تاپیک جامع تسلیحات هایپرسونیک تاپیک جامع تسلیحات هایپرسونیک

[MR9 119,122]

تسلیحات هایپرسونیک ، حوزه جدید برای رقابت

اعطاء قرارداد توسعه جنگ افزارهای هواپایه فراصوت به لاکهید – مارتین

واشنگتن : وزارت دفاع ایالات متحده در 13 اوت 2018  اعلام نمود که مناقصه  طراحی و توسعه دومین نمونه از تسلیحات فراصوت مورد نیاز ارتش این کشور را به ارزش 480 میلون دلار به  دپارتمان موشک و سامانه های کنترل شرکت لاکهید- مارتین اعطاء نموده است .

خبر امضاء این قرارداد در حالی منتشر گردید که پیش از این گمانه زنی هایی در خصوص نیازمندی فوری ارتش این کشور برای طراحی و و تولید تسلیحات هوا- پایه واکنش سریع وجود داشت و گفته شده بود که پشتیبانی های لازم از برنده مناقصه نیز بخوبی انجام خواهد شد این قرارداد ، در واقع ، ایجاد بستر مناسب برای طراحی ، تست و آمادگی برای تولید مهمات واکنش سریع هواپایه (ARRW) بشمار  می آید .

وزیر نیروی هوایی  ، هدر . ای . ویلسون در این زمینه می گوید :" ما قصد داریم تا بسرعت و با بهره گیری از بهترین فناوری در دسترس ، در کوتاه ترن بازه زمانی ممکن ، قابلیت رزم هایپرسونیک را در اختیار نیروی هوایی قرار دهیم "

پروژه ARRW ، یکی از دو تلاش ارتش ایالات متحده  برای نمونه سازی تسلیحات ماوراء صوت است که به نیروی هوایی  در توسعه قابلیتهای رزمی کمک می کند . نیروی هوایی ارتش ایالات متحده  ، با استفاده از دسترسی های داده شده  بخش 804 از اجازه نامه FY16 قانون دفاع ملی ، مجاز است تا سرمایه گذاری لازم برای توسعه این تسلیحات تا سال 2021 را داشته باشد . این پروژه قرار است تا در شعبه اورلاندو (فلوریدا ) شرکت لاکهید- مارتین اجرا گردد و انتظار می رود تا اواخر نوامبر 2021 به نتیجه قطعی برسد .

از سویی دیگر ، مدیران ارشد وزارت دفاع  ، آژانش دفاع موشکی ، نیروی هوایی ، نیروی دریایی ، و ارتش روز 28 ژوئن  سال جاری توافقنامه ای را بصورت مشترک به امضاء رساندند که در آن بر همکاری و توسعه فناوری مهمات هایپرسونیک سُرشی ، تاکید وجود داشت .

ژنرال دیوید . ال . گلدفین ، رییس ستاد نیروی هوایی ، در این زمینه می گوید :

" این تیم مشترک  برای رقابت نیازمند ایجاد چابک سازی سازمانی خواهد داشت ، مرزهای فناوری در این برنامه بطور قطع جابه جا میشود و ما می بایست سهم خود را از این رقابت جدید ، داشته باشیم "

انعقاد این قرار داد ، به دولت اجازه می دهد تا به نیاز فوری نیروهای مسلح ، پاسخ مناسب دهد ، به همین دلیل شروع به کار این پروژه ، به فاصله 180 روز پس از امضاء تعیین شده است .

برنامه دوم نیروی هوایی برای طراحی تسلیحات هواپایه  فراصوت ، سرمایه گذاری برروی پروژه  جنگ افزار ضربتی متعارف فراصوت (HCSW) نام دارد . در مجموع ، این دو برنامه ، قابلیتهای منحصربفردی را برای ارتش فراهم می کند ، گرچه  هرکدام ازاین دو طرح ، رویکردهای فنی متفاوتی را دنبال می کنند . چنانکه برنامه ARRW تلاشی است میان نیروی هوایی و دارپا برای توسعه فناوری که امکان ارتقاء آن وجود دارد ، در حالی که برنامه HCSW ، بیشتر بر روی استفاده از فناوری هایی که وارد دوره بلوغ خود شده ، متمرکز شده است .

پی نوشت :

1- در یک دهه اخیر ، مفهوم جدیدی واردسازمانهای مسلح شده و آن ، " چابک سازی " سازمان است ، طبیعتا" سازمان های به اصطلاح " تنبل" در چنین وضعیتی ، محلی از اِعراب ، نخواهند داشت .

2- نکته جالب اینجاست که مدیریت حاضر نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ( بعنوان متولی این دوبرنامه ) ، آنچنان به این فناوری علاقه مند شده که روی دو برنامه مشابه ، همزمان سرمایه گذاری می کند ، طبیعتا" در اینجا ( و نه الزاما"در یک سازمان قرن بیست و یکمی نظیر پنتاگون )  پول به هیچ عنوان مطرح نیست ، بلکه ، پیش فرضها ، عملکرد و آینده نگری مدیریت سازمان ، تاثیر گذار خواهد بود .

 

صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

 

[MR9 119,122]

پوتین و تسلیحات تغییر دهنده جریان بازی

فرضیه : جنگ افزارهای هایپرسونیک سُرشی باسرعت بیش از 20 ماخ مسلح به سرجنگی حرارتی / هسته ای جدید روسی ، به تقریب هیچ سد دفاعی را در برابر خود نخواهند داشت .

در ابتدای ماه مارس 2018 ، ولادیمیر پوتین بر خلاف رویه معمول معرفی تسلیحات جدید در روسیه ، شخصا" در مراسم معرفی یک جنگ افزار جدید هایپرسونیک سُرشی  شرکت نمود  و به گفته وی ، ورود این سلاح به سازمان رزمی ارتش روسیه ، انقلابی را  در قابلیتهای رزمی این کشور ، در دوسطح تاکتیکی و راهبردی ، ایجاد خواهد نمود . 

این  سلاح جدید که "آوانگارد" (پیشرو) نامیده شده بود ، از ابتدا در قالب یک  سامانه تسلیحاتی راهبردی طراحی گردید که می بایست کلاهک جنگی حرارتی / هسته ای خود را با سرعتی فراصوت ،  به هر نقطه از کره زمین ، حمل نماید . این کلاهک فراصوت که  بر روی یک حامل با شناسه  UR-100 قابل استفاده است ، پس از خروج از اتمسفر،  قابلیت هدایت  به سوی هدف با سرعتی نزدیک به 20 ماخ را خواهد داشت  که ضمن اینکه رهگیری و انهدام آن را به تقریب به یک امر غیر ممکن تبدیل  خواهد کرد ، پتانسیل استفاده از انرژی جنبشی  در لحظه برخورد به هدف را بدان خواهد داد که صرفا" استفاده از این قابلیت ، میتواند حداقل موجبات انهدام چند بلوک شهری را  فراهم کند . علاوه براین ، وجود ویژگی "سُرش " (glide) در این کلاهک ، ضمن آنکه  مانورپذیری و طبعا" بقاء آن را افزایش میدهد ، برد افزون تری را بدان خواهد  داده  و این برای چندمگاتن سرجنگی حرارتی / هسته ای آوانگارد ، فرصتی را فراهم خواهد نمود تا هدف را بخوبی در تیررس خود قرار داده و منهدم نماید .

رییس جمهوری روسیه ، در زمان رونمایی از این دستاورد نظامی جدید ، اعلام نمود که آوانگارد ، بدلیل دقت بسیار بالا ، به مانند یک شهاب سنگ  و گلوله آتشین دقیق میتواند هر هدفی را در هر نقطه از جهان  در بردی فرای تصورات موجود ، زیرآتش خود قرار دهد .

