بسم ا... خط راهنما برای بانوی اژدها با آشکار شدن نشانه های جنگ سرد در اواخر دهه پنجاه میلادی قرن بیستم ، نیاز به کسب اطلاعات توسط طرفین منازعه به یک اصل اساسی تبدیل گشت . در این میان ، مشهور است که اتحاد جماهیر شوروی سابق ، بطور کامل مسیر جاسوسی انسانی را در این کشور پهناور بواسطه کنترل دقیق مرزها طویل آن با استفاده از گاردهای کی.جی .بی و همچنین پایش شهروندان در سطوح مختلف نظامی و غیر نظامی بسته بود ، به همین دلیل ایالات متحده برای آگاهی از پیشرفتهای نظامی این کشور و همچنین اطلاع از توسعه سیستم های تسیلحاتی متعارف و غیر متعارف ، نیازمند به یک هواگرد شناسایی با قابلیت پرواز در ارتفاع بالا بود که این نیازمندی توسط بخش اسکانک ورکس شرکت معظم لاکهید به سرپرستی کلی جانسون دریافت و ایده پردازی گردید که درنهایت به طراحی و تولید یو-2 منتهی گشت . با این حال ، تا چهار سال قبل از یکم ماه مه 1960 ( تاریخ ساقط شدن یو-2 ) سازمان اطلاعات مرکزی ایالات متحده ، پروازهای متعددی را برفراز خاک شوروی سازماندهی نمود که در خفا ، مورد اعتراض شوروی بود ، اما بدلیل اینکه روسها تا آن زمان ، قابلیت ساقط کردن این پرنده ، در عین وجود توانایی کشف آن را نداشتند ، این اعتراضات با تکذیب مستمر طرف آمریکایی مواجه می گشت . اما اسطوره شکست ناپذیری یو-2 سرانجام در پنجمین ماه از سال آغازین دهه شصت میلادی و درست در روز کارگر !!! درهم شکست واین هواگرد بدلایل ناشناخته ( از کار افتادن موتور ، اشتباه خلبان و ... ) توسط سامانه سام-2 گاید لاین هدف قرار گرفت و ساقط شد . ویدئوی ذیل ، ترکیبی از چند فریم از مستند مربوط به سیستم دفاع هوایی گاید لاین و سکانس جذاب هدف قرارگرفتن یو-2 در فیلم "پل جاسوسان" است که تقدیم دوستان میشود https://www.aparat.com/v/JuKCx

بسم ا... هورنت در برابر استرلا همیشه این سئوال وجود داشت که سامانه های پدافندی به چه شکلی بر علیه اهداف هوایی وارد عمل می شوند ، در این میان ، ویدئوهای ثبت شده دراین زمینه یا اصولا وجود ندارند و یا اینکه بسیار نایاب هستند ، اما دنیای سینما ، تا حدودی این فرآیند را به شکل خاص خود ، به تصویر کشیده است . در این میان ، سکانس برتری که وجود دارد ، مربوط به فیلم "پشت خطوط دشمن " ( Behind Enemy Lines ) محصول 2001 ، روایت جذابی از تعقیب و گریز میان جنگنده اف-18 هورنت و سامانه دفاع هوایی کوتاه برد سام-13 را به تصویر کشیده است https://www.aparat.com/v/9GSeE

تکخال یک پرتره پرزرق وبرق از سرهنگ دوم فرانسیس .اس. گابرسکی در کابین جنگنده P-47D ، ژوئیه سال 1944 وی تا 5 ژوئیه 1944 ، بیست و هشت پیروزی هوایی ( شامل 7 پیروزی در برابر جنگنده های FW-190 و 21 پیروزی در برابر جنگنده های ME-110 و ME-109 ) را در کارنامه رزمی خود به ثبت رساند ، تا اینکه 15 روز بعد (20 ژوئیه 1944 ) توسط یک جنگنده ناشناس آلمانی هدف قرار گرفت ، ساقط گردید و در نهایت به اسارت درآمد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

19 آوریل 1972 .... نخستین حمله !!!! به جرات می توان گفت که شروع جنگ سرد و بویژه سه دهه نخست پس ازپایان جنگ جهانی دوم (1980-1950) پرتنش ترین سالهای درگیری میان دو بلوک شرق و غربی بشمار می آمد. در این بازه زمانی ، دوطرف ، بارها بواسطه کشورهای همپیمان خود ، با یکدیگر وارد نبرد شدند که یکی از مهمترین عرصه های درگیری ، حوزه ژئوپلیتیکی شرق آسیا و علی الخصوص ویتنام محسوب می شد . نگوین ون بای ، تکخال خلبان نیروی هوایی ویتنام شمالی با 7 پیروزی هوایی راست : جنگنده MIG-17 F ، رجیستر 2047 ، پرنده ویژه نگوین ون بای که اینک در "موزه نیروی هوایی ویتنام" نگهداری می شود. چپ : جنگنده / بمب افکن MIG-17 F ، رجیستر 2019 در جریان درگیری های هوایی بر فراز اسمان ویتنام ، نیروی هوایی ویتنام شمالی ، تعدادی از جنگنده های MIG-17 F خود را به مهمات 250 کیلوگرمی PROSAB مجهز نمود تا از این پرنده در نقش جنگنده/ بمب افکن استفاده نماید . با این وصف ، نیروی هوایی ویتنام شمالی ، در 19 آوریل 1972 ، یک صورتبندی دو فروندی که به مهمات سقوط آزاد هوا به زمین مسلح بود را برای حمله به ناوگان نیروی دریایی ارتش ایالات متحده در خلیج تونکین اعزام نمود . این دو پرنده اسکورت به هدایت تکخال خلبان " نگوین ون بای " و خلبان " لی ژان دی" ماموریت پیدا کردند تا به شناورهای USS Higbee و USS Oklahoma City مستقردر دهانه خلیج تونکین حمله کنند . این حمله ، نخستین حمله هوایی به ناوگروه هفتم نیروی دریایی ایالات متحده ، پس از پایان جنگ جهانی دوم بشمار می رفت . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

بسم ا... داده نمای شوالیه شمشیرباز روسی "برای مشاهده در اندازه واقعی ، روی تصویر کلیک کنید " در خصوص بخش " حقایق جالب " ظاهرا ادعای روسهاست و طرف امریکایی ان را تکذیب کرده....

نقص سیستماتیک در حوزه مدیریت ( مطالعه موردی هواشناسی غیرنظامی - دکتر ملائک ) سید محمد باقر ملائک ورودی سال 1354 رشته ی مهندسی سازه دانشگاه صنعتی شریف است. دکتر ملائک پس از 4 سال کار در بخش های مختلف صنعت با توجه به نیازهای جدید کشور تصمیم به ادامه تحصیل در رشته هوافضا گرفت و در سال 1363 به دانشگاه کانزاس رفت تا زیر نظر یکی از اساتید معروف آن دوره، پروفسور جان راسکام به تکمیل آموزش های خود بپردازد. زمینه تحقیقاتی وی در دوره کارشناسی ارشد کیفیت پروازHQ(handling quality) و در دوره دکتری (IDE(Integrated Design environment بوده است. دکتر ملائک همچنین یک سال به عنوان دوره فوق دکتری برای صنعتی کردن پروژه دکتری خود فعالیت نمود تا موارد سیستمی را در کار خود وارد کند، از این جهت وی به دارا بودن تفکرات سیستمی مشهور است و درس های مختلفی را نیز در زمینه تحلیل و طراحی سیستم های اقتصادی ارائه داده است. https://www.aparat.com/v/GUFxv

داده نمای شناور گشت ساحلی کلاس فریدام

شناورهای سریع السیر کلاس ذوالفقار پی نوشت : قایق بلید رانر 51 ، قایقی با بدنه و ساختاری متفاوت با قایق سریع السیر ذوالفقار ایرانی است که نمونه ایرانی آن با نام سراج 1 در ایران تولید شده است .

