
سوخو-57 جنگنده سوخو-57 پکفا Su-57
توسط
kingraptor, در در جنگنده و رهگیر
امتیاز دادن به این موضوع:
-
مطالب مشابه
-
توسط babak1985
نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، از سال 1991 به بعد، تعداد 18 فروند میگ MiG-29A و 7 فروند گونه دوسرنشینه میگ MiG-29UB را تحویل گرفته است. این هواپیماها پس از قراردادی که در ژوئن 1990 بین دولت ایران و روسیه به امضا رسید، تحویل نیروی هوایی ایران داده شد. میگ MiG-29 نخستین و تنها جنگنده رهگیری است که پس از جنگ ایران و عراق خریداری شد و براساس برنامه قرار بود که بهعنوان جایگزین برای F-14 تامکتهای از دست رفته درطی جنگ و زمینگیر شده بهعلت در دسترس نبودن قطعات یدکی، وارد خدمت شوند. این قرارداد بهعنوان بخشی از برنامه بزرگ نیروی هوایی برای بازسازی قدرت جنگندههای نیرو، پس از جنگ، در زمان فرماندهی سرتیپ «منصور ستاری» بر نیروی هوایی بسته شد و اجرایی گردید. دراصل و براساس همان برنامه بزرگ، قرار بود 48 فروند فالکروم برای ایجاد پوشش دفاع هوایی شهرهای بزرگ «تهران»، «شیراز» و «تبریز» وارد کشور شوند اما این روند بهعلت کمبود بودجه ایران، با تحویل همان ارقامی که در ابتدا ذکر شد به پایان رسید.
میگ MiG-29 پس از ورود به ایران، لباس دو گردان شکاری تاکتیکی و گردان 11 شکاری تاکتیکی در پایگاه یکم شکاری تهران و گردان 23 شکاری تاکتیکی در پایگاه دوم شکاری تبریز وارد خدمت شدند. براساس مفاد قرارداد، تعداد 400 نفر از مستشاران، متخصصان فنی و معلم روس وارد ایران شدند تا عملیات جنگندههای میگ MiG-29 را درطی 7 سال پشتیبانی کنند. برهمین اساس، روسها متعهد گردیدند که نیروی هوایی ایران را برای کاربری فالکروم درطی 25 سال یا 25 هزار ساعت پرواز، از لحاظ قطعات یدکی و کمکهای فنی، پشتیبانی کنند.
هواپیماهای میگ MiG-29 تحویل داده شده به ایران درواقع هواپیماهای کارکرده نیروی هوایی روسیه بودند که تقریبا نیمی از آنها به آخرین ساعات پروازی تعیین شده توسط شرکت سازنده رسیده بودند. با اتمام این ساعت پرواز، براساس تخمین منابع نظامی، حداقل 2 فروند میگ MiG-29A و 4 فروند میگ MiG-29UB بهعلت به پایان رسیدن زندگی عملیاتیشان، زمینگیر شده و وارد انبارها گردیدند. در ادامه، شرکت سازنده روس موفق نشد که دستورالعملهای فنی را برای افزایش ساعت و سیکل پروازی میگ MiG-29 به ایران و نیروی هوایی ارتش تحویل دهد. درنتیجه نبود این دستورالعملها، متخصصان فنی نیروی هوایی نتوانستند در زمان استاندارد و با طی ساعت کار فنی تعیین شده، کار تعمیرات اساسی و بهسازی فالکرومهای مزبور را به پایان برسانند و درنتیجه، این فرایند مقداری به درازا کشید.
فرماندهان نیروی هوایی که برای راهاندازی فالکرومهای زمینگیر شده خود، وجود دستورالعملها را ضروری و اجتنابناپذیر میدانستند، تلاش خود را برای بهدست آوردن این کتابها از تمام منابع موجود و در دسترس در سراسر دنیا بهکار بستند.
با اینحال از اواسط دهه 90 تاکنون، ایران توانسته است بدون کمک مستشاران روس و با تکیه بر توان داخل کشور و متخصصان زبده در درون نیروی هوایی، چکهای دورهای و سبک این جنگنده را انجام دهد. نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، در راستای تجهیز و تکمیل وسایل زمینی ناوگان فالکرومهای خود، با توجه به عدم توانایی روسها در تامین این تجهیزات، دست به خرید آن از دیگر کشورهای صاحب میگ MiG-29 زدند.