درفوریه 2019 نیز ، پوتین مجددا" قابلیتهای این سلاح جدید را مورد تمجید قرارداد و ادعا نمود که آوانگارد ، یه یک سلاح تغییر دهنده جریان بازی تبدیل خواهد شد . درجریان مصاحبه  ولادیمیر سونگورکین با رییس جمهور روسیه ، وی از پوتین سئوال نمود که  " آقای رییس جمهور ، شما ،آوانگارد را  با اولین ماهواره ارسال شده به فضا توسط انسان ، مقایسه کردید " آیا به نظر نمی رسد که این مقایسه ، بیش از حد مورد نیاز ، مبالغه آمیز است  ؟؟ چرا که این دو تفاوت بسیاری با هم دارند ، به چه علت از این تحلیل استفاده کردید ؟؟

پویتن در پاسخ چنین گفت که  :" این سیستم ، بدلیل تطبیق شرایط فعلی روسیه با وضعیت اتحاد شوروی در زمان ارسال اولین ماهواره ساخته دست بشر به فضا ، به منظور تلاشی برای حفظ امنیت ملی ، کاملا قابل مقایسه است . ارسال اولین ماهواره اتحاد شوروی به فضا ، در آن زمان ، معرف توانایی  شوروی در تولید موشکهای بالستیک قاره پیما مسلح به کلاهکهای هسته ای و ارسال سیگنال به دشمن در وجود قابلیت انهدام اهداف مشخص در قلمرو وی ، محسوب میشد . درواقع ، این شلیک ، مقدمه برنامه تولید انبوه موشکهای بالستیک قاره پیما بود ، هرچند صنعت موشکی شوروی ، پیش ازاین ، مراحل توسعه خود را می گذراند ، اما جرقه اصلی این روند ، از همین رویداد زده شد و این به معنای تولد شاخه موشکهای بالستیک در ارتش سرخ بود .

اما دوستان آمریکایی ما ، برای مقابله با  این قابلیت ، توسعه  سامانه های دفاع ضد بالستیک خود را در پیش گرفتند ، در نتیجه ، ما مجبور بودیم تا یک پاسخ نامتقارن ، کافی و جدی را ارائه کنیم ، اما این پاسخ دقیقا چه ماهیتی داشت ؟

 

بطور طبیعی ، طراحی مفهومی و سپس تولید سامانه  آوانگارد ، پاسخ روسیه به  سامانه دفاع ضد بالستیک بلوک غرب بود . حامل سُرشی با سرعت 20 ماخ در داخل لایه های جو به بسوی هدف حرکت میکند که تصور این فرآیند در گذشته بسیار مشکل بود . در نتیجه ، بلحاظ ایجاد پتانسیل دفاعی ، معرفی آوانگارد ، بطور دقیق معادل ارسال نخستین ماهواره به فضا و به برجستگی آن خواهد بود .

به همین دلیل است که  ما امروز درباره یک سلاح راهبردی بالستیک  صحبت می کنیم . حال سئوال اینجاست که حامل کلاهک ، یک حامل جدید است ؟؟ پاسخ بطور قطع مثبت خواهد بود ، چرا که  حامل مورد نظر ، یک پیشرفت مطلق در حوزه های فناوری و مواد بحساب می آید .

براساس اطلاعات موجود ، بخش های قابل توجهی ازاین موشک در زمان شلیک بسوی هدف ، تا 3000 درجه سانتی گراد ، گرم خواهد شد ،آیا پیش ازاین ، چنین فناوری برای موشکهای بالستیک ، قابل تصور بود ؟ در مقایسه، سطح خورشید ، تا 6000 درجه   حرارت تولید میکند و وقتی ما از حرارت 3000 درجه ای صحبت می کنیم ، قطعا" موشک مد نظر ،  پوششی نظیر لایه محافظ بستنی شکلاتی دربر ندارد . فناوری روسی ، بدنه موشک با لایه ای از پلاسما قابل پوشش داده ، بطوری که در زمان شلیک ، حرارت بخش بیرونی به  1900 تا2000درجه می رسد و در همان زمان، قابلیت کنترل موشک برای اپراتور وجود دارد . در آخرین تست این موشک ، کاربر از عبارت " پیام تایید شد" استفاده کرد که به معنای اصابت دقیق  کلاهک به نقطه از قبل تعیین شده بود .

در حال حاضر ، مدرسه مهندسی و علوم روسیه ، موفقیتهای قابل توجهی را در بخش دفاعی کسب کرده اند  واین کاملا فوق العاده است . بنابراین ، مقایسه آن با  پرتاب اسپوتنیک ، کاملا به جا و مناسب به نظر می رسد .

پی نوشت :

1- متن یک سیگنال مشخص را در اختیار خواننده می گذارد ، کشوری که رشد و توسعه متوازن نظامی را در دستور کار خود قرار دهد ، می تواند در حوزه تبلیغات و جنگ روانی ، به اصطلاح نظامی ، "دور تک" را مرتب حفظ کرده و استمرار دهد ، و  این جدا از جنبه سخت افزاری قضیه بشمارمی رود و این درس عبرت بزرگی برای ما است ، چرا که  روسها صرف نظراز قابلیت نامتعارف آوانکارد ، حساب ویژه ای بر روی اینسلاح برای استفاده در صحنه های رزمی متعارف باز کردند .

بن پایه

صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

 

 

[BISKIVIT 1,731]

۱)طرح Hypersonic Conventional Strike Weapon(HCSW) نیرو هوایی ایالات متحده برای ساخت یک سلاح هایپرسونیک با گلایدر هایپرسونیک کنار گذاشته شد.

 

 

 

۲) در حال حاظر نیرو هوایی ایالات متحده تمرکزش رو روی سلاح پروژه ARRW یا همون AGM-183گذاشته که یک موشک با سرجنگی گلایدر هایپر سونیک از نوع گوه ای.

 

 

 

۳)نیرو دریایی و نیرو زمینی ایالات متحده هم روی دو پروژه LRHW و IR-CPS کار میکنن که دارای یک سرجنگی گلایدر هایپرسونیک از نوع مخروطیه که شبیه به کلاهک های هدایت شونده موشک های بالستیک معمولیه اما مقداری توان لیفت و مانورشون بهبود پیدا کرد و درگ کمتری دارند.

 

 

 

 

 

 

۴)این تصویر بخوبی سلاح هایپرسونیک طرح LRHWنیرو زمینی ایالات متحده رو نشون میده و سرجنگی Common Hypersonic Glide Body براش در نظر گرفته شده. این سرجنگی قابلیت مانور و برد کمتری نسبت به نوع گوه ای دارند اما به دلیل اینکه ایده این طرح قدیمی است و کار تحقیقاتی زیادی ... انجام شده طراحی چنین سرجنگی ساده تر و ریسک پایین تری داره اما به خطرناکی سرجنگی گوه ای نیستند. تصویر سر جنگی گلایدر هایپرسونیک «آوانگارد »روسی.

 

 

 

 

 

 

5) پس نیرو هوای ایالات متحده طرح ARRW رو انتخاب کرد که دارای سرجنگی گوه ای مشابه تصویر زیر است:

 

 

 

 

6) به طراحی این دو ویورایدر بهینه شده برای سرعت ۱۶ ماخ و ارتفاع ۱۶۰هزار پا دقت کنید ، تصویر اول با فرض invisicid بودن جریان (غیر لزج)و تصویر دوم با فرض وجود لزجت در جریان است و بطور کلی طراحی تغییر کرده است. برگرفته از کتاب دینامیک گاز و ترمو دینامیک هایپرسونیک اندرسون.

