مرتضی جان فکر کنم اون سیستمی که منظور شماست همین دستگاهی که معرفی کردم (رادار پسیو Vega) باشه . چون این سیستم در حقیقت یک رادار به حساب میاد ، اما رادار فاقد فرستنده راداری (illuminator) .

[quote] حالا یه بحث دیگه اصلا امکان نصب همین بمب مغناطیسی روی موشکی مثل سجیل وجود داره یا نه [/quote] بله امکانش هست با یک فیوز سیگنال رادیویی بمب های الکترومغناطیسی رو رو موشکهای بالستیک بست . در مورد حرفتون در مورد بمب الکترومغناطیسی و جایگزین شدن بمبهای خلا با تسلیحات اتمی هم البته بمبهای خلا مثل FOAB توان تخریب در سطح یک کلاهک اتمی تاکتیکی رو دارند و آلودگی رادیواکتیو هم ندارند (به همین دلیل خود روسیه و آمریکا هم در حال جایگزین کردن بمب های خلا با کلاهک های اتمی تاکتیکی خودشون هستند) در ضمن فکر کنم اعلام اطلاعات نظامی مهم (از منابع شخصی) در انجمن و در کل ممنوع باشه .

[quote name="crazy-doctor"][quote][quote][quote]برخلاف بمب های معمولی که فرآیند انفجار (ترکیب مواد منفجره با اکسیژن) بخاطر فشرده بودن مواد منفجره در بمب ، در یک منطقه ی خیلی کوچک اتفاق میافته[/quote] البته چکاي عزيز مواد منفجره براي انفجار به اکسيژن نيازي ندارند و در واقع انفجار تجزيه بسيار سريع مواد منفجرست و در خلا نيز بخوبي منفجر ميشوند و اکسيژن محيط رو مصرف نميکنند . quote] اشتوکا جان میشه یکم در مورد این جمله توضیح بدید ؟ انفجار در [b]معنای متعارفش [/b]یک واکنش اکسیداسیون هست که با سرعت اتفاق میافته ، [b]مواد منفجره ی معمولی (TNT و ...) در فضایی که اکسیژن نباشه قابل انفجار (یا بقول شما تجزیه سریع) نیستند[/b] و در بسیاری از بمبهای متعارف هم یک عامل اکسیداسیون برای تسریع روند انفجار وجود داره . البته انفجارهای غیرمتعارف (مثل انفجارهای اتمی ، هیدروژنی و ...) نیازی به اکسیژن ندارند ...[/quote] سلام خوب چکا جان به این شکل هم نیست در واقع مواد منفجره جزء اکسنده را یا به صورت مخلوط مکانیکی سنتی ( مثل انفو) در کنار قسمت سوختنی دارند و [b]یا عامل اکسنده را در ساختار ملکول خود دارند[/b] مثل گروه های نیترو (NO2)روی حلقه تولوئن ( تری نیترو تولوئن) و عملا برای فرایند انفجار نیازی به اکسیژن محیط ندارند ( برای درک بهتر سوخت های جامد موشکی را در نظر بگیرید) چه اینکه اگر اکسیژن محیط عامل مداخله اصلی باشد شاهد فرایند سوختن خواهیم بود نه انفجار ... اما در مورد مهمات ترموباریک باید توجه کرد که صحبت از یک فرایند چند مرحله ای است که بیشتر شبه انفجاری است و عملا اکسیژن هوا را تا حد بالایی مصرف میکند ..( یکی از نقاط قوت ! مهمات ترموباریک )[/quote] بله حق با شماست دکتر ، بنده هم به این موضوع که یک عامل اکسیداسیون در بمبهای متعارف و در کنار مواد انفجاری تعبیه شده اند اشاره کردم .

