بخشی خاطرات این حقیر(نجف47) ازیکی ازعملیاتهایی که حضور داشتم دردفاع مقدس+ تصاویر

[najaf47 2,509]

[quote]با سلام.
با تشكر از همه دوستان عزيزي كه اين تاپيك رو غني و مزين ميكنن، از برادر نجف خواهش ميكنم،خاطرات و داستانهاي اين شهداي عزيز رو هم برامون نقل كنين! من امروز مرخصي گرفته بودم به كارام برسم،‌اصلا از پاي اينترنت تكون نتونستم بخورم!!! اين سبك توضيحات شما هم آدم رو به عطش و افسوس مي اندازه كه چيه ماجراي شهادتشون!!!!؟
لطفا خاطراتي رو كه ميشنوين، دارين يا خوندين رو بذارين!!![/quote]

بسمه تعالي

با سلام

ای به چشم. یه برادر embassador که بیشتر نداریم(خدایی عجب اسم سختی داری ها..... )

قضیه شهادت شهید صادقی (مسئول تسلیحات گردانمون(گردان کمیل لشکر27 محمد رسول الله"ص" ) و شهید کیومرث شجاع اینطوری بود.......

شب عملیات والفجر یک توو منطقه شرهانی فکه محور گردان ما تپه صخره ای های 103 بود که مشرف به جاده فکه و دویجی یا دویرج بود و بعدهم باید میرفتیم سراغ پاسگاه دویجی یا دویرج روی این تپه ها چهار تا کانال بود که در امتدادهم قرار داشت و باید ما اون کانالها رو گرفته و پاکسازی و تثبیت میکردیم..سمت چپ ما اگه اشتباه نکنم شب عملیات، گردان مالک اشتر تیپ خودمون(یک عمار) لشکر 27 و سمت راستمون هم گردان مقداد که اون هم از تیپ خودمون یک عمار لشکر خودمون 27 محمد رسول الله(ص) بود. که بخاطر درگیری شدیدی که توو محورشون با عراقیا داشتن و تلفات زیادی که دادن صبحش به ترتیب گردانهای انصار و حمزه تیپ خودمون( که گردانهای پشتیبان بودن) جایگزینشون شدن. این مهم رو اضافه کنم که این عملیات که بعدها فهمیدیم لو رفته بوده (توسط ستون پنجم ملعون) و عراقیا منتظر ما بودن و از قبل سور و سات پذیراییشون از ما مهیا بود ولی خدایی قدرت و سرعت عمل ما ابتکار عمل رو از دستشون درآورد. وما به سرعت کانالهای یک و دو رو گرفتیم و اونها و شیارهای جانبی شون رو پاکسازی کردیم ولی درگیری توو کانال سوم و چهارم شدید تر بود بطوریکه تا دم دمای صبح طول کشید. اون موقع ما به خیالمون کانال سوم رو هم گرفتیم ولی ناگهان با پیکر بی جان علی میرزایی (بچه پیشوای ورامین و این از اقوام مسول دسته مون برادر میرزایی بود)که چند تا گلوله به شکم و مثانه اش خورده بود شدیم . اون بنده خدا بهمون گفت که عراقیا از کانال کوتاه فرعی که به شیار موازی کانال سوم بین ما و عراقیا به تووی کانال سوم بود نفوذ کردن...! اینجا بود که ما خودمون رو برای یک جنگ تن به تن آماده کردیم...
بچه ها توو کانال سوم مشغول شدن پاکسازی تثبیت و جنگ تن به تن شدن و من با تنی چند از دوستان با سفارش معاون گروهانمون شهید بزرگوار سردار اسماعیل خسروی
(که تا عملیات خیبر به سمَت معاون ستاد لشکر27 رسید!!! و اون هم خدایی بخاطر لیاقت و کاردانیش و خوشفکریش در طرح ها و عملیاتها بود) به کانال چهارم که در امتداد کانال سوم و در فاصله هفت، هشت متری بود رفتیم. آخه اونجا درگیری بسیار شدیدتر و بدجوری مغلوبه بود. وقتی تقریباً به وسطهای کانال رسیدیم دیگه تقریباً صبح شده و هوا روشن شده بود و مشکل ما هم توو این کانال چند برابر.... از طرفی برای دفع پاتکهای بسیار سنگین دشمن (سپاه سوم عراق به فرماندهی عدنان خیرالله که بعدها وزیر جنگ عراق شدو طالع خلیل الدوری که بعد جایگزین اون ملعون که بی کفایتیش برای صدام لعین ثابت شده بود، شد
