تاپیک تحلیلی ترکیه تحلیل و پیگیری تحولات ترکیه

[gader 3,083]

[quote name='death' timestamp='1403518166' post='387723']
تا اونجا كه من ميدونم تو خود پ. ك .ك هم تفكر چپ داره به حاشيه ميره بيشتر فضا كردي هست سوسياليست بخشي از راهكار هست همين اصولا گفته هاي شما تو فضاي دهه 70 ميلادي بوده نه الان در ضمن تو اقليم سال ها با پ.ك.ك جنگيده بودن معلومه حمايتي نداره كلا پايگاه پ.ك.ك در تركيه هست ! اونجا حامي داره
[/quote]ب.د پ به عنوان شاخه اصلی سیاسی ک.ج.ک در ترکیه شناخته می شد.به دستور اوجالان حزب منحل شد و حزب ح.د.پ (حزب دموکراتیک خلق ها) تشکیل شد.حزب ح.د.پ به عنوان حزب چپ خودش را معرفی می کند. یکی از روسای مشترک ابتدایی حزب هم ارتوغرول کروکچو بود که وی نیز ترک است.
مراد کارا ایلان قبل از کنگره نهم ک.ج.ک ریس تشکیلات بود وی یکی از شاخص های طیف کرد گرا تشکیلات بود .تغییر کرد و به جای وی جمیل باییک امد که از طیف چپ گرا است . همانطور که شاهدیم در این دوره اختلافات وی با بارزان ها بسیار زیاد تر شده است که می گویند دلیل این نگرش چپ باییک است.
حزب حل دموکراتیک در عراق ضعیف است. ولی پ.ی.د و پ.ک.ک و به نسبت بسیار کمتر پژاک فعال هستند

[death 4,593]

مثل اینکه چند مسجد شیعه رو تو استانبول هفته پیش اتش زدن !

[gader 3,083]