با تشکر از مطلب جناب گوبلز مهمات هدایت دقیق Kitolov-2 و مدل 122 میلیمتری آن موسوم به Kitolov-2M از سری مهمات هدایت نیمه لیزری هستند که که توسط دفتر طراحی KBP و بر اساس مهمات هدایت دقیق 152 میلیمتری Krasnopol برای استفاده در توپخانه های NONA SP ، 2S1 SP و توپ D30 طراحی و توسعه یافتند . [img]http://militaryforces.ru/photo/rusarms_1208.jpg[/img] این مهمات برای انهدام دقیق اهداف زره پوش سبک (نفربر و ...) و استحکامات طراحی شده اند ، هرچند قابلیت حمله از بالا (Top attack) این مهمات قابلیت انهدام تانکها (حتی در حال حرکت) را نیز به این گلوله ها میدهد . Kitolov-2 برای رسیدن به هدف از مسیر پرتابه ای (بالستیک) استفاده میکند و از هدایت اینرسیایی در فاز میانی پرواز و هدایت نیمه لیزری در فاز ترمینال (پایانی) بهره میبرد. بطوریکه یک ناظر باید با استفاده از مسافت یاب یا مشخص کننده ی لیزری ، هدف را به اصطلاح "روشن" (Illuminate) کند . سپس سرجستجوگر فعال لیزری گلوله (ساخت شرکت LOMOS سن پترزبورگ) امواج لیزری را شناسایی و سیستمهای الکترونیکی موشک با استفاده از 4 بالچه در دم و 4 بالچه در دماغه ، اصلاحات لازم در مسیر شیرجه ی گلوله به سمت هدف را انجام میدهد . نحوه ی اصابت گلوله به هدف از نوع Top attack بوده و سرجنگی انفجاری شدید این گلوله در زاویه ای بین 35 تا 45 درجه با هدف اصابت میکند . احتمال انهدام هدف توسط این مهمات بین 0.8 تا 0.9 اعلام شده است . [img]http://militaryforces.ru/photo/rusarms_1211.jpg[/img] [img]http://militaryforces.ru/photo/rusarms_1210.jpg[/img] [i]استحکامات (Pill box) منهدم شده توسط گلوله Kitolov-2M / نفربر منهدم شده با گلوله ی Kitolov-2M [/i] برد Kitolov-2 همانطور که جناب گوبلر فرمودند ، 9 کیلومتر و برد kitolov-2m حدود 12 کیلومتر است . [img]http://www.military-today.com/artillery/2s9_nona_s_l5.jpg[/img]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Kolchuga_passive_sensor.jpg[/img] در سال 1991 ، زمانی که آمریکا در خط مقدم جنگ اول خلیج فارس با استفاده از نیروی هوایی و تاکتیک های سرکوب پدافند هوایی ، برتری هوایی کامل را بر فراز عراق به وجود آورد . جنگنده ی پنهانکار F-117A در خط مقدم این جنگ بنظر برنده ی جنگ میان نیروی هوایی و پدافند هوایی زمین پایه به شمار میرفت . بطوریکه طی 1272 سورتی ، حتی یک فروند از این جنگنده ها نیز آسیبی ندید و جنگنده های ارتش آمریکا موفق شدند 40 درصد اهداف زمینی عراق را در مناطقی با پدافند سنگین زمینی از بین ببرند . آمریکایی ها بیشتر این موفقیت خود را مدیون خنثی کردن (نه نابود کردن) سیستمهای پدافندی عراق بودند . یکی از علل اصلی به زانو در آمدن پدافند زمینی عراق این بود که پدافند تقریبا بطور کامل متکی بر رادیومکانیابی فعال (Active radiolocation) بود . رادارهای فعال بعلت استفاده از فرستنده های پرقدرت امواج راداری (که در اصطلاح به Illuminator یا روشنگر معروف است) براحتی قابل کشف و انهدام هستند . اما آمریکایی ها ، سرمست از پیروزی آسان "پنهانکارهای" خود در عراق ، نمیدانستند در همان زمان ، در اروپای شرقی سیستمی در حال طراحی است که بزودی شادی آنها را به کابوس تبدیل میکند . در سال 1993 ، زمانی که اوکراین تازه استقلال یافته بحران اقتصادی سخت شیوع یافته در حوزه ی کشورهای شوروی را پشت سر گذاشت ، متخصصان شرکت توپاز اوکراین شروع به ساخت یک سیستم رادیومکانیابی پسیو قدرتمند کردند که با رونمایی در نمایشگاه SOFEX-2000 کارشناسان غربی را وارد شوک بزرگی کرد . دستگاه رادیومکانیابی Kolchuga که یک سیستم حمایت الکترونیکی (ESM) به شمار میرود . در واقع همان رادار است ، با این تفاوت که فرستنده یا illuminator آن حذف شده . این یعنی سیستم با استفاده از تشعشعات رادیویی و الکترومغناطیسی ساطع شده از خود هدف (امواج رادیویی ارتباطی ، امواج رادار یا حتی تداخلهای الکترومغناطیسی ناشی از خروجی گازهای موتور جت) هدف را کشف میکند . این سیستم قدرتمند به لطف استفاده از گستره ی وسیعی از آرایه ها ، میتواند امواج رادیویی در گستره ی 0.13 تا 18 گیگاهرتز را کشف و شناسایی کند . به گفته ی سازنده ، تمام فرستنده های نظامی با این دستگاه قابل شناسایی و کشف هستند . سیستم کشف Kolchuga در حالت عملیاتی از 3 تا 4 گیرنده ی پرقدرت که در فاصله ی دهها کیلومتری از یک دیگر قرار گرفته اند ، استفاده میکنند . این گیرنده ها امواج ساطع شده از یک هدف هوایی (امواج رادار ، رادیویی و هر نوع موج الکترومغناطیسی) را دریافت کرده و به یک واحد پردازنده میفرستند . واحد پردازش نیز با اندازه گیری زاویه ای هدف نسبت به گیرنده های رادیویی (Triangulation) و محاسبه ی زمان رسیدن امواج به هر گیرنده (Multilateration) مشخصات هدف از جمله فاصله ، ارتفاع ، سرعت و مسیر حرکت را تا برد 800 کیلومتری (در اهداف ارتفاع بالای 10 کیلومتر) تعیین میکند و به سیستم های پدافندی (رادار درگیری) ارسال میکند . واحد پردازش همچنین مشخصات هدف را جهت یافتن مورد مشابه با پایگاه اطلاعاتی خود مقایسه میکند . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/744px-Distance_by_triangulation_svg.png[/img] گیرنده ی اصلی این سیستم به گستره ی وسیعی از آنتن ها و دیش های گیرنده ی رادیویی در باندهای مختلف مجهز است که از جمله ی آن میتوان به 4 آنتن در باندهای UHF ، VHF و SHF با حساسیت 110 تا 155 دسیبلی ، یک گیرنده ی 36 کاناله ی تنظیم شده که قابلیت کشف ، شناسایی و طبقه بندی امواج در بازه ی 0.1 تا 18 گیگاهرتزی با ورودی بینهایت و قابلیت ردیابی مداوم در طول کل باندها و دو دیش رادیویی اشاره کرد . سازندگان این سیستم اظهار داشته اند با این گستره ی وسیع دریافت امواج ، هیچ دستگاه رادیویی نظامی از گیرنده های این سیستم در امان نیست . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Kolchuga_Antenna.jpg[/img] گفتنی است تمامی پروسه ی کشف تا پردازش اهداف توسط این سیستم بصورت خودکار انجام میشود و سیستم تنها نیاز به یک اپراتور که از یک کامپیوتر شخصی (که در نمایشگاه دارای سیستم عامل Windows 98 بود!) دارد . یک ویژگی اصلی این سیستم قدرتمند ، که میتوان آنرا یک رادار اخطار زودهنگام قوی دانست . اینست که بجای تکیه بر امواج یک فرستنده راداری ، با استفاده از سنسورهای قوی ، از تشعشعات ساطع از خود هدف برای کشف آن استفاده میکند .[color=red] این خاصیت تقریبا هر هواپیمایی (حتی هواپیماهای پنهانکار) را در معرض کشف قرار میدهد که این یعنی تمام فناوری پنهانکاری (که برای مقابله با امواج فرستنده های راداری طراحی شده است) بی اثر خواهند بود . هر هواپیمایی (حتی هواپیماهای Stealth) بدون سامانه های راداری و ارتباطی ، نابینا و ناشنوا خواهند بود و نمیتوانند عملیات هوایی خود را با موفقیت انجام دهند .[/color] این یک ضربه ی بزرگ برای آمریکا که بیشتر توان بازدارندگی اش با تکیه بر پنهانکاری (Stealth) و ضربات هوایی غافلگیر کننده است ، به حساب میاید . از طرف دیگر ، این سیستم با حذف فرستنده های راداری (illuminator ها) که هدف اصلی موشکهای ضد رادار (ARM) و هواپیماهای جنگ الکترونیک است . عملا در مقابل حملات هوایی بر اساس شناسایی الکترونیکی مصون است و میتواند با فراغ بال ، به امواج ساطع شده از هواپیماها "گوش" دهد که مزیت بزرگی برای سیستم های پدافندی است . [b]این یعنی شما میتوانید دشمن را از لحظه ی برخاست از باند تا فرود کشف و دنبال کنید ، بدون اینکه کشف شوید ![/b] سیستم میتواند از فرستنده های رادیویی دیگر سامانه های راداری هم برای کشف هدف استفاده کند . هرچند این اولین بار نیست که سیستمی رادیومکانیابی با استفاده از این تکنیک ساخته میشود . اما Kolchuga نسبت به تمامی رقبای غربی و شرقی خود مثل سیستم روسی Vega یا سیستم پسیو Vera در زمینه سرعت و توانایی پردازش و طبقه بندی و برد کشف اهداف ، یک سر و گردن بالاتر است . یکی از چالشهای همیشگی این سیستمها ، استفاده از سنسورهای قدرتمند برای داشتن سیگنال ورودی خوب است بطوریکه سامانه برای داشتن یک تصویر دقیق از هدف ، باید حداقل از دو گیرنده ، سیگنال ورودی قابل قبول از هدف داشته باشد که Kolchuga توانسته با استفاده از سنسورهای قدرتمند رادیویی بر آن غلبه کند . گفتنی است طبق گزارش مجله ی دفاعی Jane در سپتامبر 2006 ، تعداد نامعلومی از این سامانه ها به ارزش هر کدام 25 میلیون دلار به ایران فروخته شده اند ، هرچند دولت اوکراین در آن زمان این گزارش را انکار کرد . اما در صورت صحت این گزارش ، ویژگی اصلی دکترین حمله ی هوایی احتمالی آمریکا یا اسراییل به ایران ، یعنی پنهانکاری و غافلگیری بطور کامل از بین میرود . منبع : http://www.rense.com/general73/detect.htm http://articles.janes.com/articles/Janes-C4I-Systems/Kolchuga-Electronic-Support-system-Ukraine.html http://en.wikipedia.org/wiki/Kolchuga_passive_sensor مترجم : Cheka

[quote name="TAHA-SH"][quote name="MKE"][quote name="TAHA-SH"][quote name="MKE"][quote name="TAHA-SH"][quote]درصورتی که ما صرفا تحلیل امواج خود هدف و نه انعکاس اون از منابع دیگه رو داشته باشیم - من با اینموضوع که هدف حتما نیاز به استفاده از رادار و .. داره قانع نمیشم- ببینید بهر حال امکان هدایت هواپیما و مشخص شدن دقیق وضعیتش با [color=red]سیستمهای gps آمریکا [/color](که خیلی دقیقتر از gps معمول هست) و نیز ت[color=red]وسط آواکسها [/color]و نیز توسط سیستمهای قدیمیتر تصویری وجود داره و نمیشه این موضوع رو اصل قرار داد [b]برای عملیات هم کافیست در موقعیت مورد نظر موشک هدایت ماهواره ای یا تصویری یا.. توسط هواپیما شلیک بشه و دیگه هواپیما محل رو ترک میکنه - تا اون موقع هم سکوت رادیوئی و راداری رو حفظ میکنه[/b] میمونه امواج دیگه مثل موتور که مطمئنا در این باره وضعیت یک هواپیمای پنهانکار قوی مثل b2- یا f35 - یا f22 کار شده -تا اونجائی که من فهمیدم تو سیستم کالچوتکا سیستم باید triangulate بشه یعنی شناسائی یک موج خاص توسط یک رادار به تنهائی کافی نیست و باید چند تا از اونها این موج رو بگیرند که این خودش محدودیته (البته به چند نوع موج مختلف اشاره شده ) - البته نمیگم عملی نیست اما فکر میکنم چون این سیستم هنوز تست واقعی مقابل اون هواپیماها نداده نباید زیاد رو این یکی حساب قوی بازکرد [/quote] دوست عزیز اگر با نحوه ی کار سیستم هدایت ماهواره ای GPS آشنایی داشته باشید براحتی قابل درک هست که این سیستم هم از سیستم مشابه (triangulate) و از فرستادن و بازگشت امواج رادیویی در فرکانس های 1.57542 و 1.2276 گیگاهرتز از ماهواره ها به هدف و بازگشت از هدف به ماهواره ها برای تعیین موقعیت و ناوبری استفاده میکنه ، از اونجاییکه هر دو فرکانس سیگنالهای GPS در محدوده ی کشف سیستم کالچوگا قرار داره ، استفاده ی یک جنگنده از GPS هم باعث بازگشت امواج از اون هدف به اطراف میشه . [img]http://www.centennialofflight.gov/essay/Dictionary/GPS/DI58G1.gif[/img] در مورد هدایت آواکس هم که آواکس ها و هواپیماهای اخلالگر بعلت ساطع کردن امواج بسیار زیاد (راداری و رادیویی) خودشون خوراک سیستمهای پسیوی چون Kolchuga هستند و با توجه به برد 400 کیلومتری سامانه های راداری و ناوبری آواکس های E-3 آمریکا ، آواکس در فاصله ی دو برابری برد رادار خودش توسط سیستم کالچوگا کشف میشه !