«نامردا نمیخواستن که بپذیرن که بچه های ما قدرتمند ترن» ) که با پشتیبانی زرهی مجهز و پیشرفته عراق با تانک های تی72 و 74(مدلی مجهز تر تی 72) و تی 76(این هم مدلی از تی 72 بود که به سفارش صدام با تجهیزات پیشنهادیشون روسیه تولید کرده بود و اونموقع به این نامها بین بچه ها معروف شده بود) میومدن مواجه بودیم و از طرفی در سمت راستمون و توو کانال چهارم هنوز کش و قوس و در گیری شدید تن به تن داشتیم و از طرف دیگه بچه های مقداد بخاطر اینکه توو محورشون عراقیا رو ارتفاع بودن و بهشون مشرف ،و نتونسته بودن که اون ارتفاعات رو بگیرن سُمبه عراقیا سمت کانال چهارم و به پهلوی راست ما پُر زور بود....(ببخشین که یادم رفت اینو اضافه کنم که شاید از خودتون بپرسین که چی جوری ما از خیلی از اتفاقات رده بالای فرماندهی عراق توو اون بُحبوحه با خبر میشدیم ولی باید بدونین که یکی از فاکتورهای بی شمار مثبت فرماندهان رزمندگان اسلام این بود که با نیروهاشون روراست بودن و مدام اونها رو از وقایع مهم منطقه عملیات که از منابع دیگه بدستشون میرسید مطلع میکردن که این خودش در بالا بردن روحیه رزمندگان هم نقش بسزایی داشت)
بگذریم.
گفتم دم دمای صبح شد و هوا روشن ولی درگیری ما مدام فراز و نشیب داشت بعضی وقتها تا در گیری تن به تن جلو میرفتیم و بعضی وقتها هم دشمن عقب تر میرفت و اون موقع درگیری با تیراندازی های شدید و بلا ینقطع و آرپی جی از اونا وما و گلوله بارون ما با حجم باور نکردنی انواع توپ و خمپاره و مینی کاتیوشا و توپ مستقیم تانک و ضد هوایی 23م.م. شیلیکا و دوشکا و 14.5 جهارلول ادامه پیدا میکرد و توو همین اثنا ما دفع پاتک هم میکردیم یعنی با اون تعداد نفرات بسیار معدود ( در حد ده ،پونزده نفر توو کانال چهارم) هم با سمت راستمون درگیری شدید و نزدیک داشتیم هم با روبرومون با تانکها و نفربرها و نفرات پیاده شون که پشت تانکها نفربراشون برا درگیری جلو میخزیدن. صبح عملیات سردارشهید حاج اصغر ارسنجانی(فرمانده گردانمون کمیل ) بدجوری زخمی شد که بردنش عقب و برادر ایرجی هم همینطور که معاون گروهان " مدنی" فکر کنم (یا که دستغیب) که اونم بردن عقب و نفرات ما کمتر هم شد و من مدام به کانال سوم و چهارم رفت و آمد میکردم و فراخور توانم هم مهمات میبردم. حالا دیگه کانال سوم هم کاملاً پاکسازی و تثبیت شده بود و ما راحت تووش تردد داشتیم.
خلاصه درگیری ها و کش و قوس سر کانال چهارم و دفع پاتک های واقعاً سنگین دشمن توِأمان همینطور ادامه داشت تا شب شد (((شاید بدونین ولی گفتنش خالی از لطف نیست که وقتی عراقیا پاتک میزدن بر اساس شیوه ارتشهای شرقی قبل از جلو کشیدن ، دقایقی(یک ربع تا بیست دقیقه) شدیداً(این شدیداً که میگم اصلاً قابل توصیف نیست... باور کنین انگار تگرگ از آسمون میومد... زمین و زمان به هم دوخته میشد) زیر آتیش چند هزار انواع توپ و خمپاره و کاتیوشا و مینی کاتیوشا(107) و تانک و 106 قرار میگرفتیم بعد تانکها و نفربراش که پیاده ها رو مشایعت میکردن بازم با پشتیبانی آتیش تانک و نفربر و دوشکا و ضد هوایی های 23 چهارلول شلیکا و 14.5 چهارلول پاتک زده و جلو میومدن..حالا تصور کنین که بچه های ما توو اون کانال چهارم با چه مصیبتایی روبرو بودن با اون نفرات کم...!))) .......
«««آخ... دستم خسته شد...کیبوردم هم کف کرده .آخه همینطور که دارم تایپ میکنم مناظر و تصاویر عملیات هم خداییش جلو چشمام تداعی میشه و خداوکیلی از رو نوشته هم تایپ نمیکنم که مشخص باشه چقدره برا همین ضمن تایپ مطالب و حوادثکه یادم رفته بود هم یادم میاد لذا این مطلب هی پرانتز میخوره که شرمنده... »»»