" اگر من بودم ، می زدم " براساس سند شماره 208834 دفتر مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه با عنوان " اگر من بودم می زدم " ، گزارش معاونت اطلاعات نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی : " در حالی که تصمیم گیری نسبت به برخورد نظامی با اولین حرکت اسکورت نفتکش ها را امام خمینی (ره) به مسئولین واگذار نموده بود ، لیکن در یک ملاقات خصوصی وقتی گزارش عبور نفتکش ها را با اسکورت آمریکایی ها به استحضار حضرت امام (ره) رساندند ،ایشان فرمودند :" اگر من بودم ، می زدم "همین تدبیر ، پایه واساس فعالیتهای نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی قرار گرفت "

ناوگان قهوه ای یکی از جالب توجه ترین دوران در تاریخ ایالات متحده آمریکا که موجب گردید تا این کشور وحدت سیاسی داخلی را مستحکم کرده و بتدریج بسمت تبدیل شدن به یک قدرت در مقیاس جهانی حرکت نماید ، جنگهای داخلی ایالات متحده (United states of American Civil War) یا جنگهای انفصال می باشد که میان ایالت های شمالی به رهبری آبراهام لینکلن از حزب جمهوری خواه و یازده ایالت جنوبی تحت فرمانروایی رئیس‌جمهور جفرسون دیویس به وقوع پیوست . اما در میان اتفاقات و نوآورهای جالبی که در این نبردها به وقع پیوست ، تولد یک تقسیم بندی جدید در حوزه شناورهای نیروی دریایی است که مبحث جذابی برای بررسی بشمار می آید . در طول این جنگها ، ناوگان دریایی به سه حوزه ناوگان قهوه ای ( شناورهای قابل استفاده در حوزه های رودخانه ای ) یا GUN BOAT ها ، ناوگان سبز ( شناورهای ساحلی ) و ناوگان آبی ( شناورهای اقیانوسی ) تقسیم گردید که ناوگان نخست ، برای اولین بار در طول جنگهای داخلی آمریکا معرفی گردید . علت نام گذاری ناوگان فوق بدین دلیل بود که رودخانه می سی سی پی ، که محل برخورد ناوگان شمالی ها و جنوبی ها بشمار می آمد ، همواره گل آلود بود و شاید در این زمینه بهترین نامگذاری بحساب می آید . تصویر سمت راست : نمای برش خورده (CUTAWAY) شناور توپدار یو اس اس کوین آو وست (USS QUEEN OF THE WEST ) را نشان می دهد .( البته در نمای برش خورده فوق ، این شناور فقط به یک توپ 30 پاوندی مجهز شده است )این شناور در سال 1854 به آب انداخته شد و در سال 1862 ماموریت های رزمی خود را آغاز نمود و در 14 فوریه 1863 غرق گردید . خدمه : 120 نفر شامل افسران و خدمه تسلیحات قابل حمل : یک قبضه توپ 30پاوند و سه قبضه هویتزر 12 پاوندی تصویر سمت چپ: توپ بدون خان 9 اینچی ( 220م.م ) مورد استفاده در یکی از این شناورها را نشان می دهد که خدمه در حال بارگذاری مهمات آن هستند . صرفا" برای میلیتاری / مترجم : MR9

اره ماهی خندان کریگزمارین یکی از معروف ترین نشان های ناوگان نهم زیردریایی های نیروی دریایی آلمان ، نشان اره ماهی خندان مستقر در بندر برست می باشد ، ناوگانی که به عنوان یکی از فعال ترین بازوهای نیروی زیر سطحی نیروی دریایی آلمان در طول جنگ جهانی دوم شناخته می شد .این نشان به دلیل محبوبیتی که داشته بر بدنه زیردریایی های مختلفی نقش بسته شده هست که زیر دریایی U-96 که فیلم das boot براساس آن ساخته شده ، معروف ترین آن ها می باشد. این نشان در در اصل در رنگ سبز بوده ولی به نوعی از رنگ قرمز آن بیشتر استفاده می کردند و خیلی از افراد هیچگاه نوع سبز رنگ آن را ندیده اند. یازده زیردریایی از این نشان را بر بدنه خود نقش بستند : U-96, U-217, U-230, U-377, U-407, U-450, U-591, U-659, U-664, U-739, U-954 صرفا" برای میلیتاری / مترجم : MR9

ببر اقیانوس آرام I-400 تنها تصویر به جامانده از خدمه زیردریایی I-400 نیروی دریایی سلطنتی ژاپن " اعداد قرمز، نشاندهنده افسران و درجه داران این زیردریایی هستند که شناسایی شده اند " 1- کازوئو نیشیجیما 2- کازایوشی سایتو 3- یوشی بیسا آریزوکا 4- توشیو کوزکا 5- هیده توشی نومورا 6- سوتیجیرو شیمازو 7- یاسیجیرو اوکانو 8- تامارو تانکا 9- تادایکی شیباکوا 10- تاکومی فوجی 11- ماسوئو ایزبیدا 12- تاکائو تیشی 13- آکیرا نوئو 14- هیئو نیشیمورا با اصرار روسها ، مبنی برتحویل حداقل یکفروند از زیردریایی های کلاس I-400 به نیروی دریایی اتحاد شوروی ، ایالات متحده ، بلافاصله زیر سطحی فوق را به محلی در نزدیکی جزیره اصلی هاوایی منتقل و درساعت 11:50 دقیقه روز چهارم ژوئن 1946 ، توسط زیردریایی SS-425 ، به اژدر بسته شد و غرق گردید . صرفا" برای میلیتاری / مترجم : MR9