[quote name="Stuka"][quote]برخلاف بمب های معمولی که فرآیند انفجار (ترکیب مواد منفجره با اکسیژن) بخاطر فشرده بودن مواد منفجره در بمب ، در یک منطقه ی خیلی کوچک اتفاق میافته[/quote] البته چکاي عزيز مواد منفجره براي انفجار به اکسيژن نيازي ندارند و در واقع انفجار تجزيه بسيار سريع مواد منفجرست و در خلا نيز بخوبي منفجر ميشوند و اکسيژن محيط رو مصرف نميکنند . quote] اشتوکا جان میشه یکم در مورد این جمله توضیح بدید ؟ انفجار در [b]معنای متعارفش [/b]یک واکنش اکسیداسیون هست که با سرعت اتفاق میافته ، مواد منفجره ی معمولی (TNT و ...) در فضایی که اکسیژن نباشه قابل انفجار (یا بقول شما تجزیه سریع) نیستند و در بسیاری از بمبهای متعارف هم یک عامل اکسیداسیون برای تسریع روند انفجار وجود داره . البته انفجارهای غیرمتعارف (مثل انفجارهای اتمی ، هیدروژنی و ...) نیازی به اکسیژن ندارند ...

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/kuz1.jpg[/img] [i]"آدمیرال فلوتا سووتسکو سویوزا کوزنتسوف" [/i] نام تنها ناو هواپیمابر یا به عبارت بهتر تنها "رزمناو هواپیمابر" عملیاتی غیراتمی ارتش روسیه است که بعنوان کشتی پرچمدار (Flagship) نیروی دریایی این کشور وظیفه ی خطیر حفاظت از زیردریایی های اتمی استراتژیک کلاس دلتا و تایفون این کشور را بر عهده دارد . رزمناو هواپیمابر Admiral kuznetsov در دوران شوروی ساخته شد و قرار بود ناو رهبر کلاس خود (کلاس آدمیرال کوزنتسوف) باشد ، اما با نیمه کاره ماندن ساخت ناو Varyag (که به ارتش چین فروخته شد و اخیرا نیز تستهای میدانی خود را بعنوان اولین ناو هواپیمابر ارتش چین آغاز کرده) . آدمیرال کوزنتسوف تنها ناو کلاس خود و در سالهای بعد از فروپاشی شوروی ، تنها ناو هواپیمابر عملیاتی روسیه شد . ناو هواپیمابر آدمیرال کوزنتسوف دارای تفاوت های عمده ای با ناوهای هواپیمابری که در حال حاضر در ارتشهای غربی در حال خدمت هستند ، میباشد . برای مثال ، کوزنتسوف فاقد پیشرانه ی اتمی است و نیروی حرکت خود را از 4 توربین بخار با قدرت هرکدام 50000 اسب بخار میگیرد که 4 شافت را به حرکت در میاورند (سرعت حداکثر این ناو 29 نات و برد حداکثری آن 8500 مایل است). برخلاف ناوهای هواپیمابر معمول ، کوزنتسوف دارای انواع تسلیحات دفاعی و تهاجمی برای مقابله با شناورهای سطحی و زیرسطحی است که کلاس آنرا به یک "رزمناو موشک انداز سنگین هواپیمابر" (heavy aircraft carrying missile cruiser) تبدیل کرده است . ناو هواپیمابر آدمیرال کوزنتسوف برای درگیری با اهداف سطحی مجهز به 12 لانچر موشکهای کروز ضد کشتی P-700 Granit است . موشک Granit با استفاده از دو بوستر سوخت جامد و یک موتور رمجت استفاده میکند و دارای سرعت 2.5 ماخ و برد 650 کیلومتری است و مجهز به کلاهک 750 کیلویی HE یا کلاهک نیم تنی اتمی میباشد . هدایت این موشک بصورت اینرسیایی/نیمه راداری/راداری است . موشک دارای کیت ECM یکپارچه شده است که به موشک قابلیت مانورهای ایضایی و ایجاد فریبنده برای فرار از سیستمهای ضد موشکی را میدهد ، در ناتو کد "ناوافکن" (Shipwreck) به آن داده شده . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/kuz4.jpg[/img] [i]سیلوهای موشک ضد کشتی granit در ناو هواپیمابر آدمیرال کوزنتسوف [/i] سیستم دفاع هوایی این ناو متشکل از 24 لانچر سیستم پدافند کوتاه برد قدرتمند کلینوک (نمونه دریایی Tor) دارای نرخ شلیک 1 موشک در هر 3 ثانیه ، برد 12 کیلومتر ، ارتفاع درگیری 6 کیلومتر و قابلیت درگیری با انواع اهداف هوایی از جمله جنگنده و موشکهای کروز را دارد . سیستم هدایت موشک از نوع لینک رادیویی است . ناو هواپیمابر کوزنتسوف از مخلوط سیستم دفاع نزدیک کاشتان و 6 قبضه توپ گتلینگ دفاع نزدیک AK-630 که دارای بیشترین نرخ آتش در جهان (5000 گلوله در دقیقه) است ، برای ایجاد دیواری از آتش و سرب در مقابل تسلیحات هدایت دقیق و موشکهای کروز استفاده میکند . سیستم کاشتان به دلیل استفاده ترکیبی از موشکهای 9M311 با برد 8 کیلومتر و توپ گتلینگ قدرتمند GSh-30k، یکی از مخوف ترین و موثرترین سیستمهای دفاع نزدیک (CIWS) جهان به شمار میرود که دارای توانایی های بیشتری نسبت به نمونه های مشابه غربی است . آدمیرال کوزنتسوف همچنین علاوه بر هلیکوپترهای ضدزیردریایی Ka-27 که جز هواگردهای این ناوهواپیمابر است ، مجهز به سیستم جنگ ضدزیردریایی Udav-1 استکه قابلیت درگیری با اهداف زیرسطحی و مقابله با اژدرها در برد3000 متر و عمق 600 متر را به ناو کوزنتسوف میدهد . سیستمهای راداری این ناو شامل رادار مراقبتی سطحی/هوایی 3 بعدی MR-710 Fregat-MA (باند E) با پوشش 360 درجه و برد 230 کیلومتر برای اهداف هوایی با سطح مقطع استاندارد (2.5 مترمربع) و برد 30 کیلومتر برای موشکهای کروز و برد 130 کیلومتر برای اهداف سطحی و رادار جستجوی سطحی/هوایی دو بعدی MR-320M Topaz است که همانند رادار MR-710 ، از دو آنتن مراقبتی که پشت به یکدیگر قرار گرفته اند استفاده میکند . این کار نرخ دریافت اطلاعات رادار را افزایش داده و قابلیت ضدجنگ الکترونیک (ECCM) رادار را افزایش میدهد . ناو آدمیرال کوزنتسوف برای کشف اهداف زیرسطحی از سونار MGK-365 Zvezda-2 و سونارهای MGK-345 Bronza که در بدنه ناو نصب شده اند ، استفاده میکند ، سونار Zvezda-2 قابلیت جستجو در حالت فعال و پسیو و در محدوده ی فرکانسی متوسط/پایین را دارد و میتواند سونار زیردریایی های دشمن را رهگیری کند . از دیگر سیستمهای الکترونیکی این ناو میتوان به تجهیزات ارتباط ماهواره ای ، رادار هدایتی Palm frond (باند I)، رادارهای کنترل آتش MR-360 Podkat (باند G/H) برای سیستم پدافندی Klinok و 4 رادار کنترل آتش 3P37/Hot Flash (باند K) برای سیستم پدافند نزدیک Kashtan ، سیستم کنترل و مدیریت نبرد هوایی Fly Trap B اشاره کرد . ناوگان جنگنده های ناوهواپیمابر آدمیرال کوزنتسوف در حال حاضر متشکل از 19 جنگنده ی ناونشین Su-33 در نقش برتری هوایی ، جنگنده های آموزشی Su-25UTG و ورژن های مختلف هلیکوپترهای جنگ ضدزیردریایی Ka-27 و هلیکوپترهای اخطار زودهنگام Ka-31 است . جنگنده های Su-33 که مدل ناونشین جنگنده معروف Su-27 Flanker هستند دارای قابلیت مانورپذیری بسیار بالا ، موتورهای توربوفن تقویت شده که حداکثر سرعت 2.17 ماخ به این هواپیما میدهند ، قابلیت عملیات در شب و روز و حمل تسلیحات هوا به هوا از جمله موشکR-27EM (با قابلیت رهگیری موشکهای کروز) و بمبهای هدایتی و خوشه ای را دارد . ارتش روسیه در سال 2009 سفارش خرید 24 جنگنده ی ناونشین جدید Mig-29K تا سال 2015 برای تعویض با سوخو-33 های فعلی را داده است . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/kuz7.jpg[/img] [i]جنگنده ناونشین Su-33[/i] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-%25D0%259C%25D0%2590%25D0%259A%25D0%25A1-2007-%25D0%2597%25D0%2592%25D0%2593-016.jpg[/img] [i]Mig-29[/i] عرشه ی پرواز آدمیرال کوزنتسوف یک عرشه ی 14700 مترمربعی (معادل مساحت 1.5 زمین فوتبال استاندارد) برای به پرواز در آوردن جنگنده ها بجای Catapault ، از سیستم Ski jump و رمپ شیبدار استفاده میکند . انتهای باند پرواز (رمپ) این ناو دارای زاویه 12 درجه است که با بالا بردن دماغه ی هواپیما و تعویض زاویه موتور جت هواپیما به سمت زمین ، باعث ارتفاع گرفتن سریع هواپیما بلافاصله پس از تیک آف میشود . این ناو برای کاهش سرعت هواپیما در هنگام فرود از دو کابل دستگیرکننده (Arrestor cable) استفاده میکند . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/kuz5.jpg[/img] [i]عرشه ی شیبدار ناو هواپیمابر ادمیرال کوزنتسوف[/i] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Carrier_arresting_wire_caught_by_F-18C_on_USS_Nimitz.jpg[/img] [i]Arrestor Cable در ناوهواپیمابر USS Nimitz[/i] منبع : http://www.harpoondatabases.com/Encyclopedia/Entry2684.aspx http://www.harpoondatabases.com/encyclopedia/Entry2534.aspx http://www.deagel.com/Ship-Sensors/Fregat-MAE_a001879001.aspx http://warfare.ru/?linkid=2082&catid=312 http://www.globalsecurity.org/military/world/russia/1143_5.htm http://www.globalsecurity.org/military/world/russia/1143_5-specs.htm http://www.naval-technology.com/projects/kuznetsov/ مترجم و گرد آورنده : Cheka