کجا بودیم.... آهان شب شد.....
با تاریکی هوا دشمن خواست به سَبک خودمون بهمون رَکَب بزنه و کانال چهارم رو پس بگیره برا همین شبونه فشار اوردن طوریکه تا صبح درگیری ادامه داشت و باز در ساعاتی جنگ تن به تن میشد. خدایی اینو بگم وقتی جنگ تن به تن میشد منو هول برمیداشت آخه خودتون به سن و سالم که توو عکس کاملاً معلومه یه نیگاه بندازین، 15 سالم هم کامل نشده بود و چند ماهی مونده بود که 15 سالم تموم بشه....و اگه یه وقت ناغافل طعمه یه غول بیابونی بعثی که به هر حال از من گَنده تر و قویتر بود میشدم که کارم با کرام الکاتبین بود برای همین میرفتم پشت یه جانپناهی ،سنگری، چیزی ،قایم میشدم و از اونجا هر بعثی عراقی که میدیدم با یه تیر...تق....( اون هم سینه به بالا ) که الحمدلله مصداق آیه" وما رمَیتَ اذ رَمَیت ولیکن الله رَمی " بود و یه تیرم هم خطا نرفت
خلاصه تا صبح در گیری با شدت هرچه تمام تر ادامه داشت. از طرفی بچه های حمزه هم محور مقداد رو تثبیت کرده بودن ولی منتظر ما بودن که بهشون دست بدیم. و محور متصل بشه... دمدمای صبح روز دوم بود و درگیری بلا ینقطع ادامه داشت دیگه نفرات ماهم آب رفته بودن. فشار دشمن خیلی زیاد شد . حالا دیگه به چند قدمیمون توو اون حالت رسیده بودن . رگبار نارنجک دستی هاشون امونمون رو بریده بود ... توو همین موقع که پشت یه پیچ کانال چهارم پنج، شش نفری یه لحظه جمع بودیم یه سه ،چهار تا نارنجک دستی با هم توو یه گُله جای نیم متری افتاد(آخه عرض کانال یک متر هم نبود!) همه مون شوکه شده بودیم ... گیج و مات مونده بودیم که یکهو.... برادر صادقی مسئول تسلیحات گردان که قامتی بلند و رشیدی داشت و ترکه ای بود با چشم های عسلی وهیچ موقع تا آخر عُمرم قیافه باحالش یادم نخواهد رفت ...... خودشو جانفدای ما کرد و انداخت روی نارنجکها .....و ما هم خودمونو پرت کردیم عقب تر و افتادیم رو هم.... وقتی به خود اومدیم دیگه هیچ باقیمانده ای از صادقی نبود.... هیچ..... فقط جای انفجار مشخص بود و رو دیواره کانال هم چیزایی مثل روغن.... و ذرات بسیار ریزی از گوشت که قابل گفتن نیست که بشه بهشون گوشت گفت..... صادقی سرافرازانه و جانانه به سوی معبود شتافت و نامش رو برای همیشه در دفتر ابدیت هستی و در قلب و ذهن من حقیر ثبت کرد.....
این ماجرا جلوی چشم شهید کیومرث شجاع که بین ما بود اتفاق افتاد....
لحظاتی بعد... دوباره دشمن فشار مضاعف اورد .برادر شهید خسروی معاون گروهانمون (شهید صدوقی) گفت که دیگه با این چند نفر که اندازه انگشتان یک دست بودیم نمیشه کانال رو نگه داشت و اوردن نیروی بیشتر هم فایده نداره. بریم عقب توو کانال سوم اونجا با اومدن نیروی کمکی دوباره میایم و کانال رو از عراقیا پس میگیریم... حالا میخوایم بیایم عقب ولی نمیذارن نامردا....و مدام دنبالمون میان...برای همین ناچاراً درگیری قطع نمیشه که بکشیم کانال سوم.... اینجا بود که شهید کیومرث شجاع گفت : بچه ها شما برید ... من جلوشونو میگیرم تا شما بکشین کانال سوم....بنده خدا یه تیربار گرینوف (همونPKM شما)غنیمتی هم برداشته بود...