در باب اهمیت شبیه سازی ( بازی ) جنگ بازی جنگ طبق تعریف وزارت دفاع آمریکا شامل: "شبیه‌سازی از یک عملیات نظامی که شامل دو یا چند نیروی مخالف است، که در آن از قوانین، داده‌ها و رویه‌هایی طراحی شده برای نمایش دادن شرایط یک زندگی واقعی یا نزدیک به واقعی استفاده می‌شود" است . پروژه بازی جنگ، باعث بوجود آمدن بازیهای جنگ کامپیوتری بسیاری در شاخه‌های مختلف نظامی گردید. در کشورهای پیشگام در توسعه قدرت نظامی نظیر ایالات متحده ، از بازیهای جنگ، برای مکانیزه کردن آموزش نیروهای نظامی خود نیز استفاده می‌کنند که برای این کشورها این خود بعنوان هدف بزرگی مطرح می‌باشد. یکی از دلایل استفاده از سیستمهای بازی جنگ به هنگام رزم، امکان تحلیل و بررسی راه کارهای موجود و موفق به همراه شبیه سازی کردن رزم آتی می‌باشد. با توجه به این مساله ، یکی از مشهورترین وقایعی که در این حوزه قابل بررسی است ، شبیه سازی ارتش امپراتوری تزار از جنگ آتی دریایی با یگان های نیروی دریایی سلطنتی ژاپن بشمارمی رود . آدمیرال زینویف روژستونسکی در بازه سال تحصیلی 1903-1902 ، آکادمی نیکلای نیروی دریایی ارتش روسیه تزاری مستقر در سن پیترزبورگ ، شاهد اجرای شبیه سازی رزم دریایی توسط دو کاپیتان این نیرو بود که توسط آدمیرال زینویف روژستونسکی ، مورد داوری قرار گرفت . این شبیه سازی ، به شکل غیر قابل باوری ، با محوریت یک نبرد سنگین میان نیروی دریایی روسیه و نیروی دریایی ژاپن انجام شد که در نوع خود ، یک پیش بینی هیجان انگیز از نبردی بود که دو سال بعد (1905 ) صورت واقعی بخود گرفت . گزارش هایی که از این شبیه سازی در دست است ، نشان می دهد اسکادران های نیروی دریایی روسیه ، مستقر در شرق دور ( ولادی وستک و پورت آرتور ) به محور اصلی قدرت روسیه در این حوزه تبدیل شده بودند و بهترین شیوه برای شکست دادن این ناوگان ، اجرای یک عملیات آفندی بارعایت دقیق اصل غافلگیری و بدون اعلام جنگ ، تشخیص داده شد . در این شبیه سازی ، ناوگان روسی بدون هیچ اخطاری ، در بندر مورد تهاجم قرار گرفت و نابود شد . با توجه به سلسله وقایعی که یک سال بعد ( 8 فوریه 1904 ) ، بوقوع پیوست ، شرکت کنندگان در این شبیه سازی ، به درستی ، راهبرد اصلی نیروی دریایی سلطنتی ژاپن را برای شروع جنگ ، پیش بینی نموده بودند . صرفا" برای میلیتاری / مترجم : MR9

به شخصه اعتقاد دارم عامل شکست این عملیات شوروی بود و شاید بمباران ارتفاع بالای میگ 25 در سایه خاموش شدن رادارهای ایران تا امداد غیبی و این حرفهای کودکانه

در بعضی از عملیات ها درصدریسک به شدت بالا هست از این رو سعی میشه با افزایش دقت و مهارت ریسک رو مهار کنن عملیات طبس یکی از اون عملیات ها بود که همه چیز مثل دقت و مهارت بکار رفت ولی عامل بداقبالی دخیل شد و نتیجه اش فاجعه بار بود البته بخشی هم به علت تلاش اخر امریکا برای حفظ شبکه های جاسوسی بود که بی ابرویی رو خرید تا نیروهای نفوذی اش از بین نروند ما عملیات های دیگری نیز داریم مثل حمله به اچ 3 که یک جنگنده اسیب دید ولی خدا یاری کرد و همه سالم برگشتن - خدا رو شکر یا حمله نرماندی که اگر دروازه اوهاما باز نمی شد به عنوان یک فاجعه ازش نام برده میشد در سمت دیگه حمله نیروهای ویژه اسرائیل در لبنان که بدلیل لو رفتن به قتل عام اونها توسط حزب الله ختم شد در سویی دیگر ما عملیات والفجر 8 رو داریم که به گفته سردار سلیمانی شروعش با تردید در لو رفتن و تیراندازی به اب توسط عراقی ها همراه بود ولی به عنوان یکی از غافلگیرترین و بهترین عملیات های ایران تبدیل شد در حالی که مشابه همین عملیات برای جزایر ام ارصاص کربلای 4 بود

ناکام !!!!!!!!! "به مناسبت هفتم آذر ، روز نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در خصوص شناورهای رزمی کلاس اسپرانس ( کلاس کید / کوروش ) صحبتهای ضد و نقیض فراوانی منتشر شده ، با این حال ، جالب هست که ماجرای خرید این شناورهای بسیار پیشرفته ( در زمان خود ) را از زبان فرمانده وقت نیروی دریایی ( دریابان کمال حبیب اللهی ) هم رصد کنیم : "در مورد خرید اسلحه ، متاسفانه مواقعی پیش می آمد که کشتی یا بالگردی خریداری میشد و بعد مجبور بودیم برای این تجهیزات ، استراتژی درست کنیم . یعنی درست قضیه معکوس بود . نمونه اش شاید خرید کشتی های کلاس اسپرانس بود . این کشتی های 500 میلیون دلاری ، شاید یکی دوتا برای کنترل اقیانوس هند کافی بود ولی نه 8 فروند ، روی همین اصل مجبوریم شدم ، دوتایش را کم کنم و قیمت هر کدام را که پانصد میلیون دلار بود را با ناتو صحبت کردم ، با آلمانی ها و هلندی ها که ناوشکن های ناتو را تولید می کردند که در کلاس پایین تری از اسپرانس قرار داشتند ولی با همان سیستم ها و سلاح ها و قدرت آتش ، چیزی در حدود 55 میلیون دلار برای نیروی دریایی هزینه داشت .................... " منبع : تاریخ شفاهی دانشگاه هاروارد ، مصاحبه با دریابان حبیب اللهی

با سلام پیکان در برابر فلاگر نبردهای دریایی میان ایران و عراق در طول جنگ فرسایشی (1988-1980) ، شاید از یک نظر ، گمنام ترین بخش جنگ بشمار می رود و روایتهای محدودی از نبرد میان شناورهای نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی و نیروی دریایی و هوایی عراق در شمال خلیج پارس تاکنون به رشته تحریر درآمده است . با این حال ، یکی از جذاب ترین روایتها نبردی بود که میان شناور رزمی همیشه جاوید پیکان با جنگنده/ بمب افکن های MIG-23BN عراقی در همان اوایل جنگ رخ داد . در تاریخ 9 آبان 1359 ، به شناورهای رزمی پیکان ، گردونه و جوشن در قالب گروه رزمی 421 دستور داده شد تا سکوهای نفتی البکر و الامیه در شمال خلیج پارس که نقش آنها در جمع آوری اطلاعات جاسوسی از تحرکات نیروی دریایی و هوایی غیر قابل چشم پوشی بود را منهدم نموده و از میان بردارند . این گروه رزمی که توسط دو فروند جنگنده / بمب افکن F-4E نیروی هوایی و بالگردهای سی کینگ نیروی دریایی پشتیبانی می شدند ، ماموریت خود را آغاز نموده ولی با واکنش نیروی دریایی و هوایی عراق مواجه شدند . در این میان ، فانتوم ها با توجه به مجهز بودن به سامانه قدرتمند " درخت جنگی " ، در پیش بودن خطر هوایی ، شامل حداقل دو فروند MIG-23BN عراقی را به شناورهای نیروی دریایی اطلاع داده و ماجرا از همین جا آغاز شد . میگهای عراقی بسرعت وارد منطقه شده و با گرفتن سمت و ارتفاع مناسب ، آماده حمله به شناورهای ارتش شدند . اما ناوچه پیکان که با دراختیار داشتن سامانه دفاع هوایی دوش پرتاب سام-7 ماموریت دفاع هوایی رابرعهده داشت ، وارد منطقه شد و بلافاصله مبادرت به آتش نمودند . در این میان ، میگهای عراقی که دچار غافلگیری شده بودند ، قصد افزایش ارتفاع را داشته ولی یکی از میگها در برد آتش توپ اتوملارا 76 م.م پیکان قرار گرفت و بلافاصله منهدم شد . بعدها ، عراقی ها متوجه شدند که میگهای فق الذکر به هیچ عنوان توانایی اجرای عملیات رزمی بر فراز آب را ندارند و به همین علت ، این جتهای مجدداً به پایگاه های مبداء خود باز گشتند . این امر مقدمه ای شد برای ورود جنگ افزارهای فرانسوی ( سوپر اتاندارد و میراژ F-1) که این سخت افزارها ، در زمان خود ، مقهور قدرت تامکتهای نیروی هوایی ارتش شدند .