همزمان کوششهایی برای بهسازی و ارتقای قابلیتهای فالکروم در نیروی هوایی ایران به جریان افتاد. یکی از این بهسازیها، تجهیز میگ MiG-29 به لوله سوختگیری هوا به هوا بود که در افزایش برد عملیاتی این جنگنده تاثیر بهسزایی داشت. وجود لوله سوختگیری هوایی، درحالی که هواپیما به مخازن سوخت خارجی مجهز نیست و متکی به مخازن سوخت داخلی است از تاثیر عملیاتی پایینی برخوردار است. پس میبایست بر روی میگ MiG-29های ایرانی که توانایی حمل مخازن سوخت خارجی نداشتند، این قابلیت ایجاد میشد. با توجه به اینکه تصمیم فرماندهان نیروی هوایی ایران بر افزودن مخازن سوخت خارجی به جنگنده، این توان صنعتی در داخل ایران موجود نبود، کشور بلاروس بهعنوان یکی از بزرگترین کاربران میگ MiG-29، مورد توجه قرار گرفت و پس از مذاکرات انجام شده بین مسوولان ذیربط دو کشور و دو نیروی هوایی، تعدادی مخازن سوخت خارجی 1520 لیتری که در قسمت مرکزی زیر بدنه نصب میشد، از بلاروس خریداری گردید.
همانطور که قبلا ذکر شد، طبق دستورالعملهای این جنگنده، با به پایان رسیدن عمر هواپیماهای میگ MiG-29 ایرانی، برخی از این هواپیماها از فهرست جنگندههای عملیاتی خارج شده و به درون انبارها هدایت شدند. نخستین گونه فالکروم که از رده پروازی خارج شد، یک فروند میگ MiG-29UB متعلق به گردان 23 شکاری بود که در سال 2006 سیکل پروازی خود را به پایان رساند. در ادامه، یک فروند UB دیگر، بههمراه یک فروند میگ MiG-29A از همان گردان در سال 2007 به رده هواپیماهای بازنشسته پیوست. در تابستان سال 2008، یک فروند گونه UB از گردان 11 شکاری در مهرآباد با رسیدن زمان انجام تعمیرات اساسی، از فهرست هواپیماهای عملیاتی خارج شد تا در ادامه، در بهار 2009 هم یک فروند دیگر از هواپیماهای آموزشی میگ MiG-29UB به وی بپیوندد.
با زمینگیر و غیرعملیاتی شدن این تعداد فالکروم بود که نیروی هوایی به فکر آغاز برنامه سنگین تعمیرات اساسی میگ MiG-29 بهصورت بومی افتاد. درنتیجه این تصمیم فرماندهان نیروی هوایی، تاسیسات تعمیر و نگهداری میگ MiG-29 در تهران و تبریز با همکاری نزدیک با شرکت «صنایع هواپیمایی ایران» (IACI) بهسازی، انجام تعمیرات اساسی و بازگردان به رده پروازی هواپیماهای زمینگیر را بهعهده گرفتند.
«ولادیمیر پوتین» که در اکتبر 2007 و با هدف انجام مذاکره با دولت ایران برسر مسایل حقوقی دریای خزر وارد تهران شد، درکنار چانه زدنهای سیاسی و دیپلماتیک، یک قرارداد به ارزش 150 میلیون دلار که به موجب آن، میبایست 50 دستگاه موتور توربوفن RD-33 ساخته شده توسط شرکت «ماشینسازی چرنشیف مسکو» تحویل نیروی هوایی ایران داده میشد. ایران در مذاکرات برای خرید این تعداد موتور، به طرف روس توضیح داد که این موتورها را برای پروژه داخلی توسعه و ساخت جنگنده «آذرخش» نیاز دارد. ولی گمان میرود که ایران از موتورهای خریداری شده برای راهاندازی هواپیماهایی که ساعت پرواز موتورشان به پایان رسیده و زمینگیر شدهاند، بهرهبرداری نموده است. تحویل این موتورها از سال 2008 آغاز شده است.
آغاز برنامه
با در دستور کار قرار گرفتن کار بهسازی و تعمیرات اساسی در برنامه جاری مرکز تعمیر و نگهداری میگ MiG-29 در تهران، این مرکز درخواست ارسال یک فروند میگ MiG-29UB غیرپروازی گردان 23 شکاری که مدتها بود در انبار قرار داده شده بود را به تبریز ارسال کرد و مسوولیت انجام تعمیرات اساسی آن را بهعهده گرفت. با ورود میگ مزبور به تهران، کار بر روی آن بههمراه آغاز برنامه راهاندازی دو فروند میگ MiG-29A وارد مرحله اجرایی شد.
