ناوهای هواپیمابر

[hosseingmn 72]

http://img.photoamp.com/i/Sbo7zxe.jpg از اوایل جنگ جهانی دوم ناوهای هواپیمابر در نبرد های نقش یافتند بعنوان فرودگاه های متحرک که بر هر ناو یا زیر دریایی برتر بود البته هر ناو هوپیمابر توسط یک گروه رزمی متشکل از دو رزم ناو و 3 ناوچه اسکورت میشه و عملا شکست ناپذیر و آسیب نا پذیر است تا 1960 از موتور های دیزلی در این ناو ها استفاده میشد تا در 1960 اولین ناو هواپیما بر اتمی به نام اینترپرایز را که بزرگترین ناو زمان خود بود آمریکا به آب انداخت این ناو گنجایش تا 100 جنگنده را داشت و سرعتی بیش از ۳۰ گره ی دریایی داشت عرشه ی آن 335 متر بود و 5000 خدمه داشت و از 8 راکتور هسته ای استفاده می کرد این ناو میتوانست 3 سال در سفر باشد بدون آنکه نیاز به سوخت گیری مجدد پیدا کند یا لنگر بگیرد البته این ناو ها ناوهای هواپیمابر سنگین محسوب میشوند بطور مثال انگلستان از ناو های هواپیمابر سبک استفاده میکند که برای هواپیما های عمود پرواز مناسب هستند و بسیار کوچک تر از ناو های آمریکایی هستند البته بیشتر آنها بجای سوخت هسته ای از موتور های گازی استفاده میکنند ناو های هواپیما بر امروزی گاها تا 270 فروند جنگنده را با خود حمل میکنند این ناو ها از دو عرشه استفاده مینمایند یکی عرشه ی پارکینگ و پروازی و دیگر ارشه ی زیرین که پارکینگ تعمیراتی و انبارهای جنگنده ها محسوب می شود جنگنده ها توسط آسانسور های مخصوص به عرشه برده می شوند توجه داشته باشید جنگنده ها از ابزار های کمک برای پرواز یا فرود از این ناو ها اغستفاده میکنند بطور مثال برای فرود از یک قلاب نگهدارنده که بعد از فرود جنگنده باید هواپیما به آن گیر کند تا سرعت آن کاهش یابد اما دوران ناو های کنونی نیز در حال بسر رسیدن است ناو های کنونی نیز بزودی با ورود ناو های قرن 21 از رده خارج خواهند شد ناوهای جدید که بیشتر از کلاس CVNX خواهند بود اولین ناو کلاس CVNX در سال 2013 جانشین اولین و سالخورده ترین ناو هواپیما بر اتمی جهان میشود(اینترپرایز) این ناو ها از ویژگی های پنهانک اری شگرفی برخوردارند نگهداری و تعمیر آسانتری دارند و مدت دوام بیشتری در دریا دارند همچنین از یک مجموعه زره جدید برای بقا در صحنه ی نبرد نیز بهره میبرند این ناوها می توانند80 هواپیمای بزرگ 60 فروند متوسط و 40 فروند کوچک را با خود حمل کنند(نگهداری یک ناو هواپیمابر در یک سال 1 میلیارد دلار هزینه دارد http://img.photoamp.com/i/5t5oFP0KeF.jpg اما از نظر سیستم دفاعی بجز گروه قوی محافظ آن همیشه دو فروند جنگنده آماده ی واکنش سریع به هر تحدیدی هستند چه هوایی و دریایی سیستم جنگ الکترونیک این ناوها بقدری سنگین است که هر راداری را مختل میکنند این ناوها تا فاصله ی 500 کیلومتری اطراف خود را همواره با رادار های خود و هواپیما های شناسایی زیر نظر دارند و به سیستم های کامل پرتاب تاماهاوک مجهز هستند که هر هدفی را در زمین هدف قرار میدهند آخرین ناو هواپیما بری که غرق شد مربوط به جنگ جهانی دوم بود و مربوط به ژاپن(کالا دو فروند ناو هواپیمابر در طول تارخ غرق شده) در گوشی( ایران در سالهای 1370 تا 1375 بدنبال خرید ناو هواپیمابر گرچکف بود و بالاترین پیشنهاد قیمت را نیز داد ولی بدلیل ملاحظات سیاسی رد شد نویسنده: محمد حسین جهان پناه airnaval.blogfa.com

[Davood 36]

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/5a/USS_Abraham_Lincoln%28CVN_72%29.jpg/800px-USS_Abraham_Lincoln%28CVN_72%29.jpg