به جای اینکه به مانند یکسری ، دائماً تمامی حرکات و سیاست گذاری ها و... را مسخره تصور کنید ، دنبال کنید و بررسی کنید که به چه شکلی انها انقدر قدرتمند شدند که توانایی اعمال چنین حرکاتی را برما دارند و ما علیرغم های و هوی بسیار زیاد ، نه تنها در چنبره سیاست گذاری های انها قرار گرفتیم ، بلکه منافع ملی ما تحت تاثیر این شرایط قرار گرفته . وضعیت و حال و روز ما مصداق این جمله هست ز دیگ پختِگان ناید صدایی............ خروش از مردمان خام خیزد

با سلام سالها پیش شنیده بودم که تام کوپر ( نویسنده اتریشی/صرب ) که سه گانه وی در خصوص نیروی هوایی ایران بسیار مشهور هست ، تعّصب خاصی نسبت به نیروی هوایی ایران و بخصوص گردان های تامکت نیروی هوایی دارد و از کامنتهای این شخص در انجمن های مختلف در فضای مجازی می شود این مساله را بوضوح تشخیص داد ولی این یکی را تا الان ندیده بودم که علی الحساب امروز رویت شد ( داخل کادر قرمز ) با این حال انصاف نیست که یک نویسنده غیر ایرانی ، حالا باتمام نواقصی که در کتابهایش موجود هست ، تا این حد به این موضوع علاقه داشته باشد ولی در داخل کشور ، حتی در درون سلسله مراتب نیروی هوایی ، چنین توجهی به داشته های موجود و تلاش برای حفظ و نگهداری انها وجود نداشته باشد !!!!!!

سلام ضمن تشکراز پاسخ شما پیشنهاد می کنم تجربیاتی که از دوران آموزش در ایالات متحده دارید را در قالب تاپیکهای دانشنامه در اختیار همه قرار دهید ( البته اگر صلاح می دانید )

با سلام برنامه " فریگیت آینده " نیروی دریایی استرالیا فریگیت تایپ -26 شرکت BAE سیستمز به گزارش دیفنس آپدیت ، نیروی دریایی استرالیا در نظر دارد تا کلاس جدیدی از فریگیتهای رزمی با شناسه SEA.5000 فاز یکم ، را در دهه آینده وارد سازمان رزم خود نماید . با توجه حضور روزافزون زیردریایی های رزمی در منطقه اقیانوس آرام ، این فریگیتهای رزمی ، عمدتا" قابلیتهای بیشتری در حوزه رزم ضد سطحی را برای نیروی دریایی این کشور ایجاد خواهند نمود . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، این شناورهای رزمی جدید ، در اواخر سال 2020 بتدریج وارد عملیات رزمی خواهند شد . براساس اطلاعات منتشر شده ، حداقل 9 فروند فریگیت با بودجه ای معادل 35 میلیارد دلار برای نیروی دریایی استرالیا تولید خواهد شد که بدلیل کارایی بالا و پایایی رزمی بیشتر ، سراسر منطقه جنوب شرق آسیا را پوشش خواهد داد و علاوه بر آن و برحسب نیاز ، این شنارو خواهند توانست از پایگاه های خط مقدم این نیرو در آسیای جنوب غربی نیز مبادرت به عملیات رزمی نمایند . با توجه به ماموریت خطیری که برای این شناورها در نظر گرفته شده ، سرفرماندهی نیروی دریایی این کشور ، اصرار دارد تا ناوهای جدید ، به آخرین سامانه های تهاجمی و دفاع از خود مجهز گردد. این فریگیتهای جدید ، در تاسیسات نیروی دریایی مستقر در استرالیای جنوبی ( آدلاید ) ساخته خواهند شد و به شکل خاص ، سامانه های راداری آرایه فازی CEA که محصول بومی این کشور است ، بعنوان بستر سامانه های تهاجمی / تدافعی این شناورها استفاده خواهند شد . فریگیت F-100 این پروژه ، به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، یکی از مهمترین برنامه های نیروی دریایی استرالیا بحساب می آید تا این اطمینان حاصل شود که این کشور ، توانایی ویژه بومی خود ، برای طراحی ، ساخت و نگهداری شناورهای رزمی پیشرفته را ایجاد و حفظ خواهد نمود . طبق یک فرآیند استاندارد ، سه تامین کننده اصلی شامل BAE Systems با فریگیت تایپ -26 ، Fincantieri با فریگیت FREMM و شرکت Navantia با فریگیت باز طراحی شده F-100 برای شرکت در مرحله نهایی انتخاب شدند که در نهایت شده Navantia پس از انجام مذاکرات طولانی که از اوت 2015 آغاز شده بود ، به شکل رسمی بعنوان برنده معرفی شد . طبق قرارداد ، این شرکت تعهد نمود که حداقل دو فروند شناور پشتیبانی آبخاکی و حداقل سه فروند ناوشکن مجهز به سامانه های پدافند هوایی ، شامل HMAS “Canberra ، HMAS “Adelaide و HMAS “Hobart” رابراساس پلتفرم فریگیت F-100 طراحی نماید . علاوه براین ، شرکت فوق می بایست شرکتهای پایین دستی لازم رابرای اجرای عملیات لجستیکی برای نیروی دریایی این کشور ایجاد نماید . تولید و بکارگیری این 9 فروند فریگیت جدید ، بخشی از یک برنامه 89 میلیارد دلاری دولت استرالیا برای ایجاد یک زیرساخت قدرتمند کشتی سازی پایدار در این کشور بشمار می آید . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

