بسم ا... پی نوشت : کیفیت ساخت بدنه ....

قاتلان ماهواره (قسمت پایانی) 1-موشک‌های سطح به فضا/هوا به فضا (DA-ASAT، غیر از DEW) : پس از پرتاب موفقیت‌آمیز اسپوتنیک، ایالات متحده به سرعت متوجه شد که روسیه در فضا برتری پیدا کرده و می‌تواند از تأسیسات ایالات متحده جاسوسی کند. علاوه بر این، تصور می‌شد که روس‌ها شروع به استقرار پروژه‌های هسته‌ای در مدار خواهند کرد و قابلیت حمله اولیه را فراهم می‌کنند. پاسخ اولیه ایالات متحده در سال ۱۹۵۸، توسعه و آزمایش سلاح ضد ماهواره Bold Orion یا (WS-199B)،( موشک هواپرتاب)، بود. آزمایش و توسعه تا زمانی که یک آزمایش رهگیری نزدیک موفقیت‌آمیز در مدار پایین زمین انجام شد، ادامه یافت، جایی که موشک در اکتبر ۱۹۵۹ در فاصله ۴ مایلی (۶.۴ کیلومتری) از ماهواره اکسپلورر ۶ قرار گرفت این اقدام توسط روس‌ها در سال ۱۹۶۰ با یک دستگاه کو-اوربیتال، "با نام مستعار Istrebitel Sputnikov (برای ضدماهواره )مقابله شد. سلاح‌های ASAT مورد استفاده توسط ایالات متحده و روسیه سمت راست، Bold Orion (WS-199B) . سمت چپ Istrebitel Sputnikov از دهه ۱۹۵۰ تا اوایل دهه ۱۹۷۰، رویکرد تاکتیکی مورد نظر، استفاده از کلاهک‌های هسته‌ای و کلاهک‌های انفجاری قوی برای تخریب دارایی‌های ماهواره‌ای دشمن بود. در سال ۱۹۶۳، ایالات متحده، اتحاد جماهیر شوروی و انگلستان پیمان منع آزمایش هسته‌ای محدود را امضا کردند، با این درک که هرگونه انفجاری از این دست می‌تواند خسارات جانبی به هر دو طرف و متحدان وارد کند. لازم به ذکر است که این پیمان استفاده از سایر سلاح‌های جنبشی را پوشش نمی‌داد. تا دهه ۱۹۷۰، تاکتیک‌ها تغییر کرد و تحقیقات با استفاده از سلاح‌های کینتیک کیل که با نیروی بسیار زیاد به هدف حمله می‌کردند، آغاز شد. با این حال، این نیرو به حدی است که اهداف به هزاران قطعه کوچک‌ تبدیل می‌شوند. ۲۰۰۷ چین ماهواره هواشناسی قدیمی خود را نابود کرد 2008 ایالات متحده ماهواره جاسوسی خود را در مدار پایین سرنگون کرد و در سال 2021 روسیه ماهواره خود را سرنگون کرد هر یک از این ماهواره‌ها حجم زیادی از زباله‌ها را ایجاد کردند، و رویداد سال 2021 باعث شد که پرسنل ایستگاه فضایی بین‌المللی برای چندین مدار در جای خود پناه بگیرند تا زمانی که دیگر میدان زباله‌ها خطری محسوب نشود. با این حال این زباله‌ها برای دهه‌ها در مدار باقی خواهند ماند. نمای کلی سلاح/کلاهک کشنده جنبشی (KKW) را می‌توان با موشک SM-3 نشان داد، که یک سیستم DA-ASAT با قابلیت اصابت به هدف است که یک کلاهک رهگیر سبک وزن 21 اینچی (530 میلی‌متری) مستقل و کشنده خارج از جو را آزاد می‌کند که با سرعت تقریبی 10 کیلومتر بر ثانیه (22000 مایل در ساعت) به هدف اصابت می کند مشخصات موشک AEGIS BMD SM-3 با این سرعت، ضربه معادل «... ۱۳۰ مگاژول انرژی جنبشی، یا معادل یک کامیون ۱۰ تنی که با سرعت ۶۰۰ مایل در ساعت حرکت می‌کند» خواهد بود . برای درک بهتر، تقریباً معادل برخورد یک اتوبوس مدرسه با سرعتی نزدیک به حداکثر سرعت یک بویینگ ۷۴۷ است که به یک جسم برخورد می‌کند. نتیجه، خرد شدن هدف و ایجاد زباله‌های فضایی پرسرعت اضافی خواهد بود. چالش‌های DA-ASAT شامل موانعی است که قبلاً در ارتباط با مدار LEO شناسایی شده‌اند. اول و مهمتر از همه، DA-ASAT به یک سیستم پیشران با نیروی کافی برای رسیدن به وضعیت نیاز دارد. اگرچه برخی از موشک‌ها می‌توانند به مدار LEO پایین تا متوسط برسند، اما تعداد کمتری می‌توانند به مناطق بالاتر برسند. اگر مانع وضعیت برطرف شود، اشیاء در این مدار با سرعت‌های بالا حرکت می‌کنند و انجام شناسایی، ردیابی و هدف‌یابی هدف را بسیار دشوار می‌کند. این امر زمان کمی برای اصابت قطعی قبل از عبور از هدف باقی می‌گذارد. هر DA-ASAT باید از کنار زباله‌هایی که با سرعت مافوق صوت حرکت می‌کنند، عبور کند و در میان این حجم انبوه ماهواره