دو فروند میگ MiG-29A درحالی به مرکز تعمیرات فالکروم تهران تحویل داده شدند که در شرایط فنی بسیار بدی بهسر میبردند. با اینحال، تلاش برای بازگرداندن این هواپیماها به شرایط پروازی آغاز گشت. با اتمام عملیات تعمیر و نگهداری مرکز تهران و تکمیل برنامه بهسازی بر روی یک فروند فالکروم گونه A، خلبان آزمایشگر در سپتامبر 2008 هواپیما را از مرکز مزبور تحویل گرفت و «پرواز عملکردی» (FCF) 30 دقیقهای میگ MiG-29 مزبور را با موفقیت به پایان رساند.
فالکروم دیگر از مرکز مزبور در تهران بیرون آمد و در بهار 2010 به خدمت در نیروی هوایی بازگشت. همزمان، مرکز تعمیر و نگهداری فالکروم در تبریز نیز خبر اتمام انجام تعمیرات اساسی بر روی یک فروند میگ MiG-29UB را به اطلاع فرماندهان نیروی هوایی رساند. تبریزیها در این میان فعالتر ظاهر شده و دومین فالکروم تعمیر اساسی شده را نیز در ژوئن 2010 وارد خط پرواز کردند. این هواپیما در سال 2001 صدمات عمده دیده بود و بهعلت نبود قطعات یدکی، بهمدت بیش از 8 سال از پرواز دور مانده بود.
هماکنون نیز شرکت صنایع هواپیمایی ایران (صها)، با همکاری مراکز فنی نیروی هوایی در تبریز و تهران، بهسازی، ارتقا و تعمیراساسی فالکرومهای ایرانی را ادامه میدهد. گزارشهای تاییدنشدهای از کمک روسها به شرکت صنایع هواپیمایی ایران (صها) در مهرآباد برای انجام تعمیرات اساسی میگ MiG-29 وجود دارد. با وجود کمبود قطعات یدکی، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران از سال 2008 تاکنون موفق شده است تعداد 5 فروند فالکروم را از انبارها بیرون کشیده و روانه خط پرواز کند. براساس برنامهای بلندمدت، نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران تصمیم دارد هواپیماهای زمینگیر موجود را تنها با تکیه بر توان فنی متخصصان نیروی هوایی و شرکت صنایع هواپیمایی ایران (صها)، به شرایط پروازی بازگرداند.
منبع: ganjejang.com (به نقل از ماهنامه Air Force Monthly شماره 269)
-
توسط MR9
ارزیابی توانایی های ارتش ایالات متحده و ارتش جمهوری خلق چین در حوزه برتری هوایی
مقدمه :
در یک تعریف جامع ، ( براساس جدیدترین تعریف نیروی هوایی ایالات متحده و نمونه کوچک شده آن در آسیای جنوب غربی ، IAF) سطح کنترل آسمان که بیانگر توانایی های هرواحد سیاسی در بکارگیری قدرت هوایی برای مقابله با تهدیدات نظامی مورد تصور تعریف می شود ، شش سطح کاملاً تخصصی را در بر می گیرد .
بطور مشخص ، حوزه برتری هوایی به معنای ایجاد و تامین میزانی از توانمندی قدرت هوایی است که اجازه نمی دهد توانمندی های دشمن ، دخالت موثری در دسترسی به اهداف نظامی خودی داشته باشد .
با این تعریف بسیار موجز و خلاصه ، که بایست تببین می گردید ، مبحث اصلی را آغاز می کنیم :
ارزیابی مزیت های نسبی 2017-1996
اگر چه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده همچنان در حال سرمایه گذاری برای حفظ برتری بی سابقه خود در حوزه رزم هوایی است ، با این وصف ، روند رو به توسعه مدرنیزاسیون نیروی هوایی خلق چین و مشکلات ارتش آمریکا برای گسترش حوزه تسلط خود در حوزه ژئواستراتژیک شرق آسیا ، به شکل فزاینده ای برتری نیروی هوایی این کشور توسط چینی ها به چالش کشیده تا نتیجه یک جنگ احتمالی در روز یا هفته نخست مشخص گردد .