[quote]ارتباط بین گیرنده های مختلف که سیگنال ها رو برای مقایسه به واحد پردازش مرکزی میفرستند از چه طریقی هست؟ خود این ارتباط آیا نمیتونه باعث کشف سیستم بشه؟![/quote] ارتباط بین گیرنده ها با استفاده از فیبرهای نوری یا ارتباط رادیویی انجام میشه ، ارتباط سیمی و فیبر نوری که غیرقابل ردیابی هست . در ارتباط رادیویی هم با توجه به اینکه در اینگونه ارتباطات از آنتن های Directional استفاده میشه ، دستگاه شنود باید علاوه بر قدرت بالا به محل گیرنده ها نزدیک باشه و تا حدودی در محدوده ی ارسال امواج باشه تا بتونه سیگنال ورودی دقیق داشته باشه . اما در کل این موضوع غیر ممکن نیست . جالب اینجاست که UKRSPETSEXPORT (شرکت دولتی کنترل صادرات و واردات تسلیحات اوکراین) اعلام کرده 3 دستگاه از این سیستم در آگوست 1991 به یک کشور نامعلوم که در آن زمان تحت تحریم های بین المللی نبوده صادر شده . این شرکت همچنین از صادر شدن این دستگاه به چند مشتری دیگر (که اسم آنها فاش نشده) خبر داده است . [img]http://www.ukrspecexport.com/images/logo.png[/img]

با تشکر از دوستان عزیز بخاطر توضیحات و سوالات مطرح شده [b]محمد 89 [/b]عزیز ، خیر این سامانه نمیتونه بعنوان یک رادار درگیری و هدایت موشک عمل کنه ، هرچند اطلاعات خوبی از موقعیت ، برد و ارتفاع هدف به دست میده اما برای هدایت دقیق باید از یک رادار درگیری استفاده بشه . [b]جناب Cadilac [/b]، کاربرد اصلی Multilateration یا مکانیابی هاپیربولیک در کلیه رادارهای بیستاتیک (رادارهایی که فرستنده و گیرنده آنها از هم جداست و یا از چند گیرنده با فاصله از یکدیگر استفاده میکند) میباشد . در رادار پسیو Kolchuga هم با استفاده از 3 تا 4 گیرنده راداری ، میتوان با محاسبه ی فاصله ی زمانی رسیدن یک سیگنال مشخص به 2 یا چند گیرنده ، موقعیت هدف را بصورت 2 بعدی یا 3 بعدی محاسبه کرد . برای اطلاعات بیشتر میتوانید به این لینک مراجعه کنید : http://en.wikipedia.org/wiki/Multilateration در مورد تشعشعات مغناطیسی ساطع شده از موتورهای جت ، البته حق با شماست و درصد زیادی از این تشعشعات بصورت مادون قرمز هستند . اما میزان کمی تداخل الکترومغناطیسی (EM interference) ساطع میشوند که البته مقدار بسیار ناچیزی دارند و ردیابی آنها بسیار بعید است / منظور بنده از هر موج مغناطیسی هم البته امواج مغناطیسی محدود به بازه ی 0.1 تا 18 گیگاهرتز بود . در بحث هواپیماهای اخلالگر باید توجه داشته باشید که هواپیماهای اخلالگر مثل EA-6B Prowler در وهله ی اول از فرستنده های پر قدرت امواج رادیویی (برای اخلال و جمینگ در باند ارتباطی یا امواج یک رادار فعال) استفاده میکنند و همین موضوع تضمین کننده ی کشف شدن این هواپیماها توسط جستجوگرهای راداری پسیو است ! جستجوگرهای راداری هر موج رادیویی و راداری در بازه ی فرکانسی آنتن هایشان را شناسایی و کشف موقعیت میکنند . فرقی نمیکند که موج انتشاری یک موج ارتباطی رادیویی باشد یا موج فرستنده ی اخلالگر . [img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/41/EA-6B_Prowlers_supporting_Southern_Watch_from_CVN-73.jpg/800px-EA-6B_Prowlers_supporting_Southern_Watch_from_CVN-73.jpg[/img] [b]bezhylakestan[/b] عزیز حق با شماست ، اما همانطور که در متن مقاله هم اشاره شده هیچ هواپیمایی بدون استفاده از سامانه های راداری و ارتباط رادیویی خود نمیتواند بطور موثر عملیات انجام دهد . [b]hadi22 عزیز [/b] بله کاملا درسته ، در صورت لزوم میتوان از چند فرستنده راداری با فرکانس بین 0.1 تا 18 گیگاهرتز هم برای فید بک سامانه های پسیو استفاده کرد . سامانه های پسیو هر گونه موج الکترومغناطیسی در بازه ی تعیین شده که از هدف ساطع بشه (یا بازگشت داده بشه) رو شناسایی میکنند .