مورد نظر را رهگیری کند. لازم به ذکر است که سیستم موشکی نشان داده شده تنها یک مفهوم و اصول کلی موشک ضد ماهواره ست و کشورها روشها و طرحهای متفاوتی ارائه می دهند ولی اصول کلی همینطور خواهد بود انواع ASATها و کشورهای آنها 2-هم‌مدار (CO-ASAT) : اینها سیستم‌های تسلیحاتی هستند که با مانور به صفحه مداری ماهواره هدف در مدار آن قرار می‌گیرند و می‌توانند به صفحه بالاتر یا پایین‌تر ماهواره هدف مانور دهند و آن را از طریق روش‌های مختلف نابود کنند. چنین دستگاه‌های ASAT می‌توانند هدف دوگانه‌ای داشته باشند. پنهان شدن به عنوان ماهواره آب و هوا، ارتباطات ....که به آنها اجازه دهد بدون جلب توجه به مأموریت پنهان خود تا زمان مقرر در مدار باقی بمانند. این کلاس ASAT همچنین می‌تواند یک جسم مداری دیگر را در مدارهای مختلف تعقیب کند تا زمانی که به اندازه کافی نزدیک شود تا پروتکل نابودی خود را انجام دهد، روسیه/اتحاد جماهیر شوروی از سال 1982- (9) آزمایش هم‌مداری و ایالات متحده یک آزمایش انجام داده‌اند. قبل از سال 1982، 17 آزمایش مستند مرتبط با هم‌مداری روسیه/اتحاد جماهیر شوروی از سال 1963 تا 1981 تأیید شده بود . (اشکال مختلف تکنیک هم مدار) A-برخورد مستقیم یا انرژی جنبشی مبتنی بر تکنیک‌هایی هستند که در مورد سلاحهای DA-ASAT گفته شده است. مفهوم یکسان است، با این تفاوت که وسیله کشنده یک وسیله مداری است که می‌تواند صفحات مداری را در تعقیب یک هدف تغییر دهد. B-اخلالگرهای فرکانس رادیویی (جمر)به ماهواره مهاجم اجازه می‌دهند تا در نزدیکی ماهواره هدف مانور دهد و سیگنال‌های ارسال و دریافت آن را مختل کند. یک ماهواره مهاجم می‌تواند مدار خود را به اندازه کافی نزدیک به ماهواره هدف تنظیم کند تا از طریق حسگر طیف، اخلال را انجام دهد. این فناوری به مهاجم اجازه می‌دهد تا فرکانس‌های ارسال و دریافت مورد استفاده توسط هدف را حس کند و از یک استراتژی "تشخیص و اخلال" استفاده کند. حتی زمانی که ماهواره هدف تلاش می‌کند تا کاهش اخلال را انجام دهد، ماهواره مهاجم می‌تواند تجزیه و تحلیل طیف خود را از طریق تکنیک‌هایی مانند تجزیه و تحلیل پنجره انرژی کشویی تشخیص ادامه دهد.اخلال ممکن است فقط برای مدت کوتاهی باشد به خصوص اگر هدف در مدار پایین زمین باشد. C-مکانیسم‌های رباتیک ماهواره‌ای در طول دهه گذشته با پیشرفت ماهواره‌های مکعبی، حمل و نقل ارزان‌تر، بازوی رباتیک بهبود یافته، سیستم‌های دوربین، قدرت محاسباتی سریع‌تر، نرم‌افزار پیشرفته برای شناسایی و دستیابی دقیق به هدف و بهبود پاسخ خودکار، به صورت تصاعدی پیشرفت کرده‌اند. این پیشرفت‌ها اکنون دستگاه‌ها را قادر می‌سازند تا اشیاء پرسرعت را رهگیری و ضبط کنند. اخیراً، ایالات متحده، انگلستان و چین آزمایش‌های متعددی را برای آزمایش این فناوری تحت پوشش حذف زباله‌های فضایی برای پاکسازی مدارهای پایین‌تر آغاز کرده‌اند. این کشورها نمایش‌های فناوری را انجام داده‌اند که دلایل مهمی برای نگرانی یکدیگر ایجاد می‌کند، زیرا همان فناوری مورد استفاده برای حذف زباله‌ها می‌تواند همین کار را با دارایی‌های مخالف انجام دهد. در مارس 2021، شرکت ژاپنی Astroscale Holdings Inc. یک ماموریت آزمایشی را با دو ماهواره آغاز کرد: «... یک سرویس‌دهنده که برای حذف ایمن زباله‌ها از مدار و یک ماهواره کلاینت که به عنوان یک قطعه زباله ماکت عمل می‌کند... این ماموریت پیشگامانه برای نشان دادن فناوری‌ها و قابلیت‌های لازم برای جمع‌آوری و حذف زباله‌ها طراحی شده است. ماهواره سرویس‌دهنده در سه نمایش پیچیده اول، ماهواره کلاینت را رها کرده و به صورت مغناطیسی به آن متصل می‌شود. پس از این نمایش جمع‌آوری بدون غلت، ELSA-d دو نمایش دیگر را انجام خواهد داد: یکی برای گرفتن کلاینت در حالی که در حال غلتیدن است، و دیگری برای از دست دادن عمدی، تغییر مکان، نزدیک شدن و دوباره گرفتن کلاینت از دوردست.»