در طول دو دهه گذشته ، ارتش آزادی بخش خلق چین ، ( PLA) بتدریج سازمان رزم خود را از یک نیروی بزرگ اما منسوخ به یک سازمان مسلح مدرن در چهار حوزه هوایی ، دریایی ، زمینی و سایبر تبدیل نموده است . به همین دلیل مجموعه Project AIR FORCE از اندیشکده RAND طی یک مقاله پژوهشی ، ارزیابی جالبی در خصوص روند توسعه قابلیتهای نسبی ایالات متحده و چین در حوزه های عملیاتی متفاوت و در فواصل مختلف از سرزمین اصلی چین میان سالهای 1996 تا 2017 به انجام رسانده است .
برایند این گزارش نشان می دهد که اگر چه چین همچنان در حوزه های حیاتی رزم هوایی در دو بعد سخت افزار و نرم افزار و مهارتهای رزمی با ارتش آمریکا فاصله قابل توجهی دارد ، اما در همین حوزه ها در چند سال اخیر پیشرفتهای غیر قابل تصوری را به ثبت رسانده است .
علاوه براین ، گزارش فوق الذکر نشان می دهد که چینی ها نیازو قصدی برای به چالش کشیدن توانایی های ارتش آمریکا در نزدیکی سواحل سرزمین اصلی چین ندارند و به شکل روشنی ، هدف نویسندگان این مقاله ، جستجوی جلوگیری از بروز یک فاجعه نظامی است ، چرا که در صورت بروز هر حادثه ای هر دو کشور متضرر خواهند شد .
در عوض ، این ارزیابی که با استفاده از منابع باز و غیر محرمانه صورت پذیرفته است ، روند توسعه توانایی های دفاعی و فرآیند ایجاد بازدارندگی ارتش آمریکا را بررسی نموده و یک پایه و بنیان اساسی برای تجزیه و تحلیل وقایع در آینده ایجاد می نماید .
تمرکز بر روی مفهوم " برتری هوایی "
به شکل خلاصه ارتش چین براساس تجزیه و تحلیل " توانایی های ارتش ایالات متحده در حوزه ایجاد و برقراری مفهوم برتری هوایی " در شرق آسیا ، در حال برنامه ریزی جهت رسیدن به برابری نظامی با این کشور است .
به شکل تاریخی ، نیروی هوایی ارتش خلق چین ، تهدید چندانی برای همسایگانش بشمار نمی رفت با این وصف در دو دهه گذشته ، این نیرو از یک یگان مسلح به فناوری های منسوخ دهه 50 و 60 ، بسرعت تبدیل به یک نیروی هوایی مدرن شده است ، چنانکه نیروی هوایی این کشور نخستین دسته 24 فروندی از جنگنده های نسل چهارم خود را به سال 1996 وارد سازمان رزم خود نمود ، در حالی که اکنون بیشتر از 700 فروند از این جنگنده ها را در اسکادران های رزمی خود مورد استفاده عملیاتی قرار می دهد . با این حال ، ایالات متحده ، بسرعت جنگنده نسل پنجم خود را به موجودی نیروی هوایی اضافه نموده و این بدان معنی است که ناوگان نیروی هوایی این کشور ، همچنان بزرگتر و پیشرفته از نیروی هوایی چین باقی خواهد ماند .
با این وصف ، عوامل جغرافیایی ، بعنوان یک عامل متعادل کننده در برابر مزیت کمی و کیفی نیروی هوایی ایالات متحده همچون سد محکمی قرار دارد و به شکل طبیعی ، نیروی هوایی ارتش خلق چین از این مزیت قابل توجه در یک بحران احتمالی در جنوب شرقی وشرق آسیا بهره برداری خواهد نمود .
بدین معنی که نیروی هوایی چین بدلیل وضعیت ژئو استراتژیک منطقه ، می تواند از پایگاه های هوایی بیشتری استفاده نموده و طبیعتاً از پرنده های رزمی بیشتری برای ایجاد برتری هوایی بهره ببرد . علاوه براین ، بدلیل پراکندگی این پایگاه ها ، حمله و انهدام زیرساختهای بشدت حفاظت شده نیروی هوایی چین برای پیکان تهاجمی ارتش آمریکا سخت تر بوده و در نهایت ، ریسک حمله پایگاه های هوایی چینی ها در داخل سرزمین اصلی چین ، موجب عکس العمل غیر قابل انتظار مقامات ارشد پکن و استفاده از پتانسیل موشکی برای پشتیبانی از عملیات هوایی خواهد شد .
