توافق هسته ای (1) " توافق هسته ای " ، جزییات ، آینده (1)

[GRIPEN 5,143]

نظر جب بوش در مورد توافق هسته ای در اولین مناظره انتخاباتی :

جب بوش یکی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ از حزب جمهوریخواه، در اولین مناظره انتخاباتی این حزب که پنجشنبه شب برگزار شد، گفت باراک اوباما رئیس جمهوری آمریکا برای پیدایش داعش مقصر است و توافق با ایران نباید اجرا شود، زیرا به گفته او «دست ملاها و داعش به خون آلوده است.»
فرماندار پیشین ایالت فلوریدا همچنین گفت «این درسی است که ما می‌ گیریم. باراک اوباما رئیس جمهوری شد و عراق را به حال خود رها کرد. وقتی از عراق خارج شد ، کار القاعده تمام شد و داعش در این خلاء بوجود آمد. برای گرامیداشت آنهایی که کشته شدند، باید قطعاً از اجرای توافق با ایران جلوگیری کنیم، زیرا ملاها در ایران دستشان به خون آلوده است و باید به هر طریق ممکن داعش را نابود کنیم.»
تمامی ده کاندیدای برتر حزب جمهوریخواه برای انتخابات سال آینده ریاست جمهوری آمریکا، در مناظره شب گذشته با توافق هسته‌ای چهردهم ژوئیه جامعه جهانی با ایران مخالفت کردند.

http://ir.voanews.com/content/us-republican-jeb-bush-obama-isis-iran/2906733.html

فقط خدا رحم کنه این رئیس جمهور نشه وگرنه میزنه هممونو کتلت میکنه میره پی کارش.............

دوران برادرش که برای ما بد نشد، دشمنان ما رو نابود کرد، خیلی حرف زد و تهدید کرد ولی بهر رو عمل نکرد، حتی از تحریم هم خبر چندانی نبود، اوباما بود که با تحریم اذیتمون کرد، در حالیکه زبان تهدید بوش رو نداشت.

[mohamadreza0912 458]

دوران برادرش که برای ما بد نشد، دشمنان ما رو نابود کرد، خیلی حرف زد و تهدید کرد ولی بهر رو عمل نکرد، حتی از تحریم هم خبر چندانی نبود، اوباما بود که با تحریم اذیتمون کرد، در حالیکه زبان تهدید بوش رو نداشت.

تفاوتی که این دوره با دوره قبل جمهوری خواهان داره اینه که پرونده ایران در حال حاضر بالاست البته پرونده داعش رو هم باید اضافه کنیم ولی با توجه به نفوذ صهیونیستها در بین نومحافظه کاران احتمال جنگ زیاد هست....

[GRIPEN 5,143]

تفاوتی که این دوره با دوره قبل جمهوری خواهان داره اینه که پرونده ایران در حال حاضر بالاست البته پرونده داعش رو هم باید اضافه کنیم ولی با توجه به نفوذ صهیونیستها در بین نومحافظه کاران احتمال جنگ زیاد هست....

همیشه احتمال جنگ وجود داره ولی در حال حاضر خیلی قوی نیست، حتی اگر جمهوری خواهان به قدرت برسند، بنظر من توافق هسته ای سوای مفادش که برای طرفین خوب یا بد باشه، پیام روشنش از جانب متحدین آمریکا این هست که هر چیز بجز جنگ ( البته در مورد فرانسه مطمئن نیستم ). این یعنی کاهش احتمال جنگ.

[Sami1993 11,560]

همه ابهامات موشکی قطعنامه 2231

مشرق - بندهای مربوط به موشک‌های بالستیک ایران در قطعنامه 2231 منشا یکی از مهم‌ترین نگرانی‌ها درباره فرجام توافق هسته‌ای بوده است. اعضای تیم مذاکره کننده و حامیان توافق، معتقدند مفاد موشکی مندرج در قطعنامه 2231 مانعی بر سر راه فعالیت های موشکی ایران ایجاد نخواهد کرد و منتقدان، بر این باورند که این مفاد، عملا پیشرفت صنایع موشکی ایران را متوقف خواهد کرد. یادداشت حاضر قصد دارد ضمن ارائه تصویری دقیق از آنچه در قطعنامه 2231 درباره صنعت موشکی ایران آمده، به ارزیابی دیدگاه های موجود پیرامون این موضوع بپردازد.

قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد که پیرو جمع بندی برجام به تصویب رسید، در ضمیمه B خود، ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد محدودیت‌هایی را بر صنایع موشکی ایران اعمال کرده است. در بند 3 ضمیمه B از ایران خواسته شده است(Iran is called upon) تا هشت سال پس از پذیرش برجام، دست به هیچ فعالیتی مرتبط با موشک‌های بالستیک طراحی شده برای داشتن قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای (Ballistic Missiles Designed to be capable of delivering nuclear weapons)، از جمله شلیک موشک با استفاده از تکنولوژی این دست موشک های بالستیک، نزند. در بند 4 همین ضمیمه نیز ایران به مدت هشت سال-مگر با مجوز مورد به مورد شورای امنیت- از خرید و فروش تمام اقلام، مواد، تجهیزات و تکنولوژی‌هایی که ممکن است در صنایع موشکی کاربرد داشته باشد، منع شده است.(1)

در رابطه با بند 3 ضمیمه B که به محدودیت تست و توسعه موشک در محدوده مرزهای ایران مربوط می شود، آقایان دکتر ظریف و دکتر عراقچی استدلال مشترکی ارائه کرده‌اند که اگر محاجه آنان مبنا باشد، این بند از قطعنامه عملا یک پاراگراف زائد است. آقای عراقچی می گویند: «متن قطعنامه قبلی (1929) که چند سال پیش صادر شد، فرق می‌کرد؛ در آنجا به موشک‌هایی که قابلیت حمل سلاح دارند، اشاره شده بود؛ که می‌توان گفت این عبارت شامل هر دو گروه از موشک‌ها می‌شد؛ اما قطعنامه جدید صراحت دارد و به صراحت می‌گوید موشک‌هایی که برای حمل سلاح هسته‌ای طراحی شده‌اند و این روشن است موشک‌های ما بدین منظور طراحی نشده‌اند. تمام سیستم موشکی و تمامی موشک‌های ما خارج از صلاحیت قطعنامه جدید شورای امنیت هستند و به هیچ وجه جای نگرانی نیست».(2) تغییر ادبیات قطعنامه 2231 نسبت به 1929 صحیح است و کلمه «طراحی شده برای...» (Designed to be…) به قطعنامه جدید اضافه شده است. اما عبارت دقیق، با بیان آقای عراقچی قدری متفاوت است.

قطعنامه نمی گوید «موشک‌هایی که برای حمل سلاح هسته‌ای طراحی شده‌اند» بلکه در متن آمده است «موشک هایی که طراحی شده‌اند تا قابلیت حمل سلاح هسته‌ای را داشته باشند». درست است که هیچ کدام از موشک‌های ما برای حمل سلاح هسته‌ای طراحی نشده‌اند، اما قطعنامه از قابلیت(capable of ) حمل کلاهک سخن می‌گوید. کلمه قابلیت، طیف وسیعی از موشک‌ها را مشمول این بند فصل هفتمی تحریم می‌کند. چه، خرج موشک های شدیدالانفجار، خوشه‌ای و بارانی به مراتب از خرج هسته‌ای سنگین‌ترند و موشکی که قادر باشد آن سلاح‌های متعارف را حمل کند، طبیعی است که قابلیت حمل کلاهک سبک‌تر را نیز داشته باشد. مهم‌تر از این، رویه سابق شورای امنیت در رابطه با موشک های ایران است. پنل 8 نفری متخصصان (Panel of Experts) که طبق بند 29 قطعنامه 1929 ایجاد و مامور گزارش‌دهی درباره پایبندی ایران به قطعنامه شده بود(3)، گزارشی را در تاریخ 25 ژوئن 2013 ارائه کرد که با پاراف رئیس شورای امنیت به عنوان سند شماره S/2013/331 در سازمان ملل ثبت شده است.

در بند 84 این گزارش (صفحه 21) پنل متخصصان به صراحت موشک‌های شهاب یک و شهاب 3 ایران را «قادر به حمل کلاهک هسته‌ای»‌ شناسایی کرده و آزمایش آنها در رزمایش پیامبر اعظم 7 را «ناقض قطعنامه شورای امنیت» دانسته است.(4) سوال اینجاست که وقتی شورای امنیت سازمان ملل قبلا موشک های شهاب 1 و 3 را «قادر به حمل سلاح هسته‌ای» (capable of delivering nuclear weapons) شناسایی کرده است، آیا ممکن است در گزارش‌های بعدی بگوید این موشک‌ها علی رغم قابلیت حمل کلاهک، برای این منظور طراحی نشده‌اند؟! لذا تنها معیار موجود در رابطه با کلمه «طراحی» که قطعنامه 2231 اضافه شده است، «نیت ایران» است که از لیبرال‌های نتیجه‌گرا بسیار بعید است التفاتی به نیت ایران داشته باشند؛ که اگر امکان این وجود داشت که «حسن نیت» خود را به غربی‌ها ثابت کنیم، درباره نیات صلح‌آمیز خود از غنی سازی اورانیوم این کار را کرده بودیم و این همه جنجال هسته‌ای معنایی نداشت.

یک بازی خطرناکی که ممکن است در رابطه با موشک های ایران پیرو قطعنامه 2231 و گنجانده شدن کلمه «طراحی» بیفتد، به راه افتادن جار و جنجالی برای تکرار سناریوی موشک‌های دانگ فنگ-21 ( Dongfeng-21) است که در سال 2007 عربستان سعودی از چین خریداری کرد. با توجه به توافق نانوشته 34 کشور در رابطه با عدم اشاعه تکنولوژی موشک (MTCR) آمریکا مدعی شد که فروش موشک دانگ‌فنگ به سعودی پس از آن صورت گرفت که تعدادی از کارشناسان سازمان سیا، موشک‌ها را بررسی و تائید کرده‌اند که دانگ فنگ «با نیت» (Intended to) حمل کلاهک طراحی نشده است.(5) آیا آمریکایی‌ها خواهند گفت باید موشک های شهاب 1 و 3 نیز برای پی بردن به «نیت» ایران از تولید آنها بررسی شوند؟!