[img]http://www.defencetalk.com/pictures/data/3575/S-300_91506H.jpg[/img] مسکو، 1مهر، خبرگزاری«ریانووستی»/ "اناتولی ایسایکین" (Anatoly Isaykin) مدیر کل شرکت "روس ابورون اکسپورت" در مصاحبه ای با روزنامه روسی "کومرسانت" گفت که روسیه به دلیل امتناع از اجرای قرارداد تحویل سامانه های ضد موشکی "اس-300"، پیش پرداخت به مبلغ 167 میلیون دلار را به جمهوری اسلامی ایران پس داد. قابل ذکر است قرارداد عرضه سیستم های "اس-300 " به ایران در اواخر سال 2007 میلادی امضا شده بود و بموجب آن، قرار بود روسیه 5 گردان سامانه های ضد موسکی "اس- 300" را به مبلغ حدود 800 میلیون دلار به جمهوری اسلامی ایران تحویل بدهد. "دمیتری مدودف" (Dmitry Medvedev) رییس جمهور روسیه در ماه سپتامبر سال 2010 میلادی فرمانی در جهت اتخاذ تدابیری مربوط به اجرای چهارمین قطعنامه شورای امنیت در مورد ایران (قطعنامه شماره 1929 مورخ 9 ماه ژوئن سال 2010) را صادر کرد. فرمان مذکور متضمن ممنوعیت بر تحویل سامانه های ضد موشکی "اس-300"، تجهیزات زرهی، هواپیما، بالگرد و ناوهای جنگی به ایران بوده است. با توجه به فرمان مذکور نمایندگان ایران روسیه را به ارایه درخواست به دادگاه بین المللی برای حل این مسئله تهدید کردند . اما "سرگی چمزوف" (Sergey Chemizov) رییس کرپراسیون "روس تکنولوگیا" اظهار داشت که روسیه فقط پیش پرداخت را به ایران پس می دهد، چون طبق قرارداد، هیچگونه مبالغ جبرانی دیگری به دلیل امتناع از اجرای آن در نظر گرفته نشده بود. "اناتولی ایسایکین" ضمن دادن جواب به این سئوال که روسیه روی هم رفته چه وجوهی را به ایران پس داد، تاکید کرد که پیش پرداخت به مبلغ 167 میلیون دلار بود. وی گفت: "ما و از جمله "روس ابورون اکسپورت" در صورت بوجود آمدن شرایط غیر منتظره وغیر قابل پیشبینی، بازگرداندن پپیش پرداخت را تضمین میکنیم. منظورم شرایط اضطراری مانند صدور قطعنامه ای از سوی شورای امنیت است. ما در این شرایط ملزم به بازگرداندن پیش پرداخت هستیم، و نسبت به ایران این کاررا انجام داده ایم". "اناتولی ایسایکین" افزود: "این - یک ضایعه بزرگ نیست، و همه ضایعات دیگری ممکن است بمثابه سود از دست رفته تلقی شود". http://pe.rian.ru/defense_safety/sotrudnichestvo/20110923/129736698.html

[quote]کره جنوبی با کمک الماز یک[b] ورژن بومی [/b]از اس 400 را به نام M-SAM Cheolmae-2 ( ساخته خواهد شد . تحت توسعه قرار داده است.در این پروژه شرکت سامسونگ کره با تالس همکاری خواهد داشت این سیستم شامل یک رادار باند ایکس که توسط تالس و سامسونگ با همکاری الماز روسیه ساخته می شود و لانچر ها توسط صنایع سنگین دوسان کره(این شرکت در ساخت نیروگاه های اتمی هم فعال است)[/quote] M-SAM Cheolmae-2 ورژن بومی اس-400 نیست . سیستم M-SAM نتیجه ی انتقال تکنولوژی دانگرید شده ی اس-300 روسیه به کره ی جنوبی بود که در نهایت هم قابلیت هاش (برد درگیری و ...) کمتر از اس-300 اصلی روسیه است . به دنبال رونمایی از اس-400 ، کره ای ها هم تصمیم گرفتند با کمک روسیه و شرکت آلماز ، M-SAM رو ارتقا بدن . بدین منظور قرار شد موشک جدید Cheolmae-2 (توجه کنید ، موشک نه سیستم پدافندی) که ورژن صادراتی موشک 9M96 سیستم اس-400 و با برد تنها 40 کیلومتر (در مقابل برد 120 کیلومتری موشک اصلی) هست ، با حمایت فنی شرکت روسی Fakel (شرکت تولید کننده ی موشکهای S-400) ساخته بشه و در سیستم M-SAM مورد استفاده قرار بگیره ، اما انتقال تکنولوژی کل S-400 به کره ی جنوبی انجام نخواهد گرفت. [img]http://www.lignex1.com:8001/eng/images/business/img_product03_04.jpg[/img]

[quote]سلام.. ممکنه با استفاده از رادار اصلی یه سامانه پدافندی ، موشک های ضد تششع جدید رو منحرف کرد ؟ مثلا با ارسال امواج گمراه کننده ؟ یه سوال دیگه هم داشتم و اون هم این بود که میشود رادارهای پسیو رو جایگزین رادارهای جستجوگر و پیش اخطار کرد یا خیر. ممنون[/quote] در مورد سوال اولتون ، بله میشه از رادارهای انحرافی با قدرت بالاتر از رادار اصلی استفاده کرد که موشک ضدرادار منحرف بشه البته یکم بستگی به الگوریتم طبقه بندی و اولویت گذاری اهداف موشک داره ، در مورد استفاده از رادارهای پسیو و سیستمهای ESM هم بله این امکان کاملا وجود داره و الان هم سیستمهای پسیوی مثل Vega و Kolchuga در نقش رادار اخطار زودهنگام و مراقبت استفاده میشوند .

گوگل این چند وقته عجیب رو ایرانی ها تمرکز کرده ! ایجاد وبلاگ فارسی زبان اطلاع رسانی توسط تیم روابط عمومی گوگل ، ارسال اون ایمیل امنیتی توسط تیم امنیتی گوگل برای جیمل های کاربران ایرانی و الان هم اضافه شدن زبان فارسی به زبانهای Gmail ... با توجه به تاسیس گوگل پلاس (شبکه اجتماعی گوگل) و اینکه این شبکه هنوز مثل فیس بوک و توییتر مورد حساسیت ایران قرار نگرفته ، فکر کنم اینبار گوگل هست که یک برنامه ای برای ایران داره . (چند وقت پیش یکی از مقامات ایرانی اعلام کرده بود ایرانی ها از پیوستن به شبکه اجتماعی جدید گوگل پلاس خودداری کنند!)

با اجازه آقا هادی من یکم در مورد جزییات خاص سیستم S-400 و سامانه های راداریش توضیح بدم . - یکی اینکه موشک نوع 9M96 و بخصوص مدل ارتقا یافته اش ، 9M96E2 که در پدافند S-400 استفاده شده و دارای برد 120 کیلومتر هست ، مانند موشک THAAD و PAC-3 از اثر مستقیم انرژی جنبشی (Kinetic) برای انهدام هدف استفاده میکنه ، طبق وبسایت Global security ، دقت این موشک با استفاده از تکنولوژی خاصی در موتور پیشرانه بنام "موتور کنترل عرضی" (transverse control engine) به شدت افزایش یافته . این تکنولوژی تا امروز در هیچ موشک دیگری استفاده نشده است . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/S-400_Launch.jpg[/img] مورد دوم در مورد رادارهاست ، سیستم S-400 بطور پیش فرض از 3 رادار استفاده میکند : رادار مراقبتی فاز آرایه 91N6E Big Bird که روی فرکانس 2 گیگاهرتز کار میکند و توانایی کشف موشکهای بالستیک تا برد را نیز دارد ، برد این موشک حدود 400 کیلومتر است و قابلیت کشف 100 هدف (در مدلهای ارتقا یافته 200 هدف) و درگیری همزمان با 12 هدف را دارد . سیستم نرم افزاری این رادار همانند SPY-1 Aegis قابلیت قسمت بندی و جستجو در یک منطقه ی محدود را به رادار Big bird میدهد . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/5N64SBig-Bird-A-S.jpg[/img] رادار دوم این سیستم که آنهم یک رادار مراقبتی و کشف هدف است ، رادار سه بعدی 96L6 است . طراحی این رادار بصورت خودکششی و بر پایه شاسی MZKT-7930 استکه تحرک فوق العاده ی (برای فرار از موشکهای ضد رادار) به این رادار میدهد . یکی از خصوصیات ویژه ای که این رادار را (علاوه بر رادار Big bird) به مجموعه ی رادارهای سیستم S-400 اضافه کرد ، قابلیت کشف اهداف پنهانکار (Stealth) است . این رادار روی باند C کار میکند و همانند رادار Big bird ، از تکنیک عوض کردن سریع فرکانس (Fast hopping mode) برای جلوگیری از اخلال استفاده میکند . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/96L6E-Deployed-Missiles_ru-2S%5B1%5D.jpg[/img] اما رادار سوم ، رادار درگیری 92N6 Grave Stone (سنگ قبر) هست که براساس رادار Tomb Stone ارتقا یافته و از نظر ظاهری کمی شبیه به رادار 96L6 است . این رادار دارای قدرت سیگنال بیشتری نسبت به Tomb stone است و با استفاده از توان پردازنده ی قدرتمند Elbrus-90 قابلیت ردیابی 100 هدف ، اولویت بندی تهدیدها ، درگیری همزمان با 6 هدف و هدایت موشکهای سامانه ی S-400 (بصورت لینک رادیویی ، هدایت نیمه راداری و TVM رو داره . رادار Grave stone قابلیت اسکن و ردیابی همزمان (Scan while Track) را داراست و با قضاوت از روی رادار Tomb Stone متوجه میشیم که حداقل توانایی رادار جدید ، قابلیت ردیابی اهداف با سطح مقطع راداری پایین (تا 0.02 مترمربع) را داراست . تبادل اطلاعات بین این رادار و سیستم مدیریت نبرد 30K6E بصورت خودکار انجام میشود . سازندگان از استفاده از "تدابیر رادیکالی" در طراحی این رادار برای جلوگیری از اخلال سخن به میان آورده اند ، اما جزییات این تدابیر اعلام نشده است . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Grave_Stone_engagement_radar_-_S-400.jpg[/img] اس-400 بنا به شرایط نبرد میتواند از سامانه های دیگر مثل سامانه های ESM چون Vega و Kalouchga استفاده کند .