با هدف کشیدن آن به ارتفاع پایین‌تر که در جو بسوزد. D-سلاح‌های لیزری برای استفاده از ماهواره‌های تهاجمی هم‌مدار، لیزرها ممکن است در حال حاضر به دلیل میزان توان لازم برای سوزاندن مؤثر مواد یک ماهواره هدف، یک راه حل عملی نباشند.کارهای زیادی برای ایجاد لیزرهای قدرتمندتر که به مصرف توان کمتری نیاز دارند، در حال انجام است. با این حال، فناوری استفاده از نور لیزر برای کور کردن هدف وجود دارد. که می‌تواند در ضد نظارت و تشخیص، به ویژه در تشخیص پرتاب موشک‌های مافوق صوت که رد پرتاب کمتری نسبت به موشک‌های بالستیک قاره‌پیمای استاندارد دارند، مفید باشد. E-بمباران مایکروویو به یک روش حمله عملی برای درگیری‌های ماهواره‌ای با ماهواره تبدیل شده است، همانطور که با آزمایش‌های مایکروویو پرقدرت (HPM) روی مدارهای الکترونیکی با استفاده از تابش پالسی باند باریک و باند فوق پهن (UWB) برای آسیب رساندن به مدارهای الکترونیکی هدف ثابت شده است . یک ASAT با قابلیت مایکروویو که در نزدیکی یک هدف مانور می‌دهد، می‌تواند امواج مایکروویوی را منتشر کند که باعث انتقال انرژی می‌شود و ولتاژ اضافی را در ماهواره هدف ایجاد می‌کند. این امر هزاران ولت تولید می‌کند و باعث می‌شود رساناهای الکترونیکی هدف ولتاژ و گرما ایجاد کنند که نیمه‌هادی‌ها، پردازنده‌ها و حتی اجزای حیاتی را ذوب می‌کند. تحقیقات فضایی این موضوع را با استفاده از فناوری ماژول آنتن فرکانس رادیویی فتوولتائیک (PRAM) ثابت کرده است. F-اسپری‌های شیمیایی یک روش حمله‌ی موذیانه‌ خواهند بود که در آن هدف با یک عامل شیمیایی اسپری می‌شود که باعث خوردگی سطح ماهواره شده و در نهایت سیستم را که به دلیل تغییرات حرارتی و نیروهای مرتبط با حرکت با سرعت بالا، از قبل تحت فشار است، به خطر می‌اندازد. «تنش‌های حرارتی در مدار LEO روی سطح بیرونی ماهواره‌ها به دلیل ورود و خروج دوره‌ای از سایه‌ در حین چرخش رخ می‌دهد. در LEO، این اتفاق هر 90 دقیقه رخ می‌دهد و تقریباً +100 درجه سانتیگراد تا -100 درجه سانتیگراد است. این تغییر دما باعث ایجاد تنش‌های حرارتی در مواد می‌شود و تفاوت در CTE باعث پوسته پوسته شدن لایه اکسید موجود در سطوح فلزی می‌شود و منجر به قرار گرفتن مداوم مواد تازه در معرض محیط اکسیژن اتمی می‌شود.» چنین پراکندگی مواد خورنده می‌تواند کارایی پنل‌های خورشیدی و اجزای آنها را کاهش داده و در نهایت یکپارچگی ساختاری ماهواره را مختل کند. نمونه‌های توضیح داده شده در بالا از کنش‌های هم‌مداری که می‌توانند رخ دهند،در شکل زیر نشان داده شده‌است سلاح هم‌مداری 3-حملات سایبری محدود به دستگاه‌های زمینی نیستند.ماهواره‌ها نیز آسیب‌پذیری‌های مشابهی خواهند داشت. ماهواره‌ها از ایستگاه‌های زمینی و در بسیاری از موارد، چندین ایستگاه زمینی ارتباط دریافت می‌کنند که همه آنها نیاز به احراز هویت دارند. این امر به معنای نیاز به یک پروتکل ارتباطی و امنیتی برای ارائه خدمات دریافت درخواست، تأیید لازم برای ارسال اعتبارنامه‌ها است. این امر می‌تواند در معرض حمله DoS (انکار سرویس) قرار گیرد که در آن ماهواره می‌تواند در تلاش برای ارائه خدمات به درخواست، دچار مشکل شود و نتواند با منبع قانونی احراز هویت کند و این امر بر توانایی آن در دریافت دستورالعمل‌ها از پایگاه خود تأثیر می‌گذارد. بسته به مدار و سرعت ماهواره، ممکن است از پنجره ارتباطی خود با یک ایستگاه زمینی خاص عبور کند و باید به ایستگاه بعدی برود. همانطور که در مزایا و معایب مدار بحث شد، مدارهای LEO برای ارتباط با زمین به قدرت کمتری نیاز دارند و معمولاً آنتن‌های کوچکتر و فرستنده‌های کم‌قدرت‌تری دارند. یک ماهواره یا صورت فلکی دیگر از ماهواره‌ها در مدار می‌تواند به طور بالقوه سیگنالینگ متمرکزتری را فراهم کند و قبل از اینکه ماهواره هدف وارد پنجره ارتباطی خود با زمین شود و باعث اختلال شود، حمله را آغاز کند. این یکی از حملات سایبری متعدد احتمالی است که می‌تواند انجام شود.