امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

[b][color=blue]B 2[/color][/b]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b2/b2-1.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b2/b2-2.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b2/b2-3.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b2/b2-4.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b2/b2-5.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b2/b2-6.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b2/b2-7.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b2/b2-8.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b2/b2-9.jpg[/img]

ادامه دارد..........

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
برادر دستت درد نكنه تشكر بسيار بابت عكس هاي جالبی كه براي ما قرار دادی icon_cheesygrin

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
برادر عالی بود.


یه پیشنهاد

اول عکساتو تو سایت زیر اپلود کن بعد قسمت «پیش نمایش برای انجمنها» رو کپی کن اینجا تا تصویر کوچیکش ظاهر بشه که بارگذاری صفحه هم کند نشه


http://www.irupload.ir/index.php

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/3m/3m-1.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/3m/3m-2.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/3m/3m-3.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/3m/3m-4.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/3m/3m-5.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/3m/3m-6.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/3m/3m-7.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/3m/3m-8.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/3m/3m-9.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/3m/3m-10.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/3m/3m-11.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/3m/3m-12.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/3m/3m-c1.jpg[/img]

ادامه دارد..........

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/3md/3md-1.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/3md/3md-2.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/3md/3md-3.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/3md/3md-4.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/3md/3md-5.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/3md/3md-6.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/3md/3md-7.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/3md/3md-8.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/3md/3md-c1.jpg[/img]

ادامه دارد................

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b36/b36-1.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b36/b36-2.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b36/b36-3.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b36/b36-4.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b36/b36-5.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b36/b36-6.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b36/b36-7.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b36/b36-8.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b36/b36-9.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b36/b36-10.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b36/b36-11.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b36/b36-12.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b36/b36-13.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b36/b36-14.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b36/b36-c1.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b36/b36-c2.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b36/b36-c3.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b36/b36-c4.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b36/b36-c5.jpg[/img]

ادامه دارد................

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b45/b45-1.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b45/b45-2.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b45/b45-3.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b45/b45-4.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b45/b45-5.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b45/b45-6.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b45/b45-7.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b45/b45-8.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b45/b45-c1.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b45/b45-c2.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b45/b45-c3.jpg[/img]

ادامه دارد....................

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b47/b47-1.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b47/b47-2.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b47/b47-3.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b47/b47-4.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b47/b47-5.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b47/b47-6.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b47/b47-7.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b47/b47-8.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b47/b47-9.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b47/b47-10.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b47/b47-11.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b47/b47-12.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b47/b47-c1.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b47/b47-c2.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b47/b47-c3.jpg[/img]

ادامه دارد ...............

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ماشا الله از این تاپیک اینقدر استقبال شده که آدم نمیدونه جی بگه.....
چه انتقالی.............؟؟؟؟
چه استقبالی.............؟؟؟؟
چه نظراتی............؟؟؟
چه بازدیدی.............؟؟؟

با نا امیدی ادامه می دم:

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b49/b49-1.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b49/b49-2.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b49/b49-3.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b49/b49-4.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b49/b49-5.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b49/b49-6.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b49/b49-7.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b49/b49-8.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b49/b49-9.jpg[/img]

شاید ادامه داشته باشد؟؟؟؟؟؟ icon_cheesygrin

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با سپاس از جناب nazeat10 .

[quote]چه نظراتی............؟؟؟[/quote]
تاپیک شما صرفاً حاوی عکس است و به جز تشکر، نظر خاصی نمی توان نسبت به آن داد (مگر آن که بخواهیم خارج از موضوع تاپیک صحبت کنیم که باعث انحراف تاپیک می شود). کار اصلی کاربران در این جا، بهره برداری از عکس های خوب شماست!
ولی . . .

[quote][b]B49[/b][/quote]
کد صحیح این بمب افکن، YB-49 است؛ چراکه هرگز به طور رسمی وارد خدمت نشد. از آن جا که بمب افکن YB-35 پلتفرم اصلی YB-49 بوده، بهتر است عکس هایی از این پرنده هم قرار دهید.
از بمب افکن YB-49 مدلی شناسایی به نام YRB-49A نیز ساخته شد که عکس زیر را از آن برای علاقه مندان قرار می دهم (عکس از ویکی پدیا):

[url=http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e4/061025-F-1234S-028.jpg][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e4/061025-F-1234S-028.jpg/220px-061025-F-1234S-028.jpg[/img][/url]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با تشکر از جناب Cadillac که به تاپیک خاک خورده ما سری زدند.

