مطلب جالبی بود . ولی به هیچ وجه راه نداره که بخوایم بگیم پتریوت بهتر از اس-400 هست . اس-400 چه از لحاظ برد موشک , چه از لحاظ سیستم های قدرتمند هدفیابی , چه از لحاظ سرعت از پتریوت بهتر و پیشرفته تر هست . امیدوارم سیستم اس-400 به کشور های همسایه نرسه

شفق جان دستت درد نکنه . مطلب بسیار جالبی بود . از لحاظ ظاهری هواپیما های سی ار جی با داشتن winglets و موتور های نوع نیمه سنگین روی بریلانگر بالا و همچنین داشتن نوک تیز , از مکدونال داگلاس ام دی متمایز هست . تعداد بسیار زیادی از هواپیمای ام دی 90 در حال استفاده در امریکن ایرلاینز هست . یکی از شاهکار های بزرگی که مهندسین آمریکایی در این هواپیما بوجود اوردند ( هم اکنون در انواع هواپیما های ایرباس هم از این طرح استفاده می شه ) , بوجود اوردن سه مخزن سوخت یکی در بالای سر هواپیما و دو مخزن در کناره ها است . مسئله در این است که این هواپیما تونسته یک بالانس بسیار عالی رو در موقعی که شرایط جوی مساعد نیست بدست بیاره . و اون هم بدلیل محاسبات بسیار خوب مهندسین آمریکایی از لحاظ اندازه گیزی مخزن ها بوده که همچنین در مسافت های طولانی هم از این مخزن استفاده می شه . بار ها و بار ها اتفاق افتاده که مخزن های سوخت هواپیما با اینکه پر از فیول مورد نظر هستند , رابطه خودشون رو با موتور ها و بقیه سیستم های هواپیما از دست می دن این نوع طراحی کمک می کنه که در صورتیکه چنین رخداد , از حداکثر احتمال استال هواپیما جلوگیری بشه و با نصب سیستم هیدرولیکی KI5 که چیزی شبیه به موتور هست زمان بودن هواپیما در آسمان رو به حداکثر برسونه .

شفق جان دستت درد نکنه . مطلب بسیار خوبی بود . هواپیمای بسیار خوبی هست , اگر سرویس دهی درست بشه , مشکلی پیش نخواهد اومد . به نظر من رقیب قدرتمند این هواپیما توپولف 334 هست . هواپیمای فوکر 100 یک مشکل بزرگ داره و اون هم شنیدن سر و صدای زیاد از موتور در داخل کابین هست . مخصوصا در تیک آف و لندینگ . و این هم بخاطر تاراگزوز های خروجی هستند . مسئله اینه که با منفی شدن درجه ی climb در موقعی که هواپیما در cruise level قرار داره , صدا در کابین بسیار کم می شه ولی در هنگام تیک آف و لندینگ صدا بسیار بالا در کابین شنیده می شه , باید فکری هم به حال این مسئله کرد . فکر می کنم میانگین سنی این هواپیما ها در ایران بین 10 تا 15 سال باشه . که حداکثر تا 4 5 سال دیگه خوبه ولی بعد از اون باید به فکر جایگزینیش باشیم تا بتونیم هماکان برتریمون رو حفظ کنیم . همونطور که گفتم توپولف 334 بهترین گزینه برای این جایگزینی این هواپیما است . راستی شفق جان به نظر من بهتره به آقا سعید پی ام بزنی که اگر می شه یک بخش هواپیما های غیر نظامی در سایت باز کنه , چراکه با وجود تاپیک های عالی شما حیف هست که در بخش های متفرقه و ... قرار بگیره

این هواپیما نیاز های اون زمان رو تامین می کرده و با اینکه در دهه ی شصت طراحی شده ولی قالبا نیاز ها رو کاملا بر طرف می کرده . یک عکس کم یاب پیدا کردم از سانحه هواپیمای آریا که فکر کردم بد نیست ببینیم . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1566826.jpg[/img]

دستت درد نکنه شفق جان . مطلب بسیار خوبی بود . خسته نباشید . هواپیمای بسیار خوب و به صرفه ای هست . از لحاظ کیفی هم در رده ی مناسبی قرار داره . اگر ایران می تونست خط تولید این هواپیما رو هم بگیره خیلی خوب می شد و به نظر من این بهترین گزینه برای یک آواکس هست . استفاده های فراوانی می شه از این هواپیما کرد و برای تمام شرایط آب و هوایی ساخته شده . در حقیقت اگر بخوان این هواپیما رو با تکنولوژی امروزی و کاکپیت شیشه ای طراحی و تولید کنند , یک شاهکار هوانوردی هست . از پتانسیل بالایی برای چند منظورگی درش استفاده شده . هم در نیروی هوایی و هم نیروی دریایی . در نیروی هوایی می شه به عنوان یک هواپیمای پیش اخطار , در نیروی دریایی می شه با نصب سنسور ها و سیستم های هدفیاب دریایی مثل IQE به زیر این هواپیما به جستجوی زیر دریایی ها و شناور های پنهانکار از راه هوا , در نیروی زمینی هم که می تونه وظیفه ی حمل بار و تسلیحات و همچنین سرباز ها رو داشته باشه . اگر به این هواپیما خوب رسیدگی بشه و سیستم های پیش اخطار بر روش نصب بشه , واقعا یک شاهکار از توش در می یاد . اینطور که من از سایت های خارجی خوندم دلیل سقوط این آنتونوف 74 در تهران به دلیل آتش گرفتن یکی از موتور ها پس از تیک آف و از دست دادن قدرت تراست بوده . به هر حال سانحه جانگدازی بوده

راستش کتابی رو من خوندم که نوشته ی یکی از همین مدیران هما بوده . من همون چیزی رو شرح دادم که خوندم . از خودم چیزی در نیوردم .