و آماده...که با اصرار اون... ناچار شهید خسروی راضی شد و کیومرث موند تا جلو دشمنو بگیره(شهید خسروی منم رو هم اجازه نداد تا اونجا وایسَم و یا حتی بمونم کمکش کنم که البته خواست من عقلانی هم نبود...) آخرین باری که دیدمش همون لحظه جداشدنمون بود که کیومرث توو اون پیچ کذایی نشست رو زمین و تیر بار رو گذاشت کف کانال و آماده شد.....و ما از کانال چهارم اومدیم بیرون و زیر شدیدترین گلوله بارون دشمن از تیر رسشون جون سالم به در بردیم و وارد کانل سوم شدیم.... همون روز که شب شد نیروی کمکی ((((درست یادم نیست که بچه های گردان حبیب بودن یا حنظله یا شایدم سلمان.... ولی فکر کنم بچه های حبیب بودن، چون تیپ ما یعنی تیپ یک عمار لشکر27 شش تا گردان عملیاتی داشت که سه تاش قرار شد خط شکن باشن توو عملیات و سه تای دیگه پشتیبان اون سه تا خط شکن باشن. وهمونطور که گفتم گردان حمزه پشتیبان و جایگزین مقداد شد و انصار هم پشتیبان و جایگزین مالک شد و فقط میمونست حبیب که از تیپ خود ما بود که یحتمل پشتیبان ما شد)))) رسید و ما با کمک اونها زدیم به خط کانال چهارم و موفق شدیم کانال رو پس بگیریم ولی خب متاسفانه مشاهده کردیم که کیومرث شجاع که واقعاً فامیلیش برازنده اش بود به طرز ناگواری به شهادت رسیده...... روحشون شاد و راضی باشن از ما انشاء الله...
فردای اون روز هم عراقیا باز خیلی فشار اووردن که این کانال رو بگیرن ولی دیگه نذاشتیم قصه تلخ شبای قبل تکرار بشه و من هم به انتهای کانال سوم برگشتم و از اونجا با یه تیربار گرینوف غنیمتی محور تردد و فشار دشمن به کانال چهارم رو زیر آتیش گرفتم که توو این درگیریها به لطف الهی و کرم امام عصر(عج) موفق شدم دو تا نفر بر آیفای حامل مهمات رو بزنم و روز پنجم عملیات هم از همونجا و با همون تیربار با کمک دوستان موفق شدیم یه هلیکوپتر (الاآن که دقت میکنم میبینم میل 17 بوده) دشمن که حامل آذوقه و خوراکی البته منهای آب آشامیدنی بود بزنیم ولی مهم نبود چون توو بارش خدایی چیزی داشت که کمتر از آب هم نبود... اون هم شاید باور نکنین ... ولی میتونید حدس بزنید چی داشت... [color=green]خیار سبز [/color] .....
در ضمن خاطرات دیگه ای هم توو همین اثنای از دست دادن کانال چهارم تا شب شدن و اومدن نیروی کمکی و پس گرفتن کانال چهارم از جمله واقعه عجیب زخمی شدن خود این حقیر که زیاد مهم نبود و به طور معجزه آسایی زنده موندم اتفاق افتاد که انشاء الله باشه برای بعد...اگه عمری باشه و حالم مساعد انشاء الله از همین عملیات که حالا از یه جاییش شروع کردم بقیه خاطراتم رو ادامه خواهم داد تا روز هفتم یا هشتم عملیات که روز جمعه 27 فروردین 62 هست که اون روز شدیداً دیگه مجروح شدم و به عقب منتقل شدم...... اگه اجازه بدین این مطلبو همین جا ختمش کنم چون هم حالم یه خورده نافرم شد و هم خسته...باید به بزرگواری خودتون کم و کاست نوشته منو ببخشید و اگه بلد نیستم این دست مطالب رو نوشته و خوب بازگو کنم حقیر رو عفو بفرمایین...... در پناه حق موید باشین.... یا علی مدد..... نجف 47