از اوایل جنگ جهانی دوم ناوهای هواپیمابر در نبرد های نقش یافتند بعنوان فرودگاه های متحرک که بر هر ناو یا زیر دریایی برتر بود.
ناوهای هواپیما بر با ارتفاعی برابر با یک ساختمان بیست طبقه بیرون از آب و طولی برابر با 333 متر در همان نگاه اول تعجب همگان را بر می انگیزند ؛ اما دلیل آن بزرگی و عظمت بی نظیر ناو نیست بلکه توانایی این فرودگاه کوچک شناور در به پرواز در آوردن هواپیما های جنگی بوده که چنین حسی را بوجود می آورد . در آب های آزاد ناو های هواپیما بر بعنوان خاک یا قلمرو خود مختار محسوب می شوند و خدمه می توانند به مانند اینکه در کشور خود هستند رفتار کنند البته تا زمانی که به سواحل کشورهای دیگر نزدیک نشده اند . بنابراین نظامیان ایالات متحده بدون نیاز با توافق با کشوری ، گروه رزمی ناو هواپیما بر خود که شامل یک ناو هواپیما بر و شش تا هشت کشتی اسکورت دیگر است را به منطقه ارسال می دارند . جنگنده ها ، بمب افکن ها و سایر هواپیما های نظامی می توانند با پرواز به سمت اهداف دشمن دوباره به پایگاه تقریبا امن خود که همان گروه رزمی ناو هواپیمابر بوده باز گردند . ناو های هواپیما بر می توانند با سرعت 35 نات ( 64 کیلومتر بر ساعت ) بر روی آب حرکت کنند . این توانایی یعنی رسیدن به منطقه درگیری در عرض چند هفته . البته ایالات متحده در حال حاضر شش پایگاه درسراسر جهان برای ناوگان ناوهای هواپیمابر خود ایجاد کرده که با فلسفه واکنش سریع و اعزام ناوها از نزدیک ترین پایگاه به منطقه درگیری مورد استفاده قرار می گیرند . با بیش از یک میلیارد قطعه سوپر ناو های هواپیما بر کلاس « نیمیتز » ایالات متحده در بین پیچیده ترین ماشین های ساخته شده توسط بشر قرار می گیرند اما در سطح مفهومی عملکرد و هدف از ساخت هریک از آن ها بسیار ساده است بطوریکه برای انجام چهار کار پایه طراحی و ساخته شده اند . 1-حمل و نقا هواپیماهای نظامی دردریا 2- عمل کردن به مانند یک فرودگاه کوچک برای به پرواز درآوردن و نشاندن هواپیماها 3- استفاده به عنوان یک مرکز فرماندهی عملیات 4- جا دادن به افراد و پرسنلی
که برای انجام این کارها مورد نیاز می باشند
برای به انجام رسانیدن این اهداف یک ناو هواپیمابر باید قابلیت های یک کشتی را با یک پایگاه هوایی و همچنین یک شهر کوچک ترکیب کند . ناو هواپیما بر باید دارای یک عرشه پروازی برای نشست و برخاست هواپیماها ، قسمت فرماندهی و کنترل ، سیستم پیش رانشی ، سیستم های گوناگون دیگر ( شامل آب ، غذا ، سیستم دفع فاضلاب و زباله ، سرویس پستی ، رادیو ، تلویزیون و چاپ روزنامه داخلی ) و همچنین بخش اصلی از بدنه کشتی که در داخل آب قرار می گیرد ، باشند . بخش بدنه در زیر خط آب بصورت قوس دار ونسبتا باریک است . بخش بالای خط آب به طرف بیرون گسترده می شود تا عرشه پروازی را تشکیل دهد . بخش زیری نیز از دو قسمت تشکیل یافته است که در واقع دو لایه مجزا بوده که در صورت اصابت اژدر به پوسته بیرونی ، پوسته داخلی بعنوان محافظ از درهم شکستن و غرق شدن کشتی جلوگیری می کند . از دهه پنجاه تا کنون تقریبا همه سوپر ناو های هواپیما بر ایالات متحده توسط شرکت « نورث روپ گرومن » واقع در نیوپورت نیوز ساخته شده اند . برای سادگی در پروسه ساخت ، این ناو ها بصورت مدولی ساخته شده و سپس مونتاژ می شوند که هر کدام ازاین مدول ها به سوپر لیفت معروفند.هر یک از این سوپر لیفت ها می توانند 70 تا 800 تن متریک وزن داشته باشند . ناوهای هواپیمابرمدرن ازحدود 200 مدول یا سوپر لیفت تشکیل یافته اند . ناگفته نماند آخرین مدول که در پروسه ساخت ومونتاژ نهایی نصب می شود جزیره یا همان ساخنمان فرماندهی روی عرشه ناو است که 575تن وزن دارد . مانند تمام کشتی ها ناوهای هواپیمابر هم در اقیانوس ها توسط نیروی پیش رانشی پروانه حرکت می کنند. البته با 6.4 متر پهنا هر کدام از چهار پروانه ناو هواپیما بر در کلاسی متفاوت از دیگر کشتی ها قرار می گیرند . هر یک از پروانه ها به یک شفت متصل بوده که توسط توربین بخار قدرت گرفته از راکتور هسته ای به گردش در می آیند . سیستم پیش رانشی ناو از دو راکتور هسته ای تشکیل یافته است که در محفظه ای زره پوش شده واقع در وسط ناو قرار دارند . این راکتورهای هسته ای بخار مورد نیاز برای بحرکت درآوردن توربین و در نتیجه پروانه کشتی را تأمین می کنند . قابل ذکر است که بنا به آمار منابع غیر رسمی قدرت سیستم پیش رانشی ناو بیش از دویست و هشتاد اسب بخار است . چهار توربین ناو همچنین برق مورد نیاز سیستم های الکتریکی و الکترونیکی ناو را تأمین می کنند که شامل سیستم شیرین کننده آب دریا نیز بوده و این سیستم روزانه بیش از یک و نیم میلیون لیتر آب دریا را به آب قابل شرب تبدیل می کند . ناوهای هواپیمابر پانزده تا بیست سال نیاز به سوخت گیری ندارند . البته راکتورهای هسته ای خطرات خاص خود را داشته و سوخت گیری مجدد ناو پروسه ای است که حدود سه سال به طول می انجامد

خدمه عرشه

به جهت اینکه روی عرشه مشکلی پیش نیاید تمام افراد مسئول روی عرشه لباس رنگ مخصوص شغل خود را در بر می کنند .
ارغوانی مسئولان سوخت هواپیما معروف به انگورها ؛ آبی جابجا کننده های هواپیماها، مسئولان بالابر ، راننده های یدک کش ، پیغام برها و مسئولان ارتباطات ؛ سبز مسئولان کاتاپولت و کابل های نگهدارنده ، مهندسان تعمیر ونگهداری ، مسئولان فرود هلیکوپتر ؛ زرد افسران کاتاپولت و کابل های نگهدارنده ، راهنمایان هواپیماها ، افسران جابجایی هواپیماها ؛ قرمز افسران مهمات ، مسئولان عملیات نجات ؛ قهوه ای افسران مسئول هواپیماهای تیپ هوایی ؛ سفید بازرسان اسکادران هواپیماها ، افسران علایم فرود ، افسران ناظر و پرسنل پزشکی.