در سال2022 یک وضعیت سایبری مشابه رخ داد که در آن هکرها کنترل یک ماهواره از رده خارج شده را به دست گرفتند و کنفرانس خود را از طریق ماهواره Anik F1R پخش کردند تصویر یک سناریوی عملی هک ماهواره 4-هل دادن ماهواره به وسیله اجسام تعقیب کننده وسیله نقلیه «تعقیب‌کننده» و «هدف» در ژانویه ۲۰۲۲، ماهواره Shijian-21 (SJ-21) چین از مدار خود خارج شده و به ماهواره(DeiDou-2 (G2 نزدیک می‌شود. بعداً مشاهده شد که این ماهواره به G2 متصل شده و آن را به مداری که به عنوان مدار «قبرستان» شناخته می‌شود، پرتاب می‌کند. در این مدار، معمولا ماهواره‌های ناکارآمد برای بازنشستگی جابجا می‌شوند. پس از انجام این عمل، SJ-21 به مدار GEO معمولی خود بازگشت. نگرانی‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه این نه تنها آزمایشی برای حذف زباله‌ها بوده، بلکه برای نشان دادن توانایی هل دادن یک ماهواره به یک ورود مجدد ناخواسته به جو نیز بوده است. «RemoveDebris» یک ماهواره کنسرسیوم اروپایی است که توسط شرکت Surrey Satellite Technology Ltd اداره می‌شود. این ماهواره که در آوریل ۲۰۱۸ به فضا پرتاب شد، ماموریت‌های زیر را دنبال می‌کرد: نمای بصری از مشخصات ماموریت RemoveDebris عکس و نمای برش خورده از ماهواره مکعبی RemoveDebris از میان فناوری‌های متعدد ASAT که در حال بررسی هستند، به نظر می‌رسد گرایش به سمت راه‌حل‌هایی وجود دارد که آسیب‌های جانبی را به حداقل می‌رسانند. به غیر از سلاح‌های کشنده جنبشی، سایر روش‌های هم‌مداری یک دارایی خاص را هدف قرار می‌دهند و میدان زباله‌های در حال گردش را مختل نمی‌کنند، که این امر نیز می‌تواند آسیب‌های جانبی کنترل‌نشده‌ای را بر دارایی‌های کشورهای مهاجم تحمیل کند. 5-موشک هایپرسونیک به طور کلی، دو نوع یا کلاس از موشک‌های هایپرسونیک وجود دارد. نوع اول موشک کروز است که به آن موشک کروز هایپرسونیک (HCM) نیز گفته می‌شود و سرعت خود را از طریق سیستم پیشرانه SCRAM حفظ می‌کند و نوع دوم وسیله نقلیه گلاید هایپرسونیک (HGV) است که از نیروهای جاذبه و دینامیک هوایی برای دستیابی به سرعت و پایداری خود استفاده می‌کند. تمرکز این مبحث بر روی (HGV) و نحوه‌ی استفاده از آن به عنوان یک بردار حمله‌ی فضایی خواهد بود. در حال حاضر، روش‌های محدودی برای تشخیص پرتاب یا استقرار موشک‌های مافوق صوت وجود دارد. استراتژی دفاعی استاندارد، از دوران جنگ سرد، بر تشخیص پرتاب و رهگیری موشک‌های بالستیک قاره‌پیما (ICBM) متمرکز بوده است. فناوری مافوق صوت به یک عامل تغییر دهنده بازی در فرآیند استراتژی تصمیم‌گیری حلقه OODA (شامل مشاهده، جهت‌یابی، تصمیم‌گیری و اقدام )تبدیل شده است . این فرآیند تحت تأثیر قرار می‌گیرد زیرا چرخه مشاهده که آغاز این فرآیند است، به تأخیر می‌افتد. لازم به ذکر است که اکثر فناوری‌های هشدار اولیه برای امضای مادون قرمز یک موشک بالستیک قاره‌پیما از سطح یا دریا بهینه شده‌اند. این کاهش در شناسایی، زمان موجود برای سایر فرآیندها، از جمله توانایی جهت‌یابی را فشرده می‌کند. این کاهش، زمان مورد نیاز برای اقدام دفاعی را نیز کوتاه‌تر می‌کند زیرا این موشکها بسیار سریع هستند. جدول زیر در مورد سلاح‌های مافوق صوت استخراج شده است، جدول مقایسه سرعت، زمان و مسافت در سرعت‌های مختلف ماخ از ۱ تا ۳۰ و زمان لازم برای طی کردن ۱۰۰۰ مایل این جدول نشان می‌دهد که چنین سلاح‌هایی با چه سرعتی می‌توانند حرکت کنند. برای یک HGV حرکت در جو فوقانی با سرعت ۲۳ ماخ و تقریباً در ارتفاعات پایین‌تر با سرعت ۱۰ ماخ، که می‌تواند ۱۰۰۰ مایل را در کمتر از هشت دقیقه طی کند، غیرممکن نیست. سناریوی پرتاب و گلاید در چنین سناریویی، امکان مشاهده‌ی اثر مادون قرمز بوستر موشک وجود دارد. علاوه بر