[color=#555555][font=BNazanin][size=4]
[b]دیپلماسی ایرانی: [/b]رجب طیب اردوغان نخست وزیر ترکیه و رهبر حزب عدالت و توسعه، به عنوان نامزد انتخابات ریاست جمهوری ترکیه وارد میدان رقابت ها شده و به دنبال آن است تا در آگوست ماه سال جاری میلادی، به عنوان رئیس جمهوری به کاخ چانکایا برود که برخلاف روسای جمهوری پیشین ترکیه، صرفا جایگاه فرمایشاتی و پروتکلی نداشته باشد. او می خواهد اختیارات رئیس جمهوری را افزایش دهد و ترکیه را از نظام پارلمانی به سوی نظام ریاستی سوق دهد. اردوغان، مداوم از ترکیه نوین حرف می زند و «پروژه 2023» را به عنوان یک نقطه آغاز برای تبدیل ترکیه به یکی از قدرت های جهان، در دست اجرا دارد.[/size][/font][/color][color=#555555][font=BNazanin][size=4]
اردوغان و یاران او می خواهند در سال 2023 و در یکصدمین سالگرد تأسیس جمهوری ترکیه، این کشور در اغلب حوزه ها در میان پنج یا ده کشور برتر جهان باشد. حال باید دید، اردوغان و حزب عدالت و توسعه برای رسیدن به این هدف، با کدام چالش ها و پاشنه آشیل های مهم روبرو هستند.[/size][/font][/color][color=#555555][font=BNazanin][size=4]
[b]یک تاریخچه کوتاه و حکایت پیراهن درآوردن اردوغان و یاران او[/b][/size][/font][/color][color=#555555][font=BNazanin][size=4]
با وجود آن که اغلب سیاست مداران اسلام گرای محافظه کار ترکیه از زیر شنل پروفسور نجم الدین اربکان، دانشمند علم مکانیک بیرون آمدند، اما بالاخره روزی فرارسید که رجب طیب اردوغان که در دوران خود به عنوان یکی از جوانان خوش آتیه تشکیلات حزب رفاه اسلامی به شمار می آمد و در شاخه جوانان این حزب، حتی بر صحنه تئاتر نیز رفته بود، تریبون به دست گرفته و در مورد اندیشه های اربکان و منش سیاسی او گفت: «ما آن پیراهن را از تن خود بیرون آوردیم». بعدها برخی از شاگردان اربکان که در مقابل اظهارات جسورانه اردوغان، تا حد زیادی خلع سلاح شده و عملا شاهد کم رونق شدن محافل حزبی خود و افزایش محبوبیت اردوغان بودند، تنها به بیان این متلک سیاسی اکتفا کردند:«کسی که امروز پیراهن خود را در می آورد، فردا بی خیال شلوار نیز خواهد شد». اما این جمله چیزی را به ضرر فوتبالیست آماتور محله قاسم پاشا و لیدر بلند قامت حزب عدالت توسعه تغییر نداد. همان یک جمله، دربرگیرنده این واقعیت موجز است که حزب عدالت و توسعه ([font=inherit]AKP[/font]) در سرآغاز قرن یست و یکم، در ترکیه مسیری را در پیش گرفت که قطعا با مسیر اسلام گرایان دوران اربکان و دهه های 1970 تا کودتای مدرن سال 1997 متفاوت است. بیان همه تفاوت ها و مرزهای آشکار بین حزب عدالت و توسعه و اخلاف آن و تحلیل دلایل شکست یا تعطیل شدن این احزاب، در این مجال کوتاه نمی گنجد. با این حال به صورت موجز، به ظهور احزاب اسلامی ترکیه معاصر نگاه می اندازیم تا بتوانیم شرایط کنونی و معادلات پیش روی اردوغان و یاران او را تا حد ممکن تحلیل کنیم.[/size][/font][/color][color=#555555][font=BNazanin][size=4]
[b]ظهور جریانات اسلامی در ترکیه[/b][/size][/font][/color][color=#555555][font=BNazanin][size=4]
پس از تاسیس نخستین نظام جمهوری خاورمیانه در ترکیه به دست مصطفی کمال پاشا، او در سخنرانی های خود به طور مداوم از اسلام و ارزش های آن سخن می گفت و در یکی از نطق های تاریخی اش، ترک ها، کردها، اعراب و دیگر گروه های قومی ترکیه را «عناصر اسلامیه» خواند. اما در ظرف مدتی کوتاه، نظام جمهوری را به سمتی پیش برد که کلاس های قرآن به مخفیگاه ها و غارها رفت، اذان به زبان ترکی سر داده شد و چند انسان شناس ترکیه به منظور اندازه گیری جمجمه و ثبت ویژگی های جسمی ترک های ناب و اصیل، به تحقیق پرداختند و شعارهای عجیب «یک ترک با تمام دنیا برابر است» و «چه خوشبخت است آن که می گوید من ترک هستم»، زینت بخش میادین اصلی همه شهرهای ترکیه شد و آتاترک - به موازات اقدامات رضاخان پهلوی در ایران - در مسیر غربی نمودن کشور خود قدم برداشت. در این هیاهوی ملی گرایی و ترویج لاییسم بود، که نظام تک حزبی از سوی آتاترک، عصمت اینونو و دیگران به عنوان تنها راه نجات ترکیه مطرح شد و بعدها نیز پس از کنارنهادن قانون نظام تک حزبی، معمولا راه برای ظهور احزاب لاییک و چپ هموارتر بود و جدی ترین جریان سیاسی اسلامی ترکیه توسط اربکان به وجود امد.[/size][/font][/color][color=#555555][font=BNazanin][size=4]