با سلام   آماده سازی برای عملیات آخوندک     از ده ماه قبل از اجرای عملیات آخوندک ، که به منظور اسکورت گزوه رزمی  " فاکس تروت" ، برنامه ریزی شده بود ، آماده سازی های مقدماتی برای این عملیات  در جنوب کالیفرنیا  آغاز گردید . برای فرماندهی این گروه رزمی ، آدمیرال " گای زلر" ( فرماندهی وقت گروه رزمی ناوشکن های نیروی دریایی ) به شکل جالب توجهی بر اجرای تمرینات دقیق به منظور آماده شدن یگانها برای اجرای عملیات در شمال دریای عرب ( در نزدیکی سواحل پاکستان و ایران ) اصرار می ورزید .       CGN-35   در ابتدای امر ، مهارت ناوگروه رزمی در تفسیر مقررات درگیری (ROE) برای مقابله با شناورهای سطحی  کوچک و بسیار مانورپذیر ( به مانند شناورهای بوگهامر) و پرنده های رزمی با قابلیت پرواز در نزدیکی سطح زمین که هردو جزء نخستین تهدیدها در خلیج پارس بشمار می آمدند مورد ارزیابی قرار گرفت و پس از آن تمرینات ویژه ای برای مقابله با موشکهای ضد شناور کرم ابریشم ( که جزء زرادخانه نیروهای مسلح ایران در آنزمان بود ) صورت پذیرفت.  علاوه براین ، تاکتیکهای بکاو وبکش در تمام اوقات شبانه روز که در آنزمان اصطلاحاً " پُتک " نامیده می شد ( یکسری تاکتیکهای ویژه برای مقابله با اهداف پرنده سریع در سطح آب) ، شیوه های متنوع برای اسکورت کاروانها ، پشتیبانی آتش از یگانهای دریایی همراه و  همچنین شناسایی و تخریب میدانهای مین دریایی نیز در دستور کار قرار گرفت .     DD-975 و DDG-16     این ناوگروه ، در طول نوامبر 1987 ، تمرینات خود را در دریای "برینگ" دنبال می نمود و بلافاصله پس از اتمام آموزش ، از مسر غرب اقیانوس آرام و سپس اقیانوس هند به پایگاه نیروی دریایی در شمال دریای عرب اعزام شد . در جریان تمرینات  این ناوگروه در ژانوبه 1988 در هاوایی ، خدمه سناریوهای مختلفی را در جریان یک رزمایش 96 ساعته برای مقابله با تهدیدات زیر سطحی احتمالی نیز به انجام رساند که  دراین رزمایش ، نیروی دریایی از مهمات واقعی نظیر موشکهای هارپون ، مهمات هدایت شونده لیزری  و مهمات  هوا به سطح " راک آی " نیز استفاده نمود .       FFG-58 و FFG-56   اما پس از ورود ناوهواپیمابر فورستال (CV-59) به منطقه و برخورد شناور رزمی ساموئل . بی . رابرتز (FFG-58) به یک مین در 14 آوریل 1988 ،ناگهان دستور اعزام به منطقه نبرد صادر شد .         FFG-24  و  FFG-51   با صدور دستور نظامی ، دو  شناور رزمی در این گروه در مسیر  بندر مومباسا ناگهان تغییر مسیر داده و دو شناور یو اس اس جوزف استرائوس  (DDG-16) و یو اس اس بگلی  (FF-I069)  با درپیش گرفتن سمت شمال ، پس از سوخت گیری از شناور پشتیبانی یو اس اس واباش (AOR-5)  با افزایش سرعت به 25 نات دریایی  بسوی تنگه هرمز  شتافتند تا به دو شناور همگروه خود ، یعنی یو اس اس  مریل  (DD-976) و یو اس اس مک کورمیک (DDG-8) پیوسته و آماده ورود به خلیج فارس شوند .      AOR-5 و LPD-14     این چهار شناور رزمی در مسیر پیشروی خود ، به سازمان رزمی یگان حاضر در خاورمیانه (MEF) شامل یو اس اس سیمپسون (FFG-56) ، یو اس اس او برایان (DD-975) ، یو اس اس ج ویلیامز  (FFG-24) ، یو اس  اس وین رایت (CG-28) ، یو اس اس گری  (FFG-5 I) و درنهایت  ، یو اس اس ترنتون (LPD-14) ملحق شدند . در شمال دریای عرب نیز ، ناوهواپیمابر اینترپرایز (CVN-65) به همراه شناورهای اسکورت ویژه خود ، یو اس اس ریسونر  (FF-1063) و یو اس اس ترکستون (CGN-35) به منظور مقابله با تهدید شناورهای رزمی  و همچنین حملات احتمالی هوایی در نزدیکی چابهار استقرار یافتند .   پی نوشت :   سئوال اینجاست با توجه به این تجربه ، سناریوی آینده نیروی دریایی ایالات متحده در یک درگیری احتمالی چیست ؟؟؟؟   کاپیتان  جی. بی . پرکینز  نیروی دریایی ایالات متحده  مجله نیروی دریایی - ماه مه 1989   مترجم : MR9/ صرفاً برای میلیتاری

با سلام    فاجعه پرل هاربر    هفتم دسامبر 1941 ( چیزی در حدود 75 سال پیش ) نیروی دریایی سلطنتی ارتش ژاپن ، به فرماندهی دریاسالار ایزورکو یاماتو ، با ایراد یک ضربت سهمگین ، بخش قابل توجهی از ناوگان نیروی دریایی ارتش ایالات متحده در اقیانوس آرام که در آن زمان ، در بندرگاه پرل هاربر مستقر بود را از میان برد . شرح ماوقع و پیشینه طراحی این بزرگترین غافلگیری تاریخ نظامی ارتش و نیروی دریایی ایالات متحده ، بسیار طولانی است ، با این حال ، آشنایی مختصر با شناورهایی که در این غافلگیری ، در آن زمان ، در بندرپرل هاربر حضور داشتند ، جالب به نظر می رسد .       1- نبرد ناو یو اس اس کالیفرنیا    2- نبرد ناو یو اس اس مریلند    3- نبرد ناو یو اس اس اوکلاهما    4- نبرد ناو یو اس اس تنسی    5- نبرد ناو یو اس اس وست ویرجینیا    6- نبرد ناو یو اس اس آریزونا    7- نبرد ناو یو اس اس نوادا   8- نبرد ناو یو اس اس پنسیلوانیا    9-  مجموعه  ساختمان های سرفرماندهی نیروی دریایی در جزیره فورد    10- پایگاه هوایی " هیکام " -----------------------------------   A: مجموعه مخازن سوخت هواپیما و شناورهای رزمی    B: مرکز فرماندهی ناوگان اقیانوس آرام    C: پایگاه زیرسطحی های نیروی دریایی   D: محوطه حفاظت شده نیروی دریایی    

با سلام پی نوشت : 1- این 3 تصویر را عمداً در این تاپیک قرار دادم تا به مانند یک آیینه تمام قد ، جلوی چشم قرار بگیرد 2- کاری به جنبه های جنگ روانی و تبلیغاتی آمریکایی ها که با استفاده از این تصاویر کردند و می کنند ، ندارم ، فقط همین یک واقعه بسیار دردناک ، همان زمان باید گوشها را تیز می کرد تا شاهد تکرار این فاجعه نباشیم .