ناو هواپیما بر اتمی کلاس نیمیتز

ناوهای هواپیما بر اتمی کلاس نیمیتز نیروی دریایی ایالت متحده آمریکا بزرگترین کشتی های جنگی هستند که تا به حال ساخته شده اند.تعداد خدمه این ناوها 6000 نفر است و در حدود 102000 تن وزن دارند.طول عرشه پروازی در حدود 332.9 متر است.تمام 9 ناو هواپیمابر اتمی کلاس نیمیتز توسط شرکت کشتی سازی نیوپورت نیوس (در حال حاضر بخش کشتی سازی نورثروپ گرومن) که مرکز آن در ایالت ویرجینیا است ساخته شده است.این ناوها قابلیت انجام ماموریت ها چند گانه رزمی و ضد زیر دریایی را دارد.اولین ناو در این کلاس یو اس اس نیمیتز در سال 1975 عملیاتی شد.

ناوگان کلاس نیمیتز ایالات متحده به شرح زیرند

USS Nimitz ( CVN 68 ) ( سال ورود به خدمت 1975 اکنون در حال سوخت گیری است )
USS Dwight D.Eisenhower ( CVN 69 ) ( 1977)
USS Carl Vinson (CVN 70) ( 1986)
USS Abraham Lincoln (CVN 72) (1989)
USS George Washington ( CVN 73) (1992)
USS John C.Stennis (CVN 74) (1995)
USS Harry S. Truman ( CVN 75) (1998)
USS Ronald Reagan ( CVN 76) (2003)
USS George H.W.Bush (CVN 77) ( در حال ساخت ، سال ورود به خدمت 2009 )

CVN 77 این ناو دارای برج فرماندهی مدرن و برج راداری جدید و شیشه های شفاف و زره پوش و سیستم ارتقاء یافته ارتباطات و جهت یابی است.این ناو دارای سیستم جدید به پرواز در آورنده و نگهدارنده هواپیما و سیستم GP-5 برای ارتقاء ذخیره سازی و انتقال سوخت به هواپیماهاست مجهز شده است.در حال حاضر کار برای ساخت نسل جدید ناوهای هواپیما بر با نام CVN 78 آغاز شده است.(این ناو قبلا با نام CVN 21 , CVN X شناخته می شدند).ساخت این ناو در سال 2007 آغاز شده و در سال 2014 تحویل می شود.

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c6/Fleet_5_nations.jpg/800px-Fleet_5_nations.jpg

طراحی

اعضای جدید کلاس نیمیتز (CVN 72 , CVN 76) دارای وزنی در حدود 102000 تن است.طول این شناورها در حدود 317 متر و عرض آن در حدود 408 متر است.این ناوها می توانند به پیشینه سرعت 30 گره دریایی برسند.پرسنل سازمانی ناو به تعداد 3148 نفر (شامل 203 افسر) و 2800 نفر خدمه هوایی (شامل 366) و 70 پرچمدار (شامل 25 افسر) می باشند.

هواگردها

50 تیپ هوایی پشتیبانی تاکتیکی بر روی این ناوها مستقرند.این ناوها نهایتا ظرفیت حمل 82 فروند هواپیما و هلی کوپتر را دارند.این ناوها معمولا این هواگردها را حمل می کنند:12 هواپیما F-18E/F سوپر هورنت و 36 هواپیما F/A-18 هورنت و 4 هواپیما E-2C هاوک و 4 فروند E-6 بی پرولر و 6 فروند S-3B وایکینگ و 2 فروند ES-3E شادو.هلی کوپتر ها نیز شامل:4 فروند SH-3F و 2 فروند HH-60HC هاوک می باشند.هواپیما S-3B وایکینگ در حال خروج از خدمت هستند و با هواپیما F/A-18 , F/-18E/F است.این هواپیماها نهایتا در سال 2009 از خدمت خارج می شوند.آخرین عملیات واحدهای F-14 تامکت که بعد از سال 1972 در ناوهای هواپیمابر عملیاتی بودند در مارس 2006 از خدمت خارج شدند.
تیپهای هوایی می توانند با توجه به نوع ماموریت تغییر کنند.برای مثال در سال 1944 تعداد 50 فروند از هلی کوپترهای نیروی زمینی آمریکا با تیپ های هوایی معمولا ناو هواپیما بر USS Dwight D.Eisenhower در طول عملیات آف های تی تغییر می کرد.