در آخر چند تا عکس از اون موقع میذارم با مختصر توضیحات که زیرش مینویسم تا قضیه بهتر براتون تداعی بشه:

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/scan0088.jpg[/img]
از راست به چپ: برادر مسعود اعرابی از معاونین گروهانمون. سردار شهید برادر باقری فرمانده گروهانمون شهید صدوقی گردان کمیل و سردار شهید برادر اسماعیل خسروی معاون اول گروهان شهید صدوقی گردان کمیل که در عملیات والفجر یک بودند و برادر شهید باقری در همین عملیات به شهادت رسید.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/007.JPG[/img]
گروهان شهید صدوقی گردان کمیل در عملیات والفجر یک. نفر ایستاده در بین رزمندگان برادر میرزایی مسئول دسته ما.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/002%7E0.JPG[/img]
این هم تعدادی از بچه های دسته مون . دسته یک گروهان شهید صدوقی گردان کمیل در عملیات والفجر یک.که تعدادیشون رو اسامیشون یادم مونده که :
ایستاده از راست نفر دوم . رضا کریمی. از چپ نفر دوم برادر بیات. نفر ایستاده در وسط با لباس هوابردی که هم سن وسال خودم بود سید اصغر طباطبایی.
نشسته از راست نفر دوم اکبر آبشاری. و نفر سوم برادر علیکایی

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/001%7E8.jpg[/img]
این هم تصویر خود این حقیر کمترین جامونده از غافله .تصویر بالای سر حقیر برادر شهید کیومرث شجاع که وصف شهادتش در شرح خاطره فوق الذکر رفت(همون که کلاهش سفید رنگ معلومه و یه کمی فربه هستش)

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/%D9%85%D9%86%D8%B7%D9%82%D9%87_%D8%B9%D9%85%D9%84%DB%8C%D8%A7%D8%AA%DB%8C_%D9%88%D8%A7%D9%84%D9%81%D8%AC%D8%B11_%D8%B4%D8%B1%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C__%D9%85%D8%AD%D9%88%D8%B1_%D8%AA%D9%BE%D9%87_%D8%B5%D8%AE%D8%B1%D9%87_%D8%A7%DB%8C_%D9%87%D8%A7%DB%8C_103__%DA%AF%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D9%86_%DA%A9%D9%85%DB%8C%D9%84_%D9%8427.jpg[/img]
ابتدای کانال دوم. منطقه عملیاتی والفجر یک شرهانی فکه (این عکس از سری عکسهاییست که از خبرگزاری فارس گرفتم و اونها منتشرش کرده بودن.) این آیفا رو بچه های ما زدن و مشخصاً شهید حاج آقا سُلگی که بعدها(یکی دو سال بعد) توو همین لشکر خودمون شهید شد زد . که واقعاً تووی عُمرم خدا شاهده آر پی جی زن به این دقت ندیدم که باور کنین بیش از نود درصد گلوله هاش به هدف میخورد!! جالبتر اینه که مردی میانسال با سنی حدود 55 یا 56 ساله بود....و قد کوتاهی هم داشت.... و بسیار با ایمان، موقر و نورانی بود....(عکس از شهید سید حسینی)

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/0010.JPG[/img]
این هم یک تصویر از کانال سوم مذکور در متن خاطره در عملیات والفجر یک .شرهانی فکه .محور تپه صخره ای های 103 (عکس از شهید سید حسینی)

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/009.JPG[/img]
این هم یه تصویر دیگه از همون کانال سوم و سر ظهر . موقع نماز. تا اونجا که یادمه این عکسها رو شهید سید حسینی که خبرنگار صدا و سیما بود و متاسفانه پشت تیربار حقیر که کمی جلوتره و توو همین راستاست شهید شد انداخت. (خود اون هم یه قصه دیگه داره... اون بنده خدا بعد از اتمام کارش دیگه برنگشت عقب و دایم توو تک و تاب بود تا برای بچه ها بره از عقبتر (ابتدای کانالها) آب و غذا و مهمات بیاره... و مدام مشغول بود و خستگی نمیفهمید...تا.....) روحش شاد....