حال سئوال این است که روند تکامل مفهوم برتری هوایی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده و نیروی هوایی خلق چین ، تحت تاثیر چه عواملی ( شرایط محیطی ) قرار گرفته است ؟؟
برای پاسخ بدین سئوال ، پژوهشگران ، چهار پیش بینی را در قالب دو سناریو در یک بازه زمانی زمانی 22 ساله (2017-1996) در فواصل مختلفی از سرزمین اصلی چین مورد بررسی قرار دادند.
1- حمله ارتش چین به جزیره تایوان
2- جنگ بر سر تسلط بر مجمع الجزایر اسپراتلی
برای نیل به هر کدام از این دو سناریو ، سازمان رزم نیروی هوایی ارتش ایالات متحده محاسبه گردید ( 72 وینگ هوایی ) . نخستین هدف بیشتر بر حفظ حضور مستمر نیروی هوایی در آسمان منطقه واحدهای مدافع (تایوان) است که به نظر می رسد توان رزمی فوق الذکر برای به عقب راندن و از کار انداختن نوک پیکان تهاجمی نیروی هوایی چین کافی باشد . دومین انتخاب ایالات متحده برای دستیابی به برتری هوایی ،انهدام تعداد مشخصی از جنگنده های رزمی نیروی هوایی چین به منظور متقاعد نمودن فرماندهان ارشد ارتش چین به ترک مخاصمه بوده که طبق برآوردها ، این رقم به 50 درصد توان رزمی نیروی متخاصم می رسد که در شبیه سازی ها ، روی آن تمرکز شده است . در خصوص سناریوی دوم ، محققان معتقدند که ایالات متحده برای دسترسی به اهداف مورد نظر خود می بایست بدون تاخیر ، در یک بازه زمانی 7 روزه و 21 روزه ، برتری هوایی را برفراز میدان نبرد ایجاد نماید .
داده های ورودی این شبیه سازی شامل پارامترهایی نظیر گونه های مختلف پرنده های رزمی در دسترس ، تعداد کل پرنده های رزمی در دسترس ، نوع و تعداد پرنده های رزمی درگیر ، ماهیت اثر بخشی موشکهای هوا به هوای مورد استفاده در رزم هوایی ، تعداد و گونه های مورد استفاده ، موقعیت استقرار پایگاه های هوایی ، تعداد خدمه با مهارت بالای در دسترس ، زمان پرواز از مبداء بسمت منطقه درگیری بود .
البته این محققان تعدادی از داده های کمی مورد نیاز را پس از بررسی روند آموزش خدمه هوایی در نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در این معادله قرار دادند . نتایج بدست آمده ، عمدتاً مزیت چندانی برای پیش بینی دقیق نتایج یک درگیری تمام عیار هوایی در این منطقه در بر نداشت ، در عوض ، این داده ها یک تصویر کامل را از وضعیت در حال تحول دو نیروی هوایی در اختیار پژوهشگران قرار داد و اثبات نمود که برای در اختیار داشتن یک برآورد درست از توان رزمی دشمن ، بویژه جهت و سرعت تغییر توانایی ها ، شبیه سازی های خاصی می بایست هر ساله انجام پذیرد .
ادامه دارد ...............
پی نوشت :
1- منابع درانتهای تاپیک معرفی خواهند شد .
2- تاپیک مرتبط با این موضوع پایان خواب بلند اژدهای سرخ
این مجموعه با صرف زمان ترجمه شده است ،
بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود .
در غیر اینصورت ، برداشت کننده ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .
:rose: مترجم( با اندکی تلخیص) : MR9 :rose:
-
توسط Reza6662
[align=center]YF-23 Black Widow II[/align]
[align=center]آشنایی با YF-23 یا Black Widow 2[/align]
http://www.fantastic-plastic.com/YF-23%20ITALERI%20BOX%20ART.jpg
پیش از پایان جنگ سرد و فروپاشی اتحاد شوروی، دو براقدرت رقابتی فشرده و تنگاتنگ برای ساخت انواع جنگنده های پیشرفته باهم داشتند. اندیشهء به خدمت گیری یک جنگنده – بمب افکن مافوق صوت، رادار گریز با توان مانورپذیری بالا و توان انجام عملیات نظامی مستقل از اپراتورهای رادار زمینی، مدتها پیش از فروپاشی اتحاد شوروی، مدنظر مسئولین عالی وزارت دفاع ایالات متحده بود.