حزب نظام ملی ([font=inherit]MNP[/font]) در سال 1970 توسط نجم الدین اربکان تاسیس شد و فقط یک سال بر سر کار ماند و به دستور دادگاه تعطیل شد. حزب سلامت ملی ([font=inherit]MSP[/font]) در سال 1972 توسط اربکان و با نشان و لوگوی کلید تاسیس شد و عمر آن تا سال 1981 یعنی تا چند ماه پس از کودتای نظامی کنعان اَورَن طول کشید. اربکان و شاگردان او در سال 1983 حزب رفاه را تاسیس کردند و این حزب بعدها توانست کابینه تشکیل دهد و در سال 1997 ازهم پاشیده شد و البته یک سال پیش از آن، رجایی کوتان از شاگردان ارادتمند اربکان، به سفارش استاد خود که تعطیلی حزب را پیش بینی کرده بود، حزب فضیلت را همراه با عبدالله گل و دیگران تاسیس کرد. در کنگره نخست این حزب در سال 2000 میلادی، بین دو جناح سنتی و نو محافظه کار حزب تنش درگرفت. کوتان به عنوان رهبر محافظه کاران در کنگره 633 رای به دست آورد و عبدالله گل به عنوان رهبر جریان نومحافظه کار، که انتقاداتی علیه اربکان و شاگردان او داشتند، توانست 533 رای به دست بیاورد. اگر چه این رای گیری در ظاهر منجر به شکست گل شد. اما میزان آرای بالای او موجب آن شد تا گل، اردوغان، به لنت آرنچ و دیگر یاران نزدیک آن ها، حزب جدیدی به نام حزب عدالت و توسعه را تاسیس کنند.[/size][/font][/color][color=#555555][font=BNazanin][size=4]
در سال 2001 حزب سعادت، توسط پروفسور مصطفی کمال آک تاسیس شد و هنوز هم به عنوان یکی از احزاب حافظ اندیشه های اربکان دارای حدود 2 دردصد از آرای مردم ترکیه است و با آن که حزب اتحاد بزرگ ([font=inherit]BBP[/font]) و حزب حرکت ملی ([font=inherit]MHP[/font]) نیز از ارزش های اسلام یدفاع می کنند، اما هنوز هم قدرتمندترین حزب محافظه کار و اسلام گرا، حزب عدالت و توسعه است.[/size][/font][/color][color=#555555][font=BNazanin][size=4]
اردوغان به خوبی این واقعیت را دریافت که در صورتی می تواند یک جریان اسلامی را به شکل موفقیت آمیز اداره کند که مانند عدنان مندرس نخست وزیر اعدام شده سال 1960 با ناتو سرشاخ نشود و مانند استاد خود اربکان نیز شعارهای اسلامی منطقه ای و جهانی مطرح نکند و از یاد نبرد که دوستی با آمریکا، اروپا و اسراییل، در افق تحولات سیاسی و اقتصادی ترکیه، نه عواملی تاثیرگذار بلکه حیاتی و تعیین کننده اند و از این گذشته، ائتلاف با جریانات ملی گرا، حمایت از طبقه متوسط و محافظه کار و سامان دهی مناسب سرویس اطلاعاتی میت و نیروهای مسلح، دیسیپلین حزبی، کادرسازی دانشگاهی و حزبی در خارج و داخل، توجه به اقتصاد و انرژی و معادلاتی از این دست تا چه اندازه اهمیت دارد.[/size][/font][/color][color=#555555][font=BNazanin][size=4]
[b]مسیر پیش رو و پاشنه آشیل های بزرگ[/b][/size][/font][/color][color=#555555][font=BNazanin][size=4]
اردوغان به احتمال قریب به یقین در آگوست ماه سال جاری به عنوان رئیس جمهور به کاخ چانکایا می رود. او و حزب عدالت و توسعه سر پرسودایی برای قدرت گرفتن در خاورمیانه و جهان دارند و در این مسیر از حمایت گسترده مردمی نیز برخوردارند. اما به راستی مهم ترین موانع و پاشنه آشیل های ترکیه در مقطع پیش رو کدام اند؟ بدون شک تعدد این موانع بسیار است و در یک مجال کوتاه، می توان صرفا به تعدادی از مهم ترین این مسائل اشاره کرد و به موازات آن، نباید از یاد برد که آینده شناسی سیاسی و حزبی، مقوله پیچیده ای است که همه ابعاد آن قابل پیش بینی نیست و می توان گفت اگر رویداد غیرمنتظره خاصی روی ندهد، حزب عدالت و توسعه در دوره های پیش روی خود با این موانع روبرو است:[/size][/font][/color][color=#555555][font=BNazanin][size=4]
الف) حزب عدالت و توسعه در حوزه کادرسازی، کارنامه درخشانی دارد و در حال حاضر، دارای ده ها چهره سیاسی توانمند در حد وزیر، معاون نخست وزیر و بروکرات های رده بالای حکومتی است. با این حال هنوز هم مشخص نیست که رفتن اردوغان به چانکایا با آن رفتار خاص و فصاحت و بلاغت مثال زدنی تا چه اندازه خلا ایجاد می کند و نخست وزیر بعدی حزب عدالت و توسعه، چگونه عمل خواهد کرد. به عبارتی دیگر و به طور خلاصه باید گفت، یکی از مهم ترین پاشنه آشیل ها این است که اردوغان در حزب عدالت و توسعه همه چیز را به شخص خود گره زده است.[/size][/font][/color][color=#555555][font=BNazanin][size=4]
ب) حزب عدالت و توسعه در انتخابات شهرداری ها در مارس سال جاری و در شرایطی که چند وزیر کابینه به خاطر اتهام فساد مالی برکنار شده بودند و یاران اردوغان در دشوارترین شرایط ممکن قرار داشتند، با کسب حدود 44 درصد از آرای مردم ترکیه نشان داد که همچنان در مسیر رو به رشد قرار دارد. اهمیت این موضوع را زمانی می توانیم درک کنیم که حزب جمهوری خلق به عنوان مهم ترین حزب مخالف در این انتخابات حدود 26 درصد از آرای مردم را به دست آورد و تندترین جریان ملی گرا یعنی حزب حرکت ملی 18 درصد، دو حزب وابسته به پ.ک.