تیک آف

برای اینکه به پرواز در آمدن هواپیماها از روی سطح ناو ساده تر انجام گیرد ، ناو هواپیمابر در خلاف جهت باد و با سرعت زیادی حرکت می کند . با این کار به دلیل عبور جریان های هوا از روی بال نیروی لیفت بیشتری ایجاد شده و به میان کمی موجب کاهش سرعت تیک آف هواپیما می شود . اما این سرعت برای به پرواز در آوردن هواپیماهای سنگین نظامی ناکافی است بنابراین از وسیله ی دیگری بنام کاتاپولت ( منجنیق ) برای شتاب دادن به هواپیما در مسافت کوتاه استفاده می کنند . هر کدام از این کاتاپولت ها که تعداد آن روی عرشه ناوهای هواپیمابر کلاس نیمیتز به چهار دستگاه می رسد تشکیل یافته از دو پیستون درون دو سیلندر موازی در زیر عرشه که هر کدام طولی برابر با یک زمین فوتبال دارند . پیستون ها هر یک دارای برجستگی هایی هستند که از شکاف روی عرشه بیرون آمده و به حامل کوچکی متصل می گردند . جهت آماده سازی هواپیما برای تیک آف خدمه عرشه پوازی آن را به محل مورد نظر پشت کاتاپولت هدایت می کنند سپس میله یدک کش روی چرخ دماغه را به شکافی روی حامل کاتاپولت نصب می کنند . خدمه میله ی نگهدارنده ای را نیز بین پشت چرخ جلو و حامل نصب می کنند که این قطعه در هواپیماهای F-14 , F-18 روی چرخ دماغه بصورت یکپارچه ساخته شده است . همزمان با متصل کردن چرخ دماغه به حامل کاتاپولت خدمه ی عرشه پروازی صفحات منحرف کننده گازهای خروج اگزوز را نیز در پشت هواپیما بالا می برند . وقتی تمام این مراحل انجام گرفت افسر کاتاپولت معروف به شوتر که در یک گنبد شیشه ای کوتاه روی عرشه پروازی بر تمام مراحل نظارت دارد سوپاپ سیلندرهای کاتاپولت را باز کرده در نتیجه سیلندرها توسط بخار پر فشار تولید شده در راکتور ناو پر می شوند . این بخار نیروی پیش رانشی برای کاتاپولت کردن هواپیما و ادامه پرواز با سرعت ایمن را تأمین می کند . اگر میان این بخار که بستگی به نوع هواپیما دارد کم باشد نیروی لیفت کافی ندارد و هواپیما را به داخل اقیانوس پرتاب خواهد کرد و اگر زیاد باشد ، خیز برداشتن سریع کاتاپولت موجب شکستن چراغ دماغه خواهد شد . قبل از پرتاب ، خلبان هواپیما از تمام قدرت موتورهای آن استفاده می کند که در این زمان میله نگهدارنده مانع حرکت هواپیما به جلو می شود . در این زمان افسر کاتاپولت با اشاره به خلبان پیستون را رها کرده و هواپیما پرتاب می شود . در انتهای مسیر کاتاپولت ، میله یدک کش از حامل جدا شده و هواپیما به پرواز با نیروی موتورها خود ادامه می دهد . سیستم کاتاپولت می تواند یک جنگنده بیست تنی را در زمانی حدود دو ثانیه از صفر به سرعت 270 کیلومتر در ساعت برساند . قابل ذکر است که ناو هواپیمابر توانایی به پرواز در آوردن یک هواپیما را در بیست ثانیه دارد.

http://www.fas.org/man/dod-101/sys/ac/f1cvntrp.jpg

فرود

فرود روی عرشه ای که فقط حدود 150 متر باند برای نشستن هواپیما دارد آن هم با سرعتی که جنگنده های سریع نیروی دریایی دارند یکی از سخت ترین کارهای خلبان است . برای فرود بر روی عرشه ناو هر هواپیما باید دارای قلاب دم باشد . خلبان هواپیما با تقرب و فرود دقیق سعی خواهد کرد یکی از چهار کابل نگهدارنده هواپیما روی عرشه ناو را با قلاب دم بگیرد . این کابل های فولادی که در عرض باند فرود و بموازات یکدیگر قرار گرفته اند ، به سیلندرهای هیدرولیکی زیر عرشه فرود متصلند که وقتی قلاب دم هواپیما با یک از این کابل ها در گیر می شود کابل مذکور بیرون آمده در نتیجه سیلندر هیدرولیکی انرژی هواپیما را جذب می کند . چنین سیستمی می تواند هواپیمایی با 24 تن وزن و 241 کیلومتر در ساعت سرعت را در مسافت حدود 96 متر متوقف کند . این کابل های موازی به فاصله 15 متری از هم قرار گرفته اند بنابراین منطقه بیشتری را برای تماس چرخ ها به خلبان می دهند . معمولا خلبان ها کابل سوم را هدف گیری می کنند که ایمن ترین حالت ممکن است ، هدف گیری کابل اول به دلیل لزوم نزدیک شدن به لبه ناو آن هم در حدی خطرناک کار درستی نیست . پروسه فرود با بازگشت هواپیماها به ناو و با اجرای طرح پرواز بیضی شکل ، با تنظیم زاویه دقیق تقرب از سوی خلبان ، انجام می شود و اولین اجازه فرود را هواپیمایی کسب می کند که کمترین ذخیره سوخت را داشته باشد . برای کمک به خلبان جهت اجرای یک فرود خوب افسر علایم از طریق رادیو و چراغ های روی عرشه ناو با ارسال علایم او را راهنمایی می کند . اگر هواپیما درست در مسیر باشد چراغ سبز به خلبان نشان داده می شود و در غیر این صرت از رنگ های دیگر استفاده می شود تا خلبان اقدام به اصلاح مسیر یا لغو و اجرای دویاره آن کند . سیستم نوری لنزهای اپتیکی فرسنل هم در کنار افسر علایم به خلبان برای فرود کمک می کند . این سیستم متشکل از یک سری چراغ و لنزهای فرسنل است که بر روی یک سکوی پایدار شده توسط ژیروسکوپ نصب شده اند . لنزها باعث تمرکز نور بصورت شعاع های باریکی با زوایای مختلفی در آسمان می شوند . درست زمانی که چرخ های هواپیما با عرشه ناو تماس پیدا کردند خلبان اهرم گاز را تا آخر فشار داده و قدرت موتورها را با پس سوز به حداکثر می رساند . چون در صورتی که هواپیما با قلاب ها درگیر نشود خلبان باید بتواند با حفظ سرعت دوباره از روی ناو برخیزد . ناگفته نماند که باند فرود ناو با چهارده درجه انحراف از محور طولی روی عرشه ناو قرار گرفته است.