 

 

 

 

 

7)این هم یک مثال دیگه برای ویو رایدر بهینه شده برای سرعت ۲۵ ماخ و ارتفاع ۲۳۰ هزار پا :

 

 

 

 

8) این تصویر هم به خوبی چالش طراحی گلایدر های هایپرسونیک گوه ایی (ویورایدر هم میگن) رو نشون میده دو تصویر بالا شکل بهینه برای حداقل درگ با شکل بیشترین نسبت لیفت به درگ مقایسه شده و پایین هم شکل بیهنه برای جریان اشفته و گذرا و لمینار مقایسه شده:

 

 

 

twitter.com/FieldMarshalPSO

 

 

[melisa 14]

این هایپرسونیک سُرشی وقتی از جو خارج میشه اپراتور با چی باهاش در ارتباط هست و کنترلش میکنه؟

[MONTAZEREZOHOR 20]

بر 5 اسفند 1398 در 20:48 , melisa گفت:

این هایپرسونیک سُرشی وقتی از جو خارج میشه اپراتور با چی باهاش در ارتباط هست و کنترلش میکنه؟

در فیلم رو نمایی که با ماهواره کنترل میشد

[majid363 3,609]

بسم الله الرحیم الرحیم

 

اگر اینکار ثوابی داره تقدیم می کنم به شهید عزیز ایران شهید طهرانی مقدم

 

مقدمه

ایالات متحده برنامه توسعه تسلیحاتی سلاح های هایپرسونیک(conventional prompt global strike (CPGS)) را از اوایل دهه 2000 آغاز کرده  است.این تلاش ها در ابتدا هست منجر به تولید تسلیحات با برد کم  و متوسط برای درگیری های منطقه ای شود.با توجه به تلاش های چین و روسیه برای ساخت تسلیحات هایپرسونیک پنتاگون و گنگره برنامه های گسترده ای برای تحقیقات وتوسعه درباره این نوع از تسلیحات را ضروری می دانند.برخی اخبار مبنی بر تست موفقیت آمیز تسلیحات هایپرسونیک توسط چین و روسیه باعث شده توسط ایالات متحده سرمایه گذاری زیادی برای تولید این نسل از تسلیحات و همچنین راه های مقابله با انها صورت بگیرد از طرفی طبق برنامه جامعه توسعه این تسلیحات قرار هست سرنشین دار کردن هواپیماهای هاپیرسونیک نیز از نظر فنی مورد بررسی قرار بگیرد.

هر چند درباره تاثیر تسلیحات هاپیرسونیک بین محقق ها اختلاف نظرهایی وجود دارد اما ارتش ایالات متحده تحقیقات کافی در این مورد را جز ملزومات آینده خود به حساب می آورد.

در گزارش معاون سابق وزیر دفاع گفته شده که در حاضر ایالات متحده تسلیحات قابل اعتماد برای در معرض خطر قرار دادن چین و روسیه توسط تسلیحات هایپرسونیک در اختیار ندارد همچین سیستم های دفاع ضد موشکی موجود  نمی توانند به صورت کاملا موثر از ایالات متحده در برابر این نوع از تهدیدات دفاع کنند.

تلاش های گسترده در ایالات متحده منجر به تولید برخی نمونه های این سلاح ها شده اما بعید است تا قبل از سال 2023 سسیتم های عملیاتی برای استفاده از این سلاح ها یا دفاع در مقابل این سلاح ها تولید شود.

هر چند راهبرد آمریکا در مورد استفاده از این سلاح ها با چین و روسیه متفاوت هست. در چین و روسیه این سلاح ها بیشتر برای حمل کلاهک های اتمی استفاده می شوند و از دقت کافی برخوردار نیستند اما برنامه ایالات متحده استفاده از کلاهک های غیر هسته در این نوع از موشک ها می باشد. مهمترین چالش در این برنامه بالا بردن دقت این نوع از سلاح ها می باشد.

در فوریه 2019 گزارشی برای توسعه سلاح های هاپیرسونیک توسط وزارت دفاع و آژانس های اطلاعاتی آمریکا ارائه شد. این گزارش شامل نکات زیر بود:

(1) ارزیابی هزینه های ایالات متحده و دشمنان برای این فناوری.

(2) ارزیابی کمیت و کیفیت تحقیق در مورد این فناوری.

(3) ارزیابی زیرساخت تست این فناوری.

(4) ارزیابی پیشرفت فناوری ایالات متحده و دشمنان گسترش این فناوری.

(5) شرح جدول زمانی برای استقرار عملیاتی این فناوری.

(6) ارزیابی تلاش دشمنان  در گسترش این فناری.

بعد از تحویل این گزارش مسئول آژانس دفاع ملی موشکی ملزم شد حداکثر تا پایان سال 2019 گزارشی در مورد" راهکار دفاع موشکی درباره تهدیدات هاهپیرسونیک" را به کنگره برای دریافت بودجه جهت توسعه این فن آوری در ایالات متحده و توسعه زیر ساخت ها و ادوات مورد نیاز جهت در نظر توسعه این نوع از سلاح ها در چین و روسیه ارائه دهد. همچین در این گزارش باید در نظر می شد که چند کشور دنبال تولید تسلیحات با سرعت بیشتر از 5 ماخ هستند.

دو نوع تسلیحات هایپرسونیک وجود دارد:

1- تسلیحاتی که روی وسایل دیگر سوار می شوند و به کمک آنها به این سرعت می رسند (Hypersonic glide vehicles (HGV))

2- تسلیحاتی که توسط موتورهای هوا تنفسی  قادرن به این سرعت برسند مثلا استفاده از موتورهای scramjets

بر خلاف موشک های بالستیک سلاح های هایپرسونیک از یک مسیر بالستیک برای رسیدن به هدف استفاده نمی کنند و قادرن در طول مسیر مانور بدهند. ژنرال جان هایتن نایب رئیس ستاد مشترک ارتش در گزارشی گفته :" سلاح های هایپرسونیک می توانند قابلیت پاسخ متقابل و یا ضربه اولیه را از هر محل دلخواه در حالتی که زمان کمی برای مقابله با دشمن وجود دارد فراهم کنند."سلاح های هایپر سونیک با توجه به سرعتی که دارند می توانند اهداف زمینی را هم با کمک انرژی جنیشی خود نابود کنند.

 

شکل 1تفاوت موشک های بالستیک و هایپرسونیک در طی مسیر

 

با توجه به شکل 1 استفاده از تسلیحات هایپرسونیک زمان تصمیم برای دفاع را خیلی کم می کند. مقامات وزارت دفاع اعلام کردند که در حال حاضر اکثر سنسور فضایی و رادارهای زمین پایه و موشک های قابل استفاده در این سامانه ها آزمون های قابل قبولی برای رهگیری این نوع از تسلیحات را ندادند.  پیشنهاد شده که برای مقابله با این نوع از تسلیحات با انرژِی بالا استفاده شود عیب این سیستم ها این است که در حال حاضر این نوع از سلاح های پدافندی محدود کمی را تحت پوشش قرار میدهند.

از طرف دیگه پردازشگرهای موجود در سیستم هایی که در حال حاضر استفاده می شوند عملکرد نا مطمئنی در برابر تحلیل و  مسیر یابی تسلیحات هایپرسونیک دارند.

 

بررسی طرح های موجود در آمریکا روسیه و چین در زمینه تسلیحات هایپرسونیک

ایالات متحده

وزارت دفاع (DOD) توسعه تسلیحات هایپرسونیک را در حال حاضر بر عهده نیروی دریایی گذاشته. هدف این برنامه تهیه تسلیحاتی که با توجه به سرعت زیاد به کمک انرژی جنبشی بتوانند اهداف را مورد اصابت قرار دهند. وجود تسلیحات این امکان را به نیروی دریایی می دهد که بدون توجه به سیستم های دفاعی موجود به راحتی اهداف را مورد اصابت قرار دهد.

برنامه ها

برخلاف چین و روسیه که کلاهک های اتمی قرار است روی این تسلیحات نصب شود در ایالات متحده هدف نصب کلاهک های متعارف یا استفاده از انرژِی جنبشی این تسلیحات برای حمله به اهداف می باشد.