         یکی از کشورهای انگشت شمار که پس از پایان جنگ جهانی اول ، عوامل "جنگ شیمیایی" را به کار گرفته و اغلب چهره ای برجسته در بحث تکثیر و نگهداری سلاح های شیمیایی معرفی می شود مصر است. با این وجود شک و تردید پیرامون اینکه آیا این کشور هنوز هم به عنوان یکی از دارندگان سلاح های شیمیایی محسوب می شود یا خیر باقی مانده است . مشارکت مستقیم مصر در اجرای حملات CW به اوایل 1950 باز میگردد ، چرا که به اعتقاد برخی منابع ، مصر وارث دپوهای عوامل شیمیایی گاز خردل و احتمالا فوسژنی شد که نیروهای بریتانیایی در هنگام خروج خود از مصر در سال 1954 ، آن را رها کرده بودند . این نکته بخوبی یاد آور این مساله است که ارتش بریتانیا در جنگ دوم غزه به سال 1917 از سلاح های شیمیایی استفاده کرده و همچنین قصد داشت تا برای مقابله با یگان های در حال پیشروی سپاه آفریقایی آلمان در شمال آفریقا ، از این سلاح استفاده نماید و به همین منظور انبارهای بزرگی از عوامل CW را در این کشور تدارک دید . در سال 1983 ، CIA مدعی شد مصر مواد اولیه و آموزش سلاح شیمیایی را از اتحاد جماهیر شوروی سابق دریافت کرده است و در ادامه این گزارش آورده شده اتحاد جماهیر شوروی از اوایل تا اواسط 1960عوامل شیمیایی جدید و مهمات مربوطه به مصر عرضه کرده است .هیچگونه شواهد و مدارک قطعی منبع بازی در تایید این ادعا که شوروی تجهیزات تهاجمی یا عوامل CW به مصر عرضه کرده باشد وجود ندارد با این حال اطلاعات فراوانی وجود دارند که نشان می دهد مصر کمک های گسترده دفاعی از تعدادی از کشورها از جمله شوروی دریافت کرده است . شواهد قوی و مستدلی وجود دارند که نشان میدهد نیروهای مسلح مصری از بمب ها و گلوله های توپ حاوی عوامل خردل و فوسژن در شمال یمن در زمان جنگ داخلی این کشور (1963-1967) استفاده کرده اند .از اواخر سال 1960 مصر به گسترش قابلیت عوامل CW خود که شامل عوامل اعصاب و خون می شود متهم شد .این تنها اتهام مصر در رابطه با برنامه تسلیحات شیمیایی خود نبود چرا که این کشور متهم به عرضه سلاحهای شیمیایی تهاجمی به سوریه در سال 1970 شده است .اگرچه در زمان ریاست جمهوری انور سادات در سال 1970 ،مقامات مصری صحبت از اقدامات تلافی جویانه متقابل در برابر هر نوع حمله ای می کردند ، اما مصر هرگز دکترین نظامی ضربه اول یا دوم در رابطه با عوامل CBW را علنا حفظ نکرد . مصر در 6 دسامبر 1928 به پروتکل ژنو ملحق شد ؛اما به نظر می رسد مفاد آن را در طول مداخله خود در یمن نادیده گرفته است .در سال 1990 مصر و ایران در بازرسی های محاکمه ملی پیش از ورود به کنوانسیون CWC شرکت کردند اما با وجود مشارکت فعال در مرحله مذاکرات ، مصر در نهایت از امضای کنوانسون خودداری کرد .از سال 1993 مصر بارها از پذیرش CWC خودداری کرد وبه نظر می رسد انجام این کار را تا زمانی که اسرائیل به پیمان NPT بپیوندد انجام نخواهد داد .     سابقه به طور کلی اعتقاد بر این است که مصر برنامه CW داخلی خود را در پاسخ به پیگیری مخفیانه قابلیت سلاح های اتمی اسرائیل شروع کرده است .مصر اولین کشور عربی بود که از عوامل CW در خاورمیانه در زمان جنگ علیه نیروهای سلطنت طلب شمال یمن (1963-1967) استفاده کرد. دلایل متفاوتی درباره استفاده مصر از عوامل CW در یمن وجود دارند که عبارتند از :عوامل CW یک سلاح موثر علیه قبائل مخفی شده در غار ها در نظر گرفته شده بود؛ یمن ممکن است یک بستر آزمایشی خوب برای چنین سلاحی باشد .احتمالا نیروهای مصری به دنبال استفاده آسان از سلاحی بودند که هیچ حفاظتی در برابر آن وجود نداشت و در زرادخانه های این کشور موجود بود . اولین حمله شیمیایی مصر به یمن توسط بمب افکن های نیروی هوایی ارتش این کشور به روستاهای جنوب صعده از جمله روستای حدودا 100 نفره kawma در تاریخ June,8,1963 به وقوع پیوست که 7 نفر کشته و 25 نفر مصدوم که از ناحیه چشم و ریه ها آسیب دیده بودند در پی داشت. از این حادثه به حمله ای با بمب های "ساخت خانه ای(دست ساز)،آماتور و نسبتا بی اثر"آزمایشی یاد می کنند . مقامات مصری اعلام کردند که حوادث گزارش شده احتمالا ناشی از بمب های ناپالم (آتش زا) بوده است نه عوامل گازی . هیچ گزارشی از وقوع حملات عوامل CW گازی در طول سال 1964 وجود ندارد و فقط چند مورد از این حملات در سال 1965 وجود دارند . گزارش ها از اواخر 1966 رشد بیشتری یافتند .در 11 دسامبر 1966 پانزده بمب حاوی عوامل گازی 2 کشته و 35 زخمی بر جای گذاشت .در تاریخ 5 ژانویه 1967 بزرگترین حمله عوامل گازی به روستای kifaf ، اتفاق افتاد که باعث کشته و زخمی شدن 270 نفر که در این میان 140 نفر جان خود را از دست دادند .هدف از این حمله ممکن است شاهزاده حسن بن یحیی که در نزدیکی این محل اقامت داشت باشد . دولت مصر برای رهایی از اتهاماتی که با آن مواجه بود استفاده از گاز های سمی را تکزیب کرد و ادعا کرد که بریتانیا و امریکا از این گزارشات برای جنگ روانی علیه مصر استفاده می کنند . در 12 فوریه 1967 ،این کشور اعلام کرد که از تحقیقات سازمان ملل متحد در این موضوع استقبال می کنیم و به دنبال آن U Thant ، دبیر کل سازمان ملل متحد اظهار داشت که وی برای مقابله با این موضوع "ناتوان" بود . در 10 مه 1967 دو روستای Gahar و Gadafa با فرمان شاهزاده محمد بن محسن با گاز های سمی بمباران شدند که باعث جان باختن حداقل 75 نفر گردید. به دنبال این حوادث صلیب سرخ هشدار داده و در تاریخ Juna ,2,1967 طی یک بیانیه ای که در ژنو صادر شد ابراز نگرانی خود را از این حملات ابراز داشت .موسسه پزشکی قانونی در دانشگاه Berne بر اساس گزارشات صلیب سرخ بیانیه ای تنظیم نمود که نشان می داد گازهای سمی مورد استفاده قرار گرفته به احتمال زیاد مشتقات halogenous -فوسژن ،گاز خردل ،لوئیزیت ،کلرید یا سیانوژن برمید بودند .