آشیانه هواپپماها

روی عرشه پروازی تعداد کمی هواپیما پارک می شوند و هواپیماهایی که مورد نیاز نیستند به آشیانه فرستاده می شوند . آشیانه هواپیماها دو طبقه پایین تر از عرشه پروازی قرار گرفته است که با 209 متر طول ، 34 متر عرض و 8 متر ارتفاع امکان جا دادن به بیشتر انواع هواپیماها وهلیکوپترها را دارد . آشیانه می تواند حدود 60 فروند هواپیما ، مخازن سوخت و قطعات یدکی را در چهار بخش خود جای دهد . برای انتقال هواپیماها به عرشه پروازی از چهار بالابر سریع استفاده می شود که نیرو هیدرولیکی کافی برای بالا بردن دو هواپیمای 35 تنی را دارند . قسمت انتهایی آشانه و عقب کشتی هم در اختیار بخش تعمیر و نگهداری است که دارای منطقه بازی نیز برای آزمایش موتورها با پس سوز می باشد . تیپ هوایی مستقر در ناو حدودا از 9 اسکادران تشکیل یافته که جمعا هفتاد تا هشتاد فروند هواپیما را شامل می شود . این هواپیماها شامل انواع اف/ای-18هورنت ، اف-14تام کت ، ای-2سی هاوک آی ، اس-3بی وایکینگ ، ای آ-6بی پراولر و هلیکوپتر اس اچ-60سی هاوک می باشند . جالب است بدانید یک ناو هواپیمابر کلاس نیمیتز می تواند پنجاه جنگنده را جهت اجرای یکصدوپنجاه حمله در روز به پرواز درآورد و در زرادخانه خود بیش از 4000 انواع بمب را دارد.

موشک ها

اعضای تازه ساخته شده ناوهای هواپیمابر کلاس نیمیتز با 3 پرتاب کننده 8 تایی GMLSK-29 موشک های هوا به سطح استاندارد ناتو C Sparrow و دارای بردی برابر با 14.5 کیلومتر و راداری نیمه فعال که هدایت موشک در آخرین مرحله به عهده دارد مجهز شده است.این ناوهای هواپیما بر با سیستم موشکی کوتاه برد از طرف کمپانی ریتهون برای دفاع از کشتی در برابر موشک های سینه مال را به عهده دارد.در سال 2005 ناو هواپیما بر USS John C.Stennis با این سیستم مجهز شد و جایگزین سیستمهای دفاع نزدیک فالانکس شد.

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/9/97/Lincoln_Control_Room.jpg/800px-Lincoln_Control_Room.jpg

سیستم دفاع نزدیک

در روی این کلاس از ناوها هواپیما بر 4 اسلحه 6 لول دفاع نزدیک 20 میلیمتری MK-15 فالانکس با نرخ آتش باری 3000 گلوله و برد 1.5 کیلومتر وجود دارد.

اقدامات متقابل

سیستم فریب دهنده شامل 4 پرتاب کننده باریکه مدل MK-36 که قابلیت پرتاب شرارهای مادون قرمز و باریکهای الکترونیکی را دارد.سیستم دفاع متقابل در برابر اژدر این ناوها سیستم AN/SLQ 25 است که توسط شرکت سنسایتیک در شهر نیووینگتون ایالت ویرجینیا ساخته شده است.سیستم جنگ الکترونیک AN/SLQ 32 کمپانی ریتهون شناسایی امواج راداری متخاصم را به وسیله دو سری آنتن انجام می دهد.این سیستم توانایی محاسبه شدت تغییرات و تکرار پالسهای تکراری و اسکن مدل رادار و دوره زمانی اسکن رادار و فرکانس آن را دارد و یک سیگنال هشدار دهنده به سیستم اقدام متقابل کشتی رسال می کند.

سیستم اطلاعاتی رزمی

سیستم اطلاعات رزمی این ناوها بر پایه سیستم مسیر یاب پیشرفته رزمی و تاکتیکی بلوف 0 و 1 نیروی دریایی آمریکا پیوندهای ارتباطی A-4 ,11,14,16 قرار دارد.سیستم کنترل تسلیحات به وسیله 3 مسیر یاب مدل MFCSMK 91 که برای موشک های C Sparrow طراحی شده است و مدیریت می شود.ناوهای هواپیما بر USS John C.Stennis , USS Nimitz , USS Ronald Reagan با سیستم دفاع از کشتی MK-2 مدل صفر که به وسیله کمپانی ریتهون ساخته شده است مجهز شده است.این سیستم دفاع خودکاری در برابر موشکهای کروز ضد کشتی به وسیله هماهنگ کردن و ادغام کردن سیستمهای تسلیحاتی و جنگ الکترونیکی ناو بوجود آید.
ناو USS Nimitz با سیستم (TIS) که مربوط به دریافت جزئیات مراحل رهگیری دیجیتال است مجهز شده است.این سیستم توانایی دریافت تصاویر از حسگرهای هوابرد در زمان بسیار کم (زمان واقعی) را دارد.

حسگرها

رادار جستجوی هوایی شامل:رادار ITTSPS-48E3D که در باند E , F کار می کند.رادار SPS-49V5 ساخت کمپانی ریتهون که در باند C , D کار می کند.رادار جستجوی سطحی نورثروپ گرومن SPS-67V که در باند G کار می کند.

پیشرانه

ناوهای هواپیما بر هسته ای کلاس نیمیتز دارای 2 راکتور آب سنگین جنرال الکترونیک هستند که 4 توربین ناو که هر کدام قدرتی در حدود 260000 اسب بخار (149 مگاوات) دارند و 4 پروانه ناو را به حرکت در می آورند.در این ناوها 4 موتور دیزل برای مواقع اضطراری وجود دارد که هر کدام نیرویی در حدود 10720 اسب بخار (8 مگاوات) تولید می کند.