مخفی بودن از رادار، مجهز بودن به رادار چند حالته ی بسیار پیشرفته و داشتن موتورهای بسیار قدرتمند، خصوصیاتی است که از ابتدا مد نظر طراحان YF-23 بوده است. هرچند که طراحی بسیار دقیق بدنه به صورت استلیث و قابلیت حفظ سرعت کروز و بدون استفاده از سیستم پس سوز در حدود 2 ماخ، ضمن حمل حداکثر میزان مهمات، اندکی باعث کاسته شدن از قدرت مانورپذیری این جنگنده ی فوق العاده شده بود. ولی مهندسین طراح، نمونه ی اولیه ی یک جنگنده ی بی نقص را به پنتاگون ارائه کرده بودند. شکل خاص بدنه با انحنا و خمیدگی های خاص، طرحی بسیار هوشمندانه بود که هیچ جنگنده ی شکاری رهگیری در ایالات متحده موفق به رهگیری آن نمی شد ضمن اینکه بازتابش بسیار محدود اثرات بدنه به اپراتور رادار زمینی، توسط سیستم های فوق پیشرفته ECM (ساخت هیوز) خنثا می شد و تقریبن هیچ اثری از این جنگنده در محدوده ی عملیات بر روی هیچ نوع راداری قابل مشاهده نمی بود.
دو نمونه اولیهء این جنگنده با همکاری و مشارکت فنی دو شرکت نورثروپ و مک دانل داگلاس طراحی و ساخته شد. این دو جنگنده طبق قرارداد منعقده، به سال 1990 به مرکز تست و ارزیابی هواپیماهای نظامی ایالات متحده ارائه شدند.
[align=center]YF-23 و بمب افكن سنگين B-2[/align]
متاسفانه بنا به دلائل ناگفته، جنگندهء F-22 موسوم به RAPTOR از نظر نیروی هوایی به عنوان برندهء انتخاب شد. نیروی هوایی، با اعلام کلی و مبهم محاسن F-22 نظیر کارا بودن (maintainability) ؟ ، وجود عوامل بالقوهء بهتر جهت توسعهء طرح در آینده (Greater Potential for Future Development) ؟ و اندکی قیمت کمتر (Slightly Lower Cost) ! آن را (به جای YF-23) انتخاب کرد.
در مدت زمان صرف شده برای انتخاب جنگنده برای نیروی هوایی، یک فروند YF-23 با دو موتور توربوفن ساخت پرات اند ویتنی YF-119 (نوعی که در F-22 به کار رفت) تجهیز شد. پیشتر بر روی YF-23 دوم، موتورهای YF120 ساخت جنرال الکتریک نصب شده بودند.
[align=center]چهرهء ظاهری YF-23 بر اساس اشکال لوزی شکل طراحی شده است: دو سکان بزرگ عمودی که با زاویه زیاد کج شده اند، شکل قسمت انتهایی هواپیما، به شکل دندانه دار است.[/align]
چهره ی ظاهری YF-23 بر اساس اشکال لوزی شکل طراحی شده است: دو سکان بزرگ عمودی که با زاویه زیاد کج شده اند، شکل قسمت انتهایی هواپیما، به شکل دندانه دار است. این شاهکار صنعت هواپیمایی، اندکی بزرگتر از F-15 ای است که برای جایگزینی آن طراحی شده بود. امروز در موزه های کالیفرنیا، YF-23 از شاهکارهای صنعت هواپیماسازی، با دارا بودن مشخصه های قوی استیلت (مخفی ماندن از رادار) و تطابق با پرواز کروز مافوق صوت و بدون استفاده از پس سوز، با نگاهی تاسف آور به گذشته خود می نگرد.
http://www.airwar.ru/image/i/fighter/yf23-i.jpg
برخی مشخصات فنی
پیمانکار سازنده: شرکتهای نورثروپ گرومن و مک دانل داگلاس
ماموریت: رقیب جنگنده ی YF-22 در جریان رقابت تولید جنگنده تحت پروژه ی ATF یا (The Advanced Tactical Fighter)
طول: 67 فوت و 5 اینچ = 6/20 متر
فاصله دو سر بالها: 43 فوت و 7 اینچ = 3/13 متر
ارتفاع از سطح زمین: 13 فوت و 11 اینچ = 3/4 متر
حداکثر وزن برای بلند شدن= 64000 پاوند = 20029 کیلوگرم
نیروی محرکه:
دو موتور توربوفن YF119 ساخت پرات اند ویتنی با کشش 15750 کیلوگرم
یا دو موتور توربوفن YF120 ساخت جنرال الکتریک
سرعت کروز: 2 ماخ (بدون استفاده از پس سوز)
برد: 920 مایل = 800 ناتیکال مایل = 1480 کیلومتر (بدون سوخت گیری)
تسلیحات:
4 موشک AIM-9 (سایدوایندر) در محفظه های درونی حمل مهمات در جنب ورودی هوای موتورها
4 موشک AIM-120 (آمرام) در محفظه ی مخفی حمل مهمات در زیر ورودی هوای موتورها
خدمه: 1 نفر
قیمت: نامعلوم
پایان کار:
به تاریخ 23 آوریل 1991 نمونه جنگنده ی ساخت شرکت لاکهید مارتین به عنوان برنده ی ATF انتخاب شد و YF-23 برای همیشه به تاریخ پیوست.