این، اهداف موشک به دلیل محدودیت ارتفاع بوستر کمتر خواهد بود. در سناریوی پرتاب در فضا، محدودیت ارتفاع حذف خواهد شد. همچنین، هیچ اثر حرارتی مادون قرمز از زمین برای ماهواره‌های رصدی جهت شناسایی و گزارش وجود نخواهد داشت و بسته به زمان روز، ممکن است پرتاب و شروع مسیر و ورود یک موشک سنگین، شبیه یک جهش جوی باشد، همانطور که در زیر نشان داده شده است، چالش برانگیز باشد. این امر باعث می‌شود که HGV از دید پنهان بماند، زیرا می‌تواند از یک مکان جهانی متفاوت رها شود و فعالیت‌های هدف‌گیری خود را آغاز کند. پس از ورود به جو، قابلیت مانور خواهد داشت و به دلیل ارتفاع بالای خود، می‌تواند ردیابی دشمن را در مورد هدف واقعی به اشتباه بندازد. همچنین، اگر هدف اصلی دیگر در دسترس نباشد، می‌توان چندین جایگزین را انتخاب کرد. لازم به ذکر است که با پایین آمدن HGV، گزینه‌ها کمتر می‌شوند. در یک نقطه تعیین شده، HGV با حداکثر سرعت روی هدف خود فرود می‌آید تا انرژی جنبشی و تخریب بیشتری را آزاد کند. استفاده از سلاح‌های مافوق صوت که از فضا پرتاب می‌شوند، موضوعی است که باید مورد بررسی قرار گیرد. توانایی داشتن قابلیت حمله اولیه برای کشورها بیش از حد وسوسه‌انگیز است. هر کشوری ممکن است در زمان فروپاشی نیز این کار را انجام دهد. خلاصه در این مقاله، تأثیرات جوی و مداری مرتبط با مزایا و معایب چرخش یا حمله به یک ماهواره و همچنین به طور خلاصه تاریخچه و تکامل فناوری ضد ماهواره (ASAT) و زباله‌های زمینی ایجاد شده توسط آن بررسی شد. . این مطالعه همچنین روش‌های مختلف از بین بردن ماهواره‌ها از طریق سلاحهای اختصاصی یا ابزارهای غیرتخصصی و عادی و تلاش‌های مداوم برخی کشورها برای به دست آوردن و حفظ برتری فضایی را پوشش داده شد. انشالله برای دفع تهدیدات روز افزون و های تک یک راه حل شدنی و ممکن برای ما باشد. منبع:https://kstatelibraries.pressbooks.pub/spacesystems/chapter/satellite-killers-and-hypersonic-drones-slofer/

قاتلان ماهواره (قسمت اول) مقدمه بعد جنگ12روزه رژیم صهیونیستی علیه ایران و اشراف اطلاعاتی که ماهواره های دشمن در جهت شناسایی اهداف و اماکن حساس.... در پیشبرد عملیات علیه ایران داشتند از نظر اینجانب سلاح ضد ماهواره می تواند یک سلاح تعیین کننده استراتژیک وضروری برای ایران تلقی شود.در ترجمه متن زیر سعی شده تا چالشها و پیش نیازهای تولید و به کارگیری سلاح ضد ماهواره بررسی و به کار گیری آن توسط ایران امکان سنجی شود. در این مقاله، پایه و اساس ابزارها و روشهای از بین بردن ماهواره‌ها را معرفی خواهد کرد. برخی از روش‌ها از تسلیحات موجود بهره‌برداری می‌کنند و برخی دیگر اختصاصا برای این منظور ابداع شده‌اند.ملاحظات فیزیکی پیرامون استقرار سلاح‌های ضد ماهواره (AWS) بررسی می شود. به عنوان مثال، لایه‌های جو که مهم هستند زیرا چگالی هوا منجر به کشش اصطکاکی می‌شود و بر سلاح‌های انرژی مستقیم (DEW) تأثیر می‌گذارد چگالی جوی و یونیزاسیون باید بخشی از محاسبات باشند.مدارها و ارتفاعات مختلف ماهواره ها نیز بر انتخاب سیستم حامل بر اساس فاصله هدف و سرعت مداری تاثیر دارند. یک نکته حیاتی زباله های فضایی اند زیرا میلیون‌ها قطعه زباله فضایی با سرعت هزاران مایل در ساعت در حال حرکت هستند و هرگونه برخورد، عمدی یا غیرعمدی، می‌تواند یک دارایی چند میلیون دلاری را از بین ببرد. در این مقاله روش‌های تهدید ماهواره با کلاهکهای مافوق صوت و چگونگی استفاده از یک سکوی مداری به عنوان نقطه پرتاب برای سلاحهای مافوق صوت (HGV) بحث خواهد شد.