 

استفاده از تسلیحات  هاپیرسونیک  برای حمل تسلیحات اتمی نسبت به زمانی که از موشک های بالستیک معمولی برای حمل تسلیحات هسته ای استفاده شود 10 برابر موثرتر هست. با این حال فعلا در گزارشات رسمی هیچ برنامه ای در ایالات متحده برای تولید تسلیحات هایپرسونیک اتمی وجود ندارد.

طبق گزارش های رسمی برنامه های زیر در ایالات متحده برای تولید تسلیحات هاپیرسونیک وجود دارد.

1- نیروی دریایی: Conventional Prompt Strike (CPS) حمله متعارف فوری

2- ارتش ایالات متحده Long-Range Hypersonic Weapon (LRHW): سلاح هایپرسونیک  دوربرد

3- نیروی هوایی ایالات متحده AGM-183 Air-Launched Rapid Response Weapon : سلاح واکنش سریع هوایی

4- دارپا Tactical Boost Glide (TBG): سلاح هواسر تاکتیکی ( نمی دونم درست هست یا نه )

5- دارپا  : Operational Fires (OpFires)عملیات آتشین

6-دارپا Hypersonic Air-breathing Weapon Concept  : سلاح مفهومی هواسوز هایپرسونیک

این برنامه به طور همزمان در حال توسعه و ارزیابی هستند.

نیروی دریایی

در تفاهم نامه بین وزارت دفاع و نیروی دریایی قرار شد این نیرو توسعه یک سلاح هایپرسونیک با سرعت 6 ماخ که به صرت محموله روی یک حامل چند با مصرف نصب می شود را بر عهده بگیرد.

در سال 2017 آزمایش های کلاهک هایپرسونیک با موفقیت انجام شد و بعد از تاریخ تلاش نیروی دریایی روی تولید حامل و استقرار زیر ساخت ها قرار گرفته .

اعلام شده که سیستم متعارف حمله نیروی دریایی Navy’s Conventional Prompt Strike (CPS) در سال 2025 روی زیر دریایی های کلاس اوهایو و از سال 2028 روی زیر دریایی ها کلاس ویرجینیا نصب شود.

همچنین وزارت دفاع در حال تحقیقات برای توسعه این نوع از تسلیحات برای نصب روی زیردریایی های کلاس زاموالت و بورک هست .

نیروی دریایی در سال 2020 مبلغ 496میلیون دلار و در سال 2021 مبلغ 1.416 میلیون دلار ( یک میلیارد و چهارصد و شانزده میلیون دلار) را برای توسعه این برنامه در نظر گرفته بود . این مبلغ بخشی از سرمایه گذاری 5.3 میلیارد دلاری هست که نیروی دریایی بصورت اضافی برای توسعه این طرح درخواست داده .

 

نیروی زمینی

به منظور کاهش هزینه ها قرار شده برنامه (Long-Range Hypersonic Weapon program) نیروی زمینی از بوسترهای نیروی دریایی استفاده کند. این سیستم باید بردی در حدود 1400 مایل (2100 کیلومتر) برای انهدام اتش دوربرد و حمله به اهداف با اولویت بالا استفاده خواهد شد. در نیروی زمینی مبلغ 3.2 میلیارد دلار برای توسعه این نوع از تسلیحات تا سال 2024 در نظر گرفته شده . در سال 2020 مبلغ 397 میلیون دلار و در سال 2021 مبلغ یک میلیارد و دویست و هفتاد و سه میلیون دلار برای توسعه این سلاح ها هزینه شد. این سلاح  در ابتدای سال 2025 به قابلیت رزمی خواهد رسید.

 

نیروی هوایی

انتظارمی روزد AGM-183 از نتیجه تحقیقات دارپا در این زمینه استفاده کند. این موشک سرعتی در حد 8 ماخ و بردی برابر 1000 مایل خواهد اشت. اولین پرواز این سلاح در ژوئن سال 2019 با موفقیت انجام شد ولی آزمایشهای مجدد ان که برای سال 2021 برنامه ریزی شده بود لغو شدند. در سال 202 مبلغ 286 میلیون دلار و در سال 2021 مبلغ 286 میلیون دلار برای این طرح درخواست شد.

نیروی هوایی طرح دیگری با نام Hypersonic Conventional Strike Strike (HCSW) را هم به طور موازی پیگیری می کرد که به دلیل مسائل مالی کنار گذاشت یکی دیگر از دلایل لغو این پروژه این بود که اگر سلاح مشترک با دارپا به نتیجه می شرد هم بمب افکن 52 و هم جنگنده اف 15 قادر بودند این سلاح را حمل کنند. در عوض توسعه موتورهای هواسوز برای تسلیحات هایپرسونیک به عهده این نیرو گذاشته شد.

طرح موشک agm183

طرح مشترک نیروی دریایی و هوایی برای تولید موشک هایپرسونیک برای قرار گیری در داخل اف 35

طرح نیری هوایی برای نصب موشک هایپرسونیک روی اف 15 در سال 2008

تحقیقات DARPA

با همکاری نیروی هوایی دارپا تحقیقات گسترده ای روی TACTICAL BOOST GLIDE انجام می دهد. این وسیله قادر به حرکت با سرعت بیشتر از 7 ماخ را دارد. همچینین قرار است در طول این برنامه  بتوان مدل هایی از این طرح را برای استفاده در نیروی دریایی گسترش داد.

در سال 2020مبلغ 269 میلیون دلار برای توسعه این طرح در نظر گرفته شد. همچنین نیروی زمینی هم از نتیجه تحقیقات این طرح در برنامه تسلیحاتی خود می خواهد استفاده کند.

استفاده از این طرح نیروی زمینی را قادر می کند هر نوع هدفی را با هر سطح از پدافند  را به راحتی مورد اصابت قرار دهد.

DARPA قصد دارد نتیجه تحقیقات خود در این زمینه را به ارتش و بخصوص نیروی هوایی منتقل کند. تحقیقات خود را برو روی وسایل حمل کننده هواسوز برای موشک های هایپر سونیک متمرکز کند.

استفاده از موتورهای  هواسوز به نحوه بسیار موثری باعث کاهش هزینه و کوچک شده این نوع از تسلیحات خواهد شد.

 

طرح Operational Fires

Hypersonic Air-breathing Weapon Concept    طرح مشترک ناسا و دارپا

طرح Tactical Boost Glide (TBG)

دفاع در برابر تسلیحات هایپرسونیک

وزارت دفاع به طور گسترده در حال توسعه فن آوری های مربوط به تسلیحات دفاعی می باشد. اگر چه طبق گفته متخصصان وزارت ایالات متحده توانایی موثری در مقابل تسلیحات هایپرسونیک تا اواسط دهه 2020نخواهد داشت.

در سال 2017 با توجه به گزارش های اولیه درباره توسعه تسلیحات هاپیرسونیک در سایر کشورها برنامه جهت بررسی توانایی سلاح های لیزری مغناطیسی  انرژی جنبشی و توپ های مغناطیسی برای مقابله موثر با این تسلیحاتدر نظر گرفته شد. به چهار شرکت ,NORTHROP GRUMMAN , RAYHTHEON  LEIDOS و HARRIS مبلغ 20 میلیون دلار برای ارائه ایده های جهت مقابله با پرتابه های هوا سر داده شد. هر چند نتیجه های از این پیشنهادها تا به حال گفته نشده اما وزارت دفاع به صورت گسترده این ایده ها را شبیه سازی و بررسی کرد.

همچنین جهت ساخت حسگرهایی برای تشخیص این نوع از سلاح ها در اکتبر سال 2020 مبلغ 51 میلیون دلار در نظر گرفته شد. در طرح اولیه مبلغ 206 میلیون دلار برای این تحقیقات در سال 2021 درخواست شد. با توجه به اهمیت موضوع برنامه سال 2020 به این طرح  157.4 میلیون دلار داده شد  و مبلغ سال 2021 هم به 659 میلیون دلار افزایش پیدا کرد. نتیجه این تحقیقات نشان داده یکی از موثر ترین راهها استفاده از ماهواره در نزدیکی زمین برای نصب این سنسورها می باشد.