موجودی YF-23 در ایالات متحده
1 فروند در موزه ی غربی پرواز (Western Museum of Flight) در Hawthorne ایالت کالیفرنیا
1 فروند در موزه ی نیروی هوایی ایالات متحده (موزه ی مرکز تست جنگنده ها) در پایگاه هوایی Edwards (کالیفرنیا)
مبنع 1
منبع 2
منبع 3
تهيه و تاليف: Reza6662
عکس ها به لینک تبدیل شدند.
Sina12152000
-
توسط worior
بسمه تعالی
روشهای مختلفی برای تخمین هزینه وجود دارد.
مهمترین روش تخمین بر اساس روز استفاده و ابتناء بر میزان عملیات جنگی است که باید انجام شود.
نمونه دفتر ملی تحقیقات اقتصادی آمریکا برای اجرای جنگ عراق البته در 2006 که بصورت کلی و برای یک ارتش کامل در دو سناریوی شدید و ضعیف، در زمان جنگ پس از جنگ هست.
اینم برای موشک البته از منبعی دیگر
سعی کنیم در این تاپیک فقط اطلاعات مربوط به هزینه و تعداد و سناریوهای مقداری بررسی شوند. راهبردها و موضوعات مربوط به جنگ هوایی و عملیات فنی در جایی دیگر.
-
توسط aboshaban
به نام خدا
امروزه جایگاه و اهمیت استفاده از روبات ها و خودروهای بدون سرنشین زمینی بر کسی پوشیده نیست. ماموریت هایی که توسط سیستم های رباتیک انجام می شوند اغلب امن تر و در موارد خاص سریع تر و دقیق تر بوده و استفاده از آنها موجب کاهش تلفات انسانی در عملیات های خطرناک می شود. به همین دلیل علی رغم چالش های توسعه روبات ها و خودروهای بدون سرنشین مانند هدایت و کنترل بر روی زمین، کشورهای متعددی به دنبال طراحی و ساخت این سیستم ها هستند.
فدراسیون روسیه نیز یکی از کشورهای پیشرو در توسعه روبات ها و خودروهای بدون سرنشین محسوب می شود و نمونه هایی از این سیستم ها را در نقش های شناسایی، رزمی، پاکسازی مین و ...توسعه داده است. در این تاپیک برخی از روبات ها و خودروهای بدون سرنشین رزمی را که توسط روسیه توسعه داده شده اند مورد بررسی قرار می دهیم .
خانواده سیستم های رباتیک رزمی "Uran"
سیستم رباتیک آتش نشان Uran-14 :
Uran-14 یک سیستم رزمی مهندسی آتش نشان چندمنظوره بدون سرنشین می باشد که برای اطفاء حریق در محیط هایی که برای ورود انسان ها غیر قابل دسترس و خطرناک می باشد توسط شرکت سهامی تجهیزات پردازش و مدیریت تولید 766 ام (JSC UPTK 766) توسعه داده شده است و از فاصله امن با استفاده از تکنولوژی کنترل از راه دور اداره می شود.
این روبات بر اساس پلتفرم خودروی آتش نشان کنترل از راه دور DOK-ING MVF-5 و تکنولوژی اثبات شده مورد استفاده در ساخت سیستم های مین روب می باشد که قادر به بقا در برابر انفجارات در میادین مین و دیگر عملیات های خطرناک است.
مرکز ثقل پایین همراه با موتور قدرتمند و سازه اصلی جمع و جور به Uran-14 اجازه می دهد از قدرت مانور بسیار عالی برخوردار باشد. همچنین مجهز بودن به آخرین فناوری های اطفاء حریق، به همراه دو مخزن آب و کف، موجب شده این روبات از توانایی خاموش کردن آتش سوری با حداقل آسیب به خود و اپراتورها که در طول عملیات خارج از منطقه خطر مستقر هستند برخوردار باشد .