SHAFAGH23 عزیز . منظور من که شما نبودید . منظور من هم Tu-154M هست . که در دهه ی هشتاد وارد خدمت شده . دقیقا همون زمانی که ا320 وارد خدمت شد . ما داریم در مورد نمونه ای حرف می زنیم که در ایران هست . وگرنه Tu-154M-100 رو نباید فراموش کرد که به سیستم های جی پی اس و فلایت منیجمنت و ... مجهز هست . فعلا کشوری به غیر از اسلواکی از این هواپیما استفاده نکرده . و من ریزه سیستم های این هواپیما رو گفتم که شاید به چشم نیاد . برادر من که چیزی نگفتم . من از شما معذرت می خوام اگر شما ناراحت شدید .

مطلب بسیار عالی بود . شفق جان دستت دردنکنه . در زمینه تهیه مطالب هوایی حرفه ای هستیا [quote]در اواخر دهه ۵۰ خورشیدی شرکت هما قراردادی را برای خرید ۳ فروند کنکورد امضا کرد که یکی از آنها بعنوان نمونه در فرودگاه کیش نشست. ولی بعد از انقلاب اسلامی این قرار دادها لغو شد. [/quote] نه برادر اشتباه نکن . شاه شخصا علاقه ی زیادی به این هواپیما داشت بنابراین به هما دستور داد که برای خرید این هواپیما بررسی ها رو به عمل بیاره . بعد از بررسی های انجام شده هما متوجه شد که این هواپیما به صرفه نیست . دلایلی هم داشت : 1 - مصرف سوخت این هواپیما به اذای هر نفر حدود 3 برابر یک بوئینگ 747 بود . 2 - این هواپیما مطمئنا بین اروپا و یا آمریکا استفاده می شد . هیچ کدوم از کشور های اروپایی به هیچ هواپیمایی مجوز نمی دادند که با سرعت صوت در آسمان کشورشون حرکت . بنابراین هیچ تفاوتی با هواپیما های دیگه نداشت . 3 - این هواپیما قادر به حمل 100 نفر بود و به اذای سوخت بالا می بایست قیمت بلیط بالاتر از هواپیما های دیگه باشند . بنابراین محبوبیت آنچنانی بین مردم پیدا نمی کرد که بخوان با این هواپیما مسافرت کنند . 4 - هزینه های نگهداری و تعمیرات بسیار وحشتناک و سرسام آور . و همچنین قیمت بالا. 5 - اگر این هواپیما می خواست که در ساعت 2 بعد از ظهر به وقت تهران از زمین بلند شه قادر نبود به بارگیری 100 نفر نبود و این تعداد اجبارا به 83 نفر کاهش پیدا می کرد . 6 - هزینه های بالای مصرف سوخت . در کل باید گفت که هواپیمای اقتصادی نبود ولی گفته می شه که در همون بین در طی این دوران تبلیغات زیادی برای هما شد . ولی خود آقای خادمی به شاه با دلایل زیاد فهموند که این هواپیما از لحاظ اقتصادی به صرفه نیست و شاه هم این موضوع رو قبول کرد . هیچ گونه قراردادی بسته نشد . این فیلم که خود شاه سوار کونکورد می شه رو ببینید . http://www.youtube.com/watch?v=0BLWQbFxZy0 [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/3315348399_dafd881d17.jpg[/img]