لازم به ذکر است این ناوها همانطور که گفته می شود دارای سیستم های پیشرفته ای هستند اما در مواقعی دیده شده که این سیستمها کاری از پیش نمی برند مانند فیلم گرفته شده پهباد سپاه از ناو هواپیما بر آمریکایی.طبق گزارشها در نهایت یک نفر از خدمه که بر روی عرشه حضور داشته موفق به رویت آن می شود.

دانلود فیلم

منابع

Air-university.blogspot.com, ماهنامه جنگ افزار

[ramtina 7]

اين فرودگاه هاي متحرك هدفهاي خيلي باحالين icon_frown http://aycu03.webshots.com/image/19642/2002498527746356567_rs.jpg

[Pooyan 1]

دستت درد نكنه ميشه بگي اين فيلم چجوري دانلود كنم دانلود نميشه!!!

[Davood 36]

متاسفانه انگار لینک فیلم خراب شده از دوستانی که فیلم را در اختبار دارند اگر قرار بدهند ممنون می شوم به هر حال من یک عکس از این فیلم دارم. http://www.iribnews.ir/News%5CPhoto%5C71081_af9667be-3e7e-4215-8362-d215dc188ab1.jpg

[Reza6662 37]

ناوهاي هواپيمابر
Aircraft Carriers

ناوهاي هواپيمابر، به طور معمول، بزرگترين كشتي نيروهاي دريايي محسوب مي‎‏شوند. يك ناو كلاس نيميتز، با دو رآكتور هسته‏اي و چهار توربين بخار به حركت در مي‏آيد و طولي معادل 333 متر و قيمتي در حدود 4.5 ميليارد دلار دارد. ايالات متحدهء آمريكا، بزرگترين كاربر ناوهاي هواپيمابر در جهان است كه تعداد 11 ناو هواپيمابر فعال و در حال خدمت در اختيار دارد. اتحاد جماهير شوروي نيز پيش از فروپاشي، يكي از قدرتهاي بزرگ در زمينهء استفاده از ناوهاي هواپيمابر محسوب مي‎شد كه امروزه به بدبختي و فلاكت افتاده است. ناوهاي هواپيمابر، اساس قدرت ايالات متحده محسوب می‏شوند.


http://www.airforce-technology.com/projects/x47/images/X-47Pegasus_5.jpg
جت بدون سرنشين X-47 Pegasus بر روي عرشهء ناو هواپيمابر


ناوهاي هوايپمابر همواره با تعدادي از شناورهاي جنگي به منظور پشتيباني رزمي و محافظت همراهي مي‏شوند كه به اين گروه كشتي‏ها، به طور معمول «گروه نبرد» يا «گروه همراه» مي‏گويند كه در اصطلاح نام carrier battle group (گروه ضربتي ناوهواپيمابر) يا يك ناوگروه ضربتي (carrier strike group) را مي‏دهند. كشتي‏هاي پشتيباني كنندهء هر ناو هواپيمابر، به طور معمول شامل سه يا چهار شناور بدين شرح هستند: رزمناو مجهز به سامانهء دفاعي (نظير Aegis)، ناوشكن، يك يا دو ناوچه و دو يا سه زيردريايي تهاجي. وظيفهء اين گروه، محافظت ناو هواپيمابر در برابر حملات هوايي، موشكهاي ضدكشتي، تهديدات زيرآبي و هر خطري باشد كه ناو هواپيمابر و بقيهء گروه را مورد تهديد قرار دهد. پشتيباني لجستيكي اين گروه، با تركيبات گوناگوني از سلاح‏ها و مهمات، روغن‏هاي مورد نياز موتورها، و كشتي‏هاي آذوقه‏بر فراهم مي‏گردد.

http://www.naval-technology.com/projects/nimitz/images/nimitz9.jpg
ناو هواپيمابر 100 هزار تني يو‏ اس اس نيميتز


كاتاپولت چیست؟
محدوديت ايجاد شده براي هواپيماهايي كه قرار است در ماموريتهاي مختلف شركت نمايند و از عرشهء ناو به راحتي برخاست نمايند، به دليل فقدان پرتابگر ويژه (كاتاپولت) بر روي عرشهء اين ناوها بود. با توجه به كوتاه بودن نسبي طول عرشهء يك هواپيمابر نسبت به يك باند معمول زميني، و همچنين با عنايت به اينكه يك هواپيماي بازگذاري شده با بمب، بسيار سنگين‎تر از هواپيماي بارگذاري شده با موشك مي‏‎باشد، چنين هواپيمايي، هيچگاه به شتاب لازم جهت برخاست از عرشهء ناوهواپيما دست پيدا نخواهد كرد. هواپيماهاي عظيم‏الجثه‏اي نظير F/A-18E كه ويژهء عمليات ضربتي از طريق پرتابگر ويژهء ناو (كاتاپولت) به هوا فرستاده مي‎شوند، پس از خروج از عرشه، اندكي نزول ارتفاع پيدا مي‏كنند. كاتاپولت، به كمك موتورهاي هواپيما آمده و به هواپيما اجازه مي‏‎دهد كه قبل از برخورد به سطح دريا، به سرعتي بالاتر از سرعت واماندگي دست يابد. (هواپيماهاي بدون سلاح يا آنهايي كه سبك بارگذاري شده‏اند، به طور معمول نيروي كافي براي صعود دارند)

پرتابگر هواپيماي موسوم به كاتاپولت (Catapult) وسيله‏اي است جهت امكان‏پذير كردن برخاست هواپيماها بر روي عرشهء ناوهاي هواپيمابر و كم كردن فاصلهء‌ دويدن مورد نياز جهت برخاست.