ک جمعا 7 درصد، حزب سعادت یا همان شاگردان اربکان کمتر از 3 درصد از آرای مردم را کسب کردند. پیش بینی ها نشان می دهد که اردوغان و به عبارتی حزب عدالت و توسعه در انتخابات پیش رو 50 تا 52 درصد از آرای مردم را به دست می آورند. با این حال این حزب با چالش بزرگی به نام دموکراسی 50 دردصدی روبرو شده است. اختلافات حزب عدالت و توسعه و حزب جمهوری خلق و دیگر احزاب، در حوزه ایدئولوژی و منش سیاسی کاملا روشن است. اما زمانی می توان این اختلافات را به درستی درک کرد که هواداران این دو حزب را با هم مقایسه کنیم. آن دسته از شهروندانی که به حزب جمهوری خلق رای می دهند، غالبا لاییسم، عدم راه دادن دین و شرع به حوزه های حقوقی و اجرایی و تقدیس کمالیسم را برتر از هر ارزش دیگری می دانند و در مقابل، میلیون ها تن از هواداران حزب عدالت و توسعه، دین دار، محجب و مخالف سبک زندگی غربی هستند. وقتی که دولت اردوغان، مصرف مشروبات الکلی در اماکن باز و عمومی و فروش آن در ساعات شب و توزیع در کلوپ های شبانه را ممنوع کرد، حزب جمهوری خلق، بزرگ ترین راهپیمایی علیه دولت اردوغان را در سال 2013 و تحت عنوان رویدادهای پارک گزی استانبول رهبری کرد و چندین بار همجنسگرایان، چپ ها و دیگران را به خیابان کشاند. این آتش فعلا زیر خاکستر مانده است. اما امکان سربرآوردن دوباره آن وجود دارد و این معادله زمانی پیچیده می شود که به خاطر داشته باشیم پلیس های ترکیه از خشن ترین نیروهای پلیس جهان هستند و سرکوب خشونت آمیز مخالفین توسط آنان در اتحادیه اروپا به ضرر اردوغان تمام می شود.[/size][/font][/color][color=#555555][font=BNazanin][size=4]
جیم- سال 2015 میلادی برای ترکیه، یک ایستگاه تعیین کننده و حیاتی است و لابی ارامنه در آمریکا تمام تلا ش خود را به کار گرفته تا در یکصدمین سالگرد رویدادهای 1915 میلادی، ترکیه را در جهان تحت فشار قرار دهد. اگر چه اردوغان نشان داده که عذرخواهی از ارامنه برای ترکیه دشوار نیست اما هنوز معلوم نیست که این مساله تا چه اندازه بر روابط دیپلماتیک ترکیه و معادلات داخلی این کشور اثر می گذارد.[/size][/font][/color][color=#555555][font=BNazanin][size=4]
دال- مذاکرات صلح بین ترکیه و پ.ک.ک به مقطعی رسیده که بسیاری از تحلیل گران ترکیه بر این باورند بازگشت به دوران خشونت ناممکن است. با این حال نهادهای اقماری پ.ک.ک در داخل ترکیه خواهان ایجاد خودگردانی و ارتقای اختیارات نهادهای محلی هستند و ملی گرایان نیز با تجزیه طلبانه دانستن این مطالبات، دولت را تحت فشار قرار می دهند و مشخص نیست این مساله به کجا ختم خواهد شد. از این گذشته، ترکیه با مسائل کردهای سوریه و عراق نیز مرتبط شده و چالش های کُردی، بخشی از مشکلات تیم اردوغان در مقاطع پیش رو است.[/size][/font][/color][color=#555555][font=BNazanin][size=4]
ه- موضوع تامین منابع انرژی و انتقال نفت و از آسیای میانه و عراق به بازارهای جهانی از اهداف استراتژیک ترکیه است. ترکیه در حال حاضر با وجود اعتراضات بغداد و واشنگتن، قرار داد نفتی 50 ساله با اربیل امضا کرده و برای انتقال گاز آذربایجان نیز خیزهای بلندی برداشته است اما این پروژه ریسک های بلقوه ای دارد و در منطقه دریای سفید و منابع نفت و گاز قبرس نیز، امکان رویارویی ترکیه و اسراییل دور از ذهن نیست.[/size][/font][/color][color=#555555][font=BNazanin][size=4]
و- ژنرال های ترکیه در دوران اقتدار اردوغان سیاه ترین روزهای خود را سپری کردند و بیش از دویست تن از آنان سر از زندان درآوردند و قدرت سیاسی از دست نظامیان درآمد. اما روابط و شبکه های پنهانی نظامیان، امنیتی ها و ارتباط آنان با سختار موازی فتح الله گولن، شبکه ای نیست که بتوان اهمیت حملات احتمالی آن را نادیده گرفت.[/size][/font][/color][color=#555555][font=BNazanin][size=4]
ح- عضویت کامل ترکیه در اتحادیه اروپا هنوز هم در هاله ای از ابهام قرار دارد و مشخص نیست که ایا اردوغان و یاران او در مقاطع پیش رو در برابر انتظارات اتحادیه اروپا و انتقادات سران اتحادیه، تغییری در شیوه های سیاسی خود اعمل خواهند کرد یا خیر. اما آن چه که مشخص است این است که توسعه اقتصادی ترکیه در گرو دوستی کامل با اروپایی ها است.[/size][/font][/color][color=#555555][font=BNazanin][size=4]
ط- اردوغان تمایل دارد در هر دو جبهه شرق و غرب، در حوزه دیپلماسی و سیاسی، بازی کند. اما شواهد نشان می دهد که خیلی وقت ها در این مسیر چالش هایی به وجود می آید که راه بر بلندپوازی های اردوغان می گیرد. روابط ترکیه با جهان عرب، رویکرد این کشور به مساله فلسطین، اخوان المسلمین و مسائلی ازاین دست در کنار حفظ دوستی استراتژیک با بلوک غرب گاهی تریه را دچار دردسرهایی می کند که همه ابعاد آن قابل پیش بینی نیست.[/size][/font][/color][color=#555555][font=BNazanin][size=4]
ی- سیاست خارجی ترکیه در حوزه منطقه ای، ارتباط مستقیمی با معادلات ایران، عراق و سوریه دارد. شرایط جدید عراق، جبهه گیری آشکار آنکارا علیه مالکی، مواضع خاص ترکیه در مساله سوریه و سرمایه گذاری بسیار جدی اردوغان بر روی ائتلاف مخالفین سوریه و در کنار همه این مسائل، استقرار نسب حضور گروه های افراطی نظیر داعش و النصره در سوریه و عراق، در آینده مسائلی را رقم می زند که می تواند ترکیه را با چالش های جدی روبرو کند.[/size][/font][/color][color=#555555][font=BNazanin][size=4]
http://www.irdiplomacy.ir/fa/page/1935901/%D8%A7%D8%B1%D8%AF%D9%88%D8%BA%D8%A7%D9%86+%D8%AA%D8%A7+%DA%A9%D8%AC%D8%A7+%D9%BE%DB%8C%D8%B4+%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%87%D8%AF+%D8%B1%D9%81%D8%AA%D8%9F.html[/size][/font][/color]