در مقدمه این مقاله سعی شده تا یک توضیح کلی از طرز کار ماهواره ها مدارها و سایر چالش ها و محاسباتی که پیش نیاز تولید و به کار گیری یک سلاح ضد ماهواره است ارائه شود. مروری بر فناوری ماهواره ماهواره‌ها به دلیل موقعیتشان، به طور منحصر به فردی در موقعیت مکانی قرار دارند تا یک پلتفرم ارتباطی فراتر از افق و یک دید از بالا از سطح وسیعی از زمین را فراهم کنند. این قابلیت‌ها برای هر کسی که به چنین فناوری دسترسی دارد، یک مزیت تاکتیکی ارائه می‌دهد. از سال 1957 که اولین ماهواره توسط شوروی در مدار قرار گرفت تعداد ماهواره‌ها تقریباً به عدد4852 در سال 2021رسیده است. لایه‌های جوی لایه‌های جوی بر حملات و پدافندهای ماهواره‌ای تاثیرات عملی زیادی دارند. هر لایه ویژگی‌های خود را دارد. تروپوسفر و استراتوسفر چگال‌تر از سطوح بالاتر جو هستند. آنها نیروی پسا و اصطحکاک بیشتری تولید می‌کنند و باعث گرمایش سطحی می‌شوند. یک موشک معمولی که در رهگیری موشک‌های بالستیک قاره‌پیما استفاده می‌شود، تقریباً با سرعت 3 کیلومتر در ثانیه یا حدود 6700 مایل در ساعت حرکت می‌کند.با دمای گرمایش آیرودینامیکی 1200 درجه فارنهایت مواجه می شود . چنین دماهایی آلومینیوم، منیزیم، روی و سرب را ذوب می‌کند. در لایه‌های بالاتر، کاهش فشار اتمسفر، سیستم پیشران و افزایش تداخل رادیویی خورشیدی و کیهانی باید در محاسبات لحاظ شود. افزایش فاصله مدارهای مختلف، زمان پرواز پرتابه پیچیدگی‌های هدف‌گیری را افزایش می‌دهد.بسیاری از ماهواره‌ها بین ۱۰۰ تا ۲۲۰۰۰ مایل از سطح زمین فاصله دارند. لایه‌های مشترک جو زمین.... فعالیت‌های نسبی که در لایه‌های مختلف جوی رخ می‌دهند انواع و شکل‌های مدارها نوع مداری که ماهواره در آن قرار دارد، به طور قابل توجهی در اقدامات متقابل نقش خواهد داشت. درک این نکته ضروری است که هر مدار می‌تواند شکل و فاصله خاصی داشته باشد. مدار انتخاب شده بر اساس عملیات/ماموریت مورد نظر مزایا و خطرات متفاوتی خواهد داشت. شیب به شیب مداری میزان زاویه یا کجی نیز می گویند. در مورد ماهواره‌ای که به دور زمین می‌چرخد، زاویه بین مدار ماهواره و خط استوای سیاره در نظر گرفته می‌شود. به طور کلی، چنین مدارهایی به عنوان مدارهای نزدیک به استوایی، قطبی یا مایل در نظر گرفته می‌شوند. شیب مداری: همین مفهوم در مورد چرخش معکوس نیز صدق می‌کند، که به چرخش ماهواره در جهت معکوس سیاره گفته می‌شود. دو شکل مداری کلی وجود دارد، دایره‌ای و بیضوی. مدارهای دایره‌ای در فاصله ثابتی از زمین قرار دارند و به عنوان LEO، MEO و HEO مشخص می‌شوند. شکل مداری دیگر بیضوی است و با دو نقطه مختلف نسبت به سیاره‌ای که در مدار آن قرار دارد تعریف می‌شود. نزدیک‌ترین نقطه، حضیض و دورترین نقطه، اوج است که در هرگونه حمله یا حفاظت از ماهواره ها نقش خواهد داشت. شکل مداری :مدارها بر اساس نگرش ماهواره‌های مدار پایین زمین (LEO) یا LEO می‌توانند از شکل مداری بیضوی یا دایره‌ای استفاده کنند، همانطور که در شکل نشان داده شده است. مدارهای LEO عمدتاً در محدوده ارتفاعی 155 تا 1243 مایل (250 تا 2000 کیلومتر) قرار دارند. ماهواره‌های این کلاس مداری، بسته به ارتفاع، تقریباً در هر 84 تا 127 دقیقه یک مدار زمین را کامل می‌کنند. این ارتفاع پایین برای حفظ تعادل بین نیروی گریز از مرکز و گرانش، که تقریباً 17500 مایل در ساعت یا 7.8 کیلومتر بر ثانیه است، به سرعت مداری سریع‌تری نیاز دارد. با این سرعت، ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) روزانه 16 بار با فواصل 90 دقیقه به دور زمین می‌چرخد .نمونه‌هایی از ماهواره‌ها در این مدار عبارتند از ماهواره‌های سنجش از دور مانند ماهواره‌های هواشناسی، نقشه‌برداری از سطح زمین، تغییرات آب و هوایی، مشاهده/نظارت اقیانوس‌شناسی، جاسوسی/نظارت، و هابل و ایستگاه فضایی بین‌المللی. مدار مولنیا مدار مولنیا روشی ترجیحی برای رصد مناطقی با عرض جغرافیایی بالا است و تقریباً دو سوم مدار خود را بر فراز یک نیمکره سپری می‌کند. همچنین یک مدار توندرا وجود دارد که برای ماهواره‌های ارتباطی بسیار مناسب است. مدار زمین ثابت یا ژئوسینکرون/ژئوسنچری(GEO)عموماً در محدوده‌ای بین ۲۲۲۳۶ تا ۲۶۱۹۹ مایل (۲۲۲۳۶ تا ۴۲۱۶۴ کیلومتر) قرار دارد. ویژگی اصلی آنها توانایی آنها در ماندن در یک منطقه جغرافیایی به دلیل چرخش مداری ۲۴ ساعته‌شان است که ۲۳ ساعت و ۵۶ دقیقه و ۴.