جهت توسعه فن آوری های دفاعی تا سال 2030 جهت شبیه سازی عملکرد موشک ها ( سرعت فشار گرما و ..موشک ها)

وزارت دفاع 10آزمایشگاه مسقف و 11 محدود ازمایشگاهی درفضای آزاد به همراه 11 مجموعه تست متحرک ناسا 9 واحد آزمایشی و وزارت انرژی 2 واحد تحقیقاتی و دانشگاهای 5 واحد تحقیقاتی را از سال 2014 در دست توسعه و ساخت دارند.

این توسعه با توجه به گزارشی که در همان سال 2014 ارائه شد و در آن نوشته شده بود که هیچ کدام از آزمایشگا های امریکا قادر نیستند عمکرد موشک های پدافندی هایپرسونیک با سرعت بیشتر از 8 ماخ را شبیه سازی کنند.

از ان زمان تا به حال بطور متوسط یک میلیارد دلار در اختیار دانشگاه های آمریکا برای توسعه این نوع از آرمایشگاه ها اختصاص داده شد.

 

در دانشگاه نوتردام یک تونل باد با قابلیت شبیه سازی تا سرعت 6 ماخ در سال 2014 احداث شد. در ادامه تونل های باد با سزعت های 10 و 8 ماخ در دانشگاه های پردو و نوتردام افتتاح شد.

همچنین دانشگاه آریزونا یک تونل باد با سرعت 5 ماخ با همکاری دانشگاه تگزاس ساخته که طول این تونل حدود یک کیلومتر هست. این مرکز قضد دارد تا انتهای سال 2021 تونل ها باد با طول زیاد و سرعت 10 ماخ احداث کند. با توجه به زیر ساخت هایی که در استرالیا و نروژ در این زمینه قرار دارد وزارت دفاع همکاری های خود را باین دو کشور از سال 2019 برای تولید پرتابه های پر سرعت را آغاز کرد.

در اوریل 2020 وزارت دفاع اعلام کرد که خیلی از ازمایش ها و تحقیقات درباره ساخت تسلیحات هایپرسونیک و سیستم های دفاعی در برابر انها توانستن مسیر درست جهت توسعه این فن آوری ها را مشخص کرد. همچنین اعلام شده که ایالات متحده به 5000 واحد ( آفندی یا پدافندی) از این تسلیحات نیاز دارد.

سامانه تاد er در حال حاضر تنها سامانه ایهستکه قابلیت دفاع در برابر تسلیحات هایپرسونیک را دارد اما مشکل این طرح برد کم اون هست. هر چند که این طرح فعلا در حد آزمایش نمونه های اولیه هست

 

 

 

 

روسیه

روسیه از اوایل دهه 80 میلیادی تلاش های گسترده ای جهت تولید تسلیحات هایپرسونیک اغاز کرد . با قرار دادهای عدم توسعه تسلیحاتی که بین آمریکا و روسیه به امضا رسیده بود کار تحقیقات روی این سلاح ها را متوقف کرد. با گسترش استقرار سیستم های پدافند ضد موشکی امریکا در اروپا و مرزهای روسیه ، در ابتدا روسیه افزایش تعداد موشک های بالستیک را به عنوان راه حل مقابله با سپر موشکی امریکا اعلام کرد اما با توسعه و بهبود عملکرد سیستم های دفاعی موشکی روسیه اعلام نگرانی کرد که موشک های بالستیک روسیه احتمالا به طور مثری توسط سیستم های دفاع قابل رهگیری هستند و توسعه سلاح های هاپیرسونیک را برای بازدارنگی در مقابل آمریکا در نظر گرفت.

برنامه ها

برنامه ها

روسیه به صروت جدی دو برنامه AVANGARD و TSIRKON و همچنین طرح KINZHAL را دارد. آوانگارد یک وسیله سرشی هست که از موشک های بالستیک بین قاره ای شلیک می شود. آوانگار در حال حاضر روی موشک های SS19 نصب می شود هر چند قرار هست در آینده یک موشک قاره پیما ویژه حمل این موشک طراحی شود. آوانگار در سال 2016 و2017و 2018 تست شد که گفته شده تست سال 2018 با شکست مواجه شد. طبق اظهار نظر مقامات روسیه این موشک سرعتی در حدود 20 ماخ دارد و در سال 2019 عملیاتی شده.

موشک تریسکن سرعتی بین 6 تا 8 ماخ دارد و بردی ان بین 400 تا 900 کیلومتر دارد و از روی پرتاپ گر های عمودی مستقر بر روی رزم ناو ها و گرورهای اینده ارتش روسیه نصب قابل شلیک هست. طبق گفته مقامات آمریکا این موشک از سال 2023 عملیاتی خواهد شد.

موشک کینژال قرار هست از روی جنگنده های میگ 31 توپولف 22 و سوخو 34 شلیک شود. این موشک بردی حدود 1800 کیلومتر خواهد داشت و سرعتش در حدود 10 ماخ دارد. هر چند این موشک در برابر نسل جدید سیستم های پدافندی موشکی ناو های امریکایی قرار هست قابلیت مانور بالایی داشته باشد. اما توانایی های این موشک توسط سازمان های اطلاعاتی مورد شک قرار گرفته.

 

موشک ss19 و حمل کلاهک هایپرسونیک

موشک تریسکن

توسعه زیر ساخت های مورد نیاز

زیر ساخت

گزارش شده که روسیه تونل فراصوت را در Central Aero-Hydrodynamic احداث کرده. همچنین در انیستیتو ژوکوفسکی و موسسه مکانیکی  کریستیئوویچ و در پایگاه های هوایی BAYKONUR  و DOMBAROVSKIY هم مراکزی برای تست زمینی تسلیحاتی هایپرسونیک ساخته شده.

 

تونل باد  عظیم Central Aero-Hydrodynamic  در روسیه

برنامه موشک های هایپرسونیک چین

چین تا الان تعدادی ازمایش موفق آمیز موشک DF-17 که به عنوان حمله کننده سرعت بالا (HGV) برای کلاهک های هایپرسونیک هست انجام داده. برد این موشک بین 1500 تا 2300 کیلومتر هست. موشک قاره پیمای DF-41 بر اساس گزارش کنگره ایالات متحده قابلیت رساندن کلاهک های هایپرسونیک را از خاک اصلی چین به ایالات متحده دارد. همچین نسل جدید HGV های چینی با نام DF-ZF  از سال 2014 تست شد برد این موشک حدود 1800 کیلومتر هست و طبق گزارش مقامات امریکایی قادر به انجام مانورهای سنگین می باشد.

به گفته مقامات امریکایی چین با موفقیت حمل کننده هایپرسونیک Xing Kong 2 را در سال 2018 تست کرد که قادر به حمل کلاهک های اتمی هست و همچنین قادر هست قبل از بر خورد مانورهایی انجام دهد. سرعت این موشک حدود 6 ماخ هست .

موشک df41

موشک df17

زیر ساخت

چین دارای زیرساخت های تحقیق و توسعه قدرتمندی است که به سلاح های مافوق صوت اختصاص یافته است. به گفته مقامات وزارت دفاع چین ازمایشگاه های بیشتری برای تحقیق درباره سلاح های مافوق صوت در اختیار دارد. همچنین چین سه طرح مختلف را در حال طراحی دارد. همچنین چین ماننده آمریکا تحقیقاتی در مورد موتور های SCRAMJET هم در حال انجام دارد.

مرکز تحقیقات  ایرودینامیک چین 16 تونل باد در اختیار دارد.