[gader 3,083]

رجب طییب اردوغان توانست برای نهمین بار متوالی در انتخاباتی در طول 13سال پیروز گردد.
البته وی با یک درصد رای بیشتر توانست از سد 51 درصدی عبور کند وانتخابات به دور دوم نکشید.
اکمل الدین احسان اغلو با 38 در صد دوم شد و به نوعی این یک شکست برای احزاب مخالف اصلی بود.
دمیر تاش نیز 8 درصد رای اورد. این رای 8 درصدی دومین شکست متوالی پروژه اوجالان بود.
وب سایت جمهوریت یک مطلبی در باره نحوه توزیع ارا در استان های مختلف ترکیه داده است.
سبز: دمیرتاش
زرد:اردوغان
قرمز:احسان اوغلو
[CODE]
http://www.cumhuriyet.com.tr/Archive/2014/8/10/104259_resource/0.jpg
[/CODE]

[blender 1,086]

[quote name='gader' timestamp='1407738278' post='400956']
رجب طییب اردوغان توانست برای نهمین بار متوالی در انتخاباتی در طول 13سال پیروز گردد.
البته وی با یک درصد رای بیشتر توانست از سد 51 درصدی عبور کند وانتخابات به دور دوم نکشید.
اکمل الدین احسان اغلو با 38 در صد دوم شد و به نوعی این یک شکست برای احزاب مخالف اصلی بود.
دمیر تاش نیز 8 درصد رای اورد. این رای 8 درصدی دومین شکست متوالی پروژه اوجالان بود.
وب سایت جمهوریت یک مطلبی در باره نحوه توزیع ارا در استان های مختلف ترکیه داده است.
سبز: دمیرتاش
زرد:اردوغان
قرمز:احسان اوغلو
[CODE]
http://www.cumhuriyet.com.tr/Archive/2014/8/10/104259_resource/0.jpg
[/CODE]
[/quote]

51 درصد یعنی پیروزی ضعیف ...
البته اگه سبک جناب روحانی رو پیش بگیره ---

[gader 3,083]

[quote name='blender' timestamp='1407741690' post='400964']
51 درصد یعنی پیروزی ضعیف ...
البته اگه سبک جناب روحانی رو پیش بگیره ---
[/quote]نه در مقابل اتلاف مخالفان اصلی.
اگر چند نامزد باشد با دیدگاه های مختلف و انتخابات کمی تا قسمتی دموکراتیک باشد اتفاقاً 51 درصد هم در دوراول قابل قبول است

[haman10 966]

شیعیان گویا به دمیرتاش رای دادن ، درسته ؟

[gader 3,083]

[quote name='haman10' timestamp='1407746792' post='400985']
شیعیان گویا به دمیرتاش رای دادن ، درسته ؟
[/quote] منظورتان از شیعه ها اگر علوی ها باشند که با شیعه فرق می کند.
علوی کرد استان تونجلی 52 درصد به دمیرتاش رای دادند و33 درصد به احسان اغلو.در استان هاتای هماحسان اغلو رای اول را اورد.
احسان اغلوهرچند که گفت دین از سیاست باید جدا باشد ، هر چند که گفت من اسلام گرا نیستم اما اسلامگراهای طیف مخالف اردوغان به صورت رسمی وغیر رسمی از وی حمایت کردند.
همین حمایت به همراهتفکرات چپ دمیرتاش سبب شد تا تونجلی از دست ج.ح.پ خارج شود

[X-Mas 916]

جالبه استانهای هممرز سوریه،به اردوغان رای ندادند...
از طرفی‌ من همیشه برام سوال بوده که چرا طیفهای اسلام گرای مخالف اردوغان،حرکت جدی از خودشون نشون نمیدن...منظورم بازماندگان حزب رفاه که از اردوغان دنباله روی نکردند که بخشی از آنها در قالب حزب سعادت حضور دارند،و بخشی هم به عنوان چهره‌های مستقل اجتماعی و رسانه و آکادمیک حضور دارند،همچنین جریان‌های اسلامی کرد و شیعیان و غیره،اینها از نظر رسانه و اجتماعی بسیار فعال هستند،در ماجرای قاضی پارک هم بخشی از جوانان اسلام گرا تحت عنوان مسلمانان ضدّ امپریالیسم حضور داشتند اما در سطح سیاسی حضور موثری ندارند...
البته در وضعیتی نیستند که بتونند قدرت را از چنگ اردوغان در بیارند و در پارلمان هم سقف ۱۰ درصد اجازه ورود آنها را نمیده ما میتوانند برای اردوغان مزاحمت ایجاد کنند...
به عنوان مثال در همین انتخابات احتمالا از احسان اغلو حمایت کردند با توجه به سوابق اسلامی این شخص،اما حمایت اینها از وی با حمایت احزاب به شدت سکولار مثل جمهوری خلق جور در نمی‌آ‌د...طبیعیست که مخاطب مسلمان معتقد از اینها روی گردان و به سمت اردوغان متمایل میشود...
میتوانستند یک کاندید مستقل و با سابقه با شعارهای پان اسلامی خیلی‌ غلیظ‌تر و شدیدتر از اردوغان معرفی میکردند که با حمله به اردوغان در بحث مثلا فساد مالی‌،آن را به ناقص ارزش‌های اسلامی مثل پاک دستی‌ و غیره معرفی میکرد،یا وی را متهم میکرد به ناتوانی‌ و کوتاهی در اجرا و گسترش ارزش‌ها و راه نجم دین اربکان،یا در سیاست‌ خارجی‌ میتوانستند وی را همدست غرب در سوریه و منطقه متهم کنند و شعارهای وی را ضدّ اسرائیل نمایشی،دقیقا طیف گسترده‌ای از مسائل که در رسانه‌های ترکیه و این بخش از جریان اسلامی بر علیه اردوغان گفته میشه...
میشد اینها را طعی یک برنامه مدوّن در سطح کلان تر از جانب یک کاندیدای اسلام گراتر از اردوغان بیان کرد...
مسلما چنین شخصی‌ پیروز انتخابات نمی‌شد اما می‌توانست باعث شکسته شدن رای طیف‌های سنتی‌ و اسلامی جامعه به ضرر اردوغان بشود...
همین کردهای اسلام گرا که شاید به دمیرتاش به علت گرایشات چپ رای نمی‌دهند،ممکن است به سوئ اردوغان سوق پیدا کرده باشند با وجود این کاندید فرضی‌ ما،به این رای میدادند...
از طرفی‌ شخصی‌ مثل احسان اغلو هم باعث روی گردانی رای اسلام گرایان مخالف اردوغان میشود،به علت حمایت احزاب سکولار از وی و هم شاید سکولار‌های دود آتیشه به وی رای ندهند به علت سوابق اسلامی وی،پس بدترین انتخاب برای مخالفین اردوغان بود...
خلاصه جای مانور بسیاری وجود دارد،معلوم نیست به چه دلیل حرکت درخوری صورت نگرفته...