دوستان اگر بخوان یک هواپیما رو مورد بررسی قرار بدند و ببینند خوبه یا نه نگاه به آمار سقوطش نمی اندازند . شما چرا فکر می کنید هر هواپیمایی که کمتر سقوط داشته بهتره . طی همین سقوط ها و سوانح هوایی من هزاران بار از مقامات شنیدم که 90 درصد علت سقوط عامل انسانی هست . خوب اف-22 هم سقوط می کنه , این دلیل می شه که هواپیمای ضعیفیه . اگر می بینید که تعداد سقوط های ایرباس و یا بوئینگ از هواپیما های روسی بیشتر هست باید بگم که ده ها برابر کشور ها دارن از ایرباس و بوئینگ استفاده می کنند . حدود 15 تا 20 کشور دارن از توپولف 154 استفاده می کنند . شما یک نگاه به لیست کشور های در حال استفاده از ایرباس ا320 بنداز . طبق بررسی که من کردم حدود بیش از 200 ایرلاین در دنیا دارن از ایرباس 320 استفاده می کنند . با تولیدی بیش از 4000 هزار فروند . در صورتیکه توپولف 154 بیش از 1000 فروند ازش تولید شده . حالا با حساب اینکه 200 ایرلاین در دنیا دارن از ایرباس 320 استفاده می کنند مطمئنا ضریب سانحه هم بالاتر می ره . اگر نگاهی به کشور های دارنده این هواپیما بندازیم می بینیم که این هواپیما در ایرلاین های معتبر جایی نداره . من به محصولات روسی توهین نمی کنم فقط این نمونه هواپیما از لحاظ کیفی جزو پست ترین هواپیما هاست . در صورتیکه نمونه های جدید هواپیمای روسی مثل سوپرجت 100 , توپولف 334 , توپولف 204 , ایلیوشین 96ام و ... جزو بهترین هواپیما هستند و قادر به رقابت با تمام رقبای غربی هستند اعم از ایرباس و فوکر و بوئینگ . سیستم LE84 سیستمیه شبیه به سیستم های راهنمای خلبان در مواقع اضطراری اعم از بد بودن جریان آب و هوایی است . طراحی این سیستم بر می گرده به دهه ی 80. حتی در نمونه ام هم این سیستم تغییری نکرده . در صورتیکه در هواپیما های ایرباس مثل ا 300 و ا320 , این سیستم تا سال 1987 استفاده شد و و در سال 1988 نمونه آپگرید شدش به هواپیما های غربی اومد . در سال 1996 دوباره این سیستم ها تعویض شدند تا به امروز که ما نمونه پیشرفته شده و و مانیتور شدش رو در ایرباس 330 و 340 و حتی ا320 های نمونه جدید داریم . این سیستم حیاطی وظیفه ی مهمی رو در زمانی که وزش باد شدید هست ایفا می کنه . این سیستم در توپولف 154 از دهه ی 80 تا کنون در همون حد تولید می شه . یکی از ایراد های بسیار مهم در توپولف 154 . میله های ضربه گیر متصل به GEAR ها . اساسا میله های ضربه گیر برای دفع ضربات ناشی از عمل نشستن بر روی باند استفاده می شند و برای جلوگیری از ضربه ندیدن بقیه سیستم های داخلی اعم از ترافن ها و اینتروکال ها . میله های ضربه گیر در توپولف 154 از نمونه های A/E هستند که نمونه ایه که خیلی وقته از انواع هواپیما ها برداشته شده و نمونه جدید تری مثل MGLT2 و یا MGLT4/U جایگزین این میله های ضربه گیر شدند که در هواپیما های ایرباس 320 و بوئینگ 757 و 737 و ام دی 95 مورد استفاده قرار می گیرند . ویژگیش هم در اینه که حتی در باند های غیر مسطح و اصولا مناطق ناهموار قدرت بالایی از لحاظ حفظ ایمنی برای قطعات داخلی داره و قدرت بالایی از لحاظ کاهش لرزش در داخل کابین و کاکپیت هواپیما . به این سیستم SPL PARTNER هم گفته می شه که برای در واقع کمک کننده ترمز در حین لندینگ هست و اگر خلبان احساس کنه که قسمتی از باند رو از دست داده با ارابه های هیدرولیکی که در این سیستم هست می تونه سرعت رو سریعا با حداقل لرزش و کشش کم کنه . در نمونه توپولف 204 و توپولف 334 از این سیستم به خوبی استفاده شده ولی در توپولف 154 از همان میله های ضربه گیر A/E قدیمی استفاده شده که در مقابل MGLT2 کارایی کمتری دارند . در تاپیک های بعدی به ضعف کیفیه توپولف 154 بیشتر اشاره می کنم

هواپیمای پر حادثه ای در ایران بوده . به گفته رئیس سازمان هواپیمایی کشوری , خلبانان ما تحصیل کرده ی غرب هستند و با هواپیما های شرقی کار می کنند و این یکی از بزرگترین معضلات در هواپیمایی کشور هست . برای مثال ما برا خلبانانمون دستگاه شبیه ساز توپولف 154 رو نداریم . ولی من شخصا اصلا از این هواپیما خوشم نمی یاد چراکه از لحاظ کیفی واقعا در رده های پست ترین هواپیما ها قرار داره . . با بررسی که من از سیستم های 154 کردم وضع خیلی خرابه و واقعا موندم خلبانان ما چطور قبول می کنند پشت این هواپیما بشینند . من که واقعا وحشت می کنم سوارش بشم چه برسه به اینکه بخوام این هواپیما رو خلبانی کنم . در پست آینده به صورت تخصصی بهتون می گم که چرا از لحاظ کیفی این هواپیما در رده ی پستی قرار داره .

شفق جان دستت درد نکنه . مطلب بسیار جالبی بود . در مورد اینکه رقیب سر سختی برای سی-17 گلوب مستر هست کمی باید بیشتر دقت کرد . هواپیمای انتونوف 70 تقریبا 40 تا 45 تن بار رو می تونه حمل کنه در صورتیکه این میزان برای سی-17 بیش از 78 تا 80 تن . تکنولوژی استفاده شده در هر هواپیما باید مورد بررسی قرار بگیره . هواپیمای C-17B از تکنولوژی KREG برای هدایت رودر ها و الویتر ها استفاده کرده در صورتیکه در هواپیمای انتونوف 70 از سیستم ILE که در سال 1998 طراحی شده , استفاده می شه . این یکی از نمونه های تفاوت این دو هواپیما بود که اهمیت بسیار بالایی داره مخصوصا در مواقعی که وضعیت آب و هوایی مساعد نباشه و با باند های تند روبرو شده باشیم . موتور های Progress D-27 propfans از یک لحاظ بسیار هزینه های سوختی رو کاهش میدن ولی از طرفی دیگه در زمینه تعمیرات و نگهداری بیش از یک موتور توربفن مثل PW2000 هزینه بر می دارند . یک مثال ساده می زنم . اگر تورونکش های هوایی در داخل آی اس ای موتور خراب بشند و نیاز به تعمیر داشته باشند , باید دریچه های هوایی و همچنین ملخ های کششی برداشته بشند که حدود 5 ساعت وقت می برند در صورتیکه در موتور های توربفن مثل نمونه PW2000 این کار فقط در عرض 30 تا 2 ساعت وقت می برند و از طرفی دیگه در موتور های propfans لایه های نازک ILEW/M5CH قرار داره که برای اینکه این لایه های نازک گران قیمت ضربه نبینند باید با استفاده از دستگاه های مخصوص که تقریبا بین 2 تا 4 هزار دلار قیمت دارند این کار رو انجام داد . در صورتیکه در موتور های توربفن این لایه ها در قسمت انتهایی سولپاپ های خروجی قرار دارند که تقریبا آخر های موتور خواهد بود و به هیچ وجه هیچ ضربه ای رو متحمل نمی شند و نیازی به استفاده از دستگاه و یا ابزار آلات ندارند . در کل هزینه های تعمیر و نگهداری موتور های propfans بسیار بیشتر از موتور های توربفن هست . ولی در کل هواپیمای خوبی هست و جایگزینی کاملا مناسب . منتظر طرح های بعدی روس ها مثل UAC/HAL هستیم . از لحاظ ظاهر شباهت زیادی به انتونوف 124 داره فقط با این تفاوت که از موتور های متفاوت به علاوه طول و عرض و ارتفاع و دیامتر متفاوت استفاده شده .