اعضای محترم تیم مذاکره کننده، استدلال دیگری نیز در رابطه با بند 3 ضمیمه B قطعنامه 2231 ارائه می‌کنند که در حقیقت شاهد دیگری برای زائد بودن این بند از سوی دوستان است، اما به نوعی سست بودن استدلال قبلی را پذیرفته است. آقای دکتر عراقچی گفته اند «شورای امنیت در این قطعنامه از ایران می‌خواهد تا فعالیت‌های موشکی که طراحی حمل کلاهک هسته‌ای را دارند انجام ندهد که ما در این زمینه هیچگونه برنامه‌ای نداریم. البته این موضوع تحت ماده 41 و فصل هفتم منشور سازمان ملل نیست و فقط یک درخواست است و از نظر حقوقی الزام آور نخواهد بود». (6) متاسفانه باید گفت این سخن آقای عراقچی نیز دقیق نیست. بند موشکی قطعنامه علی‌رغم اینکه یک درخواست است (Iran is called upon) اما برخلاف گفته آقای عراقچی دقیقا ذیل ماده 41 فصل هفتم است و عدم رعایت آن، «مسئولیت بین‌المللی» برای کشور در پی دارد. اگر مقدمه ضمیمه B‌ به دقت مطالعه شود، به راحتی قابل دریافت است که تمامی بندها از جمله بند موشکی، ذیل ماده 41 فصل هفتم تعریف شده است (مقدمه تصریح می کند که تمامی اقدامات را ذیل فصل هفتم انجام می دهد:‌Acting Under Article 41 of the UN Charter).

نکته مهمی که در این میان شایان توجه است اینکه ایران در واکنش به قطعنامه‌های پیشین شورای امنیت از جمله قطعنامه 1929 به صراحت آن را «غیر قانونی و بی اعتبار» خوانده بود و خود را ملزم به رعایت آن نمی‌دید (7)، اما در رابطه به قطعنامه 2231، اولا موجودیت این قطعنامه ناشی از برجام است و در رابطه با صدور آن نوعی توافق میان ایران و کشورهای 1+5 حاصل شده است و حتی آقایان ظریف و عراقچی به صراحت قطعنامه را ضامن اجرای توافق دانسته‌اند. ثانیا در بیانیه 14 ماده‌ای ایران در واکنش به قطعنامه، هیچ اثری از غیرقانونی و بی اعتبار خوانده شدن بندهای موشکی نیست بلکه صرفا گفته شده که «موشک های ایران برای حمل کلاهک هسته‌ای طراحی نشده است».(8) علاوه بر این، آقای غلامعلی خوشرو سفیر ایران در سازمان ملل پس از تصویب قطعنامه از آن به شدت استقبال کرده و اظهار امیدواری کرد که « قطعنامه 2231 نوید بخش گشایش فصل جدیدی در روابط ایران با شورای امنیت و کشورهای عضو گروه 1+5 باشد».(9) سوال اینجاست که چرا نه در سخنرانی آقای خوشرو و نه در بیانیه 14 ماده‌ای وزارت خارجه تصریح نشده است که ایران بندهای موشکی را نمی پذیرد و آنها را رعایت نخواهد کرد؟ خبرهایی که درباره برخی مخالفت‌ها با «برگزاری رزمایش از سوی نیروهای مسلح»(10) منتشر شده و البته با تکذیب آقای شمخانی همراه بوده، بر نگرانی‌ها در این زمینه می افزاید.

استدلال بعدی آقای دکتر ظریف و تیم ایشان در رابطه با بند 3 ضمیمه B قطعنامه آن است «نقض قطعنامه، نقض برجام نیست».(11) این سخن به معنی آن است که هر چند وزارت خارجه در رویکرد خارجی خود مفاد قطعنامه را رد نکرده اما در رویکرد داخلی از امکان نقض سخن می گوید. در پانوشت پاراگراف‌های مربوط به قطعنامه در برجام نیز آمده است که «مفاد این قطعنامه شامل مفاد برجام نیست». اما با توجه به اینکه هویت قطعنامه به برجام گره خورده است، آیا ضمانتی وجود دارد که آمریکایی‌ها تولید و آزمایش موشک توسط ایران را نقض اساسی توافق قلمداد نکرده و مسئله را به سیستم حل و فصل اختلافات ارجاع ندهند؟ سیستمی که طی یک فرآیند 60 روزه می‌تواند صرفا با نظر آمریکا هم تحریم‌های آمریکا و هم تحریم‌های شورای امنیت را بازگرداند؟ (طبق برجام در صورت اعتراض یکی از اعضا شورای امنیت باید درباره ادامه لغو تحریم ها رای گیری کند که آمریکا می تواند با وتو، از «ادامه لغو تحریم ها جلوگیری کرده و آنها را بازگرداند) ممکن است دوستان بگویند آمریکا نمی‌تواند نقض قطعنامه را به برجام ربط دهد چون تاکید شده اینها ربطی به یکدیگر ندارند. اما سوال اینجاست که مگر تاکنون تحریم‌های اعمال شده علیه ایران به بهانه هسته‌ای، ارتباطی به پرونده هسته‌ای داشته است؟ در همین قطعنامه خرید و فروش تانک هم تحریم شده است؛ تانک چه ارتباط معقولی می‌تواند به برنامه هسته‌ای داشته باشد؟ ضمن اینکه ادعای آمریکا هر چند بی‌پایه و نامربوط باشد، تصمیم گیر درباره بی‌پایه بودن آن ایران نیست و طبق نظام حل و فصل اختلافات خود آمریکا به صورت یکجانبه قرار است درباره مربوط یا بی ربط بودن ادعاهایش تصمیم بگیرد.

بند دیگری نیز درباره تحریم‌های موشکی در ضمیمه B وجود دارد که البته درباره آن اختلاف نظری نیست. طبق بند 4، شورای امنیت کشورهای جهان را به مدت 8 سال از معامله اقلام و تکنولوژی موشکی با ایران منع کرده است. اینکه این اقلام دقیقا چه مواردی هستند به انجمنی داوطلبانه موسوم به «رژیم کنترل تکنولوژی موشک» (The Missile Technology Control Regime) باز می‌گردد که کشورهای G7 در سال 1987 تاسیس کردند و هدفشان،‌ جلوگیری از دستیابی دیگر کشورها به تکنولوژی حمل سلاح‌های کشتار جمعی توسط موشک بود. این انجمن هم اکنون 34 عضو دارد و بر سر لیستی از تجهیزات ممنوعه با یکدیگر به اجماع رسیده اند (12). این رژیم تاکنون ارتباطی به شورای امنیت سازمان ملل نداشت، اما اتفاقی که پیرو توافق هسته‌ای افتاد این بود که خانم «سامانتا پاور» نماینده دائم آمریکا ابتدا لیست اقلام ممنوعه مورد توافق انجمن MTCR‌ را 4 روز قبل از تصویب قطعنامه طی سند شماره S/2015/546 در سازمان ملل به ثبت رساند(13) و سپس همین سند در بند 4 ضمیمه B قطعنامه مورد استناد قرار گرفت. بدین ترتیب، برای نخستین بار تفاهم داوطلبانه و غیر الزام آور 34 کشور عضو انجمن MTCR‌، مورد استناد شورای امنیت قرار گرفت و اگر تاکنون 34 کشور با یکدیگر همکاری داوطلبانه‌ای در رابطه با اقلام مورد اشاره در MTCR‌ داشته و ملزم به رعایت آن هم نبودند، باز برای نخستین بار، یک کشور یعنی ایران به صورت «رسمی و الزام آور»، توسط فصل هفتم منشور ملل متحد از دستیابی به اقلام یاد شده منع شد.

اگر در رابطه با برجام بتوان گفت که توافق خوبی نیست و مشروط به یک سری اما و اگرها و بدعهدی نکردن ها، توافق بدی هم نیست، قطعنامه 2231 شورای امنیت به ویژه بندهای مربوط به صنایع موشکی و تسلیحاتی یک قطعنامه بسیار بد است و نباید زیر بار آن رفت. هرچند محدودیت های موشکی ایران در قطعنامه 8 ساله و محدودیت‌های تسلیحاتی 5 ساله‌اند، اما واقعیت آن است که اولا عدم توسعه فناوری یک کشور طی 8 سال آنهم در صنعت مهم دفاعی که باید به تناسب شرایط و سنجش تحولات تکنولوژیک رقبا توسعه یابد، یک خسران بزرگ است؛‌ ثانیا اگر در مسیر اجرای برجام مانعی ایجاد شود، روشن نیست که درباره سرنوشت این محدودیت ها چه تحولی رخ دهد. آقای بعیدی نژاد اخیرا تصریح کردند که اگر PMD‌حل نشود، همه چیز طبق انتظار جلو نخواهد رفت.(14) نباید سرنوشت دفاعی کشور را به مسائلی گره زد که کلیدی‌ترین افراد آن موضوع،‌ تصویر روشنی از سرنوشت و آینده آن ندارند و توام با تردید بدان می نگرند.



پانوشت ها:

---------------------------------

1- http://www.un.org/en/ga/search/view_doc.asp?symbol=S/RES/2231(2015)

2- http://www.isna.ir/fa/news/94050401738/

3-http://www.un.org/en/ga/search/view_doc.asp?symbol=S/RES/1929(2010)

4-http://www.iranwatch.org/sites/default/files/un-panel-of-experts-report-june-2013.pdf

5- http://www.nti.org/gsn/article/us-backed-secret-saudi-missile-purchase-china/

6-http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13940429001008

7-http://alef.ir/vdcbwsbz.rhbszpiuur.html?7wml

8-http://www.asriran.com/fa/news/406887/

9-http://www.irna.ir/fa/News/81688920/

10-http://www.mashreghnews.ir/fa/news/284275/

11-http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13940430000051

12-http://www.mtcr.info/english/MTCR-TEM-Technical_Annex_2014-10-02_rev%20-%20Updated%20cover%20page.pdf

13-http://www.iranwatch.org/sites/default/files/un_missile_tech_list.pdf

14-http://www.isna.ir/fa/news/94051105881/

[Sami1993 11,560]

گزارش ویژه
29 دانشمند هسته ای در امریکا: محدودیت های برجام بر برنامه هسته ای ایران بی سابقه و خلاقانه است
29 دانشمند آمریکایی در نامه ای خطاب به باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا از توافق هسته ای ایران تمجید کردند.