این جریان اسلامی که از آن صحبت می‌کنم،روابط حسنه و خوبی هم با ایران و جبهه‌ مقاومت دارد....

این یکی‌ از سایت‌های این جریان،که مخاطبان آن غالباً از پیروان اهل سنت هستند

[url="http://www.islamicinvitationturkey.com/"]http://www.islamicin...tionturkey.com/[/url] ویرایش شده در مرداد 93 توسط X-Mas

[Moltke 1,444]

[quote name='X-Mas' timestamp='1407763375' post='401062']
جالبه استانهای هممرز سوریه،به اردوغان رای ندادند...
از طرفی‌ من همیشه برام سوال بوده که چرا طیفهای اسلام گرای مخالف اردوغان،حرکت جدی از خودشون نشون نمیدن...منظورم بازماندگان حزب رفاه که از اردوغان دنباله روی نکردند که بخشی از آنها در قالب حزب سعادت حضور دارند،و بخشی هم به عنوان چهره‌های مستقل اجتماعی و رسانه و آکادمیک حضور دارند،همچنین جریان‌های اسلامی کرد و شیعیان و غیره،اینها از نظر رسانه و اجتماعی بسیار فعال هستند،در ماجرای قاضی پارک هم بخشی از جوانان اسلام گرا تحت عنوان مسلمانان ضدّ امپریالیسم حضور داشتند اما در سطح سیاسی حضور موثری ندارند...
البته در وضعیتی نیستند که بتونند قدرت را از چنگ اردوغان در بیارند و در پارلمان هم سقف ۱۰ درصد اجازه ورود آنها را نمیده ما میتوانند برای اردوغان مزاحمت ایجاد کنند...
به عنوان مثال در همین انتخابات احتمالا از احسان اغلو حمایت کردند با توجه به سوابق اسلامی این شخص،اما حمایت اینها از وی با حمایت احزاب به شدت سکولار مثل جمهوری خلق جور در نمی‌آ‌د...طبیعیست که مخاطب مسلمان معتقد از اینها روی گردان و به سمت اردوغان متمایل میشود...
میتوانستند یک کاندید مستقل و با سابقه با شعارهای پان اسلامی خیلی‌ غلیظ‌تر و شدیدتر از اردوغان معرفی میکردند که با حمله به اردوغان در بحث مثلا فساد مالی‌،آن را به ناقص ارزش‌های اسلامی مثل پاک دستی‌ و غیره معرفی میکرد،یا وی را متهم میکرد به ناتوانی‌ و کوتاهی در اجرا و گسترش ارزش‌ها و راه نجم دین اربکان،یا در سیاست‌ خارجی‌ میتوانستند وی را همدست غرب در سوریه و منطقه متهم کنند و شعارهای وی را ضدّ اسرائیل نمایشی،دقیقا طیف گسترده‌ای از مسائل که در رسانه‌های ترکیه و این بخش از جریان اسلامی بر علیه اردوغان گفته میشه...
میشد اینها را طعی یک برنامه مدوّن در سطح کلان تر از جانب یک کاندیدای اسلام گراتر از اردوغان بیان کرد...
مسلما چنین شخصی‌ پیروز انتخابات نمی‌شد اما می‌توانست باعث شکسته شدن رای طیف‌های سنتی‌ و اسلامی جامعه به ضرر اردوغان بشود...
همین کردهای اسلام گرا که شاید به دمیرتاش به علت گرایشات چپ رای نمی‌دهند،ممکن است به سوئ اردوغان سوق پیدا کرده باشند با وجود این کاندید فرضی‌ ما،به این رای میدادند...
از طرفی‌ شخصی‌ مثل احسان اغلو هم باعث روی گردانی رای اسلام گرایان مخالف اردوغان میشود،به علت حمایت احزاب سکولار از وی و هم شاید سکولار‌های دود آتیشه به وی رای ندهند به علت سوابق اسلامی وی،پس بدترین انتخاب برای مخالفین اردوغان بود...
خلاصه جای مانور بسیاری وجود دارد،معلوم نیست به چه دلیل حرکت درخوری صورت نگرفته...