hans عزیز دستت درد نکنه . تصاویر بسیار عالی بودند . دستت درد نکنه . خیلی زحمت کشیدی .خسته نباشید . اینطور که در عکس ها پیداست ایلیوشین 96 هم بالاخره پا به صحنه گذاشت . Ilyushin Il-96 نام هواپیمای چهار موتوره پهن پیکر روسیت که توسط کمپانی ایلیوشین طراحی و توسط کمپانی Voronezh Aircraft Production Associatio تولید شده . این هواپیما دارای چهار موتور Aviadvigatel PS-90 هستند که دارای قدرت تراست معادل 16000 kgf هستند . سه نمونه از این موتور تا کنون تولید شده . نمونه اول PS-90A ( نمونه ای که در ایلیوشین 96 و توپولف 204 به کار برده شده ) , نمونه دوم PS-90A-76 ( که در هواپیمای ایلیوشین-76 بکار رفته ) و نمونه سوم PS-90A2 که در واقع نمونه بهینه سازی شده ی مدل PS-90A است . ایلیوشین 96 نمونه بهینه سازی شده و مدرنیزه شده ی هواپیمای ایلیوشین 86 هست که درش تغییرات زیادی ایجاد شده . یکی از عمده ترین تغییرات بکارگیری بال های supercritical به همراه winglets , کاکپیت شیشه ای و سیستم کنترل fly-by-wire هست . این هواپیما در سال 1988 اولین پرواز خود رو انجام داد و در سال 1992 رسما وارد خدمت شد . از دیگر سیستم های پیشرفته ایلیوشین 96 می توان به سیستم موقعیت یاب ماهواره ای وسیستم Traffic Collision Avoidance ( جهت دادن اطلاعات از وضعیت هواپیما هایی که در 2 کیلومتری ایلیوشین 96 در حال پرواز هستند و برای جلوگیری از تصادفات هوایی ) اشاره کرد . ایلیوشین 96 به سه نمونه مختلف تقسیم می شه . مدل اول Il-96-300 , مدل دوم Il-96M/T و مدل سوم ایلیوشین 96-400 . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/0908213.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1315355.jpg[/img] قیمت یک فروند ایلیوشین 96 بین 40 تا 50 میلیون دلار است و هم اکنون 6 ایرلاین در حال استفاده از این هواپیمای پهن پیکر هستند . طول این هواپیما در نمونه 400 بیش از 64 متر است و حداکثر قادر است بیش از 436 نفر را در خود جای دهد . در اینجا جا داره تا به آویونیک این هواپیما نگاه بیشتری بیندازیم . *سیستم های ارتباطی و هدایتی KPRTS-95М-1 به همراه سیستم مدیریت پرواز VSS-95-1V * سیستم های نشانگر الکترونیک KISS-1-2МA به همراه مانیتر های نشانگر ال سی دی * سیستم هدایت فانترافیگار NSI-2000MT * سیتسم های جلوگیری از برخورد های هوایی به نام CAS-81A * سیستم BRIK-324 * سیستم هواشناسی MN RLS جهت هشدار و آگاه سازی خلبان از وضعیت هوایی مهمترین کاری که در این هواپیما شده استفاده از بال های supercritical به همراه winglets هست چراکه هواپیما در صورت اتمام سوخت در هوا یا از دست دادن موتور ها به پایین سقوط نمی کنه . مانند سقوطی که توپولف 154 کاسپین داشت . و حتی قدرت بیشتری برای مقابله و محکم نگه داشتن هواپیما در هوا در صورت استال داره . در کل این بال از سقوط هواپیما به صورت سنگ به طرف پایین خودداری می کنه . اطلاعات زیر برای هواپیمای ایلیوشین 96-400 هست : طول : 64 متر ارتفاع : 17.5 متر قطر بدنه هواپیما :6 متر وزن خالی : 122,300 kg حداکثر وزن نشستن : 220,000 kg حداکثر وزن برخاستن : 265,000 kg حداکثر بار و مسافر قابل حمل : 58,000 kg طول باند برای برخاستن : 2.700 متر طول باند برای نشستن : 1,650 متر حداکثر سرعت : 870 کیلومتر در ساعت حداکثر ارتفاع : 39 هزار فیت نوع موتور ها : Aviadvigatel PS-90A1 قدرت تراست : 17,400 kg وزن موتور : 2,950 kg تعداد خلبانان : 2 نفر تعداد مسافران در سه کلاس : 315 نفر تعداد مسافران در دو کلاس : 386 نفر تعداد مسافران در یک کلاس : 436 نفر حداکثر برد : 12 هزار کیلومتر قابل رقابت با هواپیما های بوئینگ 777 , ایرباس 340 و 767-400 و فکر می کنم بوئینگ 747 اس پی باشه . قیمت یک ایرباس 87 میلیون دلار است و یک هواپیمای 777 بیش از 200 میلیون قیمتش است . جایگزین بسیار مناسبی برای هواپیما های بوئینگ 747 نمونه های قدیمی مثل 100 و اس پی خواهد بود . اگر حساب کنیم پول 4 فروند ایلیوشین 98 مساوی است با یک فروند بوئینگ 777 . یعنی تقریبا 1800 صندلی در مقابل 450 صندلی . بنابراین هر چقدر بیشتر از این هواپیما خریداری کنیم بیشتر به نفعمون خواهد بود . حداکثر تا 20 فروند برای ارتقاع سفر های بین المللی . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1457426.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1450855.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1556622%7E0.jpg[/img]