 

ایران هسته ای- 29 دانشمند آمریکایی در نامه ای خطاب به باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا از توافق هسته ای ایران تمجید کردند.  

 

به نوشته ویلیام براود در نیویورک تایمز (17 مرداد) 29 دانشمند ارشد آمریکایی شامل برندگان جوایز نوبل، دانشمندان سابقه دار در تولید تسلیحات هسته ای و مشاوران علمی سابق کاخ سفید؛ روز شنبه با نگارش نامه ای خطاب به باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا از توافق هسته ای ایران تمجید کردند و آن را توافقی نوآورانه و دقیق نامیدند.  

 

متن اصلی نامه را اینجا ببینید.

 

این نامه که شماری از برجسته ترین و با سواد ترین کارشناسان عرصه تسلیحات هسته ای و کنترل تسلیحاتی در جهان، آن را نگارش کرده اند درحالی بدست باراک اوباما رسید که وی در مورد توافق هسته ای با ایران، مشغول رایزنی در کنگره، رایزنی در میان مردم آمریکا و رایزنی در میان همپیمانان آمریکا است.  

 

ممکن است این نامه دو صفحه ای باعث تقویت استدلال دولت باراک اوباما درباره توافقنامه هسته ای با جمهوری اسلامی ایران شود درحالیکه تلاش دولت باراک اوباما برای تصویب توافقنامه در کنگره آمریکا روز پنج شنبه ضربه خورده بود چون سناتور چاک شومر؛ سناتور دمکرات ایالت نیویورک؛ مخالفت خود را با توافق هسته ای اعلام کرده بود.  

 

از سناتور چاک شومر به عنوان یکی از بانفوذ ترین افرادی یاد می شود که منکس کننده صدای یهودیان در کنگره آمریکا است.  وی با توافقنامه ای مخالفت کرد که طی آن از ایران خواسته می شود تا برنامه هسته ای خود را محدود کند و به بازرسان اجازه بازرسی دهد اما در ازای این اقدام تحریم های نفتی و مالی بین المللی علیه ایران خاتمه یابند.  

 

نخستین کسی که این نامه را امضا کرد ریچارد گاروین فیزیکدان آمریکایی است که به طراحی نخستین بمب هیدروژنی جهان کمک کرده بود و مدت های مدیدی است که مشاور دولت های آمریکا در امور تسلیحات هسته ای و کنترل تسلیحاتی بوده است.  ریچارد گاروین جزو آخرین بازماندگان فیزیکدانانی است که به آغاز عصر هسته ای کمک کرده بودند.  

 

همچنین سیگفراید هکر؛ استاد دانشگاه استنفورد آمریکا در فاصله سالهای هزار و نهصد و هشتاد و شش تا هزار و نهصد و نود و هفت میلادی هم جزو امضا کنندگان این نامه بود.  وی همچنین مدیر آزمایشگاه تسلیحاتی لوس آلاموس آمریکا در ایالت نیومکزیکو بود که زادگاه بمب هسته ای آمریکا است.  در این تاسیسات طرح های بیشتر بمب هایی که در زرادخانه هسته ای آمریکا وجود دارند، تولید شدند.  

 

دیگر امضا کنندگان برجسته در نامه ارسالی دانشمندان آمریکایی خطاب به باراک اوباما، افرادی چون فریمن دایسون استاد دانشگاه پرینستون، سیدنی درل استاد دانشگاه استنفورد، راش هالت فیزیکدان آمریکایی و عضو سابق کنگره هستند.  

 

راش هالت کسی است که هم اکنون مدیر انجمن پیشرفت علم در آمریکا است. این انجمن بزرگترین جامعه علمی در جهان است.  

 

بیشتر این بیست و نه نفری که نامه ارسالی برای رئیس جمهور آمریکا را امضا کردند فیزیکدان هستند و بسیاری از آنان صلاحیت اختصاصی شان در وزارت انرژی آمریکا تائید شده است و سری ترین اطلاعات را درمورد طراحی تسلیحات هسته ای در اختیار دارند.  اهمیت این صلاحیت در وزارت انرژی آمریکا با صلاحیت دسترسی به سری ترین اطلاعات نظامی در وزارت دفاع آمریکا برابری می کند.  

 

بسیاری از امضا کنندگان این نامه دهه ها است که به کنگره، کاخ سفید و یا آژانس های فدرال آمریکا مشورت داده اند.  

 

برای مثال فرانک وان هیپل که یک فیزیکدان دانشگاه پرینستون است به عنوان معاون مدیر امنیت ملی کاخ سفید در دفتر برنامه ریزی علم و فناوری کاخ سفید در دولت بیل کلینتون خدمت کرده بود.  

پنج برنده جایزه صلح نوبل در این نامه افرادی همچون لئون کوپر استاد دانشگاه براون، شلدون گلاشو استاد دانشگاه بوستون، دیوید گراس استاد دانشگاه کالیفرنیا، برتون ریشتر استاد دانشگاه استنفورد و فرانک ویلشک استاد دانشگاه ام آی تی را شامل می شود.  

 

در این نامه از واژه هایی همچون «نو آورانه» و «دقیق» بیش از شش بار استفاده شده است.  برای مثال در بخشی از نامه نوشته شده است:

 

«توافقنامه ایران دربرگیرنده محدودیت های دقیقی است که این محدودیت ها بیشتر از آن چیزی است که در گذشته در چارچوب عدم اشاعه درباره اش مذاکره شده بود».  

 

این دانشمندان در بخش آغازین نامه خود به اوباما نوشتند ما به شما و تیم شما تبریک می گوئیم.  

 

آنان در ادامه افزودند که توافق ایران باعث پیشبرد آرمان صلح و امنیت در خاورمیانه خواهد شد و می تواند به عنوان یک مدل، راهنمای توافقنامه های آتی در عرصه عدم اشاعه باشد.  

 

در بخشی از این نامه یک ارزیابی فنی شوم مورد اشاره قرار گرفت که متفاوت با سایر ارزیابی ها درباره توانایی هسته ای تهران است.  

 

دراین ارزیابی آمده است: قبل از آنکه ایران در برنامه هسته ای خود در طول مذاکرات طولانی مدت، محدودیت ایجاد کند این کشور فقط چند هفته تا داشتن سوخت برای تسلیحات هسته ای فاصله داشت!

 

متن این نامه دربرگیرنده تمجید از ویژگی های فنی این توافقنامه است و در واقع رد ضمنی انتقادات اخیر از موضوعاتی مثل راستی آزمایی و مفاد تحقیق درباره آن چیزهایی است که متخصصان از آن به عنوان مدرک مربوط به تحقیق قبلی ایران رو تسلیحات هسته ای نام می برند.  

 

این نامه همچنین روی این موضوع تمرکز می کند که آیا ایران می تواند از این توافق به عنوان پوششی دیپلماتیک برای دنبال کردن مخفی تسلیحات هسته ای استفاده کند؟

 

این نامه می افزاید برنامه های توافق برای حل کردن مناقشه ها باعث می شود که نگرانی ها درباره فعالیت های مخفی به شدت کاهش یابد.  این نامه همچنین از محدود کردن دوره زمانی تاخیرهای ایران برای بازرسی از سایت ها، به مدت بیست و چهار روز، تمجید کرده و آن را بی سابقه توصیف کرده است.  

 

این نامه می افزاید این توافق هسته ای فعالیت های مشکوک و بسیار نگران کننده را با بازرسی کارآمد، به چالش خواهد کشید.  

 

این نامه همچنین از اینکه این توافقنامه با بیان صریح، ممنوعیت تحقیق بر روی تسلیحات هسته ای را اعلام می کند و صرفا به ممنوعیت ساخت این تسلیحات اشاره نمی کند از آن به عنوان برترین توافقنامه کنترل تسلیحات در عصر هسته ای استقبال می کند.  درحالیکه در سال هزار و نهصد و شصت و هشت در پیمان ان پی تی فقط به ممنوعیت ساخت این تسلیحات اشاره شده بود.

 

این نامه همچنین انتقاد می کند که توافقنامه ایران پس از گذشت ده سال به تهران اجازه خواهد داد که احتمالا تسلیحات هسته ای را بدون محدودیت بسازد.  

 

این نامه در عین حال می افزاید: این توافقنامه شامل رویه های راستی آزمایی بلند مدتی است که تا سال دوهزار و چهل طول خواهد کشید و تدابیر دیگری هم هستند که نامحدود خواهند بود. 

[Sami1993 11,560]

گزارش ویژه
اوباما: حفظ تحریم ها در صورت رد توافق از سوی کنگره توهم است
باراک اوباما ریس جمهور امریکا به شبکه تلویزیونی سی ان ان گفته است که به دلیل وجود اجماع ملی در ایران چاره ای جز پذیرش غنی سازی نداشته است.

 

ایران هسته ای - باراک اوباما ریس جمهور امریکا به شبکه تلویزیونی سی ان ان گفته است که به دلیل وجود اجماع ملی در ایران چاره ای جز پذیرش غنی سازی نداشته است.

 

وی که روز یکشنبه 18 مرداد 1394 (9 اوت 2015) با فرید زکریا مجری برنامه GPS گفت و گو کرده، همچنین تاکید کرده است که حفظ تحریم ها در صورت رد توافق از سوی کنگره را توهم می داند.