در فيلم سينمايي Behind enemy lines (پشت خطوط دشمن) چند ملوان و خلبان در اوقات بيكاري خود، به بازي فوتبال آمريكايي مبارت مي‏ورزند به طوري كه توپ فوتبال را در داخل شيار روي عرشه و پشت زاندهء كاتاپولت قرار داده، سپس كاتاپولت را فعال مي‏كردند و بدين ترتيب توپ فوتبال به آسمان پرتاب مي‎شد.

https://wrc.navair-rdte.navy.mil/warfighter_enc/Carriers/images/cat.gif

كاتاپولت شامل شياري است كه در قسمت داخلي روي عرشه تعبيه شده و داخل آن، پيستون بزرگي تعبيه شده است و اين پيستون، به چرخ جلو (چرخ دماغهء هواپيما) متصل مي‏شود. به هنگامي كه هواپيما قصد ترك عرشه را مي‏كند، پيستون تعبيه شده در داخل شيار، با فشار بخار آب، چرخ جلوي هواپيما را هل مي‏دهد. آزاد شدن يكبارهء پيستون به همراه قدرتي كه از موتورهايي با پس‏سوز فعال در اختيار هواپيما قرار مي‏گيرد، باعث شتاب‏گيري بسيار پرسرعت هواپيما مي‏گردد. طي مدت تنها چهار ثانيه، سرعت هواپيما به سرعت باد مي‏رسد، (سرعت كشتي + سرعت باد) كه اين سرعت به هواپيما اجازهء برخاست از عرشه را حتا در صورتي كه يكي از موتورها نيز كار نكند، مي‏دهد. در اغلب برخاستهاي هواپيماها از روي عرشه، بخار آب متصاعد شده، قابل مشاهده است.

http://upload3.postimage.org/68013/photo_hosting.html
در اغلب برخاستهاي هواپيماها از روي عرشه، بخار آب متصاعد شده، قابل مشاهده است.



Ski-Jump چیست؟
براي كمك به برخاست هواپيما در ناوهاي هواپيمابر فاقد كاتاپولت، در انتهاي عرشه، از وسيله‏اي جهت كمك به پرش به نام Ski-Jump استفاده مي‎شود. هواپيما به هنگام برخاست، به سمت مقابل و بالا شتاب گرفته و با كمك پس‏‎سوز موتورها و سيستم Ski-Jump بلند مي‏شود. در نتيجه هواپيما به هنگام برخاست، داراي زاويهء بالاتر نسبت به حالتي خواهد بود كه از عرشه‏اي صاف و بدون زاويه بلند شود. با اين روش، هواپيماهايي كه با موشكهاي سبك‎وزن هوا به هوا بارگذاري شده‏اند، قادر به برخاست از ناوهاي فاقد كاتاپولت مي‏شوند. با اين حال، هواپيمايي كه با مهمات سنگين نظير انواع بمب بارگذاري شده باشد، پس از ترك عرشه، دچار واماندگي شده و زمان كافي براي شتاب‏‎گيري و عدم برخورد با دريا نخواهد داشت.


http://funkoffizier.files.wordpress.com/2007/03/admiral-kuznetsov-2.jpg
ناو هواپيمابر آدميرال كوزنتسف، متعلق به نيروي دريايي روسيه، مجهز به عرشهء زاويه دار



چه كشورهايي داراي ناو هواپيمابر هستند؟
امروزه در كل جهان، 21 ناو هواپيمابر فعال در اختيار 9 کشور قرار دارد، ضمن اینکه 10 کشور دارای ناوهواپیمابر هستند:

1- ايالات متحده آمريكا: 11ناو هواپيمابر فعال

2- بريتانيا: (6 ناو هواپيمابر، 4 در خدمت و 2 در حال ساخت)

3- فرانسه: يك ناو (شارل دوگل)

4- ايتاليا: (كاوور) (در حال ساخت)

5- روسيه: يك ناو فعال (آدميرال كوزنتسف)

6- هند: يك ناو (آدميرال كورشكوف) (خريداري شده از روسيه)

7- چين: (Varyag) (غيرفعال، خريداري شده از اوكراين)

8- اسپانيا: (دو ناو هواپيمابر، يكي در حال خدمت و يكي در حال ساخت)

9- برزيل: (São Paulo) (خريداري شده از فرانسه)

10- تايلند: (HTMS Chakri Nareubet) (خريداري شده از اسپانيا)

همچنين كشورهاي كره جنوبي، بريتانيا، كانادا، چين، هند، ژاپن، استراليا، شيلي، سنگاپور و فرانسه از جمله كاربران ناوهاي هليكوپتربر به شمار مي‏روند.

اكنون كه در اوائل قرن 21 ام قرار داريم، ناوهاي هواپيمابر فعال، در حدود 1250 فروند هواپيما را حمل مي‏كنند. از اين تعداد، 1000 فروند به ايالات متحده تعلق دارد. پس از آمريكا، بريتانيا و فرانسه از كاربران عمدهء اين ناوها به شمار مي‏روند، هرچند كه ايالات متحده با فاصلهء بسيار زيادي در صدر آنها قرار دارد.

منبع

[M-ATF 4,314]

بچه ها فکر می کنید نیروی دریایی ایران در آینده (شاید دهه آینده) به ناو هواپیمابر نیاز داشته باشه؟

[saeed137 0]

ممنون از مقالت ميگم ايا ايران برنامه برايخريد يا ساخت ناو هواپيمابر دارد

[Battlefield2 5]

نه ما نیازی به ناو هواپیمابر نداریم چون: 1.بیشترین مرز خاکی با خلیج فارس رو داریم و به راحتی هر صورت پروازی از روی زمین رو میتونیم انجام بدیم. 2.جنگنده ناونشین به اندازه کافی به غیر از فانتوم نداریم. 3.این ناوها بیشتر به درد کشورهایی مثل امریکا که در خارج از خانه در حال نبرد هست و نمیتواند کره ی زمین رو دور بزنه به همین دلیل با این ناوها به نزدیکی کشور مورد نظرش میره. 4.نیاز به پرسنل و هزینه بالا برای خرید ونگهداری ازطرفی نگرانی برای مورد هدف قرار گرفتن توسط دشمن . 5.ما میتونیم با سیستم موشکی دریایچه خزر رو هم زیر نظر داشته باشیم (در صورت نیاز ) این قسمتی از دلایلی است که عدم نیاز ما رو به ناو هواپیمابر نشون میده.