دوستان به این سادگی ها هم فکر نکنم باشه تجهیزات هوایی فقط محدود به جنگنده نمی شه . بلکه شامل پدافند های هوایی و رادار و سیستم های اکتشاف هوایی و ... هم می شه . اگر قراره جنگنده ای خریداری بشه مطمئنا تی50 و سوخو 47 و سوخو 35 نخواهد بود . بلکه به احتمال زیاد محدود به سوخو 30 , میگ-29 از مدل های جدید و هواپیما های ترابری یا بالگرد های نظامی باشه . گرفتن خط تولید و خرید سوخو 47 و 35 و ... نیازمند بودجه بالای نظامی هست و فکر نمی کنم با توجه به دکترین دفاعی که ما داریم نیازمند چنین خرج های باشیم / بهتره فراموش نکنید که روس ها سوخو 30 رو با قیمت 67 میلیون دلار چندین سال پیش به ایران سفارش کردند . امیدوارم اگر قراره خریدی بشه در زمینه جنگنده باشه و اگر می خوایم از طرح های خودکفایی داخلی هم عقب نمونیم باید بودجه مناسب نظامی رو داشته باشیم .

با سلام تصمیم گرفتم برای اشنایی دوستان با خودرو های آبی خاکی از جمله خودرو های زرهی و غیر زرهی تصاویری رو از این نوع خودرو ها بزارم که دوستان بیشتر با شکل ظاهری و بدنه این ماشین ها اشنا بشند . خودروی آبی خاکی gibbs : خودروی آبی خاکیamph خودرو آبی خاکی GB جیپ آبی خاکی 300 نفربر زرهی باستون نفربر ام کی نفربر زرهی کاترین نفربر زرهی دابلیو 551 نفربر زرهی پاندار

OGHAB جان درست می گی . باید می بود وزن برخاستن . ببخشید . اشتباه از من بود اقا سعید ممنون . راستش خبر ها که پیش شماست . این چند وقت که نبودم اومده بودم ایران . مثل اینکه مسئولین ما به این نتیجه بسیار عالی رسیدند . از لحاظ اقتصادی کاملا هواپیمای به صرفه ای هست . امیدوارم حداکثر بیش از 30 فروند خریداری بشه . اگر بشه دوباره اون اعتماد مردمی رو نسبت به هواپیمایی ایران جلب کرد بسیار عالی خواهد بود . احتمالا خبر های بعدی در باب توپولف 204 و ایلیوشین 96 خواهند بود .

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1-sukhoi.jpg[/img] هواپیمای سوپرجت 100 , هواپیمایی منطقه ای است که توسط کمپانی Sukhoi Civil Aircraft طراحی و توسط کمپانی Komsomolsk-on-Amur Aircraft Production Association تولید شده . این هواپیمای مدرن قابلیت حمل 75 تا 95 مسافر را در نمونه های مختلف داره . دو نمونه از این هواپیما در حال فعالیت هستند . نمونه اول Superjet 100-75 با قابلیت حمل حداکثر 78 و نمونه دوم Superjet 100-95 با قابلیت حمل حداکثر 98 نفر البته نمونه دیگری هم وجود داره که موقتا مراحل ساختش به تعویق افتاده. البته نباید فراموش کرد که هنوز مدل های دیگری چون SSJ 100-110 و همچنین SSJ 100-125 هستند که هنوز به مرحله تولید نرسیده اند . این هواپیما یکی از رقیب های سر سخت نمونه هواپیما های Embraer E-Jets ساخت برزیل هست . طبق گفته متخصصان سوپرجت , هزینه های نگهداری , تعمیرات , سوخت و حتی قیمت کلی هواپیما به طور کلی کمتر از هواپیما های Embraer E-Jets هستند . از لحاظ طراحی و ایمنی تمام استاندارد های مورد تایید روسیه , آمریکا و اتحادیه اروپا درش رعایت شده و با تمامی قوانین هوانوردی AP-25, FAR-25, JAR-25 مطاقبت می کنه . [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/illu.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1554528.jpg[/img] یکی از ویژگی های اصلی این هواپیما مدرن بودن اویونیک است . کاکپیت این هواپیما شباهت بسیار زیادی به کاکپیت ایرباس ا380 داره . سیستم های اویونیک این هواپیما شامل نمایشگر کاکپیت , کامیونیکیشن , سیستم های موقعیت یاب و مراقبت , سیستم های هدایتگر IKF , سیستم مدیریتی CMA-9000 یا همان FMS و تمامی BASIC instrumen های پروازی است . نوع چیده شدن صندلی ها 3 و 2 هست , دقیقا همان نوعی که ما در فوکر های 100 هواپیمایی ها یکشور مشاهده می کنیم . موتور های این هواپیما از نوع SaM146 هستند که در زیر بال ها قرار می گیرد و کار مشترک بین فرانسه و روسیه هست . قیمت این هواپیما در حدود 27 میلیون دلار آمریکا است . تا کنون حدود 12 ایرلاین در سطح روسیه و اروپا از این هواپیمای مدرن سفارش دادند . 5 هواپیمایی روسی , دو هواپیمایی ایتالیایی , هواپیمایی ارمنستان , یک هواپیمایی متعلق به اندونزی , هواپیمایی مجارستانی و یک هواپیمایی اسپانیایی . در ضمن نباید فراموش کرد که تا کنون بیش از 233 فروند سفارش به شرکت سوخو و Komsomolsk-on-Amur Aircraft Production Association داده شده و قول داده شده تا سال 2012 و 2013 هواپیما ها تحویل داده بشند . بنابراین اگر ایران الان سفارش بده حداکثر تا سال 2012 تا 2014 طول خواهد کشید . نام : سوپرجت 100 اولین پرواز : ماه می 2008 سال معرفی : 2009 وضعیت : در حال توسعه تعداد : 5 فروند تعداد خلبانان : 2 نفر سرعت : 0.78 ماخ حداکثر طول باند برای برخاستن : 1515 متر حداکثر ارتفاع پروازی : 41,000 هزار فیت حداکثر برد : 2900 کیلومتر در مدل 75 و 2950 کیلومتر در نمونه 95 . حداکثر سرعت برخاستن در نمونه 75 : 38,820 کیلوگرم حداکثر سرعت برخواستن در نمونه 95 : 42,250 کیلوگرم طول در نمونه 75 : 26.44 متر طول در نمونه 95 : 29.94 متر طول بال : 27.80 متر ارتفاع : 10.28 متر [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1417861.jpg[/img]