این جریان اسلامی که از آن صحبت می‌کنم،روابط حسنه و خوبی هم با ایران و جبهه‌ مقاومت دارد....

این یکی‌ از سایت‌های این جریان،که مخاطبان آن غالباً از پیروان اهل سنت هستند

[url="http://www.islamicinvitationturkey.com/"]http://www.islamicin...tionturkey.com/[/url]
[/quote]

اتفاقا غیر از استان هاتای که اکثریت علوی دارد و اکثر اوقات رایش به ملی گرایان بوده ، سه استان شانلی اورفا ، کیلیس و غازی عینتاب که بار اصلی آوارگان سوریه هم بر دوش آن هاست به اردوغان رای دادند .

[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b1/2014_Turkish_Presidential_Election.png/640px-2014_Turkish_Presidential_Election.png[/img]

[X-Mas 916]

[quote name='Moltke' timestamp='1407764591' post='401075']
اتفاقا غیر از استان هاتای که اکثریت علوی دارد و اکثر اوقات رایش به ملی گرایان بوده ، سه استان شانلی اورفا ، کیلیس و غازی عینتاب که بار اصلی آوارگان سوریه هم بر دوش آن هاست به اردوغان رای دادند .

[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b1/2014_Turkish_Presidential_Election.png/640px-2014_Turkish_Presidential_Election.png[/img]
[/quote]

درسته...البته ۲ استان کردنشین مردین و سیرنک که هممرز با سویره هم هستند به اردوغان رای ندادند،ولی‌ این که در ۳ استان مرزی علیرغم تمام مشکلات باز به اردوغان رای دادند،با توجه به اینکه مردم این استانها غالباً سنتی و مذهبی‌ هستند،لزوم فعال سازی اسلام گرایان مخالف اردوغان را نمایان میکنه...
یکی از بزرگترین ابزارهای این فرد برای جلب آرا مردم تکیه بر شعارها و نماد‌های دینیست،پس ‌یک جریان اسلامگراتر از وی میتونه این برگه‌ را ازش بگیره...و البته حزب سعادت برای این کار کافی‌ نیست،نیاز به یک هماهنگی گسترده بین طیف‌های مختلف اسلامی مخالف اردوغان و حمایت‌های مالی‌ و غیره است...

[gader 3,083]

ببنید شما انتظار نداشته باشید که شیرناک به اردوغان رای دهد. این استان به دلیل موقعیت جغرافیایی به طور سنتی خواستگاه و پایگاه اجتماعی ک.ج.ک بوده است.
در ماردین هم دمیرتاش رای اول را اورد.احمد ترک با تجربه توانسته بود در انتخابات ماه های گذشته شهرداری کرسی شهرداری را بدست بیاورد .
در استان قاضی انتاب هم ا.ک طرفدار زیادی دارد این استان از لحاظ امنیتی مشکل نداشت واردوغان در طول 13 سال گذشته سعی کرده که این استان را قطب صنعتی ان ناحیه از کشورکند.انتفاقاً به دلیل اقدامات تروریستی کور و وحشیانه و انتقام گیرانه ک.ج.ک در این استان ، مردم تمایل زیادتری به ا.ک داشتند.
دراستان کیلیس و استان شانلی اوفا هم اردوغان موفق بود.استان شانلی اوفا بعد از دیاربکر مهمترین استان برای ک.ج.ک است ولی اگر اشتباه نکنم اردوغان توانست در انتخابات گذشته مجلس از 6 کرسی این استان 5 یا 6 کرسی بدست بیاورد.
در کل بجز استان تونجلی تا به حال در این انتخابات سوپرایزی ندیدم.
نظرم در مورد اسلام گرها بعداً

[gader 3,083]

ببنید یک عبارت است که من قبلاً هم از ان استفاده کرده ام وان اینکه اسلام گرایی در ترکیه را نمی توان با الفبای فارسی نوشت.
اکثر احزاب در ترکیه طیفی هستند و حداقل دومولفه را در خود دارند
ح.د.پ : حزب دموکراتیک خلق ها . نماینده سیاسی ک.ج.ک .این حزب دومولفه چپ گرایی ونژاد گرایی کردی را دارد.
ج.ح.پ: حزب خلق جمهوریت. مولفه هایی مثل نژاد گرایی بر اساس قومیت ترک و چپ گرا ولایسته دارد.
م.ح.پ: حزب حرکت ملی. اسلام گرایی و نژاد گرایی بر اساس قومیت ترک.
حتی می توان در حزب ج.ح.پ نیزدنبال اسلام گراها گشت. این حزب نماینده مجلسی دارد که قبلاً امام جماعت مجلس بود .بسیاری از نماینده های حزب در مجلس نماز می خوانند و روزه می گیرند.
به عبارتی دیگر اگر اسلام در خون یک ملت باشد ، اسلام در بین احزاب سیاسی وطبقات اجتماعی نمودخواهد داشت.
اشاره شد به اسلام گرایان ضد امپریالیست در حوادث گزی پارک. در اوئل انقلاب ما نیز تلاش کردیم اسلام و چپ انقلابی را باهم داشته باشیم.اینان اعتقاد دارند که سیاست های اقتصادی اردوغان امپریالیستی است اما بر سر سفره هلدینگ کوچ می نشینند.طرفدار ندارند که قدرت مانور داشته باشند.
حزب سعادت 2 درصد ارا را در انتخابات گذشته شهرداری ها بدست اورد . سعدات ورفاه قائم به فرد بودند وهنوز نتوانستند حزب شوند.
حزب هدا تحت عنوان بازماندگان حزب الله ترکیه نام برده میشود . حزب الله ای که در دهه نود سال های خشونت امیزی با پ.ک.ک داشت. هدا اعلام می کند که خواسته های کردی و اسلامی را دنبال می کند.
حال سوال اینجاست .با توجه به اینکه هدا نتوانست در انتخابات شهرداری ها در مناطق کردنشین ترکیه موفق باشد ایا اسلام گرایی یا اسلامگرایی افراطی در بین اکراد در ترکیه طرفدار ندارد؟
بقیه بعداً