همچینی دانشگاه ایرودینامیگ چین سه تونل باد با سرعت های 8-10-12 ماخ در اختیار دارد. همچنین در پایگاه های فضایی Jiuquan Taiyuanو تونل های بادی با سرعت 10 تا 15 ماخ در اختیار دولت چین هست . در ضمن گزارش هایی برای ساخت یک تونل باد با سرعت 25 ماخ هم در دست هست.

تونل باد سری   jf12 چین در دانشگاه ایرودینامیک

برنامه های جهانی سلاح های مافوق صوت

اگر چه در حال حاضر آمریکا روسیه و چین پیشرفته ترین برنامه توسعه سلاح های هایپرسونیک را در اختیار دارند. اما کشورهای مانند استرالیا هند فرانسه المان و ژاپن هم سرمایه گذاری های بسیار گسترده ای را در این  زمینه انجام دادند.

امریکا و استرالیا در سال 2007 تحقیقاتی را در مورد سلاح های هایپرسونیک آغاز کردند اسم این برنامه HIFIRE بود این آزمایش ها منجر به ساخت یک سلاح هوا سر هایپرسونیک با سرعت 8 ماخ شد. در ادامه همکاری طرح جدیدی به نام SCIFIRE تعریف شد که قرار بود منجر به تولید سلاح هواسوز هایپرسونیک تا اواخر سال 2020 شود. همچین در این برنامه استرالیا هفت تونل باد هایپرسونیک ساخت که سریعترین تونل هایپرسونیک خال حاضر دنیا با سرعتی در حد 30 ماخ از جمله نتایج این همکاری ها بود در ضمن در ایالات متحده هم حداقل تونل باد با سرعت بیشتر از 20 ماخ ساخته شد.

طرر

طرح مشترک hifire بین بوینگ و استرالیا که 8 مدل ازش اسخته شده و توسعه یافته ترین طرح سلاح هاپیرسونیک هست

طرح SCIFIRE

 

هندوستان در ابتدا قرار بود با روسیه نسل جدید موشک براهموس با سرعت 7 ماخ را تولید کند. این موشک در سال 2017 قار بود تولید شود اما به دلیل مشکلات پیش آمده تولیدش به سالهای 2025و 2027 به عقب افتاد. همچنین هند در حال کار بر روی یک موشک هایپرسونیک با تکیه کامل بر توان داخلی هست. هند جهت کسترش برنامه موشکی هایپرسونیک خود 12 تونل باد با توانایی رسید به سرعت 13 ماخ را ساخت.

فرانسه در ابتدا با روسیه توسه سلاح های هایپرسونیک را آاز کرد . برنامه موشکی هایپرسونیک فرانسه ASN4G هست که قرار هست تا سال 2022 عملیاتی شود از طرفی برنامه V-MAX فرانسه قرار هست سلاح های اتمی هایپرسونیک رادر اختیار فرانسه قرار دهد. فرانسه 5 ابرتونل باد با سرعت در حدود 21 ماخ در اختیار دارد.

طرح ASN4G

طرح v-max

المان در 2012 یک وسیله سرشی فراصوت به نام SHEFEX2 با موفقیت امتحان کرد اما طبق گزارشها آلمان فعلا طرح مستقل خود را کنار گذاشته و با همکاری کشورهای اتحادیه اروپا روی طرح ATLLAS2 که سلاحی با سرعت بین 5-6 ماخ هست کار می کند . تونل های بادی که المان در اختیار دارن قادرن تا حداکثر سرعت 11 ماخ را ایجاد کنند.

 

طرح آلمانی SHEFEX2

طرح ATLLAS2

 

ژاپن با توجه به تهدیداتی که از طریق چین متوجه این کشور هست سرمایه گذاری زیادی در زمینه تولید تسلیحات هایپرسونیک انجام داده . در حال حاضر ژاپنی ها طرح ها Hypersonic (HCM) و Projectile Hyper Velocity Gliding

 را دارند گفته شده که ژاپن طرح کلاهک هایپرسونیک را در سال 2028 وارد خدمت می کند که قادر است به راحتی ناوهای هواپیمابر را از بین ببرد. دانشگاه توکیو و شرکت صنایع نظامی میتسوبیشی اعضای اصلی این طرح هستند.

توسعه برنامه موشکی هاپیرسونیک ژاپن

ایران اسراییل و کره جنوبی هم در حال انجام تحقیقات گسترده و ساخت زیر ساخت های لازم برای تولید تسلیحات هایپرسونیک هستند.

 

-------------------------------------------------------

منبع

در زمینه سلاح های هاپیرسونیک استرالیا بهترین تونل های باد و شبیه سازها را در اختیار دارد و به نظرم من فعلا استرالیا و روسیه از همه جلوتر هستند هر چند روسیه در دهه 1980 تحقیقات را شروع کرده و در زمینه تحقیقاتی از همه جلوتر هست حتی فرانسه در اوایل دهه 1990 که شوروی فروپاشیده بود سعی کرد با سرمایه گذاری مشترک باروسیه تکنولوژی های این کشور در زمینه هایپرسونیک را بدست بیاره

در زمینه تسلیحات و تحقیقات دفاع در برای موشک های هایپرسونیک آمریکا بسیار از بقیه کشورها جلوتر هست و  طرح هاش ازمایشهای موفقیت امیز داشتن

چین سرمایه گذاری بسیارزیادی کرده امامشکل این کشور دسترسی به مواد با کیفیت بالا برای تولید تسلیحات هایپرسونیک هست

[majid363 3,609]

بسم الله الرحمن الرحیم

وقتی بحث تسلیحات هایپرسونیک میاد همه به چشم یک معجزه یا عصای جادویی به اونها نگاه می کنند که قادرند هر مشکلی را حل کنند ما در اینجا به بررسی معایب و ضعف های این نوع از تسلیحات می پردازیم.

این مطلب ترکیبی از دومقاله که در منابع ذکر شده در ابتدا نام نویسنده های یکی از مقالات و جایگاه علمی اونها آمده

 

دیوید رایت دارای مدرک دکتری فیزیک ماده چگال در دانشگاه کرنل در سال 1983 می باشد و از سال 1988 به عنوان محقق در زمینه های کنترل سلاح و مسائل امنیتی بین المللی ، تحقیق در مورد جنبه های فنی سیاست سلاح های هسته ای ، سیستم های دفاع موشکی ، گسترش موشک ، سلاح های مافوق صوت ، و سلاح های فضایی با سازمان های نظامی و شرکت های خصوصی کار کرده. وی همچنین یکی از مسئولان بررسی طرح های نظامی در دانشگاه MIT ( یکی از از 5 دانشگاه برتر دنیا)  می باشد. او در سال 2001 یکی از دریافت کنندگان جایزه فیزیک انجمن فیزیک آمریکا بود.

کامرون تریسی  دارای دکتری فیزیک مواد و عضو هیات علمی دانشگاه هاروارد هست اصلی ترین زمینه فعالیش امنیت هسته ای و نظارت برنامه های  تسلیحاتی هست.

 

سلاح های هایپرسونیک یکی از داغترین موضوعات موجود در بحث تسلیحات نظامی هست . این موشک ا که با سرعتی در حدود 5 برابر سرعت صوت در جو حرکت می کنند معمولا به عنوان ابزاری انقلابی برای جنگ متصور می شوند. در ظاهر این سلاح ها سریعتر و با قابلیت ره گیری کمتر از موشک های بالستیک موجود شناخته می شوند. ایالات متحده ، روسیه و چین با پذیرش این برتری ها هر کدام سرمایه گذاری بسیار زیادی را روی این تسلیحات انجام میدهند و با هم وارد یک مسابقه تسلیحاتی فرا صوت شدند.

اما در واقع بسیاری از ادعاهای موجود در باره این سلاح ها نادرست هست. این موشک ها یک فن آوری قدیمی هست که مزایای اندکی نسبت به موشک های بالستیک دارد.