بنظر من مقایسه ی THAAD و S-400 چندان درست نیست (بهتر بود THAAD با اس-500 یا اس-400 با PAC-3 مقایسه بشه) ، چون همونطور که میدونید ، THAAD فقط برای رهگیری موشکهای بالستیک ساخته شده و توانایی درگیری با اهداف هوایی دیگر (جنگنده ، آواکس ، موشک کروز و ...) رو نداره ، اما اس-400 قابلیت درگیری با انواع اهداف هوایی رو داره که اگر واقعا بخوایم یک مقایسه بین این سیستم و تاد انجام بدیم ، این مشخصه چندمنظورگی یک برتری بزرگ برای S-400 هست .

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/rfssarov0091.jpg[/img] پروژه 20120 Sargan از جمله پروژه های فوق محرمانه روسیه در رابطه با ساخت زیردریایی های اهداف خاص (Special purpose) است. تا به امروز از این پروژه تنها یک زیردریایی به نام Sarov B-90 ساخته شده است این زیردریایی عظیم نام خود را از شهری که نقش بسیار کلیدی در برنامه های هسته ای اتحاد جماهیر شوروی داشته با کد " Arzamas-16 " گرفته است، شهر Sarov همچنین به "لوس آلاماس روسیه" نیز معروف است. جزییات راجع به B-90 Sarov بصورت کاملا ناگهانی و در سال 2007 میلادی در اختیار عموم قرار گرفت. بطوری که عکس العمل های جالبی را از دولت های غربی را نمایان کرد. توسعه و ساخت زیردریایی مورد نظر در سال 1989 (بر اساس منابع غیر رسمی) و در شهر Nizhny novogorod آغاز شد. اما در سال 1998 به دلایل نا معلوم متوقف شد. اما در 2003 و در شهر Severodvinsk پس از تغییراتی ، پروژه ی 20120 Sargan دوباره آغاز شد . نکته ی جالب راجع به این زیردریایی این است که: طبق منابع روسی، B-90 Sarov تنا یک نمونه نشاندهنده ی تکنولوژی و پیشرفت، و برای تست و آزمایش اسلحه های جدید روسی است. اما برخی منابع غربی ادعا میکنند که سارو بی-90 یک زیردریایی جاسوسی یا جمع آوری کننده ی اطلاعات میباشد. لازم بذکر است که بر اساس شواهد موجود و همچنین ابزار بکار رفته در Sarov B-90 ادعای دوم بیشتر به واقعیت نزدیک است. بهر حال سارو در سال 2008 میلادی بصورت رسمی رونمایی شد که این هم جای بحث دارد، برخی منابع ادعا میکنند که سارو قبل از 2008 فعالیتش را آغاز کرده است! ظاهرا بدنه ی سارو از بدنه ی اصلاح شده ی زیردریایی کلاس کیلو ساخته شده است. این خفاش دریانورد 52 خدمه را در خود جای میدهد. گزارش شده که سارو در شبه جزیره Kola Peninsula واقع در آبهای شمالی در حال خدمت میباشد. لازم به ذکر است که در طی جنگ سرد، اتحاد جماهیر شوروی زیردریایی های جاسوسی متعددی را در آبهای شمالی به خدمت گرفته بود. زیردریایی B-90 Sarov دارای پیشرانه ی دیزلی است، با این حال دارای یک راکتور هسته ای به عنوان مکملی برای سیستم مولد قدت است. این ترکیب دیزلی-هسته ای ترکیب بسیار جالب و منحصر به فردی است. وظیفه ی راکتور هسته ای شارژ کردن باتری ها و مولد هاست . زیردریایی Sarov بر خلاف زیردریایی های دیزلی-الکتریکی معمولی میتواند حدود 22 روز را با استفاده از این سیستم پیشرانه ، بدون ایجاد هیچ صدایی، و ساکت و آرام در زیر آب بگذراند. این ویژگی که کمک میکند Sarov توسط رادار های بستر دریایی و زیردریایی ها و کشتی های دشمن شناسایی نشود ، از مهمترین ویژگی های یک زیردریایی جاسوسی است. گفته میشود سرعت زیردریایی 2300 تنی Sarov با استفاده از این پیشرانه ی نامتعارف به 20 نات میرسد . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/sarov_l2.jpg[/img] تاکنون در مورد سیستم پیشرانه ی این زیردریایی موسوم به Kristall-27 اطلاعات دقیقی منتشر نشده است اما وجود یک راکتور هسته ای "کوچکتر نسبت به راکتور بقیه زیردریایی ها" و همچنین استفاده از مکانیزم ژنراتور الکتروشیمیایی (Electrochemical Generator) برای شارژ باتری ها و موتور دیزلی در این سیستم تایید شده است . لازم به ذکر است ، سیستمهای پیشرانه ی مستقل از هوا بر پایه ی ژنراتور الکتروشیمیایی پیش از این در کاوشگرهای فضایی دوربرد مورد استفاده قرار میگرفت . طبق اطلاعات موجود ، در ساخت موتورهای نسل اول و دوم AIP برای زیردریایی های روسی موسوم به Kristall-20 و Kristall-27 نیز از تکنولوژی و تجربه ی شرکتهای تکنولوژی فضایی همچون شرکت صنایع الکتروشیمیایی اورال و شرکت صنایع فضایی-موشکی کورولف بهره گرفته شده است. بر اساس تستهای صورت گرفته ، این سیستم میتواند در صورت حرکت با سرعت مقرون به صرفه (از نظر مصرف سوخت) حداکثر تا 45 روز زیردریایی را از اکسیژن اتمسفر بی نیاز کند. مکانیزم اصلی سیستمهای پیشرانه ی مستقل از هوای الکتروشیمیایی تبدیل مستقیم انرژی شیمیایی بدست آمده از واکنشهای سوختن (در راکتور دیزلی) و شکافت هسته ای (در راکتورهای هسته ای) به انرژی الکتریکی است ، یعنی دیگر لازم نیست (همانند راکتورهای اتمی معمول) ابتدا انرژی شیمیایی به انرژی گرمایی تبدیل شده و بعد به انرژی الکتریکی تبدیل شود که این کار باعث کاهش شدید انرژی تلف شده خواهد شد . [img]http://milparade.udm.ru/29/0221.jpg[/img] این تبدیل مستقیم انرژی در محلی بنام سلول سوخت (Fuel Cell) صورت میگیرد ، در سلولهای سوختی انرژی الکتریکی در اثر واکنش بین عنصر منبع سوخت و عامل اکسید کننده تولید میشود ، سیستمهای الکتروشیمیایی AIP با سلول های سوختی اکسیژن (عامل اکسید کننده)-هیدروژن (عنصر منبع سوخت) در دمای پایین استفاده میکنند. طرز کار سلولهای سوختی تقریبا مشابه باتری است ، در سلول دو الکترود (یک آند و یک کاتد) وجود دارد که بوسیله ی الکترولیت از هم جدا شده اند (الکترولیتها به گونه ای انتخاب شده اند که اجازه ی عبور به یون های مثبت داده میشود) ، اکسیژن در یک الکترود (کاتد) و هیدروژن در یک الکترود دیگر (آند) قرار میگیرد ، سپس هیدروژن با کاتالیزور آند واکنش داده به الکترون های بار منفی و یونهای بار مثبت تبدیل میشود ، یون های بار مثبت که در حقیقت هیدروژن با بار مثبت یک هستند از طریق الکترولیت به بخش کاتدی یعنی اکسیژنها رسیده و تولید آب میکنند ، در این میان الکترون های بار منفی با خارج شدن از سیستم و ورود به مدار باعث تولید جریان الکتریکی و در نهایت انرژی الکتریکی میشوند . [img]http://greenecon.net/wp-content/uploads/2008/02/fuel_cells.jpg[/img] نتیجه ی کلی این واکنش این است که با مصرف شدن سوخت شیمیایی (هیدروژن) بطور مستقیم انرژی الکتریکی بدست آمده است . در سلول سوختی ژنراتور Kristall-27 ، هیدروژن (عامل سوختی) بصورت اینترمتالید و عامل اکسیداسیون بطور برودتی (cryogenic) در سلول قرار میگیرند ، الکترولیت سیستم نیز از نوع قلیایی (Alkai) است . از ویژگی های برتر سیستم Kristall-27 نسبت به بقیه پیشرانه های AIP موجود میتوان به راندمان بالاتر ، ایمنی در برابر آتش سوزی و انفجار و قابلیت سوختگیری از ساحل اشاره کرد . اگرچه ساخت زیردریایی های هسته ای در کارگاه کشتی سازی Sevmash واقع در شهر سورُدوینسک به خوبی انجام میشود، اما شهر Sarov میتواند جای خوبی برای تحقیقات گسترده تر و توسعه ی استفاده از ژنراتورهای ترموالکتریک رادیوایزوتوپی (RTGs) خواهد بود. RTGs از گرمای حاصل از رادیو ایزوتوپ بدست آمده از رادیو ایزوتوپهایی مانند " پلوتونیوم-238 " و یا حتی " استرانسیم-90 " استفاده میکنند و الکتریسیته لازم را تولید میکنند. همچنین RTG ها بسیار ساده تر از راکتور های کامل مخصوص زیردریایی ها هستند و در برخی جاها مورد استفاده قرار میگیرند. مانند ایستگاه های هواشناسی، اعماق فضا-جای که دسترسی به انرژی خورشیدی وجود ندارد- و ... برخی منابع از تعبیه دو لانچر 650 میلیمتری اژدر در این زیردریایی خبر داده اند . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/rfssarov002.jpg[/img] طبق گزارش روزنامه ی روسی گازتا ، زیردریایی B-90 در مارس سال 2010 برای گذراندن یک سری ارتقا که جزییات آن مشخص نیست به بندر Severodvinsk بازگشته بود ، به گزارش این روزنامه در حالیکه دو سال بیشتر از عملیاتی شدن این زیردریایی نمیگذشت ، زیردریایی B-90 برای گذراندن نوعی ارتقای نامشخص به بندر روسیه بازگشت . منابع نظامی روسیه این ارتقا را بی ارتباط با تستهایی که روی سیستم پیشرفته ی پیشرانه ی زیردریایی نمی دانند . منبع : http://www.military-today.com/navy/sarov.htm http://warfare.ru/?linkid=2563&catid=307 http://rusnavy.com/news/navy/index.php?ELEMENT_ID=8998 http://milparade.udm.ru/29/022.htm http://www.centralclubs.com/sarov-t77854.html گردآورنده : Cheka / با تشکر از دوست عزیز nima metana برای کمک در این مقاله