 

نکات کلیدی مصاحبه وی با سی ان ان، چنین است:

 

* حقایق و مسائل داخلی ایران این است که اکثریت مخالفت این توافق هستند. آنها سپاه پاسداران، نیروی قدس، افراطیونی هستند که کاملا مخالف هرگونه همکاری با جامعه بین المللی هستند.  دلایلی برای این موضوع وجود دارد. آنها به این درک رسیده اند که اگر این توافق عملی شود آنگاه آنها در اقتصاد ایران در جایگاهی ضعیف تر قرار خواهند داشت.

 

* آنچه که من گفته ام این بوده است که افرادی هستند که آنها این توافق را پیش از آنکه مخالفت خود را اعلام کنند، نخوانده اند. اگر آنها این توانایی را ندارند که دلایلی قابل پذیرش را برای اینکه چرا از این توافق حمایت نمی کنند،ارائه دهند و یا اینکه گزینه جایگزین پذیرفتنی برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح اتمی به جز حمله نظامی ارائه دهند این نشان می دهد که این موضوع آنها علاقمند به این قضیه نیستند و آنها به امور سیاسی مرتبط با قضیه علاقمند هستند.  

 

* در دوسال اخیر که ما درباره این توافق جامع مذاکره کرده ایم آنها همچنان تا همین اواخر بر روی این موضع خود پافشاری کرده اند رهبر معظم انواع سخنان ضد آمریکایی را بیان داشت اما توافق انجام شد. آنها دقیقا کاری را انجام دادند که پیش بینی آنها را می کردیم بنابراین همیشه یک فاصله بین حرف تا عمل وجود دارد. رهبر معظم هم همانند هر سیاستمدار دیگری است. اما من بر روی این موضوع تمرکز کرده ام که آنها کاری را انجام می دهند که مجبورند انجام دهند.

 

* هیچ جایگزین پذیرفتنی به غیر از اقدام نظامی برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح اتمی وجود ندارد.

 

* هیچ حمایتی برای این موضع (غنی سازی صفر) در ایران وجود ندارد، این موضوع شامل اعضای مخالفی می شود که در سال دوهزار و نه زندانی شدند.  پس در داخل ایران اجماع وجود دارد که آنها باید حق غنی سازی داشته باشند.  پیمان ان پی تی درباره جلوگیری از تسلیحاتی شدن برنامه هسته ای موضع روشن گرفته است اما درباره استفاده از انرژی هسته ای صلح آمیز هیچ ممنوعیتی را بیان نمی کند.

 

* فکر می کنم اگر کنگره آمریکا توافقی را رد کند که جان کری وزیر خارجه آمریکا و کارشناسان ارشد هسته ای ما با حمایت قاطع دنیا، مذاکره کردند در این صورت است که اگر تصور کنیم کشورهایی مثل چین یا روسیه همچنان داوطلبانه از تحریم ها پیروی می کنند یک توهم خواهد بود.  این قابل اثبات است.  

 

* ما همه گزینه های خود را حفظ می کنیم تا اگر ایران تقلب کند بتوانیم باز هم همان گزینه هایی را بکار گیریم که امروز در اختیار داریم.  من به روشنی به این واقعیت اشاره کرده ام که اگر مثلا اسرائیل به وسیله ایران مورد حمله قرار گیرد، تردیدی برای من یا هر دولت آمریکا وجود ندارد که ما هرکاری که لازم باشد انجام می دهیم تا اطمینان حاصل کنیم که اسرائیل محافظت می شود.  پس اگر در واقع ایران نخواهد از این توافق پیروی کند همه نوع تدابیر احتیاطی وجود دارد.  اما اگر ایران از توافق پیروی کند همانطور که در دو سال گذشته از توافق موقت پیروی کرد، در این صورت ما به قیمت بسیار اندک، به یکی از مهمترین اهداف امنیت ملی خود دست یافته ایم که هم آمریکا و هم اسرائیل دارند.  

 

* به نظر من پیام این است که فعالیت های شومی که ایران مشغول آن است چه برای حزب الله تسلیحات ارائه کند یا اینکه تحریک کننده فعالیت های بی ثبات کننده در میان برخی همسایگان خلیج(فارس)باشد، چیزی است که آنها توانسته اند با هزینه اندک انجام دهند.  من تردیدی ندارم که همزمان با بهبود اقتصاد ایران یا اینکه همزمان با دریافت پول که باعث کاهش فشار مالی به بخش نظامی آنها خواهد شد، شاید آنها قادر باشند پول را صرف فعالیت های بیشتری بکنند اما این مسئله تغییر دهنده بازی نخواهد بود.  علت اینکه ایران کارآمد بوده است بیشتر به این واقعیت وابسته است که هرچند کشورهای خلیج (فارس) در مجموع هشت برابر بیشتر از ایران صرف دفاع می کنند اما آنها استقرار نیروهای نظامی شان به شیوه ای نبوده است که از جنبه راهبردی کارآمد باشد.  این مسئله کمتر به میزان پولی بستگی دارد که آنها صرف کرده اند.  بخشی از کارکرد دیدار ما در کمپ دیوید با سران کشورهای خلیج(فارس)این بود که توصیف کنیم چگونه می توانیم با آنها کار کنیم تا یک وزنه متقابل در برابر اینگونه فعالیت ها ایجاد شود، چه در زمینه مقابله با حملات سایبری باشد یا تهدید احتمالی موشک های بالستیک باشد، موضوع بیشتر مربوط به فعالیت های نامتقارن و نیابتی است که ایران در چندین دهه گذشته ایجاد کرده است.  این مسائل هستند که اگر این کشورها همکاری کنند و به صورت نظام مند انجام دهند، ما می دانیم چه بکنیم.  در این صورت تاثیر بیشتری خواهد داشت تا اینکه بخواهند مانع از رخ دادن این توافق شوند.  بخش دیگر مسئله این است که اگر ایران بتواند به سلاح هسته ای دست یابد و اگر زمان گریز هسته ای همچنان طبق آنچه که هست کوتاه باشد و اگر آنها سانتریفوژهای پیشرفته و غیره را نصب کنند در این صورت آنها جسور خواهند شد تا مشغول فعالیت های بیشتری شوند که من درباره شان بحث کردم، در این صورت این اقدامات محدود به میزان پولی نمی شود که ایران دارد بلکه بیشتر به تصمیمات راهبری مربوط می شود که ایران در هر زمانی می گیرد.  

 

* هدف این توافق این نیست که آمریکا با ایران گرم بگیرد یا ما بخواهیم هرگونه ارزیابی راهبردی دوباره با این کشور داشته باشیم.  در چارچوب این توافق، ما با مشکل هسته ای مقابله می کنیم و چون و چرایی در این نیست که ما این کار را (در سایه توافق) بهتر از هر راه جای گزین دیگری انجام می دهیم.  اینکه آیا این امکان وجود دارد که بخواهیم بحث های گسترده تری داشته باشیم تا جلوی گسترش هر چه بیشتر گروه هایی مانند داعش و دیگر گروه های تروریستی را بگیریم، ممکن است.  با این حال، این اتفاق، بلافاصله روی نمی دهد.  چیزی که برای من دلگرم کننده است این است که روسها بیش از پیش درباره بحث در خصوص انتقال سیاسی یا دست کم صحبت ها در خصوص چند و چون آن در سوریه علاقه نشان می دهند و احتمالا ایران نیز چنین نشان می دهد که چنین انتقالی برای آنان بد نخواهد بود.  

 

*  باور من این است که حتی قابل پیش بینی است که حتی عربستان سعودی و ایران شروع به پذیرش این موضوع کنند که دشمن آنان بیش از هر چیز دیگری، هرج و مرج است.  آنچه که داعش باعث آن شد یا فروپاشی سوریه یا یمن ایجاد می کند به مراتب خطرناکتر از رقابتی است که ممکن است بین دو کشور وجود داشته باشد.  

 

* قدرت ما از جنگ جهانی دوم به این سو از این امر سرچشمه می گیرد که نهادها بین المللی را به شکلی به کار گرفته ایم که هم منافع ما و هم منافع جهانیان را تامین کند و حتی کسانی که همواره از آمریکا گلایه دارند، این را می پذیرند که ما توانسته ایم بر اساس اصول و ارزش ها، نهادهایی انسانی درست کرده ایم که به صورتی موثر عمل کرده اند و اگر ما به این اقدام خود خاتمه دهیم، قدرتمان نیز رو به زوال می رود. 

[Sami1993 11,560]

سه ایالت آمریکا، تحریم‌های جدید علیه ایران وضع می‌کنند
مجالس سنای سه ایالت میشیگان، کانزاس و میسوری در حال بررسی تشدید تحریم‌های ایالتی علیه شرکت‌های دارای روابط مالی و اقتصادی با جمهوری اسلامی ایران هستند.
 

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، در حالی که کنگره آمریکا بر سر تصویب و یا عدم تصویب ماحصل مذاکرات 12 ساله ایران و 1+5، به صحنه جدال دولت و سناتورها و نمایندگان آمریکایی تبدیل شده، حالا مجالس ایالتی هم از عزم خود برای تشدید تحریم‌ها بدون‌توجه به فرجام برجام در کنگره سخن می‌گویند.

 

بر اساس گزارش بریت‌بارت، مجلس ایالتی میشیگان که سال 2012، صندوق‌های بازنشستگی ایالت را از اعطای تسهیلات به شرکت‌های طرف معامله با ایران منع کرده و در حقیقت، جلوی حضور این شرکت‌ها در مناقصات برگزار شده در میشیگان را گرفته بود، حالا از پیوستن به مجالس کانزاس و میسوری برای تشدید تحریم‌های ایران خبر می‌دهد.

 

اواخر جولای یعنی چند روز پس از اعلام خبر توافق وین بود که سناتور ایالتی «جک باندنبرگ»، توافق با ایران را «احمقانه‌ترین کار تاریخ» خواند و گفت که با تصویب منع اعطای مشوق‌های توسعه اقتصادی ایالتی با اقتصادهای همکار با ایران، تحریم‌های پیشین ایالت علیه ایران تشدید شود.