اولین کشوری که شروع به تحقیقات درباره این نوع از تسلیحات کرد آلمان نازی بود . این کشور در طرحی برای بمباران آمریکا طرحی از یک وسیله پرنده مافوق داشت که تحقیقات دانشمندان آلمانی هزینه آنرا نسبت به مزایایی که داشت خیلی زیاد ارزیابی کردند و از برنامه خارج شد.

در دهه های بعد با توجه به مزایایی که موشک های بالستیک داشتند این طرح ها نتوانستند بودجه ای جذب کنند. علاقه به سلاح های هایپرسونیک مجددا در اوایل سال 2000 توسط آمریکا احیا شد. اما نه به دلیل مزیت این سلاح ها نسبت به موشک های موجود. بلکه در ابتدا طرح ها برای حمله به اهداف سریع به دشمنان بود.

استفاده از موشک های بالستیک برای اینکار این مشکل را داشت که برخی کشورها ممکن است این حملات را با حمله ها با موشک های اتمی اشتباه بگیرند به همین منظور در ایالات متحده طرح های برای تولید موشک های هایپرسونیک آغاز شد . چون پروفایل پروازی این موشک ها با موشک های بالستیک متفاوت هست استفاده از این موشک ها باعث می شود تصور حمله با موشک ها با کلاهک اتمی از بین برود.

فیزیک مافوق صوت محدودیت های زیادی دارد که بعد از دهه ها تقریبا به همان صورت باقی مانده و شبیه سازی هایی که انجام می شود همچنان وجود این محدودیت ها را نشان می دهد.

 

در ابتدا تصور میشد که سلاح های هایپرسونیک می توانند سریعتر از موشک های موجود بالستیک به اهداف برسند. در حال حاضر تسلیحات هایپرسونیک به صورت کلاهک روی موشک های بالستیک موجود نصب می شوند. بنابراین هم کلاهک موشک های بالستیک وهم تسلیحات هایپرسونیک از یک وسیله استفاده می کنند. با این تفاوت که سلاح های هایپرسونیک در جو پرواز می کنند که در برابر انها اصطکاک وجود دارد اما موشک های بالستیک در خارج جو از این نیرو در امان هستند. بنابراین در حالی که سلاح های هایپرسونیک مسیر مستقیم تر را طی می کنند اما در طول پرواز سرعت بیشتر را از دست می دهند و در نهایت زمان رسیدن آنها به هدف با زمانی که موشک های بالستیک به هدف می رسند حتی ممکن است بیشتر طول بکشد.

سرخوردن در فضای داخل جو با وجود تراکم هوا با سرعت بیش از سرعت صوت، این گلایدها را تحت نیروی اصطکاک قرار می دهد. حرکت این گلایدها در داخل جو باعث می شود بخشی از انرژی این گلایدها دمای سطح را به هزاران درجه برساند و هم باعث کاهش سرعت می شود.

این گرمایش از دو طریق باعث کاهش عملکرد می شود اول تولید این گرما هندسه این گلایدا را محدود می کنند چون ممکن است بال ها و دماغه تیز نتوانند در برابر حرارت زیاد تحمل داشته باشند اما از طرف دیگه وجود لبه های تیز باعث کاهش اصطکاک می شود این یکی محدودیت های این گلایدها می باشد.

دوم: ایجاد این گرما باعث می شود این گلایدها به راحتی در معرض شناسایی حسگرهای پیشرفته ای شوند در حال حاضر روی ماهواره های آمرکیایی و روسی نصب است.

اجسام داغ متناسب با دمای خود نور ساطع می کنند نسل جدید ماهواره های این دو کشور( روسیه و ایالات متحده) مجهز به سنسورهای مادون قرمزی هستند که به راحتی در تمام طول مسیر پرواز این تسلیحات می توانند انها را در نظر داشته باشند. اما موشک های بالستیک با اینکه در ابتدا حرارت زیادی از موتور موشک و پرواز آنها در داخل جو تولید می کنند با خروج انها از جو رهگیری آنها دشوار می شود.

با اینکه اغلب گفته می شود سلاح های هایپرسونیک قادر هستند با دور زدن سیستم های دفاع زد موشکی توازن استراتژیک را از بین ببرند اما وجود گرما و اصطکاک قدرت مانور آنها را در داخل جو کاهش می دهد در عوض حرکت این پرتابه ها در ارتفاع کمتر برای آنها یک مزین هست. موشک های بالستیک با توجه به اینکه در خارج جو حرکت میکنند خیلی از محدودیت های این تسلیحات را در زمینه مانورپذیری ندارند. موشک های بالستیک با در اختیار داشتن دکوی یا اهداف غیر حقیقی قادرن شناسایی خود را توسط رادارهای  رهگیر دشوار بکنند و  سطح تهدید موشک های ضد موشک را  برای خودشون کاهش دهند .

به طور عمده هفت ایراد اصلی برای گلایدهای هایپرسونیک وجود دارد.

1- حفاظت حرارتی: طبق تحقیقاتی که توسط شرکت لاکهید مارتین صورت گرفته پرواز در آسمان با سرعت بیشتر از 5 برابر صوت به قدری اصطکاک ایجاد می کند که دما را ممکن است در سطح بدنه به 4000 درجه فارنهایت ( حدود 2200 درجه سانتی گراد) برساند در این دما هم فولاد و هم تیتانیوم به راحتی ذوب می شوند.

از طرفی استفاده از سپرهای حرارتی می تواند پرتابه را سنگین کند و قدرت مانور آن را کم کند. مواد جدید می توانند بر این مشکل غلبه کنند. از طرفی گرمای تولید شده در بدنه این تسلیحات می تواند قطعات الکترونیکی را در داخل این گلاید ها هستند را از کار بیاندازد.

طبق آزمایش هایی که توسط شرکت نورث گرومن انجام گرفته حرارت بدنه این موشک ها از طریق های مختلف قادرن خودشون را به قطعات الکتریکی برسونند.

2- ارتباطات : ارتباط با موشک ها در سرعت هایپرسونیک یک مشکل جدی هست. حرکت با سرعت بالا باعث می شود اطراف پرتابه به شدت گرم شود و این گرما می تواند هوای اطراف پرتابه را به پلاسما تبدیل کند در این حالت امواج رادیویی که برای ارتباط و هدایت پرتابه مورد نیاز است قطع می شوند و یا دچار اختلال میشوند. این اتفاق برای دانشمندان ناشناخته نیست و بارهای کپسولهای فضایی و یا شاتل های فضایی در حرکت در داخل جو دچار قطع ارتباط پلاسمایی شدند.

3- موقعیت و ناوبری: چین و روسیه به دنبال تولید تسلیحات هایپرسونیک اتمی هستند این موضوع اهمیت دقت را کاهش می دهد. اما ایالات متحده برای انهدام اهداف به دنبال نصب کلاهک متعارف و یا استفاده از انرژِی جنشی این سلاح ها هستند. اما هدایت دقیق با توجه به سرعت بالا نیاز به تکنولوژی جدید و قطعات بسیار با کیفیت برای موقعیت یابی و هدایت پرتابه دارد.

4- قابلیت مانور: سرعت کلاهک موشک های بالستیک در هنگام ورود به جو بسیار زیاد هست اما این کلاهک ها در خارج جو قادرن به راحتی مانور بدهند اما در پرتابه های هایپرسونیک با توجه به تنش های زیادی که در حرکت روی سازه وجود دارد هرگونه مانور و یا تغییر مسیر ممکن است پرتابه را به وضعیت غیر قابل کنترل و یا انحراف بکشاند.

5- مونتاژ:  سلاح های هایپرسونیک مجموعه بسیار پیچیده ای از انواع سیستم های الکترونیکی ، ناوبری و سپرهای حرارتی هست هماهنگ کردن عملکرد دقیق اینها کار دشواری است از طرفی استفاده از تجهیزات خنک کننده و سپر حرارتی باعث می شود فضای داخلی این پرتابه ها به مقدار زیادی کوچک شود.