[quote]کد صحیح این بمب افکن، YB-49 است؛ چراکه هرگز به طور رسمی وارد خدمت نشد. از آن جا که بمب افکن YB-35 پلتفرم اصلی YB-49 بوده، بهتر است عکس هایی از این پرنده هم قرار دهید. [/quote]

از این بمب افکن عکسی ندارم با پوزش

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b52/b52-1.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b52/b52-2.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b52/b52-3.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b52/b52-4.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b52/b52-5.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b52/b52-6.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b52/b52-7.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b52/b52-8.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b52/b52-9.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b52/b52-10.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b52/b52-11.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b52/b52-c1.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b52/b52-c2.jpg[/img]

[img]http://www.airwar.ru/image/idop/bomber/b52/b52-c3.jpg[/img]

ادامه دارد...........

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
متأسفانه عکسی که مطمئناً متعلق به YB-35 باشد نیافتم (به دلیل شباهت آن با XB-35). به هر حال، عکس های زیر نشان دهنده ی یکی از آن هاست و تفاوت اندک این دو پرنده هم زیاد مهم نیست:

[url=http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/0/0f/XB-35.jpg][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0f/XB-35.jpg/300px-XB-35.jpg[/img][/url]

[url=http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/b5/XB35-11_300.jpg][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b5/XB35-11_300.jpg/220px-XB35-11_300.jpg[/img][/url]

[img]http://www.lutecium.org/jp-petit/Ailes_volantes/Photos/Northrop_YB_35.gif[/img]

دو عکس اول از ویکی پدیا.
[url=http://www.lutecium.org/jp-petit/Ailes_volantes/Photos/]منبع[/url] عکس سوم.

این بمب افکن از دو موتور R-4360-17 در کنار دو موتور R-4360-21 که همگی ساخت Pratt & Whitney بوده و هر کدام 3000 اسب بخار قدرت دارد، بهره می برد. این موتور ها از نوع پیستونی شعاعی (radial piston engine) بوده که توسط هوا خنک می شدند و 28 سیلندر در 4 ردیف داشتند.
سه عکس از ویکی پدیا مربوط به موتور R-4360 Wasp Major :

[url=http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/3c/Pratt_%26_Whitney_R-4360_Wasp_Major_1.jpg][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3c/Pratt_%26_Whitney_R-4360_Wasp_Major_1.jpg/220px-Pratt_%26_Whitney_R-4360_Wasp_Major_1.jpg[/img][/url]

[url=http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/ba/Pratt_%26_Whitney_R-4360_Wasp_Major.jpg][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/ba/Pratt_%26_Whitney_R-4360_Wasp_Major.jpg/300px-Pratt_%26_Whitney_R-4360_Wasp_Major.jpg[/img][/url]

[url=http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/d/d9/Biggest_rotary_cutaway.jpg][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d9/Biggest_rotary_cutaway.jpg/220px-Biggest_rotary_cutaway.jpg[/img][/url]

تصویری متحرک از ویکی پدیا که نحوه ی کارکرد موتور های پیستونی شعاعی را نشان می دهد:

[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/ab/Radial_engine.gif[/img]

این هم عکسی جالب از همان منبع عکس سوم:

[img]http://www.lutecium.org/jp-petit/Ailes_volantes/Photos/YB49_Convair_Stratojet.gif[/img]

توجه شود که در این عکس کد بمب افکن Stratojet به اشتباه، B49 ذکر شده که صحیح آن، B-47 می باشد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط reza4087
      سلام


       
       