 

تحریم‌های جدید - در صورت تصویب - می‌تواند تأثیری مستقیم بر عملکرد شرکت خودروسازی فیات کرایسلر داشته باشد، شرکتی که در سال 2012 روابط اقتصادی خود را با ایران قطع کرد و حالا پس از توافق هسته‌ای شاید مشتاق بازگرداندن مذاکره‌کنندگان اقتصادی خود به تهران باشد. تأثیر عملیاتی این تحریم احتمالی، ناممکن شدن ساخت کارخانه‌های جدید برای کارخانه میشیگان‌نشین فیات کرایسلر است و این یعنی، کارخانه‌های جدید باید در جایی غیر از خانه سابق این شرکت خودروسازی برپا شود.

[Juicer 1,034]

 

ایران هسته ای - باراک اوباما ریس جمهور امریکا به شبکه تلویزیونی سی ان ان گفته است که به دلیل وجود اجماع ملی در ایران چاره ای جز پذیرش غنی سازی نداشته است.

 

اگه اجماع ملی رو سال 2009 نمی شکونند ، اینهمه بدبختی و فشار بهمون وارد نمی شد ...

[arminheidari 24,188]

اگه اجماع ملی رو سال 2009 نمی شکونند ، اینهمه بدبختی و فشار بهمون وارد نمی شد ...

 

اکثر اشتباهات ناشی از خود فریبی است 

اگر درست حدس زده باشم منظور شما فتنه 88 است ؟

 

ولی آیا اگر این اتفاقات نمی افتاد باز قدرت ما در میز مذاکره زیاد بود ؟

برگ های برنده در میز مذاکره تعیین کننده است نه یک برگ 

ما چوب چیزی را خوردیم به نام ضعف اقتصادی و مدیریتی 

درست است آن اتفاقات تاثیر گذار بود ولی فقط به داستان تحریم ها سرعت بخشید واگرنه با روند سیاست خارجه ما و رفتار مدیران ما این حجم تحریم امری گریزناپذیر بود 

 

غرب و آمریکا فهمیده بودند که ایران در بحث اقتصادی به شدت در حال لنگ زدن است و اقداماتی که در اوج قیمت نفت صورت گرفت این امر را تشدید کرد

اوباما هم با درس عبرت گرفتن از بوش به جای داد و هوار به دنبال فعال کردن تحریم های قدیمی و وضع تحریم های جدید بود 

اگر هم مذاکره ای رخ می داد با توجه به عدم آمادگی تیم مذاکره کننده بعید می دانم به نتیجه ای می رسید یا چیزی بهتر از وضع فعلی ایجاد می شد 

بویژه که ما یک تفاهم با ترکیه و برزیل داشتیم که به نتیجه رسید ولی بهم خورد 

http://www.hamshahrionline.ir/details/107565

[Skyhawk 16,539]

کری: آمریکا به تنهایی می‌تواند تحریم‌ها را بازگرداند/نقض تحریم‌های تسلیحاتی ربطی به مکانیسم ماشه ندارد/اگر توافق را رد کنیم، دیگر دلار ارز اصلی دنیا نخواهد بود/ابزارهایی برای واکنش به نقض تحریم تسلیحاتی داریم

وزیر خارجه ایالات‌متحده می‌گوید که مردم کشورش باید تبعات عدم تصویب توافق هسته‌ای در کنگره را بدانند و یکی از تبعات منفی، خارج شدن دلار آمریکا از فهرست ارزهای اصلی دنیا و تضعیف جایگاه اقتصادی این کشور خواهد بود.
خبرگزاری فارس: کری: آمریکا به تنهایی می‌تواند تحریم‌ها را بازگرداند/نقض تحریم‌های تسلیحاتی ربطی به مکانیسم ماشه ندارد/اگر توافق را رد کنیم، دیگر دلار ارز اصلی دنیا نخواهد بود/ابزارهایی برای واکنش به نقض تحریم تسلیحاتی داریم

به گزارش گروه مانیتورینگ بین‌الملل خبرگزاری فارس، «جان کری»، وزیر خارجه آمریکا روز سه شنبه در مصاحبه‌ای با خبرگزاری رویترز ایران را به تلاش‌های قبلی برای دست‌یابی به سلاح‌های اتمی متهم کرد.

جمهوری اسلامی ایران همواره ادعاهای آمریکا، رژیم صهیونیستی و کشورهای متحد آنها درباره جنبه‌های تسلیحاتی در برنامه هسته‌ای خود را رد کرده است.

ایران از کشورهای امضاکننده پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای است که به کشورها حق برخورداری از انرژی هسته‌ای برای مصارف صلح‌آمیز را می‌دهد.

کری در بخش دیگری از این مصاحبه در دفاع از سند «برجام» که در تیرماه سال جاری میان ایران و گروه 1+5 منعقد شد به ماده «برگشت‌پذیری خودکار تحریم‌ها» یا «مکانیسم ماشه» اشاره کرد و آن را از مزیای این سند دانست.

او گفت در حالت فرضی عدم پایبندی ایران به مفاد سند «برجام»، حتی یک کشور به تنهایی می‌تواند تحریم‌ها را علیه ایران بازگرداند.

رسانه‌های آمریکایی پیش از این، «مکانیسم ماشه» را از جمله مزایای «برجام» دانسته و تصریح کرده‌اند مطابق مفاد این سند، هر یک از کشورهای طرف توافق با ایران می‌توانند با ادعای عدم پایبندی تهران به توافق، تحریم‌های پیشین را احیا کنند.

کری گفت: «ما حتی نیازی نیست به شورای امنیت برویم. آمریکا می‌تواند به صورت یکجانبه تحریم‌های ایران را بازگرداند.»

جان کری به سابقه برنامه هسته‌ای ایران پرداخت و مدعی شد: «آنها در یک دوره‌ای به دنبال سلاح هسته‌ای بودند و ما این را به روشنی می‌دانیم کماینکه در سال 2003، مچ آنها را در پارچین گرفتیم.»

وزیر خارجه آمریکا در دفاع از توافق منعقده در وین گفت: «ایران باید 2 سوم سانتریفیوژهای خود را از کار بیاندازند و حجم اورانیوم غنی‌شده آنها از 12 هزار به 300 کیلو خواهد رسید. علاوه بر این، قفل‌های الکترونیک و دستگاه ارسال امواج رادیویی برای اطمینان بیشتر در تأسیسات هسته‌ای ایران نصب خواهد شد.»

یکی از حضار در خصوص پایفشاری ایران بر «حق غنی‌سازی» بر اساس مفاد ان‌پی‌تی، از جان کری سوال پرسید و نظر وی را جویا شد. کری گفت: «بحث حق نیست. ان‌پی‌تی در خصوص حق غنی‌سازی سکوت کرده ولی در خصوص عدم غنی‌سازی هم چیزی نگفته است.»

کری به گفتمان مشابه نمایندگان هسته‌ای ملت ایران در خلال مذاکرات پرداخت و گفت: «آنها با حرارت می‌گفتند که یک کشور مشخص دانشمندان هسته‌ای ما را ترور کرد و شما هم از اعمال فشار علیه ما حمایت کردید ولی ما در حالی که هیچ‌گاه از ان‌پی‌تی خارج نشدیم، اقدامات خود را در راستای حق غنی‌سازی‌مان ادامه دادیم.»

جان کری به نقد برخی افراد در خصوص احتمال سرازیر شدن پول حاصل از رفع تحریم به ایران و ارسال این پول‌ها به گروه‌های تروریستی هم پاسخ داد. غربی‌ها گروه‌های مقاومت و حتی انقلابیون خاورمیانه را دسته‌بندی کرده‌اند و بر اساس جهت‌گیری‌های سیاسی، برخی از آنها همانند حزب‌الله لبنان، حوثی‌های یمن و حتی بسیج مردمی شیعیان عراق را تروریست می‌خوانند.

جان کری گفت: «اگر همه شما مثل من قبول دارید که ایران در منطقه یک کشور مشکل‌ساز است، پس باید قبول داشته باشید که ایران بدون سلاح اتمی از ایران مجهز به بمب اتم بهتر است.»

رئیس دستگاه دیپلماسی آمریکایی‌ها که صهیونیست‌ها را در میان موافقان با این فرضیه خود نمی‌دید به موضع غیرقابل انعظاف مخالفان اسرائیلی توافق وین پرداخت و گفت: «در خصوص موضع اسرائیلی‌ها، بحث‌شان بحث فشار و سیاست است که من نمی‌خواهم در میان این گفتمان قرار بگیرم.»

کری برای توجیه بیشتر «خیلی خوب نبودن» توافق هسته‌ای و پول‌های حاصل از رفع احتمالی تحریم‌ها، گفت: «آنها فقط باید 200 میلیارد دلار در صنعت نفت‌شان سرمایه‌گذاری کنند تا به جایی که 5 سال پیش بودند بازگردند.»

وی افزود: «برخی می‌گویند ایران از محل رفع تحریم‌ها، 150 میلیارد دلار به دست می‌آورد در حالی که میزان واقعی این رقم، 50 تا 55 میلیارد دلار است.»

کری که تا اینجا از مزایای توافق برای ایران سخن گفته بود، از عواقب عدم توافق برای آمریکا هم گفت و ادامه داد: «توافق را سیاسی نکنیم، مردم باید عواقب نه گفتن کنگره به برجام را هم از تمام زوایا بررسی کنند.»

جان کری «سیاسی کردن» رویکرد نسبت به توافق وین را با یک مثال توضیح داد و گفت: «چه‌قدر از مردم بودند که پیش از خواندن برجام، در خصوص آن در توئیتر مطالب وحشتناک نوشتند.»

وی به احتمال عدم تصویب توافق در کنگره هم پرداخت و در خصوص تبعات آن گفت: «اگر از توافق عقب بکشیم، دیگر دلار ارز اصلی دنیا نخواهد بود.»

دولتی‌های آمریکا پیش از این بارها به کنگره‌نشینان گفته بودند که 1+5 با ایران به توافق رسیده و اگر سنا و مجلس آمریکا، توافق را تصویب نکند، دولت ملزم به عقب کشیدن از توافق خواهد بود ولی دیگر اعضای 1+5 و دیگر قدرت‌های بزرگ اقتصادی دنیا، با ایران تجارت می‌کنند و نظام تحریم‌ها به شدت ضعیف می‌شود.