۱ ثانیه با چرخش زمین مطابقت دارد. حفظ سرعت و فاصله مداری نیاز به نگهداری در ایستگاه دارد و پس از بازنشستگی، در مدار بالاتری قرار می‌گیرند. ماهواره‌هایی که عموماً در این مدار یافت می‌شوند، مخابراتی، هواشناسی و ناوبری هستند. به دلیل فاصله بسیار زیاد آنها، می‌توان پوشش جهانی را با حداقل سه ماهواره فراهم کرد این یک ملک بین‌المللی مهم است زیرا به دلیل فاصله و الزامات تداخل RF، تنها تعداد محدودی ماهواره می‌توانند در اینجا وجود داشته باشند. ارتفاع مداری مدار بالای زمین (HEO) یا مدار بالای زمین و مدار بیضوی بالا اساساً به هر مداری گفته می‌شود که بالاتر از ۲۲۲۳۵ مایل (۳۵۷۶۸ کیلومتر) باشد. ماهواره‌های موجود در این منطقه، دوره مداری بیش از ۲۴ ساعت خواهند داشت و به نظر می‌رسد که به عقب یا قهقرایی حرکت می‌کنند، اگرچه در حال حرکت رو به جلو هستند. ماهواره‌های موجود در این مدار به تقویت‌کننده‌های بزرگی نیاز دارند و معمولاً برای رسیدن به چنین ارتفاعاتی به یک مدار انتقالی نیاز دارند. این دستگاه‌ها معمولاً بزرگ هستند و برای انتقال سیگنال به توان قابل توجهی نیاز دارند. ماهواره‌های موجود در این مدار به ارتش، نجوم اعماق فضا، نظارت/انطباق هسته‌ای و تحقیقات اعماق فضا مربوط می‌شوند. مدار ارتفاع بالا تراکم مداری قبل از بحث در مورد سلاح‌های ضد ماهواره (AWS) واقعی و سیستم‌های آنها، موضوع نهایی و حیاتی، تعداد زیاد اشیاء احاطه کننده زمین و مالک آنهاست.مکان، شناسایی/مالک و ردیابی ماهواره‌ها و زباله‌های فضایی برای اطمینان از قرارگیری یا جابجایی ایمن ماهواره‌های جدید یا موجود و محافظت از دارایی‌های فضایی متحدان ضروری است. جدول توزیع ماهواره ها و مالکیت و تعداد آنها ماهواره بر اساس کشور با هدف و مدار:که فقط شامل ماهواره‌های فعال شناخته شده است و ماهواره‌های از رده خارج شده یا زباله‌های فضایی را در بر نمی‌گیرد. هنگام بحث در مورد سیستم‌های سلاح‌های ضد ماهواره (AWS)، ضروری است که مشخص شود چه کسی و چه اشیاء در حال گردش به دور زمین هستند و درک کنیم که زباله‌های فضایی طی شش دهه از ماهواره‌های از رده خارج شده، آزمایش‌ها و اجزای وسایل پرتاب انباشته شده‌اند. این موضوع چنان نگران‌کننده است که وزارت دفاع آمریکا و ناسا به طور مشترک با استفاده از شبکه نظارت فضایی (SSN)، تلسکوپ‌های نوری، DebriSat، رادار باند X Haystack و مرکز نوردهی طولانی مدت (LDEF) برای ردیابی زباله‌ها در صفحات مداری شناخته شده همکاری می‌کنند (دفتر برنامه زباله‌های مداری ناسا، و غیره). به طور مشابه، آژانس فضایی اروپا، که دفتر زباله‌های فضایی آن در مرکز عملیات فضایی اروپا (ESOC) در دارمشتات آلمان واقع شده است، یک تیم ارزیابی خطر برخورد مداری را نیز ردیابی می‌کند.توجه به این نکته مهم است که برخلاف تصور رایج، همه زباله‌های فضایی فهرست‌بندی و ردیابی نمی‌شوند. تحلیل و مدل‌سازی آماری برای اجسامی کوچکتر از 10 سانتی‌متر یا 4 اینچ استفاده می‌شود . در مدار پایین زمین (LEO) سرعت مداری بسیار زیاد است و به عنوان مثال، یک گلوله 5.56 میلی‌متری ناتو تقریباً با سرعت یک کیلومتر بر ثانیه حرکت می‌کند. بقایای یک ماهواره،حتی تراشه‌های رنگ، می‌توانند بین 4 تا 8 کیلومتر بر ثانیه حرکت کنند. این سرعت‌ها به اشیاء کوچکی مقادیر زیادی انرژی جنبشی می دهند که برای از بین بردن یک ماهواره در حال کار در اثر برخورد کافی است. نمای جزئی از ماهواره‌ها و زباله‌های فضایی در مدار از منظر جهانی و قاره‌ای تسلیحاتی کردن فضا و روش‌های هدف قرار دادن ماهواره‌ روش‌های متعدد برای نابودی یک ماهواره:ضربه مستقیم یا اصابت برای نابودی (DA-ASAT) هم‌مداری (Co-ASAT) و سلاح‌های انرژی مستقیم زمینی (DEW) . این اصول امکان به‌کارگیری روش‌هایی مانند سلاح‌های انرژی مستقیم، موشک‌های ضد ماهواره، ماهواره‌های قاتل و استفاده از زباله‌های طبیعی و مصنوعی را فراهم می‌کنند. در ادامه نمونه‌هایی از حملات مستقیم و غیرمستقیم که می‌توانند برای نابودی یک ماهواره یا مجموعه‌ای از ماهواره‌ها به کار گرفته شوند، ارائه خواهد شد. همچنین درک وجود زباله‌های فضایی ناشی از آزمایش‌های متعدد ASAT که از دهه 1960 انجام شده است و نقشی که می‌تواند در تخریب عمدی دارایی‌های ماهواره‌ای ایفا کند، بسیار مهم است. در ابتدا، آزمایش سلاح‌ها در فضا توسط ایالات متحده و روسیه انجام می‌شد. از آن زمان، این امر گسترش یافته و چین و هند را نیز شامل شده است. زباله‌های فضایی ناشی از آزمایش‌های ASAT اختلال در میدان زباله: هر سطح مداری حاوی مقادیر مختلفی از زباله است. مدار لئو نه تنها بسیار اشباع شده است، بلکه سریع‌ترین اجرام در حال حرکت را نیز در خود جای داده است. برخورد از هر نوع باعث ایجاد آبشاری از برخوردها می‌شود که به عنوان سندرم کسلر نیز شناخته می‌شود. به طور خلاصه، این مفهوم مبتنی بر برخورد دو یا چند جسم است. درک این نکته ضروری است که اجسامی که با چنین سرعت‌های بالایی حرکت می‌کنند، حتی اجسامی با جرم ناچیز، برخوردهای پرانرژی خواهند داشت که منجر به تولید اجسام کوچکتری می‌شود که در جهت مخالف اما با نیروی برابر حرکت می‌کنند. این اجسام کوچکتر با سایر زباله‌ها برخورد می‌کنند و این برخوردها ادامه می‌یابد و منجر به طوفان زباله می‌شود.در مدار لئو که دارای موجودیت‌های متعددی از جمله ماهواره‌های کاربردی و ISS (ایستگاه فضایی بین‌المللی) است. برخورد ماهواره‌ها گزارش شده است، که اولین برخورد شناخته شده در سال ۱۹۹۱ رخ داد، زمانی که ماهواره کاسموس ۱۹۳۴ روسیه با قطعه‌ای از کاسموس ۹۲۶ برخورد کرد. سپس، در سال ۱۹۹۶، ماهواره سریس فرانسه توسط یک قطعه موشک آریان ۴ مورد اصابت قرار گرفت. در سال ۲۰۰۵، یک مرحله بالایی موشک آمریکایی توسط قطعه‌ای از مرحله سوم یک موشک چینی مورد اصابت قرار گرفت. در سال ۲۰۰۹، یک ماهواره ایریدیوم با کاسموس-۲۲۵۱ روسیه برخورد کرد که نتایج فاجعه‌باری به همراه داشت برخورد زباله فضایی به ماهواره اهمیت ماهواره‌ها و توانایی آنها در ارائه اطلاعات بلادرنگ به نیروهای نظامی کاملاً شناخته شده است. برخی از کشورها ممکن است توانایی‌های فنی دشمنان خود را نداشته باشند، اما مایل به مختل کردن توانایی جمع‌آوری اطلاعات ماهواره‌ای یا مختل کردن قابلیت‌های ارتباطی، فرماندهی و کنترل آنها برای نیروهای زمینی، دریایی و هوایی باشند تا بتوانند شرایط را برابر کنند. چنین کشوری ممکن است منابع کافی برای انجام مدیریت ماهواره یا حتی فناوری ردیابی و هدف قرار دادن یک شیء در مدار را نداشته باشد. با این حال، آنها ممکن است بتوانند از میدان زباله‌های فضایی برای از بین بردن دارایی‌های فضایی حریف خود استفاده کنند و اختلال مورد نظر را ایجاد کنند. به عنوان مثال، کره شمالی موشک بالستیک هواسونگ-۱۲ را توسعه داده و آزمایش کرده است. گزارش شده است که این موشک به ارتفاع ۲۱۱۱ کیلومتر یا ۱۳۱۱ مایل رسیده است. همانطور که قبلاً مطالعه شده است، مدار LEO عموماً زیر ۲۰۰۰ کیلومتر است، ردیابی و حمله به یک شیء سریع‌السیر عملیاتی پیچیده است. با این حال، انجام یک انفجار با قدرت انفجار بالا آنقدر پیچیده نیست، اما نتایج مشابهی را به همراه خواهد داشت. چنین سناریویی زنجیره‌ای از واکنش‌ها را آغاز می‌کند که در آن زباله‌های فضایی به ابری فزاینده از ترکش تبدیل می‌شوند که با تخریب سایر اشیاء در برخوردهای مداوم، افزایش می‌یابد. این امر می‌تواند ماهواره‌های رصد، نظارت و ارتباطات را تقریباً برای هر کشوری از بین ببرد. آزمایش‌های مختلف ASAT و ایجاد آوارهای فضایی ادامه دارد...