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/8_8906281375_L600.jpg[/img]
این هم انتهای کانال سوم. این بنده خدایی که داره سنگر رو دیواره کانال میکنه تا از ترکشهای خمپاره هایی که داخل کانال میخورد در امون باشه تا اونجا که یادمه اسم کوچیکش مهدی بود . همینجا درست بالا سرش تیربار گرینوف حقیر هستش که دو نفر پشتش شهید شدن ( یه موقع هایی کمک میکردیم به هم ) یکی فرمانده گروهانمون شهید باقری بود که تیر خورد توو گلوش و اون یکی دیگه هم همونطور که بالا گفتم شهید سید حسینی بود که بنده خدا خبرنگار بود و موند تا کمک بچه ها باشه و فکر میکنم برا اولین بار بود که پشت سلاح قرار گرفت و با تیر سیمینوف دشمن اون هم تووی گلوش شهید شد....در ضمن همین جا بود که دوتا نفربر عراقی حامل مهمات رو حقیر با عنایت الهی زدم و وقتی منفجر شدن معلوم شد که بارشون مهمات بوده و همینجا بود که هلی کوپتر عراقی رو هم زدیم که برامون قبلش اشتباهی آذوقه انداخته بود که قصه اش مفصله.....و همین جا بود(درست همینجایی که مهدی نشسته) که سرباز شهید... از بچه های گردان 101 تیپ 84 خرم آباد که با ادغام شده بودن با تیری که به قلبش خورده بود تووی بغل من حقیر جون داد... و خودم با اون سن کمم چشماشو بستم آخه اون اولین کسی بود که تا بحال بعد از جون دادن چشمهاشو میبستم.....

یا علی مدد. سلامت و موید باشید. زیر سایه آقا امام زمان(عج) در پناه حق. التماس دعا.
نجف 47

[sina12152000 60]

خسته نباشی برادر نجف
از خواندن این خاطرات لذت بردم.
موفق باشی عزیز ...

[Waffen-SS 35]

دستت درد نكنه . خيلي جالب بود .

ولي ما رو اينجوري تو كف نذار ... يا اصلا از يه قضيه چيزي نگو ... يا اگه ميگي تا آخرش رو بگو
[quote]همینجا بود که هلی کوپتر عراقی رو هم زدیم که برامون قبلش اشتباهی آذوقه انداخته بود که قصه اش مفصله.....[/quote]

[reza-m 0]

نجف جان، ان شا الله ادامه اش بدین

یا علی

[F35 10]

نجف جان دستت درد نكنه
از ان خيارا چيزيم براتون انداخت ان هلكوپتر نجف جان

[jackturbo 19]

ممنون برادر نجف چیزی بغیر از تشکر نمی تونم بگم هر چند خاطرات حاوی تلخی و شیرینی های خاص خودش هست ولی یاد آوری خاطرات تلخی هایی رو برای انسان تداعی می کنه در هر حال ممنون

[hexman 352]

سلام حاج نجف دستت طلا

[quote]همینجا بود که هلی کوپتر عراقی رو هم زدیم که برامون قبلش اشتباهی آذوقه انداخته بود[/quote]

حاجي اين بنده خدا رو نميزديد شايد بازم اذوقه ميفرستاد..

[ColonelShak 1,000]

نجف جان بی صبرانه منتظر ادامه مطلب هستم - دستت درد نکنه - این تاپیک انشاالله بشه مرجعی از خاطرات شما در اینترنت - یا علی .

[mahdi345n 255]

دست شما برادر نجف درد نكنه.اين تاپيك بايد حالا حالاها ادامه داشته باشه ها...انشا الله.ما منتظر بقيش هستيم.

[Blaze 90]

ممنون جناب نجف

یک سوالی برام پیش آمد:
در اون زمان که عملیات در شب بوده شما تجهیزات دید در شب که نداشتید ، چجوری میجنگیدید؟
از روی آتش اونها گرا میگرفتید؟ منور مینداختید؟ چکار میکردید؟

[speed 65]

نجف عزيز واقعا شما ها مايه افتخار اين سرزمين هستيد بخدا وقتي خاطراتت رو مي خوندم بد جوري منقلب شدم

واقعا براي اين دلاوري ها كلمات معادل و كاملي نيست كه ادم بيان كنه اجرشون با سيد الشهدا

[najaf47 2,509]

[quote]ممنون جناب نجف

یک سوالی برام پیش آمد:
در اون زمان که عملیات در شب بوده شما تجهیزات دید در شب که نداشتید ، چجوری میجنگیدید؟
از روی آتش اونها گرا میگرفتید؟ منور مینداختید؟ چکار میکردید؟[/quote]

بسمه تعالی

با سلام

اول از عنایت و لطف همه دوستان تشکر ویژه میکنم. و از همه ممنونم. حقیر خودم رو لایق این همه لطف دوستان نمیدونم. امیدوارم که رهرو خوبی برای دوستان شهیدمون باشیم...