armani جان درست می گی . تازه باید حداکثر 40 درصد قیمت خود هواپیما رو هم قطعات یدکی تهیه کرد . به همراه آموزش خلبانان و متخصصین . اینطور که به نظر می یاد هواپیمای MD هم توی سفارشاته . هواپیمای ام دی آمریکاییه بنابراین باید دست دوم باشه . 400 فروند هواپیما که نمی شه یک ساله وارد کشور بشه . این باید طی روند 4 تا 8 ساله وارد کشور بشند . ولی رقم 400 هواپیما نجومیه . قیمت هر هواپیما رو اگر 50 میلیون دلار بگیریم در بهترین وضعیت . تقریبا چیزی نزدیک به 20 میلیارد دلار باید هزینه کنیم . در نمایشگاه هوایی مکس سوخو 35 هست و میگ-35 و سوپرجت 100 . در زمینه نظامی که هیچی ولی سوپر جت 100 به نظر من گزینه بسیار عالی هست . حداکثر 30 فروند برای ایران کفایت می کنه . یک لیست دیدم ولی نمی دونم درسته یا نه . ایران 6 فروند ایلیوشن 96 و 35 فروند توپولف 204 سفارش داده . در نو بودن این دو نوع هواپیما شکی نیست ولی ام دی ها رو شک دارم . راستی hans عزیز می شه یک پست در همین تاپیک در مورد خصوصیات سوپرجت 100 بدم ؟

400 هواپیما اگر قراره از همون مدل های قدیمی باشند بهتره نخریم . طبق بررسی که من کردم الان بهترین کاندیده ها همون توپلف 204 , توپولف 334 , ایلیوشن 96 , سوپر جت 100 , ARJ21 ,E-Jet , آنتونف 148 هستند . حالا می تونیم ایرباس با عمر کم هم اجاره کنیم . اگر تحریم ها نبودند دستمون خیلی بیشتر باز بود .

با سلام امروز که در اینترنت بودم یک عکس خیلی عجیب پیدا کردم که معلوم نیست این چه جنگنده ای است icon_cool اگر به عکس پایین خوب نگاه بندازید می بینید که ما دو جنگنده داریم که یکیش آذرخش هست و دیگری معلوم نیست چی هست . دو خلبان داره و در ضمن عقب خلبانان که می ره به طرف بال عقب شیب نداره و به هیچ وجه شبیه به آذرخش نیست . به نظر من بهتره خودتون مقایسه کنید .

دو ویدیو در مورد همین نمایشگاه هوایی پیدا کردم . http://www.youtube.com/watch?v=owkwf9htReE http://www.youtube.com/watch?v=0aKcVlYPzSE راستی hans جان می شه یک توضیحی بدی که اساسا فعالیت ایران در این نمایشگاه چی بوده ؟