همزمان با آغاز جنگ شش روزه به سال 1967 حملات گاز های سمی به مدت سه هفته متوقف شد اما از ماه جولای بار دیگر این حملات از سر گرفته شدند . اجماع قوی بر این است که مصر از فوسژن و گاز خردل استفاده کرده است اما منابعی از استفاده این کشور ازعوامل اعصاب ارگانوفسفره خام وجود دارند. نیروهای سلطنت طلب و به ویژه شبه نظامیان قبائل مختلف یمن از هرگونه آموزش یا تجهیزات موثر تدافعی CW بی بهره بوده و در برابر اثرات این عوامل به شدت آسیب پذیر بودند .تخمین تلفات حملات شیمیایی مصر به یمن متفاوت است اما با یک فرض محافظه کارانه بمب های هوایی پر از فوسژن - خردل منجر به جان باختن حدودا 1500 نفر و مصدومیت 1500 نفر دیگر شدند. پیش از وقوع جنگ یوم کیپور به سال 1973 مصر فعالانه تحقیق و توسعه برای تولید و بهبود سلاح های شیمیایی خود را با استفاده از موسسات مختلفی دنبال می کرد.آزمایشگاه های مواد شیمیایی نظامی مرکزی ارتش مصر بر روی عوامل تاول زای خردل نیتروژن و گوگرد ،عوامل اعصاب ارگانوفسفره مانند سارین و ترکیبات مرتبط با VX تحقیق کرده بودند .دیگر آزمایشگاه های مرتبط با برنامه CW مصر شامل مرکز ملی تحقیقات مصر ،دانشگاه العین الشمس و دانشگاه فنی بوداپست مجارستان بودند.همچنین در چارچوب زمانی اواسط تا اواخر 1970 مصر تحقیقات قابل توجهی بر روی psychotomimetic glycolates مانند >BZ and EA-3443 انجام داده بود .در سال 1980 دانشمندان مرکز ملی تحقیقات در قاهره مطالعات بر روی عوامل ارگانوفسفره انجام دادند که از جمله آن عوامل اعصاب مانند آفت کش ها و اثرات آب دریا بر روی ارگانوفسفره بود شاید هدف از این اقدام معدوم کردن موجودی های قدیمی تر CW مصر در دریا بوده باشد .شیمیدانان مصری از نزدیک با همتایان دانمارکی و آلمان غربی خود کار می کردند و علاوه بر آن سرلشگر "Hussein Ades" از ارتش مصر آموزش ترکیبات ارگانوفسفره را در دانشگاه Columbus در ایالات متحده فرا گرفت.     اتهامات محموله ها با کاربرد دوگانه ادعا می شود مصر از اوایل سال 1980 روابط خود را با عراق برای کمک به برنامه تسلیحات شیمیایی این کشور گسترش داده و به دنبال آن با همکاری شعبه ای از شرکت بین المللی آلمانی Walter Thosti Boswau به عراق برای بدست آوردن 26 تن فلورید هیدروژن از انگلستان در سال 1986 یاری رسانده است .چند سال بعد مصر با موفقیت ، بیشتر از 24 تن فلورید هیدروژن از انگلستان وارد کرد که ظاهرا این محموله ها به عراق انتقال یافتند. هنگام صحبت پیرامون محموله های مشکوک به کاربرد دوگانه مصر ، نیاز است حادثه Krebs به طور دقیق مورد بررسی قرار بگیرد .در سال 1989 مقامات آمریکایی و سوئیسی اظهار داشتند که شرکت سوئیسی Krebs A.G قطعاتی برای نصب در یک کارخانه به مصر تحویل داده است که برای "ساخت گاز سمی در نظر گرفته شده بودند"و در Abu Za'abal در 25 مایلی شمال قاهره واقع است .با این حال یکی از مقامات وزارت خارجه سوئیس ،اظهار داشته است که "دلایلی برای این باور"که مصر قصد ساخت سلاح های شیمیایی که ممکن است شامل عامل اعصاب سارین نیز باشد وجود دارند .با این حال دولت سوئیس پس از آنکه مصر از ارائه تضمین هایی که نشان دهد کارخانه برای مقاصد غیر نظامی استفاده خواهد شد امتناع کرد از Krebs خواست رابطه خود را با این پروژه قطع کند . هنوز مشخص نیست که کارخانه برای اهداف نظامی مورد استفاده قرار گرفته باشد اما غربی ها مدعی هستند که آن کارخانه توسعه غیر قانونی عوامل CW بوده است. با توجه به قابلیت های فعلی مصر تصور بر این است که درصورت صحت این ادعا ها این کارخانه برای توسعه عوامل خردل و اعصاب در نظر گرفته شده بود .مصر همواره تولید هر حالتی از مواد شیمیایی در این کارخانه را رد کرده است و محمد وهبی ،سخنگوی مصر در واشنگتن ،برنامه ساخت کارخانه سلاح های شیمیایی را تکذیب کرده و در ادامه خاطرنشان کرده است :"ما درگیر تولید سلاح های شیمیایی نیستیم". این کارخانه بخشی از مجتمع صنعنی نظامی است که شامل یک کارخانه مشترک مصر-آمریکا برای مونتاژ تانک M1 نیز می شود .Krebs یک شرکت شیمیایی مشهور سوئیسی است و با چندین شرکت خارجی در پژوهشهای انبوهی از موضوعات مربوط به فرایند های شیمیایی کار می کند .این که نصور شود آیا این شرکت آگاهانه به مصر در توسعه قابلیت CW پنهانی اش کمک کرده سوداگرانه و خیالی است . به گزارش نیویورک تایمز ، Kreps علاوه بر موارد عنوان شده تجهیزات مورد نیاز برای ساخت کارخانه تولید مواد شیمیایی شرکت داروسازی النصر مصر را برای ساخت تری کلرید فسفر ،که ماده شیمیایی موجود در آفت کش ها است و صادرات آن کنترل شده می باشد را فراهم کرده و طرح ساخت این کارخانه را از شرکت Stauffer Chemicals برای این شرکت خریداری کرده است . حادثه Kreps تا حدودی مبهم است ؛ اگر چه گزارش های منابع خبری معتبر و مقامات آمریکایی این حادثه را تایید کرده اند ،اما هرگز به صراحت بیان نشد که دقیقا این "تجهیزات" چه نقشی داشتند .نیویورک تایمز تنها منبعی است که به ارتباط شرکت های El Nasr-Krebs-Stauffer اشاره کرده و به نظر می رسد اطلاعات پیرامون این ادعاها بر اساس گزارشات منابع اطلاعاتی که هرگز در دسترس عموم قرار نگرفتند بوده باشد . پس از تحقیقات بیشتر ،مشخص شد شرکت مهندسی شیمی Kreps ،همچنان رواط خود با شرکت های خارجی از جمله چندین شرکت در مصر را حفظ کرده و همکاری با شرکت های El Nasr و Abu Za'abal که در درجه اول مرتبط به بحث کلریناسیون میشود را ادامه داده است . با این حال باید توجه داشت که این اطلاعات به طور مستقیم از شرکت Kreps تهیه شده اند که ممکن است این شرکت به نفع خود نبیند تا هر همدستی غیر قانونی خود برای کمک به ایجاد برنامه CW مصر را گزارش کند .بنابراین در مورد دخالت Kreps چند مجهول و تکه گم شده از اطلاعات وجود دارند که منجر به بوجود آمدن این مورد جالب غیر عادی شده است .     