وزیر خارجه آمریکا در خصوص شروع روند مذاکره‌اش با ایرانیان گفت: «سال‌ها بود که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بر سر موضوع دسترسی ها، با ایران به نقطه نهایی نرسیده بود و من به ایرانی‌ها گفتم که برای طناب کشی (زورآزمایی) نیامده‌ام تا مذاکرات را 5 سال دیگر تمدید کنم و آمده‌ام که در خصوص دسترسی‌ها با هم مذاکره کنیم.»

جان کری کلید اصلی باز شدن قفل دسترسی‌ها را پروتکل الحاقی دانشت و گفت: «پروتکل الحاقی حاصل تجربه شکست‌خورده نظارت بر برنامه اتمی کره شمالی است، برنامه‌ای که به سلاح هسته‌ای ختم شد. امضای این پروتکل از سوی ایران و تصویب آن در پارلمان این کشور، مجوز دسترسی‌ها تا آخر عمر (تا ابد) را به آژانس می‌دهد.»

جان کری پس از سخن گفتن در خصوص یکی از مباحث چالش‌برانگیر توافق یعنی دسترسی‌ها، به چالش بعدی یعنی بازگشت فوری تحریم‌ها پرداخت و گفت: «تحریم های تسلیحاتی مرتبط با بازگشت تحریمها نیست. بلکه مرتبط با مجموعه دیگری از تعهدات است. بنابراین آنها با نقض بخش تسلیحاتی آن، مرتکب "نقض عمده" توافق هسته ای (که موجب بازگشت تحریمها می شود)، نشده اند.»

وی در ادامه تصریح کرد که حتی اگر امکان بازگشت تحریمهای سازمان ملل وجود نداشته باشد، اگر ایران تحریمهای تسلیحاتی و موشکی را نقض کند، آمریکا «ابزارهای کافی (برای عکس العمل) در اختیار» خواهد داشت.

او افزود: «خارج از این توافقنامه، قطعنامه مشخصی وجود دارد که ارسال تسلیحات از سوی آنها به حزب الله را منع می کند. قطعنامه مشخص و جداگانه ای وجود دارد که آن ها را از ارسال سلاح به شبه نظامیان شیعه در عراق منع می کند.»

وزیر خارجه آمریکا در آخرین دقائق جلسه پرسش و پاسخ خود، منافع توافق برای آمریکا را اینگونه خلاصه کرد: «با داشتن توافق هسته‌ای، دستمان برای مقابله با ایران در حوزه دیگر اختلافاتمان با این کشور، بازتر خواهد بود.»

جان کری به نگرانی‌های شدید کشورهای حاشیه جنوبی خلیج‌فارس در مورد توافق ایران و 1+5 هم اشاره کرد و ضمن ضعیف دانستن مبنای این نگرانی‌ها گفت: «این‌که ایرانِ شیعه بتواند هژمونی خود را به سنی‌ها که 90 درصد از جهان اسلام را تشکیل می‌دهند تحمیل کند، عملیاتی نیست.»

روزنامه آمریکایی «نیویورک‌تایمز» چندی پیش در گزارشی در همین باره نوشته مطابق مفاد مورد توافق، واشنگتن می‌تواند با توجه به ترکیب کمیسیون حل و فصل اختلافات درباره نقض تعهد از سوی ایران از حق وتوی خود برای بازگرداندن تحریم‌ها علیه ایران به سادگی استفاده کند.

منظور از کمیسیون حل و فصل اختلافات، کمیته‌ای تخصصی متشکل از ایران،‌ آمریکا، اتحادیه اروپا، انگلیس، فرانسه، آلمان، روسیه و چین است که قرار است به بررسی ادعاهای نقض توافق از سوی ایران بپردازد.

جان کری در مصاحبه روز سه‌شنبه خود به این موضوع که اکثریت اعضای این کمیسیون کشورهای متحد آمریکا هستند اشاره کرد و تصریح کرد این بازگشت‌پذیری ساده تحریم‌ها در حالت نقض توافق از سوی ایران را تضمین می کند.

www.farsnews.com/newstext.php?nn=13940520000701

[Sami1993 11,560]

گزارش ویژه/ اختصاصی
2 توافق محرمانه میان ایران و 1+5 وجود دارد
برنامه کاری با آژانس درباره PMD تنها تفاهم محرمانه شکل گرفته در حاشیه مذاکرات ایران و 1+5 نیست و حداقل یک تفاهم محرمانه دیگر نیز وجود دارد.

 

محمد صدری، ایران هسته ای- برخی شنیده های «ایران هسته ای» حکایت از آن دارد که برنامه کاری با آژانس دربارهPMD تنها تفاهم محرمانه شکل گرفته در حاشیه مذاکرات ایران و 1+5 نیست و حداقل یک تفاهم محرمانه دیگر نیز وجود دارد.

 

طی هفته های گذشته، در محافل داخل و خارج از ایران، این موضوع مکررا مطرح شده است که میان ایران و آژانس یک تفاهم محرمانه درباره نحوه حل و فصل PMD در ماه های آینده وجود دارد.

 

هم ایران و هم آژانس از علنی کردن این تفاهم خودداری کرده اند.

 

مقام های ایرانی از جمله رییس سازمان انرژی اتمی ادعا کرده اند این توافق، یک برنامه اجرایی است و محرمانه خواهد ماند.

 

مقام های امریکایی نیز در پاسخ به انتقادات اعضای کنگره امریکا گفته اند از محتوای این توافق خبر دارند ولی متن آن را در اختیار ندارند.

 

«ایران هسته ای» طی روزهای آینده جزئیات بیشتری از این توافق را منتشر خواهد کرد.

 

اما نکته مهم این است که برخی اخبار حکایت از آن دارد که یک تفاهم محرمانه دیگر هم میان ایران و 1+5 در مذاکرات انجام شده که تاکنون نه درباره آن صحبتی شده و نه متن آن علنی گشته است.

 

این تفاهم، سندی است که در آن برنامه آینده ایران در حوزه غنی سازی مورد توافق قرار گرفته و «ترتیبات دراز مدت برای غنی سازی در ایران» نامیده شده است.

 

در این سند مشخص شده است که ایران تا 15 سال آینده در برنامه غنی سازی خود چه گام هایی را خواهد برداشت.

 

ایران موظف است پس از اجرای پروتکل الحاقی، طی یک اظهارنامه تفصیلی، برنامه 10 ساله هسته ای خود را به اطلاع آژانس برساند.

 

برخی منابع به «ایران هسته ای» گفته اند احتمالا در آن اظهارنامه –که پس از آغاز اجرای توافق تقدیم آژانس خواهد شد- مفاد همین توافق با 1+5 تکرار می شود.

 

دقیقا روشن نیست که مفاد این توافق چیست اما حدس زده می شود که محدودیت ها بر برنامه غنی سازی و برنامه تحقیق و توسعه غنی سازی ایران در این توافق محرمانه، بیش از چیزی باشد که برجام مشاهده می شود.

[Sami1993 11,560]

موسسه واشینگتن فاش کرد
برنامه محرمانه امریکا برای احیای تحریم ها حین اجرای برجام
موسسه واشینگتن در گزارشی ادعا کرد مقام های امریکایی به کارشناسان این موسسه گفته اند در مواجهه با تخلفات کوچک ایران از برجام، تحریم های خود را احیا خواهند کرد.

 

ایران هسته ای- موسسه واشینگتن در گزارشی ادعا کرد مقام های امریکایی به کارشناسان این موسسه گفته اند در مواجهه با تخلفات کوچک ایران از برجام، تحریم های خود را احیا خواهند کرد.

 

متن قطعنامه 2231 شورای امنیت می گوید در صورت وقوع یک عدم پای بندی عمده از برجام، مکانیسم وتوناپذیر بازگشت تحریم ها می تواند توسط هر یک از اعضای برجام فعال شود.

 

موسسه واشینگتن می گوید اما دولت امریکا برنامه ای هم برای مواجهه با آن دسته از تخلفات احتمالی ایران دارد که احتمالا مصداق یک عدم پای بندی عمده نیست.

 

در گزارش این موسسه آمده است: «این نگرانی وجود دارد که آیا در برابر تخلفات کوچک تر ایران، آمریکا و شرکایش حاضر هستند کل توافق را به منظور اعمال مجازات برای این تخلف ها، به خطر بیندازند»؟

 

پاسخ این موسسه چنین است: «بر اساس بحث هایی که ما با مقامات آمریکایی داشته ایم، می دانیم که آمریکا رویکرد خود را درباره مجازات انواع مختلف تخلفات کوچک و متوسط ایران آماده کرده است، که اصولا بر وضع مجدد تحریم های یک جانبه آمریکا استوار است. اما جزئیات این رویکرد هنوز علنی نشده است».

 

کارشناسان می گویند از آنجا که در هیچ کجا مفاهیم تخلف عمده و تخلف غیر عمده به دقت تعریف نشده، امریکا می تواند هر بهانه ای را مستمسک بازگشت تحریم ها قرار بدهد.

 

موسسه واشینگتن در ادامه از دولت امریکا خواسته است عناصر اصلی این رویکرد خود را علنی کند: «دولت باید دست کم با متحدان اروپایی خود بر سر نحوه پاسخگویی طرف های برنامه جامع اقدام مشترک به انواع مختلف تخلفات ایران، به درک مشترک برسد. برای اینکه این کار بیشترین تاثیر بازدارندگی را داشته باشد، باید عناصر اصلی این تفاهم، علنی شود. این موضوع مهم است. اگر آمریکا و متحدانش نتوانند امروز بر سر واکنش خود به طیف احتمالی تخلفات ایران به وحدت نظر برسند، انفعال بعدی آنها ممکن است ایران را دچار خطای محاسبه کند و برانگیزد تا به تخلفات بزرگتری دست بزند که کل توافق را تهدید کند».

[Sami1993 11,560]

رزیابی راهبردی
برجام باید به ‌شدت مشروط و مقید شود
در بهترین حالت برجام باید به‌شدت مشروط و مقید شود، اجرای برجام بدون درنظر گرفتن ملاحظات جدی امنیت ملی ایران امکان‌پذیر نخواهد بود.