عکس های بسیار خوبی بودند . دستت دردنکنه . خسته نباشید . اینطور که به نظر می یاد پرچم ایران هم در این نمایشگاه هوایی وجود داره . بنابراین بهتره مسئولین حاضر در نمایشگاه خوب دقت کنند و امیدوارم هدف های مهمی برای حضور داشته باشند . از طرفی دیگه هم فکر کنم یکی از دلایل حضور ایران در این نمایشگاه نشان دادن دست اورد های مهندسین ما هست که خود جای تقدیر داره . ولی مهمتر از همه باید به فکر جایگزینی هواپیما برای ناوگان فرسوده ما شد . آنتونف 148 جایگزین فوکر 50 های فعال در کشور بشه . توپولف 334 جایگزین فوکر های 100 نمونه های قدیمی بشه . توپولف 204 جایگزین توپلوف های 154 و بوئینگ های 737 و 727 های حاضر در کشور . هواپیما های E-190/195 جهت جایگزینی هواپیما های MD فعال در کشور . هواپیما های IL-78 یا IL-76 برای CARGO . هواپیمای IL-96 برای نوسازی پرواز های خارجی و اون هم به تعداد زیاد . هواپیمای سوپر جت 100 برای نوسازی پرواز های داخلی با برد کوتاه . هواپیمای ARJ21 هم می تونه هواپیمای بسیار خوبی برای جایگزینی فوکر های قدیمی باشه . هواپیمای خوب که همیشه فقط در روسیه فرانسه یا آمریکا نیست . به نظر من حتی برای کارگو هم می شه از هواپیمای قدرتمند kc-390 استفاده کرد . حتی برای استفاده از نیروی هوایی مثل تانکر سوخترسان یا ترابری ارتش . فقط از یک چیز مطمئن نیستم . در هواپیمای E-190/195 برزیلی که بسیار هواپیمای مدرن و مقرون به صرفه ای هست فکر می کنم موتور هاش ساخت آمریکا باشند . طبق تحریم هواپیمایی که در اون 10 درصد قطعات آمریکایی به کار رفته باشه فروشش به ایران ممنوعه . به نظر شما چند درصد هواپیما رو موتور ها تشکیل می دن . فهمیدن این موضوع یه خرده برام سخته .

آذرخش جان مطلب خوبی بود دستت دردنکنه . خسته نباشید . نفربر خوبیه . البته در نخست باید دید که به چه منظور و برای رفع چه مشکلاتی ساخته شده . به نظر من Patria AMV بهترین نفربر جهان هست . انواع و اقسام تجهیزات دفاعی هجومی و پدافندی بر روی این نفربر نصب می شه . نه تنها یک نفربر قدرتمند هست بلکه تقریبا یک ماشین همه کارست . از نظر مقاومت بدنه و سیستم های داخلی واقعا پیشرفتست . در جنگ افغانستان این نفربر حضور داشت . در یکی از عملیات ها سه بار توسط طالبان مورد هدف ار پی جی 7 قرار گرفت ولی بدون هیچ کمکی به پایگاه برگشت البته که صدمات بالایی دید ولی تا پایگاه تونست خودش رو مدیریت کنه و خدمه کاملا سالم موندن . گفته شده که طالبان به این نفربر " شیطان سبز " می گن . و گفته شده که هر وقت این نفربر حضور پیدا می کنه طالبان حملاتش رو متوقف می کنه .

با سلام طی یک جست و جو در یوتوب موفق شدم فیلم سینمایی که مربوط به نیروی هوایی ایران بود رو پیدا کنم . در این فیلم شما می تونید همکار جنگنده های اف-4 ، اف-5 رو در حمله اچ 3 و حتی سوختگیری هواییشون رو ببینید . حتی شما می تونید صحنه ی منفجر شدن جنگنده های میگ-21 عراقی رو هم ببنید . همونطور که گفتم فیلم محصول خود ایران هست و به زبان فارسی . هر قسمت 10 دقیقه هست : قسمت 1 : http://www.youtube.com/watch?v=fxtZIbjVNdY قسمت 2 : http://www.youtube.com/watch?v=K2DP-euH2AE