سازمان و دکترین صنعت دفاعی مصر عمدتا به دو گروه تقسیم می شود. نخست،سازمان ملی تولیدات نظامی مصر است که زیر نظر وزارت تولیدات نظامی اداره می شود و احتمالا بخشی از وزارتخانه برای تولیدات نظامی است . در اوائل 1980 نام تجاری این سازمان به منظور نشان دادن مکان عمومی و محصولات تولید شده تغییر یافت .NOMP بر 16 کارخانه که در چهار گروه صنایع شیمیایی ،صنایع معدن ،صنایع مهندسی و صنایع الکترونیک تقسیم می شوند نظارت دارد . علاوه بر این گروه ، برخی از تولیدات نظامی مصر تحت پوشش سازمان عربی برای صنعتی شدن است که در قاهره مستقر است قرار دارد . این نهاد مشارکتی در سال 1975 توسط دولتهای مصر ،عربستان سعودی ، قطر و امارات متحده عربی تشکیل شد .AOI ، به عنوان نهاد مستقلی که در مصر از مالیات معاف شده عمل می کند و دستور اولیه آن به منظور تشکیل یک "همکاری دفاعی متقابل" بین کشور های موسس بوده است .قبل از اینکه AIO بتواند خود را به عنوان یک بازیگر قوی در جامعه دفاعی مطرح کند زمانی که مصر برای شروع مذاکرات صلح با اسرائیل حمایت چندین کشور عربی را از دست داد با موانع بزرگی مواجه شد .این سازمان برخی از ارتباطات نظامی خود را در اواخر 1980 بدست آورد اما اعتقاد بر این است که این کار در درجه اول توسط مصر انجام پذیرفت . هیچ برنامه راهبردی برای استفاده از عوامل CW توسط مصر به صورت غیر محرمانه و آشکار وجود ندارد .مصر آشکارا تولید هر سلاح کشتار جمعی را تکذیب می کند .اما مدعی است که تمام گزینه ها برای مقابله با تهدید اسرائیل باز نگه داشته خواهد شد .در سال 1990 مصر از طرفداران سر سخت طرح های کنترل تسلیحات منطقه ای بود .و اظهار می داشت که در صورت امضای پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای توسط اسرائیل ، CWC را امضا خواهد کرد ولی هیچ کدام از کشور ها این گزینه را انتخاب نکردند . از دیدگاه نظامی ، مشخص نیست که آیا یک برنامه سازمانی برای بکارگیری عوامل CW وجود داشته باشد . سوالی که مطرح می شود که باید پرسیده شود این است که آیا CW در نقش تهاجمی کاربرد خواهد داشت یا آن برای استراتژی دفاعی حفظ شده است ؟ برای مثال اگر مصر قبل از جنگ یوم کیپور به سال 1973عوامل CW خاصی داشت چرا از آن ها در این جنگ استفاده نکرد ؟ برخی تحلیلگران بر این باورند که مصر از اقدامات تلافی جویانه هسته ای اسرائیل بیم داشت ؛ در حالی که برخی معتقدند قابلیت CW مصر در آن زمان اغراق آمیز بود .امروزه اعتقاد بر این است که ارتش مصر به خوبی در تمرینات دفاعی شیمیایی آموزش دیده و رزمایش هایی را در گذشته که شامل تهدیدات عوامل CBRN بوده را انجام داده است . اتهامات قوی وجود دارند که نشان می دهد مصر با دیگر کشور ها مثل عراق و سوریه برای تقویت برنامه CW مربوطه شان همکاری داشته است .همانطور که قبلا اشاره شد ، چندین حادثه کلیدی مثل ارسال محموله های شیمیایی با کاربرد دوگانه از کشورهایی مانند هند و انگلستان به مصر وجود داشته است .هر چند هرگز به طور کامل مشخص نشد که این مواد شیمیایی برای چه هدفی بوده است اما مصر همواره ادعا کرده که آنها را برای اهداف مشروع وارد کرده است. به عنوان یک کشور در حال توسعه ، مصر دارای پایه های صنعتی قابل توجهی است که شامل کارخانه های تولید آفت کش ها ، رنگ ها ، جوهر و دیگر مواد که از مواد شیمیایی و فناوری هایی با کاربرد دوگانه استفاده می کنند . با این حال ، گزارش های اطلاعاتی غربی ،اثبات می کنند که مصر یک برنامه قابل توجه CW شامل عوامل تاول زا ، خون ، اعصاب و ناتوان کننده را حفظ کرده است .     حامل حامل های عوامل شیمیایی به طور گسترده متفاوت هستند که بر اساس ویژگی های عامل و استفاده در نظر گرفته می شود. برای اهداف دوربرد موشک ها یا هواپیماها در نظر گرفته می شود در حالی که برای یک سناریوی  تاکتیکی تر مین  و دیگر مهمات می تواند مورد استفاده قرار گیرد . مصر دارای برنامه موشکی و سیستم های مختلف حامل عوامل CW مانند بمب ها ، هواپیماهای جنگنده ، مین ها و دیگر مهمات است . گزارش های اسرائیل نشان می دهند که ارتش مصر دارای این قابلیت است که موشک های خود را با کلاهک های شیمیایی سازگار کند ؛ اما هیچ نشانه روشنی وجود ندارد که ثابت کند که مصر این کار را انجام داده است . مصر در گذشته به منظور اجرای حملات CW خود به یمن از بمب افکن ها برای پخش بمب های هوایی پر از عوامل شیمیایی استفاده می کرد. جداول حملات CW مصر به یمن :          پی نوشت : پروتکل ژنو : به طور رسمی به عنوان پروتکلی برای ممنوعیت استفاده از عوامل شیمیایی سمی در جنگ ها و ممنوعیت جنگ بیولوژیک شناخته می شود و در 17 ژوئن 1925 برای امضا تدوین شد . CW یا chemical warfare : جنگ شیمیایی (استفاده از خواص سمی مواد شیمیایی به عنوان سلاح) CBW یا chemical and biological warfare : جنگ شیمیایی و بیولوژیک CBRN یا chemical, biological, radiological, and Nuclear : شیمیایی ، بیولوژیک ، رادیولوژیک ، هسته ای CWC یا Chemical Weapons Convention's : کنوانسیون تسلیحات شیمیایی NPT یا Nuclear Non-Proliferation Treaty : پیمان منع گسترش تسلیحات هسته ای CIA یا Central Intelligence Agency : آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا NOMP یا National Organization for Military Production : سازمان ملی تولیدات نظامی AOI یا Arab Organization for Industrialization : سازمان عربی برای صنعتی شدن     منابع : http://www.nti.org/country-profiles/egypt/chemical/ http://www.globalsecurity.org/military/world/war/yemen.htm http://en.wikipedia.org/wiki/North_Yemen_Civil_War     گردآوری و ترجمه : مجید بشیری با تشکر از جناب MR9 عزیز :rose:  :rose:     copyright © Military.ir تمامی حقوق برای وبسایت میلیتاری محفوظ است .