    • توسط onin
      در ۲۵ فوريه ۵(۱۹۲۵ اسفند ۱۳۰۴) اولين خلبان ايراني كه كلنل احمدخان نخجوان نام داشت يك هواپيماي برژت -۱۹ را با پرچم و نشان ايران از فرانسه به پايگاه قلعه مرغي تهران پرواز داد. كلنل نخجوان در فرانسه دوره ديده بود و فقط ۲۰۰ ساعت پرواز داشت. بدين ترتيب در اين تاريخ اولين هواپيماي نيروي هوايي ايران با خلباني يك ايراني مرزهاي بين المللي را درنورديد و به فضاي پروازي ايران رسيد. در اين زمان ديگر خلبانان ايراني تحت نظارت يك استاد خلبان آلماني به نام «شفر» در ايران دوره مي ديدند. خريد هواپيما قسمت آسان كار بود. آموزش خلبانان براي پرواز كردن با آنها، نفرات پشتيباني زميني براي نگهداري و تعمير آنها و ساختن فرودگاه ها قسمت سخت كار بود كه زمان هم مي برد. در همين دوره زماني نيروي هوايي ايران از قالب يك اداره كوچك در ستاد فرماندهي ارتش خارج شده و به يك نيروي جداگانه تبديل شده بود كه «نيروي هوايي ارتش شاهنشاهي ايران» نام گرفته بود؛ اولين فرمانده نيروي هوايي ايران هم كسي نبود به جز كلنل احمدخان نخجوان. در سال ۱۹۲۴ (۱۳۰۳) اولين گروه از دانشجويان دوره خلباني و تكنسين پرواز به روسيه و فرانسه فرستاده شدند. بعدها در سال ۱۹۲۹ (۱۳۰۸) ايران ۱۵ خلبان داشت كه شش نفر از آنها در مدرسه پرواز ايستر فرانسه و ۹ نفر ديگر در مدرسه پرواز سباستوپول روسيه آموزش خلباني ديده بودند. در اين سال IIAF مخفف Imperial Iranian Air Force داراي ۳۳ فروند هواپيما از ۹ مدل مختلف بود. طي ۱۵ سال به يعني تا آغاز جنگ جهاني دوم بيش از ۳۰۰ هواپيما از ۱۸ مدل مختلف در اختيارنيروي هوايي ايران بود. در همان زمان هشت پايگاه هوايي كه مدارس آموزش خلباني و يك مركز آموزش تعميرات و نگهداري را شامل مي شدند ساخته شده بود. يك كارخانه مونتاژ هواپيما به نام «شهباز» هم ساخته شده بود كه قادر بود سه مدل مختلف هواپيما را مونتاژ كند. در سال ۱۹۴۱ (سوم شهريور ۱۳۲۰) بي طرفي ايران در جنگ جهاني دوم نقض شد و نيروهاي هوايي و دريايي انگليس و روسيه از شمال و جنوب به ايران حمله كردند. نيروي هوايي جوان ايران كه به تازگي به ساختن ساختارهاي اساسي خود مشغول شده بود، تحت هيچ شرايطي توانايي رويارويي با اين نيروي عظيم و توانمند را نداشت. با اين وجود تعدادي از پرسنل جوان اين نيرو تصميم به مقابله با بيگانه گرفتند و با كنترل پادگان قلعه مرغي دو هواپيما از اين پادگان به خلباني سروان وثيق و استوار شوشتري كه با شليك ضدهوايي مواجه شده و به ناچار آسمان تهران را ترك كردند. نيروهاي ائتلاف انگليس و روسيه كنترل دو پايگاه هوايي ايران را در دست گرفتند. آنها به ترتيب در مهرآباد و قلعه مرغي مستقر شدند. از نيروي هوايي جوان ايران تقريباً هيچ چيز باقي نماند. پس از پايان جنگ ارتش بريتانيا ايران را ترك گفت اما ارتش روسيه از ترك ايران سر باز مي زد و كنترل شمال ايران را در اختيار داشت. سه ماه پس از اين اتفاق نيروهاي سرخ روسيه ايران را ترك گفتند. پس از اين نيروي هوايي ايران هميشه به عنوان نيروي برتر در خاورميانه شناخته مي شود. موقعيت استراتژيك ايران توسط آمريكا ناديده گرفته نشد و آمريكا از اوايل دهه ۱۹۶۰ شروع به فروش تعداد زيادي از