با سلام همونطور که می دونید کشور آذربایجان جزو کشور های همسایه ایران است و همچنین کشوری که با ایران روابط نزدیکی از لحاظ اقصادی و تجاری دارد . در این تاپیک قصد شده تا یک بررسی کلی بر روی نیروی هوایی آذربایجان شود تا به یک سری نتایج از جمله مقایسه آن با نیروی هوایی ایران برسیم . نیروی هوایی آذربایجان با نام AzAF که به آذری " Azərbaycan hərbi hava qüvvələri " می نویسند جزو 3 قوای نظامی این کشور است . این نیرو کار خود را از سال 1918 شروع کرد که هم اکنون در نیروی هوایی اذربایجان در حدود 7900 نفر مشغول به خدمت هستند و از سویی دیگر مجهز به 198 جنگنده و 69 بالگرد که در 16 پایگاه استراتژیک قرار دارند . که البته در حدود 50 فرودگاه که در مواقع استراری از آن استفاده می شود . این کشور جنگنده ها و بالگرد های خود را از کشور های شوروی ، روسیه ، اکراین و پاکستان تهیه کرده است . نشان نیروی هوایی اذربایجان : در ماه مارس سال 2007 نیروی هوایی اذربایجان نسل چهارم جنگنده های میگ-29 فالکروم را که به تعداد 48 فروند از اکریان و بالروس خریداری کرده بود را آشکار ساخت که البته تا کنون در حدود 30 فروند به اذربایجان تحویل داده شده . در همان سال 2007 آذربایجان با مقامات پاکستانی مذاکره ای را برای خرید جنگنده پیشرفته JF-17 انجام دادند که موفق به خرید 24 فروند از آن شدند که هم اکنون 24 فروند آن در نیروی هوایی اذربایجان عملیاتی هستند . در واقع می توان گفت که سال 2007 یکی از سال های پر رونق در نیروی هوایی اذربایجان بود . از سویی دیگر اذربایجان تعداد 21 فروند میگ-21 و 4 فروند سوخو 17 در اختیار دارد که اساسا ارزش تاکتیکی زیادی ندارند . از دیگر جنگنده های دیگر اذربایجا نمی توان به سوخو 24 به تعداد 9 فروند و سوخو 25 به تعداد 15 فروند که البته فقط 6 تای ان عملیاتی است اشاره کرد .نیروی هوایی اذربایجان هم از هواپیمای آموزشی Aero L-39 Albatros جهت آموزش استفاده می کند . در واقع باید گفت که اطلاعات کاملا موثق و عکس ها از این نیرو بسیار کم هستند و می توان گفت اطلاعات اصل یو دقیق از این نیرو در دست نیست . لذا به همین دلیل موفق به پیدا کردن تصاویر جنگنده های این نیرو با ارم آن نشدم . میگ-21 نیروی هوایی اذربایجان که به تعداد 21 فروند در نیروی هوایی ارمنستان در حال خدمت هستند : ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- میگ-25 نیروی هوایی اذربایجان که به تعداد 20 فروند در حال خدمت هستند : --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- میگ-29 که تعداد 48 فروند از اکراین و بلاروس خریداری شده که تا کنون 30 فروند آن تحویل این نیرو داده شده است : --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- جنگنده پیشرفته اف جی -17 که 26 فروند هم اکنون در اختیار نیروی هوایی این کشور است که البته طی یک قرارداد از پاکستان خریداری شده : --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- سوخو 17 که نیروی هوایی اذربایجان 4 فروند از ان را در اختیار دارد که البته ارزش زیادی ندارد : --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- سوخو 24 که نیروی هوایی اذربایجان 10 فروند از ان را در اختیار دارد که البته 9 تای آن عملیاتی هستند : --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- سوخو 25 که به تعداد 15 فروند در نیروی هوایی اذربایجان هستند که التبه فقط 6 تای ان عملیاتی هستند : از امر جنگنده های نیروی هوایی اذربایجان که بگذریم به موضوع بالگرد های تهاجمی و ترابری این نیرو می رسیم که باید گفت اذربایجان فقط بیش از 53 فروند بالگرد در اختیار دارد که 40 تای ان تهاجمی از نوع میل-24 است و از نوع دیگر یعنی بالگرد ترابری میل-8 به تعداد 13 فروند در اختیار دارد . که در واقع این اطلاعات نشان گر وجود فقط دو نوع بالگرد در این نیرو است که البته 40 فروند از شوروی خریداری شده بود و هم اکنون در حدود24 فروند به اکراین سفارش داده شده . طبق اطلاعات قرار است تا سال 2009 29 فروند میگ-29 ، 26 فروند JF-17 و 25 فروند بالگرد تهاجمی میل-24 تحویل این کشور شود . بالگرد تهاجمی میل-24 که 40 فروند ان در اختیار نیروی هوایی این کشور است : بالگرد ترابری میل-8 که نیروی هوایی اذربایجان در حدود 13 فروند از ان را در اختیار دارد : کشور : جمهوری اذربایجان سال تاسیس و شروع به فعالیت نیروی هوایی : 1918 پرسنل : 7900 نفر تعداد هواگرد های نظامی : 198 فروند هواگرد تهاجمی 69 فروند بالگرد تهاجمی و ترابری تعداد پایگاه های استراتژیک : 16 پایگاه جنگنده های تهاجمی : سوخو 25 و میگ-24 جنگنده های بمب اکفن : سوخو 24 جنگنده : میگ-21 و میگ-29 هواپیما های آموزشی : L-29, L-39 هواپیما های ترابری :Mi-6, Mi-8, An-2

اقا سعید . یک نیروی هوایی خوب از لایه های مختلف تشکیل می شه . بالاخره باید فکری برای جایگزینی اف-14 ها کرد . من چند دلیل برای تقویب قوای رهگیری نیروی هوایی می بینم . 1-ایران اسلامی کشور بزرگی هست و متاسفانه نمی شه تمام اون رو توسط پوشش پدافندی قرار داد بللخصوص موقعی که نیروی هوایی کشور های منطقه دارن به جنگنده هایی با سطح مقطع پائین مجهز می شن . بدترین این جنگنده ها اف-35 هست که ترکیه و اسرائیل تا چند سال دیگه بهش مجهز می شن . ما در کنار پوشش پدافندی باید جنگنده های قدرتمند رهگیر رو هم داشته باشیم . 2- عملیاتی مثل اچ 3 رو به خاطر بیارید . اف-4 های ما توسط پوشش هوایی اف-14 ها بودن . به نظر شما اگر میگ های 21 عراقی می خواستند به اف-4 های ما حمله کنند ، پدافند ما بود که می تونست جلوی اون ها رو بگیره یا جنگنده های رهگیر اف-14 . همیشه باید ماموریت های خارج از کشور رو هم در نظر گرفت . 3- در گاهی اوقات باید جنگنده های دشمن رو تا قبل از رسیدن به آسمان ایران مورد هدف قرار داد یعنی جایی که دست پدافند قطع هست و گاهی اوقات به هر دلیلی با موفقیت جنگنده های دشمن اهداف رو در خاک ایران بمباران می کنند و از آسمان کشور خارج می شند . در اون مواقع نیاز شدید به رهگیر احساس خواهد شد . البته این ها دلایلی کمی بودند ولی دلایلی بودند که نیاز به بحث دارند . همون تغییر سیستم های جنگنده خریداری شده فکر کنم خیلی خوب باشه . همونطور که هم اکنون آمریکایی ها نمی دونن اف-14 های ساخت خود آمریکا از چه وضعیتی در ایران بسر می برند . سوخو 30 فقط یک مثال بود .