[hosseingmn 72]

شاید برای دوستان جالب باشه که بدونن که ایران به همراه هند و چین جزء متقاضیان خرید ناو هواپیمابر آدميرال كورشكوف بود و حتی بالاترین پیشنهاد را هم داد ولی بنا به دلایل سیاسی روسیه از فروش آن به ایران خوداری کرد. به هر حال ما برای تسلط کافی بر اقیانوس هند در آینده نزدیک نیاز به ناو هواپیمابر داریم. وقتی ناوهواپیمابر خریدیم جنگنده ناونشین هم می خریم icon_frown .

[salar_jetline 5]

به هر حال ما برای تسلط کافی بر اقیانوس هند در آینده نزدیک نیاز به ناو هواپیمابر داریم. وقتی ناوهواپیمابر خریدیم جنگنده ناونشین هم می خریم icon_frown .

درسته . مثلا تايلند و اسپانيا هم تقريبا شرايطشون مثل ماست ولي باز هم ناو هواپيما بر در اختيار دارن . ما هم براي تسلط بيشتر بر منطقه و قدرتنمايي
بايد در آينده ناوهواپيمابر بخريم . البته بايد در انتخاب پدافند ضد هوايي / موشك ها و اژدر ها و هواپيماهاي ناونشين دقت زيادي به خرج داد چون خلاصه ناوهاي هواپيمابر بدون اين تجهيزات تنها مانند يك هدف شناور بزرگ مي مانند و نابود شدنشان از لحاظ اقتصادي ضرر بسيار بدي به ارتش مي زند.

[Ahmad6644 8]

يادمه يكي از مصاحبه‌هاي فرمانده نيروي دريايي ( سردار كوچكي ) رو مي‌خوندم ، توش نوشته بود ايران توانايي ساخت ناوشكن و ناو هواپيمابر رو داره اما به دليل نداشتن بودجه‌ي كافي و شرايط اقتصادي تا به حال اقدام به ساخت ناوهواپيمابر نكرده . ( اين رو در نظر داشته باشيم كه هيچ كشوري تا به حال ناو هواپيمابر و ناوشكن نساخته چون بار مالي بسياري كه روي كشور مياد مي‌تونه اقتصاد كشور رو از هم بپاشه )

[EBRAHIM 153]

عكس هاي جالبي اند . ببينيدicon_frown http://www.worldnavy.info/photogallery/carriers/nimitz/nimitz_008.jpg http://www.c7f.navy.mil/news/2005/may/050525-N-0413R-187Nimitz-H.jpg http://www.worldnavy.info/photogallery/carriers/nimitz/nimitz_030.jpg http://www.worldnavy.info/photogallery/carriers/nimitz/nimitz_013.jpg http://www.worldnavy.info/photogallery/carriers/nimitz/nimitz_023.jpg http://www.worldnavy.info/photogallery/carriers/nimitz/nimitz_020.jpg http://www.worldnavy.info/photogallery/carriers/nimitz/nimitz_029.jpg http://www.worldnavy.info/photogallery/carriers/nimitz/nimitz_048.jpg http://www.worldnavy.info/photogallery/carriers/nimitz/nimitz_037.jpg http://www.worldnavy.info/photogallery/carriers/nimitz/nimitz_087.jpg

[saeed137 0]

شاید برای دوستان جالب باشه که بدونن که ایران به همراه هند و چین جزء متقاضیان خرید ناو هواپیمابر آدميرال كورشكوف بود و حتی بالاترین پیشنهاد را هم داد ولی بنا به دلایل سیاسی روسیه از فروش آن به ایران خوداری کرد.
به هر حال ما برای تسلط کافی بر اقیانوس هند در آینده نزدیک نیاز به ناو هواپیمابر داریم. وقتی ناوهواپیمابر خریدیم جنگنده ناونشین هم می خریم icon_frown .

من اينو شنسدم فكر كنم قيمت تا دو ميليارد دلار بود اگر ان زمان ايران به دنبال ناو بود چرا الان نبشد هم وضع مالي خوب هست هم از نظر تحقيقات در وضع بدي نيستيم

[SAEID 2,832]

همان بهتر که ناو گورشکوف رو به ما نفروختن چون واقعا به دردنخور هست! این ناو فقط برای جغرافیا و شرایط شوروی سابق طراحی شده بود که حتی به کار روسیه هم نیومد و انداختش به هند! قضیه عدم فروشش به ایران شاید نصف سیاسی و تحت تاثیر فشار آمریکا باشد ولی نصف دیگر چپاول کردن دولت هند توسط روسیه است بدینصورت که هندیها را درجربان مذاکرات نظامی در مسکو غیرمستقیم تهدید کردن که اگر ناو گورشکوف رو نخرید از تحویل جتهای سوخو30 و سایر تسلیحات خودداری میکنیم این شد که روسها چند برابر بیشتر سود میکردن و بجای یک قرار 2 میلیاردی با ایران چند قرار سنگینتر با هند امضا کردن! این ناو هم بعد از خرید داره تو آبهای ساحلی هند خاک میخوره و هر از گاهی یه سرک به اقیانوس هند میزنه حوصلش سر نره! icon_frown