هواپيماهاي پيشرفته خود به ايران كرد. در سال ۱۹۶۵ ميلادي ايران اولين هواپيماجت خود با نام اف - ۸۴ جي جت ثاندر دريافت كرد. در سال ۱۹۶۵ هواپيماهاي اف-۵ فريدم توسط ايران خريداري شدند و به دنبال آن در سال ۱۹۶۸ اف-۴ فانتوم هم به ايران فروخته شد. در سال ۱۹۷۰ ايران داراي قوي ترين نيروي نظامي در منطقه بود. قبول فروش هواپيماهاي فوق پيشرفته اف-۱۴ اي تام كت به همراه موشك هاي پيشرفته اي آي ام - ۵۴ فينيكس از سوي آمريكا به ايران نشان دهنده روابط بسيار گرم بين ايران و آمريكا بود. در پي وقوع انقلاب اسلامي در سال ۱۹۷۹ دكترين و استراتژي نظامي ايران تغيير يافت و ايران ديگر به خريد تسليحات پيشرفته و گرانقيمت علاقه نشان نداد و همين باعث ايجاد نوعي تغيير قدرت در منطقه شد. ايران ديگر نه تنها دوست صميمي آمريكا نبود، كه به خاطر سياست هاي امپرياليستي و ضد انساني آمريكايي به دشمن اصلي آن تبديل شد. آمريكا و ديگر كشورهاي غربي تحريمي نظامي عليه ايران اتخاذ كردند. كمك هاي آمريكا قطع شده بود و نيروي هوايي ايران از فرار و بركناري افسران زمان شاه رنج مي برد كه همين امر به پايين آمدن سطح سرويس دهي در نيروي هوايي منجر شده بود. به دليل تحريم تسليحاتي ايران و نرسيدن قطعات مورد نياز، آمار عملياتي نيروي هوايي ايران سريعاً رو به كاهش بود. پس از انقلاب نيروي هوايي به «نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران» كه خود ارتشيان به آن «نهاجا» مي گويند تغيير نام داد. نام انگليسي آن هم Islamic Republic of Iran Air Force است كه به اختصار IRIAF خوانده مي شود. در همين اوضاع و احوال عراق با مناسب يافتن فرصت درصدد برآمد تا با حمله به ايران قسمت هاي وسيعي از خاك ايران را ضميمه قلمرو خود كند؛ به همين خاطر در ۲۲ سپتامبر ۱۹۸۰ (۳۱ شهريور ۱۳۵۹) با يورشي عظيم به خاك ايران از طريق هوا، زمين و دريا جنگ تحميلي هشت ساله را عليه ايران آغاز كرد. جنگ با حمله هوايي نيروهاي عراقي به شش پايگاه نيروي هوايي ايران و چهار پادگان آغاز شد و همزمان چند لشكر و تيپ مستقل عراق در چهار محور از طول ۷۰۰ كيلومتر مرز مشترك با ايران به عمق خاك ايران يورش بردند. اولين حمله هوايي عراق چندان موفقيت آميز نبود. دلايل آن را مي توان به برنامه ريزي ناكافي و نادرست عمليات، نداشتن اطلاعات كافي از اهداف و استفاده نامناسب از بمب هاي جي پي(بمب هايي كه هدف خاصي ندارند و براي انهدام كلي به كار مي روند) برشمرد. در مهرآباد يك هواپيماي اف-۴ اي در هنگام جابه جايي براي در امان ماندن از حملات دشمن دچار سانحه شد و از همدان هم گزارش هايي در مورد خسارت يك فروند اف-۴ رسيد. اولين عمليات هوايي ايران در پاسخ اين حمله و بلافاصله پس از آن در خاك عراق موفقيت آميز بود. در اين عمليات چهار فروند هواپيماي اف-۴ به پايگاه دريايي الشعبيه در نزديكي بندر ام القصر حمله بردند. اين چهار فروند هواپيما كه ۴۵۰ كيلوگرم بمب بر سر اين پايگاه ريختند عمليات خود را از پايگاه بوشهر شروع كردند. در ميان اهداف چندباطري موشك ضد كشتي وجود داشت. اين عمليات تلافي جويانه نيروي هوايي ايران به قدري سريع بود كه خط پدافند عراق در طول مسير پرواز دچار غافلگيري شده