[gader 3,083]

اگر بخواهیم یک نماینده برای اکراد ترکیه معرفی کنیم بی شک اردوغان است.
اردوغان با کسب ارای 50 درصدی از مناطق کرد نشین این نماینده می باشد.نزدیکترین حزب به اردوغان که طرفدارانک.ج.ک باشند فقط 25 در صد ارا را حذب کرده اند.
اکرادی که به اردوغان رای می دهند یا مولفه کردی برایشان مطرح نیست و یا مولفه اسلام گرایی در جایگاه والاتری قرار دارد.بخشی نیز هستند که دوست ندارند به چپ ها رای دهند.
هدا حزب اسلام گرای کردی است که به تازگی تشکیل شده است. اگر اشتباه نکنم رهبری حزب نیز با ذکریا یازیچی اوغلو می باشد.این حزب هنوز در ابتدای کار هستند .کادر سازی نکرده اند.شبکه های گسترده دفاتر در شهر های مختلف ندارند و در این مرحله شبیه به احزاب ایرانی هستندکه در زمان انتخابات فعال می شوند.بدنه وکادر ا.ک پارتی و احزاب هوادر ک.ج.ک ده ها سال است که کار سیاسی کرده اند و به طبع هدا زمان نیاز دارد تا بتواند در میدان شطرنج سیاست در مقابل این دو حزب قدر در زمان مناسب ،مهره مناسب را حرکت دهد.
حملاتی که ک.ج.ک به میتینگ ها ودفاتر هدا کرد وقتل طرفدار وکاندیدای این حزب همه وهمه نشان دهنده این است که چقدر ک.ج.ک از این حزب می ترسد. هدا توانست در مبعث پیامبر در یک یا دوسال گذشته چیزی در حدود یک میلیون نفر در در دیاربکر جمع کند .
حضور وفعالیت طریقت های مختلف مذهبی در جامعه ، سخنرانی یک فعال اسلامی در مراسم حج وسخن گفتن از لزوم تشکیل حکومت اسلامی به همراه سایر عوامل همه وهمه دست به دست هم دادن تا اهرم فشاری بر روی نخست وزیر نجم الدین اربکان باشند.
این افراد وتشکلات قبل از اربکان نیز بودند وزمان اربکان بودند واکنون در زمان اردوغان نیز هستند چرا که به همراه لاییک ها و سکولار ها بخشی از جامعه ترکیه را تشکیل داده ومیدهند.حال برخی از رسانه های معلوم الحال عکس این افراد با بلال اردوغان را به نام دیدار فرزند اردوغان با داعش منتشر می کنند. بخشی از این افراد بعد از تشکیل و قدرت یافتن داعش با ان سمپاتی پیدا کرده اند.صد ها نفر چه کرد وچه ترک عضو ان شده اند.
زمانی که یک گروه مردم نهاد به نام سازمان کمک های بشر دوستانه کشتی به نام ماوی مرمره را به غزه فرستاد وان حوادث پیش امد.،بسیاری از رسانه های ایرانی در ان زمان ندانستند که این اقدام کار این سازمان بوده است . حتی هنگامی که سال بعد از ان امریکا ، این سازمان غیر مسلح را در گروه تروریستی خود جای داد باز این رسانه ها به ورود وخروج از ان لیست اشاره نکردند.ولی وقتی که حوادث سوریه پیش امد این سازمان کمکهای بشر دوستانه به مردمی که در مناطق تحت سلطه مخالفین بودند کرد، رسانه های معلوما الحال ترکی این سازمان را به کمک به النصره متهم کردند وجالب اینکه رسانه های ایرانی چه شاخ وبرگ هایی که به ان اخبار دادند.
همگی مطالب بالا ناشی از ان میشودکه رسانه های ایرانی شناخت کافی از جامعه ترکیه ندارند .این جا است که رسانه های ایرانی دولت ترکیه را متهم به کمک رسانی سیستماتیک به داعش می کنند

[sunshine 195]

حالا با تمام این اوصاف این که در ترکیه چه کسی نخست وزیر باشه برای ایران تفاوت چندانی می کنه؟؟ یعنی به بیان دیگه کدوم یک از این گزینه ها برای منافع ایران بهتره؟؟