[quote][quote]اگر به همین سادگی میشه سیستمها پدافندی رو خفه کرد از مصر گرفته تا بالکان تا عراق چرا پدافند در برابر قدر ترین حریفهای دنیا تونسته سر بلند کنه وسنگین ترین تلفات رو ازشون بگیره [/quote]در عملیات نظامی El Dorado Canyon که در سال 1986 توسط آمریکا علیه لیبی انجام گرفت، 36 موشک HARM و 12 موشک Shrike از 6 فروند F/A-18 و 6 فروند A-7E پرتاب شد که همه ی آن ها به اهداف خود در طرابلس و بنغازی اصابت کردند. [/quote] فکر کنم بیشتر منظور ایشون پدافند صربها در جنگ یوگوسلاوی و همینطور جنگ بالکان باشه

دوست عزیز شما که باز همون حرف اولت (نتیجه گیری بر اساس سال ساخت !) رو میزنی ! نمردیم و نوع جدید استدلال کردن بر اساس تاریخ ساخت رو هم دیدیم . بنده گفتم در مورد اینکه Gazelle از روی Sprint کپی شده منبع بده نه اینکه این دوتا رو معرفی کنی ! در مورد گورگون و اسپارتان هم بنده منکر برتری اسپارتان نیستم ، همونطور که موشک Gazelle توانایی بیشتری نسبت به Sprint داره ، اسپارتان هم قویتر از Gorgon هست . البته نکته ای که وجود داره و قبلا هم بهش اشاره کردم ، اینه که کل پروژه دفاع موشکی Safe gaurd (که موشکهای اسپارتان و اسپرینت هم جزش بودند) چند ماه بیشتر عملیاتی نبود و بعد بخاطر مشکلات فنی (که البته جایی ندیدم در مورد جزییاتش چیزی گفته باشند) و هزینه های سنگین بازنشسته شد واسه همین نمیشه با قاطعیت اسمش رو سامانه ی عملیاتی گذاشت ! در حالیکه A-135 از دهه ی 70 و 80 تا الان عملیاتی بوده است .

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/balzam-ssv.jpg[/img] کشتی های جمع آوری اطلاعات Project 1826 که در روسیه با کلاس Lira و در ناتو به نام کلاس Balzam معروف است ، ناو مخصوص جمع آوری و پردازش اطلاعات (Intelligence gathering) است که در دهه ی 80 نیروی دریایی شوروی تحت عنوان "کشتی های ارتباطی" (Sudno Svyazyy ) ساخته شد . این ناو که 4 عدد از آن در بندر Yantar در شهر کالینینگراد شوروی ساخته شد و به بهره برداری رسید ، با هدف جمع آوری اطلاعات الکترونیکی (SIGINT) و جمع آوری اطلاعات ارتباطاتی (COMINT) ساخته شد و بدین منظور به آرایه ها و گیرنده های رادیویی پسیو در باندهای مختلف با قابلیت Direction finding برای رهگیری امواج رادیویی و تعیین موقعیت فرستنده امواج و سونار MG-349 روی باند HF و MF مجهز میباشد . اطلاعات خام پس از رهگیری ، توسط ناو پردازش شده و نتیجه در کسری از ثانیه از طریق لینک ارتباط ماهواره ای دو طرفه (که دیش های آن در دو گنبد ناو مستقر شده اند) و با استفاده از شبکه ماهواره های مخابراتی Molnyia به مراکز فرماندهی و ناوهای دیگر مخابره میشود . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/aux06.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Molniya-2.jpg[/img] پیشرانه ی این ناو دو شافت دیزلی با قدرت ترکیبی 9000 اسب بخار است که به ناو سرعت تقریبی 20 نات میدهند . مداومت دریایی این ناو در حالت بدون سوختگیری 60 روز است اما ناوهای کلاس Lira برای افزایش مداومت دریایی و برد عملیاتی ، دارای قابلیت سوختگیری در حال حرکت بوده و اولین ناوهای جمع آوری اطلاعات شوروی هستند که به تسلیحات دفاعی مجهز هستند . این ناوهای 5000 تنی برای دفاع ضدهوایی از موشکهای ضدهوایی Strela-2M و توپ سامانه دفاع نزدیک 30 میلیمتری AK-630 استفاده میکنند ، اما رادار کنترل آتش این سیستمها برای جلوگیری از تداخل با سامانه های جمع آوری الکترونیکی ، با سامانه غیرراداری Kolonka تعویض شده اند . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-AK-630_30_mm_naval_CIWS_gun%7E0.JPEG[/img] این ناوها در دهه ی 80 و 90 بطور معمول مشاهده میشدند که در حال نظارت بر ناوگروه های دریایی آمریکا و مانورهای دریایی ناتو در دریای آتلانتیک شمالی بودند . در حال حاضر از 3 ناو باقی مانده از این کلاس ، تنها یک ناو با کد SSV 571 Belomore در ناوگان دریای شمال ارتش روسیه در حال خدمت است و دو ناو دیگر با کد Aziya و Pribaltika در حالت رزرو هستند . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/balzam_class_issv-516.jpg[/img] منبع : http://warfare.ru/?linkid=2171&catid=296 http://www.military-today.com/navy/balzam_class.htm http://en.wikipedia.org/wiki/Balzam_class_intelligence_ship http://russian-ships.info/eng/intelligence/project_1826.htm گرد آورنده و مترجم : Cheka