بود. روز بعد در عملياتي غيرقابل باور ۱۴۰ فروند از جنگنده ها و جنگنده بمب افكن هاي ايران به ويژه اف-۴ و اف-۵هاي پايگاه هاي بوشهر، همدان و تبريز توانستند با نفوذ خود به خاك عراق تلفات سنگيني به پايگاه ها و تاسيسات نظامي عراق وارد كنند. در اولين روزهاي جنگ چندين حمله هوايي ديگر به تاسيسات نظامي عراق از قبيل ام القصر انجام شد. در يكي از اين حملات دو فروند اف-۴ كه هر كدام شش بمب جي پي ۳۴۰ كيلوگرمي حمل مي كردند به تاسيسات نظامي دريايي و كشتي هاي موشك انداز عراق حمله بردند. در حدود ۲۰ دقيقه بعد يك فروند هواپيماي آر اف-۴ اي عكس هاي شناسايي از منطقه گرفت كه نشان مي داد كشتي ها و تاسيسات بندري دچار صدمات و خسارات سنگيني شده اند. تاكتيك كلي در طول انجام چنين عمليات هايي رسيدن به هدف از راههاي مختلف، انجام يك پاپ -آپ بيش از رسيدن به هدف و شيرجه زدن روي هدف براي انهدام آن است. در هنگام بازگشت دو اف-۴ يكي از آنها توسط يك موشك سام مورد اصابت قرار گرفت كه باعث آسيب ديدن برخي از سيستم هاي آن شد اما همچنان مي توانست پرواز كند. اما آتش خاموش كن ها كار نكردند و بال راست - محل اصابت موشك - آتش گرفت. باند فرود نزديك ترين پايگاه هوايي هم به دليل هجوم اوليه ارتش عراق براي فرود مناسب نبود و به همين خاطر مجبور به فرود در يك باند ناآماده با سرعت بالا شد. چرخ ها تركيدند و هواپيما در حالي كه سرنشينان آن اجكت كرده بودند از انتهاي باند خارج شد. بعدها اين هواپيما با تعويض بال و ديگر تعميرات دوباره به جنگنده هاي مورد استفاده در جنگ پيوست. اين تعويض بال كه اولين بار در ايران انجام مي شد را مي توان نقطه آغاز انجام كارهاي غيرممكن در نيروي هوايي دانست. در اولين ماههاي جنگ «نهاجا» تلاش هاي خود را به جلوگيري پيشرفت نيروي زميني ارتش عراق معطوف كرده بود. جنگنده هاي ايراني براي اين كار با استفاده از راكت هاي ضد زره دانه به دانه تانك ها و زره پوش هاي عراق را شكار مي كردند و حتي گاهي اوقات تا ارتفاع سه تا چهار متر زمين هم پايين مي آمدند. در مقابل عراق هم از هواپيماهاي ميگ-۲۱ و ميگ-۲۳ براي پوشش نيروي زميني خود استفاده مي كرد كه اين پوشش به ناچار منجر به درگيري هوايي بين ايران و عراق مي شد كه مي توان پيروزي هاي ايران در اين زمينه را بيشتر از عراق دانست. مخصوصاً در اوايل جنگ كه آنها در مقابل هواپيماهاي اف-۱۴ ايران توانايي انجام هيچ عملي را نداشتند كه در اواخر جنگ با خريد ميراژ اف-۱ از فرانسه توانستند كمي جنگ هاي هوايي را متعادل كنند. جنگ تحميلي عليه ايران علاوه بر خسارات و تلفات جانبي بسيار، دستاوردهاي ارزنده اي براي نيروي هوايي ايران داشت. نيروي هوايي در اين هشت سال توانست به تكنولوژي ساخت بسياري از قطعات مورد نياز خود دست يابد و در برخي موارد به خودكفايي برسد.
    • توسط TANK