 

ایران هسته ای - مهدی محمدی معتقد است؛ در بهترین حالت برجام باید به‌شدت مشروط و مقید شود، اجرای برجام بدون درنظر گرفتن ملاحظات جدی امنیت ملی ایران امکان‌پذیر نخواهد بود.

 

مهدی محمدی کارشناس ارشد مسائل هسته‌ای و سیاسی در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری تسنیم درباره موضوع برجام و بررسی‌های مراجع رسمی قانونی کشور درباره آن مطالبی را مطرح کرد. متن این گفت‌وگو به‌شرح ذیل است:

 

* آقای محمدی، فکر می‌کنید روند بررسی برجام اکنون در چه مرحله‌ای قرار دارد؟

 

-  این چیزی است که مسئولین باید درباره آن حرف بزنند. من تصور می‌کنم بررسی برجام یک امر بسیار جدی است. کسانی مایل بودند و هنوز هم هستند که بررسی برجام را تبدیل به یک موضوع تشریفاتی بکنند. تلاش‌های زیادی هم در این زمینه انجام شد ولی خوب، ظاهراً موفق نشده‌اند. حتی به‌نظر من اصلی‌ترین هدف صدور قطعنامه شورای امنیت تقریباً بلافاصله پس از توافق هم همین بود. الآن روی جزئیات تمرکز ویژه‌ای شده است. مدتها طول خواهد کشید تا بطون این متن مفصل و پیچیده بر کشور آشکار شود. حتی در مواردی تیم مذاکره کننده هم به نکاتی در توافق پی خواهد برد که تاکنون به آن دقت نکرده بود.

 

* می‌توانید به نمونه‌هایی اشاره کنید؟

 

- من نمی‌خواهم وارد جزئیات شوم ولی مثلاً تحریم‌ها یک نمونه خوب است. جزئیات اینکه واقعاً در حوزه تحریم‌ها چه اتفاقی افتاده تازه در حال آشکار شدن است. سؤال بزرگ این است: آیا همان تعلیق تحریم هم واقعاً انجام خواهد شد؟ و مهمتر از این، آیا آن هدف اصلی یعنی ایجاد گشایش اقتصادی محقق خواهد شد؟ جواب دادن به این سؤال‌ها به هیچ وجه آسان نیست.  نمونه دیگر رژیم دسترسی و بازرسی چندلایه‌ای است که در متن برجام وجود دارد. ما در اینجا حداقل با یک رژیم 5 لایه موجه هستیم:

1. اجرای پادمان در ایران که متمرکز بر پیگیری مواد هسته‌ای خواهد بود.
2. اجرای پروتکل در ایران که اساساً متمرکز بر تأسیساتی است که به‌عنوان تأسیسات هسته‌ای اظهار نشده است ولی همچنان موضوع اصلی آن ردگیری مواد هسته‌ای است.
3. توافق بر سر یک رژیم ویژه دسترسی و بازرسی به‌منظور حل و فصل PMD که در مرز میان برنامه هسته‌ای و برنامه نظامی قرار دارد.
4. نظام راستی آزمایی اجرای برجام در ایران که هیچ ضابطه دقیقی برای آن معین نشده است.
5. نظام دسترسی و بازرسی مبتنی بر فهرست NSG.

مثلاً درباره NSG تازه جزئیات در حال آشکار شدن است، اینها چیزهایی نیست که در همان نگاه اول به توافق بتوان دریافت، فقط در یک فرآیند بررسی دقیق است که امکان فهم این جزئیات فراهم می‌شود.

 

* فکر می‌کنید نهایتاً چه اتفاقی رخ خواهد داد؟

 

- باید صبر کرد و دید. رهبر معظم انقلاب اسلامی به‌صراحت هم احتمال رد داده‌اند و هم احتمال تأیید. من فکر می‌کنم علاوه بر شورای عالی امنیت ملی ضرورت دارد مجلس هم وارد مسئله شود. بدون شک برجام تعهدات بلندمدت و بسیار جدی برای کشور ایجاد می‌کند که مجلس باید درباره آن نظر بدهد. قانونی هم در مجلس وجود دارد که احراز پایبندی یا عدم پایبندی برجام به مفاد آن قانون وظیفه مجلس است. با این حال در بهترین حالت برجام، باید به‌شدت مشروط و مقید شود، اجرای برجام بدون درنظر گرفتن ملاحظات جدی امنیت ملی ایران امکان‌پذیر نخواهد بود. اساساً در فرآیند اجرا ایران به یک استراتژی امنیت ملی جدید نیاز خواهد داشت، مواردی در برجام وجود دارد که در عمل باید مورد تجدید نظر اساسی قرار بگیرد.

 

* اما گفته شده که این متن تحفظ‌بردار نیست و ایران باید کلّیت آن را رد کند یا بپذیرد.

 

- از حیث حقوقی این درست است ولی از جنبه سیاسی نه. اگر دولت آمریکا خواهان اجرای این توافق است ــ که من فکر می‌کنم هست ــ باید تحفظات ایران را بپذیرد. در مواردی مذاکره مجدد لازم است که هیچ ایرادی ندارد انجام بشود، به‌ویژه در حوزه تحریم‌ها اگر این توافق دارای گپهای اساسی باشد این چیزی نیست که بتوان در مقابل آن تسامح کرد. بالاخره همه این امتیازها داده شده که در زمینه تحریم گشایشی ایجاد شود.

 

* ارزیابی‌تان از واکنش‌هایی که این روزها در آمریکا به برجام نشان داده می‌شود، چیست؟

 

- به‌نظر من این فضا را نباید زیاده از حد جدی گرفت، حتی اگر کنگره برجام را رد کند، اوباما آرای کافی برای وتوی آن در مجلس نمایندگان را دارد و بنابراین توافق اجرا خواهد شد و باید به اجرای آن فکر کرد، مگر اینکه در ایران تصمیم متفاوتی گرفته شود. حرفهایی هم که این روزها در آمریکا زده می‌شود، چه از جانب دولت و از سوی کنگره، به‌نظر من ارزشش بیشتر از این جهت است که محاسبات آمریکا را برای دوران پساتوافق نشان می‌دهد. ما باید از این جنبه به این مباحثات نگاه کنیم. آمریکایی‌ها دارند به ما می‌گویند درباره آینده چگونه فکر می‌کنند و چه برنامه‌هایی برای آن دارند، خصوصاً در دو حوزه سیاست داخلی ایران و مسائل منطقه‌ای، آمریکایی‌ها یک طراحی ویژه برای دوران پساتوافق دارند که من فکر می‌کنم بخشهایی از آن با برخی در داخل تفاهم شده است، این جنبه از موضوع خیلی مهمتر از تمرکز روی اختلافات کنگره و دولت است.

[Skyhawk 16,539]

رهبر معظم انقلاب در دیدار شرکت کنندگان در اجلاس مجمع جهانی اهل بیت (ع) و اتحادیه رادیو و تلویزیون‌های اسلامی:
با همه توان اجازه نفوذ و حضور آمریکایی‌ها در ایران را نمی‌دهیم/ جمهوری اسلامی دست دوستی به سوی همه دولتهای اسلامی دراز می کند/ «ایجاد اختلاف و نفوذ»، نقشه نظام سلطه در منطقه/ نهضت بیداری اسلامی سرکوب شدنی نیست/ فلسطین مسئله اول جهان اسلام (۱۳۹۴/۰۵/۲۶ - ۱۱:۴۹)

حضرت آیت الله خامنه ای با اشاره به تلاش واشنگتن برای سوءاستفاده از نتایج مذاکرات هسته ای افزودند: امریکایی ها می خواهند از توافقی که هنوز نه در ایران و نه در امریکا تکلیفش و رد یا قبول شدنش معلوم نیست، وسیله ای برای نفوذ در ایران بسازند اما ما این راه را قاطعانه بسته ایم و با همه توان بالای خود، اجازه نفوذ اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و یا حضور سیاسی در ایران را به امریکایی ها نمی دهیم.
ایشان سیاستهای منطقه ای جمهوری اسلامی را نقطه مقابل سیاستهای منطقه ای امریکا خواندند و افزودند: آنها به دنبال تجزیه کشورهای منطقه و ایجاد کشورهای کوچک و تابع هستند اما به حول و قوه الهی این اتفاق رخ نخواهد داد.
www.leader.ir/langs/fa/index.php?p=contentShow&id=13481

[Sami1993 11,560]

رزیابی راهبردی
هشدارهای امنیت ملی در فضای پساتوافق
برجام تبعات سیاسی گسترده تری خواهد داشت که شکل دادن به آن و کنترل آن، مهم ترین مسئله امنیت ملی ایران در چند سال آینده و یکی از مهم ترین مسائل سیاست خارجی امریکا همزمان با آن خواهد بود.

 

مهدی محمدی، وطن امروز- چه برجام رد شود چه تایید، اکنون در مرحله پساتوافق قرار داریم. اگر برجام رد شود، این مرحله آکنده از تبعات یک توافق شکست خورده خواهد بود و اگر تایید شود، محیط امنیت ملی ایران از دو جنبه عمیقا دستخوش تغییر می شود؛ نخست، از جنبه اجرای برجام در ایران که من معتقدم برخی شاخص های امنیت ملی ایران را به نحوبازگشت ناپذیر جابجا خواهد کرد، و دوم، از حیث برنامه ای که امریکا برای دو محیط سیاست داخلی ایران و منطقه خاورمیانه طراحی کرده و تلاش برای اجرای این برنامه ها، برخی پارامترهای امنیت ملی ایران را به طور بنیادین تحت تاثیر قرار خواهد داد.