6- استفاده ار موتور :  دو نوع سلاح هایپرسونیک موجود است . تسلیحاتی که به صورت گلاید پرواز می کنند باید دارای محاسبات بسیار دقیق از نظر ایرودینامیکی باشند. بزرگ بودن بالها باعث افزایش برد می شود از طرفی حرکت در این سرعت محدودیت های زیادی برای اندازه بالها ایجاد می کند  از طرفی این محدودیت باعث کاهش حجم داخلی برای قرار گیرد کلاهک و قطعات مختلف می شود. تسلیحاتی هم که قرار است از موتورهای رمجت استفاده کنند باید دارای فضای کافی برای استقرار موتور و ورود هوا باشند که به محدودیت ها اضافه می شود.

7- زنجیره کشتار: سرعت این موشک ها بسیار زیاد هست و چون در مکان هایی استفاده می شود که شلوغ هستند لذا باید سیستم های روی تجهیزات شناسایی نصب شود که قادر باشند با دقت بسیار زیاد اهداف را شناسایی کنند و در طول مسیر اصلاحات مورد نیاز را در اختیار موشک قرار دهند سرعت زیاد این موشک ها و زمان کمی که برای اصلاح مسیر در صورت تغییر در هدف وجود دارد یکی از چاش های موجود در این موشک ها هست.

 منبع

منبع1

 

 

 

 

ویرایش شده در تیر 0 توسط majid363

[majid363 3,609]

بسم الله الرحمن الرحیم

ماهواره های جدید آزمایش های تاییدی را جهت رهگیری موشک های هایپرسونیک انجام دادند.

 

 

تصویری گرافیکی از ماهواره های ردیابی که توسط شرکت l3Harris Technoogies به عنوان بخشی از برنامه ردیابی و هدف قرار دادن تسلیحات هایپرسونیک از فضا ارائه شده و توسط آژانس دفاع موشکی تایید شد

 

نمونه های اولیه ماهواره هایی که به آژانس دفاع موشکی ایالات متحده کمک می کند تا تهدیدات هایپرسونیک را ردیابی کند ، بازنگری و بررسی هایی حیاتی را انجام دادند و پیمانکاران می توانند از این تاریخ به بعد به سمت تولید این محصولات حرکت کنند.

در ژانویه آژانس دفاع موشکی طرح سنسورهایی که توسط شرکت های L3Harris Technologies و Northrop Grumman جهت شناسایی و ردیابی تسلیحات هایپرسونیک و بالیستیک ارائه کردند را قبول کرد و 122 میلیون دلار به شرکت L3Harris Technologies و 155 میلیون دلار به شرکت Northrop Grumman جایزه دریافت کردند.

بر خلاف صورت فلکی هشدار موشکی کنونی نیروی فضایی، که از تعداد انگشت شماری ماهواره در بیش از 20000 مایل بالاتر از سطح زمین تشکیل شده است، HBTSS در مدار پایین زمین به عنوان بخشی از یک صورت فلکی تکثیر شده متشکل از صدها ماهواره عمل خواهد کرد.

 

در حال حاضر ماهواره های نیروی فضایی ایالات متحده در فاصله ای بیش از 20000 مایلی زمین قرار دارند. در برنامه  HBTSS ماهواره هایی در مدارهای پایین به تعداد زیاد( صدها) قرار خواهند گرفت .

در این رنامه دو گروه ماهواره ساخته خواهند شد ماهواره هایی که در ابتدا موشک های بالستیک و هایپرسونیک را شناسایی می کنند و اطلاعات ان را جهت شناسایی دقیق و رهگیری به ماهواره های با حساسیت بالا و سنسورهای پیشرفته تر خواهند داد و در نهایت ترکیب اطلاعات منجر یه زهگیری هدف می شود.

سخنگوی آژانس در هنگام انعقاد این قرار داد اعلا کرد ک (( ترکیب سرعت بالا، قابلیت مانور و ارتفاع نسبتا کم موشک های پیشرفته جدید انها را به اهداف چالش برانگیز برای سامانه های دفاع موشکی فعلی ما تبدیل کرده. در حال حاضر ما نمی توانیم زمین و اقیانوس ها را با رادارهای زمینی برای پوشش کامل این اهداف مورده بررسی قرار دهیم اما ترکیب این سیستم ماهواره های با رادارها و حسگرهای زمینی این امکان را به ما می دهد تا تهدیدات را از زمان پرتاب تا رهگیری بدون توجه به مکان ردیابی کنیم.

 

 

 

نورثروپ گرومن اعلام کرد که بررسی های مورد نیاز این طرح را در نوامبر به پایان رسانده است . سارا ویلویی معاون سیستم های فضایی این شرکت گفت: وقتی صحبت از امنیت ملی می شود ، جایی برای خطا وجود ندارد . بررسی این طرح شرکت نورثروپ گرومن را قادر می کند یک جز حیاتی را در دفاع موشکی تولید کنه که نقش بالایی در ایمنی ایالات متحده و شریکانش در بربر تهدیدات هایپرسونیک دارد.

شرکت L3Harris  اعلام کرده که تکمیل تکنولوژی های مورد نیاز را در 20 دسمامبر به اتمام رسانده و ساخت انها را اغاز کرد.

اد زویس، رئیس سیستم های فضایی شرکت L3Harris  گفت : L3Harris با همکاری مشتری خود به سرعت در حال حرکت برای تولید نمونه های اولیه ماهواره های HBTSS است که قادر است کیفیت آتش مورد نیاز برای از بین بردن تهدیدات مافوق صوت را فراهم کند.

 

منبع

 

hypersonic and ballistic tracking space sensor (HBTSS)

 

[mehdipersian 25,164]

اینفوگرافی:سیستم سلاحهای تولیدی یا در دست تحقیق و توسعه هایپرسونیک (ابرفراصوت) در دنیا 

[mehdipersian 25,164]

موشک های هایپرسونیک(ابرفراصوت) هواسُر در جهان: 

در حال حاضر فقط کشورهای روسیه، چین، آمریکا، هند، کره ی شمالی و ایران ادعای دستیابی به فناوری ساخت موشک هایپرسونیک هواسر در سالهای اخیر کرده اند. 

موشک هایپرسونیک(فراصوت) هواسر به موشکی گفته می‌شود که با سرعت ۵ تا ۲۵ برابر سرعت صوت حرکت می‌کند. این نوع موشک ها با یک راکت به ارتفاعات بالا می‌روند و بعد به سمت هدف سُر می‌خورند.این موشک‌ها در حین حرکت خیلی سریع می‌توانند مسیر خود را تغییر داده و کاری کنند که ردیابی و پیش‌بینی حرکتشان دشوار باشد.

از جمله نمونه‌های این موشک‌ها می‌توانیم به «دانگ‌فنگ-17» چین، «آوانگارد» روسیه و سامانه « حمله سریع » آمریکا اشاره کنیم. 

ویژگی های موشک هایپرسونیک (فراصوت) هواسر ایرانی:

 

سردار حاجی‌زاده در تاریخ 19 آبان 1401 از دستیابی ایران به فناوری موشک بالستیک فراصوت هواسر خبر داد که ویژگی های آن از این قرار است:

 

_این سامانه سرعت بسیار بالایی دارد و قابلیت مانورپذیری در جو و بیرون جو را دارد.

 

_توانایی عبور از سامانه های پدافندی که در داخل جو و در بیرون جو با موشک‌ها مقابله می‌کنند. 

 

_قادر است سامانه های سپر موشکی را هدف قرار بدهد.  

 

[951 14,654]

سلاح خارق‌العاده هیتلر برای نابودی آمریکا

 

لینک از سایت تابناک :

 

https://www.tabnak.ir/fa/news/1167027/سلاح-خارق‌العاده-هیتلر-برای-نابودی-آمریکا