      هواپیمای بلک جک، که اغلب با کد Tu-160 شناخته می شود، بمب افکن سنگین وزن مافوق صوتی است که در طی دوران جنگ سرد به منظور شلیک موشک های ALCM یا موشک کروز شلیکی از هوا به مرحله طراحی و تولید رسید. این هواپیما ساخت شرکت توپولف بوده و با لقب بلک جک یا شلاق چرمی شناخته می شود. بلک جک امروزه سنگین وزن ترین و می توان گفت تا حدودی قدرتمند ترین بمب افکن حال حاضر دنیاست. این هواپیما قادر است با ماکزیمم سرعتی معادل 2.200 کیلومتر بر ساعت پرواز کرده و فاصله ای برابر با 13.950 کیلومتر را بپیماید. این هواپیما، به دلیل پرواز در سرعت های مافوق صوت، دارای سیستم بال متغیر است که بنابر سرعت موجود میزان به عقب رفتگی بال را توسط کامپیوتر تنظیم می نماید. این هواپیما برای تامین قدرت خود از چهار موتور قدرتمند NK-32 توربوفن مجهز به پس سوز بهره می جوید که هر جفت در یک طرف بدنه آرایش یافته و حتی دارای ورودی های هوای متغیر هستند. ارابه فرود این هواپیما شامل یک ارابه دو چرخی در دماغه یا جلوی هواپیما و دو ارابه شش چرخی در دو جفت، در میان موتورها می باشد. همچنین در امتداد جلو و عقب این چرخ ها محفظه های حمل تسلیحات در خط میانی وسط هواپیما تعبیه شده است. در دماغه این هواپیما، سیستم رادارای آبزور K قرار گرفته است که از آن هم برای اسکن آسمان و همینطور برای بررسی و مطالعه اهداف زمینی استفاده می شود. همچنین در دماغه رادار سپوکا نیز برای بررسی سطح زمین هنگام پرواز سینه مال یا بسیار نزدیک به زمین و در ارتفاعات پایین نیز تدارک دیده شده است. برای انجام عملیات سوخت گیری هوا به هوا با دقت بیشتر، لوله سوخت گیری در جلوی شیشه خلبانان قرار گرفته که عمل سوخت گیری را به مراتب ساده تر می سازد. در کابین تحت فشار این هواپیما، حداکثر چهار خدمه سوار بر صندلی های نجات موشکی می توانند به عملیات بپردازند که این افراد را خلبان، کمک خلبان، مهندس پرواز یا ناوبر و مسئول تسلیحات نظامی تشکیل می دهند. تسلیحات یا همان موشک های کروز Kh-55SM در این بمب افکن در شش محفظه حمل می شوند. برای هدایت موشک ها، از سیستم پیشرفته راداری ناوبری/حمله اختاپوس که هم برای هدایت هواپیما و هم به منظور هدایت سلاح ها به کار برده می شود، استفاده می شود. این سیستم اطلاعات و مختصات محوری لازم را برای موشک های کروز شلیک شده به خوبی فراهم می آورد. همچنین این سیستم نقشه ای دیجیتالی را از سطح زمین قبل از پرتاب موشک به آن تحویل می دهد که عمل هدایت را دقیق تر می کند. همچنین این هواپیما می تواند با موشک های کوتاه برد کروز و یا حتی موشک های ضد تشعشع نیز تجهیز شود. بال های متغیر این هواپیما کلاً می تواند در سه حالت 20 درجه برای فرود، 35 درجه برای کروز یا گشت زنی عادی در آسمان و 65 درجه برای پرواز در سرعت های بالا قرار گیرد. در حالتی که بال ها کاملاً به عقب برگشته اند، از سطح داخلی بال ها فلپ هایی به صورت عمودی روی هر بال بلند می شوند که نقش ایجاد ثبات را در سرعت های بالا ایفا می کنند. این هواپیما برای دفاع از خود از انواع موشک های حرارتی مادون قرمز، مغشوش کننده رادار و پرتاب کننده فلر یا همان گوی های آتشین گمراه کننده موشک حرارتی برخوردار است. در انتهای مخروطی دم هواپیما، چترهای فرود آن قرار داده شده اند که به کاهش سرعت در هنگام فرود کمک می کنند. با انجام عملیات ارتقاء بر روی این هواپیما، انتظار می رود که تا سال 2020 تا 2025 در خدمت باقی مانده و پرواز نمایند. وبلاگ هوانوردي اير
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.