 

پیش از این گفته ام که مسئله اصلی درباره برجام متن آن نیست بلکه مسئله اصلی این است که این توافق بناست مقدمه اجرای چه پروژه هایی باشد. هم ایران و هم امریکا می خواهند با فرمول خود وارد دوران پساتوافق شوند. به تعبیر دیگر، برجام تبعات سیاسی گسترده تری خواهد داشت که شکل دادن به آن و کنترل آن، مهم ترین مسئله امنیت ملی ایران در چند سال آینده و یکی از مهم ترین مسائل سیاست خارجی امریکا همزمان با آن خواهد بود. مسئله اصلی و بنیادین این نیست که درون برجام چه نوشته شده –اگرچه این مسئله نیز در جای خود  اهمیتی ویژه دارد- بلکه مسئله اصلی این است که برجام زیرساخت اجرای کدام پروژه ها خواهد بود و کدام طرف موفق خواهد شد الزامات و نتایج این متن را به استخدام اهداف آینده خود درآورد. تبعات غیر هسته ای برجام به نحو خارق العاده ای تعیین کننده تر از تبعات هسته ای آن است. منازعه بزرگ اینجاست و برنده و بازنده اصلی نیز همین جا معلوم خواهد شد.

 

کالین کال مشاور امنیت ملی جوبایدن دیروز در موسسه مطالعات استراتژیک و بین المللی در واشینگتن گفته است امریکا یک طرح راهبردی از پیش آماده برای مرحله پساتوافق دارد. حتی اگر این کدصریح از یک مقام امنیت ملی امریکا را هم در اختیار نداشتیم، باز به سادگی می شد حدس زد که چنین طراحی راهبردی وجود دارد. نشانه های روشنی در دست است که ثابت می کند توافق هسته ای بخشی از یک برنامه –یا شاید بهتر باشد بگوییم تفاهم- بزرگتر است. اگر کمی خطر کنیم، می توان ادعا کرد این پازل بزرگتر –اگر نگوییم همه؛ لااقل بخشی از آن- در سطوح نیمه پنهان، مذاکره شده و درباره آن تفاهم هایی صورت گرفته است. پازل بزرگ حداقل 3 تکه دارد: مسئله هسته ای، مسئله آینده قدرت در ایران و مسئله منطقه. برجام فقط یک تکه از این پازل است که نوری بر آن افکنده شده و بقیه بخش ها هنوز در تاریکی قرار دارد. به دلیل به هم پیوستگی عمیق تکه های این پازل به یکدیگر، و تاثیرات قابل توجهی که تعیین تکلیف هر یک بر دیگری دارد، غیرمنطقی است که فکر کنیم توافق هسته ای بدون نظرداشت سرنوشت دو تکه دیگر پازل حاصل آمده است. آنچه امریکایی ها در حدود یک ماه گذشته –پس از اعلام برجام- گفته اند در واقع نشان دهنده محاسبات آنها درباره دوران پسا توافق بویژه در دو محیط منطقه ای و داخلی ایران است و این جنبه از مباحثات درونی امریکا اکنون بسیار مهم تر از نزاعی است که ظاهرا میان کنگره و دولت در جریان است.

امریکایی ها اگرچه ظاهرا در حال توجیه کنگره هستند، ولی در واقع کاری که می کنند آکار کردن پیش فرض های داخلی و منطقه ای برجام و همچنین برنامه ای است که برای این دو حوزه در سر دارند.

 

برای سیستم سیاستگذاری امنیت ملی ایران،  ایران داشتن یک درک صحیح، مستند و راهبردی از چشم انداز وسیع تری که امریکا سعی می کند توافق هسته ای را بخشی از آن جلوه بدهد (یا قرار بدهد) فوری ترین مسئله است.

 

دو نکته زیر مقدمه ای برای ورود به این بحث تمهید می کند.

 

یکم- دولت اوباما شرط بسته است که توافق هسته ای محیط سیاست داخلی و در نتیجه آن معادله قدرت در ایران را دگرگون خواهد کرد، طوری که روزی که محدودیت های برجام پایان یابد –اگر چنین روزی اساسا وجود داشته باشد- ایرانی نوین بر سر کار خواهد بود که از صفر شدن زمان گریز هسته ای در آن نباید نگران بود. امریکایی ها سعی می کنند در اظهارات علنی خود در این باره محتاط باشند ولی واضح است که روی این موضوع بیش از هر چیز دیگر حساب کرده اند. اگر بخواهم از یک تعبیر صریح تر استفاده کنم، نوعی اطمینان خاطر در امریکا وجود دارد که توافق هسته ای مقدمه براندازی جمهوری اسلامی است نه مقدمه پذیرش آن به مثابه یک قدرت هسته ای پس از 10 یا 15 سال. تامل در ادبیات راهبردی که از سوی مقام ها، نشریات و مراکز مطالعات استراتژیک در امریکا در حال تولید است، جزئیات بسیار خوبی از دینامیزم حصول این تغییر در ایران –آنگونه که امریکا محاسبه یا برنامه ریزی کرده- در اختیار ما می گذارد.

 

بیش از هر چیز امریکایی ها روی 3 عامل حساب کرده اند: 1- افزایش تعامل با ایران که از دید آنها بیش از آنکه به معنای راه یافتن ایران به جامعه بین المللی باشد به معنای راه یافتن امریکا به درون ایران است. (امریکایی ها سال هاست می گویند مشکل اصلی آنها این است که در ایران حضور ندارند.) 2- قدرت گرفتن آنچه آنها بخش خصوصی سکولار می نامند از طریق افزایش تعامل مهندسی شده اقتصادی با آن که معتقدند در میان مدت جامعه سیاسی ایران را به شدت تحت تاثیر قرار خواهد داد و 3- تسخیر افکار عمومی ایران و ایدئولوژی زدایی از آن در طول زمان بویژه از طریق شکل دهی مستمر به دوقطبی هایی است که یک سوی آن برنامه های امنیت ملی ایران قرار دارد و سوی دیگر آن معیشت به گروگان گرفته شده مردم.

 

برای تست این الگو، نگاه امریکایی ها به دوردست ها دوخته نشده است. آنها مشخصا به همین انتخابات مجلس می نگرند که چند ماه دیگر برگزار خواهد شد. این انتخابات از این حیث که آشکار کند کدام دسته از نیروهای سیاسی، همکاران پروژه امریکا برای دستکاری در معادله قدرت در ایران هستند، بسیار تعیین کنده خواهد بود و این صدها برابر مهم تر از توافق هسته ای و اتفاقی است که درون تاسیاست هسته ای ایران رخ خواهد داد.

 

دوم- تکه دوم پازل ماهیتی ژئوپلتیکی دارد. از بیش از یک سال قبل امریکایی ها طراحی استراتژی را آغاز کردند که هدف از آن جلوگیری از تبدیل توافق هسته ای به ابزار افزایش قدرت ژئوپلتیکی ایران بود. برخلاف بسیاری از تحلیل های موجود من عقیده دارم اساس برنامه ژئوپلتیکی فعلی امریکا نه جلوگیری از هزینه شدن پول ناشی از توافق توسط ایران در محیط های منطقه ای است و نه حتی ابتکار عمل های نظامی- امنیتی – سیاسی برای دگرگون کردن سرنوشت پرونده های اصلی منطقه. اساس این برنامه، تا آنجا که به ایران مربوط است، وادار کردن ایران به آغاز مذاکرات منطقه ای با امریکاست. اینجا هم کلیدواژه خوش رنگ و لعاب تعامل نقش اصلی را ایفا می کند. امریکایی ها تصور می کنند اگر بتوانند هم زیر ساخت ارتباط و هم مدل مذاکراتی شکل گرفته در پرونده هسته ای را به پرونده منطقه سرایت بدهند و ایران را سر میز مذاکره ژئوپلتیکی بنشانند، بخش سخت ماجرا را پشت سر گذاشته اند. دقیقا از همین جاست که موضوع به دیگر تکه های پازل از جمله محیط سیاست داخلی ایران گره می خورد. امریکایی ها می خواهند بگویند –و کسانی در داخل ایران دقیقا همین موضع را تکرار می کنند- که اگر یک توافق خوب در موضوع هسته ای حاصل شد، چرا تکرار این تجربه درباره مسائل منطقه ممکن نباشد؟ این صورت دیگر همان تعبیری است که رییس جمهور اخیرا علاقمند به تکرار آن شده مبنی بر اینکه قدرت سیاسی (کنایه از توان مذاکره با 1+5) در مدیریت بحران های منطقه ای، از قدرت نظامی و امنیتی ایران کارسازتر و مهم تر است. این البته ظاهر قضیه است. طراحی امریکا این است که اولا با نشاندن ایران پای میز مذاکره، ایران را وادار به پذیرش اصل بده بستان درباره موضوعات منطقه ای کرده و مذاکرات را بر چند وچون آن متمرکز کند. ثانیا امریکایی ها تصور می کنند به محض نشستن ایران پای میز، می توانند با استفاده از توانایی های شبکه همکار خود در ایران، دوقطبی را که در انتخابات 92 درباره مسئله هسته ای شکل گرفت، این بار درباره مسائل منطقه ای بازسازی کنند و به این ترتیب یک بار دیگر –به زعم خودشان- به سرنوشت انتخابات ها در ایران شکل بدهند. در واقع، از دید امریکا، آغاز مذاکرات ژئوپلتیکی، نیروهایی را در ایران فعال خواهد کرد که عقب راندن آنها برای جریان انقلابی به سادگی ممکن نیست. و ثالثا امریکا تصور می کند انتقال سیاستگذاری ژئوپلتیکی در ایران به بخش دیپلماتیک دستور کار منطقه ای ایران را تغییر خواهد داد و ایران دیگر نمی تواند هم زمان با پیگیری راهبرد معاملاتی پای میز، راهبرد مقاومتی را در میدان پیش ببرد و به این ترتیب عملا وارد دورانی از محافظه کاری در موضوعات منطقه ای خواهد شد.

 

علائمی از اینکه امریکایی ها همه انرژی خود را بر گشودن این دو باب –باب مداخله در سیاست داخلی و باب نشاندن ایران پای میز مذاکره ژئوپلتیکی- متمرکز کرده اند وجود دارد که باید آنها را بسیار جدی گرفت. اگر این باب ها گشوده شود یعنی برجام بدل به ابزار راهبردی امریکا علیه ایران تبدیل شده و اگر این پروژه مدیریت شود، می توان از توافق هسته ای فرصت ساخت.