بلیز جان سوال خوبی کردی که لازمه بابتش توضیح بدم.
معمولاً شبهای عملیات اونی که مهاجمه تمام سعیش اینه که از تاریکی شب بخوبی استفاده کنه و دشمن رو غافلگیر. و اونی که به دفاع وادار میشه بیشتر برای روشن کردن صحنه نبرد و بهتر کردن وضعیت دید خودش اقدام میکنه که در این صورت برای مهاجم هم طبعاً وضعیت دید در شب عالی میشه .
این مقدمه کلی رو گفتم که راحت تر مطلب روشن بشه. در تمام عملیاتهایی که حقیر حضور داشتم و به عینه تجربه کردم(28 تا عملیات در طول شش سال حضوری که داشتم) با آغاز عملیات و تهاجم نیروهای ما عراقیا با هلی کوپتر و یا هواپیما اقدام به زدن منوّر خوشه ای میکردن . اون هم به تعداد زیاد در پهنه آسمان تمام محور های صحنه نبرد. این توضیح رو لازم میدونم که بگم که هر منور خوشه ای تشکیل شده بود از تعداد حدود(کمی زیاد وکم) 50 منور بزرگ و بسیار قوی و نورانی (با نور نارنجی شبیه همین چراغهای بلوارها و خیابانها که از بخار سدیم هستش) که به هم متصل بودند و فکر کنم علاوه بر اینکه هر خوشه چتر جدا داشته یه چتر بزرگ همه گیر هم داشتن و به مدت قریب به یک ساعت طول میکشید تا پایین بیان و خاموش بشن. جالبه که بدونین از این دسته منورهای خوشه ای 50 عددی ، وقتی آسمون صحنه نبرد و عملیات رو نگاه میکردی تا چشم کار میکرد پُر بود و اگه تخمین میزدی شاید بیش از صد تا از این منور های 50 تایی زده بودن که شاید باور نکنین ولی منطقه رو مثل روز روشن میکرد( اگر بخوام خوب براتون تداعیش کنم باید بگم که مثل اینکه برید زیر یدونه از این چراغهای خیابونی بخار سدیم (از اون بزرگاش) و درست موقعی که زیرش هستین وضعیت دیدتون چطوریه؟ همونطوری.)

در ضمن حتماً ادامه خاطره از والفجر یک رو انشاءالله بزودی برای دوستان مینویسم که از شرمندگیتون یه جوری در بیام......


یا علی مدد.

[samandun 3]

اقا نجف شما مرد بزرگی هستی و مطمنن یه جنگجوی به تمام معنا خداحفضتون کنه

[embassador 3]

با سلام خدمت همه دوستان علي الخصوص شما، برادر نجف بزرگوار.
به خدا شرمنده كردين منو!
دستتون واقعا درد نكنه! خداييش اينقدر منقلب شدم اشكام بي اراده ميريخت تا متنتون تموم بشه!
خدا روح دوستاتونو قرين رحمت كنه! چه آدماي بزگواري هستين شما و شهداي همرزمتون!
وقتي قصه اين خليفه هاي زميني رو ميشنوم خيلي از خودم خجالت ميكشم كه زير سايه لطف و بخشندگيشون،‌چه ناسپاسي ها و قدر ناشناسي هايي ازم سر زده!
تورو خدا ببخشينم كه شما رو به خاطر خودخواهي خودم به زحمت انداختم و خستتون كردم! اما خاصيت نسل من اينه! ديگه نميذاريم سرمايه هايي مثل شما از كفمون بره!
مشتاقانه منتظر بقيه اش هستم!

[mahdi7243 5]

نجف جان واقعا عالی بود دستت درد نکنه. ولی خودمونیم عجب سر نترسی داشتیا خداییش چطوری میل 17 زدی. کلنل بیا اینقدر دنبال تک تیرندازا نباش. بیا دوره میل 17 زنی نجف رو تایپیکش کنیم.
اقایی نجف جان