده و دور ان پر از گلوله های تیز و ستاره ای شکل:روی قسمت مبارزه از قبل نفت ریخته و ودر این گلوله های بزرگ اهنی گرد و دور ان پر از ستاره های تیز سوراخی ایجاد کرده و قبل از پرتاب روغن زمین را اتش زده و گلوله را سپس پرتاب می کنیم گلوله با فشار زیاد منفجر می شود و گلوله های داغ و تیز را تا 500 متر یا کمتر یا بیشتر پرتاب می کند. نظرتون چیه؟؟ :| :mrgreen: و دیگری یه جا شنیده بودم اسب از شتر می ترسه؟!درسته؟؟اگه درست باشه شتر های سنگین جزو برنامه ی ما هستن!! دوستان و مخصوصا اقا رضا نظر و انتقاد؟؟ در ضمن من از اقا رضا انقدر کوچکتر و جوان تر هستم که حتی اگر ایشون به من توهین هم کنند باز هم حرفی نمی زنم. :|

سردار راست می گه از فیل ها می شه(تو نظر من) برای حمل موشک ها استفاده کرد و همچنین برای ترساندن اسب ها و له کردن سربازان دشمن از پشت!! icon_frown :cry:

یکیش ترور چنگیز بود و دیگری روش بهرام چوبین:شاید شما شنیده باشید که اولین موشک را او اختراع کرد:در چوبی که نی بود را پر از کاه و روغن می کرد و در سر ان نیز یک گلوله ی مخلوط روغن با کاه را می گذاشت وقتی اتش وارد لوله می شد به خاطر سبکی نی و حرارت ناشی از روغن و کاه نی را بالا می برد(بودن کاه از منفجر شدن نی جلوگیری می کرد.و همینطور قسمت قسمت کردن ان) و وقتی به زمین می خور هم نی ترکش می شد و به علت مقدار روغنی که فشرده در گلوله کاه بود اتشی بزرگ در می گرفت!!با این کار سپاهیان چنگیز با 4 تا از اینا می موندن شهاب سنگ داره میاد!! روش بعدی این است که سارسر زمین را روغن بریزیم و هنگامی که سپاهیان امدند با یک تیر و کمان انان را به جهنم بفرستیم و سپس به خازر نتوانستن از عبود از این جهنم تیر و کمانی ها سپاه را تیر بااران کنند و پیاده نظام هم مشغول منجنیق باشند. و دور گلوله ها ی منجنیق گلوله هایی ستاره ای شکل و ریز و تیز بگذارند(وقتی توپ منفجر می شود این تیغ ها را پرتاب می کند!!) ودر اخر این که سواره نظام هنگامی که چنگیز و سپاهیانش در حال از بین رفتن هستند از پشت حمله کنند و حلقه ای دیگر از اتش در پشت چنگیز به وجود اورند! در مورد نیروی کمکی هم دیدبانی می ایستد و هر وقت داشتند می امدند سواره نظام بر میگردد و دوباره روز از نو روزی از نو مغولستانی نو icon_frown :cry:

ترور چنگیز و اطرافیانش!بهترین نقشه و با کمترین کشته ها!و نجات دنیا!و سپس کشتن ترکان خاتون! شاید چنگیز توانسته بوده حسابی دهن جهان رو صاف کنه ولی دقت داشته باشید که وقتی کورش جایی رو فتح می کرد انجا را اباد می کرد نه مثل چنگیز ویران!! پس به نظر من چنگیز هیچ ارزشی نداره چون هیچ فایده ای برای دنیا نداشته و تازه ضرر هم داشته به خاطر همین هم بی مصرف ترین ادم روی زمین بوده چون نه می دونسته خدا کیه و نه می دونسته تمدن چیه!!پس این ادم چطور قابل احترامه؟؟ تازه باسش فیلم هم ساختن و کلی فروش داشته!!اخه یکی نیست بگه ادم عاقل این همه ادم بهتر و با فرهنگ تر و با تمدن تر این رو از کدوم جوب تاریخ کشیدی بیرون باسش فیلم ساختی؟ icon_frown :cry: :lol:

فرندلی فایر هم اخه دیگه حدی داره!! اخه واسه چی؟؟ با اف 35 موافقم! icon_frown

ما اومدیم گفتیم پس فردا اخراجتون نکنن.

خیلی ممنون اقا رضا!فیض بردیم! icon_frown

اقا این سعید چه قدر بگه ازز تینی پیک عکس نذارین!

فاکس می گی با اکسنده ترکیب نمی شه پس چطوری احتراق پیدا می کنه؟؟ اکسیژن رو مایع می کنه؟؟ خیلی کاره پیچیده ای هست!!و خیلی گنده و پر هزینه!

اقا من این ماجرار رو از سرهنگ خفن پرسیدم: گفت که وارد مرز ابی ایران شده بودن بعد قایق ایرانی گفته خودتون رو معرفی کنین نکردن 1 بار دیگه گفته نکردن اخر گفته اگر نگین ما شما را منفجر می کنیم بعد کاپیتان کشتی با ناله و زاری اومده تا پسر عمو و جد و ... رو گفته!! icon_frown :cry: این عمر یک عمر عادیست!

ایشالله امام زمان با اینا میاد به جنگ اسرائیل! فکر کنم اونا بیشتر برای کمک اومدن!نمونش هم اون علامت های روی گندم و زلزله ها که به نظر من بر اثر شرارت های مردم به وقوع می پیونده. icon_frown :cry: سعید راست می گه ما خودمون زامبی هستیم !! خودمون داریم خودمون رو می کشیم!اونا برای ادم کردن ما میان!(نه با جنگ)