سیستم رباتیک مین روب Uran-6 :
سیستم رباتیک رزمی مهندسی چندمنظوره Uran-6 یک خودروی مین روب کنترل از راه دور زرهی می باشد که به تجهیزات مین روبی مجهز بوده و توسط شرکت سهامی تجهیزات پردازش و مدیریت تولید 766 ام (JSC UPTK 766) توسعه داده شده است. Uran-6 را می توان به تجهیزاتی مانند تیغه بولدوزر ، ترولس و تیغه مین کوب چرخان مجهز کرد و از فاصله ای حدود یک کیلومتری مین ها، بمب های دست ساز و دیگر دستگاه های انفجاری را کشف و از بین برد .
ارتفاع این روبات 1.4 متر بوده و می تواند از موانعی تا ارتفاع 1.2 متر عبود کند.همچنین موتور این روبات قدرت 32 اسب بخار در تن را فراهم می کند و با توجه به تجهیزات نصب شده، وزن Uran-6 بین 6 تا 7 تن متفاوت است.
لازم به ذکر است سیستم های رباتیک چندمنظوره روسیه از خانواده اوران تست های میدانی پیچیده ارتش این کشور را با موفقیت گذرانده و وزارت دفاع فدراسون روسیه نیز اتمام پاکسازی مین در مناطق کوهستانی نزدیکی Veduchi چچن که توسط سیستم مین روب رباتیک اوران-6 انجام می شد را اعلام کرده است.
سیستم رباتیک رزمی Uran-9 :
سیستم رباتیک چندمنظوره رزمی Uran-9 برای ارائه شناسایی راه دور و پشتیبانی آتش به واحدهای شناسایی و ضد ترور طراحی شده است و شامل دو روبات شناسایی و پشتیبان آتش ،تراکتور حمل و نقل و پست کنترل سیار می شود. جنگ افزار روبات های شناسایی و پشتیبانی آتش شامل توپ خودکار 30 میلیمتری 2A72 ،مسلسل هم محور 7.62 میلیمتری و موشک های ضد تانک هدایت شونده Ataka بوده و بسته به نیاز مشتری می تواند متفاوت باشد.
این روبات که به یک سیستم هشتار دهنده لیزری و تجهیزات کشف ،شناسایی و رهگیری مجهز شده است برای انجام ماموریت های نظامی و ضد تروریسم محلی مناسب بوده و استفاده از آن می تواند تلفات پرسنل نظامی را به طور قابل توجهی کاهش دهد.
در این خصوص Boris Simakin ،رئیس بخش تجزیه و تحلیل و برنامه ریزی بلند مدت روسوبورون اکسپورت گفت : "توسعه دهندگان روسی از تمام شایستگیهای لازم برای ساخت روبات های نظامی مدرنی که مورد تقاضای بازارهای بین المللی باشد برخوردار هستند. این بخش از بازار سلاح در حال رشد سریع است ،بنابراین روسوبورون اکسپورت یک استراتژی بازاریابی بلند مدتی را برای ترویج و پیشبرد چنین قطعه های سخت افزاری از جمله به عنوان بخشی از پروژه های امنیتی یکپارچه توسعه و اجرا خواهد کرد."
شرکت روسوبورون اکسپورت (بخشی از شرکت دولتی روستک) در سال 2016 سیستم رباتیک چندمنظوره رزمی Uran-9 را به بازارهای بین المللی عرضه خواهد کرد.
ویدیویی از این روبات :
[aparat]idAJo[/aparat]
http://www.aparat.com/v/idAJo
منابع :
http://defence-blog.com/army/the-russian-uran-14-multifunctional-robotic-vehicle-for-hazardous-environments.html
http://eng.766uptk.ru/index.php?do=static&page=vsya-produkciya
http://rbth.com/defence/2015/01/22/automatons_with_epaulettes_russias_new_generation_of_military_robots_43071.html
http://tass.ru/en/russia/794676
http://eng.mil.ru/en/multimedia/photo/gallery.htm?id=26302@cmsPhotoGallery
http://defence-blog.com/army/russia-to-start-promoting-uran-9-combat-robotic-system.html
با تشکر از جناب نوریخانی :rose: :rose: :rose:
copyright © Military.ir
تمامی حقوق برای وبسایت میلیتاری محفوظ است .
ادامه دارد ...
-
-
مرور توسط کاربر 0 کاربر
هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.