با تشکر از جناب Rainbow البته سامانه ی Sidam هم ضعف های غیر قابل چشم پوشی نسبت به Shilka داره که بنظر من بزرگترینشون نداشتن سامانه ی راداری هست ، سیدام برای هدفگیری کنترل آتش از یک سامانه ی الکترواپتیکی و مسافت یاب لیزری استفاده میکند . این مورد باعث شده که عملکرد سامانه پدافندی سیدام تنها در شرایط آب و هوایی خوب ، قابل قبول باشد ! در مقابل عملکرد شیلکا بخاطر استفاده از رادار کنترل آتش تحت تاثیر شرایط آب و هوایی قرار ندارد . [img]http://www.military-today.com/artillery/sidam.jpg[/img] در ضمن نرخ آتش شیلکا حدود 900 گلوله در دقیقه بیشتر از سیدام است .

دوست عزیز مثال شما نه ربطی به بحث داشت و نه در کل میشه از کیفیت کت و شلوار به کل محصولات یک کشور کیفیت رو تعمیم داد ! هر کشوری صنایع مخصوص به خودش رو داره . سیاست صنعتی و اقتصادی کمونیسم شوروی اصولا اهمییت به صنایع مهم و حیاتی بود تا صنایع لوکس (Luxury) ، پیشنهاد میکنم در این مورد ، فیلم مناظره ی خروشچف و نیکسون (که به "مناظره ی آشپزخانه" معروف هست) رو مشاهده بفرمایید ! خوشحال میشم در یک تاپیک مخصوص در این باره صحبت کنیم . [img]http://www.history.com/images/media/slideshow/richard-nixon/richard-nixon-kitchendebate.jpg[/img]

دوست عزیز من فکر کنم یکم بحث به حاشیه رفت ، قبل از ادامه ی بحث باید اشاره کنم که اصل حرف من این بود که زیردریایی های ارتش آمریکا هم سوانح در ابعاد سانحه ی کورسک داشته اند و غرق شدن زیردریایی USS Thresher با 129 خدمه که بر طبق آمار خودتون[b] مرگبارترین سانحه ی زیردریایی نظامی عصر مدرن [/b]به حساب میاد ، تایید کننده ی حرف بنده هست و بقول شما ، این جزییات و شرایط حادثه [i]"تاثیری روی اصل مساله نمیگذارد"[/i] . (13 نفر اختلاف در کشته های دو طرف هم مقدار چندان زیادی نیست!) اما در مورد آمار و ارقامتون ، پیشنهاد میکنم منابع معتبرتری از ویکیپدیا بعنوان رفرنس مطالعه کنید چون اطلاعاتش چندان دقیق نیست . برای مثال زیردریایی K-27 غرق نشد ، بلکه قسمت راکتور دچار ذوب جزیی شد و بعد از این سانحه بازنشسته اش کردند ، در صفحه ی ویکیپدیای مربوط به خود زیردریایی K-27 هم این موضوع ذکر شده . (آمار تلفات دو کشور در سوانحی که منجر به غرق شدن زیردریایی نشده بیشتر از این اعداد هست) در مورد بالا کشیدن زیردریایی کورسک هم باز برای کورسک یکی پیدا شد بیاردش بالا ، اما نه لاشه ی زیردریایی Scorpian و نه Thresher تا الان از کف دریا بیرون نیامده اند (احتمالا هزینه اش برای پنتاگون صرفه ی اقتصادی نداشته!)

[quote][quote] ضمنا از اینجور بلاها در مورد زیردریایی های آمریکایی هم کم نیامده (البته اگر نسخه ی رسمی حادثه ی Kursk رو قبول کنیم) نمونه اش زیردریایی USS Thresher و البته برخورد زیردریایی USS Hartford با ناو آمریکایی در سال 2009 .[/quote] بله درسته ولي با چه كيفيت و كميتي؟ اگه حوادثي كه براي ناوگان زير سطحيه آمريكا افتاده رو با همتايه روسيش مقايسه كنيم ميبينيم كه چه بلايي سر هر دوشون افتاده: http://en.wikipedia.org/wiki/Category:Lost_nuclear_submarines http://en.wikipedia.org/wiki/Category:Russian_submarine_accidents در مورد حادثه kursk تئوريهاي زيادي مطرح شده حتي تئوريهاي توطئه معروف آمريكايي ولي اين تاثيري بر روي اصل مساله نميذاره و هر كدوم از اين تئوريها رو كه بخواهيم قبول كنيم نتيجه گيري در مورد تكنولوژيه به كار رفته در اين زيردريايي رو بدتر ميكنه و كار رو خراب تر.ببخشيدا ولي به قول معروف ميگن خ....ل.....ا رو هر چي بيشتر هم بزني بو گندش بيشتر بلند ميشه [/quote] دوست عزیز با یکم مطالعه متوجه میشید فقط همین سانحه ی غرق شدن USS Thresher (صرف نظر از اینکه مثل حادثه ی کورسک تئوری های مختلفی ، تا دخالت شوروی هم در موردش اظهار شده) با کشته شدن تمام 129 نفر خدمه اش ، از نظر تعداد تلفات در رتبه ی بالاتری نسبت به تعداد تلفات کورسک (118 نفر) قرار میگیره . تازه زیردریایی Kursk بعد از سانحه باز بیرون آورده شد . اما USS thresher رو هنوز بعد از 40 سال هنوز در نیاورده اند ! [img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/38/USS_Thresher%3B0859306.jpg/300px-USS_Thresher%3B0859306.jpg[/img] بماند بقیه سانحه های زیردریایی های آمریکایی از جمله سانحه ی زیردریایی آمریکایی USS Scorpian با 99 نفر کشته و ... توجه داشته باشید این سوانح مرگبار نیروی دریایی آمریکا در زمان جنگ سرد و دورانی که تمام تجهیزات نظامی در حال آماده باش بودند و میلیون ها دلار صرف ارتقا و نگهداری آنها میشد . در حالیکه حادثه ی کورسک پس از جنگ سرد و در دوره ای که روسیه بدلیل مشکلات اقتصادی بودجه ی کمی برای نگهداری از تجهیزات نظامی (بخصوص زیردریایی ها) اختصاص میداد !

[quote][quote]به نظر من که بهترین زیر دریایی های جهان رو المانی ها میسازند ضمنا محدودیت های قانونی المان رو هم در نظر بگیرید اون زیردریایی که مشترک با ایتالیا ساختند که شاهکار بود[/quote] درسته اون زير دريايي كه شما منظورتون هست كلاس Type 212 نام داره و از تركيب موتور ديزل و سلول سوختي AIP و PEM استفاده ميكنه.[/quote] البته ترکیب موتور اتمی الکتریکی با سلول سوختی بسیار پیشرفته تر از دیزل الکتریکی و سلول سوختی هست و در حال حاضر بجز Sarov زیردریایی دیگری این تکنولوژی رو بصورت عملیاتی ندارد . ضمنا از اینجور بلاها در مورد زیردریایی های آمریکایی هم کم نیامده (البته اگر نسخه ی رسمی حادثه ی Kursk رو قبول کنیم) نمونه اش زیردریایی USS Thresher و البته برخورد زیردریایی USS Hartford با ناو آمریکایی در سال 2009 .